Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:48
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:14

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W instalacjach kablowych z wykorzystaniem skrętki UTP kat. 6, jakie gniazda sieciowe powinny być stosowane?

A. F

B. BNC

C. 8P8C

D. RJ-11

Złącza BNC, RJ-11 oraz F nie są odpowiednie do okablowania strukturalnego opartego na skrętce UTP kat. 6, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje specyficzne zastosowania, które nie są zgodne z wymaganiami dla sieci Ethernet. Złącze BNC jest powszechnie stosowane w systemach telewizyjnych oraz do przesyłania sygnału wideo, a nie w aplikacjach sieciowych. Z kolei RJ-11, które jest wykorzystywane głównie w telefonach stacjonarnych, obsługuje jedynie sygnały analogowe i nie jest przystosowane do przesyłania danych w standardzie Ethernet. Złącze F, używane w aplikacjach kablowych i telewizyjnych, również nie nadaje się do okablowania strukturalnego Ethernetu. W kontekście okablowania strukturalnego, niezwykle ważne jest stosowanie odpowiednich komponentów, które zapewniają optymalną wydajność oraz spełniają normy branżowe. Używanie złych typów złączy może prowadzić do problemów z kompatybilnością, zwiększonymi opóźnieniami oraz stratami sygnału, co w efekcie wpływa na stabilność i wydajność całej sieci. Aby uniknąć takich sytuacji, kluczowe jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy różnymi typami złączy oraz ich zastosowaniami w różnych rodzajach sieci.

Pytanie 2

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest wykorzystywany do łączenia

A. napędu Blu-ray z kartą dźwiękową

B. karty graficznej z odbiornikiem TV

C. czytnika kart z płytą główną

D. dwóch kart graficznych

SLI, czyli Scalable Link Interface, to technologia stworzona przez NVIDIĘ, która umożliwia łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w jednym komputerze. Dzięki temu można zwiększyć wydajność grafiki oraz obliczeń, co jest naprawdę pomocne, szczególnie w grach. Na przykład, w tytułach jak 'Call of Duty' czy 'Battlefield', aktywacja SLI może znacznie poprawić płynność rozgrywki, co jest super ważne, gdy gramy na wysokich ustawieniach. Zresztą, SLI jest zgodne z różnymi standardami, więc można go spotkać w wielu komputerach gamingowych i stacjach roboczych do renderowania grafiki czy obliczeń naukowych. Fajnie też wiedzieć, że żeby skonfigurować SLI, trzeba mieć odpowiedni zasilacz i płytę główną, które to wspierają, co ma kluczowe znaczenie przy budowie mocnych sprzętów.

Pytanie 3

Podaj poprawną sekwencję czynności, które należy wykonać, aby przygotować nowy laptop do użycia.

A. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

B. Montaż baterii, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

C. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, montaż baterii, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

D. Włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

Twoja odpowiedź jest na pewno dobra, bo założenie baterii oraz podłączenie laptopa do prądu to naprawdę ważne kroki, żeby wszystko działało jak trzeba. Najpierw wkładasz baterię, a potem dopiero podłączasz zasilacz. Dlaczego? Bo inaczej laptop może działać tylko na prąd, co może sprawić różne kłopoty z zasilaniem. Jak już masz zamontowaną baterię, to podłączenie do sieci da Ci pewność, że laptop ma wystarczającą moc, żeby się uruchomić i zainstalować system operacyjny. Potem, jak włączasz laptopa, zaczynasz proces konfiguracji, co jest kluczowe, żeby sprzęt działał. Na końcu, wyłączając laptopa, zamykasz wszystko w dobry sposób. Z mojego doświadczenia najlepiej trzymać się tej kolejności kroków, żeby uniknąć problemów z działaniem laptopa w przyszłości.

Pytanie 4

Aby poprawić bezpieczeństwo prywatnych danych sesji na stronie internetowej, zaleca się dezaktywację w ustawieniach przeglądarki

A. funkcji zapamiętywania haseł

B. bloku wyskakujących okienek

C. bloku uruchamiania skryptów

D. powiadamiania o wygasłych certyfikatach

Wyłączenie funkcji zapamiętywania haseł w przeglądarkach internetowych jest kluczowym krokiem w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa prywatnych danych sesji. Funkcja ta, chociaż wygodna, może stać się wektorem ataku, jeśli urządzenie zostanie skradzione lub jeśli osoba nieupoważniona uzyska dostęp do konta użytkownika. W momencie, gdy przeglądarka zapisuje hasła, istnieje ryzyko, że w przypadku jakiejkolwiek podatności na atak, te dane mogą być łatwo przechwycone przez złośliwe oprogramowanie. Dodatkowo, w przypadku korzystania z publicznych komputerów, zapamiętane hasła mogą być dostępne dla innych użytkowników. Dobre praktyki bezpieczeństwa, takie jak korzystanie z menedżerów haseł, które oferują szyfrowanie danych oraz autoryzację wieloskładnikową, są zdecydowanie preferowane. Zastosowanie takich metod zabezpieczających pozwala użytkownikom na przechowywanie haseł w sposób bardziej bezpieczny, bez konieczności polegania na funkcjach przeglądarki. Ostatecznie, świadome podejście do zarządzania hasłami ma fundamentalne znaczenie w ochronie prywatnych danych użytkowników.

Pytanie 5

W celu ochrony lokalnej sieci komputerowej przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. bezpieczną przeglądarkę stron WWW

B. oprogramowanie antyspamowe

C. zaporę ogniową

D. skaner antywirusowy

Zainstalowanie i odpowiednia konfiguracja zapory ogniowej są kluczowe w zabezpieczaniu lokalnej sieci komputerowej przed atakami typu Smurf, które są formą ataku DDoS. Atak Smurf wykorzystuje protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania dużych ilości ruchu do ofiary, co prowadzi do przeciążenia jej zasobów. Zapora ogniowa może skutecznie blokować takie ruchy, poprzez filtrowanie pakietów ICMP i kontrolowanie, które połączenia są dozwolone. Dobrym przykładem jest skonfigurowanie zapory w taki sposób, aby odrzucała wszystkie nieautoryzowane zapytania ICMP lub ograniczała odpowiedzi na zapytania ICMP do minimum. Warto również stosować zapory aplikacyjne, które mogą analizować ruch na poziomie aplikacji, co zwiększa bezpieczeństwo. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie reguł zapory oraz monitorowanie logów w celu identyfikacji potencjalnych zagrożeń. Stosowanie zapory ogniowej wpisuje się w standardy branżowe, takie jak NIST Cybersecurity Framework, które zalecają ochronę zasobów poprzez kontrolowanie dostępu do sieci.

Pytanie 6

Urządzenie, które łączy różne segmenty sieci i przesyła ramki pomiędzy nimi, wybierając odpowiedni port, do którego są kierowane konkretne ramki, to

A. UPS

B. rejestrator

C. hub

D. switch

Przełącznik, czyli switch, to naprawdę ważne urządzenie w każdej sieci komputerowej. Działa jak taki sprytny kierownik, który decyduje, gdzie wysłać dane. Głównie używa adresów MAC, żeby przekazywać informacje między różnymi portami. Dzięki temu unika się kolizji danych, co jest mega istotne, zwłaszcza w lokalnych sieciach. Wyobraź sobie biuro, gdzie wszyscy mają komputery, drukarki i serwery w tej samej sieci. Przełącznik sprawia, że wiadomości z jednego komputera trafiają tylko do konkretnego odbiorcy, a nie do wszystkich na raz. Poza tym nowoczesne przełączniki potrafią obsługiwać różne standardy, jak VLAN, co pozwala na tworzenie wirtualnych segmentów w sieci. To zwiększa bezpieczeństwo i lepsze zarządzanie ruchem. A jak zastosujesz protokoły takie jak STP, to przełączniki mogą unikać problemów z pętlami, co jest ważne przy budowie sieci.

Pytanie 7

Dostarczanie błędnych napięć do płyty głównej może spowodować

A. puchnięcie kondensatorów, zawieszanie się jednostki centralnej oraz nieoczekiwane restarty

B. uruchomienie jednostki centralnej z kolorowymi pasami i kreskami na ekranie

C. brak możliwości instalacji oprogramowania

D. wystąpienie błędów pamięci RAM

Dostarczanie nieprawidłowych napięć do płyty głównej jest jednym z najczęstszych problemów, które mogą prowadzić do uszkodzeń komponentów sprzętowych. W przypadku kondensatorów, które są kluczowymi elementami w obiegu zasilania na płycie głównej, nieprawidłowe napięcie może prowadzić do puchnięcia, a nawet wybuchu. Takie zjawisko jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ może skutkować nie tylko uszkodzeniem płyty głównej, ale również innych podzespołów komputera. Zawieszanie się jednostki centralnej oraz niespodziewane restarty są typowymi objawami, które mogą wystąpić w wyniku niestabilności zasilania. W praktyce, aby zapobiec takim sytuacjom, zaleca się korzystanie z zasilaczy o wysokiej jakości, które są zgodne z certyfikatami, takimi jak 80 PLUS, co zapewnia efektywność energetyczną oraz stabilność napięcia. Dobre praktyki obejmują także regularne kontrolowanie stanu kondensatorów, co można zrobić poprzez wizualną inspekcję oraz stosowanie narzędzi diagnostycznych. Ta wiedza jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się budową lub konserwacją komputerów, ponieważ niewłaściwe zasilanie może prowadzić do poważnych i kosztownych uszkodzeń.

Pytanie 8

Która para: protokół – warstwa, w której funkcjonuje protokół, jest prawidłowo zestawiona według modelu TCP/IP?

A. RIP – warstwa internetu

B. ICMP – warstwa aplikacji

C. RARP – warstwa transportowa

D. DHCP – warstwa dostępu do sieci

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi wskazuje, że RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa na warstwie transportowej. Jest to błędne założenie, ponieważ RARP jest używany do tłumaczenia adresów IP na adresy MAC w sieciach lokalnych, a jego właściwą warstwą jest warstwa dostępu do sieci, nie transportowa. Warstwa transportowa, obejmująca protokoły takie jak TCP i UDP, zajmuje się segmentacją danych oraz zarządzaniem połączeniami i niezawodnością, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem służącym do dynamicznego przydzielania adresów IP, ale jego właściwą warstwą jest warstwa aplikacji, a nie warstwa dostępu do sieci. W praktyce, DHCP działa na warstwie aplikacji, ponieważ operuje na wyższych poziomach modelu TCP/IP, zapewniając konfigurację urządzeń w sieci z odpowiednimi parametrami. ICMP (Internet Control Message Protocol) pełni funkcję diagnostyczną i zarządza komunikacją błędami w warstwie internetu. Przykładowo, polecenie 'ping' wykorzystuje ICMP do sprawdzania dostępności hostów w sieci. Wreszcie, RIP, który działa na warstwie internetu, został omyłkowo przypisany do warstwy aplikacji. Warto zwrócić uwagę, że zrozumienie hierarchii warstw w modelu TCP/IP oraz prawidłowego przyporządkowania protokołów do tych warstw jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz rozwiązywania problemów. Często nieporozumienia w tej kwestii prowadzą do błędów podczas projektowania i konfiguracji sieci, co może skutkować przeciążeniem, nieefektywnym trasowaniem, a w konsekwencji także przerwami w łączności.

Pytanie 9

Tworzenie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami przez publiczną sieć Internet, wykorzystywane w rozwiązaniach VPN (Virtual Private Network), to

A. mostkowanie

B. tunelowanie

C. trasowanie

D. mapowanie

Trasowanie, mapowanie i mostkowanie to techniki związane z zarządzaniem ruchem w sieciach komputerowych, ale nie są one odpowiednie dla opisanego kontekstu. Trasowanie odnosi się do procesu określania najlepszego ścieżki, jaką pakiety danych powinny podążać przez sieć. Jako strategia zarządzania ruchem, trasowanie nie zapewnia jednak bezpieczeństwa ani prywatności, co czyni je niewłaściwym rozwiązaniem do tworzenia zaszyfrowanych połączeń VPN. Mapowanie natomiast odnosi się do procesu przypisywania jednego zestawu wartości do innego, co jest użyteczne w kontekście baz danych lub geolokalizacji, ale nie ma zastosowania w kontekście zabezpieczania komunikacji sieciowej. Mostkowanie z kolei umożliwia połączenie dwóch segmentów sieci w celu zwiększenia rozmiarów sieci lokalnej, ale nie implementuje mechanizmów szyfrowania ani ochrony danych. W rzeczywistości te techniki mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że zapewniają one bezpieczeństwo w komunikacji. Powszechnym błędem myślowym jest uznawanie trasowania za wystarczające dla ochrony danych, podczas gdy w rzeczywistości nie zapewnia ono żadnych zabezpieczeń przed podsłuchiwaniem lub atakami. Zrozumienie różnic między tymi technikami a tunelowaniem jest kluczowe dla skutecznej ochrony informacji przesyłanych w sieciach publicznych.

Pytanie 10

Który z protokołów jest używany w komunikacji głosowej przez internet?

A. NetBEUI

B. HTTP

C. FTP

D. SIP

FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem używanym do przesyłania plików w sieci. Jego głównym zastosowaniem jest umożliwienie przesyłania plików między klientem a serwerem, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż ta, którą oferuje telefonia internetowa. Protokół ten operuje na innej warstwie modelu OSI i nie jest przystosowany do zarządzania sesjami audio-wideo, co jest kluczowe dla SIP. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest kolejnym protokołem, który koncentruje się na przesyłaniu danych, głównie w kontekście stron internetowych. Chociaż w niektórych przypadkach może wspierać komunikację wideo poprzez technologie takie jak WebRTC, nie jest on zaprojektowany specjalnie do zarządzania sesjami głosowymi czy wideokonferencjami. NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) to protokół sieciowy, który był używany głównie w sieciach lokalnych, ale nie ma zastosowania w kontekście szerokopasmowej telefonii internetowej. Typowym błędem jest utożsamianie różnych protokołów z ich zastosowaniem w określonych obszarach, co prowadzi do mylnych wniosków o ich funkcjonalności. W kontekście telefonii internetowej, kluczowe jest zrozumienie, że protokoły muszą być zaprojektowane do obsługi specyficznych funkcji, takich jak nawiązywanie i zarządzanie sesjami komunikacyjnymi, co jest domeną SIP.

Pytanie 11

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. adres nieokreślony

B. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

C. zestaw adresów sieci testowej 6bone

D. adres wskazujący na lokalny host

Adres nieokreślony (0::/128) w IPv6 oznacza, że urządzenie nie ma przypisanego adresu i jest używane głównie w kontekście konfiguracji i testowania, a nie do komunikacji. Pula adresów testowej sieci 6bone była używana w przeszłości do testowania protokołów IPv6 w sieciach eksperymentalnych, ale nie jest już aktualnie wykorzystywana w praktyce. Adres wskazujący na lokalnego hosta również nie ma zastosowania w kontekście ff00::/8, ponieważ adres lokalny to 127::1, a nie adres multicast. W przypadku błędnego zrozumienia, że ff00::/8 to adres dla lokalnego hosta, błędnie interpretuje się funkcję adresów multicast jako adresów unicast. Podczas projektowania i zarządzania sieciami, zrozumienie różnicy między tymi rodzajami adresów jest kluczowe, ponieważ każdy z nich ma inną rolę i zastosowanie. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia adresów unicast, multicast i broadcast, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej wydajnością. W rzeczywistości, adresy multicast są niezbędne do efektywnej komunikacji w sieciach, a ich zrozumienie pozwala na tworzenie bardziej złożonych architektur sieciowych zgodnych z aktualnymi standardami.

Pytanie 12

Aby zdalnie i jednocześnie bezpiecznie zarządzać systemem Linux, należy zastosować protokół

A. SMTP

B. SSH2

C. FTP

D. Telnet

SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest protokołem używanym do przesyłania wiadomości e-mail przez Internet, a nie do zdalnego administrowania systemami operacyjnymi. Nie zapewnia on żadnego szyfrowania ani zabezpieczeń, co czyni go nieodpowiednim do ochrony danych wrażliwych. FTP (File Transfer Protocol) z kolei jest protokołem zaprojektowanym do transferu plików, jednak również nie oferuje odpowiednich mechanizmów zabezpieczających, takich jak szyfrowanie. W przypadku korzystania z FTP, dane przesyłane w sieci mogą być przechwycone przez nieautoryzowane osoby, co stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. Telnet, podobnie jak FTP, jest protokołem, który umożliwia zdalne logowanie, lecz nie zapewnia bezpieczeństwa ani szyfrowania przesyłanych danych. Połączenia Telnet są podatne na ataki typu man-in-the-middle oraz podsłuchiwanie, co sprawia, że nie są one zalecane w środowiskach wymagających ochrony danych. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą podejmować świadome decyzje dotyczące ochrony danych oraz bezpieczeństwa w zdalnej administracji.

Pytanie 13

Napięcie, które jest przekazywane do różnych komponentów komputera w zasilaczu komputerowym według standardu ATX, jest obniżane z poziomu 230V, między innymi do wartości

A. 130V

B. 4V

C. 20V

D. 12V

Wysokie napięcie 130V nie jest stosowane w zasilaczach komputerowych w standardzie ATX, ponieważ znacznie przekracza bezpieczne wartości dla komponentów komputerowych. Prawidłowe napięcia, takie jak 12V, są projektowane z myślą o współpracy z podzespołami, a wartości bliskie 130V mogłyby spowodować poważne uszkodzenia. Podobnie, napięcie 20V, choć teoretycznie możliwe do wytworzenia, nie jest standardowo wykorzystywane w architekturze zasilaczy ATX. Zasadniczo, napięcia w komputerach są ściśle regulowane i standaryzowane, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność energetyczną. Napięcie 4V również nie odpowiada typowym wymaganiom zasilania komputerów; większość komponentów wymaga wyższych wartości do prawidłowej pracy. Takie nieporozumienia mogą wynikać z zamieszania z napięciami w innych zastosowaniach elektrycznych, gdzie niższe napięcia są stosowane, jednak w kontekście komputerów wartości te muszą być zgodne z normami ATX, co gwarantuje ich kompatybilność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do wprowadzenia w błąd i potencjalnych problemów z niezawodnością systemu.

Pytanie 14

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. PoE

B. QoS

C. ARP

D. STP

Akronimy ARP, STP oraz PoE odnoszą się do zupełnie innych zagadnień technologicznych, co wyjaśnia, dlaczego nie pasują do definicji QoS. ARP, czyli Address Resolution Protocol, służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w sieci lokalnej. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji między urządzeniami w sieci, a nie zarządzanie jakością przesyłu danych. STP, czyli Spanning Tree Protocol, jest protokołem używanym do zapobiegania pętlom w sieciach Ethernet, co także nie odnosi się do zagadnienia priorytetyzacji ruchu. Z kolei PoE, czyli Power over Ethernet, to technologia umożliwiająca zasilanie urządzeń sieciowych przez kable Ethernet, co także nie ma związku z jakością usług. Takie błędne podejście do rozumienia akronimów prowadzi do pomyłek w kontekście zarządzania sieciami. Często zdarza się, że osoby mylą cele tych technologii, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową. Właściwe zrozumienie różnic oraz zastosowania każdego z tych akronimów jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania sieciami, a także dla zapewnienia optymalnej wydajności, co wychodzi naprzeciw obowiązującym standardom branżowym.

Pytanie 15

W metodzie archiwizacji danych nazwanej Dziadek – Ojciec – Syn na poziomie Dziadek przeprowadza się kopię danych na koniec

A. miesiąca

B. dnia

C. tygodnia

D. roku

Wybór opcji związanych z innymi okresami, takimi jak dzień, rok czy tydzień, nie jest zgodny z prawidłowym podejściem do strategii archiwizacji Dziadek – Ojciec – Syn. Archiwizacja danych na poziomie Dziadek, polegająca na wykonywaniu kopii zapasowych, jest zaprojektowana tak, aby zapewnić długoterminowe przechowywanie i dostępność danych. Wykonywanie kopii zapasowych codziennie (na poziomie dnia) może prowadzić do nadmiernego zużycia zasobów i zajmowania cennej przestrzeni dyskowej, ponieważ codzienne zmiany w danych mogą być nieznaczne i nie zawsze uzasadniają tworzenie nowych kopii. Z kolei wybór archiwizacji na poziomie roku może być zbyt rzadki, co zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku awarii, gdy pomiędzy kopiami zapasowymi upływa znaczny czas. Natomiast archiwizacja co tydzień może nie zapewniać odpowiedniego poziomu ochrony, szczególnie w kontekście dynamicznych zmian danych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. W związku z tym strategia archiwizacji co miesiąc jest bardziej adekwatna, gdyż łączy regularność z efektywnością, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy ryzyk i określenie optymalnej częstotliwości archiwizacji w zależności od specyfiki organizacji i rodzaju przetwarzanych danych.

Pytanie 16

W systemie Windows uruchomiono plik wsadowy z dwoma argumentami. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu w pliku wsadowym jest możliwe przez

A. $2

B. %2

C. %2%

D. $2$

W błędnych odpowiedziach pojawiają się zrozumiane nieporozumienia dotyczące sposobu odwoływania się do parametrów w plikach wsadowych. Odpowiedź $2 wydaje się opierać na niepoprawnym założeniu, że symbol dolara jest używany do referencji parametrów, co jest typowe dla niektórych innych języków skryptowych, ale nie dotyczy to Windows Batch. Użycie %2, a nie $2, jest zgodne z konwencjami systemu Windows. Odpowiedzi %2% i $2$ również są błędne, ponieważ ich składnia nie odpowiada wymaganej strukturze. Użycie symbolu procenta w formie %2% sugeruje, że użytkownik zakłada, iż dolne i górne znaki procenta są potrzebne do oznaczenia zmiennej, co jest niewłaściwe w kontekście skryptów wsadowych. Całkowity brak zrozumienia zasad przekazywania argumentów w plikach wsadowych prowadzi do takich pomyłek. Kluczowe jest zrozumienie, że argumenty są przypisane do zmiennych za pomocą prostego zastosowania symbolu % bez dodatkowych znaków. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na dokumentację i standardy, aby unikać takich typowych pułapek, które mogą zafałszować logikę działania skryptów i prowadzić do niepoprawnych wyników.

Pytanie 17

Moc zasilacza wynosi 450 W, co oznacza, że

A. 0,045 hW

B. 0,45 kW

C. 45 GW

D. 4,5 MW

Moc zasilacza wynosząca 450 W (watów) jest równoważna 0,45 kW (kilowatów), co można obliczyć dzieląc wartość w watach przez 1000. Kilowaty to jednostka mocy, która często jest używana w kontekście zasilania urządzeń elektrycznych i systemów energetycznych. Przykładowo, sprzęt komputerowy, zasilacze do gier czy urządzenia domowe często podawane są w watach, jednak dla większych instalacji, takich jak panele słoneczne czy systemy grzewcze, moc wyrażana jest w kilowatach. Znajomość przelicznika między tymi jednostkami jest kluczowa przy projektowaniu instalacji elektrycznych, aby odpowiednio dobrać zasilacz do potrzeb urządzenia oraz zapewnić efektywność energetyczną. Standardy branżowe, takie jak IEC 61000, zalecają dokładne określenie mocy zasilającej, aby uniknąć przeciążeń i uszkodzeń sprzętu. Zrozumienie tych pojęć jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie elektrotechniki.

Pytanie 18

W jakim systemie numerycznym przedstawione są zakresy We/Wy na ilustracji?

A. Ósemkowym

B. Dziesiętnym

C. Binarnym

D. Szesnastkowym

Odpowiedź szesnastkowa jest prawidłowa, ponieważ zakresy We/Wy w systemach komputerowych często są przedstawiane w systemie szesnastkowym (hexadecymalnym). System szesnastkowy jest bardzo powszechnie stosowany w informatyce, ponieważ pozwala na bardziej zwięzłe przedstawienie danych binarnych. Każda cyfra szesnastkowa reprezentuje cztery bity, co ułatwia konwersję między tymi dwoma systemami liczbowymi. W praktyce, system szesnastkowy jest używany do reprezentacji adresów pamięci, rejestrów procesora oraz innych zasobów systemowych. W interfejsach użytkownika, takich jak menadżery zasobów systemowych, adresy są często wyświetlane w formacie szesnastkowym, poprzedzone prefiksem '0x', co jednoznacznie wskazuje na ich format. Standardowe zasady i dobre praktyki w branży informatycznej sugerują użycie systemu szesnastkowego do oznaczania adresacji sprzętowej, co minimalizuje błędy i ułatwia zarządzanie zasobami. W szczególności, w systemach operacyjnych takich jak Windows, zakresy pamięci i adresy portów są często prezentowane w tym systemie, co daje administratorom systemów i programistom narzędzie do precyzyjnego zarządzania i diagnozowania systemów komputerowych. Zrozumienie i umiejętność interpretacji danych szesnastkowych jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie IT.

Pytanie 19

W trakcie użytkowania przewodowej myszy optycznej wskaźnik nie reaguje na ruch urządzenia po podkładce, a kursor zmienia swoje położenie dopiero po właściwym ustawieniu myszy. Te symptomy sugerują uszkodzenie

A. kabla

B. baterii

C. przycisków

D. ślizgaczy

Baterie są elementem, który jest typowy dla urządzeń bezprzewodowych, a nie dla przewodowych myszy optycznych. Użytkownicy często mylą te dwa typy urządzeń, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących przyczyny problemu. W przypadku bezprzewodowych myszy, to faktycznie uszkodzona bateria mogłaby uniemożliwić działanie urządzenia, jednak w sytuacji, gdy mysz jest przewodowa, bateria nie odgrywa żadnej roli w komunikacji z komputerem. Ślizgacze natomiast odpowiadają za gładkie przesuwanie myszy po powierzchni, ale ich uszkodzenie nie wpływa na reakcję kursora na ruch. Ślizgacze są odpowiedzialne za mechaniczną część ruchu, a nie za przesyłanie danych. Uszkodzenie przycisków mogłoby wpłynąć na ich funkcjonalność, ale nie zakłóciłoby sygnału do komputera dotyczącego ruchu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak zrozumienia różnicy między elementami sprzętowymi odpowiedzialnymi za komunikację a tymi, które wpływają na fizyczne użytkowanie urządzenia. Użytkownicy powinni mieć świadomość, że w przypadku przewodowych myszy, kluczową rolę odgrywa kabel, który jest bezpośrednim łącznikiem z komputerem.

Pytanie 20

Jakie protokoły pełnią rolę w warstwie transportowej modelu ISO/OSI?

A. TCP

B. SMTP

C. UDP

D. ICMP

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem połączeniowym warstwy transportowej w modelu ISO/OSI, który zapewnia niezawodne, uporządkowane i kontrolowane przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. W odróżnieniu od protokołów bezpołączeniowych, takich jak UDP, TCP ustanawia sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem transferu danych, co pozwala na monitorowanie i zarządzanie przesyłem informacji. TCP implementuje mechanizmy takie jak kontrola przepływu, retransmisja zagubionych pakietów oraz segregacja danych w odpowiedniej kolejności. Przykłady zastosowania TCP obejmują protokoły aplikacyjne, takie jak HTTP (używane w przeglądarkach internetowych) oraz FTP (używane do przesyłania plików). Zastosowanie TCP jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie komunikacji sieciowej, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe. W kontekście standardów, TCP współpracuje z protokołem IP (Internet Protocol) w modelu TCP/IP, co jest fundamentem funkcjonowania większości współczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 21

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. trzech drzew domeny

B. czterech drzew domeny

C. jednego drzewa domeny

D. dwóch drzew domeny

Aby utworzyć las w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS), konieczne jest stworzenie przynajmniej jednego drzewa domeny. Las to zbiór jednego lub więcej drzew domeny, które dzielą wspólną konfigurację i schemat. Każde drzewo w lesie może zawierać wiele domen, a hierarchia ta zapewnia elastyczność w zarządzaniu relacjami między domenami oraz bezpieczeństwem. Przykładem zastosowania tej architektury może być sytuacja, gdy organizacja posiada kilka jednostek biznesowych, z których każda ma swoją własną domenę. W takim przypadku można utworzyć jedno drzewo, w którym każda jednostka będzie miała swoją domenę, a wszystkie one będą współdzielić wspólny las. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami, lasy powinny być projektowane z myślą o przyszłym rozwoju i ewentualnym rozszerzeniu, co może wiązać się z dodawaniem nowych drzew i domen w miarę wzrostu organizacji.

Pytanie 22

Wykonane polecenia, uruchomione w interfejsie CLI rutera marki CISCO, spowodują ```Router#configure terminal Router(config)#interface FastEthernet 0/0 Router(config-if)#ip address 10.0.0.1 255.255.255.0 Router(config-if)#ip nat inside```

A. konfiguracja interfejsu wewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

B. konfiguracja interfejsu zewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

C. zdefiniowanie zakresu adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0

D. pozwolenie na ruch z sieci o adresie 10.0.0.1

Ustawienie interfejsu wewnętrznego o adresie 10.0.0.1/24 dla technologii NAT jest poprawnym działaniem, ponieważ komenda 'ip nat inside' wskazuje na to, że dany interfejs jest przeznaczony do komunikacji wewnętrznej w sieci NAT. Adres 10.0.0.1 z maską 255.255.255.0 oznacza, że jest to adres przypisany do interfejsu FastEthernet 0/0, który jest częścią prywatnej sieci, zgodnie z definicją adresów prywatnych w standardzie RFC 1918. Działanie to jest fundamentalne w konfiguracji NAT, ponieważ pozwala na translację adresów prywatnych na publiczne, umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do internetu. Dzięki temu, urządzenia mogą łączyć się z zewnętrznymi sieciami, ukrywając swoje prywatne adresy IP, co zwiększa bezpieczeństwo oraz oszczędza ograniczoną pulę adresów publicznych. Przykładem zastosowania tej konfiguracji jest mała firma, która posiada lokalną sieć komputerową, gdzie wszystkie urządzenia komunikują się z internetem poprzez jeden adres publiczny, co jest kluczowym aspektem w zarządzaniu i bezpieczeństwie sieci.

Pytanie 23

Na którym z przedstawionych rysunków ukazano topologię sieci typu magistrala?

A. Rys. C

B. Rys. A

C. Rys. B

D. Rys. D

Topologia pierścienia wskazana na rysunku C charakteryzuje się połączeniami między urządzeniami w formie zamkniętej pętli co umożliwia przepływ danych w jednym kierunku. Tego rodzaju sieć oferuje przewagę w postaci łatwego śledzenia ścieżki danych jednak może być podatna na przerwanie sygnału w przypadku awarii jednego z urządzeń co wymaga dodatkowych mechanizmów zabezpieczających. Z kolei na rysunku A przedstawiono topologię pełnej siatki gdzie każde urządzenie ma bezpośrednie połączenie ze wszystkimi innymi węzłami co gwarantuje najwyższą redundancję ale również zwiększone koszty związane z okablowaniem i sprzętem. Taka struktura jest rzadko stosowana w praktyce ze względu na swoją złożoność. Rysunek D pokazuje topologię gwiazdy która jest jedną z najczęściej używanych w nowoczesnych sieciach lokalnych dzięki centralnemu węzłowi jakim jest np. switch lub router który zarządza całą komunikacją. Każda awaria pojedynczego urządzenia nie wpływa na działanie całej sieci co czyni ją bardziej odporną na błędy w porównaniu do magistrali lub pierścienia. Popularność tej topologii wynika również z łatwości rozbudowy sieci poprzez dodawanie nowych węzłów. Dlatego wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic w strukturach oraz ich zastosowania w praktycznych scenariuszach co jest kluczowe do prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 24

Podanie nieprawidłowych napięć do płyty głównej może skutkować

A. brakiem możliwości instalacji aplikacji

B. pojawieniem się błędów w pamięci RAM

C. puchnięciem kondensatorów, zawieszaniem się procesora oraz nieoczekiwanymi restartami

D. uruchomieniem jednostki centralnej z kolorowymi pasami i kreskami na wyświetlaczu

Dostarczanie nieprawidłowych napięć do płyty głównej może prowadzić do puchnięcia kondensatorów, zawieszania się jednostki centralnej oraz niespodziewanych restartów. Kondensatory na płycie głównej są kluczowymi elementami odpowiedzialnymi za stabilizację napięcia zasilającego różne komponenty systemu. Kiedy napięcie przekracza dopuszczalne wartości, kondensatory mogą ulec uszkodzeniu, co objawia się ich puchnięciem lub wyciekiem. Zjawisko to jest szczególnie istotne w kontekście kondensatorów elektrolitycznych, które są wrażliwe na zbyt wysokie napięcia. Dodatkowo, nieprawidłowe napięcie wpływa na stabilność pracy procesora oraz pamięci RAM, co może prowadzić do zawieszeń, bluescreenów oraz niespodziewanych restartów. W branży komputerowej standardem jest stosowanie zasilaczy z certyfikatem 80 Plus, które gwarantują efektywność i stabilność napięcia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia komponentów. Dbanie o odpowiednie parametry zasilania to kluczowy element utrzymania długowieczności sprzętu i jego niezawodności.

Pytanie 25

Jaki rodzaj dysków jest podłączany do złącza IDE na płycie głównej komputera?

A. SCSI

B. ATA

C. SSD

D. FLASH

Wybrane odpowiedzi, takie jak SSD, SCSI i FLASH, nie są zgodne z wymaganiami związanymi z gniazdem IDE. SSD (Solid State Drive) to nowoczesny typ pamięci masowej, który używa technologii flash, a jego interfejsy komunikacyjne, takie jak SATA lub NVMe, różnią się od tradycyjnego interfejsu IDE. SSD nie jest bezpośrednio podłączany do gniazda IDE, co sprawia, że ta odpowiedź jest niepoprawna. SCSI (Small Computer System Interface) to kolejne złącze, które różni się od IDE i jest często stosowane w serwerach oraz stacjach roboczych do podłączania dysków twardych oraz innych urządzeń. SCSI wymaga specjalnych kontrolerów oraz kabli, co czyni je bardziej skomplikowanym w użyciu w porównaniu do prostoty interfejsu ATA. Z kolei technologia FLASH odnosi się do rodzaju pamięci, a nie do interfejsu dyskowego. Choć pamięci flash mogą być używane w różnych zastosowaniach, ich połączenie z gniazdem IDE nie jest standardowe ani praktyczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często wynikają z nieporozumień dotyczących różnicy między typem pamięci a interfejsem komunikacyjnym. Wiedza o tych różnicach jest ważna dla skutecznego wyboru odpowiednich komponentów w budowie komputerów oraz w rozwiązywaniu problemów z kompatybilnością sprzętową.

Pytanie 26

W systemie Windows aktualne ustawienia użytkownika komputera przechowywane są w gałęzi rejestru o skrócie

A. HKCC

B. HKLM

C. HKCU

D. HKCR

Odpowiedzi HKCC, HKCR oraz HKLM są błędne z różnych powodów, które warto omówić. HKCC, czyli HKEY_CURRENT_CONFIG, jest gałęzią rejestru, która przechowuje dane dotyczące bieżącej konfiguracji sprzętowej systemu, a nie ustawienia konkretnego użytkownika. Jej zawartość zmienia się w zależności od aktualnie używanego profilu sprzętowego, co sprawia, że nie jest odpowiednia do przechowywania indywidualnych preferencji. Z kolei HKCR, czyli HKEY_CLASSES_ROOT, łączy informacje z HKLM i HKCU, koncentrując się na powiązaniach plików i rejestracji COM, a więc również nie obejmuje ustawień użytkownika. Mimo że HKCR może wpływać na to, jak użytkownik wchodzi w interakcję z różnymi typami plików, nie jest miejscem, gdzie użytkownicy przechowują swoje osobiste preferencje. Na koniec, HKLM, czyli HKEY_LOCAL_MACHINE, zawiera informacje o całym systemie, w tym o zainstalowanym oprogramowaniu i konfiguracji sprzętowej, które są wspólne dla wszystkich użytkowników, a nie specyficzne dla jednego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście zarządzania systemem operacyjnym Windows, ponieważ pozwala na skuteczniejsze rozwiązywanie problemów oraz dostosowywanie środowiska pracy do indywidualnych potrzeb użytkowników.

Pytanie 27

Jakim standardem posługuje się komunikacja między skanerem a aplikacją graficzną?

A. USB

B. SCAN

C. OPC

D. TWAIN

Wybór odpowiedzi USB może prowadzić do nieporozumienia, ponieważ jest to interfejs komunikacyjny, a nie standard komunikacji specyficzny dla skanowania. USB (Universal Serial Bus) służy do podłączania urządzeń zewnętrznych, takich jak skanery do komputerów, jednak nie definiuje, jak te urządzenia wymieniają dane z programem graficznym. Podobnie opcja OPC (OLE for Process Control) dotyczy standardu komunikacyjnego w automatyce przemysłowej, a nie skanowania obrazów. Użycie OPC w kontekście komunikacji między skanerem a oprogramowaniem graficznym jest mylące, ponieważ nie ma związku z wymianą danych obrazowych. Odpowiedź SCAN nie jest uznawana za standard komunikacyjny w żadnym sensie. Może sugerować proces skanowania, lecz brakuje jej kontekstu i definicji. Takie wybory mogą wynikać z mylnego założenia, że każdy interfejs lub termin związany ze skanowaniem jest standardem komunikacyjnym. Prawidłowe zrozumienie standardów komunikacyjnych, takich jak TWAIN, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii skanowania, a znajomość różnicy pomiędzy interfejsami a standardami może znacząco wpłynąć na efektywność działań związanych z przetwarzaniem obrazów.

Pytanie 28

Zilustrowany schemat przedstawia zasadę funkcjonowania

A. myszy optycznej

B. cyfrowego aparatu fotograficznego

C. drukarki termosublimacyjnej

D. skanera płaskiego

Skaner płaski działa poprzez oświetlanie dokumentu źródłem światła i przesyłanie odbitego obrazu do czujnika, zwykle CCD, co różni się od działania myszy optycznej. Jego celem jest digitalizacja obrazów w wysokiej rozdzielczości, co wymaga równomiernego oświetlania i dokładnego przetwarzania obrazu na płaskiej powierzchni, gdzie ruchome elementy skanera przesuwają się wzdłuż skanowanego dokumentu. Z kolei drukarka termosublimacyjna wykorzystuje proces sublimacji barwnika do tworzenia obrazu na papierze. Jest to proces, w którym ciepło powoduje przejście barwnika ze stanu stałego bezpośrednio do stanu gazowego, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości kolorowych wydruków fotograficznych. Drukarki te są popularne w laboratoriach fotograficznych, ale nie mają związku z rejestrowaniem ruchu czy analizą odbitego światła. Aparat cyfrowy natomiast rejestruje obraz poprzez układ optyczny, soczewki i matrycę światłoczułą CCD lub CMOS, by zapisywać zdjęcia na urządzeniach pamięci. Jego funkcjonalność nie jest związana z nawigacją komputerową. Każde z tych urządzeń używa optyki i sensorów do różnych celów i pomimo pewnych podobieństw technologicznych w zastosowaniu sensorów, każde z nich ma odmienną funkcję i schemat działania, który nie współgra z zasadą działania myszy optycznej. Typowy błąd przy analizie takich schematów polega na niewłaściwym przypisaniu funkcji urządzenia na podstawie używanej technologii światła i czujników, które jednak różnią się w praktycznych zastosowaniach i wynikowych działaniach każdego z tych urządzeń.

Pytanie 29

Adres komórki pamięci został podany w kodzie binarnym 1110001110010100. Jak zapisuje się ten adres w systemie szesnastkowym?

A. E394

B. 7E+092

C. 493

D. D281

Adres binarny 1110001110010100 można przekształcić na system szesnastkowy, grupując bity w zestawy po cztery, począwszy od prawej strony. W tym przypadku, zapisując adres w grupach otrzymujemy: 1110 0011 1001 0100. Każda z tych grup odpowiada jednemu cyfrom w systemie szesnastkowym: 1110 to E, 0011 to 3, 1001 to 9, a 0100 to 4. Dlatego adres w systemie szesnastkowym to E394. Użycie systemów liczbowych, w tym konwersji między binarnym i szesnastkowym, jest kluczowe w programowaniu i inżynierii komputerowej, gdzie adresy pamięci są często przedstawiane właśnie w tych formatach. Dobra praktyka w programowaniu polega na znajomości konwersji systemów liczbowych, co ułatwia zrozumienie działania pamięci i procesorów. Wiele języków programowania, takich jak C czy Python, udostępnia funkcje do konwersji między tymi systemami, co jest niezwykle użyteczne w codziennym programowaniu.

Pytanie 30

Typ profilu użytkownika w systemie Windows Serwer, który nie zapisuje zmian wprowadzonych na bieżącym pulpicie ani na serwerze, ani na stacji roboczej po wylogowaniu, to profil

A. zaufany

B. lokalny

C. mobilny

D. tymczasowy

Profil tymczasowy w Windows Serwer to taki typ profilu, który powstaje, jak się logujesz do systemu, a znika, gdy się wylogowujesz. To znaczy, że wszystkie zmiany, jakie wprowadzisz, jak ustawienia pulpitu czy dokumenty, nie zostaną zapamiętane ani na komputerze, ani na serwerze. Jest to mega przydatne w miejscach, gdzie ludzie korzystają z tych samych komputerów, bo pozwala utrzymać porządek. Na przykład w szkołach czy bibliotekach, gdzie sporo osób siada do jednego kompa. W takich sytuacjach profile tymczasowe pomagają chronić dane użytkowników i zmniejszają ryzyko problemów z bezpieczeństwem. Fajnie jest też używać ich, gdy ktoś potrzebuje dostępu na chwilę, ale nie chce, żeby jego ustawienia zostały zapamiętane. To wprowadza dodatkowe zabezpieczenia i zapobiega bałaganowi w systemie przez niechciane zmiany.

Pytanie 31

Który standard Gigabit Ethernet pozwala na tworzenie segmentów sieci o długości 550 m lub 5000 m przy prędkości transmisji 1 Gb/s?

A. 1000Base-SX

B. 1000Base-FX

C. 1000Base-LX

D. 1000Base-T

Wybór 1000Base-T, 1000Base-FX i 1000Base-SX nie jest najlepszym rozwiązaniem w tym kontekście. Standard 1000Base-T działa na skrętce miedzianej, ale ma limit do 100 metrów, więc nie nadaje się na dłuższe odległości, takie jak 550 m czy 5000 m. W sieciach optycznych byłoby to zupełnie niepraktyczne. 1000Base-FX, chociaż działa na włóknach optycznych, ma zasięg tylko do 2 km na włóknach jedno-modowych, co też nie spełnia wymagań z pytania. Z kolei 1000Base-SX jest zoptymalizowany do włókien wielo-modowych, ale i on ma zasięg do 550 metrów, więc również nie sprawdzi się przy dłuższych połączeniach. Zrozumienie różnic między tymi standardami i ich zasięgami jest kluczowe przy projektowaniu sieci, szczególnie gdy mamy do czynienia z dużymi i złożonymi infrastrukturami LAN.

Pytanie 32

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej

C. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej

D. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat kopii różnicowej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego tego, jakie dane są faktycznie kopiowane. Odpowiedzi wskazujące jedynie na pliki utworzone lub zmienione, ale w węższym zakresie, jak tylko pliki utworzone lub tylko zmienione, są nieprawidłowe, ponieważ ignorują istotny aspekt działania kopii różnicowej, który opiera się na pełnej ocenie stanu plików od ostatniej kopii pełnej. Warto zrozumieć, że kopia różnicowa nie jest ani kopią pełną, ani kopią inkrementalną, ale stanowi połączenie obu tych metod, co czyni ją najbardziej efektywną w wielu scenariuszach. Ponadto, odpowiedź sugerująca kopiowanie tylko części plików, które zostały dopisane, wprowadza w błąd, ponieważ kopia różnicowa nie koncentruje się na fragmentach plików, lecz na całych plikach, które zostały zmodyfikowane. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do błędnych praktyk przy tworzeniu strategii tworzenia kopii zapasowych, co z kolei może wpłynąć na zdolność organizacji do przywracania danych w przypadku awarii. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby skutecznie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 33

Aby utworzyć ukryty, udostępniony folder w systemie Windows Serwer, należy dodać na końcu jego nazwy odpowiedni znak

A. %

B. $

C. &

D. @

Wybór symbolu '@' jako końca nazwy katalogu wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji tego znaku w systemie Windows. W rzeczywistości '@' nie ma żadnego wpływu na widoczność folderów ani ich udostępnienie w sieci. W kontekście programowania i administracji systemami, '@' jest często używane w różnych sytuacjach, na przykład przy definiowaniu adresów e-mail, ale jego zastosowanie w kontekście nazwy katalogów w systemie Windows jest błędne. Z kolei użycie '%' w nazwie folderu jest również nieprawidłowe, gdyż znak ten jest używany jako symbol zmiennych środowiskowych w systemie Windows, co może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów podczas próby dostępu do tak nazwanych folderów. Dodatkowo, '&' jako znak końcowy dla folderu nie ma praktycznego zastosowania w kontekście ukrywania czy udostępniania zasobów; w systemach Unix-like może on mieć inne znaczenia, ale w Windows jego zastosowanie w nazwach katalogów jest mylące. Wybierając niewłaściwe symbole, użytkownicy mogą nieświadomie stwarzać problemy z dostępem do danych lub ich bezpieczeństwem. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki znaków stosowanych w systemie operacyjnym, aby efektywnie zarządzać zasobami oraz zapewnić ich odpowiednie zabezpieczenie.

Pytanie 34

Czym jest NAS?

A. dynamiczny protokół przydzielania adresów DNS

B. protokół używany do tworzenia połączenia VPN

C. technologia pozwalająca na podłączenie zasobów dyskowych do sieci komputerowej

D. serwer do synchronizacji czasu

Widzę, że jest kilka nieporozumień odnośnie technologii NAS. Po pierwsze, nazywanie NAS dynamicznym protokołem przyznawania adresów DNS to spory błąd. DNS, czyli Domain Name System, zajmuje się tłumaczeniem nazw domen na adresy IP, a to nie ma nic wspólnego z przechowywaniem danych. Kolejna sprawa to pomylenie NAS z serwerem synchronizacji czasu. Czas w sieciach najczęściej synchronizuje się dzięki protokołowi NTP, a nie przez technologię przechowywania danych. Czasem ludzie myślą, że NAS może zestawiać połączenie VPN, ale to też nie jest prawda. VPN to coś zupełnie innego, co zapewnia bezpieczne połączenia w Internecie. Nieporozumienia w tej kwestii biorą się z mylenia różnorodnych protokołów i technologii. Ważne, żeby zrozumieć, że NAS to architektura, która umożliwia współdzielenie przestrzeni dyskowej w sieci. Jeśli tego nie zrozumiesz, możesz podjąć złe decyzje przy wyborze rozwiązań IT.

Pytanie 35

Urządzenie przedstawione na obrazie jest przeznaczone do

A. ściągania izolacji

B. montażu modułu Krone w gniazdach

C. zaciskania wtyków RJ45

D. wykonania zakończeń kablowych w złączach LSA

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to punch down tool, które jest używane do wykonywania zakończeń kablowych w złączach LSA, a nie do innych zadań wymienionych w pozostałych odpowiedziach. Narzędzia do zaciskania wtyków RJ45 charakteryzują się inną konstrukcją i są wykorzystywane do tworzenia końcówek kabli sieciowych kategorii 5e, 6 i wyższych, gdzie wtyki RJ45 są zaciskane na przewodach przy pomocy specjalnych szczęk. Ściąganie izolacji wymaga zupełnie innego narzędzia, które jest wyposażone w ostrza do precyzyjnego usuwania powłoki izolacyjnej z przewodów, nie naruszając ich struktury. Montaż modułu Krone w gniazdach również wymaga specjalistycznego narzędzia, które jest dopasowane do specyficznych wymagań tego typu złączy, jednakże punch down tool jest bardziej uniwersalnym rozwiązaniem w zastosowaniach telekomunikacyjnych. Częstym błędem jest mylenie różnych rodzajów narzędzi sieciowych ze względu na ich podobieństwo i złożoność funkcji. Kluczowe jest zrozumienie specyficznych zastosowań każdego narzędzia i przeszkolenie w zakresie ich prawidłowego użycia, co z kolei umożliwia zachowanie standardów jakości sieci i eliminację problemów związanych z połączeniami elektrycznymi. Dobre praktyki branżowe wymagają, aby instalatorzy dokładnie wiedzieli, które narzędzie odpowiada za jakie zadanie, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń i zapewnia spójność instalacji sieciowych.

Pytanie 36

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, który pozwala na przekształcenie adresu IP na

A. adres MAC

B. nazwa domeny

C. adres e-mail

D. nazwa systemu

ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym protokołem w sieciach komputerowych, który umożliwia odwzorowanie adresu IP na adres sprzętowy (MAC) urządzeń w lokalnej sieci. Każde urządzenie w sieci ma unikalny adres MAC, który jest niezbędny do przesyłania danych na poziomie warstwy łącza danych w modelu OSI. Gdy urządzenie chce wysłać pakiet danych do innego urządzenia, najpierw musi znać jego adres MAC, a protokół ARP dostarcza tej informacji. Przykładem użycia ARP jest sytuacja, gdy komputer chce nawiązać połączenie z drukarką w sieci. Komputer wysyła zapytanie ARP z prośbą o adres MAC przypisany do określonego adresu IP drukarki, a urządzenie odpowiada swoim adresem MAC. ARP jest integralną częścią protokołów internetowych i jest używany w praktycznie każdej sieci lokalnej. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, administratorzy sieci powinni regularnie monitorować i aktualizować tabele ARP, aby zapewnić prawidłowe odwzorowanie adresów i zwiększyć bezpieczeństwo sieci.

Pytanie 37

Rozmiar plamki na monitorze LCD wynosi

A. wielkości pojedynczego piksela wyświetlanego na ekranie

B. wielkości obszaru, na którym można pokazać jedną składową koloru RGB

C. wielkości obszaru, na którym wyświetlane jest 1024 piksele

D. odległości między początkiem jednego piksela a początkiem kolejnego

Wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości jednego piksela wyświetlanego na ekranie wprowadza w błąd, ponieważ plamka nie jest równoznaczna z pojedynczym pikselem. Plamka odnosi się do odległości między pikselami, a nie do ich pojedynczej wielkości. Pojęcie plamki jest istotne w kontekście rozdzielczości ekranu oraz możliwości wyświetlania szczegółowych obrazów. Z kolei odpowiedź sugerująca, że plamka to obszar, w którym wyświetla się 1024 piksele, jest niepoprawna, ponieważ liczba pikseli nie określa wielkości plamki. Obszar wyświetlania pikseli zależy od rozdzielczości oraz technologii wyświetlania, a nie od założonej liczby pikseli. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o wielkości obszaru, na którym można wyświetlić jedną składową koloru RGB, również jest nieadekwatna, ponieważ plamka nie odnosi się bezpośrednio do składowych kolorów, ale do przestrzeni pikselowej na ekranie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie jednostek i ich funkcji oraz niepełne zrozumienie fizycznych zasad działania ekranów LCD. Właściwe zrozumienie rozdzielczości i wielkości plamki jest kluczowe dla oceny jakości wyświetlanych obrazów, co jest istotne dla grafików, projektantów oraz inżynierów zajmujących się technologią wyświetlania.

Pytanie 38

System S.M.A.R.T. służy do śledzenia funkcjonowania oraz identyfikacji usterek

A. napędów płyt CD/DVD

B. kart rozszerzeń

C. płyty głównej

D. dysków twardych

Wydaje mi się, że sporo osób myli różne pojęcia związane z monitorowaniem sprzętu komputerowego, co potrafi prowadzić do pomyłek odnośnie S.M.A.R.T. Widać, że nie do końca rozumiesz, które komponenty są monitorowane przez ten system, bo odpowiedzi o płycie głównej czy napędach DVD pokazują luki w wiedzy. Płyty główne to raczej centra zarządzające, a nie monitorujące, no i karty rozszerzeń, takie jak graficzne, też nie mają z tym nic wspólnego, bo S.M.A.R.T. dotyczy tylko dysków. A CD/DVD też nie wykorzystują tego systemu. Warto zrozumieć, jak to działa, żeby lepiej zarządzać sprzętem i uniknąć problemów.

Pytanie 39

W którym miejscu w edytorze tekstu należy wprowadzić tekst lub ciąg znaków, który ma być widoczny na wszystkich stronach dokumentu?

A. W przypisach końcowych

B. W nagłówku lub stopce

C. W przypisach dolnych

D. W polu tekstowym

Wprowadzenie informacji lub ciągów znaków, które mają pojawiać się na wszystkich stronach dokumentu, odbywa się w nagłówku lub stopce. Nagłówek to obszar, który znajduje się na górze każdej strony, natomiast stopka znajduje się na dole. Umożliwia to umieszczanie takich elementów jak numer strony, tytuł dokumentu czy nazwisko autora w sposób automatyczny, co jest nie tylko estetyczne, ale również praktyczne. Przykładem zastosowania nagłówków i stopek może być wprowadzenie numeracji stron w długich dokumentach, takich jak raporty, prace dyplomowe czy publikacje. Używanie nagłówków i stopek jest zgodne z zasadami dobrego projektowania dokumentów, co sprawia, że są one bardziej czytelne i zorganizowane. Warto również zaznaczyć, że różne edytory tekstu, takie jak Microsoft Word czy Google Docs, oferują łatwe narzędzia do edytowania tych obszarów, co pozwala na łatwe dostosowanie treści do potrzeb użytkownika. Taka funkcjonalność jest kluczowa dla profesjonalnych dokumentów, gdzie spójność i estetyka mają ogromne znaczenie.

Pytanie 40

Jakie działanie nie przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Konfigurowanie opcji wyświetlania pasków menu i narzędziowych

B. Zmiana koloru lub kilku współczesnych kolorów jako tło pulpitu

C. Wybór domyślnej przeglądarki internetowej

D. Ustawienie rozmiaru pliku wymiany

Ustawienie wielkości pliku wymiany jest czynnością, która nie służy do personalizacji systemu operacyjnego Windows. Plik wymiany, znany również jako pamięć wirtualna, jest używany przez system operacyjny do zarządzania pamięcią RAM oraz do przechowywania danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego wielkości ma charakter bardziej techniczny i związana jest z optymalizacją wydajności systemu, a nie z jego personalizacją. Personalizacja dotyczy aspektów, które wpływają na sposób, w jaki użytkownik postrzega i korzysta z interfejsu systemu, takich jak kolory pulpitu, ustawienia pasków narzędziowych czy domyślna przeglądarka. Na przykład, zmieniając tło pulpitu na ulubiony obrazek, użytkownik może poprawić swoje samopoczucie podczas pracy, co jest istotnym elementem personalizacji. W związku z tym, zmiana wielkości pliku wymiany jest czynnością techniczną, a nie personalizacyjną, co czyni tę odpowiedź poprawną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej