Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:58
Data zakończenia: 13 maja 2025 11:59

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W digitalnym łączu abonenckim do wymiany informacji pomiędzy stacjami abonenckimi a węzłem komutacyjnym wykorzystuje się sygnalizację

A. DSS1

B. SS7

C. R2

D. R1

SS7, czyli Signaling System No. 7, to standard sygnalizacyjny, który można znaleźć w wielu miejscach telekomunikacji. Ale wiesz, jego rola to bardziej wyspecjalizowane sieci, takie jak stacjonarne i komórkowe. SS7 obsługuje różne rzeczy, na przykład połączenia między sieciami i zarządzanie usługami, ale niekoniecznie nadaje się do przesyłania sygnalizacji w cyfrowych łączach abonenckich. R1 i R2 to inne protokoły, które jakby są w użyciu w różnych sytuacjach. R2 jest popularny w systemach krajowych, zwłaszcza dla połączeń międzynarodowych, a R1 to bardziej staroświecki rodzaj, używany głównie w analogowych systemach. Myślę, że nie są one zbyt efektywne w kontekście nowoczesnych usług cyfrowych. Wybierając R2 lub R1, możesz natknąć się na problemy, bo mają ograniczoną funkcjonalność. Dlatego warto zrozumieć, że dobór odpowiedniego protokołu jest bardzo ważny, żeby usługi telekomunikacyjne działały sprawnie, a DSS1 to znacznie lepsza opcja do zarządzania połączeniami w dzisiejszych czasach.

Pytanie 2

Którą z opcji w menu głównym BIOS-u należałoby wybrać, aby skonfigurować datę systemową?

A. Integrated Peripherals

B. Standard CMOS Features

C. Advanced BIOS Features

D. Power Management Setup

Wybór opcji 'Advanced BIOS Features' jako miejsca do ustawienia daty systemowej jest mylny, ponieważ ta sekcja BIOS-u jest przeznaczona głównie do zaawansowanych ustawień związanych z funkcjami systemowymi, takimi jak zarządzanie pamięcią, konfiguracja procesora i różne opcje chipsetu. Chociaż może zawierać elementy dotyczące wydajności systemu, nie ma w niej możliwości bezpośredniej modyfikacji daty i czasu. Z kolei 'Integrated Peripherals' skupia się na zarządzaniu urządzeniami podłączonymi do płyty głównej, takimi jak porty USB czy karty dźwiękowe, a nie na podstawowych ustawieniach systemowych. W przypadku 'Power Management Setup', opcje dotyczą energii i oszczędzania zasilania, lecz również nie obejmują one ustawień daty i czasu. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie opcje w BIOS-ie są ze sobą bezpośrednio powiązane lub że są bardziej zrozumiałe bez wcześniejszej wiedzy na temat ich funkcji. Użytkownicy często myślą, że każda sekcja BIOS-u może zawierać wszystkie dostępne ustawienia, co prowadzi do pomyłek i nieprawidłowych konfiguracji. Kluczowe jest zrozumienie, że BIOS jest podzielony na różne sekcje, z których każda ma swoje konkretne zadania i funkcje. Aby skutecznie zarządzać ustawieniami systemowymi, ważne jest, aby znać strukturę BIOS-u oraz umieć rozpoznawać, które opcje są odpowiednie dla określonych zadań, takich jak ustawienie daty systemowej.

Pytanie 3

Który element struktury GSM działa jako stacja bazowa, łącząca za pośrednictwem fal radiowych telefon (terminal mobilny) z całym systemem?

A. HLR (ang.Home Location Register)

B. BTS (ang. Base Transceiver Station)

C. MSC (ang.Mobile Switching Centre)

D. VLR (ang. Visitor Location Register)

MSC, czyli Mobile Switching Centre, jest elementem odpowiedzialnym za zarządzanie połączeniami w sieci GSM, ale nie pełni funkcji stacji bazowej. Jego zadaniem jest kierowanie połączeniami między różnymi BTS-ami oraz pomiędzy siecią GSM a innymi sieciami, co czyni go istotnym, ale nie odpowiednim wyborem w kontekście tego pytania. VLR, czyli Visitor Location Register, jest bazą danych, która przechowuje informacje o tymczasowych użytkownikach sieci, a więc nie ma żadnej funkcji związanej z bezpośrednią komunikacją radiową. HLR, czyli Home Location Register, przechowuje stałe informacje o abonentach, takie jak numer telefonu czy dane subskrypcyjne, również nie pełniąc roli w bezpośredniej łączności fal radiowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie roli różnych elementów w architekturze GSM; każdy z nich ma swoje unikalne funkcje, które są kluczowe dla poprawnego działania całego systemu. Zrozumienie, że BTS jest odpowiedzialna za bezpośrednią interakcję z terminalami mobilnymi, jest kluczowe w kontekście projektowania i zarządzania siecią komórkową. Warto dodać, że w praktyce, elementy te muszą współpracować, jednak ich funkcjonalności są wyraźnie rozdzielone, co powinno być brane pod uwagę w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 4

Kluczowym parametrem transmisji światłowodowej, który definiuje spadek poziomu mocy sygnału przy przesyłaniu na odległość 1 km, jest

A. pasmo transmisji

B. tłumienność jednostkowa

C. maksymalny czas propagacji

D. dyspersja

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie często wynikają z niepełnego zrozumienia podstawowych parametrów transmisyjnych. Maksymalny czas propagacji odnosi się do opóźnienia sygnału w światłowodzie, które nie jest bezpośrednio związane z degradacją sygnału na skutek tłumienia. Pasmo transmisji dotyczy zdolności systemu do przesyłania informacji w określonym zakresie częstotliwości, ale nie wyjaśnia, w jaki sposób moc sygnału maleje w wyniku strat. Dyspersja odnosi się do rozmycia sygnału w czasie, co może wpływać na jakość przesyłu, ale nie zmierza do opisu strat mocy sygnału na danej odległości. Wybór tłumienności jednostkowej jako kluczowego parametru jest uzasadniony, ponieważ bezpośrednio wpływa na efektywność i niezawodność transmisji światłowodowej. Zrozumienie różnicy między tymi parametrami jest istotne dla inżynierów, aby podejmować odpowiednie decyzje projektowe oraz diagnostyczne. Często zdarza się, że mylenie tych pojęć prowadzi do nieefektywnych rozwiązań technologicznych, które mogą zwiększać koszty eksploatacji sieci oraz ograniczać jej wydajność.

Pytanie 5

Jaką rolę odgrywa filtr dolnoprzepustowy w układzie próbkującym?

A. Modyfikuje rozkład natężenia sygnału w zależności od częstotliwości składników

B. Usuwa z widma sygnału częstości przekraczające częstotliwość Nyquista

C. Ogranicza najniższą częstotliwość próbkowania sygnału

D. Poprawia formę przebiegu sygnału analogowego na wejściu

Filtr dolnoprzepustowy pełni kluczową rolę w procesie próbkowania sygnałów analogowych. Jego zadaniem jest eliminowanie częstotliwości wyższych niż połowa częstotliwości próbkowania, znanej jako częstotliwość Nyquista. W praktyce oznacza to, że filtr ten chroni system przed aliasingiem, czyli zjawiskiem, w którym wyższe częstotliwości są błędnie interpretowane jako niższe. Stosowanie filtrów dolnoprzepustowych jest standardową praktyką w systemach przetwarzania sygnałów, na przykład w telekomunikacji, gdzie sygnały są przesyłane na dużych odległościach. Użycie filtrów dolnoprzepustowych zapewnia, że tylko istotne składowe sygnału zostaną zarejestrowane i przetworzone, co prowadzi do uzyskania lepszej jakości sygnału wyjściowego. Dobrą praktyką inżynieryjną jest projektowanie filtrów, które mają płynne przejście pomiędzy pasmem przenoszenia a pasmem tłumienia, co minimalizuje zniekształcenia sygnału. Dodatkowo, w wielu zastosowaniach, takich jak cyfrowe przetwarzanie sygnałów audio czy wideo, filtry te pozwalają na uzyskanie czystszych i bardziej naturalnych zapisów, co jest istotne dla końcowego odbiorcy.

Pytanie 6

Gdy system operacyjny komputera jest uruchamiany, na monitorze ukazuje się komunikat systemu POST "non -system disk or disk error". Jakie jest znaczenie tego komunikatu?

A. Brak płyty instalacyjnej systemu w napędzie CD/DVD

B. Dysk nie jest dyskiem systemowym lub wystąpił błąd dysku

C. Zainstalowany system operacyjny nie jest systemem Windows

D. Uszkodzone są kluczowe pliki systemowe

Istnieją różne koncepcje związane z błędnym interpretowaniem komunikatu o błędzie "non-system disk or disk error", które mogą prowadzić do mylnych wniosków. Pierwsza z nich sugeruje, że brak płyty instalacyjnej systemu w napędzie CD/DVD jest przyczyną problemu. Choć brak nośnika może prowadzić do innych błędów, komunikat ten nie odnosi się do problemów z nośnikiem instalacyjnym, lecz do niewłaściwego dysku rozruchowego. Inna błędna interpretacja dotyczy możliwości, że zainstalowany system operacyjny nie jest systemem Windows. Komunikat POST nie wskazuje na problem związany z kompatybilnością systemu operacyjnego, lecz koncentruje się na tym, czy odpowiedni dysk z systemem operacyjnym jest dostępny. Wreszcie, stwierdzenie, że uszkodzone są kluczowe pliki systemowe, jest również mylące. Choć uszkodzenia plików systemowych mogą prowadzić do problemów z uruchamianiem, komunikat POST odnosi się głównie do tego, że komputer nie może znaleźć dysku, który zawierałby te pliki. Dlatego zrozumienie komunikatów POST i ich kontekstu jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki problemów, co wymaga przeszkolenia w zakresie podstaw działania BIOS i struktury systemu plików. Ignorowanie tych szczegółów może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów i frustracji w przypadku awarii systemu.

Pytanie 7

Jak brzmi nazwa protokołu typu point-to-point, używanego do zarządzania tunelowaniem w warstwie 2 modelu ISO/OSI?

A. PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet)

B. IPSec (Internet Protocol Security, IP Security)

C. Telnet

D. SSL (Secure Socket Layer)

Protokół Telnet, choć używany do zdalnego dostępu do systemów komputerowych, działa na poziomie warstwy 7 modelu OSI, co czyni go niewłaściwym jako protokół do zarządzania tunelowaniem na poziomie warstwy 2. Telnet nie zapewnia odpowiednich mechanizmów do tworzenia połączeń punkt-punkt, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście zarządzania sesjami sieciowymi. Z kolei IPSec jest protokołem niezbędnym do zapewnienia integralności i poufności danych przesyłanych w sieciach IP, jednak również jest związany z poziomem warstwy 3 i 4, a nie z warstwą 2, co wyklucza go z tego kontekstu. SSL, znany z zabezpieczania komunikacji w Internecie, operuje na warstwie aplikacji, co ponownie nie jest zgodne z pytanym protokołem. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie roles protokołów w architekturze sieci oraz ignorowanie, że protokół do zarządzania tunelowaniem musi działać na niższych warstwach w celu rzeczywistego zarządzania połączeniami punkt-punkt. Zrozumienie funkcji i zastosowań każdego z tych protokołów w kontekście ich architektury i warstwy, na której działają, jest kluczowe dla prawidłowego ich wykorzystania w praktyce.

Pytanie 8

Zgodnie z zasadą Kotielnikowa-Shannona częstotliwość próbkowania powinna wynosić

A. dokładnie dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma

B. przynajmniej dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma

C. dokładnie dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma

D. przynajmniej dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma

Część odpowiedzi, która sugeruje, że częstotliwość próbkowania powinna być dokładnie dwukrotnie większa od górnej częstotliwości przenoszonego pasma, jest niepoprawna, ponieważ ignoruje fundamentalny aspekt twierdzenia Kotielnikowa-Shannona. Twierdzenie to mówi, że wystarczająca jest częstotliwość próbkowania co najmniej dwa razy większa od najwyższej częstotliwości w sygnale, a nie dokładnie dwukrotność. To rozróżnienie jest kluczowe, ponieważ praktyka inżynieryjna często wymaga, aby częstotliwość próbkowania była znacznie wyższa niż podana wartość, aby zapewnić odpowiednie marginesy bezpieczeństwa, co jest zgodne z zasadami inżynierii sygnałów i optymalizacji systemów. Zbyt niska częstotliwość próbkowania prowadzi do aliasingu, co oznacza, że wyższe częstotliwości mogą być błędnie interpretowane jako niskie, a to skutkuje utratą informacji i zniekształceniem sygnału. Ponadto, w kontekście analogowych systemów audio, niewłaściwe podejście do próbkowania może skutkować utratą jakości dźwięku, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach audio. Stosowanie wyższych częstotliwości próbkowania jest powszechną praktyką w branży, aby uzyskać lepszą jakość i stosować bardziej zaawansowane techniki przetwarzania sygnału, które wymagają dużej liczby próbek dla zachowania pełnej informacji o sygnale.

Pytanie 9

Jak nazywa się interfejs między systemem operacyjnym a oprogramowaniem firmware, który oznaczany jest skrótem?

A. DIMM

B. SCSI

C. HDMI

D. UEFI

SCSI, HDMI i DIMM to terminy odnoszące się do odmiennych technologii w obszarze komputerowym, które nie mają związku z interfejsem pomiędzy systemem operacyjnym a firmwarem. SCSI (Small Computer System Interface) to standard komunikacyjny stosowany w zewnętrznych i wewnętrznych urządzeniach pamięci masowej, a jego główną rolą jest umożliwienie wymiany danych pomiędzy komputerem a urządzeniami peryferyjnymi, co jest znacząco różne od funkcji UEFI. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to z kolei standard przesyłania danych audio i wideo, który z pewnością nie odnosi się do interakcji pomiędzy systemem operacyjnym a firmwarem. DIMM (Dual In-line Memory Module) to typ pamięci RAM, która również nie jest bezpośrednio związana z interfejsem pomiędzy systemem operacyjnym a firmwarem. Wybór tych terminów jako odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych komponentów komputerowych. Ważne jest, aby przy wyborze odpowiedzi bazować na zrozumieniu specyficznych ról, jakie pełnią różne technologie w ramach architektury komputerowej. UEFI to kluczowy element, który umożliwia współpracę pomiędzy hardwarową warstwą a systemem operacyjnym, co jest fundamentalne dla prawidłowego uruchamiania oraz działania komputerów.

Pytanie 10

Parametr jednostkowy symetrycznej linii długiej, który odpowiada za pole magnetyczne obu przewodów, to

A. indukcyjność jednostkowa

B. upływność jednostkowa

C. pojemność jednostkowa

D. rezystancja jednostkowa

Wybór innych opcji, takich jak rezystancja jednostkowa, upływność jednostkowa czy pojemność jednostkowa, wskazuje na niepełne zrozumienie specyfiki linii długich oraz fizycznych zasad rządzących polem magnetycznym. Rezystancja jednostkowa odnosi się do oporu elektrycznego przewodnika, a choć ma wpływ na straty energii, nie dostarcza informacji o polu magnetycznym generowanym przez prąd w przewodach. Upływność jednostkowa, z kolei, jest związana z przewodnictwem dielektryków, co jest istotne w kontekście kondensatorów, a nie przewodów elektrycznych generujących pole magnetyczne. Pojemność jednostkowa odnosi się do zdolności układu do gromadzenia ładunku elektrycznego, co również nie jest bezpośrednio związane z analizą pola magnetycznego w kontekście przewodów. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych parametrów elektrycznych. Zrozumienie, które z parametrów są właściwe w danym kontekście, jest kluczowe dla analizy i projektowania układów elektrycznych. Zastosowanie odpowiednich standardów, takich jak IEC 60287 do analizy przewodów, podkreśla znaczenie precyzyjnego doboru wartości parametrów, w tym indukcyjności, dla zapewnienia efektywności i niezawodności systemów przesyłowych.

Pytanie 11

Standardowe interfejsy UNI (User Network Interface) oraz NNI (Network-to-Network Interface) są określone w standardzie

A. GSM (Global System for Mobile Communications)

B. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System)

C. ISDN (Integrated Services Digital Network)

D. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

Wybór odpowiedzi ISDN (Integrated Services Digital Network) nie jest właściwy, gdyż standardy interfejsów UNI i NNI nie są zdefiniowane w kontekście ISDN. ISDN to technologia, która umożliwia cyfrowe przesyłanie sygnałów telefonicznych oraz danych, a jej celem jest zapewnienie wyższej jakości usług telekomunikacyjnych w porównaniu do tradycyjnych systemów analogowych. Nie zawiera ona jednak specyfiki interfejsów między użytkownikami a siecią ani między różnymi sieciami. W przypadku GSM (Global System for Mobile Communications) mówimy o standardzie mobilnej komunikacji, który jest skoncentrowany na usługach głosowych i tekstowych, ale nie definiuje interfejsów UNI i NNI. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) to kolejny standard mobilny, który wprowadza szerokopasmowe transmisje danych, ale również nie odnosi się bezpośrednio do interfejsów UNI i NNI. Te odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe związane z nieodróżnianiem technologii przesyłania danych od definicji konkretnych standardów interfejsów. Warto zwrócić uwagę, że zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania ich w praktyce oraz w kontekście współczesnych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 12

Substancja używana pomiędzy mikroprocesorem a radiatorami to

A. materiał obniżający rezystancję termiczną

B. klej o konsystencji półpłynnej

C. materiał zapobiegający korozji

D. materiał redukujący wibracje z radiatora

Pasta stosowana między mikroprocesorem a radiatorem jest kluczowym elementem w zarządzaniu temperaturą komponentów elektronicznych. Jej głównym zadaniem jest zmniejszenie rezystancji termicznej, co pozwala na efektywne przewodzenie ciepła z mikroprocesora do radiatora. Wysoka rezystancja termiczna może prowadzić do przegrzewania się procesora, co z kolei może powodować obniżenie wydajności, a w skrajnych przypadkach uszkodzenie sprzętu. Dobre praktyki w branży zalecają stosowanie past termoprzewodzących, które posiadają odpowiednie właściwości przewodzenia ciepła oraz są odporne na utlenianie i degradację w wysokich temperaturach. Przykłady zastosowania to zarówno komputery stacjonarne, jak i laptopy, a także systemy chłodzenia w serwerowniach, gdzie niezawodność i stabilność pracy są kluczowe. Standardy takie jak IPC-7093 określają wymagania dotyczące materiałów termoprzewodzących, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu długotrwałej i efektywnej pracy systemów elektronicznych.

Pytanie 13

Który z mierników służy do identyfikacji miejsca wystąpienia uszkodzenia typu "zwarcie do ziemi" w obrębie jednej pary przewodów kabla telekomunikacyjnego?

A. Pojemnościowy mostek pomiarowy

B. Miernik pojemności

C. Miernik rezystancji izolacji

D. Rezystancyjny mostek pomiarowy

Miernik rezystancji izolacji, choć jest przydatny w diagnostyce, nie jest najlepszym narzędziem do identyfikacji miejsca uszkodzenia typu 'zwarcie do ziemi' w przewodach kabli telekomunikacyjnych. Działa on na zasadzie pomiaru rezystancji izolacji, co pozwala jedynie na określenie, czy izolacja jest w dobrym stanie, lecz nie dostarcza informacji o lokalizacji uszkodzeń. W kontekście lokalizacji zwarć, bardziej precyzyjne jest użycie rezystancyjnego mostka pomiarowego, który jest zaprojektowany z myślą o takich zastosowaniach. Z kolei miernik pojemności oraz pojemnościowy mostek pomiarowy są narzędziami, które koncentrują się na pomiarze pojemności elektrycznej, co w przypadku zwarcia nie ma zastosowania. Pomiary te są użyteczne w innych kontekstach, na przykład w ocenie kondycji kondensatorów czy w diagnostyce obwodów elektrycznych, jednak nie przydają się w identyfikacji uszkodzeń przewodów telekomunikacyjnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego narzędzia, obejmują mylenie funkcji pomiarowych różnych urządzeń oraz brak zrozumienia specyfikacji technicznych narzędzi. W związku z powyższym, kluczowe jest, aby technicy telekomunikacyjni byli dobrze zaznajomieni z różnymi metodami diagnostycznymi oraz ich odpowiednimi zastosowaniami, co pozwoli na skuteczne i szybkie rozwiązywanie problemów.

Pytanie 14

Tester do sieci LAN RJ-45 może być użyty do weryfikacji kabli

A. telekomunikacyjnych RG-8

B. OTK

C. nieekranowanych UTP oraz ekranowanych STP

D. gradientowych

Wykorzystywanie testera sieci LAN RJ-45 do badania kabli telekomunikacyjnych RG-8 jest nieodpowiednie, ponieważ RG-8 to kabel koncentryczny, który nie jest zgodny z typem połączeń RJ-45. Kable koncentryczne są najczęściej stosowane w aplikacjach telekomunikacyjnych, takich jak transmisje telewizyjne i radiowe, a ich konstrukcja różni się od struktury kabli sieciowych, które opierają się na parze skręconej. Użycie testera RJ-45 do badania kabli gradientowych również jest błędne, ponieważ kable gradientowe są stosowane w zastosowaniach specjalistycznych i często wymagają innych narzędzi do diagnostyki. Z kolei OTK (Optyczne Testery Kabli) to urządzenia przeznaczone do pomiarów w sieciach światłowodowych, co również wyklucza możliwość ich użycia w kontekście kabli sieciowych, do których dedykowany jest tester RJ-45. Zrozumienie różnic między typami kabli i ich zastosowaniami jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i utrzymania sieci. Użytkownicy często popełniają błąd, zakładając, że jedno narzędzie może służyć do różnych typów kabli, co prowadzi do nieprawidłowych diagnoz i wydłużenia czasu naprawy problemów sieciowych.

Pytanie 15

Która forma sygnalizacji cyfrowej wyróżnia się tym, że w oktecie przesyła jeden bit informacji sygnalizacyjnej, a pozostałe bity są wykorzystywane do transmisji informacji abonenta?

A. W szczelinie czasowej

B. We wspólnym kanale

C. Poza szczeliną czasową

D. Skojarzona z kanałem

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do skojarzonej z kanałem sygnalizacji cyfrowej, prowadzi do nieporozumień dotyczących zarządzania informacją w systemach komunikacyjnych. Sygnalizacja w szczelinie czasowej, na przykład, bazuje na przydzielaniu określonych interwałów czasowych dla różnych użytkowników, co nie pozwala na optymalizację przesyłania danych w tym samym zakresie czasowym, a jedynie na ich rozdzielenie. Takie podejście może wiązać się z większymi opóźnieniami w przesyle sygnalizacji i niewłaściwym wykorzystaniem zasobów. W przypadku wspólnego kanału, informacja sygnalizacyjna może być rozdzielona na wiele użytkowników, co również nie spełnia wymagania przesyłania jednego bitu informacji sygnalizacyjnej. Dodatkowo, koncepcja sygnalizacji poza szczeliną czasową może wprowadzać dodatkowe złożoności w systemie, co zwiększa ryzyko zakłóceń czy problemów z synchronizacją. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania efektywnych systemów telekomunikacyjnych, a nieprawidłowe przyjęcie tych podejść może prowadzić do nieefektywności w komunikacji oraz zwiększenia kosztów operacyjnych. Warto więc głęboko zrozumieć różnice pomiędzy poszczególnymi metodami sygnalizacji, aby móc je skutecznie wdrażać w praktyce.

Pytanie 16

Jakie polecenie systemu operacyjnego z rodziny Windows powinno zostać umieszczone w pliku wsadowym, aby podczas jego uruchamiania na monitorze pojawił się tekst Witaj?

A. print Witaj

B. echo Witaj

C. type Witaj

D. xcopy Witaj

Wybrane odpowiedzi, takie jak type Witaj, print Witaj i xcopy Witaj, nie są poprawne z kilku powodów. Rozpocznijmy od polecenia type. Jest ono używane do wyświetlania zawartości pliku tekstowego na ekranie, a jego składnia wymaga podania nazwy pliku, a nie tekstu bezpośrednio. Dlatego nie można użyć go do wyświetlenia komunikatu "Witaj" bez wcześniejszego umieszczenia tego tekstu w pliku. W kontekście print, mimo że można by przypuszczać, że to polecenie działa w podobny sposób, w rzeczywistości print jest używane w Windows do drukowania plików, a nie do wyświetlania tekstu na ekranie. Użytkownicy mogą czasami mylić to polecenie z echo, co prowadzi do nieporozumień. Na koniec, xcopy to zaawansowane polecenie do kopiowania plików i katalogów, które również nie ma zastosowania w kontekście wyświetlania tekstu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie poleceń z ich funkcjami; każde z wymienionych poleceń ma zupełnie inne zastosowania. W związku z tym, aby skutecznie korzystać z systemu, niezbędne jest zrozumienie, jakie polecenia pełnią jakie role, co pozwala na bardziej efektywne pisanie skryptów i automatyzację procesów.

Pytanie 17

Jaki kabel telekomunikacyjny posiada oznaczenie katalogowe XzTKMXpwn 10x4x0,5?

A. Kabel miejscowy 10-parowy z linką nośną

B. Kabel stacyjny 10-parowy z linką nośną

C. Kabel stacyjny 10-czwórkowy z linką nośną

D. Kabel miejscowy 10-czwórkowy z linką nośną

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu oznaczeń kabli telekomunikacyjnych. W przypadku odpowiedzi sugerujących kabel stacyjny, warto zaznaczyć, że kable stacyjne są przeważnie używane w połączeniach zewnętrznych lub na dużych dystansach, co nie odpowiada charakterystyce kabla miejscowego, który jest zaprojektowany do użytku wewnętrznego. Dodatkowo, określenie '10-parowy' sugeruje, że kabel zawiera dziesięć par żył, co w rzeczywistości nie odpowiada rzeczywistości przedstawionej w oznaczeniu katalogowym, które wskazuje wyraźnie na cztery pary żył. To nieporozumienie może wynikać z typowego błędu myślowego polegającego na pomyleniu liczby żył i par. Kluczowe w telekomunikacji jest zrozumienie różnicy pomiędzy kablami miejscowymi a stacyjnymi, oraz jak parametry takie jak liczba żył i ich konfiguracja wpływają na zastosowanie danego kabla. Wybór niewłaściwego typu kabla może prowadzić do problemów z jakością sygnału i niezawodnością połączeń, co jest niezgodne z dobrą praktyką inżynieryjną. W kontekście standardów branżowych, nieprzestrzeganie specyfikacji dotyczących rodzaju kabli do określonych aplikacji może skutkować nieefektywnym działaniem sieci.

Pytanie 18

Jakie urządzenie pomiarowe wykorzystuje się do określenia poziomu mocy sygnału w cyfrowej sieci telekomunikacyjnej?

A. Tester przewodów RJ45/RJ11

B. Tester linii telekomunikacyjnej

C. Uniwersalny miernik cyfrowy

D. Miernik wartości szczytowych

Miernik wartości szczytowych, uniwersalny miernik cyfrowy oraz tester przewodów RJ45/RJ11 są urządzeniami pomiarowymi, jednak mają inne zastosowania i nie są odpowiednie do pomiaru poziomu mocy sygnału w cyfrowych sieciach telefonicznych. Miernik wartości szczytowych, jak sama nazwa wskazuje, koncentruje się na pomiarach, które dotyczą tylko najwyższych wartości sygnału, co znacznie ogranicza jego przydatność w kontekście ciągłej analizy jakości sygnału. Uniwersalny miernik cyfrowy ma szeroki zakres zastosowań, jednak nie jest zaprojektowany specjalnie do testowania linii telekomunikacyjnych, czego wymaga precyzyjna ocena parametrów sygnału. Tester przewodów RJ45/RJ11 ma na celu sprawdzenie poprawności połączeń kablowych i nie mierzy efektywności sygnału w sieci. Takie podejście do wyboru narzędzi pomiarowych często prowadzi do mylnych wniosków, co może wpłynąć na jakość usług telekomunikacyjnych. Niezrozumienie funkcji i specyfikacji różnych urządzeń pomiarowych jest typowym błędem, który może skutkować nieefektywnym diagnozowaniem problemów z łącznością, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia błędów w operacjach fall-back lub naprawczych w sieciach.

Pytanie 19

Technologia ATM (Asynchronous Transfer Mode) realizuje komutację

A. komórek

B. torów

C. połączeń

D. pakietów

ATM to technologia, która działa na zasadzie komutacji komórek. To znaczy, że dane są przesyłane w małych kawałkach, które nazywamy komórkami. Każda z nich ma długość 53 bajtów, z czego 5 to nagłówek, a 48 to właściwe dane. Dzięki temu, że długość komórek jest stała, ATM potrafi znakomicie zarządzać przepustowością i zmniejszać opóźnienia. To jest naprawdę ważne, zwłaszcza przy transmisjach wideo na żywo czy telefonii internetowej. Przykładem użycia ATM są sieci telekomunikacyjne, gdzie można przesyłać różne rodzaje danych - głos, wideo i zwykłe dane - jednocześnie przez ten sam system. Dzięki temu lepiej wykorzystuje się dostępne zasoby. Standardy ATM są powszechnie używane w różnych systemach, od sieci szerokopasmowych po połączenia pomiędzy różnymi technologiami sieciowymi.

Pytanie 20

Magistrala FSB w procesorze działa jako łącze komunikacyjne pomiędzy

A. procesorem a kontrolerem pamięci

B. dyskiem twardym komputera a kartą graficzną

C. BIOS-em a procesorem

D. kartą graficzną a procesorem

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z dezorientacji dotyczącej roli różnych komponentów w architekturze komputerowej. Odpowiedź wskazująca na BIOS jako element magistrali FSB błędnie interpretuje funkcje tych podzespołów. BIOS, czyli Basic Input/Output System, jest oprogramowaniem uruchamianym na początku procesu bootowania systemu, które nie komunikuje się bezpośrednio z procesorem za pośrednictwem magistrali FSB. Jego rola ogranicza się do inicjalizacji sprzętu oraz ładowania systemu operacyjnego. Karta graficzna również nie jest bezpośrednio połączona z magistralą FSB; zamiast tego, nowoczesne systemy używają magistrali PCI Express, która oferuje znacznie wyższą przepustowość i szybkość transferu danych. Podobnie, związek między dyskiem twardym a kartą graficzną jest niepoprawny, ponieważ te komponenty komunikują się poprzez różne protokoły oraz magistrale, takie jak SATA dla dysków twardych, a nie FSB. Wreszcie, zrozumienie, że magistrala FSB jest kluczowa dla komunikacji procesora z pamięcią, a nie z innymi komponentami, jest istotne dla efektywnego projektowania oraz diagnostyki systemów komputerowych. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych decyzji przy wyborze komponentów oraz ich konfiguracji.

Pytanie 21

W jakiej chwili pracownik serwisu może odłączyć kabel światłowodowy od urządzenia w pomieszczeniu, w którym są inne osoby, aby nie stworzyć ryzyka związanego z laserowym światłem?

A. W każdej sytuacji przy zachowaniu podstawowych zasad bezpieczeństwa

B. Gdy wszystkie obecne w pomieszczeniu osoby opuszczą je

C. Nigdy nie należy tego robić ze względu na ryzyko uszkodzenia kabla

D. Po wyłączeniu urządzeń emitujących światło laserowe, do których był podłączony

Odpowiedź, że odłączenie kabla światłowodowego od urządzenia powinno nastąpić po wyłączeniu urządzeń emitujących światło laserowe, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo zarówno pracownika, jak i osób znajdujących się w pomieszczeniu. Urządzenia te mogą emitować intensywne światło laserowe, które, w przypadku nieodpowiednich działań, może powodować poważne zagrożenie dla wzroku. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa laserowego, określone w normach takich jak ANSI Z136.1, podkreślają znaczenie wyłączania źródła lasera przed przystąpieniem do jakichkolwiek działań związanych z jego obsługą. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy technik serwisowy musi wymienić sprzęt w laboratorium optycznym – przed odłączeniem kabla światłowodowego od lasera, powinien najpierw upewnić się, że urządzenie jest wyłączone oraz zablokowane, aby zapobiec przypadkowemu włączeniu. Właściwe procedury operacyjne nie tylko chronią zdrowie, ale także wspierają efektywność pracy, minimalizując ryzyko uszkodzenia sprzętu i związanych z tym dodatkowych kosztów.

Pytanie 22

W oparciu o dane zamieszczone w tabeli wskaż, jaki będzie rachunek za korzystanie z telefonu stacjonarnego i korzystanie z Internetu u usługodawcy telekomunikacyjnego, jeżeli w ostatnim miesiącu rozmawiano 160 minut.

Nazwa usługi	Opis	Cena brutto
Internet	2Mbps	90,00 zł
Abonament telefoniczny	60 darmowych minut	50,00 zł
Rozmowy do wszystkich sieci	za minutę	0,17 zł

A. 167,20 zł

B. 157,00 zł

C. 140,00 zł

D. 117,20 zł

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Osoby udzielające błędnych odpowiedzi mogą nie uwzględniać wszystkich składników rachunku, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, przyjęcie jedynie kosztu abonamentu telefonicznego lub opłaty za Internet bez dodawania kosztów za dodatkowe minuty rozmów może skutkować niedoszacowaniem całkowitego rachunku. Dodatkowo, niektóre osoby mogą zignorować fakt, że przekroczenie limitu darmowych minut skutkuje dodatkowymi opłatami, co jest istotnym elementem w kalkulacjach. W przypadku odpowiedzi takich jak 140,00 zł czy 117,20 zł, brak uwzględnienia pełnej struktury kosztów, w tym dodatkowych minut, prowadzi do błędnych wniosków. Warto też zwrócić uwagę na praktyczne aspekty tych błędnych odpowiedzi, takie jak nieznajomość zasad naliczania opłat przez dostawców usług telekomunikacyjnych, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem wydatkami na telekomunikację. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że każdy składnik ma znaczenie i niezbędne jest ich dokładne zestawienie, aby uzyskać prawidłowy obraz całkowitych wydatków. W kontekście świadomego wyboru usług telekomunikacyjnych, umiejętność dokładnego przeliczenia rachunku jest niezbędna dla uniknięcia nieprzyjemnych niespodzianek oraz pozwala na lepsze dostosowanie oferty do rzeczywistych potrzeb użytkownika.

Pytanie 23

Jaka jest najwyższa prędkość przesyłu danych w urządzeniach działających według standardu 802.11g?

A. 11 Mbps

B. 1 Gbps

C. 100 Mbps

D. 54 Mbps

Maksymalne prędkości transmisji danych w standardach 802.11 są źródłem często spotykanych nieporozumień. W przypadku 11 Mbps, mowa o standardzie 802.11b, który był jednym z pierwszych powszechnie używanych standardów bezprzewodowych. Oferował on prędkość do 11 Mbps, jednak jego zastosowanie w nowoczesnych sieciach jest ograniczone z uwagi na niższą wydajność i większą wrażliwość na zakłócenia. Z kolei 100 Mbps sugeruje prędkości związane z nowocześniejszymi standardami, jak 802.11n w trybie 40 MHz, co nie jest poprawne w kontekście 802.11g. Najczęściej spotykanym mitem jest również 1 Gbps, co jest prędkością typową dla technologii kablowych, jak Ethernet, a nie dla standardów bezprzewodowych, które nigdy nie osiągnęły tak wysokich prędkości w swojej podstawowej wersji. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy standard bezprzewodowy ma swoje ograniczenia i maksymalne prędkości są teoretyczne; rzeczywiste osiągi zależą od wielu czynników, takich jak interferencje, liczba urządzeń w sieci oraz odległość od nadajnika. Właściwe zrozumienie różnic między standardami oraz ich możliwościami jest kluczowe w projektowaniu efektywnych sieci bezprzewodowych.

Pytanie 24

MPLS (Multiprotocol Label Switching) to technologia, która polega na

A. przełączaniu łączy

B. trasowaniu ramek

C. przełączaniu etykiet

D. kolejkowaniu pakietów

Wybór opcji dotyczących kolejkowania ramek, przełączania łączy czy trasowania pakietów może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad działania technologii MPLS. Kolejkowanie ramek to proces zarządzania kolejnością wysyłania ramek w sieci, co ma na celu optymalizację wykorzystania pasma, ale nie odnosi się bezpośrednio do zasady działania MPLS. Przełączanie łączy również nie jest poprawnym określeniem dla MPLS. Ta technologia nie polega na bezpośrednim przełączaniu łączy, lecz na wykorzystywaniu etykiet do szybkiego i wydajnego przesyłania pakietów. Trasowanie pakietów, z drugiej strony, odnosi się do klasycznego sposobu przesyłania danych w sieciach opartych na protokole IP, gdzie każdy pakiet jest analizowany na podstawie jego adresu docelowego. W technologii MPLS jednak znaczenie mają etykiety, które są przypisywane pakietom w momencie ich wejścia do sieci. Wybierając te alternatywne odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślenia, że MPLS działa na zasadach znanych z tradycyjnych sieci IP, co jest mylące. Ważne jest, aby zrozumieć, że MPLS wprowadza nową warstwę abstrakcji w zarządzaniu ruchem sieciowym, co znacząco różni się od klasycznych metod, i to właśnie sprawia, że jest ono tak wydajne i elastyczne w zastosowaniu.

Pytanie 25

Aktywacja mikrotelefonu przez użytkownika rozpoczynającego połączenie w publicznej sieci telefonicznej z komutacją jest oznaczana przepływem prądu przez pętlę abonencką

A. przemiennego o częstotliwości 400 Hz

B. tętniącego o częstotliwości 400 Hz

C. zmiennego

D. stałego

Przepływ prądu zmiennego nie jest odpowiedni do sygnalizacji stanu połączenia w publicznej komutowanej sieci telefonicznej. Użytkownicy często mylą prąd zmienny z prądem stałym, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat działania systemów sygnalizacyjnych. Prąd zmienny, w przeciwieństwie do stałego, nie zapewnia stabilnej identyfikacji stanu obwodu, co jest kluczowe w kontekście nawiązywania połączeń. Odpowiedzi sugerujące użycie prądu przemiennego o częstotliwości 400 Hz są szczególnie mylące, gdyż taka częstotliwość jest typowo używana w systemach zasilania, a nie w sygnalizacji telefonicznej. W przypadku tętniącego prądu zmiennego, jak i przemiennego, sygnalizacja mogłaby być niestabilna oraz niejednoznaczna, co negatywnie wpłynęłoby na jakość komunikacji. W standardach telekomunikacyjnych, takich jak ITU-T, jasno określono, że do inicjacji połączenia w telefonii analogowej używa się prądu stałego, co sprawia, że inne opcje są nieadekwatne. Warto zrozumieć, że błędne wyobrażenia o typach prądów mogą prowadzić do nieefektywnego działania systemów telekomunikacyjnych, co w praktyce może skutkować problemami w realizacji połączeń.

Pytanie 26

Ile niezależnych analogowych aparatów telefonicznych można podłączyć do bramki VoIP przedstawionej na rysunku?

A. 1

B. 3

C. 4

D. 2

Odpowiedź "2" jest poprawna, ponieważ bramka VoIP, jak przedstawiono na zdjęciu, dysponuje dwoma portami RJ-11, które są dedykowane do podłączania analogowych aparatów telefonicznych. Każdy port RJ-11 obsługuje jeden aparat telefoniczny, co oznacza, że maksymalna liczba aparatów, jakie można podłączyć do bramki, wynosi dokładnie dwa. W praktyce, przy podłączaniu telefonów do bramki VoIP, warto zwrócić uwagę na to, że jakość połączenia oraz jego stabilność mogą być uzależnione od właściwego zarządzania pasmem i konfiguracją sieci. W standardach branżowych, takich jak ITU-T G.711, określono, jakie parametry powinny być spełnione, aby uzyskać optymalną jakość połączeń głosowych. Warto również pamiętać, że bramki VoIP często wspierają dodatkowe funkcje, takie jak automatyczna konfiguracja, co ułatwia zarządzanie wieloma urządzeniami w sieci. Zrozumienie architektury bramki VoIP oraz jej ograniczeń jest kluczowe dla prawidłowego wdrażania rozwiązań komunikacyjnych w nowoczesnych środowiskach biurowych.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w ofercie cenowej zaproponuj klientowi zakup kserokopiarki o najniższych kosztach rocznej eksploatacji (365 dni). Klient kopiuje dziennie 100 stron.

Oferta cenowa kserokopiarek
Typ kserokopiarki	Kserokopiarka I	Kserokopiarka II	Kserokopiarka III	Kserokopiarka IV
Cena zakupu	2600 zł	4500 zł	4000 zł	3000 zł
Koszt tonera	500 zł	350 zł	400 zł	450 zł
Wydajność przy ok. 5% pokryciu powierzchni	3650	3650	3650	3650

A. Kserokopiarka II

B. Kserokopiarka III

C. Kserokopiarka I

D. Kserokopiarka IV

Wybór kserokopiarki nieoptymalnej pod względem kosztów eksploatacji może prowadzić do znacznych strat finansowych, co jest typowym błędem w podejmowaniu decyzji zakupowych. W przypadku kserokopiarki II, III oraz I, jej analiza wykazuje wyższe roczne koszty eksploatacji, co może być wynikiem wyższego zużycia tonera oraz innych czynników związanych z wydajnością. Wiele osób mylnie koncentruje się na cenie zakupu sprzętu, nie biorąc pod uwagę całkowitego kosztu posiadania (TCO), który powinien obejmować również koszty eksploatacyjne. Wybór urządzenia, które jest tańsze w zakupie, ale droższe w eksploatacji, jest powszechnym błędem myślowym, którego można uniknąć dzięki dokładnej analizie kosztów. Kluczowym aspektem jest także zapoznanie się z wydajnością tonera, która różni się w zależności od urządzenia i może znacząco wpłynąć na całkowite koszty. Przykładowo, kserokopiarki różnią się nie tylko ceną, ale również technologią druku, co wpływa na ich efektywność oraz jakość wykonywanych kopii. Ponadto, niewłaściwe oszacowanie rocznego zapotrzebowania na kopiowanie może prowadzić do fałszywego wyboru, dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji przeanalizować rzeczywiste potrzeby użytkownika oraz zasięgnąć informacji o dostępnych opcjach na rynku.

Pytanie 28

Jakie rozwiązanie należy zastosować, aby zabezpieczyć spaw lub złącze światłowodowe w studni kablowej na ścianie lub lince nośnej przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych oraz mechanicznymi uszkodzeniami?

A. gniazdo abonenckie

B. adapter światłowodowy

C. mufę światłowodową

D. przełącznicę światłowodową

Mufa światłowodowa to naprawdę ważny element w całej sieci światłowodowej. Ochroni spawy i połączenia przed złymi warunkami pogodowymi i uszkodzeniami mechanicznymi. Działa jak szczelna bariera, która pomaga utrzymać wszystko w dobrym stanie. Widzisz, to jest mega istotne, zwłaszcza w instalacjach ukrytych w ziemi, bo tam są narażone na wodę i różne warunki atmosferyczne. Mufy są robione z materiałów odpornych na działanie promieni UV oraz wysokie i niskie temperatury, co sprawia, że mogą działać przez długi czas. Różne normy, jak na przykład IEC 61300-1, określają, jak testować te mufy pod kątem odporności na różne czynniki zewnętrzne, co jest mega ważne. Dzięki mufom światłowodowym, inżynierowie mogą utrzymać stabilną transmisję danych, a to jest kluczowe w dzisiejszej telekomunikacji.

Pytanie 29

Jaki protokół routingu określa rutery desygnowane (DR Designated Router) oraz rutery zapasowe (BDR Backup Designated Router)?

A. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

B. RIP (Routing Information Protocol)

C. BGP (Border Gateway Protocol)

D. OSPF (Open Shortest Path First)

RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem, który działa na zasadzie wymiany informacji o trasach opartych na metryce hop count. W przeciwieństwie do OSPF, nie wyznacza routerów desygnowanych i zapasowych, co skutkuje większym obciążeniem sieci. W sieciach z wieloma routerami, każdy router RIP musi przesyłać swoje kompletną tablicę routingu do innych, co może prowadzić do problemów z wydajnością, szczególnie w dużych środowiskach. BGP (Border Gateway Protocol) jest protokołem używanym w Internecie do wymiany informacji między różnymi autonomicznymi systemami, ale również nie ma koncepcji DR ani BDR, ponieważ działa na poziomie między sieciami, a nie w obrębie pojedynczej sieci lokalnej. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) to protokół, który również nie implementuje wyznaczania DR i BDR, bazując na metrykach takich jak opóźnienie czy obciążenie. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie protokoły rutingu działają w ten sam sposób, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich funkcjonalności. Kluczowe jest zrozumienie, że różne protokoły mają różne mechanizmy działania i zastosowania w zależności od wymagań sieci. W przypadku sieci lokalnych, protokoły takie jak OSPF są preferowane ze względu na swoją efektywność, podczas gdy inne jak RIP mogą być zbyt ograniczone dla bardziej złożonych topologii.

Pytanie 30

Jaki zapis nie stanowi adresu IPv6?

A. 2003:0dba:::::1535:43cd

B. 2003:dba:0000:0000:0000:0000:1535:43cd

C. 2003:0dba:0000:0000:0000:0000:1535:43cd

D. 2003:dba::1535:43cd

Wszystkie pozostałe odpowiedzi przedstawiają poprawne adresy IPv6, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania nowoczesnych sieci komputerowych. Adres IPv6 składa się z 128 bitów, które są zapisywane w postaci ośmiu grup heksadecymalnych, oddzielonych dwukropkami. W odpowiedziach 2003:dba:0000:0000:0000:0000:1535:43cd oraz 2003:dba::1535:43cd, zastosowany został podwójny dwukropek w sposób poprawny, co wykazuje umiejętność skracania adresów i redukcji zbędnych zer. Skracanie adresów IPv6 jest zgodne z zasadami opisanymi w RFC 5952, gdzie jest wyraźnie wskazane, że do zastąpienia ciągów zer należy używać podwójnego dwukropka tylko raz. Inna odpowiedź, 2003:0dba:0000:0000:0000:0000:1535:43cd, wykorzystuje pełną reprezentację, co również jest akceptowalne, ale nieco mniej praktyczne w codziennym użytkowaniu, ponieważ długie ciągi zer mogą być kłopotliwe w interpretacji i zapisie. Typowym błędem podczas analizy adresów IPv6 jest mylenie liczby dozwolonych podwójnych dwukropków oraz nieumiejętność identyfikacji prawidłowego zapisu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy adres powinien być jednoznaczny i łatwy do zidentyfikowania w sieci, co ma kluczowe znaczenie w kontekście administracji i bezpieczeństwa w sieciach komputerowych.

Pytanie 31

Umożliwienie użycia fal nośnych o identycznych częstotliwościach w komórkach sieci telefonii komórkowej, które nie sąsiedzą ze sobą, stanowi przykład zastosowania zwielokrotnienia

A. TDM (Time Division Multiplexing)

B. SDM (Space Division Multiplexing)

C. CDM (Code Division Multiplexing)

D. FDM (Frequency Division Multiplexing)

Odpowiedź SDM (Space Division Multiplexing) jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do techniki, która umożliwia korzystanie z tych samych fal nośnych w różnych, fizycznie oddalonych od siebie komórkach w systemie telefonii komórkowej. W praktyce oznacza to, że każda komórka może obsługiwać sygnały na tej samej częstotliwości, pod warunkiem, że są one oddzielone na odpowiednią odległość. Takie podejście jest kluczowe w zarządzaniu ograniczonymi zasobami częstotliwości radiowych. Technika ta pozwala na zwiększenie pojemności sieci poprzez wykorzystanie przestrzennych różnic w rozmieszczeniu komórek, co pozwala na uniknięcie zakłóceń między nimi. W praktyce, technologia ta jest wykorzystywana w nowoczesnych systemach mobilnych, takich jak LTE czy 5G, gdzie efektywne zarządzanie częstotliwościami jest kluczowym elementem zapewniającym jakość usług oraz zadowolenie użytkowników. Ponadto stosowanie SDM jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci telekomunikacyjnych, co czyni tę metodę niezbędnym elementem strategii operatorów w celu optymalizacji wydajności sieci.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju licencji używa się do przypisania oprogramowania wyłącznie do jednego, określonego zestawu komputerowego?

A. OEM

B. CPL

C. BOX

D. GNU GPL

Zrozumienie różnych typów licencji oprogramowania jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zasobami IT. Licencje CPL (Common Public License) to otwarte licencje, które umożliwiają użytkownikom modyfikację i redystrybucję oprogramowania, co jest w sprzeczności z ideą przypisywania oprogramowania do jednego zestawu komputerowego. BOX odnosi się do wersji detalicznych oprogramowania, które mogą być sprzedawane jako fizyczne produkty w pudełkach i często nie są związane z konkretnym sprzętem, co również różni się od podejścia OEM. Licencja GNU GPL (General Public License) jest kolejnym przykładem licencji otwartego oprogramowania, która umożliwia użytkownikom korzystanie, modyfikowanie i udostępnianie oprogramowania, ale nie ogranicza go do jednego komputera. Takie myślenie prowadzi do typowego błędu, w którym użytkownicy mylą różnorodność licencji z ich specyfiką. Licencje otwarte oraz detaliczne oferują znacznie większą elastyczność, co może być przydatne w różnych scenariuszach, ale nie są przeznaczone do ścisłego przypisania do konkretnego sprzętu. Zrozumienie różnic między tymi typami licencji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania oprogramowaniem i zgodności prawnej w organizacji.

Pytanie 33

Program w systemach Windows, który pozwala na obserwację działania systemu komputerowego, obejmujący między innymi: szczegóły procesów oraz efektywność procesora, to

A. Windows Upgrade

B. System operacyjny

C. Menadżer urządzeń

D. Menadżer zadań

Menadżer zadań to naprawdę ważne narzędzie w Windows. Dzięki niemu można na spokojnie zobaczyć, jakie aplikacje są uruchomione i ile pamięci RAM zużywają. Kiedy komputer nagle zaczyna działać wolniej, można otworzyć Menadżera zadań i sprawdzić, co tak bardzo obciąża system. To świetny sposób, żeby podjąć decyzję, które aplikacje zamknąć. Z mojego doświadczenia, Menadżer zadań to też super pomoc w szukaniu problemów z wydajnością, bo można na bieżąco monitorować, co się dzieje z naszym komputerem. A dla adminów to już w ogóle jest nieocenione narzędzie, bo mogą sobie wtedy zadbać, żeby serwery i stacje robocze działały optymalnie. Warto też wiedzieć, że można tam zarządzać aplikacjami uruchamianymi przy starcie systemu. To naprawdę pomaga w lepszym wykorzystaniu zasobów komputera.

Pytanie 34

Który z adresów IPv4 należy do grupy C?

A. 232.75.92.10

B. 189.93.85.30

C. 125.91.83.40

D. 219.82.91.20

Adresy IPv4 w klasie B obejmują zakres od 128.0.0.0 do 191.255.255.255 i są odpowiednie dla średnich oraz dużych organizacji, które wymagają znacznej liczby adresów IP. Odpowiedzi takie jak 232.75.92.10 wskazują na adresy w klasie D, które są używane do multicastingu, a nie do przydzielania urządzeniom pojedynczych adresów. Adresy z klasy D zaczynają się od 224 do 239, co jest istotne przy projektowaniu rozwiązań sieciowych. Adresy 125.91.83.40 i 189.93.85.30 mieszczą się w klasie A i B odpowiednio, a klasy A zaczynają się od 0.0.0.0 do 127.255.255.255, a klasa B od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Rozróżnianie klas adresów IP jest kluczowe dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie przydziałem adresów oraz organizację zasobów sieciowych. Typowe błędy w rozumieniu klas adresów mogą wynikać z nieznajomości ich zakresów oraz zastosowań. Np. mylenie adresów multicastowych z adresami, które są przeznaczone dla pojedynczych hostów, może prowadzić do nieprawidłowego projektowania sieci oraz problemów z komunikacją między urządzeniami. Dlatego tak ważne jest solidne zrozumienie klasyfikacji adresów IP i ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 35

Serwer, który przyjmuje polecenia SIP od klientów i przekazuje odpowiedzi kierujące ich do innych zestawów adresów SIP, to serwer

A. redirect

B. proxy

C. location

D. registar

Wybór innych opcji zamiast serwera redirect może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji, jakie pełnią poszczególne typy serwerów w architekturze SIP. Serwer proxy nie wykonuje funkcji przekierowywania; jego główną rolą jest pośredniczenie i przekazywanie komunikatów SIP między klientami a innymi serwerami. Wykorzystując serwer proxy, klient nie otrzymuje bezpośrednich odpowiedzi od serwera docelowego, co może ograniczać elastyczność w zarządzaniu połączeniami. Z drugiej strony, serwer lokalizacji jest odpowiedzialny za przechowywanie informacji o lokalizacji użytkowników w sieci, co oznacza, że nie zajmuje się przekazywaniem zapytań do alternatywnych adresów SIP, lecz jedynie przechowuje i udostępnia informacje o ich aktualnych lokalizacjach. Z kolei serwer rejestracji ma za zadanie obsługę procesu rejestracji klientów, a nie przekierowywanie ich ruchu. Użytkownicy często mylą te role, nie dostrzegając, że każda z tych funkcjonalności pełni specyficzne zadania, które są kluczowe w skomplikowanej architekturze systemów telekomunikacyjnych. W praktyce, niewłaściwe przyporządkowanie funkcji może prowadzić do nieefektywności i problemów z jakością połączeń, dlatego istotne jest, aby zrozumieć, jak różne komponenty współdziałają w celu zapewnienia optymalnego zarządzania połączeniami w sieciach VoIP.

Pytanie 36

Sygnał zwrotny generowany podczas dzwonienia przez centralę dla urządzenia POTS oznacza sygnalizację

A. prądem stałym

B. w szczelinie

C. w paśmie

D. poza pasmem

Sygnał zwrotny dzwonienia w systemach POTS nie jest przesyłany poza pasmem, prądem stałym ani w szczelinie, co stanowi podstawowe zrozumienie architektury systemów telekomunikacyjnych. Sygnał poza pasmem odnosi się do sygnałów, które są przesyłane poza pasmem częstotliwości przeznaczonym dla głosu, co nie jest praktykowane w tradycyjnych systemach POTS, gdzie sygnał dzwonienia jest zintegrowany z przesyłem głosu. Pojęcie prądu stałego jest mylnie związane z sygnałami dzwonienia, ponieważ dzwonienie w systemach POTS wykorzystuje zmienne sygnały analogowe, a nie stałe napięcie, co prowadzi do nieporozumień w zakresie podstawowych zasad telekomunikacji. Dodatkowo, termin 'w szczelinie' jest nieodpowiedni w kontekście sygnalizacji telefonicznej, gdyż odnosi się raczej do specyfiki stosowanej w transmisji danych, a nie w klasycznej komunikacji głosowej. Takie nieporozumienia mogą wynikać z ogólnego braku znajomości architektury systemów telekomunikacyjnych oraz ich standardów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że właściwa sygnalizacja w systemie telefonicznym odbywa się w paśmie, co zapewnia prawidłowe funkcjonowanie wszystkich usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 37

W jakiej sytuacji zanik zasilania w sieci elektrycznej użytkownika nie wpłynie na utratę połączenia z Internetem w modemie VDSL?

A. Nigdy, ponieważ modem jest podłączony do linii telefonicznej

B. Gdy modem będzie zasilany przez komputer z UPS-a przy użyciu kabla UTP

C. Kiedy modem będzie zasilany przez UPS-a

D. Nigdy, ponieważ modem ma wbudowane podtrzymanie zasilania

Pojęcie, że modem podłączony do linii telefonicznej zawsze będzie działał, niezależnie od zasilania, jest mylne. Modemy VDSL wymagają zasilania elektrycznego do działania, a ich fizyczne połączenie z linią telefoniczną nie zapewnia zasilania. Nawet jeśli linia telefoniczna może dostarczać sygnał, modem bez zasilania nie będzie funkcjonować, co uniemożliwi dostęp do Internetu. Wiele osób może błędnie sądzić, że wewnętrzne podtrzymanie zasilania w modemie wystarczy do zapewnienia ciągłości działania, jednak wiele modeli nie jest w nie wyposażonych. W praktyce, takie podejście nie uwzględnia standardów dotyczących niezawodności zasilania w infrastrukturze telekomunikacyjnej. Kolejny błąd to przekonanie, że podłączenie modemu do komputera z UPS-em wystarczy dla zapewnienia ciągłości internetu. Modem potrzebuje własnego zasilania, a nie tylko zasilania pochodzącego z komputera. W związku z tym, aby zapewnić stabilne połączenie internetowe, kluczowe jest, aby zarówno komputer, jak i modem były podłączone bezpośrednio do UPS-a, co zapewni, że oba urządzenia będą zasilane w przypadku przerwy w dostawie energii.

Pytanie 38

Wskaź na kluczową właściwość protokołów trasowania, które stosują algorytm wektora odległości (ang. distance-vector)?

A. Rutery przesyłają komunikaty LSA do wszystkich ruterów w danej grupie.

B. Ruter tworzy logiczną strukturę topologii sieci w formie drzewa, w którym on sam jest "korzeniem".

C. Decyzja dotycząca marszruty zależy od liczby ruterów prowadzących do celu.

D. Decyzja dotycząca marszruty opiera się głównie na obciążeniu poszczególnych segmentów.

Stwierdzenie, że wybór marszruty zależy głównie od obciążenia różnych odcinków, to nieco mylące, bo protokoły wektora odległości, takie jak RIP, nie biorą obciążenia pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o trasowaniu. One działają na prostych metrykach liczby przeskoków. To znaczy, że nawet jeśli dany odcinek jest bardzo przeciążony, nie zmienia to wyboru trasy. Ignorowanie obciążenia może prowadzić do sytuacji, gdzie dane są przekazywane przez mniej efektywne ścieżki, co z kolei zwiększa czas opóźnienia i może powodować zatory w ruchu sieciowym. Co więcej, mylenie protokołów też zdarza się, gdy mówi się, że rutery wysyłają rozgłoszenia LSA do wszystkich w grupie, a to już dotyczy protokołów stanu łącza, jak OSPF, a nie wektora odległości. W dodatku, twierdzenie, że ruter tworzy logiczną topologię sieci w formie drzewa z nim jako 'korzeniem', bardziej pasuje do protokołów, takich jak Spanning Tree Protocol (STP), a nie do tego, jak działają protokoły wektora odległości. Takie błędy myślowe wprowadzają w błąd i prowadzą do niewłaściwego rozumienia zasad działania tych protokołów.

Pytanie 39

Jakie jest obciążenie łącza, jeśli wartość Erlanga wynosi 0,25?

A. 35 minut

B. 15 minut

C. 45 minut

D. 25 minut

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z kilku powodów. Odpowiedzi, które wskazują na zajętość 25, 35 lub 45 minut, są wynikiem błędnego zrozumienia, jakie obciążenie wyrażone w Erlangach rzeczywiście oznacza. Pojęcie Erlanga jest kluczowe w analizie zajętości linii i odnosi się do średniego czasu, w którym łącze jest zajęte na skutek aktywności użytkowników. W przypadku 0,25 Erlanga, obliczenia wskazują, że zajętość łącza wynosi 15 minut, a nie 25, 35 czy 45 minut. Typowym błędem, który prowadzi do takich błędnych wniosków, jest mylenie wartości Erlanga z jednostkami czasu, co może generować nieporozumienia w zakresie analizy wydajności sieci. Ważne jest, aby zrozumieć, że 0,25 Erlanga oznacza jedynie, że łącze jest wykorzystywane przez 15 minut w ciągu godziny, co jest zgodne z definicją Erlanga jako jednostki obciążenia. Prawidłowe podejście do analizy zajętości łącza ma kluczowe znaczenie dla właściwego planowania i optymalizacji sieci telekomunikacyjnych, zgodnie z rekomendacjami zawartymi w standardach branżowych, takich jak ITU-T.

Pytanie 40

Do włókna o długości 50 km zostało podłączone źródło światła o mocy P_w = 1 mW, a na wyjściu zmierzono moc P_wy = 10 µW. Jaką wartość ma tłumienność jednostkowa włókna?

A. 40,0 dB/km

B. 400,0 dB/km

C. 0,04 dB/km

D. 0,4 dB/km

Tłumienność jednostkowa włókna optycznego jest kluczowym parametrem, który określa, jak dużo mocy sygnału jest tracone podczas propagacji światła przez włókno. Błędne odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia pojęcia tłumienności lub z niepoprawnego stosowania wzorów matematycznych. Odpowiedzi takie jak 0,04 dB/km i 40,0 dB/km mogą sugerować, że użytkownik nie uwzględnił właściwego przeliczenia mocy lub długości włókna. Na przykład, wyliczając tłumienność jako 0,04 dB/km, można błędnie pomyśleć, że mniejsza wartość oznacza mniejsze straty, co jest nieprawdziwe w kontekście podanych danych. Z drugiej strony, odpowiedź 400,0 dB/km wskazuje na ekstremalne straty, które są praktycznie niemożliwe w rzeczywistych zastosowaniach, sugerując, że obliczenia były znacznie zawyżone. Typowym błędem w takich zadaniach jest pomylenie jednostek miary czy niezrozumienie logarytmicznego charakteru pomiarów decybeli, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. W rzeczywistości, przy zrozumieniu procedury obliczeniowej oraz fundamentalnych zasad związanych z propagacją sygnału w włóknach optycznych, można skutecznie ocenić tłumienność i jej wpływ na jakość transmisji danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej