Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 18:38
Data zakończenia: 7 czerwca 2025 18:59

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jednostce zajmującej się handlem detalicznym na podstawie inwentaryzacji stwierdzono następujące różnice, które kwalifikują się do kompensacji:
- nadwyżkę kaszy drobnej 10 kg po 1,40 zł
- niedobór kaszy średniej 30 kg po 1,20 zł
Powstały po kompensacji niedobór uznano za zmieszczony w granicach limitu ubytków. Jaką wartość ma ten niedobór?

A. 36 zł

B. 24 zł

C. 14 zł

D. 12 zł

W przypadku obliczeń związanych z różnicami inwentaryzacyjnymi, często popełniane są błędy polegające na nieprawidłowym uwzględnieniu wartości nadwyżek i niedoborów przy podejmowaniu decyzji o kompensacji. Niektórzy mogą mylnie zakładać, że jedynie wartość niedoboru powinna być brana pod uwagę, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich wymiany. W tej sytuacji, wyliczenie wartości niedoboru jako 12 zł lub 14 zł pomija kluczowy aspekt kompensacji, gdzie nadwyżki i niedobory są analizowane wspólnie. Ważne jest, aby przy ocenie niedoborów uwzględnić także nadwyżki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zapasami. Inwentaryzacje powinny być prowadzone w sposób systematyczny, aby zapewnić, że wszystkie różnice są odpowiednio dokumentowane i analizowane. Przykładowo, w handlu detalicznym, gdzie zarządzanie zapasami jest kluczowe, niedobory mogą wpływać na dostępność produktów, a nadwyżki mogą generować dodatkowe koszty. Rozumienie, jak te różnice się kompensują, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Ostatecznie, błędne podejście do tego typu analiz może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, co negatywnie wpływa na rentowność i stabilność finansową firmy.

Pytanie 2

W grudniu 2008 roku uiszczono opłatę za prenumeratę czasopism na rok 2009, wynoszącą 3600 zł. Jakie saldo konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" będzie na koniec maja 2009 roku?

A. 1 500 zł

B. 2 100 zł

C. 300 zł

D. 2 400 zł

W przypadku odpowiedzi 1 500 zł popełniono błąd w obliczeniu pozostałego salda konta 'Rozliczenie międzyokresowe kosztów'. Ta kwota odpowiada jedynie rozliczeniu pięciu miesięcy z całkowitej kwoty prenumeraty. Koszty powinny być rozliczane przez cały okres ich związania z przychodami, co oznacza, że kwotę 300 zł miesięcznie należy mnożyć przez 5, co daje 1500 zł. Nie uwzględniając pozostałej wartości, tj. 2100 zł, dochodzi do błędnego wniosku. Kolejne błędne odpowiedzi, takie jak 300 zł i 2400 zł, wynikają z niezrozumienia koncepcji rozliczeń międzyokresowych. Kwota 300 zł jedynie pokazuje koszt jednego miesiąca, a 2400 zł, będąc różnicą pomiędzy rocznym kosztem a jeszcze nie rozliczonym, również jest myląca. W praktyce księgowej kluczowe jest stosowanie zasady współmierności oraz prawidłowe przypisanie kosztów do odpowiednich okresów, aby odzwierciedlały one rzeczywisty stan finansowy przedsiębiorstwa. Właściwe rozliczanie kosztów jest istotne nie tylko dla dokładności bilansu, ale również dla analizy finansowej, która wymaga precyzyjnych danych do podejmowania decyzji zarządczych. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do nieprawidłowych wniosków i może skutkować problemami w zarządzaniu finansami firmy.

Pytanie 3

W dniu sporządzania bilansu, jak należy wyceniać należności?

A. w wartości nominalnej powiększonej o należne odsetki

B. w kwocie należnej do zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności

C. w wartości netto

D. w wartości całkowitej

Mówiąc prosto, wycena należności na poziomie nominalnym plus odsetki może wyglądać rozsądnie, ale nie uwzględnia istotnych kwestii. Jeżeli kontrahent nie ma możliwości spłaty, to liczenie odsetek na podstawie nominalnej kwoty może prowadzić do błędnych wniosków o sytuacji finansowej. Ustalanie wartości należności w kwotach brutto pomija zasadę ostrożności, bo nie bierze pod uwagę ryzyka, które niesie ze sobą niewypłacalność dłużników. Wartość netto też może być myląca. Nawet jeśli wycena w wartościach netto wydaje się bardziej sensowna, to jeśli nie uwzględnimy rezerw na wypadek niewypłacalności, możemy nie zauważyć ryzyk. Dlatego stosowanie zasady ostrożności w bilansie jest naprawdę ważne, żeby uniknąć fałszywego obrazu firmy. Firmy, które stawiają tylko na wartości nominalne czy brutto, mogą mieć potem problem z właściwą analizą swoich aktywów, co skutkuje złymi decyzjami finansowymi. Tak że, żeby mieć jasny obraz sytuacji finansowej, naprawdę warto stosować zasadę ostrożności przy wycenie należności.

Pytanie 4

Na jakich kontach oraz po jakich stronach kont powinno się zarejestrować przeksięgowanie zysków nadzwyczajnych na koniec roku obrotowego?

A. Wn Pozostałe rozrachunki, Ma Zyski nadzwyczajne

B. Wn Wynik finansowy, Ma Zyski nadzwyczajne

C. Ma Wynik finansowy, Wn Zyski nadzwyczajne

D. Ma Pozostałe rozrachunki, Wn Zyski nadzwyczajne

Wybór niewłaściwych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia podstawowych zasad ewidencji w księgowości. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 'Wn Wynik finansowy, Ma Zyski nadzwyczajne' błędnie implikują, że zyski nadzwyczajne powinny obciążać wynik finansowy, co jest sprzeczne z zasadą, że zyski zwiększają wynik. Podobnie odpowiedzi związane z 'Pozostałymi rozrachunkami' w kontekście ewidencji zysków nadzwyczajnych wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kont. 'Pozostałe rozrachunki' są używane w zupełnie innym kontekście, głównie do ewidencji zobowiązań i należności, a nie do przeksięgowania wyników finansowych. Podstawową koncepcją, którą należy zrozumieć, jest to, iż zyski nadzwyczajne są traktowane jako przychody, które należy właściwie zaksięgować w ramach wyniku finansowego, co ma kluczowe znaczenie dla precyzyjnego raportowania finansowego. Nieprawidłowe podejście do ewidencji zysków może prowadzić do błędów w sprawozdaniach finansowych, co w konsekwencji może wpływać na decyzje inwestycyjne oraz postrzeganie firmy przez interesariuszy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie i stosowanie odpowiednich zasad rachunkowości oraz przepisów prawnych, które regulują tę dziedzinę.

Pytanie 5

Blaty drewniane zakupione do produkcji mebli kuchennych klasyfikowane są jako

A. materiały

B. długoterminowe inwestycje

C. aktywa trwałe

D. produkty gotowe

Zakupione blaty drewniane do produkcji mebli kuchennych zaliczają się do materiałów, ponieważ są to surowce, które są przetwarzane w procesie produkcji mebli. W kontekście rachunkowości, materiały to elementy, które są wykorzystywane w produkcji wyrobów gotowych. W przypadku mebli kuchennych, blaty drewniane stanowią kluczowy element, który po przetworzeniu i połączeniu z innymi komponentami (np. szufladami, frontami) tworzy finalny produkt. W praktyce, zarządzanie materiałami w procesie produkcyjnym jest kluczowe dla efektywności i jakości końcowego wyrobu. W branży meblarskiej, odpowiednia selekcja materiałów, ich jakość oraz sposób obróbki mają bezpośredni wpływ na trwałość i estetykę mebli. Przykładowo, blaty wykonane z wysokiej jakości drewna mogą być poddawane różnym procesom, takim jak lakierowanie czy olejowanie, co zwiększa ich odporność na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie zarządzanie zapasami materiałów jest zgodne z zasadami Lean Manufacturing, które promują efektywność i minimalizację marnotrawstwa w procesach produkcyjnych.

Pytanie 6

Na zakończenie okresu sprawozdawczego saldo konta Koszty działalności podstawowej reprezentuje wartość

A. wyrobów gotowych przyjętych do magazynu po rzeczywistym koszcie wytworzenia

B. wyrobów gotowych przyjętych do magazynu po zaplanowanym koszcie wytworzenia

C. wyrobów przekazanych na potrzeby własne firmy

D. produkcji, która nie została zakończona do momentu ustalenia tego salda

Produkty przekazane na własne cele przedsiębiorstwa nie powinny być mylone z saldem konta Koszty działalności podstawowej. Tego typu transakcje nie są bezpośrednio związane z kosztami produkcji i nie wpływają na ustalone saldo, ponieważ dotyczą one przekazania dóbr do użytkowania poza procesem sprzedaży. W przypadku wyrobów gotowych przyjętych do magazynu po planowanym koszcie wytworzenia, nie uwzględnia się rzeczywistych wydatków związanych z produkcją, co prowadzi do niedokładnego obrazu finansowego przedsiębiorstwa. Ustalanie salda na podstawie planowanych kosztów może być mylące, gdyż nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów, które mogą być wyższe lub niższe. Z kolei wyroby gotowe przyjęte do magazynu po rzeczywistym koszcie wytworzenia można traktować jako część aktywów, ale nie powinny być mylone z produkcją niezakończoną, która pozostaje w toku. Typowym błędem jest zrozumienie, że wszelkie aktywa gotowe do sprzedaży są traktowane jako koszty operacyjne, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, że tylko te koszty, które są związane z produkcją niezakończoną, powinny być ewidencjonowane na koniec okresu sprawozdawczego. Warto pamiętać, że prawidłowe przypisanie kosztów do odpowiednich kont jest kluczowe dla rzetelności sprawozdań finansowych oraz dla prawidłowej analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 7

Dokument księgowy LT potwierdza

A. zmianę miejsca korzystania ze środka trwałego

B. zwiększenie wartości środka trwałego na skutek jego ulepszenia

C. przyjęcie środka trwałego do użytkowania

D. likwidację środka trwałego

Dowód księgowy LT, czyli dokument potwierdzający likwidację środka trwałego, jest kluczowym elementem w procesie zarządzania aktywami trwałymi w firmie. Likwidacja środka trwałego oznacza, że dany składnik majątku przestał być używany w działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Przykładem może być sytuacja, gdy firma decyduje się na sprzedaż lub złomowanie przestarzałego sprzętu komputerowego. W takim przypadku, dokonanie odpowiednich zapisów w księgach rachunkowych jest niezbędne dla zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami rachunkowości, takimi jak Krajowe Standardy Rachunkowości. Dowód LT nie tylko potwierdza likwidację, ale również wpływa na bilans przedsiębiorstwa, eliminując wartość księgową środka trwałego, co ma bezpośredni wpływ na wynik finansowy. Ponadto, właściwe udokumentowanie likwidacji jest istotne dla celów podatkowych, ponieważ umożliwia przedsiębiorstwu uzyskanie odpowiednich odpisów oraz uniknięcie nieprawidłowości w sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 8

Na koncie "Koszty działalności podstawowej" ujęte są następujące składniki kosztów:

Materiały bezpośrednie 3 000 zł
Płace bezpośrednie z narzutami 4 000 zł
Koszty wydziałowe 1 000 zł
Łącznie koszty wytworzenia 8 000 zł

W analizowanym okresie wyprodukowano 80 sztuk jednorodnych wyrobów gotowych oraz 40 sztuk produktów w toku, które zostały przerobione w 50% w porównaniu do wyrobów gotowych. Koszt jednostkowy wytworzenia wyrobu gotowego oraz wartość produkcji niezakończonej wynoszą odpowiednio

A. 80 zł/szt., 1 600 zł

B. 100 zł/szt., 2 000 zł

C. 80 zł/szt., 40 zł/szt.

D. 100 zł/szt, 50 zł/szt.

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego oblicza się, dzieląc całkowite koszty wytworzenia przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W tym przypadku całkowite koszty wytworzenia wynoszą 8000 zł, a wyprodukowano 80 sztuk. Zatem jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 8000 zł / 80 szt. = 100 zł/szt. Jednakże, w treści pytania chodzi o to, aby uwzględnić również produkty niezakończone. Produkty niezakończone to 40 sztuk przerobionych w 50%, co oznacza, że w przeliczeniu na jednostki gotowe, mamy 20 sztuk (40 szt. x 50%). W sumie, biorąc pod uwagę zarówno wyroby gotowe, jak i te niezakończone, otrzymujemy 80 szt. + 20 szt. = 100 sztuk. Wówczas całkowity koszt przypadający na 100 sztuk wynosi 8000 zł, co daje 80 zł/szt. Wartość produkcji niezakończonej wynosi 20 szt. x 80 zł/szt. = 1600 zł, co potwierdza poprawność odpowiedzi. Ważne jest, aby podczas kalkulacji uwzględniać wszystkie elementy kosztowe i rozumieć, jak różne etapy produkcji wpływają na jednostkowy koszt wytworzenia i wartość zapasów.

Pytanie 9

Rodzaj spółki osobowej, która została założona przez wspólników w celu realizacji wolnego zawodu, prowadzącej działalność gospodarczą pod własną nazwą, to spółka

A. partnerska

B. cywilna

C. jawna

D. komandytowa

Spółka partnerska jest specyficznym rodzajem spółki osobowej, która została stworzona z myślą o osobach wykonujących wolne zawody, takich jak lekarze, prawnicy, architekci czy księgowi. Główną cechą charakterystyczną spółki partnerskiej jest to, że podejmuje działania na rzecz wspólników, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko w zakresie wniesionych wkładów, co odróżnia ją od spółek osobowych takich jak spółka jawna. Przykładem zastosowania spółki partnerskiej może być grupa prawników, którzy wspólnie prowadzą kancelarię, ale każdy z nich zachowuje odpowiedzialność za swoje działania zawodowe. W spółce partnerskiej można również zarejestrować nazwisko jednego lub więcej partnerów w nazwie firmy, co zwiększa jej rozpoznawalność. Standardy branżowe wskazują, że spółki partnerskie powinny przestrzegać zasad etyki zawodowej i regulacji prawnych dotyczących wykonywania wolnych zawodów, co wpływa na budowanie zaufania klientów oraz solidnej reputacji na rynku.

Pytanie 10

Jaki dokument przygotowuje komisja inwentaryzacyjna w trakcie ustalania ilości materiałów w magazynie?

A. Arkusz spisu z natury

B. Plan inwentaryzacji

C. Protokół weryfikacji pasywów

D. Zaświadczenie o zgodności sald

Arkusz spisu z natury to kluczowy dokument, który sporządza komisja inwentaryzacyjna podczas ustalania ilości materiałów znajdujących się w magazynie. Jego celem jest szczegółowe zarejestrowanie rzeczywistego stanu zapasów, co jest niezbędne do właściwego zarządzania gospodarką magazynową. Arkusz ten powinien zawierać m.in. opisy towarów, ich ilości, jednostki miary oraz numery katalogowe. Przykładowo, w przypadku inwentaryzacji materiałów budowlanych, komisja może sporządzić arkusz, w którym wpisze ilości cementu, stali, czy drewna, co pozwoli na ocenę zgodności z ewidencją księgową. Zgodnie z normami ISO 9001, odpowiednia dokumentacja inwentaryzacyjna jest istotnym elementem systemu zarządzania jakością, dlatego poprawne sporządzenie arkusza spisu z natury ma kluczowe znaczenie dla rzetelności danych oraz efektywności procesów logistycznych.

Pytanie 11

Zamieszczony dekret księgowy dotyczy ewidencji kosztów

Dekretacja dowodu WB 12/2023

Konto Wn	Kwota w zł	Konto Ma
402 Usługi obce	250,00	131 Rachunek bieżący
550 Koszty ogólnego zarządu	250,00	490 Rozliczenie kosztów

A. tylko w układzie funkcjonalnym.

B. według typów działalności i miejsc ich powstawania.

C. tylko w układzie rodzajowym.

D. w układzie rodzajowym i funkcjonalnym.

Poprawna odpowiedź "w układzie rodzajowym i funkcjonalnym" wynika z faktu, że ewidencja kosztów w przedsiębiorstwie powinna być przeprowadzana w sposób zapewniający pełny obraz wydatków. Układ rodzajowy skupia się na klasyfikacji kosztów według ich rodzaju, co pozwala na lepsze zrozumienie, jakie wydatki ponosi firma na poszczególne kategorie (np. materiały, usługi obce). Z kolei układ funkcjonalny koncentruje się na przypisaniu kosztów do konkretnych funkcji przedsiębiorstwa, co pozwala na analizę efektywności tych funkcji w generowaniu przychodów. Na przykład, konto 402 Usługi obce wskazuje na wydatki związane z zakupem usług zewnętrznych, a konto 550 Koszty ogólnego zarządu odnosi się do kosztów związanych z zarządzaniem przedsiębiorstwem. Dlatego, aby uzyskać pełny obraz kosztów, konieczne jest stosowanie obu układów. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie rachunkowości i zarządzania finansami, co pozwala na lepsze podejmowanie decyzji w oparciu o rzetelne dane.

Pytanie 12

"Odpisy aktualizujące należności" to rodzaj konta

A. korygujące

B. wynikowe

C. analityczne

D. rozliczeniowe

Pojęcie konta korygującego, które odnosi się do odpisów aktualizujących rozrachunki, jest często mylone z innymi typami kont, co prowadzi do nieporozumień. Odpowiedź wskazująca na konta wynikowe jest błędna, ponieważ konto wynikowe służy do prezentacji wyników finansowych firmy, a nie do korygowania wartości aktywów czy pasywów. Konta wynikowe, takie jak przychody lub koszty, są używane do ustalania zysku lub straty w określonym okresie, natomiast odpisy aktualizujące wprowadzają korekty w bilansie. Kolejna mylna odpowiedź to konta rozliczeniowe, które pełnią rolę w procesie rozliczania transakcji, ale nie służą do aktualizacji wartości należności. Z kolei konta analityczne są używane do szczegółowego raportowania i śledzenia poszczególnych elementów w ramach konta głównego, jednak również nie mają zastosowania w kontekście korygowania wartości rozrachunków. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że odpisy aktualizujące odnoszą się do aktualizacji wartości, a nie do samego prezentowania danych finansowych, co wymaga znajomości zasad rachunkowości oraz ich zastosowania w praktyce, aby uniknąć mylnych konkluzji.

Pytanie 13

Wykonywanie czynności biurowych stwarza zagrożenie dla ekosystemu poprzez

A. nadmierne generowanie odpadów

B. hałas oraz drgania

C. wydzielanie substancji toksycznych

D. użytkowanie urządzeń elektrycznych

Wykonywanie prac biurowych w sposób zorganizowany i efektywny wiąże się z eksploatacją urządzeń elektrycznych, co ma istotny wpływ na środowisko naturalne. W biurach wykorzystywane są różnorodne urządzenia, takie jak komputery, drukarki czy systemy oświetleniowe, które wymagają energii elektrycznej. Przemysł biurowy jest jednym z głównych odbiorców energii, a jego działanie wiąże się z emisją gazów cieplarnianych oraz innych substancji mogących zanieczyszczać środowisko. Przykładem może być zużycie energii elektrycznej, które w przypadku nieefektywnego zarządzania może prowadzić do nadmiernych kosztów operacyjnych i negatywnego wpływu na zasoby naturalne. W związku z tym, wprowadzenie zasad zrównoważonego rozwoju, takich jak wykorzystanie energooszczędnych technologii, np. LED w oświetleniu biurowym, czy promowanie pracy zdalnej, mogą znacznie zredukować zużycie energii oraz emisję związaną z eksploatacją urządzeń. Praktyczne zastosowanie takich rozwiązań jest zgodne z normami ISO 50001 dotyczącymi systemów zarządzania energią, które pomagają firmom w utrzymaniu efektywności energetycznej i minimalizowaniu wpływu na środowisko.

Pytanie 14

Czym są ogniwa cyklu gospodarczego?

A. procesy produkcji, konsumpcji i wymiany

B. procesy produkcyjne, gospodarstwa domowe, organizacja

C. produkty, siły wytwórcze, usługi

D. siły wytwórcze, produkty, gospodarstwa domowe

W analizie cyklu gospodarczego ważne jest zrozumienie, że elementy, które nie zostały wybrane, nie tworzą spójnej koncepcji. Siły wytwórcze, wyroby produkcji czy gospodarstwa domowe to elementy składowe, które można rozpatrywać w kontekście produkcji, ale nie stanowią pełnego obrazu cyklu gospodarczego. Siły wytwórcze odnoszą się do zasobów ludzkich i technologicznych, które są wykorzystywane w procesie produkcji, jednak same w sobie nie opisują procesów zachodzących w gospodarce. Wyroby produkcyjne mogą być ważnym aspektem, ale nie uwzględniają one dynamiki popytu i oferty, które są kluczowe dla funkcjonowania rynku. Z kolei gospodarstwa domowe to tylko jeden z wielu podmiotów w gospodarce, a ich rola jest ograniczona do konsumpcji, co nie obejmuje pełnego cyklu działalności gospodarczej. Również organizacja jako pojęcie jest zbyt ogólna i nie odnosi się bezpośrednio do procesów zachodzących w gospodarce. Kluczowym błędem w tych podejściach jest pomijanie interakcji między produkcją, konsumpcją i wymianą, które są niezbędne do zrozumienia pełnego cyklu gospodarczego. Ignorowanie tych procesów prowadzi do uproszczeń i błędnych wniosków w analizach ekonomicznych, które mogą skutkować nieprawidłowymi decyzjami strategicznymi w zarządzaniu przedsiębiorstwami.

Pytanie 15

Spółka z o.o. nabyła ciężarówkę o początkowej wartości 120 000 zł i wpisała ją do ewidencji środków trwałych w grudniu 2015 roku. Zgodnie z zestawieniem rocznych stawek amortyzacyjnych, obowiązująca stawka dla ciężarówek wynosi 20%. Spółka przyjęła metodę amortyzacji degresywnej, korzystając ze współczynnika podwyższającego 2 oraz stosując przepisy podatkowe. Jaka będzie wartość bilansowa ciężarówki na 31.12.2016 r.?

A. 72 000,00 zł

B. 96 000,00 zł

C. 48 000,00 zł

D. 24 000,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi, takiej jak 48 000,00 zł, 96 000,00 zł czy 24 000,00 zł, może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących zasad amortyzacji. Odpowiedź 48 000,00 zł to kwota amortyzacji, a nie wartość bilansowa po jej odliczeniu. Osoby, które pomyliły te dwie wartości, mogą nie mieć jasności co do definicji wartości bilansowej, która jest wartością początkową pomniejszoną o skumulowaną amortyzację. Wybór 96 000,00 zł mógłby wynikać z mylnego założenia, że amortyzacja nie została uwzględniona w obliczeniach, co jest błędne. Natomiast wybór 24 000,00 zł może być skutkiem pomylenia metod amortyzacji lub zastosowania niewłaściwej stawki. Ważne jest zrozumienie, że amortyzacja degresywna przyspiesza koszty uzyskania przychodów w pierwszych latach użytkowania, co jest korzystne z punktu widzenia zarządzania finansami firmy. Prawidłowe obliczenie wartości bilansowej jest kluczowe dla rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz raportowania finansowego, zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF) oraz krajowymi przepisami podatkowymi.

Pytanie 16

Zaksięgowanie niedoboru naturalnego materiałów, który mieści się w ramach norm oraz ubytków, powinno być przeprowadzone

A. Wn Zużycie materiałów, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

B. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód, Ma Zużycie materiałów

C. Wn Straty nadzwyczajne, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

D. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód, Ma Materiały

Wybór niewłaściwych odpowiedzi na to pytanie często wynika z nieporozumienia dotyczącego zasad księgowości oraz sposobu, w jaki należy traktować nadwyżki i niedobory materiałów. Odpowiedź, która sugeruje księgowanie w ciężar 'Rozliczenia niedoborów i szkód', a w kredyt 'Materiałów' jest błędna, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego charakteru tych operacji. Zgromadzenie materiałów, które nie zostały jeszcze wykorzystane, powinno być księgowane na koncie aktywów, a nie w ciężar rozliczenia, co prowadziłoby do nadmiernego obciążenia rachunków kosztowych, a tym samym zafałszowania wyników finansowych przedsiębiorstwa. Ponadto, księgowanie straty nadzwyczajnej w ciężar 'Straty nadzwyczajne' jest niezgodne z zasadami rachunkowości, ponieważ niedobory w granicach norm należy traktować jako naturalne, a nie jako nadzwyczajne. Niezrozumienie różnicy między kosztami normalnymi a nadzwyczajnymi może prowadzić do błędnych decyzji zarządzających oraz niewłaściwego raportowania finansowego. W praktyce każda strata powinna być dokładnie klasyfikowana, aby można było efektywnie zarządzać kosztami i utrzymywać zgodność z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi takimi jak MSSF.

Pytanie 17

W skład pasywów rozliczeń międzyokresowych wchodzą

A. opłacona prenumerata czasopism na II kwartał

B. naliczony podatek od nieruchomości

C. zapłacony czynsz za aktualny miesiąc

D. utworzona rezerwa na odprawy emerytalne

Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie są klasyfikowane jako rozliczenia międzyokresowe bierne, co wynika z ich charakterystyki. Naliczony podatek od nieruchomości, jako zobowiązanie, jest kosztami bieżącymi, które powinny być ujęte w jednym okresie rozrachunkowym, a ich rozliczenie odbywa się w momencie, gdy obowiązek płatniczy staje się wymagalny. Z kolei opłacona prenumerata czasopism za II kwartał to koszt, który został poniesiony z góry, ale nie tworzy rezerwy, a raczej jest to wydatek bieżący. Podobnie, opłacony czynsz za bieżący miesiąc jest wydatkiem, który dotyczy aktualnego okresu i nie ma charakteru zobowiązania, które wymagałoby ujęcia w rozliczeniach międzyokresowych. Często spotykanym błędem jest mylenie wydatków poniesionych z góry, które nie prowadzą do przyszłych zobowiązań, z rezerwami, które są przewidywanymi kosztami. Właściwe kwalifikowanie kosztów zgodnie z zasadą współpracy okresów to kluczowy element w rachunkowości, który pomaga w prawidłowym zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa oraz w zapewnieniu zgodności z przepisami prawa finansowego. W kontekście rachunkowości, istotne jest, aby zrozumieć różnice między kosztami bieżącymi a przyszłymi zobowiązaniami, co ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych.

Pytanie 18

Który dokument, według ustawy o rachunkowości, powinien być przechowywany na stałe?

A. Dziennik księgowań

B. Protokół weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych

C. Zatwierdzony bilans

D. Fakturę sprzedaży towarów

Odpowiedzi wskazujące na inne dokumenty, takie jak dziennik księgowań, protokół weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych czy faktura sprzedaży towarów, nie odzwierciedlają wymogów ustawowych dotyczących trwałego przechowywania dokumentacji. Dziennik księgowań to dokument operacyjny, który rejestruje transakcje w chronologicznym porządku, ale nie jest wymagany do przechowywania w formie zatwierdzonej. Jego celem jest wspieranie bieżącego księgowania i nie ma takiego samego znaczenia jak bilans. Protokół weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych, chociaż istotny dla procesu inwentaryzacji, nie jest dokumentem, który powinien być przechowywany trwale w kontekście całej działalności. Z kolei faktura sprzedaży towarów jest dokumentem handlowym, który musi być przechowywany, ale nie w tak długim okresie jak zatwierdzony bilans. Często zdarza się, że osoby zadające sobie pytanie o obowiązki związane z dokumentacją nie mają pełnej wiedzy na temat kryteriów dotyczących trwałego przechowywania, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że bilans, jako podsumowanie roczne, ma fundamentalne znaczenie dla analizy finansowej i rozliczeń, podczas gdy inne dokumenty pełnią bardziej operacyjną rolę i nie wymagają tak długotrwałego archiwizowania.

Pytanie 19

W jaki sposób powinno się inwentaryzować wartości niematerialne i prawne?

A. Zrealizować spis z natury

B. Wykonać spis inwentarzowy

C. Uzgodnić stany

D. Zestawić dane księgowe z dokumentacją źródłową

Podejmowanie działań takich jak przeprowadzanie spisu z natury lub spisu inwentarzowego w kontekście wartości niematerialnych i prawnych nie jest adekwatnym podejściem. Spis z natury zazwyczaj odnosi się do inwentaryzacji aktywów materialnych, takich jak towary czy sprzęt, gdzie fizyczna obecność przedmiotów może być bezpośrednio weryfikowana. W przypadku wartości niematerialnych, takich jak patenty czy licencje, które nie mają fizycznej formy, ten proces staje się niepraktyczny. Uzgadnianie sald, choć ważne w kontekście księgowości, również nie jest wystarczające, gdyż nie dostarcza konkretnej weryfikacji zgodności rejestrów finansowych z rzeczywistością. Wiele organizacji ulega błędnemu przekonaniu, że standardowe procedury inwentaryzacyjne mogą być stosowane do każdego rodzaju aktywów, co w przypadku wartości niematerialnych prowadzi do niepełnej oceny ich stanu i wartości. Kluczowe jest zrozumienie, że wartości niematerialne i prawne wymagają specyficznych metodologii i narzędzi, które są zgodne z profesjonalnymi standardami. Niewłaściwe podejście może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do narażenia firmy na ryzyko finansowe oraz prawne, co podkreśla znaczenie właściwego zarządzania aktywami immaterealnymi w organizacji.

Pytanie 20

Hurtownia nabyła komputer za gotówkę w wysokości 5 500 zł. Ewidencję zakupu wprowadzono na konta: Dt "Koszty handlowe" 5 500 zł oraz Ct "Kasa" 5 500 zł. Wystąpił błąd polegający na zaksięgowaniu

A. nieodpowiedniej kwoty transakcji.

B. na błędnych dwóch kontach.

C. na niewłaściwych stronach zestawień.

D. na błędnym jednym koncie.

Odpowiedź, że błąd został popełniony na niewłaściwym jednym koncie, jest prawidłowa, ponieważ ewidencjonując zakup komputera, powinno zostać uwzględnione konto 'Koszty handlowe' jako konto kosztowe, które ma związek z przychodami firmy. Kiedy zaksięgowano tę transakcję, wpisy na kontach 'Kasa' i 'Koszty handlowe' były poprawne, ale to, co zostało błędnie zinterpretowane, to zasady dotyczące przypisania kosztów do odpowiednich kont. W praktyce, przy zakupach takich jak sprzęt komputerowy, stosowane jest zazwyczaj konto 'Środki trwałe' w przypadku, gdy komputer będzie używany przez dłuższy czas. Księgowanie na koncie 'Koszty handlowe' zamiast 'Środki trwałe' prowadzi do błędnych danych finansowych, co jest niezgodne z zasadami rachunkowości. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSRF), prawidłowe klasyfikowanie kosztów jest kluczowe dla rzetelnego obrazu finansowego przedsiębiorstwa.

Pytanie 21

Jeśli zysk z działalności operacyjnej w spółce akcyjnej wynosi 85 000 zł, a przychody finansowe osiągają 15 000 zł, to jaki będzie zysk netto?

A. 81 000 zł

B. 19 000 zł

C. 119 000 zł

D. 100 000 zł

Zrozumienie sposobu obliczania zysku netto jest kluczowe dla analizy finansowej przedsiębiorstw, jednak często zawodzi nas intuicja lub niepełna wiedza na temat składników, które należy uwzględnić. W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego zyski z działalności operacyjnej i przychody finansowe nie są jedynymi elementami, które wpływają na zysk netto. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 19 000 zł lub 119 000 zł pokazują nieprawidłowe podejście do obliczeń. W przypadku pierwszej z tych odpowiedzi, może wynikać to z błędnego założenia, że zysk netto to różnica między przychodami a wydatkami, co jest uproszczeniem. Druga odpowiedź z kolei sugeruje, że zysk netto to po prostu suma zysku z działalności operacyjnej i przychodów finansowych, bez uwzględnienia podatków, co jest również błędne. Zysk netto nie jest łatwy do określenia, ponieważ wymaga dokładnego uwzględnienia wszystkich obciążeń, w tym podatków dochodowych. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem obejmują nadmierne uproszczenie procesu obliczeń oraz ignorowanie konieczności uwzględnienia kosztów, które mogą znacząco wpłynąć na ostateczny wynik. Warto stosować solidne praktyki księgowe, takie jak dokładne prowadzenie ksiąg rachunkowych, które pomogą uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 22

Jakie przychody zaliczamy do pozostałych przychodów operacyjnych?

A. przychody ze sprzedaży niepotrzebnych środków trwałych

B. odsetki od bankowych kredytów

C. otrzymane odsetki za opóźnienie w spłacie należności

D. dodatnie różnice kursowe

Przychody ze sprzedaży zbędnych środków trwałych są klasyfikowane jako przychody operacyjne, ponieważ dotyczą one działalności podstawowej jednostki gospodarczej, która nie jest związana z głównym zakresem jej działalności. W praktyce, gdy firma sprzedaje środki trwałe, które nie są już potrzebne do prowadzenia działalności (np. maszyny, pojazdy), uzyskuje przychód, który może być wykorzystany na inwestycje lub redukcję zobowiązań. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), takie przychody mogą być ujmowane w rachunku zysków i strat, co pozwala na lepsze zrozumienie sytuacji finansowej firmy. Warto podkreślić, że efektywne zarządzanie posiadanymi zasobami, w tym ich sprzedaż, jest kluczowym elementem optymalizacji kosztów. Dzięki temu przedsiębiorstwa mogą zwiększyć swoją efektywność operacyjną oraz poprawić płynność finansową. Przykładowo, przedsiębiorstwo budowlane, które sprzedaje nieużywane sprzęty, nie tylko generuje dodatkowe przychody, ale również zwalnia zasoby, które mogą być lepiej wykorzystane w innych obszarach działalności.

Pytanie 23

Na podstawie danych w tabeli, wskaż, w którym kwartale jednostka gospodarcza była najmniej uzależniona od obcych źródeł finansowania.

Kwartał	Wielkość wskaźnika ogólnego zadłużenia
I.	0,50
II.	0,40
III.	0,75
IV.	0,65

A. W kwartale III.

B. W kwartale IV.

C. W kwartale I.

D. W kwartale II.

Wybór II kwartału jako okresu, w którym jednostka gospodarcza była najmniej uzależniona od obcych źródeł finansowania, jest odpowiedni, ponieważ opiera się na analizie wskaźnika ogólnego zadłużenia. Wskaźnik ten, który wynosi 0,40 w II kwartale, wskazuje na niską proporcję zobowiązań do kapitału własnego, co jest korzystne dla stabilności finansowej firmy. W praktyce, firmy dążą do utrzymania niskiego wskaźnika zadłużenia, ponieważ zbyt wysoki poziom zadłużenia może prowadzić do zwiększenia ryzyka finansowego oraz ograniczenia możliwości inwestycyjnych. Dobrym przykładem jest sytuacja przedsiębiorstw, które zbyt mocno polegają na kredytach bankowych lub emisji obligacji, co może skutkować obciążeniem w postaci wysokich odsetek. W zrozumieniu tej analizy pomocne są także standardy finansowe, jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które kładą nacisk na transparentność i rzetelność danych finansowych. Wybierając opcję II kwartału, wykazujesz umiejętność analizy danych finansowych w kontekście podejmowania decyzji strategicznych.

Pytanie 24

Na jakiej pozycji w bilansie powinno być ujęte saldo konta Rozliczenie zakupu?

A. zobowiązania z tytułu dostaw i usług

B. materiały

C. towary

D. należności z tytułu dostaw i usług

Wybór odpowiedzi, która klasyfikuje saldo konta rozliczenie zakupu do kategorii należności, to nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad rachunkowości. Należności z tytułu dostaw i usług to kwoty, które firma ma prawo otrzymać od swoich klientów za sprzedane towary lub usługi. Kiedy przedsiębiorstwo dokonuje zakupu, powstaje zobowiązanie, a nie należność. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie momentu zakupu z momentem uzyskania gotówki, co prowadzi do nieprawidłowego przypisania pozycji bilansowej. Kolejny błąd polega na zaklasyfikowaniu zakupów jako towarów czy materiałów, co również jest nietrafione. Chociaż zakupione towary mogą być później sprzedane, na etapie zakupu przedsiębiorstwo jeszcze nie posiada ich wartości, a jedynie zobowiązania do zapłaty. Różnica między tymi pojęciami jest kluczowa dla zrozumienia mechaniki obiegu dokumentów finansowych w firmie. Rachunkowość opiera się na zasadzie podwójnego zapisu, gdzie każdy zakup wiąże się z równoważnym zapisem zobowiązania, co zapewnia spójność i przejrzystość w finansach. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do zniekształconego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, co w dłuższym okresie wpływa na podejmowanie decyzji zarządczych.

Pytanie 25

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" klasyfikuje się jako

A. aktywna

B. pasywna

C. aktywno-pasywna zmniejszająca

D. aktywno-pasywna zwiększająca

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" jest klasyfikowana jako operacja aktywno-pasywna zmniejszająca, ponieważ dotyczy redukcji zobowiązań jednostki. Weksel własny jest dokumentem, który potwierdza zobowiązanie do zapłaty określonej kwoty. W momencie wykupu, przedsiębiorstwo spłaca swoje zobowiązanie, co prowadzi do zmniejszenia zarówno aktywów, jak i pasywów w bilansie. Przykładowo, jeśli firma posiada weksel na kwotę 10 000 zł, to jego wykup skutkuje zmniejszeniem gotówki (aktywa) oraz zobowiązań (pasywa) o tę samą kwotę. Takie działania są zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek prawidłowego ujmowania aktywów i pasywów. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie wykupów weksli, aby zapewnić płynność finansową firmy oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu zobowiązań, co może mieć kluczowe znaczenie dla stabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 26

Stwierdzenie, że faktura VAT dotycząca materiałów jest błędna, ponieważ firma nie stosuje takich materiałów w swojej działalności, jest wynikiem kontroli

A. rachunkowej

B. merytorycznej

C. finansowej

D. formalnej

Odpowiedź merytoryczna jest prawidłowa, ponieważ kontrola merytoryczna odnosi się do oceny zasadności dokumentów i transakcji w kontekście rzeczywistego wykorzystania towarów i usług w działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że faktura VAT za materiały jest nieprawidłowa, ponieważ materiały te nie są wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa, mamy do czynienia z analizą, czy faktura odpowiada rzeczywistości gospodarczej. Przykładem zastosowania tej kontroli może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo zajmujące się np. budownictwem wystawia fakturę na materiały budowlane, które nie są wykorzystywane przy realizacji żadnego projektu. Taka sytuacja może prowadzić do nieprawidłowości w zakresie odliczeń VAT, co jest kluczowe w kontekście rozliczeń z urzędami skarbowymi. Standardy branżowe, takie jak Ustawa o podatku od towarów i usług, wymagają, aby każde odliczenie VAT było oparte na rzeczywistych wydatkach związanych z prowadzoną działalnością. Kontrola merytoryczna ma na celu zapewnienie zgodności dokumentacji z rzeczywiście prowadzoną działalnością, co jest niezbędne do utrzymania transparentności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 27

W trakcie inwentaryzacji w przedsiębiorstwie zajmującym się handlem detalicznym wykryto brak gotówki w kasie spowodowany przez osobę odpowiedzialną materialnie, która nie wyraża zgody na uregulowanie powstałej różnicy. Sprawa została skierowana do sądu. Jak w takim przypadku ujmuje się rozliczenie stwierdzonego niedoboru gotówki w księgach rachunkowych?

A. Wn Pozostałe rozrachunki z pracownikami i Ma Należności dochodzone na drodze sądowej

B. Wn Pozostałe koszty operacyjne i Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

C. Wn Należności dochodzone na drodze sądowej i Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

D. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód i Ma Pozostałe rozrachunki z pracownikami

Wybrane odpowiedzi nie oddają prawidłowego podejścia do księgowania niedoboru gotówki i związanych z tym rozliczeń. Księgowanie w 'Rozliczeniu niedoborów i szkód' w kontekście braków gotówki sugeruje, że straty są ujęte jako koszt, co w momencie dochodzenia ich przez sąd nie jest odpowiednie. Zamiast tego, gdy sprawa jest już w toku postępowania sądowego, należy uznać, że jednostka ma aktualnie szansę na odzyskanie tych środków, co powinno być odzwierciedlone w księgach jako 'Należności dochodzone na drodze sądowej'. Odpowiedzi sugerujące księgowanie na koncie 'Pozostałe koszty operacyjne' wprowadzają błędne założenie, że niedobór gotówki jest bezpośrednim kosztem, co nie jest zgodne z zasadami rachunkowości. Koszty operacyjne dotyczą normalnych wydatków działalności, a nie strat, które są przedmiotem dochodzenia. Ponadto, księgowanie na koncie 'Pozostałe rozrachunki z pracownikami' sugeruje, że jednostka rozlicza się z pracownikami w inny sposób, co nie odpowiada sytuacji, gdzie osoba materialnie odpowiedzialna odmawia spłaty i sprawa trafiła do sądu. Takie podejście rozdziela zagadnienia dotyczące odpowiedzialności finansowej i prawnych działań, co może prowadzić do mylnych interpretacji i błędów w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 28

Maszyna produkcyjna zakupiona w grudniu 2009 r. miała wartość początkową 100 000 zł. Amortyzacja wynosi 15%. Jednostka stosuje liniową metodę obliczania amortyzacji. Jaka będzie wartość tej maszyny po 3 latach użytkowania?

A. 15 000 zł

B. 30 000 zł

C. 45 000 zł

D. 55 000 zł

Odpowiedź 55 000 zł jest prawidłowa, ponieważ amortyzacja maszyny produkcyjnej jest obliczana metodą liniową. Wartość początkowa maszyny wynosi 100 000 zł, a stopa amortyzacyjna to 15%. Aby obliczyć roczną amortyzację, należy pomnożyć wartość początkową przez stopę amortyzacyjną: 100 000 zł * 15% = 15 000 zł. Po trzech latach eksploatacji całkowita amortyzacja wynosi 3 * 15 000 zł = 45 000 zł. W związku z tym wartość księgowa maszyny po trzech latach będzie wynosić wartość początkowa minus całkowita amortyzacja: 100 000 zł - 45 000 zł = 55 000 zł. Taki sposób obliczania amortyzacji jest zgodny z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, co zapewnia spójność w raportowaniu wartości aktywów. Używanie metody liniowej jest praktyczne w przypadku aktywów, które mają równomierne zużycie w czasie, co czyni tę metodę popularną w wielu branżach przemysłowych.

Pytanie 29

Która zasada inwentaryzacji wskazuje, że podczas inwentaryzacji stan każdego składnika majątku ustalony na wyznaczony dzień powinien być zestawiony z jego ewidencją?

A. Zasada rzetelnego obrazu

B. Zasada kompleksowości

C. Zasada zamkniętych drzwi

D. Zasada porównywalności

Zasada kompleksowości odnosi się do konieczności uwzględnienia wszystkich składników aktywów i pasywów w procesie inwentaryzacji. Choć jest to ważne, nie ma bezpośredniego związku z porównywaniem stanu majątku z jego ewidencją. Zasada rzetelnego obrazu wymaga, aby prezentowane informacje finansowe odzwierciedlały rzeczywistą sytuację majątkową firmy, ale nie koncentruje się na porównywalności danych. Zasada zamkniętych drzwi, będąca pewnego rodzaju metaforą, nie jest standardowo uznawana w kontekście zasad inwentaryzacji, co może prowadzić do mylnego postrzegania jej znaczenia w tym procesie. Kluczowym błędem w rozumieniu tych koncepcji jest nieodróżnianie między różnymi zasadami, które służą różnym celom. Wszelkie zasady inwentaryzacji mają na celu zapewnienie rzetelności i przejrzystości informacji finansowych, ale każda z nich odnosi się do innego aspektu tego procesu. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość specyfiki każdej zasady oraz jej zastosowania w praktyce, aby unikać błędnych wniosków podczas analizy danych finansowych.

Pytanie 30

Rzeczywiste koszty produkcji wyrobów gotowych są rejestrowane na koncie

A. Koszty działalności podstawowej

B. Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

C. Rozliczenie kosztów według rodzajów

D. Koszty związane ze sprzedażą

Koszty działalności podstawowej to konto, na którym ewidencjonuje się rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobów gotowych. Na tym koncie rejestruje się koszty związane z procesem produkcji, takie jak materiały, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych oraz inne koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, dla prawidłowego określenia kosztów wyrobów gotowych niezwykle istotne jest prawidłowe przypisanie tych kosztów do właściwych kont. W praktyce, informacje te są następnie wykorzystywane do analizy rentowności, podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz planowania budżetu. Zgromadzone dane na koncie kosztów działalności podstawowej mogą również pomóc w ocenie efektywności procesów produkcyjnych oraz identyfikacji obszarów wymagających optymalizacji. Właściwe zarządzanie tymi kosztami jest kluczowe dla konkurencyjności przedsiębiorstwa w dłuższej perspektywie.

Pytanie 31

Która z poniższych operacji gospodarczych ma wpływ na wynik finansowy firmy?

A. WB – dokonano przelewu wynagrodzeń na konta osobiste pracowników

B. PK – naliczono miesięczną amortyzację środków trwałych

C. KW – wypłacono pracownikowi zaliczkę na zakup materiałów

D. KP – pobrano gotówkę z banku do kasy

Pobrane gotówki z banku do kasy, przelew wynagrodzeń na konta pracowników i wypłata zaliczki na materiały to operacje, które na krótko nie wpływają bezpośrednio na wynik finansowy firmy. Pobrana gotówka to jakby zmiana formy aktywów – tak po prostu, z salda na koncie na gotówkę w kasie – i to nie generuje ani przychodu, ani kosztu. Przelew wynagrodzeń to wydatek, ale w momencie, gdy go księgujemy, to tak naprawdę nie wpływa na wynik finansowy, bo te wynagrodzenia to koszt, który mamy już wcześniej w ewidencji. Wypłata zaliczki na materiały też w sumie nie ma bezpośredniego wpływu na bieżący wynik finansowy, bo to nie jest jeszcze ostateczny koszt. Ten ostateczny pojawi się dopiero w momencie zakupu materiałów, użytych potem w produkcji. Często ludzie mylą moment ujęcia kosztów z tym, jak one wpływają na wynik finansowy. Ważne jest to, żeby zrozumieć, że wynik finansowy to efekty działalności operacyjnej w danym okresie, a operacje związane z obrotem gotówkowym czy księgowością mają swój wpływ w innym czasie. Dlatego przy podejmowaniu decyzji finansowych warto kierować się rozumieniem czasu ujęcia poszczególnych operacji i ich wpływu na całość wyników finansowych.

Pytanie 32

W jakim momencie zgodnie z przepisami o rachunkowości jednostki zobowiązane są do przygotowywania zestawień obrotów oraz sald kont księgi głównej?

A. Nie później niż 15 dnia po zakończeniu okresu sprawozdawczego

B. Nie później niż 30 dnia od dnia bilansowego

C. Na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca

D. W każdej chwili roku obrotowego

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, jednostki mają obowiązek sporządzać zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej na koniec każdego okresu sprawozdawczego, co oznacza, że powinny to robić nie rzadziej niż raz w miesiącu. To podejście zapewnia, że wszystkie operacje finansowe są na bieżąco rejestrowane i kontrolowane, co stanowi fundament dla rzetelnego sprawozdawania finansowego. Sporządzanie zestawień na koniec miesiąca pozwala na dokładną ocenę sytuacji finansowej jednostki, umożliwiając identyfikację błędów, niezgodności oraz podejmowanie szybkich działań korygujących. Praktyka ta wpisuje się w zalecenia standardów rachunkowości, które podkreślają znaczenie regularnego monitorowania i dokumentowania operacji finansowych, co jest kluczowe dla zachowania przejrzystości i wiarygodności danych finansowych jednostki. Ponadto, regularne zestawienia wpływają na efektywność zarządzania, ponieważ umożliwiają bieżącą analizę wyników oraz planowanie przyszłych działań na podstawie dokładnych danych.

Pytanie 33

Zdarzenie gospodarcze o treści "nałożono karę umowną na dostawcę z powodu opóźnienia w dostawie" będzie skutkować wzrostem

A. pozostałych kosztów operacyjnych

B. nadzwyczajnych zysków

C. pozostałych przychodów operacyjnych

D. nadzwyczajnych strat

Naliczona kara umowna dla dostawcy z tytułu opóźnienia dostawy ma charakter przychodu operacyjnego, dlatego jej zaksięgowanie skutkuje zwiększeniem pozostałych przychodów operacyjnych. W praktyce, kara umowna jest formą rekompensaty za niewykonanie umowy w określonym terminie, co narusza warunki umowy. W księgowości takie przychody powinny być klasyfikowane jako przychody operacyjne, ponieważ wynikają z działalności związanej z działalnością przedsiębiorstwa. Na przykład, jeśli firma zajmuje się dystrybucją produktów i nalicza karę dostawcy, jest to bezpośrednio związane z jej działalnością operacyjną. Przychody te nie są klasyfikowane jako zyski nadzwyczajne, ponieważ nie wynikają z nietypowych lub jednorazowych zdarzeń, ale są wynikiem regularnej działalności gospodarczej. Warto odnotować, że zgodnie z ustawą o rachunkowości, każda zmiana w przychodach operacyjnych powinna być starannie dokumentowana, co zapewnia przejrzystość i zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 34

W skład aktywów trwałych wchodzą:

A. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe

B. wartości niematerialne i prawne, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe, należności krótkoterminowe

C. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe

D. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe, zapasy

Odpowiedź wskazująca na wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe oraz inwestycje długoterminowe jest prawidłowa, ponieważ te elementy są kluczowymi składnikami aktywów trwałych w bilansie przedsiębiorstwa. Wartości niematerialne i prawne obejmują patenty, znaki towarowe oraz licencje, które nie mają formy materialnej, lecz przyczyniają się do generowania przychodów. Rzeczowy majątek trwały, obejmujący środki trwałe jak maszyny, budynki oraz grunt, jest niezbędny do prowadzenia działalności operacyjnej. Należności długoterminowe to kwoty, które przedsiębiorstwo zamierza otrzymać od klientów w okresie dłuższym niż jeden rok, natomiast inwestycje długoterminowe to aktywa, które są posiadane w celu generowania zysków w dłuższym okresie. Wszystkie te kategorie są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które nakazują odpowiednie klasyfikowanie i prezentowanie aktywów w bilansie.

Pytanie 35

Jednostka gospodarcza postanowiła, że dokumentacja księgowa będzie prowadzona w innym miejscu niż jej siedziba. W jakim czasie kierownik jednostki ma obowiązek poinformować odpowiedni urząd skarbowy o lokalizacji prowadzenia ksiąg rachunkowych?

A. 30 dni od daty ich wydania

B. 15 dni od daty ich wydania

C. 5 dni od daty ich zakończenia

D. 10 dni od daty ich zakończenia

Właściwa odpowiedź to 15 dni od dnia wydania ksiąg rachunkowych, co wynika z przepisów prawa podatkowego oraz zasad prowadzenia księgowości. Kierownik jednostki gospodarczej ma obowiązek informować właściwy urząd skarbowy o miejscu prowadzenia ksiąg rachunkowych po ich wydaniu. Termin ten jest istotny, ponieważ umożliwia organom skarbowym monitorowanie i nadzorowanie prawidłowości prowadzenia ewidencji. W praktyce, jeśli jednostka decyduje się na prowadzenie ksiąg rachunkowych w innym miejscu niż siedziba, opóźnienie w powiadomieniu urzędu może prowadzić do nieprawidłowości w nadzorze i potencjalnych problemów prawnych. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie takiej decyzji w wewnętrznych aktach jednostki, aby w razie kontroli skarbowej móc wykazać przestrzeganie obowiązujących przepisów. Warto również pamiętać, że termin 15 dni to czas na zgłoszenie, a nie na rozpoczęcie prowadzenia ksiąg, co oznacza, że przedsiębiorca powinien być odpowiednio przygotowany przed zmianą miejsca ich prowadzenia.

Pytanie 36

Ewidencjonowanie odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych odbywa się na koncie

A. Ct "Przychody finansowe"

B. Ct "Rachunek bieżący"

C. Dt "Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia"

D. Dt "Podatki i opłaty"

Odpowiedź 'Dt "Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia"' jest prawidłowa, ponieważ odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) stanowi koszt związany z zatrudnieniem pracowników. ZFŚS jest funduszem, który powinien być wykorzystywany na finansowanie świadczeń socjalnych dla pracowników, a jego ewidencja księgowa jest kluczowym aspektem zarządzania kosztami w przedsiębiorstwie. W praktyce, dokonywanie odpisów na ZFŚS jest istotne z punktu widzenia raportowania finansowego oraz zgodności z przepisami prawa pracy. Ewidencjonowanie na koncie 'Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia' pozwala na prawidłowe ujęcie tych kosztów w zestawieniach finansowych, co jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Na przykład, jeśli firma zdecyduje się na wzrost odpisu do ZFŚS, powinno to odzwierciedlać się w odpowiednich zapisach księgowych, co wpływa na obliczenia zobowiązań publicznoprawnych oraz raporty dotyczące wynagrodzeń.

Pytanie 37

Jakie konto zostanie obciążone opłatą skarbową oraz notarialną?

A. Podatki i opłaty

B. Usługi obce

C. Pozostałe koszty operacyjne

D. Koszty finansowe

Opłaty skarbowe i notarialne są związane z różnymi formalnościami prawnymi, jakie musimy załatwić przy obiegu dokumentów i transakcjach prawnych. To są takie obowiązkowe płatności na rzecz państwa, więc warto je uwzględnić w swoim budżecie. Na przykład, gdy firma sprzedaje nieruchomości albo zakłada nowe spółki, powinna pamiętać o tych kosztach, bo mogą być dość wysokie. Z mojego doświadczenia, dobrze jest prowadzić ewidencję takich wydatków. Dzięki temu łatwiej jest utrzymać porządek w finansach i uniknąć problemów z urzędami skarbowymi. Pamiętajmy też, że przedsiębiorcy muszą płacić te opłaty na czas, bo inaczej mogą dostać dodatkowe kary. Regularne przeanalizowanie wydatków w kontekście podatków to naprawdę dobra praktyka, żeby być w zgodzie z prawem.

Pytanie 38

Wskaźniki płynności finansowej wskazują na możliwości przedsiębiorstwa w zakresie

A. osiągania dodatniego wyniku finansowego netto

B. finansowania działalności inwestycyjnej

C. regulowania bieżących zobowiązań

D. całkowitej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej

Wskaźniki płynności finansowej są kluczowymi narzędziami analizy finansowej, które oceniają zdolność przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań. Odpowiedź dotycząca regulowania bieżących zobowiązań wskazuje na zdolność firmy do utrzymania równowagi finansowej poprzez zapewnienie odpowiedniego poziomu płynnych aktywów w stosunku do bieżących zobowiązań. Przykładowo, wskaźnik płynności bieżącej (current ratio) oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące. Standard branżowy sugeruje, że wskaźnik ten powinien wynosić co najmniej 1,2, co oznacza, że przedsiębiorstwo ma wystarczające aktywa bieżące, aby pokryć swoje zobowiązania. W praktyce, monitorowanie wskaźników płynności pozwala przedsiębiorstwom na szybką reakcję na zmieniające się warunki rynkowe, a także na uniknięcie ryzyka niewypłacalności. Dobrą praktyką jest regularne analizowanie wskaźników płynności, co może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów finansowych oraz umożliwić podejmowanie strategicznych decyzji dotyczących zarządzania kapitałem obrotowym.

Pytanie 39

Nie zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych

A. praw do znaków towarowych

B. licencji

C. wartości odpowiadającej pozyskanym informacjom dotyczącym wiedzy handlowej

D. prawa do użytkowania wieczystego gruntu

Udzielone odpowiedzi wskazują na pomylenie pojęć związanych z wartościami niematerialnymi i prawnymi. Równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą handlową, prawa do znaków towarowych oraz licencje to klasyczne przykłady wartości niematerialnych i prawnych. Wartości te są zdefiniowane jako aktywa, które nie mają postaci fizycznej, ale przyczyniają się do generowania przychodów oraz zwiększania wartości firmy. Często w praktyce myli się je z aktywami rzeczowymi, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich klasyfikacji. Wartości niematerialne, takie jak prawa do znaków towarowych, są kluczowe dla ochrony marki i mogą być przedmiotem transakcji handlowych, co podkreśla ich ekonomiczne znaczenie. Licencje, z kolei, dają prawo do korzystania z określonych dóbr intelektualnych, co również wpisuje się w definicję wartości niematerialnych. Typowym błędem myślowym jest błędne klasyfikowanie praw rzeczowych jako wartości niematerialnych, co może prowadzić do nieprawidłowych analiz finansowych i błędów w sprawozdaniach finansowych. Zrozumienie właściwej klasyfikacji aktywów jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania przedsiębiorstwem oraz jego aktywami.

Pytanie 40

Wartość sprzedanego środka trwałego, która nie została umorzona, jest dla jednostki

A. przychodem ze sprzedaży towarów

B. pozostałym kosztem operacyjnym

C. kosztem związanym ze sprzedażą

D. innym przychodem operacyjnym

Nieumorzona wartość sprzedanego środka trwałego rzeczywiście stanowi pozostały koszt operacyjny dla jednostki. Oznacza to, że wartość ta jest traktowana jako koszt związany z operacjami przedsiębiorstwa, który nie został jeszcze umorzony. W kontekście rachunkowości, umorzenie środków trwałych to proces, w którym wartość początkowa składnika majątku jest stopniowo zmniejszana, co odzwierciedla jego utratę wartości w miarę upływu czasu. Kiedy środek trwały jest sprzedawany, jego nieumorzona wartość (czyli wartość księgowa) stanowi odzwierciedlenie kosztu, który powstał w trakcie użytkowania tego składnika. Dla przedsiębiorstw ważne jest, aby prawidłowo klasyfikować te koszty, ponieważ mają one wpływ na wynik finansowy i obliczenia podatkowe. Przykładowo, w przypadku sprzedaży maszyny, która była używana przez kilka lat, wartość nieumorzona tej maszyny i jej sprzedaż muszą być odpowiednio uwzględnione w raportach finansowych, co wpływa na prawidłowe przedstawienie sytuacji ekonomicznej firmy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej