Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 17 kwietnia 2025 20:22
Data zakończenia: 17 kwietnia 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czy w ekologicznej hodowli kur niosek dozwolone jest

A. używanie pasz zawierających kokcydiostatyki

B. wprowadzanie do jednego kurnika więcej niż 3 000 kur

C. profilaktyczne szczepienie kur

D. przeprowadzanie zabiegu obcinania dziobów piskląt

Profilaktyczne szczepienie kur jest kluczowym elementem w ekologicznym chowie kur niosek, mającym na celu zapewnienie zdrowia ptaków oraz minimalizację ryzyka wystąpienia chorób zakaźnych. W systemie ekologicznym, gdzie dąży się do ograniczenia stosowania chemicznych leków i antybiotyków, szczepienia stanowią skuteczną metodę ochrony stada. Przykładem może być szczepienie przeciwko chorobie Mareka, które jest powszechnie stosowane, aby zapobiec poważnym schorzeniom, które mogą prowadzić do znacznych strat w produkcji jaj. Dobre praktyki w ekologicznych fermach kurzych obejmują także monitorowanie zdrowia ptaków oraz wprowadzenie odpowiednich programów bioasekuracji, które zmniejszają ryzyko zakażeń. Warto zauważyć, że ekologia w hodowli ptaków nie tylko polega na przestrzeganiu zasad żywienia i dobrostanu zwierząt, ale także na aktywnym podejściu do profilaktyki zdrowotnej, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się certyfikacją ekologicznych produktów rolnych.

Pytanie 2

Jakie ma znaczenie skrót BTJN w kontekście normowania dawek pokarmowych według systemu INRA?

A. Białko, które jest trawione w jelicie.

B. Białko trawione w jelicie, wynikające z procesów energetycznych.

C. Całkowita ilość białka z pasz roślinnych i zwierzęcych w diecie.

D. Białko trawione w jelicie, pochodzące z procesów azotowych

Skrót BTJN odnosi się do białka trawionego w jelicie, które pochodzi z przemian azotowych. W kontekście normowania dawki pokarmowej w systemie INRA, zrozumienie tego terminu jest kluczowe dla optymalizacji żywienia zwierząt. Białko azotowe, które jest dostępne w paszy, jest metabolizowane przez mikroflorę jelitową, co prowadzi do jego przekształcenia w różne formy, które mogą być wykorzystane przez organizm zwierzęcia. W praktyce oznacza to, że zarządzanie dawką pokarmową w oparciu o BTJN pozwala na efektywne wykorzystanie białka, co jest nie tylko korzystne dla zdrowia zwierząt, ale również dla ekonomiki produkcji rolnej. Dzięki odpowiedniemu zrozumieniu i zastosowaniu BTJN, hodowcy mogą poprawić wydajność produkcji, minimalizując jednocześnie straty związane z nieefektywnym wykorzystaniem białka w paszy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.

Pytanie 3

Przygotowanie bilansu pasz wiąże się z

A. ustaleniem ilości pasz objętościowych wytworzonych w gospodarstwie

B. porównaniem produkcji pasz objętościowych z zapotrzebowaniem na nie dla bydła

C. obliczaniem zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt w gospodarstwie

D. porównaniem produkcji pasz z potrzebami na pasze dla zwierząt

Sporządzenie bilansu pasz to kluczowy proces w zarządzaniu produkcją rolną, który polega na porównaniu produkcji pasz z zapotrzebowaniem na nie dla zwierząt. Taki bilans pozwala na efektywne zarządzanie zasobami paszowymi i optymalizację ich wykorzystania. W praktyce, aby sporządzić bilans, rolnicy muszą dokładnie znać zarówno wydajność pasz, jak i potrzeby żywieniowe zwierząt, które są uzależnione od ich gatunku, wieku, wagi oraz etapu produkcji (np. laktacja, wzrost). Przykładowo, bydło mleczne potrzebuje innych proporcji pasz w okresie laktacji, a inne podczas zasuszenia. Dobrze sporządzony bilans pasz wspiera nie tylko zdrowie zwierząt, ale także efektywność ekonomiczną gospodarstwa, ponieważ nadmiar pasz może prowadzić do strat, a ich niedobór do obniżenia wydajności produkcyjnej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zaleca się regularne aktualizowanie bilansu oraz monitorowanie zmieniających się wymagań zwierząt w celu dostosowywania strategii żywieniowych w czasie.

Pytanie 4

Gdzie znajduje się żwacz?

A. w rejonie lędźwiowym jamy brzusznej

B. w całej prawej stronie jamy brzusznej

C. w centralnej części jamy brzusznej tuż za przeponą

D. w całej lewej stronie jamy brzusznej

Żwacz, znany również jako mięsień żwaczowy, znajduje się w całej lewej połowie jamy brzusznej. Jest to istotny element w anatomii układu pokarmowego, szczególnie u zwierząt przeżuwających. Jego główną funkcją jest wspomaganie procesu żucia, co ma znaczenie w kontekście trawienia oraz przyswajania składników odżywczych. Dzięki swojej lokalizacji, żwacz odgrywa kluczową rolę w mechanice żucia, umożliwiając efektywne rozdrabnianie pokarmu. W praktyce weterynaryjnej zrozumienie anatomii żwacza jest nieodzowne, zwłaszcza przy diagnozowaniu schorzeń związanych z układem pokarmowym. Na przykład, problemy z żwaczem mogą prowadzić do trudności w przeżuwaniu, co z kolei wpływa na ogólny stan zdrowia zwierzęcia. Wiedza na temat lokalizacji i funkcji żwacza jest ważna również w kontekście chirurgii weterynaryjnej, gdzie precyzyjna znajomość anatomii jamy brzusznej jest kluczowa podczas zabiegów operacyjnych i diagnostycznych.

Pytanie 5

Czas karencji po użyciu antybiotyku w gospodarstwie ekologicznym ulega wydłużeniu

A. czterokrotnie

B. trzykrotnie

C. dwukrotnie

D. pięciokrotnie

Wybór odpowiedzi innych niż "dwukrotnie" może wynikać z nieporozumień dotyczących zasad dotyczących okresów karencji w produkcji ekologicznej. Często mylnie zakłada się, że okres ten można wydłużać w sposób nieproporcjonalny do rzeczywistych potrzeb związanych z bezpieczeństwem zdrowotnym, co prowadzi do odpowiedzi takich jak "trzykrotnie", "czterokrotnie" czy "pięciokrotnie". W rzeczywistości jednak, regulacje prawne nałożone na rolnictwo ekologiczne są oparte na badaniach naukowych oraz analizach ryzyka, które wskazują, że okres ten powinien być wydłużony, ale nie do ekstremalnych wartości. Wydłużenie okresu karencji trzykrotnie lub więcej może być niepraktyczne i niezgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie zdrowia zwierząt oraz produkcji żywności. Ponadto, wyrażenia takie jak "czterokrotnie" mogą sugerować, że rolnicy powinni stosować antybiotyki bardziej swobodnie, co stoi w sprzeczności z zasadami zrównoważonego rozwoju i ekologii. Kluczowym elementem w gospodarstwie ekologicznym jest nie tylko odpowiedzialność za stosowanie antybiotyków, ale także wiedza na temat alternatywnych metod leczenia oraz prewencji chorób wśród zwierząt. Dlatego niezwykle ważne jest, aby rolnicy edukowali się i stosowali praktyki, które zminimalizują konieczność stosowania antybiotyków, zamiast koncentrować się na ich przedłużonym stosowaniu.

Pytanie 6

Krowa została pomyślnie unasienniona 15 stycznia. Jaki jest przewidywany termin porodu?

A. 15 października

B. 1 września

C. 1 sierpnia

D. 15 sierpnia

Odpowiedzi takie jak 1 września, 15 sierpnia i 1 sierpnia są błędne, ponieważ opierają się na nieprawidłowym obliczeniu czasu trwania ciąży. W przypadku bydła, zwłaszcza krów, ciąża trwa średnio 280 dni, co odpowiada około 9 miesiącom. Wybierając 1 września, sugeruje się, że ciąża trwałaby tylko 228 dni, co jest znacznie poniżej normy. To podejście może wynikać z błędnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego lub niedostatecznej znajomości biologii zwierząt. Podobnie, wybór 15 sierpnia, co oznacza 233 dni ciąży, oraz 1 sierpnia, który wskazuje na 199 dni, pokazuje pomyłki w podstawowym obliczeniu. W praktyce hodowlanej, w szczególności w kontekście hodowli krów mlecznych, kluczowe jest zrozumienie cyklu reprodukcyjnego oraz umiejętność prognozowania terminów porodu. Odpowiednie przewidywania pozwalają na przygotowanie się na przyjęcie cielęcia oraz zapewnienie matce wystarczającej opieki w okresie ciąży. Warto również zaznaczyć, że błędne obliczenia terminu porodu mogą prowadzić do nieodpowiednich działań oraz negatywnie wpływać na zdrowie zarówno matki, jak i cielęcia. Warto więc stosować standardy i dobre praktyki, które pomagają w dokładnym określeniu czasu porodu oraz skutecznej opiece nad zwierzętami.")

Pytanie 7

W ekologicznej hodowli bydła mięsnego nie rekomenduje się rasy

A. aberdeen angus

B. limousine

C. belgijska błękitno-biała

D. hereford

Jak się wybiera rasy bydła, to ważne jest, żeby rozumieć, że każda rasa ma swoje specyficzne cechy i to wpływa na metody chowu. Na przykład, Aberdeen Angus jest znany z fajnego mięsa i łagodnego temperamentu, więc często się go używa w ekologii. Limousine też ma niezłe właściwości mięsne, jest łatwy w hodowli i dość odporny na choroby. A Hereford to już kompletny hit, bo super nadaje się do naturalnego chowu, zwłaszcza na pastwiska. Wybierając te rasy w ekologii, bierze się pod uwagę, że są dobrze przystosowane do lokalnych warunków i mają naturalne predyspozycje do dobrostanu. Czasami jednak można nie zrozumieć, czemu niektóre rasy, jak belgijska błękitno-biała, nie nadają się do ekologii i można przez to wyciągać złe wnioski. Często hodowcy myślą tylko o wydajności, zapominając o zdrowiu i dobrostanie zwierząt. Dlatego warto pamiętać, że wybór rasy powinien chodzić nie tylko o wydajność, ale także o potrzeby zwierząt i wymogi ekologiczne, bo to ważne dla zrównoważonego rozwoju hodowli.

Pytanie 8

Która z pasz zalicza się do tych o wysokiej zawartości białka?

A. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa

B. Wysłodki buraczane

C. Śruta jęczmienna

D. Kiszonka z kukurydzy

Śruta poekstrakcyjna rzepakowa jest uznawana za wysokobiałkowy składnik pasz dla zwierząt, ponieważ jej zawartość białka wynosi przeciętnie około 36-38%. Jest to produkt uboczny powstający w wyniku ekstrakcji oleju z nasion rzepaku, co sprawia, że poza białkiem dostarcza również cennych aminokwasów, które są istotne dla prawidłowego wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku zwierząt ruminujących, takich jak bydło, śruta ta może być stosowana jako dodatek do paszy w celu zwiększenia wartości odżywczej diety i poprawy produkcji mleka oraz przyrostów masy ciała. W praktyce, jej zastosowanie w mieszankach paszowych powinno być zgodne z zaleceniami dotyczącymi bilansowania pasz, tak aby zapewnić odpowiedni stosunek białka i energii. Dodatkowo, stosowanie wysokobiałkowych pasz, takich jak śruta poekstrakcyjna rzepakowa, jest również zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju w przemyśle paszowym, ponieważ rzepak jest uprawą, która może być produkowana lokalnie, zmniejszając tym samym ślad węglowy związany z transportem pasz.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Najbardziej wiarygodną metodą oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania jest

A. wyliczenie daty zabiegu od terminu odsądzenia prosiąt

B. sprawdzenie odruchu tolerancji

C. codzienny pomiar temperatury ciała lochy

D. obserwacja rui

Sprawdzanie odruchu tolerancji to kluczowy sposób oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania. Odruch ten polega na obserwacji reakcji lochy na bodźce związane z obecnością samca, co jest bezpośrednim wskaźnikiem jej stanu rui. W praktyce, gdy locha jest gotowa do krycia, może wykazywać reakcję w postaci stania nieruchomo w momencie, gdy jest obecny samiec, co jest znane jako 'stanie rui'. Taka obserwacja jest bardziej wiarygodna niż codzienne pomiary temperatury ciała, które mogą być podatne na zmiany spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi, jak stres czy choroby. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli trzody chlewnej, zastosowanie sprawdzania odruchu tolerancji w połączeniu z innymi metodami, jak obserwacja zachowań lochy, zapewnia najwyższą skuteczność w ocenie jej gotowości do krycia. Przykładowo, w gospodarstwach, które regularnie monitorują cykle rui, można zwiększyć wskaźniki skuteczności unasienniania, co przekłada się na wyższe plony prosiąt oraz lepszą rentowność.

Pytanie 11

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. mieszanka mineralno-witaminowa

B. koncentrat białkowy

C. mieszanka treściwa, uzupełniająca

D. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa

Mieszanka treściwa, pełnoporcjowa to termin odnoszący się do pasz, które są zbilansowane w taki sposób, aby dostarczyć zwierzętom wszystkich niezbędnych składników odżywczych, witamin oraz minerałów w odpowiednich proporcjach. Tego rodzaju pasze są kluczowe dla zapewnienia dobrego zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych, ponieważ umożliwiają one zaspokojenie ich dziennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Przykładem zastosowania mieszanki pełnoporcjowej może być karma dla bydła, która jest stosowana w celu utrzymania optymalnego wzrostu i produkcji mleka. Zastosowanie mieszanki treściwej, pełnoporcjowej jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek dostarczania zwierzętom żywności odpowiedniej jakości. Standardy takie jak te opracowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe normy żywieniowe podkreślają znaczenie zbilansowanej diety w hodowli zwierząt, co przekłada się na efektywność produkcji oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 12

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Otręby

B. Ziemniaki

C. Siano

D. Zielonka

Otręby, siano i zielonka to pasze, które mają więcej białka niż ziemniaki, co czasami wprowadza w błąd odnośnie ich wartości odżywczej. Otręby, jako odpad z przemysłu zbożowego, mają białka 12-15%. To dobre źródło błonnika i minerałów, ale ważne, żeby patrzeć na całą dietę. Siano, czyli suszona trawa, ma białko w granicach 8-12%, więc też jest opcją dla zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Zielonka, jako świeża pasza, potrafi mieć nawet 15% białka, w zależności od rośliny i etapu wzrostu. Ludzie często mylą te pasze z ziemniakami, bo mają różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. Kluczowe jest, żeby nie zakładać, że wszystkie pasze są równe pod względem jakości białka. Dlatego warto robić analizy składników odżywczych, by dostosować diety zwierząt do ich potrzeb. Niezrozumienie różnic w białku może prowadzić do problemów ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 13

Zgodnie z klasyfikacją EUROP, tusza wieprzowa wyróżniająca się najwyższą ilością mięsa otrzymuje oznaczenie

A. R

B. P

C. E

D. U

Odpowiedź E oznacza, że tusza wieprzowa posiada najwyższą zawartość mięsa w stosunku do innych klas. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ocenia jakość tusz w zależności od zawartości mięsa, gdzie E reprezentuje najwyższą jakość. W praktyce, tusze klasy E są preferowane w handlu, ponieważ zapewniają nie tylko większy zysk dla producentów, ale także lepsze walory smakowe i odżywcze dla konsumentów. Na przykład, w przemyśle gastronomicznym, mięso klasy E jest chętnie wykorzystywane do produkcji wysokiej jakości wędlin oraz innych przetworów mięsnych. Warto również pamiętać, że odpowiednia klasyfikacja tusz jest kluczowa dla utrzymania standardów jakości w branży mięsnej, co z kolei wpływa na reputację producentów i zaufanie konsumentów. Zrozumienie systemu klasyfikacji EUROP jest istotne dla każdego, kto pracuje w obszarze przetwórstwa mięsnego lub handlu mięsem, gdyż pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zakupu i sprzedaży produktów.

Pytanie 14

Kość sitowa należy do kości

A. nadgarstka

B. głowy

C. przedramienia

D. miednicy

Kość sitowa, znana jako os ethmoidale, jest kluczowym elementem czaszki, który odgrywa istotną rolę w strukturze głowy. Jest to kość nieparzysta, która znajduje się w przedniej części czaszki, między oczodołami a jamą nosową. Oprócz wspierania struktury nosa, kość sitowa jest istotna dla przesyłania węchu, ponieważ zawiera blaszkę sitową, przez którą przechodzą włókna nerwu węchowego. Kość ta ma także wpływ na kształt i funkcjonowanie zatok przynosowych, co jest istotne w kontekście zdrowia i komfortu górnych dróg oddechowych. Wiedza na temat anatomicznych i funkcjonalnych właściwości kości sitowej jest niezbędna w praktyce medycznej, szczególnie w otorynolaryngologii, gdzie diagnostyka i leczenie schorzeń związanych z zatokami oraz zapalenia błony śluzowej nosa są kluczowe. Dobre zrozumienie anatomii kości sitowej pozwala na efektywniejsze planowanie zabiegów chirurgicznych, takich jak endoskopowa chirurgia zatok, co jest zgodne z aktualnymi standardami medycznymi.

Pytanie 15

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynsekcja

B. deratyzacja

C. dekornizacja

D. dezynfekcja

Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.

Pytanie 16

Określ temperaturę krytyczną, powyżej której plemniki buhaja ulegną gwałtownemu uszkodzeniu, na przykład podczas wydobywania nasienia z pojemnika.

A. –130°C

B. –150°C

C. –190°C

D. –170°C

Temperatura graniczna –130°C jest kluczowym punktem, powyżej którego plemniki buhaja mogą ulec szybkiej degradacji w trakcie wyjmowania nasienia z kontenera. W praktyce, przechowywanie komórek jajowych i plemników w ciekłym azocie (nawet w temperaturach sięgających –196°C) ma na celu ich długoterminową konserwację. W momencie wyjmowania nasienia, należy zminimalizować czas, w którym plemniki znajdują się w temperaturze wyższej niż –130°C. Warto zauważyć, że przy takich temperaturach, komórki zaczynają doświadczać nieodwracalnych uszkodzeń błon komórkowych, co prowadzi do ich śmierci. Dobrą praktyką jest szybkie przenoszenie nasienia do medium transportowego, które utrzymuje niską temperaturę. W sektorze hodowli zwierząt, świadome zarządzanie tym procesem jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości nasienia, co z kolei wpływa na efektywność rozmnażania i hodowli. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się biotechnologią reprodukcyjną, które podkreślają znaczenie precyzyjnych warunków przechowywania i transportu komórek.

Pytanie 17

Najlepsze warunki dla przyjaznego zachowania zwierząt hodowlanych tworzy

A. opieka nad młodym

B. zbilansowana dieta

C. określenie hierarchii w stadzie

D. zapewnienie dobrostanu

Zapewnienie dobrostanu zwierząt gospodarskich jest kluczowym elementem ich przyjaznego zachowania. Dobrostan definiuje się jako stan, w którym zwierzęta żyją w warunkach sprzyjających ich zdrowiu, dobroci oraz ogólnym samopoczuciu. Obejmuje to aspekty takie jak dostęp do odpowiedniego pokarmu, wody, schronienia, a także możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Przykłady dobrych praktyk obejmują tworzenie przestrzeni, w której zwierzęta mogą się swobodnie poruszać, a także zapewnienie im odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Właściwe podejście do dobrostanu zwierząt sprzyja ich zrównoważonemu rozwojowi, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne, np. w hodowli bydła mięsnego czy mlecznego, gdzie stres zwierząt może negatywnie wpływać na jakość mięsa i mleka. Ponadto, zgodność z normami dobrostanu, takimi jak te ustalone przez Organizację Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), nie tylko promuje etyczne traktowanie zwierząt, ale także zwiększa zaufanie konsumentów do produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 18

Sprzedaż zwierząt powinna być rozważona w sytuacji, gdy bilans pasz jest

A. zrównoważony

B. zerowy

C. ujemny

D. dodatni

Decyzja o sprzedaży zwierząt w sytuacji bilansu pasz ujemnego to kluczowy element zarządzania hodowlą zwierząt. Bilans pasz ujemny oznacza, że ilość dostępnych pasz jest niewystarczająca w stosunku do potrzeb zwierząt, co może prowadzić do niedożywienia, a w konsekwencji do obniżenia wydajności produkcyjnej i zdrowotnej stada. W praktyce, hodowcy powinni regularnie monitorować zasoby paszowe oraz ich zużycie, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w momencie, gdy bilans staje się negatywny. Na przykład, jeżeli zauważymy, że stado wykazuje objawy niedożywienia, takie jak spadek masy ciała lub obniżona wydajność mleczna, powinniśmy rozważyć sprzedaż części zwierząt, aby dostosować ich liczbę do dostępnych zasobów. W branży hodowlanej stosuje się również różne techniki zarządzania paszami, takie jak planowanie sezonowe, które mogą pomóc w unikaniu sytuacji kryzysowych. Warto także zaznaczyć, że podjęcie decyzji o sprzedaży zwierząt w przypadku bilansu ujemnego jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania hodowlą, których celem jest utrzymanie dobrostanu zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 19

Zgodnie z "Normami żywienia" zapotrzebowanie kur niosek wynosi: 16,5% białka ogólnego oraz 2700 kcal energii metabolicznej na 1 kg paszy pełnowartościowej. Kura zjada dziennie od 100 do 120 g paszy. Jaką minimalną ilość białka spożywa stado składające się z 50 kur?

A. 990

B. 5000

C. 6000

D. 825

Prawidłowa odpowiedź wynika z analizy norm żywieniowych dla kur niosek. Kura, zgodnie z 'Normami żywienia', wymaga 16,5% białka ogólnego w jednej kilogramie paszy. Przy założeniu, że każda kura pobiera od 100 do 120 g paszy dziennie, weźmy średnią wartość, czyli 110 g. Dla stada 50 kur, całkowita dzienna konsumpcja paszy wynosi 50 kur x 110 g = 5500 g. Następnie, aby obliczyć ilość białka, należy pomnożyć całkowitą masę paszy przez procent białka: 5500 g x 16,5% = 907,5 g. W praktyce skupiamy się na minimalnym spożyciu, więc przyjmując założenie, że stado powinno mieć co najmniej 825 g białka, jest to zgodne z zaleceniami. Przestrzeganie norm żywieniowych jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej kur, co wpływa na jakość jaj oraz ogólny stan stada.

Pytanie 20

Gdy bilans zapasów jest dodatni, decyzja może być podjęta, aby

A. dokupić pasze i sprzedać zwierzęta

B. sprzedać pasze

C. dokupić pasze

D. sprzedać zwierzęta

Zarządzanie bilansami pasz w hodowli zwierząt wymaga ścisłej analizy i zrozumienia, jakie konsekwencje niesie za sobą podejmowanie niewłaściwych decyzji. Zamiast sprzedawać pasze lub dokupywać je, niektórzy mogą błędnie sądzić, że konieczne jest dokupienie paszy, gdy bilans pasz jest dodatni. Tego typu podejście jest mylące, ponieważ dodatni bilans oznacza, że mamy zapas pasz, co w praktyce nie wymaga ich zakupu. Takie działania mogą prowadzić do zbędnych wydatków, które obciążają budżet gospodarstwa, a także do problemów z przechowywaniem nadwyżek pasz, które mogą ulegać zepsuciu. Inna nieprawidłowa koncepcja dotyczy sprzedaży zwierząt. Jeżeli bilans pasz jest dodatni, nie ma potrzeby, aby wprowadzać zmiany w obsadzie stada, co może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji zwierzęcej. Im większa jest liczba zwierząt, tym większa jest produkcja mleka lub mięsa, co z kolei przynosi wyższe przychody. Dlatego decyzja o sprzedaży zwierząt w sytuacji, gdy bilans jest dodatni, jest niewłaściwa. Często błędne rozumienie tych kwestii wynika z braku wiedzy na temat zarządzania paszami i ich wpływu na efektywność ekonomiczną gospodarstwa. Kluczowe jest, aby podejmować decyzje na podstawie analizy rzeczywistych potrzeb żywieniowych stada oraz aktualnej sytuacji rynkowej, a nie na podstawie domysłów czy przekonań. Zachowanie równowagi pomiędzy dostępnością pasz a potrzebami stada jest niezbędne dla zapewnienia zrównoważonej produkcji i optymalizacji kosztów.

Pytanie 21

Korzenie buraków, które mają być używane do karmienia bydła, powinny być

A. oczyszczone i pokrojone.

B. oczyszczone i całe.

C. oczyszczone.

D. pokrojone.

Odpowiedź "oczyszczone i rozdrobnione" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie korzeni buraków do skarmiania bydła powinno obejmować zarówno oczyszczenie, jak i rozdrobnienie. Oczyszczenie buraków jest kluczowe, aby usunąć zanieczyszczenia, takie jak gleba, kamienie czy resztki roślinne, które mogą być szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Rozdrobnienie buraków zwiększa ich dostępność dla bydła, ułatwiając trawienie i przyswajanie składników odżywczych. W praktyce, buraki mogą być poddawane procesowi szatkowania lub mielenia, co nie tylko poprawia ich strawność, ale również może zwiększyć smakowitość paszy. Standardy dotyczące skarmiania bydła zalecają, aby pasze były przygotowane w sposób zapewniający ich bezpieczeństwo i wysoką jakość. W przypadku buraków, ich właściwe przygotowanie jest kluczowe dla optymalizacji procesu żywienia i maksymalizacji wydajności zwierząt.

Pytanie 22

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

B. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

C. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

D. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Pytanie 23

W układzie oddechowym można zaobserwować worki powietrzne

A. królika

B. krowy

C. kury

D. konia

Worki powietrzne są charakterystycznym elementem układu oddechowego ptaków, w tym kur. To właśnie one umożliwiają nieprzerwaną wymianę powietrza, co jest kluczowe dla efektywności ich oddychania. Układ oddechowy ptaków jest znacznie bardziej skomplikowany niż u ssaków, a worki powietrzne pełnią rolę w systemie wentylacyjnym, który zapewnia stały przepływ świeżego powietrza przez płuca. Kiedy ptak wdycha powietrze, nie tylko napełnia płuca, ale także rozprzestrzenia powietrze do worków powietrznych. W procesie wydechu powietrze wydobywa się z worków powietrznych, co pozwala na ciągłe dostarczanie tlenu do organizmu. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne w kontekście hodowli ptaków, ponieważ zdrowe funkcjonowanie układu oddechowego wpływa na ich wydajność i ogólne zdrowie. Przykładowo, w hodowli kur nieprawidłowe działanie worków powietrznych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego, co jest zagrożeniem dla całej produkcji jaj.

Pytanie 24

Jakie urządzenie jest używane do mierzenia prędkości powietrza w budynkach inwentarskich?

A. luksomierz

B. manometr

C. anemometr

D. higrometr

Higrometr, manometr i luksomierz to urządzenia, które z różnych powodów nie są odpowiednie do pomiaru prędkości przepływu powietrza. Higrometr mierzy wilgotność powietrza, co jest istotnym parametrem, jednak nie dostarcza informacji na temat prędkości przepływu powietrza, co jest kluczowe w kontekście budynków inwentarskich. Z kolei manometr to instrument używany do pomiaru ciśnienia gazów lub cieczy, a jego zastosowanie w pomiarach związanych z przepływem powietrza jest ograniczone. Może on wskazywać na różnice ciśnień w systemach wentylacyjnych, co nie jest tym samym, co bezpośredni pomiar prędkości przepływu. Luksomierz natomiast mierzy natężenie oświetlenia, co również nie ma związku z przepływem powietrza. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów pomiarów z ich funkcjami. W kontekście zarządzania powietrzem w budynkach inwentarskich, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale żaden z wymienionych nie jest przeznaczony do pomiaru prędkości przepływu powietrza, co czyni anemometr jedynym właściwym wyborem.

Pytanie 25

Koza wykazuje oznaki niepokoju, wydaje dźwięki, porusza ogonem, unosi włosy na grzbiecie, często oddaje mocz w niewielkich ilościach, a po dotyku w okolicy lędźwiowej może reagować za pomocą wygięcia grzbietu lub przykucnięcia. W oparciu o te symptomy można ocenić, że koza jest

A. w rui

B. chora

C. nerwowa

D. złośliwa

Prawidłowa odpowiedź to 'w rui', ponieważ opisane objawy kozy są typowe dla zwierząt w okresie rui. Ruja to faza cyklu reprodukcyjnego, w której zwierzęta wykazują zwiększoną aktywność hormonalną, co prowadzi do zachowań takich jak pobekiwanie, merdanie ogonem oraz nadmierne oddawanie moczu. W tym czasie kozy mogą być bardziej wrażliwe na dotyk, co objawia się wygięciem grzbietu lub chęcią przykucnięcia. Przykładowo, podczas rutynowych obserwacji stada, hodowcy mogą zauważyć, że kozy w rui często przebywają w pobliżu innych zwierząt, co jest efektem ich instynktownej potrzeby łączenia się z partnerami do rozrodu. Znajomość objawów rui jest kluczowa dla hodowców, ponieważ pozwala na planowanie krycia oraz optymalne zarządzanie populacją. Standardy branżowe rekomendują regularne monitorowanie zachowań zwierząt, co umożliwia szybsze identyfikowanie okresów rui i odpowiednie działania, takie jak wprowadzenie do stada samców.

Pytanie 26

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych kiszonych.

B. suszonych.

C. gotowanych.

D. surowych.

Niestety, stwierdzenie, że parowane, suszone czy kiszone ziemniaki są dobre dla świń, jest błędne. Parowanie to jedna z metod, która neutralizuje toksyczne substancje, jak solanina, przez co przetworzone ziemniaki są znacznie lepsze do karmienia świń. Suszone ziemniaki mogą być ok, ale muszą być odpowiednio przetworzone, żeby uniknąć problemów zdrowotnych. Często popełniamy błąd, myśląc, że te formy ziemniaków są niebezpieczne, a to przez niewiedzę o procesie ich obróbki i jak to wpływa na ich skład chemiczny oraz wartość odżywczą. Surowe ziemniaki to duże ryzyko dla zdrowia zwierząt, więc to, co wchodzą do diety świń, trzeba bardzo starannie przemyśleć i stosować zgodnie z przepisami bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Aby wyeliminować zagrożenia w pomieszczeniach inwentarskich, takie jak muchy, meszki czy komary, należy wykonać zabieg

A. dezaktywacji

B. dezynsekcji

C. dezynfekcji

D. deratyzacji

Dezynsekcja to proces eliminacji owadów, takich jak muchy, meszki i komary, które mogą stanowić poważne zagrożenie w pomieszczeniach inwentarskich. Odpowiednie działania w zakresie dezynsekcji są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa żywności oraz ochrony przed chorobami przenoszonymi przez owady. W praktyce, dezynsekcja może obejmować wykorzystanie środków chemicznych, pułapek oraz metod fizycznych, takich jak wentylacja czy odpowiednie zabezpieczenie pomieszczeń. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) oraz lokalne normy sanitarno-epidemiologiczne, wskazują na konieczność regularnego przeprowadzania dezynsekcji w miejscach, gdzie przebywają zwierzęta lub jest przechowywana żywność. Przykładowo, stosowanie insektycydów musi być zgodne z zaleceniami producenta oraz być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo procesu. Wiedza na temat biologii owadów oraz ich cyklu rozwojowego pozwala na bardziej efektywne planowanie zabiegów dezynsekcyjnych.

Pytanie 30

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 42 dni od narodzin

B. 21 dni od narodzin

C. 35 dni od narodzin

D. 28 dni od narodzin

Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.

Pytanie 31

Zabieg przycinania kiełków przeprowadza się

A. u cieląt

B. u źrebiąt

C. u prosiąt

D. u jagniąt

Zabieg skracania kiełków, znany również jako przycinanie lub obcinanie kiełków, jest zalecany szczególnie u prosiąt. Kiełki zębowe prosiąt mogą powodować szereg problemów zdrowotnych, zarówno dla zwierząt, jak i dla ich opiekunów. Długie kiełki mogą prowadzić do urazów wewnętrznych podczas ssania mleka, co potencjalnie może zagrażać ich życiu. Obcinanie kiełków należy wykonywać w odpowiednim wieku, zazwyczaj w ciągu kilku pierwszych dni życia prosięcia, aby zminimalizować stres i ryzyko powikłań. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych standardem stało się wykonywanie tego zabiegu w ciągu pierwszych 3-5 dni po porodzie, co pozwala na szybkie i bezproblemowe gojenie ran. Warto również zauważyć, że zabieg ten powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobrostan prosiąt oraz zgodność z normami weterynaryjnymi. Takie działania są zgodne z zasadami dobrego traktowania zwierząt i pomagają w zapobieganiu poważnym problemom zdrowotnym.

Pytanie 32

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. program hodowlany

B. selekcja

C. postęp w hodowli

D. ulepszanie genetyczne

Program hodowlany to zorganizowany zestaw działań ukierunkowanych na poprawę cech genetycznych zwierząt w danej populacji. Obejmuje on selekcję osobników, planowanie krzyżówek oraz monitorowanie postępów w doskonaleniu pożądanych cech. Przykładem zastosowania programu hodowlanego może być hodowla bydła mlecznego, gdzie hodowcy starają się wyselekcjonować osobniki o wysokiej wydajności mlecznej, odporności na choroby oraz dobrych cechach pokroju. W praktyce, programy takie są oparte na badaniach genetycznych, które pozwalają na zidentyfikowanie genów związanych z pożądanymi cechami. Dobrze zaprojektowany program hodowlany uwzględnia także aspekty etyczne oraz zrównoważony rozwój, co jest zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi, jak np. zasady dobrostanu zwierząt. Efektywne wykorzystanie programów hodowlanych prowadzi do zwiększenia wydajności produkcji oraz poprawy zdrowotności zwierząt, co przekłada się na korzyści ekonomiczne dla hodowców.

Pytanie 33

Żel inseminacyjny stosowany jest w celu

A. zwiększenia efektywności krycia

B. nadania rękawicom gładkości

C. wydłużenia cyklu rujowego

D. poprawy żywotności spermatozoidów

Żel inseminacyjny jest preparatem, którego głównym celem jest nadanie rękawicom stosowanym w procesie inseminacji odpowiedniej śliskości. Dzięki temu, podczas procedury, możliwe jest precyzyjne i komfortowe wprowadzenie narzędzi do układu rozrodczego samicy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów tkanek oraz zapewnienia lepszego prowadzenia inseminacji. W praktyce, stosowanie żelu zwiększa skuteczność zabiegów inseminacyjnych poprzez poprawę przyczepności oraz zwiększenie mobilności plemników, co jest niezbędne w procesie zapłodnienia. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego żelu powinien opierać się na normach jakościowych, takich jak odpowiednia pH, osmolalność oraz brak szkodliwych substancji chemicznych, które mogłyby negatywnie wpływać na plemniki. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zastosowanie żelu o właściwej konsystencji może znacząco zwiększyć efektywność krycia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W związku z tym, stosowanie odpowiednich żeli inseminacyjnych jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim efektywności zabiegów rozrodczych.

Pytanie 34

Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy w okresie laktacji, przy stosowaniu 200 g/szt./dzień?

A. 20 dni

B. 15 dni

C. 30 dni

D. 25 dni

Odpowiedź 15 dni jest prawidłowa, ponieważ obliczenia są oparte na dokładnych danych dotyczących zapotrzebowania klaczy w okresie laktacji. Klacze w tym okresie wymagają specjalistycznej diety, w tym odpowiedniej dawki minerałów. W przypadku pięciu klaczy, każda z nich potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie, co daje łącznie 1000 g (czyli 1 kg) dziennie dla wszystkich pięciu klaczy. Posiadając 15 kg mieszanki, dzielimy tę wartość przez dzienne zapotrzebowanie. 15 kg to 15000 g, więc 15000 g / 1000 g = 15 dni. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce hodowlanej, aby zapewnić zdrowie i wydajność zwierząt. Utrzymanie odpowiedniego poziomu witamin i minerałów w diecie klaczy w okresie laktacji jest niezbędne dla ich dobrego stanu zdrowia oraz jakości mleka, co ma bezpośredni wpływ na wzrost i rozwój źrebiąt. Warto zwrócić uwagę na to, że niedobory minerałów mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego precyzyjne obliczenia są nieocenione w praktyce żywienia zwierząt.

Pytanie 35

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

B. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

C. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

D. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

Prawidłowa kolejność odcinków jelita grubego u kota, jaką stanowią jelito ślepe, okrężnica oraz jelito proste, jest zgodna z anatomią układu pokarmowego tych zwierząt. Jelito ślepe, znajdujące się tuż za jelitem cienkim, pełni kluczową rolę w procesach fermentacji niestrawionych resztek pokarmowych, co pozwala na efektywne wchłanianie substancji odżywczych. Okrężnica, będąca kolejnym odcinkiem, odpowiada za dalsze wchłanianie wody oraz elektrolitów, co jest istotne dla utrzymania odpowiedniego stanu hydratacji organizmu. Ostatecznie, jelito proste pełni funkcję transportową, prowadząc do wydalenia resztek pokarmowych. Zrozumienie tej kolejności jest istotne nie tylko dla weterynarii, ale także dla właścicieli kotów, którzy pragną zapewnić swoim pupilom zdrową dietę i wsparcie w przypadku problemów z układem pokarmowym. Właściwe zrozumienie anatomicznych relacji w układzie pokarmowym jest także niezbędne w kontekście diagnostyki i leczenia chorób jelitowych.

Pytanie 36

Jak długo trwa okres ciąży u klaczy?

A. 9 miesięcy

B. 11 miesięcy

C. 10 miesięcy

D. 5 miesięcy

Czas trwania ciąży u klaczy jest często mylony z czasami ciąży innych zwierząt, co może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi takie jak 5, 9 czy 10 miesięcy są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki biologii koni. Przykładowo, 5 miesięcy to czas ciąży u wielu małych ssaków, ale nie u dużych zwierząt takich jak koniowate. Z kolei 9 miesięcy to typowy czas ciąży u ludzi i niektórych innych zwierząt, co może wprowadzać w błąd. Dodatkowo, 10 miesięcy jest bliską, lecz nadal niewłaściwą wartością, gdyż nie uwzględnia pełnego okresu, który wynosi średnio 11 miesięcy. Ważne jest, aby zrozumieć, że klacze mają dostosowany proces rozwoju płodowego do ich wielkości i specyficznych potrzeb. Każda niepoprawna odpowiedź prowadzi do niedoszacowania tego etapu w życiu klaczy, co może wpłynąć na decyzje hodowlane i zdrowotne. W praktyce hodowlanej, zrozumienie pełnego okresu ciąży jest kluczowe dla zapewnienia właściwej opieki i wsparcia dla klaczy, co w konsekwencji może wpłynąć na zdrowie i rozwój przyszłych źrebiąt. Błędy w oszacowaniu czasu ciąży mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania, co w dłuższej perspektywie może stanowić zagrożenie dla zarówno matki, jak i jej potomstwa.

Pytanie 37

Na jakie części dzieli się księga hodowlana?

A. część wstępną oraz główną

B. rejestry oraz główną część

C. rejestry oraz część wstępną

D. rozdziały oraz rejestry

Każda odpowiedź, która nie wskazuje na podział księgi hodowlanej na część wstępną i część główną, jest niepoprawna, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnej struktury tego dokumentu. Część wstępna pełni rolę informacyjną, zbierając kluczowe dane o hodowli, co nie zostało uwzględnione w sugestiach dotyczących rejestrów. Przykładowe odpowiedzi, które wskazują na rejestry jako kluczowy element podziału, pomijają istotność kontekstu i ogólnego zarysu hodowli. W praktyce, rejestry są subelementami, które mogą występować w ramach części głównej, ale nie stanowią one głównych kategorii podziału. Odpowiedzi wskazujące na rozdziały również nie uwzględniają rzeczywistej struktury księgi hodowlanej, która wymaga szczegółowego rozróżnienia pomiędzy wprowadzeniem a danymi zwierząt. Typowym błędem myślowym jest założenie, że elementy takie jak rejestry mogą pełnić tę samą funkcję co główne części księgi. W rzeczywistości, ich rola jest znacznie bardziej złożona i związana z organizacją informacji, a nie z ich podstawowym podziałem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że księga hodowlana jako dokument ma ściśle określoną strukturę, która jest zgodna ze standardami hodowlanymi i zasadami organizacji zabezpieczającymi integralność danych w hodowli.

Pytanie 38

Jaka jest minimalna przestrzeń kojca dla 3 kóz matek, z których każda ma dwa koźlęta, biorąc pod uwagę, że norma powierzchni dla kóz dorosłych wynosi co najmniej 1,5 m2 oraz dodatkowe 0,3 m2 dla koźlęcia ssącego?

A. 4,5 m2

B. 6,3 m2

C. 5,4 m2

D. 7,0 m2

Odpowiedź 6,3 m² jest prawidłowa, ponieważ obliczenie minimalnej powierzchni kojca dla trzech kóz matek z dwoma koźlętami każda opiera się na ustalonych normach dotyczących powierzchni utrzymywania kóz. Zgodnie z tymi normami, dla każdej dorosłej kozy potrzebne jest co najmniej 1,5 m². W przypadku trzech kóz matek, łączna powierzchnia wynosi 3 x 1,5 m² = 4,5 m². Dodatkowo, dla każdego koźlęcia ssącego wymagana jest powierzchnia 0,3 m². Ponieważ każda z matek ma dwa koźlęta, mamy 3 x 2 = 6 koźląt. W związku z tym wymagana powierzchnia dla koźląt to 6 x 0,3 m² = 1,8 m². Sumując te wartości, otrzymujemy: 4,5 m² (dla kóz matek) + 1,8 m² (dla koźląt) = 6,3 m². Przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz ich zdrowia. Dobry stan środowiska, w którym przebywają kozy, przyczynia się do ich lepszej produkcji mleka oraz ogólnej kondycji. W praktyce oznacza to, że hodowca powinien regularnie kontrolować i dostosowywać powierzchnię kojca do liczby zwierząt, aby spełniać wymogi dotyczące ich komfortu i zdrowia.

Pytanie 39

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Czepiec

B. Księgi

C. Żwacz

D. Trawieniec

Trawieniec, określany również jako żołądek właściwy przeżuwaczy, pełni kluczową rolę w procesie trawienia u tych zwierząt. Jest to ostatnia z czterech komór żołądka, która łączy się z jelitami. W przeciwieństwie do innych części żołądka przeżuwaczy, takich jak żwacz, czepiec i księgi, trawieniec jest odpowiedzialny za właściwe trawienie pokarmu przy użyciu enzymów i kwasu solnego. To tutaj następuje końcowy proces rozkładu białek i tłuszczów, co jest niezbędne do ich wchłaniania przez organizm. W praktyce, zdrowie trawieńca ma kluczowe znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia przeżuwaczy, a wszelkie zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kwasica żołądkowa. Właściwa dieta, która wspiera naturalne procesy trawienne, a także regularne kontrole weterynaryjne są niezbędne dla utrzymania zdrowia tego organu. W kontekście hodowli bydła, zrozumienie funkcji trawieńca i jego roli w układzie pokarmowym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą i profilaktyki chorób.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej