Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 10:36
Data zakończenia: 17 maja 2025 10:53

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zakup 15 kg świeżej ryby kosztuje 144 zł. W trakcie jej oczyszczania i filetowania powstaje 6 kg odpadów poprodukcyjnych. Jaką wartość ma koszt jednostkowy 1 kg filetów rybnych?

A. 16 zł

B. 22 zł

C. 24 zł

D. 15 zł

Aby obliczyć koszt jednostkowy 1 kg filetów rybnych, należy najpierw ustalić, ile kilogramów filetów można uzyskać z 15 kg świeżej ryby. Po oczyszczeniu i filetowaniu powstaje 6 kg odpadów, co oznacza, że pozostaje 15 kg - 6 kg = 9 kg filetów. Znając całkowity koszt zakupu ryb, wynoszący 144 zł, możemy obliczyć koszt jednostkowy. Koszt jednostkowy 1 kg filetów to 144 zł podzielone przez 9 kg, co daje 16 zł/kg. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami finansowymi i standardami rachunkowości, które zalecają dokładne ustalanie kosztów produkcji w odniesieniu do uzyskanych produktów. W branży gastronomicznej i przetwórstwa rybnego prawidłowe kalkulacje kosztów są kluczowe dla ustalania cen sprzedaży i rentowności. Zrozumienie kosztów jednostkowych pozwala firmom na lepsze zarządzanie budżetem oraz efektywniejsze planowanie zakupów surowców.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Wskaż odpowiednią metodę rozmrażania produktów spożywczych, z uwagi na aspekty technologiczne oraz bezpieczeństwo żywności.

A. W chłodniczym powietrzu, w szczelnym opakowaniu lub w naczyniu

B. W zimnej wodzie, po usunięciu opakowania

C. W ciepłej wodzie, po usunięciu opakowania

D. W powietrzu o temperaturze pokojowej, w szczelnym opakowaniu lub w naczyniu

Rozmrażanie produktów spożywczych w ciepłej wodzie, w powietrzu o temperaturze pokojowej lub w zimnej wodzie po zdjęciu opakowania jest obarczone poważnym ryzykiem zdrowotnym i narusza dobre praktyki dotyczące bezpieczeństwa żywności. Wybór ciepłej wody do rozmrażania stwarza idealne warunki do szybkiego rozwoju drobnoustrojów, gdyż zewnętrzna warstwa produktu osiąga wyższą temperaturę, podczas gdy wnętrze pozostaje zamrożone. To prowadzi do sytuacji, w której bakterie mogą się rozwijać, a konsumpcja takiej żywności stwarza zagrożenie dla zdrowia. Podobnie, rozmrażanie w temperaturze pokojowej stwarza ryzyko, gdyż zewnętrzne partie produktów mogą szybko wchodzić w strefę temperatury, w której bakterie się rozwijają, co sprzyja ich namnażaniu. Z kolei rozmrażanie w zimnej wodzie, mimo że jest lepsze niż w ciepłej, wciąż ma swoje ograniczenia. Gdy produkt nie jest hermetycznie zamknięty, może dojść do skażenia mikrobiologicznego z wody. Niewłaściwe metody rozmrażania mogą również wpłynąć na jakość sensoryczną żywności, prowadząc do utraty smaku i tekstury. Wszystkie te aspekty są kluczowe w kontekście przestrzegania procedur HACCP i normy ISO 22000, które obowiązują w branży gastronomicznej oraz przetwórstwa spożywczego.

Pytanie 4

Resztki mięsa, które powstają podczas przygotowywania sztufady, powinny być wykorzystane do zrobienia

A. boeuf Stroganowa

B. kotletów pożarskich

C. pieczeni rzymskiej

D. sznycla po wiedeńsku

Wybór sznycla po wiedeńsku, boeuf Stroganowa lub kotletów pożarskich jako dań do wykorzystania okrawków mięsa jest nieprawidłowy z kilku powodów. Sznycel po wiedeńsku to klasyczne danie, które wymaga użycia całego, gładkiego kawałka mięsa, najczęściej cielęcego, które następnie jest panierowane i smażone. Użycie okrawków, które nie mają odpowiednich kształtów i tekstur, może prowadzić do nieudanych rezultatów, а także zmniejszyć jakość końcowego produktu. Z kolei boeuf Stroganowa to danie, które również opiera się na dużych kawałkach mięsa, pokrojonych w cienkie paski, a nie na resztkach. Tradycyjnie przygotowuje się je z polędwicy wołowej, a nie z okrawków, co podkreśla znaczenie jakości używanego mięsa. Dodatkowo kotlety pożarskie, choć mogą być przygotowane z mięsa mielonego, wymagają starannie dobranego mięsa oraz odpowiednich proporcji przypraw, co również czyni je mniej odpowiednimi do wykorzystania okrawków. W gastronomii kluczowe jest zachowanie odpowiedniej jakości potraw, a wykorzystanie okrawków do tych dań może prowadzić do utraty standardów, co negatywnie wpłynie na wrażenia kulinarne konsumentów. Ostatecznie, dobór odpowiednich dań do wykorzystania pozostałości mięsa powinien opierać się na zasadach jakości i techniki kulinarnej.

Pytanie 5

Do przygotowania kotletów de volaille używa się

A. filet drobiowy

B. schab

C. polędwicę wołową

D. karkówkę

Kiedy myślimy o kotletach de volaille, często pojawiają się nieprawidłowe skojarzenia dotyczące innych rodzajów mięsa, które mogą być stosowane w miejscu filetu drobiowego. Karkówka, będąca mięsem wieprzowym, charakteryzuje się wyższą zawartością tłuszczu i bardziej intensywnym smakiem. To sprawia, że jest to mięso idealne do pieczenia lub duszenia, ale nie nadaje się do przygotowania lekkiego dania, jakim są kotlety de volaille. Polędwica wołowa z kolei, będąca jednym z najbardziej cenionych rodzajów wołowiny, ma zupełnie inną teksturę i smak, co czyni ją nieodpowiednią dla tego typu potrawy. Schab, również mięso wieprzowe, jest zbyt twardy i mało soczysty w porównaniu do delikatności filetu drobiowego. Zastosowanie tych rodzajów mięsa do przygotowania kotletów de volaille może prowadzić do nieprzyjemnych rezultatów, jak sucha konsystencja czy nadmierna twardość, co z pewnością obniża walory smakowe dania. Dlatego ważne jest, aby przy przygotowywaniu kotletów de volaille trzymać się sprawdzonych przepisów, które opierają się na użyciu filetu drobiowego, co zapewnia nie tylko właściwy smak, ale także odpowiednią strukturę potrawy.

Pytanie 6

Jaka technika gotowania powoduje zmianę naturalnej barwy brokułów na oliwkowo-brunatną?

A. Od wrzącej wody

B. Z dodatkiem cukru i masła

C. W małej ilości wody

D. Z dodatkiem soli i cukru

Istnieje wiele błędnych podejść do gotowania brokułów, które mogą prowadzić do zmiany ich naturalnej barwy oraz obniżenia wartości odżywczej. Metoda gotowania z dodatkiem cukru i masła, choć popularna w niektórych przepisach, nie jest odpowiednia do zachowania oryginalnego koloru brokułów. Cukier i tłuszcz mogą prowadzić do karmelizacji, co zmienia zarówno smak, jak i kolor warzyw. Niekorzystne do zmiany barwy brokułów jest również gotowanie ich w wodzie wrzącej. Długość czas gotowania w takiej metodzie może prowadzić do nadmiernego rozkładu chlorofilu, co skutkuje utratą intensywnej zieleni i pojawieniem się oliwkowo-brunatnych odcieni. Podobną sytuację mamy w przypadku gotowania z dodatkiem soli i cukru. Choć sól może wspomagać smak, nadmiar soli w połączeniu z cukrem również przyczynia się do reakcji chemicznych zmieniających kolor warzyw. Prawidłowe gotowanie brokułów wymaga zrozumienia procesów chemicznych, takich jak denaturacja białek i rozkład enzymów, które są kluczowe dla zachowania estetyki i wartości odżywczych potraw. Warto pamiętać, że dobre praktyki kulinarne, takie jak szybkie gotowanie na parze czy blanszowanie, są kluczem do osiągnięcia pożądanego efektu wizualnego oraz smakowego.

Pytanie 7

Podgrzewanie produktu w zakresie temperatur od 115 °C do 125 °C w celu zniszczenia wegetatywnych oraz przetrwalnikowych form mikroorganizmów to

A. pasteryzacja wysoka

B. sterylizacja fizyczna

C. sterylizacja chemiczna

D. pasteryzacja niska

Pasteryzacja niska i wysoka to procesy, które mają na celu redukcję liczby mikroorganizmów w produktach spożywczych, ale nie są one równoważne ze sterylizacją. Pasteryzacja niska zazwyczaj odbywa się w temperaturach poniżej 100 °C i ma na celu inaktywację patogenów, ale nie eliminuje form przetrwalnikowych bakterii. Z kolei pasteryzacja wysoka, choć może osiągać wyższe temperatury, nie jest wystarczająca do osiągnięcia pełnej sterylizacji, ponieważ nie zawsze jest w stanie zabić wszystkie formy mikroorganizmów, zwłaszcza te, które mogą tworzyć przetrwalniki, jak na przykład Clostridium botulinum. Sterylizacja chemiczna to całkowicie odmienny proces, który wykorzystuje substancje chemiczne do eliminacji mikroorganizmów, co może być stosowane w przypadku narzędzi medycznych, ale nie w kontekście produktów spożywczych. Mylące może być utożsamianie pasteryzacji z sterylizacją, choć celem obu procesów jest zwiększenie bezpieczeństwa produktów, w rzeczywistości różnią się one zarówno temperaturą, jak i skutecznością w eliminacji mikroorganizmów. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic między tymi terminami i ich zastosowaniem, aby skutecznie stosować odpowiednie metody w praktyce przemysłowej.

Pytanie 8

Z spośród wymienionych wybierz zapis, który obrazuje zmianę składnika odżywczego zachodzącą w trakcie jego obróbki cieplnej?

A. Skrobia -> denaturacja

B. Tłuszcz -> koagulacja

C. Białko -> kleikowanie

D. Błonnik -> pęcznienie

Prawidłowa odpowiedź 'Błonnik -> pęcznienie' ilustruje kluczowy proces, który zachodzi podczas obróbki termicznej błonnika w produktach spożywczych. Pęcznienie błonnika jest wynikiem jego zdolności do absorpcji wody, co jest istotne w kontekście gotowania oraz pieczenia. Przykładowo, podczas gotowania owsianki, błonnik zawarty w płatkach owsianych wchłania wodę, co prowadzi do zwiększenia objętości i zmiany konsystencji potrawy. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie potraw, w których błonnik pełni rolę zagęszczacza lub poprawia teksturę, jak w przypadku zup, sosów czy mas na bazie pełnoziarnistych składników. W branży kulinarnej znajomość właściwości błonnika pozwala na tworzenie zdrowszych i bardziej zrównoważonych potraw, co jest zgodne z aktualnymi trendami dotyczącymi zdrowego odżywiania oraz standardami dietetycznymi. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla profesjonalnych kucharzy oraz producentów żywności, którzy dążą do optymalizacji wartości odżywczych swoich wyrobów.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

W przedstawionym systemie technologicznym, w miejscu oznaczonym znakiem zapytania, należy zaplanować

System technologiczny sporządzania potraw mięsnych
Dostawa mięsa	Magazynowanie w chłodni	?	Gotowanie, smażenie, pieczenie, duszenie	Schładzanie, odgrzewanie	Wydawanie potraw

A. obróbkę cieplną.

B. zamrażanie surowca.

C. porcjowanie wyrobu.

D. obróbkę wstępną.

Obróbka wstępna jest kluczowym etapem przygotowania surowców w technologii kulinarnej, zwłaszcza w procesie sporządzania potraw mięsnych. Po magazynowaniu w chłodni, mięso wymaga szczegółowego przygotowania, które wykracza poza zwykłe rozmrożenie. Proces ten obejmuje szereg czynności, takich jak mycie, czyszczenie, krojenie oraz usuwanie niepożądanych części. Te działania mają na celu nie tylko poprawienie jakości surowca, ale również zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Standardy HACCP podkreślają znaczenie obróbki wstępnej w minimalizowaniu ryzyka mikrobiologicznego. Na przykład, rozmrażanie mięsa powinno odbywać się w kontrolowanej temperaturze, aby zapobiec rozwojowi bakterii. Dodatkowo, odpowiednie krojenie mięsa umożliwia równomierne gotowanie, co jest fundamentalne w osiąganiu pożądanej tekstury i smaku potrawy. Właściwe przeprowadzenie obróbki wstępnej przekłada się na efektywność dalszych metod obróbczych, takich jak gotowanie, pieczenie czy smażenie, co jest kluczowe w profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 11

Jakie produkty zaliczają się do kategorii węglowodanów?

A. mąka ziemniaczana, landrynki, banan

B. kisiel w proszku, cukier puder, marchew

C. kasza jaglana, jabłka, mąka pszenna

D. mąka pszenna, ziemniaki, miód

Jak się przyjrzysz innym odpowiedziom, to widać, że większość produktów, które tam są, nie pasuje do grupy węglowodanowej, więc mogą być nieporozumienia co do zdrowego odżywiania. Mąka ziemniaczana niby ma skrobię, ale jest głównie używana do zagęszczania potraw, więc nie dostarcza tyle węglowodanów co mąka pszenna. Landrynki to słodycze, głównie mają cukry proste, ale nie mają za wiele wartości odżywczych, przez co poziom glukozy we krwi szybko rośnie. Ich jedzenie na co dzień może prowadzić do otyłości i innych kłopotów zdrowotnych. Banany są spoko, bo mają węglowodany, ale nie do końca wpisują się w ideę zdrowego żywienia, które stawia na produkty pełnoziarniste i bogate w błonnik. Kisiel w proszku, co jest często dosładzany, też ma węglowodany, ale w porównaniu do naturalnych produktów to kicha, bo dużo dodatków cukru i sztucznych substancji. Cukier puder to praktycznie sam cukier, daje energię, ale brak mu innych składników odżywczych, a jego nadmiar może prowadzić do problemów jak cukrzyca czy choroby serca. Marchew, mimo że fajna, bo pełna błonnika i witamin, nie dostarcza węglowodanów tak jak zboża. Więc podsumowując, ważne jest, żeby nie mylić różnych typów węglowodanów i ich roli w diecie. Warto wybierać te złożone, bo są lepsze dla zdrowia.

Pytanie 12

Kiedy smażysz na elektrycznej patelni, jakie wyposażenie powinien mieć pracownik?

A. rękawice odporne na wysoką temperaturę

B. fartuch gumowy

C. obuwie gumowe

D. osłonę na twarz

Rękawice termiczne są kluczowym elementem wyposażenia pracownika podczas smażenia na patelni elektrycznej. Ich głównym zadaniem jest ochrona rąk przed wysokimi temperaturami, co jest niezbędne w środowisku kuchennym, gdzie wystawienie na działanie gorących powierzchni lub oleju może prowadzić do poważnych poparzeń. Standardy bezpieczeństwa w kuchni, takie jak te określone przez OSHA (Occupational Safety and Health Administration), podkreślają konieczność stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej, aby minimalizować ryzyko urazów. Rękawice termiczne powinny być wykonane z materiałów odpornych na ciepło, takich jak aramid czy silikon, co zapewnia nie tylko ochronę, ale także pozwala na pewny chwyt gorących naczyń. Przykładem praktycznego zastosowania rękawic termicznych może być przenoszenie gorących patelni z kuchenki do piekarnika lub obracanie smażonego jedzenia bez ryzyka poparzenia.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Żelatyna namoczona w zimnej wodzie podlega

A. rozklejeniu

B. retrogradacji

C. denaturacji

D. pęcznieniu

Odpowiedź 'pęcznieniu' jest prawidłowa, ponieważ gdy żelatyna jest namaczana w zimnej wodzie, wchodzi w interakcję z cząsteczkami wody, co prowadzi do procesu pęcznienia. W wyniku tego procesu cząsteczki żelatyny absorbują wodę, zwiększając swoją objętość i masę. To zjawisko jest kluczowe w kulinariach, gdzie żelatyna jest szeroko stosowana do przygotowywania deserów, galaretek i innych potraw. Prawidłowe namoczenie żelatyny jest istotne dla uzyskania odpowiedniej konsystencji i struktury finalnego produktu. W branży gastronomicznej pęcznienie żelatyny odbywa się zazwyczaj w zimnej wodzie przez około 5-10 minut, co zapewnia optymalne rezultaty. Znajomość właściwego procesu przygotowania żelatyny jest także ważna w kontekście pracy z innymi substancjami zagęszczającymi oraz emulgatorami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni profesjonalnej.

Pytanie 15

Jakiego koloru deski powinno się używać do obróbki surowego drobiu?

A. niebieskiego

B. białego

C. brązowego

D. żółtego

Obróbka surowego drobiu wymaga szczególnej dbałości o higienę oraz minimalizację ryzyka zakażeń bakteryjnych, takich jak Salmonella czy Campylobacter. Używanie desek do krojenia w kolorze żółtym jest zgodne z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które wskazują, że kolor żółty powinien być przypisany wyłącznie do surowego drobiu. Takie podejście ma na celu zapobieganie krzyżowemu zanieczyszczeniu, które może wystąpić podczas obróbki różnych rodzajów produktów spożywczych. Na przykład, jeśli użyjesz deski w kolorze żółtym do krojenia surowego kurczaka, a następnie tej samej deski do krojenia warzyw bez uprzedniego jej umycia, możesz wprowadzić patogeny do potrawy, co jest niebezpieczne dla zdrowia. Dlatego ważne jest, aby stosować odpowiednie kolory desek, które ułatwiają identyfikację ich przeznaczenia. Dodatkowo, w sektorze gastronomicznym, stosowanie systemu kodowania kolorami w obróbce żywności pomaga w organizacji pracy w kuchni oraz w edukacji pracowników, co jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 16

Wędliny powinny być przechowywane w pomieszczeniu chłodniczym, gdzie wilgotność względna powietrza wynosi od 70% do 80% oraz temperatura

A. od -4 °C do -2 °C

B. od +2 °C do +6 °C

C. od -1 °C do +1 °C

D. od -7 °C do -5 °C

Odpowiedzi wskazujące na temperatury poniżej 0 °C są nieodpowiednie dla przechowywania wędlin. W przypadku temperatur od -1 °C do +1 °C, istnieje ryzyko, że produkty nie będą odpowiednio konserwowane, co może prowadzić do ich uszkodzenia i utraty jakości. W temperaturach poniżej zera, takich jak -4 °C do -2 °C czy -7 °C do -5 °C, wędliny mogą zamarzać, co negatywnie wpływa na ich teksturę oraz walory smakowe. Zamarzanie powoduje uszkodzenie struktury komórkowej mięsa, co skutkuje utratą soczystości i zmiany w smaku po rozmrożeniu. Ponadto, w przypadku przechowywania w temperaturach poniżej zera, mogą pojawić się problemy z bezpieczeństwem żywności; niektóre bakterie mogą przetrwać w takich warunkach i po rozmrożeniu mogą się ponownie namnażać. Takie pomyłki często wynikają z braku zrozumienia, jak ważna jest kontrola temperatury w przechowywaniu produktów spożywczych. Utrzymywanie wędlin w niewłaściwych warunkach może prowadzić do ich psucia się i zwiększenia ryzyka zatruć pokarmowych, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia publicznego.

Pytanie 17

W skład instrukcji GHP/GMP nie wchodzi instrukcja

A. czyszczenia chłodni

B. bezpieczeństwa pożarowego

C. transportu potraw

D. rozmrażania surowców/półproduktów

Wybór któregokolwiek z pozostałych wariantów odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie zakresu instrukcji GHP i GMP. Mycie chłodni, jako proces, ma kluczowe znaczenie w kontekście zapewnienia optymalnych warunków przechowywania produktów, co bezpośrednio wpływa na jakość żywności. Dobre Praktyki Higieniczne wymagają regularnego czyszczenia sprzętu, aby zapobiec zanieczyszczeniom mikrobiologicznym, co jest zgodne z normami HACCP. Ekspedycja potraw również jest integralną częścią procesu produkcji żywności, ponieważ odpowiednie procedury w tym zakresie gwarantują, że żywność dostarczana do konsumentów spełnia normy jakościowe i sanitarno-epidemiologiczne. Ponadto, rozmrażanie surowców i półproduktów musi być przeprowadzone zgodnie z określonymi procedurami, aby uniknąć rozwoju patogenów. Ignorowanie tych procesów w kontekście GHP/GMP może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla konsumentów. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie ogólnych zasad bezpieczeństwa z konkretnymi procedurami higienicznymi, co może skutkować pomyłkami w ocenie kluczowych elementów zapewniających bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 18

Pracodawca jest zobowiązany do dostarczenia nieodpłatnie pracownikowi w jednostce gastronomicznej

A. posiłku w trakcie pracy

B. odzieży oraz obuwia roboczego

C. wczasów oraz rekreacji

D. zwrot wydatków na dojazd do pracy

Odpowiedź dotycząca odzieży i obuwia roboczego jest prawidłowa, ponieważ pracodawca w zakładzie gastronomicznym ma obowiązek zapewnić pracownikom odpowiednie środki ochrony osobistej, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy. Odzież robocza oraz obuwie powinny spełniać określone normy, aby chronić pracowników przed różnymi zagrożeniami, takimi jak poślizgnięcia, oparzenia czy kontakt z substancjami chemicznymi. Przykładowo, pracownicy kuchni mogą potrzebować fartuchów wykonanych z materiałów odpornych na wysokie temperatury oraz obuwia antypoślizgowego, co zmniejsza ryzyko wypadków. Zgodnie z przepisami, pracodawca powinien również prowadzić dokumentację dotyczącą szkoleń w zakresie użycia odzieży i obuwia roboczego, aby zapewnić, że pracownicy są świadomi odpowiednich standardów bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że brak zapewnienia odpowiednich środków ochrony osobistej może prowadzić do konsekwencji prawnych dla pracodawcy, w tym kar finansowych i roszczeń ze strony pracowników.

Pytanie 19

Jakie elementy są niezbędne do aranżacji stołu na Wielkanoc?

A. obrus w kolorze białym, żonkile, zastawę z białej porcelany

B. obrus w kolorze szafirowym, talerzyki w kształcie muszli, kotwice, siatki

C. obrus w różnorodnych kolorach, serpentyny, talerzyki z motywami bajkowymi

D. obrus w kolorze złotym, pióra, zastawę z kolorowego szkła

Wybór obrusów i dekoracji, które nie są zgodne z tradycjami wielkanocnymi, może prowadzić do nieodpowiedniego odbioru wizualnego oraz atmosferycznego podczas świątecznych spotkań. Użycie wielobarwnego obrusu oraz serpentyn może być postrzegane jako zbyt ekstrawaganckie w kontekście wielkanocnej celebracji, która skłania się ku subtelniejszym i bardziej stonowanym dekoracjom. Serpentyny, często kojarzone z imprezami i karnawałami, nie mają miejsca w tradycyjnym wystroju wielkanocnym, gdzie akcentuje się prostotę i elegancję. Podobnie, talerzyki z baśniowym motywem mogą wprowadzać niepotrzebny chaos w estetyce stołu, co jest sprzeczne z zasadą harmonii w aranżacji. Obrusy w kolorach takich jak szafirowy czy złoty także mogą odbiegać od klasycznych, stonowanych barw, które są preferowane w kontekście świąt. Ponadto, zastawa w kształcie muszli i kotwice nie odnosi się do wielkanocnych tradycji, co skutkuje brakiem autentyczności. Właściwe podejście do dekoracji stołu wielkanocnego powinno opierać się na zrozumieniu symboliki związanej z tym świętem, co pozwoli uniknąć typowych błędów myślowych, takich jak mylenie tematyki oraz nieodpowiednie dobieranie elementów dekoracyjnych.

Pytanie 20

Jakie ryzyko może wynikać z jedzenia chleba ze pleśnią?

A. Zatrucie solaniną

B. Zatrucie mykotoksynami

C. Zatrucie pestycydami

D. Zatrucie akroleiną

Odpowiedzi dotyczące zatrucia akroleiną, pestycydami i solaniną są niepoprawne, ponieważ nie mają związku z zagrożeniem, jakie niesie spożycie pleśniowego chleba. Akroleina jest organicznym związkiem chemicznym, który powstaje w wyniku degradacji tłuszczów, a nie jest produktem pleśni. Jej obecność w żywności jest zwykle związana z przetwarzaniem w wysokotemperaturowym, a więc nie dotyczy chleba porażonego pleśnią. Z kolei pestycydy są substancjami chemicznymi stosowanymi w rolnictwie do ochrony roślin, ale ich obecność w chlebie nie jest bezpośrednio związana z pleśnią. Choć może się zdarzyć, że pestycydy przedostaną się do surowców używanych do produkcji chleba, nie są one typowym zagrożeniem związanym z pleśnią. Solanina to toksyna występująca głównie w roślinach z rodziny psiankowatych, takich jak ziemniaki, a nie w zbożach. Spożycie chleba porażonego pleśnią jest przede wszystkim problemem mykotoksyn, a nie innych substancji chemicznych. Właściwe zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia, dlatego ważne jest, aby być świadomym zagrożeń wynikających z pleśni, a nie mylić ich z innymi toksynami.

Pytanie 21

Jaką czynność kelner wykonuje z lewej strony klienta podczas jego obsługi?

A. Podawanie potraw wyporcjowanych na talerzach

B. Serwowanie potraw z półmiska

C. Ustawienie wazy z zupą

D. Ustawienie salaterki z jarzynami

Ustawienie wazy z zupą jest czynnością, która powinna być dokonywana z prawej strony gościa, a nie z lewej, co jest związane z ergonomią i komfortem gościa. Podawanie potraw wyporcjowanych na talerzach również powinno odbywać się z prawej strony, a nie z lewej, co wynika z tradycji i standardów obsługi w restauracjach. W przypadku ustawienia salaterki z jarzynami, podobnie jak przy serwowaniu zupy, także preferowane jest podejście z prawej strony, aby nie zakłócać interakcji gościa z innymi osobami przy stole. W branży gastronomicznej istnieją określone zasady dotyczące serwowania, które mają na celu zapewnienie płynności i komfortu podczas posiłków. Użytkownicy często mylą pozycję, z której kelner powinien serwować potrawy, co może wynikać z braku praktyki lub niewłaściwego przeszkolenia. Właściwe podejście do gości oraz znajomość zasad etykiety przy stole są kluczowe, aby uniknąć sytuacji, które mogą wpłynąć na wrażenia z posiłku. Zrozumienie tych zasad pozwala na zapewnienie wyższego standardu obsługi i pozytywnego doświadczenia dla gości w lokalu gastronomicznym.

Pytanie 22

Długi czas zachowania świeżości pierników oraz opóźnienie ich wysychania zapewnia dodanie do ciasta

A. skórki pomarańczowej

B. miodu naturalnego

C. mleka pasteryzowanego

D. przypraw korzennych

Przyprawy korzenne, jak cynamon, imbir czy goździki, nadają piernikom świetny smak, ale tak naprawdę nie wpływają na to, jak długo będą świeże. Ich rola to głównie wzbogacenie aromatu, co jest ważne, ale nie pomagają w zatrzymywaniu wilgoci. Skórka pomarańczowa też dodaje smaku i aromatu, ale nie przedłuża świeżości. To tylko dodatek, który nie zatrzymuje wilgoci w cieście. Z mlekiem pasteryzowanym to już w ogóle jest inna sprawa, bo choć wprowadza trochę wody, to w rzeczywistości może przyczynić się do szybszego czerstwienia. Wiele osób myśli, że dodatki smakowe same w sobie pomagają w świeżości, a to nie do końca prawda. Żeby ciasta były świeże, musimy używać składników, które naprawdę zatrzymują wilgoć, a miód naturalny jest najlepszym przykładem. Dlatego warto zwrócić uwagę na to, co dodajemy do naszych wypieków.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Które z wymienionych warzyw zawiera najwięcej witaminy C na 100 g produktu?

A. Dynia

B. Papryka

C. Ogórek

D. Bakłażan

Papryka jest warzywem, które zawiera znaczące ilości witaminy C, przekraczające 100 mg na 100 g surowca, co czyni ją jednym z najlepszych źródeł tej witaminy w diecie. Witamina C pełni kluczową rolę w organizmie, jako silny przeciwutleniacz, wspierający układ odpornościowy oraz uczestniczący w syntezie kolagenu, co jest istotne dla zdrowia skóry, naczyń krwionośnych oraz kości. Wykorzystanie papryki w codziennej diecie może przyczynić się do zwiększenia spożycia witaminy C, a także innych składników odżywczych, takich jak witaminy A i K oraz błonnik. Przykład praktycznego zastosowania to dodawanie surowej papryki do sałatek, co nie tylko zwiększa wartość odżywczą potrawy, ale także dodaje smaku i koloru. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zaleca się spożycie co najmniej 400 g owoców i warzyw dziennie, a papryka jest doskonałym sposobem na zwiększenie tej ilości, przy jednoczesnym dostarczaniu cennych składników odżywczych.

Pytanie 25

Cyfra 3 na początku oznaczenia: 3-PL-66448877 widniejącego na skorupie jaja wskazuje, że jajo pochodzi od kur hodowanych w systemie

A. ściółkowym

B. ekologicznym

C. wolnowybiegowym

D. klatkowym

Cyfra 3 na początku kodu 3-PL-66448877 oznacza, że jaja pochodzą od kur hodowanych w systemie klatkowym. W Unii Europejskiej, systemy hodowli kur noszących się określa się za pomocą cyfr – 0 dla produkcji ekologicznej, 1 dla wolnego wybiegu, 2 dla ściółkowego i 3 dla systemu klatkowego. W hodowli klatkowej, kury są trzymane w klatkach, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie hodowlą oraz zwiększenie wydajności produkcji jaj. Takie podejście było przez wiele lat powszechnie stosowane, ale w ostatnich latach krytykowane za ograniczenie dobrostanu ptaków. W odpowiedzi na rosnące obawy dotyczące dobrostanu zwierząt, wiele krajów zaczyna wprowadzać regulacje zmniejszające wykorzystanie systemów klatkowych na rzecz bardziej humanitarnych praktyk. Dlatego znajomość systemu oznaczeń jaj jest ważna dla konsumentów świadomych kwestii związanych z dobrostanem zwierząt. Wybierając jaja, warto zwracać uwagę na te oznaczenia, aby wspierać odpowiedzialne praktyki rolnicze.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Ziarno prosa przekształca się w kaszę

A. pęczak

B. manna

C. jaglaną

D. kuskus

Kuskus, pęczak i manna to rodzaje zbóż, ale pochodzą z innych źródeł, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Kuskus wytwarzany jest z semoliny, czyli drobno mielonej pszenicy durum, co sprawia, że jego właściwości i zastosowania są zupełnie inne niż kaszy jaglanej. Pęczak, z kolei, to kasza uzyskiwana z jęczmienia, który również nie ma związku z prosem. Manna to produkt powstający z pszenicy, zawierający głównie skrobię, co odróżnia go od kaszy jaglanej, która ma znacznie wyższą zawartość błonnika i białka. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych produktów ma swoje unikalne właściwości odżywcze i kulinarne, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu posiłków. Bliskie mylenie różnych rodzajów zbóż często wynika z braku wiedzy o ich pochodzeniu i przetwarzaniu, co w efekcie może prowadzić do nieprawidłowych wyborów żywieniowych. Warto zwrócić uwagę na różne metody przygotowania tych kasz, ich smak oraz wartości odżywcze, aby lepiej dopasować je do swoich potrzeb dietetycznych i kulinarnych.

Pytanie 28

Jaką potrawę można przygotować wykorzystując wszystkie podane surowce?

Normatyw surowcowy na 5 porcji
mleko	350 cm³
cukier	60 g
jaja	(2 szt.) 100 g
cukier wanilinowy	2,5 g

A. Mleczko.

B. Kisiel.

C. Mus.

D. Sos.

Wybór musów, kisieli czy sosów jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia związane z odpowiednim doborem składników do przygotowania dania. Musy, które zazwyczaj są lekkimi, puszystymi deserami, wymagają innych składników, takich jak śmietana czy czekolada, a ich przygotowanie opiera się na technice ubijania, co zdecydowanie wyklucza zastosowanie jaj w tradycyjnym sensie. Kisiel jest to potrawa na bazie skrobi, która nie wymaga jaj ani cukru waniliowego, a jego główną strukturę tworzy gotowana mieszanka wody i skrobi owocowej, co nie pasuje do podanego zestawu składników. Z kolei sosy, choć mogą mieć wiele wariacji, w kontekście deserów zwykle są oparte na mleku i przyprawach, a nie na słodkich dodatkach, jak cukier waniliowy. Problemy z identyfikacją odpowiednich składników do konkretnego typu potrawy mogą wynikać z braku wiedzy na temat ich funkcji w kuchni, co jest kluczowym aspektem w nauce gotowania. Właściwe podejście do takich zagadnień wymaga zrozumienia, jakie składniki są właściwe dla danego przepisu oraz jak ich właściwości wpływają na ostateczny efekt kulinarny.

Pytanie 29

Do przygotowania ciasta na leniwe pierogi potrzebne są jajka, mąka pszenna oraz

A. ser podpuszczkowy

B. ser twarogowy

C. kasza manna

D. surowe ziemniaki

Ciasto na pierogi leniwe wymaga użycia sera twarogowego, ponieważ właśnie ten składnik nadaje mu odpowiednią konsystencję i smak. Ser twarogowy, bogaty w białko i wapń, jest idealny do ciasta, gdyż po ugotowaniu tworzy delikatną i aksamitną teksturę, co przekłada się na smak oraz przyjemność jedzenia. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest użycie twarogu o odpowiedniej wilgotności; zbyt mokry ser może spowodować, że ciasto stanie się kleiste i trudne do obróbki, natomiast zbyt suchy nie dostarczy odpowiedniej elastyczności. Warto również pamiętać o tym, aby ser był dobrze rozdrobniony przed dodaniem go do mąki i jajek, co pozwoli uzyskać jednolitą masę. Standardy kulinarne podkreślają znaczenie świeżości składników, dlatego zaleca się korzystanie z lokalnych, świeżych produktów. Użycie sera twarogowego w pierogach leniwych jest zgodne z tradycyjnymi recepturami, co również podkreśla ich autentyczność oraz wartość kulturową. W ten sposób można nie tylko cieszyć się pysznym smakiem, ale także pielęgnować lokalne tradycje kulinarne.

Pytanie 30

Jakie jest zadanie systemu HACCP?

A. monitorowanie wartości odżywczych dań

B. zaspokojenie potrzeb klientów

C. badanie twardości wody używanej do mycia naczyń

D. gwarancja bezpieczeństwa zdrowotnego żywności

Celem systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) jest zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego żywności poprzez identyfikację i kontrolę potencjalnych zagrożeń w procesie produkcji żywności. HACCP jest systemem opartym na prewencji, który koncentruje się na kontrolowaniu punktów krytycznych, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo żywności. Przykładem zastosowania HACCP jest ustalenie, w jakich warunkach należy przechowywać surowe mięso, aby zminimalizować ryzyko rozwoju bakterii. System ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 22000, co potwierdza jego znaczenie w branży spożywczej. Wdrożenie HACCP w zakładach przetwórstwa żywności nie tylko zwiększa bezpieczeństwo żywności, ale także buduje zaufanie konsumentów i poprawia reputację firmy. Przykładowo, restauracje stosujące HACCP mogą skutecznie monitorować procesy kulinarne, aby zapewnić, że potrawy są przygotowywane i serwowane w sposób, który minimalizuje ryzyko zatrucia pokarmowego.

Pytanie 31

Jakiego koloru deski należy używać do porcjowania surowego drobiu?

A. niebieskiego

B. brązowego

C. żółtego

D. czerwonego

Deska do krojenia w kolorze żółtym jest przeznaczona specjalnie do porcjowania surowego drobiu, zgodnie z wytycznymi systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). System ten ma na celu eliminację zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych w procesie produkcji żywności. Używanie desek w określonych kolorach pozwala na łatwe zidentyfikowanie, jakie surowce były na nich przygotowywane, co minimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej. Na przykład, deski żółte powinny być stosowane wyłącznie do drobiu, podczas gdy deski czerwone są przeznaczone do wołowiny, a deski niebieskie do ryb. W praktyce oznacza to, że po przygotowaniu kurczaka na żółtej desce, nie należy na niej kroić innych produktów, aby uniknąć przeniesienia patogenów, takich jak Salmonella, które mogą być obecne w surowym drobiu. Właściwe stosowanie desek do krojenia jest kluczowe w zachowaniu bezpieczeństwa żywności, a przez to, ochronie zdrowia konsumentów.

Pytanie 32

Co należy zrobić w pierwszej kolejności, gdy kucharz skaleczy się w rękę?

A. powiadomić pogotowie ratunkowe

B. podać lek przeciwbólowy

C. doraźnie zabezpieczyć ranę

D. unieruchomić rękę

Doraźne zabezpieczenie rany jest kluczowym pierwszym krokiem w przypadku skaleczenia, zwłaszcza w środowisku kuchennym, gdzie ryzyko infekcji i dalszego uszkodzenia tkanek jest znaczne. Po pierwsze, należy opłukać ranę pod bieżącą wodą, aby usunąć zanieczyszczenia, a następnie nałożyć na nią czysty opatrunek, co pozwoli na minimalizację kontaktu z bakteriami. W sytuacji, gdy krwawienie jest intensywne, warto zastosować ucisk, aby zatrzymać krwawienie, a jeśli to konieczne, można również unieść ranioną kończynę. Przestrzeganie zasad pierwszej pomocy, takich jak te zawarte w wytycznych American Heart Association, podkreśla wagę natychmiastowego działania w przypadku urazów. Zabezpieczenie rany zmniejsza ryzyko zakażeń, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia i bezpieczeństwa zarówno kucharza, jak i konsumentów. Warto również zwrócić uwagę na regularne szkolenia pracowników w zakresie pierwszej pomocy, aby umieli szybko reagować w sytuacjach awaryjnych.

Pytanie 33

Orzechy stanowią surowiec o wysokiej wartości energetycznej z powodu znacznej obecności

A. skrobi

B. białka

C. błonnika

D. tłuszczu

Wybór odpowiedzi dotyczącej białka, skrobi lub błonnika jako głównego składnika energetycznego orzechów bazuje na niepełnym zrozumieniu ich wartości odżywczej. Choć białko jest niezbędne dla organizmu, dostarcza jedynie 4 kcal na gram i nie jest głównym źródłem energii w orzechach. Białka pełnią kluczową rolę w budowie i regeneracji tkanek, ale ich niski udział energetyczny w porównaniu do tłuszczu sprawia, że nie są one decydującym czynnikiem, jeśli chodzi o wysokoenergetyczność tego surowca. Podobnie, skrobia, będąca formą węglowodanów, jest głównym źródłem energii w produktach zbożowych i warzywach, ale jej zawartość w orzechach jest stosunkowo niska. Ostatnio błonnik, chociaż istotny dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego i utrzymania zdrowia metabolicznego, również nie dostarcza energii w postaci kalorii. Często błędne przypisanie wysokiej wartości kalorycznej orzechów do innych składników odżywczych wynika z niedostatecznego uwzględnienia roli tłuszczu, który dominująco wpływa na ich wartość energetyczną. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla prawidłowego planowania diety, zwłaszcza dla osób, które chcą zwiększyć swoją wydolność fizyczną lub dbać o zdrowie serca.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jaką kwotę należy zapłacić za przygotowanie dania głównego, jeśli jego koszt bez 5% dodatku na przyprawy wynosi 100 zł?

A. 105 zł

B. 110 zł

C. 95 zł

D. 115 zł

Odpowiedzi takie jak 115 zł, 110 zł oraz 95 zł są wynikiem błędnych obliczeń związanych z aplikowaniem ryczałtu na przyprawy. W przypadku odpowiedzi 115 zł, można zauważyć, że osoba ta dodała błędną kwotę ryczałtu, być może myląc się co do procentu, co jest powszechnym błędem przy obliczeniach finansowych. Osoby często zapominają, że 5% z 100 zł to nie 15 zł, a 5 zł. Odpowiedź 110 zł sugeruje, że ktoś dodał ryczałt, ale nie uwzględnił prawidłowego obliczenia, co również jest zrozumiałym, ale niepoprawnym podejściem. Natomiast 95 zł to całkowicie błędna interpretacja, ponieważ osoba ta z pewnością nie dodała ryczałtu, co skutkuje niedoszacowaniem całkowitego kosztu produkcji. Wiedza o tym, jak właściwie obliczać ryczałty i marże, jest kluczowa w branży gastronomicznej, ponieważ pozwala na lepsze prognozowanie kosztów oraz ceny produktów. Efektywne zarządzanie kosztami jest jednym z filarów sukcesu w każdej działalności gastronomicznej.

Pytanie 36

Wykaz surowców niezbędnych do sporządzenia sosu holenderskiego należy uzupełnić

Wykaz surowców

żółtka

ocet winny

sok z cytryny

sól, pieprz biały

A. o śmietankę kremową.

B. o oliwę z oliwek.

C. o masło klarowane.

D. o wywar mięsny jasny.

Wybór oliwy z oliwek jako składnika sosu holenderskiego jest błędny, ponieważ sos ten opiera się na emulsji z masła klarowanego, a nie na olejach roślinnych. Oliwa z oliwek ma inny profil smakowy i teksturę, co czyni ją nieodpowiednią do osiągnięcia pożądanej konsystencji sosu. Śmietanka kremowa również nie należy do składników sosu holenderskiego; dodanie jej zmieniłoby charakter sosu, wprowadzając dodatkową tłustość i zmieniając jego emulsję. Z kolei wywar mięsny jasny jest składnikiem, który nie jest stosowany w tradycyjnych przepisach na sos holenderski i nie wnosi do niego ani niezbędnych składników, ani smaku. Typowym błędem jest utożsamianie sosu holenderskiego z innymi sosami emulsyjnymi lub kremowymi, co wynika z niepełnego zrozumienia technik kulinarnych i różnorodności sosów. Warto pamiętać, że sos holenderski ma swoje unikalne właściwości i wymaga precyzyjnego podejścia w doborze składników, aby uzyskać idealny smak oraz teksturę.

Pytanie 37

Daną potrawą kuchni włoskiej, przygotowaną z dużych kawałków makaronu wypełnionego nadzieniem i zapiekanego, jest

A. polenta

B. spaghetti

C. lasagne

D. ravioli

Lasagne to tradycyjna potrawa kuchni włoskiej, która składa się z dużych, płaskich płatków makaronu, które są przekładane różnorodnymi farszami, zwykle na bazie mięs, warzyw oraz serów, a następnie zapiekane w piekarniku. Kluczowym elementem lasagne jest zastosowanie sosu beszamelowego i sosu pomidorowego, które nadają potrawie charakterystyczny smak i konsystencję. Warto zaznaczyć, że lasagne może być przygotowywana na wiele sposobów, w tym w wersji wegetariańskiej z warzywami. Potrawa ta doskonale ilustruje zasady kuchni włoskiej, które kładą nacisk na świeże składniki, prostotę przy przygotowaniu oraz harmonię smaków. Przygotowując lasagne, warto pamiętać o tym, aby nie przesadzić z ilością sosu, co może wpłynąć na konsystencję dania. Przykładowo, popularne jest dodawanie do farszu ricotty, co nie tylko poprawia smak, ale także teksturę potrawy. Lasagne jest idealnym daniem na specjalne okazje, takie jak rodzinne obiady czy święta.

Pytanie 38

Temperatura wewnętrzna pieczonego kurczaka mierzona przez 2 minuty powinna wynosić co najmniej

A. 85°C

B. 50°C

C. 60°C

D. 75°C

Odpowiedź 75°C jest poprawna, ponieważ według standardów bezpieczeństwa żywności, szczególnie tych opracowanych przez organizacje takie jak USDA (Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych) oraz WHO (Światowa Organizacja Zdrowia), temperatura wewnętrzna mięsa, w tym kurczaka, powinna wynosić co najmniej 75°C, aby zapewnić, że wszystkie patogeny, takie jak salmonella i campylobacter, zostały zniszczone. Utrzymanie tej temperatury przez co najmniej 2 minuty gwarantuje, że kilka najgroźniejszych bakterii zostanie zabitych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, podczas przygotowywania kurczaka na grillu, warto używać termometru do mięsa, aby upewnić się, że osiągnie on wymaganą temperaturę. Prawidłowe gotowanie nie tylko eliminuje ryzyko zatrucia pokarmowego, ale także wpływa na smak i teksturę potrawy, zapewniając, że kurczak będzie soczysty i nieprzesuszony. Dlatego monitorowanie temperatury przyrządzanego mięsa jest kluczowe w każdej kuchni.

Pytanie 39

Zupy specjalne należy serwować

A. w małych porcelanowych filiżankach

B. w bulionówkach o dwóch uszkach

C. w wazach

D. w głębokich talerzach

Podawanie zup specjalnych w głębokich talerzach, wazach czy bulionówkach o dwóch uszkach może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, jednak w kontekście eleganckiego serwowania tych potraw, takie podejście może być niewłaściwe. Głębokie talerze, choć stosowane w wielu restauracjach, mają za dużą pojemność i nie sprzyjają degustacji niewielkich porcji zupy, które są istotą zup specjalnych. Waz, tradycyjnie używana do serwowania większych ilości zupy, jest także nieodpowiednia, ponieważ nie pozwala na indywidualne podanie każdemu gościowi porcji, co jest kluczowe w przypadku potraw, które powinny być delektowane w małych ilościach. Bulionówki, z drugiej strony, służą przede wszystkim do serwowania bulionów i zup klarownych, a ich kształt oraz rozmiar nie są dostosowane do bardziej wyrafinowanych zup, gdzie estetyka i sposób podania odgrywają znaczącą rolę. Warto unikać takich błędów, które mogą wpływać na postrzeganie lokalu gastronomicznego. Zasady sztuki kulinarnej podkreślają znaczenie zarówno smaków, jak i formy, w jakiej potrawa jest serwowana. Stąd, niewłaściwe naczynie nie tylko wpływa na doświadczenie podczas jedzenia, ale również na ogólne wrażenie gości i ich dalsze decyzje dotyczące odwiedzania danego lokalu.

Pytanie 40

Usługa a'la carte polega na wyborze dań

A. zwózka

B. z półmiska

C. z bufetu

D. z karty

Serwis a'la carte to sposób obsługi gastronomicznej, który umożliwia gościom wybór potraw z menu, które jest zazwyczaj drukowane na kartach lub w formie elektronicznej. W odróżnieniu od innych metod serwowania, takich jak bufet czy półmisek, serwis a'la carte daje klientowi pełną dowolność w komponowaniu posiłków według własnych preferencji. Przykładem może być elegancka restauracja, w której goście mogą zamawiać dania główne, przystawki oraz desery z różnorodnej karty dań. W praktyce, kluczem do udanego serwisu a'la carte jest odpowiednie przeszkolenie personelu, aby potrafił dokładnie opisać potrawy, oferować sugestie oraz dbać o tempo serwowania, co znacząco wpływa na ogólne doświadczenie kulinarne. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, serwis a'la carte powinien również uwzględniać preferencje dietetyczne gości, a restauracje często dostosowują swoje menu do potrzeb klientów, co zwiększa satysfakcję oraz lojalność klientów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej