Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 15:08
Data zakończenia: 16 maja 2025 15:36

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Postępując zgodnie z zamieszczonym opisem, tuszkę

Opis
1. Ułóż tuszkę grzbietem na desce.
2. Przetnij skórę w dolnej części brzucha z obu stron.
3. Włóż w przecięcia nogi.
4. Skrzydła wykręć w stawie barkowym załóż na grzbiet.

A. spina się dwiema nitkami.

B. formuje się sposobem angielskim.

C. formuje się w kieszeń.

D. spina się jedną nitką.

Formowanie tuszki w kieszeń to kluczowy krok w przygotowaniu drobiu do nadziewania. Proces ten, oparty na precyzyjnych technikach kulinarnych, pozwala uzyskać równomierne i efektywne nadziewanie, co jest istotne dla smaku i estetyki potrawy. Ułożenie tuszki grzbietem na desce oraz odpowiednie przecięcie skóry w dolnej części brzucha zapewnia dostęp do wnętrza, a następnie wykręcenie skrzydeł w stawie barkowym jest niezbędne do zamknięcia tuszki. Dzięki temu, nadzienie pozostaje na swoim miejscu podczas gotowania, a tuszka uzyskuje apetyczny wygląd po przyrządzeniu. Zgodnie z najlepszymi praktykami gastronomicznymi, formowanie tuszki w kieszeń nie tylko zwiększa walory estetyczne dania, ale również wpływa na równomierne rozkładanie ciepła podczas pieczenia, co z kolei przyczynia się do uzyskania idealnej tekstury. Warto również wspomnieć o technice marynowania przed nadziewaniem, co dodatkowo wzbogaca smak potrawy.

Pytanie 2

Deser o smaku malinowym to

A. pieczony

B. surowy

C. gotowany

D. zapiekany

Deser taki jak sorbet malinowy nie powinien być klasyfikowany jako zapiekany, pieczony, czy gotowany. Te metody obróbki cieplnej charakteryzują się zastosowaniem wysokiej temperatury, co prowadzi do zmiany struktury i smaku surowych składników. Zapiekanka to potrawa, która wymaga długotrwałego gotowania w piekarniku, co jest sprzeczne z ideą sorbetu, który ma być świeżym i orzeźwiającym deserem. Pieczenie natomiast również wymaga sięgania po wysokie temperatury, co skutkuje utratą naturalnych właściwości owoców. Sorbet, będący produktem surowym, zatrzymuje świeżość i naturalny smak owoców oraz ich składników odżywczych. Gotowanie z kolei, poprzez długotrwałe poddawanie wysokiej temperaturze, zmienia chemiczne i fizyczne właściwości składników, co prowadzi do zubożenia smaku i wartości odżywczych. W rezultacie, klasyfikacja sorbetu jako deseru zapiekanego, pieczonego czy gotowanego jest nieprawidłowa i wynika z mylenia technik kulinarnych. Właściwe zrozumienie różnicy między technikami obróbki surowych składników jest kluczowe dla prawidłowego przygotowywania i serwowania deserów. Sorbet, jako przykład surowego deseru, powinien być przygotowywany z zachowaniem zasad świeżości i jakości, które są fundamentem profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 3

Do przygotowania ciasta biszkoptowego należy użyć podstawowych składników: jaja, mąka oraz cukier w proporcjach 2 kg : 1 kg : 1 kg. Ile jajek trzeba mieć, aby zrobić ciasto z 1 kg mąki, przy założeniu, że jedno jajo ma wagę 50 gramów?

A. 30 sztuk

B. 50 sztuk

C. 40 sztuk

D. 20 sztuk

Aby przygotować ciasto biszkoptowe w proporcji 2 kg jaj, 1 kg mąki i 1 kg cukru, stosunek składników jest kluczowy. Przyjmując, że do 1 kg mąki potrzebujemy 2 kg jaj, obliczamy, że na każdy kilogram mąki przypada 2 jajka. Jedno jajo waży 50 gramów, co oznacza, że 2 kg jaj to 40 jajek (2 kg / 0,05 kg/jajko = 40 jajek). Zatem do 1 kg mąki potrzebujemy 40 jajek. Taka proporcja jest zgodna z dobrymi praktykami piekarskimi, gdzie zachowanie właściwych proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanej tekstury ciasta. W praktyce, wiedza ta jest istotna dla cukierników, ponieważ jakość ciasta biszkoptowego w dużej mierze zależy od dokładności składników. Prawidłowe zmierzenie ilości jajek, cukru i mąki wpływa na lekkość i puszystość biszkoptu, które są jego charakterystycznymi cechami.

Pytanie 4

Pomieszczenie, w którym realizowana jest ekspedycja gotowych dań, nie powinno znajdować się obok

A. przygotowalni czystej

B. sali konsumenckiej

C. kuchni właściwej

D. zmywalni naczyń

Zmywalnia naczyń nie powinna znajdować się w pobliżu ekspedycji gotowych potraw ze względu na ryzyko kontaminacji krzyżowej. Przepisy sanitarno-epidemiologiczne, takie jak te określone w rozporządzeniu o ogólnych zasadach higieny, wskazują na konieczność separacji przestrzeni, w których odbywa się przygotowywanie i podawanie żywności od obszarów, gdzie odbywa się mycie naczyń. Zmywalnia jest miejscem, gdzie gromadzą się resztki jedzenia i zanieczyszczenia, co może prowadzić do przenikania bakterii do gotowych potraw. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w restauracjach, które przestrzegają standardów HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), gdzie kluczowe jest minimalizowanie ryzyka dla zdrowia konsumentów. Dodatkowo, odpowiednie rozmieszczenie pomieszczeń w kuchni profesjonalnej sprzyja efektywności pracy, ogranicza czas przemieszczania się personelu oraz podnosi ogólną jakość świadczonych usług gastronomicznych.

Pytanie 5

Najbardziej wartościowym źródłem żelaza pochodzenia roślinnego jest

A. kasza gryczana

B. ogórek kiszony

C. olej rzepakowy

D. kapusta biała

Kasza gryczana to naprawdę świetne źródło żelaza pochodzenia roślinnego. W 100 gramach suchej kaszy jest około 2,6 mg żelaza, co czyni ją względnie bogatym składnikiem, zwłaszcza w porównaniu do innych roślinnych produktów. Dodatkowo, zawiera bioflawonoidy, które mogą pomóc w lepszym wchłanianiu żelaza przez organizm. No i co ważne, jest wolna od glutenu, więc mogą ją jeść również osoby z celiakią. Warto włączać takie źródła żelaza jak kasza gryczana do codziennych posiłków, zwłaszcza dla wegetarian i osób mających problemy z niedoborem żelaza. Można ją dodać do sałatek, zup, a nawet jako bazę do innych potraw. Regularne jedzenie kaszy gryczanej może pomóc utrzymać zdrowy poziom żelaza w ciele, co jest istotne dla naszego układu krwionośnego.

Pytanie 6

Jakie artykuły powinny być przechowywane w lodówce?

A. Oliwa, orzechy, masło

B. Mięso, kasza, ser

C. Kurczak, ryż, miód

D. Mleko, jaja, mięso

Mleko, jaja i mięso to produkty, które wymagają przechowywania w chłodni, aby zapewnić ich świeżość i bezpieczeństwo żywności. Mleko powinno być przechowywane w temperaturze od 1 do 4 stopni Celsjusza, co zapobiega rozwojowi bakterii oraz psuciu się. Jaja również powinny być trzymane w chłodni, ponieważ ich naturalna powłoka może się łatwo zanieczyścić, a niższa temperatura przedłuża ich trwałość. Mięso, w tym drób i wieprzowina, jest szczególnie podatne na rozwój patogenów, takich jak Salmonella i E. coli, dlatego jego przechowywanie w temperaturze poniżej 4 stopni Celsjusza jest kluczowe dla zdrowia publicznego. Przykładowo, w restauracjach i sklepach spożywczych obowiązują surowe standardy sanitarno-epidemiologiczne, które nakładają na przedsiębiorców obowiązek przechowywania tych produktów w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko zatruć pokarmowych. Dlatego właściwe przechowywanie tych produktów jest nie tylko kwestią jakości, ale także bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 7

Organizm może otrzymać wysokowartościowe białko oraz wapń poprzez spożycie

A. owoców oraz ich przetworów

B. warzyw oraz ich przetworów

C. mleka i jego przetworów

D. ziemniaków oraz ich przetworów

Ziemniaki, owoce oraz warzywa, mimo że są cennymi składnikami diety, nie są odpowiednimi źródłami wysokowartościowego białka ani wapnia. Ziemniaki są bogate w węglowodany, witaminy, minerały oraz błonnik, ale zawierają niewielkie ilości białka i praktycznie nie dostarczają wapnia. Owoce również dostarczają witamin, antyoksydantów oraz błonnika, ale ich zawartość białka jest znikoma, a ilość wapnia nie wystarczająca do pokrycia dziennego zapotrzebowania. Warzywa, chociaż są zdrowe i powinny być podstawą diety, dostarczają białka w niewielkich ilościach oraz mają ograniczoną zawartość wapnia, szczególnie w porównaniu do produktów mlecznych. Osoby, które polegają głównie na roślinnych źródłach białka, mogą napotkać trudności w uzyskaniu wszystkich niezbędnych aminokwasów, co może prowadzić do niedoborów. Niezrozumienie roli tych grup produktów w diecie może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich wartości odżywczej. Należy zatem pamiętać, że zrównoważona dieta powinna obejmować różnorodne źródła białka, w tym te pochodzenia zwierzęcego, aby dostarczyć organizmowi wszystkie niezbędne składniki odżywcze.

Pytanie 8

Na podstawie danych w tabeli wskaż środek spożywczy, który zawiera najwięcej węglowodanów.

Skład chemiczny 100 g różnych rodzajów kasz
Lp.	Rodzaj kaszy	Białko (g)	Skrobia (g)	Błonnik (g)	Popiół (g)	Tłuszcz (g)
1.	manna	8,7	74,0	2,5	0,3	1,0
2.	jaglana	10,5	55,0	3,2	1,0	3,5
3.	pęczak	8,4	68,2	5,4	1,1	2,0
4.	gryczana	12,6	60,5	5,9	2,0	1,9

A. 3

B. 2

C. 4

D. 1

Odpowiedź 1 jest prawidłowa, ponieważ kasza manna zawiera najwięcej skrobi spośród podanych opcji. Skrobia jest najważniejszym źródłem węglowodanów w diecie, a jej zawartość w różnych rodzajach kasz może się znacznie różnić. Spożywanie produktów bogatych w skrobię, takich jak kasza manna, może być korzystne w kontekście diety zbilansowanej pod względem makroskładników. Wartość energetyczna skrobi sprawia, że jest ona istotnym elementem w diecie osób aktywnych fizycznie, ponieważ dostarcza energii niezbędnej do wykonywania codziennych czynności oraz treningów. Dobrą praktyką jest uwzględnienie w diecie różnych źródeł węglowodanów, co pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb energetycznych organizmu i wspomaga regenerację po wysiłku. Ponadto, zrozumienie różnic w zawartości skrobi między produktami spożywczymi może pomóc w podejmowaniu świadomych decyzji żywieniowych, aby dostosować dietę do indywidualnych potrzeb. W przypadku osób z problemami w metabolizmie węglowodanów, jak cukrzyca, znajomość tych informacji jest kluczowa dla zarządzania poziomem glukozy we krwi.

Pytanie 9

Ile sztuk zastawy stołowej należy przygotować na przyjęcie dla 150 osób, uwzględniając zapas w wysokości 30%?

A. 45 szt.

B. 50 szt.

C. 30 szt.

D. 75 szt.

Aby obliczyć liczbę sztuk zapasu zastawy stołowej na przyjęcie dla 150 osób, przyjmujemy, że na każdego gościa przypada określona ilość sztuk zastawy. W standardach organizacji przyjęć zwykle zaleca się przygotowanie od 1,5 do 2 sztuk zastawy na osobę, w zależności od rodzaju serwowanych potraw. W tym przypadku przyjmujemy, że na osobę przypada 1 sztuka zastawy. Zatem 150 osób wymaga 150 sztuk zastawy. Dodając 30% zapasu, obliczamy: 150 + 0,3 * 150 = 150 + 45 = 195 sztuk. W wyniku tego potrzebujemy 195 sztuk zastawy. Jednakże w kontekście podanych odpowiedzi, które nie uwzględniają pełnego zapasu, wybieramy najbliższą wartość, która zapewnia odpowiednią ilość zastawy na przyjęcie. 45 sztuk to rozsądna ilość, by pokryć potrzeby związane z ewentualnymi uszkodzeniami lub dodatkowymi wymogami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi dla organizacji wydarzeń.

Pytanie 10

Jakiej potrawy nie powinno się serwować na półmisku platerowym?

A. Schabu pieczonego

B. Rolady serowej

C. Terriny drobiowej

D. Jaj nadziewanych

W przypadku potraw, które są odpowiednie do serwowania na półmisku platerowym, jak schab pieczony, rolada serowa czy terrina drobiowa, ważne jest zrozumienie, jakie cechy powinny posiadać dania przeznaczone do takiej formy prezentacji. Schab pieczony to mięsne danie, które charakteryzuje się solidną strukturą i dobrze się kroi, co sprawia, że jest idealnym wyborem na półmiski. Rolady serowe, z kolei, są estetyczne i łatwe do podania w porcjach, co czyni je doskonałym dodatkiem do różnorodnych bufetów. Terriny drobiowe, dzięki swojej gęstej konsystencji, również dobrze się prezentują i mogą być krojone na równe plastry, co ułatwia serwowanie. Typowe błędy myślowe w analizie tego pytania mogą wynikać z nieścisłości dotyczących struktury i właściwości różnych potraw. Wydaje się, że jaja nadziewane mogą być równie atrakcyjne jak pozostałe potrawy, jednak ich delikatna natura oraz potrzebna temperatura do serwowania sprawiają, że nie nadają się do serwowania na półmisku platerowym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy kucharza czy szefa kuchni, którzy muszą podejmować świadome decyzje dotyczące serwowania potraw, uwzględniając zarówno estetykę, jak i praktyczność.

Pytanie 11

Jaka jest najmniejsza masa naczynia z potrawą, do którego transportowania, ustawiania oraz przenoszenia konieczna jest pomoc innej osoby, zgodnie z zasadami BHP w gastronomii?

A. 18 kg

B. 15 kg

C. 25 kg

D. 20 kg

Odpowiedź 20 kg jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami bhp obowiązującymi w zakładach gastronomicznych, ciężar potrawy, który przekracza 20 kg, zazwyczaj wymaga pomocy drugiej osoby do przenoszenia. Przekroczenie tego limitu zwiększa ryzyko urazów kręgosłupa oraz innych kontuzji, dlatego stosowanie się do tych standardów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników. Przykładem praktycznym może być transport dużych garnków z zupą lub pieczeniem. W takich sytuacjach, aby uniknąć przeciążeń i kontuzji, zaleca się, aby jedna osoba transportowała naczynie, a druga je podtrzymywała. Ważne jest także, aby pracownicy byli przeszkoleni w zakresie technik podnoszenia i przenoszenia ciężarów, co jest integralną częścią programów bhp w gastronomii. Regularne audyty i szkolenia są również zalecane, aby zapewnić, że wszyscy pracownicy są świadomi zasad bezpieczeństwa i są w stanie stosować je w praktyce.

Pytanie 12

Suchie warzywa strączkowe po zjedzeniu dostarczają organizmowi ludzkiego białka oraz

A. błonnika i jodu

B. błonnika i skrobi

C. cholesterolu i jodu

D. cholesterolu i skrobi

Dobra robota! Odpowiedź o błonniku i skrobi w warzywach strączkowych jest na miejscu. Te składniki są naprawdę ważne w diecie. Weźmy na przykład fasolę, soczewicę czy groch – to są świetne źródła białka, szczególnie dla osób, które nie jedzą mięsa. Ale to nie wszystko! Błonnik, który znajdziesz w tych warzywach, pomaga naszemu układowi pokarmowemu. To znaczy, że poprawia pracę jelit i dba o naszą mikroflorę. To z kolei ma pozytywny wpływ na poziom cukru we krwi oraz cholesterol – więc jest dobrze dla naszego serca. I nie zapominajmy o skrobi! To węglowodan, który daje energię i wspiera metabolizm. Regularne jedzenie warzyw strączkowych, tak jak zalecają dietetycy, może pomóc w utrzymaniu zdrowia i zmniejszyć ryzyko różnych chorób, na przykład cukrzycy czy problemów z sercem.

Pytanie 13

Dziecko w wieku do 3 lat, w warunkach domowych, może mieć dostęp do

A. maszyn mechanicznych

B. klocków Lego

C. sprzętu kuchennego do użytku domowego

D. zabawek z pluszu

Zabawki pluszowe są idealnym wyborem dla dzieci w wieku do 3 lat, ponieważ charakteryzują się wysokim poziomem bezpieczeństwa i są dostosowane do potrzeb rozwojowych maluchów. Wykonane z miękkich, nietoksycznych materiałów, które są przyjemne w dotyku, zapewniają dzieciom komfort i poczucie bezpieczeństwa. Ponadto, pluszowe zabawki stymulują kreatywność i wyobraźnię dziecka, a także sprzyjają rozwojowi emocji, umożliwiając maluchom interakcje w wymyślonych zabawach. Warto zaznaczyć, że zgodnie z normami EN71 dotyczącymi bezpieczeństwa zabawek, produkty te muszą spełniać restrykcyjne wymagania dotyczące materiałów oraz konstrukcji, co dodatkowo podkreśla ich przydatność w codziennym użytkowaniu przez najmłodszych. W praktyce, rodzice często wybierają pluszowe zabawki jako towarzyszy do snu lub przyjaciół na co dzień, co sprzyja budowaniu więzi emocjonalnych oraz pozytywnych przeżyć związanych z zabawą.

Pytanie 14

Podczas przygotowywania ciasta z mąki pszennej?

A. skrobia ulega rozpadowi

B. gazy ulegają rozszerzeniu

C. tworzy się gluten

D. woda się odparowuje

W czasie wyrabiania ciasta z mąki pszennej kluczowym procesem jest wytwarzanie glutenu. Gluten to białko, które powstaje w wyniku interakcji białek gluteniny i gliadyny obecnych w mące pszennej, gdy mąka jest nawilżana i mechanicznie mieszana. Gluten nadaje ciastu elastyczność i zdolność do zatrzymywania gazów, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej struktury i tekstury wypieków. W praktyce, im dłużej ciasto jest wyrabiane, tym więcej glutenu się formuje, co wpływa na jego sprężystość. Z tego powodu, w branży piekarniczej i gastronomicznej, techniki wyrabiania ciasta, takie jak 'autoliza' czy 'folding', są wykorzystywane do optymalizacji procesu wytwarzania glutenu, co przyczynia się do lepszej jakości ciast i pieczywa. Dobrym przykładem są chleby na zakwasie, które dzięki odpowiedniemu wyrabianiu i fermentacji uzyskują doskonałą strukturę i smak dzięki rozwiniętemu glutenowi.

Pytanie 15

Zdrowie pracownika zatrudnianego w gastronomii powinno być potwierdzone przez odpowiednie orzeczenie

A. Państwowego Zakładu Higieny

B. lekarza medycyny pracy

C. Państwowej Inspekcji Sanitarnej

D. inspektora ds. bezpieczeństwa i higieny

Stan zdrowia pracownika zakładu gastronomicznego musi być potwierdzony przez lekarza medycyny pracy, ponieważ jego zadaniem jest ocena zdolności do wykonywania określonej pracy oraz identyfikacja ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych. Lekarz medycyny pracy przeprowadza szczegółowe badania, które uwzględniają zarówno aspekty zdrowotne, jak i specyfikę pracy w gastronomii, gdzie higiena i zdrowie są kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. Przykład: pracownik z chorobami zakaźnymi nie powinien mieć kontaktu z żywnością. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, orzeczenie lekarskie jest wymagane przed podjęciem zatrudnienia. Warto również dodać, że regularne badania kontrolne są istotne dla monitorowania stanu zdrowia pracowników. Te standardy są częścią ogólnych praktyk w branży gastronomicznej, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i klientów.

Pytanie 16

Jaką metodę należy zastosować do przygotowania klusek kładzionych?

A. Mieszanie

B. Krojenie

C. Zagniatanie

D. Wyrabianie

Siekaniu, ucieraniu, i zagniataniu przypisuje się różne funkcje w kontekście obróbki ciasta, jednak nie są one właściwymi technikami dla klusek kładzionych. Siekanie polega na krojeniu składników w drobne kawałki, co jest stosowane głównie w przypadku sałatek czy farszów, a nie właściwego przygotowania ciasta. Technika ta nie dostarcza składnikom odpowiedniej tekstury ani struktury wymaganej do uzyskania klusek. Ucieranie, z drugiej strony, koncentruje się na łączeniu składników poprzez intensywne mieszanie, co jest typowe w przypadku przygotowywania ciast biszkoptowych. Ta metoda przyczynia się do napowietrzenia masy, ale nie pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji ciasta kluskowego. Zagniatanie jest techniką, która również może być stosowana w procesach pieczenia, jednak bardziej odnosi się do ciast drożdżowych, gdzie kluczowe jest rozwinięcie struktury glutenu poprzez intensywne ugniatanie. W kontekście klusek kładzionych, zagniatanie może prowadzić do nadmiernego rozwoju glutenu, co skutkuje twardszymi kluskami, a nie delikatnymi, jakich oczekujemy. Zrozumienie tych subtelności jest istotne dla osiągnięcia sukcesu w kuchni, a właściwa technika ma kluczowe znaczenie w procesie kulinarnym.

Pytanie 17

W jakiej sekwencji powinny zostać przygotowane składniki do panierowania kotletów?

A. Mięso, mąka, jajo, bułka tarta

B. Bułka tarta, jajo, mąka, mięso

C. Mąka, jajo, bułka tarta, mięso

D. Jajo, mąka, mięso, bułka tarta

Odpowiedź 'Mięso, mąka, jajo, bułka tarta' jest poprawna, ponieważ odpowiada klasycznej metodzie panierowania, która zapewnia optymalną przyczepność i teksturę kotletów. Proces zaczyna się od pokrycia surowego mięsa mąką, co ma na celu osuszenie powierzchni i zwiększenie przyczepności kolejnych warstw. Następnie mięso zanurza się w roztrzepanym jajku, które działa jak spoiwo, łącząc mąkę z bułką tartą. Ostatnim etapem jest obtoczenie kotleta w bułce tartej, co zapewnia chrupiącą teksturę po usmażeniu. Ta sekwencja jest zgodna z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które rekomendują kolejność surowców, aby uzyskać idealny efekt końcowy. Stosując tę metodę, unikamy problemów z oddzielaniem się panierki podczas smażenia, co może obniżyć jakość potrawy. Przykładem zastosowania tej techniki są tradycyjne kotlety schabowe, które dzięki prawidłowemu panierowaniu są soczyste wewnątrz i chrupiące na zewnątrz.

Pytanie 18

Subtelny smak kapusty włoskiej osiąga się poprzez jej gotowanie

A. z masłem

B. z cukrem

C. z mlekiem

D. z olejem

Odpowiedź "z mlekiem" jest jak najbardziej trafna. Gotowanie kapusty włoskiej z mlekiem naprawdę sprawia, że potrawa zyskuje na delikatności i kremowości, co świetnie łączy się z jej naturalną słodyczą. Mleko ma w sobie laktozę, czyli naturalny cukier, który łagodzi smak kapusty. Dodatkowo, odrobina tłuszczu z mleka pomaga lepiej uwolnić aromaty z kapusty podczas gotowania. Kiedy gotujemy kapustę w mleku na wolnym ogniu, zachowuje ona swój kształt i nie rozgotowuje się za bardzo. To technika, którą często można zobaczyć w kuchni włoskiej, gdzie kapusta włoska świetnie pasuje do różnych potraw, jak zupy czy zapiekanki, bo zwiększa smak i wartości odżywcze. Warto dodać, że użycie mleka w gotowaniu warzyw to dobry sposób na dodanie daniom ciekawych akcentów smakowych.

Pytanie 19

Podczas namaczania ziaren fasoli w chłodnej wodzie skrobia obecna w fasoli ulega

A. pęcznieniu

B. retrogradacji

C. pirolizie

D. dekstrynizacji

Pęcznienie ziaren fasoli podczas moczenia w zimnej wodzie to proces fizyczny, w którym woda wnikając do wnętrza ziaren, powoduje ich zwiększenie objętości. Woda powoduje rozluźnienie struktury skrobi w komórkach, co jest kluczowe dla późniejszych procesów kulinarnych, takich jak gotowanie czy pieczenie. Pęcznienie jest istotne, ponieważ umożliwia łatwiejsze i szybsze gotowanie, a także wpływa na teksturę i smak potraw. W praktyce, przygotowanie fasoli do dalszego gotowania poprzez moczenie jest standardową procedurą, która poprawia przyswajalność składników odżywczych oraz redukuje czas gotowania. W kontekście standardów kulinarnych, stosowanie moczenia jest zalecane w dietetyce, ponieważ poprawia strawność fasoli oraz zmniejsza związki antyodżywcze, na przykład inhibitory proteaz. Dodatkowo, pęcznienie wpływa na właściwości fizykochemiczne, co jest istotne w procesach technologicznych przetwórstwa spożywczego.

Pytanie 20

Jaką ilość groszku ptysiowego należy przygotować, aby wystarczyło na 150 porcji zupy, jeśli do jednej porcji wykorzystuje się 15 g?

A. 225 g

B. 2250 g

C. 1500 g

D. 750 g

Aby obliczyć ilość groszku ptysiowego potrzebnego do przygotowania 150 porcji zupy, należy pomnożyć liczbę porcji przez masę groszku przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku 150 porcji mnożymy przez 15 g, co daje 2250 g. Takie podejście jest zgodne z praktykami kulinarnymi, które wymagają precyzyjnego dozowania składników, aby zapewnić spójność potrawy. W gastronomii, szczególnie w dużych lokalach, kluczowe jest dokładne obliczenie składników, aby uniknąć marnotrawstwa oraz zapewnić odpowiednią jakość serwowanych dań. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie menu w restauracji na dużą imprezę, gdzie każda porcja musi być starannie odmierzone, by zaspokoić oczekiwania klientów oraz zachować standardy wydania. Warto również podkreślić, że znajomość właściwego dozowania składników wspiera efektywność operacyjną lokalu oraz wpływa na kontrolę kosztów.

Pytanie 21

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego, oblicz, ile porcji potrawy należy sporządzić z 1,2 kg kiełbasy.

Pyzy z mięsem
Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość [g]
Ziemniaki	2000
Mąka pszenna	120
Słonina	80
Kiełbasa	300
Sól, pieprz	do smaku

A. 25 porcji.

B. 20 porcji.

C. 16 porcji.

D. 40 porcji.

Odpowiedź 20 porcji jest prawidłowa, ponieważ opiera się na dokładnym zastosowaniu normatywu surowcowego. Zgodnie z tym normatywem, na 5 porcji potrawy potrzebujemy 300 g kiełbasy. Przekształcając jednostki, 1,2 kg kiełbasy to 1200 g. Aby obliczyć, ile porcji można przygotować z posiadanej ilości kiełbasy, dzielimy 1200 g przez 300 g. Wynik to 4, co oznacza, że możemy przygotować 4 razy więcej porcji niż w normatywie. Zatem 4 razy 5 porcji daje nam 20 porcji. Tego typu obliczenia są kluczowe w gastronomii, gdzie precyzyjne określenie ilości składników pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizację strat. W praktyce, takie umiejętności są niezbędne do zapewnienia stałej jakości potraw oraz utrzymania rentowności lokalu. Właściwe wykorzystanie normatywów surowcowych jest również zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zwiększa konkurencyjność i satysfakcję klientów.

Pytanie 22

Jaki deser wymaga użycia żelatyny do stężenia?

A. Sorbet truskawkowy

B. Suflet jabłkowy

C. Mus porzeczkowy

D. Kisiel karmelowy

Mus porzeczkowy to deser, który wymaga zastosowania żelatyny ze względu na swoją konsystencję i sposób przygotowania. Żelatyna działa jako środek żelujący, który stabilizuje mus i nadaje mu odpowiednią teksturę. W przypadku musów owocowych, takich jak mus porzeczkowy, żelatyna zapewnia, że deser będzie miał odpowiednią gęstość i nie rozpadnie się podczas serwowania. Zastosowanie żelatyny w musie porzeczkowym nie tylko pozwala uzyskać apetyczny wygląd, ale także ułatwia krojenie i podawanie. Dobre praktyki kulinarne sugerują, aby żelatynę namoczyć w zimnej wodzie, a następnie podgrzać, aby ją rozpuścić, a następnie dodać do schłodzonej masy owocowej. Dzięki temu mus będzie miał wewnętrzną spójność oraz właściwą strukturę. Warto również pamiętać, że mus porzeczkowy można łączyć z innymi składnikami, takimi jak bita śmietana czy świeże owoce, co dodatkowo wzbogaca jego smak i teksturę.

Pytanie 23

Aby przyrządzić omlet naturalny, kucharz powinien przygotować na swoim stanowisku miskę, patelnię oraz

A. garnek

B. sito

C. rózgę

D. deskę

Rózga jest niezbędnym narzędziem w procesie przygotowywania omletu naturalnego, ponieważ służy do skutecznego mieszania składników, takich jak jajka i przyprawy, co pozwala uzyskać jednolitą konsystencję masy. Dobrze wymieszana masa jest kluczowa dla uzyskania odpowiedniej tekstury omletu, co z kolei wpływa na jego smak oraz estetykę. Z perspektywy technik kulinarnych, użycie rózgi pozwala na delikatne, a zarazem efektywne połączenie składników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni. Warto również dodać, że rózga może być używana do ubijania, co może być przydatne, gdy chcemy uzyskać bardziej puszysty omlet. W profesjonalnych kuchniach, gdzie jakość potraw ma kluczowe znaczenie, używanie odpowiednich narzędzi, takich jak rózga, jest standardem, który przyczynia się do doskonałych rezultatów kulinarnych. Przykładem może być przygotowanie omletu z dodatkiem ziół, gdzie rózga pozwala na ich równomierne rozprowadzenie w masie jajecznej, co podnosi walory smakowe i wizualne potrawy.

Pytanie 24

Mięso przeznaczone na medalion powinno być formowane

A. w prostokąt

B. w "liść"

C. w owalny kształt

D. w okrąg

Formowanie mięsa na medalion w kształcie koła jest kluczowe dla uzyskania równomiernego smażenia oraz estetycznego wyglądu potrawy. Kształt koła pozwala na równomierne rozprowadzenie ciepła, co minimalizuje ryzyko przypalenia brzegów i zapewnia jednolite przyrządzenie mięsa w całej jego objętości. W praktyce, podczas przygotowywania medalionów, należy zwrócić uwagę na właściwą grubość – standardowo wynosi ona od 2 do 4 centymetrów. Ważne jest, aby mięso było dobrze napięte, co zapobiega jego deformacji podczas smażenia. Zastosowanie kształtu koła jest również zgodne z praktykami gastronomicznymi, które podkreślają estetykę potraw. Dodatkowo, w przypadku serwowania, medaliony w kształcie koła łatwiej układa się na talerzu, co zwiększa walory wizualne dania i przyciąga uwagę konsumentów. Tego rodzaju umiejętności są istotne w gastronomii, gdzie prezentacja potrawy jest równie ważna, co ich smak.

Pytanie 25

Wykaz surowców niezbędnych do sporządzenia sosu holenderskiego należy uzupełnić

Wykaz surowców

żółtka

ocet winny

sok z cytryny

sól, pieprz biały

A. o śmietankę kremową.

B. o wywar mięsny jasny.

C. o masło klarowane.

D. o oliwę z oliwek.

Sos holenderski to klasyczny sos emulsyjny, którego przygotowanie wymaga użycia masła klarowanego, a nie innych tłuszczów, takich jak oliwa z oliwek. Masło klarowane jest preferowane, ponieważ ma wyższą temperaturę dymienia i bogatszy smak, co przekłada się na lepszą jakość sosu. W trakcie przygotowania sosu istotne jest delikatne podgrzewanie żółtek z dodatkiem octu winnego lub soku z cytryny, które stabilizują emulgację. Dobrze przygotowany sos holenderski jest gładki, aksamitny i ma wyczuwalny, ale nie przytłaczający smak masła. W praktyce sos holenderski doskonale komponuje się z daniami takimi jak jajka benedyktyńskie, warzywa na parze czy ryby. Wiedza o odpowiednich składnikach sosu holenderskiego jest kluczowa dla kucharzy, którzy pragną odnosić sukcesy w przygotowywaniu klasycznych potraw i stosować się do wysokich standardów kulinarnych.

Pytanie 26

Jak określa się danie przygotowane z ugotowanych, rozgniecionych ziemniaków z dodatkiem mleka i masła?

A. Ziemniaki księżnej

B. Ziemniaki z wody

C. Ziemniaki puree

D. Ziemniaki delfina

Ziemniaki puree to potrawa, która powstaje poprzez gotowanie ziemniaków, a następnie ich utłuczenie z dodatkiem mleka i masła. Taki sposób przygotowania sprawia, że danie jest gładkie, kremowe i aksamitne w konsystencji. Ziemniaki puree są popularnym dodatkiem w wielu kuchniach świata, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej. W zastosowaniach kulinarnych puree ziemniaczane doskonale komponuje się z różnymi sosami, mięsem, a także jako komponent zapiekanek. Warto również zaznaczyć, że technika przygotowywania puree z ziemniaków może obejmować różne metody gotowania, takie jak gotowanie na parze, co pozwala zachować więcej składników odżywczych. W gastronomii standardem jest, aby puree miało odpowiednią teksturę i smak, co można osiągnąć przez właściwe dobranie proporcji masła i mleka, a także odpowiednią obróbkę mechaniczną. Dobre praktyki kulinarne zalecają, aby ziemniaki były świeże i najwyższej jakości, co wpływa na ostateczny smak potrawy.

Pytanie 27

Paja to rodzaj kruchego ciasta z nadzieniem z wiśni lub czereśni, typowe dla konkretnej kuchni

A. francuskiej

B. angielskiej

C. niemieckiej

D. bułgarskiej

Paja to tradycyjne ciasto, które ma swoje korzenie w kuchni angielskiej i jest szczególnie popularne wśród tamtejszych deserów. To ciasto kruche jest charakterystyczne dzięki swojej delikatnej, kruchym konsystencji oraz różnorodnym nadzieniom, z których najczęściej spotyka się nadzienie wiśniowe lub czereśniowe. W przygotowywaniu paji kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji składników, a także technika wyrabiania ciasta, co pozwala uzyskać pożądany efekt teksturalny. W praktyce, gdy przygotowujemy paja, warto zwrócić uwagę na użycie świeżych owoców, które nadają potrawie intensywnego smaku oraz aromatu. W kuchni angielskiej paja jest często serwowana z dodatkiem bitej śmietany lub lodów, co stanowi doskonałe uzupełnienie smaku. Warto zaznaczyć, że paja jest zgodna z brytyjskimi standardami kulinarnymi, które promują lokalne składniki oraz tradycyjne metody przygotowania potraw.

Pytanie 28

W składowisku, gdzie wilgotność powietrza nie przekracza 75%, marchew będzie

A. kiełkować

B. dojrzewać

C. gnić

D. więdnąć

Odpowiedzi wskazujące na proces gnicie, dojrzewanie lub kiełkowanie marchwi w warunkach niskiej wilgotności są oparte na nieporozumieniach dotyczących procesów biochemicznych zachodzących w roślinach. Gnicie jest wynikiem działania mikroorganizmów, które rozwijają się najczęściej w warunkach wysokiej wilgotności. W sytuacji, gdy wilgotność powietrza jest niska, ryzyko gnilnych procesów jest znacznie zmniejszone. Dojrzewanie, z kolei, jest procesem naturalnym, który zachodzi w warzywach w odpowiednich warunkach, jednakże zbyt niska wilgotność powietrza hamuje ten proces, a nie wspomaga. Kiełkowanie to proces, który wymaga odpowiedniej wilgotności oraz temperatury, a w warunkach poniżej 75% wilgotności marchwi nie tylko nie będzie kiełkować, ale również może stracić swoją świeżość. Kluczowym błędem myślowym jest związanie niskiej wilgotności z pozytywnym wpływem na przechowywanie marchwi, co jest niezgodne z zasadami przechowywania warzyw. Zrozumienie, jakie warunki są optymalne dla zachowania jakości przechowywanych produktów, ma kluczowe znaczenie w praktykach magazynowych.

Pytanie 29

Jakie wino powinno się serwować z potrawami z dziczyzny?

A. Białe półwytrawne

B. Czerwone wytrawne

C. Wermut wytrawny

D. Czerwone deserowe

Podanie wermutów wytrawnych do potraw z dziczyzny nie jest zalecane, ponieważ charakteryzują się one wyraźnym smakiem ziołowym oraz słono-słodkim profilem, co może zdominować naturalne aromaty dziczyzny. To wino, mimo że może być ciekawym dodatkiem w kontekście aperitifów czy koktajli, nie współgra z intensywnymi i złożonymi smakami mięs. Z kolei białe wino półwytrawne, które często kojarzone jest z lżejszymi potrawami, także nie jest odpowiednie do dziczyzny. Białe wina zazwyczaj charakteryzują się owocowymi nutami, które mogą zniekształcić charakterystyczny posmak potraw z dzikiego mięsa, a także ich teksturę. Czerwone wino deserowe, mimo że ma bogaty smak, jest zbyt słodkie i może nie pasować do osłodzonej potrawy mięsnej, co prowadzi do niezrównoważonego doświadczenia kulinarnego. W tradycjach kulinarnych oraz w praktykach sommelierów, zaleca się unikanie łączenia słodkich win z mięsami, ponieważ może to prowadzić do przesadzenia smaków, co nie sprzyja harmonii na talerzu. Wybór odpowiedniego wina do dziczyzny powinien być oparty na zrozumieniu zarówno struktury win, jak i profili smakowych potraw, co jest kluczowe w sztuce kulinarnej.

Pytanie 30

Do typowych dań w polskiej kuchni należą:

A. zupa ogonowa, kotlet pożarski, tort

B. żurek, ryba w szarym sosie, piernik

C. zupa cebulowa, bigos, suflet

D. zupa pomidorowa, gulasz, naleśniki

Żurek, ryba w szarym sosie i piernik to naprawdę klasyki polskiej kuchni. Żurek, robiony na zakwasie, często pojawia się na stołach podczas świąt albo rodzinnych spotkań. To taka nasza tradycja, symbol gościnności. Ryba w szarym sosie, szczególnie ze szczupaka czy sandacza, ma długą historię i często jeszcze robi się ją według starych przepisów, które przekazują sobie pokolenia. A piernik, to wiadomo, wszyscy go znają, zwłaszcza w czasie świąt – w Polsce są jego różne wersje, co pokazuje lokalne tradycje. Te potrawy nie tylko smakują, ale też pokazują, jak różnorodne są nasze składniki. Dzisiaj wszystko bardziej kręci się wokół lokalności, jak w trendach farm-to-table czy slow food. Warto wiedzieć, co one znaczą w naszej kulturze, jeśli chce się zgłębiać tajniki polskiego gotowania i tradycji.

Pytanie 31

W pomieszczeniu o wilgotności 50÷65% powinno się przechowywać

A. ziemniaki

B. jabłka

C. cykorię

D. soczewicę

Soczewica jest rośliną strączkową, której optymalne warunki przechowywania wymagają wilgotności na poziomie 50-65%. W takich warunkach soczewica zachowuje swoje właściwości odżywcze, smakowe oraz teksturę. Przechowywanie w odpowiedniej wilgotności zapobiega również rozwojowi pleśni i bakterii, co jest kluczowe dla jakości produktu. W praktyce, soczewicę można przechowywać w szczelnych pojemnikach lub workach, które minimalizują kontakt z powietrzem, co dodatkowo zabezpiecza ją przed nadmierną wilgocią. Zastosowanie odpowiednich standardów przechowywania, jak HACCP (Hazard Analysis Critical Control Point), pozwala na systematyczne monitorowanie warunków magazynowych, co jest niezbędne w branży spożywczej. Warto zauważyć, że soczewica jest nie tylko źródłem białka, ale również błonnika, co czyni ją produkt warty uwagi w diecie wegetariańskiej i wegańskiej, a jej wszechstronność w kuchni sprawia, że można ją stosować w wielu potrawach, od zup po sałatki.

Pytanie 32

Czarny kawior otrzymywany jest z ikry

A. jesiotrów

B. śledzi

C. halibutów

D. tuńczyków

Czarny kawior jest cenionym przysmakiem, który pochodzi z ikry jesiotrów, szczególnie gatunków takich jak beluga, ossetra czy sevruga. Proces pozyskiwania kawioru jest ściśle regulowany, aby zapobiec nadmiernemu odławianiu tych ryb, które są zagrożone wyginięciem. Właściwe praktyki związane z pozyskiwaniem kawioru obejmują zrównoważone rybołówstwo oraz przestrzeganie norm międzynarodowych, takich jak konwencja CITES, która reguluje handel dzikimi gatunkami. Ponadto, jakość kawioru zależy od wielu czynników, w tym od diety ryb, ich wieku oraz warunków hodowli. W gastronomii czarny kawior jest często podawany na zimno, jako dodatek do różnych dań, co podkreśla jego unikalny smak i teksturę. Wiedza na temat pochodzenia i sposobu pozyskiwania kawioru jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produktu oraz jego odpowiedzialnego spożycia.

Pytanie 33

Dipy to rodzaj sosów

A. słodkie i gorące

B. ostre i gorące

C. słodkie i zimne

D. ostre i zimne

Dipy to rodzaj sosów, które najczęściej mają formę pikantnych, zimnych dipów serwowanych jako dodatek do różnych potraw, takich jak warzywa, chipsy czy mięsa. Odpowiedź pikantne zimne jest poprawna, ponieważ charakteryzuje dipy, które są zarówno ostre, jak i serwowane w temperaturze pokojowej lub w chłodzeniu. Przykładami takich dipów mogą być salsa, guacamole lub tzatziki, które są popularne w wielu kuchniach świata. Dipy odgrywają istotną rolę w gastronomii, poprawiając smak potraw i wzbogacając doznania kulinarne. Z punktu widzenia standardów kulinarnych, dipy powinny być przygotowywane z wysokiej jakości składników, a ich receptury mogą być dostosowywane do indywidualnych gustów, co czyni je wszechstronnymi dodatkami w różnych sytuacjach serwisowych, od przyjęć po codzienne posiłki. Znajomość rodzajów dipów oraz ich zastosowań pozwala na lepsze dopasowanie ich do serwowanych dań, co jest kluczowe w profesjonalnym gotowaniu.

Pytanie 34

Jakie danie można zagęścić żółtkami jaj?

A. kotletów mielonych

B. sosu waniliowego

C. budyniu słonego

D. ciasta biszkoptowego

Żółtka jajek są doskonałym składnikiem do zagęszczania sosów, w tym sosu waniliowego. Ich bogata zawartość protein oraz lecytyny sprawia, że działają jako naturalne emulgatory, co pozwala na uzyskanie gęstszej i kremowej konsystencji. Proces zagęszczania polega na podgrzewaniu żółtek w połączeniu z innymi składnikami, co powoduje denaturację białek i ich zlepienie, tworząc jednolitą masę. W praktyce, sos waniliowy można przygotować poprzez wprowadzenie żółtek do podgrzanego mleka z dodatkiem cukru i wanilii, następnie gotując na małym ogniu do uzyskania pożądanej konsystencji. Takie zastosowanie żółtek jaj jest zgodne z zasadami kuchni francuskiej, która kładzie duży nacisk na techniki emulgacji i zagęszczania. Warto również zaznaczyć, że sosy przygotowane w ten sposób nie tylko zyskują na smaku, ale również na estetyce, gdyż mają gładką, jedwabistą teksturę, co jest istotnym elementem dobrej kuchni.

Pytanie 35

W tradycyjnym przygotowaniu sałatki caprese, obok pomidorów, należy użyć sera

A. mozarella

B. brie

C. parmezan

D. camembert

Sałatka caprese jest jednym z klasycznych włoskich dań, które doskonale odzwierciedlają zasadę używania świeżych, najwyższej jakości składników. W tradycyjnej wersji tej sałatki kluczowym składnikiem obok pomidorów są plastry sera mozzarella, które charakteryzują się delikatną, kremową konsystencją oraz łagodnym smakiem. Mozzarella, wytwarzana z mleka bawolego lub krowiego, doskonale komponuje się z dojrzałymi pomidorami oraz świeżą bazylią, co tworzy harmonijną całość. Warto również zwrócić uwagę na to, że mozzarella jest produktem, który w przypadku sałatki caprese musi być podawany na świeżo, aby zachować swoje walory smakowe i teksturalne. W praktyce, składniki te można skropić oliwą z oliwek oraz dodać sól i pieprz według własnych upodobań, co podkreśli ich naturalny smak. Ser mozzarella jest szeroko uznawany przez szefów kuchni na całym świecie jako podstawowy element w wielu potrawach, nie tylko w sałatkach, ale także w pizzy czy makaronach, co czyni go uniwersalnym składnikiem w kuchni włoskiej.

Pytanie 36

Które z warzyw jest głównym źródłem chlorofilu?

A. Marchew

B. Bakłażan

C. Dynia

D. Brokuł

Brokuł to warzywo, które zawiera dużą ilość chlorofilu, co nadaje mu charakterystyczny zielony kolor. Chlorofil jest kluczowym pigmentem w procesie fotosyntezy, który umożliwia roślinom przekształcanie energii słonecznej w energię chemiczną. Oprócz jego funkcji w procesie fotosyntezy, chlorofil ma również właściwości zdrowotne, takie jak działanie przeciwutleniające, detoksykujące i wspomagające układ pokarmowy. W praktyce, włączenie brokułów do diety może pomóc w zwiększeniu spożycia błonnika oraz witamin, takich jak witamina C i K. Standardy zdrowego odżywiania zalecają regularne spożywanie zielonych warzyw liściastych i krzyżowych, takich jak brokuł, z uwagi na ich korzystny wpływ na zdrowie. Warto również zauważyć, że gotowanie brokułów na parze zachowuje większość składników odżywczych, co czyni go doskonałym wyborem w zdrowym stylu życia.

Pytanie 37

Podczas podgrzewania skrobi w wodzie następuje

A. dekstrynizacja

B. retrogradacja

C. karmelizacja

D. kleikowanie

Wybór retrogradacji, karmelizacji czy dekstrynizacji jako procesów związanych z ogrzewaniem skrobi w wodzie jest nieprawidłowy, ponieważ każde z tych zjawisk odnosi się do odmiennych mechanizmów i efektów, które nie mają miejsca w kontekście kleikowania. Retrogradacja skrobi to proces, w którym po ugotowaniu i schłodzeniu skrobia krystalizuje ponownie, co prowadzi do twardnienia i utraty wilgotności. Karmelizacja natomiast odnosi się do procesu rozkładu cukrów pod wpływem wysokiej temperatury, co skutkuje powstawaniem charakterystycznych smaków i kolorów, ale nie ma nic wspólnego z zachowaniem skrobi w wodzie. Dekstrynizacja to proces, w którym skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury i enzymów, co prowadzi do powstawania mniejszych cząsteczek skrobi, zwanych dekstrynami. To również nie jest związane z kleikowaniem, które wymaga obecności wody. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe w technologii żywności oraz kulinariach, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania składników. Często mylone pojęcia mogą prowadzić do nieprawidłowych technik gotowania, a ich znajomość pozwala na lepsze zarządzanie teksturą i konsystencją potraw.

Pytanie 38

Jaką temperaturę powinny mieć mrożonki przyjmowane do magazynu?

A. -10°C

B. -15°C

C. -13°C

D. -18°C

Temperatura, w jakiej przyjmujemy mrożonki do magazynu, powinna być poniżej -18°C. To jest zgodne z normami europejskimi w przechowywaniu żywności, w tym z regulacjami Unii Europejskiej i zasadami HACCP. Utrzymywanie tej temperatury to klucz do tego, żeby bakterie i pleśnie były w stanie hibernacji. Dzięki temu ryzyko psucia się produktów jest znacznie mniejsze, a ich wartości odżywcze zostają zachowane. Weźmy na przykład przemysł spożywczy, gdzie mrożonki, jak owoce czy mięso, transportuje się i magazynuje w odpowiednio chłodnych warunkach. Jeśli temperatura jest właściwa, to produkty mogą być świeże i bezpieczne dla nas przez dłuższy czas. Warto pamiętać, że przestrzeganie tych norm jest ważne nie tylko dla jakości jedzenia, ale też dla zdrowia publicznego i mniejszych strat finansowych związanych z utratą jakości.

Pytanie 39

Wykorzystując wszystkie surowce wymienione w normatywie, należy sporządzić

Surowce i półprodukty	Normatyw na 4 porcje
Wieprzowina	600 g
Mąka pszenna	50 g
Tłuszcz	70 g
Cebula	50 g
Woda	250 g
Sól, pieprz, papryka, ziele angielskie, liść laurowy	do smaku

A. pieczeń.

B. sztufadę.

C. gulasz.

D. paprykarz.

Wybór innej potrawy zamiast gulaszu może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki składników oraz ich zastosowania. Paprykarz, pieczeń i sztufada to dania, które mają swoje unikalne składniki i metody przygotowania, które znacznie różnią się od tych stosowanych w gulaszu. Paprykarz zazwyczaj opiera się na rybie oraz dodatku papryki, co nie pasuje do normatywów zawartych w pytaniu. Z kolei pieczeń to potrawa, która wymaga z reguły większych kawałków mięsa, pieczonych w piekarniku, co również nie odpowiada recepturze gulaszu. Sztufada, wersja duszonej potrawy, może zawierać inne proporcje przypraw i dodatków, które nie odpowiadają zestawieniu przedstawionemu w normatywach. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyborów, co może być wynikiem braku wiedzy o typowych składnikach poszczególnych potraw. Kluczowe jest zrozumienie, jakie składniki są odpowiednie dla danego przepisu, co nie tylko zwiększa umiejętności kulinarne, ale także pozwala na świadome dobieranie potraw do okazji oraz indywidualnych preferencji smakowych. Zrozumienie różnic między tymi potrawami jest istotne dla każdego, kto pragnie rozwijać swoje zdolności kulinarne oraz prawidłowo stosować dostępne normatywy w kuchni.

Pytanie 40

Na postawie zamieszczonego normatywu surowcowego oblicz, ile natki pietruszki należy przygotować do sporządzenia 16 porcji soku z pomidorów.

Normatyw surowcowy na 2 porcje soku z pomidorów
Nazwa surowca	Ilość
Pomidory	500 g
Jabłka	250 g
Natka pietruszki	¼ pęczka
Sól, sok z cytryny	do smaku
Bazylia	do smaku

A. 2 pęczki.

B. 1 pęczek.

C. 4 pęczki.

D. 3 pęczki.

Poprawna odpowiedź to 2 pęczki natki pietruszki, ponieważ przyjęty normatyw surowcowy wskazuje, że na 2 porcje soku z pomidorów potrzebne jest ¼ pęczka natki. W praktyce, aby obliczyć ile natki potrzebujemy dla 16 porcji, musimy pomnożyć ilość pęczków potrzebnych na 2 porcje przez liczbę zestawów porcji. W tym przypadku 16 podzielone przez 2 daje 8, co oznacza, że potrzebujemy 8 razy więcej natki niż podano w normatywie. Dlatego obliczamy: ¼ pęczka * 8 = 2 pęczki natki pietruszki. Zastosowanie normatywów surowcowych w gastronomii pozwala na precyzyjne planowanie i kontrolę kosztów, co jest kluczowe w kuchni profesjonalnej. Umożliwia to zarówno optymalizację procesów przygotowywania potraw, jak i minimalizację odpadów. Warto pamiętać, że umiejętność przeliczania składników w zależności od liczby porcji jest fundamentalną umiejętnością w branży gastronomicznej, a znajomość normatywów przyczynia się do efektywności i jakości serwowanych dań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej