Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 22:17
Data zakończenia: 30 maja 2025 22:53

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. serwera DHCP

B. usługi domenowe AD

C. serwera DNS

D. usługi wdrażania systemu Windows

Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.

Pytanie 2

Organizacja zajmująca się standaryzacją na poziomie międzynarodowym, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartych, to

A. ISO (International Organization for Standardization)

B. TIA/EIA (Telecommunications Industry Association/Electronic Industries Association)

C. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers)

D. EN (European Norm)

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, znana jako ISO (International Organization for Standardization), jest odpowiedzialna za opracowanie wielu standardów, które mają kluczowe znaczenie w różnych dziedzinach, w tym w telekomunikacji i informatyce. Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartym (OSI) składa się z siedmiu warstw, które pomagają w zrozumieniu procesów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. Każda warstwa w modelu OSI odpowiada za różne aspekty komunikacji - od fizycznych po aplikacyjne. Przykładem zastosowania tego modelu jest projektowanie sieci komputerowych, gdzie inżynierowie mogą analizować problemy na różnych warstwach, co ułatwia diagnozowanie i rozwiązywanie problemów. ISO dostarcza także standardy dotyczące jakości, bezpieczeństwa i interoperacyjności, co jest istotne w kontekście globalnej wymiany danych. Właściwe zrozumienie modelu OSI jest kluczowe dla specjalistów w dziedzinie IT, którzy dążą do tworzenia efektywnych i skalowalnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 3

Jakie medium transmisyjne powinno się zastosować do połączenia urządzeń sieciowych oddalonych o 110 m w pomieszczeniach, gdzie występują zakłócenia EMI?

A. Światłowodu jednodomowego

B. Kabla współosiowego

C. Fal radiowych

D. Skrętki ekranowanej STP

Światłowód jednodomowy to świetny wybór, jeśli chodzi o podłączanie różnych urządzeń w sieci, zwłaszcza na dystansie do 110 m. Ma tę przewagę, że radzi sobie w trudnych warunkach, gdzie jest dużo zakłóceń elektromagnetycznych. To naprawdę pomaga, bo światłowody są znacznie mniej wrażliwe na te zakłócenia w porównaniu do tradycyjnych kabli. Poza tym, oferują mega dużą przepustowość – da się przesyłać dane z prędkościami sięgającymi gigabitów na sekundę, co jest kluczowe dla aplikacji, które potrzebują dużo mocy obliczeniowej. Używa się ich w różnych branżach, takich jak telekomunikacja czy infrastruktura IT, gdzie ważne jest, żeby sygnał był mocny i stabilny. Warto też dodać, że światłowody są zgodne z międzynarodowymi standardami, co czyni je uniwersalnymi i trwałymi. Oczywiście, instalacja wymaga odpowiednich technik i narzędzi, co może być droższe na starcie, ale w dłuższej perspektywie na pewno się opłaca ze względu na ich efektywność i pewność działania.

Pytanie 4

Standardowa sekwencja przetwarzania zasad grupowych w systemie Windows jest następująca:

A. domena – lokacja – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

B. lokacja – domena – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

C. jednostka organizacyjna – domena – lokacja – lokalny komputer

D. lokalny komputer – lokacja – domena – jednostka organizacyjna

Domyślna kolejność przetwarzania zasad grupy w systemie Windows jest kluczowym elementem zarządzania konfiguracją i bezpieczeństwem w infrastrukturze IT. Zasadniczo, system operacyjny Windows przetwarza zasady grupy w określonej kolejności, która zaczyna się od lokalnego komputera, a następnie obejmuje lokację, domenę oraz jednostkę organizacyjną. Oznacza to, że lokalne zasady mają pierwszeństwo i mogą nadpisywać zasady na wyższych poziomach, takich jak domena czy jednostka organizacyjna. Przykładem zastosowania tej kolejności może być sytuacja w dużej organizacji, gdzie lokalny komputer jest skonfigurowany z pewnymi politykami bezpieczeństwa, które muszą być egzekwowane przed zastosowaniem szerszych zasad na poziomie domeny. W praktyce, administratorzy powinni dobrze rozumieć tę hierarchię, aby efektywnie zarządzać konfiguracją i zapewnić zgodność z politykami organizacji, jednocześnie minimalizując ryzyko kolizji zasad. Sposób, w jaki te zasady są przetwarzane, jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które sugerują, aby najpierw stosować zasady lokalne, a następnie stopniowo rozszerzać je na szersze zbiory, co umożliwia bardziej precyzyjne zarządzanie i kontrolę bezpieczeństwa.

Pytanie 5

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze

B. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu

C. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem

D. błąd w autoryzacji użytkownika

Błąd 404, znany jako "Not Found", oznacza, że serwer nie może odnaleźć żądanego zasobu, co w praktyce oznacza, że dokument, do którego próbuje uzyskać dostęp użytkownik, nie istnieje na serwerze. Może to być spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak zmiana lokalizacji pliku, usunięcie go, bądź błędnie wprowadzony adres URL. W przypadku, gdy użytkownik napotyka błąd 404, powinien sprawdzić, czy adres strony został poprawnie wpisany, a także czy nie zawiera literówek lub zbędnych znaków. W kontekście dobrych praktyk, administratorzy stron internetowych powinni wdrażać osobne strony błędu 404, które informują użytkowników o zaistniałym problemie i oferują alternatywne linki do innych części witryny, co poprawia doświadczenie użytkownika. Ponadto, monitorowanie występowania błędów 404 w narzędziach do analizy ruchu, takich jak Google Analytics, może pomóc w identyfikacji usuniętych lub przeniesionych treści, co jest kluczowe dla utrzymania integralności witryny.

Pytanie 6

Punkty abonenckie są rozmieszczone w równych odstępach, do nawiązania połączenia z najbliższym punktem wymagane jest 4 m kabla, a z najdalszym - 22 m. Koszt zakupu 1 m kabla wynosi 1 zł. Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na zakup kabla UTP do połączenia 10 podwójnych gniazd abonenckich z punktem dystrybucyjnym?

A. 130 zł

B. 80 zł

C. 260 zł

D. 440 zł

Odpowiedź, która jest poprawna, to 260 zł. Dlaczego tak? Bo żeby połączyć 10 podwójnych gniazd abonenckich z punktem dystrybucyjnym, trzeba policzyć, jak długo kabli potrzebujemy. Mamy punkty abonenckie w różnych odstępach: najbliższy jest 4 m, a najdalszy 22 m. Średnio, wychodzi nam 13 m na jedno gniazdo. Jak to liczymy? (4 m + 22 m) / 2 daje 13 m. Czyli dla 10 gniazd mamy 10 x 13 m, co daje 130 m. Koszt kabla wynosi 1 zł za metr, więc za 130 m to 130 zł. Ale pamiętaj, że nie wszystkie gniazda będą tyle samo od punktu. Niektóre będą bliżej, inne dalej. To znaczy, że w praktyce koszt może się podnieść, stąd ta kwota 260 zł. Fajnie też zwracać uwagę na standardy kablowe, np. TIA/EIA-568, żeby używać kabli, które spełniają wymagania do danego zastosowania. I dobrze jest przed instalacją zmierzyć odległości i zaplanować trasę kabla – to może też pomóc w obniżeniu kosztów.

Pytanie 7

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Komenda tracert

B. Aplikacja McAfee

C. Komenda ipconfig

D. Program Wireshark

Program Wireshark to zaawansowane narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia szczegółowe monitorowanie i diagnostykę problemów w sieci lokalnej. Jego główną zaletą jest możliwość przechwytywania pakietów danych przesyłanych przez sieć, co pozwala administratorom na dokładną analizę protokołów oraz identyfikację nieprawidłowości, takich jak nadmierny ruch. Wireshark pozwala na filtrowanie ruchu według różnych kryteriów, co umożliwia skupienie się na podejrzanych aktywnościach. Przykładowo, można zidentyfikować nieautoryzowane połączenia lub anomalie w komunikacji. Dzięki wizualizacji danych, administratorzy mogą szybko dostrzegać wzorce ruchu, które mogą wskazywać na włamanie. W branży IT, korzystanie z narzędzi takich jak Wireshark jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem sieci, umożliwiając proaktywne wykrywanie zagrożeń oraz usprawnianie działania sieci.

Pytanie 8

Jaki jest prefiks lokalnego adresu dla łącza (Link-Local Address) w IPv6?

A. fe80/10

B. fc00/7

C. ff00/8

D. fec0/10

Odpowiedź 'fe80/10' jest poprawna, ponieważ jest to prefiks przydzielony adresom lokalnym łącza (Link-Local Addresses) w protokole IPv6. Adresy te są używane do komunikacji w sieciach lokalnych i nie są routowalne w Internecie. Prefiks 'fe80' oznacza, że adresy te mają zakres od 'fe80::' do 'febf:ffff:ffff:ffff:ffff:ffff:ffff:ffff'. Adresy lokalne łącza są automatycznie przypisywane do interfejsów sieciowych, co umożliwia urządzeniom w tej samej sieci lokalnej komunikację bez konieczności konfiguracji serwera DHCP. Przykład zastosowania to komunikacja między urządzeniami w domowej sieci lokalnej, gdzie urządzenia mogą wykrywać się nawzajem i przesyłać dane bez dodatkowej konfiguracji. W kontekście standardów, adresy te są zgodne z dokumentem RFC 4862, który definiuje zasady dotyczące autokonfiguracji adresów IPv6.

Pytanie 9

Ile punktów przyłączeniowych (2 x RJ45), według wymogów normy PN-EN 50167, powinno być w biurze o powierzchni 49 m²?

A. 9

B. 5

C. 4

D. 1

Wybór innej liczby punktów abonenckich niż 5 może prowadzić do licznych problemów związanych z infrastrukturą sieciową w biurze. Odpowiedzi takie jak 9, 4, czy 1 nie uwzględniają wymagań normy PN-EN 50167 oraz realnych potrzeb biura. W przypadku odpowiedzi 9, nadmiar punktów abonenckich może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów, zwiększając koszty bez rzeczywistej wartości dodanej. W przeciwieństwie do tego, wybór 4 punktów abonenckich może być niewystarczający dla biura o powierzchni 49 m², co prowadzi do sytuacji, w której pracownicy muszą dzielić dostęp do sieci, co może generować problemy z prędkością i jakością połączeń. Z kolei odpowiedź 1 punkt abonencki jest ekstremalnie niewystarczająca, co może skutkować poważnymi ograniczeniami w pracy, gdzie wielu pracowników korzysta z zasobów sieciowych jednocześnie. Typowym błędem myślowym jest próba uproszczenia analizy punktów abonenckich do liczby stanowisk roboczych bez uwzględnienia norm oraz specyfiki pracy w danym biurze. W rzeczywistości, kluczowe jest nie tylko zapewnienie liczby punktów zgodnej z normą, ale również ich odpowiednie rozmieszczenie, aby zaspokoić potrzeby różnych użytkowników oraz sprzętu w biurze. Dlatego też, poprawne zaplanowanie infrastruktury telekomunikacyjnej jest niezbędne dla zapewnienia efektywności i komfortu pracy w biurze.

Pytanie 10

W celu zwiększenia bezpieczeństwa sieci firmowej administrator wdrożył protokół 802.1X. Do czego służy ten protokół?

A. Monitoruje i analizuje przepustowość łącza internetowego w firmie.

B. Realizuje dynamiczne przydzielanie adresów IP w sieci lokalnej.

C. Zapewnia szyfrowanie transmisji danych wyłącznie w warstwie aplikacji.

D. Służy do kontroli dostępu do sieci na poziomie portów przełącznika, umożliwiając uwierzytelnianie urządzeń przed przyznaniem im dostępu do sieci.

Protokół 802.1X to kluczowy element bezpieczeństwa nowoczesnych sieci komputerowych, szczególnie tych wykorzystywanych w środowiskach korporacyjnych i instytucjonalnych. Jego głównym zadaniem jest kontrola dostępu do sieci na najniższym poziomie, czyli na porcie przełącznika (lub punkcie dostępowym w przypadku sieci bezprzewodowych). Mechanizm ten wymaga, aby każde urządzenie próbujące połączyć się z siecią przeszło proces uwierzytelniania, zanim uzyska dostęp do zasobów sieciowych. Najczęściej wykorzystuje się tu serwer RADIUS do weryfikacji tożsamości użytkownika lub urządzenia, co znacząco redukuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Z mojego doświadczenia wdrożenie 802.1X to nie tylko podstawa zgodności z politykami bezpieczeństwa (np. ISO 27001), ale także skuteczny sposób na ograniczenie tzw. ataków typu „plug and play”, gdzie ktoś podpina nieautoryzowane urządzenie do wolnego portu. W praktyce, np. w dużych biurach czy na uczelniach, 802.1X umożliwia granularne zarządzanie dostępem i szybkie wycofanie uprawnień, jeśli pracownik opuszcza firmę. To rozwiązanie bardzo często łączy się z innymi technologiami, jak VLAN czy NAC (Network Access Control), co pozwala na jeszcze większą kontrolę i automatyzację procesów bezpieczeństwa. Najważniejsze, że 802.1X działa jeszcze zanim system operacyjny uzyska pełny dostęp do sieci, co czyni go wyjątkowo skutecznym narzędziem prewencji.

Pytanie 11

Administrator sieci planuje zapisać konfigurację urządzenia Cisco na serwerze TFTP. Jakie polecenie powinien wydać w trybie EXEC?

A. restore configuration tftp:

B. copy running-config tftp:

C. save config tftp:

D. backup running-config tftp:

Pozostałe polecenia, choć na pierwszy rzut oka wydają się logiczne, nie są poprawnymi komendami w systemie Cisco IOS i mogą wprowadzić w błąd osoby mniej doświadczone. restore configuration tftp: sugeruje przywrócenie konfiguracji z serwera TFTP, a nie jej zapisanie – w Cisco IOS nie istnieje taka komenda, a do przywracania używa się zwykle copy tftp: running-config. To częsty błąd – zamiana kierunków kopiowania, przez co można przypadkowo nadpisać bieżącą konfigurację niewłaściwym plikiem. save config tftp: wygląda bardzo naturalnie, bo wiele systemów operacyjnych czy aplikacji używa polecenia 'save' do zapisu ustawień. Jednak w Cisco IOS nie znajdziemy takiej komendy – zapis konfiguracji odbywa się właśnie przez 'copy' z odpowiednimi argumentami. To jest typowe nieporozumienie, gdy ktoś przenosi przyzwyczajenia z innych środowisk, np. z Linuksa czy Windowsa. backup running-config tftp: również wydaje się intuicyjne i oddaje sens operacji, ale niestety Cisco IOS nie obsługuje polecenia 'backup' w tym kontekście. W rzeczywistości, błędne użycie takich nieistniejących poleceń kończy się komunikatem o nieznanej komendzie, co może być frustrujące dla początkujących administratorów. Z praktyki wiem, że wielu uczniów i kandydatów do pracy w IT myli się właśnie przez zbyt dosłowne tłumaczenie na język angielski tego, co chcą osiągnąć. Branżowa terminologia Cisco jest dość rygorystyczna i warto ją opanować, żeby nie popełniać prostych, ale kosztownych błędów podczas pracy z infrastrukturą sieciową.

Pytanie 12

Kontrola pasma (ang. bandwidth control) w przełączniku to funkcjonalność

A. pozwalająca ograniczyć przepustowość na wyznaczonym porcie

B. umożliwiająca jednoczesne łączenie przełączników przy użyciu wielu łącz

C. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem

D. pozwalająca na równoczesne przesyłanie danych z wybranego portu do innego portu

Wybór odpowiedzi dotyczącej zdalnego dostępu do urządzenia jest nieadekwatny w kontekście zarządzania pasmem. Zdalny dostęp to funkcjonalność, która odnosi się do możliwości administracji i monitorowania urządzeń sieciowych zdalnie, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą przepustowości. Oprócz tego, odpowiedź mówiąca o łączeniu przełączników równocześnie kilkoma łączami odnosi się do technik takich jak link aggregation (802.3ad), które zwiększają przepustowość i redundancję, lecz nie dotyczą ograniczania pasma. Problematyczne jest również stwierdzenie, że zarządzanie pasmem polega na przesyłaniu danych z wybranego portu równocześnie do innego portu; to również nie jest związane z kontrolą pasma, a raczej z routingiem czy switchingiem, co jest odrębną funkcjonalnością. Często takie nieporozumienia wynikają z mylenia podstawowych funkcji sieciowych, co może prowadzić do niewłaściwego zarządzania siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie pasmem koncentruje się na efektywnym alokowaniu istniejącego pasma oraz priorytetyzacji ruchu sieciowego, co jest niezbędne w przypadku korzystania z zasobów o różnym zapotrzebowaniu.

Pytanie 13

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. użycie zasad grupy

B. ponowna instalacja programu

C. mapowanie dysku

D. pobranie aktualizacji Windows

Użycie zasad grupy, czyli Group Policy, to świetna metoda na dodanie skrótu do programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie. Dzięki narzędziu GPO, administratorzy mogą w łatwy sposób zarządzać ustawieniami komputerów i użytkowników w sieci. Na przykład, można stworzyć GPO, które automatycznie doda skrót do aplikacji na pulpicie dla wszystkich w danej jednostce organizacyjnej. To naprawdę ułatwia życie, bo zautomatyzowanie tego procesu zmniejsza ryzyko błędów i sprawia, że wszyscy mają spójne środowisko pracy. No i warto zauważyć, że zasady grupy są zgodne z tym, co najlepiej się praktykuje w zarządzaniu IT, bo pozwalają efektywnie wdrażać polityki bezpieczeństwa i standaryzować konfiguracje w organizacji. A to wszystko jest kluczowe, żeby utrzymać porządek w infrastrukturze IT i zadbać o bezpieczeństwo.

Pytanie 14

Który z poniższych adresów IP należy do sieci o adresie 10.16.0.0/13?

A. 10.24.88.67 /13

B. 10.15.0.112 /13

C. 10.31.234.32 /13

D. 10.22.0.45 /13

Wybór innych adresów IP w kontekście podsieci 10.16.0.0/13 wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasad klasyfikacji i adresacji IP. Każdy adres IP składa się z dwóch komponentów: identyfikatora sieci oraz identyfikatora hosta. Maska /13 oznacza, że 13 pierwszych bitów adresu IP jest przeznaczone na identyfikację sieci, a pozostałe bity mogą być użyte do identyfikacji urządzeń w tej sieci. Adres 10.15.0.112 leży poniżej zakresu zdefiniowanego przez podsieć 10.16.0.0/13, co czyni go niewłaściwym. Jego identyfikator sieci (10.15.0.0) nie zawiera się w zakresie 10.16.0.0 - 10.23.255.255. W przypadku adresu 10.24.88.67, sytuacja jest podobna – przypisanie go do tej samej sieci jest błędne, ponieważ 10.24.0.0 wyznacza nową, odrębną sieć, przekraczającą zakres podsieci 10.16.0.0/13. Adres 10.31.234.32 również nie pasuje, jako że leży znacznie dalej od zdefiniowanego zakresu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek, obejmują niedostateczne zrozumienie sposobu działania masek podsieci oraz mylenie adresów w różnych sieciach. Aby skutecznie zarządzać adresacją IP, ważne jest, aby znać zasady klasyfikacji adresów oraz potrafić obliczać zakres podsieci. Użycie narzędzi do analizy adresów IP, takich jak kalkulatory podsieci, może być przydatne w unikaniu takich błędów.

Pytanie 15

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Światłowód

B. Kabel typu "skrętka"

C. Fale radiowe

D. Kabel koncentryczny

Fale radiowe są zalecanym medium transmisyjnym w zabytkowych budynkach ze względu na ich zdolność do omijania przeszkód fizycznych, takich jak grube mury czy elementy architektoniczne, które mogą utrudniać tradycyjnym kablom dostęp do miejsc, gdzie potrzebna jest infrastruktura sieciowa. Wykorzystanie technologii Wi-Fi, które działa na falach radiowych, jest praktycznym rozwiązaniem, ponieważ nie wymaga dużych modyfikacji budowlanych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności zabytków. Dodatkowo, fale radiowe oferują elastyczność w instalacji, umożliwiając łatwą adaptację w miarę zmieniających się potrzeb użytkowników. Stosowanie systemów bezprzewodowych w takich lokalizacjach jest zgodne ze standardami branżowymi, które promują minimalne zakłócenia w strukturze obiektu. Przykładem zastosowania mogą być hotele w zabytkowych budynkach, gdzie bezprzewodowy dostęp do Internetu umożliwia gościom korzystanie z sieci bez ingerencji w zabytkowe elementy wystroju.

Pytanie 16

Jaki jest skrócony zapis maski sieci, której adres w zapisie dziesiętnym to 255.255.254.0?

A. /25

B. /24

C. /23

D. /22

Zapis skrócony maski sieci 255.255.254.0 to /23, co oznacza, że w pierwszych 23 bitach znajduje się informacja o sieci, a pozostałe 9 bitów jest przeznaczone na identyfikację hostów. W zapisie dziesiętnym maska 255.255.254.0 ma postać binarną 11111111.11111111.11111110.00000000, co potwierdza, że pierwsze 23 bity są jedynkami, a pozostałe bity zerami. Ta maska pozwala na adresowanie 512 adresów IP w danej podsieci, co jest przydatne w większych środowiskach sieciowych, gdzie liczba hostów może być znacząca, na przykład w biurach czy na uczelniach. Dzięki zapisie skróconemu łatwiej jest administracyjnie zarządzać adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie inżynierii sieciowej. Zrozumienie, jak funkcjonują maski sieciowe, pozwala na efektywne projektowanie sieci oraz optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów adresowych.

Pytanie 17

Jakie protokoły są częścią warstwy transportowej w modelu ISO/OSI?

A. TCP oraz UDP (Transmission Control Protocol i User Datagram Protocol)

B. ARP oraz RARP (Address Resolution Protocol i Reverse Address Resolution Protocol)

C. IP oraz IPX (Internet Protocol i Internetwork Packet Exchange)

D. ICMP oraz RIP (Internet Control Message Protocol i Routing Information Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) to dwa kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP zapewnia niezawodną, połączeniową komunikację, co oznacza, że gwarantuje dostarczenie danych i ich kolejność. Jest powszechnie używany w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności, jak przeglądarki internetowe, e-maile czy przesyłanie plików. Przykładem wykorzystania TCP jest protokół HTTP, który jest fundamentem przeglądania sieci. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, pozwala na szybszą transmisję danych, co sprawia, że jest idealny do aplikacji, które mogą tolerować utratę pakietów, takich jak przesyłanie strumieniowe audio i wideo czy gry online. Oba protokoły są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów, gdyż są dostosowane do różnych potrzeb aplikacji, co sprawia, że warstwa transportowa jest elastyczna i wydajna.

Pytanie 18

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach długości fali 1310 nm oraz 1550 nm, powinno się wykorzystać

A. rejestrator cyfrowy

B. tester UTP

C. miernik mocy optycznej

D. reflektometr TDR

Miernik mocy optycznej jest urządzeniem wykorzystywanym do pomiarów intensywności światła w systemach światłowodowych, co czyni go idealnym narzędziem do oceny tłumienia łącza. Tłumienie to strata sygnału, która może wystąpić w wyniku absorpcji, dyspersji czy odbić na złączach. Dla oceny wydajności łącza światłowodowego w standardowych oknach transmisyjnych 1310 nm i 1550 nm, miernik mocy optycznej umożliwia precyzyjne określenie poziomu mocy optycznej, co jest kluczowe dla identyfikacji ewentualnych problemów w infrastrukturze. W praktyce, pomiar mocy na obu długościach fal pozwala na weryfikację zgodności z normami branżowymi, takimi jak ISO/IEC 11801, które określają maksymalne poziomy tłumienia dla różnych zastosowań. Regularne pomiary z użyciem miernika mocy optycznej są niezbędne dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci światłowodowych, co przekłada się na stabilność i jakość przesyłanego sygnału.

Pytanie 19

W sieci o strukturze zaleca się, aby na powierzchni o wymiarach

A. 10 m2

B. 20 m2

C. 5 m2

D. 30 m2

W sieci strukturalnej, umieszczenie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10 m2 jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych oraz dobrą praktyką inżynieryjną. Takie rozmieszczenie zapewnia optymalną długość kabli, minimalizując straty sygnału i zakłócenia. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zauważyć w projektowaniu sieci lokalnych (LAN), gdzie odpowiednia gęstość punktów abonenckich pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej infrastruktury, zapewniając jednocześnie odpowiednią jakość usług. Warto również wspomnieć o standardzie ANSI/TIA-568, który określa wymagania dotyczące okablowania strukturalnego. Zgodnie z tym standardem, rozmieszczenie punktów abonenckich na powierzchni 10 m2 pozwala na efektywne zarządzanie siecią, co przekłada się na lepszą jakość usług dla użytkowników końcowych. Umożliwia to także lepszą elastyczność w rozbudowie sieci oraz dostosowywaniu do zmieniających się potrzeb użytkowników, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku technologicznym.

Pytanie 20

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

B. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

Poprawna odpowiedź dotyczy konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, gdzie użyto polecenia ifconfig do przypisania adresu IP, maski podsieci oraz adresu broadcast. W tym przypadku interfejs eth0 otrzymuje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę /24, co odpowiada masce 255.255.255.0. Maska ta oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 256 adresów w danej podsieci. Ponadto, dodanie domyślnej bramy poprzez polecenie route add default gw 10.0.0.10 umożliwia komunikację z innymi sieciami oraz dostęp do Internetu. W praktyce, prawidłowa konfiguracja interfejsu sieciowego jest kluczowa dla funkcjonowania aplikacji sieciowych, a także dla bezpieczeństwa, gdyż nieprawidłowe ustawienia mogą prowadzić do problemów z dostępem czy ataków. Warto również zwrócić uwagę na dokumentację techniczną, która wskazuje na najlepsze praktyki w zakresie zarządzania interfejsami sieciowymi i ich konfiguracji.

Pytanie 21

Jaki argument komendy ipconfig w systemie Windows przywraca konfigurację adresów IP?

A. /displaydns

B. /flushdns

C. /renew

D. /release

/renew jest parametrem polecenia ipconfig, który służy do odnawiania konfiguracji adresu IP na komputerze z systemem Windows. Gdy połączenie z siecią jest aktywne, a komputer uzyskał adres IP z serwera DHCP, można użyć tego polecenia, aby poprosić serwer o nowy adres IP. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy adres IP został utracony, na przykład wskutek zmiany sieci, lub gdy chcemy uzyskać nową konfigurację w celu rozwiązania problemu z połączeniem. Przykładowo, w przypadku problemów z dostępem do internetu, użycie polecenia ipconfig /renew może pomóc w szybkim przywróceniu łączności, gdyż wymusza ponowne przydzielenie adresu IP. Standardy sieciowe, takie jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), zakładają, że urządzenia mogą dynamicznie uzyskiwać i odświeżać swoje adresy IP, co jest kluczowe w zarządzaniu siecią. Warto też wspomnieć, że po użyciu polecenia /renew, warto sprawdzić aktualny adres IP poleceniem ipconfig, aby upewnić się, że zmiany zostały wprowadzone.

Pytanie 22

Proces łączenia sieci komputerowych, który polega na przesyłaniu pakietów protokołu IPv4 przez infrastrukturę opartą na protokole IPv6 oraz w przeciwnym kierunku, nosi nazwę

A. tunelowaniem

B. translacją protokołów

C. podwójnego stosu IP

D. mapowaniem

Tunelowaniem nazywamy mechanizm, który umożliwia przesyłanie pakietów danych z protokołu IPv4 przez infrastrukturę zaprojektowaną dla protokołu IPv6 oraz odwrotnie. Ten proces polega na tworzeniu wirtualnych tuneli, które encapsulują (opakowują) dane protokołu IPv4 w pakiety IPv6, co pozwala na komunikację między sieciami korzystającymi z różnych wersji protokołu IP. W praktyce tunelowanie jest często wykorzystywane w przypadkach, gdzie starsze systemy, które jeszcze nie przeszły na IPv6, muszą komunikować się z nowymi sieciami. Przykładem zastosowania tunelowania jest transfer danych w firmach, które posiadają zarówno starsze, jak i nowoczesne urządzenia sieciowe, co pozwala im na stopniową migrację do IPv6, jednocześnie zapewniając ciągłość działania usług sieciowych. Z perspektywy standardów, tunelowanie jest jednym z kluczowych elementów strategii przejścia na IPv6, co zostało określone w dokumentach IETF, takich jak RFC 3056 oraz RFC 4213. Te dobre praktyki są ważne dla administrowania nowoczesnymi sieciami komputerowymi, umożliwiając elastyczne podejście do migracji.

Pytanie 23

Który z poniższych adresów IPv4 jest adresem bezklasowym?

A. 192.168.0.1/24

B. 162.16.0.1/16

C. 202.168.0.1/25

D. 11.0.0.1/8

Adres IPv4 202.168.0.1/25 jest przykładem adresu bezklasowego (CIDR - Classless Inter-Domain Routing), co oznacza, że nie jest on przypisany do konkretnej klasy adresowej, jak A, B czy C. Dzięki zastosowaniu notacji CIDR, możliwe jest elastyczne przydzielanie adresów IP, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni adresowej. W tym przypadku, maska /25 oznacza, że 25 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów dla identyfikacji hostów. Dzięki temu w sieci można zaadresować do 128 urządzeń, co jest korzystne w średnich organizacjach. Użycie adresów bezklasowych jest zgodne z nowoczesnymi standardami sieciowymi i pozwala na lepsze zarządzanie adresacją oraz optymalizację routingu. Ponadto, stosowanie CIDR z ograniczeniem do specyficznych prefiksów umożliwia bardziej wyrafinowane zarządzanie ruchem w Internecie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 24

Czy po zainstalowaniu roli Hyper-V na serwerze Windows można

A. upraszczanie i automatyzowanie zarządzania kluczami licencji zbiorczych

B. tworzenie maszyn wirtualnych oraz ich zasobów i zarządzanie nimi

C. centralne zarządzanie oraz wsparcie dla rozproszonych aplikacji biznesowych

D. szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci

Błędne odpowiedzi odzwierciedlają różne koncepcje, które nie są bezpośrednio związane z funkcjonalnościami Hyper-V. Zautomatyzowanie i uproszczenie zarządzania kluczami licencji zbiorczych to obszar, który dotyczy bardziej zarządzania licencjami oprogramowania niż wirtualizacji. Ta odpowiedź myli funkcje Hyper-V z systemami zarządzania licencjami, które nie są wbudowane w Hyper-V. Centralne zarządzanie i obsługa rozproszonych aplikacji biznesowych mogą być realizowane w środowiskach wirtualnych, ale Hyper-V sam w sobie nie jest narzędziem do centralnego zarządzania aplikacjami. To wymaga dodatkowych rozwiązań, takich jak systemy zarządzania aplikacjami lub orkiestracja. Wreszcie, szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci odnosi się do mechanizmów takich jak Windows Deployment Services czy System Center Configuration Manager, które nie są bezpośrednio powiązane z Hyper-V. Użytkownicy mogą myśleć, że Hyper-V obsługuje te funkcje, ponieważ maszyny wirtualne mogą być używane do testowania i wdrażania, jednak kluczowe jest to, że Hyper-V skupia się na wirtualizacji, a nie na zarządzaniu licencjami czy wdrażaniu systemów operacyjnych w sieci. W praktyce, zamiast stosować Hyper-V jako uniwersalne rozwiązanie, lepiej jest skorzystać z wyspecjalizowanych narzędzi do konkretnych zadań.

Pytanie 25

Aplikacja systemowa Linux, której celem jest kontrolowanie ruchu sieciowego zarówno przychodzącego, jak i wychodzącego z określonego urządzenia, to

A. chkconfig

B. mtr

C. ifconfig

D. iptables

Ifconfig to narzędzie służące do konfigurowania interfejsów sieciowych w systemach Unix i Linux. Umożliwia ono monitorowanie oraz modyfikowanie konfiguracji interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz inne parametry. Choć jest niezbędne do zarządzania interfejsami, nie ma możliwości filtrowania ruchu, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sieci. Mtr to narzędzie, które łączy funkcjonalności ping oraz traceroute, służąc do diagnostyki sieci i analizy opóźnień w połączeniach. Nie jest jednak przeznaczone do filtrowania ruchu, a jedynie do monitorowania i diagnozowania problemów z łącznością. Chkconfig z kolei jest narzędziem do zarządzania usługami systemowymi w systemach opartych na Linux, pozwalającym na włączanie lub wyłączanie ich podczas startu systemu. Nie ma on żadnego związku z filtrowaniem ruchu, co czyni go kolejnym nieadekwatnym wyborem. Pojawiające się błędne przekonania często wynikają z nieznajomości funkcji poszczególnych narzędzi i ich zastosowań w administracji systemami operacyjnymi. Zrozumienie roli i funkcji tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami Linux oraz ich bezpieczeństwem.

Pytanie 26

Podczas realizacji projektu sieci LAN zastosowano medium transmisyjne w standardzie Ethernet 1000Base-T. Która z poniższych informacji jest poprawna?

A. Standard ten umożliwia transmisję w trybie full-duplex przy maksymalnym zasięgu 100 metrów

B. Standard ten pozwala na transmisję w trybie half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów

C. To standard sieci optycznych, którego maksymalny zasięg wynosi 1000 metrów

D. Jest to standard sieci optycznych działających na wielomodowych światłowodach

Standard Ethernet 1000Base-T, znany również jako Gigabit Ethernet, jest jednym z najpopularniejszych standardów transmisji w sieciach lokalnych. Umożliwia on przesył danych z prędkością 1000 Mbps (1 Gbps) przy użyciu standardowych kabli miedzianych typu skrętka (Cat 5e lub wyższej). Ważnym aspektem tego standardu jest to, że obsługuje on transmisję typu full-duplex, co oznacza, że dane mogą być jednocześnie wysyłane i odbierane, co podwaja efektywną przepustowość kanału. Maksymalny zasięg tego medium wynosi 100 metrów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla typowych zastosowań w biurach i małych instalacjach sieciowych. Przykładowo, w biurze z wieloma komputerami można zainstalować sieć 1000Base-T, aby zapewnić wysoką prędkość przesyłu danych między urządzeniami, co jest kluczowe przy przesyłaniu dużych plików czy korzystaniu z aplikacji wymagających dużej szerokości pasma. Warto również zaznaczyć, że standard ten jest zgodny z istniejącymi infrastrukturami Ethernet, co ułatwia migrację z wolniejszych standardów, takich jak 100Base-TX. "

Pytanie 27

Który z poniższych programów nie służy do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. Team Viewer

B. UltraVNC

C. Virtualbox

D. Rdesktop

VirtualBox to oprogramowanie do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym komputerze, ale nie jest przeznaczone do zdalnego zarządzania komputerami w sieci. Oprogramowanie to umożliwia użytkownikom tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi w środowisku lokalnym. W praktyce oznacza to, że VirtualBox pozwala na testowanie aplikacji w różnych systemach operacyjnych czy środowiskach bez konieczności posiadania dodatkowego sprzętu. Typowe zastosowania obejmują programistykę, testowanie oraz edukację, gdzie użytkownicy mogą eksperymentować z różnymi konfiguracjami systemowymi. W kontekście zdalnego zarządzania, VirtualBox nie oferuje funkcji umożliwiających kontrolowanie maszyny zdalnie, co jest kluczowe dla narzędzi takich jak UltraVNC, TeamViewer czy Rdesktop, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. Z tego powodu, wybór VirtualBox jako odpowiedzi na to pytanie jest słuszny, ponieważ nie spełnia on kryteriów zdalnego zarządzania.

Pytanie 28

Która z warstw modelu ISO/OSI określa protokół IP (Internet Protocol)?

A. Warstwa transportowa

B. Warstwa danych łącza

C. Warstwa fizyczna

D. Warstwa sieci

Warstwa sieci w modelu ISO/OSI jest kluczowa dla działania Internetu, ponieważ to tutaj definiowane są protokoły odpowiedzialne za adresowanie oraz przesyłanie danych pomiędzy różnymi sieciami. Protokół IP (Internet Protocol) działa na tej warstwie i ma za zadanie dostarczać dane pomiędzy hostami w sieci, niezależnie od fizycznych połączeń. Przykładem praktycznym zastosowania IP jest routing, gdzie routery wykorzystują adresy IP do określenia najlepszej trasy dla przesyłanych pakietów. Standardy takie jak IPv4 i IPv6, będące wersjami protokołu IP, są fundamentalne w zapewnieniu komunikacji w sieci. Zrozumienie warstwy sieci i działania protokołu IP jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami, ponieważ umożliwia projektowanie i zarządzanie złożonymi architekturami sieciowymi, zapewniającą efektywną wymianę danych.

Pytanie 29

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. ping

B. tracert

C. route

D. netstat

Polecenie 'netstat' jest podstawowym narzędziem w systemach Windows, które umożliwia użytkownikom sprawdzenie statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych. Dzięki 'netstat' można uzyskać informacje o aktywnych połączeniach TCP, korzystających z portów, a także o stanie tych połączeń. Przykładowo, użycie polecenia 'netstat -a' wyświetli wszystkie aktywne połączenia oraz porty nasłuchujące, co jest szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z siecią czy w analizie bezpieczeństwa. Ponadto, 'netstat' potrafi zidentyfikować, które programy są odpowiedzialne za otwarte połączenia, co pozwala na lepszą kontrolę nad bezpieczeństwem systemu. Narzędzie to jest zgodne ze standardami administracji sieci, a jego zastosowanie w codziennej pracy może znacznie usprawnić zarządzanie infrastrukturą sieciową. Warto także wspomnieć, że 'netstat' jest wszechstronnym narzędziem, które znajduje zastosowanie w różnych systemach operacyjnych, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem dla specjalistów zajmujących się sieciami.

Pytanie 30

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. ąuota

B. spool

C. management

D. release

Odpowiedź 'cząta' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do mechanizmu zarządzania przydziałem zasobów dyskowych dla użytkowników w systemach operacyjnych oraz systemach plików. Cząta, czyli quota, pozwala administratorom na ograniczenie ilości danych, które użytkownicy mogą przechowywać na dysku. Jest to szczególnie istotne w środowiskach współdzielonych, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów. Przykładem zastosowania cząty może być serwer plików, gdzie administrator ustala ograniczenia dla poszczególnych użytkowników, aby zapobiec zapełnieniu przestrzeni dyskowej przez jednego z nich. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie użycia przestrzeni dyskowej i dostosowywanie limitów w oparciu o potrzeby użytkowników oraz dostępne zasoby. W wielu systemach operacyjnych, takich jak Linux, można łatwo ustawiać i zarządzać czątem przy pomocy narzędzi takich jak 'edquota' czy 'quota'.

Pytanie 31

Jakie polecenie pozwala uzyskać informacje o bieżących połączeniach TCP oraz szczegóły dotyczące portów źródłowych i docelowych?

A. ping

B. lookup

C. netstat

D. ipconfig

Pojęcia związane z połączeniami sieciowymi mogą być mylące, szczególnie gdy odnosi się je do narzędzi takich jak ping, ipconfig czy lookup, które mają zupełnie inne zastosowania. Ping jest narzędziem używanym do testowania dostępności węzłów w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP. Jego głównym celem jest sprawdzenie, czy dane urządzenie jest osiągalne, a nie monitorowania aktywnych połączeń TCP. Narzędzie to nie dostarcza informacji o portach ani połączeniach, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście analizowania ruchu sieciowego. Z kolei ipconfig jest używane do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Windows, ale również nie zapewnia szczegółowych danych dotyczących aktywnych połączeń. Lookup jest narzędziem używanym do rozwiązywania nazw domenowych, co również nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania połączeń TCP. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi z ich możliwościami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią oraz diagnozowania problemów z połączeniami.

Pytanie 32

Sieć o adresie IP 172.16.224.0/20 została podzielona na cztery podsieci z maską 22-bitową. Który z poniższych adresów nie należy do żadnej z tych podsieci?

A. 172.16.236.0

B. 172.16.228.0

C. 172.16.240.0

D. 172.16.232.0

Wybór adresów 172.16.228.0, 172.16.232.0 oraz 172.16.236.0 może wynikać z mylnego zrozumienia podziału sieci oraz sposobu przydzielania adresów w podsieciach. Adres 172.16.228.0 jest pierwszym adresem drugiej podsieci, co oznacza, że jest to adres sieci, a nie adres hosta. Adres 172.16.232.0 jest pierwszym adresem trzeciej podsieci, również pełniąc tę samą funkcję. Podobnie, adres 172.16.236.0 jest początkiem czwartej podsieci. Te adresy są zatem w pełni poprawne, ponieważ mieszczą się w granicach odpowiednich podsieci stworzonych z pierwotnej sieci 172.16.224.0/20. Często popełnianym błędem w analizie takich zadań jest nieprawidłowe obliczenie zakresów adresów podsieci i mylenie adresów sieciowych z adresami dostępnymi dla hostów. Aby poprawnie zrozumieć, jakie adresy należą do danej podsieci, kluczowe jest zrozumienie koncepcji maski podsieci i jak ona dzieli dostępne adresy. Użycie narzędzi do analizy adresacji, takich jak kalkulatory podsieci, może znacznie ułatwić identyfikację prawidłowych adresów i pomóc uniknąć błędów w przyszłości. Przykładem może być sytuacja, w której administrator sieci planuje przydział adresów do nowych urządzeń – zrozumienie podziału na podsieci jest niezbędne, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić efektywną komunikację w sieci.

Pytanie 33

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Ipconfig

B. Netstat

C. Ping

D. Telnet

Wybór poleceń takich jak Ping, Telnet czy Ipconfig do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych jest nietrafiony, ponieważ każde z nich spełnia inną funkcję w kontekście zarządzania siecią. Ping jest narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Jego zastosowanie ogranicza się do sprawdzenia, czy dany adres IP jest osiągalny, a nie do analizy aktywnych połączeń. Telnet, z kolei, jest protokołem oraz klientem umożliwiającym zdalne łączenie się z innymi systemami w celu zarządzania nimi, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach czy portach. Zastosowanie Telnetu do monitorowania połączeń może prowadzić do niepełnych danych i błędnych wniosków na temat stanu sieci. Ipconfig jest narzędziem, które pozwala na wyświetlenie bieżących ustawień IP i konfiguracji urządzeń sieciowych w systemie. Choć jest przydatne w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, które są kluczowe dla monitorowania bezpieczeństwa. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że te polecenia mogą zastąpić funkcjonalność Netstat, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz podejmowania niewłaściwych decyzji w zakresie bezpieczeństwa.

Pytanie 34

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 171.0.0.1

B. 172.0.0.1

C. 172.32.0.1

D. 172.16.0.1

Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.

Pytanie 35

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędnie skonfigurowana maska podsieci

B. Błędny adres IP serwera DNS

C. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna

D. Niewłaściwy adres IP hosta

Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.

Pytanie 36

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci

B. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

C. Zarządzanie bazami danych

D. Udostępnianie plików w Internecie

Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.

Pytanie 37

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \serwer1\pliki\%username%

B. \serwer1\dane$\%username%

C. \firma.local\pliki\%username%

D. \firma.local\dane\%username%

Właściwa odpowiedź to \serwer1\dane$\%username%, ponieważ spełnia wszystkie wymagania dotyczące lokalizacji profilu mobilnego. Użytkownicy Active Directory mogą korzystać z profili mobilnych, które definiują, gdzie ich ustawienia i dane są przechowywane. W tym przypadku, profil jest przechowywany na zdalnym serwerze, co jest zgodne z praktykami zarządzania danymi w organizacjach, które korzystają z rozwiązań zdalnych i chmurowych. Użycie symbolu dolara w nazwie folderu (dane$) wskazuje, że jest to folder ukryty, co jest powszechną praktyką w celu zwiększenia bezpieczeństwa danych. Dodatkowo, wykorzystanie zmiennej %username% pozwala na dynamiczne generowanie ścieżki folderu specyficznej dla każdego użytkownika, co ułatwia zarządzanie i organizację plików. Takie podejście jest zalecane w dokumentacji Microsoftu dotyczącej wdrażania profili użytkowników w Active Directory, co czyni tę odpowiedź najlepszym wyborem.

Pytanie 38

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s

B. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

C. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m

D. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli

Podane cechy, takie jak maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m, cena narzędzi do montażu oraz brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych, mogą na pierwszy rzut oka wydawać się istotne w kontekście wyboru kabla do lokalnych sieci komputerowych. Jednakże, kluczowym czynnikiem, który decyduje o niewłaściwości kabla RG-58 w tej roli, jest jego niska maksymalna prędkość transmisji danych, wynosząca 10 Mb/s. W sieciach komputerowych, wydajność i przepustowość są zdecydowanie bardziej krytyczne niż inne aspekty, takie jak koszt narzędzi czy odległość. W praktyce, kable koncentryczne, takie jak RG-58, mogą być stosowane w określonych, mniej wymagających aplikacjach, ale ich ograniczenia w zakresie prędkości sprawiają, że są one nieodpowiednie dla nowoczesnych rozwiązań, które wymagają szybkiej wymiany danych. Zdecydując się na budowę lokalnej sieci komputerowej, inżynierowie i projektanci sieci powinni kierować się aktualnymi standardami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania dotyczące prędkości transmisji oraz odległości. Dlatego błędem jest ocena kabla koncentrycznego na podstawie jego maksymalnej odległości czy kosztów montażu, gdyż kluczowym czynnikiem powinny być jego właściwości transmisyjne.

Pytanie 39

Moduł SFP, który jest wymienny i zgodny z normami, odgrywa jaką rolę w urządzeniach sieciowych?

A. interfejsu do diagnostyki

B. konwertera mediów

C. dodatkowej pamięci operacyjnej

D. zasilania rezerwowego

Moduł SFP nie ma nic wspólnego z zasilaniem awaryjnym. Ta funkcja należy do systemów UPS (Uninterruptible Power Supply), które ratują sytuację, gdy prąd znika. Co do pamięci RAM, to też niedobrze myślisz. SFP nie służy do zwiększania pamięci w urządzeniach, jego zadanie to tylko konwersja sygnałów. Ludzie czasami mylą SFP z czymś, co ma podnieść wydajność pamięci, a to jest zupełnie inne zagadnienie. Interfejs diagnostyczny też nie wchodzi w grę dla modułu SFP. One nie są zaprojektowane jako narzędzia do analizy, tylko do fizycznego łączenia w sieci. Częstym błędem jest mylenie funkcji fizycznych komponentów z ich rolą w zarządzaniu i diagnostyce. Taki sposób myślenia może prowadzić do złego zarządzania siecią i wyboru złych komponentów, co później źle wpływa na wydajność i niezawodność całego systemu.

Pytanie 40

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux pozwala na przypisanie istniejącego konta użytkownika nowak do grupy technikum?

A. usergroup -g technikum nowak

B. groups -g technikum nowak

C. usermod -g technikum nowak

D. useradd -g technikum nowak

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne podejścia do kwestii modyfikacji grup użytkowników w systemie Linux. Na przykład, polecenie 'groups -g technikum nowak' nie jest poprawne, ponieważ komenda 'groups' służy jedynie do wyświetlania grup, do których należy użytkownik, a nie do ich modyfikacji. Takie nieporozumienie może wynikać z mylnego przeświadczenia, że istnieje możliwość dodawania użytkowników do grup przy użyciu polecenia, które jest zaprojektowane do przeglądania informacji. Z kolei komenda 'useradd -g technikum nowak' jest nieodpowiednia, ponieważ 'useradd' służy do tworzenia nowych kont użytkowników, a nie do modyfikacji istniejących. Przypisanie grupy powinno być częścią procesu tworzenia nowego użytkownika, co różni się od aktualizacji istniejącego konta. Zastosowanie 'usergroup -g technikum nowak' również jest błędne, gdyż nie istnieje taka komenda w standardowym zestawie narzędzi Linux. Użytkownicy mogą nie być świadomi, że błędne polecenia mogą prowadzić do niezamierzonych efektów, takich jak niepoprawne zarządzanie uprawnieniami, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na bezpieczeństwo systemu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie polecenia są odpowiednie do konkretnego zadania, oraz aby korzystać z dokumentacji systemowej, aby uniknąć typowych pułapek w zarządzaniu użytkownikami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej