Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 23:08
Data zakończenia: 29 maja 2025 23:25

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dokument magazynowy o symbolu potwierdza przemieszczenie materiałów pomiędzy swoimi magazynami

A. Pz

B. Mm

C. Rw

D. Wz

Odpowiedź Mm jest poprawna, ponieważ dokument ten, zwany także dokumentem magazynowym, jest używany do potwierdzenia przemieszczenia materiałów pomiędzy własnymi magazynami. Stanowi on istotny element w obiegu dokumentacji magazynowej, umożliwiając rejestrację operacji magazynowych oraz ścisłe ewidencjonowanie zapasów. Przykładem zastosowania dokumentu Mm w praktyce może być sytuacja, gdy firma transportuje towar z jednego magazynu do drugiego w celu optymalizacji przestrzeni lub dla realizacji zamówień. W tym przypadku, dokument Mm jest niezbędny do zapewnienia, że wszystkie ruchy zapasów są właściwie udokumentowane i zgodne z obowiązującymi procedurami. Przestrzeganie standardów ewidencji, takich jak ISO 9001, zaleca stosowanie odpowiednich dokumentów magazynowych, co jest kluczowe dla zapewnienia przejrzystości operacji i skutecznej kontroli jakości. Odpowiednie wykorzystanie dokumentacji wspiera również procesy audytowe oraz umożliwia analizę danych dotyczących zarządzania zapasami.

Pytanie 2

Po dwóch latach użytkowania wartość netto środka trwałego wynosi 28 800 zł. Jaką metodę amortyzacji zastosowano w firmie, wiedząc, że początkowa wartość amortyzowanego środka trwałego wynosiła 48 000 zł, a stopa amortyzacji to 20%?

A. Degresywna

B. Liniowa

C. Naturalna

D. Progresywna

Odpowiedź "Liniowa" jest poprawna, ponieważ amortyzacja liniowa zakłada, że wartość środka trwałego jest rozłożona równomiernie na cały okres jego użytkowania. W opisanym przypadku wartość początkowa wynosiła 48 000 zł, a po dwóch latach eksploatacji wartość netto to 28 800 zł. Amortyzacja liniowa oblicza się, dzieląc wartość początkową przez przewidywany okres użytkowania. Przy stopie amortyzacji 20%, roczna amortyzacja wynosi 9 600 zł (20% z 48 000 zł), co oznacza, że po dwóch latach wartość netto powinna wynosić 28 800 zł (48 000 zł - 2 x 9 600 zł). Metoda ta jest często stosowana, ponieważ jest prosta w zastosowaniu i zapewnia stabilność kosztów amortyzacji, co ułatwia planowanie finansowe. W praktyce, amortyzacja liniowa jest najczęściej wybieraną metodą w wielu branżach, w tym w obszarze produkcji oraz usług, gdzie aktywa mają długi okres użytkowania.

Pytanie 3

Zgodnie z przepisami, pracodawca ma obowiązek dostarczyć zatrudnionym PIT-11 Informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w formacji papierowej bądź elektronicznej do

A. końca marca roku następującego po roku podatkowym

B. 30 kwietnia

C. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

D. 25 dnia każdego miesiąca

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź to końca lutego roku następującego po roku podatkowym, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawcy mają obowiązek przekazania pracownikom formularza PIT-11 do końca lutego. PIT-11 jest istotnym dokumentem, który zawiera informacje o dochodach pracownika oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, co pozwala pracownikom na prawidłowe rozliczenie się z urzędem skarbowym. W praktyce oznacza to, że pracodawcy powinni odpowiednio planować czas na jego przygotowanie oraz dostarczenie, aby nie narazić siebie ani pracowników na dodatkowe problemy związane z nieterminowym rozliczeniem. Warto również zauważyć, że od 2020 roku możliwe jest przesyłanie PIT-11 w formie elektronicznej, co znacząco ułatwia proces zarówno dla pracodawców, jak i pracowników, zapewniając jednocześnie większą wydajność oraz bezpieczeństwo danych. Znajomość terminów oraz odpowiedzialności związanych z dokumentacją podatkową jest kluczowa w kontekście prowadzenia odpowiedzialnej polityki kadrowej i finansowej w każdej firmie.

Pytanie 4

Do zadań banków komercyjnych wchodzi między innymi

A. udzielanie kredytów zarówno osobom fizycznym, jak i prawnym

B. emitowanie środków płatniczych w kraju

C. prowadzenie rachunków bieżących jednostek budżetowych państwowych

D. ewidencjonowanie oraz zarządzanie długiem publicznym

Udzielanie kredytów osobom fizycznym i prawnym jest kluczowym zadaniem banków komercyjnych. Banki pełnią rolę pośrednika finansowego, który umożliwia transfer kapitału z oszczędzających do tych, którzy potrzebują finansowania. Proces ten zaczyna się od oceny zdolności kredytowej potencjalnego kredytobiorcy, co pozwala bankowi oszacować ryzyko związane z udzieleniem kredytu. W praktyce banki stosują różnorodne modele oceny ryzyka, uwzględniając zarówno dane finansowe, jak i historię kredytową klienta. Ponadto, banki oferują różne rodzaje kredytów, takie jak kredyty hipoteczne, samochodowe czy również kredyty dla przedsiębiorstw, co stwarza różnorodne możliwości dostosowywania oferty do potrzeb różnych segmentów rynku. Współczesne banki coraz częściej korzystają z technologii, takich jak analiza big data, aby lepiej zrozumieć preferencje klientów i dostosować ofertę do ich potrzeb. Udzielanie kredytów nie tylko wspiera rozwój gospodarki, ale również przyczynia się do budowy długotrwałych relacji z klientami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 5

Na podstawie zestawienia planowanego i wykorzystanego urlopu wypoczynkowego przez Jana Głowackiego w roku 2017 ustal liczbę dni urlopu do przeniesienia na rok 2018.

Zestawienie planowanego i wykorzystanego urlopu wypoczynkowego
Nazwisko i imię	Liczba dni urlopu z roku		Planowany urlop w roku 2017			Wykorzystany urlop w roku 2017			Liczba dni urlopu do przeniesienia na rok 2018
Nazwisko i imię	ubiegłego	bieżącego	liczba dni	od dnia	do dnia	liczba dni	od dnia	do dnia	Liczba dni urlopu do przeniesienia na rok 2018
Głowacki Jan	4	20	24	19 czerwca	20 lipca	22	19 czerwca	18 lipca	?

A. 24 dni.

B. 4 dni.

C. 22 dni.

D. 2 dni.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 2 dni jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zestawieniem Jan Głowacki miał prawo do 24 dni urlopu w roku 2017, a wykorzystał jedynie 22 dni. Aby obliczyć liczbę dni urlopu do przeniesienia, należy od całości dni urlopu odjąć dni wykorzystane. Zatem 24 dni minus 22 dni daje 2 dni. To podejście jest zgodne z ogólnie przyjętymi praktykami w zarządzaniu urlopami, które wymagają systematycznego monitorowania wykorzystania dni wolnych od pracy. Pracownicy powinni być informowani o stanie swojego urlopu, co pozwala na efektywne planowanie czasu wolnego, minimalizując ryzyko niewykorzystania przysługujących dni. Ponadto, zgodnie z Kodeksem pracy, niewykorzystany urlop powinien być przenoszony na kolejny rok, co podkreśla znaczenie utrzymania przejrzystości w zarządzaniu dniami urlopowymi. Warto również zaznaczyć, że planowanie urlopu jest kluczowe dla utrzymania równowagi między pracą a życiem prywatnym.

Pytanie 6

Przytoczony fragment opisu dotyczy

n n n n

n „...jest dokumentem zawierającym ocenę opłacalności przedsięwzięcia gospodarczego, sporządzanym na potrzeby wewnętrzne oraz zewnętrzne przedsiębiorstwa. Bardzo często stanowi narzędzie komunikacji zewnętrznej w celu pozyskania źródeł finansowania inwestycji..."n

A. misji firmy.

B. macierzy BCG.

C. biznesplanu.

D. analizy SWOT.

Odpowiedź na to pytanie jest poprawna, ponieważ fragment opisu rzeczywiście odnosi się do biznesplanu, który jest kluczowym dokumentem w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Biznesplan to szczegółowy plan działania, który opisuje cele firmy, strategie ich realizacji, analizy rynkowe oraz przewidywane wyniki finansowe. Jest on niezbędny zarówno dla nowych przedsiębiorstw starających się o finansowanie, jak i dla już funkcjonujących firm, które chcą wprowadzić zmiany lub rozwijać działalność. Dobry biznesplan powinien zawierać analizę SWOT, opis rynku, strategię marketingową oraz prognozy finansowe, co czyni go niezwykle użytecznym narzędziem do oceny potencjału rynkowego. Przykładami zastosowania biznesplanu mogą być start-upy poszukujące inwestorów lub firmy planujące wprowadzenie nowych produktów na rynek. Dodatkowo, zgodnie z praktykami branżowymi, biznesplan powinien być aktualizowany w miarę zmieniających się warunków rynkowych, co pozwala na bieżąco oceniać postępy i dostosowywać strategie.

Pytanie 7

Na dzień 27.12.2019 r. saldo rachunku walutowego wynosiło 1 600,00 euro. W dniu 30.12.2019 r. spłacono zobowiązanie wobec zagranicznego kontrahenta, które po przeliczeniu według kursu 4,3110 PLN/1 EUR wyniosło 2 802,15 zł. Ile euro pozostało na rachunku walutowym po zrealizowanej transakcji?

A. 278,86 euro

B. 371,14 euro

C. 650,00 euro

D. 950,00 euro

Poprawna odpowiedź wynosi 950,00 euro. Aby obliczyć, ile euro pozostało na rachunku walutowym po dokonanej transakcji, należy najpierw zidentyfikować wysokość zobowiązania w euro. Całkowita kwota zobowiązania wynosi 2 802,15 zł, a kurs wymiany wynosi 4,3110 PLN za euro. Zastosowanie wzoru: Kwota w euro = Kwota w PLN / Kurs wymiany daje nam: 2 802,15 zł / 4,3110 PLN/EUR = 649,96 EUR, co zaokrągla się do 650,00 EUR. Następnie, aby obliczyć stan rachunku po transakcji, należy od pierwotnego salda 1 600,00 euro odjąć 650,00 euro, co daje 950,00 euro. Ta kalkulacja ilustruje praktyczne zastosowanie kursów walutowych w transakcjach międzynarodowych, co jest istotne w kontekście zarządzania płynnością finansową. Zrozumienie przeliczania walut i kursów walutowych jest kluczowe w działalności przedsiębiorstw zajmujących się handlem zagranicznym, a także przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych na rynkach międzynarodowych.

Pytanie 8

Regulacje dotyczące wypowiedzenia umowy o dzieło znajdują się w przepisach kodeksu

A. spółek handlowych

B. pracy

C. cywilnego

D. postępowania cywilnego

Kiedy wskazujesz na inne kodeksy, takie jak kodeks pracy czy kodeks spółek handlowych, to jest to nieporozumienie. Kodeks pracy dotyczy tylko relacji pracowniczych, więc nie ma tu miejsca dla umów cywilnoprawnych. Kodeks spółek handlowych to też zupełnie inna bajka, bo mówi o organizacji firm, a nie umowach o dzieło. Jeszcze kodeks postępowania cywilnego, który reguluje, jak wygląda postępowanie w sądzie – też nie dotyczy naszych umów. Jak chcesz wypowiedzieć umowę o dzieło, to powinieneś znać zasady kodeksu cywilnego, a nie mieszać tego z innymi przepisami. Głównym błędem jest mylenie różnych obszarów prawa i ich zastosowań. Żeby skutecznie wypowiedzieć taką umowę, lepiej znać przepisy kodeksu cywilnego, bo to pozwoli uniknąć niepotrzebnych problemów.

Pytanie 9

Jakie konkretne zadanie wykonuje Giełda Papierów Wartościowych?

A. Zarządzanie sprawami Skarbu Państwa

B. Koordynacja obrotu instrumentami finansowymi

C. Przechowywanie cennych przedmiotów oraz papierów wartościowych

D. Wspieranie finansowe banków, które mogą utracić płynność finansową

Giełda Papierów Wartościowych tak naprawdę nie zajmuje się pomaganiem bankom w trudnych sytuacjach. Tego typu wsparcie finansowe to zadanie dla banków centralnych, które mają za zadanie stabilizowanie całego systemu finansowego. Pomoc dla banków to już inna sprawa i wiąże się z różnymi interwencjami. Giełda natomiast skupia się na organizacji obrotu papierami wartościowymi, a nie na pomocy finansowej. Obsługa Skarbu Państwa to także nie jej rola, bo tym zajmują się odpowiednie instytucje, które zarządzają długiem publicznym. Giełda może co prawda pośredniczyć w obrocie obligacjami, ale nie zajmuje się ich administracją. Przechowywanie papierów wartościowych to też zadanie dla depozytariuszy, nie giełdy, która ma na celu umożliwienie handlu tymi instrumentami. Dlatego warto mieć na uwadze, że giełda ma swoją konkretną rolę i inne zadania mogą prowadzić do nieporozumień. Jej kluczowe zadanie to organizacja rynku, czyli tworzenie przestrzeni do wymiany papierów wartościowych i zapewnienie im płynności oraz przejrzystości.

Pytanie 10

Pracownik objęty jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia umowy o pracę, zainicjowanym przez pracodawcę, ma prawo do zwolnienia na poszukiwanie nowego zatrudnienia z zachowaniem wynagrodzenia w wymiarze

A. 4 dni roboczych

B. 3 dni roboczych

C. 5 dni roboczych

D. 2 dni roboczych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 2 dni roboczych jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy, pracownikowi, który został objęty wypowiedzeniem umowy o pracę przez pracodawcę, przysługuje prawo do zwolnienia na poszukiwanie pracy w wymiarze 2 dni roboczych. Pracownik ma prawo skorzystać z tych dni w dowolnym terminie w trakcie trwania okresu wypowiedzenia, co umożliwia mu aktywne poszukiwanie nowego zatrudnienia. Praktycznym zastosowaniem tego przepisu jest możliwość umówienia się na rozmowy kwalifikacyjne lub uczestnictwa w targach pracy, co zwiększa szansę na szybkie znalezienie nowego zatrudnienia. Warto również pamiętać, że pracodawca ma obowiązek udzielić tych dni na pisemny wniosek pracownika. Tego rodzaju regulacje mają na celu wsparcie pracowników w sytuacjach restrukturyzacji zatrudnienia oraz podkreślają znaczenie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw. W praktyce, korzystanie z tego uprawnienia przyczynia się do zmniejszenia stresu związanego z utratą pracy oraz może ułatwić proces przejścia na nowe stanowisko.

Pytanie 11

W przypadku likwidacji jednostki organizacyjnej, jakie działania są niezbędne w zarządzaniu dokumentacją?

A. Zwiększenie produkcji

B. Zwiększenie nakładów inwestycyjnych

C. Sporządzenie protokołu likwidacyjnego

D. Zatrudnienie nowych pracowników

Likwidacja jednostki organizacyjnej to proces, który wymaga precyzyjnego zarządzania dokumentacją. Zatrudnienie nowych pracowników w tym kontekście nie ma większego sensu. Właściwie, likwidacja często oznacza zwolnienia, a nie rekrutacje. Głównym celem jest bowiem zakończenie działalności, a nie jej rozwijanie. Podobnie, zwiększenie produkcji nie jest związane z procesem likwidacji. Likwidacja to zakończenie działalności produkcyjnej, a nie jej intensyfikacja. Zwiększenie produkcji mogłoby być rozważane w kontekście ekspansji, ale nie w sytuacji, kiedy firma zamyka swoją działalność. Zwiększenie nakładów inwestycyjnych również nie ma sensu w przypadku likwidacji. Inwestycje są zazwyczaj związane z planami rozwoju i długoterminowym planowaniem, a nie zamykaniem firmy. W kontekście likwidacji, celem jest raczej minimalizacja kosztów i efektywne rozliczenie się ze zobowiązań. To typowe błędy myślowe polegające na myleniu działań związanych z rozwojem firmy z działaniami potrzebnymi do jej zamknięcia. Dlatego tak ważne jest, aby w przypadku likwidacji skupić się na dokumentowaniu procesu zamykania działalności w formie protokołu likwidacyjnego i innych niezbędnych dokumentów, które formalizują ten proces.

Pytanie 12

2 danych zamieszczonych w tabeli wynika, że w roku 2008 w porównaniu z rokiem 2006 nastąpił wzrost sprzedaży

Wielkość sprzedaży w przedsiębiorstwie przemysłowym w latach 2006 - 2008
Rok	Sprzedaż w tys. zł
2006	1000
2007	1100
2008	1200

A. o 20%

B. o 10%

C. o 15%

D. o 25%

Odpowiedź "o 20%" jest prawidłowa, ponieważ obliczenie wzrostu sprzedaży opiera się na porównaniu wartości sprzedaży w dwóch latach. W roku 2006 sprzedaż wyniosła 1000 tys. zł, a w roku 2008 wzrosła do 1200 tys. zł, co daje różnicę 200 tys. zł. Aby obliczyć wzrost procentowy, należy zastosować wzór: (zmiana / wartość początkowa) * 100%. W tym przypadku: (200 / 1000) * 100% = 20%. Tego rodzaju analizy są kluczowe w praktyce przedsiębiorstw, pozwalając na monitorowanie wyników finansowych oraz oceny skuteczności strategii sprzedażowych. Przykładowo, jeżeli firma planuje inwestycje lub rozwój, zrozumienie dynamiki sprzedaży w czasie pozwoli na podejmowanie lepszych decyzji. W kontekście standardów branżowych, umiejętność analizy danych sprzedażowych jest niezbędna w raportowaniu i prognozowaniu, co jest zgodne z praktykami zarządzania finansami.

Pytanie 13

Inflacja kosztowa wynika z

A. spadku podaży.

B. wzrostu popytu.

C. spadku popytu.

D. wzrostu podaży.

Wzrost podaży prowadzi do obniżenia cen, a nie ich wzrostu, ponieważ większa ilość dóbr i usług na rynku zwykle skutkuje konkurencją między producentami, co zmusza ich do obniżania cen, aby przyciągnąć konsumentów. Z kolei wzrost popytu, jeśli występuje w połączeniu z niezmienną podażą, może prowadzić do inflacji popytowej, ale nie jest bezpośrednio związany z inflacją kosztową. Zmniejszenie popytu z reguły prowadzi do obniżenia cen, ponieważ nadmiar towarów na rynku wymusza na producentach dostosowanie cen w dół, aby stymulować sprzedaż. Błędne zrozumienie tych zjawisk często wynika z uproszczonego postrzegania mechanizmów rynkowych. W ekonomii kluczowe jest rozróżnienie między różnymi rodzajami inflacji i ich przyczynami. Ignorowanie tych niuansów może prowadzić do niewłaściwych decyzji strategicznych, zarówno w polityce gospodarczej, jak i w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Dlatego ważne jest, aby mieć kompleksową wiedzę na temat zarówno podaży, jak i popytu oraz ich wpływu na ceny rynkowe.

Pytanie 14

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej, oblicz jednostkowy koszt wytworzenia 100 szt. wyrobu X i 200 szt. wyrobu Y.

Pozycje kalkulacyjne	Zlecenie 1
Pozycje kalkulacyjne	Wyrób X	Wyrób Y
Materiały bezpośrednie	25 000,00 zł	80 000,00 zł
Płace bezpośrednie	7 000,00 zł	15 000,00 zł
Koszty wydziałowe	8 000,00 zł	10 000,00 zł

A. Wyrób X - 450 zł, wyrób Y - 550 zł

B. Wyrób X - 320 zł, wyrób Y - 500 zł

C. Wyrób X - 250 zł, wyrób Y - 400 zł

D. Wyrób X - 400 zł, wyrób Y - 525 zł

Wiesz, obliczenie jednostkowego kosztu wytworzenia dla wyrobów X i Y to naprawdę ważna sprawa. Musisz zsumować wszystkie koszty związane z produkcją, czyli materiały, płace i te wydziałowe. Na przykład, dla wyrobu X mamy 40 000 zł za 100 sztuk, co daje nam 400 zł za sztukę. A dla wyrobu Y całkowity koszt to 105 000 zł przy 200 sztukach, więc wychodzi 525 zł za sztukę. Te kalkulacje są kluczowe, bo pozwalają ustalić, czy dany produkt przynosi zyski. Z mojego doświadczenia, znajomość jednostkowych kosztów jest super ważna, żeby wiedzieć, jakie ceny ustalać, jak planować marketing i jak rozdysponować zasoby. Rekomenduję regularnie aktualizować dane o kosztach, żeby móc na bieżąco dostosowywać strategię firmy.

Pytanie 15

Dokument potwierdzający zatrudnienie powinien zawierać między innymi informację

A. o przynależności do organizacji związkowych.

B. o karach dyscyplinarnych nałożonych na pracownika.

C. o metodzie rozwiązania umowy.

D. o chorobie zawodowej danej osoby.

Świadectwo pracy, jako dokument odzwierciedlający historię zatrudnienia, nie obejmuje informacji o chorobie zawodowej pracownika. Takie dane są regulowane innymi przepisami prawa i nie mają miejsca w świadectwie pracy. Wprowadzenie do świadectwa informacji o chorobie zawodowej mogłoby naruszać prywatność pracownika, co jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych. Ponadto, przynależność do związków zawodowych również nie jest tematem, który powinien być zawarty w świadectwie pracy, gdyż nie wpływa bezpośrednio na kwalifikacje pracownika czy jego historię zatrudnienia. Związki zawodowe są odrębnym obszarem działania, a ich członkostwo nie jest związane z zasadami dokumentacji pracy. Również informacje dotyczące kar porządkowych nałożonych na pracownika nie powinny być zawarte w świadectwie pracy, ponieważ mogą być one uznawane za niekorzystne dla pracownika i negatywnie wpływać na jego przyszłe zatrudnienie. Właściwe podejście do dokumentacji pracy opiera się na przejrzystości i skupieniu na faktach, które są niezbędne do oceny doświadczenia zawodowego, a także na ochronie prywatności pracowników. Wszelkie błędne podejścia do tworzenia świadectw pracy mogą prowadzić do nieporozumień i potencjalnych problemów prawnych, dlatego tak ważne jest, aby dokumentacja była zgodna z obowiązującymi przepisami oraz najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi.

Pytanie 16

Zatrudniony pracownik otrzymuje wynagrodzenie w systemie czasowo-premiowym, w maju przepracował 168 godzin zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy. Na podstawie danych zapisanych w tabeli oblicz wynagrodzenie brutto pracownika.

Stawka za godzinę pracy	25,00 zł
Premia motywacyjna liczona od płacy zasadniczej	15%

A. 4 200,00 zł

B. 5 250,00 zł

C. 3 570,00 zł

D. 4 830,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź wynika z prawidłowego obliczenia wynagrodzenia brutto pracownika na podstawie przepracowanych godzin i stawki godzinowej. W tym przypadku, aby obliczyć wynagrodzenie, należy najpierw ustalić płacę zasadniczą, mnożąc liczbę przepracowanych godzin (168) przez stawkę za godzinę. Następnie, obliczamy premię motywacyjną, która jest zazwyczaj określona jako procent od płacy zasadniczej, co motywuje pracowników do osiągania lepszych wyników. Suma płacy zasadniczej i premii daje łączne wynagrodzenie brutto. W praktyce, zastosowanie takiego systemu wynagrodzeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które zalecają połączenie wynagrodzenia podstawowego z dodatkowymi premiami. Dzięki temu, pracownicy są bardziej zmotywowani do pracy oraz czują się doceniani za swoje osiągnięcia.

Pytanie 17

Firma otworzyła w banku dwuletnią lokatę na sumę 1 000 złotych, która jest kapitalizowana co roku. Po uwzględnieniu podatku dochodowego, roczna stopa wynosi 10%. Po upływie dwóch lat klient banku uzyska kwotę

A. 1 110 złotych

B. 1 210 złotych

C. 1 200 złotych

D. 1 000 złotych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć końcową kwotę na lokacie dwuletniej o rocznej kapitalizacji, musimy uwzględnić wpływ odsetek oraz podatek dochodowy. W pierwszym roku, na 1 000 złotych przy stopie 10%, odsetki wyniosą 100 złotych, co daje łączną kwotę 1 100 złotych po pierwszym roku. Ponieważ odsetki są kapitalizowane, w drugim roku przy obliczeniach na nowej kwocie również naliczymy 10% od 1 100 złotych, co da 110 złotych. Całkowita kwota po dwóch latach wynosi 1 100 złotych + 110 złotych = 1 210 złotych. Taki sposób kapitalizacji jest standardem w bankowości, a znajomość zasad obliczania zysków z lokat jest kluczowa dla efektywnego zarządzania finansami osobistymi czy firmowymi. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny analizować różne oferty lokat, uwzględniając stopy procentowe oraz potencjalne obciążenia podatkowe, by maksymalizować zyski.

Pytanie 18

Do dokumentów przychodowych związanych z obrotem materiałów, które potwierdzają wzrost ilościowy i wartościowy zapasów towarowych w magazynie, należy zaliczyć

A. Pz, Wz, Mm

B. Pz, Zw, Pw

C. Pz, Rw, Pw

D. Pz, Wz, Zw

Wybór odpowiedzi, które nie zawierają poprawnych dokumentów Pz, Zw, Pw, skutkuje niepełnym lub błędnym obrazem procedur magazynowych. Dokumenty takie jak Rw (Rozchód Wewnętrzny) nie są dokumentami przychodowymi, a wręcz przeciwnie, potwierdzają one wydanie towarów z magazynu, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapasów. Z kolei dokument Mm (Miejsce magazynowe) dotyczy lokalizacji towaru w magazynie, a nie dokumentowania przychodów. Odpowiedzi związane z Wz (Wydanie Zewnętrzne) mogą wprowadzać w błąd, ponieważ są one związane z redukcją stanu magazynowego, co jest sprzeczne z koncepcją przychodowych dokumentów obrotu materiałowego. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie dokumentów przychodowych z rozchodowymi, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ewidencji stanu zapasów. Przykłady zastosowania tych dokumentów w praktyce pokazują, jak kluczowe dla zarządzania zapasami jest ich prawidłowe zrozumienie i stosowanie. Właściwe podejście do ewidencji magazynowej umożliwia nie tylko lepsze zarządzanie towarami, ale także spełnienie standardów kontrolnych i audytowych w organizacji.

Pytanie 19

Przy zatrudnieniu 4 sprzedawców i 2 kasjerów, całkowita wartość sprzedaży w sklepie w zeszłym miesiącu wyniosła 540 000 zł. Wylicz miesięczną efektywność pracy przypadającą na jednego pracownika?

A. 22 500 zł

B. 11 250 zł

C. 90 000 zł

D. 7 500 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Miesięczna wydajność pracy przypadająca na jednego pracownika oblicza się, dzieląc całkowitą wartość sprzedaży przez liczbę pracowników. W naszym przypadku mamy 4 sprzedawców i 2 kasjerów, co daje łącznie 6 pracowników. Wartość sprzedaży wyniosła 540 000 zł, więc obliczenia wyglądają następująco: 540 000 zł / 6 pracowników = 90 000 zł. Taka analiza jest kluczowa w kontekście efektywności pracy zespołu. W praktyce, wiedza o wydajności jest niezbędna do podejmowania decyzji dotyczących alokacji zasobów, planowania zatrudnienia oraz oceny wyników finansowych. Wartości takie mogą być także porównywane z innymi okresami lub z konkurencją, aby ocenić, czy zespół działa na poziomie branżowym. Utrzymanie wysokiej wydajności pracy jest istotne dla wzrostu zysków oraz poprawy satysfakcji klientów, dlatego przedsiębiorstwa często monitorują te wskaźniki i dążą do ich optymalizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania personelem i efektywnością operacyjną.

Pytanie 20

Pierwszym krokiem w analizie ekonomicznej jest

A. wyznaczenie metody badawczej

B. przeprowadzenie szczegółowej analizy

C. opracowanie wniosków

D. określenie problematyki, zakresu oraz celu badania

Pierwszym etapem analizy ekonomicznej jest zdefiniowanie problematyki, zakresu i celu badania. Ten krok jest kluczowy, ponieważ pozwala na zrozumienie kontekstu, w którym przeprowadzane będą dalsze analizy. Na przykład, w przypadku badania wpływu zmiany polityki podatkowej na przedsiębiorstwa, należy najpierw wyraźnie określić, jakie aspekty polityki są analizowane, jakich typów przedsiębiorstw dotyczy badanie oraz jakie cele badawcze chcemy osiągnąć, na przykład ocena skutków finansowych czy wpływu na zatrudnienie. Zrozumienie problematyki pozwala także na właściwe zastosowanie metod analitycznych i narzędzi badawczych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie analizy ekonomicznej. Dobrze zdefiniowany cel badania pozwala również na lepsze skonstruowanie pytań badawczych oraz hipotez, co zwiększa trafność i rzetelność wyników. W praktyce, analitycy często korzystają z różnych ram teoretycznych i modeli ekonomicznych, aby lepiej zrozumieć badany problem, co podkreśla znaczenie tego etapu w całym procesie analitycznym.

Pytanie 21

Anna Kłosowska ukończyła zasadniczą szkołę zawodową i ma dwuletnie doświadczenie zawodowe. Od 1 września 2013 r. zmieniła miejsce zatrudnienia. W poprzedniej firmie wykorzystała 14 dni urlopu wypoczynkowego za rok 2013. Ile dni urlopu przysługiwało jej do wykorzystania za rok 2013 w nowym miejscu zatrudnienia?

A. 10 dni

B. 6 dni

C. 8 dni

D. 4 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Anna Kłosowska, jako absolwentka zasadniczej szkoły zawodowej z dwuletnim stażem pracy, ma prawo do urlopu wypoczynkowego. W Polsce standardowo przysługuje 20 dni urlopu rocznie przy pełnoetatowym zatrudnieniu dla pracowników z wykształceniem zasadniczym. Obliczając ilość dni przysługujących jej na 2013 rok, bierzemy pod uwagę, że zmiana pracodawcy miała miejsce 1 września. Zatem do końca roku, pozostały 4 miesiące (wrzesień, październik, listopad, grudzień). Pracownikowi przysługuje 1/12 rocznego wymiaru urlopu za każdy przepracowany miesiąc. W tym przypadku, za 4 miesiące przysługuje 20 dni / 12 miesięcy * 4 miesiące = 6,67 dni, co zaokrągla się do 6 dni. W nowym miejscu pracy Anna ma prawo do wykorzystania 6 dni urlopu, z czego 14 dni wykorzystano w poprzedniej pracy, co oznacza, że pozostało jej 6 dni do wykorzystania w nowym miejscu pracy. Zrozumienie zasad przydzielania urlopu jest kluczowe nie tylko dla prawidłowego planowania czasu wolnego, ale także dla zarządzania odpowiedzialnością pracodawcy wobec pracowników. W sytuacjach, gdy pracownik zmienia miejsce pracy, kluczowe jest uwzględnienie dni urlopu, które już zostały wykorzystane, co jest zgodne z przepisami prawa pracy.

Pytanie 22

Podczas inwentaryzacji w Hurtowni KOLA ustalono:
- nadmiar wafli orzechowych 3 kg w cenie 20 zł/kg,
- brak wafli migdałowych 2 kg w cenie 22 zł/kg.
Komisja inwentaryzacyjna zdecydowała o zrekompensowaniu braków nadwyżką. Jaka była wartość rekompensaty?

A. 66,00 zł

B. 60,00 zł

C. 40,00 zł

D. 44,00 zł

Wartościowa analiza błędów w podejściu do tego problemu wskazuje na kilka kluczowych pomyłek w obliczeniach. Wiele osób mogłoby błędnie przyjąć, że całkowita wartość kompensaty to po prostu suma wartości nadwyżki i niedoboru, co prowadzi do niepoprawnych wyników, takich jak 44 zł czy 66 zł. Wartości te są wynikiem niepoprawnego połączenia danych, gdzie suma 44 zł (niedobór wafli migdałowych) i 20 zł (cena za kg wafli orzechowych) wskazuje na zrozumienie kompensacji jako dodawania, a nie przesunięcia w ramach jednego asortymentu. W rzeczywistości kompensacja polega na zrównoważeniu niedoboru towaru przy użyciu dostępnych nadwyżek, co oznacza, że nie można sumować wartości obu produktów, gdyż to nie odzwierciedla rzeczywistej operacji finansowej. Ponadto, zrozumienie, że wartość kompensaty nie jest wartością sprzedaży, ale stratą, która jest rekompensowana dostępnymi zapasami, jest kluczowe. Również błędne zrozumienie przelicznika kg na złotówki oraz braku zaawansowanej analizy wartości zapasów przy inwentaryzacji mogą prowadzić do błędnych decyzji finansowych. Opanowanie tematu inwentaryzacji i kompensacji jest istotne, ponieważ niewłaściwe podejście może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zapasami i potencjalnymi stratami finansowymi. Dlatego ważne jest, aby podejść do analizy zapasów z pełnym zrozumieniem wartości i sposobów ich kompensacji.

Pytanie 23

Firma "AGRO" specjalizuje się w wytwarzaniu butelek. Wszystkie butelki są produkowane z identycznych surowców oraz przy zastosowaniu tych samych maszyn. W miesiącu styczniu stworzono:
- 3 000 szt. butelek o pojemności litra,
- 2 000 szt. butelek o pojemności półlitra. Koszty ich produkcji wyniosły 30 000 zł.
Techniczne jednostkowe koszty produkcji butelek litrowych i półlitrowych wynoszą

A. 30,00 zł; 15,00 zł

B. 6,00 zł; 3,00 zł

C. 10,00 zł; 5,00 zł

D. 7,50 zł; 3,75 zł

Obliczenia związane z jednostkowymi kosztami wytworzenia butelek wymagają precyzyjnego podejścia opartego na zrozumieniu struktury kosztów oraz proporcji produkcyjnych. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że jednostkowe koszty są jedynie pochodną całkowitych kosztów, bez uwzględnienia struktury produkcji. Na przykład, gdy próbujemy obliczyć jednostkowy koszt butelek litrowych jako 30 000 zł / 3 000 butelek, ignorujemy fakt, że całkowite koszty muszą być również podzielone na różne typy produktów, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Inne podejścia, takie jak przypisywanie równych kosztów do każdej butelki bez uwzględnienia różnic w kosztach materiałów i czasu produkcji, mogą prowadzić do błędnych analiz finansowych i decyzji menedżerskich. Przykładowo, obliczanie jednostkowych kosztów wytworzenia butelek za pomocą metodologii 'średniej ważonej' może nie odzwierciedlać rzeczywistych wydatków związanych z różnymi produktami. Należy także pamiętać, że różne typy butelek mogą mieć różne wymagania technologiczne, co wpływa na ich koszt produkcji. Aby poprawnie obliczać jednostkowe koszty, niezbędne jest zastosowanie precyzyjnych metod kalkulacji, takich jak metoda kosztów bezpośrednich oraz analiza kosztów zmiennych i stałych w kontekście całkowitych kosztów produkcji. W ten sposób można unikać typowych pułapek i uzyskać dokładniejszy obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 24

Podlega wpisowi do Centralnej Ewidencji oraz Informacji o Działalności Gospodarczej

A. spółki komandytowe

B. spółki jawne

C. przedsiębiorcy, którzy są osobami fizycznymi

D. organizacje pożytku publicznego

Wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) jest obowiązkowy dla przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, co wynika z przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Rejestracja w CEIDG umożliwia osobom fizycznym prowadzenie działalności gospodarczej w sposób formalny, co z kolei wpływa na możliwość uzyskania różnych zezwoleń, koncesji oraz dostępu do publicznych zamówień. Przykładowo, osoba fizyczna prowadząca działalność jako freelancer w branży usługowej, po zarejestrowaniu się w CEIDG, zyskuje możliwość legalnego wystawiania faktur oraz podpisywania umów z kontrahentami. Dodatkowo, wpis do CEIDG ma istotne znaczenie dla ustalenia numeru REGON oraz NIP, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa w obiegu gospodarczym. Warto podkreślić, że rejestracja w CEIDG jest również związana z obowiązkami podatkowymi i ubezpieczeniowymi, co czyni ją fundamentem dla prawidłowego zarządzania działalnością gospodarczą.

Pytanie 25

W zależności od zastosowanych rozwiązań budowlanych, magazyny można klasyfikować na

A. materiały sztukowe, sypkie, cieczy, gazów

B. przemysłowe, handlowe, rezerwowe

C. otwarte, półotwarte, zamknięte

D. centralne, regionalne, wysyłkowe

Wiele z tych kategorii magazynów, które wymieniłeś, jakoś nie bardzo zgadzają się z rzeczywistością budowlaną. Klasyfikacja oparta na tym, co się tam przechowuje, jak te materiały sztukowe, sypkie, cieczy i gazów, nie bierze pod uwagę aspektów budowlanych, co jest mega ważne w zarządzaniu magazynem. Każdy z tych materiałów można przechowywać w różnych typach magazynów, więc ta klasyfikacja nie jest do końca sensowna. Z drugiej strony, to rozróżnienie na centralne, regionalne i wysyłkowe magazyny skupia się bardziej na organizacji dostaw niż na tym, jak są zbudowane. Takie podejście może wprowadzać w błąd, bo nie uwzględnia technicznych szczegółów, które są potrzebne, żeby te budynki działały jak trzeba. Podobnie, podział na magazyny przemysłowe, handlowe i rezerwowe patrzy bardziej na funkcję, a nie na konstrukcję, co też nie jest zgodne z technicznymi standardami. Kluczowe jest to, żeby pamiętać, że klasyfikacja magazynów powinna opierać się na ich budowie, żeby zapewnić odpowiednie warunki przechowywania i efektywność operacyjną.

Pytanie 26

Jakie są źródła bezrobocia strukturalnego?

A. wpływu sezonowości produkcji

B. fluktuacji koniunkturalnych w gospodarce

C. zmian technologicznych i ewolucji struktury produktu

D. dostosowania podaży do popytu na daną pracę

Wybór odpowiedzi związanych z sezonowością produkcji, dostosowywaniem podaży i popytu czy wahaniem koniunkturalnym w gospodarce wskazuje na niedostateczne zrozumienie różnic pomiędzy różnymi typami bezrobocia. Sezonowość produkcji odnosi się do naturalnych cykli wytwarzania dóbr i usług, które wpływają na czasowe zmiany w zatrudnieniu. Przykładowo, w branży turystycznej lub rolniczej, gdzie zapotrzebowanie na pracowników zmienia się w zależności od pory roku, nie mówimy o bezrobociu strukturalnym, lecz o bezrobociu sezonowym. Z kolei dostosowywanie podaży i popytu na określoną pracę dotyczy fluktuacji w zatrudnieniu, które mogą wystąpić w wyniku cykli koniunkturalnych, ale niekoniecznie związanych z trwałymi zmianami w strukturze gospodarki. Wahania koniunkturalne, takie jak recesje, mogą prowadzić do tymczasowego wzrostu stopy bezrobocia, jednak są one klasyfikowane jako bezrobocie cykliczne, a nie strukturalne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania polityką rynku pracy oraz dla strategii zatrudnienia, co pozwala na lepsze dostosowanie zasobów ludzkich do potrzeb gospodarki i minimalizowanie negatywnego wpływu na pracowników.

Pytanie 27

Koszty poniesione przez przedsiębiorstwo na wyprodukowanie partii 2 000 sztuk produktów wyniosły: Jednostkowy koszt własny wytworzenia 1 sztuki produktu wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (zł)
Materiały bezpośrednie	30 000,00
Płace bezpośrednie	16 000,00
Koszty wydziałowe	4 600,00
Koszty zarządu	2 400,00

A. 26,50 zł

B. 23,00 zł

C. 24,20 zł

D. 25,30 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących metod obliczania kosztów jednostkowych. Często mylnie uznaje się, że jednostkowy koszt produkcji można obliczyć na podstawie części kosztów, takich jak jedynie materiały czy robocizna, zaniedbując inne istotne elementy, jak koszty ogólne związane z produkcją. Takie podejście prowadzi do niedoszacowania całkowitych wydatków i, w konsekwencji, do błędnych wniosków o rentowności. Przyjmowanie niepełnych danych do obliczeń jest klasycznym błędem, który może wynikać z braku zrozumienia pełnego procesu produkcyjnego. Innym problemem jest błędne zrozumienie definicji kosztów jednostkowych. Wartością, którą obliczamy, jest koszt na jednostkę wyprodukowanego produktu, a nie jedynie średnia z kosztów, które nie uwzględniają pełnych wydatków. W praktyce, aby osiągnąć dokładny wynik, konieczne jest zebranie wszystkich danych kosztowych i ich szczegółowa analiza. Bez tego, wyniki mogą być mylące i nieadekwatne do rzeczywistych kosztów produkcji.

Pytanie 28

Przedsiębiorstwo produkcyjne w ciągu miesiąca wyprodukowało 1 000 szt. wyrobów X i 1 500 szt. wyrobów Y. Poniosło koszty produkcji w wysokości 130 000 zł. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej wskaż koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X.

Nazwa wyrobu	Ilość (w szt.)	Współczynnik	Liczba jednostek współczynnikowych	Koszt wytworzenia jednostki współczynnikowej
X	1 000	2	2 000	130 000 : 6 500 = 20
Y	1 500	3	4 500	130 000 : 6 500 = 20
RAZEM			6 500

A. 60 zł

B. 40 zł

C. 20 zł

D. 30 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X wynosi 40 zł, co wynika z analizy całkowitych kosztów produkcji oraz ilości wyprodukowanych sztuk. Koszt jednostkowy wynika z podziału całkowitych kosztów na sumę wyprodukowanych jednostek. W przypadku wyrobów X i Y, całkowity koszt produkcji wynosi 130 000 zł, a całkowita ilość wyrobów to 1 000 + 1 500 = 2 500 sztuk. Koszt jednostkowy całkowity wynosi 130 000 zł / 2 500 sztuk = 52 zł. Następnie stosuje się współczynniki, które przypisują odpowiednią wartość kosztów do poszczególnych wyrobów. W przypadku wyrobu X, współczynnik wynosi 2, co oznacza, że koszt jednostkowy dla wyrobu X obliczamy jako 52 zł * 2 = 40 zł. Takie podejście jest zgodne z metodami kalkulacji kosztów, które są szeroko stosowane w branży produkcyjnej, umożliwiając efektywne zarządzanie kosztami i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 29

Na początku tygodnia w magazynie piekarni znajdowało się 50 kg mąki pszennej. W trakcie badanego tygodnia dokonano zakupu oraz przyjęto do magazynu na podstawie dokumentów
- Pz nr 18/01/17 370 kg mąki pszennej,
- Pz nr 19/01/17 250 kg mąki pszennej.

Obliczono, że zapas bieżący niezbędny do zapewnienia ciągłości produkcji wynosi 450 kg/tydzień. Ustal, jaki będzie zapas nadwyżkowy mąki pszennej na koniec tygodnia, jeżeli w magazynie konieczny jest zapas rezerwowy równy 50 kg.

A. 120 kg

B. 250 kg

C. 320 kg

D. 170 kg

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnie występujących błędów myślowych związanych z obliczaniem zapasów. Kluczowym aspektem jest błędne zrozumienie, co oznacza zapas nadmierny. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że zapas bieżący powinien być równy całkowitemu zapasowi, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, odpowiedzi takie jak 120 kg czy 250 kg mogą wynikać z niepoprawnego dodawania zapasów lub niewłaściwego uwzględnienia rezerwy. 120 kg mogłoby być wynikiem niewłaściwego obliczenia, przy którym nie uwzględniono całkowitego zapasu i minimalnych wymagań dla bieżącej produkcji, co wskazuje na brak zrozumienia dla znaczenia rezerw w zarządzaniu produkcją. Z kolei 250 kg mogłoby sugerować, że osoba obliczająca pomieszała pojęcia dotyczące zapasu nadmiernego i bieżącego, nie dostrzegając, że właściwy nadmiar to różnica między całkowitą ilością mąki a wymaganymi zapasami. W praktyce zarządzania magazynem, kluczowe jest nie tylko zrozumienie wartości zapasów, ale także umiejętność ich prawidłowej interpretacji w kontekście zmieniających się potrzeb produkcyjnych. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do nieoptymalnych decyzji dotyczących zarządzania zapasami.

Pytanie 30

Klient nabył produkt z 3% zniżką, płacąc za niego 727,50 zł. Jaka była pierwotna cena produktu przed przyznaniem zniżki?

A. 750,00 zł

B. 749,33 zł

C. 706,31 zł

D. 705,67 zł

Osoby wybierające inne odpowiedzi mogą mieć trudności w zrozumieniu mechanizmu obliczania ceny po rabacie. W przypadku odpowiedzi 706,31 zł, błędne podejście może polegać na przyjęciu nieprawidłowego współczynnika rabatu lub błędnym obliczeniu procentu. Przykładowo, obliczenia mogły być wykonane z użyciem błędnego założenia, że rabat wynosi więcej niż 3%, co prowadzi do zaniżonej wartości. Z kolei wybór 749,33 zł może wynikać z niepoprawnego dodania rabatu zamiast jego odjęcia od całkowitej ceny. Osoby te mogą mylić kwoty rabatów, nie wiedząc, że należy od ceny towaru odjąć wartość rabatu, a nie dodawać. Wybór 705,67 zł z kolei może być efektem błędnego uznania, że kwota zapłacona przez klienta została pomniejszona o nieodpowiednią wartość rabatu lub zastosowanie niewłaściwego współczynnika. Takie błędne myślenie prowadzi do nieprawidłowych obliczeń, które mogą wpłynąć na decyzje zakupowe oraz na zarządzanie finansami w przedsiębiorstwie. Warto zatem przywiązywać dużą wagę do dokładności obliczeń oraz do zrozumienia zasad działania rabatów, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 31

Do niezbędnych obciążeń finansowych wyniku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zalicza się

A. podatek VAT w wysokości 23%

B. podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18%

C. podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 19%

D. podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 18%

Wybór stawki 18% podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowy, ponieważ aktualnie obowiązującą stawką jest 19%. Historia stawki podatku dochodowego w Polsce jest złożona, a zmiany w przepisach mogą prowadzić do nieporozumień, szczególnie w przypadku, gdy podatnicy są przyzwyczajeni do wcześniejszych regulacji. Podobnie, podatek VAT w wysokości 23% nie jest obciążeniem wyniku finansowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ponieważ VAT jest podatkiem pośrednim, który nie wpływa bezpośrednio na wynik finansowy firmy, lecz jest pobierany od klientów i następnie odprowadzany do urzędów skarbowych. Ponadto, nieprawidłowe jest także wskazanie podatku dochodowego od osób fizycznych jako obowiązkowego obciążenia wyniku finansowego spółki, ponieważ spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, a nie od osób fizycznych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi podatkami oraz znajomość podstawowych zasad dotyczących ich stosowania w kontekście działalności spółek. Często spotykanym błędem jest mylenie osobnych wymagań podatkowych dotyczących różnych form prawnych działalności gospodarczej, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji finansowych.

Pytanie 32

Zakład produkuje odlewy żeliwne różniące się wagą, stosując ten sam proces produkcji i materiały. Księgowy powinien wykonać kalkulację kosztu wytworzenia stosując metodę kalkulacji

A. zleceniowej.

B. doliczającej.

C. współczynnikowej podziałowej.

D. prostej podziałowej.

Odpowiedzi jak "metoda doliczeniowa", "podziałowa prosta" czy "zleceniowa" nie pasują do tematu kalkulacji kosztów odlewów żeliwnych. Metoda doliczeniowa polega na dodawaniu kosztów bezpośrednich do pośrednich na poziomie poszczególnych zleceń, co nie wystarcza, gdy mamy do czynienia z różnorodnymi odlewami o różnych wagach. Bez szczegółowego rozróżnienia, przypisywanie kosztów może prowadzić do błędnych obliczeń. Z kolei podziałowa prosta to po prostu podzielenie kosztów produkcji na jednostki produkcyjne, co w wypadku różnorodnych odlewów też nie oddaje rzeczywistego obrazu kosztów. A metoda zleceniowa sprawdzi się przy produkcji jednostkowej lub małoseryjnej, gdzie każdy produkt ma własne zlecenie. Natomiast przy odlewach żeliwnych, które są produkowane na większą skalę i w różnych wagach, ta metoda raczej nie jest efektywna. Często ludzie myślą, że każda metoda kalkulacji może być uniwersalna, co prowadzi do nieprecyzyjnych danych finansowych i utrudnia podejmowanie decyzji w zarządzie. Dobór odpowiedniej metody kalkulacji kosztów to kluczowa sprawa dla efektywności finansowej firmy.

Pytanie 33

Zgodnie z zamieszczoną tabelą płac stawka wynagrodzenia godzinowego w IV grupie zaszeregowania wyniesie

Grupy zaszeregowania osobistego	I	II	III	IV	V
Stawka podstawowa (zł/godz.)	8,00	8,00	8,00	8,00	8,00
Współczynniki klasyfikacyjne	1	1,3	1,4	1,6	1,8
Stawki płac (zł/godz.)	8,00	......	......	......	......

A. 10,40 zł/godz.

B. 12,80 zł/godz.

C. 14,40 zł/godz.

D. 11,20 zł/godz.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Twoja odpowiedź jest poprawna! Stawka wynagrodzenia godzinowego w IV grupie zaszeregowania wynosi 12,80 zł/godz. Wynika to z pomnożenia stawki podstawowej, która wynosi 8,00 zł/godz., przez współczynnik klasyfikacyjny przypisany do IV grupy, wynoszący 1,6. Obliczenie to jest kluczowe w wielu branżach, gdzie wynagrodzenia oparte są na takich klasyfikacjach. Zrozumienie tego procesu wpływa nie tylko na prawidłowe ustalanie wynagrodzeń, ale także na budżetowanie i analizowanie wydatków w organizacji. W praktyce, znajomość zasad wynagradzania pozwala również na skuteczniejsze negocjacje płacowe oraz lepsze zarządzanie zasobami ludzkimi, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie HR. Pracownicy powinni być świadomi tych zasad, aby lepiej rozumieć swoje wynagrodzenia oraz warunki zatrudnienia.

Pytanie 34

Korzystając z danych zawartych w tabeli ustal, jaką kwotę właściciel sklepu detalicznego wpłacił do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za miesiąc luty 2013 roku.

Wyszczególnienie	Towary opodatkowane stawką 23%		Towary opodatkowane stawką 8%
Wyszczególnienie	Wartość netto	VAT	Wartość netto	VAT
Zakup	4 000 zł	920 zł	1 000 zł	80 zł
Sprzedaż	8 000 zł	1 840 zł	400 zł	32 zł

A. 1 872 zł

B. 1 000 zł

C. 2 872 zł

D. 872 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 872 zł, co stanowi kwotę, którą właściciel sklepu detalicznego musi wpłacić do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za miesiąc luty 2013 roku. Właściciele firm są zobowiązani do obliczenia różnicy między podatkiem VAT należnym, który jest generowany ze sprzedaży towarów i usług, a podatkiem VAT naliczonym, który mogą odliczyć z tytułu zakupów związanych z działalnością gospodarczą. W tym przypadku różnica ta wynosi 872 zł. W praktyce, aby poprawnie obliczyć kwotę podatku VAT do zapłaty, przedsiębiorcy powinni sumować wszystkie transakcje sprzedaży, które podlegają opodatkowaniu, oraz uwzględniać wszelkie koszty kwalifikujące się do odliczenia. Standardy księgowe oraz dobre praktyki w zakresie zarządzania finansami firmowymi sugerują, aby przedsiębiorcy regularnie monitorowali swoje transakcje VAT oraz korzystali z oprogramowania księgowego, które automatyzuje te obliczenia, co pozwala na uniknięcie błędów oraz ułatwia sporządzanie deklaracji podatkowych.

Pytanie 35

Technika rozwiązywania sporów opierająca się na wzajemnych ustępstwach dokonywanych przez uczestników konfliktu to

A. konfrontacja

B. mentoring

C. kompromis

D. współdziałanie

Mentoring, konfrontacja oraz współdziałanie to metody, które mają różne cele i zastosowania, dlatego nie są odpowiednie dla sytuacji wymagających wzajemnych ustępstw. Mentoring opiera się na relacji, w której jedna osoba, bardziej doświadczona, wspiera rozwój drugiej. Choć wspiera to rozwój umiejętności, nie jest to podejście skoncentrowane na rozwiązywaniu konfliktów, lecz na nauce i wsparciu. Z kolei konfrontacja polega na bezpośrednim zderzeniu opinii i jest metodą, która może prowadzić do eskalacji konfliktu, a nie jego rozwiązania. Tego typu podejście może powodować narastanie napięć między stronami i często prowadzi do dalszych sporów, zamiast do konstruktywnego wyjścia z sytuacji. Współdziałanie natomiast to bardziej złożony proces, który zakłada pełne zaangażowanie wszystkich stron w znalezienie rozwiązania, które satysfakcjonuje wszystkich uczestników. Choć współdziałanie może prowadzić do efektywnego rozwiązywania konfliktów, nie zawsze wiąże się z ustępstwami i kompromisami, co czyni je nieodpowiednim w kontekście pytania. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi często związane są z myleniem metod współpracy z metodami rozwiązywania konfliktów, które wymagają poświęceń ze strony uczestników.

Pytanie 36

Za opracowanie projektów uchwał gminnych, realizację uchwał gminnych oraz zarządzanie mieniem komunalnym w gminie odpowiedzialny jest

A. wojewoda

B. starosta

C. sołtys

D. wójt

Wybierając inne odpowiedzi, można niepoprawnie interpretować rolę poszczególnych organów w samorządzie gminnym. Starosta, na przykład, pełni funkcję nadzorczą w powiecie, co oznacza, że jego odpowiedzialność koncentruje się na działaniach o szerszym zasięgu niż sprawy gminne. Starosta nie jest odpowiedzialny za przygotowanie uchwał rady gminy ani za zarządzanie mieniem gminnym, co jest kluczowe w kontekście lokalnego zarządzania. Sołtys, natomiast, jest przedstawicielem sołectwa i odpowiada głównie za sprawy lokalne wsi, nie mając kompetencji do podejmowania decyzji na poziomie gminy. Jego rola jest bardziej reprezentacyjna i doradcza w zakresie potrzeb mieszkańców wsi. Wojewoda z kolei działa na poziomie administracji rządowej w regionie i jego zadania obejmują nadzór nad działalnością samorządów, ale nie mają one charakteru wykonawczego w kontekście gminy. Często mylnie zakłada się, że te organy mają zbliżone kompetencje do wójta, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie tych ról jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania samorządu i prawidłowego podejmowania decyzji na poziomie lokalnym.

Pytanie 37

Tabela zawiera wybrane pozycje bilansowe. Ustalona na jej podstawie wartość aktywów trwałych wynosi

L.p.	Aktywa	Wartość w złotych	L.p	Pasywa	Wartość w złotych
1.	Oprogramowanie komputerów	100 000,00	1.	Kapitał podstawowy	200 000,00
2.	Środki trwałe	200 000,00	2.	Kapitał zapasowy	120 000,00
3.	Zapasy	50 000,00	3.	Wynik finansowy	60 000,00
4.	Należności krótkoterminowe	30 000,00
	SUMA	380 000,00		SUMA	380 000,00

A. 180 000 zł

B. 380 000 zł

C. 250 000 zł

D. 300 000 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 300 000 zł, co wynika z analizy struktury aktywów trwałych w bilansie. Aktywa trwałe obejmują środki trwałe, takie jak nieruchomości, maszyny oraz oprogramowanie komputerowe. W przypadku podanego pytania, wartość aktywów trwałych została ustalona jako suma wartości oprogramowania komputerowego oraz środków trwałych. W praktyce, dokładne ustalenie wartości aktywów trwałych jest kluczowe dla zdrowia finansowego firmy oraz jej zdolności do generowania zysków w dłuższym okresie. Firmy powinny regularnie przeglądać tę wartość, aby móc odpowiednio zarządzać swoimi zasobami i planować przyszłe inwestycje. Zgodnie z aktualnymi standardami rachunkowości, aktywa trwałe są często amortyzowane, co należy uwzględnić w bilansie oraz przy podejmowaniu decyzji strategicznych. Zrozumienie tych pojęć jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 38

Plan rozwoju produktu obejmuje

A. wprowadzenie nowego lub udoskonalonego produktu na już istniejący rynek

B. zwiększenie sprzedaży aktualnego produktu na dotychczasowym rynku

C. wejście przedsiębiorstwa na nowe rynki zbytu z istniejącymi produktami

D. wejście przedsiębiorstwa na nowe rynki zbytu z nowymi produktami

Zwiększenie sprzedaży dotychczasowego produktu na dotychczasowym rynku, choć może przynieść korzyści finansowe, nie wpisuje się w definicję strategii rozwoju produktu. Tego rodzaju podejście często prowadzi do stagnacji, ponieważ koncentruje się na istniejącej ofercie, ignorując potrzeby, które mogą się zmieniać w czasie. Wejście firmy na nowe rynki zbytu z nowymi produktami lub dotychczasowymi produktami również nie jest zgodne z definicją strategii rozwoju produktu w jej klasycznym ujęciu. Te działania mogą być traktowane jako ekspansja rynkowa, która raczej koncentruje się na poszerzaniu bazy klientów niż na innowacjach produktowych. Typowym błędem myślowym jest zrównoznaczanie rozwoju produktu z poszerzaniem asortymentu; w rzeczywistości rozwój produktu powinien obejmować zarówno innowacje, jak i ulepszenia, które odpowiadają na konkretne potrzeby rynku. Tylko poprzez wprowadzanie nowych rozwiązań, które są lepiej dostosowane do oczekiwań klientów, można naprawdę rozwijać ofertę firmy i zwiększać jej konkurencyjność.

Pytanie 39

Wzrost efektywności pracy nastąpi, gdy produkcja

A. zmniejszy się o 7%, a zatrudnienie zwiększy się o 1%

B. zwiększy się o 8%, a zatrudnienie wzrośnie o 10%

C. zmniejszy się o 10%, a zatrudnienie spadnie o 2

D. zwiększy się o 15%, a zatrudnienie wzrośnie o 5%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jak to wygląda, to wydajność pracy jest mocno związana z tym, jak dużo produkujemy w porównaniu do liczby zatrudnionych ludzi. Na przykład, jeśli produkcja wzrośnie o 15%, a zatrudnienie tylko o 5%, to mamy do czynienia z fajnym zwiększeniem wydajności. Wydajność można liczyć jako produkcję podzieloną przez liczbę pracowników. Więc jak użyjemy wzoru P = Q / L (gdzie Q to produkcja, a L to liczba ludzi), to widać, że w takiej sytuacji wydajność idzie w górę. W praktyce to znaczy, że każdy pracownik produkuje więcej, co z kolei przynosi korzyści dla firmy, zwiększając zyski i poprawiając konkurencyjność. Tego typu podejście jest zgodne z tym, co się robi w dobrym zarządzaniu produkcją, czyli stawia na efektywność i mądre gospodarowanie zasobami. No i warto dodać, że wzrost wydajności może też podnieść morale pracowników, bo ich praca jest bardziej doceniana. Jak się liczy wydajność, to nie można zapominać o różnych czynnikach zewnętrznych, jak technologia czy organizacja pracy, które mogą pomóc albo przeszkadzać w osiągnięciu lepszej efektywności.

Pytanie 40

W zakładzie produkcyjnym w maju 2014 roku wytworzono 2 500 sztuk wyrobów gotowych. W trakcie produkcji pozostało 2 000 sztuk wyrobów, które zostały wykonane w 50%. Jaką liczbę jednostek umownych należy przyjąć, aby obliczyć koszt jednostkowy?

A. 2 500

B. 4 500

C. 3 500

D. 1 000

Wybór 2 500 jednostek umownych ignoruje istotny element analizy kosztów w przedsiębiorstwie produkcyjnym, którym jest uwzględnienie produktów w toku. Odpowiedź ta sugeruje, że tylko wyroby gotowe mają znaczenie w ustalaniu kosztu jednostkowego, co jest uproszczeniem. W praktyce, wyroby w toku, nawet jeśli nie są ukończone, mają realną wartość, która powinna być brana pod uwagę. Z kolei odpowiedź 1 000 jednostek umownych całkowicie pomija wyroby gotowe, co prowadzi do błędnej analizy. Obydwie odpowiedzi 2 500 oraz 1 000 nie uwzględniają zasady sumowania, która jest kluczowa przy obliczaniu jednostek umownych w kontekście całkowitych kosztów produkcji. Odpowiedź 4 500 również opiera się na mylnym założeniu, że do wyrobów gotowych należy doliczyć wszystkie wyroby w toku bez ich przeliczenia na pełne jednostki, co jest niewłaściwe. W praktyce rachunkowości kosztów, aby uzyskać rzetelny koszt jednostkowy, należy dokładnie określić, ile z produktów w toku można uznać za pełne jednostki, co w tym przypadku wynosi 1 000 szt. Pełne zrozumienie tych zasad umożliwia prawidłowe zarządzanie kosztami, co jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej przedsiębiorstwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej