Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 kwietnia 2025 09:48
Data zakończenia: 4 kwietnia 2025 10:15

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do wykonywania otworów w damskich płaszczach?

A. Maszynę ryglującą

B. Maszynę do guzików

C. Maszynę do dziurkowania bieliźnianego

D. Dziurkarkę odzieżową

Dziurkarka bieliźniana, ryglówka oraz guzikarka to urządzenia, które nie są przystosowane do wykonywania otworów w płaszczach damskich. Dziurkarka bieliźniana, mimo swojej nazwy, jest przeznaczona do delikatnych tkanin bieliźnianych i nie zapewnia takiej precyzji, jak dziurkarka odzieżowa. Jej konstrukcja oraz mechanizm mogą nie być wystarczające do pracy z grubszymi materiałami stosowanymi w płaszczach, co prowadzi do nieestetycznych efektów oraz uszkodzeń tkaniny. Ryglówka jest maszyną używaną do wzmacniania szwów, a nie do wykonywania otworów. Jej zadań nie można mylić z przetwarzaniem materiału w celu uzyskania otworów, co może prowadzić do błędów w produkcji odzieży. Guzikarka również nie jest odpowiednim urządzeniem w kontekście dziurek. Choć może przygotowywać dziurki na guziki, to nie jest przystosowana do ogólnych zastosowań w odzieży, jak to ma miejsce w przypadku dziurkarki odzieżowej. W związku z tym, wybór niewłaściwej maszyny może skutkować nie tylko niesatysfakcjonującymi rezultatami wizualnymi, ale również zwiększonymi kosztami produkcji z powodu konieczności poprawek oraz wymiany materiałów. Należy zatem dokładnie dobierać maszyny do odpowiednich zastosowań, aby zapewnić optymalną jakość i efektywność procesu produkcji odzieżowej.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Podaj funkcję plotera w przedsiębiorstwie odzieżowym, które dysponuje systemem komputerowego wsparcia dla przygotowania produkcji?

A. Do wydrukowania rysunku kompozycji szablonów

B. Do krojenia nakładu na sekcje

C. Do rozmieszczania szablonów

D. Do nakładania warstw materiału

Ploter w zakładzie odzieżowym wyposażonym w system komputerowego wspomagania przygotowania produkcji pełni kluczową rolę w procesie projektowania i produkcji odzieży. Jego podstawowym zastosowaniem jest wydruk rysunku układu szablonów, co umożliwia wizualizację i dokładne odwzorowanie elementów odzieży przed ich rzeczywistym wytworzeniem. Dzięki zastosowaniu ploterów, projektanci mogą dokładnie zaplanować rozmieszczenie poszczególnych części odzieży na materiale, co jest istotne dla efektywnego wykorzystania surowców i minimalizacji odpadów. W praktyce, ploter umożliwia tworzenie precyzyjnych i skalowalnych szablonów, co przekłada się na zwiększenie jakości finalnych produktów. Współczesne standardy branżowe wymagają stosowania technologii, które wspierają zrównoważony rozwój i efektywność produkcji, dlatego wykorzystanie ploterów staje się nieodzownym elementem nowoczesnych zakładów odzieżowych, umożliwiając nie tylko szybszy proces produkcji, ale także lepszą kontrolę jakości i zgodność z wymaganiami klientów.

Pytanie 4

Szablon elementu odzieżowego to model, powiększony o rozmiary dodatków

A. technologicznych

B. na szwy i podwijania

C. modelowych

D. konstrukcyjnych

Prawidłowa odpowiedź to "na szwy i podwinięcia", ponieważ szablon elementu wyrobu odzieżowego rzeczywiście uwzględnia dodatkowe miejsca na szwy oraz podwinięcia, co jest kluczowe w procesie konstrukcyjnym odzieży. W kontekście projektowania odzieży, szablon stanowi podstawowy element, który przekształca wizję projektanta w fizyczny produkt. Szwy są niezbędne, aby elementy odzieży mogły być ze sobą łączone, a podwinięcia służą do estetycznego i trwałego wykończenia krawędzi materiału. Przykładem zastosowania wiedzy na ten temat jest tworzenie wykrój dla koszul, gdzie uwzględnia się odpowiednie długości na szwy, by zapewnić, że po zszyciu, gotowy produkt będzie zachowywał właściwe proporcje i wygląd. Dobrym praktykiem jest również stosowanie standardów wykończenia krawędzi, które mogą różnić się w zależności od rodzaju odzieży; na przykład, w odzieży sportowej może być stosowane podwinięcie o większej elastyczności, by dostosować się do ruchów ciała.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Symbol ukazany na ilustracji informuje o sposobie suszenia odzieży

A. w pozycji poziomej

B. w cieniu

C. na sznurze

D. w pozycji pionowej

Odpowiedzi inne niż 'w cieniu' są błędne z wielu powodów. Suszenie 'na sznurze' sugeruje wystawienie odzieży na bezpośrednie działanie słońca, co może prowadzić do uszkodzeń tkanin i blaknięcia kolorów. Wiele osób myli tę metodę z optymalnym suszeniem, jednak w rzeczywistości nie jest to zalecane, zwłaszcza dla delikatnych materiałów. Odpowiedź 'w pozycji pionowej' często bywa interpretowana jako sposób na zmniejszenie zagnieceń, ale nie uwzględnia faktu, że takie suszenie może prowadzić do niewłaściwego krążenia powietrza wokół tkaniny, co wydłuża czas schnięcia oraz sprzyja powstawaniu nieprzyjemnych zapachów. Również 'w pozycji poziomej', chociaż w niektórych przypadkach może być akceptowalna dla grubszych tkanin, nie zawsze jest optymalna. Tego rodzaju podejście może prowadzić do deformacji kształtu odzieży, szczególnie w przypadku ubrań z włókien syntetycznych, które mają tendencję do kurczenia się lub rozciągania pod wpływem wilgoci. W związku z tym, kluczowe jest, aby zrozumieć, że odpowiednie metody suszenia odgrywają istotną rolę w zachowaniu jakości odzieży, a stosowanie się do standardów dotyczących pielęgnacji tkanin jest niezbędne dla długoterminowej satysfakcji z użytkowania wyrobów.

Pytanie 8

Jakie wykończenie należy zastosować do krawędzi szwów bocznych w damskim żakiecie bez podszewki?

A. lampas

B. wypustka

C. lamówka

D. obłożenie

Lamówka to szereg technik wykończeniowych, które polegają na obszywaniu krawędzi tkaniny w celu zwiększenia ich trwałości oraz estetyki. W przypadku żakietów damskich bez podszewki, zastosowanie lamówki jest szczególnie praktyczne, ponieważ pozwala na ukrycie surowego brzegu tkaniny, co nadaje elegancki wygląd oraz zabezpiecza przed strzępieniem. Lamówka może być wykonana z tej samej tkaniny, co żakiet, lub z materiału kontrastowego, co umożliwia uzyskanie interesujących efektów wizualnych. W branży mody zasady te są standardem, a ich stosowanie może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Przykładem zastosowania lamówki w praktyce może być obszycie krawędzi kieszeni w żakiecie, co nie tylko zwiększa trwałość, ale także podkreśla detale konstrukcyjne. Dobrą praktyką jest również stosowanie lamówki w miejscach, gdzie krawędzie tkaniny są narażone na intensywne użytkowanie, co dodatkowo zabezpiecza odzież przed uszkodzeniem i wydłuża jej żywotność.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Aby wydłużyć nogawki w spodniach, można to zrobić, zachowując ich oryginalny styl, na przykład poprzez doszycie do dolnej części

A. bawetów

B. mankietów

C. gurtu

D. taśm dekoracyjnych

Mankiety są doskonałym rozwiązaniem do wydłużania nogawek spodni, ponieważ pozwalają na zachowanie estetyki oraz funkcjonalności odzieży. Ich zastosowanie polega na dodaniu dodatkowej tkaniny do dolnej części nogawki, co nie tylko wydłuża jej długość, ale również dodaje elegancji i charakteru spodni. Mankiety można wykonać z tej samej tkaniny co spodnie lub zastosować kontrastowy materiał, co może stworzyć interesujący efekt wizualny. W branży odzieżowej mankiety stanowią standard w wielu modelach spodni, zwłaszcza w eleganckich garniturach i odzieży biznesowej. Przykładem zastosowania mankietów są spodnie o kroju slim fit, gdzie elegancki mankiet podkreśla sylwetkę. Dodatkowo, mankiety mogą być wykończone na różne sposoby, co umożliwia personalizację i dostosowanie do indywidualnych preferencji. Warto również zwrócić uwagę na techniki szycia, które zapewniają trwałość i estetykę wykończenia, takie jak podwójne przeszycie, co jest praktyką zalecaną w krawiectwie profesjonalnym.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Zaparzaczka stanowi kluczowy element w wyposażeniu, między innymi, domowego miejsca pracy

A. szycia ręcznego

B. szycia maszynowego

C. prasowania ręcznego

D. krojenia ręcznego

Zaparzaczka, znana również jako żelazko parowe lub stacja parowa, jest kluczowym narzędziem w procesie prasowania. Jej głównym zadaniem jest wygładzanie tkanin poprzez zastosowanie pary wodnej, co pozwala na usunięcie zagnieceń oraz poprawę wyglądu odzieży. Prasowanie przy użyciu zaparzaczki nie tylko ułatwia proces pielęgnacji ubrań, ale także wpływa na ich trwałość, ponieważ odpowiednio wyprasowane materiały dłużej zachowują swoje właściwości. W kontekście domowego stanowiska prasowania, zaparzaczka jest jednym z podstawowych elementów, który umożliwia skuteczną obróbkę różnych rodzajów tkanin, od bawełny po syntetyki. W praktyce, stosowanie zaparzaczki pozwala na szybsze i bardziej efektywne prasowanie, co jest istotne dla osób dbających o estetykę swoich ubrań. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie doboru odpowiednich temperatur oraz technik prasowania w zależności od rodzaju materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Forma części powierzchni odzieży wytworzona zgodnie z projektem, a uzyskana poprzez modelowanie, to

A. szablon bazowy

B. forma modelowa

C. rysunek wzorcowy

D. konstrukcja kroju

Szablon podstawowy jest pojęciem związanym z częścią procesu projektowania odzieży, ale nie odnosi się bezpośrednio do kształtu, który powstaje na etapie modelowania. Szablon podstawowy to zazwyczaj uproszczony wzór, który służy jako punkt wyjścia do dalszej pracy nad bardziej skomplikowanymi formami modelowymi. Układ kroju to termin odnoszący się do sposobu, w jaki elementy odzieży są rozmieszczone na materiale. To pojęcie bardziej dotyczy procesu krojenia niż samego modelowania, a jego celem jest maksymalne wykorzystanie materiału oraz precyzyjne odwzorowanie formy modelowej na wyrobie. Rysunek modelowy to po prostu graficzna reprezentacja odzieży, która może zawierać różne detale, ale nie jest to kształt, który powstaje bezpośrednio w wyniku modelowania. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów oraz niezrozumienie ich ról w procesie projektowania odzieży. W rzeczywistości zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest istotne dla efektywnego projektowania i produkcji wyrobów odzieżowych, ponieważ każdy z tych elementów pełni odmienną, ale ważną rolę w całym cyklu tworzenia odzieży.

Pytanie 17

Jakie jest zużycie materiału o szerokości 140 cm, które ma być użyte na krótkie spodnie damskie o długości 50 cm przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm?

A. 100 cm

B. 55 cm

C. 50 cm

D. 105 cm

Odpowiedź 55 cm jest na pewno dobra. Przy obliczaniu materiału na krótkie spodnie damskie musimy myśleć o paru ważnych rzeczach, jak długość spodni, szerokość tkaniny i obwód bioder. Spodnie 50 cm to nie wszystko, bo trzeba dodać zapas na szwy i kilka centymetrów na marszczenia w okolicach bioder. Zwykle przyjmuje się, że materiał szeroki na 140 cm pozwala zaoszczędzić, bo można lepiej rozplanować wykroje. Jeśli mamy obwód bioder 100 cm i dodamy zapas na zaszewki, to 55 cm to na pewno wystarczająca ilość materiału, żeby uszyć pełne spodnie. W praktyce projektanci stosują podobne obliczenia, żeby dobrze wykorzystać materiał i nie marnować go, co jest ważne w modzie.

Pytanie 18

W przedsiębiorstwie odzieżowym podczas końcowej inspekcji gotowych produktów sprawdza się zgodność ich wykonania z dokumentacją

A. techniczną i rysunkami technicznymi

B. konstrukcyjną i zamówieniem

C. techniczną i zatwierdzonym modelem

D. planistyczną i wzorem wyrobu

Odpowiedzi zawierające pojęcia takie jak "konstrukcyjna i zamówieniem", "planistyczna i wzorem wyrobu" oraz "technologiczna i rysunkami technicznymi" nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest zgodność z modelem zatwierdzonym, co jest istotne w kontekście ostatecznej kontroli wyrobów odzieżowych. Pierwsza z omówionych koncepcji, odnosząca się do dokumentacji konstrukcyjnej, zasugerować może, że kontrola opiera się jedynie na ogólnych założeniach dotyczących struktury produktu, co nie jest wystarczające. Zamówienia mogą dotyczyć specyfikacji, ale niekoniecznie odpowiadają szczegółowym wymaganiom technicznym wyrobu, które są kluczowe na etapie kontroli. Z kolei planistyczne podejście, które kładzie nacisk na procesy planowania, nie uwzględnia, że ostateczna kontrola powinna opierać się na rzeczywistych wymogach technicznych i modelach, które określają dokładne parametry wyrobu. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca rysunków technicznych, również nie jest właściwa, gdyż rysunki te są jedynie narzędziem, które wspiera proces produkcji, ale nie dostarczają informacji o zgodności produktu z rzeczywistym modelem. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych założeń, że kontrola jakości może być ograniczona do tych dokumentów, co w rezultacie może prowadzić do wypuszczania na rynek wyrobów, które nie spełniają wymaganych standardów jakościowych, co jest niebezpieczne w kontekście ochrony marki oraz odpowiedzialności regulatorów.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Do łączenia składników kurtki wykonanej z lodenu powinna być zastosowana technika połączeń

A. nitkowych

B. klejonych

C. igłowanych

D. zgrzewanych

Technika połączeń zgrzewanych jest preferowaną metodą łączenia elementów kurtki z lodenu ze względu na jej wysoką szczelność oraz odporność na warunki atmosferyczne. Zgrzewanie polega na łączeniu materiałów dzięki zastosowaniu wysokiej temperatury, co skutkuje ich trwałym zespalaniem. W kontekście odzieży z lodenu, który jest często stosowany w produkcji odzieży sportowej i outdoorowej, zgrzewanie zapewnia, że szwy są nie tylko trwałe, ale także wodoodporne. Przykładem zastosowania tej technologii są kurtki narciarskie, które muszą chronić przed wodą i wiatrem, a jednocześnie być elastyczne i komfortowe w noszeniu. W branży odzieżowej, stosowanie standardów takich jak ISO 4916 dotyczący zgrzewania materiałów tekstylnych, pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktów, które spełniają oczekiwania użytkowników. Dobre praktyki wskazują także na konieczność odpowiedniego przygotowania powierzchni materiałów przed zgrzewaniem, co zapewnia lepsze rezultaty i dłuższą żywotność połączeń.

Pytanie 21

Szablon krawiecki to model, w którym uwzględniono

A. dodatki technologiczne i konstrukcyjne

B. linie konturowe i pomocnicze

C. punkty montażowe i konstrukcyjne

D. dodatki do szwów i podwinięć

Wybór odpowiedzi dotyczącej punktów konstrukcyjnych i montażowych, linii pomocniczych i konturowych oraz dodatków konstrukcyjnych i technologicznych jest błędny, ponieważ te aspekty nie stanowią kluczowych elementów szablonów odzieżowych w kontekście ich podstawowych funkcji. Punkty konstrukcyjne i montażowe są istotne w procesie projektowania, ponieważ wskazują na miejsca, w których poszczególne elementy powinny być łączone, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do specyfikacji dotyczącej wykończenia odzieży. Linie pomocnicze i konturowe również pełnią ważną rolę w tworzeniu szablonów, ale ich głównym celem jest ułatwienie wizualizacji i konstrukcji formy odzieżowej, a nie dostarczenie informacji na temat dodatków potrzebnych do szycia. Dodatki konstrukcyjne i technologiczne mogą obejmować różnorodne elementy maszyn i narzędzi używanych w procesie produkcyjnym, jednak nie są one bezpośrednio związane z szablonem. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i produkcji odzieży. W praktyce, każdy projektant odzieży powinien umieć rozróżniać te zagadnienia i koncentrować się na kluczowych aspektach szablonów, aby zapewnić wysoką jakość procesu szycia oraz finalnego produktu.

Pytanie 22

Jaki układ szablonów powinien być użyty dla podszewki spódnicy damskiej w dwóch rozmiarach?

A. Pojedynczy

B. Jednokierunkowy

C. Wielokierunkowy

D. Dwukierunkowy

Wybór układu szablonów, który nie jest dwukierunkowy, prowadzi do kilku istotnych problemów w kontekście produkcji odzieży. Odpowiedzi takie jak "pojedynczy", "jednokierunkowy" czy "wielokierunkowy" mogą wydawać się atrakcyjne, lecz w rzeczywistości nie odpowiadają specyfice tworzenia podszewki dla spódnicy w dwóch rozmiarach. Układ pojedynczy sugeruje, że szablon będzie używany tylko raz, co w przypadku dwóch rozmiarów spódnicy byłoby nieefektywne i wymagałoby wykonania osobnych szablonów dla każdego rozmiaru, co zwiększa czas produkcji oraz koszty materiałów. Z kolei układ jednokierunkowy oznaczałby, że szablon mógłby działać jedynie w jednym kierunku, co ograniczałoby możliwości dopasowania podszewki do różnych rozmiarów. Układ wielokierunkowy, mimo że może brzmieć jako bardziej elastyczna opcja, w praktyce prowadzi do chaosu w produkcji oraz trudności w zachowaniu precyzyjnych wymiarów między różnymi elementami odzieży. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że bardziej złożony układ zawsze przynosi korzyści; w rzeczywistości, uproszczenie procesu przy pomocy układu dwukierunkowego przynosi znacznie lepsze rezultaty w zakresie efektywności oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 23

W usługowym zakładzie konfekcyjnym do łączenia elementów odzieżowych wykonanych z dzianiny można wykorzystać maszynę stębnową?

A. łańcuszkową

B. zygzaczną

C. czółenkową

D. wieloczynnościową

Wykorzystanie maszyny czółenkowej do łączenia dzianin nie jest odpowiednie, ponieważ te maszyny są przystosowane do szycia tkanin w sposób, który nie zapewnia wymaganej elastyczności. Maszyny czółenkowe, jak np. klasyczne maszyny do szycia, tworzą szwy z wykorzystaniem jednego czółenka i nie pozwalają na uzyskanie potrzebnej wszechstronności w przypadku materiałów rozciągliwych. W przypadku dzianiny, szwy stworzone przy pomocy maszyny czółenkowej mogą łatwo pękać, co jest nieakceptowalne w odzieży, która ma być noszona na co dzień czy w aktywnościach sportowych. Maszyny zygzakowe również nie są najlepszym rozwiązaniem. Choć oferują większą elastyczność niż maszyny czółenkowe, ich zastosowanie w produkcji odzieży z dzianiny może prowadzić do nierówności w szwach i zmniejszenia estetyki końcowego produktu. Z kolei maszyny wieloczynnościowe, mimo że wszechstronne, nie są zawsze optymalnym wyborem do dzianin, ponieważ mogą nie zapewnić odpowiedniego dopasowania szwu do specyfiki materiału. Wybór niewłaściwej maszyny może prowadzić do typowych błędów, takich jak słaba jakość szwów, co wpływa na funkcjonalność i trwałość odzieży. Dlatego kluczowe jest odpowiednie dopasowanie maszyny do rodzaju materiału.

Pytanie 24

Jaki materiał powinien być użyty na kaftaniki niemowlęce i dlaczego?

A. Wełnę, ze względu na 'ciepłe' odczucie przy dotyku

B. Poliester, z uwagi na jego uniwersalne cechy

C. Len, z powodu możliwości wygotowywania

D. Bawełnę, z racji na wysoką higroskopijność

Bawełna jest najlepszym materiałem do produkcji kaftaników niemowlęcych ze względu na swoją wysoką higroskopijność, co oznacza, że skutecznie wchłania wilgoć. Niemowlęta są szczególnie wrażliwe na zmiany temperatury i komfort noszenia, dlatego materiał, który skutecznie odprowadza pot i wilgoć, jest kluczowy. Bawełna jest także miękka i delikatna, co sprawia, że jest wygodna dla delikatnej skóry dziecka. Dodatkowo, bawełna jest materiałem naturalnym, co zmniejsza ryzyko wystąpienia alergii skórnych. W praktyce, bawełniane kaftaniki mogą być łatwo prane, co jest istotne w kontekście codziennej pielęgnacji niemowląt. Standardy dotyczące odzieży dziecięcej zalecają używanie materiałów, które są bezpieczne i komfortowe, a bawełna spełnia te kryteria, co czyni ją preferowanym wyborem w branży tekstylnej dla dzieci.

Pytanie 25

W odzieży typu body dla dzieci wykorzystuje się zapięcia w postaci

A. guzików z 2 dziurkami

B. zamka krytego

C. nap

D. haftków

Odpowiedź "napy" jest poprawna, ponieważ zapięcia tego typu są powszechnie stosowane w odzieży dziecięcej, zwłaszcza w bodach. Napy są wygodne w użyciu, szczególnie dla rodziców, którzy muszą szybko ubrać swoje dzieci. Dodatkowo, napy są łatwe do zapięcia i rozpięcia, co jest istotne w przypadku małych dzieci, które mogą niecierpliwie reagować na czasochłonne procesy ubierania. Wiele modeli bodów dziecięcych wykorzystuje napy w kroku, co pozwala na komfortowe przewijanie malucha bez konieczności całkowitego ściągania ubrania. Warto również zaznaczyć, że stosowanie nap w produktach dla dzieci jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które wymagają, aby zapięcia były solidne i odporne na przypadkowe rozpięcie. Standardy takie jak EN 14682 określają wymagania dotyczące elementów dotyczących bezpieczeństwa odzieży, co czyni napy odpowiednim wyborem dla bodów dziecięcych.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

W specyfikacji szablonu nie wskazuje się

A. kierunku nitki prostej

B. danych o wielkości rozmiaru

C. linii konstrukcyjnych

D. punktów montażowych

Odpowiedź dotycząca linii konstrukcyjnych jest poprawna, ponieważ w opisie szablonu zazwyczaj nie uwzględnia się szczegółowych linii konstrukcyjnych, które są bardziej istotne na etapie projektowania. Linie konstrukcyjne służą jako pomocnicze elementy do określenia układu geometrycznego i relacji pomiędzy różnymi elementami konstrukcji. W praktyce, szablon ma na celu przedstawienie ogólnego zarysu projektu, a nie szczegółowego planu, dlatego elementy takie jak linie konstrukcyjne mogą być pominięte. W branży inżynieryjnej i architektonicznej, zgodnie z zaleceniami standardów takich jak ISO 129-1, linie konstrukcyjne są używane w dokumentacji roboczej, ale w szablonach schematycznych ich obecność nie jest wymagana. Przykładem ich zastosowania może być tworzenie rysunków technicznych, gdzie linie konstrukcyjne pomagają w precyzyjnym określeniu lokalizacji i proporcji elementów, jednak nie pojawiają się w ostatecznych wersjach dokumentacji.

Pytanie 28

Do produkcji płaszczy przeciwdeszczowych wykorzystuje się materiały odzieżowe z powłoką

A. wodoodporną

B. niemnącą

C. antyelektrostatyczną

D. przeciwwiatrową

Odpowiedź 'wodoodpornym' jest prawidłowa, ponieważ płaszcze przeciwdeszczowe muszą być wykonane z materiałów, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wody. Materiały wodoodporne, takie jak Gore-Tex czy PVC, są zaprojektowane tak, aby tworzyć barierę przed deszczem, a jednocześnie pozwalać na odprowadzenie wilgoci z wnętrza, co jest kluczowe w zapewnieniu komfortu użytkownika. Stosowanie takich materiałów jest zgodne z normami ochrony osobistej, które wymagają, aby odzież robocza w trudnych warunkach atmosferycznych była nie tylko odporna na wodę, ale także funkcjonalna. W praktyce, płaszcze wykonane z materiałów wodoodpornych są często używane przez osoby pracujące na zewnątrz, na przykład w budownictwie, ratownictwie czy w turystyce, gdzie nieprzewidywalność pogody może być wyzwaniem. Dzięki odpowiedniemu wykończeniu, użytkownicy mają pewność, że pozostaną suchi i komfortowi, co jest kluczowe dla ich bezpieczeństwa i wydajności w pracy.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Pomiary prowadzone w każdym kierunku szerokości lub długości wzdłuż krzywych, to

A. łuki

B. obwody

C. odcinki

D. głębokości

Odpowiedź "łuki" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście pomiarów geodezyjnych, łuki definiują krzywe linie, które są niezbędne do dokładnego pomiaru kształtów i powierzchni terenu. Pomiar łuków jest kluczowy w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria lądowa, geodezja oraz kartografia, gdzie precyzyjne odwzorowanie krzywych jest istotne dla projektowania dróg, mostów czy innych konstrukcji. Z standardów geodezyjnych wynika, że pomiary łuków wymagają stosowania odpowiednich instrumentów, takich jak teodolity czy tachymetry, aby uzyskać wysoką dokładność. Przykładowo, przy projektowaniu drogi, inżynierowie muszą uwzględnić promienie łuków, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort jazdy. Dodatkowo, wiedza na temat krzywych jest kluczowa przy modelowaniu powierzchni terenu, co ma zastosowanie w projektach budowlanych oraz ochrony środowiska.

Pytanie 33

Jakie pomiary powinny zostać wykonane na klientce w celu zaprojektowania form spódnicy kloszowej z półokręgu?

A. ZWo, obt, ot

B. TD, ot

C. ZKo, obt

D. ZTv, opx, ot

Aby prawidłowo zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, warto przyjrzeć się poszczególnym pomiarom, które zostały zasugerowane. W przypadku odpowiedzi zawierających ZKo (zapięcie kołnierza) oraz obt (obwód bioder), należy zauważyć, że te pomiary nie mają zastosowania w kontekście spódnicy kloszowej. Zapięcie kołnierza dotyczy odzieży górnej, a nie dolnych części garderoby. Obwód bioder również nie jest kluczowy dla tego typu spódnicy, ponieważ kloszowa forma opiera się głównie na obwodzie talii, co wpływa na kształt spódnicy w dolnej części. Kolejnym błędnym podejściem jest uwzględnienie ZTv (zapięcia tył) i opx (obwód biustu), które są również niedostosowane do konstrukcji spódnicy kloszowej. Pamiętajmy, że spódnice tego rodzaju nie wymagają skomplikowanych rozwiązań konstrukcyjnych, jak ma to miejsce w przypadku odzieży górnej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków często wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych pomiarów oraz ich zastosowania w odniesieniu do specyficznych form odzieżowych. Aby skutecznie projektować odzież, ważne jest, aby dokładnie znać różnice między pomiarami i uwzględniać je w kontekście danego projektu.

Pytanie 34

Aby wykonać wykroje podstawowe spódnicy z jednolitym materiałem wełnianym typu flausz, formy powinny być umieszczone na tkaninie, z uwzględnieniem lokalizacji linii środka przodu i tyłu wzdłuż nitki

A. wątku, w dwóch kierunkach

B. osnowy, w jednym kierunku

C. osnowy, w dwóch kierunkach

D. wątku, w jednym kierunku

Odpowiedzi wskazujące na 'wątku, w dwóch kierunkach' oraz 'osnowy, w dwóch kierunkach' są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad konstrukcji odzieży. Wątki to z kolei poziome włókna, które wpływają na elastyczność tkaniny, ale ich nieprawidłowe użycie w kontekście układania wykrojów może prowadzić do problemów z trwałością i estetyką odzieży. Układanie wykrojów w dwóch kierunkach w stosunku do wątku może skutkować zniekształceniami, które będą trudne do naprawienia. Ponadto, wybór osnowy w dwóch kierunkach nie tylko podważa stabilność spódnicy, ale może również prowadzić do niejednolitego naciągu tkaniny, co zagraża możliwości układania wykroju w sposób zapewniający optymalne dopasowanie. Powoduje to, że odzież może się nieestetycznie układać na sylwetce. Kluczowym aspektem w szyciu jest ścisłe przestrzeganie zasad układania wykrojów, które są rozwinięte w standardach branżowych. Zrozumienie różnicy pomiędzy osnową a wątkiem oraz ich właściwe wykorzystanie jest niezbędne w celu osiągnięcia wysokiej jakości wykonania odzieży. W praktyce, nieświadomość tych zasad może prowadzić do znacznych błędów, które będą kosztowne zarówno czasowo, jak i finansowo, w procesie produkcji odzieży.

Pytanie 35

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. budowa odzieży

B. siatka konstrukcyjna

C. kształt konstrukcyjny

D. norma konstrukcji

Wybór odpowiedzi jak 'standard konstrukcji' może wskazywać na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w branży odzieżowej. Standard konstrukcji odnosi się do zbioru zasad i wymagań dotyczących projektowania oraz produkcji odzieży, ale nie jest to termin, który opisuje konkretny układ linii konstrukcyjnych. Forma konstrukcyjna z kolei odnosi się do ogólnych kształtów i sylwetek, które odzież może przyjmować, co również nie odpowiada definicji układu punktów i linii precyzujących wymiary. Konstrukcja odzieży to szerszy termin, który obejmuje wszystkie aspekty tworzenia odzieży, od kroju po wybór materiałów, i również nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego układu linii konstrukcyjnych. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia pojęć oraz niewłaściwego zrozumienia ich znaczenia w kontekście projektowania odzieży. W praktyce, aby skutecznie projektować odzież, konieczne jest zrozumienie, jak te różne terminologie funkcjonują w branży, co pozwala na dokładne rozróżnienie funkcji poszczególnych elementów procesu projektowego. Dlatego kluczowe jest zwracanie uwagi na precyzyjne definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, aby unikać nieporozumień i błędnych toku myślowego.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jakiej operacji technologicznej nie da się zrealizować na maszynie specjalistycznej z mechanizmem zygzakowym?

A. Naszycia aplikacji na elemencie odzieży

B. Przyszycia zamka błyskawicznego

C. Zamocowania kieszeni nakładanej

D. Wykończenia brzegu wyrobu

Przyszycie zamka błyskawicznego na maszynie specjalnej z mechanizmem zygzaka jest operacją, której nie można wykonać z uwagi na konstrukcję tej maszyny. Mechanizm zygzaka, charakteryzujący się ruchem w kształcie zygzaka, został zaprojektowany głównie do operacji takich jak wykańczanie brzegów, naszywanie aplikacji oraz zamocowanie kieszeni. W przypadku przyszycia zamka błyskawicznego wymagane jest precyzyjne prowadzenie materiału wzdłuż prostego szwu, co znacznie utrudnia zygzakowy ruch igły. Standardy branżowe określają, że do przyszywania zamków najlepiej stosować maszyny o regulowanym ustawieniu igły w linii prostej, które zapewniają równomierne i mocne przyszycie. W praktyce, aby efektywnie przyszyć zamek błyskawiczny, stosuje się również specjalne stopki oraz szwy, które umożliwiają idealne dopasowanie elementów odzieży. Dlatego w kontekście technologii szwalniczej, wiedza na temat odpowiednich maszyn i ich zastosowania jest kluczowa.

Pytanie 39

Aby wydłużyć zbyt krótkie nogawki w klasycznych spodniach damskich, można je przedłużyć poprzez doszycie do końców

A. frędzli

B. mankietów

C. falban

D. lamówek

Mankiety to elementy krawieckie, które są doszywane na dolnej części nogawek spodni, co pozwala na ich wydłużenie. W kontekście klasycznych spodni damskich mankiety pełnią nie tylko funkcję estetyczną, ale również praktyczną, zapewniając większy komfort użytkowania oraz poprawiając dopasowanie do sylwetki. Przykładowo, mankiety mogą być wykonane z tego samego materiału co spodnie, co pozwala na zachowanie jednolitego wyglądu, lub z materiału kontrastowego, co może dodać charakteru całej stylizacji. W krawiectwie, stosowanie mankietów jako metody wydłużania nogawek jest zgodne z dobrymi praktykami, zwłaszcza gdy spodnie są zbyt krótkie w stosunku do proporcji ciała. Dodatkowo, mankiety mogą być wykończone na różne sposoby: od prostego zszycia po bardziej skomplikowane techniki, takie jak podwinięcie i przeszycie, co wpływa na ostateczny efekt wizualny i trwałość wykończenia. Warto również zaznaczyć, że mankiety w klasycznych spodniach mogą być stosowane w różnych stylizacjach, od formalnych po casualowe, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w szafie każdej kobiety.

Pytanie 40

W procesie końcowego prasowania płaszczy produkowanych w zakładzie odzieżowym można wykorzystać

A. prasę specjalistyczną

B. manekin do prasowania

C. automat do prasowania

D. żelazko z generatorem pary

Żelazko z wytwornicą pary, choć powszechnie stosowane w domach i małych zakładach krawieckich, w kontekście końcowego prasowania płaszczy nie znajduje zastosowania w profesjonalnej produkcji. Wytwornica pary generuje dużą ilość pary, co może być przydatne do wygładzania materiałów, jednak nie zapewnia odpowiedniego kształtu i struktury odzieży, co jest kluczowe w produkcji płaszczy. Prasowanie przy użyciu żelazka nie pozwala na uformowanie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem, co często prowadzi do powstania zagnieceń podczas noszenia. Automat prasowalniczy z kolei może być używany do prostszych elementów odzieży, ale w kontekście bardziej skomplikowanych form, jak płaszcze, nie jest w stanie zapewnić precyzyjnego kształtowania. Prasa specjalna, mimo że jest narzędziem używanym w niektórych zakładach, nie jest dedykowana do końcowego prasowania płaszczy, ponieważ jej działanie opiera się na dużym nacisku, co może prowadzić do deformacji materiału. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie do prasowania sprawdzi się w każdej sytuacji; kluczowe jest dobranie narzędzia do specyficznych wymagań odzieży, co w przypadku płaszczy najlepiej realizuje manekin prasowalniczy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej