Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik fotografii i multimediów
- Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
- Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 19:48
- Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 19:59
Egzamin zdany!
Wynik: 24/40 punktów (60,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Termin 'przysłona' odnosi się do mechanizmu zainstalowanego w
A. układzie pentagonalnym.
B. obiektywie.
C. lampie wbudowanej.
D. korpusie aparatu.
Termin "przysłona" odnosi się do mechanizmu umieszczonego w obiektywie aparatu fotograficznego. Przysłona reguluje ilość światła wpadającego do matrycy lub filmu, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję zdjęcia. Otwór przysłony jest wyrażany w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4), gdzie niższa wartość oznacza szerszy otwór i większą ilość światła. Użycie odpowiedniej przysłony ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawnej ekspozycji, ale także dla głębi ostrości, co jest istotne w wielu stylach fotografii. Na przykład, w portrecie często stosuje się szeroką przysłonę, aby uzyskać płytką głębię ostrości, co pozwala na wyizolowanie modela od tła. Przysłona jest także istotna dla uzyskania efektu bokeh, który sprawia, że tło staje się rozmyte i przyjemne dla oka. Wybór przysłony powinien być dostosowany do warunków oświetleniowych oraz artystycznych zamierzeń fotografa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.
Pytanie 3
Który z poniższych formatów plików pozwala na osiągnięcie najwyższego poziomu kompresji?
A. PSD
B. JPEG
C. PNG
D. TIFF
Inne formaty, jak TIFF, PSD czy PNG, nie są zbyt dobrze przystosowane do kompresji stratnej, dlatego nie potrafią tak skutecznie zmniejszyć rozmiaru pliku jak JPEG. Na przykład, TIFF (Tagged Image File Format) daje świetną jakość obrazu i obsługuje różne profile kolorów, ale pliki są często znacznie większe, bo można je zapisywać bezstratnie. TIFF działa głównie w profesjonalnej grafice i druku, gdzie jakość i detale są ważniejsze niż oszczędność miejsca. Jeżeli chodzi o PSD (Photoshop Document), to jest to format związany z Adobe Photoshop i też nie korzysta z kompresji stratnej, przez co pliki mogą być naprawdę spore, zwłaszcza jak zawierają dużo warstw. Z kolei PNG (Portable Network Graphics) to format bezstratny, który zachowuje pełną jakość, ale nie robi tak dużego spadku rozmiaru jak JPEG. PNG jest super do grafik z przezroczystościami i ostrych obrazów, jak logotypy. Wybierając format, warto mieć na uwadze, że różne metody kompresji mają swoje unikalne zastosowania i w zależności od tego, co chcemy osiągnąć, mogą być potrzebne różne formaty, biorąc pod uwagę jakość, rozmiar pliku i cel zastosowania.
Pytanie 4
Podczas wykonywania czarno-białych zdjęć krajobrazu górskiego do uzyskania efektu uwydatnienia chmur, przyciemnienia nieba i zbudowania burzowego nastroju, należy zastosować filtr
A. niebieski.
B. czerwony.
C. zielony.
D. szary.
Użycie filtru czerwonego w czarno-białych zdjęciach krajobrazów górskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania głębi oraz dramatyzmu w obrazie. Filtr czerwony blokuje niebieskie światło, co prowadzi do znacznego przyciemnienia nieba, a jednocześnie uwydatnia białe chmury, które stają się bardziej kontrastowe i wyraziste. Tego rodzaju technika jest szeroko stosowana w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy celem jest uchwycenie burzowego nastroju. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy górskie szczyty z dramatycznym niebem, czerwony filtr pozwala na uzyskanie efektu, który wydobywa szczegóły chmur, sprawiając, że zdjęcie zyskuje na emocjonalnej głębi. Warto również zauważyć, że stosując filtr czerwony, możemy wzbogacić naszą kompozycję o ciekawe zestawienia tonalne, co jest zgodne z zasadami kompozycji w fotografii. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują testowanie różnych ustawień ekspozycji w połączeniu z filtrem, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.
Pytanie 5
Podczas fotografowania na materiale barwnym, przy świetle słonecznym, w celu rozjaśnienia cieni należy doświetlić je światłem o temperaturze barwowej
A. 3200 K
B. 5500 K
C. 6500 K
D. 3800 K
Wybór temperatury barwowej 3200 K jest nieodpowiedni, ponieważ odpowiada światłu żarowemu, które ma znacznie cieplejszy odcień. Przy użyciu takiego światła cienie zostaną podkreślone przez kontrast ciepłych tonów, co może prowadzić do zafałszowania kolorów i nieprzyjemnych efektów wizualnych. Z kolei 3800 K, choć nieco bardziej neutralne, nadal jest stosunkowo ciepłe, co także nie sprzyja równomiernemu doświetleniu cieni. W przypadku, gdy będziemy używać światła o takich temperaturach, może wystąpić problem z reprodukcją naturalnych kolorów, co jest krytyczne w profesjonalnej fotografii. Zastosowanie 6500 K natomiast, mimo że zbliża się do światła dziennego, może być zbyt zimne, co wprowadzi do obrazu niepożądane niebieskie tony, które będą zaburzać naturalność odwzorowanych kolorów. Przy braku zrozumienia zasad związanych z temperaturą barwową, można łatwo wpaść w pułapkę wybierania źródeł światła, które nie spełniają wymagań z zakresu fotografii, co prowadzi do rozczarowujących rezultatów. Dobór odpowiedniego światła jest kluczowy, a ignorowanie standardów branżowych dotyczących temperatury barwowej skutkuje nie tylko estetycznymi, ale także technicznymi problemami w obróbce zdjęć.
Pytanie 6
Wskaż temperaturę barwową źródeł światła zastosowanych na planie zdjęciowym, jeśli fotograf ustawił w aparacie balans bieli na światło słoneczne?
A. 2000 K
B. 5500 K
C. 3200 K
D. 2800 K
Odpowiedzi 2800 K, 2000 K i 3200 K to różne temperatury barwowe, które są raczej dla innych źródeł światła, a nie dla słońca. Na przykład, 3200 K to często takie światło studyjne co imituje żarówki, a 2800 K jest jeszcze cieplejsze i stosuje się w lampach o niskiej temperaturze. Jak masz ustawienie balansu bieli na te niższe temperatury, to zdjęcia mogą wyjść zbyt żółte czy pomarańczowe w porównaniu do naturalnego światła, co nie wygląda najlepiej. Z kolei 2000 K to typowe dla świec, co ma bardzo ciepłą barwę, a to jeszcze bardziej psuje sprawę, kiedy chcesz mieć neutralne kolory. Balans bieli poniżej 5500 K w słoneczne dni często prowadzi do błędnych odcieni i potem ciężko się to edytuje w postprodukcji. Fotografowie powinni unikać takich ustawień, jeśli chcą uzyskać bardziej realistyczne kolory.
Pytanie 7
Poprawnie wykonane zdjęcie do paszportu to zdjęcie
A. barwne, w formacie 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% powierzchni zdjęcia.
B. czarno-białe, w formacie 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% powierzchni zdjęcia.
C. czarno-białe, w formacie 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% powierzchni zdjęcia.
D. barwne, w formacie 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% powierzchni zdjęcia.
No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.
Pytanie 8
Co oznacza termin temperatura barwowa w kontekście skali?
A. Fahrenheita
B. Rankine'a
C. Celcjusza
D. Kehdna
Temperatura barwowa to wartość wyrażająca kolor światła emitowanego przez źródło światła w porównaniu do temperatury ciała doskonałego, znajdującego się w równowadze termicznej. Jednostką miary temperatury barwowej jest kelwin (K), a nie żadna z pozostałych wymienionych jednostek. W praktyce, temperatura barwowa jest kluczowym parametrem w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, grafika komputerowa, projektowanie oświetlenia oraz w przemyśle filmowym. Na przykład, światło o temperaturze barwowej wynoszącej około 3200 K jest typowe dla oświetlenia studyjnego, co odpowiada ciepłemu, pomarańczowemu światłu. Z kolei światło dzienne ma temperaturę barwową w zakresie 5000-6500 K, co nadaje mu chłodny, niebieskawy odcień. Zrozumienie temperatury barwowej pozwala na dobór odpowiednich źródeł światła w zależności od zamierzonych efektów wizualnych oraz atmosfery, jaką chcemy stworzyć w danym pomieszczeniu czy podczas zdjęć. Warto również wspomnieć o normach ISO i standardach branżowych, które podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru temperatury barwowej w kontekście uzyskiwania jak najwyższej jakości obrazu.
Pytanie 9
Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to
A. HD
B. HDR
C. Ultra HD
D. DSLR
HD, Ultra HD oraz DSLR to terminy, które często mylone są z pojęciem HDR, jednak odnoszą się do zupełnie innych aspektów technologii obrazowania. HD (High Definition) oraz Ultra HD (czasami określane jako 4K) dotyczą rozdzielczości obrazu. Standard HD oferuje rozdzielczość 1280x720 pikseli, podczas gdy Ultra HD podnosi tę wartość do 3840x2160 pikseli. Te terminy związane są głównie z jakością obrazu wyświetlanego na ekranach, a nie z techniką rejestrowania szerokiej rozpiętości tonalnej. Wiele osób myśli, że wyższa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość obrazu w kontekście tonalności, co jest błędnym założeniem. Z kolei DSLR (Digital Single-Lens Reflex) to typ aparatu fotograficznego, który wykorzystuje lustro do kierowania światła do wizjera. Chociaż aparaty DSLR mogą być wykorzystywane do rejestracji zdjęć HDR, sama konstrukcja aparatu nie definiuje zdolności do uchwycenia szerokiej gamy tonalnej. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie, że technika HDR jest niezależna od rozdzielczości obrazu czy rodzaju aparatu. Bez odpowiednich narzędzi do łączenia zdjęć i przetwarzania ich w odpowiednich programach, nawet najlepszy aparat nie będzie w stanie wygenerować efektu HDR.
Pytanie 10
Podczas wykonywania reprodukcji obrazu aparat fotograficzny należy ustawić tak, aby oś optyczna obiektywu była
A. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym.
B. równoległa do płaszczyzny oryginału.
C. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem.
D. skośna do płaszczyzny oryginału.
Wybór równoległej osi optycznej obiektywu do płaszczyzny oryginału wprowadza wiele problemów, które mogą skutkować zniekształceniem obrazu. Gdy oś optyczna jest równoległa, może to prowadzić do błędów perspektywy, co sprawia, że obiekty na fotografii nie odwzorowują rzeczywistych proporcji. Przykładem tego błędu może być sytuacja, w której fotografia architektury nie oddaje prawidłowych kątów i proporcji budynku. Kiedy oś obiektywu jest skośna, znacznie zwiększa się ryzyko powstawania efektywnych zniekształceń, które w przypadku reprodukcji dzieł sztuki mogą zafałszować ich kolory i detale. Ustawienie obiektywu prostopadle do płaszczyzny oryginału pozwala na dokładne odwzorowanie kształtów i kolorów, co jest szczególnie istotne w kontekście dokumentacji artystycznej. Odpowiednie ustawienie aparatu jest zatem kluczowe dla zachowania jakości wizualnej oraz autentyczności reprodukcji, a błędne układy mogą prowadzić do poważnych niedopatrzeń i utraty wartości artystycznej. Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z zasadami kompozycji oraz technikami fotografii reprodukcyjnej, aby uniknąć typowych pułapek związanych z nieodpowiednim ustawieniem aparatu.
Pytanie 11
W celu wydrukowania fotografii przeznaczonych do celów wystawowych należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze
A. 100-150g/m2
B. 70-90g/m2
C. 200-350g/m2
D. 80-110g/m2
Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200-350 g/m2 do celów wystawowych jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Tego rodzaju papier charakteryzuje się odpowiednią sztywnością i trwałością, co pozwala na lepsze odwzorowanie detali oraz intensywności kolorów. Wydruki na takim papierze są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i działanie czynników atmosferycznych, co jest szczególnie ważne w kontekście wystaw, gdzie fotografie mogą być narażone na dotyk publiczności oraz zmienne warunki otoczenia. W branży fotograficznej powszechnie stosuje się standardy, które rekomendują wyższe gramatury dla profesjonalnych wydruków, aby zapewnić jak najlepszą jakość prezentacji. Ponadto, papier o wyższej gramaturze często oferuje lepszą strukturalność, co przyczynia się do lepszego efektu estetycznego. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze w tym zakresie gramatury będą miały lepszą głębię kolorów, co jest kluczowe w przypadku prac przeznaczonych do ekspozycji w galeriach czy na konkursach.
Pytanie 12
Do czynności związanych z organizacją planu zdjęciowego<u><strong>nie zalicza się</strong></u>
A. przygotowania niezbędnego sprzętu fotograficznego.
B. przygotowanie sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła.
C. wykonania szkicu planu zdjęciowego.
D. wykonania zdjęć i archiwizacji obrazów.
Myślę, że przygotowanie sprzętu fotograficznego, rozrysowanie planu zdjęciowego i zadbanie o oświetlenie to rzeczy, które są mega ważne dla reklamowanych sesji. Te wszystkie zadania mają ogromne znaczenie dla jakości zdjęć. Aparaty, statywy, obiektywy – to wszystko trzeba mieć na miejscu przed rozpoczęciem pracy. Rysunek planu pomaga w zaplanowaniu kadrów, światła i gdzie ustawić modeli, co bardzo ułatwia działanie na miejscu. Sprzęt oświetleniowy i pomiar światła odgrywają dużą rolę; to one tworzą odpowiednią atmosferę do pracy. Potrafimy się mylić, myśląc, że robienie zdjęć i archiwizacja to też część organizacji, ale tak naprawdę to są już etapy realizacji. Zrozumienie różnicy między tymi dwoma rzeczami jest bardzo istotne, bo ułatwia zarządzanie czasem i zasobami, co może znacząco wpłynąć na to, czy całość wyjdzie jak należy.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Jakie jest najniższe wymaganie dotyczące rozmiaru obrazu cyfrowego przeznaczonego do druku w formacie 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi?
A. 0,5 Mpx
B. 2,0 Mpx
C. 1,5 Mpx
D. 1,0 Mpx
Jeśli chcesz obliczyć, jakiej wielkości powinien być obraz cyfrowy do druku w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba najpierw przeliczyć centymetry na piksele. Przy 300 dpi oznacza to, że mamy 300 punktów w jednym calu. Jak przeliczymy centymetry na cale (1 cal ma 2,54 cm), to 10 cm to w przybliżeniu 3,937 cala. Tak więc, jeśli weźmiemy 3,937 cala i pomnożymy przez 300 dpi, dostaniemy 1181,1 pikseli na każdym boku. Jeśli chcemy znać całkowitą ilość pikseli, to po prostu pomnóżmy te wymiary: 1181,1 px razy 1181,1 px, co daje około 1396 Mpx. Dlatego minimalna wielkość obrazu powinna wynosić około 1,5 Mpx. W praktyce oznacza to, że obrazy przeznaczone do druku muszą być dostatecznie dobrej jakości, żeby uniknąć rozmycia czy zniekształceń, bo to są istotne rzeczy w grafice.
Pytanie 15
Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?
A. Błony zwojowej
B. Papieru stałogradacyjnego
C. Materiału małoobrazkowego
D. Papieru wielogradacyjnego
Wybór odpowiedzi na temat oznaczenia "typ 120" powinien być dokładny, ponieważ każdy z wymienionych materiałów ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Papier stałogradacyjny to materiał, który jest używany w technice druku i nie ma związku z błoną zwojową. Jest to rodzaj papieru, który może być używany do tworzenia odbitek, ale nie odnosi się do fotografii negatywowej, co jest kluczowe w kontekście błon fotograficznych. Z kolei papier wielogradacyjny jest rodzajem papieru fotograficznego, który pozwala na uzyskanie różnych tonacji, ale również nie jest tym samym co błona zwojowa. Materiał małoobrazkowy to ogólne pojęcie, które najczęściej odnosi się do błon o mniejszych wymiarach, takich jak typ 35 mm. Użytkownicy, którzy mylą typy materiałów, mogą nie zrozumieć, jak różne formaty wpływają na jakość obrazu. W fotografii każdy typ materiału odgrywa istotną rolę w uzyskiwaniu pożądanych efektów, a nieznajomość różnic między błonami zwojowymi a innymi materiałami może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, zarówno w kontekście technicznym, jak i artystycznym.
Pytanie 16
Jak nazywa się obraz, który powstaje po ekspozycji na światło materiału światłoczułego, lecz nie został jeszcze wywołany?
A. iluzoryczny
B. utajony
C. pozytywny
D. negatywny
Wybór odpowiedzi pozytywowy, pozorny lub negatywowy wskazuje na nieporozumienie związane z terminologią stosowaną w fotografii oraz procesami chemicznymi, które zachodzą w materiałach światłoczułych. Obraz pozytywowy odnosi się do obrazu, który przedstawia rzeczywiste kolory i jasności sceny w sposób bezpośredni. W kontekście naświetlenia materiału światłoczułego, nie może on być opisany jako pozytywowy, dopóki nie zostanie wywołany, co prowadzi do błędnych wniosków o naturze utajonego obrazu. Z kolei termin obraz pozorny jest używany w optyce i oznacza obraz, który nie jest rzeczywisty i nie można go zarejestrować na materiale światłoczułym. Tak więc, odpowiedź ta również jest nieadekwatna w kontekście pytania. Dodatkowo, obraz negatywowy jest pojęciem związanym z techniką wywoływania filmów, w której jasne obszary zdjęcia stają się ciemne, a ciemne obszary jaśnieją. Obraz utajony jest natomiast wstępnym etapem, który nie jest ani pozytywy, ani negatywem i wymaga dalszych procesów, aby stać się widocznym. Typowym błędem jest mylenie tych terminów i pomijanie kluczowych etapów w tworzeniu obrazu fotograficznego, co może prowadzić do braku zrozumienia technologii obrazowania oraz procesów wywoływania, które są fundamentalnymi elementami w pracy każdego fotografa czy technika obrazowania.
Pytanie 17
Prawidłowa ekspozycja podczas wykonywania zdjęcia krajobrazu określona jest następująco: czas naświetlania 1/125 s, liczba przysłony f/5,6. Dla zwiększenia głębi ostrości i zachowania takiej samej ilości światła padającego na matrycę należy ustawić parametry naświetlania:
A. 1/30 s; f/16
B. 1/125 s; f/16
C. 1/30 s; f/11
D. 1/125 s; f/22
Odpowiedzi, które sugerują inne kombinacje czasu naświetlania i przysłony, są niepoprawne z kilku istotnych powodów. Zmiana wartości przysłony na f/16 lub f/22 bez odpowiedniego dostosowania czasu naświetlania prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Im mniejsza wartość przysłony, tym więcej światła wpada na matrycę, co wpłynie na ekspozycję. Przykładowo, przysłona f/22 znacznie ograniczy ilość światła, co w połączeniu z czasem 1/125 s spowoduje, że zdjęcie będzie zbyt ciemne. Ponadto, większa głębia ostrości przy f/16 jest osiągana kosztem ilości światła, co wymaga dłuższego czasu naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Nasze błędne rozumienie zasad fotografii może prowadzić do mylnych decyzji; kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednym parametrze wymaga odpowiedniej kompensacji w innych, aby zachować prawidłową ekspozycję. W praktyce, stosowanie zasady przysłony i czasu naświetlania wymaga precyzyjnego obliczenia, aby uniknąć artefaktów, takich jak ziarno czy prześwietlenie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 18
Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest
A. niedoświetlone.
B. małokontrastowe.
C. prawidłowo naświetlone.
D. prześwietlone.
Zrozumienie różnych rodzajów naświetlenia w fotografii to kluczowy element pracy z obrazem. Odpowiedzi takie jak 'małokontrastowe', 'prawidłowo naświetlone' czy 'niedoświetlone' wskazują na różne błędne podejścia do analizy histogramu i zrozumienia naświetlenia zdjęć. Małokontrastowe zdjęcia charakteryzują się brakiem wyraźnych różnic w jasności między poszczególnymi elementami kadru, co niekoniecznie oznacza, że zdjęcie jest prześwietlone. W rzeczywistości, małokontrastowość może wynikać z nieodpowiedniego oświetlenia lub wadliwego ustawienia aparatu, ale sama w sobie nie definiuje problemu nadmiaru światła. Odpowiedź dotycząca prawidłowego naświetlenia jest również myląca, ponieważ sugeruje, że histogram rozłożony w sposób równomierny jest wskaźnikiem idealnego naświetlenia, co nie zawsze jest prawdą, zwłaszcza w kontekście specyficznych kompozycji czy zamierzeń artystycznych. Niedoświetlenie, z kolei, polega na zbyt małej ilości światła padającego na matrycę, co prowadzi do ciemniejszych zdjęć, ale nie ma związku z dużą ilością pikseli o wysokiej jasności w histogramie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać typowych błędów w interpretacji histogramu i prawidłowo reagować na jego wskazania w praktyce fotograficznej.
Pytanie 19
Ile kolorów można uzyskać, zapisując zdjęcie w 8-bitowej palecie barw?
A. 156
B. 18
C. 256
D. 16
Odpowiedź 256 jest prawidłowa, ponieważ 8-bitowa paleta barw oznacza, że każdy piksel obrazu może być reprezentowany przez 8 bitów informacji. To pozwala na uzyskanie 2^8 (czyli 256) różnych kombinacji kolorów. W kontekście użycia palety barw, każdy kolor jest reprezentowany przez unikalny indeks w tej palecie, co umożliwia oszczędność pamięci, ponieważ zamiast przechowywać pełne informacje o kolorze, zapisujemy jedynie jego indeks. Przykładem zastosowania 8-bitowej palety barw może być tworzenie grafiki komputerowej w programach takich jak Adobe Photoshop, gdzie użytkownicy mogą pracować z obrazami o ograniczonej liczbie kolorów, co jest szczególnie przydatne w przypadku gier retro lub projektów wymagających szybkiego renderowania. Dodatkowo, standardy takie jak GIF czy PNG (z limitowaną paletą) również korzystają z 8-bitowej głębi kolorów, co podkreśla powszechność tego podejścia w praktyce cyfrowej. Zrozumienie struktury 8-bitowej palety barw jest kluczowe w optymalizacji obrazów do użytku w sieci, gdzie czas ładowania jest istotnym czynnikiem.
Pytanie 20
Obiektyw, którego długość ogniskowej jest znacząco większa od przekątnej matrycy, a kąt widzenia jest mniejszy od kąta widzenia ludzkiego oka, to obiektyw
A. zmiennoogniskowy.
B. szerokokątny.
C. standardowy.
D. wąskokątny.
Obiektyw wąskokątny charakteryzuje się długą ogniskową w porównaniu do przekątnej matrycy, co skutkuje ograniczonym kątem widzenia. Kąty widzenia w obiektywach wąskokątnych są znacznie mniejsze niż kąt widzenia ludzkiego oka, który wynosi około 50 stopni. Obiektywy te są idealne do fotografowania odległych obiektów lub do uzyskiwania efektywnych ujęć portretowych, gdzie istotne jest wyodrębnienie tematu z tła. W praktyce, obiektywy wąskokątne, takie jak teleobiektywy, stosuje się w fotografii sportowej, przyrodniczej, a także w fotografii portretowej, gdzie można uzyskać efekt naturalnej perspektywy. Warto zwrócić uwagę, że stosując długi obiektyw, możliwe jest uzyskiwanie mniejszych zniekształceń perspektywy, co jest ważne w fotografii architektury oraz w sytuacjach wymagających precyzyjnego odwzorowania detali.
Pytanie 21
Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę
A. laserową
B. igłową
C. atramentową
D. sublimacyjną
Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?
A. 1/125 s, f/16
B. 1/60 s, f/11
C. 1/60 s, f/8
D. 1/125 s, f/5,6
W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.
Pytanie 24
Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru
A. matrycowy.
B. uśredniony.
C. punktowy.
D. centralnie ważony.
Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru najlepiej radzi sobie z rejestracją szczegółów w scenach o dużym kontraście. Pomiar punktowy skupia się na bardzo małym obszarze w kadrze, co pozwala na precyzyjne ocenienie poziomu jasności w danym punkcie, na przykład w jasnych partiach obrazu. Dzięki temu, gdy fotografujemy sceny, gdzie światła są ekstremalnie jasne, a cienie głębokie, aparat ustawia ekspozycję na podstawie tego jednego, wybranego punktu. W praktyce, gdy chcesz uwiecznić detale w jasnych częściach obrazu, na przykład podczas fotografowania zachodu słońca lub sceny z silnym oświetleniem, wybór pomiaru punktowego pozwoli na uniknięcie prześwietlenia. Wiele profesjonalnych aparatów fotograficznych pozwala na wybranie punktu pomiarowego na ekranie, co daje dodatkową kontrolę nad efektem końcowym. Standardy branżowe zalecają stosowanie pomiaru punktowego w sytuacjach, gdzie różnice w jasności są znaczne, co przekłada się na lepszą jakość zdjęć.
Pytanie 25
Dla filmu o czułości ISO 100 określono właściwe parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/60 sekundy oraz przysłona 11. Jakie ustawienia ekspozycji będą odpowiednie dla filmu o czułości ISO 400?
A. 1/60 s, f/16
B. 1/60 s, f/5,6
C. 1/250 s, f/5,6
D. 1/250 s, f/11
Odpowiedź 1/250 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ zwiększenie czułości filmu z ISO 100 do ISO 400 oznacza, że film jest czterokrotnie bardziej wrażliwy na światło. Aby zachować prawidłową ekspozycję przy wyższej czułości, należy zmniejszyć ilość światła docierającego do filmu. Można to osiągnąć poprzez skrócenie czasu naświetlania lub zwiększenie wartości przysłony. W tym przypadku czas naświetlania zmienia się z 1/60 sekundy na 1/250 sekundy, co pozwala na zredukowanie ilości światła o jedną pełną przysłonę (1/60 s do 1/125 s to 1 stopień, a 1/125 s do 1/250 s to kolejny), a przysłona f/11 pozwala na dalsze ograniczenie światła w porównaniu do f/8, co jest standardowym krokiem. Przykład praktyczny to sytuacja, gdy fotografujemy w mocnym świetle dziennym. Zwiększenie czułości filmu i jednoczesne skrócenie czasu naświetlania oraz zwiększenie wartości przysłony pozwala na uniknięcie prześwietlenia obrazu. W fotografii przyrodniczej, gdzie często występują szybkie ruchy obiektów, takie zmiany parametrów ekspozycji są niezwykle istotne dla uzyskania wyraźnych i dobrze naświetlonych zdjęć.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Wykonując zdjęcie lustrzanką cyfrową z użyciem lamp halogenowych należy ustawić balans bieli na temperaturę barwową o wartości
A. 5600K
B. 3200K
C. 10000K
D. 1800K
Wybór temperatury barwowej 1800K, 10000K czy 5600K nie jest odpowiedni w przypadku lamp halogenowych. Wartość 1800K odnosi się do bardzo ciepłego, niemal czerwonego światła, które nie jest reprezentatywne dla halogenów. Tego rodzaju ustawienie może sprawić, że zdjęcia będą miały nienaturalny, zbyt czerwony odcień. Z kolei 10000K to temperatura barwowa, która odpowiada zimnemu, niebieskiemu światłu, typowemu dla niektórych lamp fluorescencyjnych lub nieba w słoneczny dzień. Ustawienie balansu bieli na tak wysoką wartość spowoduje, że zdjęcia będą wyglądały na zbyt chłodne, co może nie oddać rzeczywistych kolorów obiektu fotografowanego. Z kolei 5600K, które jest standardową wartością dla światła dziennego, także jest niewłaściwe w kontekście oświetlenia halogenowego. Przy tej temperaturze barwowej halogeny będą wydawały się zbyt żółte, co z kolei wpłynie na tonalność zdjęcia. W praktyce, popełniając te błędy, fotograf może uzyskać obrazy, które nie oddają rzeczywistego wyglądu sceny. Zrozumienie różnicy między temperaturami barwowymi oraz ich wpływu na estetykę zdjęcia jest kluczowe dla każdego fotografa, a wybór odpowiedniego balansu bieli powinien być dostosowany do źródła światła, co jest fundamentalną praktyką w fotografii.
Pytanie 28
Główne dane zawarte w każdym obiektywie to
A. liczba soczewek i stabilizacja obrazu
B. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona
C. liczba soczewek oraz typ autofokusa
D. ogniskowa i minimalna przysłona
Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.
Pytanie 29
Oblicz minimalną rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10×15 cm w celu wydrukowania obrazu formatu 40×60 cm w rozdzielczości 150 dpi bez konieczności interpolacji danych?
A. 300 spi
B. 1 200 spi
C. 150 spi
D. 600 spi
Odpowiedź 600 spi (czyli punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać pożądany efekt wydruku, musimy obliczyć odpowiednią rozdzielczość skanowania oryginału. Proces ten opiera się na zasadzie, że rozdzielczość skanowania musi być co najmniej równa rozdzielczości wydruku pomnożonej przez rozmiar wydruku w calach. W przypadku rozdzielczości wydruku 150 dpi oraz wymaganego formatu 40×60 cm (co odpowiada 15.75×23.62 cali), obliczamy wymaganą rozdzielczość skanowania jako 150 dpi * 15.75 cali (szerokość) oraz 150 dpi * 23.62 cali (wysokość). Po wykonaniu tych obliczeń otrzymujemy odpowiednio 2362 i 3543 pikseli. Zmieniając to na centymetry, musimy zrozumieć, że skanowanie musi odbywać się w rozdzielczości 600 spi, aby zachować jakość i szczegóły. Przy skanowaniu w zbyt niskiej rozdzielczości, w trakcie powiększenia obrazu na wydruku, mogą pojawić się artefakty i utrata detali. W praktyce, stosowanie rozdzielczości 600 spi jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z oczekiwaniami klientów oraz estetyką końcowego produktu.
Pytanie 30
Jaki symbol wskazuje na proces przetwarzania pozytywu kolorowego?
A. E 6
B. EP 2
C. RA 4
D. C 41
Odpowiedź RA 4 to strzał w dziesiątkę! Ten symbol oznacza proces wywoływania kolorowych pozytywów, co jest mega ważne w fotografii. W skrócie, RA 4 to sposób na uzyskanie kolorowych odbitek, korzystając z odpowiednich chemikaliów. Trzeba tu zadbać o kilka rzeczy, jak temperatura czy czas reakcji, bo inaczej może być klapa. W laboratoriach fotograficznych ta technika jest bardzo popularna, bo dzięki niej można uzyskać naprawdę żywe kolory. Pamiętaj, że są normy, jak ISO 12641, które określają, jak powinny wyglądać odbitki pod względem jakości. Znajomość RA 4 przyda się każdemu, kto chce zajmować się fotografią zawodowo. A tak na marginesie, to właśnie ta metoda pozwala uzyskać dużą różnorodność tonów, co jest super istotne w dzisiejszym świecie druku i reprodukcji obrazów.
Pytanie 31
Aby zredukować odblaski podczas fotografowania szklanych obiektów, należy zastosować filtr
A. efektowy
B. polaryzacyjny
C. połówkowy
D. UV
Filtr polaryzacyjny jest nieocenionym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy ze szklanymi przedmiotami. Jego działanie opiera się na eliminacji niepożądanych refleksów oraz odbić świetlnych, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać czysty i wyraźny obraz obiektu. Refleksy, które mogą powstawać na powierzchni szkła, mogą znacznie obniżyć jakość zdjęcia, a filtr polaryzacyjny skutecznie minimalizuje ten problem poprzez polaryzację światła. W praktyce, gdy umieszczamy ten filtr przed obiektywem aparatu, możemy regulować kąt polaryzacji, co pozwala na dostosowanie stopnia redukcji odbić. Warto zaznaczyć, że korzystanie z filtrów polaryzacyjnych jest standardem w branży fotograficznej, szczególnie w fotografiach produktowych oraz architektonicznych, gdzie detale i przejrzystość są kluczowe. Dodatkowo, filtry te mogą również zwiększyć nasycenie kolorów, co wpływa na ogólną estetykę zdjęć.
Pytanie 32
Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona
A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami
B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem
C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem
D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem
Poprawna odpowiedź wskazuje, że twarz osoby powinna być ustawiona na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami. Taki układ jest zgodny z międzynarodowymi standardami, które określają wymagania dla zdjęć do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Ustawienie twarzy na wprost zapewnia, że fotografia będzie wiernie oddawać rysy twarzy, co jest kluczowe dla celów identyfikacyjnych. Odsłonięte czoło i uszy umożliwiają łatwe rozpoznanie osoby oraz eliminują potencjalne problemy z odczytem cech biometrycznych. Przykładem zastosowania tych standardów jest proces składania wniosków o paszport, gdzie nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować odrzuceniem zdjęcia. Warto również pamiętać, że dobrym przykładem praktycznym jest stosowanie się do wytycznych wydawanych przez instytucje rządowe odpowiedzialne za paszporty, które jednoznacznie określają, jak powinno wyglądać zdjęcie. W efekcie, przestrzeganie tych standardów nie tylko ułatwia proces uzyskiwania dokumentów, ale także zwiększa bezpieczeństwo i dokładność systemów identyfikacyjnych.
Pytanie 33
Powstałe na zdjęciu podczas fotografowania obiektywem szerokokątnym obramowanie wynikające ze spadku jasności na brzegach obrazu to błąd
A. winietowania.
B. dystorsji beczkowatej.
C. aberracji komatycznej.
D. paralaksy.
Winietowanie to zjawisko, które objawia się spadkiem jasności obrazu w rogach kadru w porównaniu do jego centrum. Jest to efekt, który najczęściej występuje w obiektywach szerokokątnych, gdzie konstrukcja optyczna powoduje, że światło docierające do krawędzi soczewek jest mniej intensywne. W praktyce, winietowanie może być korzystne w niektórych sytuacjach, gdyż pozwala na skupienie uwagi widza na centralnej części kadru. Aby zminimalizować ten efekt, fotografowie często korzystają z filtrów, które pomagają wyrównać jasność, a także planują ustawienia ekspozycji tak, by uniknąć nadmiernego winietowania. Standardy branżowe zalecają testowanie obiektywów pod kątem winietowania, aby dostosować techniki fotografowania i edycji w celu uzyskania jak najlepszej jakości obrazu. Wiedza na temat winietowania jest niezbędna dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą świadomie kontrolować estetykę swoich prac, a także dla osób zajmujących się edycją zdjęć, które mogą stosować techniki retuszu, aby zredukować niepożądane efekty.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Odbitki o wymiarach 10 x 15 cm można uzyskać bez kadrowania z negatywu?
A. 6 x 4,5 cm
B. 24 x 36 mm
C. 6 x 6 cm
D. 4 x 5 cala
Odpowiedź 24 x 36 mm jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowy format negatywu filmowego, który odpowiada proporcjom 10 x 15 cm. Oznacza to, że negatyw w tym formacie doskonale pasuje do odbitki w podanym rozmiarze bez konieczności kadrowania, co jest kluczowe w procesie druku. W praktyce, gdy fotografujemy przy użyciu aparatu 35 mm, otrzymujemy obraz o wymiarach 24 x 36 mm, który w pełni można wykorzystać do wykonania odbitki o wymiarach 10 x 15 cm. Warto dodać, że podczas przetwarzania zdjęć i ich późniejszego drukowania, wiele laboratoriów fotograficznych stosuje ten standard, co ułatwia pracę fotografom. Zrozumienie tych proporcji jest istotne nie tylko dla dorosłych, ale także dla osób uczących się fotografii, ponieważ pozwala lepiej planować zdjęcia i ich późniejszą obróbkę. Standardy te są szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii, gdzie jakość i dokładność formatu mają kluczowe znaczenie dla efektywności pracy.
Pytanie 36
Do wykonania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym należy zaopatrzyć się w filtr
A. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe.
B. jasnoczerwony i film ortochromatyczny.
C. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe.
D. IR i film ortochromatyczny.
Odpowiedź 'IR i film czuły na promieniowanie długofalowe' jest poprawna, ponieważ do wykonywania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym konieczne jest wykorzystanie zarówno filtra podczerwonego (IR), jak i filmu, który jest odpowiednio czuły na dłuższe fale elektromagnetyczne. Filtry IR są zaprojektowane tak, aby przepuszczać tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie większość widzialnego światła, co pozwala na uzyskanie obrazu, który eksponuje różnice temperatur i innych właściwości materiałów niewidocznych w świetle widzialnym. Przykłady zastosowań takich zdjęć obejmują detekcję ciepła w inspekcjach budowlanych, monitoring środowiskowy, a także w zastosowaniach medycznych, takich jak ocena stanów zapalnych. W kontekście standardów branżowych, przy wykonywaniu zdjęć w podczerwieni istotne jest przestrzeganie zasad dotyczących kalibracji sprzętu oraz interpretacji wyników. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów, które są certyfikowane do pracy w określonych zakresach fal, co zapewnia wysoką jakość i wiarygodność uzyskanych danych.
Pytanie 37
Fotograf, który do wykonania zdjęć krajobrazowych ustawił liczbę przysłony: f/1.2, czułość matrycy: ISO 1400 i czas ekspozycji: 30 sekund, najprawdopodobniej zamierza wykonać zdjęcia przy świetle zastanym
A. po południu.
B. nocą.
C. o świcie.
D. w południe.
Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.
Pytanie 38
Obraz utajony tworzy się w trakcie
A. zadymiania
B. wywoływania
C. naświetlania
D. utrwalania
Utrwalanie, zadymianie i wywoływanie to procesy związane z obróbką materiałów światłoczułych, ale nie są odpowiednie do opisu momentu powstawania obrazu utajonego. Utrwalanie jest kluczowym krokiem po naświetlaniu, który stabilizuje obraz, czyniąc go odpornym na światło i umożliwiając jego dalsze eksponowanie. Użycie tego terminu w kontekście powstawania obrazu utajonego jest błędne, ponieważ obraz utajony już istnieje w momencie naświetlania, lecz nie jest widoczny. Z kolei zadymianie odnosi się do techniki używanej w fotografii artystycznej lub efektach specjalnych i nie jest bezpośrednio związane z procesem tworzenia obrazu utajonego. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w praktyce jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w analizie procesów fotograficznych. Wywoływanie jest procesem, w którym obraz utajony staje się widoczny, jednak nie jest to moment jego powstawania. Pomyłki w tych koncepcjach mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat procesów fotografii oraz ich zastosowań w praktyce, co jest szczególnie istotne dla osób pracujących w dziedzinie fotografii i obrazowania.
Pytanie 39
Jakiego koloru tło należy zastosować w celu uzyskania największej różnicy jasności na obrazie barwnym pomiędzy tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?
A. Purpurowe.
B. Niebieskie.
C. Zielone.
D. Białe.
Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.
Pytanie 40
W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości
A. 2592 × 1944 pikseli
B. 5000 × 3400 pikseli
C. 2048 × 1563 pikseli
D. 5500 × 3800 pikseli
Aby uzyskać wysokiej jakości reprodukcję plakatu o wymiarach 30 × 45 cm w rozdzielczości 300 dpi, konieczne jest posiadanie aparatu cyfrowego z matrycą o minimalnej rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że na każdy cal powierzchni plakatu powinno przypadać 300 punktów (pikseli) w poziomie i 300 punktów w pionie. Zatem, aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary plakatu w calach przez 300. Wymiary plakatu 30 cm x 45 cm można przeliczyć na cale (1 cal = 2,54 cm), co daje około 11,81 cala x 17,72 cala. Przemnażając te wartości przez 300 otrzymujemy 3543 piksele w poziomie i 5316 pikseli w pionie, co daje łącznie około 18 000 000 pikseli. Aby uzyskać zapas i możliwość przycięcia oraz uwzględnić różne techniki edycji, aparat o rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli jest odpowiedni. Dzięki temu uzyskujemy większą elastyczność w pracy nad grafiką i pewność, że finalny wydruk będzie ostry i szczegółowy. W praktyce, przy wyższej rozdzielczości można zastosować więcej efektów graficznych bez utraty jakości.