Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
- Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
- Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 09:17
- Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 09:36
Egzamin zdany!
Wynik: 21/40 punktów (52,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać
A. kalibrowanie monitora
B. usunięcie kanału alfa
C. buforowanie pliku
D. separację barwną
Separacja barwna to naprawdę ważny proces w druku wielobarwnym. Chodzi o to, że musimy podzielić kolory z pliku graficznego na różne warstwy, które później wykorzystamy w trakcie drukowania. Zwykle korzystamy z modelu barw CMYK, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny. Każdy z tych kolorów traktuje się osobno, co daje możliwość uzyskania fajnych odcieni i tonacji. Na przykład, w druku offsetowym, każdy kolor jest naświetlany osobno, co daje świetne efekty. Takie standardy jak ISO 12647 pokazują, jak ważna jest ta dokładna separacja barwna, żeby wszystko wyglądało spójnie w różnych procesach produkcji. Warto też zapamiętać, że jeśli separacja nie będzie odpowiednia, to mogą pojawić się błędy z odwzorowaniem kolorów, co może znacznie pogorszyć jakość finalnego produktu. Dlatego zanim zaczniemy naświetlać formy, warto sprawdzić, czy wszystkie kolory są dobrze oddzielone i przygotowane do druku.
Pytanie 3
Ile egzemplarzy o wymiarach 148 x 210 mm brutto można maksymalnie umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?
A. 6
B. 8
C. 2
D. 4
Pozostałe odpowiedzi to nie to, co trzeba. Widać, że coś nie tak z rozumieniem, jak działa impozycja. Na przykład, jeśli ktoś stwierdza, że na SRA3 zmieści się tylko 2 użytki, to pomija fakt, że mogą się zmieścić 4. To wygląda tak, jakby myślał, że arkusz jest za mały, ale to nieprawda, bo SRA3 jest naprawdę spory. Z kolei odpowiedź mówiąca o 6 użytkach? To też błąd, bo przy takim układzie brakuje miejsca na odstępy, co może zepsuć jakość druku. Jeszcze inna odpowiedź, gdzie było mowa o 8 użytkach, też pomija ważne szczegóły – jak cięcia i marginesy. Kluczowe jest zrozumienie całej koncepcji impozycji, bo to wpływa na koszty i jakość wydruków.
Pytanie 4
Czym jest postscript?
A. Proces zapewnienia jakości plików przeznaczonych do druku.
B. System do zarządzania kolorami w poligrafii.
C. Język opisu strony wykorzystywany w cyfrowej przygotowalni poligraficznej
D. Format plików służący do wymiany grafiki pomiędzy różnymi systemami.
Postscript to język opisu strony, który został stworzony przez firmę Adobe w latach 80-tych i jest szeroko stosowany w branży poligraficznej oraz w drukowaniu cyfrowym. Jego głównym celem jest umożliwienie precyzyjnego opisu układu tekstu i grafiki na stronach, co pozwala na wierne odwzorowanie projektów w procesie drukowania. Postscript jest oparty na programowaniu obiektowym, co oznacza, że można go używać do tworzenia dynamicznych dokumentów z wieloma elementami, takimi jak obrazy, fonty oraz wektory. Przykłady jego zastosowania obejmują przygotowanie plików do druku, gdzie projekty graficzne są przekształcane w instrukcje zrozumiałe dla drukarek. Standard Postscript jest często wykorzystywany w profesjonalnych systemach DTP (Desktop Publishing), a jego znajomość jest kluczowa dla grafików oraz specjalistów zajmujących się poligrafią. W praktyce oznacza to, że umiejętność posługiwania się tym językiem może być niezbędna do optymalizacji procesów produkcji oraz uzyskania wysokiej jakości wydruków w różnych technologiach druku, takich jak offsetowy czy cyfrowy.
Pytanie 5
Jakie podłoże dysponuje odpowiednimi właściwościami do zrealizowania wielobarwnej teczki reklamowej?
A. Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2
B. Papier powlekany 120 g/m2
C. Papier metalizowany 80 g/m2
D. Tektura introligatorska 1200 g/m2
Wybór materiału do produkcji teczek reklamowych jest kluczowy dla ostatecznego efektu wizualnego i użytkowego. Papier metalizowany 80 g/m2, mimo atrakcyjnej estetyki, nie jest odpowiednim rozwiązaniem ze względu na zbyt niską gramaturę, co skutkuje jego łatwym uszkodzeniem i brakiem trwałości. Tego typu papier jest bardziej odpowiedni do zastosowań dekoracyjnych, a nie do produkcji solidnych materiałów reklamowych. Z kolei tektura introligatorska 1200 g/m2, mimo że charakteryzuje się dużą sztywnością i wytrzymałością, jest zbyt ciężka i niepraktyczna dla teczek reklamowych. Jej zastosowanie jest bardziej odpowiednie dla okładek książek czy albumów, gdzie wymagana jest wysoka odporność na uszkodzenia mechaniczne. Wreszcie, papier powlekany 120 g/m2 również nie spełnia wymogów dotyczących solidności teczki reklamowej. Chociaż ma lepsze właściwości drukarskie niż papier metalizowany, z jego niską gramaturą teczki mogą być zbyt cienkie i mało odporne na uszkodzenia. W przypadku teczek reklamowych, kluczowe jest, aby materiał był wystarczająco gruby i sztywny, aby utrzymać zawartość i dobrze się prezentować. To podejście opiera się na fundamentach dobrych praktyk w branży, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność materiałów wykorzystywanych w produkcie końcowym.
Pytanie 6
Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?
A. 90 arkuszy
B. 120 arkuszy
C. 100 arkuszy
D. 150 arkuszy
Wybór niewłaściwej liczby arkuszy może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak oblicza się potrzebną ilość papieru do druku. Niektórzy mogą przyjąć, że wystarczy podzielić liczbę świadectw przez liczbę świadectw, które można umieścić na arkuszu, nie uwzględniając przy tym wymogów związanych z formatowaniem, marginesami oraz stratami w wyniku cięcia. Na przykład, wybierając 120 lub 150 arkuszy, można popełnić błąd w oszacowaniu liczby świadectw, które można zmieścić na arkuszu, lub nie uwzględnić wpływu marginesów, które są niezbędne do prawidłowego druku. Wytłumaczenie błędnych odpowiedzi, takich jak 90 arkuszy, może wynikać z niskiej oceny wymagań dotyczących zapasowych arkuszy, co prowadzi do niepełnych obliczeń. Przemysł drukarski stosuje standardy, które nakładają obowiązek uwzględnienia strat materiałowych, co oznacza, że zawsze powinniśmy zaokrąglić liczbę arkuszy w górę oraz uwzględnić dodatkowe arkusze na ewentualne błędy. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie całego procesu produkcyjnego oraz zastosowanie odpowiednich praktyk w zakresie kalkulacji. Właściwe podejście do obliczeń i uwzględnianie możliwych strat to kluczowe elementy w skutecznym zarządzaniu procesem druku.
Pytanie 7
Jaki format pozwala na zapis animowanego pliku przeznaczonego do publikacji w sieci z zachowaniem przezroczystości?
A. GIF
B. PSD
C. JPG
D. EPS
Odpowiedzi takie jak JPG, PSD oraz EPS nie są odpowiednie do zapisywania animowanych plików z zachowaniem przezroczystości, co jest kluczowym aspektem omawianego zagadnienia. Format JPG (Joint Photographic Experts Group) jest popularny do przechowywania obrazów rastrowych, jednak nie obsługuje przezroczystości ani animacji. JPG jest idealny dla zdjęć wysokiej jakości, lecz jego algorytm kompresji usuwa informacje o przezroczystości, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście animacji, gdzie przezroczystość jest często wymagana. Z kolei format PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików programu Adobe Photoshop, służącym do przechowywania wszystkich warstw, efektów oraz innych informacji o projekcie. Choć PSD może zawierać przezroczystość, nie jest on formatem przeznaczonym do publikacji w Internecie i nie obsługuje animacji w tradycyjnym sensie. Format EPS (Encapsulated PostScript) również nie jest odpowiedni dla animacji. EPS jest używany głównie do wymiany grafik wektorowych oraz bitmapowych między różnymi systemami graficznymi, ale nie oferuje wsparcia dla animacji ani przezroczystości w sposób, który można by wykorzystać w sieci. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te formaty mogłyby spełniać wymagania dotyczące animacji, jednak ich struktura i przeznaczenie są inne, co prowadzi do niewłaściwych wyborów przy projektowaniu interaktywnych treści internetowych.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Jednym z popularnych sposobów pozyskiwania zdjęć cyfrowych są
A. banki graficzne
B. sklepy online
C. archiwa diapozytywów
D. serwisy stockowe
Serwisy stokowe to platformy, które oferują zróżnicowane banki zdjęć, gdzie użytkownicy mogą nabywać licencjonowane zdjęcia oraz grafiki do różnych zastosowań, takich jak publikacje, reklama, czy materiały marketingowe. Przykładami takich serwisów są Shutterstock, Adobe Stock czy iStock. Te platformy umożliwiają artystom i fotografom zarabianie na swoich pracach, a jednocześnie dostarczają użytkownikom dostęp do wysokiej jakości zdjęć bez konieczności fotografowania ich samodzielnie. Dzięki szerokiemu wyborowi zdjęć, serwisy stokowe wspierają branże kreatywne, reklamowe oraz media, umożliwiając łatwe, szybkie i efektywne pozyskiwanie materiałów wizualnych. W kontekście standardów branżowych, serwisy te często przestrzegają zasad dotyczących licencjonowania i praw autorskich, co sprawia, że korzystanie z ich zasobów jest bezpieczne i zgodne z przepisami prawa. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, które promują odpowiedzialne korzystanie z własności intelektualnej.
Pytanie 10
Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?
A. Karton powlekany 180 g/m2
B. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2
C. Tworzywo PCV
D. Folię elektrostatyczną
Tworzywo PCV jest materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym wyborem do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Posiada doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne, co zapewnia długotrwałość oraz odporność na uszkodzenia. W procesie produkcji kart, PCV jest zadrukowywane przy użyciu technologii druku cyfrowego lub offsetowego, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości grafiki oraz tekstu. Dzięki swojej gładkiej powierzchni, zadrukowane karty charakteryzują się wyraźnym i trwałym nadrukiem. Ponadto, PCV doskonale współpracuje z technologią zapisu i odczytu danych magnetycznych, co jest kluczowe w kontekście efektywnego działania pasków magnetycznych. Standardy ISO dla kart identyfikacyjnych, takie jak ISO/IEC 7810, podkreślają znaczenie stosowania materiałów takich jak PCV dla zapewnienia odpowiednich parametrów użytkowych. Przykłady zastosowania kart lojalnościowych z PCV obejmują programy lojalnościowe w sklepach detalicznych, gdzie klienci zbierają punkty, które mogą być wymieniane na nagrody oraz zniżki.
Pytanie 11
Ile form drukarskich trzeba przygotować do realizacji 20 000 dwustronnych, wielokolorowych (CMYK) zaproszeń z selektywnie lakierowanymi elementami po obu stronach w technologii offsetowej?
A. 4 formy.
B. 6 form.
C. 8 form.
D. 10 form.
W technice offsetowej, do wykonania 20 000 dwustronnych zaproszeń z pełnokolorowym nadrukiem (CMYK) oraz elementami lakierowanymi wybiórczo, należy naświetlić 10 form. Proces offsetowy wymaga przygotowania oddzielnych form dla każdego koloru, co oznacza, że dla pełnokolorowego druku, czyli czterech kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), konieczne jest przygotowanie czterech form. Ponadto, biorąc pod uwagę, że zaproszenia mają być lakierowane wybiórczo po obu stronach, należy naświetlić dodatkowe formy dla lakieru, co zwiększa łączną liczbę form. Łącznie daje to 10 form: 4 dla kolorów CMYK, 2 dla lakieru na stronie A, 2 dla lakieru na stronie B oraz 2 dla lakieru wybiórczego na stronach A i B. Taki sposób przygotowania form jest zgodny z dobrą praktyką w branży poligraficznej, zapewniając wysoką jakość druku oraz precyzyjne odwzorowanie detali w projektach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być eleganckie zaproszenia na ślub, które wymagają skomplikowanego druku i wykończenia.
Pytanie 12
Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie
A. A3
B. B3
C. B4
D. A4
Wybór innych opcji, takich jak A3, A4 czy B4, prowadzi do różnych problemów w kontekście druku okładki książki. Format A3, o wymiarach 297 x 420 mm, wydaje się być wystarczająco duży, ale nie zapewnia wystarczającej przestrzeni na grzbiet, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz trudności w produkcji. Z kolei format A4, mający tylko 210 x 297 mm, jest zbyt mały, aby pomieścić grzbiet o grubości 10 mm, co skutkuje niepoprawnym wymiarem okładki i jej niewłaściwym dopasowaniem do książki. W przypadku formatu B4, który ma wymiary 250 x 353 mm, również nie mamy wystarczającej przestrzeni, ponieważ grzbiet 10 mm nadal wymaga większego miejsca, a to prowadzi do problemów z estetyką i funkcjonalnością okładki. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwego formatu mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad proporcji oraz wymagań dotyczących przestrzeni potrzebnej do druku i wykończenia publikacji. Aby skutecznie projektować okładki, ważne jest, aby brać pod uwagę nie tylko wymiary samej książki, ale również dodatkowe elementy, takie jak marginesy, grzbiety oraz techniki wykończenia, które mają bezpośredni wpływ na ostateczny wygląd produktu. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i drukarze dobrze znali standardy formatu papieru oraz ich zastosowanie w różnych procesach produkcyjnych.
Pytanie 13
Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?
A. 4 + 1
B. 5 + 0
C. 4 + 4
D. 5 + 4
Wybór odpowiedzi 5 + 0 nie uwzględnia faktu, że projekt powinien być zadrukowany z obu stron. Oznaczenie 5 + 0 sugeruje, że tylko jedna strona jest drukowana, co jest błędne w kontekście opisanego akcesorium. Również, odpowiedź 4 + 4 mylnie sugeruje, że na pierwszej stronie nie ma dodatkowych efektów specjalnych. Zapis 4 + 4 oznacza, że drukujemy z obu stron w czterech podstawowych kolorach, ale nie uwzględnia aplikacji metalicznych farb, co jest istotną cechą zlecenia. Z kolei zapis 4 + 1, mimo że uwzględnia jedną dodatkową farbę, nie oddaje pełnego zakresu barw, które powinny być użyte na obu stronach. Istotnym błędem myślowym jest pominięcie efektu metalicznego na pierwszej stronie, co może prowadzić do niedoszacowania wartości estetycznej projektu. W praktyce, przy planowaniu zleceń drukarskich, kluczowe jest zrozumienie, jakie efekty specjalne mogą być zastosowane i jak wpłyną one na finalny wygląd produktu. Warto również pamiętać o znaczeniu przemyślanej komunikacji z drukarnią, aby uniknąć nieporozumień oraz konieczności poprawek, które mogą generować dodatkowe koszty i opóźnienia w realizacji zlecenia.
Pytanie 14
Nieprawidłowe ustawienie kątów rastra prowadzi do występowania na wydrukach zjawiska
A. zamazania
B. mory
C. smożenia
D. rozmazania
Smużenie odnosi się do rozmycia obrazu, które może wystąpić w wyniku złej jakości druku, użycia niewłaściwych atramentów lub problemów z ustawieniem głowic drukujących. Choć smużenie jest niepożądanym zjawiskiem w druku, nie jest związane z kątami rastrowania, lecz z innymi aspektami technologicznymi, takimi jak mechanika drukarki czy jakość podłoża. Rozmazanie to zjawisko, które może wystąpić w wyniku nadmiernego nałożenia atramentu lub błędów w procesie suszenia, co również nie ma bezpośredniego związku z ustawieniami kątów rastrowania. Zamazanie zazwyczaj wynika z niskiej rozdzielczości obrazu lub niewłaściwego skalowania, co może prowadzić do utraty detali, ale nie dotyczy problemu mory. Przyczyną błędnych odpowiedzi jest często mylenie różnych zjawisk związanych z jakością druku. Odpowiednie zrozumienie różnic między tymi terminami wymaga znajomości procesów druku i technologii, które wpływają na ostateczny efekt. Aby uniknąć tych błędów, warto zaznajomić się z zasadami jakości druku oraz przepisami technologicznymi, które szczegółowo opisują różne zjawiska oraz metody ich eliminacji.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Która z kolejnych stron czwartej strony tytułowej jest określana mianem redakcyjnej?
A. Strona pierwsza
B. Strona czwarta
C. Strona trzecia
D. Strona druga
Czwarta strona czwórki tytułowej, znana również jako strona redakcyjna, jest kluczowym elementem dokumentacji wydawniczej. To właśnie tutaj umieszczane są informacje dotyczące wydania, takie jak nazwisko redaktora, daty, a także szczegóły kontaktowe. Przykładowo, w standardach publikacji książkowych, czwarta strona często zawiera dane o autorze, krótką biografię i inne istotne informacje, które mogą zainteresować potencjalnych czytelników. Z perspektywy praktycznej, znajomość struktury czwórki tytułowej jest niezbędna dla profesjonalnych redaktorów, wydawców i grafików, ponieważ pozwala to na prawidłowe przygotowanie materiałów do druku, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi. Warto również zauważyć, że czwórka tytułowa ma swoje odpowiedniki w różnych formatach dokumentów, takich jak raporty czy prace naukowe, gdzie podobne zasady obowiązują. Zrozumienie jej struktury i funkcji jest kluczowe dla zachowania profesjonalizmu w każdej publikacji.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na
A. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy
B. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką
C. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm
D. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB
Odpowiedź dotycząca formatowania tekstu na stronie i łączenia go z grafiką jest poprawna, ponieważ łamanie w poligrafii odnosi się do procesu przygotowania materiałów drukowanych, gdzie kluczowe jest estetyczne i funkcjonalne rozmieszczenie tekstu oraz grafik. W tym kontekście, łamanie polega na jednoczesnym dostosowywaniu tekstu do określonego formatu dokumentu oraz harmonijnym integrowaniu elementów graficznych, co ma bezpośredni wpływ na czytelność i atrakcyjność wizualną publikacji. Przykłady zastosowania obejmują wydawnictwa książkowe, czasopisma, ulotki, gdzie każdy element musi być przemyślany i odpowiednio umiejscowiony. Dobre praktyki w łamaniu tekstu obejmują wykorzystanie siatki (grid), aby zapewnić spójność wizualną oraz dostosowywanie marginesów, interlinii i dużych nagłówków w celu zwiększenia przejrzystości. Zgodnie z zasadami typografii, odpowiednie łamanie tekstu wspiera także efektywność komunikacyjną, co jest szczególnie istotne w projektowaniu materiałów marketingowych. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz projektantów graficznych, którzy muszą tworzyć atrakcyjne i funkcjonalne projekty.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
Błąd popełniony podczas składania tekstów publikacji, zaznaczony czerwoną linią na ilustracji, to
A. wdowa.
B. szewc.
C. bękart.
D. sierota.
Niepoprawne odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia związane z terminologią typograficzną. W przypadku odpowiedzi sugerujących, że błąd składania tekstów to "szewc", "wdowa" lub "sierota", warto zrozumieć różnice między tymi pojęciami a bękartem. Szewc odnosi się do sytuacji, gdy pierwsza linia akapitu zostaje na końcu kolumny, co jest mniej problematyczne, ale również nieestetyczne. W praktyce nie jest to błąd tak istotny jak bękart, ponieważ nie wpływa na ogólną czytelność tekstu. Z kolei sierota to termin używany do opisania pojedynczego słowa lub krótkiej linii na końcu akapitu, co również jest problematyczne, lecz mniej rażące niż bękart. Wreszcie, wdowa to ostatnia linia akapitu, która pozostaje na początku nowej kolumny lub strony, co jest sytuacją podobną do bękarta, ale nie identyczną. Dlatego zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy z tekstem i jego odpowiednim składaniem. Często zdarza się, że osoby pracujące z tekstem mylą te terminy przez niewystarczające zrozumienie zasad typografii, co prowadzi do błędów w publikacji. Dobrze jest zatem zapoznać się z podstawowymi zasadami typografii oraz konwencjami stosowanymi w branży, aby unikać takich pomyłek w przyszłości.
Pytanie 21
Próbny wydruk cyfrowy to
A. matchprint
B. cromalin
C. proof
D. ozalid
Cyfrowy wydruk próbny, nazywany również proof, to kluczowy etap w procesie druku, który ma na celu weryfikację kolorów, szczegółów i ogólnego wyglądu projektu przed jego finalnym wydrukowaniem. Proofowanie jest szczególnie istotne w branży poligraficznej, gdzie precyzja kolorów i jakości wydruku ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji klienta. Istnieje kilka typów proofów, w tym proof cyfrowy, który jest tworzony za pomocą drukarek cyfrowych i jest stosowany do wizualizacji, jak projekt będzie wyglądał po wydrukowaniu w danym procesie druku, na przykład offsetowym. W praktyce, proofy są wykorzystywane do akceptacji kolorów przez klienta, co pozwala uniknąć kosztownych błędów na etapie produkcji. Profesjonalne studia graficzne i drukarnie zazwyczaj stosują standaryzowane metody proofowania, takie jak FOGRA lub GRACoL, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Warto zaznaczyć, że proofy nie są identyczne jak gotowy produkt, ale ich celem jest maksymalne zbliżenie do oczekiwań klienta.
Pytanie 22
Które z poniżej wymienionych urządzeń stanowią cyfrowe wyjścia używane w poligrafii?
A. Analogowe kamery, drukarki laserowe, proofery cyfrowe
B. Cyfrowe kamery, naświetlarki CtP, kopioramy
C. Drukarki, plotery wielkoformatowe, naświetlarki CtF
D. Skanery, naświetlarki CtF, kopiarki stykowe
Drukarki, plotery i naświetlarki CtF są naprawdę super ważnymi urządzeniami w poligrafii cyfrowej. Dzięki nim możemy przenieść nasze cyfrowe projekty na fizyczne nośniki. Drukarki atramentowe i laserowe są najczęściej używane, zwłaszcza przy produkcji materiałów reklamowych, gazet czy książek. Plotery wielkoformatowe natomiast świetnie się sprawdzają przy tworzeniu banerów, plakatów czy innych dużych rzeczy, bo dają naprawdę wysoką jakość druku. Naświetlarki CtF to już inna bajka – naświetlają filmy drukarskie i są ważnym krokiem w produkcji offsetowej. Wybór odpowiedniego sprzętu powinien być dostosowany do tego, co chcemy osiągnąć w naszym projekcie, no i oczywiście do jakości, jaką chcemy uzyskać. Standardy jak ISO 12647 mówią nam, czego możemy się spodziewać po jakości druku, więc te urządzenia to podstawa w każdym profesjonalnym miejscu zajmującym się poligrafią.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%
A. 1 200 arkuszy
B. 1 300 arkuszy
C. 1 000 arkuszy
D. 1 100 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy A3+ potrzebnych do wydrukowania 2000 sztuk ulotek formatu A4 z naddatkiem technologicznym wynoszącym 10%, należy najpierw ustalić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza A3+. Format A3+ ma wymiary 329 x 483 mm, co pozwala na umieszczenie dwóch arkuszy A4 (210 x 297 mm) w orientacji poziomej. W związku z tym z jednego arkusza A3+ można wydrukować 2 ulotki A4. Wydruk 2000 ulotek wymaga więc 1000 arkuszy A3+, aby to zrealizować. Jednakże, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 10%, potrzebujemy większej liczby arkuszy. Naddatek ten jest niezbędny w celu zminimalizowania strat materiału i zapewnienia jakości wydruku. Obliczamy zatem 1000 arkuszy A3+ powiększone o 10%, co daje 1100 arkuszy A3+. Takie podejście zapewnia, że nie dojdzie do przerwy w produkcji w wyniku uszkodzenia arkuszy podczas druku, co jest praktyką zatwierdzoną w branży poligraficznej.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Jakie zastosowanie ma program PuzzleFlow?
A. automatycznej impozycji
B. przetwarzania grafiki bitmapowej
C. przetwarzania grafiki wektorowej
D. przetwarzania zdjęć
PuzzleFlow to program dedykowany automatycznej impozycji, który pozwala na efektywne przygotowanie i organizację materiałów do druku. Automatyczna impozycja to kluczowy proces w branży poligraficznej, który polega na odpowiednim rozmieszczeniu stron na arkuszu papieru, co wpływa na ostateczną jakość druku oraz ekonomię produkcji. Dzięki zastosowaniu tego narzędzia, użytkownicy mogą zaoszczędzić czas i zminimalizować błędy, które mogą wystąpić podczas ręcznego układania stron. Na przykład, w przypadku publikacji książek lub magazynów, automatyzacja tego procesu przyspiesza produkcję i umożliwia zmniejszenie kosztów druku. Dodatkowo, PuzzleFlow wspiera różne standardy branżowe, takie jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z wymaganiami druku. Zastosowanie programów do automatycznej impozycji staje się standardem w nowoczesnym druku cyfrowym i offsetowym, co czyni je niezbędnym narzędziem dla profesjonalnych drukarni.
Pytanie 28
Przekształcanie danych z matrycy światłoczułej aparatu zapisanych w formacie RAW na format JPG jest możliwe dzięki programowi
A. Ableton Live
B. Adobe Camera Raw
C. Adobe Dreamweaver
D. Corel Duplexing Wizard
Adobe Camera Raw jest wtyczką do programów graficznych, która umożliwia edytowanie plików RAW, które są surowymi danymi zapisanymi przez matrycę światłoczułą aparatu. Format RAW zachowuje więcej informacji o obrazie niż standardowe formaty, co umożliwia szersze możliwości edycyjne, takie jak korekcja ekspozycji, balansu bieli czy kontrastu. Adobe Camera Raw jest szeroko stosowane przez profesjonalnych fotografów, którzy cenią sobie jakość i elastyczność w obróbce zdjęć. Po edycji zdjęcia w formacie RAW użytkownik może je wyeksportować do formatu JPG, co jest standardowym formatem używanym do publikacji w internecie i druku. Warto zauważyć, że przetwarzanie RAW w Adobe Camera Raw pozwala na nieniszczące edytowanie, co oznacza, że oryginalne dane pozostają nietknięte. Dodatkowo, Adobe Camera Raw obsługuje wiele dodatkowych funkcji, takich jak zastosowanie presetów oraz zaawansowane narzędzia do maskowania, co czyni go nieocenionym narzędziem w pracy z fotografią cyfrową.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
Gdy opakowanie jest pokryte jednolitym tłem o 100% pokrycia farbą drukarską, to mamy do czynienia z
A. siatką
B. aplą
C. tintą
D. gradientem
Odpowiedź "apla" jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do jednolitego pokrycia powierzchni farbą drukarską, co skutkuje pełnym wypełnieniem koloru na danym obszarze. W kontekście druku, aplą definiuje się jako obszar, na którym zastosowano 100% pokrycie farbą, co jest istotne w procesach tworzenia opakowań oraz materiałów reklamowych. W praktyce oznacza to, że obszar ten nie pozwala na przenikanie światła ani wyeksponowanie tła, co jest kluczowe w projektowaniu graficznym. Apla jest stosowana w wielu branżach, w tym w druku offsetowym oraz fleksograficznym, gdzie jednolite kolory są istotnym elementem wizualnym. Zastosowanie apli jest również widoczne w produkcie końcowym, który wymaga estetycznego wyglądu i spójności kolorystycznej, co można zobaczyć w reklamach, katalogach czy opakowaniach produktów. W kontekście standardów, apla jest kluczowym elementem w systemach zarządzania jakością w druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest niezbędne do utrzymania wysokiej jakości wydruków.
Pytanie 31
Aby zapewnić najwyższą jakość obrazu podczas robienia zdjęć aparatem cyfrowym, jaki format będzie najbardziej odpowiedni?
A. RAW
B. PNG
C. JPEG
D. TIFF
Format RAW to format plików, który przechowuje surowe dane z matrycy aparatu cyfrowego, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu. W odróżnieniu od skompresowanych formatów, takich jak JPEG, RAW nie traci informacji o kolorach, jasności oraz szczegółach obrazu. Dzięki temu fotografowie mają większą elastyczność w postprodukcji, mogą m.in. korygować ekspozycję, balans bieli oraz zastosować zaawansowaną obróbkę bez degradacji jakości. W praktyce, jeśli planujesz edytować zdjęcia w programach graficznych, takich jak Adobe Lightroom czy Photoshop, format RAW jest najbardziej odpowiedni, ponieważ dostarcza największej ilości informacji do pracy. Warto też zaznaczyć, że wiele profesjonalnych aparatów fotograficznych oferuje różne warianty RAW, zgodne z odpowiednimi standardami, co ułatwia ich integrację z oprogramowaniem.
Pytanie 32
Jakie formaty są najczęściej wykorzystywanymi formatami e-booków?
A. HTML, XLS
B. JPG, MPEG
C. EPUB, MOBI
D. RTF, BAT
Odpowiedzi zawierające formaty takie jak JPG, MPEG, RTF czy BAT wskazują na nieporozumienie dotyczące typów plików używanych w kontekście e-booków. Format JPG to format graficzny, służący do przechowywania obrazów statycznych, a MPEG to standard kompresji wideo, co czyni je nieodpowiednimi do tworzenia publikacji tekstowych, jakimi są e-booki. RTF (Rich Text Format) to format dokumentów tekstowych, choć bardziej uniwersalny niż inne, nie posiada on zaawansowanych możliwości, jakie oferują EPUB czy MOBI, a jego wsparcie dla multimediów i interaktywności jest ograniczone. Format BAT, będący skryptem uruchamianym w systemie Windows, również nie ma zastosowania w kontekście e-booków. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieodróżnianie formatów przeznaczonych do różnych typów treści. Przy wyborze formatu e-booka ważne jest, aby kierować się jego funkcjonalnością oraz wsparciem dla różnych urządzeń i platform. Stosowanie niewłaściwych formatów prowadzi do ograniczeń w dostępności i użyteczności publikacji, a także może utrudnić dystrybucję, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej.
Pytanie 33
Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?
A. 50 kg
B. 95 kg
C. 70 kg
D. 35 kg
Aby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m2, należy najpierw obliczyć powierzchnię jednego arkusza. Powierzchnia wynosi 0,7 m * 1,0 m = 0,7 m2. Następnie, wykorzystując gramaturę, można obliczyć masę jednego arkusza: 0,7 m2 * 100 g/m2 = 70 g. W przypadku 1 000 arkuszy, masa będzie wynosić 1 000 * 70 g = 70 000 g, co odpowiada 70 kg. To obliczenie jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w obliczeniach dotyczących materiałów papierowych, które zazwyczaj wykorzystują gramaturę do określenia masy. W praktyce, wiedza ta jest niezwykle użyteczna dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz w logistyce, gdzie precyzyjne obliczenia masy materiałów są kluczowe dla transportu oraz kosztów produkcji.
Pytanie 34
Ulotka, która została symetrycznie podzielona na dwie równe części, ma wymiary netto 100 x 210 mm. Jakie będą wymiary brutto rozłożonej ulotki, jeżeli spady wynoszą 3 mm?
A. 206 x 216 mm
B. 106 x 216 mm
C. 206 x 210 mm
D. 106 x 210 mm
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia procesu obliczania formatu brutto w druku. Przy analizie błędnych odpowiedzi można zauważyć typowe pomyłki związane z pomijaniem spadów lub błędnym dodawaniem ich do wymiarów netto. W przypadku odpowiedzi, które podają szerokości 106 mm, nie uwzględniono pełnych spadów, co prowadzi do błędów w wymiarach. Inna nieprawidłowa odpowiedź z wymiarem 210 mm na długość również ignoruje spady, które powinny zostać dodane do wymiaru netto. W odpowiedziach tych brakuje także zrozumienia, że w przypadku złożonej ulotki format netto jest połową formatu brutto. Warto zaznaczyć, że w poligrafii spady mają kluczowe znaczenie dla estetyki gotowego produktu; nawet niewielkie błędy w ich uwzględnieniu mogą wpływać na jakość druku. W związku z tym, aby uniknąć takich nieporozumień, projektanci powinni zawsze dokładnie sprawdzać wymiary oraz upewnić się, że wszelkie istotne elementy projektu są odpowiednio oddalone od krawędzi, co potwierdza znaczenie staranności w etapach przygotowania do druku.
Pytanie 35
Liczba wskazująca porządek stron w publikacji to
A. interlinia
B. pagina
C. ligatura
D. sygnatura
Wybór odpowiedzi innych niż 'pagina' wskazuje na niepełne zrozumienie terminologii związanej z publikacjami oraz ich strukturą. Interlinia odnosi się do odstępu między wierszami tekstu, co ma wpływ na jego czytelność, ale nie ma związku z numeracją stron. Użycie zbyt małej lub zbyt dużej interlinii może utrudniać czytanie, ale nie zmienia sposobu porządkowania stron w publikacji. Ligatura to termin dotyczący typografii, oznaczający połączenie dwóch lub więcej liter w jedną jednostkę graficzną, co również nie ma związku z numeracją stron. Ligatury są używane w celu poprawy estetyki tekstu, ale nie pełnią funkcji numeracyjnej. Sygnatura z kolei to termin, który odnosi się do oznaczeń na arkuszach papieru, służących do identyfikacji, szczególnie w kontekście druku i składu, co również nie dotyczy bezpośrednio paginacji. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie terminów związanych z formatowaniem tekstu z funkcjonalnościami zarządzania strukturą dokumentu. Każdy z wymienionych terminów ma swoje specyficzne zastosowanie w dziedzinie edytorstwa i typografii, jednak żaden z nich nie spełnia funkcji numeracji stron, co czyni odpowiedź 'pagina' jedyną właściwą w kontekście tego pytania.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to
A. proofing
B. kerning
C. rendering
D. tracking
Odpowiedzi takie jak tracking, kerning czy rendering, choć związane z procesami graficznymi, nie odnoszą się do operacji wykonywania barwnej odbitki przed drukiem. Tracking to proces regulacji odstępów pomiędzy wszystkimi literami w danym tekście. W kontekście typografii, odpowiednie dobranie odstępów może znacznie poprawić czytelność i estetykę tekstu, ale nie ma to związku z przygotowaniem próbnych odbitek. Kerning z kolei odnosi się do dostosowywania odstępów pomiędzy parami liter w celu uzyskania lepszej wizualnej równowagi. Choć istotny dla typografii, kerning nie odnosi się do kwestii kolorów i próbnych odbitek. Rendering jest procesem generowania obrazów z modeli 3D lub grafiki wektorowej, co jest kluczowe w animacji i grafice komputerowej, jednak również nie ma związku z realizacją próbnych wydruków. Często mylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia ich specyficznych definicji oraz odmiennych zastosowań w praktyce graficznej i poligraficznej. Kluczowe jest zrozumienie, że proofing to proces związany bezpośrednio z kontrolą jakości wydruków, co różni się od działań typograficznych czy renderujących, które są bardziej związane z przygotowaniem grafiki do druku, a nie z samym procesem weryfikacji kolorów i detali przed drukiem. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w branży wydawniczej oraz poligraficznej.
Pytanie 38
Ile arkuszy papieru w formacie A1 jest potrzebnych do wydrukowania 1 000 plakatów w formacie A2 z uwzględnieniem 10% naddatku technologicznego?
A. 550
B. 850
C. 350
D. 250
Odpowiedź 550 arkuszy papieru formatu A1 jest prawidłowa z kilku powodów. Aby obliczyć, ile arkuszy A1 potrzebujemy do wydrukowania 1000 plakatów formatu A2, najpierw musimy zrozumieć powierzchnię, jaką zajmują różne formaty papieru. Format A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co daje powierzchnię 0,5 m². Format A2 (420 mm x 594 mm) zajmuje 0,28 m². Na jednym arkuszu A1 zmieści się więc 2,5 arkusza A2 (0,5 m² / 0,28 m² = 1,785, co zaokrąglamy do 2, ponieważ nie możemy mieć części arkusza). Z tego wynika, że do wydrukowania 1000 plakatów A2 potrzebujemy 1000 / 2 = 500 arkuszy A1. Jednakże, biorąc pod uwagę 10% naddatku technologicznego, musimy dodać dodatkowe 50 arkuszy (10% z 500), co daje 550 arkuszy A1. Taka procedura uwzględnia typowe praktyki w druku, gdzie naddatek jest wprowadzany w celu zminimalizowania ryzyk związanych z błędami drukarskimi oraz stratami materiałowymi. Warto pamiętać, że stosowanie naddatku jest standardem w branży, co pozwala na uzyskanie lepszych rezultatów końcowych.
Pytanie 39
Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?
A. na liczbę akapitów w dokumencie.
B. na typ pisma oraz wysokość łamu.
C. na stopień pisma oraz szerokość łamu.
D. na ilość kolumn w układzie.
Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości wcięcia akapitowego jako zależnej od stopnia pisma i szerokości łamu opiera się na fundamentalnych zasadach typografii. Stopień pisma, czyli jego wielkość wyrażona w punktach, wpływa na to, jak tekst jest postrzegany przez czytelnika. Większe czcionki wymagają często większych wcięć, aby zachować estetykę i czytelność. Szerokość łamu, czyli szerokość kolumny tekstu, ma również kluczowe znaczenie. W szerszych łamach wcięcia mogą być większe, aby zrównoważyć przestrzeń białą, co sprawia, że tekst jest bardziej przejrzysty i nie przytłacza czytelnika. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w publikacjach drukowanych oraz online, gdzie projektanci i redaktorzy muszą dbać o harmonijną kompozycję tekstu. W dobrych praktykach typograficznych stosuje się również zasady dotyczące proporcji wcięć w kontekście ogólnej estetyki strony oraz interakcji z innymi elementami layoutu, co zwiększa komfort czytania i pozwala zachować spójność wizualną.
Pytanie 40
Mapy turystyczne klasyfikowane są jako akcydensy
A. informacyjne
B. przemysłowe
C. wydawnicze
D. manipulacyjne
Wybór odpowiedzi dotyczącej map turystycznych jako akcyjnych przemysłowych lub informacyjnych jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kontekstu, w jakim mapy te są tworzone i wykorzystywane. Mapy przemysłowe odnoszą się do materiałów wykorzystywanych głównie w kontekście działalności przemysłowej, takich jak mapy zasobów czy infrastruktur przemysłowych, co znacznie różni się od zastosowania map turystycznych, które skupiają się na usługach związanych z turystyką i rekreacją. Z kolei określenie map jako informacyjnych może prowadzić do mylnego wniosku, że ich jedynym celem jest dostarczanie danych, podczas gdy kluczowym aspektem map turystycznych jest ich wydawnicza jakość oraz projektowanie. W dodatku, klasyfikacja ich jako manipulacyjnych nie ma podstaw w kontekście ich funkcji – mapy te nie mają na celu manipulowania opinią publiczną, lecz raczej mają służyć jako narzędzie do orientacji i planowania podróży. Takie błędne rozumienie może wynikać z braku znajomości różnic w typach publikacji oraz ich zastosowania w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że mapy turystyczne są elementem rynku wydawniczego, który koncentruje się na kreowaniu wartościowych i użytecznych produktów dla użytkowników.