Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 19:13
Data zakończenia: 21 maja 2025 19:27

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Lemiesz oraz odkładnica stanowią część zespołu roboczego

A. brony

B. kultywatora

C. pługa

D. glebogryzarki

Odpowiedzi sugerujące, że lemiesz i odkładnica są elementami brony, glebogryzarki lub kultywatora, są błędne, ponieważ te narzędzia mają zupełnie inne funkcje i konstrukcje. Bronowanie polega głównie na rozdrabnianiu i wyrównywaniu powierzchni gleby, a nie na jej odwracaniu, co jest kluczowe w przypadku pługa. W przypadku brony, używa się zębów lub talerzy, które współpracują z glebą w innym sposób, co nie wymaga zastosowania lemiesza ani odkładnicy. Glebogryzarka, z kolei, ma za zadanie rozdrabniać glebę na mniejsze cząstki, co jest niezbędne przed siewem, ale nie wykonuje głębokiego obrabiania gleby, jak pług. Kultywator służy do spulchniania gleby i eliminacji chwastów, co również wymaga innych narzędzi roboczych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z mylenia funkcji poszczególnych narzędzi uprawowych, co jest istotne w kontekście efektywności prac polowych. Warto zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma swoje unikalne zastosowania, co powinno być uwzględniane przy wyborze odpowiedniego sprzętu do prac w rolnictwie.

Pytanie 2

Mszyce, które zagrażają krzewom oraz drzewom iglastym, to jakiego rodzaju owady?

A. ochojniki

B. miniarki

C. opuchlaki

D. zmieniki

Zmiana w populacji owadów szkodliwych, takich jak zmieniki, opuchlaki czy miniarki, może prowadzić do nieporozumień co do ich klasyfikacji i wpływu na ekosystem. Zmieniki, chociaż są również szkodnikami roślin, nie są typowymi mszycami atakującymi drzewa iglaste, lecz raczej preferują inne gatunki roślinne, takie jak liściaste. Z kolei opuchlaki, z rodziny Curculionidae, są owadami chrząszczowymi, które głównie żerują na korze i liściach, co czyni je mniej zależnymi od iglaków. Miniarki, będące motylami, atakują głównie liście, a ich larwy żerują wewnątrz tkanki roślinnej, co różni je od mszyc, które żyją na powierzchni roślin. Typowym błędem jest mylenie tych grup owadów z mszycami, co prowadzi do nieefektywnych metod zwalczania. W praktyce ogrodniczej kluczowe jest precyzyjne identyfikowanie szkodników, aby zastosować odpowiednie środki ochrony roślin, co jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin, polegającej na zrównoważonym podejściu do zarządzania szkodnikami.

Pytanie 3

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta

B. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście

C. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej

D. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście

Integracja opracowania zieleni miejskiej z koncepcją urbanistyczną to proces, który polega na harmonijnym wkomponowaniu elementów zieleni w spójną strukturę przestrzenną miasta. Uwzględnianie przestrzennych układów urbanistycznych jest kluczowe, ponieważ tereny zieleni muszą być zintegrowane z infrastrukturą miejską, komunikacją oraz istniejącymi budynkami. Przykładem może być projektowanie parków, które nie tylko pełnią funkcje rekreacyjne, ale także wpływają na mikroklimat w miejskich aglomeracjach, poprawiając jakość powietrza i zmniejszając efekty wyspy ciepła. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują analizę istniejących układów urbanistycznych, planowanie układów ścieżek i ciągów pieszych, a także współpracę z architektami krajobrazu oraz urbanistami. Zwiększa to atrakcyjność przestrzeni publicznych, sprzyja integracji społecznej oraz rozwija bioróżnorodność w miastach, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 4

Cegła szamotowa służy do produkcji

A. okładzin elewacyjnych na ścianach

B. okładzin termicznych w kominkach

C. nawierzchni dla pieszych

D. nawierzchni parkingowych

Cegła szamotowa jest materiałem ogniotrwałym, doskonałym do zastosowań w wysokotemperaturowych warunkach, takich jak kominki czy piece. Jej struktura chemiczna, zawierająca dużą ilość tlenku glinu, sprawia, że jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury, co czyni ją idealnym wyborem do okładzin termicznych w kominkach. Cegła szamotowa nie tylko charakteryzuje się wysoką odpornością na ogień, ale także na szoki termiczne, co jest istotne w kontekście użytkowania kominków, gdzie temperatury mogą gwałtownie się zmieniać. Dodatkowo, cegła ta wykazuje doskonałe właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne prowadzenie ciepła i utrzymanie wysokiej temperatury wewnątrz kominka. W praktyce, cegły szamotowe są często używane do budowy palenisk, wkładów kominkowych oraz pieców chlebowych, gdzie ich odporność na wysoką temperaturę jest kluczowa. Zgodnie z normami dotyczącymi materiałów budowlanych, stosowanie cegły szamotowej w takich zastosowaniach jest zalecane dla zapewnienia trwałości i efektywności energetycznej konstrukcji.

Pytanie 5

Przed wysiewem nasion trawnika, grunt powinien być

A. wyrównany

B. spulchniony

C. wodowany

D. uwałowany

Podlewanie, wyrównywanie i rozluźnianie gruntu przed wysiewem nasion trawnika to praktyki, które mogą być mylone z uwałowaniem, jednak każda z nich ma swoje własne zastosowania i ograniczenia. Podlewanie gruntu ma na celu nawilżenie gleby, co jest przydatne w kontekście zbyt suchego podłoża, ale nie rozwiązuje problemu zagęszczenia gleby, które jest kluczowe dla dobrego wzrostu nasion. Zbyt duża wilgotność gleby może prowadzić do jej zbijania, co ogranicza dostęp tlenu i wpływa negatywnie na rozwój korzeni. Wyrównywanie gruntu skoncentrowane jest na uzyskaniu równej powierzchni, co jest istotne z punktu widzenia estetyki, lecz nie wpływa na właściwości fizyczne gleby, takie jak gęstość czy struktura. Z kolei rozluźnianie jest procesem odwrotnym do uwałowania, polegającym na zwiększaniu porowatości gleby, co może być korzystne w kontekście zbyt zbitych gleb, ale przed wysiewem trawnika ważniejsze jest, aby gleba była wystarczająco gęsta, by zapewnić stabilne podłoże dla nasion. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że te działania są wystarczające do przygotowania gleby do siewu, podczas gdy kluczowym elementem jest odpowiednie uwałowanie, które zapewnia stabilność i kontakt nasion z glebą.

Pytanie 6

Do jednorocznych chwastów, które rosną na trawnikach, zalicza się

A. mlecz pospolity

B. chwastnica jednostronna

C. szczaw polny

D. babka lancetowata

Chwastnica jednostronna (Echinochloa crus-galli) jest rośliną jednoroczną, która często występuje na trawnikach, szczególnie w miejscach wilgotnych i nasłonecznionych. Jest to chwast, który może szybko się rozprzestrzeniać, co czyni go istotnym problemem w zarządzaniu zielenią. Chwastnica charakteryzuje się wąskimi, zielonymi liśćmi oraz wydłużonymi kwiatostanami, które mogą osiągać do 1 metra wysokości. W praktyce, jej obecność może prowadzić do obniżenia estetyki trawnika oraz konkurencji z trawami pożądanymi, co skutkuje ich osłabieniem. Ważne jest, aby stosować dobre praktyki w zarządzaniu trawnikiem, takie jak regularne koszenie, właściwe nawadnianie oraz stosowanie chwastobójczych preparatów selektywnych, aby skutecznie kontrolować wzrost chwastnicy jednostronnej. Dobrze zaplanowane zabiegi pielęgnacyjne mogą nie tylko zredukować liczebność chwastów, ale także wspierać zdrowy rozwój trawnika.

Pytanie 7

Dla jednego drzewa rosnącego na trawniku najbardziej skuteczne będzie nawożenie

A. dolistne, metodą oprysku

B. powierzchniowe, metodą posypową

C. wgłębne, metodą iniekcji doglebowej

D. powierzchniowe, metodą oprysku

Nawożenie wgłębne, metodą iniekcji doglebowej, jest uważane za najefektywniejsze podejście do dostarczania składników odżywczych dla pojedynczego drzewa na trawniku. Metoda ta polega na wprowadzeniu nawozu bezpośrednio do strefy korzeniowej drzewa, co zapewnia szybki i skuteczny dostęp do niezbędnych substancji. Dzięki temu roślina może lepiej wchłaniać składniki odżywcze, co przekłada się na jej zdrowie oraz wzrost. Przykładowo, stosując iniekcję doglebową, możemy precyzyjnie kontrolować ilość i rodzaj nawozów, co w praktyce pozwala na dostosowanie nawożenia do specyficznych potrzeb drzewa. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zielenią, ponieważ minimalizuje straty nawozów spowodowane parowaniem czy spływem powierzchniowym, a także ogranicza ryzyko uszkodzenia roślin i pobliskiego ekosystemu. Ponadto, metoda ta może przyczynić się do redukcji ilości chemikaliów w środowisku, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju. Dlatego nawożenie wgłębne jest rekomendowane przez specjalistów w dziedzinie ogrodnictwa oraz arborystyki.

Pytanie 8

Zanim umieścimy łodygi roślin w zielonej gąbce florystycznej, należy ich końcówki

A. nałożyć wosk

B. przyciąć na ukos

C. owinąć watą

D. przyciąć pod kątem prostym

Przycinanie końcówek łodyg roślin na ukos jest kluczowym zabiegiem, który zwiększa powierzchnię wchłaniania wody oraz substancji odżywczych. Dzięki takiemu cięciu, łodygi lepiej przylegają do gąbki florystycznej, co zapobiega powstawaniu pustych przestrzeni, w których mogłaby gromadzić się powietrze. W praktyce florystycznej, zabieg ten ma na celu zapewnienie dłuższej trwałości kwiatów ciętych oraz ich lepszego nawodnienia. W standardach florystycznych zaleca się przycinanie pod kątem 45 stopni, co zapewnia optymalne warunki dla transportu wody do rośliny. Dodatkowo, warto stosować narzędzia, które nie uszkadzają tkanek roślinnych, takie jak ostre nożyczki lub sekatory. Innym istotnym aspektem jest to, że po przycięciu warto umieścić łodygi w wodzie na kilka godzin przed aranżacją, co pozwoli na ich odpowiednie nawodnienie. Tego rodzaju praktyki są powszechnie stosowane w branży florystycznej, aby zapewnić maksymalną świeżość i wygląd kompozycji kwiatowych.

Pytanie 9

Obficie rozwinięty system korzeniowy roślin rocznych osiąga się poprzez

A. pikowanie

B. hartowanie

C. przesadzanie

D. uszczykiwanie

Hartowanie to proces, który polega na stopniowym przyzwyczajaniu młodych roślin do warunków panujących na zewnątrz. Mimo że hartowanie jest ważnym etapem przygotowania roślin do sadzenia w gruncie, nie wpływa bezpośrednio na rozwój systemu korzeniowego. Z kolei przesadzanie to termin, który bywa mylony z pikowaniem, jednak w kontekście roślin jednorocznych, jest to bardziej ogólny proces przenoszenia roślin do nowego środowiska, co niekoniecznie przyczynia się do optymalizacji ich korzeni. Uszczykiwanie odnosi się do usuwania wierzchołków pędów w celu pobudzenia rozkrzewienia roślin, co także nie ma bezpośredniego wpływu na system korzeniowy. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie wszystkich tych zabiegów z poprawą kondycji roślin - podczas gdy każdy z nich ma swoje specyficzne cele i zastosowanie. W rzeczywistości, aby poprawić rozwój systemu korzeniowego, kluczowe jest właśnie pikowanie, które efektywnie wspomaga młode rośliny w osiąganiu silniejszych i bardziej rozwiniętych korzeni, co z kolei przekłada się na ich lepszą kondycję ogólną.

Pytanie 10

W projekcie zagospodarowania terenu przewidziano posadzenie berberysu pospolitego, jarzębu pospolitego oraz cisu pośredniego. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz koszt materiału roślinnego.

Cennik materiału roślinnego
Materiał roślinny	Cena (w zł)
drzewa liściaste	11
drzewa iglaste	14
krzewy liściaste	10
krzewy iglaste	12

A. 32 zł

B. 35 zł

C. 34 zł

D. 33 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi kluczowym błędem jest błędne sumowanie kosztów roślin, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Na przykład, wybór 32 zł może wynikać z niewłaściwego zrozumienia cen poszczególnych roślin, gdzie użytkownik mógł zaniżyć koszt jednego z elementów. Podobnie, 34 zł i 35 zł mogą sugerować, że zostały dodane niewłaściwe wartości lub zignorowano jeden z elementów wyceny. Ważne jest, aby przy obliczeniach budżetowych uwzględnić także kontekst wykorzystania roślin. Często zdarza się, że projektanci pomijają specyfikacje dotyczące wzrostu roślin, co może prowadzić do błędnych decyzji. Należy również pamiętać, że zgodnie z dobrymi praktykami kosztorysowania, każda pozycja powinna być dokładnie zweryfikowana i potwierdzona w kontekście cenników producentów i dostawców. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów nie tylko sprzyja efektywności budżetu, ale także wpływa na jakość i trwałość realizacji projektu. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znać ceny, ale również rozumieć całokształt procesu planowania i realizacji projektu, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych prowadzących do błędnych odpowiedzi.

Pytanie 11

Jaką roślinę dekoracyjną liściastą powinno się uwzględnić w koncepcji sezonowego kwietnika?

A. Starzec popielny

B. Dalię ogrodową

C. Paciorecznik ogrodowy

D. Cynię wytworną

Starzec popielny (Senecio cineraria), znany również jako cieniopęd, to roślina ozdobna charakteryzująca się atrakcyjnymi, srebrzystymi liśćmi, które nadają każdemu kwietnikowi elegancki wygląd. Jest to roślina, która doskonale nadaje się do projektów kwietników sezonowych, ponieważ jej liście są trwałe oraz dobrze komponują się z innymi roślinami. Starzec popielny preferuje dobrze przepuszczalne gleby i pełne nasłonecznienie, co czyni go idealnym wyborem do nasadzeń w miejscach o dużej ekspozycji słonecznej. Dodatkowo, roślina ta jest odporna na suszę, co jest istotnym atutem w przypadku kwietników, które mogą być narażone na zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce ogrodniczej, starzec popielny często wykorzystywany jest w kompozycjach z innymi roślinami ozdobnymi, takimi jak pelargonie czy begonie, tworząc harmonijne połączenia kolorów i faktur. Ponadto, w kontekście standardów projektowania krajobrazu, roślina ta wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju, gdyż nie wymaga intensywnej pielęgnacji ani dużej ilości wody, co jest korzystne dla środowiska.

Pytanie 12

Podstawowe czynności pielęgnacyjne dla łąki kwietnej to

A. koszenie 1-2 razy w miesiącu i nawożenie azotowe

B. koszenie 3-4 razy w roku oraz chemiczne odchwaszczanie

C. koszenie 1-2 razy w roku oraz dosiewanie roślin

D. koszenie 3-4 razy w miesiącu i dosiewanie nowych roślin

Koszenie 1-2 razy w roku i dosiewanie roślin jest najodpowiedniejszym podejściem do pielęgnacji łąki kwietnej. Rekomendacje te opierają się na założeniu, że łąki kwietne są ekosystemami o dużej bioróżnorodności, które najlepiej funkcjonują przy minimalnej ingerencji. Koszenie w takim rytmie pozwala na zachowanie naturalnych cykli wzrostu i kwitnienia, co sprzyja rozwojowi różnych gatunków roślin. Dosiewanie roślin jest kluczowe, aby uzupełnić ewentualne braki w bioróżnorodności oraz zapewnić równowagę ekologiczną w łące. Standardy pielęgnacji łąk kwietnych, takie jak zasady agroleśnictwa, wskazują na korzyści płynące z utrzymania odpowiedniej struktury, co wpływa na żywotność i zdrowie całego ekosystemu. Przykładem może być wykorzystanie lokalnych gatunków roślin, które lepiej przystosowują się do warunków siedliskowych, co minimalizuje potrzebę stosowania sztucznych nawozów i środków ochrony roślin.

Pytanie 13

Jak powinny być sadzone drzewa, aby utworzyć aleję?

A. W rzędzie po obu stronach drogi

B. W grupach po kilka

C. Pojedynczo w różnych lokalizacjach

D. W jednym rzędzie wzdłuż drogi

Sadzenie drzew w rzędzie po obu stronach ulicy jest najlepszym podejściem do tworzenia alei, co ma na celu uzyskanie harmonijnej i estetycznej przestrzeni publicznej. Taki układ nie tylko poprawia walory wizualne, ale również wspiera równomierny rozwój drzew, zapewniając im odpowiednią ilość światła słonecznego oraz przestrzeń do wzrostu. Praktyka ta zgadza się z zasadami urbanistyki, które zalecają równomierne rozmieszczenie roślinności w obszarach zurbanizowanych. Dodatkowo, aleje drzewne pełnią ważne funkcje ekologiczne, takie jak poprawa jakości powietrza, redukcja hałasu i ochrona przed erozją gleby. Zastosowanie tej metody jest również zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zrównoważonym rozwojem przestrzeni miejskiej, które podkreślają znaczenie drzew w krajobrazie miejskim. Przykładem udanego zastosowania tej metody może być aleja w parku miejskim, gdzie drzewa są sadzone w równych odstępach, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi oraz ułatwia pielęgnację.

Pytanie 14

Przy sadzeniu szpaleru drzew w trudnych warunkach siedliskowych, takich jak wzdłuż ulicy w mieście, zaleca się

A. stworzenie warstwy drenującej na dnie dołu

B. poprawę struktury i nawadnianie gleby

C. wykonywanie głębokich dołów

D. znaczne ograniczenie systemu korzeniowego drzew

Silne zredukowanie systemu korzeniowego drzew może wydawać się logicznym rozwiązaniem w trudnych warunkach sadzenia, jednak jest to podejście, które może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Redukcja korzeni może zakłócić naturalny rozwój drzewa, ograniczając jego zdolność do pobierania wody i składników odżywczych. Drzewa, które mają ograniczony system korzeniowy, są bardziej podatne na stres, choroby i uszkodzenia. Ponadto, przygotowanie głębokich dołów nie zawsze jest skuteczne, zwłaszcza w miejscach z ciężkimi glebami lub z ograniczonym dostępem do wody. W głębokich dołach może łatwo dochodzić do stagnacji wody, co prowadzi do gnicia korzeni. Wykonanie warstwy drenującej na dnie dołu, choć może być korzystne w pewnych warunkach, nie zastępuje fundamentalnej potrzeby poprawy struktury gleby oraz jej nawadniania. Drenowanie wód gruntowych bez odpowiedniego zarządzania zasobami wodnymi może prowadzić do odwodnienia gleby, co jest równie niekorzystne dla zdrowia drzew. W praktyce, koncentrowanie się na poprawie jakości gleby oraz nawadnianiu powinno być traktowane jako główne cele przy sadzeniu drzew w trudnych warunkach, aby zapewnić ich długoterminowy rozwój i zdrowie, zgodnie z najlepszymi praktykami w arborystyce.

Pytanie 15

Jakie zestawienie dwóch gatunków roślin pozwala na uzyskanie efektu kontrastu w ich pokroju?

A. Jałowiec płożący 'Wiltonii' (Juniperus horizontalis 'Wiltonii') i cis pospolity 'Repandens' (Taxus baccata 'Repandens')

B. Jałowiec skalny 'Skyrocket' (Juniperus scopulorum 'Skyrocket') i jałowiec pospolity 'Suecica' (Juniperus communis 'Suecica')

C. Żywotnik zachodni 'Globosa' (Thuja occidentalis 'Globosa') i sosna górska 'Mops' (Pinus mugo 'Mops')

D. Jałowiec skalny Skyrocket (Juniperus scopulorum 'Skyrocket') i żywotnik zachodni 'Globosa' (Thuja occidentalis 'Globosa')

Wybór jałowca skalnego 'Skyrocket' oraz żywotnika zachodniego 'Globosa' jako pary roślin do uzyskania efektu kontrastu pokroju jest trafny z kilku powodów. Oba gatunki różnią się znacznie pod względem kształtu, formy oraz kolorystyki, co pozwala na efektywne ich zestawienie w aranżacjach ogrodowych. Jałowiec 'Skyrocket' charakteryzuje się wąskim, kolumnowym pokrojem, osiągającym wysokość do 3 metrów, co nadaje mu elegancki, wyprostowany wygląd. W przeciwieństwie do niego, żywotnik 'Globosa' ma kulisty, niski pokrój, osiągający zazwyczaj wysokość do 1 metra, co tworzy interesującą dynamiczną kompozycję. Takie zestawienie nie tylko przyciąga wzrok, ale także doskonale wpisuje się w zasady kompozycji ogrodowej, gdzie różnorodność form i kształtów jest kluczowym elementem estetyki. Dodatkowo, oba gatunki są łatwe w uprawie i dobrze znoszą różne warunki glebowe, co sprawia, że są popularnym wyborem w projektach krajobrazowych i ogrodowych.

Pytanie 16

Jak powinien być prawidłowo uformowany kształt żywopłotu?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Wybierając inne kształty dla żywopłotu, łatwo można się wpakować w kłopoty z jego pielęgnacją i wykorzystaniem przestrzeni. Na przykład, kształt A, który może wydawać się kuszący, prowadzi do tego, że rośliny rosną niekontrolowanie. W efekcie, taki żywopłot szybko traci swoją estetykę i wygląda chaotycznie. Co więcej, dostęp do jego wnętrza jest trudny, więc z pielęgnacją można mieć kłopoty. Z kolei kształt C, czyli taki wyraźnie zawężony na górze, może wcale nie być najlepszym rozwiązaniem, bo wiatr powieje i taki żywopłot może się przewrócić. A przy tym dolne partie roślin mogą przez to dostawać za mało światła. Kształt D, szeroki i rozłożysty, też może być pułapką, bo rośliny zaczynają ze sobą konkurować o miejsce i wodę, a to może je osłabić. Warto zrozumieć, jak kształt wpływa na zdrowie roślin i ich wzrost, bo to klucz do dobrze zaplanowanego żywopłotu. Dobrze jest kierować się zasadami ogrodnictwa, które mówią o regularności kształtu, co da lepsze efekty na dłuższą metę.

Pytanie 17

Podczas przeprowadzania szczegółowej inwentaryzacji drzew należy

A. zmierzyć powierzchnię zadrzewień, a także wysokości i średnice koron drzew

B. obliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć wysokości i średnice pni drzew

C. wyliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć średnice koron i obwody pni na wysokości 1,00 m

D. zmierzyć wysokości drzew, średnice koron oraz obwody pni na wysokości 1,30m

Pomiar wysokości drzew, średnic koron oraz obwodów pni na wysokości 1,30 m jest kluczowym elementem przy wykonywaniu szczegółowej inwentaryzacji drzew. Obwód pnia, mierzony na standardowej wysokości 1,30 m (tzw. wysokość pierśnicy), pozwala na ustandaryzowane porównanie pomiędzy różnymi drzewami i umożliwia oszacowanie ich wieku oraz wartości. Z kolei pomiar średnicy koron dostarcza informacji o zdrowotności i kondycji drzew, co jest istotne w planowaniu działań ochronnych oraz zarządzania zadrzewieniami. Wysokość drzew jest istotna w kontekście ich adaptacji do środowiska oraz ich wpływu na mikroklimat, co jest szczególnie ważne w urbanistyce i planowaniu przestrzennym. Przykładem zastosowania tych danych może być analiza wpływu drzew na jakość powietrza oraz cień, który stwarzają w miastach. Ponadto, zgodnie z lokalnymi i międzynarodowymi standardami, takie pomiary są niezbędne do prowadzenia badań nad bioróżnorodnością oraz planowania zrównoważonego rozwoju. Zbierane dane mogą być również wykorzystywane do oceny wartości ekologicznych i społecznych zadrzewień.

Pytanie 18

Które z szyszek drzew nie nadają się do tworzenia dekoracji świątecznych?

A. Szyszki modrzewia europejskiego (Larix decidua)

B. Szyszki jodły pospolitej (Abies alba)

C. Szyszki sosny pospolitej (Pinus sylvestris)

D. Szyszki świerka pospolitego (Picea abies)

Wybór szyszek z innych drzew, takich jak świerk pospolity, sosna pospolita czy modrzew europejski, może wydawać się atrakcyjny, ale jest to podejście oparte na niepełnym zrozumieniu właściwości tych materiałów. Szyszki świerku (Picea abies) są często wykorzystywane w kompozycjach ze względu na ich trwałość oraz estetykę, które dobrze współgrają z innymi elementami dekoracyjnymi. Są one stosunkowo łatwe do zbierania i charakteryzują się solidną budową, co czyni je idealnym surowcem do tworzenia stroików. Podobnie, szyszki sosny (Pinus sylvestris) mają właściwości, które pozwalają na długotrwałe zachowanie formy, co czyni je także dobrym wyborem. Z kolei szyszki modrzewia (Larix decidua), choć nieco mniej popularne, również mogą być używane w dekoracjach. Wszyscy ci, którzy decydują się na wybór nieodpowiednich materiałów, mogą napotkać na problemy związane z ich trwałością i estetyką w końcowym efekcie. Często to dziedzictwo kulturowe i tradycje świąteczne wpływają na wybór materiałów, jednak nie zawsze są one oparte na obiektywnych kryteriach dotyczących funkcjonalności i jakości. W praktyce, dobranie odpowiednich surowców do stroików jest kluczowe, aby nie tylko spełniały one oczekiwania estetyczne, ale również były trwałe i funkcjonalne. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne do tworzenia efektywnych i pięknych dekoracji świątecznych.

Pytanie 19

Zieleń znajdująca się w pobliżu szpitali nie pełni roli

A. sanitarnej

B. estetycznej

C. izolacyjnej

D. gospodarczej

Zieleń towarzysząca obiektom szpitalnym pełni wiele funkcji, jednak funkcja gospodarcza jest w tym kontekście najmniej istotna. Zieleń w szpitalach przede wszystkim ma na celu poprawę jakości życia pacjentów oraz personelu medycznego poprzez zapewnienie przestrzeni do relaksu i regeneracji. Z punktu widzenia sanitarnego, roślinność może również przyczyniać się do poprawy jakości powietrza, redukując zanieczyszczenia i zwiększając wilgotność. Izolacyjna funkcja zieleni, zwłaszcza w kontekście akustycznym, jest istotna, gdyż rośliny mogą działać jako bariera dla hałasu, co jest kluczowe w środowisku szpitalnym. Estetyka otoczenia ma również ogromne znaczenie, ponieważ przyjemne otoczenie sprzyja lepszemu samopoczuciu pacjentów, co może wpływać na proces leczenia. W związku z tym, podczas projektowania przestrzeni zielonych wokół obiektów medycznych, istotne jest uwzględnienie standardów projektowych oraz dobrych praktyk w zakresie architektury krajobrazu, które koncentrują się na zrównoważony rozwój i integrację z otoczeniem.

Pytanie 20

Imponujące drzewo lub interesujący egzemplarz rośliny, sadzony pojedynczo, zazwyczaj na tle trawnika w celu pełnego uwydatnienia, to

A. dominanta

B. paralela

C. bindaż

D. soliter

Odpowiedź "soliter" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do techniki sadzenia roślin, w której pojedyncze, okazałe drzewo lub roślina jest eksponowane na tle trawnika lub innego krajobrazu. Tego rodzaju sadzenie pozwala na pełne wyeksponowanie walorów estetycznych rośliny, jej kształtu, formy oraz koloru, co stanowi kluczowy element w projektowaniu ogrodów oraz przestrzeni zielonych. Przykładem może być sadzenie dębów, buków czy innych drzew o dużym rozroście, które stają się centralnym punktem w ogrodzie lub parku. W kontekście standardów projektowych, ważne jest, aby rośliny były sadzone z odpowiednią przestrzenią do wzrostu, co zapewnia ich zdrowie i estetyczny wygląd. W praktyce, solitery wykorzystywane są również w aranżacjach przestrzeni publicznych, gdzie ich dominacja wizualna przyciąga uwagę i tworzy punkt orientacyjny dla odwiedzających. Takie podejście wpisuje się w zasady tworzenia harmonijnych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych.

Pytanie 21

Jaką czynność powinno się wykonać jesienią w szkółce krzewów liściastych w celu przygotowania roślin do ich wykopania?

A. Podkrzesywanie

B. Defoliację

C. Nawożenie

D. Nawadnianie

Defoliacja jest kluczowym zabiegiem wykonywanym jesienią w szkółkach gruntowych krzewów liściastych, ponieważ pozwala na kontrolowanie wzrostu i kondycji roślin przed ich wykopaniem. Proces ten polega na usunięciu części liści, co jest korzystne z kilku powodów. Po pierwsze, defoliacja pozwala na zmniejszenie transpiracji, co w połączeniu z niższymi temperaturami jesieni, sprzyja lepszemu ukorzenieniu roślin po ich przesadzeniu. Po drugie, usunięcie liści zmniejsza ryzyko chorób, które mogą rozwijać się na martwych częściach roślin. Warto również zaznaczyć, że defoliacja wspomaga lepsze przystosowanie roślin do zmian środowiskowych związanych z ich nowym miejscem uprawy. W praktyce, dobrze przeprowadzony zabieg defoliacji powinien być dostosowany do specyfiki gatunku oraz warunków wzrostu, a także uwzględniać czas, który upłynął od ostatniego nawożenia. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie defoliacji w suchy, słoneczny dzień, co minimalizuje ryzyko rozwoju patogenów. Efektem tego zabiegu jest zdrowa i silna roślina, która lepiej znosi stres związany z transportem i przesadzaniem.

Pytanie 22

Zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55), podczas zgłaszania do urzędu gminy zamiaru wycinki drzewa konieczne jest podanie między innymi obwodu pnia. Z jakiej wysokości od poziomu gruntu powinno się dokonać pomiaru obwodu pnia?

A. 10 cm

B. 30 cm

C. 5 cm

D. 20 cm

Pomiar obwodu pnia na wysokości 10 cm, 20 cm czy 30 cm nie jest zgodny z tym, co mówi ustawa o ochronie przyrody, bo tam jasno wskazują na te 5 cm jako standardową wysokość. Wybór złej wysokości może prowadzić do mylnych wniosków, bo obwód pnia zmienia się, gdy drzewo rośnie. Wyższe pomiary mogą zawyżać wartości, co następnie wpływa na to, czy drzewo powinno być usunięte, a także na jego klasyfikację pod kątem ochrony. Częsty błąd to myślenie, że wyższy pomiar da lepsze informacje. A w rzeczywistości, obwód pnia zmienia się w zależności od warunków, zdrowia i wieku drzewa. U młodych drzew, jeśli pomiar wykonasz dużo wyżej niż powinieneś, to może to wynikać z chęci zrozumienia ich wzrostu, ale według przepisów, takie coś nie ma sensu. To może prowadzić do nieprawidłowego pojmowania stanu drzewostanu, co w dłuższym czasie może źle wpłynąć na decyzje dotyczące ochrony i gospodarowania zielenią w miastach.

Pytanie 23

Jakie rodzaje drzew są typowe dla obszarów łęgowych wzdłuż dużych rzek?

A. Grab pospolity (Carpinus betulus) oraz buk pospolity (Fagus sylvatica)

B. Wierzba biała (Salix alba) oraz topola biała (Populus alba)

C. Olsza szara (Alnus incana) oraz świerk pospolity (Picea abies)

D. Dąb bezszypułkowy (Quercus petraea) oraz sosna pospolita (Pinus sylvestris)

Wybór innych gatunków, takich jak dąb bezszypułkowy, sosna pospolita, grab pospolity, buk pospolity, czy świerk pospolity, jest nieprawidłowy w kontekście terenów łęgowych. Dąb bezszypułkowy, chociaż może występować w lasach liściastych, preferuje dobrze przepuszczalne gleby i nie jest przystosowany do warunków nadmiernej wilgoci, które panują w łęgach. Sosna pospolita, będąca gatunkiem iglastym, występuje przeważnie w obszarach o ubogiej glebie i jest typowa dla terenów piaszczystych, a nie dla wilgotnych dolin rzecznych. Grab pospolity i buk pospolity to gatunki, które preferują umiarkowane warunki glebowe i nie są typowe dla ekosystemów łęgowych. Świerk pospolity, jak inne iglaste, wykazuje podobne wymagania co do warunków glebowych, często występując w lasach górskich i chłodniejszych regionach. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych gatunków, mogą wynikać z braku wiedzy o specyfikach ekosystemów związanych z brzegami rzek. Właściwe rozpoznanie gatunków drzew w kontekście ich siedlisk jest kluczowe dla ochrony bioróżnorodności oraz zrównoważonego zarządzania zasobami przyrodniczymi, co jest zgodne z praktykami ekologicznymi i standardami ochrony środowiska.

Pytanie 24

Aby przygotować krzewy ozdobne uprawiane w pojemnikach do transportu na znaczne odległości, należy je podlać oraz

A. ochronić ich korzenie przed działaniem wiatru

B. zmniejszyć ich system korzeniowy

C. chronić ich pędy przed wpływem wiatru

D. skrócić ich część nadziemną

Odpowiedź 'zabezpieczyć ich pędy przed działaniem wiatru' jest właściwa, ponieważ podczas transportu roślin w pojemnikach, ich pędy są narażone na uszkodzenia mechaniczne spowodowane działaniem wiatru. Wiatry mogą powodować łamanie gałęzi oraz nadmierne odkształcenia, co może prowadzić do ich osłabienia, a w efekcie nawet śmierci roślin. Aby tego uniknąć, stosuje się różne techniki zabezpieczające, takie jak owijanie pędów materiałami ochronnymi, stosowanie siatek osłonowych czy solidnych opakowań. Przykładowo, w branży szkółkarskiej standardem jest umieszczanie roślin w stabilnych paletach, a także ich odpowiednie mocowanie, co zapobiega przemieszczeniu się w trakcie transportu. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednią wentylację, która zapobiega gromadzeniu się wilgoci i sprzyja lepszemu zachowaniu zdrowia roślin. Dobrze zabezpieczone rośliny mają większe szanse na pomyślne ukorzenienie się po dotarciu do miejsca docelowego, co jest kluczowe dla ich dalszego rozwoju.

Pytanie 25

Jakie gatunki roślin należy wybrać, aby osiągnąć efekt rabaty rozwijającej się na początku wiosny?

A. Pierwiosnek (Primula sp.), śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum)

B. Szałwia omszona (Salvia nemorosa), aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula)

C. Złocień ogrodowy (Chrysanthemum indicum), miskant (Miscanthus sp.)

D. Aster gawędka (Aster amellus), krwawnik wiązówkowaty (Gypsophila paniculata)

Wybór pierwiosnka (Primula sp.) oraz śniedka baldaszkowatego (Ornithogalum umbellatum) jest trafny, gdyż obie te rośliny kwitną wczesną wiosną, co pozwala na stworzenie efektownej rabaty w tym okresie. Pierwiosnek jest jedną z pierwszych roślin, które pojawiają się w ogrodzie po zimie, oferując bogactwo kolorów oraz różnorodność odmian, co czyni go doskonałym wyborem do rabat wczesnowiosennych. Śniedek baldaszkowaty, znany ze swojego delikatnego, białego kwiatostanu, również kwitnie w tym czasie, dodając elegancji i lekkości kompozycji. Dobierając rośliny do rabaty, warto kierować się zasadą różnorodności, aby uzyskać harmonijną kompozycję. Warto również zwrócić uwagę na wymagania glebowe oraz stanowisko słoneczne, które wpływają na zdrowie i witalność roślin. Przykładowo, pierwiosnki preferują gleby wilgotne i próchnicze, natomiast śniedki można sadzić w miejscach półcienistych. Użycie tych roślin w rabacie pozwala na uzyskanie efektu wczesnowiosennego kwitnienia, co jest szczególnie pożądane w ogrodnictwie, aby przedłużyć sezon kwitnienia oraz cieszyć się pięknem natury zaraz po zimie.

Pytanie 26

Jakie rośliny powinny być wykorzystane do zaaranżowania dekoracji roślinnej w ciepłych odcieniach kolorystycznych?

A. Kocimiętka Faassena (Nepeta × faassenii), parzydło leśne (Aruncus dioicus)

B. Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis × hybrida), pełnik europejski (Trollius europaeus)

C. Kosaciec syberyjski (Iris sibirica), ostróżka ogrodowa (Delphinium × cultorum)

D. Szafirek drobnokwiatowy (Muscari botryoides), fiołek wonny (Viola odorata)

Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis × hybrida) oraz pełnik europejski (Trollius europaeus) są doskonałym wyborem do stworzenia dekoracji roślinnej w ciepłej tonacji barw. Liliowiec ogrodowy charakteryzuje się bogatą paletą kolorów, w tym odcieniami żółci, pomarańczy i czerwieni, co czyni go idealnym materiałem do kompozycji w cieplejszych tonacjach. Jego kwiaty mają również długotrwały okres kwitnienia, co sprawia, że są świetnym wyborem na sezonowe dekoracje. Pełnik europejski, z kolei, oferuje intensywne, słoneczne żółte kwiaty, które harmonijnie współgrają z liliowcem, tworząc spójną estetykę. W praktyce, łącząc te dwa gatunki, można uzyskać efektowną i długotrwałą kompozycję, która będzie przyciągać wzrok w ogrodzie lub na tarasie. Warto również pamiętać o zasadach aranżacji roślinności, które sugerują, aby rośliny o ciepłych kolorach umieszczać w centralnych częściach kompozycji, co dodatkowo zwiększy ich widoczność i estetykę.

Pytanie 27

Szeroka droga z wieloma rzędami drzew oraz trawnikiem, przeznaczona do spacerów, znajdująca się nad wodą to

A. promenada

B. pas zieleni izolacyjnej

C. bulwar

D. zieleniec

Bulwar to szeroka ulica, często usytuowana wzdłuż rzek, jezior lub mórz, z licznymi alejkami i przestrzeniami zielonymi, które sprzyjają rekreacji i spacerom. Jest to przykładowa przestrzeń publiczna, która łączy estetykę z funkcjonalnością, zachęcając mieszkańców oraz turystów do korzystania z uroków natury. W praktyce bulwary są projektowane z uwzględnieniem zasad urbanistyki, mających na celu tworzenie przyjaznych miejsc do odpoczynku i rekreacji. Dobre praktyki w projektowaniu bulwarów obejmują zastosowanie elementów małej architektury, takich jak ławki, oświetlenie, ścieżki rowerowe oraz przestrzenie do aktywności fizycznej. Bulwary mogą pełnić także funkcję społeczną, organizując wydarzenia kulturalne oraz festyny, co zwiększa ich atrakcyjność i wpływa na rozwój lokalnych społeczności. W związku z tym, bulwar jest miejscem, które łączy funkcje rekreacyjne i społeczne, przyczyniając się do poprawy jakości życia mieszkańców.

Pytanie 28

Obszar przeznaczony na uprawę warzyw, ziół oraz drzew owocowych, usytuowany w tylnej części ogrodu, można zakwalifikować do strefy

A. reprezentacyjnej

B. rekreacyjnej

C. izolacyjnej

D. użytkowej

Miejsce upraw warzyw, ziół i drzew owocowych w tylnej części ogrodu zaliczane jest do strefy użytkowej, ponieważ jego głównym celem jest produkcja żywności oraz aktywne użytkowanie przestrzeni w sposób praktyczny. Strefa użytkowa w ogrodzie obejmuje elementy, które są używane do codziennych czynności, takich jak uprawa roślin, które mogą być spożywane. W projektowaniu ogrodów zgodnie z zasadami permakultury, zaleca się tworzenie takich stref, które umożliwiają efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni oraz zasobów. Przykłady dotykające strefy użytkowej to warzywniki, ogródki ziołowe czy sady, które nie tylko pełnią funkcję estetyczną, ale przede wszystkim praktyczną. Dobrą praktyką jest planowanie tych stref w taki sposób, aby były one łatwo dostępne, co sprzyja regularnemu dbaniu o rośliny oraz zbieraniu plonów, a także sprzyja zdrowemu stylowi życia poprzez promowanie aktywności fizycznej na świeżym powietrzu.

Pytanie 29

Cis pospolity (Taxus baccata) nie jest wykorzystywany na placach zabaw dla dzieci, ponieważ posiada

A. zbyt wielkie wymiary oraz zacienia teren zabaw

B. bardzo ciemną barwę, co wprowadza ponurą atmosferę

C. trujące: pestki czerwonych owoców, korę, drewno i szpilki

D. kłujące, ostre igły

Cis pospolity (Taxus baccata) jest rośliną, która zawiera substancje toksyczne, co czyni go nieodpowiednim do stosowania na placach zabaw dla dzieci. Wszystkie części rośliny, w tym pestki czerwonych owoców, kora, drewno oraz igły, zawierają alkaloidy, które mogą być szkodliwe dla zdrowia. Spożycie jakiejkolwiek części cisa może prowadzić do objawów zatrucia, takich jak zawroty głowy, nudności, a w poważnych przypadkach nawet do śmierci. Z tego względu, w projektowaniu przestrzeni rekreacyjnych dla dzieci, należy stosować rośliny, które są nietoksyczne oraz bezpieczne. Standardy dotyczące projektowania placów zabaw, takie jak normy EN 1176, zalecają unikanie roślin, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia użytkowników. Przykładem bezpiecznych roślin mogą być krzewy owocowe lub kwiatowe, które nie tylko są estetyczne, ale także przyjazne dla dzieci. Wiedza na temat toksyczności niektórych roślin jest kluczowa w zapewnieniu bezpieczeństwa przestrzeni zabaw.

Pytanie 30

Jakie narzędzia powinny być wykorzystane do ustalenia kąta prostego przy zakładaniu nowego ogrodu?

A. Tyczki oraz poziomnica

B. Łata i niwelator

C. Węgielnica oraz tyczki

D. Niwelator i poziomnica

Tyczki i poziomnica, łat i niwelator, jak również niwelator i poziomnica, to zestawy narzędzi, które mają swoje zastosowanie w pracach budowlanych i ogrodniczych, jednak nie są one optymalne do wyznaczania kąta prostego. Tyczki z poziomnicą mogą pomóc w ustaleniu poziomu terenu, ale nie zapewniają precyzyjnego wyznaczenia kątów prostych. Łata i niwelator są doskonałe do pomiarów poziomych i różnic wysokości, co jest niezbędne przy kształtowaniu terenu, jednak nie ułatwiają wyznaczania kątów prostych. Niwelator i poziomnica, mimo że są przydatne w kontekście tworzenia równych powierzchni, nie są skierowane na wyznaczanie precyzyjnych kątów, co jest kluczowe w początkowej fazie projektowania ogrodu. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że wszystkie narzędzia do pomiaru poziomu i wysokości są również wystarczające do wyznaczania kątów, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników. Zastosowanie węgielnicy w połączeniu z tyczkami jest praktycznie niezbędne w procesie projektowania ogrodu, gdzie precyzyjne pomiary wpływają na organizację przestrzeni oraz estetykę ostatecznego efektu. Właściwe narzędzia i techniki są fundamentem skutecznych działań w zakresie zakupu i zakupu ogrodów, dlatego znajomość tych narzędzi jest kluczowa dla każdego ogrodnika.

Pytanie 31

Do przycinania żywopłotów oraz modelowania krzewów stosuje się

A. areatora

B. wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce

C. kosiarki samobieżnej

D. sekatora

Wykaszarka z wymienną głowicą na nożyce to narzędzie idealne do cięcia żywopłotów oraz formowania krzewów. Dzięki zastosowaniu wymiennej głowicy, możliwe jest dostosowanie narzędzia do różnych zadań ogrodniczych. Nożyce do żywopłotów zapewniają precyzyjne cięcie, co jest kluczowe dla zachowania estetyki oraz zdrowia roślin. Użycie wykaszarki zwiększa efektywność pracy, ponieważ pozwala na szybkie i równomierne przycinanie dużych powierzchni. W praktyce, stosowanie tego typu sprzętu może znacząco oszczędzić czas w porównaniu do tradycyjnych metod, jak ręczne przycinanie sekatorem. Ponadto, wykaszarki spełniają normy jakości i bezpieczeństwa, co jest ważne w kontekście profesjonalnych prac ogrodniczych. Warto również dodać, że wykorzystując właściwe akcesoria, można dostosować narzędzie do indywidualnych potrzeb, co jest istotne w kontekście zróżnicowanych typów roślin oraz ich wzrostu.

Pytanie 32

Kto może udzielić zgody na usunięcie drzewa znajdującego się na terenach chronionych?

A. Minister Środowiska

B. Główny Inspektor Ochrony Środowiska

C. Wojewódzki Konserwator Zabytków

D. Wojewódzki Konserwator Przyrody

Wybór Głównego Inspektora Ochrony Środowiska jako organu odpowiedzialnego za wycinkę drzew w terenie zabytkowym jest nieprecyzyjny. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zajmuje się szerszymi kwestiami ochrony środowiska, ale nie ma kompetencji do podejmowania decyzji w sprawie konkretnych zabytków. Z kolei Wojewódzki Konserwator Przyrody również nie zajmuje się bezpośrednio ochroną zabytków, lecz ma za zadanie dbać o aspekty przyrodnicze, co nie jest wystarczające w kontekście historycznych lub kulturowych wartości terenu. Minister Środowiska, chociaż pełni ważną rolę w zarządzaniu polityką ochrony środowiska, nie ma wpływu na konkretne decyzje dotyczące wycinki drzew w obszarach chronionych. Typowy błąd myślowy polega na myleniu kompetencji różnych organów – każdy z nich ma ściśle określony zakres działania. Zrozumienie, które instytucje odpowiedzialne są za różne aspekty ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego, jest kluczowe dla prawidłowego podejmowania decyzji w tym zakresie. W kontekście wycinki drzew na terenach zabytkowych, odpowiednie przepisy formułują wymogi ochrony, które mogą obejmować nie tylko samą zgodę, ale również przeprowadzenie analiz wpływu na środowisko i dziedzictwo kulturowe.

Pytanie 33

Jakie gatunki roślin mogą być wykorzystane do zaspokajania potrzeb stanowisk słonecznych?

A. Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea)

B. Bluszcz pospolity (Hedera helix), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia)

C. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), barwinek pospolity (Vinca minor)

D. Jasnota plamista (Lamium maculatum), podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria)

Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum) i żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea) to doskonałe rośliny do zadarniania stanowisk słonecznych, ponieważ są przystosowane do warunków o dużym nasłonecznieniu oraz niskiej wilgotności. Macierzanka piaskowa, znana z aromatycznego zapachu, nie tylko ładnie komponuje się w ogrodzie, ale dodatkowo przyciąga pszczoły i inne zapylacze, co wspiera bioróżnorodność. Żagwin zwyczajny, z kolei, wyróżnia się intensywnymi kolorami kwiatów, które kwitną na wiosnę i wczesnym latem, co dodaje uroku do krajobrazu. Obie rośliny są odporne na suszę i dobrze znoszą ubogie gleby, co czyni je idealnym wyborem dla ogrodników poszukujących niskonakładowych rozwiązań. Warto również zauważyć, że takie rośliny jak te mogą pomóc w stabilizacji gleby na zboczach i w miejscach narażonych na erozję. Wybierając je do swojego ogrodu, nie tylko poprawiasz estetykę przestrzeni, ale także wspierasz ekosystem.

Pytanie 34

Która z podanych roślin jest typowa dla polskiego krajobrazu górskiego?

A. Leszczyna

B. Wierzba

C. Topola

D. Kosodrzewina

Kosodrzewina (Pinus mugo) to gatunek rośliny iglastej, który jest szczególnie charakterystyczny dla polskiego krajobrazu wysokogórskiego. Rośnie głównie w Tatrach oraz w innych pasmach górskich, gdzie występuje na wysokościach powyżej 1000 m n.p.m. Kosodrzewina odgrywa ważną rolę w ekosystemach górskich, pełniąc funkcje ochronne dla gleby oraz innych roślin. Jej zdolność do przetrwania w trudnych warunkach atmosferycznych, takich jak silne wiatry i niskie temperatury, czyni ją kluczowym elementem tamtejszych ekosystemów. W praktyce, kosodrzewina jest także wykorzystywana w ogrodnictwie i krajobrazie, często jako roślina ozdobna w ogrodach górskich. Ze względu na jej odporność na niekorzystne warunki, znajduje zastosowanie w rekultywacji terenów górskich, które uległy degradacji. Ponadto, kosodrzewina jest gatunkiem chronionym, co podkreśla jej znaczenie w zachowaniu bioróżnorodności i stabilności środowiska górskiego w Polsce.

Pytanie 35

Cechą morfologiczną, którą można zaobserwować, jest łuszcząca się kora?

A. platana klonolistnego (Platanus acerifolia)

B. dębu szypułkowego (Quercus robur)

C. klonu jesionolistnego (Acer negundo)

D. buka zwyczajnego (Fagus sylvatica)

Buch zwyczajny (Fagus sylvatica) oraz dąb szypułkowy (Quercus robur) to gatunki, które posiadają charakterystyczną korę, ale nie wykazują zjawiska łuszczenia się. Kora buku jest gładka i szaro-brązowa, a wraz z wiekiem staje się bardziej popękana, ale nie łuszczy się, co odróżnia go od platana. Z kolei dąb szypułkowy posiada ciemniejszą, głęboko bruzdowatą korę, która również nie łuszczy się w sposób charakterystyczny dla platana. Klon jesionolistny (Acer negundo) również nie jest znany z łuszczącej się kory, a jego kora jest gładka i szara, co może prowadzić do błędnych wniosków o jego podobieństwie do platana. Wybór niewłaściwego gatunku może wynikać z mylnego skojarzenia cech morfologicznych, dlatego ważne jest dokładne zrozumienie charakterystyki poszczególnych drzew. W praktyce, przy identyfikacji roślin, kluczowe jest zwracanie uwagi na szczegóły morfologiczne, co jest niezbędne w profesjonalnych praktykach biologicznych, ekologicznych oraz leśnych. Właściwe rozpoznawanie gatunków roślin jest fundamentalne dla zachowania bioróżnorodności oraz skutecznej ochrony środowiska.

Pytanie 36

Aby wyznaczyć miejsce na kwietnik, jakie materiały są potrzebne?

A. węgielnica, sznurek, poziomica

B. kołki drewniane, poziomica, sznurek

C. sznurek, kołki drewniane, taśma miernicza

D. taśma miernicza, sznurek, poziomica

Wybór sznurka, kołków drewnianych oraz taśmy mierniczej jako narzędzi do wyznaczenia kwietnika jest właściwy, ponieważ każdy z tych elementów pełni kluczową rolę w precyzyjnym i efektywnym wykonaniu tego zadania. Sznurek jest niezwykle przydatny do wyznaczania linii prostych, co jest niezbędne przy planowaniu kształtu kwietnika. Kołki drewniane służą do stabilizacji sznurka, co zapewnia, że linia pozostaje napięta i dokładna. Taśma miernicza natomiast pozwala na precyzyjne pomiary długości i szerokości, co jest istotne dla zachowania odpowiednich proporcji w ogrodzie. W praktyce, używanie tych trzech narzędzi razem, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, pozwala na utworzenie estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych. Dobrze zaplanowany kwietnik nie tylko poprawia estetykę otoczenia, ale także ułatwia dalszą pielęgnację roślin, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu.

Pytanie 37

Na fotografii przedstawione jest zbiorowisko roślinne z gatunku przywodnego, które nazywamy szuwarem?

A. mannowym

B. oczeretowym

C. wielkoturzycowym

D. trzcinowym

Odpowiedź trzcinowy jest prawidłowa, ponieważ szuwary trzcinowe (Phragmites australis) to jedno z najczęściej spotykanych zbiorowisk roślinnych w ekosystemach wodnych. Trzcina jest rośliną wieloletnią, która charakteryzuje się wytrzymałością na zmienne warunki wodne oraz umiejętnością akumulacji substancji odżywczych. W praktyce, szuwary trzcinowe odgrywają kluczową rolę w stabilizacji brzegów zbiorników wodnych, co zapobiega erozji. Dodatkowo, te rośliny są siedliskiem dla wielu gatunków ptaków, owadów i innych organizmów, co czyni je istotnym elementem bioróżnorodności. Ich obecność jest również wskaźnikiem zdrowia ekosystemu, a ich wykorzystanie w rekultywacji terenów podmokłych jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Ochrona i odpowiednie zarządzanie szuwarami trzcinowymi są zgodne z najlepszymi praktykami w ochronie środowiska, przyczyniając się do poprawy jakości wód i ochrony siedlisk.

Pytanie 38

Wypadek w miejscu pracy definiuje się jako

A. długotrwałe wpływanie niekorzystnych warunków pracy

B. długotrwałe oddziaływanie czynników zewnętrznych

C. niespodziewane zdarzenie, spowodowane przyczyną wewnętrzną, prowadzące do przewlekłej choroby

D. niespodziewane zdarzenie, spowodowane przyczyną zewnętrzną, skutkujące uszczerbkiem na zdrowiu

Właściwą odpowiedzią jest nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uszczerbek na zdrowiu, ponieważ definicja wypadku przy pracy opiera się na kluczowych elementach, takich jak nagłość zdarzenia oraz jego zewnętrzna przyczyna. Wypadek przy pracy to sytuacja, w której pracownik doznaje urazu ciała lub uszczerbku na zdrowiu w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Przykłady mogą obejmować upadek z wysokości, uderzenie ciężkim przedmiotem czy wypadek podczas obsługi maszyn. Te przypadki podlegają zapisom w Kodeksie Pracy oraz wytycznym PIP, które dokładnie określają, co powinno być uznawane za wypadek. Organizacje powinny prowadzić dokumentację takich zdarzeń oraz dbać o procedury zgłaszania, aby w razie wypadku zapewnić odpowiednią pomoc poszkodowanym oraz uniknąć podobnych incydentów w przyszłości. Właściwe postępowanie po wypadku, takie jak analiza przyczyn, jest kluczowe dla poprawy bezpieczeństwa w miejscach pracy, zgodnie z zasadami zarządzania ryzykiem.

Pytanie 39

Który z wymienionych gatunków krzewów powinien być wykorzystany do stworzenia parteru haftowego w historycznym ogrodzie barokowym?

A. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

B. Złotlin chiński pełnokwiatowy (Kerria japonica pleniflora)

C. Grab pospolity (Carpinus betulus)

D. Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempen/irens)

Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempervirens) jest doskonałym wyborem do stosowania w parterach haftowych w zabytkowych ogrodach barokowych. Charakteryzuje się gęstym, zwartych pokrojem oraz ciemnozielonymi liśćmi, które zapewniają całoroczną estetykę. Jego zdolność do formowania w różnorodne kształty, zarówno formalne jak i bardziej swobodne, sprawia, że jest idealnym materiałem do tworzenia efektownych kompozycji. W ogrodach barokowych, gdzie symetria i porządek mają kluczowe znaczenie, bukszpan może być cięty w kształty geometryczne lub wykorzystany do tworzenia ozdobnych obwódek. Oprócz tego, bukszpan jest rośliną odporną na różne warunki glebowe i może rosnąć w półcieniu, co czyni go wszechstronnym wyborem. W kontekście projektowania ogrodów, jego zastosowanie wpisuje się w standardy utrzymania dziedzictwa kulturowego oraz dbałości o estetykę przestrzeni zielonych, co jest szczególnie istotne w renowacji zabytkowych ogrodów.

Pytanie 40

Obszary zieleni, których formowanie sprowadza się do odtworzenia koncepcji w zgodzie z duchem epoki, którą reprezentują, to

A. ogrody jordanowskie

B. parki i ogrody zabytkowe

C. parki i ogrody wypoczynkowe

D. parki ludowe

Parki i ogrody zabytkowe to miejsca, które naprawdę mają na celu zachowanie zieleni w zgodzie z tym, co reprezentują różne epoki. W takich przestrzeniach zwraca się uwagę na detale architektoniczne, jak choćby mała architektura i układ roślinności, a także styl budynków, które się tam znajdują. Dobrym przykładem jest Ogród Łazienkowski w Warszawie, który łączy cechy klasycyzmu i romantyzmu. Sposób, w jaki go zaprojektowano, uwzględnia zarówno kontekst historyczny, jak i przyrodnicze walory terenu. Tym wszystkim zajmują się specjaliści z dziedziny konserwacji zabytków i architektury krajobrazu, którzy stosują się do różnych wytycznych, takich jak Karta Florencka. To właśnie ona promuje zrównoważone zarządzanie dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym. Tak więc parki i ogrody zabytkowe nie tylko są świetnym miejscem do wypoczynku, ale także pełnią ważną rolę edukacyjną, pozwalając odwiedzającym lepiej zrozumieć konteksty historyczne i wartości kulturowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej