Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:00
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:04

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie finalnej kontroli brakarz ocenia na podstawie rysunku technicznego oraz tabeli wymiarów

A. złączenie części konstrukcyjnych odzieży

B. ustawienie poszczególnych elementów odzieży

C. symetrię parzystych elementów odzieży

D. wymiary poszczególnych elementów odzieży

Kontrola ostateczna odzieży przez brakarza jest procesem kompleksowym, który obejmuje różne aspekty jakości produktu. Zgubna jest koncepcja, że połączenie części konstrukcyjnych odzieży jest najważniejszym elementem tej kontroli. Owszem, poprawne połączenie elementów jest istotne, lecz jego jakość nie zastępuje konieczności weryfikacji wymiarów. W przypadku, gdy odzież nie spełnia określonych wymiarów, nawet najlepiej wykonane połączenia mogą prowadzić do poważnych wad konstrukcyjnych, co skutkuje niezadowoleniem klienta. Podobnie jak w kontekście układania się elementów odzieży, które jest również istotne, ale wynika bezpośrednio z właściwych wymiarów. Nierzadko zdarza się, że zbyt duża lub zbyt mała odzież, mimo solidnych połączeń, nie układa się poprawnie na ciele oraz nie spełnia funkcji, do których została zaprojektowana. Ostatni aspekt, czyli symetria elementów parzystych, także nie powinien być traktowany jako kluczowy podczas kontroli. Symetria jest ważna, lecz bez poprawnych wymiarów, nawet symetrycznie uszyte elementy mogą nie spełniać oczekiwań użytkowników. W efekcie, niedostateczna uwaga poświęcona wymiarom odzieży może prowadzić do dużych strat finansowych dla producenta, a także do złej reputacji marki na rynku.

Pytanie 2

Resztki z zakładów odzieżowych oraz odpady powstałe podczas obróbki tkanin można wykorzystać po rozwłóknieniu jako

A. nawóz polepszający jakość gleby.

B. włókna ponowne

C. ściereczkę do czyszczenia urządzeń.

D. włókna recyklingowe.

Odpowiedź, która zakłada, że odpady włókiennicze można wykorzystać jako ścierki do czyszczenia maszyn, nie jest zbyt trafna. To podejście pomija możliwość recyklingu i powtórnego użycia tych materiałów. Takie odpady mają większą wartość jako surowiec wtórny niż tylko na ścierki. Użycie ich w taki sposób marnuje szansę na ich przetwarzanie i zmniejsza korzyści dla środowiska. A co do włókien wtórnych, to też jest problematyczne, bo ten termin zazwyczaj odnosi się do materiałów z recyklingu, ale to nie znaczy, że będą one miały zastosowanie w produkcji. Jeszcze ta kwestia nawozów użyźniających glebę, to już całkiem inna sprawa, bo te związki powinny pochodzić z roślin lub zwierząt, a nie z włókien. Używanie tekstylnych odpadów w rolnictwie bez odpowiedniego przetwarzania jest ryzykowne i może prowadzić do zanieczyszczeń. Dlatego trzeba się skupić na przetwarzaniu tych odpadów na włókna ponowne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ekologicznymi.

Pytanie 3

W celu przeglądania materiałów przed procesem rozkroju wykorzystuje się

A. przeglądarkę.

B. warstwowarkę.

C. układarkę.

D. ploter.

Odpowiedź 'przeglądarka' jest poprawna, ponieważ w kontekście przeglądania materiałów przed rozkrojem odnosi się do narzędzi umożliwiających wizualizację i analizę danych, które są kluczowe w procesie produkcyjnym. Przeglądarka materiałów pozwala na dokładne zapoznanie się z dokumentacją techniczną, rysunkami oraz innymi informacjami potrzebnymi do właściwego przygotowania rozkroju. W praktyce, użytkownicy mogą korzystać z przeglądarek w oprogramowaniu CAD, które umożliwiają podgląd i analizę modeli 3D oraz rysunków 2D przed ich obróbką. W branży inżynieryjnej i produkcyjnej przestrzeganie standardów, takich jak ISO 9001, podkreśla znaczenie dokładnej analizy i przeglądania danych przed rozpoczęciem jakiejkolwiek produkcji, co ma na celu zminimalizowanie ryzyka błędów i strat materiałowych. Ponadto, wykorzystanie przeglądarek materiałów przyczynia się do efektywności procesu produkcyjnego, ponieważ umożliwia zidentyfikowanie potencjalnych problemów na wczesnym etapie, co pozwala na szybsze wprowadzenie poprawek.

Pytanie 4

Klienci, którzy mają swoje zdanie, potrafią wyrażać emocje oraz postawy w ramach przestrzegania prawa i akceptowanych norm społecznych, to klienci

A. asertywni

B. agresywni

C. ostrożni

D. powściągliwi

Odpowiedzi ostrożni, agresywni i powściągliwi nie są adekwatne do opisanego w pytaniu kontekstu klientów, którzy posiadają własne zdanie i potrafią wyrażać emocje. Ostrożność w komunikacji może prowadzić do zaniżenia jakości interakcji, gdyż klienci mogą nie czuć się komfortowo w wyrażaniu swoich prawdziwych potrzeb, co z kolei wpływa na negatywne postrzeganie procesu obsługi. Klient ostrożny może unikać bezpośredniego wyrażania swoich emocji, co sprzyja frustracji i niezadowoleniu. Z drugiej strony, klienci agresywni są skrajnie różni. Ich sposób komunikacji oparty na dominacji i konfrontacji prowadzi do niezdrowych interakcji i obniża jakość relacji, wpływając negatywnie na atmosferę w miejscu pracy. Taki typ zachowania sprawia, że sytuacje stresowe są nieuniknione, co może prowadzić do konfliktów. Klienci powściągliwi, jak ostrożni, mogą nie wyrażać swoich emocji w sposób jawny, co ogranicza możliwości efektywnej komunikacji i rozwiązywania problemów. Zmniejsza to przestrzeń do zbudowania zaufania oraz pełnego zrozumienia ich potrzeb. Kluczowym elementem w relacji z klientami jest dążenie do otwartej i asertywnej komunikacji, co pozwala na bardziej skuteczne zarządzanie ich oczekiwaniami oraz satysfakcją z usług.

Pytanie 5

Podczas cięcia nakładu przy użyciu krajarki taśmowej można jednocześnie oznaczyć na wszystkich wykrojach

A. punkty montażowe

B. punkty wewnętrzne elementu

C. miejsca przyszycia guzików

D. miejsca naszycia elementu

Punkty montażowe są kluczowym elementem w procesie rozkroju nakładu, ponieważ wyznaczają miejsca, w których poszczególne elementy odzieży będą łączone ze sobą. W kontekście korzystania z krajarki taśmowej, oznaczenie punktów montażowych na wszystkich wykrojach jednocześnie pozwala na zwiększenie efektywności produkcji oraz minimalizację błędów. Dzięki zastosowaniu odpowiednich narzędzi i technologii, takich jak wykrojniki czy szablony, możliwe jest precyzyjne oznaczenie tych punktów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle odzieżowym. Zastosowanie standardów jak ISO 3635, który definiuje zasady oznaczania punktów montażowych, jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu. Na przykład, w produkcji odzieży na miarę, dokładne oznaczenie punktów montażowych gwarantuje, że elementy będą idealnie do siebie pasować, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności odzieży.

Pytanie 6

Jakie urządzenie wykorzystuje się do finalnego prasowania płaszcza?

A. prasulec stabilizujący

B. manekin prasowalniczy

C. stół prasowalniczy

D. prasę formującą

Manekin prasowalniczy jest kluczowym narzędziem w końcowym procesie prasowania płaszcza, ponieważ pozwala na osiągnięcie idealnego kształtu i formy odzieży. Dzięki swojej trójwymiarowej konstrukcji, manekin umożliwia równomierne rozłożenie materiału oraz precyzyjne prasowanie wszelkich detali, takich jak kołnierze, mankiety czy szwy. W praktyce, manekiny prasowalnicze są wykorzystywane do podkreślenia fasonu odzieży, co jest niezwykle istotne w pracy krawców i projektantów mody. Dobre praktyki wskazują, że stosowanie manekinów w procesie wykańczania odzieży skutkuje lepszymi efektami wizualnymi oraz poprawia jakość końcowego produktu. Warto również zaznaczyć, że manekiny mogą być dostosowane do różnych rozmiarów i sylwetek, co pozwala na precyzyjne dopasowanie prasowania do specyficznych potrzeb projektu. Ponadto, użycie manekinów w połączeniu z odpowiednimi technikami prasowania, takimi jak stosowanie pary czy odpowiednich temperatur, znacząco podnosi standardy jakości wyrobu. To podejście jest zgodne z najnowszymi trendami w branży odzieżowej, gdzie dbałość o szczegóły i wykończenie odgrywają kluczową rolę.

Pytanie 7

Guzik o płaskim kształcie z dwiema dziurkami jest przyszywany do wyrobu za pomocą ściegu

A. krytego.

B. stębnowego.

C. drabinkowego.

D. zygzaka.

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących właściwości różnych ściegów. Ścieg stębnowy, choć mocny, nie jest najlepszy do przyszywania guzików, bo jego prostokątna budowa nie pasuje do kształtu guzika. Może się zdarzyć, że taki ścieg będzie luźny, co prowadzi do ryzyka, że guzik odpadnie. Jak dla mnie, ścieg drabinkowy, który często używa się w dekoracyjnych pracach, też nie jest odpowiedni do guzików, bo bardziej sprawdza się w wykończeniach i nie daje wymaganej wytrzymałości tam, gdzie materiał narażony jest na intensywne użytkowanie. A ścieg kryty, znany z ukrywania nici, nie sprawdzi się tutaj, bo brakuje mu stabilności. W branży tekstylnej to naprawdę ważne, by dobierać odpowiednie ściegi do ich właściwości, bo ma to duży wpływ na jakość i trwałość wyrobów. Trzeba zrozumieć różnice między tymi ściegami, żeby unikać typowych błędów, które mogą obniżać jakość i funkcjonalność produktów.

Pytanie 8

Aby skutecznie ukształtować wizerunek nowej kolekcji wyrobów odzieżowych wprowadzanej na rynek, należy przede wszystkim zastosować

A. wysyłanie kuponów rabatowych na zakupy do stałych klientów

B. spotkania projektanta z przedstawicielami mediów modowych

C. pokazywanie ubrań przez sprzedawcę w punkcie sprzedaży

D. emisję reklamy w kinie w trakcie seansu filmowego

Wykorzystanie kuponów rabatowych na zakupy dla stałych klientów, mimo że może skutkować krótkotrwałym wzrostem sprzedaży, nie jest w stanie efektywnie kształtować wizerunku nowej kolekcji. Takie podejście koncentruje się głównie na aspektach transakcyjnych i nie angażuje emocji ani nie buduje długotrwałych relacji z marką. Klientów można przyciągać rabatami, jednak nie wpływa to na ich postrzeganie brandu jako innowacyjnego i modnego. Prezentowanie ubrań przez sprzedawcę w salonie sprzedaży jest również ograniczone w kontekście tworzenia wizerunku; chociaż może to przyciągnąć uwagę klientów w danym momencie, brakuje tu dynamiki i narracji, która jest kluczowa w świecie mody. Emisja spotu reklamowego w kinie jest kosztowną formą promocji, która może przynieść ogólną świadomość marki, ale bez kontekstu i relacji z mediami nie ma wpływu na postrzeganą jakość i charakter nowej kolekcji. Kluczowym błędem jest zrozumienie różnicy pomiędzy promocją a budowaniem wizerunku; skuteczna strategia marketingowa w modzie wymaga głębokiego zrozumienia wyzwań i oczekiwań rynku oraz umiejętnego komunikowania się z jego uczestnikami. Dobre praktyki wskazują, że relacje z mediami oraz storytelling powinny być priorytetem w kształtowaniu wizerunku, co czyni spotkania projektanta z dziennikarzami modowymi najlepszym narzędziem w tej dziedzinie.

Pytanie 9

Aby połączyć ściegami ukrytymi wkłady nośne oraz wzmacniające w przodach marynarek, należy zastosować

A. fastrygówki

B. pikówki

C. stębnówki

D. ryglówki

Stębnówki są szeroko stosowane w krawiectwie, jednak nie są odpowiednie do łączenia wkładów nośnych i wzmacniających w przodach marynarek. Choć stębnówki zapewniają mocny szew, ich widoczność na zewnątrz odzieży jest niepożądana w kontekście eleganckiej odzieży formalnej, jaką są marynarki. Rygli z kolei służą do zabezpieczania końców szwów i nie pełnią funkcji łączenia różnych warstw materiału w taki sposób, aby były niewidoczne. Pikówki, które są odpowiedzią prawidłową, oferują idealne połączenie estetyki i funkcjonalności. Fastrygówki to technika tymczasowego łączenia materiałów, nieodpowiednia dla trwałych połączeń, jak ma to miejsce w przypadku wkładów nośnych. Wybór niewłaściwego typu ściegu może prowadzić do problemów z trwałością i wyglądem gotowego wyrobu. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to mylenie funkcji ściegów oraz ich zastosowania w różnych rodzajach odzieży. Ważne jest, aby rozumieć, że nie każdy ścieg nadaje się do każdego zastosowania, a dobór odpowiedniej techniki szycia jest kluczowy dla jakości i estetyki finalnego produktu.

Pytanie 10

W szwalni do kontroli międzyoperacyjnej należy stosować metodę

A. laboratoryjną i jest kontrolą wyrywkową

B. organoleptyczną i jest kontrolą wyrywkową

C. laboratoryjną i jest kontrolą całościową

D. organoleptyczną i jest kontrolą całościową

Kontrola międzyoperacyjna w szwalni to kluczowy element zapewnienia jakości procesów produkcyjnych. Wybór metody organoleptycznej jako metody kontrolnej w tym kontekście jest uzasadniony jej efektywnością w identyfikowaniu wad materiału oraz wykonania podczas produkcji odzieży. Kontrola organoleptyczna obejmuje ocenę wizualną, dotykową i zapachową wyrobów oraz surowców, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych defektów, takich jak niedociągnięcia w szwach, niewłaściwe kolory czy tekstury. Warto podkreślić, że kontrola ta jest najczęściej wyrywkowa, co oznacza, że nie wszystkie elementy produkcji są badane, lecz jedynie próbki. Takie podejście jest zgodne z praktykami branżowymi, które sugerują stosowanie wyrywkowych kontroli jakości, aby zoptymalizować koszty i czas produkcji, a jednocześnie utrzymać wysokie standardy jakości. Przykłady zastosowania tej metody obejmują kontrolę odzieży przed pakowaniem, gdzie sporządzane są raporty z przeprowadzonych kontroli, co dokumentuje jakość wyrobów i może być wykorzystane w przyszłych procesach produkcyjnych. Dobre praktyki w zakresie kontroli międzyoperacyjnej opierają się na standardach ISO 9001, które kładą nacisk na ciągłe doskonalenie procesów i zapewnienie zgodności z wymaganiami klienta.

Pytanie 11

Jakie czynności powinny być przeprowadzone, aby uniknąć błędów podczas montażu, które mogą wynikać z łączenia niewłaściwych elementów konstrukcyjnych produktu?

A. Zebrać wykroje

B. Zaznaczyć punkty montażowe

C. Oznaczyć numerycznie wykroje

D. Posegregować wykroje

Skompletowanie wykrojów, posortowanie ich oraz oznaczenie punktów montażowych to działania, które mogą wspierać proces montażu, jednak nie są wystarczające do skutecznego zapobiegania błędom związanym z łączeniem niewłaściwych części. Skompletowanie wykrojów, choć istotne, skupia się głównie na zebraniu wszystkich wymaganych elementów, co może prowadzić do sytuacji, w której niewłaściwe części są nadal dostępne do montażu. W praktyce, jeśli nie zostaną odpowiednio ponumerowane, ryzyko pomyłek wzrasta. Posortowanie wykrojów może pomóc w organizacji pracy, ale nie eliminuje problemu błędnego doboru części. Nawet jeśli wykroje są uporządkowane, brak jednoznacznej identyfikacji może prowadzić do nieporozumień podczas montażu. Oznaczenie punktów montażowych jest istotne dla wykonania samego procesu, ale nie odnosi się bezpośrednio do identyfikacji poszczególnych komponentów. W praktyce często zdarza się, że osoby zajmujące się montażem pomijają kluczowe kroki, takie jak numeracja, co prowadzi do mylenia części i poważnych problemów jakościowych. Kluczowym błędem jest założenie, że inne metody organizacji, takie jak sortowanie czy oznaczanie, mogą zastąpić system identyfikacji oparty na numerach, co w rzeczywistości jest podstawą efektywnego i bezpiecznego procesu produkcyjnego.

Pytanie 12

Dokumentacja techniczno-technologiczna to zestaw dokumentów, w którym znajdują się informacje

A. o skali produkcji odzieży.

B. o wymaganiach, które powinny być spełnione przez materiały przeznaczone do wyrobu.

C. o zasadach konserwacji wyrobu.

D. o metodzie wytwarzania wyrobu odzieżowego.

Odpowiedzi dotyczące wymagań materiałowych, warunków konserwacji oraz wielkości produkcji odzieży, chociaż istotne w kontekście ogólnej produkcji, nie odpowiadają bezpośrednio definicji dokumentacji techniczno-technologicznej. Informacje o wymaganiach, które muszą spełniać materiały przeznaczone do produkcji, są ważne, jednak dotyczą one głównie aspektów materiałoznawstwa i nie opisują procesu produkcji jako całości. Kolejnym aspektem jest konserwacja wyrobów, która jest elementem zarządzania cyklem życia produktu, lecz nie jest kluczowa w kontekście dokumentacji produkcyjnej. Z kolei wielkość produkcji odzieży to parametr dotyczący planowania produkcji, a nie dokumentacji technicznej. Błędem jest mylenie różnych obszarów związanych z produkcją, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dokumentacja techniczno-technologiczna jest przede wszystkim narzędziem do zarządzania procesem produkcyjnym i powinno się ją traktować jako integralną część systemu zarządzania jakością. Zrozumienie różnicy między tymi obszarami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produkcją w branży odzieżowej.

Pytanie 13

Rzutniki, ześlizgi, kozły oraz skrzynie, to sprzęty pomocnicze stosowane do transportu surowców i półfabrykatów przy użyciu systemu

A. automatycznego

B. mechanicznego

C. pneumatycznego

D. ręcznego

Odpowiedzi mechanicznego, automatycznego i pneumatycznego sugerują niepoprawne zrozumienie klasyfikacji metod transportu. Rzutniki, ześlizgi, kozły i skrzynie to urządzenia, które zostały zaprojektowane do ręcznego przenoszenia materiałów. Transport mechaniczny odnosi się do wykorzystania maszyn, takich jak przenośniki taśmowe czy wózki widłowe, które są zautomatyzowane i nie wymagają bezpośredniego zaangażowania pracownika w przenoszenie towarów. W przypadku transportu automatycznego, mówimy o systemach, które operują autonomicznie, co nie ma zastosowania w kontekście wymienionych urządzeń. Transport pneumatyczny wykorzystuje sprężone powietrze do przenoszenia materiałów, szczególnie w systemach rurociągów, co również nie jest związane z wymienionymi w pytaniu urządzeniami. Niezrozumienie różnic między tymi metodami transportu może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde z tych podejść ma swoje unikalne zastosowania, a ich nieprawidłowe klasyfikowanie może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem zasobów i zwiększonym ryzykiem w procesach logistycznych. Zastosowanie odpowiednich standardów i praktyk branżowych jest niezbędne do efektywnego zarządzania transportem materiałów.

Pytanie 14

Jaki sposób warstwowania powinien być użyty dla tkaniny wełnianej typu mohair?

A. Przemienny

B. Wahadłowy

C. Zygzakowy

D. Jednostronny

Stosowanie metod warstwowania takich jak zygzakowy, wahadłowy czy przemienny w kontekście tkaniny wełnianej typu mohair nie jest zalecane ze względu na ich specyfikę i właściwości materiału. Warstwowanie zygzakowe, które polega na układaniu tkaniny w formie zygzaka, może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, które zaburzają estetykę mohairu, a jego naturalna struktura i kolorystyka mogą zostać zniekształcone. Metoda wahadłowa, gdzie materiał układa się w ruchu wahadłowym, nie tylko nie uwydatnia walorów wizualnych tkaniny, ale także może prowadzić do nieodpowiedniego ułożenia włókien, co w efekcie wpłynie na komfort noszenia. Z kolei warstwowanie przemienne, które wymaga zmiany kierunku układania tkaniny, może wprowadzić dodatkową złożoność w produkcji oraz obniżyć jakość finalnego produktu. Te podejścia są często wynikiem braku zrozumienia właściwości materiałów oraz ich zachowań w różnych technikach szycia. Kluczowe jest, aby przy wyborze metody warstwowania brać pod uwagę zarówno estetykę, jak i funkcjonalność materiału, co w przypadku tkanin mohairu najlepiej odzwierciedla podejście jednostronne. W przemyśle odzieżowym dobrze jest kierować się sprawdzonymi standardami, które pozwalają na maksymalne wykorzystanie potencjału materiałów, co przekłada się na lepsze wyniki w produkcie końcowym.

Pytanie 15

Produkcja dużej ilości odzieży przez dłuższy czas, obejmująca artykuły, które w niewielkim stopniu lub w ogóle nie są podatne na zmiany w modzie, jest typowa dla wytwarzania

A. masowej

B. jednostkowej

C. seryjnej

D. potokowej

Odpowiedź masowa jest prawidłowa, ponieważ produkcja odzieży masowej koncentruje się na wytwarzaniu dużych ilości artykułów, które są zaprojektowane w sposób ponadczasowy, co sprawia, że są mniej podatne na zmieniające się trendy modowe. W praktyce oznacza to, że marki takie jak H&M czy Zara tworzą kolekcje, które są dostępne w sklepach przez dłuższy czas, a ich asortyment często obejmuje podstawowe elementy garderoby, jak T-shirty, jeansy czy swetry. Takie podejście pozwala na ekonomię skali, gdzie obniżone koszty produkcji związane są z dużym wolumenem sprzedaży. W standardach branżowych często mówi się o znaczeniu efektywności w produkcji masowej, co ma kluczowe znaczenie w kontekście zaspokajania potrzeb dużej grupy klientów, jednocześnie minimalizując ryzyko finansowe związane z sezonowymi zmianami w modzie.

Pytanie 16

Przy kontroli międzyoperacyjnej w krojowni brygadzista lub mistrz ocenia

A. jakość wykrojonych części odzieży

B. jakość wykonania uszytego modelu odzieży

C. kurczliwość materiałów tekstylnych

D. kolor oraz wzór materiału odzieżowego

Podczas kontroli produkcji, odpowiedzi dotyczące jakości uszytego modelu odzieży, kurczliwości materiałów oraz koloru i desenu materiału odzieżowego, choć mają swoje znaczenie, nie są kluczowym elementem w kontekście kontroli międzyoperacyjnej w krojowni. Jakość uszytego modelu dotyczy etapu po wykrojeniu, co oznacza, że jest to proces, który powinien być monitorowany w późniejszych fazach produkcji. Kontrola kurczliwości materiałów, chociaż istotna przed rozpoczęciem szycia, zazwyczaj odnosi się do testów materiałów, które wykonuje się na etapie zaopatrzenia, a nie bezpośrednio w krojowni. Podobnie, kolor i deseń materiału odzieżowego są elementami, które powinny być weryfikowane na etapie przyjęcia materiałów do produkcji oraz podczas końcowej inspekcji wyrobu gotowego. W kontekście krojowni, skoncentrowanie się na jakości wykrojonych elementów jest kluczowe, ponieważ wszelkie błędy w tym etapie mogą prowadzić do znacznych problemów w późniejszych fazach produkcji, takich jak szycie czy wykończenie. Zrozumienie różnicy pomiędzy kontrolą materiałów a kontrolą jakości wykrojów jest fundamentalne dla efektywności działań w produkcji odzieży, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia kadry odpowiedzialnej za nadzór nad procesami produkcyjnymi.

Pytanie 17

Jakie zasady powinny być przestrzegane podczas ręcznego tworzenia nakładu?

A. Liczba warstw materiału w stosie powinna zawsze wynosić więcej niż 100, niezależnie od grubości

B. Krawędzie tkaniny ustawia się równolegle do brzegu stołu, aby z jednej strony wszystkie warstwy tworzyły "pionową ścianę"

C. Materiał na stosie należy układać gładko, czyli mocno naprężać i równocześnie mocować klamrami

D. Warstwy materiału należy odcinać równo, wzdłuż nitki osnowy, najlepiej z użyciem nożyc elektrycznych

Układanie brzegów tkaniny równolegle do krawędzi stołu jest kluczowym elementem w procesie tworzenia nakładu metodą ręczną. Taki sposób układania zapewnia, że wszystkie warstwy są stabilne i równomiernie rozłożone, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych wymiarów i kształtów podczas cięcia. Zasada ta opiera się na praktyce, która zwiększa dokładność cięcia, gdyż tworzy tzw. "pionową ścianę", co ułatwia operacje związane z dalszym przetwarzaniem materiału. W praktyce, stosując tę metodę, można uniknąć typowych problemów, takich jak przesunięcia warstw, które mogą prowadzić do błędów w finalnym produkcie. Standardy branżowe w obszarze szycia i cięcia materiałów podkreślają znaczenie precyzyjnego układania tkanin, co podnosi jakość wyrobów. Dodatkowo, odpowiednie mocowanie i ułożenie materiału są niezbędne do dalszych procesów, takich jak szycie czy wykończenie detali, co ma bezpośredni wpływ na estetykę i funkcjonalność gotowego produktu.

Pytanie 18

Cechy charakterystyczne systemu to liniowy układ stanowisk oraz dostarczanie kompletu wykrojów jednej sztuki wyrobu na pierwsze stanowisko?

A. taśmowego

B. synchro

C. potok z synchronizowanymi grupami obróbkowymi

D. taśmy sekcyjnej

Twoje odpowiedzi dotyczące taśmy sekcyjnej i synchro nie oddają charakterystyki systemu taśmowego. Taśma sekcyjna nie działa jak tradycyjna taśma – ma przerwy w produkcji, co prowadzi do przestojów i niższej efektywności. Taśmy sekcyjne stosuje się w specyficznych sytuacjach, gdzie produkcja się dzieli, co komplikuje interakcje między etapami. A "synchro" odnosi się do synchronizacji procesów, co jest kluczowe w bardziej skomplikowanych systemach, ale nie pasuje do idei dostarczania jednego wyrobu na pierwsze stanowisko. Odpowiedzi dotyczące potoku z synchronizowanymi grupami sugerują, że produkcja może być bardziej złożona i opierać się na grupach roboczych, a nie na prostej taśmie. To podejście działa czasami, ale odbiega od klasycznej definicji systemu taśmowego, który ma ułatwiać i przyspieszać produkcję. Ważne, żeby zrozumieć, że systemy taśmowe mają swoje specyficzne cechy, które różnią się od innych systemów produkcyjnych, i jeśli to źle zinterpretujemy, to może prowadzić do problemów.

Pytanie 19

Firma odzieżowa zrealizowała zamówienie na uszycie 650 par spodni dla dzieci. Jaki typ produkcji stosuje ta firma?

A. Potokowy

B. Jednostkowy

C. Masowy

D. Seryjny

W kontekście produkcji odzieżowej, odpowiedzi odnoszące się do produkcji jednostkowej, masowej oraz potokowej są nieprawidłowe z perspektywy analizy przedstawionego zlecenia. Produkcja jednostkowa odnosi się do wytwarzania pojedynczych egzemplarzy produktów, co w tym przypadku nie ma zastosowania, ponieważ zakład realizuje zlecenie na 650 par spodni. Taki model wymagałby większej elastyczności i dostosowania, co jest niepraktyczne przy takiej wielkości zamówienia. Z kolei produkcja masowa zakłada wytwarzanie dużych ilości jednego typu produktu, ale zwykle w ramach ciągłego procesu, a nie w określonych seriach. Produkcja potokowa dotyczy zaawansowanych procesów produkcyjnych, które są zaprojektowane tak, aby były w stanie wytwarzać produkty na poziomie ciągłym w dużych ilościach, co jest bardziej związane z fabrykami, które produkują na przykład odzież w nieprzerwaną sposób. W przypadku zakładu odzieżowego wytwarzającego 650 par spodni, lepiej opisuje to model produkcji seryjnej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych konkluzji często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między typami produkcji oraz niewłaściwego przypisywania terminów do sytuacji produkcyjnych. Zrozumienie tych typów produkcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w zakładzie, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie do potrzeb rynku oraz poprawę efektywności operacyjnej.

Pytanie 20

Materiałowe resztki powstałe podczas wykrawania elementów damskich piżam mogą być wykorzystane do

A. wypełniania dziecięcych kołder

B. produkcji czesankowej przędzy

C. produkcji ubocznej czapeczek dla niemowląt

D. produkcji niemowlęcych koszulek

Odpady materiałowe z wykrojów odzieżowych, choć można je wykorzystać, nie zawsze są odpowiednie do wypełniania kołder dziecięcych ani do produkcji koszulek niemowlęcych czy przędzy czesankowej. Wypełnianie kołder wymaga materiałów, które są w stanie zapewnić odpowiednią izolację termiczną i wygodę, co z reguły oznacza, że powinny być używane specyficzne wypełnienia, takie jak włókna syntetyczne lub naturalne, jak puch czy wełna. Odpady materiałowe, jako pozostałości z produkcji, mogą nie spełniać tych wymaganych norm jakościowych, co prowadzi do obniżenia standardów końcowego produktu. Podobnie, produkcja koszulek niemowlęcych wymaga materiałów, które są w pełni bezpieczne i certyfikowane do użytku przez dzieci, co nie zawsze jest możliwe z odpadów, które mogą zawierać zanieczyszczenia czy chemikalia z procesu produkcji. Przędza czesankowa także wymaga specyficznych włókien, które mają być przetwarzane w odpowiednich warunkach, a odpady materiałowe zazwyczaj nie są przystosowane do tego celu, co prowadzi do ich niewłaściwego wykorzystania. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do typowych błędów, takich jak brak adekwatnej analizy materiałów czy ich niedopasowanie do wymogów jakościowych, co może skutkować obniżeniem jakości produktów oraz wprowadzeniem na rynek towarów, które nie spełniają norm bezpieczeństwa.

Pytanie 21

Oceny tkaniny należy dokonać metodą organoleptyczną wzrokową w celu ustalenia jej

A. struktury powierzchni, koloru i typu wzoru drukowanego

B. składu materiałowego, struktury splotu i wytrzymałości

C. kierunku skrętu włókien, tendencji do kurczenia się i podatności na gniecenie

D. powierzchni, koloru i właściwości termoizolacyjnych

Ocena tkanin z wykorzystaniem niewłaściwych kryteriów może prowadzić do błędnych wniosków. Analiza składu surowcowego, splotu i wytrzymałości nie jest zadaniem metody organoleptycznej wzrokowej. Skład surowcowy można ustalić jedynie poprzez analizę laboratoryjną, co wyklucza subiektywne wrażenia wzrokowe. Z kolei splot tkaniny, choć wizualnie zauważalny, nie dostarcza informacji o jej właściwościach mechanicznych, jak wytrzymałość. Użycie metody wzrokowej do oceny tych cech jest mylące, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych parametrów technicznych, które są kluczowe w procesie produkcji tkanin. Właściwa ocena kierunku skrętu nitek, kurczliwości i gniotliwości również nie leży w gestii oceny organoleptycznej. Te cechy są bardziej związane z analizą techniczną tkanin, na przykład metodą testowania wytrzymałości czy pomiaru skurczenia. W praktyce, stosowanie błędnych kryteriów oceny może prowadzić do wadliwych decyzji produkcyjnych oraz obniżenia jakości końcowego produktu, co jest sprzeczne z ideą zapewnienia wysokich standardów jakości w branży tekstylnej.

Pytanie 22

Aby ocenić jakość akcesoriów krawieckich, należy przeprowadzić kontrolę

A. pełną

B. wyrywkową

C. ostateczną

D. wzajemną

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest jak najbardziej trafna. W kontekście oceny jakości dodatków krawieckich, kontrola wyrywkowa to taki sposób, gdzie losowo wybierasz kilka próbek z większej partii, żeby ocenić ich jakość. To podejście jest naprawdę popularne w branży tekstylnej, bo dzięki niemu można efektywnie monitorować jakość bez potrzeby sprawdzania każdej sztuki z osobna. Na przykład, kiedy sprawdzasz jakość guzików, wybierasz kilka przypadkowych sztuk z całej partii, żeby zobaczyć, jak się trzymają, czy mają odpowiedni rozmiar i ogólnie, jak są wykonane. Standardy ISO jasno mówią, że kontrola wyrywkowa jest niezła do wykrywania niezgodności, co pozwala szybko podjąć decyzję, czy akceptować, czy odrzucać całą partię. W praktyce, to podejście pozwala oszczędzić zarówno czas, jak i pieniądze, a jednocześnie zapewnia, że produkty spełniają wymagane normy, co jest mega ważne w konkurencyjnym rynku.

Pytanie 23

Wszywkę zawierającą dane o składzie surowców oraz warunkach ich przechowywania należy umieścić w koszuli męskiej w

A. miejscu doszycia karczka

B. plisie zapięcia przodu

C. lewym szwie bocznym

D. szwie montażowym stójki

Umiejscowienie wszywki w plisie zapięcia przodu, szwie montażowym stójki czy miejscu doszycia karczka nie jest zalecane i nie odpowiada praktykom branżowym. Plisa zapięcia przodu to miejsce, które pełni funkcję estetyczną i użytkową, a umieszczanie tam wszywki mogłoby prowadzić do jej nieczytelności. Ponadto, w przypadku użycia plisy, wszywka mogłaby być narażona na zagięcia i zużycie, co utrudniałoby dostęp do ważnych informacji. Szew montażowy stójki również nie jest odpowiednim miejscem, gdyż stójka jest elementem, który często jest narażony na ruch i napięcia, co mogłoby prowadzić do uszkodzenia wszywki oraz trudności w jej odczytaniu. Miejsce doszycia karczka jest z kolei często wykorzystywane do łączenia dwóch części materiału, co może utrudniać umieszczenie wszywki bez ryzyka jej uszkodzenia. Dlatego na etapie projektowania odzieży ważne jest, aby uwzględnić miejsce, które zapewnia zarówno dostępność, jak i trwałość wszywki. To właśnie lewy szew boczny spełnia te kryteria, co czyni go najbardziej odpowiednim miejscem na umieszczenie informacji o składzie surowcowym i konserwacji odzieży.

Pytanie 24

Podstawowym celem promocji produktów odzieżowych jest

A. wsparcie działań sprzedażowych

B. budowanie wizerunku marki

C. wprowadzenie specjalizacji wśród sprzedawców w działach handlowych

D. wyznaczenie kluczowych segmentów rynku

Kształtowanie wizerunku firmy jest ważnym, ale nie głównym celem promocji wyrobów odzieżowych. Wizerunek marki wpływa na postrzeganie produktów, jednak jego znaczenie różni się od bezpośredniego wspierania sprzedaży. Kształtowanie wizerunku może obejmować działania takie jak budowanie pozytywnej reputacji, co w dłuższej perspektywie może wpływać na sprzedaż, ale nie jest to cel bezpośredni. Określenie priorytetowych segmentów rynku jest również kluczowe, ponieważ pozwala na dopasowanie strategii marketingowej do konkretnych grup docelowych, lecz jest to bardziej element badań rynku niż działania promocyjnego. Wprowadzenie specjalizacji handlowców w działach sprzedaży ma na celu zwiększenie efektywności obsługi klienta, a niekoniecznie promocję produktów. Tego rodzaju podejście, choć istotne, nie prowadzi bezpośrednio do zwiększenia sprzedaży. Prawidłowe zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania promocją. Nie można zaniedbać znaczenia integracji działań promocyjnych z celami sprzedażowymi, ponieważ brak takiej synergii może prowadzić do nieskutecznych kampanii. Dlatego, z perspektywy strategii marketingowej, należy przyjąć, że wspieranie procesu sprzedaży jest kluczowym celem, a inne aspekty pełnią jedynie rolę wspierającą.

Pytanie 25

Wskaż następne kroki, które trzeba wykonać po stworzeniu nakładu oraz naniesieniu rysunku układu szablonów na górną warstwę.

A. Tworzenie nakładu, podział nakładu na sekcje

B. Podział nakładu na sekcje, wykrawanie elementów

C. Kontrola tkaniny, podział nakładu na sekcje

D. Oznaczanie wykrojów, wykrawanie elementów

Przy wyborze odpowiedzi dotyczącej kolejności czynności po utworzeniu nakładu, istotne jest zrozumienie, że niektóre z wymienionych opcji błędnie interpretują procesy związane z przygotowaniem materiału do produkcji. Na przykład, przeglądanie tkaniny oraz rozkrój nakładu na sekcje nie stanowią pełnej procedury, ponieważ przeglądanie tkaniny jest działaniem wstępnym, które powinno być przeprowadzone przed przystąpieniem do jakichkolwiek czynności związanych z rozkrojem. W rzeczywistości, przegląd tkaniny ma na celu ocenę jakości materiału, identyfikację defektów oraz zapewnienie, że materiał spełnia wymagania produkcyjne. Kolejny błąd to zawężenie procesu do jednego etapu, na przykład do samego znakowania wykrojów. Znakowanie wykrojów jest z pewnością istotnym krokiem, ale występuje po rozkroju na sekcje i nie powinno być traktowane jako etap po utworzeniu nakładu. Tworzenie nakładu, które zostało wspomniane w jednej z odpowiedzi, jest etapem wstępnym, który poprzedza wszelkie inne czynności i nie powinno być wymieniane jako krok następujący po utworzeniu nakładu. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy z tych procesów ma określoną sekwencję oraz logikę, a ich pominięcie może prowadzić do niskiej jakości produktu finalnego oraz zwiększenia kosztów produkcji.

Pytanie 26

Do ostatecznego prasowania koszul w przedsiębiorstwie odzieżowym powinno się użyć

A. pras formujących

B. pneumatycznych stołów prasowalniczych

C. pras płaskich

D. manekinów prasowalniczych

Prasy płaskie, prasy formujące oraz pneumatyczne stoły prasowalnicze to urządzenia, które mają swoje zastosowania w różnych etapach produkcji odzieży, jednak nie są one najlepszym wyborem do końcowego prasowania koszul. Prasy płaskie, na przykład, są używane głównie do prasowania dużych powierzchni materiałów, co może być niewłaściwe w przypadku koszul, gdzie istotne są detale i kształty. Użycie pras płaskich może prowadzić do zagnieceń i deformacji, szczególnie w okolicach kołnierzyków i mankietów, które wymagają starannego podejścia. Prasy formujące, choć praktyczne w kontekście tworzenia specyficznych fasonów odzieży, nie są odpowiednie do prasowania już uszytych produktów, ponieważ ich działanie polega głównie na formowaniu materiału w określony kształt, co nie zawsze jest zgodne z potrzebami wykończeniowymi koszul. Pneumatyczne stoły prasowalnicze, mimo że zapewniają komfort pracy i ułatwiają prasowanie, również nie oferują tak precyzyjnego dopasowania do kształtu koszuli jak manekiny prasowalnicze. Wybór niewłaściwego narzędzia do końcowego prasowania może skutkować niską jakością wykończenia, co w konsekwencji wpłynie na satysfakcję klientów oraz reputację firmy. W branży odzieżowej kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich narzędzi i technologii do osiągnięcia optymalnych wyników, dlatego manekiny prasowalnicze pozostają najlepszym wyborem w tym zakresie.

Pytanie 27

Fragment dokumentacji technicznej odzieży, w którym graficznie ukazane są, między innymi, wymiary poszczególnych elementów konstrukcyjnych, to rysunek

A. żurnalowy

B. instruktażowy

C. modelowy

D. techniczny

Wybór rysunku żurnalowego nawiązuje do dokumentacji, która przede wszystkim ma na celu przedstawienie stylizacji oraz estetyki wyrobu, a nie jego szczegółowych wymiarów. Rysunki tego typu są często używane w kampaniach marketingowych, gdzie kluczowe jest ukazanie wyglądu i ogólnego stylu odzieży, co nie odpowiada wymaganiom technicznym. Odpowiedź modelowy może wprowadzać w błąd, ponieważ rysunek modelowy jest wykorzystywany do przedstawiania wizualizacji odzieży w kontekście jej prezentacji, a nie do technicznych specyfikacji. Rysunki instruktażowe zaś koncentrują się na przedstawieniu sposobu wykonania lub użycia produktu, co również nie jest związane z wymiarami oraz szczegółami konstrukcyjnymi. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie kontekstu dokumentacji technicznej z estetycznymi czy instruktażowymi. W rzeczywistości, aby skutecznie realizować projekty odzieżowe, należy umieć rozróżniać różne typy rysunków oraz ich przeznaczenie, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produkcji i zgodności z wymaganiami rynku.

Pytanie 28

Jakie przenośne urządzenie nadaje się do wycinania elementów o prostych konturach z materiału o grubości do 70 mm?

A. Krajarkę z nożem tarczowym

B. Nożyce elektryczne

C. Krajarkę z nożem wielokątnym

D. Lagowarkę

Krajarka z nożem tarczowym to urządzenie, które jest idealne do wykrawania elementów o prostych kształtach z materiały o wysokości do 70 mm. Dzięki zastosowaniu noża tarczowego, krajarka pozwala na precyzyjne cięcia, co jest kluczowe w branży produkcyjnej i obróbczej. Wysokość materiału do 70 mm oznacza, że urządzenie to może obsługiwać różnorodne materiały, takie jak skóra, tkaniny, czy tworzywa sztuczne. W praktyce, krajarki z nożem tarczowym są szeroko wykorzystywane w przemyśle tekstylnym, odzieżowym oraz meblarskim, gdzie precyzja i jakość cięcia są niezwykle istotne. Dobrze zaprojektowane krajarki są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz ergonomii, co przekłada się na komfort pracy operatora. Dodatkowo, w przypadku produkcji dużych serii, efektywność tego urządzenia jest znacznie wyższa w porównaniu do innych metod cięcia, co przyczynia się do obniżenia kosztów produkcji. Warto też zaznaczyć, że krajarki te często są wyposażone w systemy automatyzacji, co further zwiększa ich wydajność i dokładność.

Pytanie 29

Jaką temperaturę powinno mieć żelazko, aby prawidłowo wyprasować spódnicę z elanowełny?

A. 110°C

B. 180°C

C. 200°C

D. 150°C

Wybór wyższych temperatur, jak 180°C, 200°C czy 150°C, nie jest najlepszym pomysłem. Elanowełna, jako materiał syntetyczny, nie lubi wysokich temperatur, bo można ją łatwo uszkodzić, nawet stopić. Często ludzie myślą, że im wyższa temperatura, tym lepsze prasowanie, ale to jest błędne myślenie. Każdy materiał ma swoje wymagania, jeśli chodzi o ciepło. Przy zbyt wysokiej temperaturze tkanina może się skurczyć, co potem wpływa na wygląd i dopasowanie odzieży. A poza tym, niektóre syntetyki mogą wydzielać złe chemikalia, gdy są narażone na wysoką temperaturę, co jest niebezpieczne. Dlatego dobrze jest zawsze sprawdzić, co piszą na metkach od producenta, żeby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek i dłużej cieszyć się swoimi ubrań.

Pytanie 30

Jakie działania związane z wytwarzaniem odzieży dotyczą transportu międzyoperacyjnego?

A. Przekazywanie obrabianych części odzieży pomiędzy stanowiskami w szwalni

B. Przemieszczanie gotowych wyrobów odzieżowych ze szwalni do magazynu wyrobów gotowych

C. Transportowanie ścinków oraz resztek materiałowych z krojowni do magazynu

D. Przewożenie materiałów z magazynu surowców do krojowni

Przekazywanie obrabianych elementów odzieży między stanowiskami pracy w szwalni to kluczowy element transportu międzyoperacyjnego, który ma na celu efektywne zarządzanie przepływem materiałów w procesie produkcji odzieży. Transport międzyoperacyjny odnosi się do przesunięcia komponentów w obrębie jednej jednostki produkcyjnej, co jest niezbędne do zapewnienia ciągłości pracy i minimalizacji przestojów. W szwalni, gdzie wiele stanowisk pracy jest ze sobą powiązanych, sprawne przekazywanie obrabianych elementów pozwala na optymalizację czasu produkcji oraz zwiększenie wydajności. Przykładem może być sytuacja, gdy jeden pracownik dokonuje szycia rękawów, a następnie przekazuje gotowe części do innego stanowiska, gdzie przymocowane są do korpusów odzieży. Takie praktyki są zgodne z zasadami lean manufacturing, które promują redukcję marnotrawstwa i maksymalizację wartości wytwarzanej dla klienta. Dodatkowo, stosowanie jasnych procedur transportu wewnętrznego wpływa na łatwość monitorowania postępu produkcji oraz na jakość finalnego wyrobu odzieżowego.

Pytanie 31

Który z wymienionych dokumentów wchodzących w skład dokumentacji technicznej jest fundamentem do tworzenia tabel wymiarów dla innych planowanych rozmiarów odzieży?

A. Tabela wymiarów elementów konstrukcyjnych wzoru odzieży.

B. Zestawienie konstrukcyjnych składników.

C. Rysunek techniczny odzieży.

D. Opis modelu.

Rysunek techniczny odzieży jest ważny, ale nie jest tym, co nam potrzeba do układania tabel wymiarów dla innych rozmiarów. Rysunki pokazują wizję projektu, ale brakuje im konkretnych wymiarów, które są kluczowe do określenia rozmiarów gotowych produktów. Brak precyzyjnych wymiarów może prowadzić do różnych błędów w produkcji, co niestety wpływa na jakość odzieży i jej dopasowanie. Mamy też zestawienie konstrukcyjnych części składowych, ale ono też nie ma wymiarów, tylko wypisuje elementy danego modelu. To jest pomocne w zarządzaniu procesem produkcji, ale nie nadaje się do tworzenia tabel wymiarów. Opis modelu może informować o stylu czy materiale, ale konkretnych wymiarów tam nie znajdziemy. Często popełniamy błąd, myląc ogólny opis z dokładnymi wymiarami, co może prowadzić do nieporozumień. Właściwe układanie tabel wymiarów powinno bazować na precyzyjnych danych, które znajdziesz tylko w tabeli wymiarów elementów konstrukcyjnych. W praktyce, dokumentacja techniczna powinna być tak zorganizowana, aby każdy element miał swoją rolę, co pomoże zespołom projektowym i produkcyjnym w pracy.

Pytanie 32

W zakładzie zajmującym się szyciem odzieży na miarę, podczas krojenia tkaniny uwzględnia się dodatkowe wymiary na szwy i podwinięcia do wzorów, które są zgodne z zasadami opracowywania układu kroju?

A. przypina wzdłuż krawędzi tkaniny

B. przykleja się do tkaniny

C. mocuje się taśmą do tkaniny

D. układa się uprzednio na tkaninie

Odpowiedź 'układa się uprzednio na materiale' jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami sporządzania układu kroju, dodatki na szwy i podwinięcia powinny być dodawane do form przed ich przycięciem. W praktyce oznacza to, że projektując krój odzieży, należy uwzględnić dodatkowe marginesy na szwy oraz podwinięcia, które są kluczowe dla końcowego wykończenia produktu. Przykładowo, dla odzieży typu bluzki czy spódnice, standardowe dodatki na szwy wynoszą zazwyczaj od 1 do 1.5 cm, natomiast na podwinięcia od 2 do 3 cm, co pozwala na precyzyjne wykończenie krawędzi. Ponadto, odpowiednie dodanie tych elementów na etapie kreślenia form jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, co wpływa na jakość i trwałość finalnego produktu. Umożliwia to również uniknięcie problemów związanych z niewystarczającymi marginesami, które mogłyby prowadzić do uszkodzeń tkaniny podczas szycia. Właściwe planowanie dodatków jest również istotne w kontekście estetyki oraz funkcjonalności odzieży.

Pytanie 33

Firmy odzieżowe oferujące swoje produkty w hipermarketach odpowiadają na wymagania konsumentów, którzy zwracają uwagę między innymi na

A. dostępność towaru

B. standard wykonania

C. wygodę użytkowania

D. komfort użytkowania

Odpowiedzi, które koncentrują się na jakości wykonania, wygodzie użytkowania oraz komforcie noszenia, chociaż istotne, nie są najważniejszymi czynnikami w kontekście hipermarketów. Wysoka jakość wykonania może przyciągać klientów, jednak w przypadku hipermarketów, które często oferują produkty w niskich cenach, klienci mogą bardziej koncentrować się na dostępności towarów niż na ich jakości. Wygoda użytkowania i komfort noszenia są wartościowe, lecz w hipermarketach klienci często podejmują decyzje zakupowe impulsownie, a nie w oparciu o długoterminową analizę jakości. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jakość jest najważniejszym czynnikiem. W rzeczywistości, w przypadku hipermarketów, klienci mogą często wybierać produkty, które są po prostu dostępne, nawet jeśli nie spełniają najwyższych standardów jakości. Tak więc, choć jakość, wygoda i komfort są ważne w kontekście odzieży, głównym motywem zakupowym w hipermarketach jest łatwość dostępu do rozmaitych produktów, co jest kluczowym elementem strategii marketingowych i operacyjnych firm funkcjonujących w tym segmencie rynku.

Pytanie 34

W wyniku przeprowadzonego rozkroju, defekty wykrojów dostrzegane podczas inspekcji jakości mogą być skorygowane bez zmiany rozmiaru odzieży jedynie wtedy, gdy są one w relacji do szablonów

A. zbyt duże

B. zbyt krótkie

C. zbyt wąskie

D. zbyt małe

Wybór odpowiedzi "za duże" jest poprawny, ponieważ w przypadku wad wykrojów, które są zbyt obszerne w stosunku do szablonów, istnieje możliwość dokonania poprawek bez zmiany całkowitych wymiarów odzieży. Przykładowo, jeśli wykrój jest zbyt luźny, można skorygować jego objętość poprzez zmniejszenie szwów lub dopasowanie krawędzi, co pozwala na zachowanie pierwotnych wymiarów. W praktyce, w branży odzieżowej, standardy dotyczące jakości i precyzji wykrojów wymagają, aby wszelkie poprawki były realizowane w sposób, który nie wpływa negatywnie na końcowy produkt. Dobre praktyki obejmują ciągłe monitorowanie jakości podczas produkcji, co może pomóc w identyfikacji i korekcie problemów takich jak zbyt duże wymiary. Przy odpowiednio przeprowadzonych poprawkach, możliwe jest utrzymanie standardów estetycznych oraz funkcjonalnych odzieży.

Pytanie 35

Jakie czynniki obecne w miejscu pracy mogą przyczynić się do wystąpienia choroby zawodowej?

A. Monotonia, mikroklimat oraz obciążenie umysłowe

B. Hałas, wibracje oraz zanieczyszczenie powietrza

C. Mobbing, obciążenie statyczne oraz wysiłek fizyczny

D. Monotonia, oświetlenie i stres psychiczny

No więc, odpowiedzi jak monotonia, oświetlenie i obciążenie psychiczne są ciekawe, ale niekoniecznie wszystko to prowadzi do chorób zawodowych w takim fizycznym sensie. Monotonia może sprawić, że ciężko się skupić, ale to nie choroba. Oświetlenie ważne jest, ale samo w sobie nie wywoła chorób. Może powodować zmęczenie wzroku, ale to już inna bajka. A obciążenie psychiczne? Też nie jest tak klasyfikowane, bardziej chodzi o zdrowie psychiczne. Oczywiście, mobbing to poważny temat, ale to nie jest coś fizycznego, a bardziej związane z psychologią. Co do obciążenia statycznego, to raczej ma wpływ na zdrowie, ale nie aż tak, jak te różne czynniki fizyczne. Tak czy owak, wszystkie te kwestie mogą wpływać na samopoczucie, ale nie są najważniejsze w kontekście chorób zawodowych, które bardziej skupiają się na hałasie, wibracjach czy zapyleniu.

Pytanie 36

Który typ warstwowania jest najtańszy dla jednolitej gładkiej tkaniny?

A. Stroną prawą do prawej z odcinanymi końcami.

B. Stroną prawą do lewej z odcinanymi końcami.

C. Naprzemienny.

D. Zygzakowy.

Odpowiedź 'zygzakoowy' jest poprawna, ponieważ ta metoda warstwowania materiału minimalizuje zużycie tkaniny, co jest kluczowe przy produkcji gładkich jednobarwnych tkanin. Metoda zygzakowa polega na układaniu i cięciu tkaniny w sposób, który pozwala na efektywne wykorzystanie materiału, redukując odpady. Dzięki temu, że tkanina jest układana w zygzak, zwiększa się powierzchnia pokrycia, co jest szczególnie korzystne w przypadku prostych wzorów. Praktycznym zastosowaniem tej techniki jest produkcja odzieży, gdzie oszczędności w materiałach przekładają się na niższe koszty produkcji. Standardy branżowe rekomendują stosowanie metod oszczędzających tkaniny, a zygzakowe warstwowanie znajduje zastosowanie w wielu zakładach produkcyjnych, zwłaszcza w kontekście zrównoważonego rozwoju i optymalizacji procesów. Zastosowanie tej techniki nie tylko wspiera oszczędności, ale również promuje efektywność w zarządzaniu zasobami w produkcji tekstylnej.

Pytanie 37

Jaką metodę kontroli opisuje stwierdzenie: "...metoda ta polega na ocenie jakości produktów lub surowców przy użyciu zmysłów oraz porównaniu cech jakościowych badanych elementów z ustalonymi normami "?

A. Organoleptycznej

B. Wyrywkowej

C. Pełnej

D. Laboratoryjnej

Wybór metody laboratoryjnej sugeruje, że ocena jakości wyrobów jest przeprowadzana na podstawie analizy chemicznej lub fizycznej, co w przypadku tego pytania nie jest adekwatne. Metody laboratoryjne są skuteczne do badania parametrów, które nie mogą być ocenione zmysłowo, jak na przykład zawartość substancji chemicznych, ale nie uwzględniają subiektywnego postrzegania jakości przez konsumentów. Wybór metody wyrywkowej może sugerować, że ocenie podlega jedynie część partii wyrobów, co również nie odzwierciedla pełnego obrazu jakości całej produkcji. Metoda wyrywkowa, mimo że jest często stosowana w praktyce, nie bazuje na zmysłach, a raczej na próbkowaniu, co czyni ją niewłaściwą w kontekście opisanego pytania. Pełna metoda kontroli zazwyczaj odnosi się do oceny wszystkich wyrobów w partii, co również nie pasuje do opisanego w pytaniu podejścia opartego na zmysłach. Typowym błędem jest mylenie metod oceny jakości z różnymi podejściami do badania, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że metody laboratoryjne i wyrywkowe skupiają się na wymiarach ilościowych, podczas gdy metoda organoleptyczna bazuje na subiektywnym odczuciu jakości, co odgrywa istotną rolę w wielu branżach, zwłaszcza tam, gdzie jakość sensoryczna jest kluczowa dla satysfakcji klienta.

Pytanie 38

Pomieszczenia magazynowe przeznaczone do przechowywania odzieży <strong><u>nie powinny być</u></strong>

A. wyposażone w urządzenia przeciwpożarowe

B. suche i pozbawione pleśni oraz innych grzybów

C. usytuowane w bezpiecznej odległości od źródeł ciepła

D. zamknięte, pozbawione wentylacji i dostępu powietrza

Pomieszczenia magazynowe przeznaczone do przechowywania wyrobów odzieżowych nie mogą być zamknięte, bez wentylacji i dostępu powietrza, ponieważ takie warunki sprzyjają powstawaniu wilgoci, co prowadzi do rozwoju pleśni oraz grzybów. Wilgotne środowisko jest niekorzystne dla tekstyliów, gdyż może powodować ich zniszczenie, a także negatywnie wpływać na jakość przechowywanych wyrobów. Zaleca się stosowanie systemów wentylacyjnych, które zapewniają odpowiednią cyrkulację powietrza, co przyczynia się do utrzymania optymalnych warunków przechowywania. Zgodnie z normami dotyczącymi przechowywania odzieży, pomieszczenia powinny być dobrze wentylowane, aby uniknąć problemów związanych z wilgocią oraz złą jakością powietrza. Praktyczne zastosowanie tych zasad obejmuje regularne kontrole wilgotności oraz temperatury w pomieszczeniu, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowych warunków. Właściwe przygotowanie przestrzeni magazynowej stanowi kluczowy element w zarządzaniu jakością wyrobów odzieżowych i ich długoterminową przydatnością do użytku.

Pytanie 39

Do istotnych źródeł informacji na temat bieżących tendencji w modzie zaliczają się

A. bilbordy

B. moodboardy

C. portfolia

D. trendbooki

Bilbordy, choć mogą być używane do promowania najnowszych kolekcji, nie są bezpośrednim źródłem informacji o trendach. Ich głównym celem jest reklama i przyciągnięcie uwagi, a nie szczegółowa analiza mody. Portfolia, z kolei, są zbiorami prac projektanta i mogą zawierać jego wcześniejsze kolekcje, ale nie dostarczają aktualnych informacji o trendach w sposób kompleksowy. Moodboardy to narzędzie kreatywne, które pomaga w wizualizacji pomysłów i koncepcji, ale nie są one źródłem danych o trendach, a raczej reprezentują osobiste preferencje projektanta. Te podejścia mają swoje miejsce w procesie twórczym, jednak są one bardziej związane z indywidualnym stylem i wizją projektanta, a nie z obiektywnym obrazem aktualnych trendów w modzie. Kluczowym błędem jest mylenie narzędzi i ich funkcji. Sugerowanie, że bilbordy czy portfolia mogą zastąpić trendbooki, świadczy o niedostatecznej znajomości rynku mody oraz o pominięciu ważnych narzędzi analitycznych, które są fundamentem skutecznego projektowania w tym dynamicznie zmieniającym się środowisku.

Pytanie 40

Stare, wełniane resztki tkanin mogą być poddane karbonizacji, a następnie przetworzone na włókna

A. wtórnych

B. zmienionych

C. teksturalnych

D. recyklingowych

Wybór teksturowanych, ponownych i modyfikowanych jako odpowiedzi na pytanie o proces karbonizacji i rozwłóknienia szmat wełnianych opiera się na nieporozumieniach dotyczących terminologii przetwarzania materiałów tekstylnych. Odpowiedź teksturowanych sugeruje, że po przetworzeniu materiału uzyskuje się nową teksturę, jednakże proces karbonizacji nie ma na celu zmiany tekstury, lecz odzyskanie surowca w postaci włókien. Z kolei 'ponownych' jest terminem ogólnym, który nie oddaje specyfiki procesu przetwarzania, jakim jest karbonizacja; na tym etapie nie dochodzi do prostego powtórzenia użycia materiału, ale do jego przekształcenia. Odpowiedź modyfikowanych może sugerować, że włókna są w jakiś sposób zmieniane chemicznie, co również jest mylące, ponieważ karbonizacja jest przede wszystkim fizycznym procesem regeneracyjnym, a nie modyfikacyjnym. W kontekście branży tekstylnej kluczowe jest zrozumienie różnicy między terminami używanymi do opisania procesów przetwarzania materiałów, co ma istotne znaczenie dla odpowiednich praktyk ekologicznych i efektywności przetwarzania. Właściwe podejście do recyklingu i obiegu zamkniętego w branży tekstylnej opiera się na precyzyjnym zrozumieniu terminologii oraz właściwego zarządzania odpadami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej