Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 10 kwietnia 2025 19:07
Data zakończenia: 10 kwietnia 2025 19:22

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Średnia liczba loch w grupie technologicznej wynosi 240 sztuk. Czas ich pobytu w grupie przekracza 12 miesięcy. Jaką przelotowość będzie miała ta grupa?

A. 240 sztuk

B. 120 sztuk

C. 360 sztuk

D. 20 sztuk

Poprawna odpowiedź to 240 sztuk, co odpowiada stanowi średniorocznemu loch w grupie. Przelotowość odnosi się do liczby zwierząt, które są utrzymywane w stadzie przez cały rok, co w tym przypadku wynosi 240 sztuk. Oznacza to, że w ciągu roku nie zanotowano dużych wahań w liczbie loch w grupie. W praktyce, stabilność stada jest kluczowa dla zapewnienia efektywności produkcji oraz odpowiedniej jakości mięsa i mleka. Utrzymanie stałego stanu loch pozwala na lepsze planowanie żywienia, zdrowia zwierząt oraz zarządzania rozrodem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli. Tego rodzaju wiedza jest istotna dla hodowców, ponieważ wpływa na rentowność gospodarstwa oraz jakość produktów zwierzęcych. Warto również zauważyć, że monitorowanie stanu średniorocznego stada jest elementem analizy efektywności produkcji, co pozwala na podejmowanie odpowiednich działań zarządzających w celu optymalizacji warunków hodowlanych.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. przeciwutleniacze

B. detoksykanty

C. prebiotyki

D. enzymy

Detoksykanty to składniki mieszanek treściwych, które odgrywają kluczową rolę w procesie wiązania toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez szkodliwe mikroorganizmy. Substancje te działają poprzez adsorpcję toksyn w przewodzie pokarmowym, co znacząco ogranicza ich wchłanianie do organizmu. Przykłady detoksykantów obejmują związki takie jak węgiel aktywowany, bentonit czy różne naturalne substancje roślinne. W praktyce wykorzystuje się je w suplementach diety, które mają na celu wsparcie detoksykacji organizmu oraz ochronę przed skutkami narażenia na szkodliwe substancje. Stosowanie detoksykantów jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie zdrowia publicznego oraz ochrony żywności, jako że efektywnie wspomagają one eliminację szkodliwych związków i poprawiają ogólny stan zdrowia. Warto zaznaczyć, że detoksykanty powinny być stosowane w sposób przemyślany, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu oraz w konsultacji z specjalistą.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 25 dni

B. Na 30 dni

C. Na 15 dni

D. Na 20 dni

Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.

Pytanie 7

Jakie jest pochodzenie anatomiczne linii białej?

A. zęba

B. kopyta

C. rogu

D. włosa

Linia biała, znana również jako biała linia, jest kluczowym elementem anatomicznym kopyt koni i innych zwierząt, odgrywając istotną rolę w ich zdrowiu i funkcjonowaniu. Stanowi połączenie pomiędzy podeszwy kopyta a ścianą kopyta, zapewniając stabilność oraz elastyczność. Odpowiednia pielęgnacja i monitorowanie linii białej są istotne w zarządzaniu zdrowiem kopyt, co może zapobiegać wielu schorzeniom, takim jak laminitis czy pododermatitis. Przykładowo, w praktyce weterynaryjnej, regularne badania kopyt oraz odpowiednia konserwacja, w tym struganie i czyszczenie, mogą znacząco wpłynąć na stan linii białej. Warto również zauważyć, że problemy z linią białą mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak infekcje czy deformacje kopyt, dlatego istotne jest, aby właściciele koni byli świadomi znaczenia tej struktury i podejmowali działania prewencyjne.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

W przypadku udzielania pierwszej pomocy owcy, u której występują poważne objawy wzdęcia żwacza, należy wykonać

A. trokarowanie

B. przepędzanie

C. cewnikowanie

D. masowanie

Trokarowanie jest kluczową procedurą stosowaną w nagłych przypadkach wzdęcia żwacza u owiec. Wzdęcie żwacza, zwane również tympanizmem, jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu, w którym gromadzi się nadmierna ilość gazów, co prowadzi do rozszerzenia żwacza i może powodować ucisk na inne narządy wewnętrzne. Trokarowanie polega na wprowadzeniu trokara, czyli specjalnego narzędzia chirurgicznego, przez ścianę żwacza, co umożliwia uwolnienie nagromadzonego gazu. To szybkie działanie może uratować życie zwierzęcia, ponieważ pozwala na natychmiastowe złagodzenie ciśnienia. Praktyczne zastosowanie trokarowania wymaga znajomości anatomii owcy oraz umiejętności szybkiej oceny stanu zdrowia zwierzęcia. Właściwe miejsce wkłucia oraz technika wykonania procedury są kluczowe dla jej skuteczności i bezpieczeństwa. W sytuacjach krytycznych, takich jak silne wzdęcia, trokarowanie powinno być przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi standardami weterynaryjnymi, aby zminimalizować ryzyko powikłań oraz zapewnić efektywne uwolnienie gazów.

Pytanie 10

Zabieg trzebienia knurków bez zastosowania znieczulenia odbywa się

A. do 4 dnia życia

B. do 7 dnia życia

C. do 14 dnia życia

D. do 21 dnia życia

Trzebienie knurków bez znieczulenia do 7 dnia życia jest uznawane za standardową praktykę w hodowli trzody chlewnej. W tym okresie życia zwierzęta są nadal bardzo młode i ich układ nerwowy nie jest w pełni rozwinięty, co sprawia, że odczuwanie bólu jest znacznie mniejsze w porównaniu do starszych osobników. Ponadto, przeprowadzanie tego zabiegu w tym terminie jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Właściwe przeprowadzanie trzebienia w tym okresie pozwala na uniknięcie problemów z zachowaniem dorosłych knurków oraz zapewnienie ich lepszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Praktyka ta jest również istotna z punktu widzenia ograniczenia ryzyka infekcji oraz zmniejszenia stresu wśród zwierząt, co jest kluczowe w każdej hodowli. Warto zaznaczyć, że stosowanie znieczulenia w przypadku starszych knurków staje się coraz bardziej powszechne, jednak w przypadku tak młodych zwierząt ryzyko jest minimalne.

Pytanie 11

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 4 miesięcy

B. 2 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 6 miesięcy

Selekcja krótszych okresów przechowywania, takich jak 2 lub 6 miesięcy, jest często wynikiem niepełnego zrozumienia problematyki zarządzania odpadami organicznymi, w tym gnojowicy. Zakładając, że okres 2 miesięcy jest wystarczający, można wpaść w pułapkę błędnego myślenia, które nie uwzględnia zmiennych klimatycznych, takich jak intensywne opady deszczu, które mogą wystąpić w okresie wiosennym czy jesiennym. Niewłaściwe przechowywanie gnojowicy przez zbyt krótki czas może prowadzić do jej przepełnienia, co w konsekwencji skutkuje jej wypływem z pojemnika i zanieczyszczeniem okolicy. Z kolei odpowiedzi wskazujące na 6 miesięcy jako minimalny okres przechowywania również mogą być mylące, ponieważ prawidłowe zarządzanie gnojowicą nie powinno być oparte na sztywnych ramach czasowych, lecz dostosowane do rzeczywistych warunków meteorologicznych i potrzeb roślinnych. W praktyce, niewłaściwe podejście do oceny wymagań dotyczących czasu przechowywania może prowadzić do decyzji, które nie tylko narażają środowisko, ale również mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami związanymi z ewentualnymi karami za naruszenie przepisów ochrony środowiska. Dlatego tak ważne jest, by przed podjęciem decyzji w tej kwestii zapoznać się z lokalnymi przepisami oraz standardami zarządzania gnojowicą, które wskazują na optymalne praktyki.

Pytanie 12

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

B. karmić je 'do woli' paszą balastową

C. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

D. karmić je częściej paszą objętościową

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 13

Którego gatunku samice mają najkrótszy czas ciąży?

A. Świni

B. Kozy

C. Bydło

D. Owce

Samice świń, w szczególności przedstawiciele gatunku Sus scrofa domesticus, mają średni okres ciąży wynoszący około 114 dni, co czyni je jednymi z gatunków o najkrótszym czasie trwania ciąży wśród zwierząt hodowlanych. Krótszy okres ciąży u świń ma istotne znaczenie praktyczne w hodowli, ponieważ pozwala na szybsze uzyskiwanie potomstwa, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mięsnej. Wiele farm stosuje strategię tzw. intensywnej produkcji, gdzie prosięta są odchowywane w dużych ilościach, co przyczynia się do zwiększenia wydajności ekonomicznej. W praktyce, krótszy okres ciąży umożliwia także lepsze zarządzanie stadem oraz optymalizację cyklu reprodukcyjnego, co jest zgodne z aktualnymi trendami w dobrostanie zwierząt i zrównoważonym rozwoju hodowli. Zrozumienie biologii ciąży świń jest zatem kluczowe dla hodowców, którzy dążą do maksymalizacji produkcji zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 14

W Polsce ocena kondycji krów mlecznych (BCS) jest przeprowadzana w skali

A. dziesięciostopniowej

B. sześciostopniowej

C. dziewięciostopniowej

D. pięciostopniowej

Punktowa ocena kondycji krów mlecznych (Body Condition Score, BCS) w Polsce jest stosowana w skali pięciostopniowej, co oznacza, że ocena kondycji zwierzęcia odbywa się w zakresie od 1 do 5. Wartość 1 oznacza skrajną niedobór tkanki tłuszczowej, natomiast 5 wskazuje na nadwagę. Odpowiednia ocena kondycji zwierząt jest kluczowa dla prowadzenia zdrowego chowu bydła mlecznego, gdyż pozwala na optymalizację wydajności mlecznej oraz reprodukcji. Na przykład, krowy z odpowiednią kondycją ciała (wskaźnik 3-4) mają lepsze wyniki w laktacji oraz większą szansę na szybki powrót do cyklu estralnego po wycieleniu. Utrzymanie prawidłowego BCS jest zgodne z zaleceniami specjalistów z dziedziny zootechniki i weterynarii, co przyczynia się do poprawy dobrostanu zwierząt i zwiększa efektywność produkcji mleka. W praktyce, regularna ocena BCS umożliwia wcześniejsze wykrywanie problemów zdrowotnych oraz niedoborów żywieniowych, co jest kluczowe dla długoterminowego zarządzania stadem.

Pytanie 15

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

Przechowywanie świadectwa sztucznego unasiennienia przez okres krótszy niż pięć lat może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście zarządzania zdrowiem zwierząt oraz przestrzegania regulacji prawnych. Odpowiedzi sugerujące okresy jednego, dwóch lub trzech lat pomijają kluczowe aspekty związane z monitorowaniem i kontrolą procesów hodowlanych. Przykładowo, przechowywanie dokumentacji przez zbyt krótki czas utrudnia identyfikację oraz analizę ewentualnych problemów zdrowotnych w stadzie, co jest niezbędne do zachowania odpowiednich standardów bioasekuracji. Krótsze okresy archiwizacji mogą również prowadzić do sytuacji, w których nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych związanych z wirusami czy innymi chorobami nie będą mogły być powiązane z konkretnym zabiegiem, co w dłuższej perspektywie zagraża zdrowiu całego stada. Ponadto, z perspektywy prawnej, nieprzestrzeganie wymogu pięcioletniego okresu przechowywania dokumentacji może skutkować nałożeniem kar lub sankcji na hodowców oraz podmioty zajmujące się sztucznym unasiennianiem. Warto zaznaczyć, że wiele krajów oraz organizacji weterynaryjnych zaleca długoterminowe przechowywanie dokumentacji nie tylko w celu spełnienia wymogów prawnych, ale także dla zachowania wysokich standardów etycznych w hodowli i ochrony dobrostanu zwierząt.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W ekologicznej hodowli zwierząt nieakceptowalne jest wykorzystywanie do celów innych niż terapeutyczne

A. kokcydiostatyków

B. preparatów homeopatycznych

C. probiotyków

D. ziół

Kiedy mówimy o stosowaniu probiotyków, ziół czy preparatów homeopatycznych w ekologicznej hodowli, to może być trochę mylne. Probiotyki to te dobre mikroorganizmy, które pomagają w trawieniu, więc są ok w kontekście ekologicznego chowu. Zioła też często się wykorzystuje jako naturalne leki, bo wspierają odporność zwierząt i zapobiegają chorobom. Z kolei preparaty homeopatyczne, no cóż, też są popularne w alternatywnych metodach leczenia, ale nie wszyscy są przekonani co do ich skuteczności. Warto pamiętać, że można pomylić suplementy diety, które mogą być pomocne, z substancjami, które są zabronione w ekologicznych hodowlach. Kokcydiostatyki mają na celu zwalczanie chorób, ale ich użycie w ekologicznej hodowli kłóci się z zasadami naturalnego podejścia do produkcji zwierzęcej. Ważne jest, by zrozumieć, że w ekologicznej hodowli unikamy syntetycznych dodatków, więc wybór naturalnych metod leczenia staje się kluczowy, żeby być zgodnym z normami ekologicznymi.

Pytanie 18

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. konserwanty

B. enzymy paszowe

C. detoksykanty

D. antyoksydanty

Detoksykanty są substancjami, które mają na celu usuwanie toksycznych związków z organizmu zwierząt, ale nie mają bezpośredniego wpływu na ochronę składników odżywczych w paszy przed utlenianiem. Enzymy paszowe są natomiast dodatkami, które pomagają w trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych, ale nie działają jako środki ochronne dla wrażliwych substancji. Z kolei konserwanty są używane głównie w celu przedłużenia trwałości paszy poprzez hamowanie rozwoju mikroorganizmów, a nie ochronę przed utlenianiem. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć wynikają z braku zrozumienia różnic w funkcji dodatków do pasz. Właściwe zastosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla jakości paszy, a stosowanie niewłaściwych substancji, jak detoksykanty, enzymy paszowe czy konserwanty, może prowadzić do nieoptymalnego żywienia zwierząt oraz obniżenia wartości odżywczej pasz. W branży paszowej istotne jest, aby wszyscy uczestnicy rynku mieli świadomość znaczenia i ról, jakie pełnią różne dodatki, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące ich stosowania.

Pytanie 19

Stajenny dokonał rozczyszczenia kopyt niepodkutych koni 1.07.2013 r. W jakim okresie powinien zrealizować następne rozczyszczenie?

A. 01-15.08.2013 r.

B. 15-28.07.2013 r.

C. 22-29.08.2013 r.

D. 08-14.07.2013 r.

Odpowiedzi, które wskazują niewłaściwe terminy rozczyszczania kopyt, bazują na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących pielęgnacji koni. Wybór daty 15-28.07.2013 r. sugeruje, że kopyta powinny być czyszczone w zbyt krótkim odstępie czasu, co może prowadzić do zaniedbań w pielęgnacji. Takie podejście nie uwzględnia potrzeby dostosowywania częstotliwości zabiegów do rzeczywistego stanu kopyt oraz ich eksploatacji. Termin 08-14.07.2013 r. jest jeszcze bardziej niewłaściwy, jako że sugeruje rozczyszczanie zaledwie kilka dni po pierwszym zabiegu, co jest zbyt wczesną interwencją. W kontekście pielęgnacji kopyt kluczowe jest, aby nie tylko reagować na widoczne zanieczyszczenia, ale również planować działania na podstawie okresowego monitorowania stanu kopyt. Natomiast wybór terminu 22-29.08.2013 r. przesuwa zalecany zakres czasowy na zbyt późno, co może prowadzić do ryzyka zdrowotnego dla konia. W praktyce, zbyt długi czas między zabiegami może skutkować kumulowaniem się problemów, takich jak rozwój infekcji czy uszkodzenia mechaniczne, które wpływają na komfort i wydajność zwierzęcia. Warto zatem pamiętać o znaczeniu regularnych przeglądów oraz dostosowaniu terminów do indywidualnych potrzeb koni, co jest fundamentalne w profesjonalnej opiece nad nimi.

Pytanie 20

Świnie o typie mięsnym

A. szybko się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

B. powoli się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

C. powoli się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

D. szybko się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

Każda z niepoprawnych odpowiedzi bazuje na błędnych założeniach dotyczących tempa wzrostu i dojrzewania świń w typie mięsnym. W rzeczywistości, świnie te charakteryzują się bardzo dynamicznym wzrostem, co oznacza, że są w stanie szybko zwiększać swoją masę ciała w odpowiednich warunkach. W przypadku wolnego wzrostu, jak sugerują niektóre odpowiedzi, hodowla byłaby nieefektywna i nieopłacalna. Ponadto, pojęcie późnego dojrzewania jest szczególnie istotne w kontekście jakości mięsa; świnie muszą być odpowiednio dojrzałe, zanim zostaną ubite, aby ich mięso miało właściwą teksturę i smak. Wiele osób może mylnie zakładać, że szybkość wzrostu i dojrzałość są ze sobą związane, co prowadzi do błędnych interpretacji. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla efektywnej produkcji. Świadomość tych zagadnień jest ważna nie tylko dla hodowców, ale także dla specjalistów zajmujących się zdrowiem zwierząt oraz ekspertów w dziedzinie żywienia zwierząt, którzy muszą w odpowiedni sposób dostosować pasze i warunki utrzymania zwierząt, aby zapewnić ich optymalny rozwój.

Pytanie 21

Chalazy stanowią element struktury

A. pazura

B. jaja

C. jelita

D. włosa

Chalazy, czyli te komórki chalazalne, to naprawdę ważny element w budowie jaj ptaków. Ich główna rola to utrzymywanie żółtka w jajku w odpowiedniej pozycji, co jest kluczowe dla rozwoju zarodka. Chalazy zbudowane są z białka, a ich struktura sprawia, że żółtko nie wędruje w jajku. To jest istotne, zwłaszcza w kontekście ewolucji i rozmnażania ptaków, bo stabilizacja żółtka ma duży wpływ na to, jak efektywnie przebiega zapłodnienie i rozwój zarodków. Moim zdaniem, zrozumienie roli chalaz w produkcji jaj jest istotne nie tylko dla nauki, ale też dla przemysłu drobiarskiego, gdzie jakość jaj ma ogromne znaczenie. Badania nad chalazami są ciekawe, bo skupiają się nie tylko na ich mechanicznych właściwościach, ale i na tym, jak mogą być wykorzystywane w biotechnologii i inżynierii biologicznej, co otwiera nowe perspektywy w badaniach białek i ich funkcji.

Pytanie 22

Jednokomorowy żołądek prosty występuje u

A. owcy

B. psa

C. świni

D. konia

Żołądek jednokomorowy prosty, charakterystyczny dla psów, jest jednym z kluczowych elementów układu pokarmowego tych zwierząt. W odróżnieniu od zwierząt przeżuwających, takich jak bydło czy owce, psy są mięsożerne i ich żołądek jest przystosowany do trawienia białka oraz tłuszczy. Żołądek psa ma jedną komorę, co ułatwia szybkie przetwarzanie pokarmów oraz ich transport do jelit. W praktyce oznacza to, że psy mogą łatwo trawić pokarmy mięsne oraz niektóre inne źródła białka. Musimy jednak pamiętać, że dieta psa powinna być zróżnicowana i dobrze zbilansowana, a jej składniki muszą odpowiadać ich potrzebom żywieniowym. Stosowanie wysokiej jakości karmy, dostosowanej do wieku, rasy oraz poziomu aktywności fizycznej psa, jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywieniowymi. Ponadto, psy mogą mieć różne reakcje na składniki odżywcze, dlatego ważne jest monitorowanie ich zdrowia i w razie potrzeby dostosowywanie diety. Te aspekty żywienia są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia, ale również wpływają na jakość życia zwierzęcia.

Pytanie 23

Zielona, młoda i wilgotna koniczyna, spożywana przez bydło na pusty żołądek, może prowadzić do

A. zaparć

B. wzdęć

C. kolek

D. tężyczki

Odpowiedzi, takie jak tężyczka, kolki, czy zaparcia, są zbieżne z problemami zdrowotnymi bydła, ale nie odzwierciedlają bezpośrednio skutków spożywania młodej mokrej zielonki z koniczyny. Tężyczka to schorzenie związane z zaburzeniami mineralnymi i elektrolitowymi, często wynikające z niedoboru wapnia, a nie bezpośrednio z diety wysokobiałkowej czy bogatej w węglowodany. Kolki, które mogą wystąpić w wyniku nieprawidłowego trawienia, są często związane z zatorami lub innymi schorzeniami układu pokarmowego, a nie z nadmiernym spożyciem mokrej zielonki. Zapowiedzi zaparcia odnosi się do stanu, w którym nie następuje regularne wydalanie kału, co może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym brakiem błonnika w diecie, a nie jest typowym skutkiem spożywania koniczyny. Problemy związane z tymi odpowiedziami wynikają z niepełnego zrozumienia procesów trawiennych i wpływu diety na zdrowie bydła. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że różne schorzenia mają różne przyczyny, a wzdęcia są wynikiem specyficznego procesu fermentacji, który występuje przy spożyciu określonej paszy, szczególnie w sytuacjach, gdy bydło jest na czczo.

Pytanie 24

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi, przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski należy posiadać

A. świadectwo zdrowia zwierząt.

B. dowód zakupu zwierząt.

C. dowód sprzedaży tych zwierząt.

D. wypis z rejestru zwierząt.

Wybór odpowiedzi dotyczącej wypisu z księgi rejestracji zwierząt, dowodu sprzedaży lub dowodu zakupu zwierząt, choć może wydawać się uzasadniony, nie uwzględnia kluczowego aspektu przepisów weterynaryjnych dotyczących transportu zwierząt. Księga rejestracji zwierząt jest istotnym dokumentem, ale nie jest tożsama z świadectwem zdrowia. Rejestracja zwierząt skupia się na identyfikacji i ewidencji, natomiast nie potwierdza stanu zdrowia zwierząt. W przypadku dowodu sprzedaży, choć potwierdza on transakcję handlową, to nie dostarcza żadnych informacji na temat zdrowia zwierząt i ich zgodności z wymogami sanitarno-epidemiologicznymi, co jest kluczowe przy transporcie międzynarodowym. Dowód zakupu również nie potwierdza zdrowotności zwierząt. Pomijanie obowiązkowego świadectwa zdrowia może prowadzić do poważnych konsekwencji, nie tylko dla przewoźnika, ale także dla zdrowia publicznego, ponieważ wprowadza ryzyko niekontrolowanego rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych. W związku z tym, istotne jest zrozumienie, że każdy aspekt transportu zwierząt, od ich rejestracji po zdrowotność, powinien być zgodny z obowiązującymi normami i przepisami. Typowym błędem myślowym jest niedocenianie roli dokumentacji zdrowotnej i jej znaczenia w kontekście bezpieczeństwa sanitarno-epidemiologicznego.

Pytanie 25

Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom

A. kredy pastewnej

B. probiotyków

C. zakwaszaczy

D. mocznika

Mocznik, zakwaszacze i probiotyki to nie są kluczowe dodatki w skarmianiu kiszonek, chociaż mogą się przydać w pewnych sytuacjach. Zakwaszacze, jak kwas mlekowy, często poprawiają fermentację paszy, ale nie dają minerałów, które są podstawą diety. Myślenie, że probiotyki mogą zastąpić minerały, jest błędne, bo one głównie wspierają florę bakteryjną w jelitach, co jest fajne, ale nie dostarcza wapnia. Mocznik to inna sprawa - jest źródłem azotu, ale trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo może być toksyczny. Używanie mocznika w kiszonkach nie uzupełnia niedoborów mineralnych i może wręcz szkodzić metabolizmowi, jeśli nie jest odpowiednio stosowane. Więc na pewno nie można myśleć, że te składniki zastąpią kredę pastewną. Zrozumienie, jak każde z tych dodatków działa, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt i ich wydajności. Niezrozumienie tego tematu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i obniżenia wyników produkcyjnych.

Pytanie 26

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m², a powierzchnia podłogi 240 m²?

A. 1:24

B. 1:10

C. 1:20

D. 1:12

Odpowiedź 1:12 jest poprawna, ponieważ stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi obliczamy, dzieląc powierzchnię okien przez powierzchnię podłogi. W tym przypadku mamy 20 m² (powierzchnia okien) podzielone przez 240 m² (powierzchnia podłogi), co daje 20/240 = 1/12. Oznacza to, że na każdy 1 m² powierzchni okien przypada 12 m² powierzchni podłogi. Taki stosunek jest istotny w kontekście projektowania budynków, ponieważ wpływa na oświetlenie naturalne, wentylację oraz estetykę wnętrza. Przykładowo, w budownictwie mieszkalnym zaleca się, aby stosunek ten oscylował w okolicach 1:12, aby zapewnić odpowiednią ilość światła dziennego, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi efektywności energetycznej. Dobre praktyki w architekturze uwzględniają również regulacje lokalne, które mogą określać minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w zależności od przeznaczenia budynku.

Pytanie 27

Jakie akcesoria wykorzystuje się do sztucznego unasienniania jałówki?

A. pistolet inseminacyjny i słomka z nasieniem

B. kateter Gedis oraz rozwieracz pochwy

C. pipeta inseminacyjna oraz rozwieracz pochwy

D. pistolet inseminacyjny, blistry z nasieniem, rękawica inseminacyjna

Pomimo, że inne dostępne odpowiedzi zawierają narzędzia i akcesoria, które mogą być związane z procesem inseminacji, nie są one wystarczające ani nieodpowiednie do przeprowadzenia skutecznego sztucznego unasienniania jałówki. Pipeta inseminacyjna i rozwieracz pochwy mogą być używane w różnych kontekstach, lecz nie są standardowymi narzędziami w inseminacji bydła. Pipeta inseminacyjna, zazwyczaj stosowana w inseminacji innych gatunków, nie zapewnia odpowiedniej precyzji ani efektywności w przypadku bydła. Z kolei rozwieracz pochwy, choć pomocny w niektórych sytuacjach, nie jest kluczowym elementem w procesie inseminacji bydła. Kateter Gedis, mimo że jest stosowany w weterynarii, nie jest powszechnie używany w sztucznym unasiennianiu jałówek. Błędem jest również mylenie narzędzi inseminacyjnych z innymi akcesoriami, które nie mają zastosowania w tym kontekście. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do niskiej skuteczności zabiegów inseminacyjnych, co jest poważnym problemem w hodowli bydła. Kluczowe jest zrozumienie, że sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, ale też gruntownej wiedzy na temat biologii zwierząt i drogi rozrodczej, aby zapewnić sukces operacji.

Pytanie 28

Przy użyciu skalera przeprowadza się u psów procedurę

A. usuwania martwych włosów

B. przycinania pazurów

C. usuwania kamienia nazębnego

D. kontroli stanu uszu

Zabieg usuwania kamienia nazębnego u psów za pomocą skalera jest kluczowym elementem dbałości o zdrowie jamy ustnej czworonogów. Kamień nazębny, powstający w wyniku osadzania się płytki nazębnej, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby dziąseł, infekcje oraz utrata zębów. Skaler, zarówno ultradźwiękowy, jak i mechaniczny, jest stosowany do skutecznego usuwania twardych osadów, co jest ważne dla zapobiegania stanom zapalnym. Regularne czyszczenie zębów psów powinno być częścią rutynowej opieki weterynaryjnej, a zalecane jest, aby odbywało się to przynajmniej raz w roku. Przykładowo, w praktyce weterynaryjnej, lekarze często łączą zabieg skalingu z profesjonalnym czyszczeniem zębów, co zwiększa skuteczność terapii i poprawia ogólny stan zdrowia psa. Właściwa higiena jamy ustnej wpływa nie tylko na zdrowie zębów, ale również na ogólne samopoczucie zwierzęcia, dlatego warto podchodzić do tego tematu z należytą uwagą.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Poprawny sposób postępowania z rozmrożonym nasieniem podczas wykonywania zabiegu inseminacji krów zawiera wariant

Czas od rozmrożenia nasienia do wykonania inseminacji

Wariant	Rodzaj nasienia
Wariant	konwencjonalne (minuty)	seksowane (minuty)
I	5	15
II	15	5
III	20	15
IV	15	20

A. I

B. IV

C. III

D. II

Wybór innych wariantów może wynikać z niepełnego zrozumienia procesu inseminacji oraz znaczenia odpowiednich czasów przygotowania nasienia. Wariant I, który sugeruje zbyt krótki czas na przygotowanie nasienia konwencjonalnego, może prowadzić do niewłaściwej aktywacji plemników, co w konsekwencji obniża szanse na skuteczne zapłodnienie. Ponadto, nieodpowiednie przygotowanie nasienia seksowanego, które wymaga krótszego czasu, może również skutkować nieefektywnością zabiegu. Wariant III, który mógłby sugerować nadmierne wydłużenie czasu, jest równie niewłaściwy, ponieważ plemniki mogą stracić swoją aktywność po dłuższym czasie rozmrożenia. Należy pamiętać, że każdy typ nasienia ma swoje specyficzne wymagania czasowe, które powinny być ściśle przestrzegane, aby maksymalizować efekty inseminacji. Błędy w ocenie potrzeby czasu na przygotowanie nasienia mogą prowadzić do mylnych wniosków i decyzji, co jest zdecydowanie niepożądane w praktyce hodowlanej. Dlatego ważne jest, aby hodowcy oraz specjalisty od inseminacji kierowali się aktualnymi standardami i wytycznymi, które są opracowywane na podstawie badań naukowych oraz doświadczeń praktyków w branży.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Określ temperaturę krytyczną, powyżej której plemniki buhaja ulegną gwałtownemu uszkodzeniu, na przykład podczas wydobywania nasienia z pojemnika.

A. –190°C

B. –150°C

C. –170°C

D. –130°C

Wybór nieprawidłowych temperatur, takich jak –150°C, –170°C czy –190°C, wynika z nieporozumienia dotyczącego właściwego zarządzania nasieniem zwierząt hodowlanych. Temperatura –150°C, choć teoretycznie zbliżona do wartości bezpiecznej, w kontekście przechowywania plemników jest zbyt wysoka, co może prowadzić do ich uszkodzenia. W rzeczywistości, powyżej –130°C następuje degradacja komórek, a ich zachowanie staje się niestabilne. Z kolei odpowiedzi –170°C oraz –190°C są wynikiem błędnego myślenia o ekstradycyjnych warunkach przechowywania, które nie są realistyczne w kontekście standardowych praktyk w biotechnologii. Przy takich ekstremalnych temperaturach, może dojść do zjawiska, jakim jest uszkodzenie struktury komórek przez szybkie zmiany temperatury, znane jako szok termiczny. Szok ten prowadzi do nieodwracalnych zaburzeń w integralności błon komórkowych plemników, co z kolei skutkuje ich śmiercią. Warto zauważyć, że w praktyce przemysłowej, najważniejsze jest utrzymanie odpowiednich warunków w miejscu przechowywania i transportu, co powinno być zgodne z wytycznymi i normami branżowymi, które zalecają dbałość o temperaturę graniczną –130°C. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla sukcesu w hodowli zwierząt i zapewnienia zachowania wysokiej jakości nasienia.

Pytanie 33

Mocznika dodatek do dawki paszowej może być wykorzystywany w żywieniu

A. koni

B. indyków

C. świń

D. bydła

Dodatek mocznika do dawki pokarmowej jest szeroko stosowany w żywieniu bydła, szczególnie w kontekście produkcji mleka oraz mięsa. Mocznik, będący źródłem azotu, jest wykorzystywany do poprawy jakości paszy, co przyczynia się do lepszego wykorzystania białka przez zwierzęta. Zastosowanie mocznika w gospodarstwach hodowlanych pozwala na zwiększenie efektywności żywienia, ponieważ umożliwia uzupełnienie niedoboru białka w paszach objętościowych, takich jak siano czy kiszonki. Przykładowo, w przypadku bydła mlecznego, dodatek mocznika może wspierać produkcję mleka, zwiększając wydajność laktacyjną oraz jakość mleka, co jest zgodne z zaleceniami specjalistów żywienia zwierząt. Ważne jest, aby stosować mocznik w odpowiednich dawkach, aby uniknąć problemów z toksycznością. Dobre praktyki w żywieniu bydła zalecają również monitorowanie poziomu mocznika w moczu, co pozwala na ocenę efektywności metabolizmu azotu w organizmie zwierzęcia.

Pytanie 34

Jak długo użytkowane są krowy w stawie podstawowym, jeśli wynosi to 5 lat? Ile krów trzeba corocznie wyeliminować z stada liczącego 80 osobników?

A. 40

B. 80

C. 16

D. 8

Istnieje kilka błędnych koncepcji, które mogą prowadzić do niewłaściwego oszacowania liczby krów do wybrakowania. Odpowiedzi takie jak 40 czy 80 krów sugerują mylne założenia dotyczące liczby zwierząt, które należy usunąć z stada. W przypadku tych wartości, błędne rozumienie okresu użytkowania jako liczby krów do wybrakowania naraz prowadzi do znacznego przeszacowania. Okres użytkowania 5 lat oznacza, że każda krowa może być hodowana przez ten czas, a nie, że w danym roku należy wybrakować dużą część stada. Wartości te mogą również wynikać z błędnego założenia, że wybrakowanie powinno dotyczyć wszystkich krów w danym roku, co jest nieefektywne i niezgodne z najlepszymi praktykami zarządzania stadem. Na przykład, praktyka wybrakowania powinna być oparta na fizjologicznym stanie zwierząt, ich zdrowiu oraz wydajności, a nie na prostym podziale liczby krów przez lata użytkowania. Często pojawia się również błędne myślenie, że wybrakowanie powinno być równomierne w każdym roku, podczas gdy w rzeczywistości może różnić się w zależności od sytuacji zdrowotnej i reprodukcyjnej stada. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie stadem polega na dokładnym monitorowaniu i analizie stanu zdrowia, co pozwala na podejmowanie racjonalnych decyzji o wybrakowaniu zwierząt.

Pytanie 35

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. więdnącej zielonki

B. spleśniałej kiszonki

C. zmarzniętej kiszonki

D. skiełkowanych ziemniaków

Zwiędnięta zielonka, zmarznięta kiszonka i skiełkowane ziemniaki, mimo że mogą być traktowane jako mniej ryzykowne dla zdrowia zwierząt, również niosą pewne zagrożenia, które należy rozważyć. Zwiędnięta zielonka, chociaż nie jest toksyczna, może być mniej wartościowa odżywczo, co prowadzi do niedoborów żywieniowych i osłabienia organizmu zwierząt. Zmarznięta kiszonka, w zależności od stopnia uszkodzenia, może być wciąż użyteczna, jednakże jej wartości odżywcze mogą być zmniejszone, a dodatkowo może sprzyjać rozwojowi bakterii. Skiełkowane ziemniaki z kolei mogą zawierać solaninę, substancję toksyczną, która powstaje podczas kiełkowania i może być szkodliwa dla zwierząt. W praktyce, hodowcy często ignorują te aspekty, sądząc, że każde z tych pokarmów jest bezpieczne. To błędne podejście może prowadzić do długofalowych problemów zdrowotnych w stadzie. Kluczowe znaczenie ma, aby wszelkie pasze były starannie oceniane pod kątem jakości i bezpieczeństwa, w celu zapobiegania niepożądanym skutkom zdrowotnym, takim jak osłabienie organizmu czy zwiększona podatność na choroby. Przestrzeganie zasad dobrej praktyki weterynaryjnej oraz regularne badania pasz to podstawowe działania, które powinny być wprowadzane w każdym gospodarstwie.

Pytanie 36

Zewnętrzna budowa zwierząt to

A. heterozja

B. pokrój

C. selekcja

D. inbred

Eksterier zwierząt odnosi się do ogólnego wyglądu i budowy ciała zwierząt, szczególnie w kontekście hodowli i selekcji ras. Termin ten obejmuje cechy morfologiczne, takie jak proporcje, kształt i wymiary poszczególnych części ciała, co ma kluczowe znaczenie dla oceny zwierząt w hodowli. W praktyce, ocena eksterieru jest istotna podczas wystaw, gdzie zwierzęta są klasyfikowane na podstawie zgodności z wzorcem rasy. Przykładem zastosowania wiedzy o eksterierze może być hodowla psów rasowych, gdzie hodowcy dążą do uzyskania osobników o pożądanych cechach, takich jak długość nóg czy kształt głowy, zgodnych z normami danej rasy. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne szkolenie oceniających, aby zapewnić spójność ocen i poprawić jakość hodowli.

Pytanie 37

W celu uniknięcia zakażenia pępowiny u nowonarodzonego jagnięcia, co należy zrobić?

A. zastosować zastrzyk z antybiotyku dla jagnięcia.

B. podwiązać pępowinę za pomocą nici.

C. podstawić jagnię do wylizania przez matkę.

D. odkażać pępowinę jodyną.

Odkazanie pępowiny jodyną jest kluczowym krokiem w zapobieganiu zakażeniom, które mogą wystąpić u nowo narodzonego jagnięcia. Jodyna działa jako skuteczny środek dezynfekujący, eliminując bakterie i inne patogeny, które mogą wnikać w organizm przez pępowinę. To szczególnie ważne w pierwszych dniach życia, kiedy układ odpornościowy jagnięcia jest jeszcze niedojrzały. Stosując jodynę, należy upewnić się, że preparat jest stosowany w odpowiedniej stężeniu oraz w odpowiedni sposób - wystarczy nałożyć go delikatnie na miejsce przecięcia pępowiny, aby nie uszkodzić tkanek. W praktyce, po narodzinach jagnięcia, warto przeprowadzić ten zabieg w ciągu kilku pierwszych godzin, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko zakażeń. W przypadku hodowli zwierząt, taki zabieg powinien stać się standardową praktyką zgodną z zaleceniami weterynaryjnymi i kierunkami opieki nad nowo narodzonymi ssakami.

Pytanie 38

Aby uniknąć pęknięcia krocza krowy podczas porodu, co należy zrobić?

A. dokładnie ucisnąć dłońmi krocze krowy

B. natłuścić krocze olejem parafinowym

C. przekłuć omocznię, gdy tylko stanie się widoczna w szparze sromu

D. ciągnąć cielaka w trakcie skurczów krowy

Odpowiedź "mocno ucisnąć dłońmi krocze krowy" jest jak najbardziej słuszna. To podejście jest istotne, żeby stabilizować krocze podczas porodu. Kiedy krowa rodzi cielaka, jej mięśnie mogą się rozciągać i czasem mogą nawet pęknąć, co nie jest wcale miłym widokiem. Uciskanie krocza pomaga utrzymać jego strukturę, co zmniejsza ryzyko powikłań. W praktyce, weterynarze i hodowcy powinni być dobrze przeszkoleni w wykonaniu tego manewru, żeby ograniczyć ryzyko urazów. Z tego, co wiem, takie podejście jest zgodne z tym, co zalecają organizacje weterynaryjne, bo promują metody, które wspierają zdrowie zwierząt podczas porodów. Dobrze też zwrócić uwagę na to, jak przygotować krowę do porodu, na przykład zadbać o jej zdrowie i dietę, bo to również ma znaczenie. Wykonanie tej metody wymaga trochę wyczucia i umiejętności, żeby nie wprowadzić niepotrzebnych komplikacji.

Pytanie 39

Zastosowanie sztucznego unasienniania buhajów z krajów spoza Unii Europejskiej lub ich nasienia wymaga uzyskania zgody

A. ministra zdrowia

B. głównego lekarza weterynarii

C. ministra właściwego do spraw rolnictwa

D. powiatowego lekarza weterynarii

Wybór odpowiedzi związanych z ministrem zdrowia, głównym lekarzem weterynarii oraz powiatowym lekarzem weterynarii jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego kompetencji tych instytucji w kontekście sztucznego unasienniania zwierząt. Minister zdrowia, odpowiedzialny za zdrowie publiczne, nie ma bezpośredniej jurysdykcji nad kwestiami związanymi ze zdrowiem zwierząt w kontekście produkcji rolniczej. Jego działania są raczej skierowane na kontrolę zdrowia ludzi i ochronę przed epidemiami. Główny lekarz weterynarii skupia się na szerokim zakresie działań związanych z ochroną zdrowia zwierząt, ale nie zajmuje się pojedynczymi przypadkami sztucznego unasienniania. Powiatowy lekarz weterynarii, mimo że ma znaczącą rolę w inspekcji i nadzorze nad hodowlą zwierząt, również nie posiada kompetencji do wydawania zgód na takie działania w kontekście materiału pochodzącego z krajów nienależących do UE. Odpowiednia regulacja i kontrola w tej dziedzinie są szczególnie ważne, aby uniknąć zagrożeń dla krajowego rolnictwa i zdrowia zwierząt, stąd kluczowa rola ministra właściwego do spraw rolnictwa. Zrozumienie tego podziału kompetencji jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemu hodowlane oraz zdrowotnego w rolnictwie.

Pytanie 40

Jakie są kategorie uznawanych ras psów w Polsce?

A. pięć grup według AKC

B. cztery grupy według TICA

C. dziesięć grup według FCI

D. sześć grup według FIFe

Klasyfikacja uznanych w Polsce ras psów opiera się na standardach Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), która wyróżnia dziesięć głównych grup psów, w tym grupy takie jak: psy pasterskie i zaganiające, psy myśliwskie, psy stróżujące, czy też psy do towarzystwa. Każda z tych grup ma swoje specyficzne cechy, które uwzględniają zarówno ich pochodzenie, jak i przeznaczenie. Na przykład, psy pasterskie są zazwyczaj hodowane do pracy z zwierzętami gospodarskimi, a ich inteligencja i zdolności do nauki czynią je doskonałymi pomocnikami. Zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe dla hodowców, właścicieli oraz entuzjastów psów, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie rasy do potrzeb i stylu życia. Dobrze wykonana klasyfikacja ras jest także niezbędna w kontekście wystaw kynologicznych, gdzie rasy są oceniane według precyzyjnych kryteriów FCI, co zapewnia jednolitość i rzetelność ocen.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej