Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 15:56
Data zakończenia: 24 maja 2025 16:06

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

B. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

C. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

D. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.

Pytanie 2

Systemy Focus Peaking w zaawansowanych aparatach cyfrowych wspomagają

A. wybór punktów ostrości w trybie wielopunktowego autofokusa

B. pomiar ekspozycji przez analizę punktową jasnych obszarów

C. ręczne ustawianie ostrości przez podświetlanie ostrych krawędzi

D. redukcję szumów przy wysokich wartościach ISO

Wszystkie alternatywne odpowiedzi, choć mogą brzmieć przekonująco, nie odnoszą się do istoty działania systemów Focus Peaking. Na przykład, pomiar ekspozycji przez analizę punktową jasnych obszarów to technika używana do oceny, jak światło wpływa na zdjęcie, ale nie ma nic wspólnego z ustawianiem ostrości. To narzędzie, które pomaga w zrozumieniu, jak skomponować zdjęcie z odpowiednią ilością światła, ale nie pomaga w precyzyjnym ostrzeniu obiektów. Kolejna z niepoprawnych odpowiedzi dotyczy redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO. Ta funkcjonalność odnosi się do poprawy jakości zdjęć przy słabym oświetleniu, ale także nie ma związku z Focus Peaking. To dwie różne dziedziny, które choć są ważne w fotografii, nie mają ze sobą bezpośredniego związku. Wiele osób może mylić te pojęcia, co prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Należy zwrócić uwagę, że wybór punktów ostrości w trybie wielopunktowego autofokusa to także oddzielna technologia, która skupia się na automatycznym ustawianiu ostrości na wybranych obszarach w kadrze, co nie wymaga manualnej interwencji. Wszystkie te koncepcje mają swoje miejsce w fotografii, jednak nie są związane z główną funkcjonalnością systemów Focus Peaking, które są narzędziem wsparcia w manualnym ustawianiu ostrości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla poprawnego korzystania z aparatu i osiągnięcia najlepszych rezultatów w praktyce fotograficznej.

Pytanie 3

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym polega na

A. rozdzieleniu detali i kolorów na oddzielne warstwy w celu selektywnej edycji

B. regulacji zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL

C. konwersji obrazu do przestrzeni Lab dla lepszego retuszu skóry

D. usuwaniu szumów przez separację sygnału od zakłóceń

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym jest techniką, która pozwala na rozdzielenie detali obrazu, takich jak faktura skóry, od kolorystyki tychże detali. Dzięki temu procesowi możemy edytować kolory i detale oddzielnie, co umożliwia uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznych efektów. W praktyce, na przykład podczas retuszu portretów, możemy zmiękczyć niedoskonałości skóry, jednocześnie zachowując jej naturalny kolor i tonację. To podejście jest szeroko stosowane w branży fotografii mody oraz w kosmetykach, gdzie detale jak zmarszczki czy blizny są często korygowane, ale kolory i tekstury muszą pozostać autentyczne. Stosowanie tej metody w połączeniu z warstwami w programach graficznych, takich jak Photoshop, umożliwia także łatwe wprowadzanie poprawek i eksperymentowanie z różnymi efektami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w retuszu zdjęć, a także z wymaganiami współczesnego rynku wizualnego.

Pytanie 4

Jakiego środka należy używać do samodzielnego czyszczenia obiektywów z soczewkami posiadającymi powłokę przeciwodblaskową?

A. Pędzelka

B. Irchy

C. Sprężonego powietrza

D. Wilgotnej ściereczki

Użycie sprzężonego powietrza do czyszczenia obiektywów z powłokami przeciwodblaskowymi jest najlepszym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, sprzężone powietrze skutecznie usuwa drobne zanieczyszczenia, takie jak kurz czy pył, które mogą osiadać na soczewkach, nie narażając ich na zarysowania, co może się zdarzyć przy użyciu szorstkich materiałów. Powłoki przeciwodblaskowe, które mają na celu poprawę jakości obrazu poprzez redukcję odblasków, są delikatne, a ich uszkodzenie może znacząco wpłynąć na funkcjonalność obiektywu. Dobrą praktyką jest użycie specjalnych sprężarek powietrza, które są dostępne w sklepach fotograficznych. Warto również pamiętać, aby nie trzymać dyszy zbyt blisko soczewki, aby uniknąć nadmiaru wilgoci lub zimnego powietrza, które mogą powodować skraplanie się. Regularne czyszczenie obiektywu sprzężonym powietrzem przed jego użyciem pomoże w zachowaniu optymalnej jakości zdjęć oraz długowieczności sprzętu fotograficznego, zgodnie z zaleceniami producentów.

Pytanie 5

Jakiej wartości skali ISO arytmetycznej odpowiada oznaczenie czułości 21°?

A. 800

B. 200

C. 400

D. 100

Odpowiedź 100 ISO jest poprawna, ponieważ wartość 21° w skali arytmetycznej odpowiada standardowej światłoczułości 100 ISO. Skala ISO jest miarą czułości materiałów światłoczułych, a każdy wzrost o 1° oznacza podwojenie czułości. W praktyce, ISO 100 jest często stosowane w fotografii przy dobrych warunkach oświetleniowych, co pozwala uzyskać wysoką jakość zdjęć z minimalnym szumem. Fotografowie mogą korzystać z ISO 100 w scenach o dużej ilości światła, takich jak fotografowanie w plenerze w słoneczny dzień. Zrozumienie tej skali jest kluczowe dla kontrolowania ekspozycji oraz osiągania zamierzonych efektów wizualnych. Przykładowo, podczas fotografowania krajobrazu przy zastosowaniu dłuższych czasów naświetlania, niska czułość, jak ISO 100, zapewnia lepszą jakość obrazu oraz ostrość detali. Z punktu widzenia standardów branżowych, wybór odpowiedniej wartości ISO jest istotny dla uzyskania zadowalających rezultatów wizualnych oraz estetyki zdjęcia.

Pytanie 6

Pomiar intensywności światła wykonuje się za pomocą światłomierza ustawionego przed fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę

A. modela

B. tła

C. źródła światła

D. aparatu

Błędne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego roli światłomierza i kierunku, w którym powinno się go umieszczać. Umieszczanie światłomierza skierowanego w stronę modela może prowadzić do nieprawidłowych pomiarów, ponieważ nie uwzględnia ono, jak światło wpływa na rejestrację przez aparat. Z kolei ukierunkowanie światłomierza na tło sprawia, że pomiar nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które będą miały miejsce w kadrze. Taki sposób pomiaru może prowadzić do nienaturalnych efektów świetlnych na zdjęciach, a w rezultacie do niewłaściwej ekspozycji. Skierowanie światłomierza w stronę źródła światła również jest nieodpowiednie, ponieważ pomiar ten nie uwzględni, jak światło rzeczywiście oświetla fotografowany obiekt. Pomijanie kierunku do aparatu podczas pomiarów może skutkować błędnym oszacowaniem ilości światła, które dostaje się do sensora. Najlepszą praktyką w pomiarze światła jest uwzględnienie rzeczywistego ustawienia aparatu i obiektu, aby zapewnić, że pomiar odzwierciedla rzeczywiste warunki oświetleniowe, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Są to elementarne błędy, które mogą zostać łatwo uniknięte poprzez stosowanie odpowiednich technik pomiarowych oraz zrozumienie zasad działania światłomierzy.

Pytanie 7

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 PPI

B. 600 PPI

C. 75 PPI

D. 300 PPI

Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.

Pytanie 8

Optymalny rezultat fotografowania grupy liczącej 20 osób można uzyskać, gdy kadr jest

A. pionowy, a osoby ustawione są w trzech rzędach

B. poziomy, a osoby ustawione są w dwóch rzędach

C. pionowy, a osoby ustawione są w półkolu w dwóch szeregach

D. poziomy i osoby są ustawione w trzech rzędach

Wybór poziomego kadru oraz trzech rzędów dla grupy 20 osób jest optymalny ze względu na możliwość lepszego ujęcia całej grupy w jednym kadrze. Przy takim ustawieniu każda osoba ma szansę być widoczna, co jest kluczowe w fotografii grupowej. Poziomy kadr pozwala na szersze ujęcie, co jest szczególnie ważne przy większych grupach, ponieważ unika się wąskich i ograniczających kompozycji. Dodatkowo, układ trzech rzędów sprzyja harmonijnej aranżacji, ponieważ osoby w pierwszym rzędzie mogą być nieco zgięte lub pochylić się, co sprawia, że ich twarze są bardziej wyeksponowane. Taki układ zwiększa efekt wrażenia zgrania i współpracy w grupie, co jest często celem fotografii grupowej. Dobrą praktyką jest także zróżnicowanie wysokości postaci, aby uzyskać ciekawszą kompozycję, na przykład poprzez ustawienie wyższych osób w tylnych rzędach. Warto także zwrócić uwagę na tło, aby nie odwracało uwagi od samej grupy, a także na oświetlenie, które powinno być równomierne i dobrze rozproszone, aby zminimalizować cienie.

Pytanie 9

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. makrofotografia

B. reprodukcja

C. kserografia

D. luksografia

Luksografia to technika fotograficzna, która pozwala na uzyskanie obrazów na papierze fotograficznym bez użycia tradycyjnego aparatu fotograficznego. W tej metodzie wykorzystuje się światło do naświetlania papieru, co skutkuje powstaniem obrazu, który jest następnie utrwalany. Proces ten jest ściśle związany z historią fotografii, w której pierwotnie stosowano różnego rodzaju techniki kontaktowe, takie jak np. pinhole photography. Luksografia ma zastosowanie w sztuce i edukacji, szczególnie w kontekście eksperymentów artystycznych, gdzie można uzyskać unikalne efekty wizualne. Artystów i fotografów często przyciąga możliwość pracy z różnymi materiałami światłoczułymi oraz kreatywne podejście do procesu twórczego, co wpisuje się w filozofię sztuki współczesnej. Wiedza o luksografii może być przydatna w praktycznym zastosowaniu technik alternatywnych w fotografii oraz w zrozumieniu historycznego kontekstu rozwoju technologii fotograficznej.

Pytanie 10

Prawidłowa kolejność etapów w procesie obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego to

A. wywoływanie, utrwalanie, przerywanie, płukanie

B. utrwalanie, wywoływanie, przerywanie, płukanie

C. przerywanie, wywoływanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Analizując inne proponowane odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera istotne błędy merytoryczne, które mogą prowadzić do nieodpowiednich wyników w procesie obróbki chemicznej. Przykładowo, utrwalanie zaraz po wywoływaniu bez zastosowania przerywania może skutkować zbyt intensywnym rozwinięciem obrazu, co z kolei prowadzi do jego zniekształcenia. Utrwalacz działa na materiał światłoczuły, stabilizując obraz, ale wymaga wcześniejszego zatrzymania reakcji wywoływania, aby nie zaszkodzić detalom. Kolejną nieprawidłowością jest przerywanie przed wywoływaniem – nie ma sensu zatrzymywać reakcji, jeśli obraz jeszcze nie został ujawniony. To błędne podejście prowadzi do błędnych wniosków o możliwości uzyskania jakiegokolwiek obrazowania. Z perspektywy praktycznej, wszystkie te etapy są ze sobą w ścisłej relacji, a kolejność ich wykonywania jest ściśle związana z osiągnięciem pożądanych efektów. Niewłaściwe przeprowadzenie choćby jednego z tych etapów może doprowadzić do nieczytelnych lub całkowicie zniszczonych negatywów. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, że nie tylko same chemikalia, ale również kolejność ich użycia ma kluczowe znaczenie w procesie obróbki materiałów fotograficznych.

Pytanie 11

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych służy do

A. automatycznej korekcji balansu bieli

B. wizualnej pomocy przy ustawianiu ostrości na matówce

C. porównywania dwóch różnych ekspozycji tego samego kadru

D. wizualnego ostrzegania o prześwietlonych obszarach obrazu

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych jest kluczowym narzędziem dla fotografów, którzy chcą uniknąć prześwietlenia swoich zdjęć. Ta technika wizualizuje obszary obrazu, które są zbyt jasne, co skutkuje utratą szczegółów. Dzięki temu użytkownik ma możliwość szybkiego reagowania, np. poprzez dostosowanie ekspozycji, przysłony czy czułości ISO, co pozwala na lepsze uchwycenie detali w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce, gdy fotografuje się w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak oświetlenie słoneczne, zebra pattern staje się nieocenionym wsparciem. Warto dodać, że stosowanie tej funkcji powinno być zgodne z zasadami dobrego fotografowania, które zalecają regularne kontrolowanie ekspozycji, co przyczynia się do lepszej jakości kompozycji. Wiedza o tym, jak korzystać z zebra pattern, jest standardem w pracy profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala uniknąć późniejszych rozczarowań przy edytowaniu zdjęć.

Pytanie 12

Aby uzyskać najwyższy kontrast kolorów na zdjęciu między tłem a fotografowanym żółtym obiektem, jakie tło powinno być użyte podczas robienia zdjęcia cytryny?

A. zielone

B. białe

C. niebieskie

D. czerwone

Niebieskie tło jest optymalnym wyborem dla fotografii cytryny, ponieważ kontrastuje z jej naturalnym kolorem. Cytryna charakteryzuje się intensywnym żółtym odcieniem, który wyróżnia się na tle niebieskim, tworząc wyraźny efekt wizualny. Zastosowanie niebieskiego tła pozwala na maksymalne wydobycie detali obiektu, co jest kluczowe w fotografii produktowej oraz reklamowej. W praktyce, dobór tła w fotografii ma ogromne znaczenie dla odbioru wizualnego. W branży fotograficznej powszechnie stosuje się zasady kolorów komplementarnych, które wskazują, że kolory znajdujące się naprzeciwko siebie na kole barw, takie jak żółty i niebieski, tworzą silny kontrast. Dodatkowo, wybór niebieskiego tła może pomóc w zminimalizowaniu odblasków, co jest istotne przy pracy z połyskującymi powierzchniami. Dzięki zastosowaniu niebieskiego tła uzyskujemy nie tylko estetyczny, ale także profesjonalny efekt, który przyciąga wzrok i wyróżnia produkt na tle konkurencji.

Pytanie 13

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 800

B. ISO 1600

C. ISO 200

D. ISO 1400

Ustawienie ISO na 200 w aparacie przy robieniu zdjęć studyjnych z błyskiem jest naprawdę dobre z kilku powodów. Przede wszystkim, przy tak mocnym świetle, jakim jest błysk, niższe ISO pomaga uzyskać lepszą jakość zdjęcia, bo jest mniej szumów i więcej detali. ISO 200 to taki standard w studyjnej fotografii, bo daje fajną równowagę między jakością a ekspozycją. Dzięki temu zdjęcia mają wyraźniejsze kolory i szczegóły. Kiedy ustawisz ISO na 200, aparat będzie też mniej wrażliwy na szumy, co jest mega istotne, kiedy chcemy mieć wysoką jakość. Poza tym, przy tym ISO możesz korzystać z dłuższych czasów naświetlania, co się przydaje przy lampach błyskowych, które różnie błyskają. Dobrze jest też pamiętać, żeby dostosować przysłonę i czas otwarcia migawki, żeby wszystko ładnie się zgrało. W studyjnej fotografii, gdzie kontrolujesz światło, niższe ISO daje więcej możliwości, kiedy obrabiasz zdjęcia później.

Pytanie 14

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/250 s

B. f/4 i 1/125 s

C. f/4 i 1/250 s

D. f/5,6 i 1/125 s

Kiedy analizy dokonujemy na podstawie dostępnych opcji, istotne jest zrozumienie, jak różne ustawienia przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości. Przykłady f/4 i 1/250 s lub f/4 i 1/125 s oznaczają, że używamy większej wartości przysłony, co skutkuje mniejszym rozmyciem tła i większą głębią ostrości. Zastosowanie f/4 skutkuje szerszym otwarciem przysłony niż f/5,6, co w teorii zwiększa głębię ostrości, a nie ją zmniejsza, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem w portretach. Ponadto, odpowiadając na pytanie, nie wystarczy jedynie skupić się na jednym parametrze. W przypadku odpowiedzi z f/5,6 i 1/125 s, czas naświetlania 1/125 s jest zbyt długi w kontekście użycia szerszej przysłony, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu w jasnych warunkach oświetleniowych. Zatem, popełniając błąd w ocenie, można nie tylko wybrać niewłaściwą wartość przysłony, ale także nie dostosować czasu naświetlania w odpowiedni sposób, co może skutkować niepożądanym efektem na końcowym zdjęciu. Kluczowym aspektem jest tutaj umiejętność zrozumienia, jak różne wartości przysłony wpływają na obraz i jak dostosować je do warunków, by uzyskać zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 15

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor

B. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu

C. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora

D. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym

Zrozumienie, czym jest parametr whitepoint, jest kluczowe w kontekście kalibracji kolorów. Wybór punktu odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu, choć związany z poprawnym odwzorowaniem kolorów, nie oddaje istoty whitepoint. Balans bieli to proces, który ma na celu dostosowanie kolorów w obrazie, aby neutralne kolory były wiernie odwzorowane, ale nie jest to to samo, co określenie bieli na poziomie sprzętowym. Kolejna niepoprawna koncepcja, mówiąca o najjaśniejszym punkcie na krzywej gamma monitora, prowadzi do mylnego wrażenia, że whitepoint odnosi się do luminancji. W rzeczywistości gamma to krzywa, która opisuje, jak luminancja jest przekształcana w sygnale wyświetlanym przez monitor, a nie bezpośrednio definiuje jego whitepoint. Co więcej, maksymalna wartość luminancji osiągana przez monitor to kwestia wydajności wyświetlacza, a nie parametru określającego biel. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego postrzegania kolorów w projektach graficznych czy fotograficznych. Właściwe ustawienia whitepoint mają ogromne znaczenie dla spójności kolorystycznej, dlatego warto poświęcić czas na ich dokładne zrozumienie i kalibrację.

Pytanie 16

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 600 ppi

B. 150 ppi

C. 75 ppi

D. 300 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 17

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim

B. Standardowy z pierścieniem pośrednim

C. Standardowy z nasadką multiplikującą

D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą

Wybór standardowego obiektywu z pierścieniem pośrednim do rejestracji obrazu w skali odwzorowania 5:1 jest właściwy, ponieważ pierścień pośredni pozwala na zwiększenie odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co wpływa na powiększenie obrazu. W rezultacie, przy odpowiedniej konfiguracji, można uzyskać pożądany współczynnik powiększenia. Taki zestaw jest często wykorzystywany w makrofotografii, gdzie detale małych obiektów muszą być uchwycone w wysokiej rozdzielczości. Przykładem zastosowania może być fotografowanie owadów lub kwiatów, gdzie detale są kluczowe. Dobrą praktyką jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia i stabilizacji aparatu, aby uniknąć poruszenia obrazu. Dla uzyskania optymalnych wyników warto zaznajomić się z technikami fotografii makro oraz z regulacjami dotyczącymi odległości roboczej, które mogą wpływać na finalny efekt. W przypadku standardowych obiektywów z pierścieniem pośrednim, można również eksperymentować z różnymi wartościami przysłony, aby uzyskać odpowiednią głębię ostrości.

Pytanie 18

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. wyświetlaniu obrazów na monitorze

B. publikacji obrazów w internecie

C. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego

D. archiwizacji zdjęć na dysku twardym

Przestrzeń barw RGB i CMYK różnią się fundamentalnie w swoim zastosowaniu, co ma kluczowe znaczenie w kontekście przygotowania materiałów graficznych. Odpowiedzi dotyczące publikacji w internecie oraz archiwizacji zdjęć na dysku twardym są niepoprawne, ponieważ w tych przypadkach nie zachodzi potrzeba konwersji do CMYK. Publikacja online opiera się na modelu RGB, który jest optymalny dla wyświetlaczy. Ekrany emitują światło, co czyni RGB naturalnym wyborem, ponieważ kolory na monitorze są tworzone przez mieszanie różnych intensywności światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Archiwizacja zdjęć na dysku twardym również nie wymaga konwersji, ponieważ zachowanie oryginalnych danych w RGB jest wystarczające, a ich jakość pozostaje nienaruszona. Ponadto, wyświetlanie obrazów na monitorze opiera się na tym samym modelu RGB, co sprawia, że konwersje do CMYK są zbędne. Konwersja pomiędzy tymi przestrzeniami barwnymi ma sens jedynie w kontekście druku, ponieważ nie można osiągnąć tych samych rezultatów kolorystycznych, co w przypadku pracy z RGB. W związku z tym, niewłaściwe zrozumienie zastosowania tych modeli prowadzi do potencjalnych problemów w wydawaniu materiałów, które mogą wyglądać zupełnie inaczej niż zamierzano, co jest szczególnie istotne w kontekście komercyjnego druku.

Pytanie 19

Sekwencja z rosnącymi wartościami numerycznymi dla każdego korpusu obiektywu wskazuje na liczbę

A. przysłony

B. soczewek w obiektywie

C. powłok przeciwodblaskowych na soczewkach

D. soczewek asferycznych

Ciąg o wzrastających wartościach liczbowych na każdym korpusie obiektywu odnosi się do przysłony, która jest kluczowym elementem wpływającym na ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona jest regulowana w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4, f/5.6), gdzie niższe wartości oznaczają większe otwarcie przysłony i więcej światła, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Wzrost wartości f-stop oznacza mniejsze otwarcie przysłony, co pozwala na większą głębię ostrości, co jest istotne w fotografii krajobrazowej lub portretowej. Użycie przysłony w odpowiednich wartościach jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, takich jak bokeh czy kontrola nad ostrością tła. Zrozumienie funkcji przysłony i jej wpływu na ekspozycję oraz głębię ostrości jest podstawą dla każdego fotografa. Warto również zaznaczyć, że dobór przysłony jest istotnym zagadnieniem w kontekście ekspozycji, które powinno być zgodne z zasadami triady ekspozycji, gdzie przysłona, czas naświetlania i czułość ISO współdziałają w celu uzyskania optymalnego rezultatu.

Pytanie 20

Aby uzyskać czarno-biały negatyw w formacie 4 x 5 cali, jaki aparat należy zastosować do rejestracji obrazu?

A. wielkoformatowy z kasetą na błony płaskie

B. wielkoformatowy z przystawką skanującą

C. średnioformatowy z kasetką na film zwojowy

D. średnioformatowy z matrycą CCD

Wybór odpowiedzi, które nie wskazują na aparaty wielkoformatowe z kasetą na błony płaskie, prowadzi do kilku istotnych nieporozumień. Na przykład, wielkoformatowy aparat z przystawką skanującą nie jest przeznaczony do rejestracji obrazu w tradycyjny sposób, lecz służy do digitalizacji materiałów fotograficznych, co nie jest zgodne z celem uzyskania fizycznego negatywu. Średnioformatowe aparaty z kasetkami na film zwojowy, chociaż mogą oferować dobrą jakość obrazu, nie są w stanie wyprodukować negatywów w formacie 4 x 5 cali, co jest kluczowe w tym pytaniu. Ponadto, matryca CCD w przypadku średnioformatowego aparatu to technologia cyfrowa, co całkowicie eliminuje możliwość uzyskania czarno-białego negatywu, ponieważ w takim przypadku obok technologii obróbki obrazu nie istnieje fizyczny negatyw. Te mylne przekonania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia różnic pomiędzy formatami aparatów oraz ich przeznaczeniem. W kontekście fotografii analogowej, istotne jest, aby zdawać sobie sprawę, że odpowiednie narzędzia do rejestracji obrazu mają fundamentalne znaczenie dla jakości finalnych prac. Właściwe przygotowanie i zrozumienie standardów fotografii analogowej są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów, dlatego tak ważne jest, aby znać różnice między używanymi technologiami.

Pytanie 21

Aby wykonać portret rodzinny pięciu osób, konieczne jest zastosowanie oświetlenia rozproszonego przy użyciu

A. srebrnej blendy

B. transparentnych parasolek

C. stożkowego tubusu

D. softboxu z wrotami

Srebrna blenda, mimo że może być przydatna w niektórych sytuacjach, nie jest optymalnym narzędziem do uzyskiwania miękkiego światła na grupowych portretach. Srebrna powierzchnia odbija światło w sposób intensywny, co może prowadzić do ostrego oświetlenia i niepożądanych cieni. To podejście często skutkuje nadmiernym kontrastem, co w przypadku portretów rodzinnych, które mają podkreślać bliskość i harmonię, jest niewskazane. Stożkowy tubus, z kolei, jest narzędziem, które kieruje światło w konkretnym kierunku, co sprawia, że jest to rozwiązanie bardziej odpowiednie do oświetlenia szczegółów lub obiektów, a nie całych grup ludzi. Użycie tubusu w fotografii portretowej może prowadzić do problemów z równomiernością oświetlenia, co jest kluczowe, gdy fotografujemy pięcioosobową grupę, gdzie różne odległości od źródła światła mogą powodować zróżnicowane naświetlenie poszczególnych osób. Softbox z wrotami to także narzędzie, które może być użyteczne, ale w przypadku portretów rodzinnych może być zbyt skomplikowane w ustawieniu, a zastosowanie wrotów ogranicza możliwość uzyskania pełnego rozproszenia światła, co może prowadzić do niepożądanych cieni. Wybór odpowiednich narzędzi do oświetlenia w fotografii rodzinnej powinien być przemyślany, aby zapewnić komfort i naturalność w ujęciach, a transparentne parasolki idealnie spełniają te wymagania, oferując łatwość użycia oraz efektywność w tworzeniu przyjemnych, zharmonizowanych portretów.

Pytanie 22

Nie znając parametrów rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy stworzony do umieszczenia w folderze promocyjnym powinien być przygotowany w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 300 ppi

C. 200 ppi

D. 150 ppi

Robienie plików do druku w rozdzielczości 300 ppi to normalka w branży graficznej i poligraficznej. Właściwie to raczej standard dla wszelkich materiałów, które chcemy wydrukować, takich jak foldery czy plakaty. Przy tej rozdzielczości obrazki będą naprawdę ostre, co jest istotne w marketingu, bo wiadomo – wizualna strona ma ogromne znaczenie. Na przykład, przygotowując zdjęcia do magazynów czy na billboardy, warto mieć na uwadze, że nawet drobne niedociągnięcia będą widoczne. No i co ważne, przy 300 ppi obrazy będą mniej podatne na rozmycia, co ma znaczenie, gdy drukujemy na różnych materiałach. Przy tej rozdzielczości możemy też lepiej manipulować obrazami, na przykład przy przycinaniu, bez straty jakości – co moim zdaniem jest dużym plusem.

Pytanie 23

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 591 x 887 px

B. 283 x 425 px

C. 788 x 1183 px

D. 378 x 568 px

Odpowiedź 283 x 425 px jest poprawna, ponieważ w przypadku fotografii o wymiarach 10 x 15 cm i rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal), wymiary w pikselach można obliczyć, mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość. 10 cm to około 3,94 cala (10 cm / 2,54 cm na cal), a 15 cm to około 5,91 cala. Zatem, odpowiednie obliczenia będą wyglądać następująco: szerokość: 3,94 cala * 72 ppi = 284,88 px (zaokrąglamy do 283 px), wysokość: 5,91 cala * 72 ppi = 425,52 px (zaokrąglamy do 425 px). W kontekście internetu, zdjęcia w tej rozdzielczości są wystarczające do wyświetlania na stronach internetowych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem dla grafik webowych. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozdzielczości, aby zbalansować jakość obrazu i czas ładowania strony, co ma ogromne znaczenie dla doświadczeń użytkowników i optymalizacji SEO.

Pytanie 24

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. sublimacyjna

B. igłowa

C. atramentowa

D. laserowa

Laserowa, igłowa oraz atramentowa to technologie druku, które różnią się zasadniczo od sublimacyjnej. Drukarki laserowe działają na zasadzie wykorzystania promieniowania laserowego do tworzenia obrazu na bębnie fotorezystywnym, co następnie przenosi toner na papier. Ta metoda jest idealna do produkcji dokumentów o dużych nakładach, jednak nie pozwala na uzyskanie tak intensywnych kolorów ani bezrastrowych wydruków, jak ma to miejsce w druku sublimacyjnym. Z drugiej strony, drukarki igłowe wykorzystują mechanizm młoteczków uderzających w taśmę barwiącą, co powoduje, że wydruki mają charakterystyczną fakturę oraz są mniej precyzyjne, szczególnie przy odwzorowywaniu skomplikowanych kolorów. Drukarki atramentowe, chociaż potrafią produkować wysokiej jakości wydruki, działają na zasadzie nanoszenia kropel atramentu na papier. W tym przypadku również może wystąpić problem z rastrowaniem, co ogranicza możliwości uzyskiwania płynnych przejść kolorystycznych, które są typowe dla technologii sublimacyjnej. Często mylnie sądzimy, że różne metody druku są zamiennikami dla siebie, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze dobieranie sprzętu do potrzeb użytkownika oraz na optymalizację procesów produkcyjnych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 25

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/8 i 1/60 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/16 i 1/125 s

D. f/2 i 1/1000 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 26

Oświetlenie, które dociera na wysokości twarzy fotografowanego modela w przybliżeniu pod kątem 90° względem osi optycznej obiektywu, charakteryzuje się rodzajem oświetlenia

A. tylnego

B. bocznego

C. dolnego

D. przedniego

Oświetlenie boczne jest techniką używaną w fotografii, która polega na umiejscowieniu źródła światła w taki sposób, aby padało na obiekt z boku, co tworzy ciekawe cienie i podkreśla teksturę. Kiedy światło pada na modela z boku, pod kątem zbliżonym do 90°, ujawnia detale, które byłyby niewidoczne przy innych typach oświetlenia. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być portretowanie modeli, gdzie cienie tworzą głębię i trójwymiarowość, co czyni zdjęcie bardziej dynamicznym. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe lub lampy ciągłe, które można ustawiać w różnych pozycjach, aby osiągnąć pożądany efekt. Technika ta jest również powszechnie stosowana w fotografii produktowej, gdzie oświetlenie boczne pomaga uwydatnić cechy produktów, zwłaszcza w przypadku materiałów o złożonej fakturze. Warto zwrócić uwagę na odpowiednią moc światła oraz jego temperaturę barwową, aby uzyskać efekty zgodne z zamierzonymi celami artystycznymi.

Pytanie 27

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta

B. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone

C. widać cienie pod oczami

D. na twarzy nie występują żadne cienie

Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.

Pytanie 28

Pomiar natężenia odbitego światła przeprowadza się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w kierunku źródła światła

B. wyłącznie na tło

C. w kierunku obiektu

D. w kierunku aparatu

Kierowanie światłomierza w stronę źródła światła jest podejściem, które często prowadzi do błędnych odczytów, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków odbicia światła na obiekcie. W tym przypadku światłomierz zmierzy natężenie światła emitowanego przez źródło, a nie ilość światła, które faktycznie dociera do obiektu i jest od niego odbijane. Taki pomiar może być mylący, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które są istotne dla analizy jakości oświetlenia. Ponadto, kierowanie światłomierza w stronę aparatu lub na tło również nie jest poprawne, ponieważ pomiary nie oddają rzeczywistego natężenia światła na obiekcie. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak fotografia czy inżynieria oświetleniowa, dokładność pomiarów jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych. Powszechnym błędem w myśleniu jest założenie, że światło jest jednorodne we wszystkich kierunkach, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o jego natężeniu. Przy pomiarach należy zawsze uwzględniać, że to, co widzimy, to efekt odbicia światła od powierzchni obiektów, a nie tylko jego źródła, co różni się w zależności od materiałów, kolorów i kształtów obiektów. Dlatego też, aby uzyskać wiarygodne pomiary, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i metodologii, które uwzględniają te czynniki.

Pytanie 29

Aby uzyskać materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu, koreks powinien być załadowany

A. w całkowitej ciemności

B. pod światłem żółtym

C. przy oświetleniu pomarańczowym

D. w oświetleniu oliwkowym

Odpowiedź "w całkowitej ciemności" jest poprawna, ponieważ podczas wywoływania materiału negatywowego o uczuleniu panchromatycznym, niezbędne jest unikanie wszelkich źródeł światła, które mogą wpłynąć na emulację światłoczułą. Materiały te są niezwykle wrażliwe na światło, co oznacza, że nawet niewielka ekspozycja na światło białe może spowodować niepożądane naświetlenia i zniszczenie obrazu. Przygotowując koreks do wywoływania, należy zapewnić, że cały proces odbywa się w ciemnym pomieszczeniu, wykorzystując odpowiednie pomieszczenia do przechowywania chemikaliów oraz sprzętu. W praktyce oznacza to korzystanie z ciemni, która spełnia standardy bezpieczeństwa oraz ochrony przed światłem, aby zachować jakość zdjęć. Warto również zastosować ciemne torby do przenoszenia materiałów filmowych oraz odpowiednie akcesoria, które zapobiegają przypadkowemu naświetleniu, co jest istotne w profesjonalnym procesie fotograficznym. Zgodnie z dobrymi praktykami w fotografii analogowej, wywoływanie w całkowitej ciemności jest kluczowym elementem, aby uzyskać optymalne rezultaty wywoływania.

Pytanie 30

W nowoczesnym systemie zarządzania kolorem kalibrację monitora należy przeprowadzać

A. tylko przy widocznych problemach z odwzorowaniem kolorów

B. wyłącznie po wymianie karty graficznej

C. co najmniej raz na miesiąc

D. tylko przy pierwszym uruchomieniu systemu

Kalibracja monitora co najmniej raz na miesiąc jest kluczowym aspektem w nowoczesnym systemie zarządzania kolorem. Regularne kalibracje zapewniają, że monitor odwzorowuje kolory w sposób zgodny z rzeczywistością oraz z wymaganiami standardów branżowych, takich jak sRGB czy Adobe RGB. Warto zrozumieć, że z biegiem czasu, pod wpływem różnych czynników, jak temperatura, wilgotność, czy nawet naturalne starzenie się komponentów, parametry wyświetlania mogą się zmieniać. Przykładowo, jeśli pracujesz nad projektami graficznymi lub fotograficznymi, niechciane zmiany w odwzorowaniu kolorów mogą prowadzić do niezgodności w finalnym produkcie, co może wpłynąć na jakość Twojej pracy. Dlatego wiele profesjonalnych środowisk zaleca cykliczne kalibracje, aby zapewnić spójność kolorystyczną. Używając sprzętu kalibracyjnego, takiego jak kolorometr lub spektrometr, jesteś w stanie dostosować ustawienia monitora i uzyskać optymalne wyniki. Regularna kalibracja pozwala również na lepsze zarządzanie kolorami w całym procesie produkcji, co jest nieocenione w pracy nad projektami, które wymagają najwyższej jakości odwzorowania kolorów.

Pytanie 31

Podstawowym wyposażeniem fotografa, który planuje zrealizować makrofotografię starożytnych monet, jest aparat fotograficzny oraz

A. pierścienie pośrednie

B. filtr połówkowy

C. adapter bezprzewodowy

D. pierścienie redukcyjne

Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które pozwalają na zbliżenie obiektywu do obiektu fotografowanego, co jest kluczowe w makrofotografii. Dzięki nim możliwe jest uzyskanie większego powiększenia, co jest niezbędne do szczegółowego uchwycenia detali starych monet. Umożliwiają one zmianę odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co przekłada się na lepszą jakość zdjęć z bliskich odległości. Praktycznym przykładem zastosowania pierścieni pośrednich może być sytuacja, w której fotograf chce uchwycić drobne detale, takie jak inskrypcje czy rysy na monecie. Użycie pierścieni pośrednich jest zatem szeroko akceptowane w branży fotograficznej jako standardowa praktyka dla makrofotografii. Dodatkowo, pierścienie te są dostępne w różnych długościach, co pozwala na dostosowanie ich do konkretnego typu obiektywu i zamierzonego efektu, zwiększając elastyczność pracy fotografa.

Pytanie 32

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Flash

B. InDesign

C. Bridge

D. Acrobat

Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.

Pytanie 33

Użycie światła rozproszonego na sesji zdjęciowej powoduje uzyskanie

A. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

B. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

C. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

D. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

Światło rozproszone na planie zdjęciowym to naprawdę istotna sprawa, jeśli chodzi o osiąganie fajnych efektów oświetleniowych. Widać, że odpowiedź, którą zaznaczyłeś, zwraca uwagę na to, jak szeroki jest obszar półcienia oraz jak ważne jest równomierne oświetlenie, co ma naprawdę spore znaczenie przy robieniu portretów czy zdjęć produktów. Dzięki rozproszonemu światłu, które można uzyskać na przykład z użyciem softboxów albo parasolek, cienie stają się delikatniejsze, a kontrasty znacznie łagodniejsze. W portretach, to światło sprawia, że skóra wygląda bardziej naturalnie, a detale są lepiej widoczne. Równomierne oświetlenie zmniejsza ryzyko pojawiania się niechcianych refleksów i lepiej podkreśla tekstury fotografowanych obiektów. Z mojego doświadczenia, stosowanie takiego oświetlenia jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić subtelne detale oraz stworzyć harmonijną kompozycję obrazu.

Pytanie 34

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/16 i 1/60 s

B. f/5,6 i 1/250 s

C. f/22 i 1/30 s

D. f/8 i 1/125 s

Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.

Pytanie 35

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/11

B. f/5,6

C. f/2,8

D. f/22

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 36

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. RAW

B. JPEG

C. TIFF

D. DOCX

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 37

Jakie urządzenie powinno się zastosować do konwersji obrazów analogowych na formę cyfrową?

A. Kopiarki

B. Skanera

C. Drukarki

D. Powiększalnika

Skaner jest urządzeniem, które służy do konwersji obrazów analogowych, takich jak fotografie czy dokumenty, na postać cyfrową. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu optycznego mechanizmu, który rejestruje szczegóły obrazu na matrycy CCD lub CIS. Skanery są powszechnie wykorzystywane w biurach, archiwach oraz przez profesjonalnych fotografów, którzy chcą zachować swoje prace w formacie cyfrowym. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów podczas digitalizacji. Na przykład, skanowanie zdjęć w rozdzielczości 300 dpi (punktów na cal) lub wyższej pozwala na zachowanie detali, które mogą być istotne w dalszym etapie edycji lub archiwizacji. Skanery mogą także zawierać funkcje automatycznego rozpoznawania tekstu (OCR), co dodatkowo ułatwia przetwarzanie dokumentów. Przy wyborze skanera warto zwrócić uwagę na jego funkcjonalność, szybkość działania oraz wsparcie dla różnych formatów plików cyfrowych.

Pytanie 38

Który tryb mieszania w programie Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do wyostrzenia detali fotografii?

A. Mnożenie

B. Nakładka

C. Rozjaśnianie

D. Światło ostre

Wybór niewłaściwego trybu mieszania może znacząco wpłynąć na ostateczny efekt wyostrzania zdjęcia. Na przykład, tryb 'Nakładka' łączy cechy trybów 'Mnożenie' i 'Rozjaśnianie'. Stosując go, wzmacniasz kontrast w jasnych i ciemnych obszarach, co może prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak zniekształcenie kolorów lub nadmierne uwydatnienie cieni. W rezultacie możesz uzyskać efekt, który zamiast poprawić jakość zdjęcia, może wprowadzić chaos w tonalności. Tryb 'Mnożenie' z kolei nie jest odpowiedni do wyostrzania, gdyż skupia się na ciemnych tonacjach, co może sprawić, że zdjęcie stanie się zbyt ciemne i utraci szczegóły. Prawdopodobnie myślisz, że 'Rozjaśnianie' mógłby być pomocny, ale ten tryb działa głównie na jasnych obszarach, co w praktyce nie daje dobrego efektu wyostrzenia. Kluczową kwestią, której warto być świadomym, jest zasada, że nie wszystkie tryby mieszania są sobie równe i wybór niewłaściwego może prowadzić do utraty detali oraz niezamierzonych efektów estetycznych. W edycji zdjęć ważne jest, aby rozumieć właściwości każdego trybu mieszania, co pozwoli na lepsze zastosowanie ich w praktyce.

Pytanie 39

Podaj format pliku, który wykorzystuje kompresję stratną i jest używany do zapisywania zeskanowanego obrazu.

A. NEF

B. TIFF

C. RAW

D. JPEG

TIFF, czyli Tagged Image File Format, to forma pliku, która zazwyczaj trzyma obrazy w wysokiej jakości i przy okazji nie używa kompresji stratnej. Tak naprawdę zapisuje wszystkie dane obrazu, przez co pliki TIFF są sporo większe niż JPEG. Moim zdaniem, jeśli zależy ci na najwyższej jakości, to TIFF jest w porządku, ale trzeba pamiętać, że to nie jest opcja do codziennego użytku. Sporo profesjonalnych fotografów używa TIFF, bo można tam zachować pełną rozdzielczość bez utraty jakości. Z kolei RAW to inny format, który trzyma dane obrazu w ich najczystszej postaci, ale nie jest typowy dla skanowanych obrazów. Pliki RAW muszą mieć specjalne oprogramowanie do edycji, co dla niektórych może być kłopotliwe. NEF to rodzaj RAW od Nikona, który nie jest jakoś specjalnie uniwersalny. Ludzie, którzy wybierają te formaty, mogą myśleć, że mają lepszą jakość, ale w praktyce mogą napotkać różne problemy z przechowywaniem czy przesyłaniem. Warto trochę zgłębić te różnice, żeby lepiej zarządzać obrazami w cyfrowym świecie.

Pytanie 40

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

B. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

D. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej