Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 19:45
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 20:02

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Parametr, który definiuje stosunek liczby wystąpionych błędnych bitów do ogólnej liczby odebranych bitów, to

A. Propagation Delay Skew
B. Near End Crosstalk
C. Return Loss
D. Bit Error Rate
Wybór innych parametrów, takich jak Propagation Delay Skew, Return Loss czy Near End Crosstalk, prowadzi do nieporozumień, ponieważ nie odnoszą się one bezpośrednio do jakości transmisji danych, co jest kluczowym aspektem oceny wydajności systemów komunikacyjnych. Propagation Delay Skew odnosi się do różnicy czasów dotarcia sygnałów do różnych punktów w systemie, co może wpływać na synchronizację, ale nie na samą jakość bitów. Return Loss z kolei mierzy straty sygnału w czasie jego odbicia, co jest ważne w kontekście impedancji i dostosowania linii, jednak nie odnosi się bezpośrednio do błędów bitowych. Near End Crosstalk to zjawisko zakłóceń między przewodami w bliskiej odległości, które wpływa na jakość sygnału, ale nie dostarcza miary błędów w odbiorze danych. Zrozumienie tych pojęć jest istotne, lecz mylenie ich z Bit Error Rate prowadzi do nieprawidłowej oceny jakości komunikacji. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie te parametry są związane z błędami bitów, podczas gdy każdy z nich dotyczy różnych aspektów transmisji i jakości sygnału. Dobrze zaprojektowane systemy komunikacyjne powinny skupiać się na monitorowaniu BER, aby zapewnić niezawodność i optymalną wydajność.

Pytanie 2

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne
B. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows
C. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows
D. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne
Odpowiedzi niepoprawne zawierają pewne nieścisłości w zakresie zrozumienia struktury edytora lokalnych zasad grupy oraz roli różnych sekcji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa. Odpowiedzi związane z "Konfiguracją użytkownika" w kontekście polityki haseł są mylące, ponieważ polityki te są przypisane do systemu operacyjnego jako całości, a nie do poszczególnych użytkowników. Konfiguracja użytkownika w edytorze lokalnych zasad grupy dotyczy zasad, które mają zastosowanie do kont użytkowników, takich jak ustawienia pulpitu, aplikacji i uprawnień. Użytkownicy mogą mieć różne prawa dostępu i interfejsy w zależności od polityk przypisanych do ich kont, ale polityka haseł pozostaje niezależna od tych ustawień. Ponadto, polityki dotyczące haseł w systemie Windows są głównie umieszczane w sekcji "Konfiguracja komputera", ponieważ dotyczą one zabezpieczeń całego systemu operacyjnego, a nie pojedynczych użytkowników. Właściwe zrozumienie, w jaki sposób polityki są podzielone i jakie mają zastosowanie, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w organizacji. Stosowanie zasad z "Szablonów administracyjnych" również nie jest adekwatne, ponieważ te szablony są wykorzystywane do zarządzania konfiguracjami aplikacji i systemów, a nie bezpośrednio do polityk haseł. Dlatego kluczowe jest, aby administratorzy sieci posiadali jasne zrozumienie tej struktury oraz jej wpływu na bezpieczeństwo organizacji.

Pytanie 3

Jak można zidentyfikować przeciążenie w sieci lokalnej LAN?

A. diodowego testera okablowania
B. reflektometru optycznego OTDR
C. analizatora protokołów sieciowych
D. miernika uniwersalnego
Diodowy tester okablowania, miernik uniwersalny oraz reflektometr optyczny OTDR to narzędzia, które pełnią inne funkcje w zarządzaniu sieciami, ale nie są odpowiednie do wykrywania przeciążenia w sieci lokalnej. Diodowy tester okablowania jest używany głównie do weryfikacji poprawności połączeń oraz jakości kabla, co może pomóc ustalić, czy fizyczne połączenie jest sprawne, lecz nie dostarcza informacji na temat obciążenia lub wydajności transmisji danych. Miernik uniwersalny, choć przydatny do pomiaru napięcia, prądu i oporu, nie ma zastosowania w kontekście analizy ruchu czy identyfikacji zatorów w sieci. Z kolei reflektometr optyczny OTDR jest stosowany w sieciach światłowodowych do oceny jakości włókien optycznych, lokalizacji uszkodzeń oraz analizy strat sygnału, ale również nie dostarcza informacji na temat przeciążeń w LAN. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ mogą sugerować, że odpowiednie narzędzia do monitorowania są zbędne, co w rzeczywistości jest kluczowe dla utrzymania optymalnej wydajności sieci. W praktyce, zrozumienie różnicy między różnymi typami narzędzi diagnostycznych jest niezbędne dla skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 4

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Pamięć USB
B. Inna partycja dysku tego komputera
C. Płyta CD/DVD
D. Zewnętrzny dysk
Inna partycja dysku tego komputera nie powinna być miejscem przechowywania kopii bezpieczeństwa danych, ponieważ w przypadku awarii systemu operacyjnego lub problemów z dyskiem twardym, zarówno oryginalne dane, jak i kopie zapasowe mogą zostać utracone. Zgodnie z zasadą 3-2-1, która jest powszechnie stosowana w zarządzaniu danymi, zaleca się posiadanie trzech kopii danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w innym miejscu. Przykładowo, jeśli wszystkie kopie zapasowe znajdują się na tej samej partycji, usunięcie systemu operacyjnego lub uszkodzenie sektora dysku prowadzi do utraty zarówno danych, jak i ich kopii. W praktyce, właściwym podejściem jest przechowywanie kopii na zewnętrznym dysku twardym lub w chmurze, co zapewnia większe bezpieczeństwo. Takie działanie zabezpiecza przed jednoczesnym usunięciem danych i kopii zapasowych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności danych.

Pytanie 5

Aby zarejestrować i analizować pakiety przesyłane w sieci, należy wykorzystać aplikację

A. FileZilla
B. CuteFTP
C. puTTy
D. WireShark
CuteFTP, FileZilla i puTTy to narzędzia, które nie są przeznaczone do przechwytywania i analizy pakietów w sieci. CuteFTP oraz FileZilla to programy klienckie służące do transferu plików za pomocą protokołów FTP, SFTP i FTPS. Ich głównym zadaniem jest umożliwienie przesyłania plików pomiędzy komputerem użytkownika a serwerem, co nie ma nic wspólnego z analizą ruchu sieciowego. Użytkownicy mogą mylić te aplikacje z narzędziami do analizy pakietów, jednak ich funkcjonalność jest ograniczona do operacji na plikach, a nie do monitorowania czy przechwytywania ruchu. PuTTY, z drugiej strony, jest terminalem SSH i klientem Telnet, co oznacza, że służy do nawiązywania zdalnych połączeń z serwerami, ale również nie ma możliwości przechwytywania pakietów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każde narzędzie związane z siecią może również służyć do analizy pakietów – w rzeczywistości do tego celu wymagane są wyspecjalizowane programy, takie jak WireShark, które oferują odpowiednie funkcje do przechwytywania, analizy i wizualizacji danych sieciowych. Zrozumienie różnicy między narzędziami do transferu danych a narzędziami do analizy ruchu sieciowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i rozwiązywania problemów z nią związanych.

Pytanie 6

Instalator jest w stanie zamontować 5 gniazd w ciągu jednej godziny. Ile wyniesie całkowity koszt materiałów i instalacji 20 natynkowych gniazd sieciowych, jeśli cena jednego gniazda to 5,00 zł, a stawka za roboczogodzinę instalatora wynosi 30,00 zł?

A. 700,00 zł
B. 130,00 zł
C. 220,00 zł
D. 350,00 zł
Poprawna odpowiedź to 220,00 zł, co można obliczyć, biorąc pod uwagę koszty materiałów oraz robocizny. Koszt samego materiału na 20 gniazd wynosi 20 gniazd x 5,00 zł/gniazdo = 100,00 zł. Instalator montuje 5 gniazd w ciągu godziny, więc na zamontowanie 20 gniazd potrzebuje 20 gniazd ÷ 5 gniazd/godzinę = 4 godziny. Koszt robocizny wynosi 4 godziny x 30,00 zł/godzinę = 120,00 zł. Sumując te dwa koszty: 100,00 zł (materiały) + 120,00 zł (robocizna) = 220,00 zł. Takie podejście do obliczeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają zawsze dokładne oszacowanie zarówno kosztów materiałów, jak i pracy. Dobrą praktyką jest również uwzględnianie ewentualnych kosztów dodatkowych, takich jak transport czy opłaty za materiały, co może mieć miejsce w rzeczywistych projektach.

Pytanie 7

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
B. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
C. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
D. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
Narzędzie tracert (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać tracert do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!

Pytanie 8

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przypisane jest do grupy

A. goście
B. operatorzy kopii zapasowych
C. użytkownicy zaawansowani
D. administratorzy
Konto użytkownika z grupy administratorzy w systemach operacyjnych Windows ma najwyższe uprawnienia domyślne, co oznacza, że może wprowadzać zmiany w systemie, instalować oprogramowanie oraz modyfikować ustawienia zabezpieczeń. Administratorzy mogą również zarządzać innymi kontami użytkowników, co czyni ich kluczowymi w kontekście zarządzania systemem. Przykładowo, administratorzy mogą tworzyć nowe konta, nadawać i odbierać uprawnienia, a także uzyskiwać dostęp do plików i folderów systemowych, które są niedostępne dla standardowych użytkowników. Z perspektywy praktycznej, rola administratora jest niezbędna w organizacjach, gdzie wymagane jest utrzymanie bezpieczeństwa i integralności danych. W kontekście standardów branżowych, dobrym przykładem jest wdrożenie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania ich zadań, a uprawnienia administratorów powinny być przydzielane z rozwagą i tylko w razie potrzeby.

Pytanie 9

Aby serwer DNS mógł poprawnie przekształcać nazwy domenowe na adresy IPv6, konieczne jest skonfigurowanie rekordu

A. MX
B. A
C. CNAME
D. AAAA
Wybór rekordu MX, CNAME czy A zamiast AAAA do odwzorowania nazw domen na adresy IPv6 to spora pomyłka. Rekord MX to przecież serwery pocztowe dla danej domeny, więc w ogóle się nie nadaje do adresów IP. Z kolei rekordy CNAME służą do aliasowania nazw, co też nie ma sensu w tym kontekście. Rekord A również nie jest pomocny, bo on działa tylko z IPv4. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, bo brak odpowiedniego rekordu AAAA w DNS sprawi, że użytkownicy z IPv6 nie będą mogli się połączyć z serwisem. To częsty błąd – myślenie, że wszystkie rekordy DNS mają takie same zastosowania. W rzeczywistości każdy typ rekordu ma swój cel, a korzystanie z nich na właściwy sposób to podstawa w administrowaniu siecią.

Pytanie 10

Gdy komputer K1 wykonuje polecenie ping, otrzymuje odpowiedź od komputera K2. Natomiast po wysłaniu polecenia ping w odwrotnym kierunku komputer K2 nie dostaje odpowiedzi od K1. Oba urządzenia działają na systemie Windows 7 lub 10. Jaka może być przyczyna tej sytuacji?

A. Ustawienia domyślne zapory na komputerze K1 są skonfigurowane.
B. Karta sieciowa komputera K2 jest uszkodzona.
C. Zapora sieciowa jest wyłączona na komputerach K1 oraz K2.
D. Nieprawidłowa konfiguracja kart sieciowych w komputerach K1 i K2.
Odpowiedź wskazująca na skonfigurowane domyślne ustawienia zapory na komputerze K1 jest prawidłowa, ponieważ zapory sieciowe w systemach operacyjnych, takich jak Windows 7 i 10, mają na celu zabezpieczenie systemu przed nieautoryzowanym dostępem. W przypadku, gdy zapora na komputerze K1 jest skonfigurowana w sposób blokujący przychodzące pakiety ICMP (protokół używany przez polecenie ping), komputer K2 nie będzie w stanie uzyskać odpowiedzi na wysyłane żądania ping. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy administratorzy sieci muszą zarządzać regułami zapory, aby umożliwić określone typy komunikacji w sieci. Dobre praktyki sugerują, aby zapora była odpowiednio skonfigurowana, aby zezwalać na komunikację o krytycznym znaczeniu, jednocześnie blokując nieautoryzowane połączenia. Warto również regularnie monitorować i aktualizować ustawienia zapory w celu dostosowania do zmieniających się potrzeb sieci oraz zagrożeń.

Pytanie 11

Zadaniem serwera jest rozgłaszanie drukarek w obrębie sieci, kolejka zadań do wydruku oraz przydzielanie uprawnień do korzystania z drukarek?

A. FTP
B. wydruku
C. DHCP
D. plików
Odpowiedź 'wydruku' jest poprawna, ponieważ serwer wydruku pełni kluczową rolę w zarządzaniu drukowaniem w sieci. Serwer ten koordynuje dostęp do drukarek, zarządza kolejkami zadań wydruku oraz przydziela prawa dostępu użytkownikom. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wysyła dokument do drukowania, serwer wydruku odbiera ten sygnał, umieszcza zadanie w kolejce i decyduje, która drukarka powinna je zrealizować. Dzięki temu użytkownicy mogą współdzielić zasoby drukarskie w sposób efektywny i zorganizowany. W standardach branżowych, takich jak IPP (Internet Printing Protocol), serwery drukujące wykorzystują nowoczesne podejścia do zarządzania drukowaniem, co umożliwia zdalne drukowanie oraz monitorowanie stanu urządzeń. Dodatkowo, serwery te mogą integrować się z systemami zarządzania dokumentami, co pozwala na pełniejsze wykorzystanie funkcji takich jak skanowanie i archiwizacja. Prawidłowe skonfigurowanie serwera wydruku jest zatem kluczowe dla efektywności operacji biurowych i oszczędności kosztów.

Pytanie 12

Który ze standardów opisuje strukturę fizyczną oraz parametry kabli światłowodowych używanych w sieciach komputerowych?

A. RFC 1918
B. ISO/IEC 11801
C. IEEE 802.3af
D. IEEE 802.11
Wiele osób może kojarzyć IEEE 802.11 z sieciami komputerowymi, ale ten standard dotyczy wyłącznie bezprzewodowych sieci LAN, czyli popularnego Wi-Fi. Nie ma tam mowy o przewodach, a tym bardziej o światłowodach – to zupełnie inna kategoria technologii. Podobnie IEEE 802.3af odnosi się do Power over Ethernet, czyli przesyłania zasilania wraz z danymi po kablach sieciowych, lecz tylko miedzianych. Światłowody nie przewodzą prądu w ten sposób i nie są ujęte w tym standardzie. RFC 1918 natomiast to dokument dotyczący adresacji prywatnej w sieciach IP – konkretnie przydziela zakresy adresów, które nie są routowane w Internecie. Dotyczy to wyłącznie warstwy sieciowej modelu TCP/IP, nie zaś fizycznych mediów transmisyjnych. Typowym błędem jest mylenie tych standardów, bo ich numery pojawiają się często w materiałach edukacyjnych czy konfiguracji urządzeń, ale w praktyce dotyczą one różnych aspektów działania sieci. Żaden z tych dokumentów nie omawia struktury fizycznej kabli światłowodowych ani ich parametrów – to domena wyłącznie norm takich jak ISO/IEC 11801. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie rozdziału kompetencji i zakresu poszczególnych standardów jest kluczowe, żeby unikać chaosu przy projektowaniu czy diagnozie sieci. W skrócie: tylko ISO/IEC 11801 odpowiada na pytanie o światłowody i ich budowę.

Pytanie 13

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \firma.local\dane\%username%
B. \serwer1\pliki\%username%
C. \firma.local\pliki\%username%
D. \serwer1\dane$\%username%
Wybrane odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących lokalizacji profilu mobilnego użytkownika. Dla przykładu, \firma.local\dane\%username% wskazuje na lokalizację, która nie jest zgodna z wymaganiami, ponieważ domena nie wskazuje na zdalny serwer, lecz na zasoby lokalne w sieci. Taki schemat nie jest praktykowany w firmach, które potrzebują centralnego zarządzania danymi użytkowników. W przypadku \serwer1\pliki\%username%, również nie jest to poprawne, ponieważ odnosi się do folderu 'pliki', który nie jest zdefiniowany jako ukryty (z pomocą dolara w nazwie), co może wpłynąć na bezpieczeństwo przechowywanych danych. Foldery ukryte są często wykorzystywane do przechowywania wrażliwych informacji, więc brak tego aspektu w tej odpowiedzi jest znaczącym niedopatrzeniem. Z kolei \firma.local\pliki\%username% również nie jest odpowiednią ścieżką, ponieważ nie odnosi się do żadnego z wymaganych serwerów czy folderów i wprowadza użytkowników w błąd, sugerując, że foldery są lokalizowane w domenie, co jest sprzeczne z ideą mobilnych profili użytkowników. Kluczowym błędem w myśleniu przy wyborze tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że mobilne profile muszą być przechowywane na serwerach zdalnych oraz że foldery ukryte są zalecane dla zwiększenia bezpieczeństwa. W każdej organizacji powinny być przestrzegane zasady dotyczące centralnego zarządzania danymi, co czyni odpowiednią odpowiedź kluczowym elementem w codziennym zarządzaniu systemem.

Pytanie 14

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Regeneratora
B. Rutera
C. Mostu
D. Koncentratora
Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Pytanie 15

Dokument PN-EN 50173 wskazuje na konieczność zainstalowania minimum

A. 1 punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni.
B. 1 punktu rozdzielczego na każde piętro.
C. 1 punktu rozdzielczego na cały wielopiętrowy budynek.
D. 1 punktu rozdzielczego na każde 250 m2 powierzchni.
Odpowiedzi, które sugerują instalację jednego punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni, na każde piętro lub na cały budynek, bazują na błędnych założeniach dotyczących standardów telekomunikacyjnych. W przypadku pierwszej z tych propozycji, warto zauważyć, że norma PN-EN 50173 koncentruje się nie tylko na powierzchni, ale także na potrzebach dostępu do mediów i elastyczności systemu rozdzielczego. Propozycja dotycząca punktów rozdzielczych na każdym piętrze jest również nieadekwatna, ponieważ nie uwzględnia specyfiki budynków wielokondygnacyjnych, gdzie położenie punktów rozdzielczych powinno być strategiczne, aby spełniać wymagania użytkowników w różnych lokalizacjach. W przypadku wskazania jednego punktu na cały budynek, to podejście zaniedbuje potrzebę lokalizacji punktów w zależności od wielkości i przeznaczenia przestrzeni. Istotnym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest ignorowanie zróżnicowanych potrzeb w kontekście różnorodności budynków oraz specyfiki ich użytkowania. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie punktów rozdzielczych ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i efektywności całego systemu telekomunikacyjnego, a błędne założenia mogą prowadzić do problemów z dostępnością usług oraz zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi. Zachowanie standardów, takich jak PN-EN 50173, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości i niezawodności infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 16

Jaką rolę odgrywa usługa proxy?

A. serwera e-mail.
B. serwera z usługami katalogowymi.
C. pośrednika sieciowego.
D. firewalla.
Proxy to taka usługa, która działa jak pośrednik między użytkownikiem a serwerem. Dzięki niemu możemy mieć większe bezpieczeństwo i prywatność, bo ukrywa nasz adres IP i daje dostęp do treści, które mogą być zablokowane w danym regionie. Na przykład, gdy firma korzysta z proxy, może kontrolować, co pracownicy oglądają w internecie, a także monitorować ruch sieciowy i blokować nieodpowiednie strony. Proxy działa też jak bufor, dzięki czemu często odwiedzane strony ładują się szybciej, bo mniej czasu schodzi na ich pobieranie. Warto wiedzieć, że korzystanie z proxy to standard w branży, który pomaga zapewnić bezpieczeństwo i wydajność w zarządzaniu siecią, co potwierdzają różne organizacje, jak Internet Engineering Task Force (IETF).

Pytanie 17

W obiekcie przemysłowym, w którym działają urządzenia elektryczne mogące generować zakłócenia elektromagnetyczne, jako medium transmisyjne w sieci komputerowej powinno się wykorzystać

A. kabel S-FTP kategorii 5e lub światłowód
B. światłowód jednomodowy lub kabel U-UTP kategorii 5e
C. kabel U-UTP kategorii 6 lub fale radiowe 2,4 GHz
D. światłowód jednomodowy lub fale radiowe 2,4 GHz
Zastosowanie światłowodu jednomodowego lub fal radiowych 2,4 GHz nie jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście budynku produkcyjnego, w którym występują silne zakłócenia elektromagnetyczne. Światłowód jednomodowy, mimo że jest odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, jest w praktyce droższy i bardziej skomplikowany w instalacji. Dodatkowo, w przypadku fal radiowych 2,4 GHz, istnieje wiele ograniczeń związanych z zakłóceniami i interferencjami, szczególnie w gęsto zaludnionych obszarach przemysłowych, gdzie wiele urządzeń może współdzielić to samo pasmo. Wybór kabla U-UTP kategorii 6 również nie jest optymalny, ponieważ nie oferuje wystarczającego ekranowania, aby efektywnie chronić przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Kable te są bardziej podatne na zakłócenia, co może prowadzić do spadku wydajności oraz zwiększenia liczby błędów w przesyłanych danych. W praktyce, niewłaściwy dobór medium transmisyjnego w środowisku produkcyjnym może prowadzić do znacznych problemów z niezawodnością i stabilnością systemów komunikacyjnych. Dlatego kluczowe jest, aby stosować kable o odpowiednich właściwościach ekranowania i wykonania, takie jak S-FTP, które są zgodne z wymaganiami standardów branżowych oraz zapewniają efektywną transmisję danych w trudnych warunkach.

Pytanie 18

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowana jest opcja hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Ile minimalnie znaków powinno mieć hasło użytkownika?

A. 10 znaków
B. 6 znaków
C. 5 znaków
D. 12 znaków
Wybór haseł składających się z 5, 10 lub 12 znaków może wydawać się logiczny, lecz nie uwzględnia pełnych wymagań dotyczących złożoności w systemie Windows Server. Chociaż hasła o większej długości, takie jak 10 czy 12 znaków, mogą być bardziej skomplikowane, to ich długość nie jest zgodna z minimalnymi wymaganiami systemu. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że zasady dotyczące haseł w Windows Server wyraźnie określają, iż hasła muszą składać się z minimum 6 znaków. Wybór 5 znaków jest zdecydowanie niewystarczający, gdyż tego rodzaju hasła są łatwiejsze do odgadnięcia lub złamania, co naraża system na ataki. Praktyka stosowania haseł o 10 lub 12 znakach, mimo że wydaje się być bardziej bezpieczna, nie rozwiązuje problemu, gdyż nieodpowiednia długość hasła może prowadzić do nieaprobowanych luk w zabezpieczeniach. Często spotykanym błędem jest mylenie długości hasła z jego złożonością. Kluczowe jest nie tylko dobranie odpowiedniej liczby znaków, ale również ich różnorodności, co znacznie zwiększa poziom bezpieczeństwa. Z tego względu ważne jest, aby zawsze kierować się ustalonymi wymaganiami, które nie tylko chronią indywidualne konta, ale także całą infrastrukturę systemową.

Pytanie 19

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. hybrydowym
B. sekwencyjnym
C. połączeniowym
D. bezpołączeniowym
Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą. W trakcie tego procesu używany jest mechanizm tzw. trójfazowego uzgadniania, znanego jako 'three-way handshake', który polega na wymianie komunikatów SYN i ACK. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie, że dane są przesyłane poprawnie, a w przypadku utraty pakietów, protokół TCP gwarantuje ich retransmisję. To podejście jest szczególnie ważne w aplikacjach wymagających niezawodności, takich jak transfer plików (FTP) czy przeglądanie stron internetowych (HTTP). Połączeniowy charakter TCP sprawia, że protokół ten jest w stanie zarządzać wieloma sesjami jednocześnie, co jest istotne w kontekście współczesnych sieci komputerowych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się ze sobą w tym samym czasie. TCP wprowadza także mechanizmy kontroli przepływu oraz kontroli błędów, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów w komunikacji internetowej i standardem de facto dla przesyłania danych w Internecie.

Pytanie 20

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. konfiguracji urządzeń sieciowych oraz zbierania danych na ich temat
B. szyfrowania połączeń terminalowych z zdalnymi komputerami
C. przydzielania adresów IP oraz adresu bramy i serwera DNS
D. odbierania wiadomości e-mail
Protokół SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to naprawdę ważne narzędzie, jeśli chodzi o zarządzanie i monitorowanie urządzeń w sieci. Dzięki niemu, administratorzy mogą zbierać wszystkie ważne info o stanie czy wydajności różnych urządzeń, jak routery czy serwery. Ma to ogromne znaczenie, żeby sieć działała sprawnie. Na przykład, SNMP może pomóc w monitorowaniu obciążenia procesora lub pamięci. A to z kolei pozwala szybko zlokalizować problemy i podjąć odpowiednie działania. SNMP działa na zasadzie klient-serwer, gdzie agent na urządzeniu zbiera dane i przesyła je do systemu. To wszystko sprawia, że wiele procesów, jak aktualizacja konfiguracji, można zautomatyzować. Protokół ten jest zgodny z normami IETF, co również wspiera dobre praktyki w zarządzaniu sieciami oraz sprawia, że różne urządzenia od różnych producentów mogą ze sobą współpracować. To czyni SNMP naprawdę kluczowym elementem w nowoczesnych infrastrukturach IT w firmach.

Pytanie 21

Aplikacja systemowa Linux, której celem jest kontrolowanie ruchu sieciowego zarówno przychodzącego, jak i wychodzącego z określonego urządzenia, to

A. iptables
B. mtr
C. chkconfig
D. ifconfig
Iptables to narzędzie w systemach Linux, które służy do zarządzania regułami filtrowania ruchu sieciowego. Umożliwia administratorom definiowanie, które pakiety danych mają być akceptowane, a które odrzucane, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i kontroli nad ruchem sieciowym. Iptables działa na poziomie jądra systemu, co pozwala na efektywne przetwarzanie pakietów przed dotarciem do aplikacji. Przykładowo, można użyć iptables do zablokowania dostępu do określonych portów, co uniemożliwi nieautoryzowanym użytkownikom komunikację z serwerem. W praktyce, dobra konfiguracja iptables jest podstawą zabezpieczeń systemów Linux i zgodności z normami bezpieczeństwa, takimi jak ISO 27001. Należy pamiętać, że iptables obsługuje różne tabele i łańcuchy, co pozwala na zaawansowane manipulacje ruchem, takie jak NAT (Network Address Translation) czy filtracja w zależności od stanu połączenia.

Pytanie 22

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. Centronics i USB
B. USB i RJ45
C. USB i RS232
D. Centronics i RJ11
Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 23

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej
B. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze
C. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście
D. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do koncepcji, które nie są zgodne z zasadami działania adresacji IP oraz praktykami zarządzania siecią. Konfiguracja sieci wirtualnych w sieci lokalnej nie ma wpływu na komunikację z Internetem, ponieważ VLSM (Variable Length Subnet Mask) i sieci VLAN (Virtual Local Area Network) służą jedynie do strukturyzacji lokalnej sieci, a nie do umożliwienia dostępu do Internetu. Ponadto, przypisanie adresu publicznego jako drugiego adresu karty sieciowej na każdym hoście jest niepraktyczne i może prowadzić do konfliktów adresowych, a także zwiększa ryzyko bezpieczeństwa, ponieważ każdy host byłby bezpośrednio dostępny z Internetu. Dodatkowo, dodawanie drugiej karty sieciowej z adresem publicznym do każdego hosta narusza zasady efektywnego zarządzania adresami IP, ponieważ publiczne adresy są ograniczone i kosztowne, a ich użycie na każdym urządzeniu w sieci lokalnej jest nieekonomiczne. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każdy host musi mieć unikalny adres publiczny, co jest sprzeczne z zasadami NAT, które umożliwiają wielu urządzeniom korzystanie z jednego adresu publicznego. Całościowe podejście do projektowania sieci powinno obejmować NAT jako kluczowy element, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów adresacji IP, jak również zwiększa bezpieczeństwo dostępu do zasobów w Internecie.

Pytanie 24

Podłączając wszystkie elementy sieciowe do switcha, wykorzystuje się topologię fizyczną

A. siatki
B. pierścienia
C. gwiazdy
D. magistrali
Topologia gwiazdy to jedna z najczęściej stosowanych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego przełącznika. Taki układ umożliwia łatwe zarządzanie siecią, ponieważ awaria jednego z urządzeń nie wpływa na funkcjonowanie pozostałych. W praktyce, ta topologia jest wykorzystywana w biurach, szkołach oraz innych instytucjach, gdzie wydajność i łatwość konfiguracji są kluczowe. Dzięki zastosowaniu przełączników, możliwe jest również zwiększenie przepustowości sieci oraz lepsze zarządzanie ruchem danych. W kontekście standardów branżowych, topologia gwiazdy jest zgodna z normami takich jak IEEE 802.3, które definiują zasady komunikacji w sieciach Ethernet. Właściwe wdrożenie tej topologii pozwala na elastyczne rozbudowywanie sieci, co jest istotne w szybko zmieniającym się środowisku technologicznym.

Pytanie 25

Administrator zauważa, że jeden z komputerów w sieci LAN nie może uzyskać dostępu do Internetu, mimo poprawnie skonfigurowanego adresu IP. Który parametr konfiguracji sieciowej powinien sprawdzić w pierwszej kolejności?

A. Adres bramy domyślnej
B. Adres MAC karty sieciowej
C. Adres serwera DNS
D. Maskę podsieci
Adres bramy domyślnej jest kluczowym parametrem konfiguracji sieciowej, który umożliwia komputerowi w sieci LAN komunikację z urządzeniami poza swoją lokalną podsiecią, w tym z Internetem. Brama domyślna to zwykle adres IP routera lub innego urządzenia pośredniczącego, które przekazuje ruch wychodzący z lokalnej sieci do innych sieci. Nawet jeśli komputer ma poprawnie ustawiony adres IP i maskę podsieci, brak lub błędna konfiguracja bramy domyślnej uniemożliwi mu wysyłanie pakietów poza własny segment sieci – czyli właśnie do Internetu. To dlatego w praktyce administratorzy zawsze zaczynają od weryfikacji tego parametru, gdy urządzenie nie może się połączyć z zasobami zewnętrznymi. W standardowych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, parametr ten jest podawany ręcznie lub automatycznie przez DHCP. Z mojego doświadczenia, nawet przy poprawnych pozostałych ustawieniach sieciowych najczęstszą przyczyną braku dostępu do Internetu jest właśnie brak lub literówka w adresie bramy. W środowiskach produkcyjnych i edukacyjnych regularnie powtarza się zasada: jeśli lokalna komunikacja działa, a Internet nie – sprawdź najpierw bramę domyślną. To podstawowy krok w diagnostyce sieciowej i element każdej checklisty administratora.

Pytanie 26

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Przenik zbliżny
B. Suma przeników zdalnych
C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych
D. Przenik zdalny
Zrozumienie pojęć związanych z przenikami w okablowaniu strukturalnym jest kluczowe dla efektywnej analizy jakości sygnału. Odpowiedzi takie jak przenik zdalny i suma przeników zdalnych nie odpowiadają na postawione pytanie dotyczące wpływu sygnału w sąsiednich parach na tym samym końcu kabla. Przenik zdalny odnosi się do zakłóceń, które mogą być generowane przez sygnały w innej parze przewodów, ale nie bierze pod uwagę bezpośredniego wpływu sąsiednich par. Z kolei suma przeników zdalnych i zbliżnych może sugerować, że oba te parametry są równoważne, co jest mylne, ponieważ każdy z nich mierzy inny aspekt zakłóceń. Typowym błędem myślowym jest mylenie przeników, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości i wydajności okablowania. Podczas projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych, kluczowe jest przestrzeganie standardów, które jasno definiują pomiar i wpływ przeników na funkcjonowanie sieci. Dlatego zrozumienie różnicy między przenikiem zdalnym a zbliżnym jest niezbędne dla inżynierów zajmujących się okablowaniem strukturalnym oraz dla uzyskania optymalnych parametrów sieci.

Pytanie 27

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s
B. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m
C. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli
D. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych
Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w kontekście współczesnych wymagań sieciowych jest zdecydowanie zbyt niską wartością. W dzisiejszych lokalnych sieciach komputerowych (LAN) standardy, takie jak Ethernet, wymagają znacznie wyższych prędkości – obecnie powszechnie stosowane są technologie pozwalające na przesył danych z prędkościami 100 Mb/s (Fast Ethernet) oraz 1 Gb/s (Gigabit Ethernet), a nawet 10 Gb/s w nowoczesnych rozwiązaniach. Z tego powodu, na etapie projektowania infrastruktury sieciowej, wybór kabla o niskiej prędkości transmisji jak RG-58 jest nieefektywny i przestarzały. Przykładowo, w przypadku dużych sieci korporacyjnych, gdzie przesyłanie dużych plików lub obsługa wielu jednoczesnych użytkowników jest normą, kabel RG-58 nie spełnia wymogów wydajnościowych oraz jakościowych. Dlatego też jego zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest obecnie niezalecane, co czyni go nieodpowiednim wyborem.

Pytanie 28

Jakie urządzenie należy wykorzystać, aby połączyć lokalną sieć z Internetem dostarczanym przez operatora telekomunikacyjnego?

A. Punkt dostępu
B. Przełącznik warstwy 3
C. Konwerter mediów
D. Ruter ADSL
Ruter ADSL jest urządzeniem, które łączy lokalną sieć komputerową z Internetem dostarczanym przez operatora telekomunikacyjnego. Działa on na zasadzie modulacji sygnału ADSL, co pozwala na jednoczesne przesyłanie danych przez linię telefoniczną, bez zakłócania połączeń głosowych. Ruter ADSL pełni funkcję bramy do sieci, umożliwiając podłączenie wielu urządzeń w sieci lokalnej do jednego połączenia internetowego. Zazwyczaj wyposażony jest w porty LAN, przez które można podłączyć komputery, drukarki oraz inne urządzenia. Przykładem zastosowania może być domowa sieć, gdzie ruter ADSL łączy się z modemem telefonicznym, a następnie rozdziela sygnał na różne urządzenia w sieci. Dodatkowo, rutery ADSL często zawierają funkcje zarządzania jakością usług (QoS) oraz zabezpieczenia, takie jak firewall, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również zauważyć, że rutery ADSL są standardowym rozwiązaniem w przypadku lokalnych sieci, które korzystają z technologii xDSL i są szeroko stosowane w domach oraz małych biurach.

Pytanie 29

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. nazwę urządzenia
B. adres poczty elektronicznej
C. nazwę domenową
D. adres sprzętowy
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że ARP odwzorowuje adres IP na nazwę domenową, adres poczty e-mail lub nazwę komputera, jest nietrafny, ponieważ nie uwzględnia podstawowej funkcji tego protokołu. Protokół ARP nie ma związku z systemem nazw domen (DNS), który odpowiada za odwzorowywanie nazw domenowych na adresy IP. DNS jest złożonym systemem hierarchicznym, który umożliwia użytkownikom korzystanie z czytelnych nazw zamiast trudnych do zapamiętania ciągów liczbowych. Z kolei adresy e-mail są zarządzane przez różne protokoły, takie jak SMTP, POP3 czy IMAP, i nie mają nic wspólnego z ARP. Odpowiedź sugerująca odwzorowanie na nazwę komputera również jest błędna, ponieważ ARP nie zajmuje się identyfikacją komputerów w sieci według ich nazw, ale przez adresy MAC. Typowy błąd myślowy polega na myleniu różnych warstw odpowiedzialnych za różne aspekty komunikacji w sieci. ARP działa na warstwie łącza danych i jest ściśle związany z adresowaniem MAC, podczas gdy inne protokoły zajmują się różnymi aspektami, takimi jak nazewnictwo czy przesył danych. Właściwe zrozumienie architektury sieci i roli poszczególnych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnostyki sieci komputerowych.

Pytanie 30

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Duosimplex
B. Halfduplex
C. Fuli duplex
D. Simplex
Odpowiedź "Fuli duplex" odnosi się do trybu transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obu kierunkach jednocześnie, co znacząco zwiększa efektywność komunikacji w sieci Ethernet. W przeciwieństwie do trybu half-duplex, gdzie dane mogą być przesyłane tylko w jednym kierunku w danym czasie, fuli duplex umożliwia pełne wykorzystanie dostępnej przepustowości łącza. Jest to szczególnie istotne w nowoczesnych sieciach komputerowych, gdzie szybkość i płynność przesyłania danych mają kluczowe znaczenie dla usług wymagających dużej ilości transferu, takich jak strumieniowe przesyłanie wideo czy telekonferencje. W praktyce, urządzenia sieciowe wspierające fuli duplex, takie jak przełączniki i routery, zapewniają lepszą wydajność i mniejsze opóźnienia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie projektowania sieci. Uznanie tego trybu jako standardowego w sieciach Ethernet przyczyniło się do rozwoju technologii, takich jak Ethernet 10G i wyższe, które wymagają efektywnej i szybkiej komunikacji.

Pytanie 31

Jaki adres wskazuje, że komputer jest częścią sieci o adresie IP 192.168.10.64/26?

A. 192.168.10.1
B. 192.168.10.100
C. 192.168.10.50
D. 192.168.10.200
Jak to jest z adresami IP? One mają swoją klasyfikację i maski podsieci, które mówią, ile bitów jest na identyfikację sieci, a ile na hosty. W przypadku 192.168.10.64 z maską /26, sieć powinna obejmować adresy od 192.168.10.64 do 192.168.10.127. Jak wybierasz adresy 192.168.10.50, 192.168.10.1 i 192.168.10.200, to nie do końca to rozumiesz. 192.168.10.50 trochę za blisko dolnej granicy, ale nie jest z tej sieci, bo jest w innej. 192.168.10.1, to zazwyczaj domyślny adres bramy u routerów, więc możesz się mylić. 192.168.10.200? To już za dużo, bo wychodzi z dostępnych adresów. Generalnie, problem leży w tym, że nie wiesz, jak działa maska podsieci i zakładasz, że różne adresy IP mogą być w tej samej sieci, a to nie tak działa.

Pytanie 32

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka zanikło połączenie pomiędzy przełącznikiem a komputerem stacjonarnym. Jakie urządzenie pomiarowe powinno zostać wykorzystane do identyfikacji i naprawy usterki, aby nie było konieczne wymienianie całego kabla?

A. Urządzenie do pomiaru mocy.
B. Reflektometr TDR
C. Wielofunkcyjny miernik.
D. Spektrum analizer.
Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to urządzenie, które pozwala na lokalizację uszkodzeń w kablach, w tym w kablach typu skrętka. Działa na zasadzie wysyłania impulsów elektrycznych wzdłuż kabla i analizy echa tych impulsów, które powracają po napotkaniu na różne impedancje, takie jak uszkodzenia lub połączenia. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować miejsce awarii, co pozwala na szybkie podjęcie działań naprawczych bez konieczności wymiany całego kabla. W praktyce, reflektometr TDR jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem, ponieważ oszczędza czas i koszty związane z wymianą infrastruktury. Tego rodzaju urządzenia są standardem w branży telekomunikacyjnej i IT, gdzie utrzymanie ciągłości działania sieci jest kluczowe. Użycie TDR jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki sieci i pozwala na efektywne zarządzanie zasobami. Warto również zauważyć, że reflektometry TDR są w stanie dostarczyć dodatkowe informacje o kondycji kabla, co może pomóc w zapobieganiu przyszłym awariom.

Pytanie 33

Adresy IPv6 nie zawierają adresu typu

A. multicast
B. unicast
C. broadcast
D. anycast
Wybór innych typów adresów, takich jak unicast, multicast czy anycast, wskazuje na nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad adresacji w protokole IPv6. Adres unicast jest najczęściej stosowany i pozwala na bezpośrednie kierowanie pakietów do jednego, konkretnego urządzenia w sieci. Oznacza to, że każdy adres unicast jest unikalny w danym kontekście, co ułatwia identyfikację i komunikację z pojedynczymi hostami. Z drugiej strony, adresy multicast są wykorzystywane do przesyłania danych do grupy odbiorców, co jest szczególnie przydatne w zastosowaniach takich jak transmisje strumieniowe czy konferencje online. Anycast to kolejny typ, który umożliwia wysyłanie pakietów do najbliższego dostępnego węzła z danej grupy, co pozwala na optymalizację trasowania i zwiększenie wydajności sieci. W kontekście IPv6, zastosowanie broadcast zostało wyeliminowane na rzecz bardziej efektywnych metod komunikacji, co przyczynia się do zwiększenia wydajności i redukcji niepotrzebnego ruchu w sieci. Dlatego niepoprawne odpowiedzi wskazują na brak pełnego zrozumienia, jak różne typy adresacji wpływają na architekturę sieci oraz jakie są ich praktyczne zastosowania w nowoczesnych infrastrukturach.

Pytanie 34

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux pozwala na przypisanie istniejącego konta użytkownika nowak do grupy technikum?

A. useradd -g technikum nowak
B. usermod -g technikum nowak
C. groups -g technikum nowak
D. usergroup -g technikum nowak
Odpowiedź usermod -g technikum nowak jest poprawna, ponieważ polecenie 'usermod' jest przeznaczone do modyfikacji już istniejących kont użytkowników w systemie Linux. Flaga '-g' pozwala przypisać użytkownika do określonej grupy, w tym przypadku do grupy 'technikum'. W praktyce, aby wykonać to polecenie, użytkownik musi mieć odpowiednie uprawnienia, zwykle jako administrator lub superużytkownik (root). Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzić aktualne przypisania grupowe za pomocą komendy 'groups nowak', aby upewnić się, jakie grupy są aktualnie przypisane do użytkownika przed wprowadzeniem zmian. Przykład użycia: po wykonaniu polecenia, możemy zweryfikować, czy nowak został poprawnie dodany do grupy technikum, używając polecenia 'groups nowak', które wyświetli listę grup, do których należy użytkownik. Ważne jest, aby pamiętać, że modyfikowanie grup użytkowników wpływa na ich uprawnienia i dostęp do zasobów systemowych, co jest kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem systemu i dostępem do danych.

Pytanie 35

Jakie polecenie diagnostyczne powinno się wykorzystać do sprawdzenia, czy miejsce docelowe odpowiada oraz w jakim czasie otrzymano odpowiedź?

A. ping
B. nbtstat
C. ipconfig
D. route
Polecenie 'ping' jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych w sieciach komputerowych, umożliwiającym sprawdzenie dostępności hosta w sieci. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) Echo Request do wskazanego adresu IP, a następnie oczekiwania na odpowiedź w postaci pakietów Echo Reply. Dzięki temu użytkownik uzyskuje informację o tym, czy miejsce docelowe odpowiada oraz czas, który upłynął od wysłania zapytania do odebrania odpowiedzi. Praktycznym zastosowaniem polecenia 'ping' jest diagnozowanie problemów z łącznością sieciową, zarówno w lokalnych sieciach LAN, jak i w Internecie. W kontekście dobrych praktyk, regularne monitorowanie stanu dostępności kluczowych serwerów za pomocą 'ping' może pomóc w szybkim identyfikowaniu problemów z łącznością i wydajnością sieci. Dodatkowo, polecenie to może być używane w skryptach automatyzujących testy dostępności zasobów sieciowych, co przyczynia się do utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych.

Pytanie 36

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. switch.
B. router.
C. hub.
D. driver.
Ruter jest kluczowym urządzeniem w infrastrukturze sieciowej, które umożliwia podłączenie lokalnej sieci komputerowej do Internetu. Jego rola polega na kierowaniu pakietami danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na komunikację pomiędzy urządzeniami w sieci lokalnej a zdalnymi zasobami w Internecie. Ruter pracuje na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że analizuje adresy IP w pakietach danych, aby określić najlepszą trasę do docelowego adresu. Przykładem zastosowania rutera może być domowa sieć Wi-Fi, gdzie ruter łączy wiele urządzeń, takich jak komputery, smartfony czy telewizory, z globalną siecią Internet. W praktyce, ruter może także pełnić funkcje zabezpieczeń, takie jak zapora ogniowa (firewall), co zwiększa bezpieczeństwo naszej sieci. Dobre praktyki w konfiguracji rutera obejmują regularne aktualizacje oprogramowania oraz stosowanie silnych haseł do zabezpieczenia dostępu do administracji. Warto również zwrócić uwagę na konfigurację NAT (Network Address Translation), która pozwala na ukrycie wewnętrznych adresów IP w sieci lokalnej, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo.

Pytanie 37

Proces łączenia sieci komputerowych, który polega na przesyłaniu pakietów protokołu IPv4 przez infrastrukturę opartą na protokole IPv6 oraz w przeciwnym kierunku, nosi nazwę

A. translacją protokołów
B. podwójnego stosu IP
C. mapowaniem
D. tunelowaniem
Mechanizmy integracji sieci komputerowych mogą być mylone, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów odpowiedzi. Mapowanie, chociaż istotne w kontekście konwersji adresów IP, nie odnosi się bezpośrednio do transferu pakietów między różnymi wersjami protokołu IP. Mapowanie to proces, który ma miejsce w kontekście translacji adresów, ale nie obejmuje bezpośredniego przesyłania danych w formie tuneli. Z kolei translacja protokołów dotyczy zmiany jednego protokołu na inny, co niekoniecznie oznacza tunelowanie. Takie podejście nie uwzględnia infrastruktury sieciowej, która jest kluczowa w kontekście komunikacji między IPv4 a IPv6. Ponadto, podwójny stos IP to metoda, w której urządzenia obsługują zarówno IPv4, jak i IPv6 równolegle, co również nie jest synonimem tunelowania. W praktyce, pomylenie tych terminów może prowadzić do błędnej konfiguracji sieci oraz problemów z komunikacją między różnymi systemami. Kluczowe jest więc zrozumienie różnicy między tymi mechanizmami i ich zastosowaniem w praktyce, aby uniknąć typowych pułapek związanych z integracją nowoczesnych i starszych systemów sieciowych.

Pytanie 38

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. TightVNC
B. Putty
C. Ethereal
D. OpenVPN
OpenVPN to otwartoźródłowy program, który umożliwia tworzenie wirtualnych sieci prywatnych (VPN) i cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników na całym świecie. Jego najnowsza wersja zapewnia wsparcie dla wielu platform, co oznacza, że można go używać na różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, macOS, Linux, iOS oraz Android. OpenVPN obsługuje różne metody uwierzytelniania, w tym uwierzytelnianie za pomocą kluczy publicznych, certyfikatów oraz standardowych nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu użytkownicy mogą dostosowywać swoje połączenia do własnych potrzeb związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest również to, że OpenVPN wspiera różne protokoły szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowe zastosowanie OpenVPN obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, co pozwala pracownikom na bezpieczną pracę z domu. Standardy bezpieczeństwa, takie jak AES-256-GCM, są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co czyni OpenVPN odpowiednim wyborem dla organizacji dbających o ochronę danych.

Pytanie 39

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Skrętka kat. 4
B. Kabel współosiowy
C. Kabel światłowodowy
D. Skrętka kat. 5e
Wybór skrętki kat. 4 jako odpowiedzi jest nieuzasadniony, ponieważ ten typ kabla jest przestarzały i nie spełnia wymagań nowoczesnych sieci. Skrętka kat. 4 oferuje maksymalną prędkość transmisji wynoszącą 10 Mb/s, co jest znacznie poniżej wymaganej wartości 1 Gb/s. Tego rodzaju kable były używane w przeszłości, ale ich ograniczona wydajność czyni je niewłaściwym rozwiązaniem dla współczesnych zastosowań. Przestarzałe podejście do użycia kabli kat. 4 może prowadzić do problemów z wydajnością sieci, zwiększonej latencji oraz trudności w obsłudze nowoczesnych aplikacji i usług internetowych, które wymagają większych przepustowości. Kabel światłowodowy, chociaż oferujący znacznie wyższą prędkość transmisji, jest inny w swojej konstrukcji i zastosowaniu, co sprawia, że nie jest odpowiednikiem dla skrętki kat. 5e. Warto wspomnieć, że kabel współosiowy był popularny w telekomunikacji, szczególnie w systemach telewizyjnych, ale również nie osiąga wymaganego standardu prędkości dla danych sieciowych. Wybór nieodpowiedniego typu kabla może prowadzić do nieefektywnej transmisji danych, co w dłuższej perspektywie czasu wpłynie na funkcjonowanie całej infrastruktury IT.

Pytanie 40

Na serwerze Windows została włączona usługa DHCP. W trakcie testowania sieci zauważono, że niektóre stacje robocze odbierają adresy IP spoza puli, która została określona w usłudze. Co może być tego przyczyną?

A. W sieci działa inny, dodatkowy serwer DHCP
B. Interfejsy sieciowe na komputerach klienckich mają wyłączoną autokonfigurację
C. Na serwerze zostały nieprawidłowo ustawione opcje zapory sieciowej
D. Sieć LAN jest przeciążona
Odpowiedź dotycząca dodatkowego serwera DHCP jest prawidłowa, ponieważ w typowych konfiguracjach sieciowych jeden serwer DHCP jest odpowiedzialny za przydzielanie adresów IP w danym zakresie. Jeżeli w sieci znajduje się więcej niż jeden serwer DHCP, mogą one przydzielać adresy z różnych pul, co prowadzi do konfliktów adresów IP oraz sytuacji, w której stacje robocze otrzymują adresy spoza zdefiniowanej puli. Standardowa praktyka zaleca, aby w jednej sieci LAN istniał tylko jeden serwer DHCP, aby uniknąć takich problemów. W przypadku konieczności posiadania wielu serwerów DHCP, powinny one być odpowiednio skonfigurowane, aby współdzielić informacje o przydzielonych adresach i nie kolidować ze sobą. Dodatkowo ważne jest, aby w konfiguracji routerów i przełączników zastosować odpowiednie mechanizmy, takie jak DHCP Snooping, które pomagają zabezpieczyć sieć przed nieautoryzowanymi serwerami DHCP. Przykładem może być sytuacja w dużych biurach, gdzie zastosowanie dedykowanych VLAN-ów i centralnego serwera DHCP z odpowiednią konfiguracją może zoptymalizować zarządzanie adresacją IP.