Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 10:15
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:26

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Polecenie do zmiany adresu MAC karty sieciowej w systemie Linux to

A. winipcfg

B. iwconfig

C. ifconfig

D. ipconfig

Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ polecenie to służy do konfigurowania i wyświetlania informacji o interfejsach sieciowych w systemach Linux. Zmiana adresu MAC karty sieciowej można przeprowadzić za pomocą opcji 'hw ether', co pozwala na ustawienie nowego adresu MAC. Przykładowe polecenie do zmiany adresu MAC wygląda tak: 'ifconfig eth0 hw ether 00:11:22:33:44:55', gdzie 'eth0' to nazwa interfejsu, a '00:11:22:33:44:55' to nowy adres MAC. Istotne jest, aby przed zmianą adresu MAC wyłączyć interfejs za pomocą polecenia 'ifconfig eth0 down', a następnie po zmianie włączyć go ponownie poleceniem 'ifconfig eth0 up'. Dobre praktyki obejmują również upewnienie się, że nowy adres MAC nie jest już używany w sieci, aby uniknąć konfliktów. Zmiana adresu MAC jest przydatna w przypadku potrzeby zanonimizowania urządzenia w sieci lub testowania nowych konfiguracji sieciowych.

Pytanie 2

Jakie polecenie należy wydać, aby uzyskać listę plików spełniających dane kryteria?

 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 mama.xls
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 tata.txt
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 test2.jpg
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 test.jpg

A. find *.jpg | *a*

B. ls -l *a* *.jpg

C. grep *a* *.jpg

D. dir *a*.jpg

Polecenie dir *a*.jpg nie jest poprawne w kontekście systemu operacyjnego Linux, ponieważ dir jest bardziej charakterystyczne dla środowisk Windows. O ile w niektórych dystrybucjach Linuxa można znaleźć polecenie dir, jego użycie jest mniej powszechne i nie zawsze dostępne bez dodatkowych pakietów. Zastosowanie w tym kontekście ls jest bardziej standardowe i szeroko stosowane w systemach Unixowych, oferując większą elastyczność i możliwości dzięki licznym opcjom i flagom. Polecenie find *.jpg | *a* wydaje się próbą zastosowania dwóch różnych narzędzi, ale jest błędnie sformułowane. Find służy do przeszukiwania hierarchii katalogów według określonych kryteriów, ale nie integruje się w ten sposób z operatorem | który służy do przekierowywania wyjścia z jednego polecenia do drugiego. Poprawne użycie find wymagałoby zastosowania opcji -name *.jpg do filtrowania plików według nazwy. Częsty błąd polega na próbie użycia narzędzi Unixowych bez pełnego zrozumienia ich sposobu działania co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na koniec grep *a* *.jpg jest nieprawidłowe ponieważ grep jest narzędziem do przeszukiwania tekstu w plikach. Użycie go w ten sposób jest błędne, gdyż polecenie próbowałoby znaleźć wzorzec *a* wewnątrz plików jpg które są zazwyczaj binarne, co skutkuje błędnym zrozumieniem jego zastosowania. Dobre praktyki zakładają stosowanie narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, dlatego ważne jest aby zrozumieć mechanizmy działania poszczególnych komend systemowych.

Pytanie 3

ACPI to interfejs, który pozwala na

A. zarządzanie konfiguracją oraz energią dostarczaną do różnych urządzeń komputera

B. przeprowadzenie testu weryfikującego działanie podstawowych komponentów komputera, takich jak procesor

C. przesył danych między dyskiem twardym a napędem optycznym

D. konwersję sygnału analogowego na cyfrowy

Zrozumienie roli ACPI w kontekście zarządzania energią i konfiguracją sprzętową jest kluczowe dla prawidłowego pojmowania jego funkcji. Odpowiedzi wskazujące na konwersję sygnału analogowego na cyfrowy dotyczą innych technologii, takich jak przetworniki A/C, które są wykorzystywane w elektroakustyce i systemach pomiarowych, a nie w zarządzaniu zasilaniem. Kolejna koncepcja, związana z transferem danych między dyskiem twardym a napędem optycznym, odnosi się do interfejsów komunikacyjnych, takich jak SATA czy SCSI, które odpowiadają za przesył danych, a nie zarządzenie energią czy konfiguracją urządzeń. Ponadto przeprowadzenie testu poprawności działania podzespołów komputera, jak procesor, kojarzy się bardziej z procedurami bootowania oraz diagnostyką sprzętową, w tym standardami POST, a nie z funkcjami ACPI. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest utożsamianie złożonych funkcji zarządzania komputerem z podstawowymi operacjami na sygnałach lub transferze danych. W rzeczywistości ACPI jest bardziej skomplikowanym i wyspecjalizowanym mechanizmem odpowiedzialnym za efektywne i dynamiczne zarządzanie energią, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych, złożonych systemów komputerowych.

Pytanie 4

Każdy następny router IP na ścieżce pakietu

A. zmniejsza wartość TTL przekazywanego pakietu o jeden

B. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden

C. obniża wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

D. podnosi wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

Wszystkie nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących działania pola TTL w protokole IP. Pierwsza z błędnych koncepcji sugeruje, że router zwiększa wartość TTL o dwa, co jest niezgodne z definicją TTL i jego funkcji w zarządzaniu pakietami. TTL ma na celu ograniczenie czasu życia pakietu, a zwiększanie jego wartości mogłoby prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak niekontrolowane krążenie pakietów w sieci. W kontekście drugiej odpowiedzi, zwiększanie TTL o jeden również nie jest zgodne z praktyką. Routery są zaprogramowane do zmniejszania wartości TTL, co jest fundamentalnym elementem ich działania i zapewnia stabilność sieci. Zmniejszanie TTL o dwa, jak sugeruje kolejna błędna odpowiedź, jest także nieprawidłowe, ponieważ zbyt szybkie zmniejszanie wartości TTL mogłoby prowadzić do zbyt wczesnego odrzucania pakietów, co w efekcie wpłynęłoby na jakość komunikacji. W rezultacie, kluczowym błędem w myśleniu jest niezrozumienie roli TTL jako mechanizmu kontrolnego, który ma na celu zapobieganie niepożądanym sytuacjom w sieci, a nie jego zwiększanie lub zbyt agresywne zmniejszanie.

Pytanie 5

Zaproponowany fragment ustawień zapory sieciowej umożliwia przesył danych przy użyciu protokołów ```iptables -A INPUT --protocol tcp --dport 443 -j ACCEPT iptables -A INPUT --protocol tcp --dport 143 -j ACCEPT iptables -A OUTPUT --protocol tcp --dport 443 -j ACCEPT iptables -A OUTPUT --protocol tcp --dport 143 -j ACCEPT```

A. HTTPS, IMAP

B. HTTP, SMPT

C. FTP, SSH

D. POP3, TFTP

Wszystkie błędne odpowiedzi dotyczą różnych protokołów, które nie są zgodne z konfiguracją zapory przedstawioną w pytaniu. Odpowiedź wskazująca na FTP i SSH pomija kluczowe aspekty związane z portami. FTP, używany do transferu plików, standardowo działa na portach 21 i 20, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych regułach. SSH, natomiast, działa na porcie 22, co również nie jest zgodne z przedstawionym ruchem. Odpowiedzi związane z POP3 i TFTP wskazują na kolejne nieporozumienia. POP3 zazwyczaj korzysta z portu 110 i nie ma związku z portem 143, który jest już zarezerwowany dla IMAP. TFTP, używając portu 69, również nie zgadza się z wymaganiami związanymi z konfiguracją. Odpowiedzi związane z HTTP i SMTP są mylące, ponieważ port 80 (HTTP) i port 25 (SMTP) nie mają żadnego odniesienia w podanym kodzie iptables. Te różnice mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji zapory, co w efekcie naraża system na ataki oraz utrudnia prawidłowe funkcjonowanie aplikacji. Ważne jest zrozumienie, że dla każdej aplikacji sieciowej muszą być odpowiednio dobrane porty, co jest kluczowym elementem w zarządzaniu bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 6

Tryb działania portu równoległego, oparty na magistrali ISA, który umożliwia transfer danych do 2,4 MB/s, przeznaczony dla skanerów oraz urządzeń wielofunkcyjnych, to

A. Bi-directional

B. SPP

C. ECP

D. Nibble Mode

Wybór trybu SPP (Standard Parallel Port) jest częstym błędem w rozumieniu różnorodności portów równoległych. SPP ogranicza transfer do 150 KB/s, co zdecydowanie nie spełnia wymagań nowoczesnych urządzeń, takich jak skanery czy wielofunkcyjne drukarki, które potrzebują szybszego transferu danych. Nibble Mode, z kolei, to metoda, która pozwala przesyłać dane w blokach po 4 bity, co również jest mało efektywne w kontekście nowoczesnych aplikacji. Zastosowanie tej metody może prowadzić do znacznych opóźnień oraz obniżonej wydajności, co jest nieakceptowalne w środowiskach wymagających wysokiej przepustowości. Bi-directional oznacza komunikację w obu kierunkach, co teoretycznie zwiększa możliwości interakcji z urządzeniami, jednak nie jest on dedykowany do osiągnięcia tak wysokich prędkości transferu danych jak ECP. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczowe dla efektywnej konfiguracji sprzętu. Użytkownicy często myślą, że różnice są marginalne, podczas gdy w praktyce mogą one znacznie wpłynąć na wydajność systemu oraz czas realizacji zadań. Tego rodzaju błędy w ocenie mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w dłuższej perspektywie skutkuje dużymi stratami czasowymi i finansowymi.

Pytanie 7

Jakie rozszerzenia mają pliki instalacyjne systemu operacyjnego Linux?

A. zip, exe

B. rpm, deb

C. ini, dll

D. tgz, dmg

Wybór innych opcji jako odpowiedzi na to pytanie może prowadzić do zrozumienia błędnych koncepcji dotyczących zarządzania oprogramowaniem w systemach Linux. Rozszerzenia ini i dll są typowe dla systemu Windows, gdzie pliki ini są używane do przechowywania konfiguracji aplikacji, a pliki dll (dynamic link library) zawierają funkcje, które mogą być współdzielone przez różne aplikacje. Ich obecność w kontekście Linuxa jest myląca, ponieważ nie są one stosowane do instalacji oprogramowania w tym systemie. Odpowiedzi zip i exe także wprowadzają w błąd; format zip to kompresja plików, a exe to format pliku wykonywalnego w Windows, który nie jest kompatybilny z systemami Linux. Odpowiedź tgz, dmg również nie jest właściwa; tgz to skompresowany archiwum (tar.gz) używane w Linuxie, ale nie jest to pakiet instalacyjny, a dmg to format obrazu dysku specyficzny dla macOS. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, gdyż nieprawidłowe podejście do instalacji oprogramowania może prowadzić do problemów z kompatybilnością i bezpieczeństwem systemu. W praktyce, administratorzy systemów muszą być świadomi tych formatów, aby efektywnie zarządzać oprogramowaniem i unikać typowych pułapek związanych z nieodpowiednim doborem narzędzi.

Pytanie 8

W systemie Linux, aby uzyskać informację o nazwie aktualnego katalogu roboczego, należy użyć polecenia

A. cat

B. echo

C. finger

D. pwd

Wybierając inne polecenia, takie jak 'cat', 'echo' czy 'finger', można napotkać na szereg nieporozumień dotyczących ich funkcji. Polecenie 'cat' służy do wyświetlania zawartości plików tekstowych. Choć jest to przydatne narzędzie do przeglądania plików, nie dostarcza informacji o bieżącym katalogu. Natomiast 'echo' wykorzystuje się do wyświetlania tekstu lub zmiennych na standardowym wyjściu, co również nie ma związku z lokalizacją w systemie plików. Z kolei 'finger' to polecenie, które wyświetla informacje o użytkownikach systemu, a nie o strukturze katalogów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że jakiekolwiek polecenie w terminalu może dostarczać informacji o lokalizacji w systemie plików, podczas gdy każde z wymienionych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu i funkcji każdego polecenia, co pozwala na efektywne korzystanie z systemu oraz unikanie frustracji związanej z błędnym używaniem narzędzi. Osoby uczące się Linuxa powinny szczególnie zwracać uwagę na specyfikę poleceń oraz ich przeznaczenie, aby stać się biegłymi użytkownikami tego systemu.

Pytanie 9

ARP (Address Resolution Protocol) to protokół, który pozwala na konwersję

A. nazw domenowych na 32-bitowe adresy IP

B. adresów sprzętowych na 32-bitowe adresy IP

C. nazw domenowych na 48-bitowe adresy sprzętowe

D. adresów IP na 48-bitowe adresy sprzętowe

Pojęcie translacji adresów w kontekście protokołu ARP jest często mylone z innymi funkcjami protokołów warstwy aplikacji lub transportu. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na 48-bitowe adresy fizyczne jest myląca, ponieważ takie tłumaczenie wykonuje protokół DNS (Domain Name System), który działa na wyższym poziomie w modelu OSI. DNS zajmuje się zamienianiem przyjaznych dla użytkownika nazw domenowych na numeryczne adresy IP, co jest pierwszym krokiem w komunikacji sieciowej, ale nie ma związku z ARP. Również twierdzenie, że ARP może przekształcać adresy fizyczne na adresy IP jest nieprawidłowe, ponieważ ARP działa w kierunku odwrotnym. Adresy fizyczne są zawarte w ramkach Ethernet i nie mogą być bezpośrednio przekształcone na adresy IP bez procesu, który je wcześniej zidentyfikuje. Ostatnia z niepoprawnych odpowiedzi, sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, również jest błędna, ponieważ taką funkcjonalność pełni protokół DNS, który jest niezbędny do uzyskania adresu IP, zanim ARP będzie mogło zadziałać. Zrozumienie podstawowych funkcji każdego z protokołów w sieci lokalnej jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i rozwiązywania problemów. Każdy protokół ma swoją specyfikę i rolę, a mylenie ich funkcji może prowadzić do znaczących błędów w diagnostyce i administracji sieci.

Pytanie 10

Który z wymienionych składników zalicza się do elementów pasywnych sieci?

A. Network card.

B. Patch panel.

C. Switch.

D. Amplifier.

Przełącznik, wzmacniak i karta sieciowa to urządzenia aktywne, co znaczy, że muszą być zasilane i przetwarzają sygnały w sieci. Przełącznik działa jak coś, co kieruje ruchem, podejmuje decyzje na podstawie adresów MAC. To aktywne zarządzanie ruchem sprawia, że przełącznik nie tylko przekazuje sygnały, ale też filtruje i ogranicza ruch do odpowiednich portów, co poprawia efektywność sieci. Wzmacniak z kolei pomaga wzmocnić sygnał, co jest ważne w dużych sieciach, gdzie sygnał może się osłabiać. Karta sieciowa to z kolei interfejs między komputerem a siecią, umożliwia komunikację poprzez konwersję danych na odpowiednie formy transmisji, no i potrzebuje zasilania, bo jest aktywna. Wiesz, wiele osób myli funkcje pasywnych i aktywnych elementów. Pasywne elementy, jak panele krosowe, nie wpływają na sygnał, tylko organizują połączenia, co jest kluczowe dla sprawnego funkcjonowania sieci. Użycie aktywnych komponentów tam, gdzie wystarczyłyby pasywne, może prowadzić do niepotrzebnych wydatków i skomplikowania projektu.

Pytanie 11

Złącze zasilacza ATX12V jest przeznaczone do zasilania

A. procesora

B. stacji dyskietek

C. urządzeń SATA

D. karty graficznej PCI-e 3.0

Złącze zasilacza ATX12V jest często mylone z innymi złączami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich funkcji. Złącze PCI-e 3.0, na przykład, jest używane do zasilania kart graficznych, które wymagają dużej ilości energii ze względu na intensywne obliczenia graficzne. Karty te mają własne złącza zasilające, które dostarczają energię, różniące się od standardu ATX12V, co powoduje błędne przypisanie funkcji. Podobnie, urządzenia SATA są zasilane przez złącze SATA, a nie ATX12V. Zastosowanie nieodpowiedniego złącza do zasilania stacji dyskietek również jest błędne, gdyż stacje te korzystają z innego typu zasilania, często przez złącze molex. Tego rodzaju nieprawidłowe przypisania wynikają z braku zrozumienia ról, jakie poszczególne złącza odgrywają w architekturze systemu komputerowego. Niezrozumienie funkcji złącza ATX12V może prowadzić do poważnych problemów z wydajnością systemu, takich jak niestabilność czy całkowite awarie, jeśli zasilanie procesora nie będzie zapewnione w odpowiedni sposób. W branży IT niezwykle istotne jest, aby mieć świadomość, jakie złącza są niezbędne dla określonych komponentów, ponieważ prawidłowe zasilanie to klucz do stabilnej i wydajnej pracy całego systemu.

Pytanie 12

Czym zajmuje się usługa DNS?

A. weryfikacja poprawności adresów IP

B. przekład nazw domenowych na adresy IP

C. weryfikacja poprawności adresów domenowych

D. przekład adresów IP na nazwy domenowe

Wybierając odpowiedzi, które sugerują sprawdzanie poprawności adresów IP lub domenowych, można łatwo wpaść w pułapkę nieporozumień dotyczących funkcji usług DNS. Usługa DNS nie zajmuje się weryfikacją poprawności adresów IP – jej rola nie obejmuje analizy, czy dany adres IP jest prawidłowy czy nie. Zamiast tego, DNS odpowiada na zapytania o translację nazw domenowych, co oznacza, że jego celem jest zamiana łatwych do zapamiętania nazw na ich odpowiedniki numeryczne. Istnieje również mylne przekonanie, że DNS może tłumaczyć adresy IP na nazwy domenowe, ale to nie jest jego podstawowa funkcja. Chociaż dostępne są techniki, takie jak reverse DNS lookup, które mogą dostarczyć nazwę domenową z adresu IP, są one mniej powszechne i nie stanowią głównego zadania DNS. Istotne jest więc, aby zrozumieć, że główną odpowiedzialnością DNS jest ułatwienie dostępu do zasobów internetowych poprzez translację nazw, a nie weryfikacja ich poprawności. Takie błędne koncepcje mogą prowadzić do nieporozumień, które w dłuższej perspektywie mogą wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo zarządzania domenami oraz korzystania z zasobów sieciowych.

Pytanie 13

Możliwość bezprzewodowego połączenia komputera z siecią Internet za pomocą tzw. hotspotu będzie dostępna po zainstalowaniu w nim karty sieciowej posiadającej

A. gniazdo RJ-45

B. interfejs RS-232C

C. złącze USB

D. moduł WiFi

Wybór interfejsu RS-232C jako odpowiedzi na pytanie o bezprzewodowy dostęp do Internetu wskazuje na niezrozumienie podstawowych koncepcji komunikacji sieciowej. RS-232C to standard szeregowy stosowany głównie w starych urządzeniach, takich jak modemy czy drukarki, który nie obsługuje komunikacji bezprzewodowej. Jest to interfejs skoncentrowany na przesyłaniu danych za pomocą kabli, co jest sprzeczne z ideą hotspotów, które opierają się na transmisji radiowej. Zastosowanie złącza USB w tym kontekście mogłoby być mylące, ponieważ choć niektóre urządzenia USB mogą pełnić funkcję kart sieciowych WiFi, to samo złącze nie jest wystarczające do zapewnienia bezprzewodowego dostępu. Gniazdo RJ-45, z kolei, to standardowe złącze Ethernet, które umożliwia połączenia przewodowe, ale także nie ma zastosowania w bezprzewodowych połączeniach. Typowym błędem myślowym jest mylenie technologii przewodowej z bezprzewodową oraz nieznajomość specyfikacji i standardów, które rządzą tymi różnymi typami komunikacji. Kluczowe jest zrozumienie, że w celu uzyskania bezprzewodowego dostępu do Internetu konieczne jest posiadanie odpowiedniego modułu, który jest w stanie obsłużyć sygnał radiowy.

Pytanie 14

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. uruchomienie programu, który wyświetla zawartość pamięci operacyjnej

B. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

C. zmianę aktualnego katalogu na katalog domowy użytkownika

D. pokazanie nazwy terminala

Polecenie 'tty' w systemie Linux jest używane do wyświetlenia nazwy terminala, w którym aktualnie pracuje użytkownik. Terminal to interfejs komunikacyjny, który pozwala na wprowadzanie poleceń oraz odbieranie wyników ich wykonania. Użycie 'tty' jest szczególnie przydatne w skryptach oraz aplikacjach, gdzie potrzebne jest określenie, w którym terminalu działa program. Przykładowo, podczas tworzenia skryptu, który ma komunikować się z użytkownikiem, możemy wykorzystać 'tty' do zidentyfikowania terminala i skierowania komunikatów informacyjnych do właściwego miejsca. Dobrą praktyką jest również sprawdzenie, czy polecenie zostało uruchomione w interaktywnym terminalu, aby uniknąć błędów w przypadku, gdy skrypt jest uruchamiany w kontekście nieinteraktywnym, takim jak cron. Właściwe zrozumienie działania polecenia 'tty' wspiera również umiejętność skutecznego zarządzania sesjami terminalowymi, co jest kluczowe w administracji systemów operacyjnych.

Pytanie 15

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. dekad

B. bitów

C. oktetów

D. helów

Odwrotnie do oktetów, niepoprawne odpowiedzi związane z duszami, dekadami czy bitami mylnie interpretują podstawowe pojęcia związane z adresowaniem IP. Dekada odnosi się do okresu dziesięciu lat i nie ma zastosowania w kontekście adresacji sieciowej. Jeśli chodzi o hel, jest to termin chemiczny, który nie wiąże się z informatyką ani sieciami komputerowymi. Bit, jako najmniejsza jednostka danych, ma swoje zastosowanie w różnych kontekstach, jednak nie jest wystarczająco precyzyjny do opisu adresu IP. W przypadku adresów IPv4, każdy z czterech segmentów reprezentowanych w systemie dziesiętnym składa się z 8 bitów, co łącznie daje 32 bity, ale te segmenty określamy jako oktety. Mylne użycie terminologii może prowadzić do poważnych nieporozumień w sieciach komputerowych. Dlatego tak ważne jest, aby przywiązywać wagę do prawidłowego nazewnictwa w branży IT, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF (Internet Engineering Task Force), odpowiedzialnej za standaryzację protokołów internetowych. Wiedza o tym, jak poprawnie klasyfikować i opisywać elementy infrastruktury sieciowej, jest kluczowa dla każdego specjalisty w tej dziedzinie.

Pytanie 16

Program o nazwie dd, którego przykład użycia przedstawiono w systemie Linux, umożliwia

A. stworzenie obrazu nośnika danych

B. utworzenie dowiązania symbolicznego do pliku Linux.iso w katalogu

C. ustawianie konfiguracji interfejsu karty sieciowej

D. zmianę systemu plików z ext3 na ext4

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się podobne do działania programu dd jednak nie są one poprawne w kontekście jego funkcji Program dd nie służy do konwersji systemu plików z ext3 do ext4 co jest procesem wymagającym narzędzi takich jak tune2fs które mogą zmieniać struktury systemów plików na poziomie dzienników i metadanych Nie jest to zadanie do którego używa się dd ponieważ dd kopiuje dane w surowej formie bez interpretacji ich zawartości Podobnie konfigurowanie interfejsu karty sieciowej jest zadaniem narzędzi takich jak ifconfig czy ip dd nie ma żadnych funkcji sieciowych i nie może modyfikować ani konfigurować ustawień sieciowych w systemie Dlatego też użycie dd do takich celów jest nieprawidłowe Również tworzenie dowiązań symbolicznych Linux.iso do katalogu wymaga polecenia ln a nie dd Dowiązania symboliczne to specjalne typy plików które wskazują na inne pliki lub katalogi w systemie plików dd nie oferuje funkcji tworzenia ani zarządzania dowiązaniami Symboliczne dowiązania są używane do organizacji plików i nie mają związku z kopiowaniem danych na niskim poziomie jak to robi dd Zrozumienie ograniczeń i możliwości narzędzi takich jak dd jest kluczowe dla efektywnej administracji systemami operacyjnymi

Pytanie 17

Jaki jest poprawny adres podsieci po odjęciu 4 bitów od części hosta w adresie klasowym 192.168.1.0?

A. 192.168.1.44/28

B. 192.168.1.80/27

C. 192.168.1.88/27

D. 192.168.1.48/28

Adres 192.168.1.48/28 jest prawidłowy, ponieważ pożyczając 4 bity z części hosta, zmieniamy maskę podsieci z domyślnej /24 (255.255.255.0) na /28 (255.255.255.240). Maski /28 pozwalają na utworzenie 16 adresów (2^4), z czego 14 może być przypisanych do urządzeń (1 adres to adres sieci, a 1 to adres rozgłoszeniowy). W przypadku adresu 192.168.1.48/28, adres sieci to 192.168.1.48, a adres rozgłoszeniowy to 192.168.1.63. Praktycznie oznacza to, że dostępne adresy hostów w tej podsieci to od 192.168.1.49 do 192.168.1.62. Zmiana liczby bitów w masce podsieci to standardowa praktyka w inżynierii sieciowej, umożliwiająca lepsze dopasowanie liczby adresów IP do rzeczywistych potrzeb sieci, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania adresacją IP. Dobrą praktyką jest również dokumentacja i planowanie podsieci, aby uniknąć konfliktów i zapewnić optymalizację wykorzystania adresów.

Pytanie 18

Gdy użytkownik systemu Windows nie ma możliwości skorzystania z drukarki, może skorzystać z opcji druku do pliku. Plik utworzony w ten sposób posiada rozszerzenie

A. bin

B. prn

C. csv

D. tar

Wybór odpowiedzi csv, bin lub tar wskazuje na pewne nieporozumienia związane z formatami plików i ich zastosowaniem w kontekście druku w systemie Windows. Plik csv (comma-separated values) jest formatem używanym głównie do przechowywania danych tabelarycznych, które można otworzyć w arkuszach kalkulacyjnych, takich jak Microsoft Excel. To rozszerzenie nie jest związane z procesem drukowania ani z jego symulowaniem. W związku z tym, wybór csv jako odpowiedzi nie jest zgodny z funkcjonalnością opcji druku do pliku. Rozszerzenie bin jest bardziej ogólnym formatem, który odnosi się do plików binarnych i nie jest specyficzne dla drukowania. Pliki te mogą zawierać różne typy danych, ale nie mają bezpośredniego zastosowania w kontekście przenoszenia danych do drukarki. Ostatecznie, tar to format archiwizacji, który jest wykorzystywany do grupowania wielu plików w jeden archiwum, głównie w systemach Unix. Tak więc, wybór tar w kontekście druku do pliku również nie jest prawidłowy, ponieważ ten format nie jest przeznaczony do reprezentacji danych w formacie, który mógłby zostać odczytany przez drukarkę. Warto zwrócić uwagę na to, że zrozumienie odpowiednich formatów plików i ich zastosowań jest kluczowe dla skutecznego korzystania z technologii, zwłaszcza w biurze czy w pracy z dokumentami cyfrowymi.

Pytanie 19

Oprogramowanie, które wymaga zatwierdzenia na wyświetlanie reklam lub zakupu pełnej licencji, aby usunąć reklamy, jest dystrybuowane na licencji

A. Adware

B. GNU GPL

C. Freeware

D. Trial

Adware to rodzaj oprogramowania, które można używać za darmo, ale w zamian użytkownicy muszą znosić reklamy. Zazwyczaj zanim zaczniemy korzystać z takich aplikacji, musimy zgodzić się na to, że reklamy będą się pokazywać, lub wykupić pełną wersję, żeby ich uniknąć. Przykłady adware to różne przeglądarki internetowe, które wyświetlają banery reklamowe albo inne programy, które dołączają reklamy do aplikacji. Z technicznego punktu widzenia, adware może być sposobem na zarabianie na oprogramowaniu, co jest dość powszechne w tej branży. Warto jednak pamiętać, że niektóre formy adware mogą zbierać nasze dane osobowe bez naszej zgody, więc trzeba być ostrożnym. Fajnie jest, gdy twórcy oprogramowania jasno informują, jak wykorzystują nasze dane i dają możliwość rezygnacji z reklam, bo to buduje zaufanie i przejrzystość.

Pytanie 20

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana adresu MAC routera

B. stosowanie szyfrowania WEP

C. zmiana nazwy SSID

D. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

Zmiana adresu MAC rutera, chociaż może wydawać się użytecznym środkiem zabezpieczającym, nie stanowi skutecznej metody ochrony. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do karty sieciowej i zmiana go nie sprawi, że sama sieć stanie się bardziej bezpieczna. Techniki takie jak spoofing pozwalają hakerom na łatwe przechwycenie i podmianę adresów MAC, co umniejsza skuteczność tej metody. Zmiana identyfikatora SSID, który jest nazwą sieci, również nie zapewnia prawdziwej ochrony. Choć ukrycie SSID może zmniejszyć widoczność sieci dla potencjalnych intruzów, nie zapewnia to żadnego szyfrowania ani autoryzacji, co czyni sieć nadal podatną na ataki. Co więcej, zmienić SSID można w prosty sposób, a zaawansowani użytkownicy mogą łatwo go odkryć. Szyfrowanie WEP, pomimo że było kiedyś powszechnie stosowane, jest obecnie uznawane za niebezpieczne. Algorytmy WEP są łatwe do złamania z wykorzystaniem dostępnych narzędzi, co prowadzi do nieautoryzowanego dostępu do sieci. Wszystkie te metody są oparte na błędnym myśleniu, które polega na przekonaniu, że zmiany w konfiguracji mogą zastąpić solidne zabezpieczenia. Skuteczne zabezpieczenie sieci Wi-Fi wymaga zastosowania zaawansowanych standardów szyfrowania, takich jak WPA-PSK, które zapewniają odpowiednią ochronę przed wieloma rodzajami ataków.

Pytanie 21

Dysk twardy IDE wewnętrzny jest zasilany przez połączenie typu

A. ATX

B. PCIe

C. SATA

D. Molex

Złącze SATA jest nowocześniejszym standardem stosowanym w dyskach twardych i napędach optycznych, ale nie jest odpowiednie dla dysków IDE. SATA, który wprowadził bardziej elastyczną architekturę i szybsze transfery danych, wykorzystuje inne złącza zasilające oraz interfejs komunikacyjny. Złącze PCIe jest stosowane głównie do urządzeń takich jak karty graficzne i nie jest zaprojektowane do zasilania dysków twardych, a jego funkcjonalność nie obejmuje połączeń z urządzeniami IDE. Z kolei złącze ATX odnosi się do standardu zasilaczy komputerowych, które mogą zawierać różne wyjścia, jednak ATX nie jest specyficznym złączem do zasilania dysków twardych. Zrozumienie różnic między tymi złączami jest kluczowe, ponieważ każdy standard zasilania ma swoje unikalne zastosowanie i parametry. Często pojawiają się nieporozumienia, gdy użytkownicy mylą złącza stosowane w komputerach, co prowadzi do błędów w konfiguracji sprzętowej. Nieodpowiednie zasilanie dysku twardego może skutkować nieprawidłowym działaniem, uszkodzeniem sprzętu lub utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobierać odpowiednie komponenty zgodnie z ich specyfikacjami.

Pytanie 22

Użytkownicy w sieciach bezprzewodowych mogą być uwierzytelniani zdalnie przy pomocy usługi

A. IMAP

B. RADIUS

C. NNTP

D. HTTPS

No to widzę, że wybrałeś odpowiedzi jak IMAP, HTTPS i NNTP, ale muszę przyznać, że są one nieco mylące w kontekście zdalnego uwierzytelniania w sieciach bezprzewodowych. IMAP to protokół do zarządzania e-mailami, więc nie ma tu mowy o uwierzytelnianiu w sieci. Użycie go w tym przypadku to trochę nietrafione posunięcie, bo nie ma żadnych mechanizmów, które by pomogły w autoryzacji dostępu do sieci. HTTPS z kolei to protokół, który dba o bezpieczne przesyłanie danych w internecie, ale znów nie jest to coś, co służy do uwierzytelniania w sieci lokalnej. Może się wydawać, że jest to jakiś sposób na ochronę, ale w tym kontekście po prostu nie pasuje. NNTP natomiast to protokół do wymiany wiadomości w grupach dyskusyjnych, i to też nie ma nic wspólnego z procesem uwierzytelniania w sieciach. Tutaj błędnie myślisz, myląc funkcje tych protokołów, które tak naprawdę mają różne zadania. Zrozumienie, jak te protokoły działają i do czego służą, jest kluczowe, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 23

Litera S w protokole FTPS odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych poprzez

A. logowanie

B. autoryzację

C. szyfrowanie

D. uwierzytelnianie

Odpowiedzi związane z uwierzytelnianiem, logowaniem oraz autoryzacją nie odnoszą się bezpośrednio do kluczowego aspektu, jakim jest szyfrowanie danych w protokole FTPS. Uwierzytelnianie to proces weryfikacji tożsamości użytkownika lub aplikacji, który ma na celu zapewnienie, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do systemu. Choć jest to ważny krok w procesie zabezpieczania, nie jest to tożsama funkcjonalność z szyfrowaniem, które chroni dane w trakcie ich przesyłania. Logowanie natomiast to mechanizm rejestrowania działań użytkowników w systemie, co również nie jest związane z samym procesem zabezpieczania danych. Autoryzacja odnosi się do przyznawania uprawnień użytkownikom, co jest kolejnym krokiem w procesie zabezpieczania dostępu do zasobów systemowych. W praktyce, wiele osób myli te procesy, co prowadzi do błędnych wniosków na temat bezpieczeństwa przesyłania danych. Aby skutecznie zabezpieczać informacje, należy zrozumieć, że szyfrowanie, uwierzytelnianie, logowanie i autoryzacja są różnymi, ale komplementarnymi elementami ochrony danych. Kluczowe jest, aby nie pomijać szyfrowania jako fundamentu ochrony, na którym można budować pozostałe aspekty bezpieczeństwa.

Pytanie 24

fps (ang. frames per second) odnosi się bezpośrednio do

A. efektywności układów pamięci RAM

B. skuteczności transferu informacji na magistrali systemowej

C. szybkości przesyłania danych do dysku w standardzie SATA

D. płynności wyświetlania dynamicznych obrazów

FPS, czyli frames per second, jest terminem stosowanym do mierzenia liczby klatek wyświetlanych w ciągu jednej sekundy w kontekście ruchomych obrazów, takich jak filmy czy gry komputerowe. Wysoka liczba FPS wpływa bezpośrednio na płynność i jakość wizualną wyświetlanego materiału. Na przykład, w grach komputerowych, osiągnięcie co najmniej 60 FPS jest często uważane za standard, aby zapewnić komfortowe doświadczenie użytkownika, a wartości powyżej 120 FPS mogą znacząco poprawić responsywność gry. W kontekście standardów branżowych, technologie takie jak DirectX i OpenGL optymalizują wyświetlanie klatek, co uwzględnia zarówno hardware, jak i software. Z kolei w filmach, standard 24 FPS jest tradycyjnie stosowany, aby uzyskać efekt kinowy, podczas gdy wyższe wartości, takie jak 48 FPS, są używane w nowoczesnych produkcjach dla uzyskania większej szczegółowości i płynności. Dlatego też, zrozumienie pojęcia FPS jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się produkcją wideo lub projektowaniem gier.

Pytanie 25

Aby podłączyć dysk z interfejsem SAS, konieczne jest użycie kabla przedstawionego na ilustracji

A. Odpowiedź C

B. Odpowiedź D

C. Odpowiedź A

D. Odpowiedź B

Kabel pokazany w opcji A to kabel USB który nie jest odpowiedni do podłączania dysków SAS. USB jest powszechnie stosowany do podłączania urządzeń peryferyjnych takich jak dyski zewnętrzne myszy czy klawiatury ale nie jest zgodny z interfejsem SAS który wymaga wyższej przepustowości i specyficznej architektury komunikacyjnej. Opcja B przedstawia kabel ATA znany również jako PATA lub IDE. Jest to starsza technologia stosowana głównie w starszych komputerach do podłączania dysków twardych i napędów optycznych. Standard ten został jednak w dużym stopniu zastąpiony przez nowsze technologie takie jak SATA i SAS które oferują lepsze parametry wydajnościowe. Kabel zaprezentowany w opcji C to kabel eSATA który jest przeznaczony do podłączania zewnętrznych urządzeń SATA. Chociaż oferuje wyższą przepustowość w porównaniu do USB nadal nie jest zgodny z wymaganiami interfejsu SAS który jest kluczowy w środowiskach serwerowych i centrach danych. Błędne wybranie któregoś z tych kabli wynika z niezrozumienia specyficznych wymagań i zastosowań technologicznych które różnią się w zależności od standardu. SAS jest nowoczesnym rozwiązaniem zapewniającym niezawodne i szybkie połączenie oraz wsparcie dla zaawansowanych funkcji zarządzania danymi co czyni go niezbędnym w profesjonalnych zastosowaniach IT. Warto zatem być świadomym różnic między różnorodnymi technologiami aby uniknąć błędów w doborze odpowiednich komponentów sprzętowych.

Pytanie 26

Aby zrealizować alternatywę logiczną z negacją, konieczne jest zastosowanie funktora

A. NOR

B. OR

C. EX-OR

D. NAND

Wybór innych operatorów logicznych, takich jak EX-OR, NAND lub OR, jest nieprawidłowy w kontekście realizacji alternatywy logicznej z negacją. EX-OR, znane również jako operator ekskluzywnej alternatywy, zwraca wartość prawdziwą tylko wtedy, gdy dokładnie jeden z jego argumentów jest prawdziwy. To oznacza, że nie realizuje pełnej alternatywy w połączeniu z negacją, ponieważ nie uwzględnia sytuacji, w której oba argumenty są fałszywe. Operator NAND, z drugiej strony, jest negacją koniunkcji, co oznacza, że zwraca wartość fałszywą tylko wtedy, gdy oba argumenty są prawdziwe. Choć NAND jest bardzo przydatny w praktyce, nie spełnia wymagań dotyczących realizacji alternatywy z negacją. Operator OR zwraca wartość prawdziwą, gdy przynajmniej jeden z argumentów jest prawdziwy, jednak nie zapewnia negacji w sposób, który umożliwiałby realizację wyrażenia NOR. Uzycie bramek NAND i OR może prowadzić do nieporozumień w kontekście projektowania układów cyfrowych, ponieważ mogą one nie oddać zamierzonego zachowania w sytuacjach, gdzie wymagane jest zarówno łączenie wartości, jak i ich negacja. Umiejętność rozróżnienia tych operatorów oraz zrozumienie ich zastosowania jest niezbędne, aby unikać błędów w projektach elektronicznych oraz w logice cyfrowej.

Pytanie 27

Aby skopiować folder c:\test wraz ze wszystkimi podfolderami na przenośny dysk f:\ w systemie Windows 7, jakie polecenie należy zastosować?

A. xcopy f:\test c:\test /E

B. copy c:\test f:\test /E

C. xcopy c:\test f:\test /E

D. copy f:\test c:\test /E

W przypadku odpowiedzi 'copy c:\test f:\test /E', należy zauważyć, że polecenie 'copy' nie obsługuje kopiowania katalogów z ich zawartością. Narzędzie to jest przeznaczone do kopiowania pojedynczych plików, a próba użycia go do kopiowania folderów z podkatalogami zakończy się błędem. Użytkownicy często mylą funkcjonalności 'copy' i 'xcopy', co prowadzi do nieporozumień. W przypadku opcji 'copy f:\test c:\test /E', zamiana miejscami źródła i celu prowadzi do niepoprawnego rozumienia, że kopiujemy z nośnika na lokalny dysk, co jest w tym kontekście zupełnie niewłaściwe. Odpowiedzi takie jak 'xcopy f:\test c:\test /E' również nie są adekwatne, ponieważ odwracają kierunek kopiowania, co jest sprzeczne z zamierzonym celem skopiowania danych na dysk przenośny. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda opcja kopiowania danych w systemie Windows będzie działać analogicznie, co nie jest prawdą. Zrozumienie różnic w funkcjonalności i zastosowaniu odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla efektywnej pracy z systemem operacyjnym, szczególnie w kontekście zarządzania danymi i użycia odpowiednich poleceń dla zadawanych czynności.

Pytanie 28

Wskaż rysunek ilustrujący symbol używany do oznaczania portu równoległego LPT?

A. rys. B

B. rys. C

C. rys. D

D. rys. A

Wskaźnik A przedstawia symbol USB który jest nowoczesnym interfejsem komunikacyjnym stosowanym w większości współczesnych urządzeń do transmisji danych i zasilania. W przeciwieństwie do portu LPT USB oferuje znacznie wyższą przepustowość, wsparcie dla hot-swappingu oraz uniwersalność. Symbol B z kolei ilustruje złącze audio powszechnie używane w urządzeniach dźwiękowych takich jak słuchawki czy głośniki. Złącza te nie są powiązane z komunikacją równoległą ani przesyłem danych typowym dla portów LPT. Natomiast C symbolizuje złącze FireWire, które jest interfejsem komunikacyjnym opracowanym przez Apple do szybkiego przesyłu danych głównie w urządzeniach multimedialnych. FireWire choć szybkie i wydajne zastąpiło porty równoległe w kontekście przesyłu dużych plików multimedialnych ale nie było używane w kontekście tradycyjnej komunikacji z drukarkami tak jak porty LPT. Błędne wybory mogą wynikać z mylenia nowoczesnych technologii z tradycyjnymi standardami. Rozpoznawanie odpowiednich symboli portów i ich kontekstu zastosowania jest kluczowe w zrozumieniu historycznego i technicznego rozwoju interfejsów komputerowych co pomaga w efektywnym rozwiązywaniu problemów sprzętowych.

Pytanie 29

Powszechnie stosowana forma oprogramowania, która funkcjonuje na zasadzie "najpierw wypróbuj, a potem kup", to

A. Freeware

B. OEM

C. Software

D. Shareware

Wybór jakiejkolwiek z pozostałych opcji prowadzi do mylnych wniosków o charakterze dystrybucji oprogramowania. Odpowiedź "Software" jest zbyt ogólna, ponieważ odnosi się do wszelkiego rodzaju programów komputerowych, niezależnie od ich modelu licencjonowania. Nie precyzuje, czy dane oprogramowanie jest dostępne na zasadzie próbnej, czy wymaga zakupu, co wprowadza w błąd. "OEM" (Original Equipment Manufacturer) to model, w którym oprogramowanie jest dostarczane z nowymi urządzeniami, zazwyczaj w niższej cenie, ale nie pozwala na próbne korzystanie przed zakupem. Oprogramowanie OEM jest ograniczone w zakresie przenoszenia licencji na inne urządzenia, co czyni go innym od shareware. Z kolei "Freeware" odnosi się do programów, które są dostępne bezpłatnie i bez ograniczeń, co nie zgadza się z zasadą „najpierw wypróbuj, a potem kup”. Freeware nie wymaga żadnych opłat, a jego użytkownicy mogą korzystać z pełnej wersji bez konieczności zakupu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to zbytnie uproszczenie pojęcia dystrybucji oprogramowania oraz brak zrozumienia różnic między różnymi modelami licencjonowania. W obliczu różnorodności opcji, kluczowe jest zrozumienie, że każdy model ma swoje specyfikacje i zastosowania, co wpływa na wybór odpowiedniego oprogramowania w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 30

Narzędzie pokazane na ilustracji służy do

A. zaciskania wtyków RJ45

B. weryfikacji poprawności połączenia

C. ściągania izolacji z kabla

D. instalacji przewodów w złączach LSA

Narzędzie przedstawione na rysunku to tzw. punch down tool, które jest niezbędnym wyposażeniem każdego technika zajmującego się instalacjami telekomunikacyjnymi i sieciowymi. Służy ono do montażu przewodów w złączach typu LSA, które są standardem w gniazdach sieciowych i panelach krosowych. Złącza LSA, nazywane również złączami IDC (Insulation Displacement Connector), umożliwiają szybkie i pewne połączenie przewodów bez konieczności zdejmowania izolacji. Punch down tool umożliwia wciśnięcie przewodu w złącze, zapewniając trwały i niezawodny kontakt. Narzędzie to jest wyposażone w ostrze, które automatycznie przycina nadmiar przewodu, co minimalizuje ryzyko zwarć i zapewnia estetykę instalacji. Zastosowanie punch down tool jest zgodne ze standardami telekomunikacji, takimi jak TIA/EIA-568, które określają zasady poprawnej instalacji kabli i urządzeń sieciowych. Dzięki temu narzędziu można szybko skalibrować i zoptymalizować działanie sieci, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT, gdzie niezawodność połączeń jest priorytetem. Stosowanie punch down tool jest zalecane szczególnie w miejscach o dużym natężeniu ruchu sieciowego, gdzie jakość połączeń ma bezpośredni wpływ na wydajność całego systemu.

Pytanie 31

Kabel typu skrętka, w którym każda para żył jest umieszczona w oddzielnym ekranie z folii, a wszystkie przewody znajdują się w jednym ekranie, ma oznaczenie

A. S/UTP

B. F/FTP

C. F/UTP

D. S/FTP

Wybór odpowiedzi S/UTP, F/UTP oraz S/FTP wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kabli sieciowych. Oznaczenie S/UTP odnosi się do kabli, w których wszystkie przewody są skręcone w pary, ale nie mają dodatkowego ekranu. Takie kable są bardziej podatne na zakłócenia, co czyni je mniej odpowiednimi dla zastosowań w środowiskach o dużym zakłóceniu elektromagnetycznym. Z drugiej strony, F/UTP oznacza kabel, w którym pary przewodów są nieekranowane, ale ogólny ekran chroni przed zakłóceniami zewnętrznymi. Podobnie jak w przypadku S/UTP, nie zapewnia to wystarczającej ochrony w trudnych warunkach. Ostatnie oznaczenie S/FTP odnosi się do kabli, w których każda para przewodów jest ekranowana, ale nie ma zewnętrznego ekranu. Choć takie rozwiązanie poprawia odporność na crosstalk, nie spełnia wymagań dotyczących pełnej ekranowania, które jest konieczne w niektórych zastosowaniach. Stąd, wybierając między tymi opcjami, można dojść do błędnych wniosków, nie rozumiejąc dostatecznie różnicy w poziomie ochrony i zastosowaniu każdego z typów kabli. Świadomość tych różnic jest kluczowa dla skutecznego projektowania i wdrażania sieci komputerowych.

Pytanie 32

Jakie oprogramowanie służy do sprawdzania sterowników w systemie Windows?

A. debug

B. replace

C. verifier

D. sfc

Wybrane odpowiedzi sfc, debug oraz replace nie odnoszą się do kwestii weryfikacji sterowników w systemie Windows. Sfc, czyli System File Checker, jest narzędziem, które monitoruje integralność plików systemowych i naprawia uszkodzone lub brakujące pliki, co ma na celu zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa samego systemu, a nie konkretnego monitorowania i analizowania sterowników. Debug, z kolei, to narzędzie do analizy i debugowania programów, które jest stosowane głównie przez programistów do diagnostyki kodu, a nie do weryfikacji działania sterowników systemowych. Natomiast replace to polecenie używane w kontekście zamiany plików, które również nie jest związane z testowaniem i analizą sterowników. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych narzędzi systemowych i ich funkcji, co prowadzi do wyciągania błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi pełni specyficzną rolę, a ich zastosowanie musi być zgodne z określonymi potrzebami diagnostycznymi systemu. W kontekście analizy sterowników, Driver Verifier jest jedynym odpowiednim narzędziem, które dostarcza informacji niezbędnych do rozwiązania problemów związanych z ich działaniem.

Pytanie 33

Podczas konserwacji i czyszczenia drukarki laserowej, która jest odłączona od zasilania, pracownik serwisu komputerowego może zastosować jako środek ochrony indywidualnej

A. komputerowy odkurzacz ręczny

B. ściereczkę do usuwania zanieczyszczeń

C. element kotwiczący

D. rękawiczki ochronne

Rękawiczki ochronne są kluczowym elementem środków ochrony indywidualnej podczas pracy z urządzeniami elektronicznymi, takimi jak drukarki laserowe. Ich stosowanie nie tylko zapewnia ochronę przed kontaktem z zabrudzeniami, takimi jak pył tonera, ale również minimalizuje ryzyko uszkodzeń delikatnych komponentów sprzętu. Podczas konserwacji, serwisant powinien nosić rękawiczki, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogą wpływać na jakość druku oraz funkcjonalność urządzenia. Oprócz tego, rękawiczki chronią skórę przed potencjalnymi substancjami chemicznymi, które mogą być obecne w materiałach eksploatacyjnych lub czyszczących. Przykłady dobrych praktyk w tej dziedzinie to korzystanie z rękawiczek lateksowych lub nitrylowych, które są odporne na substancje chemiczne oraz oferują dobrą chwytność, co jest istotne podczas manipulacji drobnymi częściami. Pamiętaj, że każdy serwisant powinien przestrzegać procedur BHP oraz standardów ISO dotyczących bezpieczeństwa w miejscu pracy, co obejmuje odpowiednie stosowanie środków ochrony osobistej.

Pytanie 34

Wskaż ilustrację przedstawiającą kondensator stały?

A. D

B. A

C. B

D. C

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, należy najpierw rozpoznać przedstawione komponenty elektroniczne. Element oznaczony literą A to transformator, kluczowy komponent w elektryce, ale jego funkcją jest zmiana poziomów napięcia w obwodach AC, a nie magazynowanie energii jak kondensator. Transformator działa poprzez indukcję elektromagnetyczną, co jest zupełnie innym procesem niż te zachodzące w kondensatorach. Z kolei element B to rezystor, którego podstawową funkcją jest ograniczanie przepływu prądu oraz dzielenie napięcia w obwodach. Rezystory pracują na zasadzie oporu elektrycznego i nie posiadają zdolności magazynowania energii. Ponadto, ich konstrukcja i zastosowanie są diametralnie różne od kondensatorów, które przechowują ładunek elektryczny. Element C natomiast to mostek prostowniczy, który konwertuje prąd zmienny na prąd stały. Mostki prostownicze są szeroko stosowane w zasilaczach, ale nie pełnią żadnej roli związanej z magazynowaniem energii jak kondensatory. Typowym błędem przy rozpoznawaniu komponentów jest pomylenie ich funkcjonalności oraz zastosowania w obwodach elektronicznych. Zrozumienie różnic w działaniu i konstrukcji tych elementów jest kluczowe do prawidłowego ich identyfikowania i zastosowania w odpowiednich aplikacjach. Każdy z tych komponentów ma unikalne cechy i przeznaczenie, które są zgodne z określonymi standardami przemysłowymi, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w projektowaniu urządzeń elektronicznych.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli dotyczącej specyfikacji płyty głównej, wskaż maksymalną liczbę kart rozszerzeń, które można zainstalować w magistrali Peripheral Component Interconnect.

A. 2

B. 1

C. 3

D. 5

Wybór liczby 1, 2, 3 lub 4 jako maksymalnej liczby kart rozszerzeń do magistrali PCI jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, prezentowana specyfikacja płyty głównej wyraźnie wskazuje na to, że dostępnych jest 5 slotów PCI, co oznacza, że te odpowiedzi nie uwzględniają pełnego potencjału płyty. W praktyce, mylenie liczby slotów z ich funkcjonalnością może prowadzić do nieporozumień w zakresie możliwości rozbudowy systemu. Typowym błędem jest także założenie, że nie wszystkie sloty są dostępne lub że niektóre z nich mogą być zablokowane z powodu innych komponentów. Takie myślenie jest niepoprawne, ponieważ użytkownicy mają możliwość instalacji różnych kart rozszerzeń w każdym z dostępnych slotów, o ile nie kolidują one ze sobą pod względem fizycznym i nie wymuszają ograniczeń zasilania. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych płyt głównych, które mogą być kompatybilne ze starszymi standardami, wciąż oferuje pełną funkcjonalność slotów PCI, co stanowi dużą zaletę dla użytkowników zamierzających korzystać z starszych komponentów. Aby skutecznie wykorzystać możliwości swojego systemu, użytkownik powinien dokładnie analizować specyfikacje sprzętowe i znać różnice między różnymi rodzajami slotów oraz ich zastosowaniami w praktyce.

Pytanie 36

Protokół, który konwertuje nazwy domen na adresy IP, to

A. ICMP (Internet Control Message Protocol)

B. DNS (Domain Name System)

C. ARP (Address Resolution Protocol)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

ARP, ICMP i DHCP to ważne protokoły w infrastrukturze sieciowej, jednak nie wykonują one funkcji tłumaczenia nazw domenowych na adresy IP. Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest odpowiedzialny za mapowanie adresów IP na adresy MAC w sieciach lokalnych. Użytkownicy mogą mylić ARP z DNS, ponieważ oba protokoły są używane w procesie komunikacji sieciowej, lecz pełnią różne role. ICMP (Internet Control Message Protocol) służy do przesyłania komunikatów kontrolnych i diagnostycznych, takich jak ping, ale nie zajmuje się tłumaczeniem nazw. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) natomiast jest odpowiedzialny za automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, co również nie ma związku z funkcją rozwiązywania nazw. Typowym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych protokołów, co może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu siecią. Ważne jest zrozumienie, że każdy protokół ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do problemów z wydajnością i bezpieczeństwem sieci. W kontekście zarządzania infrastrukturą sieciową, kluczowe jest nie tylko zrozumienie podstawowych funkcji protokołów, ale także umiejętność ich prawidłowej konfiguracji i wykorzystywania zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 37

Jakie protokoły są używane w komunikacji między hostem a serwerem WWW po wpisaniu URL w przeglądarkę internetową hosta?

A. FTP, UDP, IP

B. HTTP, TCP, IP

C. HTTP, ICMP, IP

D. HTTP, UDP, IP

Odpowiedź HTTP, TCP, IP jest prawidłowa, ponieważ te protokoły są kluczowymi elementami komunikacji między hostem a serwerem WWW. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to protokół aplikacji, który definiuje zasady przesyłania danych przez sieć. Umożliwia on przeglądarkom internetowym żądanie zasobów z serwerów WWW, takich jak strony internetowe, obrazy czy pliki. TCP (Transmission Control Protocol) działa na poziomie transportowym, zapewniając niezawodną komunikację poprzez segmentację danych, kontrolę przepływu oraz zapewnienie, że wszystkie pakiety dotrą do miejsca przeznaczenia w odpowiedniej kolejności. IP (Internet Protocol) to protokół sieciowy odpowiedzialny za adresowanie i przesyłanie pakietów w sieci. W praktyce, gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarce, przeglądarka wysyła żądanie HTTP do serwera, wykorzystując TCP do zarządzania sesją komunikacyjną, a IP do przesyłania danych przez różne sieci. Zrozumienie tych protokołów jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w obszarze technologii internetowych, ponieważ ich efektywne wykorzystanie jest podstawą działania aplikacji webowych oraz usług internetowych.

Pytanie 38

Wskaż ilustrację obrazującą typowy materiał eksploatacyjny używany w drukarkach żelowych?

A. B

B. A

C. C

D. D

Rysunek A przedstawia wkłady atramentowe używane w tradycyjnych drukarkach atramentowych. Drukarki te wykorzystują płynny atrament, który jest mniej lepki niż atrament żelowy, co może prowadzić do rozmazywania się wydruków, szczególnie na papierze o gorszej jakości. Choć atramentowe drukarki są popularne, szczególnie w zastosowaniach domowych, nie oferują one tych samych korzyści, co drukarki żelowe, szczególnie w kontekście szybkości schnięcia i trwałości wydruków. Rysunek B przedstawia taśmę barwiącą, która jest używana w drukarkach igłowych. Technologia ta, choć nadal wykorzystywana w niektórych specjalistycznych zastosowaniach, takich jak drukowanie faktur czy etykiet, nie ma zastosowania w kontekście drukarek żelowych. Drukarki igłowe operują mechanizmem uderzeniowym, który nie jest związany z nowoczesną technologią żelowego atramentu. Rysunek D natomiast pokazuje filament do drukarek 3D, które używają technologii druku addytywnego, polegającej na nakładaniu warstw materiału do tworzenia trójwymiarowych obiektów. Filamenty te, najczęściej wykonane z polimerów takich jak PLA czy ABS, nie mają związku z drukiem dokumentów w technologii żelowej. Często błędnym założeniem jest, że wszystkie materiały eksploatacyjne mają podobne zastosowanie, jednak różne technologie drukowania wymagają specyficznych materiałów, co jest kluczowe dla ich efektywności i jakości wydruków. Wybór niewłaściwego materiału eksploatacyjnego może prowadzić do nieoptymalnej pracy urządzenia i obniżenia jakości wydruków, dlatego istotne jest, by rozumieć specyfikę i zastosowanie każdej z technologii drukowania.

Pytanie 39

Na ilustracji ukazano port

A. HDMI

B. DisplayPort

C. DVI

D. SATA

HDMI to popularny cyfrowy interfejs używany głównie w sprzęcie konsumenckim, takim jak telewizory i odtwarzacze multimedialne. Jest powszechnie stosowany do przesyłania zarówno sygnału wideo, jak i audio, często umożliwiając również obsługę technologii takich jak 4K czy HDR. Jednak różni się on konstrukcją złącza od DisplayPort, który ma charakterystyczny kształt klina i mechanizm blokady. SATA to technologia używana do podłączania urządzeń pamięci masowej, takich jak dyski twarde i SSD, do płyty głównej komputera, co czyni ją nieodpowiednią do przesyłania sygnału wideo. DVI, choć również cyfrowy interfejs wideo, ma zupełnie inny kształt i jest mniej elastyczny w porównaniu do HDMI czy DisplayPort, nie obsługując np. sygnału audio. Typowe błędy przy identyfikacji złączy wynikają z niewłaściwego rozróżnienia ich kształtów oraz funkcji. Często myli się HDMI z DisplayPort ze względu na ich podobne zastosowania w przesyłaniu wysokiej jakości obrazu, jednak różnią się one istotnie konstrukcją i możliwościami, takimi jak obsługa wyższych rozdzielczości i elastyczność w zastosowaniach profesjonalnych. Wybierając odpowiednie złącze warto zwrócić uwagę na specyfikacje techniczne urządzeń, do których są podłączane, oraz ich planowane zastosowanie, aby uniknąć problemów z kompatybilnością czy jakością przesyłanego sygnału. Ważne jest również, aby stosować odpowiednie kable i przejściówki zgodne z wymaganiami poszczególnych standardów, co zapewni optymalne działanie sprzętu.

Pytanie 40

Zestaw komputerowy przedstawiony powyżej jest niewłaściwy. Jaki komponent nie został wymieniony w tabeli, a jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania zestawu i powinien zostać dołączony?

A. Wentylator procesora.

B. Pamięć RAM.

C. Zasilacz.

D. Karta graficzna.

Pojęcie zasilacza odnosi się do komponentu, który dostarcza energię elektryczną do wszystkich podzespołów komputera. Choć istotny, zasilacz nie jest elementem, który bezpośrednio wpływa na działanie procesora, dlatego nie można go uznać za najważniejszy brak w zestawie. Pamięć RAM jest kluczowa dla wydajności systemu, ale jej obecność w zestawie nie jest wymagana do uruchomienia maszyny, ponieważ procesor potrafi wystartować nawet bez RAM na poziomie podstawowym. Karta graficzna może być niezbędna w przypadku gier lub aplikacji graficznych, ale sama płyta główna z zintegrowanym układem graficznym wystarczy do podstawowego działania komputera. To podstawowe zrozumienie hierarchii komponentów komputerowych jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się budową lub modernizacją zestawu komputerowego. W przypadku, gdy system nie dysponuje odpowiednim chłodzeniem procesora, nie tylko wydajność, ale także całkowita funkcjonalność komputera mogą być zagrożone, prowadząc do nieprawidłowego działania i potencjalnych uszkodzeń podzespołów. Dlatego istotne jest, aby przy budowie zestawu komputerowego uwzględnić wszystkie kluczowe komponenty, w tym wentylację, co jest standardem w branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej