Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 23:28
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:39

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj okres, w którym następuje cięcie pędów roślin liściastych przeznaczonych do produkcji sadzonek zdrewniałych?

A. Latem po kwitnieniu

B. Wiosną po ruszeniu soków

C. Późną jesienią po zrzuceniu liści

D. Wczesną jesienią przed zrzuceniem liści

Wybór niewłaściwego terminu do ścięcia pędów roślin liściastych na sadzonki zdrewniałe prowadzi do licznych problemów. Wiosna, gdy rośliny zaczynają ruszać sap, jest czasem, w którym rośliny intensywnie pobierają wodę i składniki odżywcze, co czyni je wrażliwymi na uszkodzenia. Sadzonki pobrane w tym okresie mogą nie mieć wystarczającej ilości substancji odżywczych zgromadzonych w korzeniach, co zwiększa ryzyko ich obumarcia. Ponadto, ścięcie pędów w okresie, gdy rośliny są aktywne, może prowadzić do niekontrolowanego wzrostu i osłabienia sadzonek, co jest niezgodne z praktykami agronomicznymi. Wczesna jesień przed zrzuceniem liści to również nieodpowiedni moment, ponieważ rośliny wciąż mogą być w fazie aktywnego wzrostu, co może prowadzić do niekorzystnych efektów. Latem, po kwitnieniu, rośliny są zmęczone procesem kwitnienia i nie powinny być poddawane dodatkowym stresom, takim jak cięcie. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie aktywności roślin podczas różnych pór roku oraz brak zrozumienia procesu spoczynku roślin, co jest kluczowe dla właściwego rozmnażania roślin liściastych. Właściwe zrozumienie cyklu życia roślin i dostosowanie działań do ich naturalnych rytmów jest fundamentem sukcesu w uprawie i rozmnażaniu roślin.

Pytanie 2

Rośliny dekoracyjne na sezonowych kwietnikach, umiejscowione w reprezentacyjnych lokalizacjach, przede wszystkim spełniają rolę

A. maskującą

B. dydaktyczną

C. estetyczną

D. użytkową

Rośliny ozdobne na kwietnikach sezonowych pełnią przede wszystkim funkcję estetyczną, co jest ich kluczowym zastosowaniem w architekturze krajobrazu. Estetyka odgrywa fundamentalną rolę w projektowaniu przestrzeni publicznych, ponieważ odpowiednio dobrane rośliny mogą znacząco poprawić wrażenia wizualne danego miejsca, tworząc harmonijną i przyjemną dla oka kompozycję. Przykładowo, w miejscach reprezentacyjnych, takich jak parki, skwery czy centra miast, wykorzystanie roślinności sezonowej pozwala na dynamiczną zmianę krajobrazu, co przyciąga uwagę mieszkańców i turystów. Warto również zauważyć, że zgodnie z zasadami projektowania zieleni, odpowiednia kolorystyka i tekstura roślin mogą być wykorzystane do podkreślenia charakteru danego miejsca, a także wpływać na samopoczucie ludzi przebywających w danym otoczeniu. Dobre praktyki w zakresie doboru roślin wskazują na wybór gatunków, które poza walorami estetycznymi, są odporne na warunki atmosferyczne oraz mają długi okres kwitnienia, co pozwala na utrzymanie atrakcyjności kwietników przez cały sezon. W związku z tym, prawidłowy wybór roślin oraz ich właściwa pielęgnacja są kluczowe dla osiągnięcia zamierzonego efektu estetycznego w przestrzeni publicznej.

Pytanie 3

Jak obecność lasów wpływa na temperaturę powietrza?

A. Zimą, temperatura powietrza w lesie jest wyższa od temperatury na terenie otwartym

B. Latem, temperatura powietrza w lesie osiąga wyższe wartości niż temperatura na otwartym terenie

C. Latem, temperatura powietrza w lesie oraz na otwartych terenach jest na zbliżonym poziomie

D. Zimą, temperatura powietrza w lesie jest niższa niż temperatura na terenie otwartym

Wiele osób może błędnie zakładać, że temperatura powietrza w lesie jest niższa niż na otwartej przestrzeni, zwłaszcza w zimie. Takie myślenie może wynikać z porównania dziennych temperatur i zjawiska, które nazywamy inwersją temperatury. W rzeczywistości w ciągu dnia, gdy słońce świeci, las może wydawać się chłodniejszy, jednak nocą jego struktura i obecność roślinności powodują, że powietrze nie wychładza się tak mocno jak na terenach otwartych. Innym biegunem myślenia jest porównywanie obszarów leśnych z przestrzeniami zurbanizowanymi, gdzie intensywna zabudowa może generować tzw. efekt miejskiej wyspy ciepła, prowadząc do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że lasy pełnią rolę w stabilizacji temperatury, poprzez retencję ciepła i ochronę przed wiatrem. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do uproszczeń w analizie mikroklimatów i ich wpływu na lokalne ekosystemy. Dlatego należy być ostrożnym w formułowaniu ogólnych stwierdzeń na temat temperatur, opierając się na lokalnych warunkach i specyfice danego obszaru. Zrozumienie tych zależności jest istotne dla projektów związanych z zarządzaniem środowiskiem oraz planowaniem przestrzennym.

Pytanie 4

Wewnątrz budynków, wirydarz stanowi typowy element sztuki ogrodniczej z okresu

A. średniowiecza

B. renesansu

C. starożytności

D. baroku

Wybór odpowiedzi związanej z renesansem, starożytnością lub barokiem jest zrozumiały, jednak opiera się na pewnych nieporozumieniach dotyczących historii ogrodów i ich funkcji w różnych okresach. Renesans, na przykład, przyniósł ze sobą nowe podejście do architektury ogrodowej, kładąc nacisk na proporcje, symetrię i wykorzystanie klasycznych elementów, a nie na intymność i zamknięcie charakterystyczne dla wirydarzy średniowiecznych. Ogród w stylu renesansowym często był otwarty, a jego projekt miał na celu zharmonizowanie przestrzeni z otaczającym krajobrazem. Starożytność z kolei charakteryzowała się ogrodami pałacowymi i wielkimi ogrodami ziołowymi, które również różniły się znacznie od wirydarzy. W tych czasach ogrody były często miejscem publicznym, przeznaczonym do wypoczynku dla dużych grup ludzi, co było sprzeczne z zamkniętą i osobistą przestrzenią wirydarza. Barok, choć bogaty w ornamenty i zdobienia, również nie oddaje ducha średniowiecznego wirydarza, koncentrując się bardziej na monumentalności i przepychu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wirydarz jako koncepcja ogrodowa wyłonił się w specyficznych warunkach średniowiecznych, gdzie jego znaczenie i funkcja były unikalne i odzwierciedlały społeczne oraz duchowe potrzeby tamtej epoki.

Pytanie 5

Na czas zimowy, należy przykrywać

A. piwonie ogrodowe

B. tawuły japońskie

C. róże rabatowe

D. funkie ogrodowe

Sięgnij po róże rabatowe, bo to naprawdę wrażliwe kwiaty na zimowe trudy. Jak już wiadomo, stroisz z igliwia to świetny sposób, żeby je przed mrozem i wilgocią ochronić. W zimie te róże mogą mieć naprawdę pod górkę z przymrozkami i szkodnikami, dlatego ważne jest, żeby je przykryć tym stroiszem. Co ciekawe, to nie tylko chroni je przed zimnem, ale też zapobiega przemoczeniu, co może spowodować gnicie korzeni. Kiedy już chcesz je okryć, upewnij się, że ten stroisz nie jest za gruby, bo przecież roślinom też powietrze potrzebne! Fajnie jest też przyciąć róże przed nałożeniem stroisza, żeby zmniejszyć powierzchnię, która może parować wodę. I pamiętaj, żeby używać igliwia z roślin, które nie są toksyczne, bo to ważne dla bezpieczeństwa całego ogrodu. Jak dobrze je zabezpieczysz, to wiosną znów będą cieszyć oko swoimi pięknymi kwiatami.

Pytanie 6

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście

B. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście

C. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta

D. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej

Wybór odpowiedzi, który koncentruje się na opracowaniu fragmentu terenu zieleni miasta, pomija kluczowe aspekty integracji z koncepcją urbanistyczną. Opracowanie wyłącznie fragmentu zieleni nie uwzględnia potrzeby korespondencji z szerszymi układami urbanistycznymi, co może prowadzić do izolacji terenów zieleni i braku spójności z otaczającą zabudową. Z kolei uwzględnienie tylko ciągów komunikacyjnych, bez kontekstu urbanistycznego, może skutkować projektowaniem rozwiązań, które są funkcjonalne, ale nie estetyczne ani nie sprzyjające interakcji społecznej. W praktyce, takie podejścia mogą prowadzić do tworzenia przestrzeni, które są trudne do użytkowania, a także nieprzyjazne dla mieszkańców. Opracowanie komunikacji między fragmentami terenów zieleni bez zintegrowania ich z szerszym planem urbanistycznym może prowadzić do powstawania „zielonych wysp” w mieście, które nie współdziałają z resztą przestrzeni publicznej. W związku z tym, ważne jest, aby myśleć o projektowaniu w kontekście całości miejskiej, co oznacza uwzględnienie zarówno aspektów estetycznych, jak i funkcjonalnych. Zmiany te powinny być zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, które kładą nacisk na synergiczne działanie elementów urbanistycznych i ekologicznych w miastach. Kluczowym błędem jest zatem skupienie się na fragmentarycznym podejściu, które nie uwzględnia roli miejskiej zieleni w kontekście całościowym, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz ograniczenia potencjału społecznego i ekologicznego terenu.

Pytanie 7

Aby założyć trawnik o powierzchni 100 m2, potrzebne są 80 roboczogodzin. Jaką kwotę będzie kosztować robocizna przy założeniu trawnika o powierzchni 20 m2, jeśli cena jednej roboczogodziny wynosi 10 zł?

A. 160 zł

B. 200 zł

C. 80 zł

D. 40 zł

Żeby policzyć koszt robocizny przy zakładaniu 20 m2 trawnika, trzeba najpierw wiedzieć, ile czasu zajmie to robotnikom. Jeśli przy 100 m2 potrzeba 80 roboczogodzin, to możemy łatwo wyliczyć, ile roboczogodzin będzie potrzebnych dla 20 m2. Robimy to prosto: (20 m2 / 100 m2) * 80 roboczogodzin = 16 roboczogodzin. Gdy mamy stawkę na poziomie 10 zł za roboczogodzinę, to mnożymy 16 roboczogodzin przez 10 zł, co daje nam 160 zł. Takie liczenie to norma w budowlance i w ogrodnictwie, bo dobrze przemyślane i dokładne planowanie czasów i kosztów jest mega ważne dla sukcesu projektu. Jak dobrze policzymy, to łatwiej zarządzać budżetem i uniknąć zaskakujących wydatków.

Pytanie 8

Aby skosić dużą powierzchnię trawnika parkowego o wysokości 10 cm, jaką kosiarkę należy wybrać?

A. listwową

B. bijakową

C. rotacyjną

D. bębnową

Choć kosiarka bijakowa, rotacyjna czy bębnowa mogą wydawać się opcjami do skoszenia trawnika, w przypadku dużej powierzchni parku o 10 cm wysokości nie będą najlepszym wyborem. Kosiarki bijakowe są raczej do ścinki wysokiej i gęstej trawy, ale ich sposób działania, polegający na uderzaniu, może sprawić, że trawa będzie cięta nierówno, a przy tym się uszkodzi włókna roślinne. Z tego powodu mogą pojawić się różne choroby grzybowe, co osłabi trawnik. Kosiarki rotacyjne, które tną za pomocą wirującego ostrza, najlepiej działają na małych, zadbanych obszarach. Używanie ich na dużych terenach może prowadzić do braku precyzji w cięciu i nierównego wykończenia, co jest naprawdę niepożądane w parku. Kosiarki bębnowe też nie są aż tak efektywne jak listwowe, zwłaszcza przy dłuższej trawie, bo mogą nie radzić sobie z jej grubością, przez co mogą szarpać i uszkadzać. Użycie niewłaściwego typu kosiarki na dużych terenach negatywnie wpłynie na estetykę i kondycję trawnika, co znaczy, że później może być potrzeba dodatkowej pielęgnacji. Dlatego ważne jest, by wybierać dobrze, a kosiarka listwowa jest tu kluczowa dla ładnego i zdrowego trawnika.

Pytanie 9

Zieleńce w obrębie osiedli zakładane są na obszarze

A. od 3 do 10 ha

B. od 11 do 25 ha

C. od 1 do 2 ha

D. od 26 do 30 ha

Zieleńce osiedlowe, będące istotnym elementem urbanistycznym, są zakładane na powierzchni od 1 do 2 ha. Ta wielkość terenu pozwala na stworzenie funkcjonalnych przestrzeni, które mogą pełnić różnorodne role w życiu mieszkańców, takie jak rekreacja, integracja społeczna czy poprawa estetyki otoczenia. W kontekście dobrych praktyk urbanistycznych, zieleńce powinny być projektowane w sposób, który sprzyja zarówno ochronie środowiska, jak i zaspokajaniu potrzeb społeczności lokalnych. Przykładem może być zastosowanie naturalnych roślinności, co nie tylko minimalizuje koszty pielęgnacji, ale również wspiera bioróżnorodność. Dodatkowo, przestrzenie te mogą być projektowane z myślą o różnorodnych aktywnościach, takich jak place zabaw dla dzieci, tereny do ćwiczeń dla dorosłych czy strefy relaksu. Realizacja zieleńców na takiej powierzchni usprawnia również dostępność do terenów zielonych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju miast.

Pytanie 10

W jakiej skali wykonuje się część graficzną miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

A. 1:50

B. 1:1000

C. 1:200

D. 1:100

Skala 1:100 oraz 1:50 są zbyt dużymi powiększeniami dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co prowadzi do trudności w interpretacji całościowego układu przestrzennego. W przypadku skali 1:100, każdy centymetr na planie odpowiada 1 metr na terenie, co może sprawić, że szczegóły związane z układem drogowym, granicami działek czy innymi elementami stanie się nieczytelne w kontekście szerszego planu. Z kolei skala 1:50, w której 1 centymetr na planie odpowiada 0,5 metra w rzeczywistości, jest zbyt szczegółowa dla tego rodzaju dokumentu, co może prowadzić do przeładowania informacjami. Użycie takich skal jest typowym błędem, ponieważ nie uwzględnia podstawowej zasady planowania, która mówi o konieczności wyważenia detali z ogólnym zarysem przestrzennym. Skala 1:200 z kolei, choć bliższa właściwym wymogom, również jest niewłaściwa, ponieważ nie oddaje wystarczająco dobrze kontekstu urbanistycznego, który wymaga szerszego ujęcia. Zatem wybór niewłaściwej skali przy opracowywaniu MPZP może prowadzić do nieporozumień i błędnych decyzji w zakresie zagospodarowania przestrzeni, co w konsekwencji wpływa na planowanie urbanistyczne i jakość życia mieszkańców.

Pytanie 11

Podstawowe elementy wyposażenia terenów zabaw to

A. zbiorniki wodne

B. stojaki dla rowerów

C. ławki

D. przeplotnie

Wybór odpowiedzi związanych z ławkami, zbiornikami wodnymi czy stojakami dla rowerów wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych celów i funkcji placów zabaw. Ławki, choć istotne dla komfortu rodziców i opiekunów, nie wnoszą wartości rozwojowej dla dzieci. Ich głównym celem jest zapewnienie miejsca do odpoczynku, co nie jest zgodne z intencją projektowania przestrzeni zabawowej, która powinna stymulować aktywność fizyczną i rozwój psychomotoryczny dzieci. Zbiorniki wodne, mimo że mogą być atrakcyjnym elementem do zabawy, nie są typowym wyposażeniem standardowego placu zabaw. Mogą stwarzać ryzyko związane z bezpieczeństwem, zwłaszcza dla najmłodszych dzieci, jeżeli nie są odpowiednio zabezpieczone i nadzorowane. Stojaki dla rowerów mają funkcję praktyczną, ale nie wpływają na rozwój umiejętności motorycznych dzieci, które są kluczowym celem placów zabaw. Projektując taki plac, kluczowe jest uwzględnienie urządzeń, które zachęcają do aktywności fizycznej i zabawy w sposób bezpieczny i przemyślany. Dlatego też warto zwracać uwagę na to, jakie elementy wyposażenia wprowadzamy, aby w pełni wykorzystać potencjał placu zabaw jako przestrzeni służącej rozwojowi dzieci.

Pytanie 12

Która z bylin charakteryzuje się omszonymi liśćmi?

A. omieg kaukaski (Doronicum caucasicum)

B. floks szydlasty (Phlox subulata)

C. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

D. konwalia majowa (Convallaria majalis)

Czyściec wełnisty, znany też jako Stachys byzantina, to taka roślina, która naprawdę rzuca się w oczy dzięki swoim omszonym liściom. Te liście mają gęsty, szary meszek, co nie tylko wygląda ciekawie, ale też sprawia, że roślina lepiej znosi trudne warunki, jak susza czy zimno. W ogrodzie sprawdzają się super, bo rozrastają się i można je używać jako rośliny okrywowej. Dodatkowo przyciągają owady zapylające, co jest fajne dla całego ekosystemu. Dla początkujących ogrodników to wręcz idealna roślina, bo jest wytrzymała i nie wymaga dużej uwagi — wystarczy, że ma dobrą glebę i trochę słońca.

Pytanie 13

Ochrona warstwy urodzajnej gleby w obszarach, gdzie prowadzone są prace ziemne, polega na

A. przykryciu gleby warstwą torfu

B. przechowywaniu jej w pryzmach

C. przykryciu gleby foliowymi płachtami

D. przechowywaniu jej pod zadaszeniami

Odpowiedzi sugerujące magazynowanie gleby pod wiatami lub przykrywanie jej materiałami takimi jak folie czy torf, chociaż mogą wydawać się sensowne, zawierają istotne braki w kontekście praktycznego zarządzania urodzajną warstwą gleby. Magazynowanie pod wiatą, mimo że chroni glebę przed opadami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, nie zapewnia odpowiedniej wentylacji. To może prowadzić do powstania warunków anaerobowych, które są szkodliwe dla mikroorganizmów glebowych, niezbędnych do zachowania zdrowia gleby. Przykrycie gleby płachtami foliowymi ogranicza dostęp powietrza, co może sprzyjać rozwojowi pleśni oraz innych patogenów, a także może prowadzić do degradacji właściwości gleb poprzez zatrzymywanie wody, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku nadmiaru wilgoci. Użycie torfu, z kolei, pomimo iż jest to materiał organiczny, może nie być efektywnym rozwiązaniem, gdyż torf ma inne właściwości fizykochemiczne od gleby urodzajnej, co może prowadzić do zaburzeń w strukturze i składzie chemicznym zgromadzonej gleby. Zastosowanie tych nieodpowiednich metod może w rezultacie prowadzić do dalszej degradacji gleby, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Właściwe praktyki wymagają więc przemyślanego i holistycznego podejścia do magazynowania gleby, które uwzględnia jej zdrowie i użyteczność w przyszłości.

Pytanie 14

Jakie rośliny należy wykorzystać do obsadzenia strefy wód płytkich w akwenie wodnym?

A. kosaćca żółtego

B. moczarkę kanadyjską

C. salwinię pływającą

D. lilię wodną

Salwinia pływająca, mimo że jest często spotykaną rośliną wodną, nie jest odpowiednia do obsadzania strefy wód płytkich ze względu na jej charakterystyki ekologiczne. Roślina ta jest gatunkiem inwazyjnym, który może szybko zdominować zbiorniki wodne, co prowadzi do zaburzeń równowagi ekosystemu. Jej masowy rozwój powoduje zacienienie wód, co negatywnie wpływa na inne rośliny i organizmy wodne, prowadząc do spadku bioróżnorodności. Lilia wodna, choć estetyczna, również nie jest najlepszym wyborem do stref wodnych płytkich, ponieważ preferuje głębsze wody. Może ograniczać się tylko do stref głębszych, gdzie ma dostęp do wystarczającej ilości światła. Moczarka kanadyjska to roślina, która również nie jest typowym wyborem do strefy płytkiej, szczególnie w przypadku zbiorników, gdzie celem jest stworzenie naturalnych habitatów dla lokalnej fauny i flory. Ogólnie rzecz biorąc, nieprawidłowy dobór roślin może prowadzić do zaburzeń ekosystemowych, spadku jakości wody oraz utraty siedlisk, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Zrozumienie właściwych wymagań ekologicznych roślin jest kluczowe dla każdego, kto planuje prace związane z rekultywacją lub projektowaniem zbiorników wodnych.

Pytanie 15

Kiedy powinno się przeprowadzić nawożenie pogłówne rabaty bylinowej?

A. bezpośrednio po zasadzeniu roślin na rabacie

B. przed zasadzeniem roślin na rabacie

C. w drugim roku po zasadzeniu roślin na rabacie

D. po zlikwidowaniu rabaty

Wybór nawożenia rabaty bylinowej bezpośrednio po posadzeniu roślin jest nieodpowiedni, ponieważ rośliny potrzebują czasu na ukorzenienie się. W pierwszym roku ich energia kierowana jest na rozwój systemu korzeniowego, a dodatkowe składniki odżywcze mogłyby prowadzić do nadprodukcji masy zielonej, co obniża ich odporność oraz kondycję. Nawożenie przed posadzeniem roślin również jest niewłaściwe, ponieważ nie ma jeszcze roślin, które mogłyby skorzystać z wprowadzonego nawozu. Z kolei nawożenie po likwidacji rabaty jest niepraktyczne, ponieważ nie ma już roślin, które mogłyby pobierać składniki odżywcze. Podejścia te wynikają z mylnego przekonania, że nawożenie w każdym momencie jest korzystne. W rzeczywistości, skuteczna agrotechnika wymaga zrozumienia cyklu życia roślin oraz ich potrzeb odżywczych w poszczególnych fazach wzrostu. Niekiedy błędne założenia dotyczące nawożenia mogą prowadzić do zasolenia gleby, co powoduje stres dla roślin i może prowadzić do ich obumierania. Dobrą praktyką jest dostosowanie nawożenia do specyficznych potrzeb roślin, biorąc pod uwagę ich wiek i kondycję.

Pytanie 16

Jakie drzewo polecane jest do tworzenia formowanych żywopłotów?

A. Topola biała (Populus alba)

B. Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia)

C. Buk pospolity (Fagus sylvatica)

D. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

Wybór roślin do formowanych szpalerów wymaga zrozumienia ich cech biologicznych oraz zastosowań w ogrodnictwie. Topola biała (Populus alba) jest drzewem o bardzo szybkim wzroście, ale jej korona jest rozłożysta i luźna, co czyni ją mniej odpowiednią do formowania szpalerów, które wymagają gęstej i zwartej struktury. Dodatkowo, topole są podatne na choroby i szkodniki, co może prowadzić do problemów w dłuższej perspektywie. Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia) z kolei, choć estetyczny, ma tendencję do rozgałęziania się i nie osiąga takiej gęstości jak buk, co może skutkować nieefektywnym tworzeniem szpalerów. Ponadto, jarząb ma specyficzne wymagania glebowe i klimatyczne, co może ograniczać jego zastosowanie w różnych warunkach. Dąb szypułkowy (Quercus robur) to drzewo majestatyczne, jednak ze względu na swoją dużą masę i powolne tempo wzrostu, nie jest praktycznym wyborem do formowanych szpalerów, które wymagają roślin o bardziej dynamicznym rozwoju. Wybór niewłaściwych gatunków może prowadzić do problemów z utrzymaniem estetyki oraz zdrowia roślin w dłuższym okresie. W praktyce, nieodpowiednia selekcja roślin do formowania szpalerów często wynika z braku zrozumienia ich specyfiki oraz odpowiednich technik pielęgnacyjnych, co może prowadzić do frustracji i niepowodzeń w aranżacji przestrzeni zielonej.

Pytanie 17

Do grupy nawozów mineralnych nie zaliczają się

A. nawozy azotowe

B. nawozy wieloskładnikowe

C. nawozy organiczne

D. nawozy potasowe

Nawozy organiczne to takie, które pochodzą z roślin lub zwierząt, a nie są minerałami. W przeciwieństwie do nich, nawozy mineralne, jak potasowe, azotowe czy wieloskładnikowe, zawierają różne składniki w formie mineralnej, takie jak azot, fosfor i potas. Te ostatnie mogą być sztucznie wytwarzane lub pozyskiwane z natury, a ich głównym celem jest dostarczenie roślinom potrzebnych składników odżywczych w łatwej do przyswojenia formie. Przykłady nawozów organicznych to kompost lub obornik. One dostarczają nie tylko makroelementy, ale i mikroelementy oraz materię organiczną, co pozytywnie wpływa na strukturę gleby. Jak dla mnie, stosowanie obu rodzajów nawozów, czyli organicznych i mineralnych, to naprawdę dobra praktyka. Dzięki temu rośliny lepiej rosną, a gleba dłużej zachowuje swoje właściwości żyzne.

Pytanie 18

Powszechnie akceptowaną zasadą przy sadzeniu cebul i bulw jest umieszczanie ich na głębokości odpowiadającej

A. czterem wysokościom bulwy lub cebuli

B. jednej wysokości bulwy lub cebuli

C. dwóm wysokościom bulwy lub cebuli

D. trzem wysokościom bulwy lub cebuli

Sadzenie bulw i cebul na głębokości trzech wysokości bulwy lub cebuli to naprawdę dobra praktyka w ogrodnictwie. Taka głębokość sprzyja temu, żeby rośliny mogły lepiej rosnąć, a korzenie się rozwijały. Poza tym, zmniejsza ryzyko przemarznięcia. Jak się je sadzi na tej głębokości, to mają większe szanse na wykorzystanie wilgoci z ziemi, co jest mega ważne. Przykłady to chociażby tulipany czy czosnek – sadzone zgodnie z tą zasadą, rosną silniej i zdrowiej. Z mojego doświadczenia, warto też sprawdzić, jaką mamy glebę. Na lekkiej, piaszczystej glebie można je sadzić trochę płycej, ale w gliniastej lepiej trzymać się tej głębokości, żeby nie zgnili. To wszystko pomaga korzeniom się rozwijać, co na koniec przekłada się na lepsze plony.

Pytanie 19

Podczas przeprowadzania szczegółowej inwentaryzacji drzew należy

A. zmierzyć wysokości drzew, średnice koron oraz obwody pni na wysokości 1,30m

B. wyliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć średnice koron i obwody pni na wysokości 1,00 m

C. obliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć wysokości i średnice pni drzew

D. zmierzyć powierzchnię zadrzewień, a także wysokości i średnice koron drzew

Podczas inwentaryzacji drzew kluczowe jest zrozumienie, jakie pomiary są istotne dla dokładnej oceny zdrowia i stanu drzewostanu. Obliczanie ilości sztuk drzew bez pomiarów ich wymiarów nie dostarcza wystarczających informacji o ich kondycji. Na przykład, obliczenie tylko liczby drzew, bez uwzględnienia średnic koron i obwodów pni, nie oddaje rzeczywistego obrazu drzewostanu, ponieważ nie informuje o potencjale drzew do pełnienia funkcji ekologicznych i estetycznych. Mierzenie powierzchni zadrzewień oraz wysokości nie daje pełnego wglądu w zdrowotność drzew, ponieważ nie uwzględnia ich rozwoju i wzrostu. Warto również zauważyć, że średnice pni powinny być mierzone na stałej wysokości, aby porównania były wiarygodne. Pomiar na wysokości 1 m jest rzadko stosowany w praktyce, ponieważ pominięcie standardowej wysokości 1,30 m może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących stanu i wartości drzew. Tak więc, odpowiednie pomiary są fundamentem rzetelnej inwentaryzacji, a zrozumienie ich celowości jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji w zakresie zarządzania zadrzewieniami.

Pytanie 20

Jakie są rzeczywiste wymiary boków rabaty, jeśli na projekcie w skali 1:25 przedstawia ona rozmiary 8 cm x 14 cm?

A. 2,5 m x 3,0 m

B. 3,5 m x 2,5 m

C. 2,0 m x 3,5 m

D. 2,0 m x 3,0 m

Odpowiedź 2,0 m x 3,5 m jest prawidłowa, ponieważ przy skali 1:25, wymiary rzeczywiste rabaty można obliczyć, mnożąc wymiary projektu przez 25. Projekt rabaty ma wymiary 8 cm x 14 cm, co oznacza, że długości boków w rzeczywistości wynoszą 8 cm * 25 = 200 cm (2,0 m) oraz 14 cm * 25 = 350 cm (3,5 m). Takie obliczenia są kluczowe w praktyce architektonicznej, gdzie skala projektu ma ogromne znaczenie przy przenoszeniu wymiarów z papieru na rzeczywistość. W branży budowlanej oraz projektowej posługiwanie się skalą jest standardową praktyką, umożliwiającą precyzyjne odwzorowanie planów w rzeczywistych rozmiarach. Przykładem może być projektowanie ogrodów, gdzie precyzyjne wymiary rabaty wpływają na wybór roślin oraz ich rozmieszczenie. Używanie odpowiednich skal i właściwych obliczeń jest niezbędne dla zachowania estetyki oraz funkcjonalności przestrzeni.

Pytanie 21

Jakie niebezpieczeństwo dla pracownika wiąże się z używaniem herbicydu do opryskiwania roślin?

A. Zatrucie przez układ oddechowy.

B. Oparzenie.

C. Uraz mechaniczny.

D. Zranienie.

Odpowiedź 'Zatrucie poprzez drogi oddechowe' jest właściwa, bo kiedy opryskujemy rośliny herbicydami, jest ryzyko, że wdychamy drobinki tych chemikaliów. Herbicydy są po to, żeby pozbywać się niechcianych roślin, ale ich składniki mogą być niebezpieczne dla ludzi, zwłaszcza w postaci aerozolu, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Wdychanie tych substancji może podrażniać układ oddechowy, a czasem nawet prowadzić do zatrucia. Dlatego warto, żeby wszyscy, którzy używają herbicydów, przestrzegali zasad ochrony osobistej i używali odpowiednich środków ochrony, jak maski czy respiratory. Dobrym zwyczajem jest noszenie takich środków w strefach, gdzie używane są chemikalia. Te wszystkie informacje, które są w kartach charakterystyki substancji chemicznych oraz zasady BHP dotyczące pracy z pestycydami, są kluczowe, żeby minimalizować ryzyko zatrucia. Nie zapominaj również o warunkach pogodowych, bo te mogą wpływać na to, jak rozprzestrzeniają się opryski.

Pytanie 22

Na jakim etapie uprawy roślin w szkółce wykonuje się zabieg stratyfikacji?

A. Wzrostu i rozwoju nadziemnych części roślin

B. Przygotowania nasion do siewu

C. Przygotowania roślin do zimowego odpoczynku

D. Kiełkowania nasion oraz rozwoju siewek

Stratyfikacja jest kluczowym procesem stosowanym w szkółkach przy przygotowywaniu nasion do siewu, szczególnie w przypadku roślin, które wymagają określonych warunków do kiełkowania. Proces ten polega na poddaniu nasion działaniu niskich temperatur i wilgoci przez określony czas, co imituje naturalne warunki zimowe. Dzięki stratyfikacji, nasiona, które w naturze muszą przejść ten etap, zyskują możliwość skutecznego kiełkowania w odpowiednich warunkach. Na przykład, wiele gatunków drzew liściastych, takich jak dąb czy buk, wymaga stratyfikacji, aby nasiona mogły wykiełkować wiosną. W praktyce, zabieg ten stosuje się w szkółkach poprzez umieszczanie nasion w wilgotnym podłożu i przechowywanie ich w chłodnym pomieszczeniu lub na wolnym powietrzu w zimie. Standardy dotyczące stratyfikacji, takie jak te opracowane przez organizacje zajmujące się hodowlą roślin, podkreślają znaczenie tego procesu dla uzyskiwania zdrowych i silnych siewek, co jest niezbędne w produkcji roślin ozdobnych i użytkowych.

Pytanie 23

Obiekt ogrodowy składający się z dwóch linii słupów, które wspierają ażurową konstrukcję poziomą, to

A. pergoia

B. trejaż

C. bramka

D. bindaż

Pergoia to taka fajna konstrukcja w ogrodzie, bo składa się z dwóch rzędów słupów, na których jest pozioma, ażurowa konstrukcja. To nie tylko ładnie wygląda, ale też naprawdę przydaje się w praktyce. Dzięki niej można stworzyć cień w upalne dni, co jest bardzo ważne, zwłaszcza latem. Poza tym, jest super do podpierania roślin pnących, jak winorośle czy róże. W ogrodach często używa się pergoi w strefach wypoczynkowych, bo tworzą miłe i przytulne miejsca do relaksu. Można je zrobić z różnych materiałów, jak drewno, metal czy kompozyty, co daje dużą swobodę w dopasowaniu do stylu ogrodu i gustu właścicieli. Warto jednak pamiętać, żeby konstrukcja była dobrze zaprojektowana i stabilna, bo to kluczowe dla jej trwałości i bezpieczeństwa.

Pytanie 24

Aby zmienić pH gleby z obojętnego na kwaśne podczas jej uprawiania, co należy dodać?

A. piasek rzeczny

B. włókno kokosowe

C. torf wysoki

D. ziemię liściową

Torf wysoki jest organicznym materiałem, który ma naturalnie kwaśny odczyn pH, co czyni go skutecznym środkiem do zakwaszania gleby. Jego zastosowanie pozwala na obniżenie pH gleby, co jest istotne dla wielu roślin wymagających kwaśnego środowiska do prawidłowego wzrostu. Torf wysoki poprawia także strukturę gleby, zwiększając jej zdolność do zatrzymywania wody i składników odżywczych. W praktyce, dodając torf do gleby, można skutecznie dostosować warunki do uprawy roślin takich jak borówki, azalie czy rododendrony, które preferują kwaśniejsze podłoża. Standardy agronomiczne zalecają stosowanie torfu w celach modyfikacji odczynu gleby, co jest zgodne z dobrymi praktykami w uprawie rolniczej oraz ogrodniczej. Ważne jest również, aby przed dodaniem torfu przeprowadzić analizę gleby, aby określić jej aktualny odczyn pH oraz potrzeby w zakresie nawożenia.

Pytanie 25

Dostarczanie azotu roślinom ozdobnym skutkuje

A. skarłowaceniem młodych pędów

B. żółknięciem pędów oraz liści

C. intensywnym wzrostem części wegetatywnej

D. opadaniem liści oraz kwiatów

Nawożenie roślin ozdobnych azotem jest kluczowym elementem ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Azot jest jednym z podstawowych makroelementów, który wpływa na rozwój części wegetatywnej roślin, w tym liści i pędów. Jego obecność w nawozach stymuluje syntezę chlorofilu, co prowadzi do intensyfikacji fotosyntezy. W praktyce oznacza to, że rośliny nawożone azotem wykazują szybszy wzrost oraz lepszą kondycję, co jest niezwykle istotne w przypadku roślin ozdobnych, które mają być atrakcyjne wizualnie. Zastosowanie nawozów azotowych, takich jak saletra amonowa czy mocznik, powinno być dostosowane do fazy wzrostu roślin; na przykład w okresie intensywnego wzrostu warto zwiększyć dawki azotu, aby maksymalizować efekty. Dobrze zaplanowane nawożenie azotem przyczynia się także do poprawy odporności roślin na choroby oraz wpływa na jakość kwiatów. W kontekście dobrych praktyk w ogrodnictwie, monitorowanie poziomu azotu w glebie oraz dostosowanie nawożenia do specyficznych potrzeb roślin jest kluczowe dla uzyskania najlepszych wyników.

Pytanie 26

Wysokość stopnia w przypadku schodów ogrodowych płaskich mieści się w przedziale

A. 8-12 cm

B. 14-15 cm

C. 20-25 cm

D. 15-20 cm

Wysokość stopnia w schodach ogrodowych płaskich powinna wynosić od 8 do 12 cm, co jest zgodne z zaleceniami wielu norm budowlanych i dobrych praktyk w projektowaniu przestrzeni zewnętrznych. Tego rodzaju wysokość zapewnia komfort użytkowania, a także zmniejsza ryzyko upadków. W przypadku schodów o wysokości powyżej 12 cm, użytkownicy mogą odczuwać dyskomfort podczas wchodzenia i schodzenia, co może prowadzić do kontuzji. Przykładowo, w projektach ogrodowych zwykle dąży się do zminimalizowania trudności w poruszaniu się, zwłaszcza w miejscach, gdzie dzieci lub osoby starsze mogą korzystać z tych schodów. Ponadto, praktyczne zastosowanie tej wysokości jest widoczne w realizacjach takich jak altany, tarasy czy ogrody tematyczne, gdzie estetyka i funkcjonalność idą w parze. Warto również zwrócić uwagę na harmonizację wysokości stopni z innymi elementami przestrzeni, co wpływa na ogólny odbiór wizualny i funkcjonalny całości projektu.

Pytanie 27

Na placach zabaw dla dzieci nie powinno się sadzić

A. bergenii sercolistnej (Bergenia cordifolia), śnieguliczki białej (Symphoricarpos albus) i sosny górskiej (Pinus mugo)

B. funkii Siebolda (Hosta sieboldiana), derenia jadalnego (Cornus mas) i jodły jednobarwnej (Abies concolor)

C. szałwii omszonej (Salvia nemorosa), jarząbu zwyczajnego (Sorbus aucuparia) i jałowca pospolitego (Juniperus communis)

D. konwalii majowej (Convallaria majalis), ligustru pospolitego (Ligustrum vulgare) i cisu pospolitego (Taxus baccata)

Odpowiedź dotycząca konwalii majowej, ligustru pospolitego oraz cisu pospolitego jako roślin, których nie należy sadzić na terenach zabaw dla dzieci, jest poprawna z wielu powodów. Konwalia majowa (Convallaria majalis) jest rośliną trującą, której wszystkie części zawierają glikozydy nasercowe, mogące powodować poważne problemy zdrowotne, w tym zatrucia. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare) również zawiera substancje toksyczne, które mogą być niebezpieczne w przypadku spożycia, zwłaszcza przez dzieci. Cis pospolity (Taxus baccata) jest kolejnym przykładem rośliny, której nasiona i igły są silnie toksyczne, co czyni go nieodpowiednim wyborem na terenie zabaw. Te aspekty podkreślają znaczenie doboru roślin na obszarach, gdzie mogą bawić się dzieci. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu przestrzeni zabaw, warto unikać roślin, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, co zaleca m.in. Amerykańska Akademia Pediatrii. Bezpieczne tereny zabaw powinny być wypełnione roślinami nie tylko estetycznymi, ale również bezpiecznymi dla najmłodszych.

Pytanie 28

Sprzęt I jest używany do równomiernego rozkładu nawozów mineralnych?

A. A

B. C

C. D

D. B

Wybór odpowiedzi B, C lub D może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania sprzętu do nawożenia. Sprzęt do równomiernego wysiewu nawozów mineralnych musi charakteryzować się precyzyjnym mechanizmem dozowania, co jest kluczowe dla zapewnienia właściwego rozkładu nawozu na polu. Niektóre inne rodzaje sprzętu mogą być stosowane do aplikacji różnych substancji, ale niekoniecznie są zaprojektowane z myślą o równomiernym wysiewie nawozów mineralnych. Na przykład, urządzenia przeznaczone do siewu nasion mogą wykorzystywać różne mechanizmy, które nie są optymalne dla aplikacji nawozów. Typowym błędem jest mylenie różnych rodzajów sprzętu i ich funkcji. Należy również pamiętać, że równomierny wysiew nawozów jest niezbędny dla zdrowia roślin, a nierównomierne dawkowanie może prowadzić do problemów z ich rozwojem oraz zwiększonego ryzyka chorób. Ważne jest, aby przy wyborze sprzętu kierować się nie tylko jego typem, ale także parametrami technicznymi oraz rekomendacjami producentów, co pozwoli na osiągnięcie optymalnych rezultatów w produkcji rolniczej.

Pytanie 29

Jak zabezpiecza się rany drzew w miejscach, gdzie dokonano cięcia?

A. preparatem na bazie farby emulsyjnej.

B. trocinami drzew łączonymi spoiwem bitumicznym.

C. papą na lepiku.

D. tworzywem sztucznym w postaci pianki.

Wybór innych opcji jako sposobu zabezpieczania ran drzew jest obarczony istotnymi błędami. Papą na lepiku nie jest odpowiednim preparatem do ochrony ran drzew, ponieważ materiały te są przeznaczone głównie do izolacji budowlanej, a ich zastosowanie na drzewach może prowadzić do zastoju wody, co sprzyja rozwojowi grzybów i bakterii. Takie podejście nie jest zgodne z praktykami arborystycznymi, które zalecają stosowanie produktów przeznaczonych specjalnie do pielęgnacji roślin. Z kolei tworzywo sztuczne typu piankowego może nie przylegać odpowiednio do powierzchni rany, co prowadzi do utraty efektywności ochrony. Materiały te mogą również zakłócać naturalne procesy gojenia, co jest kluczowe dla regeneracji drzewa. Użycie trocin drzew łączonych spoiwem bitumicznym nie tylko jest nietypowe, ale również może być problematyczne, gdyż spoiwa bitumiczne mogą emitować toksyczne substancje, które są szkodliwe dla roślin. Zastosowanie takich materiałów może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia drzewa, a także do obniżenia jego estetyki. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać metody zabezpieczania ran drzew oparte na sprawdzonych badaniach i zaleceniach ekspertów, które uwzględniają potrzeby oraz specyfikę danego gatunku.

Pytanie 30

Jakie konstrukcje budowlane umożliwiają płazom przejście na drugą stronę autostrady?

A. Rowy melioracyjne

B. Estakady drogowe

C. Wiadukty drogowe nad autostradą

D. Wydzielone przepusty pod autostradą

Rowy odwadniające nie są skutecznym rozwiązaniem dla zapewnienia płazom bezpiecznego przejścia przez autostrady. Ich podstawowym celem jest odprowadzanie wody deszczowej i zapewnienie odpowiednich warunków do użytkowania drogi, a nie tworzenie korytarzy ekologicznych. Przepusty pod autostradą, chociaż są bardziej przyjazne dla fauny, nie zapewniają płazom optymalnych warunków do przemieszczania się, gdyż często są zbyt małe lub źle zaprojektowane. Wiadukty drogowe, mimo że mogą wydawać się korzystne, nie oferują dostępu do naturalnych siedlisk i mogą stać się barierą, ponieważ nie umożliwiają zwierzętom przejścia na niższy poziom. Estakady drogowe również nie są stosownym rozwiązaniem, gdyż działają na zasadzie podnoszenia drogi, co uniemożliwia przejście zwierząt przez intensywnie uczęszczane obszary. W kontekście planowania infrastruktury transportowej, często pomija się potrzebę tworzenia odpowiednich przejść dla zwierząt, co prowadzi do degradacji siedlisk naturalnych. Istotne jest, aby inżynierowie i projektanci uwzględniali aspekty ekologiczne, stosując wytyczne dotyczące konstrukcji przejść dla zwierząt, co jest fundamentem zrównoważonego rozwoju i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 31

Przed utworzeniem rabaty bylinowej, aby zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wody, trzeba dodać do podłoża

A. gliny

B. piasku

C. torfu

D. kompostu

Torf to taki organiczny materiał, który potrafi naprawdę dużo. Zdecydowanie przydaje się w glebie, bo pomaga lepiej zatrzymywać wodę i dostarcza roślinom potrzebne składniki odżywcze. Dzięki torfowi gleba staje się bardziej przewiewna i lepiej odprowadza wodę, co jest super ważne dla zdrowego wzrostu bylin. Z mojego doświadczenia, jak dorzucisz torf do rabaty, to w czasie suszy łatwiej jest utrzymać odpowiednią wilgotność. To naprawdę działa! Używanie torfu to też zgodne z tym, co mówią standardy ekologiczne, które sugerują, żeby stosować materiały organiczne. Torf wpływa też na mikroorganizmy w glebie, co z kolei przyspiesza rozkład substancji organicznych i wzbogaca glebę w składniki odżywcze. Generalnie, torf to taki niezbędnik, jeśli chcesz mieć ładnie rosnące byliny.

Pytanie 32

Rośliny z kategorii okrywowych, wykorzystywane na terenach zielonych w miastach znajdujących się w pobliżu skrzyżowań dróg, to

A. lipa

B. pięciornik

C. wierzba

D. thuja

Thuja, znana jako żywotnik, chociaż popularna w aranżacjach przestrzeni miejskiej, jest zbyt dużą rośliną do stosowania w okolicy skrzyżowań ulic. Jej rozwój do znacznych wysokości może prowadzić do ograniczenia widoczności, co jest niebezpieczne w kontekście ruchu drogowego. W przypadku lipy, mimo że jest to drzewo o wielu zaletach, takie jak przyciąganie pszczół, jej duży rozmiar i struktura korony nie sprzyjają lokalizacji w pobliżu skrzyżowań. Lipa wymaga także przestrzeni do rozwoju, co czyni ją mniej praktyczną w intensywnie zabudowanych obszarach miejskich. Wierzba, z kolei, jest często stosowana w miejscach wilgotnych, ale jej wymagania środowiskowe oraz skłonność do rozrastania się w sposób niekontrolowany sprawiają, że nie jest zalecana w miejskich terenach zieleni przy skrzyżowaniach. Wybierając rośliny do takich miejsc, kluczowe jest, aby były one niskie, łatwe w pielęgnacji oraz nie ograniczały widoczności, co powinno skłonić do preferowania pięciornika jako najlepszej opcji. Częstym błędem jest wybieranie roślin na podstawie ich estetyki, a nie funkcjonalności w kontekście bezpieczeństwa i praktyczności w danym środowisku.

Pytanie 33

Wiosną, z odsłoniętymi korzeniami, można sadzić

A. rośliny jednoroczne

B. róże rabatowe

C. krzewy liściaste zimozielone

D. rośliny dwuletnie

Wybór roślin do sadzenia w okresie wiosennym z odkrytym korzeniem powinien być starannie przemyślany w kontekście ich wymagań oraz warunków środowiskowych, które mogą znacząco wpłynąć na ich rozwój. Rośliny dwuletnie, mimo że mogą być sadzone na wiosnę, zazwyczaj preferują sadzenie jesienne, co wpływa na ich możliwość osiągnięcia pełnego potencjału w pierwszym roku. Sadzenie ich z odkrytym korzeniem wiosną może skutkować słabszym wzrostem. Z kolei rośliny jednoroczne, które są zazwyczaj sprzedawane w pojemnikach, lepiej przyjmują się po przesadzeniu, więc ich sadzenie z odkrytym korzeniem nie jest najlepszym rozwiązaniem, zwłaszcza że mogą wymagać bardziej stabilnych warunków. Krzewy liściaste zimozielone zdecydowanie nie są odpowiednie do sadzenia wiosną z odkrytym korzeniem, ponieważ ich system korzeniowy jest bardziej wrażliwy na uszkodzenia i trudniej im się przystosować po przesadzeniu. Zimozielone krzewy wymagają również starannego planowania czasowego, aby uniknąć stresu wywołanego zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Te niepoprawne wybory sadzenia mogą prowadzić do niepowodzeń w ogrodnictwie, co wskazuje na konieczność zrozumienia specyfiki różnych roślin oraz ich optymalnych praktyk uprawowych.

Pytanie 34

Jaki gatunek rośliny zaleca się do stworzenia rabaty z kwiatami, które kwitną pod koniec lata i jesienią?

A. Lilia złocista (Lilium auratum)

B. Szafirek drobnokwiatowy (Muscari botryoides)

C. Cebulica syberyjska (Scilla siberica)

D. Zawilec gajowy (Anemone nemorosa)

Wybór innych roślin, takich jak szafirek drobnokwiatowy, cebulica syberyjska czy zawilec gajowy, nie jest odpowiedni w kontekście tworzenia rabat kwitnących późnym latem i jesienią. Szafirek drobnokwiatowy (Muscari botryoides) oraz cebulica syberyjska (Scilla siberica) to rośliny wczesnowiosenne, które kwitną głównie w marcu i kwietniu. Wykorzystanie ich w rabacie letniej lub jesiennej prowadziłoby do braku kwiatów w kluczowym okresie wegetacyjnym, co wpływa na estetykę oraz użyteczność ogrodu. Zawilec gajowy (Anemone nemorosa) również preferuje wczesną wiosnę i zazwyczaj przekwita przed rozpoczęciem letnich miesięcy. Takie wybory mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz do niewłaściwego zaplanowania sezonowego cyklu kwitnienia. Dobór roślin w ogrodzie powinien być starannie przemyślany, aby zapewnić ciągłość kwitnienia od wiosny do jesieni. Błędem jest zakładanie, że rośliny, które kwitną wiosną, będą odpowiednie do rabat letnich czy jesiennych. Kluczowe jest dostosowanie wyboru roślin do ich okresów kwitnienia oraz do wymagań dotyczących stanowiska i gleby.

Pytanie 35

Solitery, będące jednym z typów kompozycji w angielskich ogrodach romantycznych, to

A. zbiorowiska drzew i krzewów o luźnej, świetlistej strukturze

B. drzewa oraz krzewy rozmieszczone na owalnym lub okrągłym wzniesieniu

C. jednogatunkowe skupiska drzew

D. pojedyncze, samotne, najczęściej wiekowe drzewa

Wybierając inne odpowiedzi, możesz mieć wrażenie, że coś tutaj nie pasuje, może to jest kwestia nie do końca zrozumianych definicji soliterów w kontekście ogrodów romantycznych. Na przykład, jak masz drzewa i krzewy w rządku na pagórku, to raczej sugeruje, że chcesz mieć coś bardziej zorganizowanego i symetrycznego. A to trochę kłóci się z ideą soliterów, które są same w sobie. Z kolei, jeśli masz sólo skupić się na jednym gatunku drzew, to nie oddaje to tego, co solitery powinny reprezentować – czyli pojedyncze drzewa, a nie grupy. I to może prowadzić do tego, że ogród stanie się mniej różnorodny i nie tak estetyczny. Takie luźne grupy drzew mogą wyglądać ładnie, ale nie oddają tego, co jest najważniejsze – że solitery są izolowane i dominują w przestrzeni. Pojedyncze drzewa, które często są stare i mają jakieś historyczne znaczenie, tworzą centralne punkty w ogrodzie, a inne elementy wokół nich się skupiają. Dlatego warto zrozumieć, co to znaczy być soliterem, bo to naprawdę wpływa na to, jak wygląda cały ogród.

Pytanie 36

Korzystając z danych zawartych w tabeli, zaczerpniętej z obwieszczenia Ministra Środowiska z 28.10.2004 r., określ wysokość opłaty za usunięcie wierzby o obwodzie 30 cm.

STAWKI OPŁAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW I GATUNKÓW DRZEW
Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w zł za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	2	3
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew	11,04
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata i omszona	30,01
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, iglicznia, głóg — forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha; leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), sosna (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik	73,00
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, bożodrzew	275,40

A. 331,20 zł

B. 442,40 zł

C. 625,60 zł

D. 980,40 zł

Poprawna odpowiedź to 331,20 zł, co wynika z zastosowania określonej stawki opłaty za usunięcie wierzby. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, stawka wynosi 11,04 zł za każdy centymetr obwodu pnia. Obliczenia przeprowadzamy, mnożąc obwód wierzby, który wynosi 30 cm, przez stawkę opłaty. Wzór na obliczenie opłaty to: 30 cm * 11,04 zł/cm = 331,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w kontekście zarządzania zasobami naturalnymi i ochrony środowiska, a wiedza o stawkach opłat jest niezbędna dla właścicieli gruntów oraz specjalistów zajmujących się gospodarką leśną. Przy planowaniu działań związanych z usuwaniem drzew i krzewów, warto wiedzieć, że opłaty mogą się różnić w zależności od gatunku drzewa oraz jego obwodu. Praktyczna znajomość tych stawek pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz podejmowanie świadomych decyzji w zakresie zarządzania przestrzenią zieloną.

Pytanie 37

Palikowanie form piennych drzew owocowych, które są sadzone na stałe z bryłą korzeniową, powinno być wykonane

A. przed umieszczeniem bryły korzeniowej w dołku

B. przed zasypywaniem bryły korzeniowej

C. po posadzeniu rośliny

D. po umieszczeniu bryły korzeniowej w dołku

Odpowiedź 'po posadzeniu rośliny' jest jak najbardziej na miejscu. Palikowanie młodych drzew powinno być zrobione dopiero po tym, jak dobrze wsadzimy roślinę w dołek. To dlatego, że paliki mają za zadanie pomóc drzewkom stać stabilnie, zwłaszcza jak jest wietrznie albo gleba nie jest zbyt mocna. Właściwe umiejscowienie palika robi się właśnie po posadzeniu, żeby nie uszkodzić korzeni, bo to może roślinie zaszkodzić i gorzej potem rośnie. Najlepiej palik wkładać około 10-15 cm od pnia, żeby korzenie miały miejsce na rozwój i były w stanie dobrze przyswajać wodę oraz składniki odżywcze. Warto też pamiętać, że powinno się używać materiałów, które nie zniszczą kory i nie ograniczą wzrostu rośliny – fajnie sprawdzają się elastyczne taśmy ochronne. Jeśli dobrze przeprowadzimy palikowanie, roślina ma większe szanse na zdrowy rozwój w przyszłości.

Pytanie 38

Ile roślin jest potrzebnych do zasadzenia kwietnika sezonowego o powierzchni 10 m2, jeśli będą to rośliny begonii bulwiastej sadzone w rozstawie 20 cm x 20 cm?

A. 250 sztuk

B. 120 sztuk

C. 160 sztuk

D. 440 sztuk

Aby obliczyć liczbę roślin potrzebnych do obsadzenia kwietnika sezonowego o powierzchni 10 m2 roślinami begonii bulwiastej w rozstawie 20 cm x 20 cm, należy najpierw przeliczyć powierzchnię, którą zajmuje jedna roślina. Rozstaw 20 cm x 20 cm oznacza, że każda roślina zajmuje powierzchnię 0,2 m x 0,2 m, co daje 0,04 m2. Następnie, dzielimy całkowitą powierzchnię kwietnika przez powierzchnię zajmowaną przez jedną roślinę: 10 m2 / 0,04 m2 = 250. Ta metoda jest powszechnie stosowana w projektowaniu ogrodów i kwietników, aby zapewnić odpowiednią gęstość obsadzenia. W praktyce, przy planowaniu obsadzenia należy również uwzględnić aspekty takie jak wysokość roślin, ich pokrój oraz warunki środowiskowe, co może wpłynąć na ostateczny wybór roślin i ich rozmieszczenie. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, które promują zarówno estetykę, jak i zdrowie roślin.

Pytanie 39

Jakie rośliny są zalecane do uprawy w gruncie w szkółce roślin ozdobnych, gdy gleba jest uboga, sucha i piaszczysta?

A. Borówki (Vaccinium sp.)

B. Jałowce (Juniperus sp.)

C. Azalie (Rhododendron sp.)

D. Żywotniki (Thuja sp.)

Jałowce (Juniperus sp.) to rośliny doskonale przystosowane do trudnych warunków glebowych, takich jak ubogie, suche i piaszczyste podłoża. Charakteryzują się dużą odpornością na suszę, dzięki rozwiniętemu systemowi korzeniowemu, który pozwala im skutecznie pobierać wodę z głębszych warstw gleby. W praktyce, jałowce mogą być wykorzystane do tworzenia żywopłotów, ale także jako rośliny soliterowe czy w kompozycjach rabatowych. Co więcej, jałowce mają różnorodne formy i odmiany, co umożliwia ich zastosowanie w różnych aranżacjach ogrodowych. W kontekście uprawy w szkółkach roślin ozdobnych, jałowce są często zalecane dla ich niskich wymagań pielęgnacyjnych oraz atrakcyjnego wyglądu przez cały rok. Prawidłowe nawożenie i nawadnianie w początkowej fazie wzrostu mogą zwiększyć ich zdrowotność i dekoracyjność, co jest zgodne z dobrymi praktykami w szkółkach, gdzie priorytetem jest zapewnienie roślinom optymalnych warunków do rozwoju.

Pytanie 40

Rodzajem o giętkich, wspinających się i owijających wokół podpór pędach, jest

A. pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

B. magnolia japońska (Magnolia kobus)

C. tawuła japońska (Spirea japonica)

D. wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum)

Magnolia japońska (Magnolia kobus) to takie drzewo albo krzew, które nie wspina się. Ma duże, ładne kwiaty i zielone liście, ale pędy to ona już ma sztywne. Dlatego nie pasuje do pytania o rośliny pnące. Tawuła japońska (Spirea japonica) jest też krzewem, ale znowu - nie ma zdolności wspinania. Te rośliny różnią się od wiciokrzewu i mają inne właściwości. Pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa) to niska roślina, ale także nie wspina się. Możliwe, że pomyliłeś cechy i myślałeś, że wyglądają podobnie, ale to nie to samo. Ważne jest, żeby przy wyborze roślin do ogrodu przyjrzeć się ich naturalnym właściwościom, żeby wszystko ładnie ze sobą współgrało.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej