Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 01:25
Data zakończenia: 24 maja 2025 01:34

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką licencję musi mieć oprogramowanie, aby użytkownik mógł wprowadzać w nim zmiany?

A. GNU GPL

B. MOLP

C. FREEWARE

D. BOX

Licencja GNU GPL (General Public License) jest jedną z najpopularniejszych licencji open source, która daje użytkownikom prawo do modyfikowania oprogramowania. Użytkownicy mogą nie tylko zmieniać kod źródłowy, ale także rozpowszechniać modyfikacje, pod warunkiem, że również udostępnią je na tych samych zasadach. Dzięki temu, wspólnoty programistów mogą współpracować nad poprawą oprogramowania oraz jego dostosowaniem do własnych potrzeb. W praktyce, wiele projektów opartych na GNU GPL, takich jak system operacyjny Linux, korzysta z modyfikacji dokonywanych przez różne grupy programistów, co prowadzi do szybszego rozwoju i innowacji. Podobne zasady promują ideę otwartego oprogramowania, gdzie współpraca i dzielenie się wiedzą są kluczowe. Dobrą praktyką jest również zapewnienie pełnej przejrzystości kodu, co pozwala na audyt i kontrolę bezpieczeństwa. Licencja ta jest zgodna z zasadami Free Software Foundation, co podkreśla jej znaczenie w świecie oprogramowania wolnego i otwartego.

Pytanie 2

W systemie operacyjnym Linux, do konfigurowania sieci VLAN wykorzystuje się polecenie

A. ip route

B. ip neighbour

C. ip link

D. ip address

Odpowiedzi takie jak 'ip neighbour', 'ip route' oraz 'ip address' są związane z zarządzaniem sieciami w systemie Linux, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące tworzenia VLAN. 'ip neighbour' służy do zarządzania tablicą sąsiedztwa, co jest istotne dla wydajnej komunikacji w sieci, jednak nie ma zastosowania w kontekście tworzenia i zarządzania VLAN. 'ip route' dotyczy zarządzania trasami w sieci, co jest ważne dla kierowania pakietów między różnymi sieciami, ale nie ma bezpośredniego związku z tworzeniem wirtualnych interfejsów sieciowych. Z kolei 'ip address' jest używane do przypisywania adresów IP do interfejsów, ale również nie dotyczy bezpośrednio procesu tworzenia VLAN. Kluczowym błędem myślowym jest traktowanie tych poleceń jako równorzędnych w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć zarządzanie siecią w Linuxie, niezbędne jest dokładne zapoznanie się z funkcjonalnością każdego z tych poleceń oraz ich zastosowaniem w praktyce. Segmentacja sieci oraz zarządzanie wirtualnymi interfejsami wymaga zrozumienia nie tylko składni poleceń, ale również ogólnych zasad działania sieci, aby skutecznie projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.

Pytanie 3

Jakie oprogramowanie służy do sprawdzania sterowników w systemie Windows?

A. debug

B. replace

C. verifier

D. sfc

Odpowiedź 'verifier' jest prawidłowa, ponieważ narzędzie to, znane jako Driver Verifier, jest specjalistycznym programem wbudowanym w system operacyjny Windows, który służy do weryfikacji i analizy działania sterowników. Umożliwia ono identyfikację problematycznych sterowników, które mogą powodować niestabilność systemu, błędy BSOD (Blue Screen of Death) oraz inne problemy związane z wydajnością. W praktyce, po uruchomieniu Driver Verifier, system zaczyna monitorować aktywność sterowników i zgłaszać wszelkie naruszenia zasad programowania, takie jak błędy w zarządzaniu pamięcią czy niepoprawne operacje na obiektach. Przykładowo, administratorzy systemów mogą używać tego narzędzia do diagnozowania problemów po aktualizacji sprzętu lub sterowników, a także do testowania nowych sterowników przed ich wdrożeniem w środowisku produkcyjnym. Dobre praktyki w zakresie zarządzania systemem operacyjnym zalecają regularne korzystanie z Driver Verifier jako część procesu wdrażania i utrzymania systemów, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo.

Pytanie 4

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. BOX

B. FREEWARE

C. ADWARE

D. GNU GPL

Każda z podanych opcji nie odnosi się poprawnie do definicji licencji wolnego i otwartego oprogramowania. BOX nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju licencji, ale do formy dystrybucji oprogramowania, która nie ma nic wspólnego z jego otwartością czy wolnością. ADWARE to oprogramowanie, które wyświetla reklamy, co często wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania i modyfikacji, a także z potencjalnymi naruszeniami prywatności użytkowników. Freeware to oprogramowanie, które jest dostępne za darmo, ale jego licencja niekoniecznie musi zezwalać na modyfikacje czy dalszą dystrybucję, co stoi w sprzeczności z ideą wolnego oprogramowania. Wiele osób myli te pojęcia, nie zdając sobie sprawy z subtelnych różnic między nimi. Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, są zgodne z zasadami, które chronią prawa użytkowników do korzystania z oprogramowania na wolnych zasadach, natomiast inne wymienione opcje nie spełniają tych wymogów. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie freeware jako równoważne z wolnym oprogramowaniem, co jest mylnym założeniem, ponieważ wiele programów freewarowych nie pozwala na pełną swobodę użytkowania i modyfikacji.

Pytanie 5

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup. Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wejście do BIOS-u komputera

B. usunięcie pliku konfiguracyjnego

C. wyczyszczenie pamięci CMOS

D. przejście do ustawień systemu Windows

Wybór opcji, która prowadzi do przejścia do konfiguracji systemu Windows, jest nieprawidłowy, ponieważ BIOS działa niezależnie od systemu operacyjnego, a jego interfejs jest uruchamiany przed załadowaniem Windows. DNS (Dynamic Name System) oraz inne systemy operacyjne jako takie nie mają wpływu na proces uruchamiania BIOS-u, który pełni rolę primarnej warstwy zarządzającej sprzętem. Nie ma również możliwości, aby skasować plik setup poprzez wybranie opcji DEL, ponieważ BIOS nie operuje na plikach w taki sposób, jak systemy operacyjne. Usunięcie pliku setup mogłoby prowadzić do poważnych problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego, a BIOS nie ma opcji, która by to umożliwiała. Również, twierdzenie, że wciśnięcie DEL kasuje zawartość pamięci CMOS jest błędne, ponieważ pamięć ta jest używana do przechowywania ustawień konfiguracyjnych BIOS-u, a jej zawartość można resetować tylko poprzez odpowiednie opcje w BIOS-ie lub fizyczne zresetowanie zworki na płycie głównej. Problemy z pamięcią CMOS, takie jak checksum error, mogą wynikać z uszkodzonej baterii podtrzymującej tę pamięć, a nie z działań użytkownika w BIOS-ie. Dlatego ważne jest, aby rozumieć rolę BIOS-u oraz interakcje pomiędzy sprzętem a systemem operacyjnym, by podejmować odpowiednie działania w przypadku wystąpienia problemów. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i naprawy komputerów.

Pytanie 6

Zamieszczone atrybuty opisują rodzaj pamięci

Maksymalne taktowanie	1600 MHz
Przepustowość	PC12800 1600MHz
Opóźnienie	Cycle Latency CL 9,0
Korekcja	Nie
Dual/Quad	Dual Channel
Radiator	Tak

A. SWAP

B. RAM

C. flash

D. SD

Pomimo że różne typy pamięci mogą pełnić ważne funkcje w systemie komputerowym, charakterystyki wymienione w pytaniu zdecydowanie wskazują na pamięć RAM. Swap nie jest fizycznym typem pamięci, lecz założeniem, które polega na wykorzystaniu przestrzeni dyskowej jako rozszerzenia pamięci operacyjnej, co wpływa na wydajność systemu przy braku wystarczającej ilości RAM. Nie posiada on takich parametrów jak taktowanie czy przepustowość, ponieważ jest bardziej związany z organizacją systemu operacyjnego niż z fizycznymi komponentami sprzętowymi. SD (Secure Digital) to format kart pamięci używanych głównie w urządzeniach przenośnych, takich jak aparaty fotograficzne i telefony komórkowe. Chociaż ma swoje własne parametry wydajności, takie jak prędkość odczytu i zapisu, różni się od RAM pod względem zastosowania i technicznych specyfikacji. Pamięć flash, używana w USB i SSD, jest rodzajem trwałej pamięci, która przechowuje dane nawet po odłączeniu zasilania. Parametry takie jak opóźnienie CL czy tryb Dual Channel są specyficzne dla pamięci RAM, ponieważ dotyczą ich zastosowania w kontekście szybkiego, tymczasowego dostępu do danych, co nie jest związane z pamięciami typu flash. Błędne przypisanie tych parametrów do innych typów pamięci wynika z niezrozumienia ich specyficznych zastosowań i charakterystyk technicznych, które są unikalne dla RAM w kontekście wydajności operacyjnej komputerów

Pytanie 7

Aby komputery mogły udostępniać dane w sieci, NIE powinny mieć tych samych

A. serwerów DNS.

B. adresów IP.

C. grup roboczych.

D. masek podsieci.

Grupy robocze, serwery DNS i maski podsieci to pojęcia, które, mimo że są kluczowe w kontekście funkcjonowania sieci, nie dotyczą bezpośrednio kwestii unikalnych identyfikatorów dla urządzeń. Grupa robocza to zbiór komputerów w sieci lokalnej, które mogą współdzielić zasoby, takie jak pliki czy drukarki. Wspólna grupa robocza pozwala na łatwiejsze zarządzanie dostępem do zasobów, ale nie wpływa na unikalność adresów IP. Serwery DNS pełnią rolę tłumacza w Internecie, przekształcając nazwy domen na adresy IP, co jest istotne dla nawigacji w sieci, ale również nie wpływa na to, czy dwa urządzenia mogą mieć ten sam adres IP. Z kolei maski podsieci służą do definiowania, która część adresu IP odnosi się do sieci, a która do konkretnego urządzenia w tej sieci. Choć maski podsieci są kluczowe w segregacji ruchu w obrębie większych sieci, to nie mają bezpośredniego wpływu na przypisanie adresów IP. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zmiana innych parametrów sieciowych, jak grupa robocza, maska podsieci czy DNS, może rozwiązać problem konfliktu adresów IP. W rzeczywistości, aby bezpiecznie wdrożyć urządzenia w sieci, kluczowe jest zapewnienie unikalnych adresów IP, które są fundamentem każdej komunikacji sieciowej.

Pytanie 8

Który protokół należy do bezpołączeniowych protokołów warstwy transportowej?

A. UDP

B. ARP

C. TCP

D. FTP

Wybór złego protokołu, jak FTP, ARP czy TCP, pokazuje, że coś jest nie tak z rozumieniem różnic między nimi. FTP, czyli File Transfer Protocol, jest oparty na TCP, co sprawia, że jest wolniejszy i dość skomplikowany w użyciu w porównaniu do UDP. Używa się go do takich rzeczy jak przesyłanie plików, gdzie każda paczka musi być dostarczona bezbłędnie. ARP (Address Resolution Protocol) to zupełnie inna bajka – on mapuje adresy IP na adresy MAC, więc to nie ma nic wspólnego z warstwą transportową, a działa w warstwie łącza danych, więc ten wybór jest kiepski. Co do TCP, to jest to protokół połączeniowy, który stara się zapewnić, że wszystko dojdzie, ale przez to wprowadza opóźnienia, a w sytuacjach, gdy potrzebna jest natychmiastowa reakcja, nie jest najlepszą opcją. Często ludzie mylą różne warstwy protokołów albo myślą, że wszystkie muszą być niezawodne, co nie jest prawdą. Ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to przydaje się w projektowaniu oraz budowaniu systemów sieciowych.

Pytanie 9

W usłudze Active Directory, konfigurację składającą się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz, nazywamy

A. gwiazdą

B. liściem

C. lasem

D. siatką

Odpowiedzi 'siatką', 'liściem' i 'gwiazdą' są niepoprawne z fundamentalnych powodów związanych z terminologią używaną w Active Directory. Siatka nie jest terminem stosowanym w kontekście Active Directory, a zamiast tego można go spotkać w kontekście architektur sieciowych, gdzie odnosi się do rozproszonego systemu połączeń. Liść, w kontekście drzewiastej struktury Active Directory, odnosi się do jednostki, która nie ma podjednostek, ale nie jest terminem odnoszącym się do organizacji wielu domen. Z kolei gwiazda nie ma żadnego odniesienia do struktury Active Directory; ten termin jest używany w innych kontekstach, takich jak topologie sieciowe, ale nie ma zastosowania w zarządzaniu domenami czy lasami. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminologii związanej z sieciami komputerowymi i zarządzaniem tożsamością. Ważne jest, aby zrozumieć, że Active Directory ma swoją unikalną terminologię, która musi być stosowana ściśle, aby poprawnie zarządzać strukturą i relacjami pomiędzy domenami. Rozpoznawanie i zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem Active Directory.

Pytanie 10

Jakie polecenie w systemie Windows należy użyć, aby ustalić liczbę ruterów pośrednich znajdujących się pomiędzy hostem źródłowym a celem?

A. ipconfig

B. arp

C. tracert

D. routeprint

Aby zrozumieć, dlaczego inne polecenia nie działają tak jak 'tracert', musisz przyjrzeć się, co one właściwie robią. Na przykład, komenda 'arp' pokazuje tablicę ARP, która mapuje adresy IP na adresy MAC. To jest przydatne w małych sieciach, ale nie powie ci nic o trasie pakietów w Internecie. Czasem ludzie mogą pomyśleć, że 'arp' śledzi trasę, ale to całkowicie błędne. Działa tylko w sieci lokalnej. Z kolei 'ipconfig' pokazuje, jakie masz ustawienia interfejsów sieciowych, takie jak adresy IP czy maski podsieci. To też jest przydatne, ale nie ukazuje trasy pakietów przez ruterów. Może to prowadzić do złych wniosków, że da ci wgląd w trasę. Na koniec, 'route print' pokazuje lokalną tabelę routingu, co pomaga zrozumieć, jakie trasy są dostępne, lecz również nie obrazuje rzeczywistej trasy do celu. Wiele osób myli te funkcje z funkcją śledzenia trasy, co jest błędem.

Pytanie 11

Ramka danych przesyłanych z komputera PC1 do serwera www znajduje się pomiędzy ruterem R1 a ruterem R2 (punkt A). Jakie adresy są w niej zawarte?

A. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

B. Źródłowy adres IP rutera R1, docelowy adres IP rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

C. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

D. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC rutera R1, adres docelowy MAC rutera R2

W przypadku wysyłania danych z komputera PC1 do serwera WWW, ramka, która przemieszcza się między ruterami R1 i R2, zawiera specyficzne informacje. Adres IP źródłowy to adres komputera PC1, ponieważ to on inicjuje połączenie. Adres IP docelowy to adres serwera WWW, gdyż dane mają ostatecznie dotrzeć do tego urządzenia. Na poziomie warstwy łącza danych protokołu Ethernet adresy MAC ulegają zmianie przy każdym przejściu przez ruter. Dlatego adres źródłowy MAC pochodzi od rutera R1, przez który ramka właśnie przeszła, a adres docelowy MAC to adres rutera R2, do którego ramka zmierza przed dalszym przekazywaniem. Takie zachowanie jest zgodne ze standardem IEEE 802.3 i zasadą trasowania w sieciach IP, gdzie adresy MAC są wykorzystywane do komunikacji w sieciach lokalnych, a adresy IP do komunikacji między sieciami. W praktyce, znajomość tego mechanizmu jest kluczowa dla zrozumienia, jak dane są przekazywane w sieciach złożonych z wielu segmentów i urządzeń sieciowych.

Pytanie 12

Jak można skonfigurować interfejs sieciowy w systemie Linux, modyfikując plik

A. /etc/resolv.conf

B. /etc/host.conf

C. /etc/network/interfaces

D. /etc/hosts

Plik /etc/network/interfaces jest kluczowym elementem konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Linux opartych na Debianie i jego pochodnych, takich jak Ubuntu. Umożliwia on administratorom systemów szczegółowe ustawienie parametrów sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz inne opcje. Struktura tego pliku jest zrozumiała i oparta na konwencjach, co ułatwia jego edycję. Na przykład, aby przypisać statyczny adres IP do interfejsu eth0, można dodać następujące linie: 'auto eth0' oraz 'iface eth0 inet static', a następnie podać adres IP, maskę i bramę. Warto także wspomnieć, że plik ten jest zgodny z najlepszymi praktykami, które zalecają centralizację konfiguracji sieciowej w jednym miejscu, co ułatwia zarządzanie oraz utrzymanie systemu. Konfiguracja ta jest szczególnie przydatna w środowiskach serwerowych, gdzie stabilność i przewidywalność ustawień sieciowych są kluczowe. Dodatkowo, zrozumienie działania tego pliku może pomóc w rozwiązywaniu problemów z połączeniami sieciowymi w systemie Linux.

Pytanie 13

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

B. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

C. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

D. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 14

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach pewnej firmy występują znaczne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby zapewnić maksymalną przepustowość w istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno być użyte?

A. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

B. kabel telefoniczny

C. kabel światłowodowy

D. skrętka nieekranowana

Kabel światłowodowy to naprawdę świetny wybór, gdy mamy do czynienia z mocnymi zakłóceniami elektromagnetycznymi. Dlaczego? Bo używa światła do przesyłania danych, co sprawia, że te zakłócenia elektryczne nie mają na nie wpływu. W przeciwieństwie do kabli miedzianych, światłowody są odporne na różne interferencje, co daje nam stabilność i wysoką prędkość przesyłania. Na przykład w dużych biurach czy instytucjach, gdzie niezawodność przesyłu danych jest kluczowa, światłowody sprawdzają się doskonale. Warto też wiedzieć o standardach takich jak OM3 czy OM4 dla kabli wielomodowych oraz OS1 i OS2 dla jednomodowych, bo to one definiują, jak dobrze możemy przesyłać sygnał na długich dystansach, nie tracąc jakości. I pamiętaj, żeby używać sprzętu, który jest przystosowany do światłowodów, bo to zwiększa efektywność całej sieci.

Pytanie 15

Na ilustracji pokazano porty karty graficznej. Które złącze jest cyfrowe?

A. tylko złącze 2

B. tylko złącze 1

C. tylko złącze 3

D. złącze 1 oraz 2

Złącze numer 1 widoczne na zdjęciu to złącze VGA (Video Graphics Array) które wykorzystuje sygnał analogowy do przesyłania obrazu do monitora. Technologia VGA jest starsza i chociaż była bardzo popularna w przeszłości obecnie jest rzadziej używana ze względu na niższą jakość przesyłanego obrazu w porównaniu do nowszych złączy cyfrowych. Złącze numer 2 przypomina złącze S-Video które również jest analogowe i używane głównie do przesyłu obrazu wideo o niskiej rozdzielczości. Złącze VGA oraz S-Video są mniej efektywne w przesyłaniu obrazu wysokiej jakości ponieważ są podatne na zakłócenia sygnału i ograniczenia rozdzielczości. W przeciwieństwie do nich złącze numer 3 czyli DVI oferuje bezstratny przesył cyfrowego sygnału wideo co eliminuje problemy związane z konwersją sygnału analogowego na cyfrowy. W rezultacie złącza VGA i S-Video nie są preferowanymi rozwiązaniami w nowoczesnych systemach komputerowych gdzie wymagane są wysokiej jakości wyświetlenia. Typowym błędem jest przyjmowanie że każde złącze wideo jest cyfrowe co wprowadza w błąd zwłaszcza w kontekście starszych technologii. Ostatecznie wybór odpowiedniego złącza zależy od wymagań jakości obrazu i kompatybilności z urządzeniami docelowymi.

Pytanie 16

Który typ macierzy RAID zapewnia tzw. mirroring dysków?

A. RAID-5

B. RAID-1

C. RAID-2

D. RAID-0

RAID-2 nie jest odpowiednim rozwiązaniem do mirroringu dysków, ponieważ skupia się na rozdzielaniu danych i wykorzystywaniu dysków do równoległego zapisu, co nie zapewnia ochrony danych poprzez ich duplikację. RAID-5, z kolei, korzysta z parzystości rozdzielonej pomiędzy dyski, co pozwala na rekonstrukcję danych w przypadku awarii jednego z dysków, jednak nie oferuje pełnego mirroringu, który jest kluczowym elementem RAID-1. RAID-0 to konfiguracja, która zwiększa wydajność poprzez striping, ale nie zapewnia żadnej redundancji, co czyni ją nieodpowiednią dla zastosowań wymagających ochrony danych. Typowe błędy w myśleniu o RAID wynikają z mylenia terminów związanych z wydajnością i bezpieczeństwem. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że wszystkie poziomy RAID oferują podobny poziom ochrony, podczas gdy w rzeczywistości różnią się one istotnie pod względem zabezpieczeń i metod zapisu danych. Dlatego tak ważne jest zrozumienie podstawowych różnic między konfiguracjami RAID oraz ich zastosowaniem w praktyce, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie architektury systemów pamięci masowej.

Pytanie 17

Jaką maksymalną liczbę hostów można przypisać w sieci o adresie IP klasy B?

A. 254

B. 65535

C. 16777214

D. 1022

Odpowiedzi 254, 1022 i 16777214 są błędne z kilku powodów związanych z podstawami obliczania liczby adresów w sieciach IP. W przypadku odpowiedzi 254, wynika ona z pomyłki polegającej na zrozumieniu klasy C, która ma 8 bitów dla hostów, co daje 2^8 - 2 = 254. Zatem nie jest to właściwa liczba dla sieci klasy B. Odpowiedź 1022 powstaje na skutek błędnego przeliczenia. Użytkownicy mogą mylić ograniczenia dla liczby hostów w podsieciach, myśląc, że klasa B ma ograniczenia porównywalne z mniejszymi klasami. Rzeczywista liczba dostępnych adresów w podsieci klasy B to 65534, a nie 1022. Z kolei liczba 16777214 odnosi się do liczby adresów w sieci IPv4, ogólnie mówiąc, ale nie odnosi się do żadnej konkretnej klasy, co czyni tę odpowiedź zupełnie nieadekwatną. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich wniosków, jest nieprawidłowa interpretacja struktury adresów IP oraz ich klas. Istotne jest zrozumienie, że każda klasa ma swoje unikalne właściwości oraz limity, a klasy B są zaprojektowane tak, aby obsługiwać znacznie większe sieci niż klasy A czy C. Znajomość tych zasad jest kluczowa dla skutecznego zarządzania infrastrukturą sieciową."

Pytanie 18

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do pomiaru struktury połączeń w sieci lokalnej?

A. Analizator protokołów

B. Analizator sieci LAN

C. Monitor sieciowy

D. Reflektometr OTDR

Wybór odpowiedniego urządzenia do mierzenia sieci lokalnej to bardzo ważna sprawa, żeby sieć działała sprawnie. Monitor sieciowy, mimo że ma swoje plusy, to jednak skupia się bardziej na ogólnych informacjach, takich jak obciążenie czy dostępność, a nie dostarcza szczegółowych danych o przesyłanych pakietach. Reflektometr OTDR jest z kolei narzędziem, które analizuje optyczne włókna, więc jest użyteczny tylko w kontekście sieci światłowodowych. Używanie OTDR do kabli miedzianych byłoby trochę nietrafione. Analizator protokołów może dostarczyć głębszej analizy ruchu w sieci, ale nie jest idealnym wyborem do oceny fizycznego okablowania, bo skupia się na protokołach, nie na samej infrastrukturze. Wybierając sprzęt do mapowania połączeń, warto wiedzieć, że narzędzie powinno badać stan samego okablowania i jego wpływ na funkcjonalność sieci. Zrozumienie różnic między tymi urządzeniami i ich zastosowaniem w praktyce jest naprawdę kluczowe, żeby podejmować trafne decyzje w zarządzaniu siecią.

Pytanie 19

Program CHKDSK jest wykorzystywany do

A. naprawy fizycznej struktury dysku

B. naprawy logicznej struktury dysku

C. defragmentacji nośnika danych

D. zmiany rodzaju systemu plików

Wybór opcji związanej z defragmentacją dysku, zmianą systemu plików czy naprawą fizycznej struktury dysku wskazuje na nieporozumienia dotyczące funkcji narzędzia CHKDSK. Defragmentacja dysku to proces organizowania danych na nośniku w taki sposób, aby zminimalizować czas dostępu do plików. Jest to zupełnie inna operacja niż ta wykonywana przez CHKDSK, które nie pełni funkcji optymalizacji dostępu do danych, lecz raczej koncentruje się na naprawie struktury logicznej. Z kolei zmiana systemu plików, jak np. z FAT32 na NTFS, jest procesem, który wymaga sformatowania dysku, co również nie znajduje zastosowania w CHKDSK. Co więcej, naprawa fizycznej struktury dysku, obejmująca usuwanie uszkodzeń mechanicznych, nie jest zadaniem, które może wykonać to narzędzie. W tym przypadku, jeśli fizyczne uszkodzenia są obecne, konieczne jest skorzystanie z bardziej zaawansowanego sprzętu lub usług profesjonalnych. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi do zarządzania dyskami i ich funkcji. CHKDSK jest doskonałym narzędziem do utrzymania logicznej struktury danych, ale nie zastępuje innych narzędzi, które służą do defragmentacji czy analizy fizycznych uszkodzeń nośników. Zrozumienie różnicy między tymi funkcjami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i ochrony danych.

Pytanie 20

W systemie Windows Professional aby ustawić czas dostępności dla drukarki, należy skorzystać z zakładki

A. Zabezpieczenia w Właściwościach drukarki

B. Ustawienia w Preferencjach drukowania

C. Konfiguracja w Preferencjach drukowania

D. Zaawansowane w Właściwościach drukarki

Odpowiedź 'Zaawansowane we Właściwościach drukarki' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie w tej zakładce można skonfigurować zaawansowane opcje dotyczące dostępności drukarki. Umożliwia to określenie harmonogramu, kiedy drukarka jest dostępna dla użytkowników, co jest kluczowe w środowiskach biurowych, gdzie wiele osób korzysta z tej samej drukarki. Na przykład, można ustawić dostępność drukarki tylko w godzinach pracy, co pozwala na oszczędność energii i zmniejsza zużycie materiałów eksploatacyjnych. Praktyka ta wspiera również zarządzanie zasobami w firmie, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania IT. Warto także zauważyć, że optymalizacja dostępności drukarki może wpłynąć na wydajność pracy zespołu, eliminując niepotrzebne przestoje spowodowane brakiem dostępu do urządzenia. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie tych ustawień, aby dostosować je do zmieniających się potrzeb organizacji.

Pytanie 21

W komputerze zainstalowano nowy dysk twardy o pojemności 8 TB i podzielono go na dwie partycje, z których każda ma 4 TB. Jaki typ tablicy partycji powinien być zastosowany, aby umożliwić takie partycjonowanie?

A. SWAP

B. MBR

C. GPT

D. FAT32

Wybór MBR dla dysku 8 TB to zły pomysł, bo MBR ma sporo ograniczeń, które nie pasują do większych serwerów. To już starsze rozwiązanie i tylko szeregów partycji do 2 TB oraz max cztery podstawowe partycje. Gdy chcesz podzielić dysk na więcej partycji, MBR po prostu nie daje rady. A partycja SWAP to już w ogóle nie to, bo to przestrzeń wymiany, a nie na przechowywanie danych użytkowników. FAT32 też nie jest w tym wypadku dobrym wyborem, bo to system plików, a nie typ tablicy partycji. Ma też swoje ograniczenia, np. 4 GB na plik. Jak się wybierze złą tablicę partycji, to potem mogą być kłopoty przy instalacji systemu, z zarządzaniem danymi i nawet z utratą danych. Trzeba to dobrze ogarnąć, żeby nie było problemów w przyszłości.

Pytanie 22

W której fizycznej topologii awaria jednego komputera powoduje przerwanie pracy całej sieci?

A. Magistrali

B. Siatki

C. Pierścienia

D. Drzewa

Topologie magistrali, siatki i drzewa różnią się od pierścienia pod względem struktury i sposobu działania, co wpływa na ich odporność na awarie. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do pojedynczego kabla, co sprawia, że awaria kabla prowadzi do przerwania komunikacji całej sieci. W praktyce, jeśli jeden segment magistrali ulegnie uszkodzeniu, to wszystkie urządzenia w tej sieci przestaną być w stanie komunikować się ze sobą. Użytkownicy mylnie mogą sądzić, że magistrala jest bardziej odporna na awarie, ponieważ jest łatwiejsza w instalacji i tańsza, jednak jej kruchość w obliczu uszkodzeń jest istotnym problemem w większych sieciach. Topologia siatki zapewnia większą redundancję dzięki wielokrotnym połączeniom między węzłami, co oznacza, że uszkodzenie jednego węzła nie wpływa na funkcjonowanie całej sieci. Użytkownicy mogą mylnie myśleć, że siatka jest podobna do pierścienia, ale w rzeczywistości siatka umożliwia różne trasy dla danych, co zwiększa stabilność. Z kolei topologia drzewa, będąca hybrydą magistrali i gwiazdy, również prezentuje wyzwania związane z awariami. Uszkodzenie węzła w hierarchii drzewa może prowadzić do problemów z dostępnością, ale niekoniecznie do całkowitego zatrzymania sieci, co czyni ją bardziej odporną na awarie w porównaniu do magistrali. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że różne topologie mają swoje unikalne właściwości, które wpływają na ich odporność na uszkodzenia oraz na efektywność komunikacji w sieci.

Pytanie 23

Jaką wartość dziesiętną ma liczba 11110101(U2)?

A. 11

B. -11

C. 245

D. -245

Odpowiedzi -245, 11 oraz 245 nie są poprawne ze względu na zrozumienie systemu reprezentacji liczb w kodzie Uzupełnień do 2. W przypadku odpowiedzi -245, błędne jest założenie, że liczba binarna 11110101 mogłaby odpowiadać tak dużej wartości ujemnej. Przesunięcie w dół wartości liczbowej w systemie binarnym, a tym bardziej przyjęcie znaczenia liczb, które nie odpowiadają faktycznemu przeliczeniu U2, prowadzi do znaczących nieporozumień. Z kolei odpowiedzi 11 oraz 245 ignorują kluczowy element dotyczący znaku liczby. W systemie U2, gdy najbardziej znaczący bit jest równy 1, liczba jest ujemna; więc interpretacja tej liczby jako dodatniej jest błędna. Niezrozumienie, jak funkcjonuje reprezentacja znaków w systemie binarnym, często prowadzi do mylnych wniosków, co jest typowym błędem wśród osób uczących się podstaw informatyki. Ważne jest, aby pamiętać, że reprezentacja U2 jest powszechnie stosowana w architekturze komputerów, co czyni znajomość jej zasad kluczowym elementem w programowaniu oraz w tworzeniu algorytmów. Aby poprawnie konwertować liczby, użytkownicy powinni być świadomi, jak odczytywać bity w kontekście ich pozycji oraz znaczenia, ponieważ każda pomyłka może prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach.

Pytanie 24

Urządzenie pokazane na ilustracji ma na celu

A. sprawdzenie długości przewodów sieciowych

B. zmierzenie wartości napięcia dostarczanego przez zasilacz komputerowy

C. organizację przewodów wewnątrz jednostki centralnej

D. odczytanie kodów POST z płyty głównej

Urządzenie przedstawione na rysunku to multimetr cyfrowy który jest podstawowym narzędziem w diagnostyce elektronicznej. Służy do pomiaru różnych parametrów elektrycznych w tym napięcia prądu i rezystancji. W kontekście komputerowym multimetr jest używany do sprawdzania napięć dostarczanych przez zasilacz komputerowy co jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania wszystkich komponentów komputerowych. Prawidłowe napięcia są niezbędne aby uniknąć uszkodzenia sprzętu lub niestabilności systemu. Multimetry oferują funkcjonalności takie jak pomiar napięcia stałego i zmiennego co jest istotne przy testowaniu zasilaczy komputerowych które mogą pracować w różnych trybach. Dobrą praktyką w branży IT jest regularne sprawdzanie napięć w celu wczesnego wykrywania potencjalnych problemów. Multimetr jest nieocenionym narzędziem dla techników serwisu komputerowego i inżynierów elektroników którzy muszą diagnozować i naprawiać sprzęt elektroniczny. Użycie multimetru zgodnie ze standardami bezpieczeństwa i zastosowanie odpowiednich zakresów pomiarowych są kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników i ochrony sprzętu oraz użytkownika.

Pytanie 25

Który standard implementacji sieci Ethernet określa sieć wykorzystującą kabel koncentryczny, z maksymalną długością segmentu wynoszącą 185 m?

A. 100Base-T2

B. 100Base-T4

C. 10Base-2

D. 10Base-5

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć różnice w zakresie zastosowania i parametrów technicznych, które prowadzą do błędnych wniosków. 10Base-5, znany także jako "Thick Ethernet", wykorzystuje grubszą wersję kabla koncentrycznego, a maksymalna długość segmentu wynosi 500 m. Choć ten standard również korzystał z technologii CSMA/CD, jego większa odległość i większa grubość kabla sprawiały, że był bardziej odpowiedni do zastosowań, gdzie potrzeba było większych odległości między urządzeniami. 100Base-T2 oraz 100Base-T4 są standardami, które odnoszą się do technologii Ethernet działającej na kablach skrętkowych, a ich maksymalne długości segmentów i prędkości przesyłu danych są znacznie wyższe – odpowiednio 100 Mbps. 100Base-T2 obsługuje kable skrętkowe, a maksymalna długość segmentu wynosi 100 m, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania. 100Base-T4 z kolei obsługuje do 100 Mbps przy użyciu czterech par przewodów, co również jest niedostosowane do specyfikacji dotyczącej kabla koncentrycznego. W związku z tym, podejmując decyzje dotyczące architektury sieci, ważne jest, aby właściwie dopasować standardy do wymagań projektowych i środowiskowych, aby zapewnić efektywność i niezawodność komunikacji w sieci.

Pytanie 26

W systemie Linux narzędzie, które umożliwia śledzenie trasy pakietów od źródła do celu, pokazując procentowe straty oraz opóźnienia, to

A. tracert

B. route

C. ping

D. mtr

Wybór polecenia ping, mimo że jest to powszechnie używane narzędzie do testowania dostępności hostów w sieci, nie jest odpowiedni dla opisanego pytania. Ping jedynie wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny. Nie dostarcza jednak informacji o trasie, jaką pokonują pakiety, ani nie monitoruje strat pakietów w czasie rzeczywistym. Kolejne polecenie, route, jest narzędziem służącym do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym. Umożliwia przeglądanie i modyfikację ścieżek routingu, jednak nie jest używane do analizy opóźnień czy strat pakietów. Natomiast tracert (w systemie Windows) jest odpowiednikiem traceroute, ale jest to narzędzie, które działa na innej zasadzie i może nie dostarczać tak szczegółowych danych o czasie odpowiedzi w sposób, w jaki robi to mtr. Typowym błędem w rozumieniu tych narzędzi jest przypuszczenie, że każde z nich pełni tę samą funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania w diagnostyce i zarządzaniu sieciami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne informacje są potrzebne do analizy problemów z łącznością, aby wybrać odpowiednie narzędzie do rozwiązania danego problemu.

Pytanie 27

Wykonano test przy użyciu programu Acrylic Wi-Fi Home, a wyniki przedstawiono na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można wnioskować, że dostępna sieć bezprzewodowa

A. używa kanałów 10 ÷ 12

B. cechuje się bardzo dobrą jakością sygnału

C. jest niezaszyfrowana

D. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

Sieć bezprzewodowa jest określona jako nieszyfrowana, co oznacza, że nie stosuje żadnych mechanizmów szyfrowania, takich jak WEP, WPA czy WPA2. W kontekście bezpieczeństwa sieci Wi-Fi brak szyfrowania oznacza, że dane przesyłane w sieci są podatne na podsłuch i ataki typu man-in-the-middle. W praktyce, otwarte sieci Wi-Fi są często spotykane w miejscach publicznych, takich jak kawiarnie czy lotniska, gdzie wygoda połączenia jest priorytetem nad bezpieczeństwem. Jednak zaleca się, aby w domowych i firmowych sieciach stosować co najmniej WPA2, które jest uważane za bezpieczniejsze dzięki używaniu protokołu AES. Szyfrowanie chroni prywatność użytkowników i integralność przesyłanych danych. W przypadku nieszyfrowanej sieci, każdy, kto znajduje się w jej zasięgu, może potencjalnie podsłuchiwać ruch sieciowy, co może prowadzić do utraty danych osobowych lub firmowych. Dlatego też, w celu zwiększenia bezpieczeństwa sieci, zaleca się wdrożenie najnowszych standardów szyfrowania i regularną aktualizację sprzętu sieciowego.

Pytanie 28

Co umożliwia zachowanie jednolitego rozkładu temperatury pomiędzy procesorem a radiatorem?

A. Klej

B. Mieszanka termiczna

C. Pasta grafitowa

D. Silikonowy spray

Klej oraz silikonowy spray nie są odpowiednimi materiałami do utrzymywania równomiernego rozkładu ciepła między procesorem a radiatorem. Klej ma właściwości, które mogą negatywnie wpływać na przewodnictwo cieplne, a jego gęsta struktura nie wypełnia mikroskopijnych szczelin, co prowadzi do utraty efektywności w odprowadzaniu ciepła. Ponadto, zastosowanie kleju może utrudnić ewentualną wymianę procesora czy systemu chłodzenia. Silikonowy spray, z drugiej strony, jest często stosowany jako uszczelniacz, a nie jako materiał przewodzący ciepło. Jego działanie polega na tworzeniu warstwy ochronnej, co w kontekście przewodnictwa cieplnego jest niewystarczające. W momencie, gdy silikonowy spray jest używany w takim zastosowaniu, może to prowadzić do wzrostu temperatury procesora, co z kolei może skutkować jego uszkodzeniem. Pasta grafitowa, mimo że przewodzi ciepło, nie jest idealnym rozwiązaniem do tego zastosowania, ponieważ jej właściwości mogą się różnić w zależności od producenta, a także trudno ją równomiernie rozprowadzić. Dlatego kluczowym jest stosowanie odpowiednich materiałów, które zostały zaprojektowane z myślą o maksymalizacji przewodności cieplnej oraz optymalizacji warunków pracy podzespołów elektronicznych.

Pytanie 29

Jakie narzędzie wykorzystuje się do połączenia pigtaila z włóknami światłowodowymi?

A. narzędzie do zaciskania wtyków RJ45, posiadające odpowiednie gniazdo dla kabla

B. przedłużacz kategorii 5e z zestawem pasywnych kabli obsługujących prędkość 100 Mb/s

C. stacja lutownicza, która stosuje mikroprocesor do kontrolowania temperatury

D. spawarka światłowodowa, łącząca włókna przy użyciu łuku elektrycznego

Wybór narzędzi do łączenia pigtaili z włóknami światłowodowymi wymaga zrozumienia ich specyfiki i technologii, które są odpowiednie dla danego zastosowania. Przedłużacz kategorii 5e z zestawem pasywnych kabli o prędkości połączenia 100 Mb/s jest narzędziem stosowanym w sieciach Ethernet, które służy do przesyłania sygnałów elektrycznych, a nie optycznych. Dlatego nie nadaje się do łączenia włókien światłowodowych. Narzędzie zaciskowe do wtyków RJ45 również nie ma zastosowania w kontekście światłowodów, ponieważ RJ45 to złącze stosowane dla kabli miedzianych, a nie optycznych. Stacja lutownicza, mimo że jest użyteczna w elektronice, nie jest właściwym narzędziem do łączenia włókien optycznych, ponieważ lutowanie nie jest procesem, który zapewnia odpowiednią jakość połączenia w systemach światłowodowych. W rzeczywistości, lutowanie mogłoby prowadzić do uszkodzenia włókien i znacznych strat sygnału. Zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie dla konkretnej technologii, jest kluczowe dla efektywności i niezawodności systemów komunikacyjnych. Dlatego w przypadku łączenia włókien światłowodowych należy zawsze stosować odpowiednie narzędzia, jak spawarki światłowodowe, które gwarantują wysoką jakość połączeń.

Pytanie 30

Jakiego parametru wymaga konfiguracja serwera DHCP?

A. Poziom zabezpieczeń IPSec (ang. Internet Protocol Security)

B. Czas trwania dzierżawy adresu MAC

C. Adres MAC karty sieciowej serwera DHCP

D. Czas trwania dzierżawy adresu IP

Czas dzierżawy adresu IP to dosyć ważna rzecz, jeśli chodzi o ustawienia serwera DHCP. To właśnie ten czas mówi, jak długo urządzenie może korzystać z przydzielonego adresu IP w sieci. Kiedy klient DHCP łączy się, serwer daje mu IP na określony czas. Jak ten czas się skończy, adres może wrócić do puli. Na przykład, gdy dzierżawa wynosi 24 godziny, trzeba ją odnowić przed upływem tego czasu, żeby nie stracić adresu. Dobrze dobrany czas dzierżawy jest szczególnie istotny w sieciach z dużym ruchem, jak w biurach czy uczelniach, gdzie urządzeń ciągle przybywa i ubywa. Odpowiednia długość dzierżawy pomaga optymalnie zarządzać adresami IP i zapewnia ich dostępność dla nowych urządzeń. To wszystko jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu siecią oraz z normami przydziału adresów IP, jak na przykład RFC 2131.

Pytanie 31

Chusteczki nasączone substancją o właściwościach antystatycznych służą do czyszczenia

A. wyświetlaczy monitorów CRT

B. wyświetlaczy monitorów LCD

C. rolek prowadzących papier w drukarkach atramentowych

D. wałków olejowych w drukarkach laserowych

Wybór niewłaściwych odpowiedzi do pytania związane jest z błędnymi przekonaniami na temat zastosowania chusteczek antystatycznych w kontekście czyszczenia różnych komponentów sprzętu komputerowego. Ekrany monitorów LCD, w przeciwieństwie do CRT, charakteryzują się inną konstrukcją i materiałami, które nie wymagają stosowania środków antystatycznych w takim samym stopniu. LCD jest mniej podatny na gromadzenie ładunków elektrostatycznych, przez co lepiej sprawdzają się w ich przypadku neutralne środki czyszczące, które nie zawierają substancji mogących uszkodzić ich delikatną powierzchnię. Ponadto, rolki prowadzące papier w drukarkach atramentowych oraz wałki olejowe w drukarkach laserowych wymagają stosowania specjalistycznych środków czyszczących, które są zaprojektowane w celu utrzymania ich funkcjonalności. Zastosowanie chusteczek antystatycznych w tych obszarach może nie tylko być nieskuteczne, ale także prowadzić do zatykania lub uszkodzenia tych elementów. Ważne jest, aby użytkownicy sprzętu technicznego rozumieli różnice między różnymi typami urządzeń i stosowali odpowiednie metody czyszczenia oraz środki zgodne z zaleceniami producentów, aby uniknąć niepożądanych skutków. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych napraw lub przedwczesnej wymiany sprzętu.

Pytanie 32

Aby zablokować hasło dla użytkownika egzamin w systemie Linux, jakie polecenie należy zastosować?

A. passwd –p egzamin

B. usermod –L egzamin

C. userdel –r egzamin

D. useradd –d egzamin

Odpowiedzi wskazujące na inne polecenia są niepoprawne z różnych powodów. Użycie 'passwd –p egzamin' wprowadza w błąd, ponieważ opcja '–p' zmienia hasło użytkownika na podane w formacie zaszyfrowanym, co nie blokuje konta, a jedynie ustawia nowe hasło, co może prowadzić do niezamierzonych konsekwencji, jeśli nowe hasło jest puste lub niewłaściwe. 'userdel –r egzamin' z kolei usuwa konto użytkownika i jego domowy katalog, co jest nieodwracalne i w większości przypadków niepożądane w sytuacji, gdy chcemy tylko zablokować dostęp. Podejście to ignoruje fakt, że często zablokowanie konta jest lepszym rozwiązaniem niż jego usunięcie. Zastosowanie 'useradd –d egzamin' jest również błędne, ponieważ 'useradd' jest poleceniem do tworzenia nowych kont użytkowników, a opcja '-d' wskazuje na katalog domowy, co w kontekście blokowania konta użytkownika jest zupełnie nieadekwatne. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie funkcji różnych poleceń w systemie Linux oraz brak zrozumienia, czego faktycznie potrzebujemy w danej sytuacji administracyjnej. Ostatecznie kluczowe jest, aby zrozumieć różnice między usuwaniem a blokowaniem konta oraz zasady bezpieczeństwa związane z zarządzaniem użytkownikami w systemach operacyjnych.

Pytanie 33

Który z wymienionych adresów IP nie zalicza się do prywatnych?

A. 127.231.5.67

B. 192.168.199.223

C. 10.0.105.12

D. 172.16.45.123

Wybór adresów IP 172.16.45.123, 10.0.105.12 oraz 192.168.199.223 jako niepubliczne jest typowym błędem wynikającym z niepełnej znajomości klasyfikacji adresów IP. Adresy 172.16.45.123, 10.0.105.12 oraz 192.168.199.223 należą do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, co oznacza, że są przeznaczone do użytku w sieciach lokalnych i nie mogą być używane do komunikacji w Internecie. Adres 172.16.0.0 do 172.31.255.255 to jeden z zakresów prywatnych według standardów RFC 1918, a adres 10.0.0.0 do 10.255.255.255 to kolejny. Warto zauważyć, że adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także pozwala na oszczędność dostępnych adresów publicznych. Powszechnym błędem przy interpretacji adresów IP jest mylenie ich z adresami zewnętrznymi, co może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu sieciami. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie adresy mogą być używane w sieciach lokalnych, a które są przeznaczone do routingu w Internecie, co ma istotne znaczenie w kontekście projektowania infrastruktury sieciowej oraz zapewnienia bezpieczeństwa danych.

Pytanie 34

Na którym z domyślnych portów realizowana jest komunikacja protokołu ftp?

A. 23

B. 53

C. 80

D. 21

Odpowiedzi 23, 53 i 80 są niepoprawne, ponieważ każdy z tych portów jest wykorzystywany przez inne protokoły, co prowadzi do mylnych informacji o ich zastosowaniu w kontekście FTP. Port 23 jest zarezerwowany dla protokołu Telnet, który pozwala na zdalne logowanie do systemów operacyjnych, jednak nie jest on przystosowany do przesyłania plików, co jest kluczową funkcją FTP. Port 53 jest używany przez protokół DNS (Domain Name System), który odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co również nie ma związku z transferem plików. Natomiast port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, używanego w komunikacji sieciowej w przeglądarkach internetowych do wyświetlania stron www. Zrozumienie, jakie porty są przypisane do konkretnych protokołów, jest niezbędne dla właściwego konfigurowania usług sieciowych oraz zabezpieczania systemów przed nieautoryzowanym dostępem. Błędne przypisanie portów może prowadzić do problemów z komunikacją w sieciach oraz do trudności w identyfikowaniu i rozwiązywaniu problemów z transferem danych.

Pytanie 35

Thunderbolt stanowi interfejs

A. równoległy, asynchroniczny, przewodowy

B. równoległy, dwukanałowy, dwukierunkowy, bezprzewodowy

C. szeregowy, dwukanałowy, dwukierunkowy, przewodowy

D. szeregowy, asynchroniczny, bezprzewodowy

Odpowiedź 'szeregowy, dwukanałowy, dwukierunkowy, przewodowy' jest poprawna, ponieważ interfejs Thunderbolt, stworzony przez firmę Intel we współpracy z Apple, rzeczywiście operuje w trybie szeregowym. Oznacza to, że dane są przesyłane jeden po drugim, co pozwala na osiąganie dużych prędkości transferu, sięgających nawet 40 Gbps w najnowszych wersjach. Dwukanałowość oznacza, że Thunderbolt wykorzystuje dwa kanały do przesyłania danych, co podwaja przepustowość w porównaniu do jednego kanału. Dwukierunkowość pozwala na jednoczesne wysyłanie i odbieranie danych, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających dużych przepustowości, takich jak edycja wideo w czasie rzeczywistym czy transfer dużych zbiorów danych. Przewodowy charakter interfejsu Thunderbolt oznacza, że wymaga on fizycznego połączenia kablowego, co zapewnia stabilność oraz mniejsze opóźnienia w transmisji. W praktyce, wykorzystanie Thunderbolt można zaobserwować w nowoczesnych laptopach, stacjach dokujących oraz zewnętrznych dyskach twardych, które korzystają z tej technologii do szybkiej komunikacji. Standard ten jest uznawany za jedną z najlepszych opcji do podłączania wysokowydajnych urządzeń. Dodatkowo, Thunderbolt obsługuje protokoły DisplayPort i PCI Express, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla różnych zastosowań.

Pytanie 36

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 2

B. 5

C. 4

D. 3

Na schemacie blokowym karty dźwiękowej, każda z cyfr oznacza różne elementy, które pełnią specyficzne funkcje. Cyfra 2 odnosi się do procesora sygnałowego DSP, który zajmuje się obróbką sygnałów audio. DSP jest stosowany do wykonywania operacji takich jak filtracja, korekcja dźwięku czy zastosowanie efektów dźwiękowych. Mimo że DSP jest sercem wielu operacji na sygnale, kluczowym elementem konwersji sygnału z analogu na cyfrowy jest przetwornik A/C, oznaczony cyfrą 4. Cyfra 5 oznacza przetwornik cyfrowo-analogowy C/A, który realizuje odwrotny proces do A/C, konwertując sygnały cyfrowe na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Cyfra 3 oznacza syntezator FM, który generuje dźwięki za pomocą modulacji częstotliwości, co było częstym rozwiązaniem w starszych kartach dźwiękowych do generowania dźwięków muzycznych. Typowe błędy w interpretacji schematów wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych komponentów i ich symboli. W kontekście przetwarzania sygnałów audio, kluczowe jest rozpoznawanie komponentów odpowiedzialnych za określone etapy przetwarzania sygnału, co pozwala na właściwe diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w systemach dźwiękowych.

Pytanie 37

Aby w systemie Windows nadać użytkownikowi możliwość zmiany czasu systemowego, potrzebna jest przystawka

A. secpol.msc

B. eventvwr.msc

C. certmgr.msc

D. services.msc

Odpowiedzi takie jak 'eventvwr.msc', 'certmgr.msc' oraz 'services.msc' nie są właściwe w kontekście przydzielania praw użytkownikom do zmiany czasu systemowego. 'Eventvwr.msc' odnosi się do Podglądu zdarzeń, który służy do monitorowania i analizy zdarzeń systemowych i aplikacyjnych, co nie ma związku z przydzielaniem uprawnień użytkowników. Może być używane do diagnostyki, ale nie do zarządzania politykami bezpieczeństwa. Z kolei 'certmgr.msc' to narzędzie do zarządzania certyfikatami, które nie ma zastosowania w kontekście uprawnień związanych z czasem systemowym. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że certyfikaty mają wpływ na czas systemowy, ale w rzeczywistości certyfikaty są używane głównie do zapewnienia bezpieczeństwa komunikacji. 'Services.msc' z kolei umożliwia zarządzanie usługami systemowymi, co również nie dotyczy przydzielania praw użytkownikom. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie przystawki do zarządzania systemem mają podobne funkcje, podczas gdy każda z nich odpowiada za zupełnie inny aspekt funkcjonowania systemu. Kluczowe jest zrozumienie, że przydzielanie praw użytkownikom wymaga odwołania do narzędzi zarządzających politykami bezpieczeństwa, a nie do narzędzi monitorujących czy zarządzających usługami.

Pytanie 38

Jeden długi oraz dwa krótkie sygnały dźwiękowe BIOS POST od firm AMI i AWARD wskazują na wystąpienie błędu

A. mikroprocesora

B. zegara systemowego

C. karty graficznej

D. karty sieciowej

Długie i krótkie sygnały dźwiękowe z BIOS-u, to coś, z czym powinien zapoznać się każdy, kto majstruje przy komputerach. Dzięki nim, użytkownicy i technicy mogą szybko zorientować się, co jest nie tak z systemem. Na przykład, w BIOS-ach AMI i AWARD, jeden długi dźwięk i dwa krótkie oznaczają, że coś jest nie tak z kartą graficzną. To wszystko jest opisane w dokumentacji technicznej, więc warto to znać. Kiedy usłyszysz te sygnały przy włączaniu komputera, powinieneś od razu zajrzeć do karty graficznej. Sprawdź, czy dobrze siedzi w slocie i czy nie ma widocznych uszkodzeń. Czasem trzeba będzie ją wymienić, zwłaszcza jeśli uruchomienie systemu w trybie awaryjnym też nie działa. Wiedza o tym, co oznaczają różne kody dźwiękowe, to kluczowa sprawa dla każdego, kto zajmuje się naprawą komputerów, a także dla tych, którzy wolą samodzielnie rozwiązywać problemu ze sprzętem.

Pytanie 39

Z jakiej puli adresowej usługa APIPA przypisuje adres IP dla komputera z systemem Windows, jeśli w sieci nie funkcjonuje serwer DHCP?

A. 10.10.0.0 ÷ 10.10.255.255

B. 240.0.0.0 ÷ 255.255.255.255

C. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

D. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255

Usługa APIPA (Automatic Private IP Addressing) jest używana przez systemy operacyjne Windows, gdy nie mogą one uzyskać adresu IP z serwera DHCP. Adresy IP przydzielane przez APIPA mieszczą się w zakresie 169.254.0.1 do 169.254.255.254. Te adresy są zarezerwowane przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority) i są przeznaczone do automatycznego przydzielania, co oznacza, że mogą być używane w lokalnych sieciach bez potrzeby konfiguracji serwera DHCP. Przykładowo, jeśli komputer w sieci nie znajdzie serwera DHCP, automatycznie przydzieli sobie adres IP z tego zakresu, co pozwala na komunikację z innymi urządzeniami, które również mogłyby używać APIPA. Jest to szczególnie przydatne w małych sieciach, gdzie nie ma potrzeby skomplikowanej konfiguracji lub gdy serwer DHCP jest tymczasowo niedostępny. Dzięki takiemu mechanizmowi, urządzenia mogą dalej komunikować się w obrębie tej samej sieci lokalnej, co jest kluczowe dla funkcjonowania aplikacji i usług wymagających komunikacji sieciowej.

Pytanie 40

Który z protokołów jest wykorzystywany w telefonii VoIP?

A. H.323

B. HTTP

C. NetBEUI

D. FTP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest przeznaczony głównie do przesyłania plików w sieciach komputerowych. Nie ma zastosowania w telefonii internetowej, ponieważ nie obsługuje transmisji głosu ani wideo w czasie rzeczywistym. Jego zastosowanie koncentruje się na transferze danych, a nie na komunikacji głosowej. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest używany do przesyłania dokumentów w sieci WWW, co także nie ma związku z telefonami internetowymi. Z kolei NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) to protokół transportowy, który nie ma zastosowania w kontekście komunikacji głosowej, a jego użycie jest ograniczone do lokalnych sieci komputerowych, co czyni go nieadekwatnym do telefonii internetowej. Wybór niewłaściwego protokołu może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Typowym błędem jest założenie, że wszystkie protokoły sieciowe mogą być stosowane zamiennie, co jest nieprawdziwe. Każdy protokół ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi. Wiedza o właściwym doborze protokołów jest kluczowa dla efektywnej implementacji technologii komunikacyjnych w firmach, co może wpływać na jakość świadczonych usług oraz ich niezawodność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej