Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 15:58
  • Data zakończenia: 30 maja 2025 16:32

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Opracowanie materiału promocyjnego do ekspozycji na maszcie windera wymaga

A. przeszycia tunelu na tkaninie
B. wzmocnienia krawędzi kapitałką
C. nasączenia środkiem odpornym na działanie słońca
D. zainstalowania stalowych oczek
Przeszycie tunelu na tkaninie jest kluczowym procesem w przygotowaniu materiału reklamowego do ekspozycji na maszcie windera. Tworzenie tunelu umożliwia wprowadzenie masztu, co jest istotne dla stabilności i prawidłowego wyeksponowania reklamy. Użycie techniki przeszycia zapewnia trwałe połączenie, które lepiej znosi różnorodne warunki atmosferyczne, w tym silny wiatr. Dobre praktyki branżowe wskazują, że materiał powinien być wykonany z tkanin odpornych na działanie promieni UV, co także zwiększa jego żywotność. Przykładowo, w reklamach outdoorowych często stosuje się tkaniny poliestrowe z powłoką PVC, które nie tylko są elastyczne, ale również odporne na rozdarcia. Ponadto, przeszyty tunel pozwala na płynny ruch materiału na maszcie, co z kolei umożliwia optymalną ekspozycję reklamy oraz minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie materiału do zamocowania na maszcie windera ma fundamentalne znaczenie dla efektywności kampanii reklamowej.
Pytanie 2

Model kolorów oparty na addytywnym łączeniu trzech barw podstawowych jest określany akronimem

A. HSL
B. CIE
C. RGB
D. HSB
Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ model ten opiera się na addytywnym mieszaniu trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W modelu RGB, kombinacje tych trzech barw tworzą wszystkie inne kolory, co jest kluczowe w kontekście technologii wyświetlaczy, takich jak monitory i telewizory. Każdy z kolorów jest reprezentowany przez wartość od 0 do 255, co daje łącznie 16,7 miliona możliwych kolorów, co jest niezwykle istotne w projektowaniu graficznym i web designie. W praktyce, ten model jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach multimedialnych, od edytorów zdjęć po oprogramowanie do tworzenia wideo. Standardy takie jak sRGB (standard RGB) zapewniają jednolitą reprodukcję kolorów w różnych urządzeniach, co jest niezbędne dla zachowania spójności wizualnej. Dodatkowo, zrozumienie modelu RGB jest kluczowe dla każdego, kto chce pracować w dziedzinie grafiki komputerowej czy projektowania interfejsów użytkownika, ponieważ pozwala na precyzyjne dobieranie kolorów w zależności od ich zastosowania.
Pytanie 3

Na koszt przeprowadzenia procesu drukowania nakładu opakowań nie wpływa

A. forma wykończenia
B. kolorystyka towaru
C. metoda drukowania
D. gramatura materiału drukarskiego
Wybór technologii drukowania jest kluczowy dla jakości i efektywności procesu produkcji opakowań, a jego wpływ na koszty jest znaczący. Różne technologie, takie jak offset, fleksografia czy cyfrowy druk, mają odmienne wymagania dotyczące przygotowania produkcji oraz eksploatacji sprzętu. Na przykład druk offsetowy może być bardziej kosztowny w przypadku niskich nakładów, ponieważ wymaga przygotowania matryc, co podnosi koszty. Z kolei fleksografia jest bardziej efektywna przy wyższych nakładach, jednak jej zalety mogą być zdominowane przez wymagania dotyczące materiałów i farb. Kolorystyka produktu również odgrywa istotną rolę. Druk w pełnym kolorze wymaga użycia większej liczby farb, co zwiększa koszty, zarówno materiałowe, jak i robocizny, ze względu na potrzeby odpowiedniego ustawienia maszyn. Gramatura podłoża drukowego ma znaczenie w kontekście kosztów, ponieważ grubsze podłoża są zazwyczaj droższe i wymagają innego podejścia do druku, co wpływa na cenę finalnego produktu. Błędne wnioskowanie, że sposób wykończenia nie wpływa na koszt produkcji, może prowadzić do niedoszacowania wydatków na materiały dodatkowe, takie jak laminacja, tłoczenie czy uszlachetnienia, które mogą znacząco podnieść całkowity koszt realizacji zamówienia. Zrozumienie wszystkich tych aspektów jest niezbędne dla osiągnięcia efektywności kosztowej oraz optymalizacji procesów w branży produkcji opakowań.
Pytanie 4

Jak nazywa się strona tytułowa?

A. 1. strona czwórki tytułowej
B. 4. strona czwórki tytułowej
C. 3. strona czwórki tytułowej
D. 2. strona czwórki tytułowej
Strona tytułowa jest określana jako 4. strona czwórki tytułowej, ponieważ w kontekście publikacji, czwórka tytułowa składa się z czterech stron: okładki, strony tytułowej, strony dedykacji oraz strony z informacjami o wydawcy. Strona tytułowa pełni kluczową rolę w każdej publikacji, ponieważ to na niej umieszczane są fundamentalne informacje dotyczące tytułu, autora, wydania oraz ewentualnych współautorów. W praktyce, dobrze zaprojektowana strona tytułowa może wzbudzić zainteresowanie czytelnika i stanowić pierwszy krok w procesie sprzedaży książki. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), zalecają umieszczanie na stronie tytułowej nie tylko tytułu, ale także informacji o wydawnictwie oraz roku wydania, co zwiększa jej funkcjonalność. Ponadto, w przypadku publikacji akademickich, strona tytułowa może również zawierać logo instytucji, które ma na celu potwierdzenie autorytetu publikacji.
Pytanie 5

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 480 zł
B. 1 160 zł
C. 1 320 zł
D. 1 000 zł
Koszt składu 30-stronicowego tomiku wierszy można obliczyć, uwzględniając różnice w kosztach stron z ilustracjami i bez. Koszt składania jednej strony bez ilustracji wynosi 40 zł. Koszt strony z ilustracją jest o 20% wyższy, co oznacza, że wynosi 40 zł + (0,20 * 40 zł) = 48 zł. W tomiku znajduje się 15 stron z ilustracjami i 15 stron bez. Całkowity koszt składu można więc obliczyć w następujący sposób: (15 stron bez ilustracji * 40 zł) + (15 stron z ilustracjami * 48 zł) = 600 zł + 720 zł = 1320 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z praktykami przy tworzeniu publikacji, gdzie różne elementy składu mogą mieć różne koszty w zależności od użytych materiałów i technik. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla osób pracujących w branży wydawniczej i projektowej, ponieważ pozwala na dokładniejsze budżetowanie i przewidywanie kosztów produkcji. Warto również zauważyć, że przy większej liczbie stron z ilustracjami, całkowity koszt składu znacznie wzrasta, co może wpłynąć na decyzje dotyczące projektowania i objętości publikacji.
Pytanie 6

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 100 zł
B. 300 zł
C. 200 zł
D. 400 zł
Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z nieprecyzyjnego zrozumienia obliczeń związanych z kosztami produkcji. Osoby wybierające 100 zł mogą myśleć, że koszt złamania jednego arkusza A1 na A4 jest bezpośrednio powiązany z liczbą arkuszy A1, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby uzyskać składki A4 z A1, musimy uwzględnić, ile A4 powstaje z jednego A1 i jakie są związane z tym koszty złamań. Każdy arkusz A1 przekształca się w cztery arkusze A4, co oznacza, że całkowita liczba złamów potrzebnych do uzyskania 10 000 arkuszy A4 jest około czterokrotnie większa. Wybór 200 zł również ignoruje tę zależność, zakładając, że koszt przetwarzania nie wpływa na końcową cenę. Natomiast wybór 400 zł wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ sugeruje, że koszty wzrosły w sposób proporcjonalny, bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. W kontekście dobrych praktyk branżowych należy dokładnie analizować procesy produkcyjne i ich koszty, aby uniknąć strat finansowych oraz zapewnić efektywność operacyjną. Zrozumienie, jak liczba złamów przekłada się na koszty, jest kluczowe w planowaniu i zarządzaniu produkcją w sektorze poligraficznym.
Pytanie 7

Jakie tło w czerwonym logo firmy będzie najlepiej widoczne?

A. Fioletowe
B. Różowe
C. Zielone
D. Żółte
Zielone tło z czerwonym logo będzie naprawdę dobrze wyglądać, bo kolory mocno się kontrastują. Kontrast to taka ważna sprawa w projektowaniu wizualnym. Gdy patrzymy na kolory, czerwony i zielony się świetnie ze sobą łączą, co sprawia, że logo będzie lepiej widoczne. W praktyce, jeśli użyjesz zielonego tła, logo na pewno będzie bardziej zauważalne, co jest kluczowe w marketingu i budowaniu marki. Warto przy okazji korzystać z różnych narzędzi, jak palety kolorów czy programy do analizy kontrastu, żeby mieć pewność, że kolory są dostosowane do potrzeb różnych osób, które mogą mieć problemy ze wzrokiem. Taki sposób myślenia poprawia nie tylko wygląd, ale również sprawia, że treści są bardziej dostępne dla wszystkich.
Pytanie 8

W jakim oprogramowaniu zrealizujemy impozycję arkusza do druku?

A. Adobe Bridge
B. Distiller
C. Acrobat Reader
D. PDF Organizer
Acrobat Reader to program, który głównie służy do przeglądania PDF-ów, a nie do ich edytowania czy układania. Choć ma jakieś podstawowe opcje, jak drukowanie, to nie jest narzędzie, które pozwoli na ogarnięcie plików do druku w bardziej skomplikowany sposób. Często ludzie mylą Acrobat Reader z bardziej zaawansowanymi aplikacjami do edycji PDF, przez co mogą myśleć, że da się go użyć do rzeczy, które wymagają specjalnych funkcji. Adobe Bridge to z kolei narzędzie do zarządzania mediami, co pomaga w organizacji zdjęć, ale nie zostało stworzone z myślą o impozycji PDF-ów. Użytkownicy czasem mylą jego funkcje, co wprowadza w błąd. Distiller skupia się na konwersji plików PostScript do PDF, ale nie zajmuje się impozycją, co jest ważne przy przygotowywaniu do druku. Tak naprawdę PDF Organizer jest jedynym narzędziem, które naprawdę się w tym specjalizuje i pozwala na pracę według wymagań drukarskich, co czyni je potrzebnym dla profesjonalnych grafików i drukarzy.
Pytanie 9

Jaki jest czas potrzebny na wydrukowanie 10 000 płyt CD na cyfrowej maszynie pracującej z wydajnością 4 000 szt./h?

A. 2,5 h
B. 1 h
C. 4 h
D. 0,5 h
Aby obliczyć czas potrzebny na wydrukowanie 10 000 płyt CD przy użyciu maszyny cyfrowej o wydajności 4 000 sztuk na godzinę, należy zastosować proste równanie czasu, które opiera się na wydajności maszyny. Czas drukowania można obliczyć dzieląc całkowitą liczbę płyt przez wydajność maszyny. W tym przypadku: 10 000 płyt / 4 000 sztuk/h = 2,5 h. W praktyce oznacza to, że maszyna jest w stanie wydrukować 2 500 płyt w ciągu godziny, co przekłada się na 2,5 godziny potrzebne na zrealizowanie całego zlecenia. W branży produkcji cyfrowej, efektywność maszyn jest kluczowym wskaźnikiem, który pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz oszacowanie kosztów. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wydajności sprzętu oraz planowanie produkcji, aby zminimalizować przestoje i maksymalizować efektywność, co z kolei przekłada się na konkurencyjność firmy.
Pytanie 10

Nieprawidłowe ustawienie kątów rastra prowadzi do występowania na wydrukach zjawiska

A. rozmazania
B. zamazania
C. mory
D. smożenia
Mory są zjawiskiem optycznym, które polega na pojawianiu się zakłóceń w druku, co jest bezpośrednio związane z niewłaściwym ustawieniem kątów rastrowania. Kiedy dwa lub więcej rastrów o różnych kątach jest nakładanych na siebie, może dojść do interferencji, która prowadzi do powstawania regularnych wzorów, które są często niepożądane w druku. W przypadku druku offsetowego, standardowe kąty rastrowania wynoszą 0, 15, 45 i 75 stopni, co pozwala na minimalizację ryzyka powstawania mory. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na odpowiednim skonfigurowaniu ustawień w oprogramowaniu do prepress, aby zapewnić, że zastosowane kąty nie będą prowadzić do interferencji. Dbanie o właściwe ustawienia kątów rastrowania jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków, eliminując problemy z estetyką i czytelnością materiałów drukowanych. W branży graficznej stosuje się również techniki takie jak podział rastra, aby jeszcze bardziej zredukować ryzyko pojawienia się mory.
Pytanie 11

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. rastryzacja
B. lokalizacja
C. impozycja
D. dopasowanie
Impozycja to proces, który polega na rozmieszczaniu użytków graficznych na arkuszu drukarskim w taki sposób, aby maksymalnie wykorzystać przestrzeń i zminimalizować straty materiału. W praktyce oznacza to, że projektant lub operator maszyny drukarskiej musi uwzględnić różne czynniki, takie jak rozmiar finalnego produktu, rodzaj i gramatura papieru, a także technologię druku. Dobre praktyki w impozycji obejmują stosowanie programów graficznych, które pozwalają na wizualizację i optymalizację układu użytków. Przykładem zastosowania impozycji może być przygotowanie arkusza z różnymi formatami etykiet, gdzie każda etykieta jest zaprojektowana tak, aby jak najlepiej pasowała do reszty układu. W branży stosuje się także standardy, takie jak ISO 12647, które regulują proces druku, w tym impozycję, aby zapewnić wysoką jakość i spójność kolorystyczną wydruków. Właściwa impozycja wpływa na efektywność produkcji oraz na koszty, dlatego jest kluczowym etapem w procesie graficznym.
Pytanie 12

Jaki będzie koszt jednostronnego zadrukowania arkusza w jednym kolorze na pełnoformatowej maszynie offsetowej, jeśli jego cena wynosi 8 groszy? Ile będzie kosztować druk 20 000 jednokolorowych plakatów formatu B2?

A. 1 600 zł
B. 80 zł
C. 800 zł
D. 200 zł
Koszt jednostronnego zadrukowania arkusza w jednym kolorze na pełnoformatowej maszynie offsetowej wynosi 8 groszy. Aby obliczyć całkowity koszt wydruku 20 000 jednokolorowych plakatów formatu B2, należy najpierw określić liczbę arkuszy potrzebnych do wydrukowania tych plakatów. Format B2 ma wymiary 500 mm x 707 mm, a standardowy arkusz offsetowy ma wymiary 1000 mm x 700 mm. Z jednego arkusza można uzyskać dwa plakaty B2 (jeden na górze, drugi na dole). Zatem, aby wydrukować 20 000 plakatów, potrzebujemy 10 000 arkuszy (20 000 / 2 = 10 000). Jeśli koszt jednostronnego zadrukowania jednego arkusza wynosi 8 groszy, to całkowity koszt wyniesie 10 000 arkuszy x 0,08 zł = 800 zł. W praktyce, tego typu obliczenia są kluczowe w branży poligraficznej, pozwalając na precyzyjne planowanie budżetu oraz optymalizację kosztów produkcji. Warto pamiętać, że dokładne określenie kosztów druku przyczynia się do efektywnego zarządzania projektami graficznymi oraz realizacji zamówień klienta.
Pytanie 13

Który z podanych programów jest przeznaczony do realizacji impozycji użytków?

A. PuzzleFlow Organizer
B. AutoCAD
C. Adobe Premiere
D. Adobe InDesign
PuzzleFlow Organizer to dedykowane oprogramowanie, które umożliwia efektywną impozycję użytków, co jest kluczowym procesem w przygotowywaniu materiałów drukarskich. Impozycja polega na odpowiednim rozmieszczeniu elementów graficznych na arkuszu, aby maksymalnie wykorzystać przestrzeń i zminimalizować odpady. W praktyce, korzystając z PuzzleFlow Organizer, projektanci mogą łatwo układać różne formaty dokumentów, co jest szczególnie przydatne w przypadku zleceń druku offsetowego. Oprogramowanie to obsługuje różne formaty plików, co pozwala na integrację z innymi narzędziami graficznymi. Dobre praktyki w zakresie impozycji obejmują umiejętność dostosowywania marginesów, układania użytków w sposób zapewniający optymalne cięcie oraz wykorzystanie kolorów i typografii zgodnie z wytycznymi branżowymi. PuzzleFlow Organizer jest również zgodny z normami, takimi jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość wydruku i zgodność z wymaganiami technicznymi drukarni.
Pytanie 14

Podczas produkcji ulotki w kolorystyce 2 + 2 przy zastosowaniu metody odwracania przez margines boczny, jaki będzie koszt jednostkowy ulotki w porównaniu do drukowania z 4 form drukowych?

A. pozostanie bez zmian
B. nie da się przewidzieć
C. zwiększy się
D. zmniejszy się
Stwierdzenie, że koszt jednostkowy ulotki pozostanie bez zmian, jest błędne, ponieważ ignoruje fundamentalne zasady efektywności kosztowej w druku. Każda forma drukowa wiąże się z kosztami przygotowania, które są jednorazowe, ale rozkładają się na ilość wyprodukowanych egzemplarzy. W przypadku drukowania ulotki w technologii 2 + 2, zmniejszenie liczby form prowadzi do mniejszych kosztów stałych przypadających na każdą jednostkę produktu. Z kolei opcja, że koszt wzrośnie, również jest nieprawidłowa; taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, gdyby np. zmieniała się jakość materiałów lub technologia, ale opisany proces nie implikuje takich zmian. Zwiększenie kosztów jednostkowych byłoby możliwe jedynie przy dodatkowych wymaganiach dotyczących jakości druku lub specyfikacji, które nie były uwzględnione w pytaniu. Odpowiedź sugerująca, że nie da się przewidzieć kosztów jednostkowych, również pomija kluczowe aspekty analizy kosztów w poligrafii. Na każdym etapie produkcji można i należy przeprowadzać analizy kosztowe, aby przewidzieć i zoptymalizować wydatki. Dlatego, aby skutecznie zarządzać procesem drukowania i unikać nieporozumień, ważne jest zrozumienie wpływu liczby form na całkowity koszt produkcji.
Pytanie 15

Jakie procesy technologiczne wyróżniają się w cyfrowym przygotowaniu materiałów do druku offsetowego?

A. Adiustacja, naświetlanie negatywów, klasyczny montaż, kopiowanie stykowe
B. Łamanie, generowanie pliku PDF, naświetlanie form drukowych CtF, drukowanie wypukłe
C. Skanowanie, łamanie tekstu, grawerowanie formy drukowej, drukowanie wklęsłe
D. Obróbka grafiki, łamanie tekstu, rastrowanie, naświetlanie form drukowych CtP
Poprawna odpowiedź obejmuje cztery kluczowe operacje technologiczne, które są niezbędne w cyfrowym przygotowaniu prac do drukowania offsetowego. Obróbka grafiki polega na dostosowywaniu obrazów, kolorów i tekstów w celu uzyskania pożądanych efektów wizualnych przed przeniesieniem projektu na formę drukową. Łamanie publikacji to proces układania tekstu i grafiki w sposób, który zapewnia estetyczny i funkcjonalny układ na stronie. Rastrowanie to konwersja obrazów wektorowych na obrazy rastrowe, co jest kluczowe dla przygotowania odpowiednich plików do druku. Naświetlanie form drukowych CtP (Computer to Plate) oznacza bezpośrednie przenoszenie cyfrowego obrazu na formę drukową, co zwiększa dokładność i efektywność produkcji. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zapewniają wysoką jakość druku oraz minimalizują błędy, co jest niezwykle istotne w procesach produkcyjnych w poligrafii. Przykładem praktycznego zastosowania jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe dla uzyskania satysfakcji klienta.
Pytanie 16

Grafiki wektorowej nie można stworzyć w aplikacji

A. Illustrator
B. Inkscape
C. PostScript
D. Corel Draw
PostScript to język opisu strony, który jest używany do definiowania grafiki wektorowej, jednak sam w sobie nie jest programem graficznym. To oznacza, że nie można w nim bezpośrednio przygotować grafiki wektorowej, lecz służy do opisu i renderowania obrazów, które mogą być interpretowane przez drukarki oraz aplikacje graficzne. Przykładowo, dokumenty zapisane w formacie PostScript mogą być używane w profesjonalnym druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Zastosowanie PostScript w workflow druku pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej. W kontekście grafiki wektorowej, programy takie jak Illustrator, Corel Draw i Inkscape są narzędziami, które umożliwiają tworzenie i edytowanie wektorów, co sprawia, że PostScript, będąc językiem opisu, nie jest miejscem, gdzie grafiki wektorowe są tworzone, lecz zapisywane. Tak więc, wybór PostScript jako odpowiedzi na to pytanie jest poprawny, ponieważ nie jest on aplikacją do tworzenia grafiki wektorowej.
Pytanie 17

Ile kilogramów papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 200 g/m2 jest potrzebne do zrealizowania 16 000 wydruków w formacie B5?

A. 120
B. 140
C. 80
D. 100
Aby obliczyć ilość papieru potrzebną do wydrukowania 16 000 druków formatu B5, należy najpierw określić pole powierzchni jednego druku. Format B5 ma wymiary 176 x 250 mm, co daje pole 0,044 m². Przy 16 000 drukach, całkowita powierzchnia wynosi 16 000 x 0,044 m² = 704 m². Znamy także gramaturę papieru, która wynosi 200 g/m², co oznacza, że każdy m² papieru waży 200 gramów. Żeby obliczyć całkową wagę potrzebnego papieru, mnożymy pole powierzchni przez gramaturę: 704 m² x 200 g/m² = 140 800 g, co daje 140,8 kg, zaokrąglając do 140 kg. W kontekście branżowym, zrozumienie gramatury papieru jest kluczowe przy planowaniu produkcji oraz obliczaniu kosztów druku. Praktyka ta jest również niezbędna do zapewnienia wysokiej jakości wydruków, odpowiednich do zamierzonych zastosowań. Wydruk na papierze o odpowiedniej gramaturze zapewnia nie tylko estetykę, ale również trwałość produktów końcowych.
Pytanie 18

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. A3
B. SRA3
C. C3
D. RA3
Wybór innych opcji, takich jak A3, C3 czy RA3, opiera się na niewłaściwym zrozumieniu klasyfikacji formatów papieru. Format A3, choć popularny w druku, ma wymiary 297 x 420 mm, co jest znacząco mniejsze niż wymagane 320 x 450 mm. Użycie A3 do oznaczenia tego formatu prowadzi do niedopasowania i problemów w realizacji projektów, które wymagają precyzyjnych wymiarów. C3 jest również błędnym wyborem, ponieważ odnosi się do formatu kopert, a nie papieru. Natomiast RA3 to również inny format, który jest przeznaczony do druku, ale jego wymiary to 305 x 430 mm, co również nie odpowiada wymaganym wymiarom 320 x 450 mm. Typowe błędy myślowe w takich przypadkach obejmują utożsamianie formatów z ich przeznaczeniem, a także mylenie standardów papieru ISO z innymi specyfikacjami. Zrozumienie, że każdy z tych formatów ma swoje konkretne zastosowania i wymiary, jest kluczowe dla skutecznej pracy w branży graficznej i druku. Wiedza na temat właściwego formatu papieru jest niezbędna, aby uniknąć problemów w produkcji, jak również zapewnić odpowiednie przygotowanie materiałów do druku.
Pytanie 19

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. surowców
B. marży
C. amortyzacji
D. wynagrodzeń
Wynagrodzenie, materiały i amortyzacja to kluczowe składniki kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. Wynagrodzenie odnosi się do pensji pracowników, którzy uczestniczą w procesie produkcyjnym i jest bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Koszty materiałów obejmują wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji, takie jak papier, tusz czy inne komponenty. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztów zakupu maszyn i urządzeń na ich przewidywaną żywotność, co również jest istotnym elementem kalkulacji kosztów produkcji. Błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, takich jak nadmierne zwiększenie ceny sprzedaży w celu pokrycia kosztów, które w rzeczywistości nie powinny być wliczane do kosztów wytworzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że marża to zysk po odliczeniu kosztów, a nie ich część składowa. Zwracając uwagę na te różnice, można uniknąć typowych błędów, które mogą zagrażać rentowności firmy. W praktyce, stosowanie precyzyjnych definicji i standardów dotyczących kosztów produkcji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w branży poligraficznej.
Pytanie 20

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 20°
B. 10°
C. 45°
D. 30°
Wybór niewłaściwych kątów rastra może prowadzić do powstawania mory, co jest szczególnie problematyczne w druku kolorowym. Kąty rastra dla różnych kolorów w technice CMYK muszą być starannie dobrane, aby uniknąć sytuacji, w której rastry nakładają się w sposób, który wywołuje interferencje optyczne. Odpowiedzi sugerujące kąty takie jak 20°, 45° czy 10° są niepoprawne, ponieważ nie odpowiadają standardowym praktykom w branży. Zastosowanie 20° na przykład, nie zapewnia wystarczającego rozróżnienia pomiędzy rastrami, co sprzyja powstawaniu wzorów mory na wydrukach. Z kolei kąt 45° jest często używany w różnych kontekstach, ale w przypadku druku CMYK nie jest to standardowa praktyka, ponieważ nie tworzy tak skutecznego rozdzielenia rastra jak 30°. Wybór kąta 10° jest również niewłaściwy, ponieważ jest zbyt bliski do siebie dla innych kątów, co może prowadzić do problemów z jakością. Takie błędne podejście może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zjawisk związanych z optyką oraz nieznajomości standardów branżowych, co prowadzi do nieefektywnego zniwelowania mory oraz obniżenia jakości finalnych wydruków. Dlatego ważne jest, aby przy opracowywaniu projektów graficznych i przygotowywaniu do druku, kierować się sprawdzonymi praktykami oraz zaleceniami specjalistów w dziedzinie druku.
Pytanie 21

Podaj koszt stworzenia form drukowych niezbędnych do wydruku akcydensów w zestawieniu kolorystycznym 3 + 1, jeśli wykonanie jednej formy wiąże się z opłatą 35 zł.

A. 140 zł
B. 105 zł
C. 115 zł
D. 125 zł
Odpowiedź 140 zł jest jak najbardziej trafna! W tej kolorystyce 3 + 1 potrzebujemy czterech form drukowych. Trzy z nich to kolory podstawowe: cyan, magenta i yellow, a czwarta forma to czarny. Koszt każdej formy to 35 zł, więc liczymy: 4 formy razy 35 zł za formę, co daje nam 140 zł. W branży poligraficznej znajomość kosztów przygotowania form jest mega istotna, bo wpływa na to, ile zarobimy na różnych projektach. Przy planowaniu budżetu drukarnie muszą też brać pod uwagę dodatkowe wydatki, jak na przykład stworzenie matryc, co może zmienić ostateczną cenę usługi. Dobrze jest więc dokładnie wszystko oszacować, żeby nie wpaść w pułapkę ukrytych kosztów i zdążyć z ofertą przed konkurencją.
Pytanie 22

W jaki sposób zmieni się koszt jednostkowy drukowania plakatu metodą offsetową, jeśli nakład zostanie podwojony?

A. Zwiększy się
B. Zminimalizuje się
C. Nie ulegnie zmianie
D. Trudno to oszacować
Odpowiedź, która mówi, że koszt jednostkowy rośnie przy większym nakładzie, jest trochę na bakier. W druku offsetowym mamy do czynienia z kosztami stałymi i zmiennymi. Koszty stałe, takie jak przygotowanie matryc, są jednorazowe i nic się nie zmienia przy większym nakładzie. Koszty zmienne to materiały, jak papier i tusz, które rosną z każdą nową sztuką. Jak zwiększamy nakład, koszty stałe są dzielone na większą liczbę sztuk, a to obniża koszt jednostkowy. Przykład: przy 100 sztuk koszt może wynosić 15 zł, a przy 200 sztuk spadnie do 10 zł. Niektórzy mogą myśleć o dodatkowych kosztach, jak transport, ale to zazwyczaj nie są duże kwoty w kontekście całości. Dlatego w druku offsetowym, większy nakład obniża koszt jednostkowy, co jest zgodne z tym, jak działa ta branża.
Pytanie 23

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwartyzamkniętyłączonyosiowy
dowolnydynamicznydowolnysymetryczno-blokowy
swobodnysymetrycznystatycznyasymetryczny dowolny
nieokreślonywielopłaszczyznowymieszanywielołamowy
A.B.C.D.

A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Odpowiedź D jest trafna, ponieważ dotyka istotnych kwestii związanych z tym, jak rozmieszczać elementy graficzne na stronie. Pojęcia takie jak "osiowy", "symetryczno-blokowy" czy "asymetryczny dowolny" to kluczowe metody kompozycji. Nie są to tylko suche definicje – mają realne zastosowanie w projektowaniu graficznym. Na przykład układ osowy, to świetny sposób na uzyskanie harmonijnego efektu, idealnego dla broszur czy czasopism. Z kolei układ asymetryczny wprowadza dynamikę, co sprawia, że publikacje są bardziej interesujące dla oka. Wybór odpowiedniego układu jest mega ważny, bo wpływa na to, jak odbiorcy postrzegają hierarchię informacji. Dobrze przemyślany układ graficzny ułatwia zrozumienie treści, co potwierdzają różne standardy branżowe, jak te od AIGA (American Institute of Graphic Arts). Wiedza na temat tych pojęć i umiejętność ich zastosowania w praktyce to klucz do sukcesu dla każdego, kto chce projektować materiały graficzne.
Pytanie 24

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 x 330 mm można umieścić na arkuszu papieru formatu B1?

A. 8 użytków
B. 12 użytków
C. 9 użytków
D. 10 użytków
Odpowiedź 10 użytków jest poprawna, ponieważ umożliwia maksymalne wykorzystanie powierzchni arkusza B1, który ma wymiary 1000 x 707 mm. Użytki o wymiarach 190 x 330 mm zajmują na arkuszu 190 mm szerokości i 330 mm wysokości, co oznacza, że w kierunku szerokości arkusza zmieści się 5 użytków (1000 mm / 190 mm = 5,26) oraz w kierunku wysokości 2 użytki (707 mm / 330 mm = 2,14). Mnożąc liczbę użytków w obu kierunkach (5 x 2), otrzymujemy 10 użytków. Taka analiza jest istotna w kontekście optymalizacji produkcji w drukarniach, gdzie kluczowe jest minimalizowanie odpadów materiałowych. W praktyce, odpowiednia kalkulacja ułatwia zlecanie produkcji oraz wpływa na koszty jednostkowe zleceń, co jest niezwykle ważne w branży poligraficznej. Dobrą praktyką jest także stosowanie programów do optymalizacji układów użytków na arkuszu, co przyczynia się do efektywności produkcji.
Pytanie 25

Jaką maszynę do druku powinno się wykorzystać do wydrukowania serii 100 zaproszeń o wymiarach brutto 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m2?

A. Offsetową
B. Termosublimacyjną
C. Elektrofotograficzną
D. Sitodrukową
Wybór innych technologii druku do produkcji zaproszeń o podanych parametrach nie jest uzasadniony ich specyfiką. Druk termosublimacyjny, choć popularny w produkcji fotografii, nie jest zalecany do druku na sztywnych kartonach o gramaturze 230 g/m². Technologia ta wykorzystuje specjalne atramenty, które są przekształcane w gaz, a następnie wchłaniane w podłoże. Z tego powodu lepiej sprawdza się na mediach syntetycznych lub papierowych o niskiej gramaturze. Sitodruk, z drugiej strony, jest bardziej odpowiedni do dużych nakładów i prostych grafik, a nie do drobnych detali i kolorowych zaproszeń, które wymagają precyzyjnego odwzorowania. Sitodruk również wiąże się z wyższymi kosztami przygotowalni, co nie jest uzasadnione przy niskich nakładach. Offsetowa maszyna drukarska, choć popularna w produkcji wielkoskalowej, nie jest najlepszym wyborem w przypadku mniejszych nakładów, ponieważ wymaga dłuższego czasu na przygotowanie i ma wyższe koszty początkowe. Przekłada się to na mniejsze korzyści ekonomiczne przy druku zaledwie 100 zaproszeń. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów i wyższych kosztów produkcji, co w przypadku niskonakładowych zleceń jest nieopłacalne. Właściwy wybór technologii druku powinien brać pod uwagę zarówno specyfikę materiału, jak i wymagania dotyczące jakości oraz kosztów.
Pytanie 26

W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na

A. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką
B. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm
C. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB
D. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy
Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie najczęściej wynikają z niezrozumienia specyfiki procesu łamania w poligrafii. Krojenie stosów papieru powyżej 30 mm nie ma związku z łamaniem, które odnosi się do rozmieszczenia treści w obrębie strony. Takie działanie dotyczy raczej produkcji papieru lub przygotowania materiałów do druku, a nie ich kompozycji. Krzyżowe składanie arkusza lub wstęgi również nie jest związane z łamaniem tekstu. To technika związana z procesem końcowym, jakim jest składanie gotowych materiałów drukowanych, a nie sama ich konstrukcja. Z kolei zamiana kątów rastra w rozbarwieniu kolorów RGB dotyczy obróbki kolorów w grafice cyfrowej, co jest innym etapem w przygotowywaniu materiałów do druku. Te aspekty są technicznie odrębne, a ich pomieszanie może prowadzić do mylnej interpretacji procesu łamania. Kluczowym błędem w takich rozumowaniach jest nieodróżnianie przygotowania materiałów od ich przetwarzania i końcowej obróbki. Zrozumienie, czym jest łamanie, jest istotne nie tylko dla projektantów, ale także dla specjalistów zajmujących się produkcją druków, aby zapewnić spójność i jakość końcowego produktu.
Pytanie 27

Termin 'pagina' odnosi się do numeracji

A. strony
B. rozdziału
C. tomu
D. działu
Termin „pagina” pochodzi z języka łacińskiego i odnosi się do strony w publikacji. W kontekście literackim oraz edytorskim, numerowanie stron jest kluczowe dla organizacji treści oraz ułatwienia nawigacji po dokumencie. Zastosowanie numeracji stron zapewnia czytelnikom łatwość w odnajdywaniu konkretnych informacji. Przykładowo, w książkach oraz artykułach naukowych, numer strony jest często używany w przypisach i bibliografiach, co pozwala na szybkie odnalezienie cytowanych fragmentów. W praktyce, efektywne zarządzanie numeracją stron jest zgodne z najlepszymi praktykami w edytorstwie i publikacji, w tym standardami takimi jak APA czy MLA, które oferują wytyczne dotyczące formatowania i struktury dokumentów. W sytuacjach, gdy tekst jest długi lub złożony, odpowiednie numerowanie stron pozwala na łatwiejsze poruszanie się po treści, co jest istotne zarówno dla autorów, jak i dla odbiorców.
Pytanie 28

Numer wskazujący na porządek stron w publikacji to

A. pagina
B. punktura
C. paser
D. sygnatura
Termin 'pagina' odnosi się do jednostki, która definiuje jedną stronę w publikacji, zarówno w kontekście książek, jak i materiałów drukowanych. W literaturze i edytorstwie, numeracja stron jest kluczowym elementem organizacji tekstu, umożliwiającym czytelnikom łatwe odnalezienie informacji. Przykładem praktycznego zastosowania jest system ISBN, który wymaga precyzyjnej numeracji stron, aby zapewnić integralność publikacji. W kontekście projektowania publikacji, odpowiednia numeracja jest istotna dla zachowania przejrzystości i dostępu do treści. Norma ISO 9706 dotycząca długowieczności dokumentów papierowych również podkreśla znaczenie paginacji w kontekście archiwizacji, co świadczy o jej fundamentalnym znaczeniu w różnych dziedzinach. Użycie terminu 'pagina' jest zgodne z międzynarodowymi standardami oraz dobrą praktyką w edytorstwie, co czyni go właściwym wyborem w omawianym pytaniu.
Pytanie 29

Cechy tekstu matematycznego są określane przez znaki

A. diakrytycznymi i znakami interpunkcyjnymi
B. relacji i działań
C. wodnymi i pisarskimi
D. numeracji i obliczeń
Wybór odpowiedzi, które dotyczą "numeracji i wyliczeń", "wodnych i pisarskich" oraz "diakrytycznych i przestankowych", pokazuje pewne nieporozumienia w kwestii tekstu matematycznego. Numeracja i wyliczenia to trochę inny temat, bo zazwyczaj dotyczą list czy sekwencji, a nie struktury tekstu matematycznego. Matematyka opiera się na konkretnych relacjach między wartościami i operacjami, a nie na numeracji. Jeśli chodzi o "wodne i pisarskie" terminy, to bardziej odnosi się do sposobów zapisu, co w matematyce nie ma większego znaczenia. Z kolei znaki diakrytyczne czy przestankowe są ważne w języku, ale nie mają zastosowania w matematyce do wyrażania działań czy relacji. Często zdarza się mylić różne systemy znaków w różnych dziedzinach, co prowadzi do błędnych wniosków. W matematyce kluczowe są te symbole i operacje, które pomagają w jasnym przedstawieniu relacji oraz wykonywanych działań.
Pytanie 30

Jaka liniatura rastra jest zalecana do druku wysokiej jakości materiałów promocyjnych w technologii offsetowej?

A. 1 200 lpi
B. 70 lpi
C. 170 lpi
D. 600 lpi
Liniatura rastra jest jednym z najważniejszych aspektów druku offsetowego, jednak odpowiedzi 70 lpi, 600 lpi i 1 200 lpi nie są odpowiednie dla wysokojakościowych materiałów reklamowych. Liniatura 70 lpi jest zbyt niska dla współczesnych standardów druku, co prowadzi do utraty szczegółowości i jakości obrazu. Tak niski poziom liniatury może być stosowany jedynie w przypadku druku prostych, mniej wymagających materiałów, gdzie jakość nie jest priorytetem. Natomiast 600 lpi, mimo że może wydawać się bardziej zaawansowaną opcją, jest w rzeczywistości zbyt wysoką liniaturą dla standardowych procesów offsetowych, co może prowadzić do problemów z odwzorowaniem kolorów i detali, a także do zatykania rastra i obniżenia jakości druku. Z kolei 1 200 lpi to ekstremalnie wysoka wartość, która w praktyce jest trudna do osiągnięcia w tradycyjnych procesach offsetowych, a ponadto wymaga specjalistycznych materiałów i technologii, które mogą nie być dostępne w standardowych drukarniach. Przyczyną takich pomyłek jest często brak zrozumienia, jak liniatura rastra wpływa na jakość druku oraz nieznajomość aktualnych standardów branżowych, które wyraźnie określają optymalne wartości liniatury dla różnych typów materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór liniatury powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a 170 lpi to powszechnie uznawana wartość dla profesjonalnych wydruków reklamowych.
Pytanie 31

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. numer ISBN
B. nazwisko autora
C. dedykacja
D. wakat
Nazwisko autora jest kluczowym elementem umieszczanym na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki, ponieważ pełni funkcję identyfikacyjną i promocyjną. Zgodnie z obowiązującymi standardami wydawniczymi, identyfikacja autora jest istotna dla czytelników, bibliotekarzy oraz księgarzy, ponieważ ułatwia wyszukiwanie i katalogowanie publikacji. W praktyce, nazwisko autora pozwala na budowanie marki literackiej oraz ułatwia rozpoznawalność wśród potencjalnych czytelników. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że umieszczenie nazwiska w widoczny sposób na czwórce tytułowej jest standardem w wydawnictwach, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji o autorze. Dodatkowo, znajomość i umiejętność umieszczania takich informacji jest niezbędna dla osób zajmujących się edytorstwem oraz marketingiem książek, gdzie kluczowe jest zbudowanie dobrej relacji z odbiorcami. W kontekście książek, autor jest nie tylko twórcą, ale również pierwszym punktem kontaktu z czytelnikiem, dlatego jego nazwisko powinno być wyeksponowane.
Pytanie 32

Aby w druku zminimalizować problemy z dopasowaniem dwóch sąsiadujących elementów graficznych, powinno się na etapie cyfrowego przygotowania do druku zastosować

A. skalowanie
B. kerning
C. aplę
D. trapping
Trapping to technika stosowana w drukarstwie, która ma na celu zapobieganie problemom z pasowaniem kolorów przy druku. Polega ona na dodaniu niewielkiego obszaru koloru, który ma być nadrukowany na granicy dwóch różnych kolorów lub elementów graficznych. Głównym celem trappingu jest zminimalizowanie efektu, który może wystąpić, gdy elementy graficzne są źle dopasowane podczas procesu drukowania, co może prowadzić do widocznych szczelin między kolorami. Przykładowo, jeśli mamy dwa sąsiadujące ze sobą kolory, trapping zapewnia, że jeden kolor lekko 'wylewa się' na drugi, co sprawia, że granice między nimi są mniej widoczne. Dobrze zaprojektowany trapping może znacznie poprawić jakość wydruku, sprawiając, że końcowy efekt wizualny jest bardziej spójny i estetyczny. W branży druku istnieją określone standardy dotyczące trappingu, takie jak te opracowane przez ISO, które pomagają zapewnić, że proces ten jest odpowiednio realizowany. Zastosowanie trappingu w projektowaniu graficznym jest zatem kluczowe dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w druku.
Pytanie 33

Rozdzielczość plików z obrazami etykiet, które będą zadrukowywane metodą fleksograficzną, powinna mieścić się w zakresie

A. 150 ÷ 200 dpi
B. 70 ÷ 120 dpi
C. 50 ÷ 80 dpi
D. 220 ÷ 300 dpi
Odpowiedzi, które sugerują niższe rozdzielczości, takie jak 150 ÷ 200 dpi, 70 ÷ 120 dpi oraz 50 ÷ 80 dpi, są niewłaściwe w kontekście wymagań dla druku fleksograficznego. Używanie niskiej rozdzielczości wiąże się z ryzykiem utraty szczegółów podczas druku, co negatywnie wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, rozdzielczości poniżej 200 dpi mogą prowadzić do rozmycia tekstu, co jest nieakceptowalne w przypadku etykiet, które muszą być czytelne i estetyczne. Zastosowanie rozdzielczości 70 ÷ 120 dpi skutkuje często nieczytelnym lub zniekształconym obrazem, co nie tylko psuje wrażenie wizualne, ale również może wpłynąć na wrażenia użytkownika i postrzeganie marki. Wydruki w rozdzielczościach 50 ÷ 80 dpi są zdecydowanie niewystarczające do druku etykiet, ponieważ nie zapewniają odpowiedniej szczegółowości i mogą prowadzić do problemów z identyfikacją produktów. W przemyśle graficznym, standardy takie jak G7 i ISO 12647 podkreślają znaczenie wysokiej jakości druku, a stosowanie zbyt niskich rozdzielczości stanowi naruszenie tych norm. Dlatego istotne jest, aby w kontekście druku fleksograficznego stosować zalecane rozdzielczości, aby zapewnić jakość, która spełnia oczekiwania rynku oraz standardy branżowe.
Pytanie 34

Jaką kolejność powinny mieć karty tytułowe w czwórce tytułowej?

A. Strona: redakcyjna, przedtytułowa, tytułowa, przytytułowa
B. Strona: przytytułowa, przedtytułowa, redakcyjna, tytułowa
C. Strona: tytułowa, redakcyjna, przedtytułowa, przytytułowa
D. Strona: przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna
Poprawna odpowiedź to kolejność: przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna. Taka struktura jest zgodna z ogólnie przyjętymi normami w zakresie formatowania publikacji naukowych i technicznych. Strona przedtytułowa zawiera informacje wstępne, takie jak tytuł pracy, autor oraz nazwa instytucji; jest to pierwsza strona, na której czytelnik zapoznaje się z podstawowymi danymi. Następnie znajduje się strona przytytułowa, która często zawiera dodatkowe informacje kontekstowe, takie jak podtytuł, cel pracy lub datę. Na stronie tytułowej znajduje się główny tytuł pracy, co czyni ją kluczowym elementem w identyfikacji publikacji. Ostatnia w kolejności jest strona redakcyjna, która zawiera informacje takie jak numer ISBN, prawa autorskie oraz informacje o wydawcy. Taka kolejność pozwala na logiczne i przejrzyste zaprezentowanie informacji, co jest szczególnie istotne w kontekście publikacji akademickich i literackich, gdzie klarowność i organizacja informacji mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia treści.
Pytanie 35

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. InDesign
B. Animate
C. Illustrator
D. Photoshop
Photoshop to najbardziej rozpoznawalne oprogramowanie do edycji grafiki rastrowej, które jest powszechnie stosowane w branży fotograficznej i graficznej do retuszu zdjęć. Jego potężne narzędzia, takie jak pędzle, filtry, warstwy i maski, umożliwiają precyzyjną korekcję kolorów, usuwanie niedoskonałości oraz przywracanie detali w zniszczonych zdjęciach. Przykładowo, podczas retuszu zniszczonego zdjęcia po digitalizacji, można skorzystać z narzędzi takich jak „Clone Stamp” lub „Healing Brush”, które pozwalają na precyzyjne naprawienie uszkodzonych obszarów. Ponadto, Photoshop obsługuje szeroką gamę formatów plików, co czyni go elastycznym rozwiązaniem do pracy nad projektami różnej wielkości i złożoności. Dzięki standardom branżowym, Photoshop stał się de facto normą w edytowaniu zdjęć, co podkreśla jego rolę w zachowaniu jakości i detali w pracy nad fotografiami.
Pytanie 36

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Puzzle Flow
B. Adobe Illustrator
C. Corel Draw
D. Adobe Photoshop
Puzzle Flow to zaawansowane narzędzie do automatycznej impozycji, które jest szeroko stosowane w branży poligraficznej. Umożliwia ono efektywne przygotowanie materiałów do druku poprzez automatyczne rozmieszczanie i układanie elementów na arkuszu, co znacząco zwiększa wydajność procesu produkcji. Użycie Puzzle Flow pozwala na redukcję marnotrawstwa materiałów i czasu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie optymalizacji procesów produkcyjnych. Przykładowo, w przypadku druku etykiet, narzędzie to umożliwia precyzyjne rozplanowanie jednostek na arkuszu, minimalizując odstępy pomiędzy nimi oraz dostosowując rozmiar i orientację. Takie podejście jest kluczowe w branży, gdzie marginesy zysku są często niewielkie, a każdy element procesu produkcji ma wpływ na finalny koszt produktu. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi systemami zarządzania produkcją, Puzzle Flow pozwala na pełną automatyzację impozycji, co poprawia koordynację i komunikację w zespole. W kontekście norm jakościowych, korzystanie z takiego oprogramowania przyczynia się do spełnienia wymagań dotyczących efektywności oraz dokładności w procesie druku.
Pytanie 37

Czy wraz ze zwiększeniem nakładu koszt jednostkowy wytworzenia produktu poligraficznego

A. fluctuuje
B. maleje
C. pozostaje bez zmian
D. wzrasta
Wybór, że koszt jednostkowy rośnie, to nie najlepszy pomysł. W zasadzie to sprzeczne z tym, jak działa ekonomia skali. Powinno być tak, że przy większej produkcji koszty jednostkowe maleją. Złe przemyślenie tego zagadnienia może prowadzić do błędnych wniosków, że więcej produkcji to wyższe koszty. Czasami ludzie mylą koszty stałe z zmiennymi. Koszty stałe, jak amortyzacja sprzętu czy wynajem, rozkładają się na więcej jednostek przy większym nakładzie, więc koszt jednostkowy spada. Myślenie, że koszty się nie zmieniają, też jest błędne, bo zależą od wielu czynników, jak wydajność czy jakość materiałów. Źle zrozumiane zasady mogą prowadzić do marnotrawstwa, co w branży poligrafii, gdzie każdy grosz ma znaczenie, jest naprawdę problematyczne. Lepiej by było przyjrzeć się, jak działa efektywne zarządzanie kosztami w produkcji.
Pytanie 38

Jaką rozdzielczością powinno się zeskanować zdjęcie, przy założeniu, że podczas drukowania jego wymiary będą czterokrotnie większe?

A. 300 dpi
B. 2 400 dpi
C. 600 dpi
D. 1 200 dpi
Wybór 600 dpi na poziomie skanowania fotografii przy 4-krotnym powiększeniu nie jest wystarczający dla uzyskania akceptowalnej jakości druku. Skanując w tej rozdzielczości, uzyskujemy 150 dpi w finalnym wydruku, co jest zbyt niską wartością dla większości zastosowań, zwłaszcza w kontekście druku profesjonalnego. Rozdzielczość 300 dpi, będąca popularnym standardem w branży druku, również prowadzi do tej samej sytuacji przy czwórnym powiększeniu, gdzie końcowy wynik osiąga tylko 75 dpi. Przekroczenie tej granicy skutkuje widocznymi pikselami oraz utratą detali, co jest nieakceptowalne w kontekście wydruków artystycznych i fotografii. Z kolei 2400 dpi, mimo że teoretycznie oferuje wysoką jakość, jest często niepraktyczne ze względu na nadmierny rozmiar pliku oraz większe obciążenie dla sprzętu skanującego, co nie jest konieczne w codziennym zastosowaniu. Nieprawidłowe rozumienie tych parametrów może prowadzić do nadmiernych oczekiwań wobec jakości wydruku, co w rezultacie obniża satysfakcję z efektu końcowego. Warto również pamiętać, że dobór rozdzielczości powinien być dostosowany do konkretnego przypadku użycia, a nie oparty na ogólnych zasadach.
Pytanie 39

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. wiszących spójników
B. przeniesień sylab
C. znaku wielokropka
D. znaku przeniesienia
Odpowiedź 'wiszące spójniki' jest prawidłowa, ponieważ w standardach składu tekstu głównego publikacji unika się pozostawiania wiszących spójników na końcu linii. Wiszący spójnik to taki, który kończy wiersz, co może prowadzić do nieczytelności tekstu i zaburzenia jego płynności. Dobre praktyki w składzie tekstu zalecają, aby spójniki, takie jak 'i', 'oraz', 'lub', były umieszczane w taki sposób, aby tekst był jak najbardziej przejrzysty dla czytelnika. W praktyce, jeśli spójnik pozostaje na końcu wiersza, a jego składnik (np. zdanie, fraza) jest kontynuowany w następnym wierszu, może to wprowadzać w błąd i utrudniać zrozumienie tekstu. Dla zachowania estetyki i przejrzystości tekstu należy również dostosować interlinijkę oraz marginesy, aby uniknąć takich sytuacji. Warto także zwrócić uwagę na konwencje typograficzne w danej dziedzinie, które mogą różnić się w zależności od kontekstu publikacji.
Pytanie 40

Ile arkuszy trzeba przygotować do druku, aby uzyskać 5 000 plakatów formatu A1, biorąc pod uwagę, że naddatek technologiczny na materiał do druku wynosi 5%?

A. 5 250 arkuszy
B. 5 500 arkuszy
C. 5 350 arkuszy
D. 5 100 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy potrzebnych do uzyskania 5 000 plakatów netto, należy uwzględnić dodatkowy naddatek technologiczny wynoszący 5%. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: najpierw obliczamy całkowitą liczbę plakatów, które muszą zostać wydrukowane, aby uzyskać 5 000 sztuk po uwzględnieniu naddatku. Wzór na to wygląda następująco: liczba plakatów netto / (1 - naddatek technologiczny). Wstawiając nasze liczby: 5 000 / (1 - 0,05) = 5 000 / 0,95 = 5 263,16. Oznacza to, że potrzebujemy około 5 263 arkuszy. Jednakże, ponieważ nie możemy przygotować ułamkowej części arkusza, zaokrąglamy do najbliższej liczby całkowitej, co daje 5 250 arkuszy. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w branży drukarskiej, gdzie precyzyjne planowanie materiałów jest niezbędne do utrzymania efektywności produkcji oraz zminimalizowania strat materiałowych. W praktyce, zrozumienie zasad naddatku technologicznego jest istotne, ponieważ pozwala to na skuteczne zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów produkcji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej