Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 12:36
Data zakończenia: 30 maja 2025 12:46

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaź, który z poniższych formatów zapisuje dane z zastosowaniem kompresji stratnej?

A. PSD

B. GIF

C. RAW

D. JPEG

JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format plików graficznych, który wykorzystuje kompresję stratną, co oznacza, że przy redukcji rozmiaru pliku część danych obrazowych jest usuwana w sposób, który minimalnie wpływa na postrzeganą jakość obrazu. Kompresja stratna w JPEG polega na analizie koloru i tekstury w obrazie, co pozwala na usunięcie informacji, które są mniej zauważalne dla ludzkiego oka. Jest to szczególnie przydatne w przypadku zdjęć i obrazów o dużych detalach, gdzie niezbędne jest zmniejszenie rozmiaru pliku dla szybszego ładowania i oszczędności przestrzeni dyskowej. JPEG jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej, na stronach internetowych oraz w aplikacjach mobilnych, gdzie szybkość przesyłania danych i efektywność przechowywania mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że JPEG może być zapisany z różnymi poziomami kompresji, co pozwala użytkownikowi na dostosowanie jakości obrazu do swoich potrzeb. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, należy unikać wielokrotnego zapisywania plików JPEG, ponieważ każda konwersja powoduje dalszą utratę jakości obrazu.

Pytanie 2

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

B. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

C. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

D. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.

Pytanie 3

Aby umieścić plik cyfrowy w folderze reklamowym, powinien on być stworzony w minimalnej rozdzielczości

A. 75 ppi

B. 600 ppi

C. 150 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 300 ppi (punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość, która zapewnia odpowiednią jakość druku materiałów reklamowych. Przygotowując pliki graficzne do druku, kluczowe jest zapewnienie wystarczającej gęstości pikseli, aby efektywnie odwzorować detale obrazu. W kontekście folderów reklamowych, gdzie często stosuje się zdjęcia oraz elementy graficzne, 300 ppi umożliwia uzyskanie wyraźnych i estetycznych efektów wizualnych. Dla porównania, rozdzielczość 600 ppi jest zbyteczna w większości zastosowań drukarskich i może prowadzić do znacznego zwiększenia rozmiaru pliku, co nie jest praktyczne. Z kolei rozdzielczości 150 ppi i 75 ppi są zbyt niskie na potrzeby druku wysokiej jakości, co może skutkować rozmytymi i nieczytelnymi obrazami. Warto zawsze kierować się wytycznymi branżowymi, które zalecają 300 ppi jako minimum dla druku, aby zachować wysoką jakość wizualną projektu.

Pytanie 4

Jak nazywa się technika uzyskiwania zdjęć na papierze za pomocą metody chromianowej?

A. kalotypia

B. cyjanotypia

C. guma

D. dagerotypia

Technika chromianowa, zwana także gumą, to jeden z najstarszych procesów fotograficznych, który wykorzystuje chromiany do uzyskania trwałych obrazów na papierze. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego warstwą gumy arabskiej wymieszaną z pigmentem i solą chromianową. Po naświetleniu, papier jest poddawany procesowi wywoływania, w którym nie naświetlone obszary są usuwane, ujawniając obraz. Główne zalety tej techniki to możliwość uzyskania intensywnych kolorów oraz unikalnej faktury, co czyni ją popularną wśród artystów i fotografów poszukujących nietypowych efektów. Przykładowo, w praktyce artystycznej guma chromianowa jest często stosowana do tworzenia odbitek w technice obrazów wielowarstwowych. Dodatkowo, guma pozwala na dużą swobodę w manipulowaniu obrazem, co jest cenione w środowiskach artystycznych i edukacyjnych. Dobrze znane są również prace współczesnych artystów, którzy łączą tę technikę z nowoczesnymi mediami, co świadczy o jej wszechstronności i aktualności w dziedzinie sztuki fotograficznej.

Pytanie 5

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. Szary neutralny

B. Polaryzacyjny

C. Połówkowy

D. UV

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko odbić na powierzchniach szklanych lub wodnych. Działa on na zasadzie eliminowania niepożądanych refleksów, które mogą zakłócać czytelność obrazu. Umożliwia to uzyskanie bardziej nasyconych kolorów oraz poprawę kontrastu, co jest szczególnie ważne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Na przykład, gdy fotografujemy scenerię z odbiciem nieba w wodzie, filtr polaryzacyjny sprawia, że odbicie staje się mniej intensywne, co pozwala na lepsze uwydatnienie detali zarówno w wodzie, jak i w otaczającym krajobrazie. Ponadto, w fotografii architektury, filtry te pomagają w eliminacji refleksów na szklanych elewacjach budynków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej profesjonalnych zdjęć. Zastosowanie filtra polaryzacyjnego jest więc nie tylko praktycznym rozwiązaniem, ale również zgodnym z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla każdego fotografa. Warto pamiętać, że aby uzyskać optymalne rezultaty, filtr ten należy obracać w zależności od kąta padania światła, co daje trzy różne efekty w jednym ujęciu.

Pytanie 6

Która z poniższych par barw stanowi największy kontrast kolorystyczny?

A. żółty i pomarańczowy

B. czerwony i pomarańczowy

C. czerwony i zielony

D. niebieski i granatowy

Czerwony i zielony to idealny przykład kolorów, które tworzą najwyższy kontrast kolorystyczny. Wynika to z ich położenia na kole barw: są one kolorami komplementarnymi, co oznacza, że znajdują się naprzeciwko siebie. Ta komplementarność powoduje, że zestawienie tych dwóch barw jest wyjątkowo wyraziste i przyciąga uwagę. W praktyce wykorzystuje się to w designie, reklamie oraz sztuce, gdzie celem jest zwrócenie uwagi na konkretne elementy. W kontekście kolorów RGB, czerwony ma wartość (255, 0, 0), a zielony (0, 255, 0). Różnica w ich wartościach składowych jest znaczna, co potęguje wrażenie kontrastu. Warto zauważyć, że w wielu projektach graficznych, od logo po strony internetowe, stosowanie takich zestawień może zwiększyć czytelność i atrakcyjność wizualną. W przypadku zastosowań w sztuce, kontrast ten potrafi wywołać silne emocje oraz stworzyć wyraziste kompozycje, co jest często wykorzystywane przez malarzy i projektantów.

Pytanie 7

Aby uchwycić obrazy w scenach charakteryzujących się dużym kontrastem, należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru, aby poprawnie zarejestrować detale w jasnych obszarach

A. centralnie ważony

B. matrycowy

C. uśredniony

D. punktowy

Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru najlepiej radzi sobie z rejestracją szczegółów w scenach o dużym kontraście. Pomiar punktowy skupia się na bardzo małym obszarze w kadrze, co pozwala na precyzyjne ocenienie poziomu jasności w danym punkcie, na przykład w jasnych partiach obrazu. Dzięki temu, gdy fotografujemy sceny, gdzie światła są ekstremalnie jasne, a cienie głębokie, aparat ustawia ekspozycję na podstawie tego jednego, wybranego punktu. W praktyce, gdy chcesz uwiecznić detale w jasnych częściach obrazu, na przykład podczas fotografowania zachodu słońca lub sceny z silnym oświetleniem, wybór pomiaru punktowego pozwoli na uniknięcie prześwietlenia. Wiele profesjonalnych aparatów fotograficznych pozwala na wybranie punktu pomiarowego na ekranie, co daje dodatkową kontrolę nad efektem końcowym. Standardy branżowe zalecają stosowanie pomiaru punktowego w sytuacjach, gdzie różnice w jasności są znaczne, co przekłada się na lepszą jakość zdjęć.

Pytanie 8

Które z poniższych ustawień aparatu należy zastosować do fotografii gwiazd na nocnym niebie?

A. Średni czas naświetlania, lampa błyskowa, statyw

B. Tryb zdjęć seryjnych, wysoka czułość ISO, z ręki

C. Krótki czas naświetlania, wysoka czułość ISO, z ręki

D. Długi czas naświetlania, niska czułość ISO, statyw

Do fotografii gwiazd na nocnym niebie kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania, niskiej czułości ISO oraz statywu. Długi czas naświetlania pozwala na uchwycenie wystarczającej ilości światła, co jest niezbędne w warunkach nocnych, gdzie dostępnych jest znacznie mniej światła niż w ciągu dnia. Niska czułość ISO minimalizuje szumy, które mogą pojawić się na zdjęciach, co jest szczególnie istotne w przypadku długich ekspozycji. Przy użyciu statywu stabilizujemy aparat, co zapobiega rozmyciu obrazu, które mogłoby powstać z powodu drgań ręki. W praktyce, dobrym przykładem może być ustawienie czasu naświetlania na około 15-30 sekund, ISO na wartość 800 lub 1600 oraz użycie obiektywu szerokokątnego, aby uchwycić jak największy fragment nieba. Ponadto, warto pamiętać o zastosowaniu trybu manualnego, aby mieć pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami. W technice astrofotografii istnieje wiele standardów, które pomagają uzyskać jak najlepsze rezultaty, w tym zasada 500, która sugeruje maksymalny czas naświetlania w zależności od ogniskowej obiektywu, co również warto mieć na uwadze.

Pytanie 9

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 10

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. stempel

B. szybka maska

C. różdżka, stempel

D. lasso

Narzędzie stempel, znane również jako klon, jest niezwykle użyteczne w miejscowym retuszu obrazu cyfrowego, ponieważ pozwala na precyzyjne uzupełnianie ubytków poprzez kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu do drugiego. Użytkownik może wybierać punkty źródłowe, z których będą pobierane piksele, co umożliwia dokładne dopasowanie tekstury i koloru. Przykładem zastosowania stempla jest usuwanie niechcianych obiektów, takich jak plamy czy zarysowania na zdjęciach. W profesjonalnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, narzędzie to jest standardem w procesie retuszu, a jego skuteczność wzrasta wraz z umiejętnościami użytkownika. Warto pamiętać o używaniu różnych rozmiarów pędzli oraz ajustowaniu twardości narzędzia, co pozwala na bardziej naturalny efekt końcowy i minimalizuje widoczność poprawek. Dobrą praktyką jest również praca na nowych warstwach, co umożliwia łatwe cofanie zmian oraz większą kontrolę nad efektem końcowym.

Pytanie 11

Procesy hybrydowe w fotografii łączą

A. fotografię barwną z czarno-białą

B. techniki studyjne z plenerowymi

C. techniki analogowe z cyfrowymi

D. różne techniki druku cyfrowego

Procesy hybrydowe w fotografii to połączenie technik analogowych z cyfrowymi, co umożliwia twórcom wykorzystanie zalet obu tych światów. Przykładem takiego podejścia jest skanowanie zdjęć wykonanych na filmie, a następnie ich edytowanie w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki temu możemy uzyskać unikalne efekty, które łączą charakterystyczną estetykę filmu z precyzją i możliwościami cyfrowej obróbki. Warto zauważyć, że wielu współczesnych fotografów korzysta z hybrydowych metod pracy, aby wzbogacić swoje projekty o różnorodne style i techniki. Dodatkowo, taki proces pozwala na archiwizację analogowych prac w formie cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie dbałość o zachowanie materiałów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłej dostępności i możliwości reprodukcji. Hybrydowe podejście staje się coraz bardziej popularne wśród artystów, którzy chcą eksplorować nowe kierunki w sztuce wizualnej.

Pytanie 12

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Niebieskie

B. Purpurowe

C. Zielone

D. Białe

Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.

Pytanie 13

Technika mobilnej fotografii wspomagana przez sztuczną inteligencję computational RAW polega na

A. automatycznym retuszu portretów według zdefiniowanych wzorców

B. łączeniu wielu ekspozycji i zastosowaniu zaawansowanych algorytmów do poprawy jakości obrazu

C. wykorzystaniu uczenia maszynowego do redukcji szumów

D. automatycznym rozpoznawaniu sceny i doborze odpowiednich parametrów

Technika mobile photography wspierana przez sztuczną inteligencję, znana jako computational RAW, opiera się na łączeniu wielu ekspozycji, co znacząco poprawia jakość uzyskiwanych zdjęć. Ta procedura polega na rejestrowaniu obrazów w różnych warunkach oświetleniowych i późniejszym ich łączeniu w jeden finalny obraz. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerszego zakresu dynamiki, co jest kluczowe w fotografii. Przykładem może być sytuacja, gdy robimy zdjęcie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak w cieniu i słońcu jednocześnie. Algorytmy stosowane w tym procesie analizują różne ekspozycje, eliminując szumy i poprawiając detale w cieniach i światłach. W rezultacie zdjęcia są bardziej zrównoważone, a detale są lepiej widoczne. W branży fotograficznej standardem stało się stosowanie takich technik, ponieważ umożliwia to amatorom i profesjonalistom uzyskanie efektów, które jeszcze kilka lat temu były dostępne tylko za pomocą zaawansowanego sprzętu.

Pytanie 14

W fotografii krajobrazowej, gdy zakres tonalny rejestrowanej sceny przewyższa możliwości sensora aparatu (nie jest możliwe jednoczesne uchwycenie w sposób poprawny jasnego nieba oraz ciemnego krajobrazu poniżej linii horyzontu), wskazane jest użycie filtru

A. korekcyjnego niebieskozielonego

B. polaryzacyjnego

C. połówkowego szarego

D. połówkowego niebieskiego

Wybór filtra polaryzacyjnego, filtra połówkowego niebieskiego oraz filtra korekcyjnego niebieskozielonego w kontekście problemu z rozpiętością tonalną w fotografii krajobrazowej jest niewłaściwy. Filtr polaryzacyjny, choć doskonały do eliminacji odblasków i zwiększenia nasycenia kolorów, nie wpływa bezpośrednio na kontrolowanie różnicy jasności między niebem a ziemią. Jego zastosowanie może poprawić kolory, ale nie zniweluje problemu prześwietlenia jasnych obszarów. Filtr połówkowy niebieski jest przeznaczony do korygowania balansu bieli, zwłaszcza w sytuacjach, gdy scena wymaga podkreślenia niebieskich tonów, jednak nie ma zastosowania w kontekście różnicy tonalnej, którą można by zredukować. Filtr korekcyjny niebieskozielony stosowany jest w celu kompozycji kolorystycznej, aby uzyskać odpowiednią temperaturę barwową w scenariuszach oświetleniowych, ale ponownie nie odnosi się do problemu różnicy jasności. Wybierając niewłaściwe filtry, można popełnić błąd w założeniu, że dostarczą one równowagę tonalną, co jest nieprawdziwe. Kluczowym elementem w fotografii krajobrazowej jest świadomość narzędzi, których używamy, oraz ich zastosowań, co pozwala unikać typowych pułapek myślowych i zapewnić właściwe podejście do rejestrowania złożonych scen.

Pytanie 15

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 32 bit/piksel

B. 16 bit/piksel

C. 24 bit/piksel

D. 8 bit/piksel

Odpowiedź 24 bit/piksel jest poprawna, ponieważ obraz w trybie RGB składa się z trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Każdy z tych kolorów jest reprezentowany przez 8 bitów, co daje łącznie 24 bity na piksel. Taki format pozwala na uzyskanie 16,7 miliona różnych kolorów (2^24 = 16,777,216), co jest standardem w grafice komputerowej dla wielu aplikacji, w tym gier, fotografii cyfrowej i projektowania. Zastosowanie tego standardu zapewnia dużą głębię kolorów oraz odpowiednią dokładność odwzorowania barw, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych, takich jak edycja zdjęć, tworzenie animacji oraz w projektowaniu interfejsów użytkownika. Warto również zauważyć, że stosowanie 24-bitowych obrazów jest powszechną praktyką w formatach plików graficznych, takich jak PNG czy JPEG, co umożliwia ich szeroką kompatybilność w różnych aplikacjach i urządzeniach.

Pytanie 16

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

B. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

D. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 17

Aby wykonać zdjęcie sylwetkowe w studiu, należy odpowiednio ustawić źródło światła

A. za obiektem, skierowanego na obiektyw

B. przed obiektem, skierowanego na obiektyw

C. z boku obiektu, skierowanego na obiektyw

D. przed obiektem, skierowanego na obiekt

Odpowiedź 'za obiektem, skierowanego na obiektyw' jest prawidłowa, ponieważ przy fotografii sylwetkowej kluczowe jest stworzenie efektu konturu, który podkreśli postać. Ustawienie źródła światła za obiektem pozwala na uzyskanie silnego kontrastu między tłem a sylwetką, co jest istotne dla wydobycia formy i kształtu modela. Tego rodzaju oświetlenie działa jako backlighting, co w praktyce może stworzyć efekt halo wokół postaci, nadając zdjęciu głębię i dramatyzm. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia mody, gdzie często wykorzystuje się światło za modelką, aby wyeksponować jej sylwetkę na tle jasnego, jednolitego tła. Warto również zaznaczyć, że stosując technikę oświetlenia za obiektem, można eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła, takimi jak lampy błyskowe, które mogą być użyte do uzyskania pożądanej intensywności i tonu światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii portretowej.

Pytanie 18

Przy ustawieniu czułości matrycy na ISO 100/21° określono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/30 s oraz przysłonę 16. Jaką wartość czułości matrycy należy ustawić, aby po czterokrotnym skróceniu czasu naświetlania uzyskać tę samą ekspozycję bez zmiany przysłony?

A. ISO 200/24°

B. ISO 400/27°

C. ISO 50/18°

D. ISO 800/30°

Odpowiedź ISO 400/27° jest prawidłowa, ponieważ przy czułości matrycy ISO 100/21° i czasie naświetlania 1/30s, mamy do czynienia z określoną ilością światła padającego na matrycę. Skracając czas naświetlania czterokrotnie do 1/120s, zredukowaliśmy ilość światła, które dociera do matrycy, co wymaga zwiększenia czułości, aby utrzymać tę samą eksponowaną wartość. Aby uzyskać tę samą ekspozycję, musimy podnieść czułość matrycy o dwa przysłony (czyli dwukrotnie każda przysłona odpowiada za podwojenie lub zmniejszenie ilości światła). Zmiana ISO z 100 na 400 oznacza wzrost o dwa przysłony. W praktyce, przy pracy z aparatem, ważne jest, aby rozumieć, jak czułość ISO wpływa na jakość zdjęć, szczególnie w słabym oświetleniu oraz jak zmiana wartości ISO wpływa na szumy na zdjęciach. ISO 400 jest standardowym ustawieniem w wielu sytuacjach, co czyni je bardzo użytecznym w fotografii ogólnej oraz w sytuacjach, gdzie wymagana jest większa dynamika

Pytanie 19

Najlepszym rozwiązaniem do fotografowania drobnych przedmiotów jubilerskich jest

A. standardowa lampa błyskowa z nasadką tubusową

B. pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem

C. światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym

D. softbox o powierzchni 100x100 cm

Pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania drobnych przedmiotów jubilerskich, ponieważ zapewnia równomierne oświetlenie bez niepożądanych cieni. Tego typu oświetlenie otacza obiekt światłem z każdej strony, co wydobywa detale i fakturę materiałów, z których wykonane są biżuterię. Dyfuzor w lampie zmiękcza światło, co dodatkowo redukuje odbicia i refleksy, które mogą zakłócać finalny efekt. W praktyce, fotografując pierścionki czy kolczyki, jesteśmy w stanie uchwycić ich blask oraz precyzyjne detale, które mogą przyciągnąć uwagę potencjalnych klientów. Standardem w fotografii produktowej jest używanie takiego rodzaju oświetlenia, ponieważ to właśnie detale często decydują o zakupie. Używając pierścieniowej lampy, warto także zwrócić uwagę na ustawienia aparatu, by uzyskać jak najlepsze efekty – optymalna przysłona i czas naświetlania pomogą w maksymalizacji jakości zdjęcia.

Pytanie 20

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. IR

B. UV

C. Połówkowy

D. Polaryzacyjny

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 21

Najnowszy standard kart pamięci CFexpress Type B oferuje maksymalną prędkość transferu do

A. 300 MB/s

B. 800 MB/s

C. 5000 MB/s

D. 2000 MB/s

CFexpress Type B to nowoczesny standard kart pamięci, który znacząco poprawia wydajność transferu danych. Oferuje maksymalną prędkość transferu do 2000 MB/s, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla profesjonalistów pracujących z dużymi plikami, takimi jak zdjęcia w wysokiej rozdzielczości czy filmy 4K i 8K. Dzięki tej prędkości, użytkownicy mogą szybko przesyłać dane z karty do komputera lub bezpośrednio do oprogramowania do edycji, co znacznie przyspiesza proces pracy. Karty CFexpress Type B są szczególnie popularne w branży filmowej oraz fotograficznej, gdzie szybkość i niezawodność są kluczowe. Warto również zwrócić uwagę, że standard ten wspiera protokoły NVMe, co dodatkowo zwiększa jego efektywność. Kiedy porównamy to z wcześniejszymi standardami, takimi jak CompactFlash czy SD, różnice w prędkości są znaczące, co czyni CFexpress Type B przyszłością w dziedzinie kart pamięci.

Pytanie 22

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. zwiększenia głębi ostrości

B. podwyższenia kontrastu obrazu

C. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

D. korekcji perspektywy zbieżnej

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 23

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. koloru kryjącego

B. mapy gradientu

C. stempla

D. poziomów

Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.

Pytanie 24

Sensor typu Four Thirds w porównaniu do pełnej klatki (FF) charakteryzuje się

A. większą głębią ostrości przy tej samej przysłonie

B. lepszym odwzorowaniem szczegółów przy wysokim ISO

C. mniejszymi szumami przy długich czasach naświetlania

D. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie megapikseli

Sensor typu Four Thirds charakteryzuje się mniejszym formatem niż pełna klatka (FF), co przekłada się na większą głębię ostrości przy tej samej przysłonie. W praktyce oznacza to, że przy użyciu obiektywu o tej samej ogniskowej i przysłonie, obraz uzyskany z aparatu z sensorem Four Thirds będzie miał więcej elementów w ostrości w porównaniu do aparatu z sensorem pełnoklatkowym. To zjawisko jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej, gdzie artysta może z łatwością uzyskać efekt rozmytego tła (bokeh), nawet przy większych wartościach przysłony. Warto także zauważyć, że większa głębia ostrości jest korzystna w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest uchwycenie detali zarówno w pierwszym planie, jak i w dalszym tle. Dodatkowo, zmniejszony format sensora pozwala na lżejsze i bardziej kompaktowe obiektywy, co może być istotnym czynnikiem dla fotografów podróżujących, którzy potrzebują mobilnych rozwiązań. W kontekście standardów branżowych, takie właściwości sensora wpływają na wybór sprzętu przez profesjonalnych fotografów, którzy muszą dostosować się do różnych warunków oświetleniowych i kompozycyjnych.

Pytanie 25

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. mikrofilmowania.

B. fotomikrografii.

C. skaningową.

D. makrofotografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 26

Pliki zapisane w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej zawierają dane obrazowe w postaci informacji o

A. krążkach rozproszenia

B. pikselach

C. liniaturach

D. krzywych matematycznych

Odpowiedź 'pikselach' jest poprawna, ponieważ pliki w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej, takich jak JPEG, PNG czy BMP, przechowują obrazy w postaci siatki pikseli. Każdy piksel jest najmniejszą jednostką obrazu, która posiada określony kolor i jasność, a ich suma tworzy widoczny obraz. Grafika rastrowa jest szczególnie popularna w zastosowaniach, gdzie istotna jest szczegółowość i bogactwo kolorów, takich jak fotografia cyfrowa, grafika internetowa czy druk. W praktyce, podczas edycji obrazów rastrowych, użytkownik manipuluje pikselami, co może prowadzić do zmian w jakości obrazu, zwłaszcza przy jego skalowaniu. Przy zwiększaniu rozmiaru obrazu rastrowego dochodzi do rozmycia, ponieważ programy muszą interpolować piksele, co wpływa na ostrość detali. Dlatego ważne jest, aby dobierać odpowiednie formaty i rozdzielczości obrazów w zależności od ich przeznaczenia, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży grafiki komputerowej.

Pytanie 27

Kiedy w wizjerze aparatu fotograficznego dostrzegalna jest faktura lub wzór składający się z wielu małych elementów umiejscowionych blisko siebie, to na fotografii może pojawić się efekt

A. szumu

B. paralaksy

C. flary

D. mory

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na zdjęciu pojawiają się regularnie powtarzające się wzory, co jest wynikiem interferencji pomiędzy fakturami obiektów a pikselami matrycy aparatu. W momencie, gdy wzór składa się z drobnych, regularnych elementów, jak na przykład kratka czy drobne linie, może dojść do sytuacji, gdzie układ pikseli nie jest w stanie poprawnie zarejestrować tych detali, co prowadzi do powstania wrażenia falowania lub zakłóceń w obrazie. Przykładem mogą być zdjęcia tkanin czy kostki brukowej robione przez aparaty o niskiej rozdzielczości, gdzie efekt mory może być wyraźnie widoczny. Aby zminimalizować wystąpienie tego efektu, fotografowie często stosują techniki takie jak zmiana kąta fotografowania, zastosowanie filtrów lub modyfikacja parametrów ekspozycji. Znajomość tego zjawiska jest niezwykle istotna w profesjonalnej fotografii, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie interakcji między obiektami a sprzętem fotograficznym.

Pytanie 28

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. kopiarki stykowej

B. powiększalnika

C. plotera laserowego

D. skanera płaskiego

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 29

W fotografii produktowej szklanych powierzchni, aby uniknąć niepożądanych refleksów, należy przede wszystkim

A. stosować czarne ekrany do kontrolowania odbić

B. fotografować w całkowitej ciemności z lampą błyskową

C. używać filtrów ocieplających na obiektywie

D. zwiększyć intensywność głównego źródła światła

Stosowanie czarnych ekranów do kontrolowania odbić jest kluczowe w fotografii produktowej, zwłaszcza w przypadku szklanych powierzchni. Odbicia, które pojawiają się na szkle, mogą znacząco wpłynąć na estetykę zdjęcia oraz na sposób, w jaki produkt jest postrzegany przez klienta. Czarne ekrany działają jak absorbujące światło tło, które niweluje niepożądane refleksy, co pozwala skupić się na samym obiekcie bez zakłóceń. Przykładem zastosowania czarnych ekranów może być fotografia biżuterii szklanej, gdzie odbicia mogą zdominować obraz, a ich zminimalizowanie pozwala na lepsze wyeksponowanie detali. Dobre praktyki wskazują, że powinno się również odpowiednio ustawić źródło światła, żeby nie padało ono bezpośrednio na szklaną powierzchnię, co w połączeniu z czarnymi ekranami daje znakomite efekty. W takim procesie nie można zapomnieć o dokładnym kadrowaniu i umiejętności manipulacji światłem, co pozwala uzyskać profesjonalne efekty w produktowej fotografii.

Pytanie 30

W profesjonalnej fotografii reklamowej termin layered composite oznacza

A. technikę oświetlenia warstwowego dla podkreślenia głębi sceny

B. obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć

C. metodę druku wielowarstwowego na różnych materiałach

D. sposób prezentacji portfolio fotograficznego

Termin 'layered composite', czyli obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć, jest kluczowy w profesjonalnej fotografii reklamowej. W praktyce oznacza to, że fotograficy często łączą różne elementy wizualne, aby stworzyć jedną, spójną kompozycję. Taka technika pozwala na kreatywne połączenie różnych ujęć, co daje możliwość uzyskania unikalnych efektów. Na przykład, w reklamie produktu można połączyć zdjęcie produktu z atrakcyjnym tłem lub elementami graficznymi, co sprawia, że finalny obraz przyciąga uwagę i lepiej komunikuje zamierzony przekaz. Dobrym przykładem wykorzystania tej techniki są kampanie promujące kosmetyki, gdzie różne warstwy zdjęć pomagają podkreślić cechy produktu, jak tekstura czy kolor. Używanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, pozwala na precyzyjne zarządzanie warstwami, co stało się standardem w branży. Warto pamiętać, że umiejętność tworzenia złożonych kompozycji wymaga nie tylko technicznych umiejętności, ale także wyczucia estetyki i zrozumienia zasad kompozycji. W dzisiejszym świecie wizualnym, mastering tych technik jest niezbędny dla każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 31

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

B. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

C. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

D. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

Próba zrozumienia techniki luminosity masking bez znajomości jej kluczowego założenia, jakim jest tworzenie masek selekcji na podstawie jasności, prowadzi do wielu mylnych wniosków. Właściwie, odpowiedzi sugerujące automatyczne balansowanie ekspozycji między najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami, separację kolorów na podstawie ich jasności czy zastosowanie filtrów neutralnych, nie oddają istoty tej techniki. Automatyczne balansowanie ekspozycji to proces, który działa na poziomie globalnym, czyli na całym obrazie, a nie selektywnie na poszczególnych obszarach. Również, separacja kolorów na podstawie ich jasności, chociaż może być przydatna w pewnych kontekstach, nie ma bezpośredniego związku z maskingiem, który koncentruje się na jasności pikseli w celu maskowania. Z kolei użycie filtrów neutralnych podczas robienia zdjęć ma na celu kontrolę światła docierającego do matrycy aparatu, co jest zupełnie innym aspektem fotografii. Te wszystkie podejścia ignorują kluczowy element luminosity masking, czyli możliwość precyzyjnej manipulacji obrazem poprzez selektywne maski, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości obróbki. Zrozumienie tej koncepcji jest więc fundamentalne dla każdego fotografa, który pragnie podnieść swoje umiejętności w zakresie obróbki cyfrowej.

Pytanie 32

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Z przodu

B. Z boku

C. Od dołu

D. Od góry

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 33

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 34

Aby zarejestrować różne etapy ruchu, konieczne jest zastosowanie oświetlenia

A. ciągłego

B. dziennego

C. stroboskopowego

D. błyskowego

W przypadku analizy ruchu, wybór odpowiedniego źródła światła ma kluczowe znaczenie. Oświetlenie dzienne, mimo że jest naturalne i szeroko dostępne, nie zapewnia wystarczającej precyzji w rejestracji szybkich ruchów. Jego zmieniająca się intensywność oraz różnorodność warunków atmosferycznych mogą prowadzić do niejednolitych wyników, co utrudnia analizę. Oświetlenie ciągłe, podobnie jak dzienne, dostarcza stałego strumienia światła, ale nie jest w stanie uchwycić szczegółów ruchu o dużej prędkości, co czyni je niewłaściwym wyborem. W kontekście badań naukowych i inżynieryjnych, ważne jest, aby unikać podejść, które mogą powodować rozmycie obrazu, co jest typowe dla tych metod. Z kolei oświetlenie błyskowe, które również emituje intensywne światło, działa na zasadzie jednorazowego błysku, co może prowadzić do utraty informacji o ruchu w czasie, zwłaszcza gdy wymagana jest rejestracja serii ruchów. Stosowanie tych typów oświetlenia wiąże się z typowymi błędami myślowymi, takimi jak przekonanie, że każde źródło światła będzie skuteczne w każdej sytuacji. Kluczowe jest zrozumienie, że dla precyzyjnej analizy ruchu, oświetlenie stroboskopowe jest preferowane, ponieważ zapewnia stabilność i możliwość uchwycenia dynamicznych zmian, co przekłada się na jakość badań i analiz.

Pytanie 35

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Średnica filtra

B. Jasność (minimalna wartość przysłony)

C. Liczba soczewek

D. Długość ogniskowej

Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.

Pytanie 36

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 300 PPI

B. 75 PPI

C. 600 PPI

D. 150 PPI

Odpowiedź 150 PPI jest jak najbardziej trafna. Jak chcesz uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, to musisz dobrze policzyć, ile pikseli potrzebujesz. Na przykład, zdjęcie 20 x 30 cm to tak naprawdę 8 x 12 cali. Przy 300 dpi dla formatu 10 x 15 cm potrzebujemy 300 punktów na cal, co daje nam 1200 pikseli w szerokości i 1800 w wysokości. Dlatego całkowita rozdzielczość dla 10 x 15 cm to 1200 x 1800 pikseli, co daje 2,16 miliona pikseli. Jeśli skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm (czyli 8 x 12 cali) z 150 PPI, to wychodzi 1200 pikseli szerokości i 1800 wysokości, co idealnie pasuje do wymagań. Taki sposób działania to naprawdę dobry standard, bo pozwala zachować jakość obrazu i szczegółowość, która jest kluczowa przy druku.

Pytanie 37

Plan portretowy, na którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywany jest planem

A. pełnym

B. bliskim

C. średnim

D. ogólnym

Plan portretowy, który obejmuje całą sylwetkę osoby, nazywamy planem pełnym. To dlatego, że pokazuje postać w kontekście otoczenia, co pozwala zobaczyć nie tylko detale, ale też jak ta osoba współgra z tym, co ją otacza. W fotografii ten rodzaj ujęcia jest bardzo ceniony w portretach, bo mamy wgląd w całość - ciało i kontekst. Na przykład, zdjęcie osoby stojącej w parku pokazuje nie tylko jej rysy, ale też, jak się odnosi do tła. Warto pamiętać, że dobry plan pełny nie tylko pokazuje postać, ale również wpływa na to, jak widz interpretuje obraz, dając mu szersze znaczenie. Takie podejście często widzimy w reklamach czy fotografii modowej, gdzie cała sylwetka modela w połączeniu z otoczeniem może być kluczowym elementem całej prezentacji.

Pytanie 38

Co jest podstawowym celem korekcji kolorów w fotografii cyfrowej?

A. Zwiększenie rozdzielczości

B. Zredukowanie rozmiaru pliku

C. Zmiana formatu pliku

D. Dostosowanie balansu bieli i nasycenia

Korekcja kolorów w fotografii cyfrowej ma na celu przede wszystkim dostosowanie balansu bieli i nasycenia, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych i estetycznych obrazów. Balans bieli odnosi się do ustawienia kolorów w taki sposób, aby białe obiekty na zdjęciu rzeczywiście były białe, bez niepożądanych odcieni, które mogą wynikać z oświetlenia o różnej temperaturze barwowej. Z kolei nasycenie wpływa na intensywność kolorów, umożliwiając ich wzmocnienie lub stonowanie w zależności od zamierzonego efektu artystycznego. Korekcja kolorów jest procesem, który łączy aspekty techniczne i artystyczne, pozwalając fotografom na tworzenie zdjęć zgodnych z ich wizją, a także na wierne odzwierciedlenie rzeczywistości. W praktyce korekcja kolorów odbywa się przy użyciu oprogramowania do edycji zdjęć, takiego jak Adobe Lightroom lub Photoshop, które oferują zaawansowane narzędzia do precyzyjnego dostosowania każdego aspektu kolorystyki obrazu.

Pytanie 39

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. tło

B. obiekt fotografowany

C. aparat fotograficzny

D. źródło światła

Pomiar światła odbitego z obiektów fotografowanych jest kluczowym aspektem pracy fotografa, ponieważ pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji i odwzorowania kolorów. Kierując światłomierz na obiekt fotografowany, uzyskujemy pomiar intensywności światła, które jest odbite od obiektu do obiektywu aparatu. Taki pomiar jest bardziej istotny, ponieważ różne obiekty mogą mieć różną zdolność do odbicia światła, co wpływa na finalny efekt fotografii. Na przykład, czarne przedmioty pochłaniają większą część światła, podczas gdy jasne refleksyjne powierzchnie mogą wprowadzać zniekształcenia w pomiarze, jeśli kierujemy światłomierz na źródło światła. Standardy branżowe zalecają używanie matrycowych światłomierzy, które dostosowują pomiar do różnych scenariuszy, co pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów ekspozycji. Działania te są zgodne z praktykami zalecanymi przez profesjonalistów, aby zapewnić najlepszą jakość zdjęć w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 40

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. konwersja do skali szarości

B. wyrównanie histogramu

C. separacja częstotliwości

D. filtr wyostrzający

Separacja częstotliwości to technika, która odgrywa kluczową rolę w profesjonalnym retuszu portretowym. Umożliwia ona oddzielenie niskich częstotliwości (np. koloru i tonów skóry) od wysokich częstotliwości (detale, takie jak zmarszczki czy struktura skóry). Dzięki temu, retuszer może na przykład wygładzić skórę, minimalizując niedoskonałości, jednocześnie zachowując szczegóły, które nadają portretowi naturalny wygląd. Gdybyśmy użyli jedynie tradycyjnych metod, takich jak wyostrzanie czy wyrównanie histogramu, moglibyśmy uzyskać nienaturalny efekt, który zrujnowałby jakość obrazu. W branży fotograficznej separacja częstotliwości stała się standardem, a jej umiejętne stosowanie pozwala na tworzenie obrazów o wysokiej jakości, które spełniają oczekiwania zarówno fotografów, jak i ich klientów. Przykładowo, w przypadku portretów, gdzie kluczowa jest zarówno estetyka, jak i autentyczność, ta technika pozwala na lepszą kontrolę nad efektem końcowym i dostosowywanie detali w zależności od potrzeb projektu. Warto zaznaczyć, że separacja częstotliwości wymaga pewnej wprawy, ale jest to umiejętność, która znacznie poprawia finalny efekt retuszu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej