Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 06:05
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 06:16

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wartość liczby estrowej (LE), określona ilością miligramów KOH potrzebnych do zmydlenia estrów w 1 g analizowanego tłuszczu, wskazuje

A. na długość łańcuchów kwasów tłuszczowych występujących w glicerydach danego tłuszczu i jest wyższa, gdy łańcuchy są krótsze

B. na ilość wolnego glicerolu w analizowanej próbce tłuszczu

C. na obecność związków nienasyconych w badanych tłuszczach

D. na przeciętną długość łańcucha węglowego kwasów tłuszczowych

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd. Pierwsza koncepcja, dotycząca długości łańcuchów kwasów tłuszczowych, jest bliska prawdy, jednak nieprawidłowo stwierdza, że wartość LE jest wyższa przy krótszych łańcuchach, co w praktyce jest odwrotną sytuacją. Zbyt często pomija się znaczenie różnych typów kwasów tłuszczowych i ich wpływ na właściwości chemiczne tłuszczów. Druga odpowiedź sugeruje, że wartość LE odnosi się do zawartości związków nienasyconych, co również jest błędne. Związki nienasycone wpływają na inne parametry, takie jak stabilność i płynność, ale nie bezpośrednio na wartość LE. Kolejna, dotycząca ilości wolnego glicerolu, może wprowadzać w błąd, ponieważ wartość LE nie wskazuje na obecność glicerolu, co jest innym parametrem analizującym zawartość tłuszczu. Ostatnia koncepcja, dotycząca średniej długości łańcucha węglowego, nie uwzględnia faktu, że różne kwasy tłuszczowe mogą mieć różne długości, co bezpośrednio wpływa na proces zmydlania. Te błędne interpretacje często wynikają z niepełnego zrozumienia mechanizmów chemicznych i fizycznych, które rządzą zachowaniem tłuszczów, co uwydatnia konieczność dokładnego przyswojenia terminologii oraz zasad analizy chemicznej w kontekście tłuszczów.

Pytanie 2

Wśród wskaźników stosowanych w analizach kompleksometrycznych znajdują się

A. skrobia

B. kalces

C. błękit bromotymolowy

D. czerwień metylowa

Kalces, czyli ten znany również jako EDTA, to naprawdę ważny składnik w chemii, szczególnie przy oznaczaniu różnych metali. Jego główną rolą jest to, że potrafi tworzyć stabilne kompleksy z jonami metali, co jest super istotne w analizach chemicznych. Kalces umie chelatować metale, co oznacza, że jego cząsteczki mogą otaczać i skutecznie wiązać te jony metali, co przydaje się przy ich usuwaniu z różnych roztworów. W praktyce, używa się kalcesu w titracji kompleksometrycznej, co pozwala na precyzyjne określenie stężenia takich metali jak wapń czy magnez w próbkach. To z kolei jest mega ważne w wielu dziedzinach, od chemii analitycznej po badania środowiskowe. Warto pamiętać, żeby stosować kalces w połączeniu z odpowiednimi buforami, żeby utrzymać stabilne pH, co z kolei zwiększa dokładność pomiarów. Dodatkowo, EDTA jest szeroko wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym, bo kontrola stężenia metali ciężkich jest wręcz niezbędna.

Pytanie 3

W celu wykrywania fluorowców w cząsteczkach związków organicznych stosuje się reakcje z wodą chlorową w towarzystwie chloroformu.

Cl₂ + 2 I^- → I₂ + 2 Cl^-
 I₂ + 5 Cl₂ + 6 H₂O → 2 IO₃^- + 10 Cl^- + 12 H⁺

Na podstawie podanych reakcji można stwierdzić, że w pierwszej kolejności woda chlorowa

A. utlenia jony jodkowe do wolnego jodu, a następnie zachodzi reakcja następcza utlenienia jodu do jodanu

B. redukuje jony jodkowe do wolnego jodu, a następnie zachodzi reakcja następcza redukcji jodu do jodanu

C. redukuje jony jodkowe do wolnego jodu, a następnie zachodzi reakcja następcza utlenienia jodu do jodanu

D. utlenia jony jodkowe do wolnego jodu, a następnie zachodzi reakcja następcza redukcji jodu do jodanu

Reakcja wody chlorowej z jonami jodkowymi to dość ciekawy temat. W skrócie, chodzi o to, że chlor działa jako utleniacz, a jony jodkowe, kiedy wchodzą w interakcję, tracą elektron i w ten sposób powstaje wolny jod. Później, dalej w tej reakcji, ten wolny jod może być utleniony do jodanu, jeżeli mamy chlor i wodę. To wszystko jest bardzo ważne w chemii analitycznej, bo pozwala na wykrycie fluorowców w różnych związkach organicznych. Na przykład w laboratoriach często wykorzystuje się tę metodę, żeby dokładnie sprawdzić, jakie substancje są obecne, a to jest kluczowe dla oceny ich właściwości. Te procesy są standardem w chemii organicznej, więc warto je znać i rozumieć, jak działają, żeby lepiej ogarniać chemię i jej praktyczne zastosowania.

Pytanie 4

Punkt ekwiwalentny miareczkowania to moment, w którym analizowany składnik całkowicie zareagował

A. stechiometrycznie ze wskaźnikiem

B. częściowo z titrantem

C. stechiometrycznie z titrantem

D. częściowo ze wskaźnikiem

Punkt równoważnikowy miareczkowania to kluczowy moment w procesie miareczkowania, w którym ilość titranta dodanego do roztworu odpowiada dokładnie ilości składnika określanego w próbie. Oznacza to, że reakcja chemiczna między titrantem a analizowanym związkiem jest całkowicie stechiometryczna, co oznacza, że wszystkie reagenty przereagowały w proporcjach odpowiadających ich współczynnikom stechiometrycznym. Przykładem może być miareczkowanie kwasu solnego (HCl) zasadą sodową (NaOH), gdzie punkt równoważnikowy występuje, gdy ilość NaOH dodanego do roztworu jest dokładnie taka, że neutralizuje całkowicie HCl. W praktyce, aby dokładnie oznaczyć ten punkt, często stosuje się wskaźniki pH, które zmieniają kolor w okolicy pH równania, co pozwala na wizualne wskazanie końca reakcji. Znajomość punktu równoważnikowego jest istotna w analizach chemicznych, ponieważ pozwala na precyzyjne obliczenia stężenia substancji w roztworze oraz jest podstawą dla wielu procedur laboratoryjnych i standardów analitycznych.

Pytanie 5

Określenie miedzi w postaci czystego osadu pierwiastka przeprowadza się w trakcie analizy

A. wagowej polegającej na wydzieleniu osadu wodorotlenku miedzi(II) oraz jego osuszeniu

B. elektrograwimetrycznej wodnego roztworu jonów miedzi w obecności jonów azotanowych(V)

C. metodą kolorymetryczną przez zestawienie zabarwienia próbki z serią wzorców

D. jodometrycznej polegającej na oznaczaniu stężenia jonów miedzi(II) w analizowanym roztworze

Odpowiedź dotycząca analizy elektrograwimetrycznej jest poprawna, ponieważ ta metoda pozwala na dokładne oznaczenie miedzi jako czystego pierwiastka poprzez redukcję jonów miedzi(II) do metalicznej postaci miedzi na elektrodzie. Proces ten odbywa się w roztworze wodnym, w którym obecne są jony azotanowe(V), co stabilizuje proces elektrodepozycji. Elektrograwimetria jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod analitycznych do oznaczania metali, w tym miedzi, ponieważ pozwala na uzyskanie wysokiej czystości próbki oraz precyzyjnego pomiaru masy osadu. Przykładem praktycznego zastosowania jest analiza próbek wody do celów środowiskowych, gdzie obecność miedzi może wskazywać na zanieczyszczenie. Standardy analityczne, takie jak metody ISO, rekomendują elektrograwimetrię ze względu na jej wysoką dokładność i powtarzalność, co czyni ją niezbędnym narzędziem w laboratoriach chemicznych i przemysłowych.

Pytanie 6

Po przeprowadzeniu analizy wagowej uzyskano 253 mg Mg₂P₂O₇. Jaką ilość gramów magnezu zawierała zbadana próbka, jeśli współczynnik analityczny wynosi 0,2185?

A. 1,1579 g

B. 0,0553 g

C. 0,5528 g

D. 55,2805 g

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowych obliczeń lub błędnego zrozumienia związku między masą związku a ilością zawartego w nim pierwiastka chemicznego. W przypadku odpowiedzi, które opierają się na większych wartościach masy, może to wskazywać na błąd w przeliczeniach jednostek. Niekiedy zdarza się, że osoby rozwiązujące tego typu zadania mylą wartości masy związku z masą samego pierwiastka. Inne odpowiedzi mogą sugerować, że nie zostały uwzględnione proporcje w związku chemicznym Mg₂P₂O₇, co jest kluczowe dla prawidłowych obliczeń. Magnez występuje w tej formie związku w ilości, która jest ściśle powiązana z jego stężeniem w związku. Na przykład, w domu jednocześnie zanosimy do obliczeń, że w 1 molu Mg₂P₂O₇ znajduje się 2 mole magnezu. Bez właściwego zrozumienia chemicznych zależności oraz zastosowania mnożników analitycznych, łatwo jest popełnić błąd w obliczeniach, co prowadzi do fałszywych wniosków o zawartości magnezu w próbce. Przy rozwiązywaniu zadań tego typu warto zainwestować czas w zrozumienie reakcji chemicznych i ich proporcji, co umożliwi dokładniejsze wyniki oraz lepsze zastosowanie tej wiedzy w praktyce laboratoryjnej.

Pytanie 7

Do roztworu zawierającego jony Ca²⁺ i Ni²⁺ o równym stężeniu dodawano kroplami roztwór węglanu sodu. Iloczyn rozpuszczalności węglanu wapnia wynosi 4,8x10^-9, natomiast węglanu niklu 1,7x10^-7. Który węglan wytrąci się jako pierwszy?

A. niklu, który nie ulegnie rozpuszczeniu w nadmiarze odczynnika strącającego

B. wapnia, który ulegnie rozpuszczeniu w nadmiarze odczynnika strącającego

C. wapnia, który nie ulegnie rozpuszczeniu w nadmiarze odczynnika strącającego

D. niklu, który ulegnie rozpuszczeniu w nadmiarze odczynnika strącającego

Węglan wapnia (CaCO₃) wykazuje znacznie niższy iloczyn rozpuszczalności (Ksp = 4,8 x 10⁻⁹) w porównaniu do węglanu niklu (NiCO₃), którego Ksp wynosi 1,7 x 10⁻⁷. W praktyce oznacza to, że przy dodawaniu roztworu węglanu sodu (Na₂CO₃) do roztworu zawierającego jony Ca²⁺ oraz Ni²⁺, węglan wapnia osiągnie stan nasycenia i zacznie się wytrącać w pierwszej kolejności. To zjawisko można wyjaśnić na podstawie zasady Le Chateliera, która mówi, że system dąży do zminimalizowania wpływu zmian w warunkach równowagi. W tym przypadku, dodanie węglanu sodu zwiększa stężenie jonów CO₃²⁻, co prowadzi do wytrącania się węglanu wapnia. Po wytrąceniu, węglan wapnia nie ulegnie dalszemu rozpuszczeniu w nadmiarze węglanu sodu, ponieważ jego rozpuszczalność jest bardzo niska. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można dostrzec w procesach oczyszczania wody, gdzie usuwanie jonów wapnia jest kluczowe dla regulacji twardości wody.

Pytanie 8

W jakich oznaczeniach analitycznych wykorzystuje się fenoloftaleinę jako wskaźnik?

A. Alkacymetrycznych

B. Redoksymetrycznych

C. Konduktometrycznych

D. Kompleksometrycznych

Fenoloftaleina jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem w alkacymetrii, która jest metodą analityczną służącą do oznaczania stężenia kwasów i zasad w roztworach. Fenoloftaleina zmienia kolor w zakresie pH od 8,2 do 10,0, co czyni ją idealnym wskaźnikiem do titracji zasadowych, w których końcowy punkt reakcji zmienia się w tym zakresie pH. Przykładem zastosowania fenoloftaleiny jest titracja kwasu solnego (HCl) z wodorotlenkiem sodu (NaOH), gdzie zmiana koloru wskaźnika sygnalizuje osiągnięcie punktu ekwiwalentnego. Zastosowanie fenoloftaleiny w takich analizach jest zgodne z dobrą praktyką laboratoryjną, która zaleca używanie odpowiednich wskaźników dla zapewnienia dokładnych wyników. Warto również zauważyć, że fenoloftaleina nie jest zalecana do tytrowania kwasów wieloprotonowych, ponieważ jej zmiana koloru może nie odpowiadać rzeczywistemu punktowi ekwiwalentnemu. Dlatego znajomość właściwości wskaźników, takich jak fenoloftaleina, jest kluczowa dla przeprowadzania skutecznych analiz chemicznych.

Pytanie 9

Substancją wskaźnikową w miareczkowaniu alkacymetrycznym nie jest

A. czerwień metylowa

B. fenoloftaleina

C. czerń eriochromowa T

D. oranż metylowy

Czerń eriochromowa T jest wskaźnikiem pH stosowanym w miareczkowaniu kompleksometrycznym, a nie alkacymetrycznym. W miareczkowaniu alkacymetrycznym najczęściej używane są wskaźniki, które zmieniają kolor przy określonym pH, co pozwala na precyzyjne określenie punktu końcowego reakcji. Przykładem wskaźnika alkacymetrycznego jest fenoloftaleina, która zmienia kolor z bezbarwnego na różowy w zakresie pH od 8.2 do 10.0. Oranż metylowy, z kolei, zmienia kolor z czerwonego na żółty w zakresie pH od 3.1 do 4.4, co czyni go przydatnym w miareczkowaniu kwasów. Zrozumienie zastosowania odpowiednich wskaźników w różnych metodach analitycznych jest kluczowe dla dokładności pomiarów. Prawidłowy dobór wskaźnika może znacznie wpłynąć na jakość wyników analizy. W związku z tym, znajomość właściwości wskaźników oraz ich zastosowania w miareczkowaniu to niezbędna umiejętność w chemii analitycznej.

Pytanie 10

Dawka substancji, która powoduje pierwsze widoczne zmiany w organizmie, nazywana jest

A. letalna

B. lecznicza

C. toksyczna

D. progowa

Dawka progowa to taka minimalna ilość substancji, która zaczyna wywoływać jakieś efekty w organizmie. W toksykologii to ma spore znaczenie, bo pozwala ocenić ryzyko związane z różnymi substancjami chemicznymi. Na przykład, w przypadku substancji rakotwórczych, znalezienie takiej dawki progowej jest ważne, żeby wiedzieć, na jakim poziomie możemy czuć się bezpiecznie. W praktyce, naukowcy podczas badań używają tych dawek, żeby wychwycić momenty, kiedy organizm zaczyna reagować. Takie podejście pasuje do zasad oceny ryzyka, które mówią, że trzeba ustalać bezpieczne poziomy narażenia. To bardzo istotne, żeby chronić zdrowie ludzi. W farmakologii też spotykamy się z dawką progową, bo tu ustalamy minimalne stężenie leku, które przynosi pożądane efekty, ale za to musimy dbać o bezpieczeństwo pacjenta. Tak więc, wiedza o dawce progowej jest naprawdę pomocna, żeby lepiej zarządzać zdrowiem i bezpieczeństwem w różnych dziedzinach.

Pytanie 11

Badanie tłuszczów, w tym m.in. ustalenie ilości mg KOH, potrzebnego do neutralizacji wolnych kwasów tłuszczowych znajdujących się w jednym gramie tłuszczu, dotyczy określenia liczby

A. nadtlenkowej

B. zmydlania

C. jodowej

D. kwasowej

Wybór odpowiedzi zmydlania, jodowej lub nadtlenkowej jest błędny, ponieważ każda z tych terminologii odnosi się do innych aspektów analizy tłuszczów. Zmydlanie to proces chemiczny, w którym tłuszcze reagują z alkaliami, co prowadzi do powstawania mydeł i alkoholi. Nie dotyczy to jednak bezpośrednio ilości KOH potrzebnej do zobojętnienia kwasów tłuszczowych, a raczej wskazuje na całkowitą ilość zasady potrzebną w procesie zmydlania tłuszczów. Z kolei liczba jodowa odnosi się do ilości jodu, który może reagować z podwójnymi wiązaniami w kwasach tłuszczowych, co służy do oceny stopnia nasycenia tłuszczów. W praktyce oznaczenie liczby jodowej wskazuje, ile podwójnych wiązań występuje w danym tłuszczu, ale nie dostarcza informacji o jego kwasowości. Liczba nadtlenkowa natomiast mierzy ilość nadtlenków w tłuszczach, co jest istotne w ocenie świeżości olejów i tłuszczy, ale również nie odnosi się do kwasowości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej oceny jakości tłuszczów oraz dla praktycznego stosowania tych metod analitycznych w przemyśle.

Pytanie 12

Analiza, która opiera się na kontrolowanym wprowadzaniu roztworu o znanym stężeniu do badanego roztworu, to metoda oznaczeń ilościowych zwana

A. kolorymetryczna

B. polarymetryczna

C. miareczkowa

D. chromatograficzna

Analiza miareczkowa to metoda analityczna, która polega na dokładnym i kontrolowanym dodawaniu roztworu o znanym stężeniu (miareczku) do roztworu badanego, aż do osiągnięcia punktu końcowego reakcji chemicznej. Punkt ten zazwyczaj jest określany za pomocą wskaźników lub technik instrumentalnych. Miareczkowanie jest szeroko stosowane w chemii analitycznej, szczególnie w laboratoriach zajmujących się analizą jakościową i ilościową. Przykładem zastosowania miareczkowania jest oznaczanie stężenia kwasu siarkowego w roztworze poprzez miareczkowanie go zasadowym roztworem NaOH. W wyniku reakcji powstaje sól i woda, a punkt końcowy można zidentyfikować na podstawie zmiany koloru wskaźnika, takiego jak fenoloftaleina. Ponadto, miareczkowanie jest zgodne z wytycznymi norm ISO dotyczących analizy chemicznej, co potwierdza jego znaczenie i uznanie w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym.

Pytanie 13

Do zmiareczkowania próbki roztworu NaOH wykorzystano 10 cm3 roztworu HCl o stężeniu 0,1 mol/dm3. Ile NaOH (M = 40 g/mol) znajdowało się w próbce?

A. 0,40 g

B. 40,00 g

C. 0,04 g

D. 4,00 g

Poprawna odpowiedź wynika z obliczenia masy NaOH w próbce roztworu, korzystając z reakcji neutralizacji między NaOH a HCl. W tej reakcji stosunek molowy wynosi 1:1. Zaczynamy od obliczenia ilości moli HCl użytych w procesie miareczkowania. Mamy 10 cm³ roztworu HCl o stężeniu 0,1 mol/dm³, co przelicza się na 0,01 dm³. Ilość moli HCl wynosi: 0,1 mol/dm³ * 0,01 dm³ = 0,001 mol. Ponieważ w reakcji neutralizacji 1 mol HCl reaguje z 1 molem NaOH, ilość moli NaOH będzie również wynosić 0,001 mol. Aby obliczyć masę NaOH, korzystamy ze wzoru: masa = ilość moli * masa molowa. W naszym przypadku: masa NaOH = 0,001 mol * 40 g/mol = 0,04 g. Takie obliczenia są kluczowe w chemii analitycznej, szczególnie przy doborze odpowiednich technik miareczkowania oraz w laboratoriach zajmujących się kontrolą jakości substancji chemicznych. Zrozumienie tej procedury jest niezbędne dla zapewnienia precyzyjnych wyników w analizach chemicznych.

Pytanie 14

W celu identyfikacji cukru przeprowadzono następujące doświadczenia:
Identyfikowanym cukrem jest

Doświadczenie	Wynik doświadczenia
Próba Trommera	pozytywna
Próba Tollensa	pozytywna
Hydroliza	nie zachodzi

A. glukoza.

B. sacharoza.

C. skrobia.

D. laktoza.

Glukoza, jako aldoheksoza, jest cukrem prostym, który może być identyfikowany przy użyciu prób Trommera i Tollensa. Obie te próby są specyficzne dla aldehydów, a glukoza, w przeciwieństwie do sacharozy i laktozy, nie jest disacharydem, co oznacza, że nie ulega hydrolizie. Wynik pozytywny w tych próbach wskazuje na obecność grupy aldehydowej, która jest kluczowa dla identyfikacji glukozy. W praktyce, identyfikacja glukozy ma istotne znaczenie w różnych dziedzinach, w tym w medycynie, gdzie monitorowanie poziomu glukozy we krwi jest kluczowe dla pacjentów z cukrzycą. Ponadto, w laboratoriach analitycznych, techniki takie jak chromatografia czy spektroskopia mogą być używane do dalszej analizy oraz potwierdzenia obecności glukozy w próbkach. Wiedza na temat właściwości chemicznych glukozy oraz jej reakcji z odczynnikami chemicznymi jest fundamentalna dla zrozumienia jej roli w metabolizmie oraz w produkcji biotechnologicznej.

Pytanie 15

Wskaźnik zanieczyszczenia wody bakterią jelitową - miano coli równe 10 - oznacza, że

A. w 1 dm3 wody występuje 10 bakterii z rodzaju Escherichia coli

B. w 10 dm3 wody znajduje się co najmniej 1 bakteria Escherichia coli

C. w 1 cm3 wody znajduje się 10 bakterii z rodzaju Escherichia coli

D. w 10 cm3 wody znajduje się co najmniej 1 bakteria Escherichia coli

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia systemu miar oraz pojęcia miana coli. Odpowiedzi sugerujące, że 10 bakterii E. coli znajduje się w 1 cm3 wody, są błędne, ponieważ miano 10 odnosi się wyłącznie do objętości 1 dm3. Wartość ta nie jest proporcjonalna w kontekście mniejszych objętości, co prowadzi do mylnego wyciągania wniosków. Istnieje powszechne nieporozumienie dotyczące interpretacji danych bakteriologicznych, gdzie często zakłada się, że drobne objętości wody będą miały analogiczne stężenie bakterii. W rzeczywistości, dla prawidłowej analizy, kluczowe jest zrozumienie, że miano odnosi się do konkretnej, większej objętości, co powinno być stosowane w kontekście testów i badań. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie jakości wody, co z kolei może stawiać zagrożenie dla zdrowia publicznego. W branży wodociągowej i sanitarno-epidemiologicznej istotne jest, aby analizy były precyzyjne i opierały się na uznawanych standardach, aby skutecznie monitorować poziom zanieczyszczeń w wodzie. Ostatecznie, brak znajomości zasad proporcjonalności w analizach bakteriologicznych skutkuje błędnymi wnioskami, które mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne oraz środowiskowe.

Pytanie 16

Przedstawione równania reakcji zachodzą podczas oznaczania chlorków metodą

Ag⁺ + Cl^- → AgCl
2Ag⁺ + CrO₄^2- → Ag₂CrO₄

A. kompleksometryczną.

B. redoksymetryczną.

C. strąceniową Volharda.

D. strąceniową Mohra.

Metoda strąceniowa Mohra jest kluczową techniką w analizie chemicznej, szczególnie w oznaczaniu chlorków. Równania reakcji przedstawione na zdjęciu ilustrują proces strącenia chlorków srebrem, co prowadzi do powstania nierozpuszczalnego chlorku srebra (AgCl). Ten osad jest charakterystycznym znakiem, że oznaczenie chlorków zostało rozpoczęte. Zastosowanie metody Mohra ma swoje praktyczne uzasadnienie w laboratoriach, gdzie precyzyjne oznaczanie stężenia chlorków jest niezbędne, na przykład w monitorowaniu jakości wody pitnej, w przemyśle spożywczym czy farmaceutycznym. Kluczowym elementem tej metody jest reakcja wskaźnikowa: kiedy nadmiar jonów srebra reaguje z chromianem potasu, tworzy czerwony osad chromianu srebra (Ag2CrO4), który sygnalizuje zakończenie titracji. To zjawisko umożliwia dokładne określenie momentu, w którym stężenie chlorków jest odpowiednio zmierzone. Metoda ta jest zgodna z dobrymi praktykami analitycznymi, zapewniając dokładność i powtarzalność pomiarów.

Pytanie 17

W dwóch niezidentyfikowanych probówkach znajdują się roztwory: w jednej - glukozy, a w drugiej - sacharozy. Jakiego odczynnika należy użyć, aby rozpoznać glukozę?

A. Roztwór chlorku żelaza(III)

B. Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II)

C. Stężony kwas azotowy(V)

D. Roztwór jodu w jodku potasu

Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II) jest specyficznym odczynnikiem do wykrywania monosacharydów, takich jak glukoza. W reakcji tej, glukoza redukuje miedź(II) do miedzi(I), co skutkuje powstaniem charakterystycznego ceglasto-czerwonego osadu tlenku miedzi(I). Jest to przykład reakcji redoks, w której glukoza działa jako reduktor, a miedź(II) jako utleniacz. Metoda ta jest szeroko stosowana w laboratoriach analitycznych do oznaczania cukrów prostych, a także w diagnostyce medycznej, na przykład w badaniu poziomu glukozy we krwi. Standardem w tej metodzie jest stosowanie świeżo strąconego wodorotlenku miedzi(II), ponieważ tylko wtedy można uzyskać pożądane efekty reakcji. W praktyce, ta metoda jest nie tylko skuteczna, ale również relatywnie prosta i tania, co czyni ją preferowaną w wielu laboratoriach.

Pytanie 18

Wykonano identyfikację opisaną w schemacie:

BaCl₂ + X — biały osad

Jaki wzór reprezentuje substrat X?

A. CH3COOH

B. HNO3

C. H2SO4

D. H2S

Odpowiedź H2SO4 jest poprawna, ponieważ siarczan(VI) sodu tworzy z chlorkiem baru BaCl2 biały osad siarczanu baru (BaSO4) w reakcji wymiany. Siarczan baru jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, co sprawia, że jego powstanie można zaobserwować jako wytrącanie się białego osadu. Takie reakcje są często stosowane w laboratoriach analitycznych do wykrywania obecności jonów siarczanowych. W kontekście praktycznym, ta reakcja jest ważna w przemyśle chemicznym, gdzie siarczan baru jest używany w produkcji barwników, materiałów budowlanych oraz w medycynie jako środek kontrastowy w radiologii. Przy analizach chemicznych, umiejętność przewidywania reakcji osadowych pozwala na szybkie i efektywne identyfikowanie substancji chemicznych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych i badawczych.

Pytanie 19

Jakie pH ma roztwór buforu węglanowego występującego we krwi, którego wartość wynosi 6,6, oraz jaki jest jego odczyn?

A. pH = 6,6; lekko kwaśny

B. pH = 11,8; silnie zasadowy

C. pH = 7,4; lekko zasadowy

D. pH = 1,2; silnie kwaśny

Odpowiedź pH = 7,4 jest poprawna, ponieważ wartości pH w organizmach ludzi i zwierząt są ściśle regulowane, a pH krwi zazwyczaj wynosi od 7,35 do 7,45, co oznacza, że jest lekko zasadowe. Bufor węglanowy odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu stabilności pH krwi, neutralizując nadmiar kwasów w organizmie. Wartość 6,6 wskazuje na potencjalny stan kwasicy, co jest niebezpieczne dla zdrowia, jednak ciśnienie osmotyczne oraz inne mechanizmy kompensacyjne organizmu mają na celu przywrócenie równowagi. W praktyce klinicznej pomiar pH krwi jest istotny w diagnozowaniu stanów chorobowych, takich jak niewydolność oddechowa czy cukrzycowa kwasica ketonowa. W przypadku wykrycia nieprawidłowości w pH lekarze mogą podjąć działania, takie jak podanie wodorowęglanu sodu, aby skorygować wartości pH i przywrócić homeostazę organizmu.

Pytanie 20

Do początkowych zanieczyszczeń atmosferycznych zalicza się

A. smog kwaśny

B. tlenek siarki(IV)

C. efekt cieplarniany

D. smog fotochemiczny

Tlenek siarki(IV), znany również jako dwutlenek siarki (SO2), jest jednym z pierwotnych zanieczyszczeń powietrza, które powstają bezpośrednio w wyniku procesów przemysłowych oraz spalania paliw kopalnych. Emitowany jest głównie przez przemysł energetyczny, w szczególności w elektrowniach cieplnych, gdzie węgiel lub ropa naftowa są paliwem. SO2 jest substancją gazową, która przyczynia się do powstawania kwaśnych deszczy, co może prowadzić do degradacji ekosystemów oraz uszkodzenia budynków. Zrozumienie roli tlenku siarki(IV) w zanieczyszczeniu powietrza jest kluczowe dla wdrażania odpowiednich regulacji, takich jak normy emisji, promowane przez organizacje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia. Przykłady działań zmierzających do ograniczenia emisji SO2 obejmują instalację systemów odsiarczania spalin w elektrowniach oraz promowanie odnawialnych źródeł energii, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 21

Iloczyn rozpuszczalności trudno rozpuszczalnego związku Ca₃(PO₄)₂ wyrażony jest równaniem:

A.	K_SO = [Ca²⁺] · [PO₄^3-]
B.	K_SO = [Ca³⁺]² · [PO₄^2-]³
C.	K_SO = [Ca²⁺]³ · [PO₄^3-]²
D.	K_SO = 3[Ca²⁺] · 2[PO₄^3-]

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybrałeś odpowiedź "C", co jest super, bo rzeczywiście to jest poprawne! Kiedy mówimy o iloczynie rozpuszczalności (Ksp) dla Ca3(PO4)2, trzeba pamiętać, że to zależy od stężeń jonów wapnia i fosforanowych. Liczymy to tak, że stężenie jonów Ca²⁺ podnosimy do potęgi trzeciej, a stężenie jonów PO4³⁻ do potęgi drugiej. To wszystko opiera się na zasadzie Le Chateliera i równowagach chemicznych. W praktyce, znajomość Ksp jest mega ważna, szczególnie w oczyszczaniu wód, bo musimy wiedzieć, w jakich warunkach dany związek może się wytrącać. Używa się Ksp też w laboratoriach, żeby określić stężenia substancji w roztworach, co jest niezbędne w badaniach środowiskowych czy w przemyśle chemicznym. Dobrze by było też umieć interpretować wartości Ksp w kontekście środowiska, bo to pozwala przewidywać jak różne substancje będą się zachowywać w ekosystemach.

Pytanie 22

Jaką metodę wykorzystuje się do identyfikacji cukrów redukujących?

A. Bertranda

B. Mohra

C. Kjeldahla

D. Hanusa

Metoda Bertranda to naprawdę popularny sposób na wykrywanie cukrów redukujących, zwłaszcza jak mówimy o analizie sacharydów w różnych produktach. W praktyce ta technika działa tak, że reaguje z reagentem, co prowadzi do powstawania barwnych substancji. Dzięki temu możemy dokładnie określić, ile tych cukrów jest w próbce. Przykładowo, używamy fenoloftaleiny, która zmienia kolor, kiedy nawiązuje kontakt z aldehydami w cukrach. To świetna metoda, bo jest bardzo czuła i selektywna, dlatego cieszy się dużym uznaniem w laboratoriach. A w przemyśle spożywczym, to naprawdę ma ogromne znaczenie, bo precyzyjne określenie cukrów redukujących to klucz do jakości produktów jak soki, miód czy syropy. W wielu krajach są normy dotyczące jakości żywności, które wymagają takich analiz, więc metoda ta jest nie tylko użyteczna, ale także istotna z punktu widzenia regulacji branżowych.

Pytanie 23

W mikrobiologii metoda sterylizacji przy użyciu suchego, gorącego powietrza zalicza się do

A. metod biologicznych

B. metod mechanicznych

C. metod chemicznych

D. metod fizycznych

Sterylizacja suchym, gorącym powietrzem zaliczana jest do metod fizycznych, ponieważ wykorzystuje wysoką temperaturę do eliminacji mikroorganizmów. Proces ten polega na umieszczaniu materiałów w piecu, gdzie temperatura osiąga zazwyczaj od 160 do 180 stopni Celsjusza przez określony czas, co pozwala na zniszczenie bakterii, wirusów oraz sporów. Metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku narzędzi metalowych, szklanych lub materiałów odpornych na wysoką temperaturę. W praktyce stosuje się ją w laboratoriach mikrobiologicznych oraz w zakładach medycznych do sterylizacji narzędzi chirurgicznych. Ważne jest, aby stosować się do standardów, takich jak normy ISO 17665, dotyczące sterylizacji, które określają wymagania dla procedur sterylizacji w celu zapewnienia ich skuteczności. Dodatkowo, sterylizacja suchym powietrzem jest preferowana w sytuacjach, gdy zastosowanie wody lub pary byłoby nieodpowiednie, przykładowo w przypadku urządzeń elektrycznych czy niektórych instrumentów laboratoryjnych.

Pytanie 24

Jakie jest (w przybliżeniu) stężenie procentowe srebra (M = 107,9 g/mol) w monecie o wadze 0,3200 g, jeśli do jego wykrycia użyto 25,0 cm3 roztworu NH4SCN o stężeniu 0,1000 mol/dm3?

A. 99%

B. 90%

C. 84%

D. 81%

Aby obliczyć procentową zawartość srebra w monecie, najpierw musimy zrozumieć, jak zachodzi reakcja między srebrnym jonem a roztworem NH4SCN. W reakcji, gdzie srebro reaguje z tiocyjanianem amonowym, powstaje kompleks srebra(II) tiocyjanianowego. Stężenie roztworu NH4SCN wynosi 0,1000 mol/dm³, a objętość użytego roztworu wynosi 25,0 cm³, co możemy przeliczyć na dm³: 25,0 cm³ = 0,0250 dm³. Ilość moli NH4SCN użyta w reakcji to: 0,1000 mol/dm³ * 0,0250 dm³ = 0,00250 mol. W tej reakcji na każde 1 mol srebra reaguje 1 mol NH4SCN, zatem ilość moli srebra wynosi również 0,00250 mol. Teraz obliczamy masę srebra, korzystając z jego masy molowej (M = 107,9 g/mol): masa srebra = 0,00250 mol * 107,9 g/mol = 0,26975 g. Procentowa zawartość srebra w monecie o masie 0,3200 g oblicza się według wzoru: (masa srebra / masa monety) * 100% = (0,26975 g / 0,3200 g) * 100% ≈ 84%. Taki sposób obliczeń jest zgodny z powszechnie przyjętymi praktykami analitycznymi w chemii, w których dokładne pomiary i obliczenia są kluczem do uzyskania precyzyjnych wyników.

Pytanie 25

Roztwór tiocyjanianu amonu NH4SCN jest wykorzystywany jako titrant w oznaczaniu bromków przy użyciu metody miareczkowania?

A. bromianometrycznego

B. argentometrycznego

C. jodometrycznego

D. kompleksometrycznego

Mianowany roztwór tiocyjanianu amonu (NH4SCN) jest szeroko stosowany w analitycznej chemii jako titrant w metodzie argentometrycznej, która opiera się na reakcji wytrącania się soli srebra. W tej metodzie tiocyjanian amonu reaguje z jonami srebra, tworząc kompleks tiocyjanian srebra [Ag(SCN)]^{-}, co jest podstawą oznaczania stężenia bromków w badanym roztworze. Przykładem zastosowania jest oznaczanie bromków w wodzie pitnej lub w próbkach biologicznych, gdzie precyzyjna analiza zawartości bromków jest kluczowa dla oceny bezpieczeństwa zdrowotnego. Zgodnie z najlepszymi praktykami analitycznymi, użycie tiocyjanianu amonu jako titranta zapewnia dużą dokładność i powtarzalność pomiarów, co jest szczególnie ważne w laboratoriach zajmujących się kontrolą jakości. Warto także zaznaczyć, że metoda argentometryczna jest zgodna z normami ISO dotyczącymi analizy chemicznej, co podkreśla jej wiarygodność i zastosowanie w przemyśle. Dodatkowo, wiedza o tej metodzie jest niezbędna dla chemików analitycznych, którzy często pracują z różnymi halogenkami, w tym bromkami, w celu monitorowania ich stężenia w różnych matrycach.

Pytanie 26

Aby przeprowadzić analizę gleby, przygotowuje się jej zawiesinę w wodzie destylowanej lub w roztworze neutralnej soli, na przykład KCl, w celu określenia jej

A. wilgotności

B. odczynu

C. kwasowości

D. przepuszczalności

Wybór odpowiedzi dotyczącej kwasowości, wilgotności lub przepuszczalności jest niepoprawny z kilku powodów. Kwasowość, mimo że jest związana z odczynem gleby, nie jest bezpośrednio mierzona poprzez sporządzenie zawiesiny w wodzie destylowanej lub KCl. Kwasowość to bardziej ogólny termin odnosi się do zdolności gleby do oddawania protonów, natomiast odczyn jest bardziej precyzyjny, mierzony jako pH. Wilgotność gleby odnosi się do ilości wody w glebie, co jest mierzone innymi metodami, takimi jak pomiar masy gleby przed i po wysuszeniu, a nie poprzez analizę zawiesiny. Przepuszczalność odnosi się do zdolności gleby do przepuszczania wody, co jest badane w kontekście struktury gleby i jej porowatości, a nie bezpośrednio poprzez przygotowanie zawiesiny. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych pojęć związanych z analizą gleby, gdzie kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych parametrów wymaga innych metod pomiarowych. Zrozumienie różnicy między odczynem, kwasowością, wilgotnością i przepuszczalnością jest niezbędne dla skutecznej analizy gleby i jej właściwości.

Pytanie 27

Jakie badanie chemiczne dotyczące wody przeprowadza się przy użyciu miareczkowania kompleksometrycznego?

A. Oznaczanie zawartości chlorków

B. Oznaczanie utlenialności

C. Oznaczanie kwasowości i zasadowości

D. Oznaczanie twardości

Oznaczanie twardości wody za pomocą miareczkowania kompleksometrycznego to naprawdę ważna rzecz w chemii analitycznej. W tej metodzie używamy EDTA, takiego związku, który ma zdolność wiązania metali, jak wapń i magnez. To one są odpowiedzialne za twardość wody. Cały proces polega na tym, że dodajemy roztwór EDTA do próbki wody, a przy tym korzystamy z wskaźnika, który zmienia kolor, kiedy jony metali są już związane. Dzięki temu precyzyjnie możemy określić twardość wody, co ma znaczenie na przykład w przemyśle, bo nadmiar twardej wody może prowadzić do powstawania osadów i korozji. W życiu codziennym twarda woda wpływa też na skuteczność detergentów, co może być irytujące. Dlatego warto regularnie mierzyć twardość wody, co jest zgodne z normami ISO 6058 oraz PN-EN 27888. To pozwala nam dbać o jakość wody i zabezpieczać nasze urządzenia.

Pytanie 28

W jakiej proporcji molowej EDTA reaguje z jonami Zn²⁺?

A. 1 : 2

B. 1 : 1

C. 1 : 4

D. 1 : 3

EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) reaguje z jonami Zn²⁺ w stosunku molowym 1 : 1, co oznacza, że jedna cząsteczka EDTA wiąże się z jednym jonem Zn²⁺. Jest to związane z chelatacją, procesem, w którym EDTA działa jako ligand, tworząc stabilne kompleksy z metalami. EDTA ma cztery grupy karboksylowe oraz dwie grupy aminowe, co pozwala na efektywne wiązanie z metalami, takimi jak cynk, poprzez utworzenie cyklicznych struktur. Zastosowanie EDTA w analizie chemicznej, medycynie czy przemyśle, szczególnie w usuwaniu metali ciężkich z organizmu, jest ugruntowane w normach takich jak ISO 11014-1, które dotyczą bezpieczeństwa chemikaliów. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w chemii koordynacyjnej oraz w aplikacjach związanych z chelatacją. Przykłady zastosowań EDTA obejmują jego użycie w terapii chelatacyjnej w medycynie oraz jako środek kompleksujący w laboratoriach analitycznych, gdzie ważne jest precyzyjne i efektywne wiązanie metali.

Pytanie 29

Badanie organoleptyczne wody przeznaczonej do ludzkiego spożycia obejmuje określenie

A. łącznej liczby mikroorganizmów w temperaturze 22°C

B. bakterii z grupy coli

C. koloru, mętności, smaku oraz zapachu

D. stężenia jonów wodoru (pH) i przewodności elektrycznej

Zauważasz, że odpowiedź o analizie organoleptycznej wody do picia jest jak najbardziej na miejscu. Te cechy, jak barwa, mętność, smak i zapach, to podstawowe rzeczy, które pomagają ocenić jakość wody. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że analiza organoleptyczna to często pierwszy krok w sprawdzaniu czystości wody, a wyniki mogą pokazać, czy mamy do czynienia z jakimiś zanieczyszczeniami. Na przykład, jeśli woda zmienia kolor, to może świadczyć o obecności substancji, które są niebezpieczne. Mętność z kolei sugeruje, że w wodzie mogą być jakieś cząstki stałe. Smak i zapach również mają znaczenie – nikt nie będzie pił wody, która nie smakuje dobrze lub śmierdzi. Warto pamiętać, że standardy jakości wody, takie jak te unijne, nakładają obowiązek regularnego monitorowania tych parametrów, bo to wpływa na bezpieczeństwo konsumentów. Dobre laboratoria, akredytowane, to pewność, że wyniki są wiarygodne.

Pytanie 30

Do chemicznych właściwości wód naturalnych można zakwalifikować

A. zapach

B. odczyn

C. barwę

D. mętność

Odczyn wody jest kluczowym parametrem chemicznym, który wpływa na wiele aspektów jakości wód naturalnych. Mierzy się go za pomocą skali pH, gdzie wartości poniżej 7 oznaczają środowisko kwaśne, 7 to neutralne, a powyżej 7 zasadowe. Odczyn wody jest istotny dla organizmów wodnych, ponieważ różne gatunki mają różne tolerancje na pH. Na przykład, ryby i inna fauna wodna często preferują odczyn zbliżony do neutralnego, co sprawia, że kontrola pH jest ważna w zarządzaniu jakością wód w zbiornikach wodnych i systemach wodociągowych. W praktyce, monitorowanie odczynu wody jest nie tylko standardową procedurą w laboratoriach zajmujących się analizą wód, ale także kluczowym elementem w ochronie środowiska, szczególnie w kontekście zanieczyszczenia i eutrofizacji wód. Standardy, takie jak te ustalone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), definiują akceptowalne poziomy pH dla wód pitnych, co podkreśla znaczenie tego parametru w ochronie zdrowia publicznego.

Pytanie 31

Opisana metoda miareczkowania zaliczana jest do

Ilościowe oznaczenie cukrów polega na redukcji soli miedzi(II) roztworem cukru, a następnie dodaniu do próbki roztworu KI i odmiareczkowaniu wydzielonego jodu mianowanym roztworem tiosiarczanu sodu

A. bromianometrii.

B. precypitometrii.

C. redoksymetrii.

D. acydymetrii.

Opisana metoda miareczkowania rzeczywiście należy do redoksymetrii, co jest związane z reakcjami utleniania i redukcji. W tej metodzie, miedź(II) jest redukowana do miedzi(I), co jest kluczowym procesem w analizie chemicznej. Po redukcji jod jest wydzielany z roztworu KI, co również ilustruje reakcje redoks, a następnie miareczkowanie przeprowadza się przy użyciu roztworu tiosiarczanu sodu, który działa jako czynnik redukujący. Redoksymetria jest często wykorzystywana w laboratoriach analitycznych do oznaczania stężeń różnych substancji chemicznych, w tym wody, gleby, czy produktów spożywczych. Przykładem zastosowania redoksymetrii w praktyce może być analiza jakości wody, gdzie oznaczanie zawartości żelaza w wodzie pitnej jest kluczowe dla zapewnienia jej bezpieczeństwa. Warto zauważyć, że metody redoksymetryczne są zgodne z międzynarodowymi standardami analizy chemicznej, co czyni je niezawodnym narzędziem w laboratoriach.

Pytanie 32

Wskaź kationy, które są możliwe do wykrycia poprzez próbę płomieniową?

A. Al3+, Cu2+

B. Na+, Ca2+

C. Ag+, Fe3+

D. Mg2+, Mn2+

Odpowiedź Na+, Ca2+ jest poprawna, ponieważ oba te kationy można wykryć za pomocą próby płomieniowej, która jest powszechnie stosowaną metodą analizy jakościowej. W trakcie tej próby, próbka jest poddawana działaniu wysokiej temperatury, co powoduje emisję charakterystycznego światła przez jony metali obecne w próbce. Na+ emituje intensywną żółtą barwę, natomiast Ca2+ daje czerwoną barwę. Ta metoda jest wykorzystywana w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, biochemia czy mineralogia, ponieważ pozwala na szybkie i efektywne zidentyfikowanie obecności konkretnych kationów. Analiza płomieniowa jest szczególnie przydatna w laboratoriach zajmujących się badaniami próbek gleby czy wody, gdzie określenie zawartości sodu i wapnia może być kluczowe dla oceny jakości środowiska. Ponadto, stosowanie tej metody jest zgodne z normami, takimi jak ISO 11885, która dotyczy analizy metali w próbkach środowiskowych. Praktyczne zastosowanie tej metody w przemyśle, na przykład w produkcji materiałów budowlanych, gdzie istnieje potrzeba kontrolowania zawartości tych kationów, potwierdza jej znaczenie w codziennej pracy chemików.

Pytanie 33

Czym charakteryzuje się barwa roztworu zawierającego jony Cr₂O₇^2-?

A. niebieska

B. żółta

C. pomarańczowa

D. zielona

Roztwór zawierający jony Cr2O7^{2-} ma charakterystyczną pomarańczową barwę, która jest wynikiem absorpcji światła w określonym zakresie spektrum elektromagnetycznego. Kolor ten związany jest z przejściem elektronów między różnymi stanami energetycznymi jonów chromu. Jony te występują w kwasowych roztworach, gdzie dominującym stanem utlenienia chromu jest +6. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy znajduje się w analizie chemicznej, gdzie pomarańczowy kolor jest używany jako wskaźnik obecności chromu w próbkach. Dobrą praktyką w laboratoriach jest obserwacja zmiany barwy roztworu, co może wskazywać na reakcje chemiczne zachodzące w trakcie analizy. W przemyśle chemicznym jony te są również stosowane w procesach elektrochemicznych i jako katalizatory w różnych reakcjach chemicznych. Zrozumienie właściwości optycznych tych jonów jest kluczowe w wielu dziedzinach chemii, a także w ekologii, gdzie badania nad zanieczyszczeniem chromem są niezwykle istotne.

Pytanie 34

Urządzenie, które umożliwia pomiar gęstości na podstawie masy oraz objętości analizowanej próbki, to

A. waga hydrostatyczna

B. piknometr

C. waga analityczna

D. areometr

Piknometr to taki specjalistyczny przyrząd, który jest używany w laboratoriach, żeby zmierzyć gęstość cieczy i ciał stałych. Jak to działa? Można powiedzieć, że mierzymy masę próbki oraz jej objętość, a potem obliczamy gęstość z równania: gęstość = masa przez objętość. W chemii, fizyce i inżynierii piknometry są używane quite często, zwłaszcza w badaniach związanych z różnymi substancjami chemicznymi. Są nawet standardy, jak ISO 3507, które mówią jak prawidłowo korzystać z piknometru, co jest ważne, żeby wyniki były wiarygodne. Na przykład w przemyśle petrochemicznym używa się piknometru, żeby określić gęstość cieczy, co pomaga ocenić jakość paliw. W ogóle to fajny przyrząd, który może też pomóc w analizowaniu właściwości materiałów, co jest istotne w wielu dziedzinach inżynierii i nauk przyrodniczych.

Pytanie 35

Dostanie się do środowiska pałeczek Salmonella, hodowanych na podłożach mikrobiologicznych, skutkuje

A. pojawią się u ludzi schorzenia układu oddechowego

B. długotrwałym zanieczyszczeniem gruntów

C. pojawią się u ludzi schorzenia układu pokarmowego

D. długotrwałym zanieczyszczeniem atmosfery

Odpowiedź dotycząca wystąpienia u ludzi schorzeń układu pokarmowego jest prawidłowa, ponieważ pałeczki Salmonelli są znanymi patogenami, które mogą wywoływać ciężkie zatrucia pokarmowe. Infekcje te są najczęściej związane z niewłaściwie obrobionymi lub surowymi produktami spożywczymi, takimi jak mięso, jaja czy niepasteryzowane produkty mleczne. Działanie Salmonelli polega na kolonizacji błony śluzowej jelit, co prowadzi do objawów takich jak biegunka, ból brzucha, wymioty i gorączka. Przykładem może być popularna epidemiologia związana z jedzeniem surowych jaj, gdzie kontakt z zanieczyszczonymi produktami skutkuje zakażeniem. Dobre praktyki w zakresie higieny żywności, takie jak odpowiednie gotowanie, unikanie krzyżowego zanieczyszczenia oraz stosowanie ścisłych zasad sanitarno-epidemiologicznych, są kluczowe w zapobieganiu rozprzestrzenieniu Salmonelli i ochronie zdrowia publicznego. Ponadto, monitorowanie ognisk infekcji oraz edukacja społeczeństwa w zakresie bezpiecznego przygotowywania żywności mają ogromne znaczenie w walce z tym patogenem.

Pytanie 36

Jaką metodę analityczną stosuje się do pomiaru przewodnictwa cieczy umieszczonej między dwiema elektrodami, do których dostarczany jest prąd zmienny?

A. Polarografia

B. Konduktometria

C. Potencjometria

D. Spektrofotometria

Konduktometria to metoda analityczna, która opiera się na pomiarze przewodnictwa elektrycznego roztworu. W tym procesie prąd zmienny jest przykładany do dwóch elektrod umieszczonych w roztworze, co umożliwia określenie stężenia jonów w roztworze na podstawie ich zdolności do przewodzenia prądu. Wysokość przewodnictwa jest funkcją stężenia rozpuszczonych substancji i ich rodzaju – na przykład, roztwory soli mają wyższe przewodnictwo niż czyste wody. Konduktometria jest szeroko stosowana w przemyśle chemicznym, analizie wód, a także w monitorowaniu jakości wody pitnej i procesów produkcyjnych, gdzie kontrola stężenia jonów jest kluczowa. Standardy, takie jak ISO 7888, określają metody pomiaru przewodnictwa, zapewniając wiarygodność i porównywalność wyników. W praktyce, konduktometria jest często wykorzystywana w laboratoriach do szybkiej analizy i oceny czystości chemicznej prób, co czyni ją niezbędnym narzędziem w analityce chemicznej.

Pytanie 37

Zjawisko zatrzymywania obcych jonów wewnątrz strącanej substancji podczas analizy wagowej określa się mianem

A. efektu solnego

B. adsorpcji

C. okluzji

D. współstrącania

Okluzja to takie zjawisko, gdzie obce jony lub cząsteczki są zatrzymywane w strukturze substancji, którą strącamy podczas analizy wagowej. Jest to naprawdę ważne w chemii analitycznej i materiałowej, bo potrafi wpłynąć na dokładność naszych pomiarów. Moim zdaniem, okluzja zachodzi, gdy cząsteczki są 'uwięzione' w strukturze osadu, co prowadzi do fałszywego pomiaru masy. Przykład? Weźmy analizę metali ciężkich w wodach gruntowych - okluzja tu naprawdę robi swoje. Żeby tego uniknąć, w praktyce stosuje się różne metody, jak kontrola warunków strącania czy wybór czystych odczynników. Wiedząc o okluzji, możemy lepiej planować eksperymenty i dobierać metody analizy, co wpływa na jakość wyników, co jest zgodne z normami ISO/IEC 17025 dla laboratoriów. To wszystko jest kluczowe, żeby wyniki były rzetelne i wiarygodne.

Pytanie 38

Jakiego koloru płomień uzyskuje się dzięki sole miedzi?

A. karminowy

B. żółty

C. zielony

D. ceglastoczerwony

Wybór ceglastoczerwonego koloru płomienia sugeruje pomylenie miedzi z innymi metalami, takimi jak lit czy stront, które rzeczywiście mogą nadawać płomieniowi odcienie czerwieni. Karminowy kolor również nie jest charakterystyczny dla soli miedzi, a raczej dla innych związków, jak na przykład sole litu. Żółty kolor płomienia kojarzy się głównie z obecnością sodu, który jest powszechnym pierwiastkiem w chemii ogólnej i dzięki swoim właściwościom optycznym często mylony jest z innymi związkami. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że każdy metal ma swój unikalny kolor, co w przypadku różnych pierwiastków może prowadzić do nieporozumień. W rzeczywistości, wiele metalowych soli może emitować podobne kolory w płomieniu, co wymaga od chemików starannego rozróżniania między nimi. Zrozumienie mechanizmów, które prowadzą do emisji koloru w płomieniu, jest istotne dla prawidłowej interpretacji wyników testów chemicznych. W kontekście praktyki laboratoryjnej, błąd w identyfikacji może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących składu chemicznego, co ma swoje konsekwencje w dalszych badaniach oraz zastosowaniach przemysłowych, w tym w produkcji i kontroli jakości substancji chemicznych.

Pytanie 39

Aby zniwelować oddziaływanie wody obecnej w próbce materiału sypkiego na rezultat analizy składu, próbkę należy poddać

A. suszeniu

B. prażeniu

C. mineralizacji

D. krystalizacji

Odpowiedź 'suszenie' jest prawidłowa, ponieważ jest to proces, który ma na celu usunięcie wody z próbki materiału sypkiego, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników analizy składu. W przypadku analizy chemicznej obecność wody może znacząco zafałszować wyniki, ponieważ woda może reagować z innymi składnikami próbki lub wpływać na ich pomiar. Suszenie, w przeciwieństwie do innych metod, pozwala na kontrolowanie temperatury i ciśnienia, co minimalizuje ryzyko degradacji składników próbki. Przykładowo, w laboratoriach analitycznych często stosuje się suszarki próżniowe, które umożliwiają szybkie i efektywne usunięcie wilgoci bez narażania próbki na wysoką temperaturę. Dobre praktyki w laboratoriach analitycznych zalecają suszenie próbek przed ich dalszą analizą spektroskopową, chromatograficzną czy innymi technikami, aby uzyskać jak najwierniejsze wyniki analizy. Ponadto, zgodnie z normami ISO, odpowiednie przygotowanie próbek jest kluczowe dla zapewnienia wiarygodności przeprowadzonych badań.

Pytanie 40

Nie można wytworzyć roztworu mianowanego, wykorzystując jako substancję wyjściową naważkę

A. NaOH

B. Na2CO3

C. NaCl

D. KBrO3

NaOH, czyli wodorotlenek sodu, to naprawdę mocna zasada, która świetnie sprawdza się do robienia roztworów mianowanych. Roztwór mianowany to taki, który ma dokładnie znane stężenie, więc jest kluczowy w różnych reakcjach chemicznych, na przykład podczas titracji. Żeby taki roztwór przygotować, musimy używać substancji, które są czyste, dobrze się rozpuszczają i mają wyraźne punkty końcowe w reakcjach. Trzeba też pamiętać, że NaOH jest higroskopijny, więc trzeba go odpowiednio przechowywać, a przygotowanie roztworu wymaga uwzględnienia masy molowej. W laboratoriach NaOH jest często używane do titracji kwasów, bo pomaga precyzyjnie określić stężenie kwasu. Zgodnie z zależnościami do dobrego przygotowania roztworu mianowanego z NaOH, musisz dokładnie zmierzyć i rozpuścić go w wodzie dejonizowanej, żeby mieć pewność co do jakości i dokładności pomiarów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej