Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 19:31
Data zakończenia: 15 maja 2025 20:03

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie w systemie Linux przyzna możliwość zapisu dla wszystkich obiektów w /usr/share dla wszystkich użytkowników, nie modyfikując innych uprawnień?

A. chmod -R a+w /usr/share

B. chmod -R o+r /usr/share

C. chmod ugo+rw /usr/share

D. chmod a-w /usr/share

Wybór polecenia 'chmod a-w /usr/share' jest błędny, ponieważ nie nadaje ono uprawnień do pisania, lecz je odbiera. Flaga 'a-w' oznacza usunięcie uprawnienia do pisania dla wszystkich użytkowników, co jest sprzeczne z celem pytania, jakim jest przyznanie tych uprawnień. Z kolei 'chmod ugo+rw /usr/share' dodaje uprawnienia do czytania i pisania dla właściciela, grupy oraz innych użytkowników, jednak nie jest to zgodne z wymaganiem, aby zmiany dotyczyły tylko uprawnień do pisania. Innym nieprawidłowym podejściem jest 'chmod -R o+r /usr/share', które dodaje jedynie uprawnienia do odczytu dla innych użytkowników, co nie spełnia założenia dotyczącego przyznania uprawnień do pisania. Użytkownicy często mylą różne flagi polecenia 'chmod' i nie rozumieją, że każdy z parametrów wpływa na konkretne aspekty uprawnień. Często dochodzi do nieporozumień związanych z tym, jakie uprawnienia są rzeczywiście potrzebne w danej sytuacji, przez co nieprzemyślane działania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naruszenie bezpieczeństwa systemu lub utrata dostępu do istotnych zasobów. Zrozumienie struktury uprawnień w systemie Linux oraz ich konsekwencji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dostępem do plików i katalogów.

Pytanie 2

Co oznacza dziedziczenie uprawnień?

A. przekazanie uprawnień z obiektu podrzędnego do obiektu nadrzędnego

B. przeprowadzanie transferu uprawnień pomiędzy użytkownikami

C. przyznawanie uprawnień użytkownikowi przez admina

D. przeniesieniu uprawnień z obiektu nadrzędnego na obiekt podrzędny

W analizie koncepcji dziedziczenia uprawnień pojawiają się różne błędne interpretacje, które mogą prowadzić do mylnych wniosków. Nadawanie uprawnień użytkownikowi przez administratora nie jest formą dziedziczenia, ale bezpośrednim przypisaniem ról lub uprawnień, które nie mają związku z hierarchią obiektów. W praktyce, administratorzy zarządzają kontami użytkowników i przypisują im dostęp w oparciu o konkretne potrzeby, co nie implicite wiąże się z dziedziczeniem. Kolejnym nieporozumieniem jest pomysł przenoszenia uprawnień z obiektu podrzędnego na obiekt nadrzędny. W rzeczywistości, obiekty podrzędne mogą jedynie dziedziczyć uprawnienia, ale nie mogą ich przekazywać z powrotem na wyższy poziom. Przekazywanie uprawnień jednego użytkownika drugiemu również nie jest częścią procesu dziedziczenia; jest to bardziej proces transferu ról, który może być zrealizowany poprzez edytowanie ustawień konta użytkownika, a nie dziedziczenie w sensie hierarchicznym. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z niepełnego zrozumienia, jak funkcjonują systemy uprawnień oraz jak struktura obiektów wpływa na zarządzanie dostępem. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że dziedziczenie jest procesem automatycznym, który opiera się na hierarchii, a nie na bezpośrednich interakcjach między użytkownikami.

Pytanie 3

Na ilustracji ukazano narzędzie systemowe w Windows 7, które jest używane do

A. naprawiania problemów z systemem

B. konfiguracji preferencji użytkownika

C. przeprowadzania migracji systemu

D. tworzenia kopii zapasowych systemu

Ten rysunek, który widzisz, to część panelu sterowania Windows 7, a dokładniej sekcja Wygląd i personalizacja. Zajmuje się ona ustawieniami, które mają wpływ na to, jak wygląda nasz system. Możesz dzięki temu zmieniać różne rzeczy, jak kolory okien czy dźwięki. Gdy zmieniasz tło pulpitu, to naprawdę nadajesz swojemu miejscu pracy osobisty charakter – każdy lubi mieć coś, co mu się podoba. Poza tym, ta sekcja pozwala też dostosować rozdzielczość ekranu, co jest ważne, żeby dobrze widzieć, a przy okazji chronić wzrok. Takie opcje są super przydatne, zwłaszcza w pracy, bo kiedy system jest zgodny z naszymi oczekiwaniami, to praca idzie lepiej. Windows, przez te różne funkcje, daje nam sporą kontrolę nad tym, jak wygląda interfejs, co w dzisiejszych czasach jest naprawdę ważne.

Pytanie 4

Sieci lokalne o architekturze klient-serwer są definiowane przez to, że

A. żaden komputer nie ma dominującej roli wobec innych

B. wszystkie komputery klienckie mają możliwość korzystania z zasobów innych komputerów

C. wszystkie komputery w sieci są sobie równe

D. istnieje jeden dedykowany komputer, który udostępnia swoje zasoby w sieci

W architekturze sieci lokalnych istnieją różne modele organizacyjne, a jednomyślne traktowanie wszystkich komputerów jako równoprawnych nie jest adekwatne do opisu struktury klient-serwer. W modelu peer-to-peer, który jest alternatywą dla architektury klient-serwer, każdy komputer pełni zarówno rolę klienta, jak i serwera, co prowadzi do sytuacji, w której żaden z komputerów nie ma nadrzędnej pozycji. To podejście może być odpowiednie w małych i prostych sieciach, jednak nie sprawdza się w bardziej złożonych środowiskach, gdzie hierarchia i kontrola dostępu są kluczowe. Użytkownicy często mylą te dwa modele, co prowadzi do błędnego przekonania, że każda sieć oparta na współpracy pomiędzy komputerami jest siecią typu klient-serwer. Dodatkowo, stwierdzenie o ogólnym dostępie klientów do zasobów innych komputerów w sieci nie odnosi się do modelu klient-serwer, ponieważ w tym przypadku dostęp do zasobów jest ściśle regulowany przez serwer. Oznacza to, że klienci nie mają swobodnego dostępu do wszystkich zasobów, co jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i integralności danych w sieci. Również rozważając kwestie wydajności, architektura klient-serwer jest zaprojektowana tak, aby centralizować zarządzanie i optymalizować wykorzystanie zasobów, co nie jest charakterystyczne dla sieci peer-to-peer, gdzie każdy komputer jest równorzędny i może prowadzić do większego rozproszenia obciążenia. Tego rodzaju nieporozumienia mogą skutkować niewłaściwym projektowaniem i zarządzaniem sieciami, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do problemów z wydajnością i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 5

Ile portów USB może być dostępnych w komputerze wyposażonym w tę płytę główną, jeśli nie używa się huba USB ani dodatkowych kart?

A. 4 porty

B. 12 portów

C. 5 portów

D. 3 porty

Niepoprawne zrozumienie liczby dostępnych portów USB wynika często z niepełnej analizy specyfikacji płyty głównej. Płyty główne są projektowane z myślą o różnorodnych zastosowaniach, co często oznacza, że posiadają więcej złącz niż te widoczne na pierwszy rzut oka. W przypadku omawianej płyty należy wziąć pod uwagę zarówno porty dostępne bezpośrednio na tylnym panelu, jak i te, które można podłączyć wewnętrznie na płycie. Na przykład cztery porty USB 2.0 i dwa porty USB 3.0 na panelu tylnym to tylko część dostępnych opcji. Dodatkowe złącza na płycie pozwalają na podłączenie kolejnych urządzeń, co często jest pomijane. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z ograniczonego zrozumienia możliwości rozbudowy systemu komputerowego. Warto także zwrócić uwagę na różnice między portami USB 2.0 a USB 3.0, które różnią się szybkością przesyłu danych i mogą wpływać na decyzje projektowe i użytkowe systemu. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla optymalizacji pracy komputera i pełnego wykorzystania dostępnych technologii. Prawidłowa analiza wymaga także uwzględnienia przyszłych potrzeb użytkownika oraz ewentualnej rozbudowy systemu, co może wpłynąć na decyzje dotyczące liczby wykorzystywanych portów.

Pytanie 6

W systemie Linux do obserwacji aktywnych procesów wykorzystuje się polecenie

A. free

B. watch

C. ps

D. df

Polecenie 'ps' (process status) jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Unix i Linux, używanym do monitorowania bieżących procesów. Dzięki niemu można uzyskać szczegółowy wgląd w działające aplikacje, ich identyfikatory procesów (PID), status oraz zużycie zasobów. Typowe zastosowanie polecenia 'ps' obejmuje analizy wydajności systemu, diagnozowanie problemów oraz zarządzanie procesami. Na przykład, używając polecenia 'ps aux', użytkownik może zobaczyć wszelkie uruchomione procesy, ich właścicieli oraz wykorzystanie CPU i pamięci. To narzędzie jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają monitorowanie stanu systemu w celu optymalizacji jego działania. Rekomendowane jest również łączenie 'ps' z innymi poleceniami, na przykład 'grep', aby filtrować interesujące nas procesy, co zdecydowanie zwiększa efektywność zarządzania systemem.

Pytanie 7

Komunikat "BIOS checksum error" pojawiający się podczas uruchamiania komputera zazwyczaj wskazuje na

A. Uszkodzoną lub rozładowaną baterię na płycie głównej

B. Brak nośnika z systemem operacyjnym

C. Błąd w pamięci RAM

D. Uszkodzony wentylator CPU

Błąd "BIOS checksum error" może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście jego przyczyn. Wiele osób może mylnie sądzić, że problem z wentylatorem procesora jest przyczyną tego komunikatu. Chociaż wentylatory odgrywają istotną rolę w chłodzeniu podzespołów, ich uszkodzenie nie ma bezpośredniego wpływu na pamięć BIOS. Wentylatory mogą powodować przegrzewanie się komponentów, ale nie wpływają na sumę kontrolną BIOS. Kolejnym błędnym przekonaniem jest przypisywanie błędu pamięci operacyjnej, co również jest mylące. Choć pamięć RAM jest kluczowym elementem w działaniu systemu, problemy z jej funkcjonowaniem objawiają się w inny sposób, często w postaci błędów podczas ładowania systemu operacyjnego, a nie przez komunikaty BIOS. Użytkownicy mogą także pomylić błędne wskazanie braku nośnika z systemem operacyjnym z błędem BIOS, podczas gdy ten ostatni dotyczy specyficznych problemów z konfiguracją BIOS, a nie z samym systemem operacyjnym. Kluczowym błędem myślowym jest zatem łączenie różnych problemów sprzętowych, które mają różne przyczyny, co prowadzi do nieefektywnej diagnozy i nieprawidłowych działań naprawczych. Właściwe zrozumienie i odróżnienie tych problemów jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów w systemach komputerowych.

Pytanie 8

Aby podłączyć kasę fiskalną z interfejsem DB-9M do komputera stacjonarnego, należy użyć przewodu

A. DB-9F/F

B. DB-9M/F

C. DB-9F/M

D. DB-9M/M

Wybór niepoprawnego przewodu, takiego jak DB-9M/F, DB-9F/M czy DB-9M/M, oparty jest na nieprawidłowym zrozumieniu specyfikacji złącz i ich odpowiedniości do urządzeń. Przewód DB-9M/F, mający jedno męskie i jedno żeńskie złącze, nie będzie odpowiedni do połączenia kasy fiskalnej z portem szeregowego komputera, ponieważ nie pasuje on do złącza DB-9M w kasie. Z kolej, przewody DB-9F/M i DB-9M/M, składające się z żeńskiego i męskiego złącza lub dwóch męskich złącz, również nie zrealizują prawidłowego połączenia, co w praktyce prowadzi do problemów z komunikacją między urządzeniami. Typowym błędem jest mylenie rodzajów złącz i ich zastosowań, co może wynikać z niepełnej wiedzy na temat standardów komunikacji szeregowej. Złącza DB-9M są powszechnie wykorzystywane w różnych urządzeniach, ale zawsze muszą być łączone z odpowiednimi portami, aby zapewnić prawidłowe przesyłanie danych. W branży IT i automatyce, dobór właściwych przewodów jest kluczowy dla zapewnienia prawidłowych połączeń i minimalizacji ryzyka awarii sprzętu. Zrozumienie różnicy między męskimi a żeńskimi złączami, a także zastosowania poszczególnych przewodów, jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się instalacją oraz konserwacją systemów komunikacyjnych.

Pytanie 9

Narzędzie w systemie Windows umożliwiające monitorowanie prób logowania do systemu to dziennik

A. zabezpieczeń

B. aplikacji

C. Setup

D. System

Odpowiedź "zabezpieczeń" jest poprawna, ponieważ to właśnie dziennik zabezpieczeń w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z bezpieczeństwem, w tym próby logowania. Dziennik ten zawiera informacje o skutecznych i nieudanych próbach logowania, co jest kluczowe dla monitorowania i analizy incydentów związanych z bezpieczeństwem. Administratorzy systemów mogą korzystać z tego dziennika do identyfikacji podejrzanych działań, takich jak wielokrotne nieudane próby logowania, które mogą wskazywać na próby włamania. Aby uzyskać dostęp do dziennika zabezpieczeń, można użyć narzędzia 'Podgląd zdarzeń', które pozwala na przeszukiwanie, filtrowanie i analizowanie zarejestrowanych zdarzeń. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie tego dziennika, co w połączeniu z innymi metodami zabezpieczeń, takimi jak stosowanie silnych haseł i autoryzacji wieloskładnikowej, może znacząco zwiększyć poziom ochrony systemu.

Pytanie 10

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. założenia projektowe sieci lokalnej

B. wykaz rysunków wykonawczych

C. kosztorys prac instalacyjnych

D. raport pomiarowy torów transmisyjnych

Wielu profesjonalistów w dziedzinie IT może błędnie interpretować znaczenie dokumentacji powykonawczej sieci LAN, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów. Na przykład, założenia projektowe sieci lokalnej mogą być istotnym dokumentem, jednak nie odzwierciedlają one powykonawczego aspektu instalacji. Zdefiniowanie założeń projektowych jest etapem wstępnym, zajmującym się planowaniem i nie dostarcza informacji o rzeczywistym stanie zrealizowanej infrastruktury. Podobnie, spis rysunków wykonawczych może być przydatny, jednak nie zastępuje rzeczywistych wyników pomiarowych, które są kluczowe dla potwierdzenia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami. Kosztorys robót instalatorskich także nie jest dokumentem kluczowym w kontekście powykonawczym, ponieważ koncentruje się na aspektach finansowych projektu, a nie na jego realizacji. Właściwe podejście do dokumentacji powykonawczej powinno skupiać się na wynikach pomiarowych, które potwierdzają funkcjonalność oraz jakość instalacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Bez dokładnych raportów pomiarowych, ryzykujemy wystąpienie problemów z wydajnością sieci, co może prowadzić do kosztownych przestojów i frustracji użytkowników końcowych.

Pytanie 11

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci

B. niez działający serwer DHCP

C. niepoprawne hasło do sieci

D. zbyt słaby sygnał

Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.

Pytanie 12

Jakie jest najbardziej typowe dla topologii gwiazdy?

A. centralne zarządzanie siecią

B. trudności w lokalizacji usterek

C. niskie zużycie kabli

D. zatrzymanie sieci wskutek awarii terminala

Topologia gwiazdy charakteryzuje się tym, że wszystkie węzły sieci są podłączone do centralnego punktu, którym najczęściej jest przełącznik lub koncentrator. Taki układ umożliwia łatwe zarządzanie siecią, ponieważ centralny punkt kontroluje wszystkie połączenia oraz komunikację pomiędzy urządzeniami. W przypadku awarii jednego z terminali, nie wpływa to na działanie pozostałych węzłów, co zwiększa niezawodność całego systemu. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy jest sieć lokalna (LAN) w biurze, gdzie wszystkie komputery są podłączone do jednego switcha. Taki sposób organizacji sieci pozwala na łatwą lokalizację problemów, ponieważ można szybko zidentyfikować uszkodzenie konkretnego urządzenia bez wpływu na resztę sieci. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, topologia gwiazdy jest często preferowana w nowoczesnych instalacjach sieciowych, ponieważ łączy w sobie wydajność, łatwość w zarządzaniu oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 13

Jakie jest maksymalne dozwolone promień gięcia przy układaniu kabla U/UTP kat.5E?

A. dwie średnice kabla

B. cztery średnice kabla

C. osiem średnic kabla

D. sześć średnic kabla

Dopuszczalny promień zgięcia kabli jest kluczowym zagadnieniem w kontekście instalacji sieciowych, a wybór niewłaściwych wartości może prowadzić do poważnych problemów. Odpowiedzi wskazujące na cztery, sześć lub dwie średnice kabla opierają się na błędnych założeniach dotyczących wytrzymałości i wydajności kabli. Na przykład, zgięcie kabla w promieniu czterech średnic może powodować znaczne obciążenia, które mogą prowadzić do uszkodzenia żył miedzianych oraz zwiększenia tłumienia sygnału. Podobnie, sześć średnic jako wartość graniczna również nie zapewnia wystarczającego marginesu bezpieczeństwa, co w praktyce może skutkować problemami z transmisją danych w dłuższej perspektywie. Zgięcie o promieniu dwóch średnic jest zdecydowanie niewystarczające i stwarza ryzyko poważnych uszkodzeń kabla, co może prowadzić do jego całkowitego usunięcia. Właściwe podejście do instalacji kabla, zgodne z zaleceniami stawiającymi na osiem średnic, jest nie tylko dobrym praktyką, ale również wymogiem, aby zapewnić długotrwałą funkcjonalność i niezawodność sieci. Dlatego ważne jest, aby w trakcie planowania i przeprowadzania instalacji kabli, nie lekceważyć tych zasad, aby uniknąć kosztownych napraw i zminimalizować ryzyko przerw w działaniu sieci.

Pytanie 14

Podaj nazwę funkcji przełącznika, która pozwala na przypisanie wyższego priorytetu dla transmisji VoIP?

A. STP

B. VNC

C. SNMP

D. QoS

VNC, czyli Virtual Network Computing, jest technologią umożliwiającą zdalne sterowanie komputerami. Nie ma związku z priorytetowaniem ruchu sieciowego, dlatego nie sprawdza się w kontekście poprawy jakości transmisji VoIP. Użytkownicy często mylą VNC z technologiami zarządzania ruchem, co prowadzi do błędnych wniosków o jego zastosowaniach w kontekście jakości usług. SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to protokół używany do monitorowania i zarządzania urządzeniami w sieci, ale nie jest odpowiedni do nadawania priorytetów ruchowi VoIP. Choć SNMP może zbierać dane o wydajności sieci, nie ma zdolności do modyfikacji priorytetów ruchu w czasie rzeczywistym. STP, czyli Spanning Tree Protocol, służy do eliminacji pętli w sieciach Ethernet, co jest istotne dla stabilności sieci, ale nie wpływa na jakość transmisji VoIP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych. Użytkownicy często błędnie zakładają, że technologie zarządzania i monitorowania są takie same jak techniki poprawy jakości usług, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i funkcjonalność, co należy dokładnie rozróżnić.

Pytanie 15

Który z poniższych protokołów nie jest wykorzystywany do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej?

A. SNMP

B. PPTP

C. SSTP

D. L2TP

L2TP, PPTP i SSTP to protokoły, które są fundamentalne w kontekście konfiguracji wirtualnych sieci prywatnych. L2TP jest protokołem tunelowym, który często jest używany w połączeniu z IPsec, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa. W praktyce oznacza to, że L2TP samodzielnie nie zapewnia szyfrowania, ale w połączeniu z IPsec oferuje kompleksowe rozwiązanie dla bezpiecznego przesyłania danych. PPTP, pomimo krytyki za lukę w bezpieczeństwie, jest często stosowany ze względu na łatwość konfiguracji i szybkość implementacji, co sprawia, że jest popularny w mniej wymagających środowiskach. SSTP, z kolei, wykorzystuje protokół HTTPS do tunelowania, co czyni go bardziej odpornym na blokady stosowane przez niektóre sieci. W kontekście SNMP, wielu użytkowników myli jego zastosowanie, sądząc, że może on pełnić funkcję zabezpieczania połączeń VPN. To nieporozumienie wynika z faktu, że SNMP jest protokołem zarządzania, a nie tunelowania czy szyfrowania. Zrozumienie, że SNMP służy do monitorowania i zarządzania urządzeniami sieciowymi, a nie do zabezpieczania komunikacji, jest kluczowe dla efektywnego zastosowania technologii sieciowych. Często myśli się, że każde narzędzie używane w kontekście sieci powinno mieć zdolności zabezpieczające, co prowadzi do błędnych wniosków i wyborów technologicznych.

Pytanie 16

Program "VirtualPC", dostępny do pobrania z witryny Microsoft, jest przeznaczony do korzystania:

A. z osobistego konta o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym Microsoft

B. z darmowej pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft

C. z bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w hostingu Microsoft

D. z wirtualnych systemów operacyjnych na lokalnym dysku

Program VirtualPC to oprogramowanie wirtualizacyjne, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze, wykorzystując lokalny dysk twardy jako bazę. Jest to narzędzie przydatne dla deweloperów, testerów oprogramowania oraz administratorów systemów, którzy muszą pracować w różnych środowiskach. Dzięki VirtualPC można tworzyć wirtualne maszyny, co umożliwia testowanie aplikacji w różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, Linux, czy inne. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT, które zakładają minimalizację ryzyka przez izolację testów od głównego środowiska operacyjnego. Przy użyciu VirtualPC można także eksperymentować z konfiguracjami systemów bez obawy o destabilizację głównego systemu, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych i bezpieczeństwa. Ponadto, można w łatwy sposób przenosić wirtualne maszyny między różnymi komputerami, co zwiększa elastyczność i wygodę pracy.

Pytanie 17

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do pomiaru struktury połączeń w sieci lokalnej?

A. Analizator protokołów

B. Reflektometr OTDR

C. Monitor sieciowy

D. Analizator sieci LAN

Analizator sieci LAN to takie urządzenie, które pomaga monitorować i naprawiać sieci lokalne. Najważniejsze jest to, że potrafi analizować ruch w sieci. Dzięki temu można znaleźć różne problemy z połączeniami, co jest mega przydatne. Na przykład, jak masz wolne połączenie, to ten analizator pokaże, które urządzenie może szaleć z ruchem albo gdzie są opóźnienia. Jak się regularnie korzysta z takiego narzędzia, to można lepiej zarządzać siecią i zapewnić jej solidność i sprawność. Dodatkowo, przy projektowaniu okablowania, stosowanie analizatora sieci LAN może pomóc w ulepszaniu struktury sieci, zgodnie z normami, które mówią, jak powinno wyglądać okablowanie i komunikacja.

Pytanie 18

Jakie stwierdzenie dotyczące konta użytkownika Active Directory w systemie Windows jest właściwe?

A. Nazwa logowania użytkownika może mieć długość większą niż 100 bajtów

B. Nazwa logowania użytkownika nie może mieć długości większej niż 100 bajtów

C. Nazwa logowania użytkownika musi mieć mniej niż 20 znaków

D. Nazwa logowania użytkownika musi mieć mniej niż 21 znaków

Wielu użytkowników może mieć trudności z interpretacją wymagań dotyczących długości nazwy logowania użytkownika w Active Directory, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Stwierdzenie, że nazwa logowania musi mieć mniej niż 20 lub 21 znaków, jest mylące, ponieważ w rzeczywistości ograniczenia są znacznie bardziej elastyczne. Warto zauważyć, że maksymalna długość nazwy logowania użytkownika w Active Directory wynosi 256 znaków, co stanowi istotny element praktyk administracyjnych dla dużych instytucji. Zastosowanie zbyt krótkich nazw logowania może prowadzić do sytuacji, w których identyfikacja użytkowników staje się problematyczna, zwłaszcza w przypadku, gdy w organizacji działa wiele osób z podobnymi imionami i nazwiskami. Ograniczenia długości nazwy mogą również wpływać na integrację z innymi systemami, gdzie dłuższe identyfikatory są wymagane. Wreszcie, błędne przekonania na temat ograniczeń długości mogą skutkować nieefektywnym zarządzaniem kontami użytkowników, co z kolei może prowadzić do nieporozumień, zwiększenia ryzyka bezpieczeństwa oraz utrudnień w audytach. Dlatego ważne jest, aby administratorzy byli dobrze poinformowani o faktycznych możliwościach oraz standardach dotyczących długości nazw logowania w systemie Active Directory.

Pytanie 19

Poprzez polecenie dxdiag uruchomione w wierszu poleceń Windows można

A. przeprowadzić pełną diagnozę karty sieciowej

B. sprawdzić prędkość zapisu i odczytu napędów DVD

C. sprawdzić parametry karty graficznej

D. zeskanować dysk twardy pod kątem błędów

Analizując inne odpowiedzi, dostrzegamy, że wiele z nich opiera się na mylnych założeniach dotyczących funkcji narzędzi diagnostycznych w systemie Windows. Chociaż diagnostyka karty sieciowej jest istotnym aspektem zarządzania sprzętem, dxdiag nie jest narzędziem służącym do jej przeprowadzania. Do tego celu można wykorzystać takie narzędzia jak 'ipconfig' czy 'ping', które pozwalają na ocenę stanu połączenia sieciowego, ale nie dxdiag. Ponadto, przeskanowanie dysku twardego w poszukiwaniu błędów to funkcjonalność, którą zapewnia narzędzie 'chkdsk', a nie dxdiag. Skany dysków twardych wymagają innego podejścia, które koncentruje się na analizie systemu plików, a nie na parametrach sprzętowych. Jeżeli chodzi o weryfikację prędkości zapisu i odczytu napędów DVD, to również nie jest zadaniem dxdiag. Optymalne testy wydajności nośników optycznych przeprowadza się przy użyciu specjalistycznych programów, takich jak CrystalDiskMark. Właściwe zrozumienie funkcji narzędzi diagnostycznych i ich zastosowań w systemie Windows jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów i prawidłowej konfiguracji sprzętu.

Pytanie 20

Który z protokołów jest używany w komunikacji głosowej przez internet?

A. SIP

B. HTTP

C. FTP

D. NetBEUI

Protokół SIP (Session Initiation Protocol) jest kluczowym elementem telefonii internetowej oraz komunikacji w czasie rzeczywistym. Jego głównym zadaniem jest nawiązywanie, modyfikowanie i kończenie sesji multimedialnych, które mogą obejmować połączenia głosowe, wideokonferencje, a także przesyłanie wiadomości. SIP działa na poziomie aplikacji w modelu OSI i jest powszechnie używany w systemach VoIP (Voice over Internet Protocol). Jednym z jego głównych atutów jest elastyczność oraz interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami. Przykładowo, za pomocą SIP użytkownicy mogą łączyć się ze sobą niezależnie od używanego sprzętu, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma dostawcami usług. Dodatkowo, SIP wspiera różne kodeki audio i wideo, co umożliwia optymalizację jakości połączeń w zależności od warunków sieciowych. Jego zastosowanie w praktyce możemy zobaczyć w popularnych aplikacjach komunikacyjnych, takich jak Skype czy Zoom, które wykorzystują SIP do zestawiania połączeń i zarządzania sesjami. Praktyka wdrażania protokołu SIP zgodnie z normami IETF (Internet Engineering Task Force) oraz standardami branżowymi zapewnia bezpieczeństwo i efektywność połączeń.

Pytanie 21

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. prowadzenia konwersacji w konsoli tekstowej

B. przesyłania wiadomości e-mail

C. przesyłania listów do grup dyskusyjnych

D. transmisji dźwięku w sieci

Wybrana odpowiedź dotycząca e-maila jest złym wyborem, bo IRC nie jest do tego stworzony. Mówiąc prościej, protokół do e-maila, jak SMTP, służy do przesyłania wiadomości między serwerami pocztowymi i to jest coś zupełnie innego. Kolejna odpowiedź, która mówi o transmisji głosu, dotyczy protokołów jak VoIP, które są do rozmów głosowych, a IRC to tylko tekst, więc w ogóle się nie nadaje do takich rzeczy. Przesyłanie wiadomości w grupach dyskusyjnych z kolei związane jest z protokołami jak NNTP, które też nie mają nic wspólnego z IRC. Błędy w odpowiedziach można zrozumieć jako typowe zamieszanie związane z różnymi protokołami, które każdy mają swoje cele i zastosowania. Ważne jest, żeby zrozumieć, iż każdy protokół został zaprojektowany do konkretnych funkcji, a mieszanie ich ze sobą prowadzi do pomyłek. Żeby nie popełniać takich błędów w przyszłości, dobrze jest znać specyfikacje i praktyczne zastosowania protokołów.

Pytanie 22

Jakie są zasadnicze różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie ps nie przedstawia stopnia obciążenia CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność

B. Polecenie top przedstawia aktualnie działające procesy w systemie, odświeżając informacje na bieżąco, co nie jest możliwe w przypadku ps

C. Polecenie top umożliwia pokazanie PID procesu, podczas gdy ps tego nie robi

D. Polecenie ps pozwala na zobaczenie uprawnień, z jakimi działa proces, natomiast top tego nie umożliwia

Polecenie 'top' jest narzędziem, które w czasie rzeczywistym wyświetla aktualnie działające procesy w systemie Linux, a jego informacje są regularnie odświeżane. Jest to niezwykle przydatne w monitorowaniu wydajności systemu, ponieważ możemy na bieżąco śledzić, które procesy zużywają najwięcej zasobów, takich jak CPU i pamięć. Użytkownicy mogą dostosować interfejs 'top', sortować procesy według różnych kryteriów, a także wyszukiwać konkretne procesy. W przeciwieństwie do tego, 'ps' daje statyczny widok procesów w momencie wywołania polecenia. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie informacji o aktualnie działających procesach, ale nie aktualizuje tych informacji w czasie rzeczywistym. Dobrą praktyką jest używanie 'ps' do uzyskania szczegółowych informacji o konkretnych procesach, podczas gdy 'top' sprawdza się najlepiej w monitorowaniu ogólnej sytuacji w systemie. Zrozumienie różnic między tymi dwoma narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i optymalizacji systemów Linux.

Pytanie 23

Plik ma przypisane uprawnienia: rwxr-xr--. Jakie uprawnienia będzie miał plik po zastosowaniu polecenia chmod 745?

A. r-xrwxr--

B. rwxr-xr-x

C. rwxr--r-x

D. rwx--xr-x

Poprawna odpowiedź to 'rwxr--r-x'. Uprawnienia pliku przed wykonaniem polecenia chmod 745 to 'rwxr-xr--', co oznacza, że właściciel pliku ma pełne uprawnienia do odczytu, zapisu i wykonywania (rwx), grupa ma prawo do odczytu i wykonywania (r-x), a inni użytkownicy mają prawo tylko do odczytu (r--). Kiedy wykonujemy polecenie chmod 745, zmieniamy te uprawnienia na 'rwxr--r-x'. W tym przypadku, '7' dla właściciela oznacza uprawnienia rwx, '4' dla grupy oznacza r--, a '5' dla innych oznacza r-x. Przykładem praktycznym zastosowania zmiany tych uprawnień może być sytuacja, w której chcemy, aby grupa nie miała możliwości edytowania pliku, ale wszyscy inni użytkownicy mogli go wykonywać. Właściwe zarządzanie uprawnieniami jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemów UNIX i Linux, ponieważ pozwala to precyzyjnie kontrolować dostęp do zasobów i zabezpieczać wrażliwe dane. Dobre praktyki sugerują stosowanie minimalnych uprawnień, które są potrzebne do realizacji konkretnych zadań.

Pytanie 24

Aby utworzyć obraz dysku twardego, można skorzystać z programu

A. Acronis True Image

B. Digital Image Recovery

C. HW Monitor

D. SpeedFan

Acronis True Image to profesjonalne oprogramowanie przeznaczone do tworzenia obrazów dysków twardych, co oznacza, że jest w stanie skopiować zawartość całego dysku, w tym system operacyjny, aplikacje oraz dane, do jednego pliku obrazowego. Takie podejście jest niezwykle przydatne w kontekście tworzenia kopii zapasowych, ponieważ pozwala na szybkie przywrócenie systemu do stanu sprzed awarii w przypadku utraty danych. Acronis stosuje zaawansowane algorytmy kompresji, co ogranicza rozmiar tworzonych obrazów, a dodatkowo oferuje funkcje synchronizacji i klonowania dysków. W praktyce, użytkownik, który chce zabezpieczyć swoje dane lub przenosić system na inny dysk, może skorzystać z tej aplikacji do efektywnego zarządzania swoimi kopiami zapasowymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych. Acronis True Image jest także zgodny z różnymi systemami plików i może być używany w środowiskach zarówno domowych, jak i biznesowych.

Pytanie 25

Jak należy ustawić w systemie Windows Server 2008 parametry protokołu TCP/IP karty sieciowej, aby komputer mógł jednocześnie łączyć się z dwiema różnymi sieciami lokalnymi posiadającymi odrębne adresy IP?

A. Wprowadzić dwa adresy serwerów DNS

B. Wprowadzić dwie bramy, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

C. Wybrać opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie"

D. Wprowadzić dwa adresy IP, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

Niepoprawne odpowiedzi bazują na pomyłkach związanych z funkcjonalnością protokołu TCP/IP w kontekście przypisywania adresów IP. Wpisanie dwóch adresów serwerów DNS nie ma nic wspólnego z dodawaniem wielu adresów IP do jednej karty sieciowej; DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, a nie za bezpośrednie przypisywanie adresów sieciowych. Zaznaczenie opcji 'Uzyskaj adres IP automatycznie' również nie jest właściwe, gdyż ta funkcja dotyczy automatycznego przydzielania adresu IP przez serwer DHCP, co nie odpowiada potrzebie przypisania wielu statycznych adresów IP do jednego interfejsu. Ponadto, wpisanie dwóch adresów bramy jest niemożliwe, ponieważ każda karta sieciowa może mieć tylko jedną domyślną bramę. Dwie bramy w tej samej podsieci prowadzą do konfliktów, ponieważ protokół routingu nie wie, która brama powinna być używana do przesyłania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci, a nieznajomość zasad dotyczących adresacji IP i ról DNS może prowadzić do poważnych problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 26

Element systemu komputerowego przedstawiony na ilustracji to

A. dysk SSD

B. moduł pamięci Cache

C. GPU

D. karta graficzna do laptopa

Jak się zastanowić nad różnymi elementami komputerowymi, to można zauważyć, że karta graficzna do laptopów, czyli GPU, odpowiada za renderowanie grafiki. To ważne, zwłaszcza w grach czy aplikacjach multimedialnych, które potrzebują dużej mocy obliczeniowej. Ale trzeba pamiętać, że karta graficzna ma inną funkcję niż dysk SSD, który jest odpowiedzialny za przechowywanie danych. Moduł pamięci Cache to z kolei taka szybka pamięć, która pomaga w dostępie do najczęściej używanych danych przez procesor. Trochę to mylące, bo pamięć Cache nie przechowuje danych na stałe jak dysk SSD. Ich budowa też się różni, tak więc błąd w ich identyfikacji może wynikać z braku wiedzy o ich funkcjach. Warto wiedzieć, że dysk SSD, dzięki swojej budowie z chipów pamięci flash, jest naprawdę kluczowy w nowoczesnych komputerach i urządzeniach mobilnych, bo przyspiesza działanie systemu i aplikacji w porównaniu do HDD.

Pytanie 27

Liczby zapisane w systemie binarnym jako 10101010 oraz w systemie heksadecymalnym jako 2D odpowiadają następującym wartościom:

A. 196 i 16

B. 170 i 65

C. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

D. 128 i 45

Jeśli wybrałeś jedną z pierwszych trzech odpowiedzi, to niestety coś poszło nie tak. Obliczenia konwersji między systemami liczbowymi były tu błędne. Wydaje mi się, że chodzi o to, że mylisz wartości binarne i heksadecymalne z tym, co one naprawdę oznaczają w systemie dziesiętnym. Zapis binarny 10101010 to nie 65, 128 ani 196, tylko 170. Co do heksadecymalnego 2D, to daje 45, a nie 16. Wiesz, często można popełnić ten klasyczny błąd, koncentrując się na pojedynczych cyfrach, a zapominając o ich pozycji. Kluczowe w systemach liczbowych jest to, jak są interpretowane. Warto zwrócić uwagę na zasady konwersji i jak je stosować w praktyce, bo to naprawdę ważne, by nie popełniać takich błędów w informatyce, bo mogą mieć poważne konsekwencje.

Pytanie 28

W systemie operacyjnym wystąpił problem z sterownikiem TWAIN, co może wpływać na nieprawidłowe działanie

A. plotera

B. skanera

C. drukarki

D. klawiatury

Odpowiedź dotycząca skanera jest prawidłowa, ponieważ sterowniki TWAIN są standardowym interfejsem komunikacyjnym dla urządzeń skanujących. TWAIN umożliwia komputerom współpracę z różnymi modelami skanerów, co jest kluczowe w pracy z obrazami i dokumentami. Kiedy występuje błąd sterownika TWAIN, może to prowadzić do nieprawidłowego działania skanera, uniemożliwiając użytkownikowi skanowanie dokumentów lub obrazów. W praktyce, aby rozwiązać problemy z błędami TWAIN, użytkownicy powinni upewnić się, że zainstalowane sterowniki są aktualne i zgodne z zainstalowanym systemem operacyjnym. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie aktualizacji sterowników oraz korzystanie z narzędzi diagnostycznych dostarczanych przez producentów urządzeń, co może pomóc w szybkim zidentyfikowaniu i naprawieniu problemów.

Pytanie 29

Aby utworzyć kolejną partycję w systemie Windows, można skorzystać z narzędzia

A. dsa.msc

B. devmgmt.msc

C. diskmgmt.msc

D. dfsgui.msc

Odpowiedź 'diskmgmt.msc' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie dyskami i partycjami. Przystawka ta pozwala na tworzenie, usuwanie, formatowanie i zmienianie rozmiaru partycji. Użytkownicy mogą w łatwy sposób podglądać stan dysków, ich partycje oraz dostępne miejsce, co jest kluczowe dla zarządzania przestrzenią dyskową. Na przykład, jeśli chcemy zainstalować nowy system operacyjny obok istniejącego, możemy wykorzystać diskmgmt.msc do utworzenia nowej partycji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami operacyjnymi. Dodatkowo, korzystanie z tej przystawki pozwala na sprawne zarządzanie danymi, co jest niezbędne w środowisku zarówno domowym, jak i biurowym. Użycie tego narzędzia jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania zasobami komputerowymi, co ułatwia użytkownikom maksymalne wykorzystanie dostępnej przestrzeni dyskowej oraz utrzymanie porządku w systemie.

Pytanie 30

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 2

B. 5

C. 4

D. 3

Na schemacie blokowym karty dźwiękowej, każda z cyfr oznacza różne elementy, które pełnią specyficzne funkcje. Cyfra 2 odnosi się do procesora sygnałowego DSP, który zajmuje się obróbką sygnałów audio. DSP jest stosowany do wykonywania operacji takich jak filtracja, korekcja dźwięku czy zastosowanie efektów dźwiękowych. Mimo że DSP jest sercem wielu operacji na sygnale, kluczowym elementem konwersji sygnału z analogu na cyfrowy jest przetwornik A/C, oznaczony cyfrą 4. Cyfra 5 oznacza przetwornik cyfrowo-analogowy C/A, który realizuje odwrotny proces do A/C, konwertując sygnały cyfrowe na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Cyfra 3 oznacza syntezator FM, który generuje dźwięki za pomocą modulacji częstotliwości, co było częstym rozwiązaniem w starszych kartach dźwiękowych do generowania dźwięków muzycznych. Typowe błędy w interpretacji schematów wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych komponentów i ich symboli. W kontekście przetwarzania sygnałów audio, kluczowe jest rozpoznawanie komponentów odpowiedzialnych za określone etapy przetwarzania sygnału, co pozwala na właściwe diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w systemach dźwiękowych.

Pytanie 31

Partycja, na której zainstalowany jest system operacyjny, określana jest jako partycja

A. wymiany

B. systemowa

C. folderowa

D. rozszerzona

Odpowiedź 'systemową' jest poprawna, ponieważ partycja systemowa to ta, na której zainstalowany jest system operacyjny. Jest to kluczowy element struktury dysku twardego, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne pliki, które umożliwiają uruchomienie i działanie systemu. W praktyce, partycja systemowa jest zazwyczaj oznaczona literą (np. C: w systemie Windows) i jest to miejsce, gdzie przechowywane są także pliki programów oraz dane użytkownika. Dobra praktyka wskazuje, że partycja systemowa powinna mieć odpowiednią przestrzeń, aby pomieścić zarówno system operacyjny, jak i aplikacje oraz aktualizacje. Ponadto, w kontekście zarządzania systemami informatycznymi, ważne jest, aby regularnie tworzyć kopie zapasowe danych znajdujących się na partycji systemowej. W przypadku awarii systemu, możliwość szybkiego przywrócenia stanu sprzed problemu może być kluczowa dla minimalizacji przestojów i strat danych. Warto również zaznaczyć, że w nowoczesnych systemach operacyjnych, takich jak Windows 10 czy Linux, partycje systemowe są konfigurowane z uwzględnieniem zasad efektywności i bezpieczeństwa, co może obejmować między innymi ich szyfrowanie czy tworzenie dodatkowych partycji pomocniczych do odzyskiwania danych.

Pytanie 32

W klasycznym adresowaniu, adres IP 74.100.7.8 przyporządkowany jest do

A. klasy A

B. klasy C

C. klasy D

D. klasy B

Wybór klasy B, C, czy D jako odpowiedzi na pytanie o przynależność adresu IP 74.100.7.8 do konkretnej klasy adresowej świadczy o niewłaściwej interpretacji zasad klasyfikacji adresów IP. Klasa B obejmuje adresy od 128 do 191, co oznacza, że 74.100.7.8 w ogóle nie wchodzi w ten zakres. Wiele osób myli klasy adresów z pojęciami zarezerwowanymi dla mniejszych sieci, co prowadzi do nieporozumień. Klasa C, z kolei, obejmuje adresy od 192 do 223, co również wyklucza 74.100.7.8, a klasa D, przeznaczona dla multicastów, obejmuje zakres od 224 do 239, co zupełnie nie dotyczy klasycznego adresowania IP. Typowym błędem jest również pomijanie faktu, że klasy adresowe są przypisane na podstawie pierwszej oktety, a nie całego adresu. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi klasami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania sieciami, implementacji protokołów routingu jak OSPF, czy BGP, oraz dla efektywnego przydzielania adresów IP w organizacjach. W kontekście bezpieczeństwa sieci, umiejętność identyfikacji klasy adresu IP pozwala na lepsze planowanie polityk dostępu i strategii ochrony danych.

Pytanie 33

W dokumentacji powykonawczej dotyczącej fizycznej i logicznej struktury sieci lokalnej powinien znajdować się

A. schemat sieci z wyznaczonymi punktami dystrybucji i gniazdami

B. harmonogram prac realizacyjnych

C. wstępny kosztorys materiałów oraz robocizny

D. umowa pomiędzy zlecającym a wykonawcą

Schemat sieci z oznaczonymi punktami dystrybucyjnymi i gniazdami jest kluczowym elementem dokumentacji powykonawczej dla fizycznej i logicznej struktury sieci lokalnej. Taki schemat przedstawia topologię sieci, co umożliwia nie tylko zrozumienie, jak różne komponenty są ze sobą połączone, ale także lokalizację gniazd sieciowych, co jest niezbędne w przypadku przyszłych rozbudów lub konserwacji. W praktyce, posiadanie wizualizacji sieci pozwala administratorom na szybsze diagnozowanie problemów oraz efektywniejsze zarządzanie zasobami. Zgodnie z normą ISO/IEC 11801, właściwe dokumentowanie struktury sieci jest wymogiem, który zwiększa jej niezawodność oraz zapewnia zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi. W sytuacjach, gdy sieć musi być rozbudowana lub modyfikowana, schematy te są fundamentem do podejmowania decyzji o zakupie dodatkowego sprzętu oraz planowaniu układu okablowania. Dodatkowo, w kontekście audytów, obecność takich schematów może przyczynić się do lepszej oceny bezpieczeństwa i wydajności sieci.

Pytanie 34

Jaką maksymalną prędkość transferu danych pozwala osiągnąć interfejs USB 3.0?

A. 120 MB/s

B. 4 GB/s

C. 400 Mb/s

D. 5 Gb/s

Interfejs USB 3.0, znany również jako SuperSpeed USB, pozwala na transfer danych z prędkością do 5 Gb/s, co odpowiada 625 MB/s. Ta znacznie wyższa prędkość w porównaniu do wcześniejszych wersji USB, takich jak USB 2.0, który oferuje maksymalną prędkość 480 Mb/s, sprawia, że USB 3.0 jest idealnym rozwiązaniem dla zastosowań wymagających szybkiego przesyłania danych, takich jak zewnętrzne dyski twarde, kamery HD, a także urządzenia do przechwytywania wideo. Przykładami zastosowań mogą być zewnętrzne rozwiązania pamięci masowej, gdzie użytkownicy oczekują szybkiego transferu dużych plików, czy też profesjonalne urządzenia audio-wideo, które wymagają szerokiego pasma transmisji. Dodatkowo, USB 3.0 wprowadza wiele udoskonaleń w zakresie zarządzania energią oraz kompatybilności wstecznej z poprzednimi wersjami, co czyni go uniwersalnym i wszechstronnym standardem. Warto również zauważyć, że z biegiem lat pojawiły się kolejne wersje USB, takie jak USB 3.1 i USB 3.2, które oferują jeszcze wyższe prędkości transferu, a także nowe funkcje, co podkreśla ciągły rozwój technologii przesyłu danych.

Pytanie 35

Który z dynamicznych protokołów rutingu został stworzony jako protokół bramy zewnętrznej do łączenia różnych dostawców usług internetowych?

A. BGP

B. IS - IS

C. EIGRP

D. RIPng

BGP, czyli Border Gateway Protocol, jest protokołem routingu zaprojektowanym z myślą o wymianie informacji o trasach między różnymi systemami autonomicznymi (AS). To kluczowy element funkcjonowania internetu, ponieważ umożliwia współpracę między różnymi dostawcami usług internetowych (ISP). BGP jest protokołem bramy zewnętrznej, co oznacza, że operuje na granicach sieci różnych organizacji, a nie wewnątrz pojedynczej sieci. Dzięki BGP, ISP mogą wymieniać informacje o dostępnych trasach, co pozwala na optymalizację ścieżek przesyłania danych oraz zapewnia redundancję. W praktyce, BGP jest wykorzystywane w dużych, rozproszonych sieciach, gdzie konieczne jest zarządzanie wieloma połączeniami i zabezpieczanie stabilności routingowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, operatorzy sieci często implementują BGP w połączeniu z innymi protokołami routingu wewnętrznego, aby zwiększyć elastyczność i efektywność transmisji danych. BGP również wspiera różne mechanizmy polityki routingu, co pozwala administratorom sieci na dostosowywanie tras w zależności od wymagań biznesowych.

Pytanie 36

W systemie Windows, gdzie można ustalić wymagania dotyczące złożoności hasła?

A. panelu sterowania

B. autostarcie

C. zasadach zabezpieczeń lokalnych

D. BIOS-ie

Wybór opcji 'autostarcie' sugeruje, że użytkownik myli pojęcie procedur uruchamiania systemu operacyjnego z zarządzaniem politykami bezpieczeństwa. Autostart odnosi się do procesów oraz aplikacji, które są automatycznie uruchamiane przy starcie systemu, co nie ma związku z kontrolą nad złożonością haseł. Z kolei 'BIOS' to podstawowy system wejścia/wyjścia, który działa przed załadowaniem systemu operacyjnego i nie oferuje opcji zarządzania hasłami w kontekście złożoności. BIOS koncentruje się na podstawowych ustawieniach sprzętowych, a jego funkcjonalność nie obejmuje aspektów związanych z bezpieczeństwem użytkowników i ich danych. 'Panel sterowania', mimo że dostarcza narzędzi do zarządzania różnymi ustawieniami systemowymi, nie oferuje dedykowanej sekcji do ustawiania zasad dotyczących haseł. Użytkownicy często popełniają błąd, myląc interfejsy i narzędzia administracyjne, co prowadzi do nieporozumień i niewłaściwego zarządzania bezpieczeństwem. Zrozumienie, gdzie i jak ustawiać zasady zabezpieczeń, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania bezpieczeństwem systemu, a nieprawidłowe przypisanie odpowiedzialności do niewłaściwych miejsc może skutkować poważnymi lukami w zabezpieczeniach.

Pytanie 37

Zgodnie z normą 802.3u technologia sieci FastEthernet 100Base-FX stosuje

A. światłowód jednomodowy

B. światłowód wielomodowy

C. kabel UTP Kat. 6

D. kabel UTP Kat. 5

Odpowiedź 'światłowód wielomodowy' jest poprawna, ponieważ standard 802.3u, który definiuje FastEthernet, przewiduje wykorzystanie technologii światłowodowej w formacie 100Base-FX. Ten standard operuje na prędkości 100 Mbps i jest przeznaczony do transmisji danych w sieciach lokalnych. Światłowód wielomodowy jest preferowany w tym przypadku, ponieważ pozwala na przesyłanie sygnałów na krótsze odległości z zastosowaniem większej liczby modów, co skutkuje lepszą wydajnością w typowych aplikacjach biurowych. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy biuro potrzebuje szybkiej i niezawodnej sieci do połączenia różnych działów, które znajdują się w niewielkiej odległości od siebie. Oprócz wydajności, światłowód wielomodowy także charakteryzuje się mniejszymi kosztami instalacji i materiałów w porównaniu do światłowodów jednomodowych, co czyni go bardziej dostępnym rozwiązaniem dla mniejszych przedsiębiorstw. Dodatkowo, standard 802.3u jest szeroko wspierany przez urządzenia sieciowe, co zapewnia dużą interoperacyjność i łatwość w integracji z istniejącymi systemami sieciowymi.

Pytanie 38

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 150 m

B. 90 m

C. 100 m

D. 110 m

Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 39

Po zainstalowaniu z domyślnymi uprawnieniami, system Windows XP nie obsługuje formatu systemu plików

A. FAT32

B. NTFS

C. FAT16

D. EXT

Wybór odpowiedzi związanych z NTFS, FAT16 i FAT32 jest błędny, ponieważ te systemy plików są rzeczywiście obsługiwane przez system Windows XP. NTFS, czyli New Technology File System, to zaawansowany system plików oferujący więcej funkcji niż swego czasu FAT16 i FAT32, w tym lepsze zarządzanie uprawnieniami do plików oraz obsługę dużych rozmiarów dysków twardych. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, gdzie każdy z nich ma swoje ograniczenia — FAT16 obsługuje mniejsze dyski i pliki, natomiast FAT32 ma ograniczenie wielkości plików do 4 GB. W kontekście Windows XP, błędne rozumienie różnic między systemami plików prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi oraz ich przechowywaniem. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne systemy plików mają różne zastosowania i są dostosowane do specyficznych wymagań środowiska. Nieprawidłowe przypisanie systemu plików może skutkować problemami z kompatybilnością, utratą danych czy ograniczeniami w funkcjonalności, co podkreśla znaczenie właściwego doboru systemu plików w zależności od potrzeb użytkownika oraz aplikacji.

Pytanie 40

Oprogramowanie, które regularnie przerywa działanie przez pokazanie komunikatu o konieczności uiszczenia opłaty, co prowadzi do zniknięcia tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. careware

B. greenware

C. crippleware

D. nagware

Nagware to rodzaj oprogramowania, które jest udostępniane użytkownikom z prośbą o uiszczenie opłaty za jego pełne funkcje, a w przypadku braku zapłaty regularnie przerywa działanie przez wyświetlenie komunikatu. Celem nagware jest zachęcenie użytkowników do zakupu licencji poprzez uciążliwość związane z ciągłym wyświetlaniem komunikatów o płatności. Przykładem zastosowania nagware mogą być programy do zarządzania plikami, które po pewnym czasie użytkowania zaczynają wyświetlać przypomnienia o konieczności zakupu pełnej wersji. Dobrą praktyką w branży oprogramowania jest zapewnienie, że użytkownicy są dokładnie informowani o wszelkich ograniczeniach w wersjach próbnych i oprogramowaniu nagware, aby uniknąć negatywnych doświadczeń. Warto także zaznaczyć, że oprogramowanie nagware, mimo że może być denerwujące, jest legalne, o ile spełnia wymogi informacyjne dotyczące użytkowania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej