Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik górnictwa podziemnego
Kwalifikacja: GIW.02 - Eksploatacja podziemna złóż
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 13:32
Data zakończenia: 21 maja 2025 13:33

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pokłady narażone na tąpania w podziemnych kopalniach, wydobywających węgiel kamienny oraz miedź, klasyfikuje się według

A. 3 poziomów

B. typów A, B, C

C. grup A i B

D. 4 grup

Oznaczenie pokładów zagrożonych tąpaniami przez kategorie A, B, C to mocno mylące podejście. W górnictwie nie stosuje się takich klasyfikacji. To raczej coś, co może być użyte w innych dziedzinach, ale w tym przypadku lepiej sprawdzają się stopnie ryzyka. Nie oddaje to rzeczywistego stanu rzeczy i może wprowadzić w błąd, bo nie uwzględnia skomplikowanej geologii i mechaniki górotworu. Klasyfikacja na cztery kategorie też nie ma sensu w tym kontekście. Z mojego doświadczenia, ocena zagrożeń tąpaniami wymaga dokładnych analiz, a te trzy stopnie dają lepszy obraz ryzyka. Źle dobrane klasyfikacje mogą prowadzić do poważnych błędów w kwestiach bezpieczeństwa, co zagraża pracownikom i wpływa na efektywność pracy w zakładach górniczych. Dlatego warto trzymać się tych uznanych standardów, które opierają się na solidnych badaniach.

Pytanie 2

Jakiego koloru powinna być izolacja jednego z przewodów zapalnikowych używanych do inicjacji w przodkach skalnych?

A. ciemna.

B. jasna.

C. złota.

D. czerwona.

Izolacja przewodów zapalnikowych jest niezwykle istotna dla bezpieczeństwa oraz efektywności procesów inicjacji materiałów wybuchowych. Wybór niewłaściwego koloru izolacji może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście identyfikacji i użycia tych przewodów. Przykładowo, czarna barwa, choć może być stosowana w innych aplikacjach elektronicznych, nie jest standardem w przypadku przewodów zapalnikowych. Użycie czarnego przewodu w kontekście inicjacji materiałów wybuchowych może prowadzić do pomyłek i zwiększać ryzyko błędów w operacjach. Żółta barwa, z kolei, jest często stosowana w systemach alarmowych lub sygnalizacyjnych, co może wprowadzać zamieszanie w kontekście użycia materiałów wybuchowych, gdzie kluczowe jest jednoznaczne oznakowanie. Barwa biała również nie jest standardem dla przewodów zapalnikowych; zamiast tego bywa wykorzystywana w innych urządzeniach elektrycznych, co może prowadzić do mylenia ich ze standardowymi przewodami. Takie błędne założenia mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat standardów branżowych oraz praktyk, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia i zrozumienia specyfikacji technicznych dotyczących użycia przewodów zapalnikowych.

Pytanie 3

W miejscach pracy obok urządzeń i maszyn należy wykonać przejścia dla osób o wymiarach co najmniej

A. o szerokości 0,5 m i wysokości 1,6 m

B. o szerokości 0,6 m i wysokości 1,7 m

C. o szerokości 0,4 m i wysokości 1,5 m

D. o szerokości 0,7 m i wysokości 1,8 m

Odpowiedź o szerokości 0,7 m i wysokości 1,8 m jest poprawna, ponieważ spełnia minimalne wymagania dotyczące przejść dla ludzi w wyrobiskach, które są określone w przepisach BHP oraz normach branżowych. Te standardy mają na celu zapewnienie odpowiednich warunków bezpieczeństwa i ergonomii w miejscach pracy, szczególnie w trudnych warunkach górniczych lub przemysłowych. Zgodnie z normami, szerokość 0,7 m oraz wysokość 1,8 m umożliwiają swobodne przemieszczanie się pracowników, co jest kluczowe dla zapobiegania wypadkom i zwiększenia efektywności pracy. Przykładem zastosowania tych wymagań może być planowanie układów maszyn i urządzeń w zakładach produkcyjnych, gdzie konieczne jest zachowanie odpowiednich odstępów oraz przestrzeni roboczej, aby umożliwić pracownikom bezpieczny dostęp do maszyn oraz ewakuację w przypadku awarii. Dbanie o ergonomiczne warunki pracy nie tylko poprawia komfort pracowników, ale także minimalizuje ryzyko urazów i zwiększa wydajność całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 4

Jakim urządzeniem dokonuje się pomiaru temperatury oraz wilgotności powietrza w kopalniach?

A. manometrem cieczowym

B. u-rurką

C. pirometrem

D. termohigrometrem

Manometr cieczowy jest urządzeniem służącym do pomiaru ciśnienia, nie temperatury ani wilgotności. W kontekście górnictwa, jego zastosowanie ogranicza się głównie do pomiarów ciśnienia w układach hydraulicznych lub gazowych. U-rurka, będąca jednym z typów manometrów, również nie jest przeznaczona do pomiaru wilgotności czy temperatury, lecz do określenia różnicy ciśnień. Pirometr, natomiast, jest przyrządem wykorzystywanym do pomiaru temperatury ciał stałych i cieczy, ale jego zastosowanie w kontekście pomiaru wilgotności powietrza jest niemożliwe. W górnictwie, zrozumienie różnicy między tymi urządzeniami a termohigrometrem jest kluczowe. Pracownicy mogą błędnie zakładać, że manometry i pirometry mogą dostarczyć potrzebnych informacji o klimacie w kopalni, co prowadzi do potknięć w monitorowaniu warunków roboczych. Prawidłowe podejście do pomiarów atmosferycznych w kopalniach jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pracy oraz skutecznego zarządzania ryzykiem. Dlatego, zamiast stosować urządzenia przeznaczone do innych celów, takie jak manometry czy pirometry, należy zawsze korzystać z termohigrometrów, które są przystosowane do szczególnych warunków i potrzeb górnictwa.

Pytanie 5

Zarządzanie transportem ludzi za pomocą przenośników taśmowych odbywa się pod kontrolą osoby odpowiedzialnej za dozór ruchu w pozycji

A. leżącej

B. siedzącej

C. klęczącej

D. kucznej

Odpowiedzi oparte na pozycjach siedzącej, kucznej i klęczącej nie uwzględniają kluczowych aspektów bezpieczeństwa i ergonomii związanych z nadzorem nad ruchem na przenośnikach taśmowych. Pozycja siedząca, choć wygodna, ogranicza pole widzenia operatora, co może prowadzić do opóźnionej reakcji na potencjalne zagrożenia. W przypadku przenośników taśmowych, operator musi mieć pełen przegląd wszystkich aspektów ruchu ludzi oraz towarów, a pozycja siedząca to uniemożliwia. Z kolei pozycje kuczna i klęcząca nie tylko są niewygodne, ale również mogą prowadzić do szybkiego zmęczenia operatora, co negatywnie wpływa na zdolność do właściwego monitorowania sytuacji. Zasadniczo, takie pozycje nie umożliwiają szybkiego wstawania i reagowania na zagrożenia, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa. Niezrozumienie ergonomicznych zasad dotyczących nadzoru ruchu może powodować niebezpieczne sytuacje, a także wpływać na wydajność pracowników. Dlatego ważne jest, aby stosować najlepsze praktyki w zakresie nadzoru, aby zapewnić zarówno efektywność operacyjną, jak i bezpieczeństwo.

Pytanie 6

W wyrobiskach wykonanych przy pomocy kombajnów, dystans lutniociągu ssącego od frontu przodka przy wentylacji ssącej nie powinien przekraczać wartości

A. 3 m

B. 10 m

C. 6 m

D. 8 m

Zadana odległość lutniociągu ssącego od czoła przodka w wyrobiskach drążonych kombajnami ma kluczowe znaczenie dla efektywności systemu wentylacyjnego oraz bezpieczeństwa pracy górników. Odpowiedzi wskazujące na większe odległości, takie jak 6 m, 8 m czy 10 m, mogą prowadzić do nieprawidłowego funkcjonowania systemu wentylacji. W przypadku zbyt dużej odległości, powietrze może nie być skutecznie zasysane z rejonu przodka, co skutkuje gromadzeniem się szkodliwych gazów oraz pyłów w miejscu pracy. Tego typu sytuacje mogą prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia pracowników oraz obniżenia efektywności wydobycia. Oprócz tego, nadmierna odległość może wpływać na przepływ powietrza w wyrobisku, co może powodować jego zmniejszenie oraz utrudnienia w usuwaniu zanieczyszczeń. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru nieprawidłowej odpowiedzi, to brak zrozumienia zasadności określonych norm oraz ignorowanie praktycznych aspektów wentylacji. Wiedza na temat tego, jak wentylacja wpływa na warunki pracy i procesy technologiczne, jest niezwykle istotna w branży górniczej. Dlatego ważne jest, aby w każdej decyzji projektowej brać pod uwagę standardy branżowe oraz najlepsze praktyki, co pozwoli uniknąć poważnych problemów w przyszłości.

Pytanie 7

Podczas jazdy ludzi prędkość powietrza w oknach i szyberdachach nie może być wyższa niż

A. 10 m/s

B. 8 m/s

C. 12 m/s

D. 5 m/s

Wybór prędkości powietrza poniżej 12 m/s jako odpowiedzi na to pytanie może wynikać z kilku typowych nieporozumień związanych z interpretacją norm i standardów dotyczących wentylacji oraz aerodynamiki. Odpowiedzi takie jak 8 m/s, 5 m/s czy 10 m/s mogą wydawać się bezpiecznymi limitami, jednak w rzeczywistości nie uwzględniają one pełnej skali praktycznych zastosowań oraz wymagań dotyczących komfortu i bezpieczeństwa. Prędkości powietrza poniżej 12 m/s mogą prowadzić do niewystarczającej wentylacji, co w dłuższym czasie może skutkować gromadzeniem się zanieczyszczeń oraz nieprzyjemnych zapachów w zamkniętych przestrzeniach, a także wpłynąć na samopoczucie pasażerów. Zwiększone opory powietrza przy niewłaściwych prędkościach mogą powodować także niekorzystne efekty związane z aerodynamiką pojazdów, co może prowadzić do zwiększonego zużycia paliwa. Warto także zwrócić uwagę na fakt, że w niektórych zastosowaniach, takich jak transport osób w pojazdach, zachowanie odpowiednich parametrów prędkości powietrza jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa jazdy. Niezrozumienie tych zależności może prowadzić do błędnych konkluzji dotyczących tego, jakie prędkości powietrza są optymalne w różnych kontekstach. Dlatego niezwykle ważne jest, aby zarówno inżynierowie, jak i użytkownicy pojazdów mieli świadomość obowiązujących norm oraz praktyk, które mają na celu zapewnienie komfortu i bezpieczeństwa w podróży.

Pytanie 8

Jakie urządzenie wykorzystuje się do urabiania calizny w przodku kamiennym?

A. kombajn KGS-324

B. wrębiarka

C. MW

D. kombajn AM-50

Inne odpowiedzi, takie jak kombajn AM-50, wrębiarka i kombajn KGS-324, mogą prowadzić do nieporozumień w kontekście ich zastosowania w górnictwie. Kombajn AM-50 jest urządzeniem stosowanym głównie w eksploatacji węgla, a jego konstrukcja została dostosowana do specyfiki tego surowca, co sprawia, że nie jest odpowiedni do pracy w przodku kamiennym. W przypadku wrębiarki, to narzędzie służy przede wszystkim do operacji związanych z przygotowaniem podłoża, a nie bezpośrednim urabianiem calizny. Jej zastosowanie w kamiennictwie jest ograniczone, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Z kolei kombajn KGS-324, pomimo że to nowoczesne urządzenie, jest również bardziej dostosowane do eksploatacji węgla i nie jest przeznaczone do urabiania kamieni. Wybór niewłaściwej maszyny może prowadzić do zwiększenia kosztów operacyjnych, obniżenia efektywności oraz narażenia pracowników na niebezpieczeństwo. W górnictwie kluczowe jest dobranie odpowiednich narzędzi do konkretnego rodzaju surowca, co jest często pomijane w analizach, prowadząc do błędnych decyzji i niewłaściwego zarządzania procesami wydobywczymi.

Pytanie 9

Objawem ryzyka związanym z wyrzutami gazów i skał nie jest

A. odpryskiwanie węgla z ociosów i czoła przodka

B. spadek zwięzłości i zmiana struktury węgla

C. wzrost liczby zwiercin

D. pocenie się ociosów i stropu wyrobiska

Zwiększona ilość zwiercin, zmniejszenie zwięzłości i zmiana struktury węgla oraz odpryskiwanie węgla z ociosów i czoła przodka są zjawiskami, które mogą być związane z zagrożeniem wyrzutami gazów i skał, ale nie są one bezpośrednio porównywalne z poceniem się ociosów i stropu. Zwiększona ilość zwiercin, czyli otworów wierconych w skałach, może świadczyć o intensyfikacji badań geologicznych w celu oceny stanu złoża oraz potencjalnych zagrożeń. To zjawisko jest często stosowane w praktyce górniczej, aby zrozumieć, jak zmieniają się warunki geologiczne i jakie są potencjalne źródła zagrożeń. Zmniejszenie zwięzłości i zmiana struktury węgla mogą wskazywać na degradację materiału, co zwiększa ryzyko wyrzutów gazów, ponieważ luźniejsze cząstki mogą sprzyjać powstawaniu niebezpiecznych warunków. Z kolei odpryskiwanie węgla wskazuje na osłabienie struktury górotworu i może być wynikiem nadmiernej eksploatacji lub niewłaściwych technik wydobywczych. W każdym przypadku kluczowe jest stosowanie odpowiednich procedur monitorowania stanu wyrobisk oraz edukacja pracowników w zakresie identyfikacji i reagowania na potencjalne zagrożenia. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje regularne audyty bezpieczeństwa, przeprowadzanie szkoleń oraz wdrażanie systemów wczesnego ostrzegania, które são niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa w górnictwie.

Pytanie 10

Aby uniknąć nagłego wniknięcia wody do podziemnych wyrobisk z powierzchniowego zasobu wodnego, najlepiej jest

A. wybierać pokłady bez pozostawienia resztek

B. zachować filar ochronny wyznaczony dla zbiornika

C. wybierać pokłady metodą ścianową z ugięciem stropu

D. wybierać pokłady metodą ścianową z zawałem

Pozostawienie filaru ochronnego wyznaczonego dla zbiornika jest kluczowym działaniem mającym na celu zabezpieczenie przed nagłym wdarciem się wody do wyrobisk podziemnych. Filar ochronny działa jako bariera fizyczna, która minimalizuje ryzyko zalania kopalni podczas nieprzewidzianych sytuacji, takich jak intensywne opady deszczu czy awarie zbiorników wodnych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają tworzenie odpowiednich stref bezpieczeństwa wokół zbiorników. Na przykład, w przypadku kopalni węgla kamiennego, filar ochronny powinien być odpowiednio zaprojektowany z uwzględnieniem parametrów geotechnicznych i hydrologicznych terenu. Realizacja tego typu rozwiązań może obejmować również monitorowanie poziomu wód gruntowych oraz regularne inspekcje stanu technicznego filaru, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń. Przykłady zastosowania filarów ochronnych można znaleźć w wielu projektach górniczych, gdzie ich obecność znacznie zwiększa bezpieczeństwo pracy. Dodatkowo, standardy dotyczące projektowania wyrobisk oraz zarządzania wodami w górnictwie, takie jak normy ISO oraz przepisy krajowe, podkreślają znaczenie ochrony przed wodami gruntowymi.

Pytanie 11

W celu wiercenia otworów strzałowych w skałach o średniej zwięzłości i dużej zwięzłości wykorzystuje się wiertarki oznaczone

A. WHRU-55

B. WUP-22

C. ER-6

D. PWR-8T

Wybór innych wiertarek, takich jak PWR-8T, ER-6 czy WHRU-55, może prowadzić do nieefektywnego wykonania otworów strzałowych w skałach średnio zwięzłych i zwięzłych. PWR-8T jest wiertarką przeznaczoną do innych zastosowań, często charakteryzuje się różnymi parametrami technicznymi, które nie są optymalne dla tego typu prac. Podobnie, ER-6 może być dostosowana do wiercenia w mniej wymagających warunkach, co w przypadku zwięzłych skał może prowadzić do problemów z wydajnością i precyzją. WHRU-55, choć użyteczna w pewnych kontekstach, nie jest dedykowana do obsługi materiałów o wyższej twardości, jak skały zwięzłe. Typowe błędy myślowe przy wyborze wiertarki to niedocenianie znaczenia specyfikacji technicznych oraz brak zrozumienia, jakie właściwości materiału należy brać pod uwagę przy doborze sprzętu. W kontekście inżynieryjnym, niewłaściwy wybór wiertarki może prowadzić do zwiększenia kosztów eksploatacji, wydłużenia czasu prac oraz potencjalnego ryzyka awarii sprzętu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 12

Kto otwiera wrota szybowe przed transportowaniem materiałów w dół kopalni?

A. przodowy

B. operator urządzenia wyciągowego

C. osoba nadzorująca

D. sygnalista szybowy

Choć operator maszyny wyciągowej, osoba dozoru i przodowy również pełnią ważne funkcje w procesie wydobycia, nie są odpowiednimi osobami odpowiedzialnymi za otwieranie wrót szybowych przed transportem materiałów na dół. Operator maszyny wyciągowej przede wszystkim zajmuje się obsługą i kontrolowaniem urządzeń wyciągowych, co oznacza, że jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem w szybie, a nie bezpośrednie otwieranie wrót. Koncentrując się na tej roli, mogłoby dojść do pomylenia odpowiedzialności, co w dłuższej perspektywie prowadziłoby do nieefektywności operacyjnej. Osoba dozoru ma szeroki zakres obowiązków, w tym nadzór nad bezpieczeństwem w kopalni, ale nie wykonuje bezpośrednich działań związanych z otwieraniem wrót. Przodowy, z kolei, jest zazwyczaj odpowiedzialny za organizację pracy w wyrobiskach, a jego zadania koncentrują się bardziej na zarządzaniu zespołem górników i zapewnieniu wykonania planu wydobycia, co również wyklucza go z tej specyficznej odpowiedzialności. W każdym z tych przypadków to właśnie sygnalista szybowy, jako wyspecjalizowany pracownik, jest odpowiedzialny za odpowiednie otwieranie wrót, co jest zgodne z ustalonymi procedurami bezpieczeństwa i praktykami branżowymi, które wskazują na potrzebę wyraźnego podziału ról w operacjach górniczych, aby zminimalizować ryzyko wypadków i zapewnić skuteczną komunikację w zespole.

Pytanie 13

W polskich kopalniach, węgiel brunatny jest najczęściej wydobywany przy użyciu metody

A. głębinowej

B. podziemnego zgazowania

C. odkrywkowej

D. otworowej

Wybór głębinowej metody wydobycia jest nieprawidłowy, ponieważ ta technika jest stosowana głównie do eksploatacji węgla kamiennego w złożach, które znajdują się na dużych głębokościach. W przypadku węgla brunatnego, który występuje na znacznie płytszych poziomach, metoda ta nie jest uzasadniona ani ekonomicznie, ani technicznie. Głębinowe wydobycie wiąże się z wyższymi kosztami operacyjnymi, a także z większymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa pracy i ochrony środowiska. Podziemne zgazowanie, z kolei, jest technologią, która jest stosunkowo nowa i wymaga dużych nakładów inwestycyjnych, a także skomplikowanych procesów inżynieryjnych, co sprawia, że nie jest odpowiednia dla złoża węgla brunatnego. Wreszcie, metoda otworowa nie znajduje zastosowania w kontekście wydobycia węgla brunatnego, ponieważ jest to technika stosowana głównie do poszukiwań oraz eksploatacji gazów i ropy naftowej. Często popełnianym błędem jest sądzenie, że można stosować te same metody wydobycia dla różnych rodzajów surowców energetycznych, co prowadzi do nieporozumień i błędnych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 14

W podziemnych kopalniach wydobywających węgiel kamienny klasyfikacja zagrożenia wybuchem pyłu węglowego odbywa się według

A. kategorii A, B, C

B. 4 kategorii

C. klas A i B

D. 3 stopni

Mówiąc o zagrożeniu wybuchem pyłu węglowego, inne podejścia, jak tłumaczenie na różne klasy, nie do końca oddają rzeczywistość. Klasyfikacja powinna być oparta na prawdziwych warunkach w zakładach, a nie na jakichś ogólnikach. Na przykład, jeśli ktoś podaje 3 stopnie, to nie jest jasne, jakie aspekty są brane pod uwagę. Takie ogólne podejście może skończyć się tym, że ryzyko zostanie źle oszacowane, a to może prowadzić do błędnych decyzji w kwestii bezpieczeństwa. Lepiej trzymać się klasyfikacji A i B, które są uznawane w górnictwie węgla. Między innymi dlatego, że brak jednolitych terminów w tym temacie może wprowadzać zamieszanie i prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Poza tym, przy bezpieczeństwie ważne, żeby patrzeć na normy branżowe, bo to naprawdę kluczowe dla ochrony pracowników.

Pytanie 15

Jakie działania należy podjąć po wykonaniu otworu o dużej średnicy (wentylacyjnego) w stropie wyrobiska?

A. Oświetlić otwór

B. Kotwienie

C. Zabezpieczyć otwór siatką

D. Obrywkę

Kotwienie otworów w stropie wyrobiska, mimo że jest istotnym elementem procesu zabezpieczania, nie jest pierwszym krokiem po ich odwierceniu. Proces kotwienia koncentruje się na wzmocnieniu konstrukcji stropu, co jest ważne w kontekście stabilności wyrobiska, lecz nie rozwiązuje bezpośrednio problemu otwartego otworu. Oświetlenie otworu wydaje się być istotne, ale w rzeczywistości jest to krok, który powinien być realizowany w późniejszym etapie, gdy obszar jest już odpowiednio zabezpieczony. Przy braku zabezpieczenia, oświetlenie może prowadzić do niepotrzebnego ryzyka, ponieważ niechroniony otwór stwarza zagrożenie dla personelu. Obrywka, czyli proces oczyszczania i formowania krawędzi otworu, również nie jest odpowiednią odpowiedzią. Przy nieodpowiednim zabezpieczeniu otworu, prace te mogą prowadzić do poważnych wypadków, takich jak osunięcia czy niekontrolowane upadki materiałów. Kluczowym błędem jest myślenie, że można przystąpić do kolejnych działań bez zapewnienia odpowiednich warunków bezpieczeństwa. W kontekście branży górniczej, gdzie ryzyka są znaczne, stosowanie odpowiednich procedur zabezpieczających jest fundamentem dla dalszych działań i powinno być stosowane jako priorytet w każdym etapie pracy.

Pytanie 16

W celu zmierzenia różnicy ciśnień powietrza w dwóch różnych lokalizacjach systemu wentylacyjnego używa się

A. anemometry

B. psychrometry

C. pirometry

D. manometry cieczowe

Anemometry są narzędziami używanymi do pomiaru prędkości przepływu powietrza, a nie różnicy ciśnień. Często stosowane w wentylacji, mogą dostarczyć informacji o efektywności systemu wentylacyjnego, ale nie są w stanie zmierzyć bezpośrednio ciśnienia. Pirometry, z kolei, są przeznaczone do pomiaru temperatury, co ma zastosowanie w różnych branżach, jednak w kontekście różnicy ciśnień nie mają zastosowania. Psychrometry służą do oceny wilgotności powietrza poprzez pomiar temperatury suchej i mokrej, co również jest nieodpowiednie w kontekście pomiaru ciśnienia. Wiele osób myli te urządzenia, sądząc, że mogą one być stosowane wymiennie, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem jest zrozumienie różnicy między pomiarem prędkości, temperatury a ciśnienia. W systemach wentylacyjnych, odpowiednie monitorowanie ciśnienia jest niezbędne dla zapewnienia odpowiednich warunków pracy i bezpieczeństwa, a korzystanie z niewłaściwych narzędzi pomiarowych może prowadzić do niedokładnych wyników i poważnych konsekwencji. Dlatego tak ważne jest, aby stosować odpowiednie metody pomiaru w zależności od potrzeb operacyjnych.

Pytanie 17

W wykopach realizowanych przy pomocy kombajnów, maksymalna odległość lutniociągu ssącego od czoła przodka w przypadku wentylacji ssącej nie może przekraczać

A. 3 m

B. 6 m

C. 8 m

D. 10 m

Udzielona odpowiedź, która sugeruje większe odległości lutniociągu od czoła przodka, jest błędna z kilku powodów. Przede wszystkim, wentylacja ssąca w wyrobiskach górniczych ma na celu skuteczne odprowadzanie zanieczyszczonego powietrza, w tym szkodliwych gazów oraz pyłów, które mogą gromadzić się w rejonach roboczych. Zwiększenie odległości lutniociągu, na przykład do 6 m, 8 m czy 10 m, prowadzi do spadku efektywności wentylacji, co stwarza niebezpieczne warunki pracy. W miarę oddalania lutniociągu od przodka, powietrze staje się bardziej stagnacyjne, co skutkuje ryzykiem kumulacji toksycznych gazów, a także problemami z odpowietrzaniem powierzchni roboczej. W praktyce górniczej istnieją ścisłe wytyczne dotyczące odległości, które mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa. Również, zgodnie z normami branżowymi, zbyt duża odległość od czoła przodka może prowadzić do zwiększonego oporu w systemie wentylacyjnym, co w efekcie wymaga stosowania bardziej kosztownych rozwiązań technicznych, aby zapewnić odpowiednią wentylację. Dlatego istotne jest, aby pamiętać o standardach dotyczących bezpiecznej odległości i unikać podejmowania decyzji na podstawie niedostatecznych informacji.

Pytanie 18

Obudowę typu dla ściany podsadzkowej o wysokości 3,0 m trzeba zastosować

A. Fazos 15/31 Oz

B. Glinik 18/32 Pz

C. Tagor-15/32-Pp

D. Glinik 13/29 Pp

Wybór nieodpowiedniej obudowy dla ściany podsadzkowej o wysokości 3,0 m to naprawdę zły pomysł. Obudowy jak Fazos 15/31 Oz, Glinik 13/29 Pp czy Glinik 18/32 Pz mogą być za słabe i nie spełniać wymagań wytrzymałościowych. Fazos 15/31 Oz jest zaprojektowany do niższych wysokości, więc nie da rady zabezpieczyć większej powierzchni. Glinik 13/29 Pp i Glinik 18/32 Pz są solidne, ale też nie mają odpowiednich właściwości do tak wysokiej podbudowy. Często pojawia się problem niedoszacowania wymagań, a to może prowadzić do złych wyborów. Użycie niewłaściwej obudowy to nie tylko zagrożenie dla ludzi, ale też ryzyko opóźnień w projekcie i dodatkowych kosztów napraw. Dlatego ważne, żeby inżynierowie i projektanci zawsze patrzyli na wymagania projektu i wybierali zgodne rozwiązania.

Pytanie 19

Z uwagi na sposób powstawania, węgle kamienne klasyfikujemy jako skały

A. osadowe organiczne

B. magmowe

C. metamorficzne

D. osadowe chemiczne

Węgiel kamienny, jako skała osadowa organiczna, powstaje z materii organicznej, głównie roślinnej, która przez miliony lat ulegała procesom diagenzy i wilgotnienia. W wyniku braku tlenu i odpowiednich warunków ciśnienia, materia organiczna przekształca się w węgiel, co czyni go unikalnym surowcem energetycznym i surowcem przemysłowym. Praktycznym zastosowaniem węgla kamiennego jest jego wykorzystanie w energetyce do produkcji energii elektrycznej oraz w przemyśle stalowym jako reduktor w procesie wytopu żelaza. Zgodnie z normami branżowymi, węgiel kamienny klasyfikuje się na podstawie jego właściwości chemicznych i fizycznych, co pozwala na optymalizację jego zastosowania. Dobre praktyki dotyczące wydobycia i przetwarzania węgla kamiennego uwzględniają także aspekty ekologiczne, takie jak ograniczenie wpływu na środowisko oraz efektywność wykorzystania surowców."

Pytanie 20

Jaką maksymalną odległość ma lutniociąg od frontu przodka w obszarach metanowych lub zagrożonych wydobyciem gazów i skał przy wykorzystaniu wentylacji ssącej?

A. 8 m

B. 10 m

C. 15 m

D. 6 m

Lutniociąg w polach metanowych oraz w miejscach zagrożonych wyrzutami gazów i skał jest kluczowym elementem systemu wentylacyjnego w kopalniach. W kontekście wentylacji ssącej, odległość lutniociągu od czoła przodka nie powinna przekraczać 6 metrów. Takie ograniczenie ma na celu minimalizację ryzyka wystąpienia niebezpiecznych sytuacji związanych z gromadzeniem się metanu oraz innych gazów. Przykładem zastosowania tej zasady jest proces monitorowania stężenia metanu w tunelach. W sytuacji, gdy lutniociąg znajduje się zbyt daleko, istnieje ryzyko, że gaz nie będzie skutecznie odprowadzany, co może prowadzić do poważnych wypadków. Utrzymanie odpowiedniej odległości jest zgodne z normami BHP oraz wytycznymi branżowymi, które wskazują na potrzebę zapewnienia skutecznej wentylacji w obszarach zagrożonych. Dodatkowo, można zauważyć, że stosowanie się do tych standardów nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale także poprawia efektywność operacyjną całego systemu.

Pytanie 21

Kombajn AM-5Oz z urządzeniem WUK 11 AU nie realizuje następującej czynności

A. podnoszenia stropnicy ŁP

B. urabiania

C. obrywki czoła przodka i ociosów

D. ładowania urobku

Wybór odpowiedzi dotyczącej podnoszenia stropnicy ŁP, ładowania urobku, czy urabiania jest niezrozumiały, ponieważ te czynności są integralną częścią działań kombajnu AM-5Oz z urządzeniem WUK 11 AU. Kombajn ten został zaprojektowany z myślą o efektywnym urabianiu materiałów oraz ich ładowaniu do środków transportu, co jest kluczowe w procesach wydobywczych. Ponadto, podnoszenie stropnicy ŁP jest jednym z podstawowych zadań, które umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią roboczą i zapewnia bezpieczeństwo pracy w kopalni. Użycie tego typu sprzętu bez znajomości jego funkcji i ograniczeń może prowadzić do nieefektywności oraz zwiększonego ryzyka awarii. Dodatkowo, pomijanie specyfiki urządzenia może skutkować poważnymi konsekwencjami, takimi jak uszkodzenia mechaniczne czy błędy w operacjach, które mogą prowadzić do opóźnień w pracach wydobywczych. Ważne jest, aby operatorzy maszyn byli odpowiednio przeszkoleni i świadomi, jakie zadania są przypisane poszczególnym urządzeniom, co jest zgodne z normami BHP oraz najlepszymi praktykami branżowymi. Niezrozumienie roli kombajnu w procesie wydobycia może prowadzić do marnotrawstwa zasobów, a także wpływać negatywnie na bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 22

Minimalna odległość systemu napędowego przenośnika taśmowego lub zgrzebłowego od obudowy wyrobiska z obu stron powinna wynosić nie mniej niż

A. 1,20 m

B. 1,00 m

C. 0,50 m

D. 0,70 m

Wybór odległości 0,50 m lub 1,00 m lub 1,20 m od obudowy wyrobiska nie spełnia standardów bezpieczeństwa i zasad efektywności operacyjnej. Przykładowo, odległość 0,50 m jest zbyt mała, co może prowadzić do sytuacji, w której użytkownicy i maszyny staną się narażeni na kolizje z elementami obudowy, co z kolei może skutkować poważnymi wypadkami i uszkodzeniami sprzętu. Z drugiej strony, odległość 1,00 m, choć teoretycznie większa, nie odpowiada wymaganiom dla tego typu przenośników, ponieważ w wielu sytuacjach może okazać się zbędna i nieefektywna z punktu widzenia przestrzeni roboczej. Co więcej, 1,20 m również wprowadza niepotrzebne utrudnienia w organizacji pracy, prowadząc do marnotrawienia cennego miejsca w obszarze roboczym. Typowe błędy w myśleniu polegają na przyjmowaniu, że większe odległości zawsze przekładają się na wyższe bezpieczeństwo; w rzeczywistości, nadmierna przestrzeń może prowadzić do problemów związanych z zarządzaniem ruchem i trudności w konserwacji. Kluczowym aspektem w projektowaniu jest zatem znalezienie równowagi pomiędzy efektywnością a bezpieczeństwem, co w kontekście przenośników taśmowych w przemyśle wydobywczym jest osiągane przez przestrzeganie norm takich jak PN-EN 618:2018-08.

Pytanie 23

Kombajn AM-75 nie przeprowadza działań

A. podnoszenia łuku stropnicowego

B. obrywki przodka

C. urabiania calizny skalnej

D. ładowania mechanicznego urobku

Odpowiedź "obrywki przodka" jest jak najbardziej trafna. Kombajn AM-75 w ogóle nie jest stworzony do robienia obrywki przodka, bo chodzi tu o usuwanie nadmiaru materiału z przodka wyrobiska. W praktyce do tego się używa bardziej wyspecjalizowanych maszyn, jak ładowarki czy różne urządzenia do obróbki wstępnej, które naprawdę dobrze radzą sobie z precyzyjnym usuwaniem urobku. AM-75 to maszyna skonstruowana do urabiania węgla, więc ona ma swoje konkretne zadania – urabia, ładuje i transportuje materiał. Ważne, żeby używać jej zgodnie z jej przeznaczeniem, bo to wpływa na bezpieczeństwo i wydajność w kopalni, a do tego zmniejsza ryzyko uszkodzenia sprzętu. Z mojego doświadczenia, warto, żeby operatorzy dobrze zapoznali się z instrukcjami obsługi oraz zasadami bezpieczeństwa, bo to pomaga unikać problemów przy pracy z takimi maszynami.

Pytanie 24

Jaki czynnik wpływa na wybór złoża przy zastosowaniu systemu opartego na warstwach?

A. Miąższość pokładu

B. Klasa skał spągowych

C. Wielkość nachylenia

D. Typ skał stropowych

Rodzaj skał stropowych, wielkość upadu oraz klasa skał spągowych to czynniki, które mogą wpływać na sposób prowadzenia eksploatacji, ale nie są one decydujące w kontekście wyboru metody wydobycia złoża w systemie z podziałem na warstwy. Rodzaj skał stropowych, chociaż istotny dla stabilności wyrobisk, nie determinuje bezpośrednio miąższości pokładu, która jest kluczowym wskaźnikiem. Classy skał spągowych mogą wpływać na właściwości mechaniczne i zachowanie się podłoża, jednakże to miąższość pokładu w większym stopniu determinuje efektywność procesów wydobywczych. Wybór metody wydobycia musi być przede wszystkim oparty na analizie grubości pokładu, ponieważ zbyt mała miąższość może prowadzić do nieopłacalności wydobycia. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, to niedocenianie znaczenia miąższości pokładu w procesie planowania oraz stosowanie teorii dotyczącej stropu i spągu w oderwaniu od rzeczywistych warunków geologicznych. W praktyce, to właśnie miąższość pokładu wpływa na wybór odpowiednich technologii, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania zasobami naturalnymi.

Pytanie 25

W jakim celu pobiera się próbki złoża do badań mineralogiczno-petrograficznych?

A. wiek geologiczny skały

B. struktury i tekstur skały

C. zawartość składników użytecznych kopaliny

D. fizyczne właściwości skały

Odpowiedź dotycząca określenia struktury i tekstury skały jest prawidłowa, ponieważ badania mineralogiczno-petrograficzne koncentrują się na analizie cech wizualnych oraz organizacji minerałów w skale. Struktura odnosi się do układu mineralów oraz ich wzajemnych relacji, podczas gdy tekstura dotyczy rozmiarów, kształtów i rozmieszczenia tych minerałów. Te informacje są kluczowe w geologii, gdyż pozwalają na zrozumienie procesów formujących złoża, co jest niezbędne przy poszukiwaniach surowców mineralnych. Przykładowo, analiza tekstury może wskazywać na warunki, w jakich powstała skała, co jest istotne przy ocenie jej ekonomicznej wartości. Zgodnie z najlepszymi praktykami w geologii, takie badania są standardowym krokiem w ocenie materiałów budowlanych czy surowców naturalnych, co podkreśla ich praktyczne zastosowanie w przemyśle wydobywczym oraz inżynieryjnym.

Pytanie 26

Kontrola szczelności połączeń przewodu z sprężonym powietrzem powinna być przeprowadzona przed rozpoczęciem użytkowania wiertarki?

A. PWR-8T

B. HWG/SM

C. WHRU-55

D. ER-6

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia procedur związanych z użytkowaniem narzędzi pneumatycznych oraz ich potencjalnych zagrożeń. Na przykład odpowiedzi takie jak HWG/SM, ER-6 czy WHRU-55 nie odnoszą się bezpośrednio do procesu sprawdzania szczelności połączeń przewodów sprężonego powietrza. HWG/SM może sugerować inny rodzaj kontroli, być może związany z gazyfikacją czy chłodnictwem, co nie ma zastosowania w kontekście sprężonego powietrza. Wybór ER-6 mógłby sugerować, że osoba odpowiadająca nie dostrzega istoty weryfikacji bezpieczeństwa przed użyciem narzędzi pneumatycznych. Z kolei WHRU-55 może być błędnie interpretowane jako standard dotyczący wentylacji lub odzysku ciepła, co pozostaje daleko od kontekstu wiertarki pneumatycznej. Tego rodzaju błędne podejścia mogą wynikać z zaufania do złych praktyk lub braku świadomości norm dotyczących BHP, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do poważnych incydentów w miejscu pracy. Dlatego krytycznym jest, aby pracownicy byli właściwie przeszkoleni i świadomi procedur związanych z użytkowaniem sprzętu pneumatycznego oraz ich konserwacją.

Pytanie 27

Następną czynnością w procesie drążenia wyrobiska górniczego po przeprowadzeniu obrywki przodka jest

A. odstawa urobku

B. wiercenie otworów strzałowych

C. wykonanie obudowy

D. ładowanie urobku

Wybór wiercenia otworów strzałowych, ładowania urobku czy odstawa urobku jako kolejnego kroku po obrywce przodka jest nieprawidłowy, ponieważ te operacje nie są logicznie zintegrowane z zasadami cyklu drążenia. Wiercenie otworów strzałowych następuje przed wybuchami, a jego celem jest przygotowanie terenu do wydobycia, a nie stabilizacja wyrobiska. Przykro jest, gdy myli się te etapy, ponieważ może to prowadzić do niebezpieczeństw związanych z osuwiskami czy innymi nieprzewidzianymi zdarzeniami. Ładowanie urobku oraz odstawa urobku są operacjami, które wykonuje się po zakończeniu wybuchu i wydobyciu materiału, a nie przed przystąpieniem do zabezpieczenia wyrobiska. Typowym błędem myślowym jest brak zrozumienia sekwencji operacji w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności wyrobiska, co może prowadzić do nieefektywności oraz zwiększonego ryzyka w trakcie prac górniczych. Ważne jest, aby podczas planowania prac górniczych zawsze uwzględniać najpierw działania związane z obudową, gdyż to ona jest fundamentem dla wszelkich dalszych operacji.

Pytanie 28

Podczas przeprowadzania obrywki górnik nie jest zobowiązany do używania

A. lampy nahełmnej

B. półmaski filtrującej

C. okularów ochronnych

D. rękawic ochronnych

Wybór odpowiedzi dotyczącej obowiązkowego użycia półmaski filtrującej podczas obrywki górniczej może wynikać z niepełnego zrozumienia kontekstu, w jakim stosuje się różne środki ochrony osobistej. Opieranie się na ogólnych założeniach dotyczących bezpieczeństwa w pracy może prowadzić do przekonania, że wszystkie formy ochrony są niezbędne w każdej sytuacji. Okulary ochronne są niezbędne do zabezpieczenia oczu przed pyłem, odpryskami oraz innymi zanieczyszczeniami, które mogą występować w trakcie wydobycia, co czyni je podstawowym elementem wyposażenia osobistego każdego górnika. Rękawice ochronne z kolei chronią dłonie przed urazami mechanicznymi, co również jest kluczowe w kontekście wykonywania prac górniczych. Lampy nahełmne zapewniają odpowiednie oświetlenie, co jest istotne dla bezpieczeństwa w ciemnych tunelach i podczas obrywki. Stąd wynika, że brak stosowania półmaski filtrującej nie oznacza, że górnik jest całkowicie zwolniony z konieczności dbania o swoje bezpieczeństwo w innych obszarach. Niezrozumienie mechanizmów ochrony osobistej i ich zastosowania w realiach pracy górniczej może prowadzić do nieodpowiednich decyzji, dlatego tak ważne jest przestrzeganie zasad BHP oraz korzyści płynące z odpowiedniego doboru sprzętu ochronnego, które muszą być dostosowane do specyficznych warunków panujących w danym miejscu pracy.

Pytanie 29

Jaki jest podstawowy cel stosowania obudowy kotwowej w wyrobiskach podziemnych?

A. Zmniejszenie ilości pyłów w powietrzu

B. Zwiększenie wydajności wydobycia

C. Poprawa wentylacji w wyrobiskach

D. Zabezpieczenie stropu przed opadnięciem

Zwiększenie wydajności wydobycia nie jest bezpośrednim zadaniem obudowy kotwowej. Choć stabilność wyrobiska może pośrednio wpływać na tempo pracy, to nie jest to podstawowy cel stosowania kotew. Obudowa kotwowa ma za zadanie przede wszystkim zabezpieczyć wyrobisko przed zagrożeniami związanymi z opadaniem skał. Poprawa wentylacji w wyrobiskach również nie jest związana z funkcją obudowy kotwowej. Wentylacja jest oddzielnym zagadnieniem górniczym, które wymaga stosowania odpowiednich systemów wentylacyjnych. Celem wentylacji jest dostarczenie świeżego powietrza i usunięcie zanieczyszczeń, co nie jest rolą kotew. Zmniejszenie ilości pyłów w powietrzu także nie jest osiągane przez stosowanie obudowy kotwowej. Pyły są problemem związanym z procesem wydobycia i powinny być kontrolowane za pomocą specjalistycznych systemów filtracyjnych i wentylacyjnych. Myślenie, że obudowa kotwowa może bezpośrednio wpływać na te aspekty, to typowy błąd wynikający z niezrozumienia specyfiki jej zastosowania. W rzeczywistości, każdy z tych elementów wymaga oddzielnego podejścia i rozwiązań technologicznych, zgodnych z normami bezpieczeństwa oraz efektywności pracy w górnictwie.

Pytanie 30

Łączna długość dwóch prostych elementów stojaka SV21 wynosi 2 300 mm. Jaki jest jego ciężar?

A. 21 kg

B. 483 kg

C. 48,3 kg

D. 42 kg

Wybór odpowiedzi innych niż 48,3 kg często wynika z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczeń masy na podstawie długości elementów. Niezrozumienie kluczowych pojęć związanych z gęstością i masą prowadzi do błędnych oszacowań. Odpowiedzi takie jak 483 kg mogą wynikać z uproszczonego pomysłu, że masa jest proporcjonalna do długości w sposób liniowy, bez uwzględnienia gęstości materiału. Powielanie jednostek lub błędne przeliczenia mogą również prowadzić do tak drastycznych rozbieżności. W kontekście inżynieryjnym, każdy element konstrukcji ma swoje specyfikacje dotyczące gęstości, które muszą być brane pod uwagę. Próba obliczenia masy bez znajomości przekroju poprzecznego, materiału oraz jego gęstości jest klasycznym błędem. Inna odpowiedź, jak 42 kg, może sugerować pominięcie istotnych danych w procesie obliczeniowym. Użytkownicy muszą być świadomi, że różne materiały mają różne właściwości, i nie można generalizować obliczeń bez zastosowania dokładnych danych. Ostatecznie, korzystanie z dostępnych narzędzi i standardów branżowych, takich jak normy ISO dotyczące obliczeń inżynieryjnych, może znacznie ułatwić proces analizy i pomóc uniknąć takich błędów.

Pytanie 31

Weryfikacja stanu łańcucha oraz kontrola haka pod kątem rys, pęknięć i nadmiernego rozwarcia dotyczy

A. rabownika

B. kołowrotu elektrycznego

C. wciągnika ręcznego

D. kołowrotu hydraulicznego

Wciągniki ręczne są urządzeniami, które wymagają szczegółowego sprawdzenia przed rozpoczęciem pracy, zwłaszcza stanu łańcucha oraz haka. Właściwe utrzymanie tych elementów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa operacji podnoszenia. Hak wciągnika powinien być wolny od rys, pęknięć oraz nadmiernego rozwarcia, ponieważ wszelkie uszkodzenia mogą prowadzić do osłabienia jego struktury oraz zwiększenia ryzyka awarii podczas pracy. Regularne kontrole zgodne z normami, takimi jak EN 13157, są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Przykładem prawidłowej praktyki jest stosowanie schematów inspekcji, które określają, jak często i w jaki sposób należy oceniać stan techniczny sprzętu. Należy również prowadzić dokumentację przeglądów, aby mieć możliwość monitorowania stanu technicznego wciągnika i reagować na wszelkie nieprawidłowości. Dbanie o te aspekty nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również przedłuża żywotność sprzętu.

Pytanie 32

W trakcie postępu prac w przekopie, po strzelaniu i przewietrzaniu, co powinno być wykonane jako pierwsze?

A. obudowę ostateczną

B. obudowę tymczasową

C. obrywkę skał

D. ładowanie urobku

Wybór odpowiedzi 'obudowa ostateczna' nie jest właściwy, ponieważ ten proces wchodzi w grę dopiero po zakończeniu wszystkich działań związanych z usuwaniem skał. Obudowa ostateczna ma na celu trwałe zabezpieczenie przekopu i nie powinna być wykonywana przed upewnieniem się, że obszar jest wolny od luźnych fragmentów, które mogłyby zagrażać stabilności konstrukcji. Zastosowanie obudowy ostatecznej przed obrywką skał może prowadzić do poważnych problemów, takich jak osunięcia ziemi, które mogą zniszczyć obudowę oraz zagrozić bezpieczeństwu pracowników. Ponadto, obudowa tymczasowa, mimo że jest również ważnym etapem, nie jest odpowiednia w tym kontekście, ponieważ jest stosowana w celu wsparcia ścianek wykopu podczas drążenia, a nie jako końcowy etap. Ładowanie urobku, które również zostało wymienione, to proces transportu odspojonego materiału, który powinien nastąpić po wykonaniu obrywki, a nie przed nią. W związku z tym, typowym błędem myślowym w tym kontekście jest brak zrozumienia sekwencji działań w procesie drążenia oraz niedocenianie znaczenia każdego etapu dla bezpieczeństwa i efektywności całej operacji.

Pytanie 33

Jakie urządzenia są używane do pomiaru stężenia CO?

A. psychrometr

B. wykrywacz gazów oraz wykrywacze rurkowe

C. lampę wskaźnikową na benzynę

D. anemometr

Anemometr jest urządzeniem służącym do pomiaru prędkości i kierunku wiatru, a nie do detekcji gazów. Jego zastosowanie w kontekście pomiaru tlenku węgla jest błędne, gdyż nie jest on w stanie wykryć ani określić stężenia tego gazu. Z kolei benzynowa lampa wskaźnikowa, chociaż historycznie stosowana do wykrywania gazów, w dzisiejszych czasach nie jest uznawana za bezpieczne i efektywne narzędzie pomiarowe. Współczesne metody detekcji, takie jak elektrochemiczne czujniki w wykrywaczach gazów, są bardziej precyzyjne i pozwalają na szybsze uzyskanie wyników. Psychrometr, natomiast, to przyrząd służący do pomiaru wilgotności powietrza, a jego działanie opiera się na pomiarze różnicy temperatur pomiędzy termometrem suchym a mokrym. Oczywiście, pomiar wilgotności jest istotny, ale nie ma bezpośredniego związku z detekcją tlenku węgla. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru stężenia gazu może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, szczególnie w kontekście pracy w zamkniętych przestrzeniach, gdzie akumulacja CO może być śmiertelna. Dlatego tak ważne jest stosowanie odpowiednich narzędzi, które są zgodne z aktualnymi normami bezpieczeństwa oraz praktykami branżowymi.

Pytanie 34

Jaka jest podstawowa funkcja systemu wentylacyjnego w kopalniach?

A. Podgrzewanie powietrza w kopalniach

B. Chłodzenie maszyn górniczych

C. Usuwanie szkodliwych gazów z wyrobisk

D. Nawadnianie wyrobisk

System wentylacyjny w kopalniach pełni niezwykle istotną rolę, a jego głównym zadaniem jest usuwanie szkodliwych gazów z wyrobisk. W trakcie eksploatacji złoża uwalniane są różnorodne gazy, takie jak metan, tlenki węgla czy dwutlenek węgla, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia górników. Wentylacja zapewnia ciągły dopływ świeżego powietrza do wyrobisk, jednocześnie usuwając zanieczyszczone powietrze. Dzięki temu minimalizowane jest ryzyko wybuchów gazowych oraz zatrucia górników. Systemy wentylacyjne są projektowane zgodnie z rygorystycznymi normami i przepisami, które uwzględniają specyficzne warunki geologiczne i technologiczne kopalni. Wentylacja jest zatem kluczowym elementem bezpieczeństwa pracy pod ziemią i stanowi istotny aspekt planowania każdej kopalni. Moim zdaniem, nie ma wątpliwości co do tego, że bez efektywnego systemu wentylacyjnego praca w kopalniach byłaby znacznie bardziej niebezpieczna. Inżynierowie górnictwa muszą zawsze dbać o to, aby systemy te były w pełni sprawne i regularnie kontrolowane.

Pytanie 35

W polskich kopalniach złoża rud miedzi wydobywane są za pomocą systemów

A. komór niskich z przodkiem schodowo-spągowym

B. ubierkowymi

C. długich zabierek

D. komorowo-filarowymi

Odpowiedzi oparte na komorach niskich, długich zabiorkach oraz systemie ubierkowym są nieprawidłowe z kilku powodów. System komór niskich z przodkiem schodowo-spągowym, choć stosowany w niektórych kopalniach, nie jest optymalnym rozwiązaniem dla eksploatacji rud miedzi. Ta metoda charakteryzuje się większym ryzykiem osunięć i jest mniej efektywna w kontekście wykorzystania złoża. Długie zabiorki, z kolei, to system, który nie zapewnia dostatecznej stabilności stropu, co może prowadzić do niebezpiecznych warunków pracy i niewłaściwego zarządzania zasobami. Zastosowanie systemu ubierkowego, który polega na wykorzystywaniu stref ubierkowych w celu wydobywania surowca, również nie jest właściwe w przypadku rud miedzi, ponieważ nie gwarantuje wysokiej efektywności wydobycia ani bezpieczeństwa. Błędem jest zatem myślenie, że te systemy można zastosować w każdym typie złoża. Dobór metody wydobycia powinien opierać się na szczegółowej analizie geologicznej oraz geomechanicznej danego złoża, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży górniczej, które promują zrównoważone i bezpieczne podejścia do eksploatacji zasobów naturalnych.

Pytanie 36

Podziemne wyrobisko umożliwiające dostęp do wydrążonych w skałach płonnych od szybu w kierunku prostopadłym do rozciągłości złoża nosi nazwę

A. dukłą

B. przecznicą

C. sztolnią

D. komorą

Wybór odpowiedzi inne niż przecznica najczęściej wynika z zamiany terminologii górniczej oraz niezrozumienia funkcji i charakterystyki różnych wyrobisk. Komora, na przykład, jest dużym, przestronnym wyrobiskiem, które zazwyczaj pełni funkcję magazynową lub jest stosowane do składowania materiałów. Z kolei sztolnia to wyrobisko poziome, które ma na celu odwadnianie kopalni lub dostęp do złoża, ale nie jest tożsama z przecznicą, ponieważ nie udostępnia złoża w kierunku poprzecznym. Dukla jest natomiast terminem, który nie odnosi się do konkretnego rodzaju wyrobiska górniczego, lecz raczej do małego dolnego obszaru terenu. Dlatego też, błędne odpowiedzi często są wynikiem mylenia funkcji wyrobisk oraz ich zastosowania w praktyce górniczej. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zwracać uwagę na szczegółowe definicje terminów oraz ich kontekst użycia, co pozwoli lepiej zrozumieć, jak różne wyrobiska wpływają na proces eksploatacji surowców mineralnych.

Pytanie 37

Który z poniższych elementów wchodzi w skład kombajnu AM-50?

A. Głowica lewa i prawa

B. Sanie kombajnowe

C. Ciągnik hydrauliczny

D. Podawarka zgrzebłowa

Głowice lewa i prawa, ciągnik hydrauliczny oraz sanie kombajnowe, choć mogą pełnić ważne funkcje w kontekście działania kombajnu, nie są bezpośrednimi zespołami wchodzącymi w skład AM-50. Głowice, zarówno lewa jak i prawa, służą do cięcia roślin, jednak to nie one odpowiadają za transport materiału do zbioru. Często myśli się, że głowice są najważniejszym elementem maszyny, ale bez odpowiedniego systemu transportu materiału, proces zbioru byłby nieefektywny. Ciągnik hydrauliczny pełni rolę napędową, ale nie jest częścią samego kombajnu. W rzeczywistości to jedynie zewnętrzny element, który wspiera pracę kombajnu, ale nie wpływa na jego strukturę jako taką. Sanie kombajnowe również mają swoje znaczenie, aczkolwiek dotyczą głównie systemu zbierania i transportu, a nie podawania materiału do dalszego przetwarzania. W praktyce, wiele osób może mylnie utożsamiać różne elementy maszyny i ich funkcje, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych zespołów pełni swoją unikalną rolę, a ich zależności są istotne dla prawidłowego funkcjonowania całego systemu. Właściwe zrozumienie struktury kombajnu AM-50 oraz roli poszczególnych zespołów jest niezbędne, aby zapewnić efektywność i niezawodność w pracy.

Pytanie 38

Jakie z poniższych wyrobisk są klasyfikowane jako udostępniające?

A. Przecinkę ścianową

B. Przecznicę główną

C. Komorę wybierkową

D. Chodnik nadścianowy

Zrozumienie różnicy między wyrobiskami udostępniającymi a innymi rodzajami wyrobisk jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem wydobywczym. Przecinka ścianowa, choć jest to wyrobisko górnicze, nie pełni funkcji udostępniającej. Jej zadaniem jest głównie zwiększenie powierzchni eksploatacyjnej w obrębie złoża, co często prowadzi do lokalnych rozprężenia i nie zapewnia transportu na większych odcinkach. Podobnie, chodnik nadścianowy, mimo że może wydawać się istotnym elementem w strukturze górniczej, w rzeczywistości pełni funkcję pomocniczą, a nie udostępniającą. Jest on stosowany do transportu materiałów z jednego miejsca do innego w obrębie złoża, jednak nie łączy się z głównymi trasami komunikacyjnymi. Komora wybierkowa to kolejne wyrobisko, które nie spełnia definicji wyrobiska udostępniającego, ponieważ jej główną rolą jest zbieranie i przechowywanie surowców wydobytych, a nie transport. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru takich odpowiedzi wynikają z mylenia funkcji transportowej i eksploatacyjnej wyrobisk. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o klasyfikacji wyrobisk dokładnie rozważyć ich zastosowanie i znaczenie w kontekście całego procesu wydobywczego oraz standardy branżowe, które definiują te pojęcia.

Pytanie 39

Ilość pyłu kamiennego użytego do opylania dla każdego otworu strzałowego w obszarach metanowych wynosi

A. 3 kg

B. 5 kg

C. 10 kg

D. 2 kg

Wybór innej ilości pyłu kamiennego zużywanego do opylania może wynikać z różnych błędów myślowych, które należy zrozumieć, aby uniknąć nieefektywności w pracach górniczych. Na przykład, wskazywanie 5 kg jako odpowiedniej ilości może być rezultatem błędnego założenia, że większa ilość pyłu automatycznie zapewni lepszą kontrolę nad emisją. W praktyce jednak, nadmierna ilość pyłu może prowadzić do niepotrzebnych kosztów, a także do problemów z jego rozprowadzeniem, co wpływa na efektywność całego procesu opylania. Z kolei wybór 2 kg wskazuje na niedoszacowanie potrzebnej ilości materiału, co może prowadzić do wypuszczania zbyt dużej ilości pyłów do atmosfery, a tym samym stwarzać zagrożenie dla zdrowia pracowników oraz wpływać negatywnie na środowisko. Odpowiedź 10 kg również opiera się na mylnym założeniu, że tak duża ilość zapewni większe bezpieczeństwo i efektywność, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami branżowymi, które wskazują na konieczność zapewnienia równowagi między kosztami a efektywnością operacyjną. Na każdym etapie planowania i realizacji prac górniczych istotne jest prowadzenie analizy ryzyka oraz dostosowywanie procedur do specyficznych warunków, co powinno obejmować również precyzyjne określenie ilości używanych materiałów, takich jak pył kamienny.

Pytanie 40

Jakie jest najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) dwutlenku węgla (CO₂) w powietrzu w kopalniach?

A. 0,026%

B. 0,0007%

C. 1,0%

D. 0,0026%

Kiedy wybierasz stężenia dwutlenku węgla (CO₂) poniżej 1,0%, możesz się natknąć na pewne nieporozumienia co do tego, jakie zagrożenie te substancje mogą stwarzać. Na przykład, stężenie 0,026% wydaje się niewielkie, ale w górnictwie takie wartości są zdecydowanie poniżej akceptowalnych norm. Z kolei stężenia jak 0,0026% czy 0,0007% są tak niskie, że praktycznie nie mają wpływu na zdrowie, ale nie wpisują się w standardy regulacyjne. Często mylimy stężenia z ilościami, co prowadzi do bagatelizowania zagrożenia, jakie niesie CO₂. Ważne jest, żeby rozumieć, jak stężenie wiąże się z konsekwencjami zdrowotnymi i znaczenie regularnych pomiarów dla ochrony zdrowia ludzi. Przekroczenie NDS w górnictwie może prowadzić do naprawdę poważnych skutków, w tym zagrażających życiu. Dlatego każdy w branży powinien mieć na uwadze, że kluczowe jest ustalenie aktualnych norm, które pomogą utrzymać bezpieczeństwo w pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej