Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 18:30
Data zakończenia: 13 maja 2025 18:43

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile godzin po rozpoczęciu rui uznaje się za najdogodniejszy czas na pierwsze krycie lochy?

A. 12-18

B. 1-2

C. 36-48

D. 47-72

Wybór odpowiedzi 36-48 godzin jest nieprawidłowy, ponieważ to zbyt późny termin, by uzyskać optymalne krycie. Po 24 godzinach od rozpoczęcia rui płodność lochy zaczyna spadać, a po 36-48 godzinach jest już znacznie niższa, co może prowadzić do niepowodzeń w kryciu. Zdarza się, że niektórzy hodowcy mogą mylnie uważać, że im dłużej czeka się z kryciem, tym lepsze efekty, co jest niezgodne z biologicznymi cyklami rozrodczymi. Podobnie, odpowiedzi 1-2 godziny i 47-72 godziny również opierają się na błędnych założeniach. Kiedy krycie następuje zbyt wcześnie, przed osiągnięciem szczytu płodności, może nie dojść do zapłodnienia, co powoduje straty w produkcji. Z drugiej strony, krycie po upływie 72 godzin jest ryzykowne, ponieważ owulacja może już się zakończyć, a samica nie będzie w stanie zajść w ciążę. W praktyce, kluczowym błędem jest ignorowanie indywidualnych różnic w cyklach rujowych poszczególnych loch, co może prowadzić do zbyt ogólnych założeń i nieefektywnego zarządzania reprodukcją w stadzie. Rozumienie momentu optymalnego krycia, opartego na monitoringu rui, jest zatem kluczowe dla osiągnięcia wysokich wskaźników reprodukcyjnych.

Pytanie 2

Co to jest produkt uboczny uzyskany podczas ekstrakcji oleju z nasion roślin oleistych, który znajduje zastosowanie w karmieniu zwierząt?

A. wywar

B. otręby

C. młóto

D. makuchy

Wywar, otręby i młóto to różne produkty, które można mylnie utożsamiać z makuchami, jednak każdy z nich ma swoje unikalne cechy i zastosowanie. Wywar, na przykład, to produkt uboczny powstający w procesie gotowania, często stosowany w żywieniu zwierząt, ale nie jest to produkt związany bezpośrednio z pozyskiwaniem oleju. Otręby pochodzą z przemiału zbóż, takich jak pszenica czy żyto, i zawierają cenne składniki odżywcze, ale nie są produktem oleistym. Młóto z kolei jest pozostałością po ekstrakcji cukrów lub skrobi z surowców roślinnych, także nie mającą związku z procesem tłoczenia oleju. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiego błędnego wnioskowania często wynikają z mylenia terminologii związanej z różnymi surowcami roślinnymi i ich przetwórstwem. W branży paszowej istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi produktami, ponieważ każdy z nich ma inne właściwości odżywcze i zastosowania w żywieniu zwierząt. Dlatego zrozumienie, że makuchy są unikalnym produktem ubocznym procesu tłoczenia oleju, jest kluczowe dla wykorzystania ich potencjału w produkcji pasz.

Pytanie 3

W jakiej kategorii znajdują się tylko surowce łatwo fermentujące?

A. Lucerna, wyka, bobik

B. Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza

C. Lucerna, łubin, kukurydza

D. Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona

Wybór innych grup składników często wynika z niedostatecznej analizy ich charakterystyki oraz właściwości technologicznych. Odpowiedź "Lucerna, łubin, kukurydza" zawiera składniki, które mają swoje zalety, ale nie wszystkie z nich są łatwo zakiszające. Lucerna jest bogata w białko i jest doskonałym źródłem paszy, ale jej struktura może utrudniać proces fermentacji, co wpływa na jakość kiszonki. Łubin, z kolei, ma swoje właściwości odżywcze, ale jego zakiszanie wymaga staranniejszego podejścia ze względu na wysoką zawartość białka i różnorodność frakcji. "Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona" również nie jest poprawnym zestawieniem, ponieważ chociaż kukurydza jest idealnym surowcem do zakiszania, koniczyna czerwona i seradela mogą wprowadzać różnice w procesie fermentacji. Różne rodzaje koniczyny mają zróżnicowane właściwości, które mogą wpływać na jakość kiszonek. Odpowiedź „Lucerna, wyka, bobik” nie uwzględnia również specyfiki zakiszania. We wszystkich tych zestawieniach istotne jest, jak poszczególne składniki reagują w procesie fermentacji – zakiszanie wymaga odpowiednich warunków, takich jak wilgotność, pH i temperatura, które mogą być trudne do osiągnięcia przy użyciu niektórych z tych surowców. Rozpoznanie właściwości surowców i ich zdolności do łatwego zakiszania jest kluczem do efektywnej produkcji pasz i optymalizacji żywienia zwierząt.

Pytanie 4

Właściciel jałówki otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. I i II kopii

B. oryginału

C. II kopii

D. I kopii

Właściwą odpowiedzią jest otrzymanie oryginału zaświadczenia o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania. Otrzymanie oryginału dokumentu jest kluczowe, ponieważ stanowi on oficjalne potwierdzenie przeprowadzonego zabiegu, które może być wymagane w różnorodnych sytuacjach, takich jak rejestracja zwierząt, uzyskanie dotacji czy prowadzenie dokumentacji hodowlanej. Oryginał zaświadczenia zawiera szczegółowe informacje, takie jak data zabiegu, dane identyfikacyjne jałówki oraz informacje o stosowanym nasieniu. W praktyce posiadacz jałówki powinien przechowywać ten dokument w bezpiecznym miejscu, aby móc w każdej chwili przedstawić go odpowiednim instytucjom, na przykład w przypadku kontroli weterynaryjnej lub audytu w gospodarstwie. Tego rodzaju dokumentacja jest kluczowa do zapewnienia przejrzystości i ścisłego przestrzegania przepisów prawnych dotyczących hodowli zwierząt oraz ich zdrowia.

Pytanie 5

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. konserwanty

B. detoksykanty

C. enzymy paszowe

D. antyoksydanty

Antyoksydanty to substancje, które chronią składniki pasz, takie jak witaminy i karoteny, przed utlenianiem, co jest kluczowe dla zachowania ich wartości odżywczej. Utlenianie może prowadzić do degradacji tych składników, co obniża jakość paszy i jej skuteczność w żywieniu zwierząt. Przykładowo, dodanie tokoferolu (witamina E) jako antyoksydantu do paszy może znacząco wydłużyć okres trwałości paszy oraz poprawić biodostępność składników odżywczych. Praktyki te są zgodne z normami żywienia zwierząt, które promują stosowanie antyoksydantów w celu zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych. Ponadto, stosowanie antyoksydantów jest również regulowane przez europejskie przepisy dotyczące dodatków do pasz, które zapewniają, że substancje te są bezpieczne i skuteczne w ich zastosowaniu. Dbanie o jakość paszy poprzez stosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 6

Czym jest cross compliance?

A. zasady wzajemnej zgodności

B. kodeks dobrej praktyki rolniczej

C. właściwa kultura rolnicza

D. dobrostan zwierząt

Zasady wzajemnej zgodności, znane jako cross compliance, to ramy regulacyjne wprowadzone w Unii Europejskiej, które mają na celu zapewnienie, że rolnicy przestrzegają określonych standardów związanych z ochroną środowiska, zdrowiem publicznym oraz dobrostanem zwierząt w zamian za wsparcie finansowe. Te zasady są kluczowe, ponieważ łączą kwestie środowiskowe z polityką rolną, co sprzyja zrównoważonemu rozwojowi w sektorze rolnym. Przykładem zastosowania zasad wzajemnej zgodności jest wymóg, aby rolnicy stosowali odpowiednie praktyki ochrony gleby, takie jak rotacja upraw, aby ograniczyć erozję i utrzymać zdrowie gleb. Również, zgodnie z zasadami, muszą oni przestrzegać norm dotyczących użycia pestycydów oraz nawozów, co ma na celu minimalizację negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Dostosowanie się do tych zasad nie tylko pozwala na uzyskanie dotacji, ale również wpływa na poprawę wizerunku gospodarstw rolnych, które stają się bardziej odpowiedzialne wobec społeczeństwa i przyrody. Ponadto, przestrzeganie zasad wzajemnej zgodności jest również elementem budowania zaufania między rolnikami a konsumentami, co jest niezbędne dla przyszłości sektora rolno-spożywczego.

Pytanie 7

Aby zapewnić bezpieczne dojenie krów i uniknąć kopnięć, stosuje się

A. dutkę

B. poskrom laskowy

C. klucz Harmsa

D. kantar

Poskrom laskowy jest narzędziem szczególnie przydatnym w bezpiecznej obsłudze krów podczas doju, ponieważ umożliwia skuteczne ograniczenie ruchów zwierzęcia, co znacząco redukuje ryzyko kopnięcia. Działa na zasadzie mocowania kończyn zwierzęcia w sposób, który minimalizuje jego zdolność do ruchu. Zastosowanie poskromu laskowego jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i ludzi. W praktyce, stosując poskrom laskowy, można nie tylko uniknąć niebezpiecznych sytuacji, ale także zredukować stres u krów, co wpływa na wydajność doju oraz jakość mleka. Warto zaznaczyć, że poskrom powinien być stosowany przez wykwalifikowany personel, który wie, jak właściwie go używać, aby zminimalizować dyskomfort zwierzęcia. Przykładem zastosowania poskromu laskowego może być jego użycie w stajniach podczas rutynowego doju, gdzie krówki są indywidualnie przeprowadzane do stanowisk dojenia. Właściwe użycie tego narzędzia jest zgodne z praktykami dobrego zarządzania w hodowli bydła, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i efektywność operacyjną.

Pytanie 8

W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, jak powinien wyglądać stosunek kwasu mlekowego do octowego?

A. 1:1

B. 3:1

C. 2:1

D. 1:3

Odpowiedź 3:1 jest całkiem dobra, bo w procesie fermentacji kiszonek z kukurydzy idealnie wychodzi taki właśnie stosunek kwasu mlekowego do octowego. Kwas mlekowy to główny produkt tej fermentacji, który produkują bakterie kwasu mlekowego, zamieniając cukry z kukurydzy na kwas. Wysoka zawartość tego kwasu sprawia, że kiszonka ma fajny smak, dłużej się trzyma i jest bardziej stabilna. A do tego, pomaga w zwalczaniu niechcianych mikroorganizmów. Kwas octowy powstaje w mniejszych ilościach i jego rola to głównie regulacja pH, co też jest ważne dla zachowania świeżości. Te odpowiednie proporcje kwasów sprawiają, że kiszonka ma przyjemny, lekko kwaśny smak, który lubi sporo ludzi. Dobrym przykładem zastosowania tej teorii jest produkcja kiszonek, w której kontroluje się warunki fermentacji, żeby uzyskać najlepszy smak i jakość. Zgodność z tymi zasadami jest mega istotna, żeby produkować bezpieczną i wysokiej jakości żywność.

Pytanie 9

Przy przelotowości 20 sztuk w grupie jałówek cielnych, jaki jest średnioroczny stan?

A. 20 sztuk

B. 12 sztuk

C. 15 sztuk

D. 9 sztuk

Odpowiedzi 20 sztuk, 12 sztuk oraz 9 sztuk są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących przelotowości i średniorocznego stanu jałówek cielnych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, 20 sztuk sugeruje, że cały rok wszystkie zwierzęta byłyby obecne w stadzie, co jest mało prawdopodobne z uwagi na naturalne procesy hodowlane, takie jak sprzedaż, ubytki zdrowotne czy zmiany w grupie. Druga odpowiedź, 12 sztuk, może wynikać z mylnego obliczenia ubytków, jednak w rzeczywistości taki stan byłby trudny do osiągnięcia w grupie jałówek cielnych, które są zazwyczaj utrzymywane w większych liczbach. Odpowiedź 9 sztuk wskazuje na zbyt dużą redukcję stanu zwierząt, co również nie jest zgodne z praktyką hodowlaną. Każda z tych odpowiedzi nie uwzględnia kluczowych aspektów takich jak dynamika grupy, przyrosty oraz naturalne straty, które są integralną częścią procesu hodowli. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne, ponieważ błędne wyobrażenia na temat przelotowości mogą prowadzić do niewłaściwego zarządzania stadem, co w dłuższej perspektywie wpłynie na efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt.

Pytanie 10

Najniższy poziom uwolnienia amoniaku do atmosfery osiąga się przy hodowli zwierząt w systemie

A. bezściołowym, na podłogach szczelinowych

B. bezściołowym, na podłogach pełnych

C. rusztowym

D. ściołowym

Utrzymanie zwierząt w systemach bezściołowych, zarówno na podłogach pełnych, jak i szczelinowych, wiąże się z wyższymi emisjami amoniaku z kilku powodów. W przypadku systemu bezściołowego na podłogach pełnych, brak absorpcyjnego materiału, takiego jak ściółka, powoduje, że mocz i odpady zwierzęce pozostają na powierzchni, co sprzyja ich szybkiemu parowaniu i uwalnianiu amoniaku do atmosfery. W tym wypadku, efektywność zbierania odchodów jest ograniczona, co dodatkowo potęguje problem emisji. Natomiast w systemie rusztowym, choć odpady są zbierane bezpośrednio pod rusztami, ich rozkład na otwartej przestrzeni również sprzyja emisji amoniaku, szczególnie w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. W obu przypadkach, brak ściółki sprawia, że nie ma naturalnego procesu rozkładu, który mógłby zredukować emisję gazów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że systemy te mogą być równie efektywne jak systemy ściołowe w kontekście ochrony środowiska. W rzeczywistości, praktyki te mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza oraz zdrowiem zwierząt, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonej hodowli zwierząt.

Pytanie 11

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –150 °C

B. –170 °C

C. –190 °C

D. –130 °C

Temperatura graniczna –130 °C jest kluczowym punktem dla zachowania integralności plemników buhaja podczas ich przechowywania i transportu w cieczy azotowej. Plemniki są komórkami bardzo wrażliwymi na zmiany temperatury; ich struktura komórkowa oraz funkcje metaboliczne są optymalnie zachowane w ekstremalnie niskich temperaturach, jednakże powyżej tej granicy mogą wystąpić nieodwracalne uszkodzenia. W praktyce, aby zabezpieczyć wartościowe nasienie przed uszkodzeniami, należy zawsze upewnić się, że temperatura otoczenia nie przekracza –130 °C w trakcie manipulacji, na przykład podczas wyjmowania nasienia z kontenera. Zgodnie z normami i dobrą praktyką w inseminacji zwierząt, stosuje się specjalistyczne protokoły, które gwarantują, że nasienie jest przechowywane i transportowane w warunkach minimalizujących ryzyko jego uszkodzenia. Ważnym elementem jest również użycie odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz monitorowanie temperatury w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia nieprawidłowości.

Pytanie 12

Substancją przeciwutleniającą, stosowaną w karmach w celu zapobiegania jełczeniu tłuszczów, jest

A. witamina C

B. witamina B

C. witamina A

D. witamina D

Pojęcie antyoksydantów jest często mylone z innymi grupami witamin, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Witamina A, znana przede wszystkim z roli w prawidłowym widzeniu i funkcjonowaniu układu odpornościowego, nie ma właściwości antyoksydacyjnych, które mogłyby skutecznie przeciwdziałać procesowi jełczenia tłuszczów. Jej głównym działaniem jest wspieranie zdrowia skóry i błon śluzowych. Witamina B to grupa witamin rozpuszczalnych w wodzie, która jest kluczowa dla metabolizmu energetycznego, ale nie działa jako antyoksydant w kontekście stabilizacji tłuszczy. Witamina D, odpowiedzialna za regulację gospodarki wapniowej, także nie pełni funkcji antyoksydacyjnych i nie wpływa na procesy jełczenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie witaminy mają podobne właściwości, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości każda witamina ma swoje unikatowe funkcje i zastosowania, a ich rola w diecie zwierząt hodowlanych jest ściśle określona przez badania naukowe i standardy branżowe. Zrozumienie różnic w działaniu tych substancji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania dietą zwierząt oraz dla jakości produkowanych pasz.

Pytanie 13

Podczas sprzedaży rocznego psa do państwa Unii Europejskiej nie ma konieczności

A. zaopatrywania go w paszport

B. szczepienia go przeciwko wściekliźnie

C. wszczepiania mu mikroczipu

D. przekazywania rodowodu psa

Zrozumienie wymagań dotyczących przewozu psów do krajów Unii Europejskiej jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i przestrzegania przepisów weterynaryjnych. W przypadku odpowiedzi dotyczących obowiązkowego wszczepienia mikroczipu, zaopatrzenia w paszport oraz szczepienia przeciwko wściekliźnie, istnieją jasne regulacje, które nakładają na właścicieli psów obowiązki dotyczące tych kwestii. Wszczepienie mikroczipu jest niezbędne, ponieważ umożliwia identyfikację zwierzęcia oraz jego właściciela, co jest kluczowe w przypadku zagubienia psa lub w sprawach dotyczących odpowiedzialności prawnej. Paszport dla psa, zawierający dokumentację zdrowotną oraz szczepienia, jest wymagany, aby upewnić się, że zwierzę jest zdrowe i spełnia określone normy sanitarno-epidemiologiczne. Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest z kolei wymagane w celu ochrony zdrowia publicznego, a jego brak może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi oraz prawnymi. Z tego powodu, pomimo że rodowód nie jest obligatoryjny, inne wymagania dotyczące zdrowia i identyfikacji psa są kluczowe dla zapewnienia jego bezpieczeństwa oraz przestrzegania przepisów unijnych. Ignorowanie tych regulacji może prowadzić do problemów zarówno w kraju pochodzenia, jak i podczas przekraczania granicy, dlatego warto być dobrze poinformowanym o wymaganiach przed podjęciem decyzji o przewozie psa do Unii Europejskiej.

Pytanie 14

Rozmnażanie nasienia bydła mlecznego w sposób seksualny przeprowadza się przez 40-45 sekund w kąpieli wodnej o temperaturze

A. 38-40°C

B. 29-31°C

C. 32-34°C

D. 35-37°C

Temperatura 35-37°C jest optymalna dla rozmnażania seksowanego nasienia bydła mlecznego, ponieważ zapewnia odpowiednią aktywność komórek plemnikowych, co jest kluczowe dla skutecznego zapłodnienia. W tej temperaturze plemniki są w stanie przetrwać i wykazywać wysoką motorykę, co zwiększa szanse na sukces w procesie inseminacji. Dobrą praktyką w hodowli bydła mlecznego jest regulowanie temperatury w kąpieli wodnej, aby uniknąć zarówno hipotermii, jak i hipertermii, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość nasienia. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi American Society of Animal Science, kontrola temperatury jest jednym z kluczowych elementów podczas przechowywania i użycia nasienia. Zastosowanie tej temperatury jest powszechnie przyjęte w inseminacji sztucznej, co potwierdzają liczne badania naukowe oraz doświadczenia praktyków w tej dziedzinie.

Pytanie 15

Co można uznać za paszę wysokobiałkową?

A. melasa

B. serwatka świeża

C. mączka rybna

D. śruta jęczmienna

Mączka rybna to naprawdę super pasza, bo ma dużo białka – zazwyczaj między 60% a 70%. To właściwie resztki z przemysłu rybnego, które się suszy i mieli. Dla zwierzaków, jak kury czy świnie, to świetne źródło aminokwasów potrzebnych do ich wzrostu. Używanie mączki rybnej w karmie to sposób na zwiększenie wartości odżywczej, co na pewno się przyda, zwłaszcza w intensywnej hodowli. W paszach dla kur, trzody chlewnej czy bydła można dodawać różne rodzaje mączek rybnych, co przekłada się na lepszej jakości mięso. Mączka rybna pomaga też zwierzakom lepiej funkcjonować, co jest ważne, bo ich potrzeby żywieniowe są dość wysokie. Dlatego w wielu paszach premium, mączka rybna jest standardem i to całkiem sensowne podejście w branży.

Pytanie 16

Krzyżowanie świń, w którym lochę - hybrydę ras białych łączy się z knurem rasy matki, określa się jako krzyżowanie

A. trzyrasowym wstecznym

B. trzyrasowym prostym

C. dwurasowym wstecznym

D. dwurasowym prostym

Krzyżowanie dwurasowe wsteczne w hodowli świń polega na kojarzeniu lochy, która jest mieszańcem, z knurem tej samej rasy, z której pochodzi matka lochy. To podejście ma na celu utrzymanie cech pożądanych w danej rasie, a jednocześnie wprowadzenie korzystnych genów od loch mieszańca. Takie praktyki są zgodne z dobrą praktyką hodowlaną, ponieważ pomagają w poprawie cech produkcyjnych oraz zdrowotnych potomstwa. Przykładowo, hodowcy mogą stosować to krzyżowanie, aby zwiększyć odporność zwierząt na choroby oraz poprawić wydajność tuczu. Krzyżowanie to przyczynia się do utrzymania różnorodności genetycznej w stadzie, co jest kluczowe w kontekście długofalowej produkcji zwierzęcej. Właściwe dobieranie genotypów oraz przemyślane podejście do krzyżowania wpływa na efektywność produkcji i rentowność gospodarstw hodowlanych.

Pytanie 17

Jaja pochodzące z hodowli na wolnym wybiegu powinny być oznaczone kodem odpowiadającym systemowi chowu

A. 3

B. 0

C. 1

D. 2

Odpowiedzi, które nie wskazują na kod '1', opierają się na błędnych założeniach dotyczących systemów chowu kur. Oznaczenia '0', '2' i '3' odnoszą się do innych typów chowu, takich jak chów ekologiczny (0), chów z podłogowym systemem (2) oraz chów klatkowy (3). Oznaczenie '0' sugeruje, że kury są hodowane w warunkach ekologicznych, co wiąże się z surowszymi standardami dotyczącymi paszy i przestrzeni, ale niekoniecznie oznacza dostęp do wolnego wybiegu. Oznaczenie '2' wskazuje na chów intensywny, który często wiąże się z ograniczoną przestrzenią życiową dla zwierząt, co może negatywnie wpływać na ich dobrostan. Przypisanie kodu '3' do jajek pochodzących z chowu klatkowego jest również nieprawidłowe, gdyż kury w takich systemach zazwyczaj nie mają możliwości poruszania się na świeżym powietrzu. Wybór nieprawidłowego kodu może prowadzić do nieporozumień i zafałszowania informacji o pochodzeniu oraz warunkach hodowli, co z kolei wpływa na decyzje konsumentów. Kluczowym błędem jest więc mylenie standardów chowu i ich wpływu na dobrostan zwierząt oraz jakość produktów. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby móc podejmować świadome decyzje zakupowe.

Pytanie 18

Jak długo trwa okres ciąży u klaczy?

A. 5 miesięcy

B. 9 miesięcy

C. 10 miesięcy

D. 11 miesięcy

Okres ciąży u klaczy, który trwa średnio około 11 miesięcy, jest kluczowym aspektem w hodowli koni. Dobrze zrozumienie tego cyklu ma ogromne znaczenie dla skutecznej reprodukcji oraz ogólnego zdrowia klaczy i jej źrebięcia. W praktyce hodowlanej, wiedza o czasie trwania ciąży pozwala na odpowiednie planowanie działań takich jak przygotowanie stajni czy zapewnienie odpowiedniej diety dla ciężarnej klaczy. Standardowe praktyki wskazują, że klacze powinny być monitorowane przez weterynarzy, aby zapewnić zdrowy przebieg ciąży, co może obejmować regularne badania ultrasonograficzne. Dodatkowo, zrozumienie tego, że ciąża klaczy trwa dłużej niż u wielu innych zwierząt gospodarskich, pozwala na lepsze przygotowanie się do wyzwań związanych z opieką nad nowo narodzonym źrebięciem, które wymaga specjalistycznej opieki i wsparcia w pierwszych dniach życia.

Pytanie 19

W układzie pokarmowym owcy czepiec usytuowany jest pomiędzy

A. trawieńcem a dwunastnicą

B. księgami a trawieńcem

C. przełykiem a żwaczem

D. żwaczem a księgami

W przewodzie pokarmowym owcy każdy z wymienionych elementów pełni specyficzną rolę, a ich kolejność ma kluczowe znaczenie dla procesów trawiennych. Przełyk jest strukturą, która transportuje pokarm z jamy ustnej do żwacza, gdzie następuje fermentacja. Wybór odpowiedzi, że czepiec znajduje się między przełykiem a żwaczem, jest błędny, ponieważ przełyk nie jest częścią układu żołądkowego, ale narządem transportowym, który nie ma bezpośredniego wpływu na procesy trawienne w żołądku. Kolejna opcja, wskazująca, że czepiec leży między trawieńcem a dwunastnicą, również jest niepoprawna, ponieważ trawieniec (abomasum) znajduje się poniżej czepca i ma z nim bezpośrednią interakcję, ale leży w innej sekcji przewodu pokarmowego. Natomiast umiejscowienie czepca pomiędzy księgami a trawieńcem jest również fałszywe, ponieważ czepiec jest przed księgami, a nie za nimi. Często pojawiające się błędy myślowe, które prowadzą do nieprawidłowych odpowiedzi, mogą wynikać z braku zrozumienia anatomii układu pokarmowego przeżuwaczy lub mylenia terminów. Właściwe zrozumienie tej anatomii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą i zdrowiem zwierząt, co ma bezpośredni wpływ na ich wydajność i dobrostan.

Pytanie 20

Koza została skutecznie pokryta 15 października. Kiedy przewiduje się termin porodu?

A. 15 lutego

B. 15 lipca

C. 15 marca

D. 15 stycznia

Odpowiedź 15 marca jest jak najbardziej okej, bo ciąża kozy trwa około 150 dni, czyli jakieś pięć miesięcy. Jeśli liczymy od 15 października, dodajemy te 150 dni i wychodzi nam właśnie 15 marca jako dzień porodu. W hodowli kóz dobrze jest znać dokładny termin porodu, bo można wtedy lepiej zapewnić opiekę nad zwierzęciem i przygotować wszystko, jak jedzenie, miejsce na poród czy opiekę nad maluchami. Zrozumienie, jak działa cykl reprodukcyjny w hodowli, ma ogromne znaczenie dla każdego hodowcy i pozwala lepiej zarządzać zdrowiem zwierząt oraz całym stadem, zgodnie z tym, co zalecają najlepsi w branży.

Pytanie 21

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. na karcie jałówki/krowy

B. w notesie do obory

C. w książce dotyczącej wykrywania rui

D. w rejestrze krów ocenianych

Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.

Pytanie 22

Które zwierzę ma macicę przypominającą kształtem rogi barana?

A. u klaczy

B. u suki

C. u krowy

D. u świni

Macica krowy, znana również jako macica z rogiem barana, charakteryzuje się specyficzną budową anatomiczną, która jest dostosowana do jej funkcji reprodukcyjnych. Kształt ten umożliwia lepsze przyjęcie i rozwój zarodków podczas ciąży, co jest kluczowe dla sukcesu reprodukcji. U krowy, macica jest podzielona na dwa rogi, co pozwala na jednoczesne rozwijanie się dwóch zarodków, co jest szczególnie istotne w przypadku bliźniaków. W praktyce, wiedza ta jest niezbędna dla hodowców bydła, którzy muszą monitorować zdrowie i rozwój samic. Znajomość anatomii układu rozrodczego u zwierząt hodowlanych jest zgodna z najlepszymi praktykami w weterynarii i hodowli, co pozwala na skuteczniejsze planowanie krycia i zarządzania ciążami. Ponadto, zrozumienie tych aspektów może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych, co jest kluczowe w utrzymaniu wysokiej produktywności stada.

Pytanie 23

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 25 dni

B. Na 30 dni

C. Na 20 dni

D. Na 15 dni

Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.

Pytanie 24

W dokumencie "Zgłoszenie owiec do rejestru" jagnię, którego matka należy do rasy merynos polski, a ojciec do rasy texel, zostanie oznaczone kodem

A. rasy matki

B. krzyżówki z rasami mięsnymi

C. krzyżówki z rasami plennymi

D. rasy ojca

Odpowiedź "krzyżówki z rasami mięsnymi" jest poprawna, ponieważ w przypadku, gdy matka jagnięcia należy do rasy merynos polski, a ojciec do rasy texel, jagnię to klasyfikowane jest jako krzyżówka. Merynos polski to rasa owiec o wysokiej jakości wełny, podczas gdy texel jest rasą mięsną, znaną z dobrej wydajności mięsnej. W systemie rejestracyjnym owiec, takie krzyżówki są często oznaczane w sposób, który odzwierciedla ich pochodzenie, a w tym przypadku klasyfikacja obejmuje rasy mięsne. Umożliwia to hodowcom lepsze zrozumienie genotypu i fenotypu zwierząt, co ma kluczowe znaczenie dla produkcji oraz selekcji. Zrozumienie tej klasyfikacji pozwala hodowcom na przewidywanie cech potomstwa oraz optymalizację strategii hodowlanych, co jest zgodne z dobrą praktyką w branży. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują planowanie krzyżówek w celu uzyskania najlepszych cech nie tylko w zakresie jakości wełny, ale także wydajności mięsnej, co jest niezwykle istotne w nowoczesnych hodowlach owiec.

Pytanie 25

Klasyfikacja umięśnienia mięsa wołowego odbywa się w kategoriach

A. E,U,R,O,P

B. A,B,C,D,E

C. I,II,III,IV,V

D. 0,1,2,3

Wiesz co? Klasyfikacja umięśnienia tusz wołowych jest oparta na systemie E,U,R,O,P, co mówi nam o jakości tego mięsa, które trafia do przemysłu mięsnego. To jest dosyć istotne, bo klasy E to te najlepsze tusze, a klasa P to takie, które mają najniższą jakość. Jak tak sobie myślę, to klasa E to taka super jakość - tusze mają świetne umięśnienie i prawie żadnego tłuszczu, co jest na czołowej półce. Podczas oceniania tuszów bierze się pod uwagę różne rzeczy, jak na przykład ich kondycję i ewentualne uszkodzenia, bo to wpływa na to, ile można za nie zapłacić. Dzięki jednolitym standardom, zarówno konsumenci, jak i producenci mogą łatwiej zrozumieć, co kupują i sprzedają, a to jest ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności i jakości mięsa.

Pytanie 26

Jaka jest minimalna przestrzeń kojca dla 3 kóz matek, z których każda ma dwa koźlęta, biorąc pod uwagę, że norma powierzchni dla kóz dorosłych wynosi co najmniej 1,5 m² oraz dodatkowe 0,3 m² dla koźlęcia ssącego?

A. 6,3 m2

B. 4,5 m2

C. 5,4 m2

D. 7,0 m2

Odpowiedź 6,3 m² jest prawidłowa, ponieważ obliczenie minimalnej powierzchni kojca dla trzech kóz matek z dwoma koźlętami każda opiera się na ustalonych normach dotyczących powierzchni utrzymywania kóz. Zgodnie z tymi normami, dla każdej dorosłej kozy potrzebne jest co najmniej 1,5 m². W przypadku trzech kóz matek, łączna powierzchnia wynosi 3 x 1,5 m² = 4,5 m². Dodatkowo, dla każdego koźlęcia ssącego wymagana jest powierzchnia 0,3 m². Ponieważ każda z matek ma dwa koźlęta, mamy 3 x 2 = 6 koźląt. W związku z tym wymagana powierzchnia dla koźląt to 6 x 0,3 m² = 1,8 m². Sumując te wartości, otrzymujemy: 4,5 m² (dla kóz matek) + 1,8 m² (dla koźląt) = 6,3 m². Przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz ich zdrowia. Dobry stan środowiska, w którym przebywają kozy, przyczynia się do ich lepszej produkcji mleka oraz ogólnej kondycji. W praktyce oznacza to, że hodowca powinien regularnie kontrolować i dostosowywać powierzchnię kojca do liczby zwierząt, aby spełniać wymogi dotyczące ich komfortu i zdrowia.

Pytanie 27

Która rasa kur jest najbardziej odpowiednia do ekologicznego chowu w Polsce?

A. New Hampshire

B. Dominant White Cornish

C. Zielononóżka kuropatwiana

D. Plymouth Rock

Zielononóżka kuropatwiana jest jedną z najważniejszych ras kur w chowie ekologicznym w Polsce, ze względu na swoje doskonałe przystosowanie do warunków lokalnych oraz wysoką jakość mięsa i jaj. Rasa ta charakteryzuje się dużą odpornością na choroby oraz zdolnością do życia na wolnym wybiegu, co jest podstawowym wymogiem dla chowu ekologicznego. Zielononóżki są ptakami o dużym instynkcie odpowiedzialnym za poszukiwanie pokarmu, co pozwala na efektywne wykorzystanie naturalnych zasobów. W praktyce, kury tej rasy mogą być hodowane w systemach, które promują dobrostan zwierząt, a ich dieta opiera się na naturalnych składnikach, co jest zgodne z zasadami ekologicznego chowu. W dodatku, ich jaja mają wyjątkowy smak i wartości odżywcze, co czyni je atrakcyjnym produktem na rynku ekologicznym. Rasa ta jest również ceniona przez producentów ze względu na ich adaptacyjność i wydajność w systemach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 28

U krów produkujących mleko najbardziej preferowane jest wymię

A. miskowate

B. obwisłe

C. kuliste

D. piętrowe

Wymię miskowate jest uznawane za najbardziej pożądany kształt u krów mlecznych, ponieważ sprzyja efektywnemu odciąganiu mleka oraz minimalizuje ryzyko kontuzji i chorób związanych z niewłaściwą budową wymienia. Taki kształt pozwala na lepszą eliminację mleka podczas udoju, co zwiększa wydajność mleczną i poprawia zdrowotność zwierząt. Dobrze uformowane wymię miskowate powinno również charakteryzować się odpowiednią elastycznością i sprężystością, co ma znaczenie nie tylko podczas dojenia, ale także dla dobrostanu krowy. Warto zaznaczyć, że wymię o tym kształcie jest bardziej odporne na urazy mechaniczne, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia mastitis, jednej z najczęstszych chorób u krów mlecznych. W praktyce, hodowcy powinni dążyć do selekcji osobników z wytwornym i prawidłowo ukształtowanym wymieniem, co wpisuje się w ramy dobrych praktyk w hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 29

Stajenny dokonał rozczyszczenia kopyt niepodkutych koni 1.07.2013 r. W jakim okresie powinien zrealizować następne rozczyszczenie?

A. 22-29.08.2013 r.

B. 01-15.08.2013 r.

C. 15-28.07.2013 r.

D. 08-14.07.2013 r.

Odpowiedzi, które wskazują niewłaściwe terminy rozczyszczania kopyt, bazują na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących pielęgnacji koni. Wybór daty 15-28.07.2013 r. sugeruje, że kopyta powinny być czyszczone w zbyt krótkim odstępie czasu, co może prowadzić do zaniedbań w pielęgnacji. Takie podejście nie uwzględnia potrzeby dostosowywania częstotliwości zabiegów do rzeczywistego stanu kopyt oraz ich eksploatacji. Termin 08-14.07.2013 r. jest jeszcze bardziej niewłaściwy, jako że sugeruje rozczyszczanie zaledwie kilka dni po pierwszym zabiegu, co jest zbyt wczesną interwencją. W kontekście pielęgnacji kopyt kluczowe jest, aby nie tylko reagować na widoczne zanieczyszczenia, ale również planować działania na podstawie okresowego monitorowania stanu kopyt. Natomiast wybór terminu 22-29.08.2013 r. przesuwa zalecany zakres czasowy na zbyt późno, co może prowadzić do ryzyka zdrowotnego dla konia. W praktyce, zbyt długi czas między zabiegami może skutkować kumulowaniem się problemów, takich jak rozwój infekcji czy uszkodzenia mechaniczne, które wpływają na komfort i wydajność zwierzęcia. Warto zatem pamiętać o znaczeniu regularnych przeglądów oraz dostosowaniu terminów do indywidualnych potrzeb koni, co jest fundamentalne w profesjonalnej opiece nad nimi.

Pytanie 30

Opis dotyczy rasy świń, która jest średniej wielkości rasą mięsnych, charakteryzującą się późnym dojrzewaniem i szybkim wzrostem, ma czarne umaszczenie oraz biały pas, który jest różnej szerokości i biegnie przez łopatki, przednie kończyny oraz brzuch.

A. duroc

B. pietrain

C. złotnicka pstra

D. hampshire

Rasa hampshire to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras świń, szczególnie w kontekście produkcji mięsnej. Cechuje się charakterystycznym czarnym umaszczeniem z białym pasem, co jest jednym z jej najważniejszych wyróżników. Te świnie są klasyfikowane jako średniej wielkości, co sprawia, że są idealne do intensywnej produkcji mięsa. Późne dojrzewanie hampshire oznacza, że osiągają pełną wagę rzeźną po dłuższym czasie, jednak ich szybki przyrost masy ciała sprawia, że są efektywne w hodowli. W praktyce, hodowcy wykorzystują te cechy do produkcji wysokiej jakości mięsa, które ma dobre walory smakowe oraz korzystny stosunek mięsa do tłuszczu. Rasa ta dobrze radzi sobie w różnych systemach hodowlanych, a jej genotyp przyczynia się do poprawy wydajności innych ras, gdy jest stosowana w programach krzyżowania. Dodatkowo, hampshire jest ceniona za odporność na choroby oraz łatwość w utrzymaniu, co czyni ją popularnym wyborem wśród producentów świń na całym świecie.

Pytanie 31

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. gęsi

B. kur niosek

C. brojlerów indyczych

D. kaczek

Wybór niewłaściwych natężeń oświetlenia w hodowli ptaków może prowadzić do poważnych konsekwencji dla ich zdrowia oraz wydajności. W przypadku kaczek, gęsi i kur niosek, natężenie oświetlenia musi być dostosowane do ich specyficznych potrzeb i zachowań. Kaczki wymagają wyższego natężenia, aby zachować aktywność i odpowiednią mobilność, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Gęsi, z kolei, są bardziej wrażliwe na zmiany w oświetleniu i preferują stabilne, umiarkowane natężenie, aby zapobiec stresowi i agresji w stadzie. Kurze nioski potrzebują zróżnicowanego oświetlenia w ciągu dnia, co wpływa na ich produkcję jaj. Zbyt niski poziom oświetlenia w tych przypadkach może prowadzić do obniżonej produkcyjności oraz problemów z zachowaniem. Typowe błędy w myśleniu polegają na uogólnieniu, że wszystkie ptaki hodowlane powinny mieć to samo natężenie oświetlenia, co ignoruje ich unikalne potrzeby biologiczne i behawioralne. Każdy typ ptaka wymaga indywidualnego podejścia opartego na badaniach naukowych i doświadczeniu w hodowli, aby zapewnić im optymalne warunki życia."

Pytanie 32

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. mieszanka treściwa, uzupełniająca

B. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa

C. mieszanka mineralno-witaminowa

D. koncentrat białkowy

Mieszanka treściwa, pełnoporcjowa to termin odnoszący się do pasz, które są zbilansowane w taki sposób, aby dostarczyć zwierzętom wszystkich niezbędnych składników odżywczych, witamin oraz minerałów w odpowiednich proporcjach. Tego rodzaju pasze są kluczowe dla zapewnienia dobrego zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych, ponieważ umożliwiają one zaspokojenie ich dziennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Przykładem zastosowania mieszanki pełnoporcjowej może być karma dla bydła, która jest stosowana w celu utrzymania optymalnego wzrostu i produkcji mleka. Zastosowanie mieszanki treściwej, pełnoporcjowej jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek dostarczania zwierzętom żywności odpowiedniej jakości. Standardy takie jak te opracowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe normy żywieniowe podkreślają znaczenie zbilansowanej diety w hodowli zwierząt, co przekłada się na efektywność produkcji oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 33

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. kopulacji

B. krzyżowania

C. bastardyzacji

D. kojarzenia

Krzyżowanie, w przeciwieństwie do kojarzenia, odnosi się do procesu łączenia osobników różnych ras lub linii w celu uzyskania hybryd. Choć krzyżowanie może prowadzić do korzystnych cech, takich jak odporność na choroby, może również wprowadzać niepożądane geny, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie potomstwa. W praktyce, krzyżowanie jest często stosowane w celu uzyskania cech heterozji, które mogą być korzystne w produkcji zwierzęcej. Jednakże, w kontekście pytania, nie jest to właściwe podejście, ponieważ odnosi się do różnych ras, a nie do osobników tej samej rasy. Bastardyzacja to termin używany do opisania procesu, w którym dochodzi do mieszania ras, co może prowadzić do utraty czystości genetycznej. W hodowli, bastardyzacja może być niepożądana, zwłaszcza gdy celem jest zachowanie określonych cech rasowych. Kopulacja, z kolei, to sam akt łączenia się samca i samicy, ale nie odnosi się bezpośrednio do kwestii rasowości, ani do kontekstu użycia nasienia. Te różnice są kluczowe w zrozumieniu procesów hodowlanych oraz ich efektywności.

Pytanie 34

Okrężna jest to fragment jelita

A. grubego

B. cienkiego

C. biodrowego

D. czczego

Wybór odpowiedzi na temat jelita biodrowego, czczego lub cienkiego może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji i anatomii jelit. Jelito biodrowe jest częścią jelita cienkiego, które prowadzi do jelita grubego, ale samodzielnie nie odgrywa kluczowej roli w procesach związanych z formowaniem stolca, jak czyni to okrężnica. Jelito czcze, z kolei, jest pierwszym segmentem jelita cienkiego, który odpowiedzialny jest głównie za absorpcję składników odżywczych, a nie za procesy związane z usuwaniem resztek pokarmowych. Z kolei jelito cienkie jako całość (w tym jelito czcze i kręte) zajmuje się głównie trawieniem i wchłanianiem substancji odżywczych. Izolowanie tych odcinków od kontekstu jelita grubego prowadzi do błędnych wniosków. Warto zrozumieć, że jelito grube odgrywa kluczową rolę w końcowym etapie procesu trawienia, w przeciwieństwie do jelita cienkiego, które jest odpowiedzialne za wcześniejsze etapy tego procesu. Prawidłowe rozpoznawanie odcinków układu pokarmowego jest istotne z perspektywy medycznej, szczególnie przy diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń trawienia oraz chorób jelit.

Pytanie 35

Żel inseminacyjny stosowany jest w celu

A. zwiększenia efektywności krycia

B. wydłużenia cyklu rujowego

C. poprawy żywotności spermatozoidów

D. nadania rękawicom gładkości

Żel inseminacyjny jest preparatem, którego głównym celem jest nadanie rękawicom stosowanym w procesie inseminacji odpowiedniej śliskości. Dzięki temu, podczas procedury, możliwe jest precyzyjne i komfortowe wprowadzenie narzędzi do układu rozrodczego samicy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów tkanek oraz zapewnienia lepszego prowadzenia inseminacji. W praktyce, stosowanie żelu zwiększa skuteczność zabiegów inseminacyjnych poprzez poprawę przyczepności oraz zwiększenie mobilności plemników, co jest niezbędne w procesie zapłodnienia. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego żelu powinien opierać się na normach jakościowych, takich jak odpowiednia pH, osmolalność oraz brak szkodliwych substancji chemicznych, które mogłyby negatywnie wpływać na plemniki. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zastosowanie żelu o właściwej konsystencji może znacząco zwiększyć efektywność krycia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W związku z tym, stosowanie odpowiednich żeli inseminacyjnych jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim efektywności zabiegów rozrodczych.

Pytanie 36

Jakie oznaczenie w klasyfikacji EUROP otrzyma tusza bydlęca o umięśnieniu na poziomie poniżej 40%?

A. S

B. R

C. E

D. P

Oznaczenie P w klasyfikacji EUROP odnosi się do tuszy bydlęcej o najsłabszym umięśnieniu, co oznacza, że zawartość mięśni w tuszy jest poniżej 40%. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ma na celu oceny jakości tuszy zwierząt rzeźnych, co jest kluczowe dla przemysłu mięsnego. Oznaczenie P wskazuje na tusze, które mają niewielką ilość mięśni i nie spełniają wyższych standardów, takich jak R, S czy E, które oznaczają coraz lepsze umięśnienie. Przykładem praktycznym może być ocena tuszy w rzeźniach, gdzie dokładne klasyfikowanie zwierząt determinuje cenę, jaką producenci otrzymują za mięso. Klasyfikacja ta wpływa również na strategię sprzedaży i marketingu produktów mięsnych, co jest istotne dla zysków w branży. Znajomość tych standardów jest kluczowa dla producentów i rzeźników, aby mogli dostosować swoje techniki hodowlane i przetwórcze, aby osiągnąć lepsze wyniki.

Pytanie 37

Atlas to pierwszy kręg odcinka

A. piersiowego kręgosłupa

B. krzyżowego kręgosłupa

C. szyjnego kręgosłupa

D. lędźwiowego kręgosłupa

Atlas, znany również jako pierwszy kręg szyjny (C1), jest kluczowym elementem ludzkiego kręgosłupa, który odpowiada za podtrzymywanie czaszki oraz umożliwienie ruchów głowy. Jego unikalna budowa, bez trzonu kręgowego, pozwala na rotację i zgięcie głowy w różnych płaszczyznach, co jest niezwykle istotne w codziennym funkcjonowaniu. Atlas współpracuje z drugim kręgiem szyjnym, obrotnikiem (C2), co pozwala na obrót głowy o 180 stopni. W praktyce, zrozumienie anatomii Atlasu ma istotne znaczenie w medycynie, zwłaszcza w kontekście urazów kręgosłupa, gdzie niewłaściwe zdiagnozowanie obrażeń w tej okolicy może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W rehabilitacji pacjentów po urazach kręgosłupa szyjnego, znajomość anatomii tego kręgu pozwala na skuteczniejsze planowanie terapii i poprawę jakości życia pacjentów. Warto pamiętać, że Atlas odgrywa także istotną rolę w biomechanice, gdzie jego funkcje są analizowane w kontekście ruchów głowy i postawy ciała, co jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się ergonomią oraz ortopedią.

Pytanie 38

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 200 ml

B. 100 ml

C. 150 ml

D. 250 ml

W przypadku obliczania stężenia roztworu dezynfekcyjnego, kluczowe jest zrozumienie, co oznaczają różne stężenia i jak one wpływają na efektywność działania środka. Jednym z typowych błędów jest mylenie proporcji i nieprawidłowe przeliczanie objętości środka X w stosunku do objętości wody. Na przykład, dodanie 150 ml lub 100 ml środka X do 5 litrów wody, by uzyskać 5% roztwór, jest nieprawidłowe, ponieważ obliczenia nie zgadzają się z zasadami chemii. Przy 5 litrach wody, aby osiągnąć stężenie 5%, potrzebujemy 250 ml środka X. Każde inne podejście prowadzi do niewłaściwego stężenia, co w praktyce może skutkować nieefektywnym dezynfekowaniem. Często zdarza się, że osoby nie stosują się do zasad proporcji, myśląc, że wystarczy po prostu zmniejszyć lub zwiększyć ilość dodawanego środka bez odpowiedniego przeliczenia. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie, że stężenie jest proporcjonalne do ilości substancji rozpuszczonej w danej objętości roztworu, a nie tylko do objętości dodawanego środka. Dlatego też precyzyjne obliczenia są niezbędne, aby uniknąć nieefektywności i zapewnić bezpieczeństwo podczas stosowania środków chemicznych.

Pytanie 39

Kóz rasa toggenburska zaliczana jest do typu eksploatacyjnego?

A. wełnistego

B. ogólnoużytkowego

C. mlecznego

D. mięsnego

Koziołki i kozy z rasy toggenburskiej są często mylone z innymi typami użytkowymi, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistego przeznaczenia. Odpowiedzi związane z typem mięsnym oraz wełnistym są niewłaściwe, ponieważ rasa ta nie jest hodowana z myślą o pozyskiwaniu mięsa ani wełny. Kozy toggenburskie cechują się skromnym przyrostem masy ciała, co czyni je nieefektywnymi zwierzętami rzeźnymi. Typ wełnisty również nie pasuje do tej rasy, gdyż ich wełna nie jest na tyle wydajna ani cenna, aby uzasadniać hodowlę w tym celu. W dodatku, chociaż istnieją rasy kóz ogólnoużytkowych, które mogą łączyć cechy mleczne, mięsne i wełniste, to jednak rasa toggenburska jest wyraźnie zorientowana na produkcję mleka. Typowy błąd w myśleniu polega na przekonaniu, że wszystkie rasy kóz są wszechstronne, co nie zawsze jest prawdą. Hodowcy, skupiając się na nieodpowiednich kategoriach użytkowych, mogą nie wykorzystać pełnego potencjału tych zwierząt, co z kolei wpływa na efektywność ich gospodarstw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji ras i dostosowanie metod hodowli do ich rzeczywistych możliwości produkcyjnych.

Pytanie 40

W żywieniu zwierząt w gospodarstwach ekologicznych niedozwolone jest używanie

A. synbiotyków

B. komponentów mineralnych

C. dodatków witaminowych

D. surowców zawierających organizmy transgeniczne

Surowce z organizmami transgenicznymi są zabronione w żywieniu zwierząt w gospodarstwach ekologicznych. To ma związek z zasadami zrównoważonego rozwoju i zdrowia publicznego. Przepisy, takie jak te z Rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jasno mówią, że w produkcji ekologicznej nie wolno używać GMO. Dlaczego? Bo mogą one negatywnie wpływać na bioróżnorodność i naturalne procesy w ekosystemie. W praktyce oznacza to, że hodowcy muszą sięgać po naturalne pasze, co jest korzystne dla zdrowia zwierząt i jakości produktów. Dozwolone składniki to na przykład naturalne ziarna, rośliny strączkowe i pasze roślinne uprawiane zgodnie z ekologicznymi zasadami. To sprawia, że zwierzęta są mniej narażone na choroby, a ich produkty, takie jak mięso, mleko czy jaja, są bardziej wartościowe dla tych, którzy szukają zdrowej, naturalnej żywności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej