Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 07:29
Data zakończenia: 26 marca 2025 07:48

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki materiał tekstylny powinno się użyć do wykonania lekkiej i przewiewnej damskiej bluzki?

A. Batyst

B. Popelinę

C. Kreton

D. Satynę

Popelinę, kreton i satynę to materiały, które choć używane w odzieży, nie są najlepszym wyborem do szycia lekkiej bluzki damskiej na ciepłe dni. Popelina, z powodu swojego gęstego splotu, jest bardziej wytrzymała, ale przez to mniej przewiewna i elastyczna. Zastosowanie popeliny w bluzkach może prowadzić do poczucia dyskomfortu w wyższych temperaturach, a jej większa waga sprawia, że nie jest idealna na letnie odzież. Kreton, z drugiej strony, jest tkaniną bawełnianą, która, chociaż lekka, często ma stany sztywne i mniej oddychające, co wpływa negatywnie na komfort noszenia. Satyna, będąca tkaniną o jedwabnym wykończeniu, również nie jest zalecana do uszycia bluzek letnich, ze względu na swoje właściwości – jest znacznie cięższa i bardziej śliska, co nie sprzyja komfortowi w cieplejsze dni. Typowe błędy myślowe polegają na przyjmowaniu, że każdy lekki materiał będzie odpowiedni do letniej odzieży. Ważne jest, aby wybierać tkaniny, które jednocześnie zapewniają przewiewność i wygodę, a batyst plasuje się w tej kategorii jako najbardziej odpowiedni wybór.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou

B. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot

C. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot

D. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok

Wybór niewłaściwych wymiarów do produkcji krótkich spodni damskich może prowadzić do wielu problemów, zarówno w zakresie dopasowania, jak i komfortu użytkowania. Odpowiedzi, które nie uwzględniają ZWo, ZTv, ZUo, obt i ot, pomijają kluczowe aspekty, które wpływają na końcowy efekt odzieży. Na przykład, wybór ZMv (wymiary w biodrach) zamiast ZTv nie uwzględnia różnic w proporcjach ciała kobiety, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem w okolicy bioder. W podobny sposób, wymiary TKo (wymiary kolana) czy TvHv (długość nogawki) mogą mieć zastosowanie w przypadku długich spodni, lecz są zbędne przy projektowaniu krótkich spodni, gdzie kluczowe są bardziej szczegółowe pomiary ud i talii. Wiele osób popełnia błąd, koncentrując się na ogólnych wymiarach, zamiast na precyzyjnych danych, które odpowiadają indywidualnym cechom sylwetki. W branży odzieżowej, ignorowanie standardowych wymiarów ciała, które odpowiadają konkretnej odzieży, jest typowym błędem, który może prowadzić do niezadowolenia klienta oraz zwiększać ilość zwrotów. Właściwy proces pomiaru oraz zastosowanie uznawanych standardów jest niezwykle istotne dla uzyskania satysfakcjonującego efektu końcowego, który będzie zarówno estetyczny, jak i funkcjonalny.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Podczas szycia na maszynie do szycia stębnowego zauważono, że wiązanie ściegu jest widoczne na wierzchu zszywanych materiałów. Aby wyeliminować problem z wiązaniem ściegu, należy

A. wymienić zęby transportera

B. zmniejszyć napięcie nici górnej

C. dostosować ustawienie igły

D. ustawić większą siłę docisku stopki

Korygowanie ustawienia igły, wymiana ząbków transportera oraz zwiększanie siły docisku stopki to rozwiązania, które mogą wprowadzić w błąd i nie dostarczyć oczekiwanych rezultatów w przypadku problemów z widocznym wiązaniem ściegu. Ustawienie igły ma znaczenie dla samego procesu szycia, jednak jeśli ścieg jest widoczny na powierzchni materiału, problem zazwyczaj leży w napięciu nici, a nie w kierunku igły. Pojawiające się nieprawidłowości mogą sugerować inne kwestie, takie jak niewłaściwy dobór igły do materiału, ale nie są one kluczowe w tym przypadku. Wymiana ząbków transportera może być uzasadniona, gdy ząbki są uszkodzone lub zużyte, co prowadzi do problemów z transportem materiału, ale w większości przypadków nie ma to bezpośredniego wpływu na widoczność wiązania ściegu. Zwiększenie siły docisku stopki może prowadzić do jeszcze większego ściśnięcia materiału, co w rezultacie pogorszy widoczność wiązania, zamiast je zniwelować. Tego rodzaju działania mogą zaszkodzić jakości szycia, prowadząc do niepożądanych efektów, takich jak marszczenie czy deformacja tkanin. Kluczowym błędem jest więc mylenie symptomów z przyczynami i niewłaściwe podejście do rozwiązywania problemów, co skutkuje nieefektywnym procesem szycia i frustracją w trakcie pracy.

Pytanie 7

Jakie czynności należy wykonać, aby poprawić bluzkę z zbyt głębokim dekoltem?

A. wydłużeniu zaszewki piersiowej w okolicy boku

B. wszyciu nadmiaru materiału w bocznych szwach

C. poszerzeniu przedniej części na linii pachy oraz bokach

D. wszyciu nadmiaru tkaniny w szwach barkowych

Zastosowanie wydłużenia zaszewki piersiowej od linii boku w celu naprawy zbyt głębokiego podkroju szyi jest podejściem, które ignoruje podstawowe zasady konstrukcji odzieży. Zaszewka piersiowa jest elementem, który wpływa na kształt i dopasowanie w obszarze biustu, a nie bezpośrednio w rejonie podkroju szyi. Wydłużenie jej może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak dodatkowe fałdy materiału przy szyi lub brak równowagi w proporcjach całej bluzki, co w rezultacie pogorszy estetykę odzieży. Poszerzenie przodu na linii pachy oraz bokach również jest nieefektywnym rozwiązaniem, ponieważ nie wpływa na głębokość podkroju szyi, ale może sprawić, że bluzka stanie się zbyt luźna w obszarze biustu, co również jest niepożądane. Wszycie nadmiaru tkaniny w szwach bocznych ma za to na celu dostosowanie obwodu bluzki, jednak nie rozwiązuje problemu głębokości podkroju, co jest kluczowe w tej sytuacji. Typowym błędem jest założenie, że poprawki w jednym obszarze mogą wpłynąć na inny, co w praktyce krawieckiej może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem. Dlatego tak ważne jest, aby każdy element odzieży był poprawiany w kontekście całej konstrukcji, co daje lepsze efekty jakościowe i estetyczne.

Pytanie 8

Jakim symbolem oznacza się pomiar długości łuku przodu przez piersi?

A. XlXl

B. SyTy

C. SySvXpTp

D. SySvXp

Wybór innego symbolu zamiast 'SySvXpTp' wskazuje na nieporozumienie dotyczące konwencji stosowanych w pomiarach antropometrycznych. Na przykład, 'SySvXp' nie zawiera kluczowego elementu dotyczącego pomiaru długości, co prowadzi do nieprawidłowej interpretacji danych. Pomiar łuku długości przodu przez piersi wymaga zastosowania pełnej definicji, która uwzględnia wszystkie zaangażowane wymiary. Inne odpowiedzi, jak 'SyTy' czy 'XlXl', nie odnoszą się do konkretnego pomiaru, a ich użycie może wprowadzać w błąd podczas analizy wyników. Ważne jest, aby w kontekście medycznym stosować jednoznaczne i uznane oznaczenia, które eliminują ryzyko nieporozumień. Niezrozumienie znaczenia właściwych symboli może prowadzić do błędnych decyzji klinicznych, co z kolei może negatywnie wpływać na jakość opieki nad pacjentem. Przykładowo, niewłaściwy pomiar może skutkować nieodpowiednim dobraniem protez lub biustonoszy, co prowadzi do dyskomfortu pacjentek oraz niewłaściwego wsparcia ich potrzeb. Dlatego kluczowe jest, aby każdy pracownik służby zdrowia rozumiał i stosował właściwe symbole oraz normy w codziennej praktyce.

Pytanie 9

Podszewkę z wiskozowego jedwabiu o splocie atłasowym, tkaną w szerokie białe i wąskie czarne paski, powinno się wykorzystać do

A. wykończenia rękawów w marynarce męskiej

B. termoizolacyjnego ocieplenia zimowego płaszcza

C. ochrony nogawek przed wypychaniem w spodniach

D. wykończenia dolnej krawędzi kołnierza w marynarce wełnianej

Zastosowanie podszewki z jedwabiu wiskozowego o splocie atłasowym do zabezpieczenia nogawek w spodniach jest nieodpowiednie, ponieważ ten materiał nie jest odpowiedni do funkcji ochronnej. Materiały używane do zabezpieczania nogawek w spodniach powinny cechować się wytrzymałością oraz odpornością na tarcie, co nie jest typowe dla jedwabiu wiskozowego. Kolejny błąd to pomysł użycia tego materiału do termoizolacyjnego ocieplenia płaszcza zimowego. Podszewki nie są projektowane z myślą o izolacji cieplnej; zamiast tego powinny być wykonane z materiałów takich jak polar czy wełna, które skutecznie zatrzymują ciepło. Wreszcie, wykończenie spodu kołnierza w marynarce nie powinno być wykonane z tego rodzaju podszewki, ponieważ jest ona zbyt delikatna i nie zapewnia odpowiedniej struktury, która jest potrzebna w obszarze kołnierza, gdzie ważne jest, aby materiał był bardziej sztywny i odporny na deformacje. Powszechnym błędem jest nieodpowiednie dopasowanie materiału do funkcji, co może prowadzić do niepraktycznych i nieestetycznych rozwiązań. W przypadku marynarek, odpowiednie materiały, takie jak bawełna lub poliester, które cechują się większą trwałością, powinny być preferowane.

Pytanie 10

Jaką grupę pomiarów ciała stanowią pomiary realizowane w dowolnym kierunku szerokości lub długości na krzywych liniach?

A. Obwodów

B. Wysokości

C. Długości

D. Łuków

Pomiary ciała, które są dokonywane w dowolnym kierunku szerokości lub długości po liniach krzywych, zaliczają się do pomiarów łuków. Pomiary te są szczególnie istotne w różnych dziedzinach, takich jak inżynieria, architektura, a także medycyna, gdzie precyzyjne określenie wymiarów obiektów o nieregularnych kształtach jest kluczowe. Przykładem zastosowania pomiarów łuków może być projektowanie odzieży, gdzie krzywe sylwetki muszą być dokładnie zmierzone, aby osiągnąć idealne dopasowanie. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują wykorzystanie zaawansowanych technik skanowania 3D, które umożliwiają uzyskanie dokładnych danych dotyczących kształtu ciała danej osoby. W kontekście architektury, pomiary łuków są niezbędne przy projektowaniu konstrukcji o krzywych liniach, takich jak łuki mostów czy okna. Odpowiednie standardy, jak ISO 3348 dotyczące pomiarów krzywoliniowych, dostarczają wytycznych, które pomagają w uzyskiwaniu precyzyjnych rezultatów. Podsumowując, pomiary łuków mają kluczowe znaczenie w praktycznych zastosowaniach, które wymagają dokładności i precyzji w pomiarach nieregularnych form.

Pytanie 11

Jaki układ szablonów powinien być użyty dla podszewki spódnicy damskiej w dwóch rozmiarach?

A. Pojedynczy

B. Wielokierunkowy

C. Dwukierunkowy

D. Jednokierunkowy

Wybór układu szablonów, który nie jest dwukierunkowy, prowadzi do kilku istotnych problemów w kontekście produkcji odzieży. Odpowiedzi takie jak "pojedynczy", "jednokierunkowy" czy "wielokierunkowy" mogą wydawać się atrakcyjne, lecz w rzeczywistości nie odpowiadają specyfice tworzenia podszewki dla spódnicy w dwóch rozmiarach. Układ pojedynczy sugeruje, że szablon będzie używany tylko raz, co w przypadku dwóch rozmiarów spódnicy byłoby nieefektywne i wymagałoby wykonania osobnych szablonów dla każdego rozmiaru, co zwiększa czas produkcji oraz koszty materiałów. Z kolei układ jednokierunkowy oznaczałby, że szablon mógłby działać jedynie w jednym kierunku, co ograniczałoby możliwości dopasowania podszewki do różnych rozmiarów. Układ wielokierunkowy, mimo że może brzmieć jako bardziej elastyczna opcja, w praktyce prowadzi do chaosu w produkcji oraz trudności w zachowaniu precyzyjnych wymiarów między różnymi elementami odzieży. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że bardziej złożony układ zawsze przynosi korzyści; w rzeczywistości, uproszczenie procesu przy pomocy układu dwukierunkowego przynosi znacznie lepsze rezultaty w zakresie efektywności oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 12

Aby wykonać konstrukcję klasycznych spodni damskich, należy z sylwetki odczytać miary krawieckie oznaczone symbolami: ZWo, ZTv oraz

A. ZKo, or, opx, obt

B. ZUo, PcPl, obt, ou

C. ZUo, ZKo, ot, obt

D. ZKo, XcXc, ot, os

Odpowiedzi zawierające pomiary takie jak ZUo, PcPl, obt, ou oraz ZKo, or, opx, obt, ZKo, XcXc, ot, os, są błędne z kilku powodów. W pierwszym przypadku, obecność PcPl i ou jest problematyczna, ponieważ pomiary te nie są uznawane za standardowe w kontekście konstrukcji klasycznych spodni damskich. Z kolei ZKo w połączeniu z or i opx w drugiej propozycji również nie odnosi się do kluczowych wymiarów, istotnych dla uzyskania odpowiedniej formy spodni. Warto zauważyć, że ZKo, oznaczający obwód bioder, jest użyteczny, ale bez podania innych kluczowych pomiarów, takich jak obwód w talii i długość nogawki, nie można stworzyć pełnej formy. W odpowiedzi, która zawiera ZKo, XcXc, ot, os, również brak jest niezbędnych wymiarów, co uniemożliwia prawidłowe odwzorowanie sylwetki. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na pojedynczych pomiarach, bez uwzględnienia całościowego obrazu sylwetki, co prowadzi do nieprecyzyjnych konstrukcji. W kontekście branżowym, kluczowe jest stosowanie sprawdzonych tabel pomiarowych oraz technik krawieckich, które mają na celu dokładne odwzorowanie i dopasowanie odzieży do indywidualnych potrzeb klientek. Ostatecznie, znajomość i umiejętność stosowania odpowiednich pomiarów jest niezbędna do skutecznego projektowania i szycia odzieży.

Pytanie 13

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. przestrzennym

B. w oparciu o formę konstrukcyjną

C. według siatki konstrukcyjnej

D. technologicznym

Modelowanie przestrzenne odzieży to proces, w którym materiał odzieżowy jest formowany na manekinie lub figurze ludzkiej, co pozwala na uzyskanie realnych kształtów i form odzieży. Praktyka ta ma swoje korzenie w tradycyjnych technikach krawieckich, gdzie rysowane na papierze wzory były przenoszone na materiał. W procesie modelowania przestrzennego można dostosować kształt odzieży do indywidualnych wymiarów ciała, co jest kluczowe w branży mody i odzieżowej. Na przykład, projektanci często korzystają z manekinów o różnych rozmiarach, aby stworzyć odzież, która dobrze leży na różnych sylwetkach. Współczesne podejścia do modelowania przestrzennego wykorzystują również technologie takie jak skanowanie 3D, co pozwala na jeszcze dokładniejsze odwzorowanie kształtów ludzkiego ciała. Przestrzenne modelowanie umożliwia także testowanie materiałów i ich zachowania w czasie, co może wpływać na finalny wybór tkanin i konstrukcji odzieży.

Pytanie 14

Jakie pomiary krawieckie należy zmierzyć z sylwetki w celu przygotowania formy bluzki podstawowej?

A. ZWo, ot, ZTv, SySvXpTp, os, obt, SySvXp, RvNv

B. opx, os, SyTy, obt, SySvXp, RvNv, ZWo, ou

C. ZWo, opx, SyTy, SySvXp, RvNv, SySvXpTp, obt, os

D. SyTy, opx, ZWo, SySvXpTp, obt, RvNv, ZKo, ZTv

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne pomiary, które są kluczowe do prawidłowego wykonania form bluzki podstawowej. ZWo (szerokość w ramionach), opx (obwód piersi), SyTy (długość tyłu), SySvXp (długość rękawa), RvNv (obwód szyi), SySvXpTp (długość rękawa do przegubu), obt (obwód talii), oraz os (obwód bioder) są to pomiary, które pozwalają na stworzenie bluzki, która dobrze leży na sylwetce. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych pomiarów odgrywa istotną rolę w formowaniu kształtu odzieży. Na przykład, ZWo wpływa na szerokość pleców, co jest kluczowe dla komfortu i estetyki, a opx determinuje, czy bluzka będzie odpowiednio dopasowana w okolicy klatki piersiowej. Zbieranie tych danych w odpowiedni sposób, z uwzględnieniem indywidualnych różnic sylwetkowych, jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie krawiectwa, co pozwala na uzyskanie doskonałej jakości odzieży, która odpowiada na potrzeby klienta.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Podczas obliczania normy zużycia materiału na męską koszulę z jednolitej bawełny należy wziąć pod uwagę szerokość tkaniny oraz

A. długość rękawa i obwód bioder

B. długość koszuli i długość rękawa

C. obwód klatki piersiowej i długość koszuli

D. wzrost mężczyzny i długość rękawa

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie aspektów, które mają kluczowe znaczenie przy obliczaniu normy zużycia materiału na koszulę męską. Przykładowo, długość rękawa i obwód bioder mogą wydawać się istotnymi wymiarami, jednak obwód bioder nie ma bezpośredniego wpływu na ilość materiału niezbędnego do uszycia koszuli, ponieważ zazwyczaj nie jest brany pod uwagę w projektach koszul męskich, które są bardziej skoncentrowane na klatce piersiowej i długości rękawa. Ponadto, wzrost mężczyzny oraz długość rękawa, mimo że są związane z wymiarami odzieży, nie zapewniają pełnego obrazu potrzebnego materiału, gdyż każdy projekt wymaga szczegółowej analizy tkaniny oraz jej struktury. Fosowanie wzrostu jako kryterium do obliczeń może wprowadzać błędy, ponieważ może prowadzić do niewłaściwych założeń co do proporcji odzieży. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie wzoru konstrukcyjnego oraz technik krojenia, które mogą wpłynąć na efektywność wykorzystania materiału. Dlatego kluczowym jest znajomość nie tylko wymiarów, ale również procesów konstrukcyjnych oraz standardów produkcji w branży odzieżowej, które mają istotny wpływ na ostateczny wynik produkcji.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Podaj powód powstania żółtych plam podczas prasowania odzieży w warunkach domowych?

A. Bardzo krótki czas prasowania

B. Zbyt duży nacisk żelazka

C. Prasowanie bez odsysania pary

D. Zbyt wysoka temperatura prasowania

Prasowanie z pominięciem odsysania pary, krótki czas prasowania oraz zbyt duży docisk żelazka to czynniki, które, mimo że mogą wpływać na jakość prasowania, nie są bezpośrednimi przyczynami zażółcenia tkanin. Odsysanie pary to technika, która pomaga w usuwaniu nadmiaru wilgoci i zmniejsza ryzyko, że materiał będzie przegrzewany. Prasowanie bez tej funkcji może prowadzić do powstawania zagnieceń, ale niekoniecznie do zażółcenia. Krótki czas prasowania natomiast zazwyczaj sprzyja zachowaniu integralności kolorystycznej materiału, ponieważ nie daje wystarczająco dużo czasu na działanie wysokiej temperatury. Z kolei zbyt duży docisk żelazka może powodować zagniecenia, ale również nie jest bezpośrednio związany z dezyntegracją włókien, która prowadzi do zjawiska zażółcenia. W rzeczywistości, to temperatura jest najbardziej krytycznym parametrem, który wymaga starannego monitorowania. Przykładem może być sytuacja, gdy nieświadome prasowanie syntetyków w wysokiej temperaturze prowadzi do ich uszkodzenia, co skutkuje trwałymi zmianami w kolorze. Dlatego kluczowym aspektem jest edukacja w zakresie dobierania odpowiednich ustawień dla różnych rodzajów tkanin oraz unikania powszechnych błędów związanych z temperaturą.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Fartuch medyczny wykonany z bawełnianego perkalu powinien być prasowany w temperaturze

A. 200°C z użyciem pary

B. 110°C bez użycia pary

C. 180°C z użyciem pary

D. 150°C bez użycia pary

Prasowanie fartucha lekarskiego w temperaturze 180°C z użyciem pary może wydawać się właściwym wyborem, jednak w rzeczywistości jest to niewystarczająca temperatura do skutecznego usunięcia zagnieceń i zapewnienia higieny. W przypadku materiału, jakim jest bawełniany perkal, 180°C może nie pozwolić na efektywne działanie pary, co prowadzi do niedostatecznego wygładzenia tkaniny. Z kolei temperatura 150°C bez użycia pary jest zdecydowanie zbyt niska, aby uzyskać zadowalający efekt prasowania, co może skutkować utrzymującymi się zagnieceniami oraz problemami z estetyką fartucha. Prasowanie w temperaturze 110°C bez użycia pary jest wręcz nieakceptowalne w kontekście odzieży medycznej, ponieważ taka temperatura nie tylko nie jest wystarczająca do skutecznego prasowania, ale również może prowadzić do zagniecenia tkaniny oraz braku sterylności, co jest kluczowe w środowisku medycznym. Warto zwrócić uwagę na istotne różnice pomiędzy metodami prasowania i ich wpływem na jakość odzieży. W kontekście pracy w placówkach zdrowotnych, przestrzeganie standardów prasowania jest niezwykle ważne, aby zapewnić nie tylko schludny wygląd, ale przede wszystkim odpowiednią higienę i komfort użytkowania, co jest kluczowe w codziennej pracy personelu medycznego.

Pytanie 23

Do wytwarzania odzieży nie nadaje się materiał

A. z pojedynczą blizną

B. z nierównomierną barwą

C. z uszkodzonym brzegiem

D. ze zniekształconą krajką

Tkaniny z uszkodzonym brzegiem, nierównomierną barwą oraz ze zniekształconą krajką również mogą być uznawane za wady, ale w różnych kontekstach mogą być mniej problematyczne niż blizny. Uszkodzenia brzegów mogą wskazywać na niewłaściwe cięcie lub przechowywanie materiału, co może wpływać na proces produkcji, ale nie zawsze uniemożliwi jego wykorzystanie. Nierównomierna barwa, chociaż estetycznie niepożądana, często może być rezultatem naturalnych procesów barwienia i w przypadku pewnych produktów można ją zaakceptować, zwłaszcza jeśli wpasowuje się w zamierzony efekt wizualny. W przypadku zniekształconej krajki, jeżeli te zniekształcenia są minimalne, materiał może być użyty, o ile nie wpływa to na funkcjonalność końcowego wyrobu. W branży odzieżowej istnieje wiele standardów dotyczących jakości materiałów, które pozwalają na pewną elastyczność przy akceptacji drobnych defektów, zwłaszcza w kontekście stylizacji, gdzie trendy mogą obejmować 'wady' jako element designu. Jednak blizny, będące dowodem na uszkodzenie, mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z wytrzymałością w trakcie użytkowania, co czyni je zdecydowanie bardziej problematycznym defektem. Dlatego, w kontekście wybierania materiałów do produkcji odzieży, ważne jest, aby producent rozumiał różnice w wadach i ich potencjalny wpływ na jakość oraz bezpieczeństwo gotowego produktu.

Pytanie 24

Jaką maszynę należy wykorzystać do wykonywania otworów w koszulach męskich?

A. Ryglówkę

B. Dziurkarkę odzieżową

C. Dziurkarkę bieliźnianą

D. Guzikarkę

Jak wybierzesz złe narzędzie do robienia dziurek w koszulach męskich, to mogą być z tym problemy. Dziurkarka odzieżowa może się wydawać ok, ale tak naprawdę nie nadaje się do delikatnych tkanin, a to może je po prostu zniszczyć. A ryglówka? No, to ona głównie wzmacnia szwy i robi zamki, więc też się nie nadaje do dziurek. Guzikarka z kolei myli ludzi, bo ona wszywa guziki, a nie robi dziurek. Te maszyny mają swoje zastosowania, ale nie sprawdzą się przy robieniu dziurek, co może prowadzić do brzydkich i nietrwałych otworów. Musisz zrozumieć różnice między tymi narzędziami i wiedzieć, jak je używać, bo to kluczowe w odzieżowym świecie. Użycie złego sprzętu może też przysporzyć producentom dodatkowych wydatków związanych z reklamacjami i naprawami. Więc naprawdę warto uważać na dobór maszyn, żeby produkcja była jak najlepsza i spełniała standardy jakości.

Pytanie 25

Zszycie szwu środkowego tyłu (siedzeniowego) w klasycznych spodniach, uwzględniając jego wzmocnienie, powinno być wykonane

A. jeden raz ściegiem jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

B. dwa razy ściegiem stębnowym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

C. dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

D. jeden raz ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

Wzmocnienie szwu środkowego tyłu w spodniach klasycznych jest kluczowe dla ich trwałości i estetyki. Odpowiedź wskazująca na zszycie tego szwu dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym oraz obrzucenie overlockiem jest prawidłowa, ponieważ zapewnia odpowiednie wzmocnienie oraz zabezpieczenie brzegów tkaniny przed strzępieniem. Stębnówka dwunitkowa charakteryzuje się większą wytrzymałością w porównaniu do jednoigłowej jednojednostkowej, co jest istotne w miejscach najbardziej narażonych na rozciąganie i zużycie. Obrzucenie overlockiem dodatkowo zapewnia estetyczny wygląd wewnętrznych szwów, a także minimalizuje ryzyko uszkodzenia tkaniny. Przykłady zastosowania tego rodzaju szwu można znaleźć w odzieży roboczej oraz w eleganckich spodniach, gdzie estetyka i funkcjonalność są równie ważne. Stosowanie dwunitkowego ściegu stębnowego w połączeniu z overlockiem jest zgodne z najlepszymi praktykami w szyciu odzieży, które rekomendują stosowanie technik zwiększających odporność na uszkodzenia i zapewniających długotrwałość wyrobów odzieżowych.

Pytanie 26

Zbyt głęboki dekolt z przodu sukni to pomyłka wynikająca z niewłaściwego

A. wyboru fasonu do sylwetki

B. układania form sukni na materiale

C. doboru metod szycia

D. przeprowadzenia pomiarów krawieckich

Głęboki dekolt w przodzie sukni to jeden z typowych błędów, które mogą się zdarzyć przez źle przeprowadzone pomiary krawieckie. Każda sylwetka jest inna, więc mega ważne jest, żeby robić pomiary naprawdę dokładnie. Jak pomiary są zrobione nie tak, to można się łatwo pomylić z wymiarami, co później prowadzi do złego dopasowania. Przykład? Może być tak, że przy pomiarze obwodu szyi wynik jest za mały. Efekt – dekolt wyjdzie za głęboki, co nie wygląda za dobrze i może być niewygodne. W praktyce najlepiej korzystać z metod jak 'body mapping', gdzie odwzorowujemy kształty ciała na podstawie różnych punktów pomiarowych. Używanie miękkich miar krawieckich i spisywanie wyników w formie wykresów też jest polecane przez krawców. Jak będziesz przestrzegać tych podstawowych zasad, to uzyskasz lepsze wymiary, a tym samym lepsze dopasowanie sukni.

Pytanie 27

Jaką igłę wykorzystuje się w maszynach do szycia materiałów?

A. Z dwoma ostrzami

B. Łukowa

C. Prosta

D. Stożkowa

Zastosowanie igły prostej w procesu podszywania jest niewłaściwe, ponieważ nieumożliwia ona swobodnego manewrowania wokół zakrzywionych krawędzi materiału. Igła prosta, mająca sztywny kształt, jest bardziej skuteczna przy szyciu prostych linii, a w przypadku podszywania, gdzie pożądane są bardziej złożone ruchy, może prowadzić do powstawania nieestetycznych szwów. Ponadto, igła z dwoma ostrzami, mimo że może wydawać się interesującą opcją, jest zaprojektowana do szycia w specyficznych zastosowaniach, takich jak dzianiny, ale nie nadaje się do podszywania, ponieważ jej konstrukcja wprowadza ryzyko uszkodzenia tkanin. W kontekście podszywania, igła stożkowa, mimo że jest przydatna w niektórych technikach, nie oferuje elastyczności potrzebnej do prawidłowego wszywania podszewki. Takie podejście do wyboru igły może wynikać z błędnego przekonania, że każde szycie można wykonać dowolnym typem igły, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki szycia. Właściwy dobór narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowym elementem sukcesu w rzemiośle krawieckim, dlatego tak ważne jest, aby znać specyfikę i przeznaczenie różnych igieł.

Pytanie 28

Przy obliczaniu normy zużycia materiału o szerokości 140 cm, który ma być użyty do wykonania płaszcza kąpielowego z kapturem, należy uwzględnić takie wymiary jak: długość płaszcza oraz

A. wzrost i obwód bioder

B. wzrost oraz obwód klatki piersiowej

C. długość rękawa i wysokość kaptura

D. długość rękawa oraz obwód klatki piersiowej

Odpowiedź "długość rękawa i wysokość kaptura" jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu normy zużycia materiału na płaszcz kąpielowy kluczowe jest uwzględnienie wszystkich elementów konstrukcyjnych, które mają wpływ na ostateczny kształt i funkcjonalność odzieży. Długość rękawa jest istotna, ponieważ wpływa na komfort noszenia oraz na zakres ruchu, co jest szczególnie ważne w przypadku odzieży przeznaczonej do użytku wodnego. Wysokość kaptura z kolei ma znaczenie zarówno estetyczne, jak i praktyczne – dobrze zaprojektowany kaptur chroni przed wiatrem i wodą, co jest istotne w kontekście płaszczy kąpielowych. Przykładowo, w standardach produkcji odzieży sportowej, takich jak ISO 13688, zaleca się uwzględnianie takich wymiarów, aby produkt końcowy spełniał oczekiwania użytkowników. Uwzględniając te wymiary, projektant może bardziej precyzyjnie obliczyć ilość materiału potrzebną do produkcji, co prowadzi do optymalizacji kosztów i minimalizacji odpadów materiałowych.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jakie zasady przy układzie kroju powinien zastosować krojczy w zakładzie miarowym podczas przygotowywania do rozkroju aksamitu?

A. Formy ułożyć w jednym kierunku bez uwzględnienia kierunku nitki prostej

B. Formy ułożyć w jednym kierunku z uwzględnieniem dodatków na szwy i podwinięcia

C. Formy ułożyć w dwóch kierunkach z uwzględnieniem kierunku nitki osnowy

D. Formy ułożyć w dwóch kierunkach bez uwzględnienia dodatków na szwy i podwinięcia

Udzielenie odpowiedzi mówiącej o tym, że formy należy ułożyć w jednym kierunku z uwzględnieniem dodatków na szwy i podwinięcia, jest zgodne z zasadami kroju tkanin, zwłaszcza w kontekście aksamitu. Ten rodzaj materiału, ze względu na swoją strukturę i sposób ułożenia włókien, wymaga, aby wszystkie formy były ułożone w jednym kierunku, co zapewnia spójność wizualną i właściwości użytkowe odzieży. Dodatki na szwy i podwinięcia są istotne dla ostatecznego wykończenia produktu; ich uwzględnienie pozwala na prawidłowe zszycie elementów, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki odzieży. Przykładem praktycznym może być krojenie eleganckiego płaszcza z aksamitu, gdzie kierunek ułożenia form z determinuje, jak materiał będzie się układał podczas noszenia. W branży odzieżowej stosuje się standardy, które nakładają na krojczych obowiązek planowania układu form, co bezpośrednio przekłada się na jakość i atrakcyjność końcowego produktu.

Pytanie 31

Jakie urządzenia krojące nadają się do podziału nakładu o wysokości 70 mm na części?

A. Wykrojniki

B. Krajarkę taśmową

C. Krajarkę tarczową

D. Nożyce elektryczne

Nożyce elektryczne, mimo że są urządzeniem stosunkowo wszechstronnym, nie są przystosowane do cięcia materiałów o wysokości 70 mm. Ich konstrukcja i mechanizm działania sprawiają, że najlepiej sprawdzają się przy cienkich materiałach, podczas gdy grubsze nakłady mogą stanowić zbyt duże obciążenie, co prowadzi do szybszego zużycia narzędzia oraz obniżenia jakości cięcia. W przypadku krajarki taśmowej, chociaż jest ona w stanie ciąć materiały wzdłuż, jej zastosowanie do cięcia grubych nakładów może być problematyczne z uwagi na ograniczenia konstrukcyjne, takie jak długość taśmy oraz jej elastyczność. Wykrojniki, z kolei, są przeznaczone do produkcji powtarzalnych kształtów, a nie do cięcia na sekcje, co z kolei czyni je nieodpowiednimi w tym kontekście. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego urządzenia, obejmują skupienie się jedynie na ogólnych możliwościach maszyny, bez uwzględnienia specyfiki materiału oraz wysokości nakładu, co w przemyśle jest kluczowe dla efektywności i jakości procesów produkcyjnych.

Pytanie 32

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. siatka konstrukcyjna

B. norma konstrukcji

C. kształt konstrukcyjny

D. budowa odzieży

Wybór odpowiedzi jak 'standard konstrukcji' może wskazywać na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w branży odzieżowej. Standard konstrukcji odnosi się do zbioru zasad i wymagań dotyczących projektowania oraz produkcji odzieży, ale nie jest to termin, który opisuje konkretny układ linii konstrukcyjnych. Forma konstrukcyjna z kolei odnosi się do ogólnych kształtów i sylwetek, które odzież może przyjmować, co również nie odpowiada definicji układu punktów i linii precyzujących wymiary. Konstrukcja odzieży to szerszy termin, który obejmuje wszystkie aspekty tworzenia odzieży, od kroju po wybór materiałów, i również nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego układu linii konstrukcyjnych. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia pojęć oraz niewłaściwego zrozumienia ich znaczenia w kontekście projektowania odzieży. W praktyce, aby skutecznie projektować odzież, konieczne jest zrozumienie, jak te różne terminologie funkcjonują w branży, co pozwala na dokładne rozróżnienie funkcji poszczególnych elementów procesu projektowego. Dlatego kluczowe jest zwracanie uwagi na precyzyjne definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, aby unikać nieporozumień i błędnych toku myślowego.

Pytanie 33

Elektryczne nożyce tarczowe powinny być wykorzystywane do cięcia nakładu o wysokości nieprzekraczającej

A. 70 mm

B. 10 mm

C. 300 mm

D. 150 mm

Wybór innej wysokości materiału do cięcia elektrycznymi nożycami tarczowymi, na przykład 70 mm, 150 mm czy 300 mm, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzia oraz potencjalnego uszkodzenia zarówno nożyc, jak i obrabianego materiału. Elektryczne nożyce tarczowe są projektowane z myślą o pracy z cienkimi materiałami, a ich silnik i mechanizm tnący są przystosowane do radzenia sobie z oporem cięcia, który wzrasta wraz ze zwiększoną grubością. Przy grubości 70 mm, nożyce mogą nie być w stanie wygenerować wystarczającej siły, co skutkuje zacięciami, a nawet awarią urządzenia. Z kolei cięcie materiałów o wysokości 150 mm czy 300 mm wykracza poza ich nominalne możliwości, co może prowadzić do wydłużenia czasu obróbki, a także do pogorszenia jakości cięcia. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich narzędzi do danego zadania jest częstym błędem, który wynika z braku zrozumienia zasadniczych różnic pomiędzy narzędziami oraz ich przeznaczeniem. Pracownicy powinni być dobrze szkoleni w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi, co jest kluczowe dla zachowania efektywności produkcji oraz bezpieczeństwa pracy. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na normy dotyczące narzędzi skrawających, które zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi w zależności od grubości obrabianego materiału, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i awarii.

Pytanie 34

Jak w najprostszy sposób można dopasować klasyczne spodnie o 2 cm za szerokie w pasie do postury klientki?

A. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwu siedzeniowego

B. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwów bocznych

C. Pogłębić zaszewki z tyłu na linii talii

D. Pogłębić zaszewki z przodu na linii talii

Pogłębianie zaszewek w przodzie na linii talii nie jest odpowiednim rozwiązaniem w przypadku spodni klasycznych, które są zbyt szerokie w pasie. Ta metoda może wprowadzać niepożądane zmiany w kształcie spodni, co prowadzi do utraty ich pierwotnej linii. Zmiana zaszewek w przodzie może również wpływać na komfort noszenia, a także na estetykę, co jest sprzeczne z celem dążenia do idealnego dopasowania. W przypadku zwężania na lini szwów bocznych, problem polega na tym, że może to zaburzyć proporcje nogawek, co negatywnie wpłynie na sylwetkę noszącej osobie. Dodatkowo, zmiana na szwach bocznych może ograniczyć ruchliwość, co jest niepożądane w klasycznych modelach spodni. Również pogłębianie zaszewek w tyle na linii talii nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ koncentruje się na tyle spodni, a nie na obszarze, w którym występuje nadmiar materiału. Przykładowo, takie podejście może prowadzić do efektu opadającego kroku, co jest szczególnie niekorzystne dla klasycznych spodni. Generalnie, te odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie zasad konstrukcji odzieży i nie uwzględniają wpływu na ogólny kształt oraz komfort noszenia spodni.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jakie działania należy podjąć w trakcie przygotowania bluzki podstawowej do pierwszego pomiaru?

A. Skopiować zaszewki, połączyć szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować lewy rękaw

B. Zszyć zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować ramiona i prawy rękaw

C. Dodać naddatki na szwy i podwinięcia, zszyć zaszewki, ramiona oraz lewy rękaw

D. Sfastrygować zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, ramiona oraz prawy rękaw

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają istotne błędy w podejściu do procesu przygotowania bluzki podstawowej. Na przykład skopiowanie zaszewków i zszycie szwów modelowych oraz konstrukcyjnych, jak sugeruje pierwsza odpowiedź, nie uwzględnia kluczowego etapu, jakim jest sfastrygowanie. Skopiowanie zaszewków może prowadzić do nieodpowiedniego ich umiejscowienia w kontekście sylwetki. Ponadto, zszywanie elementów bez wstępnego sfastrygowania uniemożliwia wprowadzenie ewentualnych korekt, co jest niezbędne w przypadku odzieży szytej na miarę. Z kolei w odpowiedzi wskazującej na dodawanie naddatków na szwy, nie uwzględnia się istotności sfastrygowania, co może skutkować brakiem możliwości dostosowania kształtu w późniejszym etapie. Błąd polegający na pominięciu sfastrygowania zaszewków i rękawów w kontekście konstrukcji bluzki prowadzi do ograniczenia możliwości modyfikacji kształtu i rozmiaru odzieży. Dlatego tak ważne jest, aby każdy krok w procesie szycia był przemyślany i zgodny z najlepszymi praktykami, które kładą nacisk na możliwość dostosowania i korekcji w oparciu o rzeczywiste wymiary i proporcje ciała. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnych efektów w szyciu odzieży.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Na rozmiar dodatku konstrukcyjnego (luzu) w obwodzie klatki piersiowej (opx) dla dobrze dopasowanej bluzki z tkaniny, która zachowuje swoje wymiary, wpływa przede wszystkim,

A. dodatek funkcjonalny

B. grubość warstw odzieżowych znajdujących się pod bluzką

C. dodatek technologiczny

D. grubość warstw zewnętrznych

Dodatek funkcjonalny w bluzkach to mega ważna sprawa, bo to on decyduje o tym, czy będzie nam wygodnie chodzić. Dzięki niemu możemy się swobodnie ruszać, a bluzka wciąż dobrze wygląda. Kiedy projektujemy bluzkę z tkaniny, która nie zmienia swojego rozmiaru, ten dodatek powinien być dostosowany do tego, z czego jest uszyta i jaką ma formę. Na przykład, jak robimy bluzkę z elastycznego materiału, to dajemy trochę więcej luzu, żeby można było robić różne ruchy. Z kolei przy twardszych tkaninach można już pomyśleć o mniejszym dodatku. Warto też pamiętać o tym, co lubi użytkownik i jaką ma sylwetkę. Dobre praktyki mówią, żeby dobrze przemyśleć ten dodatek na etapie projektowania, bo to wpływa na funkcjonalność i wygląd ciucha.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej