Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 17 kwietnia 2025 15:01
  • Data zakończenia: 17 kwietnia 2025 15:29

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 15 dni
B. Na 20 dni
C. Na 25 dni
D. Na 30 dni
Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. jądro
B. nasieniowód
C. nerka
D. jajnik
Odpowiedzi "nerka", "jądro" i "nasieniowód" są niepoprawne z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia fizjologii ptaków. Nerki, chociaż są istotnymi organami w organizmach ptaków, pełnią funkcję wydalniczą, a nie reprodukcyjną, co sprawia, że nie mogą być uznawane za narząd nieparzysty w kontekście układu rozrodczego. W przypadku jajników, ptaki samice posiadają jeden jajniki, co jest kluczowym aspektem ich biologii. Jądra, z kolei, występują u samców ptaków, a ich liczba jest zwykle parzysta, co wyklucza je jako przykład narządu nieparzystego. Nasieniowód również nie jest narządem nieparzystym, ponieważ jest obecny w parze i służy do transportu nasienia z jąder do kloaki. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie funkcji narządów oraz ich roli w organizmach, co skutkuje wyborem odpowiedzi, które nie są spójne z faktami biologicznymi. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że w kontekście układów reprodukcyjnych ptaków, to jajniki są jedynymi narządami nieparzystymi u samic.
Pytanie 4

Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy w okresie laktacji, przy stosowaniu 200 g/szt./dzień?

A. 20 dni
B. 30 dni
C. 25 dni
D. 15 dni
Odpowiedź 15 dni jest prawidłowa, ponieważ obliczenia są oparte na dokładnych danych dotyczących zapotrzebowania klaczy w okresie laktacji. Klacze w tym okresie wymagają specjalistycznej diety, w tym odpowiedniej dawki minerałów. W przypadku pięciu klaczy, każda z nich potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie, co daje łącznie 1000 g (czyli 1 kg) dziennie dla wszystkich pięciu klaczy. Posiadając 15 kg mieszanki, dzielimy tę wartość przez dzienne zapotrzebowanie. 15 kg to 15000 g, więc 15000 g / 1000 g = 15 dni. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce hodowlanej, aby zapewnić zdrowie i wydajność zwierząt. Utrzymanie odpowiedniego poziomu witamin i minerałów w diecie klaczy w okresie laktacji jest niezbędne dla ich dobrego stanu zdrowia oraz jakości mleka, co ma bezpośredni wpływ na wzrost i rozwój źrebiąt. Warto zwrócić uwagę na to, że niedobory minerałów mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego precyzyjne obliczenia są nieocenione w praktyce żywienia zwierząt.
Pytanie 5

W przypadku młodych zwierząt w fazie wzrostu, optymalny stosunek wapnia do fosforu w ich diecie powinien wynosić około

A. 1:2
B. 3:1
C. 2:1
D. 1:3
Zrozumienie roli wapnia i fosforu w diecie zwierząt jest kluczowe dla ich zdrowia i rozwoju. Odpowiedzi ze stosunkiem 1:2, 3:1 i 1:3 są nieprawidłowe, ponieważ każda z nich nie spełnia wymaganych norm dla młodych zwierząt. Stosunek 1:2, który sugeruje przewagę fosforu, może prowadzić do niedoboru wapnia, co negatywnie wpływa na mineralizację kości. Likwidacja wapnia w diecie może skutkować krzywicą, osłabieniem struktury kości oraz innymi poważnymi schorzeniami. Z kolei stosunek 3:1 i 1:3, gdzie zdecydowanie dominuje wapń lub fosfor, również są niekorzystne, ponieważ mogą prowadzić do problemów z absorpcją obu tych minerałów. Zbyt wysoki poziom wapnia może powodować, że fosfor będzie trudniej przyswajalny, co skutkuje jego niedoborem w organizmie. W praktyce, odpowiedni stosunek wapnia do fosforu zapewnia równowagę mineralną, kluczową dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych minerałów powinien być dostarczany w odpowiednich proporcjach, co jest zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla zwierząt gospodarskich określonymi przez organizacje takie jak NRC (National Research Council). Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywności w hodowli, a w dalszej perspektywie do znacznych strat ekonomicznych.
Pytanie 6

Która z pasz charakteryzuje się najwyższą zawartością białka ogólnego?

A. Śruta z jęczmienia
B. Drożdże paszowe
C. Ziemniaki gotowane na parze
D. Kiszonka z kukurydzy
Ziemniaki parowane, mimo że mogą być traktowane jako źródło węglowodanów, nie są odpowiednie jako podstawowe źródło białka w diecie zwierząt. Zawierają jedynie około 2% białka ogólnego, co czyni je niewystarczającymi do spełnienia potrzeb białkowych zwierząt hodowlanych. Stosowanie ziemniaków jako głównego składnika paszy może prowadzić do niedoborów białka, co w konsekwencji wpływa negatywnie na wzrost, produkcję oraz zdrowie zwierząt. Śruta jęczmienna, chociaż bogatsza w białko niż ziemniaki, zawiera około 10-12% białka, co również nie jest wystarczające w kontekście intensywnej produkcji zwierzęcej, gdzie zapotrzebowanie na białko jest znacznie wyższe. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się niską zawartością białka, wynoszącą jedynie około 7-8%, co dodatkowo potwierdza, że nie jest odpowiednia jako źródło białka w diecie zwierząt. Wybór odpowiednich pasz białkowych jest kluczowy dla efektywności produkcji, a nieprawidłowe podejście do bilansu składników odżywczych może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania paszy oraz obniżenia wydajności produkcji zwierzęcej. Z tego powodu istotne jest, aby hodowcy zwracali uwagę na źródła białka w diecie zwierząt, kierując się sprawdzonymi danymi i standardami żywieniowymi.
Pytanie 7

Zgodnie z klasyfikacją EUROP, tusza wieprzowa wyróżniająca się najwyższą ilością mięsa otrzymuje oznaczenie

A. R
B. P
C. E
D. U
Odpowiedź E oznacza, że tusza wieprzowa posiada najwyższą zawartość mięsa w stosunku do innych klas. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ocenia jakość tusz w zależności od zawartości mięsa, gdzie E reprezentuje najwyższą jakość. W praktyce, tusze klasy E są preferowane w handlu, ponieważ zapewniają nie tylko większy zysk dla producentów, ale także lepsze walory smakowe i odżywcze dla konsumentów. Na przykład, w przemyśle gastronomicznym, mięso klasy E jest chętnie wykorzystywane do produkcji wysokiej jakości wędlin oraz innych przetworów mięsnych. Warto również pamiętać, że odpowiednia klasyfikacja tusz jest kluczowa dla utrzymania standardów jakości w branży mięsnej, co z kolei wpływa na reputację producentów i zaufanie konsumentów. Zrozumienie systemu klasyfikacji EUROP jest istotne dla każdego, kto pracuje w obszarze przetwórstwa mięsnego lub handlu mięsem, gdyż pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zakupu i sprzedaży produktów.
Pytanie 8

Zbożem, którego ziarno ma dużą ilość substancji antyżywieniowych, jest

A. jęczmień
B. żyto
C. owies
D. kukurydza
Żyto, czyli Secale cereale, ma w sobie sporo substancji antyżywieniowych, jak kwas fitynowy, który może utrudniać przyswajanie minerałów, takich jak żelazo i cynk. Myślę, że warto to mieć na uwadze, zwłaszcza dla tych, którzy jedzą dużo żywności zbożowej. Mimo tych wad, żyto ma też swoje plusy – jest bogate w błonnik i zdrowe fitozwiązki, co czyni je naprawdę wartościowym składnikiem diety. Żeby zminimalizować te negatywne skutki, można stosować różne metody, jak kiełkowanie czy fermentacja, które mogą pomóc w zmniejszeniu kwasu fitynowego. Dzięki temu, składniki odżywcze będą lepiej wchłaniane. Dlatego warto wpleść żyto do swojej diety, ale pamiętajmy też o różnorodności w pożywieniu.
Pytanie 9

Który organ nadzoruje, czy gospodarstwo realizuje produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?

A. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
B. Departament Ochrony Środowiska
C. Inspekcja Weterynaryjna
D. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Wybór Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako organu kontrolującego przestrzeganie Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w produkcji zwierzęcej jest błędny, ponieważ jego rola skupia się głównie na tworzeniu polityki i przepisów, a nie na bezpośredniej kontroli gospodarstw. Ministerstwo dostarcza ramy prawne, w których działają inne agencje, natomiast samo nie prowadzi kontroli. Podobnie, Wydział Ochrony Środowiska, chociaż zajmuje się aspektami ochrony środowiska w rolnictwie, nie ma kompetencji do nadzoru nad praktykami produkcji zwierzęcej. Inspekcja Weterynaryjna, mimo że kontroluje zdrowie i dobrostan zwierząt, nie jest odpowiedzialna za ogólną zgodność z Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą w kontekście produkcji, co jest zadaniem ARiMR. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwej odpowiedzi wynikają z mylenia stanowisk i kompetencji poszczególnych organów. Każdy z wymienionych organów ma swoją unikalną rolę, ale to ARiMR jest kluczowe w kontekście kontroli właściwych praktyk w produkcji zwierzęcej. Zrozumienie tych ról jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw oraz zgodności z regulacjami prawnymi.
Pytanie 10

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynfekcja
B. deratyzacja
C. dekornizacja
D. dezynsekcja
Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.
Pytanie 11

Zewnętrzna budowa zwierząt to

A. selekcja
B. inbred
C. heterozja
D. pokrój
Eksterier zwierząt odnosi się do ogólnego wyglądu i budowy ciała zwierząt, szczególnie w kontekście hodowli i selekcji ras. Termin ten obejmuje cechy morfologiczne, takie jak proporcje, kształt i wymiary poszczególnych części ciała, co ma kluczowe znaczenie dla oceny zwierząt w hodowli. W praktyce, ocena eksterieru jest istotna podczas wystaw, gdzie zwierzęta są klasyfikowane na podstawie zgodności z wzorcem rasy. Przykładem zastosowania wiedzy o eksterierze może być hodowla psów rasowych, gdzie hodowcy dążą do uzyskania osobników o pożądanych cechach, takich jak długość nóg czy kształt głowy, zgodnych z normami danej rasy. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne szkolenie oceniających, aby zapewnić spójność ocen i poprawić jakość hodowli.
Pytanie 12

System alkierzowy odnosi się do hodowli zwierząt

A. na ściółce.
B. latem na pastwisku, a zimą w obiekcie.
C. przez cały rok w obiekcie.
D. na uwięzi.
Odpowiedzi, które sugerują inne metody utrzymania zwierząt, nie do końca rozumieją, jak działa system alkierzowy. Utrzymywanie zwierząt na ściółce, mimo że czasami może być dobre, to nie pasuje do założeń tego systemu. Chodzi o to, żeby zwierzęta miały przez cały rok odpowiednią opiekę i stabilne środowisko, a to trudno osiągnąć, jak korzysta się z naturalnej ściółki. Dodatkowo, to może prowadzić do problemów z patogenami i większego ryzyka chorób. Utrzymywanie zwierząt latem na pastwisku, a zimą w budynku, też mija się z celem alkierzowym, bo zakłada sezonowe zmiany w ich miejscu pobytu. To może być stresujące dla zwierząt i wpłynąć na ich zdrowie oraz dietę. A trzymanie ich na uwięzi to już w ogóle nie wpisuje się w nowoczesne standardy hodowlane, które mówią, że zwierzęta powinny mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i interakcji. Taki sposób działania po prostu odbiera im swobodę i naturalne zachowawcze potrzeby.
Pytanie 13

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko pełne matki
B. preparat mlekozastępczy
C. mleko odtłuszczone
D. mleko w proszku
Mleko pełne matki jest jedyną dopuszczalną paszą płynną w ekologicznym odchowie cieląt, co wynika z założeń ekologicznej hodowli zwierząt. W tym systemie produkcji kładzie się szczególny nacisk na naturalne metody żywienia, a mleko matki dostarcza cielętom nie tylko niezbędne składniki odżywcze, ale także przeciwciała, które wspierają ich układ immunologiczny. Mleko matki zawiera idealne proporcje białka, tłuszczu oraz węglowodanów, co stanowi optymalne źródło energii dla rozwijających się cieląt. W praktyce, cielęta powinny być karmione mlekiem matki przez co najmniej pierwsze 8 tygodni życia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Dzięki temu zapewniamy im zdrowy start oraz lepszy rozwój, co przekłada się na ich przyszłą wydajność i zdrowie. Wprowadzenie jakichkolwiek zamienników, takich jak mleko w proszku czy preparaty mlekozastępcze, może prowadzić do niedoborów pokarmowych i osłabienia odporności cieląt, co jest niewłaściwe w kontekście ekologicznej produkcji zwierzęcej.
Pytanie 14

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 35 dni od narodzin
B. 28 dni od narodzin
C. 21 dni od narodzin
D. 42 dni od narodzin
Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.
Pytanie 15

W gospodarstwie, które dysponuje znacznymi nadwyżkami pracy oraz dużym obszarem trwałych użytków zielonych, są sprzyjające okoliczności do rozwoju produkcji

A. bydła opasowego
B. owiec
C. drobiu
D. bydła mlecznego
Chociaż produkcja bydła opasowego, owiec oraz drobiu mogą wydawać się atrakcyjnymi opcjami w przypadku dużego areału użytków zielonych, nie są one tak optymalne jak produkcja mleka. W przypadku bydła opasowego, które głównie korzysta z paszy objętościowej, wymagania dotyczące większych powierzchni pastwiskowych mogą nie być w pełni wykorzystane, co prowadzi do niższej efektywności. Bydło opasowe wymaga znacznie dłuższych okresów tuczu, co wiąże się z dłuższym czasem inwestycji w produkcję oraz mniejszą płynnością finansową. Jeśli chodzi o owce, choć mogą korzystać z użytków zielonych, ich produkcja mleczna jest mniej efektywna, a przychody mogą być niestabilne. Ponadto, owce wymagają specyficznego zarządzania stadem oraz paszy, co może być trudne do osiągnięcia bez specjalistycznej wiedzy. Z kolei produkcja drobiu, mimo że jest bardziej intensywna i wymaga krótszych cykli produkcyjnych, nie jest zgodna z wykorzystaniem trwałych użytków zielonych, gdyż drobiu zazwyczaj potrzebna jest specjalistyczna pasza i ścisłe warunki hodowlane, co nie odpowiada na potrzeby dużego areału użytków zielonych. Często przy wyborze niewłaściwego kierunku produkcji gospodarstwa wprowadza się błędne założenia dotyczące możliwości wykorzystania posiadanych zasobów, co prowadzi do obniżenia rentowności oraz zysków.
Pytanie 16

Optymalne pH kiszonki z kukurydzy wynosi

A. 2,8-3,0
B. 6,8-7,3
C. 5,6-6,2
D. 3,7-4,2
Prawidłowe pH kiszonki z kukurydzy wynosi od 3,7 do 4,2, co świadczy o odpowiedniej kwasowości produktu. Właściwe pH jest kluczowe dla zachowania stabilności mikrobiologicznej kiszonki oraz jej wartości odżywczych. W tym zakresie pH dominują bakterie kwasu mlekowego, które odgrywają istotną rolę w procesie fermentacji, produkując kwas mlekowy, który obniża pH i przeciwdziała rozwojowi patogennych mikroorganizmów. W praktyce, monitorowanie pH kiszonek jest niezbędne dla zapewnienia jakości paszy oraz bezpieczeństwa żywności. Zastosowanie technik analizy pH, takich jak pH-metry, pozwala na bieżąco śledzić proces fermentacji, co jest ważne zarówno w skali małych gospodarstw, jak i dużych zakładów przetwórstwa. Warto dodać, że zbyt wysokie lub zbyt niskie pH może prowadzić do utraty wartości odżywczych, co wpływa na jakość paszy dla zwierząt oraz na ewentualne straty w produkcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów dotyczących pH, aby osiągnąć optymalny proces fermentacji.
Pytanie 17

U ptaków nastroszenie piór, unoszenie skrzydeł oraz przyspieszony oddech z otwartym dziobem to zachowania, które wskazują na

A. zbyt małą wilgotność w otoczeniu
B. zbyt wysoką wilgotność w otoczeniu
C. zbyt niską temperaturę w otoczeniu
D. zbyt wysoką temperaturę w otoczeniu
Zachowania takie jak nastroszenie piór, podnoszenie skrzydeł oraz przyspieszenie oddechu przy otwartym dziobie u ptaków są oznakami stresu termicznego, co najczęściej wskazuje na zbyt wysoką temperaturę otoczenia. Ptaki, w przeciwieństwie do ssaków, nie mają efektywnego sposobu na regulację temperatury ciała poprzez pocenie się. Aby schłodzić swoje ciało, ptaki mogą stosować różne mechanizmy, takie jak otwieranie dzioba w celu zwiększenia wentylacji płuc oraz unikanie nadmiernego wysiłku. Ponadto, nastroszenie piór może pomóc w zwiększeniu powierzchni ciała, co wspomaga odparowanie wody. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne, zwłaszcza w kontekście hodowli ptaków i ich dobrostanu; zapewnienie odpowiednich warunków termicznych jest kluczowe dla ich zdrowia. W środowiskach hodowlanych należy stosować wentylację i systemy chłodzenia, aby uniknąć przegrzewania. Właściwa temperatura i wilgotność są zgodne z wytycznymi dotyczących dobrostanu zwierząt, co wzmacnia ich odporność na choroby oraz stres.
Pytanie 18

Jakie składniki powinny stanowić 2/3 diety dorosłego kota?

A. mleko i jego przetwory
B. mięso i ryby
C. produkty zbożowe oraz mięsne
D. kasze oraz warzywa
Odpowiedź, że 2/3 pożywienia dorosłego kota powinny stanowić mięso i ryby, jest zgodna z zaleceniami dotyczącego żywienia kociego. Koty są obligatoryjnie mięsożerne, co oznacza, że ich organizmy wymagają białka zwierzęcego, aby prawidłowo funkcjonować. Mięso i ryby dostarczają nie tylko wysokiej jakości białka, ale również niezbędnych kwasów tłuszczowych, witamin (jak witamina A i niektóre witaminy z grupy B) oraz minerałów (jak tauryna, niezbędna dla zdrowia serca i oczu). Praktycznym przykładem jest podawanie kotom surowego mięsa, które jest zbliżone do ich naturalnej diety, lub wysokiej jakości karmy mokrej, w której składzie dominują składniki pochodzenia zwierzęcego. Warto również zwrócić uwagę na etykiety karm dla kotów, które powinny wskazywać, że głównym składnikiem są mięso lub ryby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w żywieniu kotów.
Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Optymalny rezultat uzyskuje się przy inseminacji loch w

A. momencie po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia
B. początkowej fazie rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia
C. szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia
D. końcowej fazie rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia
Wskazanie szczytowej fazy rui jako najlepszego momentu do inseminacji lochy jest naprawdę w porządku. To wtedy samice mają najwyższy poziom hormonów, co zdecydowanie zwiększa szanse na zapłodnienie. Jak się to robi? No, najlepiej inseminować od 12 do 36 godzin po wystąpieniu rui, wtedy plemniki są na miejscu, gdy komórki jajowe czekają. Trzeba też pamiętać, żeby robić to w odpowiednich odstępach, by zwiększać szansę na ciążę. Pomocne mogą być technologie monitorujące rui oraz analiza cyklu płciowego loch. Badania pokazują, że podczas tej fazy można uzyskać więcej cieląt na jedną lochę, co z punktu widzenia hodowli jest bardzo korzystne. Nie zapominajmy też o dbaniu o zdrowie lochy, bo to wszystko wpływa na rui i jej powodzenie, więc dobrze jest przestrzegać najlepszych praktyk w zarządzaniu stadem.
Pytanie 21

Wskaż produkt uboczny, który powstaje w trakcie warzenia piwa i jest stosowany w karmieniu krów mlecznych?

A. Ekspelery
B. Makuchy
C. Śruta poekstrakcyjna
D. Młóto
Wybór śruty poekstrakcyjnej, makuchów oraz ekspelery jako odpowiedzi na pytanie o produkt uboczny uzyskiwany przy produkcji piwa wskazuje na pewne nieporozumienia związane z procesem produkcji i zastosowaniem tychże składników w żywieniu zwierząt. Śruta poekstrakcyjna, będąca pozostałością po tłoczeniu nasion oleistych, jest w rzeczywistości powszechnie stosowana w paszach, jednak nie jest produktem związanym z produkcją piwa. Makuchy, które również pochodzą z przemysłu olejarskiego, dostarczają białka, ale są całkowicie niezwiązane z procesem warzenia piwa. Ekspelery, będące produktami ubocznymi przy produkcji oleju, również nie mają związku z piwowarstwem. Typowym błędem jest mylenie tych produktów z młótem, który jest specyficzny dla branży piwowarskiej i ma unikalne właściwości odżywcze. Dobrze zrozumieć, że każdy z wymienionych produktów ma inne źródło pochodzenia oraz różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. W paszownictwie kluczowe jest dobieranie składników zgodnie z ich pochodzeniem oraz wartością odżywczą. Niezrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do niewłaściwego żywienia zwierząt, co w konsekwencji wpływa na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.
Pytanie 22

Największy gruczoł w organizmach zwierzęcych, odpowiedzialny za produkcję żółci, zlokalizowany w jamie brzusznej, usytuowany przed żołądkiem, na przeponie, to

A. śledziona
B. trzustka
C. grasica
D. wątroba
Wątroba jest największym gruczołem w organizmie zwierzęcym i pełni kluczowe funkcje metaboliczne oraz detoksykacyjne. Znajduje się w jamie brzusznej, tuż pod przeponą, przed żołądkiem. Jej główną rolą jest produkcja żółci, która jest niezbędna do emulgacji tłuszczów w procesie trawienia. Wątroba także uczestniczy w metabolizmie węglowodanów, białek oraz lipidów, a także w magazynowaniu witamin i minerałów. Na przykład, wątroba przechowuje glikogen, który może być przekształcony w glukozę w sytuacjach wymagających dostarczenia energii. Dobre praktyki w medycynie weterynaryjnej i ludzkiej uwzględniają regularne badania funkcji wątroby, aby monitorować jej stan i wykrywać potencjalne choroby na wczesnym etapie. Dlatego zrozumienie roli wątroby w organizmie jest nie tylko istotne dla nauk biologicznych, ale także dla klinicznych zastosowań w diagnostyce i terapii.
Pytanie 23

Jakie akcesoria wykorzystuje się do sztucznego unasienniania jałówki?

A. kateter Gedis oraz rozwieracz pochwy
B. pipeta inseminacyjna oraz rozwieracz pochwy
C. pistolet inseminacyjny i słomka z nasieniem
D. pistolet inseminacyjny, blistry z nasieniem, rękawica inseminacyjna
Słusznie wskazano, że do sztucznego unasienniania jałówki niezbędne są pistolet inseminacyjny oraz słomka z nasieniem. Pistolet inseminacyjny to kluczowe narzędzie w procesie sztucznego unasienniania, ponieważ umożliwia precyzyjne wprowadzenie nasienia do narządów rozrodczych samicy. Słomka z nasieniem zawiera odpowiednio przygotowane komórki jajowe, które powinny być przechowywane w ściśle określonych warunkach, aby zachować ich żywotność. Zasadniczym aspektem sztucznego unasienniania jest jednak nie tylko samo wprowadzenie nasienia, ale również znajomość cyklu rujowego jałówki, co pozwala na maksymalizację szans na zapłodnienie. W praktyce, przed inseminacją należy przeprowadzić dokładną ocenę stanu zdrowia samicy oraz określić moment optymalny do przeprowadzenia zabiegu. Warto zaznaczyć, że odpowiednie szkolenie i doświadczenie w zakresie inseminacji są kluczowe dla osiągnięcia wysokich wskaźników skuteczności w hodowli bydła.
Pytanie 24

W żywieniu zwierząt zgodnym z zasadami ekologii można wykorzystywać

A. stymulatory wzrostu
B. dodatki mineralne
C. kokcydiostatyki
D. antybiotyki
Dodatki mineralne stanowią kluczowy element w ekologicznej diecie zwierząt, gdyż zapewniają niezbędne składniki odżywcze, które wspierają zdrowie i dobrostan zwierząt. W systemach ekologicznych, gdzie ogranicza się użycie syntetycznych substancji, takie jak dodatki mineralne pochodzenia naturalnego, odgrywają istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb żywieniowych. Przykłady takich dodatków to wapń, fosfor, magnez oraz mikroelementy, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W praktyce, stosowanie dodatków mineralnych może poprawić jakość mięsa, mleka oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i wymogami certyfikacji ekologicznej. Dodatkowo, wprowadzenie odpowiednich minerałów do diety zwierząt może przyczynić się do zwiększenia odporności na choroby, co jest kluczowe w hodowli ekologicznej, gdzie unika się stosowania antybiotyków i innych substancji chemicznych. Dlatego też, ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ekologicznego żywienia zwierząt.
Pytanie 25

Co zaliczamy do produktów wytwarzanych przez pszczoły?

A. bundz
B. smuszka
C. kumys
D. pierzga
Pierzga jest produktem pszczelarskim, który powstaje z pyłku kwiatowego zbieranego przez pszczoły oraz enzymów i substancji odżywczych, które pszczoły dodają podczas przetwarzania. Jest niezwykle cennym źródłem białka, witamin, minerałów oraz kwasów tłuszczowych. W pszczelarstwie pełni kluczową rolę jako pokarm dla młodych pszczół, co wpływa na ich rozwój i zdrowie całej kolonii. Pierzga jest używana także w medycynie naturalnej i suplementach diety ze względu na swoje właściwości wzmacniające odporność, regeneracyjne oraz wspomagające pracę układu pokarmowego. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami jakości dla produktów pszczelarskich, pierzga powinna być starannie przetwarzana i przechowywana, aby zachować swoje wartości odżywcze, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży pszczelarskiej.
Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Wartość naturalnego oświetlenia w obiektach inwentarskich ustala się jako proporcję powierzchni okien do powierzchni

A. sufitu
B. podłogi
C. ścian
D. legowisk
Poprawna odpowiedź to stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi. Zgodnie z normami budowlanymi i wymaganiami dotyczącymi oświetlenia naturalnego, kluczowym czynnikiem jest zapewnienie odpowiedniego poziomu oświetlenia, który jest niezbędny dla zdrowia i dobrostanu zwierząt. W budynkach inwentarskich, takim jak obory czy chlewnie, odpowiednia ilość światła dziennego ma zasadnicze znaczenie dla poprawy warunków życia zwierząt, co z kolei wpływa na ich wydajność i zdrowie. Wartości te są często regulowane przez normy, takie jak PN-EN 12464-1, które wskazują na minimalny poziom oświetlenia dla różnych typów pomieszczeń. Obliczenie powierzchni okien w stosunku do powierzchni podłogi umożliwia oszacowanie, czy dane pomieszczenie spełnia te normy. W praktyce, na przykład w oborach, zaleca się, aby powierzchnia okien wynosiła co najmniej 10% powierzchni podłogi, co pozwala na efektywne doświetlenie pomieszczenia przy jednoczesnym minimalizowaniu kosztów energii.
Pytanie 28

Przy użyciu skalera przeprowadza się u psów procedurę

A. usuwania kamienia nazębnego
B. kontroli stanu uszu
C. usuwania martwych włosów
D. przycinania pazurów
Wybór odpowiedzi dotyczący kontrolowania stanu uszu, przycinania pazurów czy usuwania martwych włosów jest związany z różnymi aspektami pielęgnacji psów, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące użycia skalera. Kontrolowanie stanu uszu jest niezwykle ważne, aby zapobiegać infekcjom i innym problemom zdrowotnym, jednak nie wiąże się bezpośrednio z używaniem skalera, który jest specjalistycznym narzędziem przeznaczonym do usuwania kamienia nazębnego. Z kolei przycinanie pazurów to inny proces, który najczęściej wykonuje się za pomocą cążków lub pilników, a nie skalera. W przypadku usuwania martwych włosów, najczęściej korzysta się z narzędzi takich jak zgrzebła czy furminatory, które są dedykowane do pielęgnacji sierści. Typowym błędem jest mylenie narzędzi i technik stosowanych w różnych aspektach pielęgnacji zwierząt. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych działań wymaga specjalistycznych narzędzi i technik, a użycie skalera jest wyłącznie związane z higieną jamy ustnej. Aby skutecznie dbać o zdrowie psa, należy stosować odpowiednie metody i narzędzia, co podkreśla znaczenie znajomości specyfiki poszczególnych zabiegów pielęgnacyjnych.
Pytanie 29

Gdy pies saneczkuje i liże okolice odbytu, co należy zrobić?

A. podać mu leki przeciwwirusowe
B. przystrzyc mu sierść w okolicy odbytu
C. odpchlić go i wykąpać
D. opróżnić mu gruczoły okołoodbytowe
Odpowiedź polegająca na opróżnieniu gruczołów okołoodbytowych jest prawidłowa, ponieważ te gruczoły mogą gromadzić nadmiar wydzieliny, co prowadzi do dyskomfortu u psa. W sytuacji, gdy pies saneczkuje, może to oznaczać, że czuje ból lub swędzenie w okolicy odbytu, co jest często związane z zatkaniem lub stanem zapalnym gruczołów. Opróżnienie gruczołów okołoodbytowych należy przeprowadzać regularnie, szczególnie u ras predysponowanych do tego problemu, takich jak Basset Hound czy Cocker Spaniel. W przypadku zatkanych gruczołów, ich opróżnienie może przywrócić komfort zwierzęcia i zapobiec dalszym powikłaniom, takim jak infekcje czy ropnie. Warto również monitorować zachowanie psa po opróżnieniu gruczołów, aby upewnić się, że problem został rozwiązany. W praktyce, zaleca się wizyty u weterynarza w celu prawidłowego przeprowadzenia tej procedury, zwłaszcza jeśli właściciel nie ma doświadczenia w tej kwestii. Dobre praktyki weterynaryjne obejmują także edukację właścicieli na temat objawów wskazujących na problemy z gruczołami, co pozwala na szybszą interwencję.
Pytanie 30

Najmniej szybkim sposobem poruszania się konia jest

A. inochód
B. stęp
C. cwał
D. kłus
Wybór inochodu, kłusa lub cwału jako odpowiedzi na pytanie o najwolniejszy chód konia jest błędny, ponieważ każdy z tych chódów wykonywany jest w znacznie szybszym tempie niż stęp. Inochód to chód, w którym koń porusza się w specyficzny sposób, zsynchronizowany z nogami po przekątnej, co daje efekt płynnego ruchu, ale jest zdecydowanie szybszy niż stęp. W praktyce inochód często jest wykorzystywany w dyscyplinach takich jak rajdy czy jazda po trudnym terenie, jednak nie jest odpowiedni do sytuacji wymagających powolnego, kontrolowanego ruchu. Kłus jest chodem dwutaktowym, który również charakteryzuje się większą prędkością i dynamiką, a jego zastosowanie obejmuje zarówno wyścigi, jak i jazdę rekreacyjną. Chociaż kłus jest bardziej komfortowy dla niektórych jeźdźców, to jednak nie można go uznać za najwolniejszy chód, gdyż idealnie nadaje się do szybkiej jazdy. Cwał, z kolei, to najszybszy chód konia, używany głównie podczas wyścigów i w sytuacjach, gdy wymagana jest maksymalna prędkość. W związku z tym, wybór tych chódów jako najwolniejszych jest typowym błędem myślowym, wynikającym z nieporozumienia dotyczącego podstawowych charakterystyk chódów koni oraz ich zastosowań w praktyce jeździeckiej.
Pytanie 31

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. po zdaniu dodatkowego egzaminu.
B. bez dodatkowego szkolenia.
C. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.
D. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.
To, że lekarz weterynarii może robić zabiegi sztucznego unasienniania bez dodatkowych szkoleń, to prawda. W Polsce trzeba mieć odpowiednie wykształcenie i być zarejestrowanym w Izbie Lekarsko-Weterynaryjnej, żeby się tym zajmować. Na studiach weterynaryjnych uczą podstaw tych procedur, takich jak jak pobierać nasienie, oceniać jego jakość i przeprowadzać inseminację. Na przykład, w hodowli zwierząt gospodarskich sztuczne unasiennianie to chleb powszedni, bo pozwala na poprawę cech genetycznych stada. Weterynarze mogą też doradzać hodowcom, jak najlepiej dobierać reproduktory, co jest ważne dla uzyskania dobrych wyników. Z mojego doświadczenia wynika, że wiedza zdobyta na studiach wystarcza, by sobie z tym poradzić w praktyce.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. anglonubijskiej
B. angorskiej
C. saaneńskiej
D. burskiej
Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.
Pytanie 34

W hodowli świń prosięta klasyfikuje się do grupy

A. knurków
B. tuczników
C. loszek
D. warchlaków
Prosięta, które są młodymi osobnikami świń, przeklasowuje się do grupy warchlaków, gdy osiągną odpowiedni wiek i wagę. Warchlaki to młode świnie, które mają od około 8 tygodni do 6 miesięcy i są w fazie intensywnego wzrostu oraz rozwoju. Przeklasowanie do warchlaków ma na celu ułatwienie dalszej hodowli oraz zarządzania grupami zwierząt w stadzie, co jest istotne dla efektywności produkcji. W praktyce, warchlaki często są grupowane według ich wagi, co pozwala na optymalne żywienie i minimalizację agresji wśród zwierząt. Standardy hodowlane, takie jak te wytyczane przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, zalecają trzymanie prosiąt w odpowiednich grupach wiekowych oraz wagowych, co wpływa na ich zdrowie i wzrost. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w kontekście efektywnej produkcji świń, co pozwala na osiągnięcie lepszych wyników ekonomicznych w hodowli.
Pytanie 35

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny
B. metioniny
C. fitazy
D. solaniny
Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.
Pytanie 36

Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy, ważne jest, aby zadbać o czystość warg sromowych u lochy. Jak należy postępować?

A. wyłącznie u pierwiastek
B. gdy są zabrudzone
C. w przypadku podejrzenia infekcji
D. w każdej sytuacji
Właściwa higiena warg sromowych lochy przed wprowadzeniem cewnika jest kluczowym elementem zapobiegającym zakażeniom dróg rodnych. Czystość tych obszarów powinna być utrzymywana w każdym przypadku, niezależnie od stanu zdrowia lochy, ponieważ bakterie mogą być obecne w różnych lokalach i stanach chorobowych. Przykładem może być sytuacja, w której nawet zdrowa locha może mieć niewidoczne patogeny, mogące prowadzić do infekcji. Aby zadbać o higienę, przed wprowadzeniem kateteru należy umyć wargi sromowe letnią wodą z mydłem, a następnie osuszyć je czystym ręcznikiem. Dobrą praktyką jest również stosowanie jednorazowych rękawiczek, co minimalizuje ryzyko przenoszenia bakterii z rąk na wrażliwe obszary ciała. Właściwe przygotowanie do zabiegu jest zgodne z zasadami aseptyki i antyseptyki, co powinno być standardem w każdej hodowli zwierząt.
Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jakie czynniki wpływają na zapotrzebowanie bytowe krowy?

A. wydajność mleka
B. masa ciała krowy
C. zawartość tłuszczu w mleku
D. typ oraz rasa krowy
Zapotrzebowanie bytowe krowy, czyli ilość energii i składników odżywczych niezbędnych do utrzymania podstawowych funkcji życiowych, w dużej mierze zależy od masy ciała zwierzęcia. Większe krowy wymagają większej ilości energii, aby utrzymać swoje funkcje metaboliczne, co jest związane z ich większą powierzchnią ciała i masą mięśniową. Przykładem może być różnica w zapotrzebowaniu między krową o masie 500 kg a krową o masie 700 kg, gdzie ta druga potrzebuje więcej energii i składników odżywczych. W praktyce, hodowcy stosują tabele zapotrzebowania, które uwzględniają masę ciała, aby określić odpowiednią dietę dla krów, co jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności mlecznej. Dobrze zbilansowana dieta, oparta na masie ciała oraz potrzebach energetycznych, wpływa na kondycję zwierząt i ich zdolność do produkcji mleka, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.
Pytanie 39

Kości w obrębie nadgarstka to kości

A. długie
B. płaskie
C. krótkie
D. długie łukowate
Kości nadgarstka, znane również jako kości carpale, klasyfikowane są jako kości krótkie. Jest to grupa ośmiu kości, które są zorganizowane w dwie grupy po cztery kości. Ich krótka forma i bliskość do siebie umożliwiają dużą ruchomość w nadgarstku, co jest niezbędne do wykonywania precyzyjnych ruchów rąk, takich jak chwytanie czy pisanie. Kości te odgrywają kluczową rolę w stabilizacji oraz umożliwiają złożone ruchy, co jest istotne w kontekście biomechaniki ręki. W praktycznych zastosowaniach, zrozumienie struktury i funkcji kości nadgarstka jest kluczowe dla specjalistów z zakresu rehabilitacji oraz ortopedii, ponieważ kontuzje w tej okolicy są powszechne. W kontekście medycznym, identyfikacja urazów związanych z kośćmi krótkimi nadgarstka, takimi jak złamania czy zwichnięcia, ma istotne znaczenie w procesie diagnozy oraz leczenia, co podkreśla znaczenie ich właściwej klasyfikacji.
Pytanie 40

Krzyżowanie świń, w którym lochę - hybrydę ras białych łączy się z knurem rasy matki, określa się jako krzyżowanie

A. trzyrasowym wstecznym
B. dwurasowym wstecznym
C. dwurasowym prostym
D. trzyrasowym prostym
Niepoprawne odpowiedzi dotyczą różnych typów krzyżowania, które nie są adekwatne do opisanego przypadku. Krzyżowanie dwurasowe proste odnosi się do bezpośredniego połączenia zwierząt z dwóch różnych ras, gdzie nie zachodzi wsteczność, co oznacza, że nie korzystamy z genotypów przodków, ale raczej wprowadza się cechy nowych ras. Krzyżowanie trzyrasowe wsteczne koncentruje się na trzech rasach, w którym jedna z ras jest powiązana wstecznie, co w przypadku lochy mieszańca nie znajduje zastosowania, gdyż dotyczy to głównie genotypów z różnych ras. Z kolei krzyżowanie trzyrasowe proste używa trzech różnych ras bez odniesienia do przodków, co znów nie odpowiada na potrzeby związane z wykorzystaniem mieszańców. Często mylone koncepcje krzyżowania wynikają z braku zrozumienia, jak zachodzi dziedziczenie cech u zwierząt hodowlanych oraz z niedostatecznej wiedzy o strategiach zwiększania wydajności produkcyjnej. Kluczowe w hodowli jest umiejętne dobieranie krzyżowań, aby maksymalizować korzystne cechy, a błędne rozumienie terminów prowadzi do nieefektywnych praktyk hodowlanych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej