Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 21:17
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 21:36

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie binarnym liczba szesnastkowa 29A będzie przedstawiona jako:

A. 1001011010

B. 1010011010

C. 1000011010

D. 1010010110

Liczba szesnastkowa 29A składa się z dwóch części: cyfry '2', cyfry '9' oraz cyfry 'A', która w systemie dziesiętnym odpowiada wartości 10. Aby przekształcić tę liczbę na system binarny, należy każdą z jej cyfr zamienić na odpowiednią reprezentację binarną, przy czym każda cyfra szesnastkowa jest przedstawiana za pomocą 4 bitów. Cyfra '2' w systemie binarnym to 0010, cyfra '9' to 1001, a cyfra 'A' to 1010. Łącząc te trzy wartości, otrzymujemy 0010 1001 1010. Dla uproszczenia, można usunąć wiodące zera, co daje wynik 1010011010. Taki proces konwersji jest standardowo stosowany w programowaniu i inżynierii komputerowej, szczególnie w kontekście przetwarzania danych, programowania niskopoziomowego oraz w systemach wbudowanych, gdzie binarna reprezentacja danych jest kluczowa do efektywnego działania algorytmów oraz zarządzania pamięcią.

Pytanie 2

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. dir

B. pwd

C. man

D. tree

'dir' to fajne polecenie, które pozwala na zobaczenie zawartości katalogu w systemie Linux, tak jak 'ls'. Choć 'ls' jest chyba bardziej popularne, to 'dir' też jest przydatne, zwłaszcza jak ktoś woli inny sposób wyświetlania. Wyświetla pliki i foldery w kolumnach, co czasami bywa bardziej czytelne. Jak wpiszesz 'dir' w terminalu, to dostajesz listę plików i katalogów w aktualnym katalogu. To polecenie jest też super w skryptach, bo można je wykorzystać do generowania listy plików do dalszego działania. Warto też wiedzieć, że w niektórych wersjach Linuxa 'dir' ma różne opcje i flagi, które pozwalają na dopasowanie wyników do swoich potrzeb. I to znaczy, że dobrze jest znać różne sposoby pracy z tym systemem.

Pytanie 3

Pomiar strukturalnego okablowania metodą Permanent Link polega na

A. pomiarze z gniazda do gniazda

B. pomiarze z użyciem 2 kabli krosowych

C. żadna z wymienionych odpowiedzi nie jest prawidłowa

D. pomiarze od gniazda z jednym kablem krosowym

Pomiar od gniazda z jednym kablem krosowym nie jest właściwym podejściem do metody Permanent Link. Główna zasada tej metody polega na tym, że pomiar powinien obejmować pełną trasę sygnału od gniazda do gniazda, co oznacza, że wszystkie elementy, w tym kable stałe, muszą być uwzględnione. Użycie jednego kabla krosowego wprowadza dodatkową zmienną, która może zafałszować wyniki pomiaru. Zmiany w topologii sieci, takie jak wprowadzenie krosowania, mogą prowadzić do zmniejszenia jakości sygnału, co jest szczególnie istotne w kontekście standardów dotyczących wydajności. Innym często popełnianym błędem jest pomiar z użyciem dwóch kabli krosowych, co również nie jest zgodne z definicją Permanent Link. W tym przypadku pomiar jest przeprowadzany przez dwa różne kable, co wpływa na dokładność oceny i może prowadzić do błędnych wniosków na temat jakości instalacji. Warto pamiętać, że standardy okablowania, takie jak ISO/IEC 11801, zaznaczają, jak ważne jest, aby pomiary były przeprowadzane w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, co oznacza eliminację elementów, które mogłyby wpływać na wyniki, takich jak dodatkowe krosowania. Przy nieprawidłowych pomiarach, instalatorzy mogą nie zauważyć problemów, które mogą wystąpić podczas eksploatacji sieci, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych awarii i problemów z wydajnością sieci.

Pytanie 4

Z analizy danych przedstawionych w tabeli wynika, że efektywna częstotliwość pamięci DDR SDRAM wynosi 184 styki 64-bitowa magistrala danych Pojemność 1024 MB Przepustowość 3200 MB/s

A. 333 MHz

B. 266 MHz

C. 200 MHz

D. 400 MHz

Często występuje nieporozumienie dotyczące częstotliwości efektywnej pamięci DDR SDRAM, co może prowadzić do wyboru nieodpowiedniej wartości. Odpowiedzi takie jak 200 MHz, 266 MHz, czy 333 MHz, opierają się na niepełnym zrozumieniu mechanizmów działania pamięci DDR. W przypadku DDR SDRAM, efektywna częstotliwość jest zawsze podwajana w stosunku do rzeczywistej częstotliwości zegara, ponieważ dane są przesyłane zarówno na narastającym, jak i opadającym zboczu. Dlatego, jeżeli ktoś uznałby, że 200 MHz to poprawna częstotliwość, popełnia błąd, ponieważ to odpowiadałoby jedynie jednej połowie transferu danych, co nie jest zgodne z zasadą działania DDR. Podobnie, 266 MHz oraz 333 MHz również nie oddają rzeczywistych możliwości tej techniki. W praktyce, gdyby zastosować te wartości, w systemie pojawiłyby się problemy z wydajnością, co wpływałoby na stabilność i czas reakcji aplikacji. Ważne jest, aby przy doborze pamięci do komputerów brać pod uwagę standardy, które uwzględniają te różnice, aby zapewnić optymalną wydajność i zgodność z innymi komponentami systemu. Wybór pamięci DDR SDRAM z efektywną częstotliwością 400 MHz jest zgodny z aktualnymi wymaganiami technologicznymi, a także z najlepszymi praktykami w branży komputerowej.

Pytanie 5

Jak nazywa się jednostka danych PDU w warstwie sieciowej modelu ISO/OSI?

A. pakiet

B. ramka

C. segment

D. bit

Chociaż segment, bit i ramka są terminami używanymi w kontekście przesyłania danych, to nie odnoszą się one do warstwy sieciowej modelu ISO/OSI, co czyni je niepoprawnymi odpowiedziami. Segment odnosi się do warstwy transportowej modelu, gdzie dane są dzielone na mniejsze kawałki, aby zapewnić ich niezawodną transmisję. Protokół TCP (Transmission Control Protocol) operuje na poziomie segmentów, dodając nagłówki zarządzające kontrolą błędów i porządkiem przesyłania. Bit to najmniejsza jednostka informacji w systemie komputerowym, ale nie jest specyficzny dla żadnej warstwy modelu ISO/OSI i nie może być traktowany jako jednostka PDU. Ramka natomiast jest jednostką danych w warstwie łącza danych, gdzie dane są opakowane w ramki zawierające adresy MAC oraz inne informacje potrzebne do przesyłu w sieci lokalnej. Niezrozumienie, które jednostki danych są przypisane do odpowiednich warstw modelu OSI, może prowadzić do błędnego pojmowania struktury komunikacji sieciowej. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z warstw modelu OSI pełni określoną funkcję, i błędne przypisanie terminów do niewłaściwych warstw może skutkować nieefektywnym projektowaniem sieci oraz problemami w diagnostyce i zarządzaniu komunikacją. Dlatego kluczowe jest przyswojenie sobie tych podstawowych koncepcji, aby lepiej zrozumieć, jak działa cały system komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 6

Umożliwienie stacjom roboczym Windows, OS X oraz Linux korzystania z usług drukowania Linuxa i serwera plików zapewnia serwer

A. POSTFIX

B. SAMBA

C. SQUID

D. APACHE

SAMBA to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokół SMB/CIFS, umożliwiając współdzielenie plików oraz drukowanie pomiędzy systemami Linux i Unix a klientami Windows oraz Mac OS X. Dzięki SAMBA można zintegrować różnorodne systemy operacyjne w jedną, spójną sieć, co jest kluczowe w środowiskach mieszanych. Przykładem zastosowania SAMBA może być sytuacja, w której dział IT w firmie chce, aby pracownicy korzystający z komputerów z Windows mogli łatwo uzyskiwać dostęp do katalogów i drukarek, które są fizycznie podłączone do serwera z systemem Linux. W kontekście dobrych praktyk, SAMBA zapewnia również mechanizmy autoryzacji i uwierzytelniania, co jest zgodne z zasadami zabezpieczania danych i zarządzania dostępem. Dodatkowo, SAMBA wspiera integrację z Active Directory, co umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami. Warto również zauważyć, że SAMBA jest szeroko stosowana w wielu organizacjach, co potwierdza jej stabilność, wsparcie społeczności i ciągły rozwój.

Pytanie 7

Jakie parametry można śledzić w przypadku urządzenia przy pomocy S.M.A.R.T.?

A. Płyty głównej

B. Chipsetu

C. Procesora

D. Dysku twardego

S.M.A.R.T., czyli Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology, to technologia, która działa w dyskach twardych oraz SSD. Dzięki niej możemy śledzić, w jakim stanie są nasze nośniki. To mega ważne, bo dzięki informacjom o błędach odczytu czy temperaturze, możemy zareagować, zanim coś pójdzie nie tak. Moim zdaniem, to naprawdę przydatne narzędzie, zwłaszcza w dużych firmach, gdzie przechowuje się masę danych. Taki system do automatycznego raportowania stanu dysków to istna must-have dla każdego administratora. Powinno się regularnie sprawdzać raporty S.M.A.R.T., żeby uniknąć niespodzianek i zwiększyć pewność działania naszych systemów.

Pytanie 8

Wykonanie komendy perfmon w konsoli systemu Windows spowoduje

A. aktywację szyfrowania zawartości aktualnego folderu

B. utworzenie kopii zapasowej systemu

C. przeprowadzenie aktualizacji systemu operacyjnego z wykorzystaniem Windows Update

D. otwarcie narzędzia Monitor wydajności

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak włączenie szyfrowania zawartości folderu, aktualizacja systemu operacyjnego czy wykonanie kopii zapasowej, wskazują na brak zrozumienia funkcji i zastosowania komendy 'perfmon'. Szyfrowanie folderów w systemie Windows obsługiwane jest przez mechanizmy systemowe, a nie przez narzędzie Monitor wydajności. Użytkownicy mogą włączyć szyfrowanie, ale polecenie 'perfmon' nie ma z tym związku. Ponadto aktualizacja systemu za pomocą Windows Update to proces, który jest wykonywany niezależnie od narzędzi monitorujących wydajność. Windows Update zarządza aktualizacjami systemu operacyjnego, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wykonanie kopii zapasowej systemu z kolei wiąże się z używaniem specjalistycznych narzędzi do tworzenia kopii zapasowych, które są zaprojektowane do ochrony danych, a nie do monitorowania wydajności. Wybierając te odpowiedzi, można mylnie sądzić, że wszystkie te procesy są ze sobą powiązane, co prowadzi do zamieszania w zakresie funkcjonalności i zastosowań poszczególnych narzędzi w systemie Windows. Zrozumienie różnic między tymi funkcjonalnościami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemem oraz efektywnego wykorzystania dostępnych narzędzi.

Pytanie 9

Aby poprawić niezawodność i efektywność przesyłu danych na serwerze, należy

A. zainstalować macierz dyskową RAID1

B. ustawić automatyczne tworzenie kopii zapasowych

C. stworzyć punkt przywracania systemu

D. przechowywać dane na innym dysku niż ten z systemem

Zainstalowanie macierzy dyskowej RAID1 jest kluczowym krokiem w zwiększaniu niezawodności oraz wydajności transmisji danych na serwerze. RAID1, czyli macierz lustrzana, polega na duplikowaniu danych na dwóch dyskach twardych, co zapewnia wysoką dostępność i ochronę przed utratą danych. W przypadku awarii jednego z dysków, system kontynuuje działanie dzięki drugiemu, co minimalizuje ryzyko przestojów. Przykładem zastosowania RAID1 może być serwer obsługujący bazę danych, gdzie utrata danych mogłaby prowadzić do ogromnych strat finansowych. Dodatkowo, RAID1 poprawia wydajność odczytu danych, ponieważ system może jednocześnie odczytywać z dwóch dysków. W branży IT zaleca się stosowanie RAID1 w sytuacjach, gdzie niezawodność i dostępność danych są kluczowe, zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania danymi. Implementacja takiego rozwiązania powinna być częścią szerszej strategii zabezpieczeń, obejmującej również regularne wykonywanie kopii zapasowych.

Pytanie 10

Zidentyfikuj interfejsy znajdujące się na panelu tylnym płyty głównej:

A. 2xHDMI, 1xD-SUB, 1xRJ11, 6xUSB 2.0

B. 2xUSB 3.0; 2xUSB 2.0, 1.1; 2xDP, 1xDVI

C. 2xPS2; 1xRJ45; 6xUSB 2.0, 1.1

D. 2xUSB 3.0; 4xUSB 2.0, 1.1; 1xD-SUB

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa ponieważ panel tylny przedstawionej płyty głównej rzeczywiście zawiera 2 porty USB 3.0 4 porty USB 2.0 lub 1.1 oraz złącze D-SUB. Porty USB są jednymi z najważniejszych elementów nowoczesnej płyty głównej ponieważ pozwalają na podłączanie szerokiego zakresu urządzeń peryferyjnych od klawiatur i myszek po dyski zewnętrzne i drukarki. USB 3.0 oferuje szybsze prędkości transferu danych sięgające nawet 5 Gb/s co jest szczególnie korzystne dla urządzeń wymagających szybkiego przesyłania danych jak na przykład dyski SSD. Złącze D-SUB znane również jako VGA jest analogowym złączem używanym głównie do podłączania monitorów starszego typu. Pomimo że technologia ta jest już mniej popularna nowoczesne płyty główne nadal oferują takie złącza dla kompatybilności ze starszymi monitorami. Praktycznym zastosowaniem takiego zestawu portów jest możliwość równoczesnego korzystania z innowacyjnych rozwiązań takich jak szybkie nośniki pamięci USB 3.0 oraz starsze urządzenia korzystające z USB 2.0 co czyni płytę wszechstronną i elastyczną w użyciu. Dobór takich interfejsów w płycie głównej jest zgodny z aktualnymi standardami branżowymi zapewniając użytkownikowi szerokie możliwości podłączania urządzeń.

Pytanie 11

Program do odzyskiwania danych, stosowany w warunkach domowych, umożliwia przywrócenie danych z dysku twardego w sytuacji

A. awarii silnika dysku

B. problemu z elektroniką dysku

C. zamoczenia dysku

D. niezamierzonego skasowania danych

Odzyskiwanie danych z dysku twardego w warunkach domowych jest najskuteczniejsze w przypadku przypadkowego usunięcia danych. W takich sytuacjach, gdy pliki zostały usunięte z systemu operacyjnego, ale nie zostały nadpisane, programy typu recovery mogą skanować dysk w poszukiwaniu utraconych plików. Używają one technik takich jak analiza systemu plików czy skanowanie sektora po sektorze. Przykłady popularnych programów do odzyskiwania danych obejmują Recuva, EaseUS Data Recovery Wizard oraz Stellar Data Recovery. Ważne jest, aby nie zapisywać nowych danych na dysku, z którego chcemy odzyskać pliki, ponieważ może to spowodować nadpisanie usuniętych danych. W przypadku przypadkowego usunięcia postępowanie zgodnie z zasadami dobrych praktyk, takimi jak regularne tworzenie kopii zapasowych i korzystanie z oprogramowania do monitorowania stanu zdrowia dysku, może znacznie zwiększyć szanse na skuteczne odzyskanie danych.

Pytanie 12

Aby zmienić system plików na dysku z FAT32 na NTFS w Windows XP, należy użyć programu

A. attrib

B. replace

C. convert

D. subst

Odpowiedź "convert" jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które służy do konwersji systemów plików. Umożliwia ono zmianę typu systemu plików z FAT32 na NTFS bez utraty danych. Proces konwersji jest niezwykle istotny, gdyż NTFS oferuje wiele zaawansowanych funkcji w porównaniu do FAT32, takich jak wsparcie dla dużych plików, lepsza wydajność, funkcje zabezpieczeń oraz obsługa dysków większych niż 32 GB. Przy użyciu polecenia "convert" w wierszu poleceń, użytkownik może wpisać "convert D: /fs:ntfs", gdzie "D:" to litera dysku, który ma być konwertowany. Przed przystąpieniem do konwersji zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych na dysku, aby zminimalizować ryzyko utraty informacji. Dobrą praktyką jest także sprawdzenie integralności danych przed i po konwersji za pomocą narzędzi takich jak CHKDSK. Warto również pamiętać, że konwersja jest procesem nieodwracalnym, dlatego należy dokładnie przemyśleć decyzję o zmianie systemu plików.

Pytanie 13

Aby zorganizować pliki na dysku w celu poprawy wydajności systemu, należy:

A. wykonać defragmentację

B. usunąć pliki tymczasowe

C. odinstalować programy, które nie są używane

D. przeskanować dysk programem antywirusowym

Usuwanie plików tymczasowych, odinstalowywanie nieużywanych programów i skanowanie dysku programem antywirusowym to działania, które mogą poprawić wydajność systemu, ale nie są one bezpośrednio związane z procesem defragmentacji. Pliki tymczasowe, które są tworzone przez różne aplikacje w trakcie ich działania, zajmują przestrzeń na dysku, ale nie wpływają na fragmentację. Ich usunięcie może oczyścić miejsce, ale nie poprawi wydajności dysku, jeśli pliki są już rozproszone. Odinstalowanie nieużywanych programów z kolei zwalnia przestrzeń, jednak nie ma wpływu na sposób, w jaki są przechowywane już istniejące pliki na dysku. Również skanowanie antywirusowe jest istotne dla bezpieczeństwa systemu, ale nie jest metodą poprawy wydajności przyczyniającą się do porządkowania danych. W rzeczywistości, tego rodzaju działania mogą prowadzić do mylnego przekonania, że system jest optymalny, podczas gdy rzeczywisty problem fragmentacji danych nadal pozostaje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że usunięcie plików rozwiąże problem powolnego działania systemu, zamiast zrozumieć, że przyczyna leży w organizacji danych na dysku. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę działania dysków oraz różnice między HDD a SSD, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie wydajnością komputera.

Pytanie 14

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server została dezaktywowana możliwość wymogu dotyczącego złożoności hasła. Z jakiej minimalnej liczby znaków powinno składać się hasło użytkownika?

A. 6 znaków

B. 5 znaków

C. 10 znaków

D. 12 znaków

Hasło użytkownika w systemie Windows Server, gdy opcja wymuszania złożoności haseł jest wyłączona, może składać się z minimum 6 znaków. Warto zauważyć, że chociaż nie ma obligatoryjnych wymagań dotyczących złożoności, to jednak z perspektywy bezpieczeństwa zaleca się stosowanie dłuższych haseł. Dobre praktyki w zakresie tworzenia haseł sugerują, że im dłuższe hasło, tym trudniejsze do złamania. W związku z tym, nawet w sytuacji braku wymogu co do złożoności, użytkownicy powinni dążyć do stosowania haseł o długości przynajmniej 12 znaków, które zawierają kombinacje liter, cyfr oraz znaków specjalnych. Pomaga to w ochronie kont przed atakami brute force oraz innymi formami ataków, które polegają na łamaniu haseł. Warto również pamiętać o regularnej zmianie haseł oraz stosowaniu unikalnych haseł dla różnych systemów i aplikacji, co zwiększa ogólny poziom bezpieczeństwa.

Pytanie 15

Jaką rolę serwera trzeba zainstalować w systemach z linii Windows Server, aby mogła zostać utworzona nowa strona FTP?

A. RRAS

B. SSH

C. IIS

D. DHCP

Wybór roli IIS (Internet Information Services) jest kluczowy dla utworzenia witryny FTP w systemach z rodziny Windows Server. IIS jest serwerem aplikacji, który obsługuje różne protokoły internetowe, w tym HTTP, HTTPS oraz FTP. Działa jako platforma do hostowania aplikacji webowych oraz zarządzania zasobami internetowymi, co czyni go idealnym do zarządzania witrynami FTP. Aby skonfigurować usługę FTP w IIS, administrator musi najpierw zainstalować tę rolę, a następnie utworzyć nową witrynę FTP, która pozwoli na przesyłanie plików między serwerem a użytkownikami. Praktycznym przykładem zastosowania jest możliwość tworzenia stref zaufania dla klientów, którzy potrzebują dostępu do określonych zasobów serwera. IIS pozwala na skonfigurowanie zabezpieczeń, takich jak uwierzytelnianie przez nazwę użytkownika i hasło, a także szyfrowanie połączeń za pomocą SSL, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 16

Jakie będą wydatki na materiały potrzebne do produkcji 20 kabli typu patchcord o długości 50 cm?

A. 52,00 zł

B. 92,00 zł

C. 104,00 zł

D. 72,00 zł

Wybór odpowiedzi "92,00 zł" jako koszt materiałów do wykonania 20 patchcordów o długości 50 cm jest poprawny. Do stworzenia jednego patchcordu potrzebne są dwa wtyki RJ45, dwie koszulki ochronne oraz 50 cm skrętki UTP. Koszt jednego wtyku RJ45 to 1 zł, a zatem dwa wtyki kosztują 2 zł. Dwie koszulki ochronne również kosztują 2 zł. Koszt 50 cm skrętki UTP to 0,5 m razy 1,20 zł/m, co równa się 0,60 zł. Łączny koszt jednego kabla to więc 2 zł (wtyki) + 2 zł (koszulki) + 0,60 zł (skrętka) = 4,60 zł. Dla 20 kabli koszt wynosi 20 razy 4,60 zł, co daje 92 zł. Znajomość tych podstawowych kosztów i ich obliczenie jest kluczowe przy projektowaniu i tworzeniu sieci komputerowych. Umiejętność dokładnego oszacowania kosztów materiałów jest niezbędna nie tylko w profesjonalnym planowaniu budżetu projektowego, ale również w efektywnym zarządzaniu zasobami. Dobre praktyki branżowe wymagają precyzyjnego planowania i minimalizacji kosztów przy jednoczesnym zachowaniu jakości tworzonej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 17

Do przeprowadzenia ręcznej konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux konieczne jest użycie polecenia

A. ipconfig

B. eth()

C. ifconfig

D. route add

Odpowiedź 'ifconfig' jest prawidłowa, ponieważ to polecenie jest standardowym narzędziem w systemie Linux do konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia ono użytkownikom przeglądanie i ustawianie informacji o interfejsach, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz inne parametry. Na przykład, aby ustawić adres IP dla interfejsu eth0, można użyć polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', co aktywuje interfejs z określonym adresem IP. W przypadku starszych systemów Linux, ifconfig był głównym narzędziem do zarządzania interfejsami sieciowymi, jednak w nowszych dystrybucjach zaleca się stosowanie polecenia 'ip', które jest bardziej rozbudowane i oferuje szersze możliwości. Pomimo tego, ifconfig pozostaje powszechnie używanym narzędziem i jego znajomość jest istotna dla każdego administratora systemów. Ważne jest również, aby pamiętać, że zmiany wprowadzone przez ifconfig są tymczasowe i nie przetrwają restartu, chyba że zostaną zapisane w plikach konfiguracyjnych.

Pytanie 18

Które urządzenie poprawi zasięg sieci bezprzewodowej?

A. Modem VDSL

B. Wzmacniacz sygnału

C. Konwerter mediów

D. Przełącznik zarządzalny

Wzmacniacz sygnału to urządzenie zaprojektowane specjalnie w celu zwiększenia zasięgu sieci bezprzewodowej, co czyni go kluczowym elementem w infrastrukturze sieciowej. Działa poprzez odbieranie sygnału z routera lub punktu dostępu, a następnie jego amplifikację, co pozwala na szersze pokrycie obszaru sygnałem Wi-Fi. Wzmacniacze sygnału są szczególnie przydatne w domach i biurach o dużej powierzchni, gdzie standardowy zasięg routera może nie wystarczyć. Przykładem ich zastosowania może być sytuacja, gdy użytkownik znajduje się w oddalonym pomieszczeniu, gdzie sygnał jest słaby, co wpływa na jakość połączenia internetowego. Stosując wzmacniacz, można poprawić jakość sygnału i umożliwić płynniejsze korzystanie z internetu. Zgodnie z najlepszymi praktykami, ważne jest, aby dobrać odpowiedni wzmacniacz do specyfiki sieci, a także unikać umieszczania go w miejscach, gdzie mogą występować przeszkody, takie jak grube ściany, które mogą wpływać na jego efektywność. W ten sposób można skutecznie rozwiązać problemy z zasięgiem i poprawić ogólną jakość usług sieciowych.

Pytanie 19

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. systemu

B. programów

C. instalacji

D. zabezpieczeń

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 20

Na schemacie przedstawionej płyty głównej zasilanie powinno być podłączone do gniazda oznaczonego numerem

A. 6

B. 3

C. 7

D. 5

Złącze numer 6 to faktycznie najlepsze miejsce do podłączenia zasilania na płycie głównej. Z reguły złącza zasilające są umieszczane w okolicy krawędzi, co zdecydowanie ułatwia dostęp i porządkowanie kabli w obudowie. Wiesz, że to wszystko jest zgodne z normami ATX? Te standardy mówią nie tylko o typach złączy, ale też o ich rozmieszczeniu. To złącze, które jest oznaczone jako ATX 24-pin, jest kluczowe, bo to dzięki niemu płyta główna dostaje odpowiednie napięcia do działania, od procesora po pamięć RAM czy karty rozszerzeń. Jeśli wszystko dobrze podłączysz, komputer działa stabilnie i nie grozi mu uszkodzenie. Pamiętaj, żeby na etapie montażu skupić się na prawidłowym wpięciu wtyczek z zasilacza – to nie tylko wpływa na porządek w środku komputera, ale także na jego wydajność i bezpieczeństwo. A tak przy okazji, dobrym pomysłem jest, żeby ogarnąć te kable, bo lepsza organizacja poprawia przepływ powietrza, co zdecydowanie wpływa na chłodzenie. Rekomenduję używanie opasek zaciskowych i innych gadżetów do kabli, bo dzięki temu łatwiej będzie utrzymać porządek.

Pytanie 21

Na ilustracji zaprezentowano porty, które są częścią karty

A. dźwiękowej

B. telewizyjnej

C. sieciowej

D. faksmodemowej

Gniazda przedstawione na zdjęciu to typowe porty RJ-45, które są powszechnie stosowane w kartach sieciowych. Karty sieciowe (NIC - Network Interface Card) to urządzenia, które umożliwiają komputerowi komunikację z siecią komputerową, zarówno przewodową jak i bezprzewodową. Standardowe gniazdo RJ-45 jest używane do podłączania kabla Ethernet, który jest najczęściej używanym medium transmisyjnym w sieciach lokalnych (LAN). Dzięki temu połączeniu możemy uzyskać dostęp do internetu lub innych zasobów sieciowych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, takich jak praca zdalna, dostęp do baz danych czy przesyłanie plików. W nowoczesnych kartach sieciowych, oprócz standardowego portu RJ-45, mogą być także dostępne diody LED informujące o statusie połączenia, co pozwala na szybkie zdiagnozowanie problemów z siecią. Karty sieciowe mogą obsługiwać różne prędkości transmisji, takie jak 100 Mbps, 1 Gbps, czy nawet 10 Gbps, co pozwala na dostosowanie się do wymagań użytkownika i infrastruktury sieciowej. Poprawne zrozumienie funkcji i zastosowania kart sieciowych jest kluczowe dla każdego specjalisty IT, ponieważ sieć jest fundamentem współczesnej komunikacji cyfrowej.

Pytanie 22

W systemie Windows odpowiednikiem macierzy RAID 1 jest wolumin o nazwie

A. prosty

B. dublowany

C. rozproszony

D. połączony

Wolumin dublowany w systemie Windows jest bezpośrednim odpowiednikiem macierzy RAID 1, która zapewnia identyczne kopie danych na co najmniej dwóch dyskach. RAID 1 działa na zasadzie mirroringu, co oznacza, że każde zapisane dane są automatycznie duplikowane na drugim dysku. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z dysków, system operacyjny może kontynuować działanie przy użyciu drugiego, co zapewnia wysoką dostępność i ochronę danych. Taki mechanizm jest niezwykle przydatny w środowiskach, gdzie ciągłość działania i bezpieczeństwo danych są kluczowe, na przykład w serwerach baz danych czy systemach transakcyjnych. Warto również podkreślić, że woluminy dublowane są łatwe do zarządzania i konfiguracji w systemie Windows, co czyni je dostępnym rozwiązaniem dla wielu użytkowników oraz administratorów. Standardowe praktyki zalecają stosowanie dublowania danych, szczególnie w zastosowaniach krytycznych, aby minimalizować ryzyko utraty danych, co znajduje odzwierciedlenie w regułach zarządzania danymi i tworzenia kopii zapasowych.

Pytanie 23

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU stworzona zostanie kopia rejestru zawierająca dane o konfiguracji

A. aktualnie zalogowanego użytkownika

B. procedurach uruchamiających system operacyjny

C. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu

D. wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników systemu

Podane odpowiedzi odzwierciedlają powszechne nieporozumienia dotyczące struktury rejestru systemu Windows oraz funkcji poszczególnych kluczy. Odpowiedzi sugerujące, że eksport klucza HKCU dotyczy wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników, są błędne, ponieważ klucz HKCU jest ograniczony do ustawień aktualnie zalogowanego użytkownika. Rejestr Windows jest podzielony na różne sekcje, a HKCU jest dedykowany tylko jednemu profilowi. Ponadto twierdzenie o przeszukiwaniu sprzętowych ustawień komputera dla wszystkich użytkowników jest mylne, ponieważ te informacje są przechowywane w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE, który dotyczy globalnych ustawień systemu, a nie indywidualnych użytkowników. Procedury uruchamiające system operacyjny również nie są powiązane z HKCU, a ich zarządzanie odbywa się w kluczach takich jak HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run. Typowym błędem myślowym jest łączenie różnych koncepcji związanych z rejestrem, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy klucz rejestru ma swoje specyficzne przeznaczenie i zasięg, a ich niepoprawne interpretowanie może prowadzić do błędnych wniosków i problemów z konfiguracją systemu. Zrozumienie struktury rejestru oraz ograniczeń poszczególnych kluczy jest niezbędne do efektywnego zarządzania systemem Windows oraz jego administracji.

Pytanie 24

Jak określa się atak w sieci lokalnej, który polega na usiłowaniu podszycia się pod inną osobę?

A. Flood ping

B. Spoofing

C. Phishing

D. DDoS

Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanej z DDoS, spoofingiem czy flood pingiem sugeruje, że masz małe zrozumienie tych terminów w cyberbezpieczeństwie. Atak DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zalewaniu systemu dużą ilością ruchu, co sprawia, że przestaje działać. To zupełnie inna sprawa niż phishing, który skupia się na wyłudzaniu informacji. Spoofing to technika, gdzie oszust zmienia adres źródłowy, żeby wyglądał na zaufane źródło, ale to nie to samo, co pełne podszywanie się pod instytucję. Flood ping jest stosowane w atakach DoS i polega na bombardowaniu celu dużą ilością pingów, co również nie ma nic wspólnego z phishingiem. Mylne wybory często wynikają z niewłaściwego rozumienia tych terminów, więc warto poświęcić chwilę na ich przestudiowanie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby lepiej zrozumieć bezpieczeństwo informacji i chronić się przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 25

Na ilustracji widoczne jest urządzenie służące do

A. instalacji okablowania w gniazdku sieciowym

B. zaciskania złącz RJ-45

C. usuwania izolacji z przewodów

D. zaciskania złącz BNC

Urządzenie przedstawione na rysunku to narzędzie do zdejmowania izolacji z kabli powszechnie używane w pracach elektrycznych i telekomunikacyjnych. Jego główną funkcją jest bezpieczne i precyzyjne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkodzenia ich wewnętrznej struktury. Urządzenia tego typu są niezbędne w sytuacjach, gdy wymagane jest przygotowanie kabla do połączenia elektrycznego lub montażu złącza. Przy korzystaniu z tych narzędzi przestrzega się standardów branżowych takich jak IEC 60352 dotyczących połączeń elektrycznych aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność instalacji. Przykładem zastosowania może być przygotowanie przewodów do zaciskania złącz RJ-45 w sieciach komputerowych gdzie precyzyjne zdjęcie izolacji jest kluczowe dla zapewnienia poprawności działania sieci. Profesjonalne narzędzia do zdejmowania izolacji mogą być regulowane do różnych średnic przewodów co zwiększa ich uniwersalność w zastosowaniach zawodowych. Operatorzy tych narzędzi powinni być odpowiednio przeszkoleni aby zapewnić dokładność i bezpieczeństwo pracy z elektrycznością.

Pytanie 26

Aby stworzyć archiwum danych w systemie operacyjnym Ubuntu, należy użyć programu

A. tar

B. sed

C. awk

D. set

Program tar, będący skrótem od "tape archive", jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, w tym Ubuntu, do tworzenia oraz zarządzania archiwami danych. Jego główną funkcją jest łączenie wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co upraszcza przechowywanie i transport danych. Tar umożliwia również kompresję danych za pomocą różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co nie tylko zmniejsza rozmiar archiwum, ale także przyspiesza transfer plików. Osoby pracujące z systemami operacyjnymi opartymi na Unixie często wykorzystują tar do tworzenia kopii zapasowych oraz przenoszenia systemów i aplikacji. Przykładowe polecenie do utworzenia archiwum to: tar -cvf nazwa_archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu, gdzie -c oznacza tworzenie archiwum, -v wyświetla postęp operacji, a -f wskazuje nazwę pliku archiwum. Dobre praktyki sugerują tworzenie archiwów w regularnych odstępach czasu oraz ich przechowywanie w bezpiecznych lokalizacjach, aby zabezpieczyć ważne dane.

Pytanie 27

W załączonej ramce przedstawiono opis technologii

Technologia ta to rewolucyjna i nowatorska platforma, która pozwala na inteligentne skalowanie wydajności podsystemu graficznego poprzez łączenie mocy kilku kart graficznych NVIDIA pracujących na płycie głównej. Dzięki wykorzystaniu zastrzeżonych algorytmów oraz wbudowanej w każdy z procesorów graficznych NVIDIA dedykowanej logiki sterującej, która odpowiada za skalowanie wydajności, technologia ta zapewnia do 2 razy (w przypadku dwóch kart) lub 2,8 razy (w przypadku trzech kart) wyższą wydajność niż w przypadku korzystania z pojedynczej karty graficznej.

A. SLI

B. CUDA

C. HyperTransport

D. 3DVision

SLI czyli Scalable Link Interface to technologia opracowana przez firmę NVIDIA umożliwiająca łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w jednym komputerze w celu zwiększenia wydajności graficznej Jest to szczególnie przydatne w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej takich jak gry komputerowe czy obróbka grafiki 3D SLI działa poprzez równoczesne renderowanie jednej sceny przez wiele kart co pozwala na znaczne zwiększenie liczby klatek na sekundę oraz poprawę jakości grafiki W praktyce wymaga to kompatybilnej płyty głównej oraz odpowiednich interfejsów sprzętowych i sterowników NVIDIA zapewnia dedykowane oprogramowanie które zarządza pracą kart w trybie SLI SLI jest szeroko stosowane w środowiskach profesjonalnych gdzie wymagana jest wysoka wydajność graficzna jak również w systemach gamingowych Dzięki SLI użytkownicy mogą skalować swoje systemy graficzne w zależności od potrzeb co jest zgodne z obecnymi trendami w branży polegającymi na zwiększaniu wydajności przez łączenie wielu jednostek obliczeniowych

Pytanie 28

Aby stworzyć skompresowane archiwum danych w systemie Linux, jakie polecenie należy zastosować?

A. tar -zcvf

B. tar -tvf

C. tar -jxvf

D. tar -xvf

Chociaż polecenia 'tar -jxvf', 'tar -tvf' oraz 'tar -xvf' są związane z programem tar, nie są one odpowiednie do tworzenia skompresowanego archiwum w kontekście zadania. Polecenie 'tar -jxvf' wykorzystuje kompresję bzip2, co jest inną metodą kompresji, a nie gzip, który jest oczekiwany w tym przypadku. Używanie polecenia 'tar -tvf' nie tworzy archiwum, lecz jedynie wyświetla zawartość już istniejącego archiwum. Z kolei 'tar -xvf' służy do ekstrakcji plików z archiwum, a nie do jego tworzenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie opcje tar są równoważne. Każda z nich ma specyficzne zastosowanie i zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy z archiwum. Znajomość tych niuansów jest istotna dla każdego administratora systemów, ponieważ nieprawidłowe użycie poleceń może prowadzić do utraty danych lub nieefektywnego zarządzania przestrzenią dyskową. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze zrozumieć każde z tych poleceń i ich właściwe zastosowanie w różnych scenariuszach.

Pytanie 29

Aby poprawić organizację plików na dysku i przyspieszyć działanie systemu, co należy zrobić?

A. wyeliminować nieużywane oprogramowanie.

B. usunąć pliki tymczasowe.

C. przeskanować dysk za pomocą programu antywirusowego.

D. poddać defragmentacji.

Usuwanie plików tymczasowych czy odinstalowywanie starych programów to coś, co warto robić, żeby komputer działał lepiej, ale to nie jest defragmentacja. Te działania mogą pomóc w zwolnieniu miejsca, co w efekcie może podnieść wydajność, ale nie zmienia, jak dane leżą na dysku. Jak odinstalowujesz nieużywane programy, to też dobrze, ale nie rozwiązuje to problemu z fragmentacją. Skanowanie antywirusowe jest super ważne, żeby pozbyć się wirusów, ale to nie ma wpływu na to, jak szybko dostępne są zfragmentowane pliki. Dużo osób myli te działania z defragmentacją, bo wszystkie one są ważne dla działania systemu, ale celują w różne rzeczy. Często się zdarza, że ludzie myślą, że te wszystkie konserwacje to to samo co defragmentacja i przez to mogą nie rozumieć, jak działa optymalizacja dysku.

Pytanie 30

Jaki typ routingu jest najbardziej odpowiedni w złożonych, szybko ewoluujących sieciach?

A. Zewnętrzny

B. Lokalny

C. Statyczny

D. Dynamiczny

Routing dynamiczny jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem dla rozbudowanych i szybko zmieniających się sieci, ponieważ automatycznie dostosowuje ścieżki przesyłania danych na podstawie aktualnych warunków w sieci. W przeciwieństwie do routingu statycznego, który opiera się na ręcznie skonfigurowanych trasach, routing dynamiczny wykorzystuje protokoły routingu, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), które umożliwiają routerom wymianę informacji o dostępnych trasach. Dzięki temu, w razie awarii lub zmiany topologii sieci, routery mogą błyskawicznie zaktualizować swoje tabele routingu, co minimalizuje przestoje i zapewnia optymalne trasy przesyłania danych. Przykładem praktycznym może być sieć przedsiębiorstwa, w której zmiany w infrastrukturze, takie jak dodanie nowego segmentu sieci lub zmiana lokalizacji serwera, mogą być natychmiastowo uwzględnione przez routery, co zapewnia ciągłość działania usług. Warto również podkreślić, że routing dynamiczny jest zgodny z nowoczesnymi standardami oraz najlepszymi praktykami branżowymi, umożliwiając efektywne zarządzanie dużymi i złożonymi sieciami.

Pytanie 31

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Klawiatura działa prawidłowo dopiero po wystartowaniu systemu w trybie standardowym. Co to sugeruje?

A. nieprawidłowe ustawienia BIOS-u

B. uszkodzone porty USB

C. uszkodzony zasilacz

D. uszkodzony kontroler klawiatury

Niepoprawne ustawienia BIOS-u mogą powodować problemy z rozpoznawaniem klawiatury w trakcie uruchamiania systemu operacyjnego, co jest szczególnie widoczne w przypadku wyboru awaryjnego trybu uruchamiania. BIOS, czyli podstawowy system wejścia/wyjścia, jest odpowiedzialny za inicjalizację sprzętu przed załadowaniem systemu operacyjnego. Klawiatura musi być aktywna w tym etapie, aby umożliwić użytkownikowi interakcję z menu startowym. W przypadku, gdy klawiatura działa normalnie po załadowaniu systemu, to wskazuje, że sprzęt jest sprawny, a problem leży w konfiguracji BIOS-u. Użytkownicy mogą rozwiązać ten problem poprzez wejście do ustawień BIOS-u (zwykle przy starcie systemu można to zrobić przez naciśnięcie klawisza F2, Delete lub innego wskazanego klawisza). Następnie należy sprawdzić sekcję dotyczącą USB oraz ustawienia odpowiedzialne za rozruch, aby upewnić się, że wsparcie dla klawiatur USB jest aktywne. Praktyczne podejście do tej kwestii wymaga również, aby użytkownicy regularnie aktualizowali BIOS do najnowszej wersji, co może poprawić kompatybilność sprzętu oraz funkcjonalność systemu.

Pytanie 32

Klient przyniósł do serwisu uszkodzony sprzęt komputerowy. W trakcie procedury odbioru sprzętu, przed rozpoczęciem jego naprawy, serwisant powinien

A. sporządzić rachunek za naprawę w dwóch kopiach

B. przeprowadzić ogólną inspekcję sprzętu oraz zrealizować wywiad z klientem

C. zrealizować testy powykonawcze sprzętu

D. przygotować rewers serwisowy i opieczętowany przedłożyć do podpisania

Wykonanie przeglądu ogólnego sprzętu oraz przeprowadzenie wywiadu z klientem to kluczowy krok w procesie przyjęcia sprzętu do serwisu. Przegląd ogólny pozwala na szybkie zidentyfikowanie widocznych uszkodzeń oraz problemów, które mogą nie być od razu oczywiste. Na przykład, serwisant może zauważyć uszkodzenie wtyczek, pęknięcia w obudowie czy inne anomalie, które mogą wpływać na działanie urządzenia. Przeprowadzenie wywiadu z klientem jest równie istotne, ponieważ pozwala na zebranie informacji o objawach problemu, historii użytkowania sprzętu oraz ewentualnych wcześniejszych naprawach. Dobrą praktyką jest zadawanie pytań otwartych, które skłonią klienta do szczegółowego opisania problemu. Obie te czynności są zgodne z zasadami dobrego zarządzania serwisem i zwiększają efektywność procesu naprawy, co w efekcie prowadzi do wyższej satysfakcji klienta oraz lepszej jakości usług serwisowych.

Pytanie 33

Kable łączące poziome punkty dystrybucyjne z centralnym punktem dystrybucyjnym określa się jako

A. okablowanie pionowe

B. połączenia systemowe

C. okablowanie poziome

D. połączenia telekomunikacyjne

Wybór niewłaściwego typu okablowania może prowadzić do wielu problemów w systemie telekomunikacyjnym. Okablowanie poziome odnosi się do kabli, które łączą urządzenia w obrębie jednego piętra, a nie między kondygnacjami. Takie połączenia są kluczowe na poziomie lokalnym, jednak nie zastępują potrzeby okablowania pionowego, które ma za zadanie transportowanie sygnałów między różnymi piętrami budynku. Połączenia systemowe to termin, który odnosi się bardziej do integrowania różnych systemów telekomunikacyjnych, a nie specyficznie do okablowania. Z kolei połączenia telekomunikacyjne mogą być ogólnym określeniem dla wszelkich kabli przesyłających dane, ale nie definiują one konkretnej struktury okablowania. W konsekwencji, pomylenie tych terminów może prowadzić do nieefektywnego planowania i wykonania sieci, co w rezultacie obniża jej wydajność oraz wiarygodność. Istotne jest, aby podczas projektowania systemu telekomunikacyjnego zwracać uwagę na standardy, takie jak ANSI/TIA-568, które precyzują, w jaki sposób powinno być zainstalowane okablowanie pionowe i poziome, aby zapewnić optymalne funkcjonowanie sieci.

Pytanie 34

Który z adresów protokołu IP w wersji 4 jest poprawny pod względem struktury?

A. 192.21.140.16

B. 192.309.1.255

C. 192.10.255.3A

D. 192.0.FF.FF

Adres IP w wersji 4 (IPv4) składa się z czterech oktetów oddzielonych kropkami, a każdy oktet jest liczbą całkowitą w zakresie od 0 do 255. Odpowiedź 192.21.140.16 spełnia te kryteria, gdyż wszystkie cztery oktety są w odpowiednich granicach. Przykład ten jest typowym adresem przypisanym do urządzeń w sieci i jest używany w wielu lokalnych oraz globalnych konfiguracjach sieciowych. W praktyce adresy IPv4 są wykorzystywane do routingu pakietów danych w Internecie oraz w sieciach lokalnych. Zgodnie z protokołem Internetowym (RFC 791), ważne jest, aby adresy IP były poprawnie skonstruowane, aby zapewnić ich poprawne przesyłanie i odbieranie w sieci. Dodatkowo, w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania siecią, administrowanie adresami IP wymaga ich prawidłowej struktury, co pozwala na skuteczne zarządzanie ruchem sieciowym oraz unikanie konfliktów adresowych.

Pytanie 35

Ile bitów trzeba wydzielić z części hosta, aby z sieci o adresie IPv4 170.16.0.0/16 utworzyć 24 podsieci?

A. 4 bity

B. 5 bitów

C. 3 bity

D. 6 bitów

Aby z sieci o adresie IPv4 170.16.0.0/16 wydzielić 24 podsieci, musimy określić, ile bitów musimy wyodrębnić z części hosta. Adres /16 oznacza, że 16 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a pozostałe 16 bitów mogą być użyte na identyfikację hostów. W celu podziału na 24 podsieci, musimy obliczyć, ile bitów jest potrzebnych do reprezentacji co najmniej 24 podsieci. Możemy wykorzystać wzór 2^n >= liczba podsieci, gdzie n to liczba bitów, które wyodrębniamy. W przypadku 24 podsieci, potrzebujemy n=5, ponieważ 2^5=32, co jest większe niż 24. Dlatego trzeba wyodrębnić 5 bitów, co daje nam 32 możliwe podsieci, z których 24 mogą być wykorzystane. Przykładem zastosowania tej techniki jest podział dużych sieci w przedsiębiorstwach, gdzie wiele działów lub lokalizacji wymaga oddzielnych podsieci do zarządzania ruchem i bezpieczeństwem. W praktyce, taki podział wspomaga efektywną organizację sieciową oraz lepsze zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 36

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

B. uruchomienie programu, który wyświetla zawartość pamięci operacyjnej

C. zmianę aktualnego katalogu na katalog domowy użytkownika

D. pokazanie nazwy terminala

Wybór innych odpowiedzi na to pytanie prowadzi do nieporozumień dotyczących podstawowych funkcji i działania systemu Linux. Twierdzenie, że polecenie 'tty' wysyła sygnał zakończenia procesu, jest mylące, ponieważ sygnały zakończenia procesów są obsługiwane przez różne inne polecenia, takie jak 'kill', które są używane do zatrzymywania działających aplikacji. Ponadto, zmiana bieżącego katalogu na katalog domowy użytkownika nie ma związku z poleceniem 'tty' i tym samym jest nieprawidłowa, gdyż do tego celu używa się polecenia 'cd' bez dodatkowych argumentów lub z użyciem argumentu '~'. Kolejnym błędnym stwierdzeniem jest to, że 'tty' uruchamia program listujący zawartość pamięci operacyjnej. Takie operacje mogą być przeprowadzane za pomocą poleceń takich jak 'ps' czy 'top', które dostarczają informacji o aktywnych procesach oraz ich zasobach, jednak 'tty' nie pełni tej funkcji. Te pomyłki wskazują na niedostateczne zrozumienie podstawowych poleceń systemowych oraz ich zastosowań w codziennej pracy w środowisku Linux. Warto zatem zagłębić się w dokumentację systemu i praktyczne zastosowania tych poleceń, aby zyskać pełniejszy obraz ich możliwości oraz znaczenia w administracji systemowej.

Pytanie 37

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka utracono dostęp między przełącznikiem a stacją roboczą. Który instrument pomiarowy powinno się wykorzystać, aby zidentyfikować i naprawić problem bez wymiany całego kabla?

A. Analizator widma

B. Multimetr

C. Reflektometr TDR

D. Miernik mocy

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to specjalistyczne urządzenie, które służy do lokalizacji uszkodzeń w kablach, takich jak skrętka. Działa ono na zasadzie wysyłania impulsu elektrycznego wzdłuż kabla, a następnie analizowania sygnału odbitego. Dzięki temu można dokładnie określić miejsce, w którym wystąpiła przerwa lub uszkodzenie, co pozwala na precyzyjne i efektywne naprawy bez konieczności wymiany całego kabla. Przykładem zastosowania reflektometru TDR może być sytuacja, gdy w biurze występują problemy z połączeniem sieciowym. Używając TDR, technik szybko zidentyfikuje, na jakiej długości kabla znajduje się problem, co znacznie skraca czas naprawy. W branżowych standardach, takich jak ISO/IEC 11801, podkreśla się znaczenie stosowania narzędzi, które minimalizują przestoje w działaniu sieci, a reflektometr TDR jest jednym z kluczowych urządzeń, które wspierają te działania.

Pytanie 38

Jaką wartość ma moc wyjściowa (ciągła) zasilacza według parametrów przedstawionych w tabeli?

Napięcie wyjściowe	+5 V	+3.3 V	+12 V1	+12 V2	-12 V	+5 VSB
Prąd wyjściowy	18,0 A	22,0 A	18,0 A	17,0 A	0,3 A	2,5 A
Moc wyjściowa	120 W	336W	3,6 W	12,5 W

A. 336,0 W

B. 456,0 W

C. 472,1 W

D. 576,0 W

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia sposobu obliczania mocy wyjściowej zasilacza. W przypadku zasilaczy komputerowych moc wyjściowa nie jest po prostu sumą poszczególnych wartości prądu i napięcia, lecz wymaga precyzyjnego uwzględnienia różnorodnych napięć linii wyjściowych oraz ich maksymalnych wartości prądowych. Typowy błąd przy obliczaniu mocy zasilacza to ignorowanie zróżnicowanych napięć wyjściowych oraz nieuwzględnianie synergii między liniami, które mogą wspólnie dostarczać moc, co jest istotne zwłaszcza przy zasilaniu komponentów o wysokim poborze energii. Ponadto, błędne podejście może wynikać z niewłaściwej interpretacji mocy szczytowej jako mocy ciągłej, co może prowadzić do problemów z wydajnością i trwałością systemu. Dla efektywnego projektowania systemów zasilania istotne jest zrozumienie, że każdy komponent może mieć różne wymagania co do zasilania, a zasilacz musi być dobrany tak, aby nie tylko spełniał wymagania mocy, ale także zapewniał stabilność i niezawodność działania systemu. Bez uwzględnienia tych aspektów można łatwo przecenić możliwości zasilacza, co w praktyce może prowadzić do ich przeciążenia i awarii.

Pytanie 39

Na schemacie procesora rejestry mają za zadanie przechowywać adres do

A. przechowywania argumentów obliczeń

B. zarządzania wykonywanym programem

C. wykonywania operacji arytmetycznych

D. kolejnej instrukcji programu

Rejestry to kluczowe elementy procesora, które pełnią różnorodne funkcje związane z obliczeniami. W kontekście przechowywania argumentów obliczeń rejestry działają jako szybki dostęp do danych potrzebnych w operacjach arytmetycznych i logicznych. Dzięki temu procesor nie musi każdorazowo pobierać danych z pamięci operacyjnej, co znacznie przyspiesza przetwarzanie danych. Przykładem zastosowania mogą być operacje dodawania, gdzie rejestry przechowują liczby do zsumowania, a wynik trafia do kolejnego rejestru. W standardach architektur jak x86 czy ARM rejestry są często używane do tymczasowego przechowywania wyników i parametrów funkcji. Dzięki rejestrom możliwe jest także bezpośrednie adresowanie, co jest kluczowe dla szybkiego wykonywania instrukcji. W branży IT uważa się za dobrą praktykę optymalne wykorzystanie rejestrów, co przekłada się na wydajność aplikacji. Wiedza o tym, jak rejestry przechowują argumenty obliczeń, jest fundamentalna dla każdego, kto chce zrozumieć efektywne działanie procesorów i ich architekturę.

Pytanie 40

Na ilustracji, strzałka wskazuje na złącze interfejsu

A. IDE

B. COM

C. LPT

D. FDD

IDE, czyli Integrated Drive Electronics, to interfejs do podłączania dysków twardych do komputerów. To jest interfejs szeregowy, co znaczy, że przesyła dane jeden bit na raz, a nie tak jak LPT, który przesyła równolegle. Głównie używa się go do dysków twardych i napędów optycznych, a nie do zewnętrznych urządzeń jak drukarki. Porty IDE są zazwyczaj w środku komputera i mają inną budowę, przez co łatwo je odróżnić od LPT. Z kolei porty COM, znane jako porty szeregowe, służą do komunikacji i podłączania np. modemów czy myszek. Wysyłają dane bit po bicie, co sprawia, że są wolniejsze od portów równoległych, ale mają tę zaletę, że można je podłączyć na dłuższym kablu. Złącza COM są mniejsze od LPT i mają zazwyczaj 9 lub 25 pinów. Mniejsza też jest ich rola, bo FDD, czyli napędy dyskietek, w ogóle nie są powiązane z LPT. Te napędy tylko przechowują dane, nie służą do komunikacji. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi interfejsami, bo mylenie ich może prowadzić do błędów w identyfikacji czy użyciu. Warto też zwrócić uwagę na specyfikacje techniczne, żeby dobrze je wykorzystać i wiedzieć, co robić w razie problemów sprzętowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej