Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 19:28
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 19:55

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie informacje o wykorzystywaniu pamięci wirtualnej można uzyskać, analizując zawartość pliku w systemie Linux?

A. pagefile.sys
B. /etc/inittab
C. xload
D. /proc/vmstat
Odpowiedzi xload, /etc/inittab oraz pagefile.sys nie są związane z bezpośrednim monitorowaniem statystyk użycia pamięci wirtualnej w systemie Linux. xload to narzędzie graficzne, które wizualizuje obciążenie CPU oraz pamięci, ale nie dostarcza szczegółowych danych na temat pamięci wirtualnej. Narzędzie to wspiera użytkowników w ogólnym monitorowaniu wydajności, jednak jego funkcjonalność jest ograniczona i nie zastępuje analizy danych z plików systemowych. Plik /etc/inittab jest plikiem konfiguracyjnym, który nie ma związku z pamięcią operacyjną ani wirtualną. Zawiera informacje na temat poziomów uruchamiania i procesów startowych, co czyni go zupełnie nieprzydatnym w kontekście analizy pamięci. Natomiast pagefile.sys to plik wymiany używany w systemach Windows, a nie w Linuxie. Tego typu błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego architektury systemów operacyjnych i ich specyficznych plików konfiguracyjnych. W praktyce, korzystanie z narzędzi i plików związanych z danym systemem operacyjnym jest kluczowe przy monitorowaniu i zarządzaniu pamięcią; każda platforma ma swoje unikalne zasoby, które należy znać i umieć wykorzystać.
Pytanie 2

Błąd typu STOP Error (Blue Screen) w systemie Windows, który wiąże się z odniesieniem się systemu do niepoprawnych danych w pamięci RAM, to

A. NTFS_FILE_SYSTEM
B. UNMOUNTABLE_BOOT_VOLUME
C. UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP
D. PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA
UNMOUNTABLE_BOOT_VOLUME oznacza, że system operacyjny nie może uzyskać dostępu do partycji rozruchowej. Zwykle jest to spowodowane uszkodzeniem systemu plików lub błędami w strukturze partycji, co prowadzi do niemożności załadowania systemu operacyjnego. W przeciwieństwie do PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA, błędy te są bardziej związane z problemami z dyskiem twardym niż z pamięcią operacyjną. UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP to błąd, który zazwyczaj występuje w wyniku problemów z oprogramowaniem lub sprzetowym, a jego przyczyny mogą być różnorodne, w tym nieprawidłowe sterowniki. Wreszcie, NTFS_FILE_SYSTEM to kod błędu związany z problemami w systemie plików NTFS, co również różni się od problemu z pamięcią, jakim jest PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA. Warto zauważyć, że mylenie tych błędów może wynikać z braku zrozumienia ich specyfiki oraz różnic w kontekstach, w których się pojawiają. Kluczowe jest, aby przy diagnozowaniu błędów systemowych skupić się na ich kontekście oraz przyczynach, co pozwala na skuteczniejsze rozwiązywanie problemów. Właściwe zrozumienie, co oznacza każdy z tych błędów, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym oraz jego konserwacji, co jest niezbędne dla zapewnienia jego stabilności i wydajności.
Pytanie 3

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Simple Network Management Protocol (SNMP)
B. Intenet Control Message Protocol (ICMP)
C. Internet Group Management Protocol (IGMP)
D. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)
Simple Network Management Protocol (SNMP) jest protokołem zaprojektowanym do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach IP. SNMP umożliwia administratorom sieci zbieranie informacji z różnych urządzeń, takich jak routery, przełączniki, serwery oraz inne elementy infrastruktury sieciowej. Głównym celem SNMP jest zapewnienie centralnego zarządzania, co pozwala na efektywne monitorowanie kondycji sieci oraz szybką reakcję na potencjalne problemy. Przykładowo, dzięki SNMP administrator może skonfigurować alerty o stanie urządzenia, co pozwala na proaktywne podejście do zarządzania siecią. Ponadto, SNMP korzysta z tzw. MIB (Management Information Base), czyli bazy danych, w której są zdefiniowane możliwe do monitorowania parametry urządzeń. Standardy związane z SNMP, takie jak SNMPv1, SNMPv2c i SNMPv3, wprowadzają różne poziomy bezpieczeństwa i funkcjonalności, co sprawia, że protokół ten jest elastyczny i skalowalny w zastosowaniach komercyjnych oraz korporacyjnych.
Pytanie 4

Na ilustracji przedstawiono przewód z wtykami

Ilustracja do pytania
A. SATA
B. Molex
C. ATA
D. Berg
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi wynika z nieznajomości charakterystycznych cech różnych typów złączy w komputerach Molex jest starszym typem złącza używanym głównie do zasilania urządzeń takich jak napędy optyczne czy starsze dyski twarde Złącza Molex są większe i mają cztery piny co odróżnia je od bardziej kompaktowych złączy danych SATA ATA znane również jako PATA Parallel ATA to stary standard interfejsu do łączenia dysków twardych i napędów optycznych charakteryzujący się szerokimi taśmami kablowymi które mogą utrudniać obieg powietrza w obudowie komputera ATA używa 40-pinowego złącza które jest znacznie szersze niż wtyk SATA Z kolei Berg to małe złącze stosowane zazwyczaj do zasilania stacji dyskietek które obecnie są rzadko używane Złącze Berg jest mniejsze niż Molex ale jego zastosowanie jest ograniczone do bardzo specyficznych urządzeń Zrozumienie różnorodności złączy i ich zastosowań jest kluczowe dla prawidłowego konfigurowania systemów komputerowych i optymalizacji ich wydajności Współczesne standardy takie jak SATA oferują istotne korzyści w postaci większej przepustowości łatwiejszej instalacji i obsługi nowoczesnych technologii co sprawia że są znacznie bardziej praktyczne w dzisiejszych zastosowaniach komputerowych Wybór odpowiedniego złącza ma bezpośredni wpływ na wydajność i funkcjonalność systemu komputerowego dlatego kluczowe jest rozpoznanie i zastosowanie właściwego typu interfejsu w zależności od potrzeby i zastosowania użytkownika
Pytanie 5

Miarą wyrażaną w decybelach, która określa różnicę pomiędzy mocą sygnału wysyłanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej, jest

A. poziomu mocy wyjściowej
B. przesłuch zdalny
C. rezystancja pętli
D. przesłuch zbliżny
Odpowiedzi takie jak 'przesłuch zdalny', 'poziomu mocy wyjściowej' oraz 'rezystancja pętli' są błędne, ponieważ nie definiują właściwie miary różnicy mocy sygnału przesyłanego w parze zakłócającej i sygnału wytworzonego w parze zakłócanej. Przesłuch zdalny nie odnosi się do lokalnych interakcji między sygnałami w tym samym kablu, lecz do zakłóceń, które mogą zachodzić w przypadku dłuższych odległości. Mówienie o 'poziomie mocy wyjściowej' również nie jest adekwatne, gdyż ten termin dotyczy mocy generowanej przez nadajniki, a nie interakcji między różnymi sygnałami. Z kolei 'rezystancja pętli' dotyczy parametrów elektrycznych obwodów, a nie pomiaru wpływu sygnałów na siebie. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na myleniu różnych pojęć związanych z transmisją sygnałów oraz niedostatecznym zrozumieniu, jakie parametry są istotne w kontekście zakłóceń sygnału. Uznawanie różnych miar za synonimy prowadzi do nieporozumień i problemów w projektowaniu systemów komunikacyjnych, co może skutkować obniżoną jakością usług oraz większymi kosztami wytwarzania i eksploatacji urządzeń elektronicznych.
Pytanie 6

Na ilustracji widoczne jest oznaczenie sygnalizacji świetlnej w dokumentacji technicznej laptopa. Wskaż numer odpowiadający kontrolce, która zapala się podczas ładowania akumulatora?

Ilustracja do pytania
A. 3
B. 2
C. 4
D. 5
Kontrolka oznaczona numerem 2 symbolizuje proces ładowania baterii w laptopie co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi identyfikacji wskaźników w urządzeniach elektronicznych. W praktyce kontrolki te są kluczowe dla użytkowników ponieważ dostarczają informacji o stanie zasilania i naładowania baterii. W przypadku gdy laptop jest podłączony do źródła zasilania a bateria jest w trakcie ładowania ta kontrolka zazwyczaj świeci się na określony kolor na przykład pomarańczowy lub migocze sygnalizując aktywność ładowania. Jest to zgodne z międzynarodowymi standardami takimi jak IEC 62079 które dotyczą instrukcji użytkowania produktów elektronicznych. Kontrolki ładowania są zaprojektowane w sposób ułatwiający szybkie i intuicyjne odczytanie ich funkcji co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania i efektywnego zarządzania energią. Dodatkowo zapewniają one natychmiastową informację zwrotną co do stanu urządzenia co jest nieocenione w sytuacjach kryzysowych gdy wymagane jest szybkie podjęcie decyzji dotyczącej zasilania urządzenia.
Pytanie 7

Który z portów znajdujących się na tylnej części komputera jest oznaczony podanym symbolem?

Ilustracja do pytania
A. LPT
B. COM
C. USB
D. RJ45
Symbol przedstawiony na obrazie to standardowe oznaczenie portu USB Universal Serial Bus który jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej wszechstronnych interfejsów do komunikacji i połączenia urządzeń peryferyjnych z komputerami Port USB jest używany do podłączania różnorodnych urządzeń takich jak klawiatury myszy drukarki kamery cyfrowe i dyski zewnętrzne Jest to uniwersalny standard który umożliwia łatwe podłączenie i odłączenie urządzeń dzięki możliwości hot-pluggingu co oznacza że urządzenia można podłączać i odłączać bez konieczności wyłączania komputera Porty USB są dostępne w różnych wersjach takich jak USB 2.0 USB 3.0 i USB 3.1 każda z różnymi prędkościami transmisji danych co jest istotne przy przesyłaniu dużych ilości danych na przykład z zewnętrznych dysków twardych lub pamięci flash USB jest również standardem zasilania co pozwala na ładowanie urządzeń mobilnych przez port USB To wszechstronność i łatwość użycia sprawiają że USB jest preferowanym wyborem wśród użytkowników komputerów i urządzeń peryferyjnych
Pytanie 8

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. systemu
B. instalacji
C. programów
D. zabezpieczeń
Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.
Pytanie 9

W celu zapewnienia jakości usługi QoS, w przełącznikach warstwy dostępu stosowany jest mechanizm

A. zapobiegający tworzeniu pętli w sieci
B. nadający priorytet wybranym rodzajom danych
C. umożliwiający równoczesne wykorzystanie kilku portów jako jednego połączenia logicznego
D. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem
Odpowiedź dotycząca nadawania priorytetu określonym rodzajom danych jest prawidłowa, ponieważ mechanizm QoS (Quality of Service) w przełącznikach warstwy dostępu ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości usług w sieciach komputerowych. QoS pozwala na kontrolowanie przepływu ruchu i przydzielanie zasobów sieciowych w taki sposób, aby ważniejsze dane, takie jak strumienie audio czy video, mogły być przesyłane z wyższym priorytetem. Na przykład w środowisku biurowym, gdzie wiele urządzeń korzysta z sieci, QoS umożliwia rozróżnienie pomiędzy danymi wideo konferencji a zwykłym ruchem pocztowym, co minimalizuje opóźnienia i zapewnia płynność transmisji. W standardach takich jak IEEE 802.1Q oraz 802.1p definiowane są metody oznaczania ruchu, co ułatwia implementację QoS. Dzięki tym praktykom organizacje mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami sieciowymi, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz zadowolenie użytkowników.
Pytanie 10

Oświetlenie oparte na diodach LED w trzech kolorach wykorzystuje skanery typu

A. CIS
B. CCD
C. CMOS
D. CMYK
Wybór odpowiedzi CCD (Charge-Coupled Device) w kontekście skanowania z zastosowaniem diod LED jest błędny, ponieważ technologia ta, chociaż powszechnie stosowana w fotografii i skanowaniu, różni się zasadniczo od CIS. CCD generuje obraz poprzez gromadzenie ładunków elektrycznych w matrycy, co wymaga bardziej skomplikowanego systemu zasilania i większej ilości komponentów, co wpływa na jego większe zużycie energii oraz rozmiar. W przeciwieństwie do CIS, CCD nie jest idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających niskiego poboru energii, co czyni go mniej efektywnym z punktu widzenia nowoczesnych systemów oświetleniowych LED, które preferują efektywność energetyczną. W przypadku CMOS (Complementary Metal-Oxide-Semiconductor), jest to technologia, która również jest stosowana w skanowaniu, lecz podobnie jak CCD, nie jest optymalna przy zastosowaniach LED ze względu na różnice w konstrukcji i wymagania dotyczące zasilania. Z kolei odpowiedź CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black) odnosi się do modelu kolorów wykorzystywanego w druku, a nie w technologii skanowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w kontekście wyboru technologii odpowiedniej do danego zastosowania. W praktyce, błędne wnioski mogą wynikać z mylenia różnych rodzajów technologii obrazowania oraz ich zastosowań w systemach oświetleniowych, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań, które nie odpowiadają aktualnym standardom branżowym.
Pytanie 11

Pozyskiwanie surowców z odpadów w celu ich ponownego zastosowania to

A. utylizacja
B. segregacja
C. kataliza
D. recykling
Recykling jest procesem, który polega na odzyskiwaniu surowców z odpadów w celu ich ponownego wykorzystania. Przykładowo, papier, szkło, czy plastik mogą być przetwarzane i używane do produkcji nowych produktów, co przyczynia się do zmniejszenia ilości odpadów oraz oszczędności surowców naturalnych. Proces recyklingu obejmuje kilka etapów, w tym zbieranie surowców wtórnych, ich segregację, przetwarzanie oraz produkcję nowych wyrobów. W praktyce, recykling przyczynia się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, co jest zgodne z globalnymi inicjatywami ochrony środowiska, takimi jak Porozumienie Paryskie. W Polsce wprowadzono również regulacje dotyczące recyklingu, które określają wymagania dla przedsiębiorstw, aby zwiększyć efektywność recyklingu i zmniejszyć wpływ odpadów na środowisko. Warto zaznaczyć, że skuteczny recykling wymaga współpracy obywateli, władz lokalnych oraz przemysłu, co może być osiągnięte poprzez edukację ekologiczną oraz odpowiednie systemy zbierania i przetwarzania odpadów.
Pytanie 12

Aby sprawdzić dostępną przestrzeń na dysku twardym w systemie Linux, można wykorzystać polecenie

A. tr
B. df
C. cd
D. ln
Polecenie 'df' (disk free) jest standardowym narzędziem w systemach Linux, które umożliwia użytkownikom sprawdzenie ilości wolnego miejsca na dyskach twardych oraz wszelkich podłączonych urządzeniach pamięci masowej. Działa ono poprzez zbieranie i prezentowanie danych z pliku systemowego /proc/mounts, co pozwala na uzyskanie informacji o dostępnej przestrzeni dyskowej, użytej przestrzeni, a także o systemach plików. Przykładowe użycie polecenia to 'df -h', gdzie '-h' oznacza wyświetlanie rozmiarów w formacie czytelnym dla człowieka (np. w MB lub GB), co ułatwia interpretację wyników. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie przestrzeni dyskowej, aby unikać problemów z brakiem miejsca, co mogłoby prowadzić do błędów w działaniu aplikacji. W kontekście zarządzania systemami, umiejętność korzystania z 'df' jest kluczowa dla administratorów systemów oraz użytkowników, którzy chcą mieć kontrolę nad zasobami swojego systemu.
Pytanie 13

Partycja, na której zainstalowany jest system operacyjny, określana jest jako partycja

A. wymiany
B. rozszerzona
C. folderowa
D. systemowa
Odpowiedź 'systemową' jest poprawna, ponieważ partycja systemowa to ta, na której zainstalowany jest system operacyjny. Jest to kluczowy element struktury dysku twardego, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne pliki, które umożliwiają uruchomienie i działanie systemu. W praktyce, partycja systemowa jest zazwyczaj oznaczona literą (np. C: w systemie Windows) i jest to miejsce, gdzie przechowywane są także pliki programów oraz dane użytkownika. Dobra praktyka wskazuje, że partycja systemowa powinna mieć odpowiednią przestrzeń, aby pomieścić zarówno system operacyjny, jak i aplikacje oraz aktualizacje. Ponadto, w kontekście zarządzania systemami informatycznymi, ważne jest, aby regularnie tworzyć kopie zapasowe danych znajdujących się na partycji systemowej. W przypadku awarii systemu, możliwość szybkiego przywrócenia stanu sprzed problemu może być kluczowa dla minimalizacji przestojów i strat danych. Warto również zaznaczyć, że w nowoczesnych systemach operacyjnych, takich jak Windows 10 czy Linux, partycje systemowe są konfigurowane z uwzględnieniem zasad efektywności i bezpieczeństwa, co może obejmować między innymi ich szyfrowanie czy tworzenie dodatkowych partycji pomocniczych do odzyskiwania danych.
Pytanie 14

Port zgodny z standardem RS-232, działający w trybie asynchronicznym, to

A. COM
B. EPP
C. LPT
D. ECP
Wybierając odpowiedzi inne niż COM, można się pogubić, bo te interfejsy są zupełnie różne i mają inne przeznaczenie. LPT, czyli port równoległy, przesyła dane równolegle, co znaczy, że wiele bitów idzie w tym samym czasie. Jest to charakterystyczne dla starszych drukarek i nie spełnia wymagań asynchronicznego przesyłania, które polega na tym, że dane idą jedno po drugim, tak jak w RS-232. ECP i EPP to takie ulepszenia portu równoległego, które przyspieszają przesył danych, ale wciąż działają w trybie równoległym. Wybranie tych odpowiedzi może być efektem niepełnego zrozumienia, jak działają asynchroniczne interfejsy szeregowe w porównaniu do tych równoległych. W praktyce pomylenie ich może stworzyć niezgodności, gdy próbujesz podłączyć urządzenia wymagające konkretnego typu komunikacji. Fajnie jest poznać różnice między tymi interfejsami i umieć je stosować w nowoczesnych technologiach, bo to może zwiększyć efektywność i niezawodność systemów komunikacyjnych.
Pytanie 15

Jakie narzędzie należy zastosować do podłączenia zaszycia kabla w module Keystone?

A. praskę ręczną
B. bit imbusowy
C. wkrętak typu Torx
D. narzędzie uderzeniowe
Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie podłączania kabla do modułu Keystone, ponieważ umożliwia precyzyjne i skuteczne osadzenie żył kabla w złączach. Dzięki zastosowaniu narzędzia uderzeniowego, które generuje impuls energii, żyły kabla są wprowadzane w kontakt z odpowiednimi stykami w module, co zapewnia optymalne połączenie. Tego typu narzędzia są zgodne z powszechnie stosowanymi standardami, takimi jak TIA/EIA-568, które określają wymagania dotyczące instalacji i wydajności systemów okablowania strukturalnego. Użycie narzędzia uderzeniowego pozwala także na przyspieszenie procesu instalacji, eliminując potrzebę ręcznego wpinania każdej żyły, co może prowadzić do błędów i obniżonej jakości połączenia. Praktycznym przykładem zastosowania narzędzia uderzeniowego jest instalacja okablowania w biurach, gdzie liczba połączeń w module Keystone może być znaczna, a czas instalacji jest kluczowy dla efektywności projektu. Właściwe użycie tego narzędzia i przestrzeganie dobrych praktyk instalacyjnych przyczynia się do niezawodności i wydajności systemu komunikacyjnego.
Pytanie 16

Ustalenie adresów fizycznych MAC na podstawie adresów logicznych IP jest efektem działania protokołu

A. HTTP
B. DHCP
C. ARP
D. DNS
Protokół DNS (Domain Name System) odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w Internecie. W przeciwieństwie do ARP, DNS nie zajmuje się mapowaniem adresów IP na adresy MAC; jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom internetu dostępu do stron za pomocą nazw przyjaznych dla człowieka, zamiast skomplikowanych adresów numerycznych. Użycie DNS w kontekście pytania prowadzi do mylnego przekonania, że funkcje mapowania adresów są ze sobą powiązane, co jest błędne. Protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to protokół aplikacji, który umożliwia przesyłanie danych w sieci, szczególnie tekstów, obrazów i innych zasobów. HTTP nie ma związku z mapowaniem adresów i odpowiedzialne jest za komunikację na poziomie aplikacji, a nie na poziomie sieciowym, jak to ma miejsce w przypadku ARP. Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) służy do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, nie zajmuje się on jednak identyfikowaniem adresów MAC. Błędne wybranie którejkolwiek z tych opcji może wynikać z niepełnego zrozumienia ról poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej. W praktyce każdy z tych protokołów pełni kluczową, ale odmienną rolę, a ich funkcje nie są zamienne. Zrozumienie właściwych zastosowań protokołów i ich różnic jest istotne dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 17

Użytkownik drukarki samodzielnie i poprawnie napełnił pojemnik z tonerem. Po jego zamontowaniu drukarka nie podejmuje się próby drukowania. Co może być przyczyną tej usterki?

A. niewłaściwie dobrany toner
B. niewymieniony chip zliczający, znajdujący się na pojemniku z tonerem
C. zabrudzony wałek magnetyczny
D. nieodpowiednia jakość użytego tonera do uzupełnienia pojemnika
Jak dobrze wiemy, przy napełnianiu tonera jest jeden element, który często umyka ludziom - to chip zliczający. To taki mały układ, który siedzi na pojemniku i monitoruje, ile tonera tam w ogóle jest. Kiedy napełniasz toner, a zapomnisz wymienić chip albo go zresetować, to drukarka nie dostaje właściwych informacji o poziomie tonera. I co się wtedy dzieje? Mimo że toner fizycznie jest, drukarka może myśleć, że pojemnik jest pusty i nie zacznie drukować. Dlatego warto pamiętać, by zawsze sprawdzić, czy chip został wymieniony lub zresetowany podczas napełniania. Dobrym pomysłem jest używanie zestawów do napełniania, które zawierają nowe chipy - pomagają uniknąć sytuacji z błędnymi informacjami. Regularne kontrolowanie stanu tonerów i ich wymiana w odpowiednim czasie to klucz do jakości wydruków oraz sprawności urządzenia. Prawidłowy dobór materiałów eksploatacyjnych naprawdę wpływa na długość życia drukarki i jej wydajność.
Pytanie 18

W systemie Blu-ray nośnik przeznaczony do jednokrotnego zapisu jest oznaczany jako

A. BD-RE
B. BD-ROM
C. BD
D. BD-R
Odpowiedź BD-R (Blu-ray Disc Recordable) jest poprawna, ponieważ oznacza nośnik jednokrotnego zapisu, który pozwala na nagrywanie danych tylko raz. Po zapisaniu danych na płycie BD-R nie ma możliwości ich usunięcia ani ponownego nagrania. Płyty te są powszechnie stosowane w zastosowaniach domowych i profesjonalnych, takich jak archiwizacja danych, tworzenie kopii zapasowych czy nagrywanie filmów w wysokiej rozdzielczości. Standard Blu-ray, wprowadzony przez Blu-ray Disc Association, oferuje znacznie większą pojemność niż tradycyjne nośniki DVD, co czyni go idealnym rozwiązaniem do przechowywania dużych ilości danych. Płyty BD-R mogą pomieścić do 25 GB danych na jednej warstwie, a w przypadku płyt dwuwarstwowych nawet do 50 GB. Dzięki swojej zdolności do przechowywania danych w wysokiej jakości, BD-R jest szczególnie ceniony w branży filmowej, gdzie jakość obrazu i dźwięku jest kluczowa.
Pytanie 19

W systemie Linux program, który odpowiada aplikacji chkdsk z Windows, to

A. fsck
B. totem
C. synaptic
D. icacls
Program fsck (file system check) jest narzędziem używanym w systemach Linux do sprawdzania i naprawy systemu plików. Działa on na podobnej zasadzie jak narzędzie chkdsk w systemie Windows, które służy do skanowania dysków w poszukiwaniu błędów oraz ich naprawy. Narzędzie fsck może być wykorzystane zarówno do skanowania systemów plików w trybie offline, jak i podczas rozruchu systemu, kiedy system plików jest w stanie nienaruszonym. Przykładowe zastosowanie fsck obejmuje analizę i naprawę uszkodzonych systemów plików, które mogą wynikać z nieprawidłowego wyłączenia systemu, awarii sprzętowych lub błędów oprogramowania. Użytkownicy powinni zawsze wykonywać kopie zapasowe danych przed użyciem fsck, ponieważ w niektórych przypadkach naprawa może prowadzić do utraty danych. Zgodnie z dobrą praktyką, zaleca się także uruchamianie fsck na odmontowanych systemach plików, aby uniknąć potencjalnych problemów z integralnością danych.
Pytanie 20

Który z zapisów adresu IPv4 z maską jest niepoprawny?

A. 18.4.0.0, maska 255.0.0.0
B. 16.1.1.1/5
C. 100.0.0.0/8
D. 192.168.0.1, maska 255.250.255.0
Zapis adresu IPv4 192.168.0.1 z maską 255.250.255.0 jest nieprawidłowy ze względu na to, że maska podsieci nie jest zgodna z konwencjami adresowania. Maska 255.250.255.0 nie tworzy poprawnego podziału sieci, ponieważ jej reprezentacja binarna zawiera '0' w środkowej części, co wskazuje na nieciągłość w maskowaniu. W praktyce oznacza to, że nie można efektywnie wydzielić podsieci i przypisać adresów IP bez ryzyka konfliktów. Zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maski muszą być w postaci ciągłej serii '1' w części sieciowej, a następnie '0' w części hosta. Przykładem poprawnej maski dla danego adresu IP może być 255.255.255.0, co pozwala na utworzenie 256 adresów w sieci lokalnej. W kontekście praktycznym, prawidłowe maskowanie jest kluczowe dla efektywnego zarządzania adresami IP oraz zapewnienia odpowiedniej komunikacji w sieci.
Pytanie 21

Wskaż nośnik, który w sieciach komputerowych umożliwia najszybszą wymianę danych?

A. Kabel światłowodowy
B. Mikrofale
C. Fale radiowe
D. Czteroparowy kabel kat. 5
Kabel światłowodowy to naprawdę najszybsze medium, jakie możemy mieć w sieciach komputerowych. Prędkości, które osiąga, potrafią sięgać nawet wielu terabitów na sekundę, więc jak ktoś potrzebuje dużej przepustowości, to jest to strzał w dziesiątkę. Co ciekawe, dzięki temu, że przesyła dane światłem, sygnał nie łapie zakłóceń elektromagnetycznych. Oznacza to, że można przesyłać informacje na naprawdę długie odległości bez straty jakości. Widziałem, że takie kable są super popularne w telekomunikacji, w centrach danych i między budynkami na kampusach. Są też standardy jak ITU-T G.652 dla włókien jednomodowych i G.655 dla włókien wielomodowych, które zapewniają, że połączenia są naprawdę dobre i niezawodne. Dlatego instalacje światłowodowe robią się coraz bardziej powszechne w nowoczesnych sieciach, co wynika z rosnących potrzeb na transfer danych.
Pytanie 22

W systemie Linux polecenie chmod 321 start spowoduje przyznanie poniższych uprawnień plikowi start:

A. odczyt, zapis i wykonanie dla właściciela pliku, zapis i wykonanie dla grupy oraz odczyt dla innych
B. pełna kontrola dla użytkownika root, zapis i odczyt dla użytkownika standardowego, odczyt dla innych
C. wykonanie i zapis dla właściciela pliku, zapis dla grupy, wykonanie dla innych
D. zapis, odczyt i wykonanie dla użytkownika root, odczyt i wykonanie dla użytkownika standardowego, odczyt dla innych
W analizowaniu błędnych odpowiedzi można dostrzec kilka istotnych nieporozumień związanych z funkcjonowaniem systemu uprawnień w systemie Linux. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często pojawia się mylne założenie, że uprawnienia są przyznawane w sposób uniwersalny, a nie według konkretnej struktury, jaką definiują wartości ósemkowe. Na przykład, błędne twierdzenie, że właściciel pliku ma pełną kontrolę, ignoruje fakt, że w prezentowanym przypadku uprawnienia dla właściciela to tylko zapis i wykonanie. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują, że grupa ma uprawnienia do wykonywania, co jest sprzeczne z nadanymi uprawnieniami, gdzie grupa może jedynie modyfikować plik, ale nie mieć możliwości jego uruchamiania. Typowym błędem jest również mylenie uprawnień dla pozostałych użytkowników. Wartości przypisane do pozostałych użytkowników są ograniczone do wykonywania, podczas gdy w niepoprawnych odpowiedziach występują sugestie dotyczące pełnych uprawnień, co w praktyce może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu. Zrozumienie, jak działa system chmod, jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania uprawnieniami, dlatego ważne jest, aby nie tylko znać wartości, ale także umieć je poprawnie interpretować i stosować w praktyce.
Pytanie 23

Jakie pole znajduje się w nagłówku protokołu UDP?

A. Numer sekwencyjny
B. Wskaźnik pilności
C. Suma kontrolna
D. Numer potwierdzenia
W kontekście protokołu UDP istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących jego pola nagłówka. Wskaźnik pilności, numer potwierdzenia oraz numer sekwencyjny nie są częścią nagłówka UDP. Wskaźnik pilności jest stosowany w TCP, aby sygnalizować priorytet przesyłanych segmentów; jest to funkcja charakterystyczna dla protokołów, które zapewniają kontrolę przepływu i retransmisję. Numer potwierdzenia jest również używany w TCP, umożliwiając potwierdzenie odebrania danych. Numer sekwencyjny, z kolei, jest kluczowy dla synchronizacji i kontrolowania kolejności pakietów w TCP, ale UDP, jako protokół bezpołączeniowy, nie zapewnia tych mechanizmów. Pominięcie zrozumienia różnic między tymi protokołami może prowadzić do nieprawidłowego stosowania ich w aplikacjach, co z kolei może skutkować problemami z wydajnością i niezawodnością przesyłu danych. Protokół UDP jest wykorzystywany w scenariuszach, gdzie szybkość jest kluczowa, a opóźnienia związane z potwierdzeniami czy retransmisjami są nieakceptowalne. Dlatego ważne jest zrozumienie, że jedynie suma kontrolna jest istotna dla zapewnienia integralności danych w UDP, podczas gdy inne pola związane są z architekturą TCP, co jest fundamentalną różnicą w ich projektowaniu i zastosowaniu.
Pytanie 24

Na dysku należy umieścić 100 tysięcy oddzielnych plików, z których każdy ma rozmiar 2570 bajtów. W takim przypadku, zapisane pliki będą zajmować najmniej miejsca na dysku z jednostką alokacji wynoszącą

A. 2048 bajtów
B. 4096 bajtów
C. 3072 bajty
D. 8192 bajty
Wybór jednostki alokacji ma kluczowe znaczenie dla efektywności przechowywania danych. W przypadku jednostek alokacji wynoszących 8192 bajty, 4096 bajtów oraz 2048 bajtów pojawiają się poważne problemy związane z marnotrawstwem przestrzeni dyskowej. Zastosowanie 8192 bajtów oznacza, że każdy plik o rozmiarze 2570 bajtów zajmie pełne 8192 bajty, co prowadzi do ogromnego marnotrawstwa, ponieważ dla każdego pliku pozostaje aż 5622 bajty niewykorzystanego miejsca. Taka duża jednostka alokacji jest niepraktyczna, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużą liczbą małych plików. Z kolei jednostka o wielkości 4096 bajtów również nie rozwiązuje problemu, ponieważ każdy plik nadal zajmie 4096 bajtów, co zwiększa marnotrawstwo, zostawiając 1526 bajtów niewykorzystanych. Zastosowanie jednostki 2048 bajtów, chociaż może wydawać się korzystne z perspektywy redukcji marnotrawstwa, w rzeczywistości prowadzi do problemu, gdzie na każdym pliku pozostanie 522 bajty nieprzydzielonej przestrzeni. W praktyce, w środowiskach, gdzie zarządza się dużą ilością małych plików, jak na przykład w systemach plików dla aplikacji webowych lub w bazach danych, wykorzystanie większej jednostki alokacji niż 3072 bajty staje się nieopłacalne. Kluczowym błędem jest pomijanie wpływu jednostki alokacji na całkowitą efektywność przechowywania, co może prowadzić do znacznych kosztów związanych z infrastrukturą dyskową oraz spadku wydajności operacyjnej.
Pytanie 25

Jakie polecenie w systemie Linux jest używane do sprawdzania wielkości katalogu?

A. cp
B. rm
C. ps
D. du
Polecenie 'du' (disk usage) w systemie Linux jest narzędziem służącym do oceny rozmiaru katalogów i plików. Umożliwia użytkownikom monitorowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej, co jest kluczowe w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. Dzięki 'du' można szybko zidentyfikować, które katalogi zajmują najwięcej miejsca, co może być szczególnie przydatne przy optymalizacji przestrzeni na serwerach. Na przykład, używając polecenia 'du -sh /ścieżka/do/katalogu', otrzymujemy zwięzłe podsumowanie rozmiaru wskazanego katalogu. Dodając opcję '-h', zyskujemy wynik wyrażony w bardziej przystępnych jednostkach, takich jak KB, MB czy GB. Ważne jest, aby regularnie monitorować wykorzystanie dysku, aby unikać sytuacji, w których przestrzeń dyskowa staje się krytyczna, co mogłoby prowadzić do problemów z wydajnością systemu lub jego funkcjonalnością.
Pytanie 26

Rezultat wykonania komendy ls -l w systemie Linux ilustruje poniższy rysunek

Ilustracja do pytania
A. rys. c
B. rys. b
C. rys. d
D. rys.
Zrozumienie działania polecenia ls -l jest kluczowe dla efektywnego zarządzania plikami w systemie Linux. Pierwsza przedstawiona lista błędnych odpowiedzi może dezorientować ponieważ rysunki A i C dotyczą innych poleceń. Rysunek A pokazuje wynik polecenia free które dostarcza informacji o użyciu pamięci RAM takie jak całkowita ilość pamięci używana i wolna pamięć oraz pamięć buforowana. Rysunek C przedstawia wynik polecenia top które służy do monitorowania procesów systemowych i pokazuje takie dane jak PID użytkownik priorytet użycie CPU i pamięci dla poszczególnych procesów. Natomiast rysunek B jest podobny do rysunku D lecz brakuje w nim pełnych dat co jest niezgodne z formatem ls -l który wyświetla pełne daty modyfikacji. Typowym błędem jest mylenie poleceń związanych z zarządzaniem systemem co prowadzi do nieprawidłowej interpretacji danych. Ważne jest aby dokładnie rozpoznawać struktury wyjściowe różnych poleceń oraz ich kontekst co pozwala na ich prawidłowe zastosowanie w praktyce administracyjnej. Wiedza ta jest kluczowa dla każdego administratora systemu który musi zarządzać zasobami systemowymi w sposób efektywny i bezpieczny. Rozpoznanie odpowiedniego wyjścia pozwala na szybkie podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania plikami i procesami w systemie.
Pytanie 27

W systemach Microsoft Windows komenda netstat -a pokazuje

A. wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP
B. aktualne ustawienia konfiguracyjne sieci TCP/IP
C. tabelę trasowania
D. statystyki odwiedzin witryn internetowych
Analizując inne odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na błędne przypisania funkcjonalności do polecenia netstat. Tablica trasowania, na przykład, jest zarządzana przez inne polecenia, takie jak route, które pokazują ścieżki wykorzystywane do przekazywania danych w sieci. To podejście do zarządzania trasami jest kluczowe dla zrozumienia, jak pakiety są kierowane w sieci, co jest zupełnie innym zagadnieniem niż monitorowanie aktywnych połączeń. Statystyka odwiedzin stron internetowych dotyczy analizy logów serwerów WWW, co jest związane z innymi technikami i narzędziami, takimi jak analityka webowa, i również nie ma związku z funkcjonalnością netstat. Temat konfiguracji sieci TCP/IP związany jest z innymi narzędziami, jak ipconfig w systemach Windows, które udostępniają informacje o aktualnych ustawieniach protokołu, ale nie dotyczą aktywnych połączeń, które netstat wyświetla. Warto zrozumieć, że błędne interpretacje wynikają często z mylnego utożsamiania różnych narzędzi i ich funkcji. Kluczowe jest, aby użytkownicy rozwijali swoją wiedzę poprzez praktyczne doświadczenia oraz badania dokumentacji technicznych, co pozwala na właściwe wykorzystanie narzędzi i metod w administracji sieci.
Pytanie 28

Pamięć, która nie traci danych, może być elektrycznie kasowana i programowana, znana jest pod skrótem

A. ROM
B. RAM
C. IDE
D. EEPROM
Odpowiedzi RAM, ROM i IDE nie są poprawne w kontekście pytania o pamięć, która jest nieulotna, elektrycznie kasowana i programowana. RAM (Random Access Memory) to pamięć ulotna, która traci swoje dane po wyłączeniu zasilania, co czyni ją nieodpowiednią dla zastosowań wymagających trwałej pamięci. ROM (Read-Only Memory) to pamięć, która jest zaprogramowana w procesie produkcji i nie pozwala na kasowanie ani programowanie po tym etapie, co również odbiega od definicji przedstawionej w pytaniu. IDE (Integrated Development Environment) nie odnosi się do pamięci, a raczej do oprogramowania używanego do rozwoju aplikacji, co sprawia, że ta odpowiedź jest zupełnie nieadekwatna. Pojawienie się błędnych odpowiedzi często wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji i typów pamięci. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy pamięci mają różne właściwości i zastosowania, co jest fundamentalne dla projektowania systemów elektronicznych. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie poznać różnice między pamięcią ulotną a nieulotną oraz możliwości programowania i kasowania w kontekście projektowania systemów embedded.
Pytanie 29

Jaką maskę podsieci powinien mieć serwer DHCP, aby mógł przydzielić adresy IP dla 510 urządzeń w sieci o adresie 192.168.0.0?

A. 255.255.254.0
B. 255.255.252.0
C. 255.255.255.192
D. 255.255.255.128
Analizując inne maski, można zauważyć, że maska 255.255.255.192 (/26) oferuje jedynie 62 dostępne adresy IP (2^6 - 2 = 62), co jest niewystarczające dla 510 urządzeń. Błędem jest założenie, że wystarczy zastosować sieć o niewielkim zakresie, myśląc, że będzie to wystarczające w dłuższym okresie. Kolejną maską, 255.255.255.128 (/25), również nie zaspokaja wymagań, ponieważ oferuje jedynie 126 adresów IP (2^7 - 2 = 126). Takie podejście jest często spotykane wśród osób nieświadomych potrzeby prognozowania wzrostu liczby urządzeń w sieci. Maska 255.255.254.0 (/23) to jedyna odpowiednia opcja, która prawidłowo realizuje założenia dotyczące liczby hostów. Maska 255.255.252.0 (/22) również zwraca uwagę, ale oferuje 1022 adresy IP, co jest nadmiarem w tej sytuacji, a co może prowadzić do marnotrawienia zasobów IP. W praktyce należy zawsze analizować nie tylko aktualne potrzeby, ale także przyszły rozwój sieci, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury sieciowej. Warto także dodać, że zastosowanie zbyt małej liczby adresów IP może prowadzić do konfliktów, a w konsekwencji do problemów z dostępnością usług.
Pytanie 30

Aby stworzyć archiwum danych w systemie operacyjnym Ubuntu, należy użyć programu

A. awk
B. tar
C. set
D. sed
Program tar, będący skrótem od "tape archive", jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, w tym Ubuntu, do tworzenia oraz zarządzania archiwami danych. Jego główną funkcją jest łączenie wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co upraszcza przechowywanie i transport danych. Tar umożliwia również kompresję danych za pomocą różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co nie tylko zmniejsza rozmiar archiwum, ale także przyspiesza transfer plików. Osoby pracujące z systemami operacyjnymi opartymi na Unixie często wykorzystują tar do tworzenia kopii zapasowych oraz przenoszenia systemów i aplikacji. Przykładowe polecenie do utworzenia archiwum to: tar -cvf nazwa_archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu, gdzie -c oznacza tworzenie archiwum, -v wyświetla postęp operacji, a -f wskazuje nazwę pliku archiwum. Dobre praktyki sugerują tworzenie archiwów w regularnych odstępach czasu oraz ich przechowywanie w bezpiecznych lokalizacjach, aby zabezpieczyć ważne dane.
Pytanie 31

Na jakich nośnikach pamięci masowej jednym z najczęstszych powodów uszkodzeń jest zniszczenie powierzchni?

A. W dyskach SSD
B. W dyskach HDD
C. W pamięci zewnętrznej Flash
D. W kartach pamięci SD
Dyski HDD (Hard Disk Drive) są nośnikami pamięci masowej, których konstrukcja opiera się na mechanicznym zapisie i odczycie danych przy użyciu wirujących talerzy pokrytych materiałem magnetycznym. Jedną z najczęstszych przyczyn uszkodzeń w dyskach HDD jest uszkodzenie powierzchni talerzy, które może być efektem fizycznych uderzeń, wstrząsów czy nieprawidłowego użytkowania. W przypadku dysków HDD, powierzchnia talerzy jest bardzo wrażliwa na zarysowania i inne uszkodzenia, co może prowadzić do utraty danych. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik przenosi działający dysk HDD, co może spowodować przesunięcie głowic odczytujących i zapisujących, prowadząc do uszkodzenia powierzchni. W standardach i najlepszych praktykach branżowych zaleca się również regularne tworzenie kopii zapasowych danych z dysków HDD, aby zminimalizować skutki potencjalnych awarii. Zrozumienie działania dysków HDD i ich ograniczeń pozwala na lepsze wykorzystanie tej technologii w praktyce.
Pytanie 32

Na przedstawionym rysunku znajduje się fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z tego wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zamontować (pomijając interfejs USB), wynosi

Ilustracja do pytania
A. 3
B. 2
C. 6
D. 5
Poprawna odpowiedź to 6 ponieważ na płycie głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x dostępne są złącza rozszerzeń umożliwiające zamontowanie do sześciu kart rozszerzeń. Dokumentacja techniczna wskazuje na obecność jednego złącza PCI Express x16 które jest typowo wykorzystywane do instalacji kart graficznych co w praktyce umożliwia korzystanie z najnowszych technologii związanych z wyświetlaniem obrazu i obsługą multimediów. Dodatkowo dostępne są dwa złącza PCI Express x1 oraz trzy złącza PCI co daje łącznie sześć miejsc na różne karty rozszerzeń takie jak karty dźwiękowe sieciowe czy kontrolery pamięci masowej. Ważne jest aby zwrócić uwagę na standardy jak PCI Express który oferuje szybsze przesyłanie danych w porównaniu do starszego standardu PCI co jest korzystne dla wydajności systemu. W praktyce takie możliwości rozbudowy pozwalają na znaczną elastyczność w dostosowywaniu komputera do indywidualnych potrzeb użytkownika jak również na przyszłe modernizacje sprzętu co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.
Pytanie 33

Jak wielu hostów można maksymalnie zaadresować w sieci lokalnej, mając do dyspozycji jeden blok adresów klasy C protokołu IPv4?

A. 254
B. 512
C. 255
D. 510
Odpowiedź 254 jest prawidłowa, ponieważ w klasie C adresów IPv4 mamy 256 możliwych adresów (od 0 do 255). Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 0) oraz jeden dla adresu rozgłoszeniowego (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 1). Dlatego maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci lokalnej z wykorzystaniem tej klasy, wynosi 254. W praktyce oznacza to, że w typowej sieci lokalnej, takiej jak w biurze czy w domu, administratorzy mogą przydzielić adresy IP do 254 różnych urządzeń, takich jak komputery, drukarki, smartfony czy inne urządzenia IoT. Zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi, zarządzanie adresacją IP w klasie C jest powszechnie stosowane w małych i średnich sieciach, co pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów adresowych. Dodatkowo, przy planowaniu sieci, warto uwzględnić rezerwacje adresów dla urządzeń serwisowych, co jeszcze bardziej podkreśla znaczenie dokładnego obliczania dostępnych adresów.
Pytanie 34

Karta rozszerzeń zaprezentowana na rysunku ma system chłodzenia

Ilustracja do pytania
A. pasywne
B. aktywne
C. symetryczne
D. wymuszone
Chłodzenie pasywne polega na wykorzystaniu radiatorów do rozpraszania ciepła bez użycia wentylatorów. Radiatory są wykonane z materiałów o wysokiej przewodności cieplnej takich jak aluminium czy miedź co pozwala na efektywne przekazywanie ciepła z podzespołów elektronicznych do otoczenia. Przykładem zastosowania chłodzenia pasywnego są karty graficzne w komputerach domowych które nie wymagają intensywnego chłodzenia ze względu na niższe obciążenie generowane przez aplikacje biurowe. Chłodzenie pasywne jest ciche co jest jego dużą zaletą w porównaniu do rozwiązań aktywnych. Jest to popularne w systemach które muszą być bezgłośne takich jak centra multimedialne lub komputery używane w środowiskach studyjnych. Ważne jest aby pamiętać że efektywność chłodzenia pasywnego zależy od prawidłowej cyrkulacji powietrza wokół radiatora dlatego obudowy komputerów muszą być odpowiednio zaprojektowane by zapewnić naturalny przepływ powietrza. Chociaż chłodzenie pasywne jest mniej efektywne niż aktywne w przypadku komponentów generujących duże ilości ciepła to jest w pełni wystarczające dla wielu zastosowań o niskim i średnim obciążeniu.
Pytanie 35

Aby zobaczyć datę w systemie Linux, można skorzystać z komendy

A. joe
B. awk
C. irc
D. cal
Polecenie 'cal' jest powszechnie używane w systemach Linux do wyświetlania kalendarza, co w praktyce oznacza, że można je także wykorzystać do prezentacji daty w przystępny sposób. Uruchamiając 'cal' w terminalu, użytkownik otrzymuje widok bieżącego miesiąca, co pozwala na szybkie zorientowanie się w aktualnej dacie oraz dniach tygodnia. Dla bardziej zaawansowanych zastosowań, 'cal' może również przyjmować różne argumenty, umożliwiając wyświetlenie kalendarza na inny miesiąc lub rok, co jest użyteczne w planowaniu działań. Dobrą praktyką jest łączenie 'cal' z innymi poleceniami, jak 'grep' czy 'less', by na przykład przeszukiwać lub przeglądać długie kalendarze. Użycie 'cal' jest zgodne z zasadami prostoty i efektywności w administracji systemem, co czyni go narzędziem rekomendowanym przez profesjonalistów w branży IT.
Pytanie 36

W interfejsie graficznym systemów Ubuntu lub SuSE Linux, aby zainstalować aktualizacje programów systemowych, można zastosować aplikacje

A. Shutter lub J-Pilot
B. Chromium lub XyGrib
C. Synaptic lub YaST
D. Pocket lub Dolphin
Wybór odpowiedzi związanych z Shutter, J-Pilot, Pocket, Dolphin, Chromium czy XyGrib świadczy o nieporozumieniu w zakresie funkcji poszczególnych aplikacji w kontekście zarządzania oprogramowaniem w systemie Linux. Shutter to aplikacja do zrzutów ekranu, która umożliwia tworzenie, edytowanie i udostępnianie zrzutów ekranowych, jednak nie ma nic wspólnego z aktualizacjami systemu. J-Pilot to narzędzie do synchronizacji danych z urządzeniami Palm, co ma niewielkie znaczenie dla aktualizacji oprogramowania systemowego. Pocket to aplikacja do zarządzania artykułami w trybie offline, a Dolphin to menedżer plików używany w środowisku KDE, który również nie zajmuje się aktualizowaniem systemu. Z kolei Chromium to przeglądarka internetowa, a XyGrib to oprogramowanie do analizy danych meteorologicznych, co w żadnym wypadku nie odnosi się do zarządzania pakietami w systemie Linux. Mylenie tych aplikacji z narzędziami do zarządzania oprogramowaniem może wynikać z braku zrozumienia ich podstawowych funkcji oraz przeznaczenia. W kontekście Linuxa, kluczowe jest, aby użytkownicy korzystali z odpowiednich narzędzi, jak Synaptic czy YaST, które są zaprojektowane specjalnie do instalacji i aktualizacji oprogramowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania systemem.
Pytanie 37

Wykonanie polecenia attrib +h +s +r przykład.txt w terminalu systemu Windows spowoduje

A. zapisanie tekstu hsr w pliku przykład.txt
B. przypisanie do pliku przykład.txt atrybutów: ukryty, systemowy, tylko do odczytu
C. ochronę pliku przykład.txt hasłem hsr
D. przypisanie do pliku przykład.txt atrybutów: ukryty, skompresowany, tylko do odczytu
Polecenie attrib +h +s +r w systemie Windows służy do nadawania atrybutów plików. W przypadku pliku przykład.txt, użycie tego polecenia nadje mu atrybuty: ukryty (h), systemowy (s) oraz tylko do odczytu (r). Atrybut 'ukryty' sprawia, że plik nie będzie widoczny w standardowych widokach eksploratora, co jest przydatne w zarządzaniu danymi, które nie powinny być modyfikowane przez użytkowników. Atrybut 'systemowy' oznacza, że plik jest istotny dla działania systemu operacyjnego, co również może zniechęcić do przypadkowych zmian. Natomiast atrybut 'tylko do odczytu' chroni zawartość pliku przed przypadkowym usunięciem lub modyfikacją. Praktyczne zastosowanie tych atrybutów można zauważyć w sytuacjach, gdy chcemy zabezpieczyć pliki konfiguracyjne lub systemowe, aby użytkownicy nie ingerowali w ich zawartość. Dobrą praktyką jest zawsze stosowanie odpowiednich atrybutów, aby chronić istotne dane w systemie oraz zapewnić ich prawidłowe działanie.
Pytanie 38

Jakie napięcie jest dostarczane przez płytę główną do pamięci typu SDRAM DDR3?

A. 1,2V
B. 3,3V
C. 2,5V
D. 1,5V
Odpowiedzi 1,2V, 2,5V i 3,3V są niewłaściwe w kontekście zasilania pamięci SDRAM DDR3. Wybór 1,2V jest często związany z pamięciami typu DDR4, które rzeczywiście operują na niższym napięciu, co czyni je bardziej efektywnymi pod względem energetycznym w porównaniu do DDR3. Jednak, dla DDR3, zasilanie z napięciem 1,2V nie zapewnia stabilności, co może prowadzić do błędów w danych oraz niestabilnego działania systemu. Z kolei odpowiedź 2,5V była standardem dla pamięci DDR2 i jest już przestarzała w kontekście nowoczesnych technologii pamięci. Użycie tak wysokiego napięcia w przypadku DDR3 mogłoby skutkować uszkodzeniem komponentów, a także zwiększonym wydzielaniem ciepła, co negatywnie wpływa na ogólną wydajność i żywotność sprzętu. Odpowiedź 3,3V również nie jest odpowiednia, ponieważ takie napięcie jest stosowane głównie w starszych systemach i dla niektórych typów chipów, ale nie w DDR3. Wybierając niewłaściwe napięcie, można napotkać problemy z kompatybilnością i stabilnością systemu, co jest typowym błędem myślowym, gdzie użytkownicy mogą mylnie porównywać różne standardy pamięci bez zrozumienia ich specyfikacji. Dlatego kluczowe jest, aby dobrze zrozumieć różnice w napięciach operacyjnych dla różnych typów pamięci oraz ich wpływ na wydajność i stabilność systemu.
Pytanie 39

Jak można przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej, gdy nie ma możliwości uruchomienia BIOS Setup?

A. zaktualizować BIOS Setup
B. ponownie uruchomić system
C. przełożyć zworkę na płycie głównej
D. doładować baterię na płycie głównej
Aktualizacja ustawień BIOS-u tak naprawdę nie pomoże, jeśli nie możesz dostać się do menu w ogóle. Zmiana BIOS-u to inna sprawa, to polega na instalacji nowej wersji oprogramowania, co ma poprawić działanie, ale nie zadziała, jeśli BIOS nie uruchamia się w pierwszej kolejności. W takich przypadkach najpierw trzeba odkryć, co blokuje dostęp, a nie po prostu próbować go aktualizować. Może się okazać, że restart systemu na chwilę przywróci działanie, ale to nie załatwi problemów sprzętowych czy błędów w konfiguracji, które mogą przeszkadzać w uruchomieniu BIOS-u. A co do ładowania baterii na płycie głównej, to też nie jest efektywna metoda przywracania ustawień do fabrycznych. Bateria jest po to, żeby zachować pamięć CMOS, która trzyma ustawienia BIOS-u, ale nie resetuje ich. Jak bateria się wyczerpie, to mogą być kłopoty z zapamiętywaniem ustawień, ale ładowanie jej samo w sobie nie jest rozwiązaniem na problem z dostępem do BIOS-u. Dlatego dobrze wiedzieć, że te wszystkie działania, które wymieniłem, nie sprawią, że BIOS wróci do ustawień domyślnych, co czyni je raczej niewłaściwymi w tej sytuacji. Ważne jest, żeby do problemu podchodzić z odpowiednią wiedzą o sprzęcie i zrozumieniem, jak różne komponenty współpracują ze sobą.
Pytanie 40

Który z symboli w systemach operacyjnych z rodziny Windows powinien być użyty przy udostępnianiu zasobu ukrytego w sieci?

A. ?
B. #
C. @
D. $
Znak dolara ($) jest używany w systemach operacyjnych Windows do oznaczania zasobów ukrytych w sieci. Kiedy udostępniasz folder lub plik w sieci, dodanie znaku dolara na końcu nazwy zasobu sprawia, że staje się on niewidoczny dla użytkowników, którzy nie mają odpowiednich uprawnień. Na przykład, jeśli utworzysz folder o nazwie 'Zasób$', będąc administratorem, użytkownicy standardowi nie będą mogli go zobaczyć w przeglądarce zasobów sieciowych. Ta praktyka jest szeroko stosowana w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo i prywatność danych są kluczowe. Dobrą praktyką jest także zarządzanie uprawnieniami dostępu do tych zasobów, co dodatkowo zabezpiecza informacje przed nieautoryzowanym dostępem. Znajomość takich technik jest istotna dla administratorów sieci oraz specjalistów IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami i ochronę danych przed zagrożeniami. Warto również zauważyć, że odpowiednie korzystanie z ukrytych zasobów może ułatwić pracę grupom projektowym, które dzielą się danymi, ale nie chcą, by były one dostępne dla wszystkich użytkowników w sieci.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej