Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 23 kwietnia 2025 23:23
Data zakończenia: 24 kwietnia 2025 00:02

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak powinno się kąpać dziecko z atopowym zapaleniem skóry?

A. Kąpiel dwa razy dziennie w wodzie o temperaturze 39°C, z zastosowaniem emolientu

B. Kąpiel raz dziennie w wodzie o temperaturze 39°C, bez użycia preparatów natłuszczających

C. Kąpiel raz dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, z dodatkiem emolientu

D. Kąpiel trzy razy dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, bez użycia preparatów natłuszczających

Prawidłowa odpowiedź dotyczy kąpieli dziecka z atopowym zapaleniem skóry, która powinna odbywać się raz dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, z dodatkiem emolientu. Taka temperatura jest optymalna, ponieważ nie podrażnia skóry i nie prowadzi do jej przegrzania, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci z atopowym zapaleniem skóry. Emolienty natomiast pełnią kluczową rolę w nawilżaniu i ochronie bariery lipidowej skóry, co jest niezbędne do łagodzenia objawów atopowego zapalenia. Regularne stosowanie emolientów, szczególnie podczas kąpieli, pozwala na tworzenie filmu ochronnego, który redukuje odparowywanie wody ze skóry i zmniejsza uczucie suchości. Zgodnie z wytycznymi dermatologicznymi, kąpiele powinny być krótkie, a temperatura wody umiarkowana, co sprzyja lepszemu wchłanianiu nawilżających substancji. Na zakończenie kąpieli zaleca się nałożenie dodatkowej warstwy emolientu, co wzmacnia efekty nawilżające i przynosi ulgę w stanach zapalnych. Tego rodzaju praktyki są zgodne z aktualnymi standardami w leczeniu atopowego zapalenia skóry.

Pytanie 2

W przypadku, gdy trzyletnie dziecko po niegroźnym upadku ze schodów unika ich pokonywania, aby zmniejszyć jego lęk, należy

A. ciągle asekurować dziecko podczas schodzenia ze schodów

B. wielokrotnie rozmawiać z rodziną na ten temat w obecności dziecka

C. spokojnie wyjaśnić dziecku znaczenie ostrożności i nie wracać do tematu

D. unikać schodzenia po schodach

Spokojne poinformowanie dziecka o zachowaniu ostrożności jest kluczowe w procesie redukcji lęku po traumatycznym zdarzeniu, takim jak upadek. W psychologii dziecięcej, podejście to odzwierciedla zasady konstruktywnej komunikacji, które promują poczucie bezpieczeństwa i wsparcia emocjonalnego. Informując dziecko o tym, jak ważne jest zachowanie ostrożności, wprowadzamy je w samodzielne refleksje na temat ryzyka, co może przyczynić się do budowania jego autonomii i zaufania do własnych umiejętności. Warto podkreślić, że unikanie tematu, niepodejmowanie dialogu lub nadmierna asekuracja mogą jedynie potęgować lęk, prowadząc do unikania schodów lub innych potencjalnych źródeł obaw w przyszłości. Dobrym przykładem może być sytuacja, w której dziecko uczymy krok po kroku, jak bezpiecznie schodzić po schodach, zaczynając od demonstrowania odpowiednich technik, a następnie wspólnego ćwiczenia, co daje mu poczucie kontroli i bezpieczeństwa w trudnych sytuacjach.

Pytanie 3

Która z zabawek jest najbardziej odpowiednia dla ośmiomiesięcznego niemowlęcia w celu rozwijania umiejętności manualnych?

A. Klocki Lego

B. Lalka

C. Drewniane klocki

D. Książka

Drewniane klocki są idealnym narzędziem do kształtowania umiejętności manualnych u ośmiomiesięcznych dzieci. W tym wieku, dzieci zaczynają rozwijać zdolności motoryczne oraz koordynację ręka-oko, a klocki stanowią doskonały materiał do ćwiczeń. Wykonane z naturalnych materiałów, drewniane klocki są bezpieczne i trwałe, co jest kluczowe w przypadku małych dzieci, które często wkładają przedmioty do ust. Dzięki różnym kształtom i kolorom, klocki te stymulują rozwój poznawczy oraz kreatywność. Dziecko może bawić się w budowanie prostych konstrukcji, co uczy je zasad równowagi, a także rozwija wyobraźnię. Warto pamiętać, że zabawa klockami może być także okazją do interakcji z opiekunami, co wspiera rozwój społeczny i komunikacyjny. Badania pokazują, że zabawki konstrukcyjne, takie jak drewniane klocki, mają pozytywny wpływ na rozwój umiejętności motorycznych, dając dzieciom przestrzeń do eksploracji oraz zabawy w sposób bezpieczny i angażujący.

Pytanie 4

Zabiegi resuscytacyjne podstawowe (Basic Life Support - BLS) u dziecka powinny zaczynać się od

A. uciskania klatki piersiowej

B. 2 wdechów ratunkowych

C. 5 wdechów ratunkowych

D. uderzenia w klatkę piersiową

Rozpoczęcie podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (BLS) u dziecka od 5 oddechów ratowniczych jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC). W przypadku dzieci, które nie oddychają, pierwszym krokiem jest zapewnienie drożności dróg oddechowych, a następnie wykonanie 5 oddechów ratowniczych, które mają na celu wprowadzenie tlenu do płuc. To kluczowe, ponieważ w przypadku nagłego zatrzymania krążenia, dostępność tlenu jest niezbędna dla minimalizacji uszkodzeń mózgu i innych narządów. Praktycznie, oddechy te powinny być wykonywane w sposób delikatny, aby uniknąć uszkodzenia płuc, a ich skuteczność można ocenić poprzez obserwację ruchów klatki piersiowej. Warto również pamiętać, że w przypadku noworodków i niemowląt, oddechy ratownicze powinny być dostosowane do ich anatomii, co oznacza, że należy używać mniejszej siły. Prawidłowe przeprowadzenie tych czynności zgodnie z aktualnymi standardami ma kluczowe znaczenie dla skuteczności resuscytacji.

Pytanie 5

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi żywienia niemowląt w 1. roku życia, opracowanymi przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, posiłki z mięsem można włączyć do jadłospisu zdrowego dziecka

A. w jedenastym miesiącu życia

B. w siódmym miesiącu życia

C. w piątym miesiącu życia

D. w dziewiątym miesiącu życia

Wprowadzenie mięsa do diety niemowlęcia w piątym miesiącu życia jest zgodne z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, które rekomendują stopniowe rozszerzanie diety malucha w tym okresie życia. Mięso jest źródłem cennych składników odżywczych, takich jak białko, żelazo oraz witaminy z grupy B, które są niezbędne dla prawidłowego rozwoju dziecka. Wprowadzenie mięsa w tym czasie wspiera również rozwój układu pokarmowego oraz przyzwyczaja dziecko do różnorodnych smaków. Przykładowo, można zacząć od drobno mielonego mięsa, takiego jak kurczak czy indyk, które łatwo się trawi. Ważne jest, aby monitorować reakcje dziecka na nowe pokarmy i wprowadzać je pojedynczo, co pozwoli zidentyfikować ewentualne alergie. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami, mięso powinno być częścią zróżnicowanej diety, a jego wprowadzenie na wczesnym etapie życia może przyczynić się do lepszych nawyków żywieniowych w przyszłości.

Pytanie 6

Jak powinna wyglądać pierwsza pomoc w sytuacji napadu padaczkowego u dziecka w wieku poniemowlęcym?

A. wezwaniu pogotowia ratunkowego

B. wykonaniu sztucznego oddychania

C. trzymaniu dziecka za kończyny górne i dolne

D. ochronie głowy dziecka przed urazami

Ochrona głowy dziecka w trakcie napadu padaczkowego to naprawdę bardzo ważna sprawa w kontekście pierwszej pomocy. Gdy dziecko ma atak, jego ciało przestaje być pod kontrolą, co może prowadzić do niebezpiecznych urazów głowy. Fajnie jest stworzyć wokół niego bezpieczne otoczenie – można na przykład użyć poduszek czy miękkich koców, żeby zminimalizować ryzyko kontuzji. Warto też pamiętać, że według różnych organizacji zajmujących się ratownictwem, nie powinno się trzymać dziecka podczas napadu, bo to może z kolei spowodować dodatkowe urazy. Jak napad się kończy, najlepiej położyć dziecko na boku, żeby mogło swobodnie oddychać. Znajomość padaczki i dobrych technik pierwszej pomocy jest kluczowa, bo może to naprawdę uratować życie i zdrowie dzieciaków w takich sytuacjach.

Pytanie 7

Zgodnie z hierarchią potrzeb Abrahama Maslowa, potrzeba związana z bezpieczeństwem

A. jest zaliczana do potrzeb wyższego rzędu.

B. stanowi wierzchołek hierarchii.

C. tworzy podstawę hierarchii.

D. należy do potrzeb niższego rzędu.

Odpowiedź 'należy do potrzeb niższego rzędu' jest poprawna, ponieważ w modelu piramidy potrzeb Abrahama Maslowa potrzeby bezpieczeństwa są klasyfikowane jako podstawowe. Model ten podzielił potrzeby ludzkie na pięć poziomów, w których potrzeby niższego rzędu, takie jak potrzeba bezpieczeństwa, są zlokalizowane na drugim poziomie, tuż nad potrzebami fizjologicznymi. Potrzeby bezpieczeństwa obejmują pragnienie stabilności, ochrony przed niebezpieczeństwami oraz zapewnienia zdrowia. Przykładowo, w kontekście miejsca pracy pracownicy oczekują nie tylko wynagrodzenia, ale także zabezpieczeń socjalnych oraz warunków pracy, które minimalizują ryzyko urazów. W praktyce, organizacje powinny dążyć do tworzenia środowiska pracy, w którym pracownicy czują się bezpiecznie, co przekłada się na ich zaangażowanie i efektywność. Dlatego odpowiednie praktyki zarządzania, takie jak ocena ryzyka i wdrażanie procedur bezpieczeństwa, są kluczowe w utrzymywaniu potrzeby bezpieczeństwa na właściwym poziomie, co jest zgodne z najlepszymi standardami w zarządzaniu zasobami ludzkimi.

Pytanie 8

Podniesienie motywacji dziecka z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną do podejmowania niezależnych działań w obszarze codziennych czynności wymaga

A. stawiania mu najprostszych wymagań

B. stosowania negatywnych wzmocnień

C. stawiania mu wysokich wymagań

D. stosowania pozytywnych wzmocnień

Stosowanie pozytywnych wzmocnień jest kluczowym elementem w pracy z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną, zwłaszcza w stopniu umiarkowanym. Pozytywne wzmocnienia dotyczą nagradzania pozytywnych zachowań, co skutkuje zwiększoną chęcią do podejmowania samodzielnych działań. Techniki te mogą obejmować zarówno werbalne uznanie za wykonanie zadania, jak i nagrody materialne lub zabawki. Dzięki tym metodom dziecko uczy się, że jego wysiłek i postępy w codziennych czynnościach przynoszą satysfakcjonujące rezultaty. Na przykład, jeżeli dziecko potrafi samodzielnie ubrać się, jego rodzic może pochwalić jego wysiłki, co wzmacnia motywację do kontynuacji tych działań w przyszłości. Zgodnie z teorią uczenia się, pozytywne wzmocnienia są bardziej efektywne niż kary, ponieważ wspierają rozwój autonomii i pewności siebie dzieci. Dlatego kluczowe jest, aby kadra pedagogiczna oraz rodzice stosowali pozytywne wzmocnienia jako integralną część procesu nauczania.

Pytanie 9

Niemowlę w wieku 3-4 miesięcy, które rozwija się prawidłowo, potrafi

A. obracać się na bok.

B. przewracać się z pozycji na brzuchu na plecy.

C. pełzać do przodu.

D. leżąc na brzuchu, opierając się na rękach, unosić górną część tułowia.

Niemowlęta w wieku 3-4 miesięcy rozwijają się w sposób, który obejmuje szereg kluczowych umiejętności motorycznych. Odpowiedź, że niemowlę leżąc na brzuchu, opierając się na rękach, unosi górną część tułowia jest prawidłowa, ponieważ jest to oznaka prawidłowego rozwoju mięśni ramion, pleców oraz stabilności w obrębie tułowia. W tym okresie życia niemowlęta zaczynają angażować mięśnie grzbietu i brzucha, co przygotowuje je do kolejnych etapów rozwoju, takich jak przewracanie się czy siedzenie. Przykładem zastosowania tej umiejętności w praktyce jest wspieranie niemowlęcia w leżeniu na brzuchu podczas zabawy, co stymuluje rozwój sensoryczny oraz motorczny. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi pediatrycznymi, regularne czas na brzuchu (tummy time) jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju motorycznego, ponieważ zapobiega płaskiej głowie i wspiera rozwój koordynacji ruchowej.

Pytanie 10

Jaki minerał jest kluczowy w diecie dla prawidłowego rozwoju i mineralizacji kości oraz zębów u dzieci?

A. Wapń

B. Magnez

C. Potas

D. Żelazo

Wapń jest kluczowym składnikiem mineralnym, który odgrywa fundamentalną rolę w prawidłowym wzroście oraz mineralizacji kości i zębów, zwłaszcza u dzieci. W organizmie wapń odpowiada nie tylko za budowę kości, ale także za funkcje metaboliczne, takie jak krzepnięcie krwi oraz przewodnictwo nerwowe. Odpowiednia podaż wapnia w diecie dziecka jest niezbędna do osiągnięcia optymalnej gęstości kości, co wpływa na ich wytrzymałość oraz zapobiega osteoporozie w późniejszym wieku. Przykładowe źródła wapnia to produkty mleczne, takie jak mleko, jogurt i sery, a także zielone warzywa liściaste, jak jarmuż czy brokuły. Zalecane dzienne spożycie wapnia dla dzieci w różnych grupach wiekowych różni się, dlatego ważne jest, aby dostosować dietę do ich indywidualnych potrzeb. Dobre praktyki dietetyczne sugerują, aby posiłki były zróżnicowane i bogate w wapń, co pozwoli na skuteczne wchłanianie tego minerału przez organizm. Należy również pamiętać, że witamina D wspomaga wchłanianie wapnia, dlatego warto zapewnić odpowiednią ekspozycję na słońce lub spożywać produkty wzbogacone w tę witaminę.

Pytanie 11

Co powinna zrobić opiekunka w przypadku atopowego zapalenia skóry u niemowlaka?

A. myć dziecko w wodzie z emolientami

B. stosować miejscowe kortykosteroidy zaraz po wystąpieniu wysypki

C. przygotować ciepłe okłady na obszary objęte wysypką

D. kąpać dziecko w wodzie z dodatkiem szarego mydła

Mycie dziecka w wodzie z dodatkiem emolientów jest zalecaną metodą w przypadku atopowego zapalenia skóry (AZS), szczególnie u niemowląt. Emolienty to substancje, które nawilżają skórę, tworząc na jej powierzchni okluzyjną warstwę, która zapobiega utracie wody i poprawia barierę lipidową skóry. Woda z emolientami łagodzi podrażnienia, redukuje swędzenie i wspomaga proces gojenia. Zastosowanie emolientów w wodzie do kąpieli jest zgodne z wytycznymi dermatologicznymi oraz standardami pielęgnacji skóry u dzieci z AZS. Przykłady emolientów to oleje roślinne, masła, jak masło shea, oraz specjalistyczne preparaty dostępne w aptekach. Należy unikać dodatków jak mydło, które może wysuszać skórę i nasilać objawy. Warto również pamiętać, że kąpiele powinny być krótkie i odbywać się w letniej wodzie, co również zmniejsza ryzyko podrażnień. Praktyka ta nie tylko przynosi ulgę, ale również jest kluczowa w codziennej pielęgnacji dzieci z AZS, co podkreślają liczne badania kliniczne.

Pytanie 12

Zabawy takie jak w sklep oraz w dom zaliczają się do kategorii zabaw

A. porządkowych

B. bieżnych

C. konstrukcyjnych

D. tematycznych

Zabawy takie jak 'w sklep' czy 'w dom' to świetne przykłady gier tematycznych, które fajnie odzwierciedlają sytuacje z życia codziennego i role, jakie odgrywają ludzie w społeczeństwie. Tego typu zabawy naprawdę rozwijają dziecięcą wyobraźnię, bo pozwalają na wcielenie się w dorosłych i interakcję w różnych kontekstach społecznych. W edukacji uznaje się, że zabawy tematyczne są zalecane przez specjalistów, bo pomagają w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i społecznych u dzieci. Na przykład, gra w sklep uczy maluchy, jak liczyć pieniądze i wydawać resztę, a jednocześnie rozwija ich zdolności do negocjacji. Przez naśladowanie dorosłych, dzieci uczą się też ważnych norm społecznych i wartości, co jest zgodne z dobrymi praktykami w wychowaniu. Widać więc, że zabawy tematyczne są kluczowe dla rozwoju poznawczego i społecznego dzieci, a to ważny krok, by mogły lepiej funkcjonować w przyszłości.

Pytanie 13

Dziecko rozwijające się prawidłowo powinno nabyć zdolność cięcia papieru nożyczkami na kawałki do końca

A. 36. miesiąca życia

B. 30. miesiąca życia

C. 24. miesiąca życia

D. 18. miesiąca życia

Prawidłowo rozwijające się dziecko osiąga umiejętność posługiwania się nożyczkami i rozcinania papieru zazwyczaj w wieku 36 miesięcy. W tym okresie dzieci nabywają zdolności motoryczne, które pozwalają na precyzyjne manipulowanie narzędziami. Umiejętność ta jest kluczowa dla dalszego rozwoju zdolności manualnych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Przykładem praktycznym może być wprowadzenie dziecka w świat sztuki oraz rzemiosła, gdzie rozcinanie papieru jest często wykorzystywaną techniką. Warto również zwrócić uwagę na standardy rozwoju psychomotorycznego, które wskazują, że umiejętności manualne są powiązane z ogólnym rozwojem dziecka, w tym z procesami poznawczymi. W związku z tym, umiejętność ta nie tylko wpływa na zdolności manualne, ale także na rozwój kreatywności i samodzielności dziecka, co jest istotne w kontekście jego dalszej edukacji i życia codziennego.

Pytanie 14

Na kształtowanie poczucia rytmu, sprawności ruchowej oraz orientacji w przestrzeni u malucha znaczący wpływ mają zabawy

A. twórcze

B. tematyczne

C. manipulacyjno-konstrukcyjne

D. muzyczno-ruchowe

Zabawy muzyczno-ruchowe są naprawdę istotne w rozwijaniu rytmu, koordynacji i orientacji u dzieci. Takie zajęcia angażują różne zmysły, co znacznie ułatwia przyswajanie umiejętności motorycznych. Muzyka i jej rytmy naprawdę zachęcają do ruchu, co z kolei pomaga w rozwijaniu dużej i małej motoryki oraz w koordynacji. Na przykład tańczenie do muzyki pozwala dzieciom lepiej poczuć rytm, co jest kluczowe zarówno w muzyce, jak i w sporcie. Dodatkowo, te zabawy sprzyjają nawiązywaniu relacji między dziećmi, uczą współpracy i interakcji. W odniesieniu do standardów edukacyjnych, takie aktywności wpisują się w to, co jest zalecane do wszechstronnego rozwoju dziecka, uwzględniając aspekty fizyczne, emocjonalne i społeczne. Takie podejście do nauczania jest naprawdę zgodne z tym, co najlepsze w pedagogice, bo widać, że zintegrowane uczenie się ma ogromne znaczenie.

Pytanie 15

Jakie działania powinni podejmować rodzice 3,5-letniego malucha, u którego występuje jąkanie w nowych sytuacjach?

A. Powinni pozwolić dziecku na dokończenie zdania

B. Powinni poprawiać wypowiedzi dziecka

C. Powinni zmniejszyć liczbę interakcji społecznych dziecka

D. Powinni cicho dokończyć wypowiedź za dziecko

Pozwolenie dziecku na dokończenie wypowiedzi jest kluczowe w procesie wspierania go w sytuacjach jąkania. Takie podejście pomaga dziecku poczuć się akceptowanym i zrozumianym, co może znacznie zmniejszyć stres związany z mową. W praktyce, rodzice powinni unikać przerywania dziecka, nawet gdy jego wypowiedź trwa dłużej lub jest mniej płynna. Ważne jest, aby stworzyć środowisko sprzyjające swobodnej ekspresji, co pomoże w budowaniu pewności siebie dziecka. Dobre praktyki wskazują, że rodzice powinni okazywać cierpliwość i zainteresowanie tym, co dziecko ma do powiedzenia. Warto również wprowadzać regularne ćwiczenia mowy, które pomogą w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych. Na przykład, zachęcanie dziecka do opowiadania krótkich historyjek lub wspólne czytanie książek może być skuteczne w rozwijaniu płynności mowy. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami specjalistów w dziedzinie logopedii, którzy podkreślają znaczenie wspierającego środowiska w przezwyciężaniu trudności w mówieniu.

Pytanie 16

Jaką sferę rozwojową wspiera opiekunka, wykonując z dziećmi upominki z materiałów plastycznych z okazji Dnia Matki?

A. Motorykę dużą

B. Percepcję słuchową

C. Motorykę małą

D. Kinestetykę

Wybór motoryki małej jako poprawnej odpowiedzi jest uzasadniony, ponieważ wykonywanie upominków z materiałów plastycznych z dziećmi wymaga precyzyjnych ruchów rąk i palców, co jest kluczowym elementem rozwoju motoryki małej. Motoryka mała odnosi się do umiejętności związanych z posługiwaniem się małymi mięśniami, co jest niezbędne w takich czynnościach jak cięcie, klejenie czy malowanie. Przykładem może być wycinanie papierowych serduszek czy przyklejanie ozdób do laurki, gdzie dzieci rozwijają swoją zdolność manualną i koordynację oko-ręka. Dobre praktyki w pracy z dziećmi sugerują, że angażowanie ich w takie działania nie tylko wspiera rozwój fizyczny, ale także stymuluje kreatywność i zdolności poznawcze, co jest zgodne z zasadami edukacji wczesnoszkolnej. Ponadto, zajęcia tego typu sprzyjają budowaniu więzi emocjonalnych między dziećmi a ich opiekunami, co jest istotnym aspektem ich rozwoju społecznego.

Pytanie 17

Według obecnie obowiązujących Zasad żywienia zdrowych niemowląt, decyzja dotycząca ilości spożywanego przez dziecko jedzenia należy do

A. matki.

B. lekarza pediatry.

C. dziecka.

D. dietetyka.

Wybierając inną odpowiedź, można popełnić kilka kluczowych błędów myślowych, które prowadzą do nieporozumienia w zakresie żywienia niemowląt. Uznanie, że decyzje te leżą w gestii pediatry lub dietetyka, może sugerować, że te osoby mają pełną kontrolę nad tym, ile pokarmu powinno spożywać dziecko, co jest nieprawidłowe. Chociaż specjaliści medyczni dostarczają cennych wskazówek dotyczących ogólnych zasad żywienia, nie są oni w stanie monitorować indywidualnych potrzeb każdego dziecka, które mogą się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak tempo wzrostu, aktywność fizyczna czy stan zdrowia. W przypadku odpowiedzi, że to matka decyduje o ilości pokarmu, należy zauważyć, że chociaż matki są kluczowymi opiekunkami, ich intuicja może nie zawsze odpowiadać rzeczywistym potrzebom dziecka. Często matki mogą mieć tendencję do narzucania dziecku własnych przekonań dotyczących tego, ile pokarmu powinno być spożywane, co może prowadzić do błędnych decyzji żywieniowych. Ponadto, zbyt duża kontrola nad ilością pokarmu może skutkować problemami z odżywianiem w przyszłości. Kluczowe jest, aby rodzice skupili się na sygnałach wysyłanych przez niemowlęta, a nie na intuicyjnych przekonaniach czy rekomendacjach osób trzecich. Umożliwienie dziecku podejmowania decyzji dotyczących spożycia pokarmu sprzyja zdrowemu rozwojowi i samoregulacji, co jest poparte licznymi badaniami w dziedzinie pediatrii.

Pytanie 18

Który z podanych sposobów na zabezpieczenie przed kleszczami podczas spaceru powinno się zastosować u 28-miesięcznego dziecka?

A. Transportowanie dziecka wyłącznie w wózku

B. Ubranie dziecka w odzież z długimi rękawami i długie spodnie

C. Ubranie dziecka w ciemne ubrania

D. Noszenie dziecka tylko w nosidełku lub specjalnej chuście

Dzieciak powinien nosić ciuchy z długim rękawem i długie spodnie, bo to najlepszy sposób na ochronę przed kleszczami. Te małe robaki są najczęściej w trawie i krzakach, a ich ukąszenia mogą być naprawdę groźne, na przykład mogą prowadzić do boreliozy. Jak dziecko ma długie rękawy i spodnie, to skóra ma mniej kontaktu z kleszczami, więc ryzyko ich ukąszenia maleje. Fajnie, jak materiał ubrań jest gęsty i dobrze przylega do ciała, bo wtedy jest dodatkowa ochrona. I warto pomyśleć o jasnych kolorach – łatwiej je wtedy zauważyć. Rodzice powinni po spacerze zawsze sprawdzić ubrania i skórę dziecka, to naprawdę ważne, żeby zminimalizować ryzyko. Dobrze jest też używać repelentów na ubrania, które są bezpieczne dla dzieci, bo to może bardzo pomóc.

Pytanie 19

Zupa z dodatkiem wysokiej jakości masła nie powinna być podawana niemowlakom z nietolerancją

A. glutenu

B. glukozy

C. białka mleka krowiego

D. enzymu laktozy

Białko mleka krowiego to jeden z głównych alergenów pokarmowych, który może wywoływać reakcje nietolerancji u niemowląt. Wysokiej jakości masło, choć jest produktem pochodzenia mlecznego, zawiera białka, które mogą być szkodliwe dla dzieci z alergią na białko mleka krowiego. W praktyce, do diety niemowląt wprowadza się nowe pokarmy stopniowo, aby zidentyfikować potencjalne alergeny. W przypadku dzieci, które wcześniej miały reakcje alergiczne na produkty mleczne, zaleca się unikanie wszelkich produktów zawierających białko mleka krowiego, w tym masła. Zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie żywienia dzieci, wprowadzenie masła do diety niemowlęcia powinno być starannie monitorowane i konsultowane z pediatrą. Dobrymi praktykami są również korzystanie z alternatywnych tłuszczów, takich jak oleje roślinne, które są bezpieczniejsze dla dzieci z nietolerancjami pokarmowymi. To podejście sprzyja zdrowemu wprowadzaniu różnorodnych składników odżywczych bez ryzyka dla zdrowia.

Pytanie 20

Do kiedy powinno zarosnąć przednie ciemiączko u dziecka?

A. Przed końcem osiemnastego miesiąca życia

B. Przed końcem ósmego miesiąca życia

C. Przed końcem drugiego miesiąca życia

D. Przed końcem czwartego miesiąca życia

Ciemiączka to elastyczne przestrzenie między kośćmi czaszki noworodków, które umożliwiają ich wzrost oraz przejście przez kanał rodny podczas porodu. Przednie ciemiączko, znajdujące się na szczycie głowy, zazwyczaj zamyka się w wieku od 12 do 18 miesięcy. Umożliwia to prawidłowy rozwój mózgu oraz czaszki, ponieważ w tym okresie mózg dziecka intensywnie rośnie. Zamknięcie ciemiączka zbyt wcześnie może prowadzić do zaburzeń w kształcie czaszki (kraniostenozy) oraz problemów rozwojowych. Dlatego ważne jest, aby rodzice i opiekunowie monitorowali rozwój dziecka oraz regularnie konsultowali się z pediatrą, który oceni rozwój czaszki i mózgu. W przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości, takich jak zbyt wczesne zamknięcie ciemiączka, konieczne może być skierowanie do specjalisty. Wiedza na temat rozwoju ciemiączek pozwala również na lepsze zrozumienie etapów wzrostu i rozwoju dzieci, co jest kluczowe dla zapewnienia im zdrowej przyszłości.

Pytanie 21

Pierwsze praktyki rozwijające umiejętność używania nożyczek przez dziecko powinny obejmować

A. wycinanie figur geometrycznych

B. wycinanie kształtów zaokrąglonych

C. przecinanie kartki na pół

D. nacinanie brzegu kartki

Wycinanie figur geometrycznych, rozcinanie kartki na pół oraz wycinanie kształtów zaokrąglonych to techniki, które mogą wydawać się odpowiednie dla dzieci, jednakże w kontekście początkowego etapu nauki posługiwania się nożyczkami, są one zbyt skomplikowane. Wycinanie figur geometrycznych wymaga precyzyjnej koordynacji oraz zrozumienia kształtów, co może być trudne dla młodszych dzieci, które dopiero zaczynają uczyć się kontroli nad narzędziem. Podobnie, rozcinanie kartki na pół to czynność, która nie wprowadza dzieci w podstawowe zasady posługiwania się nożyczkami, ponieważ nie rozwija umiejętności nacinania i precyzyjnych ruchów. W przypadku wycinania kształtów zaokrąglonych, dzieci mogą napotkać trudności w utrzymaniu prawidłowego toru cięcia, co może prowadzić do frustracji i zniechęcenia. Warto pamiętać, że podczas nauki umiejętności manualnych kluczowe jest, aby dzieci miały możliwość stopniowego przyswajania wiedzy i umiejętności. Niewłaściwe podejście do nauki może skutkować nie tylko brakiem postępów, ale także negatywnym podejściem do korzystania z narzędzi. Dlatego tak istotne jest, aby na początku skupić się na prostych, mało wymagających czynnościach, takich jak nacinanie, co zwiększa szansę na pozytywne doświadczenia i rozwijanie dalszych umiejętności związanych z wycinaniem.

Pytanie 22

Organizacja zawodów sportowych dla dzieci, w których występują konkurencje takie jak bieg slalomem oraz bieg z przeszkodami, ma na celu stymulowanie i rozwijanie przede wszystkim

A. dużej motoryki

B. małej motoryki

C. wzrokowej percepcji

D. słuchowej percepcji

Organizowanie zawodów sportowych dla dzieci, takich jak bieg slalomem czy bieg z przeszkodami, ma na celu przede wszystkim rozwijanie motoryki dużej, co odnosi się do umiejętności wykonywania dużych, złożonych ruchów ciała. Motoryka duża obejmuje zdolności do biegania, skakania, rzucania oraz ogólnej koordynacji ruchowej. W przypadku omawianych konkurencji, dzieci są zmuszane do używania dużych grup mięśniowych, co sprzyja wzmacnianiu ich siły, wytrzymałości oraz ogólnej sprawności fizycznej. Przygotowanie i uczestnictwo w takich zawodach pozwala dzieciom na rozwijanie umiejętności współpracy w grupie, a także budowanie pewności siebie poprzez pokonywanie różnych przeszkód. Przykładem mogą być zajęcia sportowe w szkołach podstawowych, które często organizują podobne konkurencje w celu promowania aktywności fizycznej wśród dzieci. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują zapewnienie odpowiedniego nadzoru oraz dostosowanie poziomu trudności do umiejętności uczestników, co pozwala na bezpieczne i efektywne rozwijanie ich motoryki dużej.

Pytanie 23

W którym miesiącu życia można zacząć wprowadzać warzywa do diety prawidłowo rozwijającego się niemowlęcia, które jest karmione sztucznie?

A. W 8-9. miesiącu życia

B. W 3-4. miesiącu życia

C. W 10-11. miesiącu życia

D. W 5-6. miesiącu życia

Wprowadzanie warzyw do diety niemowlęcia karmionego sztucznie powinno nastąpić w 5-6. miesiącu życia, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zdrowia oraz krajowych wytycznych dotyczących żywienia niemowląt. W tym okresie układ pokarmowy dziecka staje się bardziej dojrzały, co umożliwia wprowadzanie nowych pokarmów stałych obok mleka sztucznego. Warzywa są doskonałym źródłem witamin, minerałów oraz błonnika, co jest kluczowe dla zdrowego rozwoju dziecka. Przykładowe warzywa, które można wprowadzić, to marchewka, ziemniaki, czy dynia, które powinny być dobrze ugotowane i zblendowane na gładką masę. Ważne jest, aby wprowadzać nowe produkty pojedynczo, co pozwala na obserwację ewentualnych reakcji alergicznych. Ponadto, właściwa kolejność wprowadzania pokarmów stałych wspiera rozwój sensoryczny oraz umiejętności żucia u niemowlęcia, co ma znaczenie w późniejszym etapie rozwoju żywieniowego. Dostosowanie diety do etapu rozwoju dziecka jest kluczowe dla jego zdrowia i prawidłowego wzrostu.

Pytanie 24

Na zakończenie drugiego roku życia maluch powinien umieć samodzielnie

A. czyścić ciało

B. wiązać buty

C. dobierać części swojej odzieży

D. opuszczać i podciągać majtki

Zdolność do samodzielnego zawiązywania butów, mycia ciała czy dobierania elementów garderoby są umiejętnościami, które rozwijają się w późniejszym etapie rozwoju dziecka. W kontekście samodzielności, zawiązywanie butów wymaga zaawansowanej koordynacji ruchowej oraz precyzyjnych umiejętności manualnych, które zwykle dzieci opanowują dopiero w wieku przedszkolnym, około 4-5 roku życia. Mycie ciała, chociaż ważne, obejmuje również aspekt rozumienia zasad higieny, co jest bardziej skomplikowane i wymaga dłuższego czasu nauki. Dobieranie elementów garderoby może być złożonym procesem związanym nie tylko z umiejętnościami manualnymi, ale i zrozumieniem kontekstu sytuacyjnego oraz umiejętnością łączenia kolorów i wzorów, co jest także poza zasięgiem dzieci w wieku dwóch lat. Wiele osób przyjmuje, że wczesne osiągnięcia w tych obszarach są kluczowe, co prowadzi do nieporozumień dotyczących rzeczywistych umiejętności dzieciaków w tym wieku. Warto pamiętać, że rozwój umiejętności dzieci jest procesem zindywidualizowanym, a każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie, co powinno być uwzględnione przy ocenie ich zdolności.

Pytanie 25

W celu oceny kondycji zdrowotnej noworodka po narodzinach wykorzystuje się skalę

A. Tinettiego

B. MMSE

C. Apgar

D. IADL

Skala Apgar jest kluczowym narzędziem oceny stanu zdrowia noworodków bezpośrednio po porodzie. Została opracowana przez dr. Virginię Apgar w 1952 roku i jest stosowana na całym świecie. Ocena odbywa się na podstawie pięciu kryteriów: aktywności (ruchy), puls (częstość akcji serca), reakcja na bodźce (odruchy), wygląd (kolor skóry) oraz oddychanie. Każde z tych kryteriów jest oceniane w skali od 0 do 2, co pozwala uzyskać wynik w przedziale od 0 do 10. W praktyce, wynik 7 i więcej oznacza, że noworodek ma dobre szanse na zdrowy rozwój, natomiast wynik poniżej 7 wskazuje na potrzebę intensywnej obserwacji lub interwencji medycznej. Dzięki temu narzędziu personel medyczny może szybko i skutecznie ocenić stan noworodka oraz podjąć odpowiednie kroki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w neonatologii.

Pytanie 26

Opiekunka, rozmawiając z dzieckiem z umiarkowanym niedosłuchem, nie powinna

A. mówić w spokojny sposób, nie za szybko

B. zapewnić, aby jej twarz była widoczna dla dziecka

C. korzystać z gestów

D. ustawiać się bokiem do dziecka

Dobra robota! Wskazanie, że opiekunka nie powinna stać bokiem do dziecka z umiarkowanym niedosłuchem, to świetna sprawa. Widoczność ust mówiącego jest naprawdę ważna, bo to nie tylko kwestia słuchu, ale też możliwości czytania z ruchu warg. Jak opiekunka stoi bokiem, to dziecko może mieć trudność w zrozumieniu, co się do niego mówi, a to może być frustrujące. Najlepiej, jakby przyjęła pozycję frontalną, żeby dziecko mogło widzieć mimikę i ruchy warg. I pamiętajmy o oświetleniu – twarz opiekunki powinna być dobrze widoczna. Warto też używać prostych słów i gestów, bo to wszystko pomaga w komunikacji i budowaniu relacji.

Pytanie 27

Eliminacja produktów bogatych w białko jest kluczową zasadą w diecie dziecka cierpiącego na

A. toksoplazmozę

B. chondrakalcynozę

C. fenyloketonurię

D. celiakię

Fenyloketonuria (PKU) jest dziedziczną chorobą metaboliczną, która polega na deficycie enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej, odpowiedzialnego za metabolizowanie aminokwasu fenyloalaniny. W wyniku tego schorzenia, fenyloalanina gromadzi się w organizmie, co może prowadzić do uszkodzenia układu nerwowego oraz do opóźnienia rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka. Właściwe zarządzanie dietą u dzieci z PKU jest kluczowe, a podstawową zasadą jest eliminacja produktów wysokobiałkowych, które są źródłem fenyloalaniny. Przykłady takich produktów to mięso, ryby, jaja, nabiał oraz niektóre rośliny strączkowe. W diecie dzieci z PKU stosuje się zatem specjalistyczne preparaty białkowe, które są niskofenylalaninowe i dostarczają niezbędnych aminokwasów bez nadmiaru fenyloalaniny. Wprowadzenie takiego podejścia jest zgodne z rekomendacjami dietetyków oraz standardami leczenia PKU, a także pozwala na uniknięcie poważnych konsekwencji zdrowotnych związanych z niewłaściwą dietą.

Pytanie 28

Pedagog prowadzący zajęcia z czterolatkami stworzył środowisko, w którym materiały są zorganizowane tematycznie i łatwo dostępne, dzieci mają swobodę oraz samodzielność w podejmowaniu działań w odpowiednim dla nich czasie, tempie oraz z partnerami, z którymi pragną współpracować. W taki sposób organizując pracę z grupą, pedagog zastosował podstawowe zasady metody

A. Sherborne

B. Montessori

C. Vojty

D. Peto

Metody Sherborne, Peto i Vojty różnią się zasadniczo od podejścia Montessori, a ich błędne zrozumienie może prowadzić do mylnych wniosków. Metoda Sherborne skupia się na ruchu i relacjach interpersonalnych, ale nie koncentruje się na samodzielnym wyborze materiałów przez dzieci. Nie stworzono w niej takiego środowiska, które umożliwia dzieciom swobodny dostęp do pomocy dydaktycznych w sposób tematyczny. Z kolei metoda Peto, zainicjowana przez Károly’ego Peto, koncentruje się na terapii poprzez ruch, co również nie odpowiada na potrzeby swobodnej eksploracji dzieci. Podejście Vojty, natomiast, jest stosowane głównie w rehabilitacji dzieci z zaburzeniami ruchowymi i jest zorientowane na rozwój motoryczny, a nie na edukację we wczesnym dzieciństwie. Przy wyborze odpowiednich metod pedagogicznych istotne jest zrozumienie ich podstawowych założeń oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce. Typowym błędem jest mylenie metod, które różnią się zarówno celami, jak i strategią nauczania, prowadząc do nieefektywnego wsparcia rozwoju dzieci. W kontekście edukacji przedszkolnej, kluczowe jest, aby nauczyciele stosowali metody, które działają na rzecz autonomii dzieci i ich aktywnego uczestnictwa w procesie uczenia się.

Pytanie 29

Główna metoda kształtowania nawyków kulturowych i grzecznościowych u małych dzieci to

A. nagradzanie dziecka niewielkimi prezentami za kulturalne zachowanie.

B. dawanie pozytywnego wzoru przez dorosłych.

C. organizowanie zabaw manualnych.

D. organizowanie zajęć edukacyjnych.

Choć prowadzenie zabaw dydaktycznych, nagradzanie dziecka za kulturalne zachowanie oraz organizowanie zabaw manualnych mają swoje miejsce w procesie edukacyjnym, są to metody, które nie zastąpią fundamentalnego wpływu, jaki nawyki kulturalno-grzecznościowe dzieci kształtują się pod wpływem dorosłych. W przypadku zabaw dydaktycznych, ich celem jest głównie rozwój umiejętności poznawczych i społecznych, jednak niekoniecznie prowadzą one do efektywnego modelowania właściwych postaw. Dzieci mogą bawić się w gry lub ćwiczenia, które uczą ich zasad współpracy, ale bez realnego przykładu dorosłych, te zasady mogą pozostać tylko w teorii. Nagradzanie dziecka za kulturalne zachowanie może prowadzić do pojawienia się błędnych przekonań, że uprzejmość jest jedynie środkiem do osiągnięcia celu, a nie wartością samą w sobie. Takie podejście może zniekształcać rzeczywistą motywację do bycia grzecznym, co w dłuższej perspektywie prowadzi do powierzchownego przestrzegania norm społecznych. Z kolei zabawy manualne, mimo iż rozwijają zdolności motoryczne, nie są bezpośrednio związane z nauką zachowań społecznych i grzecznościowych. Warto zrozumieć, że dzieci w pierwszych latach życia są jak gąbki, chłonące wszystko co je otacza, a ich najbardziej naturalnym sposobem uczenia się jest naśladowanie dorosłych. W związku z tym, aby skutecznie kształtować nawyki kulturalno-grzecznościowe, konieczne jest, aby dorośli stawali się wzorami do naśladowania, prezentując pożądane zachowania na co dzień.

Pytanie 30

Temperatura powietrza na zewnątrz, przy której nie powinno się wychodzić na spacer z niemowlęciem mającym 3 miesiące, wynosi

A. 0°C

B. +5°C

C. -20°C

D. -10°C

Jeśli wskazałeś temperatury jak -20°C, 0°C czy +5°C, to niestety możesz narazić maluszka na spore problemy zdrowotne. Po pierwsze, nie bierzesz pod uwagę, że niemowlaki nie potrafią tak dobrze regulować swojej temperatury jak dorośli. To sprawia, że są bardziej narażone na zimno i hipotermię. Odpowiedź -20°C sugeruje, że spacer w takich warunkach jest okej, a to już jest dość niebezpieczne. Odpowiedzi 0°C i +5°C też mogą wskazywać na nieporozumienie co do bezpieczeństwa. Przy 0°C i wietrze ryzyko wychłodzenia znacznie rośnie, a +5°C to też trochę za mało, żeby czuć się bezpiecznie. Warto zrozumieć, jakie zagrożenia niosą za sobą niskie temperatury oraz jak chronić dzieci przed zimnem.

Pytanie 31

Dziecko, które ma zmarszczkę w kąciku oka, małe oraz szeroko rozstawione oczy, spłaszczoną centralną część twarzoczaszki, wygładzoną bruzdę podnosową, wąską górną wargę i małoszczękę, prawdopodobnie cierpi na zespół

A. płodowy FAS

B. Aspergera

C. Tourette'a

D. Downa

Wybór odpowiedzi dotyczących zespołu Aspergera jest nieuzasadniony, ponieważ ten zespół, klasyfikowany jako zaburzenie ze spektrum autyzmu, nie manifestuje się poprzez zmiany morfologiczne twarzoczaszki oraz charakterystyczne cechy fizyczne. Zespół Tourette'a, będący zaburzeniem neurologicznym, charakteryzuje się tikami ruchowymi i werbalnymi, a nie cechami anatomicznymi opisanymi w pytaniu. Z kolei zespół Downa, znany z trisomii 21, przyjmuje inne formy fenotypowe, w tym cechy takie jak skośne oczy czy krótka szyja, co nie odpowiada opisanemu obrazowi. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych zaburzeń ma swoje specyficzne objawy oraz mechanizmy etiologiczne, które są fundamentalnie różne od fenomenów obserwowanych w przypadku FAS. W praktyce medycznej, nieprawidłowe rozpoznanie może prowadzić do nieodpowiednich interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie dokładnej analizy objawów i ich kontekstu. Uważne podejście do diagnozowania i klasyfikacji zaburzeń jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii wsparcia i terapii, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki zdrowotnej.

Pytanie 32

U małego dziecka dorastającego w pełnej rodzinie rozwój zaufania do innych osób w największym stopniu zależy od

A. kontaktu z sąsiadami

B. metody karmienia

C. apetytu dziecka

D. relacji z matką

Relacja z matką odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu zaufania u małego dziecka. Badania psychologiczne, jak teoria przywiązania Bowlby'ego, wykazują, że emocjonalna bliskość oraz bezpieczeństwo, które dziecko doświadcza w interakcji z matką, mają fundamentalne znaczenie dla jego rozwoju społecznego. Dzieci, które otrzymują odpowiednie wsparcie emocjonalne, są bardziej skłonne do budowania pozytywnych relacji z innymi, co jest kluczowe w rozwijaniu zaufania. W praktyce matki mogą wspierać ten proces poprzez otwarte komunikowanie się z dzieckiem, odpowiednie reagowanie na jego potrzeby oraz zachęcanie do eksploracji otoczenia. Standardy dotyczące wychowania dzieci wskazują, że zdrowe przywiązanie do głównego opiekuna poprawia umiejętności społeczne i emocjonalne. Zaufanie do innych ludzi w późniejszym życiu często jest odbiciem doświadczeń wyniesionych z dzieciństwa, co czyni relację z matką fundamentalnym elementem w procesie rozwoju osobowości dziecka.

Pytanie 33

Jakie zęby pojawiają się u dziecka jako pierwsze?

A. Dolne siekacze

B. Dolne trzonowe

C. Górne siekacze

D. Górne trzonowe

Dolne siekacze są pierwszymi zębami, które wyrzynają się u dzieci, zazwyczaj pomiędzy 6 a 10 miesiącem życia. Zwykle proces ten zaczyna się od pojawienia się dolnych jedynek, czyli siekaczy centralnych, które pełnią kluczową rolę w rozwoju mowy i funkcjach żucia. Wyrzynanie się tych zębów jest istotnym momentem w życiu dziecka, ponieważ umożliwia mu eksplorację różnych tekstur pokarmów oraz przyczynia się do rozwoju umiejętności motorycznych. W praktyce, właściwa pielęgnacja tych zębów, w tym ich czyszczenie i monitorowanie przez dentystę, jest fundamentalna dla zapobiegania próchnicy oraz innych problemów stomatologicznych. Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej, rodzice powinni rozpocząć higienę jamy ustnej już po pojawieniu się pierwszego zęba, co jest zgodne z ogólnymi standardami zachowania zdrowia zębów wśród najmłodszych.

Pytanie 34

W okolicach siódmego i ósmego miesiąca życia dziecko zaczyna używać chwytu

A. nożycowego

B. pęsetowego

C. opuszkowego

D. szczypcowego

Odpowiedź "nożycowym" jest poprawna, ponieważ chwyt nożycowy jest jednym z kluczowych etapów rozwoju motorycznego dziecka. Na przełomie siódmego i ósmego miesiąca życia, dzieci zaczynają rozwijać zdolności manualne, które pozwalają im na bardziej precyzyjne chwytanie przedmiotów. Chwyt nożycowy polega na używaniu kciuka oraz palca wskazującego do uchwycenia małych przedmiotów, co jest istotnym elementem w procesie nauki chwytania. W praktyce, chwyt ten pozwala dziecku na manipulowanie zabawkami, co wspiera rozwój koordynacji ręka-oko oraz umiejętności poznawczych. Zgodnie z aktualnymi standardami rozwoju dziecięcego, rozwijanie tych umiejętności jest niezbędne, aby dziecko mogło z powodzeniem realizować dalsze etapy nauki, takie jak rysowanie czy pisanie. Umiejętności te są także podstawą do nauki samodzielności, np. w czasie jedzenia, kiedy dziecko uczy się trzymać łyżkę.

Pytanie 35

Aby rozwijać zdolności manualne u dwuletniego malucha, opiekunka powinna zaaranżować zabawę polegającą na

A. konstruowaniu z klocków

B. bujaniu się na huśtawce

C. prezentowaniu min

D. ukrywaniu się przed rówieśnikami

Budowanie z klocków to doskonała forma zabawy, która rozwija sprawność manualną dwuletniego dziecka. W trakcie tej aktywności, maluch angażuje swoje dłonie w chwytanie, łączenie i układanie elementów, co wspiera rozwój motoryki małej. Proces ten wymaga precyzyjnych ruchów palców oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Przykładem może być budowanie prostych wież lub figur, co dodatkowo stymuluje kreatywność dziecka oraz jego zdolność do rozwiązywania problemów. Wspierając rozwój dziecka poprzez zabawę z klockami, opiekunowie powinni również zwrócić uwagę na dobór odpowiednich materiałów – klocki powinny być wykonane z bezpiecznych, nietoksycznych materiałów oraz mieć różne kształty i kolory, co dodatkowo pobudza zmysły dziecka i ułatwia naukę rozpoznawania kształtów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wczesnej edukacji, które zalecają stymulowanie aktywności manualnych poprzez zabawę.

Pytanie 36

Jakie są główne cele pomiarów antropometrycznych w kontekście oceny rozwoju?

A. dojrzewania społecznego

B. indywidualnego dorastania

C. zróżnicowania psychicznego

D. wzrastania fizycznego

Prawidłowa odpowiedź to wzrastanie fizyczne, ponieważ pomiary antropometryczne, takie jak wysokość, masa ciała, obwód głowy czy długość kończyn, bezpośrednio odnoszą się do oceny rozwoju fizycznego jednostki. Wzrost i rozwój ciała są kluczowymi wskaźnikami ogólnego stanu zdrowia oraz postępów w rozwoju dzieci i młodzieży. Pomiary te są szczególnie istotne w kontekście monitorowania norm rozwoju w różnych grupach wiekowych. Przykładowo, w pediatrii lekarze regularnie wykonują pomiary antropometryczne, aby ocenić, czy dziecko rozwija się zgodnie z przyjętymi normami. Praktyki te są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która zaleca regularne monitorowanie wzrostu i masy ciała jako kluczowe elementy oceny zdrowia dzieci. Właściwa interpretacja tych danych pozwala na wczesne wykrywanie problemów zdrowotnych oraz interwencje, które mogą zapobiec późniejszym komplikacjom.

Pytanie 37

Osoba, która straciła wzrok po ukończeniu piątego roku życia i zachowuje pamięć obrazów wzrokowych, to

A. niedowidząca

B. ociemniała

C. niewidoma

D. słabowidząca

Wybór innych odpowiedzi, jak słabowidząca czy niewidoma, świadczy o tym, że nie do końca rozumiesz, o co chodzi z terminologią wad wzroku. Słabowidząca osoba ma jakieś ograniczenia w widzeniu, ale jeszcze może widzieć światło albo kontury, co zupełnie różni się od ociemniałego dziecka, które miało wcześniej doświadczenia wzrokowe. Niewidoma osoba to taka, która w ogóle nie ma zdolności widzenia, więc nie mogła widzieć obrazów, które mogłyby być zapamiętane. Niedowidząca to osoby z ograniczonym widzeniem, ale nie całkowicie pozbawione widzenia. Te różnice są ważne, bo wpływają na to, jak można wspierać i rehabilitować ludzi z różnymi wadami wzroku. Termin ociemniała jest kluczowy, bo pokazuje, że taka osoba po utracie wzroku wciąż ma wspomnienia wzrokowe, co ma znaczenie przy adaptacji i uczeniu się. Ignorując te różnice, łatwo wprowadzić zamieszanie i źle kierować pomoc, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w pomaganiu osobom z problemami ze wzrokiem.

Pytanie 38

Aby zmotywować dzieci, opiekunka powinna wykorzystać

A. prezentację

B. wykład

C. dramę

D. narrację

Stosowanie opowiadania, wykładu czy prelekcji jako form aktywizacji dzieci ma swoje ograniczenia, które należy wyraźnie zrozumieć. Opowiadanie, choć może być interesujące, często nie daje dzieciom wystarczającej okazji do aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania. Dzieci w tym wieku potrzebują interakcji, a bierne słuchanie opowieści nie angażuje ich w sposób, który wspierałby rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych. Wykład z kolei, będący formą jednostronnej prezentacji wiedzy, jest mało efektywny w kontekście małych dzieci, które mają ograniczoną zdolność do długotrwałej koncentracji i przetwarzania informacji w takiej formie. Prelekcja, podobnie jak wykład, może wydawać się nowoczesnym podejściem do edukacji, jednak w praktyce rzadko angażuje dzieci w aktywne uczenie się, co jest kluczowe dla ich rozwoju. Warto zauważyć, że w naukach pedagogicznych, zwłaszcza w kontekście pracy z dziećmi, podkreśla się znaczenie interaktywnych metod nauczania, które sprzyjają aktywnemu uczestnictwu, kreatywności i współpracy. Dlatego te formy przekazu wiedzy są niewystarczające w kontekście efektywnej edukacji dzieci, co prowadzi do rozczarowania ich zaangażowaniem i chęcią do nauki.

Pytanie 39

W którym miesiącu życia u zdrowo rozwijających się niemowląt występuje chwyt nożycowy?

A. W 7-8 miesiącu życia

B. W 11-12 miesiącu życia

C. W 5-6 miesiącu życia

D. W 9-10 miesiącu życia

Chwyt nożycowy to jeden z kluczowych etapów rozwoju motorycznego niemowląt, który zazwyczaj pojawia się w 7-8 miesiącu życia. W tym okresie dzieci zaczynają wykazywać zdolność do chwytania przedmiotów pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym, co jest oznaką wzrastającej precyzji ruchowej. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest obserwacja rozwoju dziecka i wspieranie go w nauce chwytania różnorodnych obiektów, co może przyczynić się do rozwinięcia umiejętności manualnych. Warto zwrócić uwagę, że rozwój chwytu nożycowego jest istotny dla późniejszego nabywania umiejętności takich jak rysowanie czy pisanie. Zgodnie z wytycznymi dotyczących rozwoju dziecka, odpowiednie interakcje, takie jak zabawa z różnymi teksturami i kształtami, mogą stymulować rozwój tych umiejętności. Monitorowanie tych kamieni milowych jest ważne dla profesjonalistów zajmujących się pediatrią i wczesnym dzieciństwem, aby móc odpowiednio zareagować, jeśli rozwój dziecka odbiega od normy.

Pytanie 40

Z jakim specjalistą powinna współdziałać opiekunka przy organizacji spotkania edukacyjnego dla rodziców dotyczącego metod postępowania z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej?

A. Z pediatrą

B. Z psychologiem

C. Z rehabilitantem

D. Z pielęgniarką

Współpraca opiekunki z psychologiem podczas organizowania pogadanki edukacyjnej dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ZNP) jest kluczowa, ponieważ psychologowie posiadają specjalistyczną wiedzę na temat emocjonalnych i behawioralnych aspektów dzieci z tym zespołem. Psycholog jest w stanie dostarczyć rodzicom niezbędnych informacji dotyczących natury ZNP, a także metod skutecznej komunikacji oraz zarządzania zachowaniem dziecka. Dzięki współpracy z psychologiem, opiekunka może wzbogacić program spotkania o konkretne strategie radzenia sobie z nadpobudliwością, w tym techniki relaksacyjne i metody behawioralne, które są zgodne z zaleceniami najlepszych praktyk w pracy z dziećmi. Udział psychologa pozwala także na omówienie potencjalnych trudności, jakie mogą napotkać rodzice, oraz na przedstawienie skutecznych rozwiązań, co jest niezwykle ważne w budowaniu wsparcia dla dzieci z ZNP oraz ich rodzin.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej