Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 14:22
Data zakończenia: 13 maja 2025 14:42

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podopieczny uzyskał 10 punktów w ocenie według skali Barthel w obszarze korzystania z toalety (WC). Co to oznacza?

A. korzysta z toalety samodzielnie

B. wymaga wsparcia przy zakładaniu spodni

C. potrzebuje pomocy przy podcieraniu się

D. jest całkowicie uzależniony od opiekuna podczas korzystania z toalety

Odpowiedź, że podopieczny samodzielnie korzysta z toalety, jest prawidłowa, ponieważ w skali Barthel punktacja 10 wskazuje na to, że osoba jest w stanie wykonać tę czynność bez pomocy z zewnątrz. Skala Barthel jest używana do oceny zdolności osób do wykonywania codziennych czynności życiowych, a wyniki wskazują na poziom niezależności pacjenta. Przykładowo, osoba z 10 punktami w zakresie korzystania z toalety może samodzielnie wejść do toalety, zdjąć odzież i załatwić swoje potrzeby bez interwencji opiekuna. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w opiece nad osobami starszymi oraz w rehabilitacji, gdzie ocena niezależności pacjenta może pomóc w dostosowaniu odpowiednich programów terapeutycznych oraz wspierających. Znajomość skali Barthel i jej interpretacji jest również istotna dla zespołów medycznych w kontekście planowania opieki oraz dla rodzin, które pragną zrozumieć poziom samodzielności ich bliskich.

Pytanie 2

Kiedy należy ułożyć podopiecznego w pozycji siedzącej?

A. ból w jamie brzusznej.

B. trudności w oddychaniu

C. sinica warg.

D. uszkodzenie kręgosłupa.

Wskazaniem do ułożenia podopiecznego w pozycji wysokiej jest przede wszystkim duszność, ponieważ ta pozycja ułatwia oddychanie poprzez zwiększenie pojemności klatki piersiowej i zmniejszenie oporu oddechowego. Ułożenie osoby w pozycji wysokiej, na przykład siedzącej lub półleżącej, pozwala na lepsze wykorzystanie mechaniki oddechowej. Podczas duszności ważne jest, aby zapewnić pacjentowi jak największy komfort, co może obejmować także wsparcie w postaci tlenoterapii, jeśli jest to konieczne. Przykładowo, pacjenci z chorobami płuc, takimi jak astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), często doświadczają duszności i ułożenie ich w pozycji wysokiej może znacznie poprawić ich stan. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami z problemami oddechowymi, pozycja wysoka jest preferowana, a personel medyczny powinien być przeszkolony w zakresie jej stosowania w praktyce.

Pytanie 3

Jaki czynnik zwiększa ryzyko upadków u osoby starszej?

A. Regularne ćwiczenia fizyczne

B. Problemy z równowagą

C. Dobre oświetlenie w domu

D. Stosowanie odpowiedniego obuwia

Problemy z równowagą są jednym z najczęstszych czynników zwiększających ryzyko upadków u osób starszych. W miarę starzenia się, wiele osób doświadcza pogorszenia funkcji sensorycznych i motorycznych, co prowadzi do trudności w utrzymaniu równowagi. Zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym oraz neurologicznym mogą powodować problemy z koordynacją i stabilnością. Dodatkowo, niektóre schorzenia, takie jak choroba Parkinsona czy neuropatia obwodowa, mogą również wpływać na równowagę. Z mojego doświadczenia wynika, że regularne badania i terapie, takie jak fizjoterapia, mogą pomóc w zarządzaniu tym problemem. Ważne jest też, aby osoby starsze były świadome swojego stanu zdrowia i unikały sytuacji, które mogą prowadzić do upadków, takich jak chodzenie po śliskich powierzchniach. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może znacznie poprawić jakość życia i bezpieczeństwo osób starszych. Warto również zwrócić uwagę na ćwiczenia wzmacniające, które mogą pomóc w poprawie równowagi.

Pytanie 4

Do objawów wegetatywnych związanych z chorobą Parkinsona należy między innymi

A. biegunka

B. pocenie się

C. zgaga

D. marznięcie

Zgaga, marznięcie i biegunka to objawy, które mogą występować w różnych schorzeniach, jednak nie są bezpośrednio związane z chorobą Parkinsona jako objawy wegetatywne. Zgaga, czyli uczucie pieczenia w przełyku, może być wynikiem refluksu żołądkowego, który nie ma związku z dysfunkcją układu autonomicznego. Marznięcie to subiektywne odczucie chłodu, które może być spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak niewłaściwa regulacja temperatury ciała, ale w kontekście Parkinsona nie jest to typowy objaw. Biegunka, z kolei, często występuje jako efekt uboczny stosowania niektórych leków lub wynik obniżonej sprawności układu pokarmowego, co w niektórych przypadkach może być związane z chorobą Parkinsona, ale nie jest charakterystycznym objawem wegetatywnym choroby. Wybierając odpowiedzi, ważne jest, aby znać specyfikę objawów związanych z danym schorzeniem oraz ich kontekst neurologiczny. Często osoby niezdolne do prawidłowego zrozumienia kompleksowości objawów mogą błędnie identyfikować je na podstawie powierzchownych skojarzeń, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. W związku z tym, zrozumienie połączeń między objawami a ich patofizjologią jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu chorób neurologicznych.

Pytanie 5

Podopieczna w podeszłym wieku, cierpiąca na cukrzycę, zauważyła siniak na dużym palcu u nogi. Jako pierwszy krok powinna udać się z opiekunem na darmową wizytę do lekarza?

A. dermatologa

B. neurologa

C. ortopedy

D. rodzinnego

Wybór lekarza rodzinnego jako pierwszego specjalisty, do którego powinna udać się podopieczna, jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie opieki zdrowotnej. Lekarz rodzinny jest zazwyczaj pierwszym punktem kontaktu w systemie ochrony zdrowia i posiada szeroką wiedzę na temat różnych schorzeń, w tym cukrzycy. W przypadku pojawienia się zasinienia, lekarz rodzinny może przeprowadzić wstępną ocenę stanu zdrowia, zlecić odpowiednie badania oraz w razie potrzeby skierować pacjentkę do specjalisty. Zasinienie na dużym palcu stopy może być objawem wielu problemów, w tym neuropatii cukrzycowej, a także problemów z krążeniem. Dlatego tak istotne jest, aby rozpocząć diagnostykę od lekarza, który oceni ogólny stan zdrowia i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu. W praktyce, zalecane jest regularne korzystanie z wizyt kontrolnych u lekarza rodzinnego, zwłaszcza w przypadku pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca, aby zapobiegać poważniejszym powikłaniom.

Pytanie 6

Opiekun, który ma wątpliwości co do urazu kręgosłupa u przytomnej podopiecznej, powinien

A. pozostawić ją w pozycji zastanej

B. unieruchomić ją w pozycji półsiedzącej

C. ułożyć ją w pozycji bezpiecznej

D. unieruchomić ją w pozycji neutralnej

Pozostawienie podopiecznej w pozycji zastanej jest kluczowe w przypadku podejrzenia urazu kręgosłupa. Taki krok jest zgodny z zasadą minimalizacji ruchu, co ma na celu zredukowanie ryzyka pogłębienia urazu. Każde nieostrożne przemieszczenie osoby z uszkodzeniem kręgosłupa może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak uszkodzenie rdzenia kręgowego, co może skutkować paraliżem. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi postępowania w urazach, zaleca się unikanie jakichkolwiek działań, które mogłyby wpłynąć na stabilność kręgosłupa, a tym samym pozostawienie osoby w pozycji, w której się znajduje, jest najbezpieczniejszym rozwiązaniem. Przykładowo, gdy osoba doznała wypadku komunikacyjnego, a my podejrzewamy uraz, ważne jest, aby nie przemieszczać jej, dopóki nie przyjedzie pomoc medyczna, ponieważ profesjonalni ratownicy mają odpowiednie wyposażenie i know-how, aby bezpiecznie przenieść rannych na noszach bez ryzyka dla ich zdrowia.

Pytanie 7

Jakie są cele rehabilitacji u osób starszych cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów?

A. zachowanie ruchomości w stawach, poprawa koordynacji ruchów oraz funkcji stawów

B. ograniczenie bólu oraz stanu zapalnego

C. relaksacja oraz ulepszenie koordynacji i ruchomości w stawach

D. wzmocnienie całego organizmu oraz poprawa postawy

Rehabilitacja osób starszych cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) koncentruje się głównie na zachowaniu ruchomości w stawach oraz poprawie koordynacji ruchów i funkcji stawów. RZS jest chorobą zapalną, która prowadzi do uszkodzenia stawów, co może znacznie ograniczać ich ruchomość. Dlatego kluczowym celem rehabilitacji jest utrzymanie pełnej funkcjonalności stawów poprzez różnorodne techniki, takie jak terapia manualna, ćwiczenia wzmacniające oraz programy aktywności fizycznej dostosowane do możliwości pacjenta. Przykładem takiej rehabilitacji może być prowadzenie regularnych sesji fizjoterapeutycznych, w których wykorzystuje się ćwiczenia rozciągające, stabilizujące oraz siłowe, co przyczynia się do poprawy zakresu ruchu i siły mięśniowej. Ponadto, zastosowanie nowoczesnych technologii, takich jak sprzęt do elektroterapii czy ultradźwięków, może wspomóc proces rehabilitacji poprzez łagodzenie bólu oraz redukcję obrzęków, co wpływa na poprawę ogólnego samopoczucia pacjenta. Warto również podkreślić, że prowadzenie rehabilitacji zgodnie z aktualnymi wytycznymi i standardami medycznymi, takimi jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Pytanie 8

Jakie kroki powinien podjąć opiekun wobec osoby, która znajduje się w końcowej fazie choroby?

A. Załatwianie formalności, ograniczanie rozmów z podopiecznym

B. Zachęcanie do aktywnego spędzania czasu, organizowanie wolnych chwil

C. Wsparcie emocjonalne, okazywanie życzliwości

D. Organizowanie spotkań z przyjaciółmi, wsparcie finansowe

Wsparcie emocjonalne oraz okazywanie życzliwości są kluczowymi elementami opieki nad osobą w terminalnej fazie choroby. W tym okresie pacjenci często doświadczają silnych emocji, takich jak lęk, smutek czy zagubienie. Opiekun, poprzez empatię, aktywne słuchanie oraz obecność, może znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia podopiecznego. Przykładem praktycznego zastosowania tej odpowiedzi jest regularne angażowanie się w rozmowy, które pozwalają pacjentowi dzielić się swoimi obawami i uczuciami. Ponadto, okazywanie życzliwości poprzez drobne gesty, takie jak przytulenie, czy pomoc w codziennych czynnościach, może przynieść ulgę i poczucie wsparcia. Standardy opieki paliatywnej, takie jak te przedstawione przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), podkreślają znaczenie wsparcia emocjonalnego i duchowego, jako fundamentalnego aspektu kompleksowej opieki nad pacjentami w terminalnej fazie choroby. W praktyce, opiekunowie powinni być przygotowani do identyfikacji i odpowiedzi na potrzeby emocjonalne swoich podopiecznych, co może znacząco wpłynąć na ich komfort i spokój w trudnym okresie życia.

Pytanie 9

Podopieczny czerpie środki na utrzymanie z zasiłków przyznawanych przez gminny ośrodek pomocy społecznej. Jego mieszkanie jest w złym stanie i wymaga modernizacji. Brakuje w nim sprzętu AGD oraz podstawowych elementów wyposażenia kuchni. Taki stan rzeczy może sugerować

A. o trudnościach finansowych podopiecznego

B. o problemach zdrowotnych podopiecznego

C. o braku poczucia estetyki podopiecznego

D. o zaniedbaniu mieszkania podopiecznego

Wybór odpowiedzi o problemach materialnych podopiecznego jest trafny, ponieważ sytuacja mieszkalna, opisana w pytaniu, jednoznacznie wskazuje na trudności finansowe. Zniszczone mieszkanie oraz brak podstawowego wyposażenia, takiego jak sprzęt AGD, świadczą o niskim statusie materialnym oraz braku możliwości zapewnienia sobie odpowiednich warunków życia. W kontekście pomocy społecznej, istotne jest zrozumienie, że podstawowym celem wsparcia finansowego z gminnego ośrodka pomocy społecznej jest zapewnienie osobom w trudnej sytuacji życiowej minimalnych warunków egzystencji. Przykładami interwencji mogą być programy wsparcia na remonty mieszkań osób znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się pomocą społeczną. Warto również zauważyć, że sytuacje takie są monitorowane przez pracowników socjalnych, którzy oceniają potrzeby podopiecznych oraz proponują adekwatne rozwiązania, takie jak dofinansowanie do remontów czy dostarczenie niezbędnego wyposażenia. Takie podejście jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i wspierania samodzielności osób potrzebujących.

Pytanie 10

77-letni mieszkaniec metropolii, po przebytym zawale serca, odczuwa brak towarzystwa i pragnie nawiązać nowe relacje społeczne oraz aktywnie spędzać czas wolny. Jakie zajęcia powinien zaproponować mu opiekun, aby zrealizować ten cel?

A. w świetlicy środowiskowej

B. w warsztatach terapii zajęciowej

C. w środowiskowym domu samopomocy

D. w klubie seniora

Klub seniora jest idealnym miejscem dla osób starszych, takich jak 77-letni mieszkaniec, który pragnie nawiązać nowe kontakty społeczne. Tego typu placówki oferują różnorodne zajęcia dostosowane do potrzeb seniorów, wspierając ich aktywność społeczną i fizyczną. W ramach klubu seniora organizowane są spotkania, warsztaty, oraz różne formy aktywności, co sprzyja integracji i wymianie doświadczeń. Przykłady zajęć to kursy tańca, zajęcia plastyczne czy spotkania tematyczne, które nie tylko rozwijają umiejętności, ale także umożliwiają nawiązywanie przyjaźni. Kluby seniora często współpracują z lokalnymi organizacjami, co pozwala na organizację wycieczek czy wydarzeń kulturalnych. Warto również zauważyć, że kluby seniora są zgodne z zasadami aktywnego starzenia się, co potwierdzają standardy WHO dotyczące wsparcia osób starszych. Działalność klubów seniora przyczynia się do poprawy jakości życia seniorów, co jest kluczowe w kontekście ich zdrowia psychicznego i fizycznego.

Pytanie 11

Wskaż, jaki sprzęt ortopedyczny pomoże w codziennym funkcjonowaniu w domu osobie z porażeniem nóg.

A. Stabilizator stawów kolanowych

B. Kule łokciowe

C. Wózek inwalidzki

D. Balkonik

Wózek inwalidzki jest najczęściej zalecanym sprzętem ortopedycznym dla osób z porażeniem kończyn dolnych, ponieważ umożliwia im samodzielne poruszanie się w warunkach domowych i na zewnątrz. Dzięki wózkowi, osoba z ograniczoną mobilnością zyskuje nie tylko większą niezależność, ale również poprawia jakość swojego życia. Wózki inwalidzkie są zaprojektowane z myślą o wygodzie użytkowników; często wyposażane są w regulowane oparcia, podłokietniki oraz podnóżki, co pozwala na dostosowanie ich do indywidualnych potrzeb. Dodatkowo, wiele modeli jest lekkich i łatwych do manewrowania, co czyni je idealnym rozwiązaniem do używania w wąskich przestrzeniach, takich jak domowe korytarze czy pokoje. Zgodnie z dobrymi praktykami w rehabilitacji, wózek inwalidzki powinien być dostosowany do wzrostu i wagi użytkownika, aby zapewnić optymalne wsparcie i komfort. Ważne jest także, aby użytkownik był przeszkolony w zakresie bezpiecznego korzystania z wózka, co przyczyni się do zminimalizowania ryzyka upadków i kontuzji. Obecnie dostępne są również wózki elektryczne, które dodatkowo zwiększają mobilność osób z poważniejszymi ograniczeniami sprawnościowymi, oferując pełną niezależność.

Pytanie 12

Podopieczna wróciła do domu po chemioterapii z zapalnymi zmianami w jamie ustnej. W planie działań opiekun osoby starszej powinien uwzględnić podawanie podopiecznej

A. gorącej herbaty do wypicia

B. chłodnych napojów do wypicia

C. 5% wody utlenionej do płukania jamy ustnej

D. Aphtinu do płukania jamy ustnej

Podawanie Aphtinu do płukania jamy ustnej, gorącej herbaty lub 5% wody utlenionej nie jest zalecane w przypadku osób po chemioterapii z zapaleniem jamy ustnej. Aphtin, choć jest preparatem stosowanym w przypadkach owrzodzeń, może zawierać substancje, które mogą dodatkowo podrażniać wrażliwą błonę śluzową, co jest szczególnie niepożądane w tym kontekście. Gorąca herbata, mimo iż może być komfortowa w normalnych warunkach, w przypadku podopiecznych z zapaleniem jamy ustnej może wywołać ból oraz pogorszenie stanu zapalnego, dlatego nie jest dobrym wyborem. Z kolei 5% woda utleniona, ze względu na swoje właściwości utleniające i drażniące, może przyczynić się do dodatkowego uszkodzenia tkanek jamy ustnej. Stosowanie takich substancji może prowadzić do błędnej interpretacji objawów, a w efekcie do przewlekłego dyskomfortu i dalszego uszkodzenia błon śluzowych. W opiece nad pacjentami po chemioterapii należy zawsze kierować się zasadą łagodzenia objawów i unikania substancji, które mogą pogorszyć ich stan, dlatego kluczowe jest, aby opiekunowie byli odpowiednio przeszkoleni w zakresie działań wspierających zdrowie jamy ustnej.

Pytanie 13

Podopieczna regularnie korzysta z wózka inwalidzkiego. Aby zredukować ryzyko pojawienia się odleżyn, opiekun powinien umieścić na siedzisku wózka podopiecznej

A. miękki koc z mikrofibry

B. poduszkę ortopedyczną

C. miękki koc z akrylu

D. poduszkę pneumatyczną

Poduszka pneumatyczna jest najskuteczniejszym rozwiązaniem w kontekście zapobiegania odleżynom u osób korzystających z wózka inwalidzkiego. Dzięki swojej budowie, poduszki pneumatyczne są w stanie równomiernie rozkładać ciężar ciała, co minimalizuje nacisk na kluczowe punkty, gdzie najczęściej powstają odleżyny, takie jak pośladki czy kręgosłup. Ich elastyczność pozwala na dostosowanie kształtu do anatomicznych krzywizn ciała podopiecznego, co zwiększa komfort siedzenia oraz zmniejsza ryzyko powstawania ran. Dodatkowo, poduszki pneumatyczne często charakteryzują się systemem wentylacji, co wpływa na lepszą cyrkulację powietrza, redukując wilgoć i tym samym ryzyko wystąpienia otarć i podrażnień skóry. W praktyce, stosując poduszkę pneumatyczną, należy regularnie kontrolować jej stan oraz poziom powietrza, aby zapewnić optymalne wsparcie. Warto również uwzględnić zalecenia producentów i specjalistów w dziedzinie rehabilitacji, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru akcesoriów ortopedycznych w celu zapewnienia jak najwyższego komfortu oraz bezpieczeństwa pacjenta.

Pytanie 14

Pierwszym krokiem, który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa osobie starszej poruszającej się o kulach, jest

A. propozycja noszenia sznurowanych butów

B. zasugerowanie noszenia butów z twardą podeszwą

C. wyłożenie całej powierzchni podłogi matą antypoślizgową

D. usunięcie wszelkich chodników z podłogi

Usunięcie wszelkich chodników z podłogi jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa osobie starszej poruszającej się o kulach. Chodniki, zwłaszcza te o luźnych brzegach lub nieodpowiednich materiałach, mogą stać się istotnym zagrożeniem, prowadząc do potknięć i upadków. Zgodnie z zaleceniami ergonomii i bezpieczeństwa w przestrzeni mieszkalnej, usunięcie przeszkód jest fundamentalnym działaniem. W praktyce, każde otoczenie powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb osób starszych, co obejmuje również eliminację elementów, które mogą powodować urazy. W przypadku osób z ograniczeniami ruchowymi, jak w przypadku korzystania z kul, stabilna i wolna od przeszkód powierzchnia jest szczególnie ważna. Przykładowo, w wielu instytucjach zajmujących się opieką nad seniorami rekomenduje się usunięcie dywanów oraz wszelkich przedmiotów, które mogą utrudniać poruszanie się, co wpływa na ogólne bezpieczeństwo i komfort ich życia.

Pytanie 15

Opiekun powinien ustalić zakres zajęć rehabilitacyjnych dla 78-letniej podopiecznej cierpiącej na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

A. z masażystą

B. z fizjoterapeutą

C. z andropedagogiem

D. z surdopedagogiem

Odpowiedź z fizjoterapeutą jest poprawna, ponieważ to właśnie ten specjalista ma odpowiednie kwalifikacje do opracowywania i wdrażania programów rehabilitacyjnych dla osób z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Fizjoterapeuta ocenia stan zdrowia pacjenta, uwzględniając jego zdolności ruchowe oraz ograniczenia spowodowane chorobą, co pozwala na dostosowanie ćwiczeń do indywidualnych potrzeb. Przykładem praktycznego zastosowania może być wprowadzenie ćwiczeń oddechowych oraz technik poprawiających wydolność fizyczną, co jest kluczowe w przypadku POChP. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, rehabilitacja powinna być dostosowana do etapu choroby oraz stanu ogólnego pacjenta, co podkreśla znaczenie współpracy z fizjoterapeutą. Działania te mają na celu nie tylko poprawę funkcji oddechowych, ale również zwiększenie jakości życia pacjenta poprzez poprawę samodzielności w codziennych czynnościach.

Pytanie 16

Osoba korzystająca z wózka inwalidzkiego mieszka na pierwszym piętrze budynku, w którym brak windy. Nie jest w stanie samodzielnie opuścić swojego mieszkania, odczuwa samotność oraz ma niedobór kontaktów społecznych. Przyczyną tej sytuacji są trudności

A. mieszkaniowe i społeczne

B. finansowe i społeczne

C. psychiczne i społeczne

D. mieszkaniowe i finansowe

Odpowiedź 'mieszkaniowe i społeczne' jest poprawna, ponieważ stanowi kluczowe aspekty życia osób z niepełnosprawnościami, które wpływają na ich samodzielność i dobrostan. Problemy mieszkaniowe, takie jak brak dostępu do windy w bloku, ograniczają mobilność podopiecznej, co w konsekwencji prowadzi do izolacji społecznej. Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich często napotykają trudności w dostępie do przestrzeni publicznych oraz do swojego miejsca zamieszkania, co może powodować uczucie osamotnienia. Z kolei aspekty społeczne dotyczą potrzeby kontaktów z innymi ludźmi, które są niezwykle istotne dla zdrowia psychicznego. Umożliwienie podopiecznej nawiązywania relacji z innymi oraz angażowanie się w aktywności społeczne, w tym np. grupy wsparcia, może znacząco poprawić jej jakość życia. W dobrych praktykach pracy z osobami z niepełnosprawnościami kładzie się duży nacisk na tworzenie środowisk przyjaznych, które zachęcają do interakcji oraz umożliwiają samodzielne funkcjonowanie. Dlatego też ważne jest, aby rozwiązywać problemy mieszkaniowe oraz promować integrację społeczną tych osób.

Pytanie 17

Które z poniższych urządzeń powinien wykorzystać opiekun, aby zachęcić osobę leżącą do ruchu?

A. Balkonik

B. Drabinkę przyłóżkową

C. Trójnóg

D. Podnośnik nosidłowy

Wybór sprzętu do aktywizacji ruchowej osoby leżącej wymaga zrozumienia ich funkcji oraz przeznaczenia. Trójnóg, będący formą wsparcia w chodzeniu, jest niewłaściwy w przypadku pacjentów leżących, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego wsparcia i stabilności w pozycji leżącej ani nie wspiera ich w wykonywaniu ćwiczeń. Podnośnik nosidłowy, choć użyteczny do transferu pacjenta w pozycji leżącej, nie angażuje go w aktywność fizyczną, co jest istotne dla utrzymania kondycji mięśni i zapobiegania atrofii. Balkonik, z kolei, jest przeznaczony dla osób, które mogą stać i poruszać się, co nie jest odpowiednie dla pacjentów leżących. Używanie balkoników w takich sytuacjach może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdyż nie zapewnia on pacjentowi odpowiedniego wsparcia w czasie, gdy nie jest w stanie się poruszać. W kontekście dobrej praktyki opiekuńczej, ważne jest, aby dobierać sprzęt zgodnie z potrzebami pacjentów, co oznacza, że wszystkie wymienione urządzenia powinny być stosowane z uwagą do ich specyfiki i możliwości fizycznych pacjenta. Zastosowanie niewłaściwego sprzętu może prowadzić do dalszych komplikacji zdrowotnych, a także obciążać opiekunów, którzy nie mają odpowiednich narzędzi do skutecznego wspierania pacjentów w ich rehabilitacji.

Pytanie 18

Do którego z lekarzy specjalistów na pierwszą wizytę nie jest konieczne skierowanie od lekarza rodzinnego?

A. Dermatologa

B. Onkologa

C. Laryngologa

D. Okulisty

Onkolog to specjalista, do którego pacjent może udać się bez skierowania od lekarza pierwszego kontaktu. Jest to zgodne z polskim systemem ochrony zdrowia, gdzie wizyty u niektórych specjalistów, w tym onkologów, są możliwe bez wcześniejszego uzyskania skierowania. Dzięki temu pacjenci mogą szybciej uzyskać dostęp do diagnostyki i leczenia chorób nowotworowych, które są istotnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent zauważa niepokojące objawy, takie jak guzy czy zmiany skórne, które mogą wskazywać na nowotwór. Dzięki bezpośredniemu dostępowi do onkologa, pacjent ma szansę na szybką konsultację, co jest kluczowe w przypadku wczesnego wykrywania nowotworów. Zgodnie z wytycznymi Krajowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych, istotne jest, aby pacjenci mieli możliwość szybkiego dostępu do specjalistycznej opieki medycznej, co może znacząco wpłynąć na rokowanie i efektywność leczenia.

Pytanie 19

Podczas przygotowywania posiłku dla osoby starszej z problemami trawiennymi należy unikać podawania

A. potraw ciężkostrawnych i tłustych

B. chudego mięsa drobiowego

C. warzyw gotowanych na parze

D. owoców o niskiej zawartości cukru

Dla osób starszych z problemami trawiennymi unikanie potraw ciężkostrawnych i tłustych jest kluczowe. Tego typu jedzenie może powodować nie tylko dyskomfort, ale również zaostrzać problemy związane z trawieniem. Potrawy tłuste są trudniejsze do strawienia i mogą prowadzić do wzdęć, zgagi czy innych dolegliwości gastrycznych. Z tego powodu, zaleca się wybieranie lekkostrawnych alternatyw, takich jak gotowane, duszone czy pieczone w folii potrawy. Lekka dieta pomaga w utrzymaniu zdrowia przewodu pokarmowego, co jest szczególnie ważne dla osób starszych, których układ trawienny może działać wolniej i mniej efektywnie. Ponadto, unikanie ciężkostrawnych posiłków może wpływać na ogólne samopoczucie i energię osoby starszej, co przekłada się na lepszą jakość życia. W praktyce, zamiast smażonych potraw, warto sięgać po chude mięsa, warzywa gotowane na parze czy ryby, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych bez obciążania układu trawiennego.

Pytanie 20

Aby zachować kondycję fizyczną 70-letniej pacjentki z chorobą wieńcową, która doświadcza bólu za mostkiem oraz duszności podczas większego wysiłku, opiekun powinien jej zaproponować

A. bieg terenowy

B. trening interwałowy

C. spacery

D. trekking

Spacery są najbardziej odpowiednią formą aktywności fizycznej dla 70-letniej podopiecznej z chorobą niedokrwienną serca, szczególnie gdy występują objawy takie jak ból za mostkiem i duszność podczas większego wysiłku. Ta łagodna forma ćwiczeń pozwala na stopniowe zwiększanie poziomu aktywności, co jest istotne w rehabilitacji kardiologicznej. Spacery, jako forma aerobowego treningu o niskiej intensywności, wspierają poprawę wydolności sercowo-naczyniowej, a także przyczyniają się do obniżenia ciśnienia krwi i poprawy ogólnego samopoczucia psychicznego. W przypadku osób starszych, które mogą mieć ograniczenia związane z chorobami serca, ważne jest, aby podejście do aktywności fizycznej było dostosowane do ich indywidualnych możliwości oraz zdrowia. Regularne spacery, zalecane przez kardiologów, powinny być prowadzone na świeżym powietrzu, w spokojnym tempie, co sprzyja nie tylko poprawie kondycji, ale również redukcji stresu i poprawie nastroju. Dla osób z chorobami serca czas trwania spacerów można stopniowo zwiększać, zaczynając od 10-15 minut dziennie i stopniowo dochodząc do 30 minut lub więcej, co jest zgodne z zaleceniami American Heart Association dotyczących aktywności fizycznej.

Pytanie 21

Podstawowym zadaniem opiekuna w trosce o 65-letnią osobę po udarze niedokrwiennym mózgu, z prawostronnym niedowładem, powinno być

A. pomaganie podopiecznej w realizacji codziennych czynności

B. organizowanie życia towarzyskiego podopiecznej

C. złożenie wniosku o przyznanie renty z powodu niezdolności do pracy

D. złożenie wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności

Pomaganie podopiecznej w wykonywaniu czynności dnia codziennego jest kluczowym elementem opieki nad osobą starszą po udarze mózgu. Udar niedokrwienny, szczególnie z niedowładem połowiczym prawostronnym, prowadzi do osłabienia funkcji ruchowych i ograniczenia samodzielności, co sprawia, że codzienne zadania, takie jak ubieranie się, jedzenie czy higiena osobista, stają się dużym wyzwaniem. Opiekun powinien więc skoncentrować się na wspieraniu podopiecznej w tych obszarach, stosując zindywidualizowane podejście i techniki, które ułatwią jej aktywność. Przykładowo, opiekun może ułatwić podopiecznej poruszanie się, dostosowując przestrzeń życiową, aby zminimalizować ryzyko upadków i umożliwić łatwiejszy dostęp do niezbędnych przedmiotów. Zgodnie z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami, ważne jest również angażowanie podopiecznej w ćwiczenia rehabilitacyjne, które mogą poprawić jej sprawność fizyczną. Takie podejście nie tylko poprawia jakość życia pacjentki, ale również wspiera jej psychiczne samopoczucie, poprzez zachęcanie do aktywności i samodzielności.

Pytanie 22

Która z poniższych czynności należy do zabiegów pielęgnacyjnych?

A. Nałożenie okładu

B. Wymiana kompresu

C. Mycie krocza

D. Wymiana opatrunku

Mycie krocza to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o higienę. Pomaga utrzymać czystość i zapobiega różnym infekcjom w strefie intymnej. Jak regularnie myjesz krocze, to możesz pozbyć się bakterii i innych niedobrych rzeczy, które mogą prowadzić do stanów zapalnych. Warto pamiętać, że szczególnie osoby z obniżoną odpornością, kobiety w ciąży czy ci, co przeszli operacje w tej okolicy, powinny zwracać na to uwagę. Najlepiej myć się letnią wodą z delikatnym środkiem myjącym, żeby uniknąć podrażnień. Pamiętaj też, żeby dobrze osuszyć tę okolicę po umyciu – to naprawdę ważne dla zachowania dobrego poziomu higieny. Takie mycie powinno stać się częścią twojej codziennej rutyny, zwłaszcza jeśli czujesz jakiś dyskomfort w intymnej strefie.

Pytanie 23

U geriatrycznego pacjenta z przewlekłą niewydolnością żylną, opiekun powinien szczególnie zwrócić uwagę na ryzyko wystąpienia

A. żylaków odbytu

B. owrzodzeń podudzi

C. żylaków przełyku

D. owrzodzeń jamy ustnej

Wybór żylaków przełyku jako potencjalnego problemu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną jest nieadekwatny, ponieważ schorzenie to związane jest głównie z nadciśnieniem wrotnym, które nie jest bezpośrednio związane z problemami w kończynach dolnych. Żylaki przełyku występują w wyniku zastoiny krwi w układzie wrotnym, co jest zupełnie innym mechanizmem niż ten, który prowadzi do owrzodzeń podudzi. Z kolei owrzodzenia jamy ustnej są najczęściej wynikiem lokalnych urazów, infekcji wirusowych lub chorób systemowych, a nie niewydolności żylnej, co czyni tę odpowiedź również błędną. Żylaki odbytu, choć mogą być związane z problemami krążeniowymi, również nie mają bezpośredniego związku z przewlekłą niewydolnością żylną nóg, ponieważ dotyczą one innego obszaru układu żylnego. Często mylnie uważane jest, że wszystkie choroby związane z układem żylnym są ze sobą powiązane, co prowadzi do pominięcia kluczowych objawów związanych z głównym problemem, jakim są owrzodzenia podudzi. Właściwe zrozumienie mechanizmów działania układu krążenia oraz ich wpływu na różne lokalizacje ciała jest niezbędne dla skutecznej opieki nad pacjentami geriatrycznymi.

Pytanie 24

Zakładanie górnej części piżamy pacjentce, która ma na lewym przedramieniu opatrunek, należy zacząć od

A. obu rąk jednocześnie

B. głowy pacjentki

C. prawej ręki

D. lewej ręki

Zakładanie górnej części piżamy podopiecznej z opatrunkiem na lewym przedramieniu powinno zaczynać się od lewej ręki, ponieważ pozwala to uniknąć nieprzyjemnych dolegliwości oraz uszkodzenia opatrunku. Praktyka ta wynika z zasady, że w przypadku osób z ograniczoną mobilnością lub z ranami, należy dążyć do minimalizacji ruchów, które mogą wywołać dyskomfort lub ból. Przy zakładaniu odzieży, zaczynając od lewego ramienia, można z łatwością dostosować materiał, aby nie dotykał bezpośrednio opatrunku. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki nad osobami, które wymagają szczególnej uwagi, a także z zaleceniami dotyczącymi zarządzania ranami i opatrunkami. Na przykład, w placówkach medycznych czy domach opieki, personel zawsze dąży do tego, aby wykonywać czynności w taki sposób, aby nie destabilizować stanu zdrowia pacjenta. Dodatkowo, stosowanie tej metody pomaga w budowaniu zaufania podopiecznych, którzy czują się bardziej komfortowo i bezpiecznie w czasie codziennych czynności pielęgnacyjnych.

Pytanie 25

Podopiecznej, która doświadcza ataku astmy oskrzelowej, opiekun powinien zapewnić pozycję

A. grzbietową, z lekko uniesionymi kończynami dolnymi

B. boczną, z uniesionymi kończynami górnymi

C. siedzącą, z możliwością wsparcia dla kończyn dolnych

D. siedzącą, pochyloną do przodu, z możliwością wsparcia dla kończyn górnych

Prawidłowe położenie ciała podczas ataku astmy jest kluczowe dla poprawy komfortu i efektywności oddychania. Odpowiedzi sugerujące pozycje, takie jak siedząca z możliwością oparcia dla kończyn dolnych, mogą prowadzić do ograniczenia wydolności oddechowej. W takim ułożeniu, szczególnie przy oparciu nóg, osoba z astmą ma mniejszą swobodę ruchów klatki piersiowej, co może ograniczać dostęp powietrza do płuc. Ponadto, przyjmuje się, że pozycje boczne, uniesione kończyny górne, mogą prowadzić do ucisku na klatkę piersiową, co z kolei może pogarszać sytuację pacjenta z atakiem astmy. Warto zauważyć, że pacjenci w pozycji leżącej, z kończynami dolnymi uniesionymi, mogą odczuwać dodatkowy dyskomfort i trudności z oddychaniem, co jest sprzeczne z zasadami pierwszej pomocy w astmie. Kluczowe znaczenie ma również zrozumienie, że atak astmy wymaga natychmiastowej reakcji, a niewłaściwe pozycjonowanie może pogłębiać objawy, zamiast je łagodzić. Dlatego tak ważne jest, aby podczas udzielania pomocy kierować się sprawdzonymi standardami, które podkreślają konieczność umożliwienia pacjentowi pozycji siedzącej, co sprzyja lepszemu oddychaniu.

Pytanie 26

Z uwagi na problemy z sercem, podopieczna powinna prowadzić oszczędny tryb życia. Jakie zadanie domowe jest niewskazane dla podopiecznej i koniecznie wymaga wsparcia opiekuna?

A. Mycie talerzy

B. Mycie wanny

C. Ścieranie kurzu z szafki

D. Krojenie warzyw na sałatkę

Mycie wanny jest fizycznie wymagającą czynnością, która może być obciążająca dla osoby z chorobami serca. Zgodnie z zasadami opieki nad osobami starszymi i chorymi, niektóre zadania domowe powinny być realizowane przez opiekunów, aby zmniejszyć ryzyko przeforsowania. Mycie wanny często wymaga schylania się, wyciągania rąk i dużej siły, co może prowadzić do nadmiernego wysiłku i zwiększać ryzyko problemów z sercem. Warto zastosować zasady ergonomii, które zalecają unikanie nadmiernego obciążenia organizmu, zwłaszcza w przypadku osób z już istniejącymi schorzeniami. W takich sytuacjach zaleca się delegowanie trudnych zadań na opiekuna, co pozwala na zachowanie bezpieczeństwa podopiecznej oraz zapewnienie jej komfortu i zdrowia. Przykładowo, opiekun może wykorzystać narzędzia ułatwiające czyszczenie, takie jak długie szczotki, czy środki chemiczne, które nie wymagają intensywnego szorowania, co dodatkowo zmniejsza obciążenie fizyczne.

Pytanie 27

W przypadku, gdy u podopiecznej wymagającej wsparcia występują stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej, opiekun powinien przeprowadzić pędzlowanie

A. boraksem z gliceryną

B. 3% wodą utlenioną

C. parafiną z mentolem

D. roztworem 0,9% NaCl

Wybór nieprawidłowych substancji do pędzlowania w przypadku zmian zapalnych błony śluzowej jamy ustnej może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia podopiecznej. Parafina z mentolem, pomimo że może wydawać się atrakcyjną opcją ze względu na swoje właściwości łagodzące, może powodować podrażnienia błony śluzowej, a mentol może być drażniący dla osób z wrażliwą jamą ustną. W przypadku 3% wody utlenionej, jej działanie jako środka dezynfekującego może być zbyt silne i prowadzić do uszkodzenia komórek błony śluzowej, co może opóźnić proces gojenia. Roztwór 0,9% NaCl, chociaż stosowany w celu nawilżenia i płukania jamy ustnej, nie ma właściwości dezynfekujących, które są kluczowe w przypadku zapaleń. Ponadto, brak wiedzy na temat specyfiki zmian zapalnych może prowadzić do nieodpowiedniego stosowania substancji, co w konsekwencji może skutkować wywołaniem reakcji alergicznych lub nasilenia objawów. Kluczowe jest zrozumienie, że zmiany zapalne wymagają szczególnej uwagi i zastosowania preparatów, które są dostosowane do ich specyfiki, a nie ogólnych rozwiązań, które mogą nie przynieść oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 28

Jakie urządzenia powinny być zastosowane do przetransportowania osoby z porażeniem kończyn dolnych?

A. Laski i trójnogu

B. Kul łokciowych oraz chodzika

C. Podnośnika i wózka inwalidzkiego

D. Wózka inwalidzkiego oraz balkonika

Podnośnik i wózek inwalidzki stanowią optymalne rozwiązanie dla osób z porażeniem kończyn dolnych. Podnośniki elektryczne, ręczne lub hydraulicze ułatwiają bezpieczne przenoszenie pacjenta z jednego miejsca do drugiego, minimalizując ryzyko kontuzji zarówno dla podopiecznego, jak i opiekuna. Wózki inwalidzkie są niezbędne do swobodnego poruszania się, zapewniając stabilność oraz wsparcie. Dobre praktyki w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami uwzględniają użycie odpowiednich sprzętów, które są przystosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów. Dodatkowo, stosowanie takich urządzeń zwiększa komfort i jakość życia osób z ograniczeniami ruchowymi. Warto także zwrócić uwagę na regularne szkolenia dla opiekunów, aby potrafili efektywnie wykorzystywać dostępne technologie i narzędzia. Przykładowo, umiejętność właściwego obsługiwania podnośnika wpływa na bezpieczeństwo i komfort przenoszenia, co jest niezwykle istotne w codziennej opiece.

Pytanie 29

Opiekun powinien wspierać podopiecznego w zażywaniu leków, zapewniając ich odpowiednie podawanie?

A. w ustalonym czasie

B. co 12 godzin

C. zawsze przed jedzeniem

D. rano po zjedzeniu posiłku

Podawanie leków w wyznaczonym czasie jest kluczowe dla zapewnienia ich skuteczności oraz bezpieczeństwa pacjenta. Każdy lek ma ustaloną farmakokinetykę, co oznacza, że jego działanie i obecność w organizmie są uzależnione od czasu przyjmowania. Na przykład, niektóre leki wymagają regularnych dawek, aby utrzymać stabilny poziom terapeutyczny we krwi. W praktyce oznacza to, że opiekun powinien być świadomy harmonogramu podawania leków, aby uniknąć ich przedawkowania lub niedostatecznego działania. Ponadto, przestrzeganie ustalonego czasu podawania leków może pomóc w minimalizacji skutków ubocznych oraz interakcji międzylekowych. W kontekście opieki nad osobami starszymi lub chorymi, organizacja czasu na przyjmowanie leków stanowi ważny element zarządzania terapią farmakologiczną. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi bezpieczeństwa pacjentów, precyzyjne podawanie leków w ustalonym czasie jest kluczowe dla optymalizacji procedur terapeutycznych.

Pytanie 30

Jakie rodzaje aktywności fizycznej powinien zalecić opiekun osobie w wieku 70 lat, będącej na początku choroby Parkinsona?

A. Trening na rowerze stacjonarnym

B. Spacery w obrębie pokoju oraz ćwiczenia redresyjne

C. Ćwiczenia na ergometrze wioślarskim

D. Spacery na świeżym powietrzu oraz ćwiczenia ogólnousprawniające

Spacery na powietrzu i ćwiczenia ogólnousprawniające są kluczowe dla osób w początkowej fazie choroby Parkinsona, ponieważ pomagają w utrzymaniu sprawności fizycznej, poprawie równowagi oraz stabilności. Regularna aktywność ruchowa, jak spacery, stymuluje krążenie, co jest szczególnie ważne dla starszych pacjentów. Ćwiczenia ogólnousprawniające, takie jak trening siłowy, rozciągający czy koordynacyjny, wspierają rozwój mięśni, a tym samym zwiększają samodzielność pacjenta. Warto również podkreślić, że aktywność na świeżym powietrzu przyczynia się do poprawy samopoczucia psychicznego, co jest istotne w kontekście choroby Parkinsona. Wspierając podopiecznego w regularnych spacerach oraz dostosowanych ćwiczeniach, opiekun realizuje wytyczne dotyczące rehabilitacji osób starszych oraz standardy oparte na dowodach naukowych, które zalecają aktywność fizyczną jako istotny element terapii.

Pytanie 31

Osoba z degeneracyjną chorobą stawów barkowych potrzebuje wsparcia opiekuna głównie przy kąpieli

A. kończyn dolnych

B. głowy

C. klatki piersiowej

D. brzucha

Podopieczna z chorobą zwyrodnieniową stawów barkowych często zmaga się z ograniczoną ruchomością górnych kończyn, co istotnie wpływa na codzienne czynności, takie jak mycie głowy. W przypadku pacjentów z tego rodzaju schorzeniami, kluczowe staje się zastosowanie metod, które ułatwią dostęp do obszarów ciała, do których pacjent ma trudności z dotarciem. Standardy opieki nad osobami z ograniczeniami ruchowymi zalecają wykorzystywanie narzędzi takich jak długie szczotki do mycia włosów, które umożliwiają higienę głowy bez potrzeby unoszenia rąk. Dodatkowo, przy takim wsparciu, ważne jest, by opiekunowie zadbali o komfort pacjenta, co może oznaczać zapewnienie odpowiedniej pozycji ciała oraz stosowania delikatnych środków czyszczących, aby nie podrażnić skóry głowy. W praktyce, wiedza na temat specyfiki chorób degeneracyjnych stawów i ich wpływu na codzienne życie pacjentów jest fundamentalna dla zapewnienia skutecznej i empatycznej opieki.

Pytanie 32

Podczas sprawowania opieki nad samotnym podopiecznym, opiekun zauważył, że brakuje funduszy na opłacenie bieżących rachunków oraz zakup leków. W tej sytuacji powinien

A. zorganizować pomoc sąsiedzką

B. zgłosić problem do ośrodka pomocy społecznej

C. poinformować centrum pomocy rodzinie

D. zorganizować grupę wsparcia

Zgłoszenie problemu do ośrodka pomocy społecznej jest kluczowym krokiem w sytuacji, gdy podopieczny nie ma wystarczających środków finansowych na zaspokojenie swoich podstawowych potrzeb, takich jak opłaty za rachunki czy zakup leków. Ośrodki pomocy społecznej są instytucjami, które mają na celu wspieranie osób w trudnej sytuacji życiowej, a ich zadaniem jest zapewnienie dostępu do różnych form pomocy. W praktyce oznacza to, że pracownicy ośrodków mogą zorganizować odpowiednią pomoc finansową, skierować na inne programy wsparcia, a także pomóc w załatwieniu formalności związanych z uzyskaniem świadczeń. Na przykład, w przypadku osób starszych, ośrodek może pomóc w aplikacji o dodatek na leki lub inne formy wsparcia, co może znacząco poprawić jakość życia podopiecznego. Oprócz tego, ośrodki te często współpracują z innymi organizacjami, co pozwala na tworzenie kompleksowych planów wsparcia, dostosowanych do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 33

Opiekun osoby chorej na nowotwór powinien pozostawać w stałym kontakcie z lekarzem prowadzącym z poradni

A. endokrynologicznej

B. diabetologicznej

C. zdrowia psychicznego

D. medycyny paliatywnej

Odpowiedź dotycząca medycyny paliatywnej jest prawidłowa, ponieważ opiekun podopiecznej z nowotworem powinien być w stałym kontakcie z lekarzem medycyny paliatywnej, który specjalizuje się w zapewnieniu wsparcia w zakresie ukojenia bólu i poprawy jakości życia pacjentów z zaawansowanymi chorobami. Medycyna paliatywna koncentruje się na kompleksowej opiece, obejmującej zarówno aspekty fizyczne, jak i psychospołeczne oraz duchowe. Na przykład, lekarz medycyny paliatywnej może dostosować leczenie bólu, zapewnić odpowiednią farmakoterapię oraz zorganizować wsparcie psychologiczne, co jest kluczowe dla pacjentów onkologicznych. Ponadto, stała współpraca z tym specjalistą pozwala na wczesne rozpoznawanie i leczenie objawów, co przekłada się na lepszą jakość życia pacjenta. W ramach dobrych praktyk, opiekunowie powinni aktywnie uczestniczyć w komunikacji z zespołem medycznym, aby odpowiednio przekazywać zmiany w stanie zdrowia pacjenta oraz podejmować decyzje dotyczące dalszego leczenia.

Pytanie 34

Opiekun, zajmując się podopiecznym w ostatnim etapie choroby, powinien

A. często rozmawiać z podopiecznym o jego stanie zdrowia

B. poinformować podopiecznego o jego złym stanie zdrowia

C. okazywać podopiecznemu empatię oraz szacunek

D. szczególnie skupić się na rodzinie podopiecznego

Okazywanie empatii i szacunku podopiecznemu w terminalnej fazie choroby jest kluczowym elementem opieki paliatywnej. Empatia pozwala opiekunowi na lepsze zrozumienie emocji i potrzeb pacjenta, co z kolei sprzyja budowaniu zaufania. To zaufanie jest niezbędne, aby podopieczny czuł się komfortowo i bezpiecznie, co jest szczególnie ważne w obliczu zbliżającego się końca życia. Szacunek wobec godności pacjenta umożliwia mu wyrażenie swoich obaw oraz pragnień, co ma ogromne znaczenie w kontekście podejmowania decyzji dotyczących dalszej opieki. W praktyce oznacza to aktywne słuchanie, unikanie narzucania własnych opinii oraz zapewnienie, że pacjent ma możliwość podjęcia świadomych decyzji o swoim leczeniu. Tego typu interakcje mogą również obejmować pomoc w wyrażaniu emocji, co jest niezbędne w procesie akceptacji sytuacji. Standardy opieki paliatywnej, określone przez międzynarodowe organizacje zdrowotne, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia, które uwzględnia nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i duchowe.

Pytanie 35

Jak należy postąpić w pierwszej kolejności, udzielając wsparcia osobie, u której wystąpiło skręcenie stawu skokowego?

A. nałożyć zimny okład na uszkodzony staw

B. nastawić uszkodzony staw

C. przewieźć podopiecznego do szpitala

D. podać podopiecznemu lek przeciwbólowy

Zastosowanie zimnego okładu na uszkodzony staw skokowy jest zalecanym pierwszym krokiem w przypadku skręcenia. Chłodzenie kontuzjowanego miejsca pomaga w zmniejszeniu obrzęku oraz bólu poprzez zwężenie naczyń krwionośnych, co ogranicza przepływ krwi do zranionej okolicy. To podejście jest zgodne z zasadą RICE (Rest, Ice, Compression, Elevation), która jest powszechnie stosowana w przypadku urazów ortopedycznych. Stosując zimny okład, warto pamiętać o tym, aby nie przykładać lodu bezpośrednio do skóry, aby uniknąć odmrożeń; najlepiej używać materiału ochronnego lub ręcznika. Dodatkowo, zimne okłady można stosować przez 15-20 minut co godzinę przez pierwsze 48-72 godziny po urazie. Tego typu interwencje są rekomendowane przez specjalistów z dziedziny medycyny sportowej oraz ortopedii jako skuteczne metody pierwszej pomocy w przypadku skręceń. Warto również monitorować stan podopiecznego, aby ewentualnie podjąć dalsze kroki, jeśli objawy się nasilają.

Pytanie 36

Zwiększone pragnienie, swędzenie w rejonie narządów płciowych, problemy ze wzrokiem, uczucie zmęczenia, trudności w skupieniu i częste oddawanie moczu mogą wskazywać na

A. przeziębienie

B. cukrzycę

C. hipoglikemię

D. odwodnienie

Wzrost pragnienia, świąd w okolicy narządów płciowych, zaburzenia widzenia, zmęczenie, problemy z koncentracją i częste chodzenie do toalety to typowe objawy cukrzycy, zwłaszcza jak nie jest ona kontrolowana. Cukrzyca, czy to typ 1, czy 2, powoduje, że poziom glukozy we krwi rośnie, co z kolei prowadzi do odwodnienia, bo organizm zaczyna wydalać nadmiar glukozy z moczem. W rezultacie czujesz się spragniony. Ważne jest, żeby osoby z cukrzycą regularnie sprawdzały poziom glukozy, dbały o dietę i nie zapominały o ruchu. Wczesne rozpoznanie tych objawów może naprawdę pomóc uniknąć poważnych problemów zdrowotnych, jak neuropatia czy choroby serca. Jak tylko zauważysz takie symptomy, najlepiej jak najszybciej pójść do lekarza i zrobić badania, żeby upewnić się, co się dzieje.

Pytanie 37

Podopieczny może samodzielnie wykonywać czynności higieniczne

A. z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim.

B. z porażeniem obu kończyn.

C. z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

D. z niedowładem mięśni jednej strony ciała.

Odpowiedź 'z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim' jest prawidłowa, ponieważ osoby z tym rodzajem niepełnosprawności często są w stanie wykonywać czynności higieniczne samodzielnie. W przypadku niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim, osoby te mogą posiadać odpowiednie umiejętności poznawcze oraz motoryczne, które umożliwiają im dbanie o higienę osobistą. Przykładem może być codzienne mycie zębów, kąpiel czy ubieranie się. Ważne jest, aby w takich przypadkach stosować się do zasad wspierania samodzielności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki i wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Pracownicy socjalni oraz terapeuci powinni stwarzać warunki sprzyjające niezależności podopiecznych, co z kolei przekłada się na ich poczucie własnej wartości oraz aktywne uczestnictwo w życiu codziennym. Dlatego też, odpowiednie wsparcie i edukacja są kluczowe dla umożliwienia tym osobom samodzielności w swoich czynnościach życiowych.

Pytanie 38

W planie opieki nad 80-letnią osobą, u której występuje wysoka temperatura, katar oraz wilgotny kaszel, opiekun powinien uwzględnić:

A. nawilżanie powietrza w pomieszczeniu, zapewnienie produktów o dużej kaloryczności, podawanie leków

B. nawilżanie powietrza w pomieszczeniu, oklepywanie pleców podopiecznej, zaopatrzenie w chusteczki higieniczne, podawanie płynów

C. kąpiel podopiecznej w wannie, wietrzenie pomieszczenia, zakup pieluchomajtek, podawanie płynów

D. wietrzenie pomieszczenia, dostarczanie produktów bogatych w błonnik, nacieranie pleców podopiecznej spirytusem

Wybór odpowiedzi dotyczącej nawilżania powietrza, oklepywania pleców podopiecznej, zaopatrzenia w chusteczki higieniczne oraz podawania płynów jest właściwy z kilku powodów. Nawilżanie powietrza w pomieszczeniu jest kluczowe, szczególnie u osób starszych, gdyż suche powietrze może nasilać objawy związane z infekcjami dróg oddechowych, takie jak kaszel czy katar. Utrzymanie odpowiedniej wilgotności powietrza (zalecana to 40-60%) pomaga w łagodzeniu podrażnień błon śluzowych. Oklepywanie pleców jest uznawane za skuteczną technikę, która ułatwia odkrztuszanie oraz poprawia wentylację płuc, co jest istotne w przypadku kaszlu wilgotnego. Zaopatrzenie w chusteczki higieniczne jest również ważne, aby podopieczna mogła komfortowo radzić sobie z katarem. Podawanie płynów jest niezbędne do utrzymania nawodnienia, co jest szczególnie istotne w kontekście gorączki, kiedy organizm traci więcej płynów. Te działania są zgodne z zaleceniami dotyczącymi opieki nad osobami starszymi i chorymi, co potwierdzają standardy opieki zdrowotnej, które kładą nacisk na holistyczne podejście oraz zapewnienie komfortu pacjentowi.

Pytanie 39

Do jakiego specjalisty powinniśmy się zwrócić z seniorami, którzy od dłuższego czasu doświadczają problemów z koncentracją oraz nastrojem, a dodatkowo mają myśli samobójcze?

A. Psychiatry

B. Pulmonologa

C. Endokrynologa

D. Neurologa

Odpowiedź na to pytanie jest poprawna, ponieważ psychiatra jest specjalistą zajmującym się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń psychicznych. Osłabiona koncentracja oraz zmiany nastroju, a także myśli samobójcze u starszego pacjenta mogą być objawami poważnych problemów zdrowotnych, które wymagają interwencji psychiatrycznej. W praktyce lekarz psychiatra ocenia stan psychiczny pacjenta, może zlecić dodatkowe badania oraz zaproponować odpowiednie leczenie, które może obejmować psychoterapię, farmakoterapię i inne formy wsparcia. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz narodowymi standardami ochrony zdrowia psychicznego, w przypadku myśli samobójczych, niezbędna jest natychmiastowa pomoc specjalisty. Wczesna interwencja psychiatryczna może znacząco poprawić jakość życia pacjenta oraz zredukować ryzyko tragicznych zdarzeń.

Pytanie 40

Program terapeutycznej edukacji rodziny pacjenta z cukrzycą powinien być rozpoczęty przede wszystkim od kwestii związanych z

A. identyfikowaniem powikłań w formie zmian skórnych i stawowych

B. znaczeniem aktywności fizycznej w leczeniu cukrzycy

C. znaczeniem regularnej redukcji masy ciała

D. rozpoznawaniem przypadków hipoglikemii i hiperglikemii

Rozpoznawanie stanów hipoglikemii i hiperglikemii jest kluczowym elementem edukacji terapeutycznej rodziny osób z cukrzycą, ponieważ te dwa stany występują najczęściej i mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Hipoglikemia, czyli niedobór glukozy we krwi, może objawiać się osłabieniem, drżeniem, a w skrajnych przypadkach prowadzić do utraty przytomności. Z kolei hiperglikemia, czyli nadmiar glukozy, może prowadzić do długoterminowych powikłań, takich jak uszkodzenia nerek czy oczu. Wiedza na temat objawów tych stanów pozwala na szybką interwencję i może uratować życie. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której członek rodziny potrafi szybko rozpoznać hipoglikemię swojego bliskiego i podać odpowiednią ilość glukozy lub słodkiego napoju, co zapobiega poważnym konsekwencjom. W ramach edukacji warto także wprowadzać techniki samokontroli glikemii, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, które podkreślają znaczenie edukacji pacjentów i ich rodzin w skutecznej terapii cukrzycy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej