Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 17:15
- Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 17:26
Egzamin zdany!
Wynik: 21/40 punktów (52,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę
A. B12
B. K
C. E
D. A
Witamina A to naprawdę ważny składnik, który wspiera nasz wzrost i rozwój, a także pomaga w regeneracji błon śluzowych. Bez niej nasz układ odpornościowy może mieć trudności z działaniem, a skóra może nie wyglądać zbyt dobrze. Z moich obserwacji wynika, że dzieci, które są w fazie intensywnego wzrostu, potrzebują jej więcej. Jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Warto zwrócić uwagę na jedzenie, bo witaminę A znajdziemy w takich produktach jak marchew, wątróbka czy różne liściaste warzywa. Jeśli będziemy monitorować jej poziom, możemy uniknąć problemów ze wzrokiem czy osłabioną odpornością, więc na pewno warto dbać o jej odpowiednią ilość w diecie.
Pytanie 4
Jeżeli ruję u krowy zauważono o godzinie 7:00, to kiedy należy ją unasiennić?
A. 10. następnego dnia
B. 14. następnego dnia
C. 16. tego samego dnia
D. 19. tego samego dnia
Odpowiedź 19. tego samego dnia jest prawidłowa, ponieważ umasienienie krowy powinno odbywać się w odpowiednim oknie czasowym, aby zwiększyć szanse na zapłodnienie. Krowy wchodzą w ruję średnio co 21 dni i są płodne przez około 12 do 18 godzin. Kluczowe jest, aby unasiennienie odbyło się w szczytowym okresie rui, co zazwyczaj ma miejsce od 12 do 16 godzin po zauważeniu pierwszych objawów. W przypadku, gdy ruję zauważono o godzinie 7 rano, najlepszym czasem na unasiennienie będzie późniejsza część dnia, co oznacza, że godzina 19 tego samego dnia jest idealna. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi i hodowlanymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnego harmonogramu unasiennienia w celu optymalizacji wskaźników płodności. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dziennika obserwacji, co ułatwia monitorowanie cykli rujowych i planowanie następnych działań hodowlanych.
Pytanie 5
Nałóg występujący u koni, polegający na przemieszczaniu się z jednej przedniej nogi na drugą oraz wykonywaniu ruchem szyi i głowy wahadłowych to
A. łykawość
B. tkanie
C. wspinanie się dęba
D. wędrowanie
Tkanie to nałóg, który można zaobserwować u koni. Polega na tym, że koń przestępuje z nogi na nogę i wykonuje różne ruchy głową oraz szyją. Zwykle to się zdarza, gdy koń się nudzi, jest zestresowany albo ma złe warunki do życia. Koniom, które żyją w samotności lub w miejscach, gdzie nie mogą się swobodnie poruszać, łatwo przychodzi rozwijać ten nałóg, bo w ten sposób próbują sobie radzić z monotonią. Warto pamiętać, że tkanie nie tylko sygnalizuje, że dzieje się coś złego z psychiką konia, ale może też prowadzić do problemów zdrowotnych, na przykład urazów nóg czy zaburzeń równowagi. Właściciele powinni postarać się stworzyć koniom lepsze warunki: dobrze, gdy mają towarzystwo innych koni, mają możliwość ruchu i zajęcia, które angażują ich umysły. Dobrze jest też, jak rutyny koni są urozmaicone, a techniki treningowe są takie, żeby zmniejszyć stres.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
Do czego wykorzystuje się goblety?
A. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem
B. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne
C. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem
D. do obcinania słomek z nasieniem
Goblet to takie specjalne naczynie, które naprawdę się przydaje, gdy chodzi o przechowywanie i transport słomek nasieniem w niskich temperaturach, na przykład w ciekłym azocie. Ten ciekły azot utrzymuje bardzo niską temperaturę, co jest mega ważne, żeby komórki nasienia mogły żyć. Używanie gobletów to dobry sposób, żeby chronić te słomki przed różnymi uszkodzeniami i trzymać je w odpowiednich warunkach. To całkiem zgodne z tym, co mówi się o najlepszych praktykach w inseminacji sztucznej. Dzięki nim można też zminimalizować ryzyko kontaminacji i łatwiej zarządzać próbkami. Na przykład w stacjach hodowlanych, goblety są wykorzystywane do transportu słomek z nasieniem od miejsc, gdzie to wszystko się dzieje, do klinik weterynaryjnych i ośrodków inseminacyjnych, gdzie potem mogą być wykorzystane do inseminacji zwierząt. Prawidłowe przechowywanie i transport nasienia są kluczowe, bo wpływa to na sukces inseminacji i zwiększa efektywność hodowli zwierząt.
Pytanie 9
Która z wymienionych pasz ma właściwości mlekopędne?
A. Ziemniaki parowane
B. Siemię lniane
C. Śruta żytnia
D. Otręby pszenne
Otręby pszenne wykazują działanie mlekopędne, co czyni je cennym składnikiem diety kobiet karmiących. Zawierają one błonnik, który wspomaga perystaltykę jelit i przyczynia się do poprawy wchłaniania składników odżywczych. Dzięki temu mogą wspierać laktację, poprawiając zarówno ilość, jak i jakość mleka. W praktyce, otręby pszenne mogą być stosowane jako dodatek do różnych potraw, jak jogurty, musli czy wypieki, co ułatwia ich włączenie do codziennej diety. Rekomenduje się ich spożycie w umiarkowanych ilościach, aby uniknąć nadmiernego obciążenia układu pokarmowego. Warto również pamiętać, że ich wpływ na laktację może być wspierany przez odpowiednią podaż płynów oraz zrównoważoną dietę bogatą w inne składniki odżywcze. Ponadto, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem specjalizującym się w żywieniu matek karmiących. Zgodnie z wytycznymi organizacji zdrowotnych, włączenie otrębów pszennych do diety może być korzystne, jednak zawsze powinno odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu.
Pytanie 10
Najlepszym pożywieniem dla cieląt w pierwszej dobie ich życia jest
A. siara
B. mleko
C. siano
D. pójło
Siara, czyli pierwsze mleko wytwarzane przez krowę po porodzie, jest najważniejszym pokarmem dla cieląt w pierwszej dobie życia. Zawiera niezbędne przeciwciała, które są kluczowe dla pasywnej immunizacji cieląt, chroniąc je przed chorobami w pierwszych tygodniach życia. Ponadto, siara ma wysoką zawartość białka, tłuszczu oraz witamin, co wspiera rozwój młodych zwierząt. Idealnie jest, gdy cielęta otrzymują siarę w ciągu pierwszych kilku godzin po narodzinach, ponieważ ich zdolność do wchłaniania przeciwciał maleje z upływem czasu. Praktyka podawania siary powinna być zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi oraz dobrymi praktykami hodowlanymi, aby zapewnić zdrowy rozwój cieląt. Warto również pamiętać o odpowiednich warunkach przechowywania siary, aby zachować jej właściwości odżywcze i immunologiczne.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Mały gruczoł hormonalny znajdujący się w centralnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, który pełni nadrzędną rolę między innymi dla gruczołów płciowych, to
A. tarczyca
B. przysadka
C. szyszynka
D. grasica
Wybór innej odpowiedzi, takiej jak szyszynka, tarczyca czy grasica, wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące funkcji i lokalizacji tych gruczołów. Szyszynka, choć również jest gruczołem wydzielania wewnętrznego, znajduje się w tylnej części mózgu i jest odpowiedzialna głównie za produkcję melatoniny, hormonu regulującego cykl snu. Jej funkcja jest więc znacznie bardziej ograniczona w porównaniu do przysadki. Tarczyca, zlokalizowana w przedniej części szyi, produkuje hormony tyroksynę (T4) i trójjodotyroninę (T3), które regulują metabolizm, ale nie pełni roli nadrzędnej w stosunku do innych gruczołów. Z kolei grasica to gruczoł, który jest aktywny głównie w dzieciństwie i odpowiada za rozwój układu odpornościowego, produkując hormony takie jak tymozyna, a jej rola w kontekście regulacji funkcji hormonalnych jest ograniczona. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby prawidłowo interpretować mechanizmy działania układu hormonalnego oraz rolę poszczególnych gruczołów w organizmie. Każdy z wymienionych gruczołów pełni unikalną funkcję, ale tylko przysadka mózgowa może być uznana za centrum koordynujące funkcje innych gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Pytanie 13
Najwyższy poziom dobrostanu dla zwierząt osiąga się przy chowie
A. kombinowanym
B. intensywnym
C. ekstensywnym
D. półintensywnym
Chów półintensywny, intensywny oraz kombinowany, choć mogą oferować pewne korzyści w zakresie wydajności produkcji, nie zapewniają one najwyższego poziomu dobrostanu zwierząt. W przypadku chowu półintensywnego, zwierzęta mają ograniczony dostęp do naturalnych zasobów, a ich ruch w przestrzeni jest często ograniczony. Taki model może wprowadzać stres związany z niewystarczającą przestrzenią do wykazywania naturalnych zachowań, co negatywnie wpływa na ich zdrowie i dobrostan. Z kolei intensywny chów często opiera się na dużej gęstości zwierząt w pomieszczeniach zamkniętych, co prowadzi do zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób, stresu oraz zaburzeń behawioralnych. Zwierzęta w takich warunkach rzadko mają możliwość interakcji z otoczeniem, co jest niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju psychicznego. Chów kombinowany, który łączy elementy chowu intensywnego i ekstensywnego, również może nie spełniać wymogów najwyższego dobrostanu, gdyż nie zawsze oferuje wystarczającą przestrzeń oraz naturalne warunki. Często w tym modelu dominują praktyki intensywne, co ogranicza dobrostan zwierząt. Warto również zauważyć, że przy wyborze modelu chowu należy kierować się zaleceniami ekspertów oraz standardami określającymi dobrostan, aby unikać typowych błędów myślowych prowadzących do fałszywych wniosków na temat dobrostanu zwierząt.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Zwierzęta nie powinny być wystawione na stały hałas o natężeniu przekraczającym
A. 65 dB
B. 85 dB
C. 75 dB
D. 55 dB
Wybór niepoprawnych wartości hałasu sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące wpływu dźwięku na zwierzęta. Poziomy hałasu 65 dB, 55 dB oraz 75 dB, choć mogą być postrzegane jako akceptowalne w kontekście interakcji z ludźmi, nie uwzględniają specyficznych potrzeb zwierząt, które mają inną percepcję dźwięku. Poziom 65 dB jest równy hałasowi generowanemu przez normalną rozmowę, co nie powinno być uważane za bezpieczne dla zwierząt w dłuższej perspektywie. W rzeczywistości, wiele zwierząt, a zwłaszcza te z wrażliwym słuchem, może odczuwać dyskomfort przy nawet niższych poziomach hałasu. Poziom 55 dB, odpowiadający szumowi w biurze, również nie jest wystarczająco bezpieczny, jako że długotrwała ekspozycja na takie dźwięki może prowadzić do chronicznego stresu i innych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, wybór 75 dB, mimo że zbliżony do bezpiecznego limitu, nadal stwarza ryzyko, gdyż bliskość do 85 dB może powodować, że zwierzęta będą narażone na negatywne skutki, takie jak nadmierne pobudzenie czy lęk. Ważne jest, aby podejmować świadome decyzje na temat poziomów hałasu w otoczeniu zwierząt, kierując się ich specyfiką biologiczną oraz potrzebami behawioralnymi.
Pytanie 17
Z kanalików mlecznych mleko przemieszcza się do
A. przewodu brodawkowego
B. zatoki mlecznej
C. pęcherzyków mlecznych
D. przestrzeni międzykomórkowych
Odpowiedź "zatoki mlecznej" jest poprawna, ponieważ to właśnie w tych strukturach następuje zbieranie mleka spływającego z kanalików mlecznych. Zatoki mleczne, znane również jako zatoki mleczne sutka, pełnią kluczową rolę w procesie laktacji. Mleko, które powstaje w pęcherzykach mlecznych, transportowane jest do kanalików mlecznych, a następnie spływa do zatok mlecznych, gdzie jest gromadzone przed wydaleniem przez przewód brodawkowy podczas karmienia. Dzięki temu mechanizmowi, matka może kontrolować ilość mleka uwalnianego w odpowiedzi na potrzeby dziecka, co jest zgodne z dobrą praktyką karmienia piersią. Zrozumienie tej struktury anatomicznej jest istotne nie tylko dla pracowników służby zdrowia zajmujących się laktacją, ale także dla matek karmiących, które chcą lepiej zrozumieć proces karmienia. Ponadto, badania wykazują, że prawidłowe funkcjonowanie zatok mlecznych ma kluczowe znaczenie dla wydolności laktacyjnej, co jest istotnym czynnikiem w zdrowiu zarówno matki, jak i dziecka.
Pytanie 18
Jakie składniki powinny stanowić 2/3 diety dorosłego kota?
A. kasze oraz warzywa
B. mleko i jego przetwory
C. produkty zbożowe oraz mięsne
D. mięso i ryby
Odpowiedź, że 2/3 pożywienia dorosłego kota powinny stanowić mięso i ryby, jest zgodna z zaleceniami dotyczącego żywienia kociego. Koty są obligatoryjnie mięsożerne, co oznacza, że ich organizmy wymagają białka zwierzęcego, aby prawidłowo funkcjonować. Mięso i ryby dostarczają nie tylko wysokiej jakości białka, ale również niezbędnych kwasów tłuszczowych, witamin (jak witamina A i niektóre witaminy z grupy B) oraz minerałów (jak tauryna, niezbędna dla zdrowia serca i oczu). Praktycznym przykładem jest podawanie kotom surowego mięsa, które jest zbliżone do ich naturalnej diety, lub wysokiej jakości karmy mokrej, w której składzie dominują składniki pochodzenia zwierzęcego. Warto również zwrócić uwagę na etykiety karm dla kotów, które powinny wskazywać, że głównym składnikiem są mięso lub ryby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w żywieniu kotów.
Pytanie 19
Pierwszym krokiem w programie MOET (Multiple Ovulation and Embryo Transfer), który pozwala na transfer zarodków do biorczyń, jest
A. pozyskiwanie embrionów
B. superowulacja u dawczyń
C. seksowanie gamet i zarodków
D. klonowanie
Klonowanie, pozyskiwanie embrionów oraz seksowanie gamet i zarodków są koncepcjami, które w kontekście programu MOET nie pełnią roli pierwszego etapu. Klonowanie, choć interesujące technicznie, jest procesem, który polega na tworzeniu genetycznie identycznych organizmów i zazwyczaj nie jest stosowane w kontekście standardowej hodowli zwierząt, a tym bardziej w programach mających na celu zwiększenie wydajności reprodukcyjnej. Pozyskiwanie embrionów odnosi się do procesu, w którym już istniejące zarodki są zbierane do dalszej manipulacji lub transferu, a nie do ich wytwarzania. Z kolei seksowanie gamet i zarodków jest techniką, która służy do określania płci komórek jajowych i zarodków, co ma na celu optymalizację hodowli w kontekście płci, ale nie jest to pierwszy krok w procesie pozyskiwania zarodków. W rzeczywistości, superowulacja jest niezbędna do wytworzenia wystarczającej liczby komórek jajowych do skutecznego zapłodnienia i uzyskania embrionów, co jest podstawą programu MOET. Błędne zrozumienie roli poszczególnych etapów procesu MOET może prowadzić do nieefektywnych działań, które nie realizują celu zwiększenia produktywności hodowli zwierząt.
Pytanie 20
Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy
A. saaneńskiej
B. angorskiej
C. anglonubijskiej
D. burskiej
Kozy rasy burskiej, anglonubijskiej i angorskiej, choć mają swoje unikalne cechy, nie są najlepszymi wyborami do produkcji mleka. Kozy burskie, na przykład, są bardziej znane z produkcji mięsa niż mleka, a ich wydajność mleczna jest znacząco niższa w porównaniu do saaneńskich. Anglonubijskie kozy, z kolei, są cenione za swoje wysokiej jakości mleko, które jednak produkowane jest w mniejszych ilościach, co czyni je mniej efektywnymi komercyjnie w kontekście dużych hodowli mlecznych. Natomiast kozy angorskie specjalizują się w produkcji wełny moherowej, a ich mleczność jest minimalna, co wyklucza je z grona efektywnych producentów mleka. Takie nieprecyzyjne podejście do tematu może wynikać z braku znajomości specyfiki hodowli różnych ras kóz oraz ich zastosowań w przemyśle mleczarskim. Właściwe zrozumienie różnic między rasami oraz ich możliwości produkcyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania gospodarstwem i optymalizacji zysków.
Pytanie 21
Jakie działania należy podjąć w przypadku udzielania pierwszej pomocy koniowi wykazującemu objawy ochwatu?
A. owijaniu i ogrzewaniu mięśni zadu konia
B. stosowaniu ciepłych okładów na kopyta
C. schładzaniu mięśni zadu konia
D. wykonaniu zimnych okładów na kopyta
Wykonanie zimnych okładów na kopyta konia z objawami ochwatu jest kluczowym działaniem w kontekście pierwszej pomocy. Ochwat, znany również jako laminitis, to poważna choroba, w której dochodzi do zapalenia lameli w kopycie, co prowadzi do bólu i dyskomfortu. Zimne okłady mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego oraz obrzęku poprzez zwężenie naczyń krwionośnych, co w efekcie ogranicza przepływ krwi do uszkodzonego obszaru. W praktyce, zimne okłady można stosować przez 20-30 minut, co 2-3 godziny, aby uzyskać optymalne efekty. Ważne jest, aby stosować okłady bezpośrednio na kopyta, a nie na mięśnie zadu konia, ponieważ to właśnie kopyta są miejscem wystąpienia stanu zapalnego. Zimne okłady nie tylko pomagają w zmniejszeniu bólu, ale również mogą przyspieszyć proces regeneracji. Dobre praktyki obejmują również konsultację z weterynarzem, aby ocenić stan konia i wdrożyć dalsze leczenie, takie jak zmiana diety czy odpowiednia opieka weterynaryjna.
Pytanie 22
Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?
A. linii białej
B. prawego dołu głodowego
C. lewego dołu głodowego
D. linii grzbietu
Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.
Pytanie 23
W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, jak powinien wyglądać stosunek kwasu mlekowego do octowego?
A. 1:3
B. 1:1
C. 3:1
D. 2:1
Wybór innego stosunku kwasu mlekowego do octowego, jak na przykład 2:1, 1:1 czy 1:3, pokazuje, że brakuje trochę wiedzy na temat fermentacji kiszonek. Przy 2:1 można myśleć, że to wystarczy do dobrej stabilizacji i smaku, ale w praktyce może być za mało kwasu mlekowego, co sprzyja rozwojowi bakterii kwasu octowego, a to przecież nie jest dobre. Proporcja 1:1 może wydawać się w porządku, ale nie do końca oddaje, co jest naprawdę potrzebne do fermentacji. A z 1:3 mamy problem, bo za dużo kwasu octowego sprawia, że kiszonka staje się zbyt kwaśna i nieprzyjemna w smaku. Takie błędne podejścia mogą wynikać z braku zrozumienia, jak dokładnie działa proces fermentacji. W praktyce wiadomo, że odpowiednie warunki fermentacji, w tym proporcje kwasów, są kluczowe dla jakości produktów. Jeśli na to spojrzeć tylko teoretycznie, można łatwo wpaść w pułapkę i stworzyć coś, co nie nadaje się do jedzenia.
Pytanie 24
Pepsyna to enzym trawienny, który rozkłada
A. laktozę
B. skrobię
C. tłuszcz
D. białko
Pepsyna jest kluczowym enzymem trawiennym, który odgrywa fundamentalną rolę w procesie trawienia białek. Działa w kwaśnym środowisku żołądka, gdzie przekształca białka w mniejsze peptydy poprzez hydrolizę wiązań peptydowych. Proces ten jest niezbędny, aby organizm mógł przyswoić aminokwasy, które są budulcem dla wielu ważnych związków w organizmie, takich jak hormony, enzymy czy przeciwciała. Przykładem zastosowania wiedzy dotyczącej pepsyny jest diagnozowanie i leczenie zaburzeń trawienia, które mogą wynikać z niedoboru tego enzymu. Dzięki zrozumieniu działania pepsyny, dietetycy mogą zalecać odpowiednie terapie żywieniowe lub suplementację enzymów, co wspiera zdrowe trawienie i przyswajanie składników odżywczych. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, badania nad efektywnością enzymów trawiennych, takich jak pepsyna, są niezbędne w produkcji żywności oraz suplementów diety, co ma na celu poprawę jakości życia pacjentów z problemami trawiennymi.
Pytanie 25
Jak odbywa się pozyskaweanie wełny z kóz angorskich?
A. czesanie.
B. wyczesywanie.
C. strzyżenie
D. usuwanie zewnętrznych włosów.
Strzyżenie kóz angorskich to kluczowy proces pozyskiwania wełny, który zapewnia nie tylko wysoką jakość surowca, ale także dobrostan zwierząt. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak podskubywanie, szczotkowanie czy wyczesywanie, strzyżenie jest bardziej efektywne i mniej stresujące dla kóz. Odpowiednie techniki strzyżenia, realizowane w okresie wiosennym, pozwalają na pozyskanie wełny o doskonałej strukturze, co jest istotne dla przemysłu tekstylnego. W praktyce, strzyżenie powinno być przeprowadzane przez wyszkolonych specjalistów, którzy znają anatomię zwierzęcia, aby uniknąć kontuzji i zapewnić komfort podczas zabiegu. Warto również podkreślić, że odpowiednie narzędzia, takie jak nożyce elektryczne czy ręczne, powinny spełniać normy bezpieczeństwa oraz jakości, co wpływa na końcowy efekt. Dobre praktyki w hodowli kóz angorskich zalecają również regularne kontrole zdrowotne oraz zapewnienie odpowiednich warunków, co przekłada się na lepszą jakość wełny. Przy odpowiednim podejściu, strzyżenie kóz staje się nie tylko korzystne dla producentów, ale także dla samych zwierząt.
Pytanie 26
Krzyżowanie mające na celu zamianę genów jednej rasy genami innej rasy, które posiada pożądane cechy, nazywamy krzyżowaniem
A. krewniaczym
B. wypierającym
C. towarowym
D. przemiennym
Krzyżowanie wypierające to taka strategia, gdzie chodzi o to, żeby zastąpić geny jednej rasy genami z innej rasy, które mają fajne cechy. To jest mega ważne w hodowli zwierząt i roślin, bo dzięki temu można poprawić cechy, jak na przykład wzrost, odporność na choroby, czy właśnie wydajność. Dobrym przykładem może być krzyżowanie ras bydła, żeby uzyskać cielęta z lepszą jakością mięsa. W praktyce często korzysta się z analiz genetycznych, żeby znaleźć te najlepsze allele, które można wprowadzić do populacji. Warto pamiętać, że krzyżowanie wypierające pasuje do zasad nowoczesnej genetyki, bo ważne jest zrozumienie, jak dziedziczą się cechy i potem wykorzystanie tych informacji w hodowli. To nie tylko pomaga uzyskiwać lepsze wyniki produkcyjne, ale także dba o różnorodność genetyczną, co jest naprawdę istotne w międzynarodowych standardach hodowli zwierząt oraz ochrony zasobów genetycznych.
Pytanie 27
Sierść strzyże się najczęściej u koni, które są wykorzystywane
A. wyścigowo
B. roboczo
C. pociągowo
D. rekreacyjnie
Strzyżenie sierści u koni wyścigowych ma na celu poprawę ich wydajności i komfortu. W przypadku koni użytkowanych w wyścigach, odpowiednia pielęgnacja sierści jest kluczowa dla zapewnienia optymalnej temperatury ciała, a także dla ich estetyki. Krótsza sierść ułatwia także dokładne monitorowanie stanu zdrowia konia, co jest istotne w kontekście osiąganych wyników. W praktyce, wielu właścicieli koni wyścigowych decyduje się na strzyżenie w okresie letnim, aby zredukować ryzyko przegrzania podczas intensywnych treningów. Dodatkowo, strzyżenie umożliwia lepszą wentylację skóry, co jest ważne podczas zawodów. Ponadto, wprowadzenie właściwych standardów pielęgnacji sierści, takich jak użycie odpowiednich narzędzi strzyżarskich, jest zgodne z praktykami branżowymi. Właściwe techniki strzyżenia mogą także wpłynąć na obniżenie ryzyka rozwoju chorób skórnych, co jest szczególnie istotne w przypadku koni wyścigowych, które są narażone na różnorodne stresory. Stąd wynika, że strzyżenie sierści jest integralnym elementem kompleksowego podejścia do dbania o zdrowie koni wyścigowych.
Pytanie 28
Dawkę pokarmową bydła, które jest żywione świeżą zielonką, należy wzbogacić paszą obfitującą
A. w tłuszcze
B. w witaminy
C. w białko
D. w węglowodany
Dostarczanie bydłu paszy bogatej w tłuszcz, witaminy czy białko zamiast węglowodany może prowadzić do wielu problemów żywieniowych i zdrowotnych. Istnieje powszechne przekonanie, że tłuszcze są najlepszym źródłem energii, jednak w przypadku bydła, nadmiar tłuszczu w diecie może skutkować niepożądanymi efektami, takimi jak problemy z wątrobą czy obniżenie wydajności mlecznej. W przypadku witamin, chociaż są one niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, ich rola nie dotyczy bezpośrednio dostarczania energii. Wiele hodowli stosuje suplementację witamin, ale nie mogą one zastąpić podstawowych składników energetycznych w diecie. Podobnie, białko jest kluczowym składnikiem, natomiast jego nadmiar w stosunku do energii może prowadzić do zaburzeń metabolicznych oraz niewłaściwego wykorzystania energii. Właściwe bilansowanie diety bydła, z naciskiem na odpowiedni stosunek węglowodanów i białka, jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do ograniczenia wzrostu, spadku produkcji mleka oraz zwiększenia ryzyka chorób metabolicznych, co jest często wynikiem braku zrozumienia ról poszczególnych składników odżywczych.
Pytanie 29
Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest
A. osierdzie
B. opłucna
C. przepona
D. otrzewna
Osierdzie to błona surowicza, która otacza serce i nie ma związku z jamą brzuszną ani miedniczną. Jego funkcją jest ochrona serca oraz umożliwienie mu swobodnego poruszania się podczas skurczów. Można pomylić osierdzie z otrzewną z powodu ich podobnej roli jako błon surowiczych, lecz ich lokalizacja i funkcjonalność są zupełnie różne. Opłucna z kolei to błona surowicza, która pokrywa płuca i wyściela jamę opłucnową, również nie mając nic wspólnego z jamą brzuszną. Przepona jest natomiast mięśniem, który oddziela jamę brzuszną od klatki piersiowej, pełniąc kluczową rolę w procesie oddychania. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych błon surowiczych i ich lokalizacji, co często wynika z braku zrozumienia funkcji poszczególnych struktur anatomicznych. Takie pomyłki mogą prowadzić do nieporozumień w nauce anatomii i w praktyce klinicznej, gdzie dokładne zrozumienie lokalizacji i funkcji poszczególnych błon surowiczych jest niezbędne dla skutecznego diagnozowania i leczenia pacjentów. W kontekście medycznym, istotne jest, aby właściwie identyfikować te struktury, gdyż ma to kluczowe znaczenie dla przeprowadzania odpowiednich procedur i interwencji.
Pytanie 30
Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty
A. z kukurydzy
B. z pszenicy
C. z żyta
D. z jęczmienia
Odpowiedzi, które wskazują na kukurydzę, pszenicę czy jęczmień jako źródła, które trzeba też uważać, są trochę mylące. Kukurydza, na przykład, jest często używana w dietach świń, bo ma sporo energii i mało tych złych substancji antyodżywczych. W rzeczywistości to podstawowy składnik pasz dla świń, bo dostarcza im dużo skrobi, co sprzyja ich wzrostowi. Wiadomo, że kukurydzę trzeba dobrze zbilansować z innymi składnikami, żeby nie było problemów z nadwagą czy brakiem ważnych aminokwasów. Co do pszenicy, to jej wartość odżywcza też jest spoko i w rozsądnych ilościach da się ją stosować w diecie świń bez strachu o te antyodżywcze rzeczy. Jak chodzi o jęczmień, to chociaż ma sporo błonnika, co może wpływać na trawienie, jest często dodawany do paszy jako źródło energii i białka. Jęczmień, jeżeli jest w odpowiednich ilościach, nie powinien robić problemów jak duże dawki żyta. Tu właściwie błąd myślowy to patrzenie na wszystkie zboża jako na to samo pod względem zdrowotnym dla świń. Każde z nich ma inny skład chemiczny i różne właściwości, więc ich wpływ na zdrowie zwierząt nie jest identyczny. Dlatego ważne jest, żeby mieć przemyślane podejście do żywienia, które uwzględnia potrzeby zwierząt i jak różne składniki na nie działają.
Pytanie 31
Niedobór której z podanych witamin wpływa na obniżenie przyswajalności wapnia w organizmie zwierząt?
A. Witaminy A
B. Witaminy D
C. Witaminy B
D. Witaminy C
Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia oraz zdrowiu układu kostnego zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Niedobór tej witaminy znacząco wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania wapnia z pożywienia. Witamina D wspomaga absorpcję wapnia w jelitach oraz jest niezbędna do utrzymania odpowiedniego poziomu tego minerału we krwi. Przykładem praktycznym jest dieta dla zwierząt hodowlanych, która często wzbogacana jest o witaminę D, aby zapobiegać problemom z kośćmi, takim jak krzywica u młodych zwierząt. W praktyce, hodowcy zwracają szczególną uwagę na suplementację witaminy D w diecie bydła i świń, aby wspierać zdrowy rozwój i wydajność produkcyjną. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, prawidłowe dawki witaminy D są kluczowe dla zapewnienia przyswajalności wapnia oraz ogólnego stanu zdrowia zwierząt.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Celem krzyżowania różnych ras zwierząt jest osiągnięcie
A. korelacji
B. modyfikacji
C. heterozji
D. selekcji
Selekcja to proces, w którym wybiera się osobniki o pożądanych cechach do dalszej reprodukcji, jednak sama selekcja nie prowadzi do heterozji. W przypadku krzyżowania ras, selekcja może być stosowana, ale nie jest celem samym w sobie, a jedynie narzędziem. Korelacja odnosi się do statystycznego związku między zmiennymi, a w kontekście hodowli zwierząt nie wyjaśnia ona mechanizmów leżących u podstaw uzyskiwania lepszych cech w wyniku krzyżowania. Modyfikacja natomiast oznacza wprowadzenie zmian w organizmach, ale niekoniecznie związanych z genotypem rodziców. Może to być mylące w kontekście krzyżowania, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do pojęcia łączenia różnych genotypów. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów i założenie, że krzyżowanie różnych ras prowadzi jedynie do selekcji czy korelacji, co w dłuższej perspektywie może ograniczać zrozumienie złożoności genetyki i hodowli. Właściwe zrozumienie mechanizmów heterozji może być kluczowe dla efektywnej strategii hodowlanej, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do suboptymalnych wyników w produkcji zwierzęcej.
Pytanie 36
Co określa obrót stada?
A. zestawienie ilościowych zmian, które zachodzą w stadzie w ustalonym okresie czasu (najczęściej rocznym), mających na celu odnowienie stada
B. liczbę zwierząt, która przeszła przez określoną grupę w stadzie w danym czasie, zazwyczaj w ciągu roku
C. zbiorowisko zwierząt o wspólnych cechach gatunkowych lub użytkowych, tworzące określoną jednostkę produkcyjną
D. procentowy udział różnych grup wiekowych oraz użytkowych poszczególnego gatunku w odniesieniu do całkowitej liczby sztuk w stadzie, przedstawiony w sztukach fizycznych
W kontekście zarządzania stadem, pojęcia takie jak procentowy udział grup wiekowych lub użytkowych w danym gatunku, grupy zwierząt o wspólnych cechach, a także liczba zwierząt, które przeszły przez daną grupę, są mylone z pojęciem obrotu stada. Procentowy udział grup wiekowych i użytkowych to statystyka, która może informować o strukturze stada, ale nie dostarcza pełnego obrazu zmian zachodzących w jego liczebności. W praktyce, skupienie się wyłącznie na tej statystyce może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie uwzględnia dynamiki przyrostu czy ubytków zwierząt. Z kolei definicja grupy zwierząt jako jednostki produkcyjnej nie oddaje istoty obrotu stada, który odnosi się do ciągłego procesu zmian liczebności, a nie do klasyfikacji zwierząt. Ponadto, liczba zwierząt przechodzących przez grupę w danym okresie nie dostarcza informacji o ich zdrowiu czy wydajności, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą. Te podejścia mogą prowadzić do zafałszowanego obrazu sytuacji w stadzie, co jest niekorzystne dla podejmowania decyzji strategicznych. Dla hodowców kluczowe jest zrozumienie, że obrót stada to aspekt, który powinien być analizowany holistycznie, z uwzględnieniem wszystkich zmiennych wpływających na liczebność i kondycję zwierząt.
Pytanie 37
Koza wykazuje oznaki niepokoju, wydaje dźwięki, porusza ogonem, unosi włosy na grzbiecie, często oddaje mocz w niewielkich ilościach, a po dotyku w okolicy lędźwiowej może reagować za pomocą wygięcia grzbietu lub przykucnięcia. W oparciu o te symptomy można ocenić, że koza jest
A. nerwowa
B. złośliwa
C. chora
D. w rui
Prawidłowa odpowiedź to 'w rui', ponieważ opisane objawy kozy są typowe dla zwierząt w okresie rui. Ruja to faza cyklu reprodukcyjnego, w której zwierzęta wykazują zwiększoną aktywność hormonalną, co prowadzi do zachowań takich jak pobekiwanie, merdanie ogonem oraz nadmierne oddawanie moczu. W tym czasie kozy mogą być bardziej wrażliwe na dotyk, co objawia się wygięciem grzbietu lub chęcią przykucnięcia. Przykładowo, podczas rutynowych obserwacji stada, hodowcy mogą zauważyć, że kozy w rui często przebywają w pobliżu innych zwierząt, co jest efektem ich instynktownej potrzeby łączenia się z partnerami do rozrodu. Znajomość objawów rui jest kluczowa dla hodowców, ponieważ pozwala na planowanie krycia oraz optymalne zarządzanie populacją. Standardy branżowe rekomendują regularne monitorowanie zachowań zwierząt, co umożliwia szybsze identyfikowanie okresów rui i odpowiednie działania, takie jak wprowadzenie do stada samców.
Pytanie 38
Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest
A. przycinanie kiełków
B. kurtyzowanie
C. znakowanie prosiąt
D. kastracja knurków
Kastracja knurków, choć istotna w zarządzaniu stadem, nie jest najwcześniej wykonywanym zabiegiem. Kastracja zwykle odbywa się kilka tygodni po urodzeniu, co jest związane z potrzebą pozwolenia na naturalny rozwój zwierząt przed podjęciem tak drastycznego działania. W przypadku kastracji niezbędne jest także zapewnienie odpowiedniego znieczulenia oraz przestrzeganie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co dodatkowo wpływa na późniejszy termin przeprowadzania zabiegu. Kurtyzowanie natomiast, definiowane jako usuwanie nadmiaru skóry, nie jest standardowym działaniem w hodowli prosiąt, a jego zastosowanie ogranicza się do wyjątkowych przypadków, które nie są powszechnie praktykowane. Znakowanie prosiąt, chociaż istotne dla identyfikacji i zarządzania stadem, również nie jest pierwszym zabiegiem, który wykonuje się na nowo narodzonych prosiętach. Takie zabiegi są zazwyczaj realizowane po kilku dniach od narodzin, a ich celem jest przede wszystkim monitorowanie i zarządzanie stadem, co jest ważnym aspektem w kontekście bioasekuracji oraz efektywności produkcji. Często błędnym podejściem jest postrzeganie tych zabiegów jako równorzędnych, podczas gdy ich kolejność i cel różnią się znacznie, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z hodowlą trzody chlewnej.
Pytanie 39
Drożdże karmienne stanowią znakomite źródło
A. tłuszczów
B. włókna
C. białka
D. węglowodanów
Drożdże pastewne są znakomitym źródłem białka, które jest kluczowym składnikiem diety zwierząt. Oferują one wysoką wartość biologiczną białka, co oznacza, że zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, których potrzebują organizmy zwierzęce do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Ponadto, drożdże te zawierają korzystne składniki odżywcze, takie jak witaminy z grupy B, minerały oraz beta-glukan, który wspiera układ odpornościowy. W praktyce, drożdże pastewne są często stosowane w mieszankach paszowych dla bydła, trzody chlewnej oraz drobiu, co pozwala na poprawę efektywności produkcji zwierzęcej. W kontekście standardów, dodawanie drożdży pastewnych do diety zwierząt jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt, ponieważ przyczynia się do lepszego wykorzystania składników odżywczych, a także zmniejsza emisję gazów cieplarnianych związanych z produkcją pasz. Z perspektywy ekonomicznej, wprowadzenie drożdży do pasz może także przyczynić się do obniżenia kosztów, poprzez zwiększenie przyrostów masy ciała zwierząt oraz poprawę jakości produktów zwierzęcych.
Pytanie 40
Prącie o cienkiej budowie, długości około 50 cm, z esowatym zgięciem przed moszną oraz charakterystycznym spiralnie skręconym końcem występuje
A. u ogiera
B. u psa
C. u buhaja
D. u knura
Prącie knura, charakteryzujące się cienką budową, długością około 50 cm oraz typowym zgięciem esowatym przed moszną, jest unikalne w świecie zwierząt hodowlanych. Wierzchołek prącia knura ma spiralny kształt, co ułatwia skuteczne zapłodnienie lochy. Wiedza na temat anatomii i fizjologii knura jest istotna dla hodowców świń, ponieważ właściwe zrozumienie budowy anatomicznej tych zwierząt wpływa na efektywność rozrodu. Knury są często używane w programach hodowlanych, a ich zdrowie i kondycja mają kluczowe znaczenie dla uzyskania silnych i zdrowych potomków. W praktyce, hodowcy powinni również zwracać uwagę na techniki inseminacji oraz prowadzenie odpowiedniej selekcji genetycznej, co pozwoli na poprawę cech użytkowych stada. Dobre praktyki hodowlane obejmują także monitorowanie stanu zdrowia knurów, co ma znaczący wpływ na ich zdolności reprodukcyjne oraz ogólną wydajność produkcji świń.