Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 1 czerwca 2025 20:42
Data zakończenia: 1 czerwca 2025 21:04

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kucharz, który ma sporządzić z 9,00 kg ziemniaków pyzy ziemniaczane, postępując zgodnie z zamieszczonym sposobem ich wykonania, powinien ugotować

Sposób wykonania pyż ziemniaczanych
1.	1/3 ziemniaków zagotować, ostudzić i zmielić.
2.	2/3 ziemniaków zetrzeć na tarce, odcisnąć i połączyć ze zmielonymi ziemniakami ugotowanymi.
3.	Ziemniaki wymieszać na jednolitą masę, podzielić na porcje, uformować i ugotować.

A. 3,00 kg ziemniaków.

B. 6,50 kg ziemniaków.

C. 5,00 kg ziemniaków.

D. 2,50 kg ziemniaków.

Odpowiedź 3,00 kg ziemniaków jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami przygotowywania pyz ziemniaczanych, surowe ziemniaki należy w odpowiedniej proporcji ugotować przed dalszym przetwarzaniem. W tym przypadku, przy łącznej masie 9,00 kg ziemniaków, kucharz powinien ugotować 1/3 tej masy, co daje 3,00 kg. Taka proporcja zapewnia, że pyzy będą miały odpowiednią konsystencję i smak, co jest kluczowe w profesjonalnej kuchni. Dodatkowo, praktyka ta jest zgodna z zasadami zarządzania jakością w gastronomii, gdzie stosowanie precyzyjnych miar jest fundamentalne dla osiągnięcia powtarzalności i wysokich standardów w przygotowywaniu potraw. Używając 3,00 kg ziemniaków, kucharz może także skuteczniej kontrolować proces gotowania, co wpływa na ostateczny rezultat dań. Znajomość właściwych proporcji składników stanowi podstawę w każdej kuchni, co potwierdza przydatność tego typu wiedzy w praktycznym gotowaniu.

Pytanie 2

Źródłem łatwo przyswajalnego przez organizm żelaza jest

A. masło

B. mięso

C. cukier

D. mleko

Odpowiedź 'mięso' jest prawidłowa, ponieważ jest to jedno z najbogatszych źródeł żelaza hemowego, które jest łatwo przyswajalne przez organizm ludzki. Żelazo hemowe, znajdujące się w produktach pochodzenia zwierzęcego, różni się od żelaza niehemowego, jakie występuje w roślinach. Organizm ludzki lepiej absorbuje żelazo hemowe, co czyni mięso nieocenionym składnikiem diety, szczególnie dla osób z niedoborami żelaza. Na przykład, czerwone mięso, takie jak wołowina czy baranina, dostarcza znacznych ilości żelaza, co ma kluczowe znaczenie dla produkcji hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu w organizmie. Włączenie mięsa do codziennej diety jest zgodne z zaleceniami dietetycznymi, które podkreślają znaczenie białka zwierzęcego w odżywianiu, zwłaszcza dla osób aktywnych fizycznie i tych w fazie wzrostu. Uzupełnienie diety o mięso może także wspierać zdrowe funkcjonowanie układu odpornościowego, gdyż żelazo jest niezbędne do prawidłowego działania enzymów i systemów immunologicznych.

Pytanie 3

Wskaż metodę usuwania resztek pokarmowych zalecaną w zmywalniach naczyń stołowych, która nie wymaga montażu dodatkowych urządzeń.

A. Zbieranie resztek do zamykanych pojemników

B. Rozdrabnianie przy użyciu urządzenia rozdrabniającego

C. Emulgacja i usuwanie za pomocą młynka koloidalnego

D. Transport resztek poprzez kompaktor

Zbieranie resztek do zamykanych pojemników to najczęściej zalecany sposób zarządzania odpadami pokonsumpcyjnymi w zmywalniach naczyń stołowych. Taki system nie wymaga instalacji dodatkowych urządzeń, co czyni go bardziej dostępnym i ekonomicznym rozwiązaniem. Użycie zamykanych pojemników pozwala na skuteczne zbieranie resztek, minimalizując ryzyko zanieczyszczenia środowiska oraz nieprzyjemnych zapachów. Dodatkowo, takie pojemniki mogą być łatwo transportowane do miejsca, gdzie odpady będą poddane dalszej obróbce, np. kompostowaniu lub utylizacji. W praktyce, restauracje i hotele często wdrażają ten sposób, aby zwiększyć efektywność operacyjną oraz dbać o standardy sanitarno-epidemiologiczne, które wymagają, aby resztki jedzenia były odpowiednio zbierane i przechowywane. Stosowanie zamykanych pojemników jest zgodne z zaleceniami dotyczących zarządzania odpadami w branży gastronomicznej, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju oraz efektywnego zarządzania zasobami.

Pytanie 4

Postępując zgodnie z zamieszczonym opisem, tuszkę

Opis
1. Ułóż tuszkę grzbietem na desce.
2. Przetnij skórę w dolnej części brzucha z obu stron.
3. Włóż w przecięcia nogi.
4. Skrzydła wykręć w stawie barkowym załóż na grzbiet.

A. formuje się sposobem angielskim.

B. spina się dwiema nitkami.

C. formuje się w kieszeń.

D. spina się jedną nitką.

Formowanie tuszki w kieszeń to kluczowy krok w przygotowaniu drobiu do nadziewania. Proces ten, oparty na precyzyjnych technikach kulinarnych, pozwala uzyskać równomierne i efektywne nadziewanie, co jest istotne dla smaku i estetyki potrawy. Ułożenie tuszki grzbietem na desce oraz odpowiednie przecięcie skóry w dolnej części brzucha zapewnia dostęp do wnętrza, a następnie wykręcenie skrzydeł w stawie barkowym jest niezbędne do zamknięcia tuszki. Dzięki temu, nadzienie pozostaje na swoim miejscu podczas gotowania, a tuszka uzyskuje apetyczny wygląd po przyrządzeniu. Zgodnie z najlepszymi praktykami gastronomicznymi, formowanie tuszki w kieszeń nie tylko zwiększa walory estetyczne dania, ale również wpływa na równomierne rozkładanie ciepła podczas pieczenia, co z kolei przyczynia się do uzyskania idealnej tekstury. Warto również wspomnieć o technice marynowania przed nadziewaniem, co dodatkowo wzbogaca smak potrawy.

Pytanie 5

Jak powinna wyglądać prawidłowa sekwencja etapów w produkcji kotletów w podwójnym panierze?

A. bułka tarta - masa jajeczna - mąka - patelnia - mięso

B. mięso - masa jajeczna - mąka - bułka tarta - patelnia

C. mąka - mięso - masa jajeczna - bułka tarta - patelnia

D. mięso - mąka - masa jajeczna - bułka tarta - patelnia

Poprawna kolejność etapów procesu produkcyjnego kotletów w panierunku podwójnym zaczyna się od przygotowania surowego mięsa, które powinno być pokrojone na odpowiednie kawałki. Następnie, mięso obtacza się w mące, co pomaga w stworzeniu pierwszej warstwy, która zwiększa przyczepność kolejnych składników. Po mące, kawałki mięsa należy zanurzyć w masie jajecznej, która działa jak spoiwo, umożliwiając przyleganie bułki tartej. Ostatnim krokiem jest obtoczenie mięsa w bułce tartej, co zapewnia chrupiącą teksturę po usmażeniu. Właściwa kolejność jest istotna dla uzyskania pożądanej konsystencji i smaku, a także dla zapewnienia równomiernego smażenia. Stosując tę metodę, można również zminimalizować ryzyko odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w gastronomii. Takie podejście do procesu produkcji kotletów w panierunku podwójnym jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, co potwierdzają liczne źródła branżowe.

Pytanie 6

Jaką strategię ustalania cen powinien zastosować lokal gastronomiczny, który planuje wprowadzenie innowacyjnej usługi kulinarnej - kuchni molekularnej?

A. Zróżnicowania cen.

B. Penetracyjną.

C. Jednolitą cenę.

D. Skimming.

Strategia jednolitej ceny może wydawać się atrakcyjna, jednak w przypadku tak innowacyjnego produktu jak kuchnia molekularna, jest to podejście zbyt ograniczone. Ustalenie jednej, stałej ceny dla wszystkich klientów może prowadzić do utraty potencjalnych zysków, ponieważ nie uwzględnia różnorodności w oczekiwaniach i możliwościach finansowych klientów. Klienci przychodzący do zakładów gastronomicznych są różnorodni; niektórzy są gotowi zapłacić więcej za unikalne doświadczenia, podczas gdy inni mogą poszukiwać przystępnych cen. Penetracja, czyli strategia niskich cen na start, ma na celu szybkie zdobycie rynku, ale w przypadku nowatorskiej kuchni molekularnej, może ona zmniejszyć postrzeganą wartość usługi. Klienci mogą uznać, że jeśli cena jest zbyt niska, jakość potraw również może być kwestionowana. Różnicowanie cen, z kolei, polega na oferowaniu różnych cen dla różnych grup klientów, co w kontekście kuchni molekularnej może być zbyt skomplikowane i trudne do wdrożenia. Warto zauważyć, że niektóre podejścia do strategii cenowych mogą prowadzić do mylnych przekonań o wartości oferty, co w efekcie wpływa na postrzeganą jakość usług gastronomicznych. Dlatego kluczowe jest, aby strategia cenowa była dobrze przemyślana i dostosowana do specyfiki rynku i klientów.

Pytanie 7

Jakie surowce po zjedzeniu stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Jagody, czereśnie, szczaw

B. Truskawki, porzeczki, papryka

C. Jabłka, rabarbar, cytryny

D. Kiwi, marchew, pomarańcze

Truskawki, porzeczki i papryka to wyjątkowo bogate źródła witaminy C, która odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych organizmu. Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy, jest silnym przeciwutleniaczem, który wspiera układ odpornościowy, bierze udział w syntezie kolagenu oraz poprawia wchłanianie żelaza z roślinnych źródeł. Truskawki, na przykład, zawierają około 58 mg witaminy C w 100 gramach, co czyni je jednym z najbogatszych owoców w tej witaminie. Porzeczki, zwłaszcza czarne, są jeszcze bardziej skoncentrowane, dostarczając około 200 mg witaminy C na 100 gramów. Papryka, szczególnie czerwona, jest źródłem około 80 mg witaminy C w każdej porcji, co czyni ją nie tylko smaczną, ale i zdrową opcją w codziennej diecie. Warto włączyć te produkty do swojej diety, aby uzyskać optymalną dawkę witaminy C oraz wspierać ogólne zdrowie organizmu.

Pytanie 8

Który z poniższych zestawów potraw powinien być zalecany osobie cierpiącej na kamicę żółciową?

A. Smażony łosoś, ziemniaki, surówka z kapusty

B. Pierogi z mięsem, kapusta zasmażana

C. Pulpety cielęce, ziemniaki, marchew z wody

D. Gulasz z kaszą gryczaną, fasolka szparagowa

Łosoś smażony z ziemniakami i surówką z kapusty może wyglądać zachęcająco, ale dla kogoś z kamicą żółciową to nie jest najlepszy wybór. Smażenie, zwłaszcza ryb, dodaje sporo tłuszczu, co może pogorszyć objawy i wywołać ból. W diecie dla osób z tym problemem lepiej unikać potraw smażonych, bo tłuszcze nasycone mogą powodować skurcze pęcherzyka żółciowego i przyspieszać produkcję żółci, co prowadzi do dyskomfortu. Gulasz z kaszą gryczaną i fasolką szparagową także nie jest najlepszy, bo często jest tłusty i przyprawiony, co może drażnić układ pokarmowy. No i pierogi z mięsem, z dodatkowym tłuszczem i ciężkostrawnym nadzieniem, to też nie to, czego potrzeba. Ważne, by unikać dań tłustych i ciężkostrawnych – lepiej skupić się na łatwostrawnych produktach z błonnikiem, które wspomogą trawienie. Myślenie o diecie powinno opierać się na wiedzy o tym, co jeść, a czego unikać, zwłaszcza przy problemach zdrowotnych.

Pytanie 9

W restauracji zauważono wzrost cen surowców. Głównymi klientami zakładu są stali goście. Jakie działania powinny zostać podjęte, aby utrzymać ceny serwowanych potraw oraz zyski na tym samym poziomie?

A. Dodać gratisy przy zamówieniu za kwotę powyżej 50 zł

B. Wprowadzić program lojalnościowy dla stałych klientów.

C. Poszukać tańszych dostawców surowców.

D. Zaktualizować menu.

Poszukiwanie tańszych dostawców surowców jest kluczowym działaniem, które pozwala na utrzymanie stabilności cen oferowanych dań oraz zysków zakładu gastronomicznego. Wzrost cen surowców jest powszechnym zjawiskiem w branży, a skuteczne zarządzanie kosztami jest niezbędne do zapewnienia rentowności. Przykładowo, zrealizowanie analizy rynku dostawców może skutkować znalezieniem alternatywnych źródeł, które oferują produkty o niższej cenie przy zachowaniu odpowiedniej jakości. Warto również negocjować z obecnymi dostawcami warunki umowy, co może przynieść oszczędności. Kolejnym aspektem, który może pomóc w tym procesie, jest analiza sezonowości surowców i ich dostępności, co może pozwolić na lepsze planowanie zakupów. W branży gastronomicznej, zamawianie surowców w większych ilościach, aby uzyskać rabaty, również może znacząco wpłynąć na obniżenie kosztów. Wprowadzenie elastyczności w zarządzaniu dostawami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co pozwala na dostosowywanie się do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 10

Podczas urządzania miejsca pracy z użyciem komputera, należy zapewnić, aby odległość wzroku pracownika od ekranu monitora wynosiła co najmniej

A. 30 cm

B. 50 cm

C. 90 cm

D. 20 cm

Odległość 50 cm od ekranu monitora jest uznawana za optymalną, aby zapewnić komfort pracy oraz ochronę wzroku. Taka odległość minimalizuje ryzyko wystąpienia zmęczenia oczu oraz innych dolegliwości, takich jak zespół suchego oka. Zgodnie z normami ergonomii, zachowanie odpowiedniej odległości jest kluczowe dla prawidłowego widzenia oraz redukcji napięcia mięśniowego w obrębie szyi i ramion. W praktyce, aby dostosować stanowisko pracy, warto zastosować regułę 20-20-20, co oznacza, że co 20 minut pracy przy komputerze należy spojrzeć na obiekt oddalony o 20 stóp (około 6 metrów) przez co najmniej 20 sekund. Rekomendacje te są wspierane przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem i zdrowiem w pracy, takie jak OSHA czy ACGIH, które podkreślają znaczenie ergonomii w miejscu pracy. Dodatkowo, odpowiednia odległość od ekranu pozwala na lepsze skupienie oraz efektywność w wykonywaniu zadań.

Pytanie 11

Przygotowując zupę, po zakończeniu wstępnej obróbki surowców i zagotowaniu bulionu, należy wykonać kolejno

A. dodać główny składnik, przyprawić do smaku i podprawić zupę

B. podprawić zupę, przyprawić do smaku i dodać główny składnik

C. dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku

D. podprawić zupę, dodać główny składnik i przyprawić do smaku

Jak spojrzymy na inne odpowiedzi, to widać, że niektóre z nich są trochę... no, mylące. Na przykład, dodanie głównego składnika przed podprawieniem zupy i przyprawieniem jej do smaku to nie jest najlepszy pomysł. Tak naprawdę, jak najpierw wrzucisz przyprawy, a dopiero potem główny składnik, to może się okazać, że przyprawy nie zadziałają jak powinny. Przyprawy muszą mieć chwilę, żeby połączyć się z resztą. A kiedy podprawisz zupę, zanim dodasz główny składnik, to może wyjść niezbyt fajna konsystencja. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby przemyśleć każdy krok gotowania. Wielu ludzi myśli, że mogą zmieniać kolejność i to często kończy się kiepsko. Zupa powinna mieć harmonijne smaki, więc kolejność działań jest mega ważna, żeby uzyskać zamierzony efekt. Dlatego warto znać podstawowe techniki kulinarne, co pomoże w lepszym gotowaniu.

Pytanie 12

Jakiej zupy dotyczy użycie podprawy zacieranej w celu jej zagęszczenia?

A. Kremu z borowików

B. Barszczu z uszkami

C. Ogórkowej z kluskami

D. Krupniku z ryżem

Odpowiedź 'Krem z borowików' jest prawidłowa, ponieważ podprawa zacierana jest techniką, która szczególnie dobrze sprawdza się w zupach o gęstszej konsystencji, takich jak kremy. Krem z borowików, będący potrawą na bazie grzybów i często wzbogacany śmietaną, wymaga odpowiedniego zagęszczenia, aby uzyskać pożądaną kremową konsystencję. Podprawa zacierana, składająca się z mąki i wody, jest idealna do takich zup, gdyż nadaje im aksamitność i bogaty smak. W praktyce, gotując krem z borowików, można na przykład dodać ją na końcu gotowania, co pozwoli uniknąć zbrylenia się mąki i zapewni równomierne zagęszczenie. Dobrze przygotowana podprawa zacierana nie tylko zagęszcza zupę, ale również wzbogaca jej smak, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Warto zaznaczyć, że w przypadku innych zup, takich jak barszcz czy krupnik, techniki zagęszczania są inne i zazwyczaj opierają się na dodatku składników, które same w sobie mają gęstą konsystencję, jak ziemniaki czy kasze.

Pytanie 13

Do przygotowania podprawy zacieranej, mąkę trzeba

A. utrzeć z tłuszczem

B. wymieszać ze śmietanką

C. zasmażyć z tłuszczem

D. utrzeć ze śmietaną

Utrzymanie odpowiedniej konsystencji i smaku w potrawach jest kluczowe, a aby uzyskać podprawę zacieraną, mąkę należy utrzeć z tłuszczem. Ten proces polega na połączeniu mąki z tłuszczem w celu uzyskania gładkiej, jednorodnej masy, która później będzie dodawana do zup lub sosów w celu zagęszczenia i nadania im intensywności smaku. W praktyce, stosuje się często masło lub smalec, które nie tylko nadają smak, ale i poprawiają teksturę potrawy. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest zupa cebulowa lub sos beszamelowy, gdzie zagęszczenie przyczynia się do uzyskania pożądanej konsystencji. Utrzymywanie odpowiednich proporcji mąki i tłuszczu jest kluczowe, aby uniknąć grudek i uzyskać pożądaną gładkość. Warto również pamiętać, że stosowanie świeżych składników oraz odpowiednich technik, takich jak delikatne mieszanie, ma ogromny wpływ na ostateczny efekt. W branży kulinarnej to podejście jest szeroko stosowane jako standard w przygotowywaniu sosów i zup, co czyni je podstawą w kuchni profesjonalnej.

Pytanie 14

Do kategorii ryb żyjących w wodach słodkich, które są hodowane w stawach, należy

A. sandacza

B. dorsza

C. tuńczyka

D. turbota

Sandacz (Sander lucioperca) to gatunek ryby słodkowodnej, który jest powszechnie hodowany w stawach. Jest cenionym gatunkiem ze względu na swoje walory smakowe oraz wysoką jakość mięsa. Hodowla sandacza w stawach jest praktykowana zgodnie z zaleceniami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju akwakultury. W Polsce sandacz znajduje się w czołówce gatunków ryb łososiowatych, które są popularne w restauracjach oraz wśród wędkarzy. Przykładowo, hodowcy stawowi dążą do osiągnięcia jakości mięsa, które spełnia standardy jakościowe określone w normach EU. Ponadto, sandacz jest rybą, która dobrze znosi różne warunki wodne, co czyni go idealnym kandydatem do hodowli w stawach. Dodatkowo, sandacz może stanowić element bioróżnorodności stawów, wspierając stabilność ekosystemu. Dlatego jest to gatunek, który nie tylko przynosi korzyści ekonomiczne, ale także wspiera zdrowie ekosystemu wodnego.

Pytanie 15

Mięso jakie należy wykorzystać do przygotowania kotletów pożarskich?

A. wieprzowe lub z indyka

B. wołowe lub z indyka

C. cielęce lub z kurczaka

D. baranie lub z kurczaka

Cielęcina i mięso z kurczaka są odpowiednimi wyborami do przygotowania kotletów pożarskich, ponieważ charakteryzują się delikatnością oraz odpowiednią strukturą, co pozwala na uzyskanie soczystych i aromatycznych potraw. Cielęcina jest mięsem o niskiej zawartości tłuszczu, co czyni ją zdrową alternatywą. Z kolei mięso z kurczaka, zwłaszcza pierś, ma łagodny smak, który łatwo poddaje się przyprawom i różnym technikom kulinarnym. W praktyce, mieszanie tych dwóch rodzajów mięsa pozwala na uzyskanie doskonałej konsystencji i smaku, co jest kluczowe w tradycyjnym przepisie na kotlety pożarskie. Stosując te składniki, warto również zwrócić uwagę na proces przygotowania - pamiętajmy o odpowiedniej metodzie mielonego mięsa oraz o zastosowaniu dodatków, takich jak bułka tarta czy przyprawy, które wzmocnią smak potrawy. Wysoka jakość użytych składników oraz ich prawidłowe przygotowanie zgodnie z normami kulinarnymi to fundament sukcesu w każdej kuchni.

Pytanie 16

Kluczowym elementem w procesie przygotowywania mleczka waniliowego jest

A. podgrzewanie mleka

B. mierzenie składników

C. wsypanie jajek do mleka

D. nieodpowiednia receptura

Niewłaściwa receptura nie jest krytycznym punktem kontroli w procesie sporządzania mleczka waniliowego, ponieważ choć receptura ma fundamentalne znaczenie dla osiągnięcia pożądanych rezultatów, to sam proces dodania jaj do mleka jest bardziej kluczowy z perspektywy technicznej. Receptura stanowi jedynie wytyczne, które można dostosować w zależności od specyficznych wymagań produkcji lub preferencji smakowych. Gotowanie mleka jest istotnym krokiem, ale nie jest krytycznym punktem kontroli, ponieważ jego temperatura i czas gotowania mogą być dostosowane, a jedynie właściwe wprowadzenie składników, takich jak jaja, ma bezpośredni wpływ na teksturę i smak. Z kolei odmierzanie składników, choć ważne dla utrzymania stałości receptury, nie wpływa w tak istotny sposób na jakość końcowego produktu jak prawidłowe dodanie jaj. W praktyce, wiele osób może uważać, że samo gotowanie mleka lub odmierzanie składników to wystarczające kroki, aby uzyskać wysokiej jakości mleczko waniliowe, jednak to właśnie technika łączenia jaj z mlekiem oraz ich wpływ na emulsję i konsystencję są kluczowe dla sukcesu całego procesu. Brak zrozumienia tej dynamiki może prowadzić do wyrobów o nieodpowiedniej strukturze, co obniża ich walory organoleptyczne.

Pytanie 17

Co to jest nerkówka?

A. zupa z cielęcych nerek o kwaśnym smaku z dodatkiem śmietany

B. część lędźwiowo-brzuszna cielęcej półtuszy

C. potrawka z nerek wieprzowych duszonych w czerwonym winie

D. gatunek handlowy białej fasoli

Fasola biała, zupa z nerek cielęcych i potrawka z nerek wieprzowych to elementy zupełnie odrębne od pojęcia nerkówki, co może prowadzić do mylnych skojarzeń. Fasola biała, jako gatunek handlowy, jest rośliną strączkową, która nie ma żadnego związku z mięsem cielęcym ani jego przetworami. Pomimo jej wszechstronności w kuchni, nie może być mylona z mięsem, które pochodzi z narządów wewnętrznych zwierząt. Zupa z nerek cielęcych, znana z kwaśnego smaku i dodatku śmietany, to danie, które wykorzystuje nerki, ale nie ma żadnego związku z lędźwiowo-brzuszną częścią cielęciny. Wreszcie, potrawka z nerek wieprzowych duszonych w czerwonym winie, choć smakowita, odnosi się do zupełnie innego typu przetworów mięsnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują zbytnie upraszczanie pojęć kulinarnych oraz brak zrozumienia różnic pomiędzy różnymi częściami tuszy zwierzęcej. To pokazuje, jak istotne jest, aby w pełni zrozumieć terminologię kulinarną oraz różnorodność przetworów mięsnych w kontekście ich zastosowania w kuchni.

Pytanie 18

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile wynosi koszt surowców deseru lodowego.

Surowiec	Ilość surowca	Cena jednostkowa
Lody śmietankowe	100 g	12 zł/kg
Biszkopty	20 g	15 zł/kg
Polewa czekoladowa	10 g	26 zł/kg

A. 1,76 zł

B. 6,80 zł

C. 12,56 zł

D. 17,60 zł

Obliczenie kosztu surowców deseru lodowego wymaga zastosowania podstawowych zasad kalkulacji kosztów. Każdy składnik deseru powinien być pomnożony przez jego cenę jednostkową, co pozwala uzyskać rzeczywisty koszt każdego z nich. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt, należy zsumować wartości wszystkich składników. W praktyce, w branży gastronomicznej, umiejętność prawidłowego obliczania kosztów jest kluczowa dla zarządzania budżetem i ustalania cen sprzedaży. Dobrym przykładem może być lokal gastronomiczny, który musi mieć dokładne informacje o kosztach surowców, aby uniknąć strat i zapewnić opłacalność działalności. Ponadto, stosowanie standardów takich jak Food Cost Percentage, pozwala na monitorowanie efektywności kosztowej potraw, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zwiększenia rentowności lokalu. Współczesne oprogramowania do zarządzania gastronomią często oferują funkcje obliczania kosztów w czasie rzeczywistym, co ułatwia podejmowanie świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 19

Deser o smaku malinowym to

A. pieczony

B. gotowany

C. surowy

D. zapiekany

Deser taki jak sorbet malinowy nie powinien być klasyfikowany jako zapiekany, pieczony, czy gotowany. Te metody obróbki cieplnej charakteryzują się zastosowaniem wysokiej temperatury, co prowadzi do zmiany struktury i smaku surowych składników. Zapiekanka to potrawa, która wymaga długotrwałego gotowania w piekarniku, co jest sprzeczne z ideą sorbetu, który ma być świeżym i orzeźwiającym deserem. Pieczenie natomiast również wymaga sięgania po wysokie temperatury, co skutkuje utratą naturalnych właściwości owoców. Sorbet, będący produktem surowym, zatrzymuje świeżość i naturalny smak owoców oraz ich składników odżywczych. Gotowanie z kolei, poprzez długotrwałe poddawanie wysokiej temperaturze, zmienia chemiczne i fizyczne właściwości składników, co prowadzi do zubożenia smaku i wartości odżywczych. W rezultacie, klasyfikacja sorbetu jako deseru zapiekanego, pieczonego czy gotowanego jest nieprawidłowa i wynika z mylenia technik kulinarnych. Właściwe zrozumienie różnicy między technikami obróbki surowych składników jest kluczowe dla prawidłowego przygotowywania i serwowania deserów. Sorbet, jako przykład surowego deseru, powinien być przygotowywany z zachowaniem zasad świeżości i jakości, które są fundamentem profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 20

Posypanie ugotowanej marchwi mąką pszenną z dodatkiem cukru i jej ponowne zagotowanie to metoda zagęszczania przez

A. oprószanie

B. zasmażanie

C. glazurowanie

D. zacieranie

Techniki jak zacieranie, glazurowanie i zasmażanie są zupełnie inne od oprószania. Zacieranie polega na mieszaniu składników stałych i płynnych, co daje jednolitą masę. Nie dodaje się tu mąki, tylko używa się jej do uzyskania spójnej konsystencji. Glazurowanie polega na pokrywaniu potrawy błyszczącą warstwą, zazwyczaj czegoś słodkiego, co ma na celu ładnie wyglądającą prezentację. To nie ma nic wspólnego z zagęszczaniem. Zasmażanie to natomiast sytuacja, gdzie mąka jest najpierw podgrzewana w tłuszczu, a potem zagęszcza potrawy. Wiele osób może się pomylić, myśląc, że te techniki są do siebie podobne, ale każda z nich ma swoje konkretne zastosowanie. Ważne jest, aby znać te różnice, bo źle zastosowane techniki mogą dać niezbyt zadowalające efekty. Błędem jest myślenie, że wszystkie metody zagęszczania są takie same, co wprowadza zamieszanie w gotowaniu.

Pytanie 21

Czego używa się do cyrkulacji temperatury?

A. do smażenia w głębokim tłuszczu

B. do gotowania w kąpieli wodnej

C. do smażenia kontaktowego

D. do gotowania na parze

Smażenie kontaktowe oraz smażenie w głębokim tłuszczu to techniki kulinarne, które opierają się na bezpośrednim wprowadzeniu żywności w kontakt z gorącym tłuszczem lub powierzchnią grzewczą. W takich metodach kluczowe są wysokie temperatury, które są istotne dla uzyskania odpowiedniej tekstury i koloru potraw. Smażenie kontaktowe, często wykorzystywane w przypadku potraw takich jak naleśniki czy placki, wymaga szybkiego nagrzewania, co nie jest zgodne z zasadą działania cyrkulatora temperatury. Cyrkulator natomiast działa na zasadzie obiegu wody w stałej, niskiej temperaturze, co eliminowałoby efekty smażenia. W przypadku smażenia w głębokim tłuszczu, temperatura oleju osiąga znacznie wyższe wartości, co ma na celu szybkie zamknięcie porów w żywności i zachowanie jej soczystości. Użycie cyrkulatora do smażenia prowadziłoby do nieefektywnego gotowania, a potrawy mogłyby stracić swoje walory smakowe i teksturalne. Należy również zauważyć, że gotowanie na parze, chociaż może korzystać z cyrkulacji, nie jest odpowiednie dla urządzenia zaprojektowanego do precyzyjnego kontrolowania temperatury w kąpieli wodnej. Dlatego kluczowa jest znajomość odpowiednich metod gotowania oraz ich właściwych zastosowań, co pozwala na osiąganie optymalnych rezultatów w kuchni.

Pytanie 22

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz, ile wynosi koszt 10 porcji potrawy.

Nazwa potrawy: Koktajl
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję [g]	Cena za 1kg [zł]
1.	Jogurt naturalny 2%	200	7,50
2.	Czarna porzeczka	100	5,00
3.	Cukier	10	5,00

A. 15,00 zł

B. 18,00 zł

C. 1,50 zł

D. 1,80 zł

Obliczenie kosztu 10 porcji potrawy opiera się na precyzyjnym przeliczeniu kosztu jednej porcji. W pierwszej kolejności konieczne jest zidentyfikowanie wszystkich składników potrawy oraz ich jednostkowych cen. Po zsumowaniu kosztów poszczególnych składników uzyskujemy cenę jednej porcji. W tym przypadku, przyjęta cena jednostkowa potrawy wynosi 1,80 zł za porcję, co po pomnożeniu przez 10 daje 18,00 zł za wszystkie porcje. Tego rodzaju obliczenia są powszechnie stosowane w gastronomii i cateringach, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla ustalenia ceny menu. Zastosowanie takich praktyk pozwala na kontrolowanie kosztów produkcji i podejmowanie świadomych decyzji cenowych, co jest zgodne ze standardami branżowymi. Warto również pamiętać, że efektywne zarządzanie kosztami i cenami produktów jest kluczowe dla rentowności działalności gastronomicznej.

Pytanie 23

Oleje roślinne powinny być składowane w suchych miejscach w temperaturze

A. od +10°C do +15°C

B. od -4°C do 0°C

C. od +1°C do +7°C

D. od +15°C do +20°C

Przechowywanie olejów roślinnych w temperaturach niższych od +10°C lub wyższych niż +15°C wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla jakości tych produktów. Odpowiedzi sugerujące temperatury od +1°C do +7°C lub od -4°C do 0°C mogą prowadzić do ryzyka zamarzania olejów, co z kolei może powodować tworzenie się osadów i zmianę tekstury. Tego rodzaju schłodzenie nie tylko wpływa negatywnie na wygląd oleju, ale również może prowadzić do utraty cennych właściwości odżywczych. Z kolei odpowiedzi, które wskazują na temperatury powyżej +15°C, mogą prowadzić do przyspieszonego utleniania oleju. Wysokie temperatury sprzyjają procesom, które prowadzą do powstawania wolnych rodników, co skutkuje nieprzyjemnym smakiem i zapachem oleju. Takie zmiany mogą w konsekwencji uczynić oleje nieodpowiednimi do spożycia. W praktyce, typowe błędy myślowe polegają na przecenianiu tolerancji olejów na zmiany temperatury i niedocenianiu znaczenia odpowiednich warunków przechowywania. Należy pamiętać, że oleje roślinne, mimo że są trwałe, wymagają odpowiednich warunków, aby zachować swoje właściwości zdrowotne i kulinarne. Dobrą praktyką jest zatem regularne kontrolowanie warunków przechowywania i unikanie ekstremalnych temperatur.

Pytanie 24

Analiza mięsa w technice trichinoskopowej jest wykonywana w celu wykrycia larw w mięsie

A. włośni.

B. tasiemców.

C. owsików.

D. glist.

Wybrane odpowiedzi dotyczą innych rodzajów pasożytów, które nie są obiektem badania metodą trichinoskopową. Glisty, owsiki oraz tasiemce to różne grupy pasożytów, które atakują organizm ludzki, ale ich obecność w mięsie nie jest wykrywana tą metodą. Glisty, na przykład, to nicienie, których larwy mogą być obecne w glebie i zarażać ludzi poprzez drogę pokarmową, ale nie są związane z mięsem. Owsiki także nie są wykrywane w mięsie, gdyż są to pasożyty jelitowe, które reprodukują się głównie w organizmie człowieka, a ich obecność związana jest z brakiem higieny. Tasiemce, z kolei, to płazińce, które mogą występować w mięsie, ale ich wykrywanie wymaga innych metod diagnostycznych, takich jak badania kału. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów pasożytów i nieodpowiednie przypisanie ich do metod diagnostycznych opracowanych dla konkretnego rodzaju infekcji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każda metoda badawcza ma swoje specyfikacje i jest przeznaczona do identyfikacji jednego konkretnego typu patogenów, co w przypadku trichinoskopii odnosi się wyłącznie do włośni.

Pytanie 25

Ile gramów węglowodanów należy zjeść, aby uzyskać 400 kcal energii?

A. 80 g

B. 60 g

C. 40 g

D. 100 g

Aby obliczyć, ile węglowodanów należy spożyć, aby dostarczyć organizmowi 400 kcal energii, należy znać wartość energetyczną węglowodanów. Węglowodany dostarczają 4 kcal energii na każdy gram. Dlatego by uzyskać 400 kcal, należy podzielić tę wartość przez 4 kcal/g, co daje 100 g węglowodanów. Taki sposób obliczeń jest standardem w dietetyce i żywieniu, co jest istotne w planowaniu diety oraz w ocenie podaży makroskładników w codziennym żywieniu. Przykładowo, osoba, która trenuje regularnie, powinna dostarczać odpowiednią ilość węglowodanów, by zasilić organizm energią do prowadzenia aktywności fizycznej. W praktyce, węglowodany można znaleźć w różnych produktach, takich jak ryż, makaron, pieczywo czy owoce. Właściwe zrozumienie ilości potrzebnych węglowodanów jest kluczowe dla osób planujących dietę, szczególnie sportowców oraz tych, którzy chcą zredukować masę ciała, a jednocześnie utrzymać odpowiedni poziom energii.

Pytanie 26

Jaki deser wymaga użycia żelatyny do stężenia?

A. Suflet jabłkowy

B. Mus porzeczkowy

C. Kisiel karmelowy

D. Sorbet truskawkowy

Mus porzeczkowy to deser, który wymaga zastosowania żelatyny ze względu na swoją konsystencję i sposób przygotowania. Żelatyna działa jako środek żelujący, który stabilizuje mus i nadaje mu odpowiednią teksturę. W przypadku musów owocowych, takich jak mus porzeczkowy, żelatyna zapewnia, że deser będzie miał odpowiednią gęstość i nie rozpadnie się podczas serwowania. Zastosowanie żelatyny w musie porzeczkowym nie tylko pozwala uzyskać apetyczny wygląd, ale także ułatwia krojenie i podawanie. Dobre praktyki kulinarne sugerują, aby żelatynę namoczyć w zimnej wodzie, a następnie podgrzać, aby ją rozpuścić, a następnie dodać do schłodzonej masy owocowej. Dzięki temu mus będzie miał wewnętrzną spójność oraz właściwą strukturę. Warto również pamiętać, że mus porzeczkowy można łączyć z innymi składnikami, takimi jak bita śmietana czy świeże owoce, co dodatkowo wzbogaca jego smak i teksturę.

Pytanie 27

Wykaz surowców niezbędnych do sporządzenia sosu holenderskiego należy uzupełnić

Wykaz surowców

żółtka

ocet winny

sok z cytryny

sól, pieprz biały

A. o śmietankę kremową.

B. o oliwę z oliwek.

C. o wywar mięsny jasny.

D. o masło klarowane.

Wybór oliwy z oliwek jako składnika sosu holenderskiego jest błędny, ponieważ sos ten opiera się na emulsji z masła klarowanego, a nie na olejach roślinnych. Oliwa z oliwek ma inny profil smakowy i teksturę, co czyni ją nieodpowiednią do osiągnięcia pożądanej konsystencji sosu. Śmietanka kremowa również nie należy do składników sosu holenderskiego; dodanie jej zmieniłoby charakter sosu, wprowadzając dodatkową tłustość i zmieniając jego emulsję. Z kolei wywar mięsny jasny jest składnikiem, który nie jest stosowany w tradycyjnych przepisach na sos holenderski i nie wnosi do niego ani niezbędnych składników, ani smaku. Typowym błędem jest utożsamianie sosu holenderskiego z innymi sosami emulsyjnymi lub kremowymi, co wynika z niepełnego zrozumienia technik kulinarnych i różnorodności sosów. Warto pamiętać, że sos holenderski ma swoje unikalne właściwości i wymaga precyzyjnego podejścia w doborze składników, aby uzyskać idealny smak oraz teksturę.

Pytanie 28

Jakie ryzyko może wynikać z jedzenia chleba ze pleśnią?

A. Zatrucie pestycydami

B. Zatrucie mykotoksynami

C. Zatrucie akroleiną

D. Zatrucie solaniną

Spożycie chleba porażonego pleśnią może prowadzić do zatrucia mykotoksynami, które są toksycznymi substancjami produkowanymi przez niektóre rodzaje pleśni, takie jak Aspergillus, Penicillium czy Fusarium. Mykotoksyny mogą powodować szereg poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzenia wątroby, nerek, a także obniżenie odporności organizmu. W przemyśle spożywczym istotne jest przestrzeganie standardów jakości, aby unikać kontaminacji produktów. Wiele krajów posiada regulacje dotyczące maksymalnych poziomów mykotoksyn w żywności, które mają na celu ochronę konsumentów. Przykładem może być unijna dyrektywa dotycząca mykotoksyn w paszach i żywności, która wymaga regularnych kontroli i testowania produktów w celu zapewnienia ich bezpieczeństwa. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko, ważne jest przechowywanie chleba w odpowiednich warunkach, unikanie wilgoci oraz monitorowanie daty przydatności do spożycia, co pozwala na wykrycie i eliminację potencjalnie niebezpiecznych produktów.

Pytanie 29

Do grupy tłuszczów utwardzonych należy

A. łój

B. słonina

C. smalec

D. margaryna

Margaryna jest produktem tłuszczowym, który uzyskuje się poprzez proces utwardzania olejów roślinnych. Jest to przykład tłuszczu utwardzanego, który charakteryzuje się odpowiednią konsystencją i stabilnością, co czyni go popularnym składnikiem w przemyśle spożywczym. W procesie utwardzania, oleje roślinne są poddawane działaniu wysokiego ciśnienia oraz temperaturze, a także często wykorzystuje się katalizatory. Margaryna jest powszechnie stosowana w piekarnictwie, cukiernictwie, a także jako zamiennik masła w codziennym gotowaniu. Warto zwrócić uwagę na różnice pomiędzy margaryną a innymi tłuszczami, takimi jak łój, smalec czy słonina, które są pochodzenia zwierzęcego i posiadają inną strukturę oraz profil kwasów tłuszczowych. Stosowanie margaryny, zwłaszcza w kontekście ograniczenia tłuszczów nasyconych, jest zgodne z zaleceniami zdrowotnymi, które promują mniejsze spożycie tłuszczów pochodzenia zwierzęcego na rzecz roślinnych. Przy wyborze margaryny warto zwracać uwagę na skład, wybierając produkty z niską zawartością tłuszczów trans oraz z dodatkiem zdrowych składników, takich jak witaminy A i D, co może przyczynić się do zdrowszej diety.

Pytanie 30

Aby przygotować 5 porcji sznycla ministerskiego, potrzebne jest 500 g cielęciny bez kości. Jaką ilość mięsa należy wykorzystać do sporządzenia 25 porcji tego dania?

A. 1,50 kg

B. 2,00 kg

C. 2,25 kg

D. 2,50 kg

Aby obliczyć ilość cielęciny potrzebnej do przygotowania 25 porcji sznycla ministerskiego, możemy skorzystać z proporcji. Z treści zadania wynika, że do produkcji 5 porcji potrzeba 500 g mięsa. Oznacza to, że na jedną porcję przypada 100 g cielęciny (500 g / 5 porcji = 100 g na porcję). Zatem, aby przygotować 25 porcji, musimy pomnożyć 100 g przez 25, co daje 2500 g, czyli 2,50 kg. Tego rodzaju kalkulacje są powszechnie stosowane w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenie składników jest kluczowe dla zachowania standardów jakości potraw. Dobrze opracowane receptury oraz umiejętność przeliczania porcji są niezbędne w pracy kucharza, co wpływa na efektywność procesu produkcji oraz kontrolę kosztów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie menu w restauracjach, gdzie szef kuchni musi oszacować ilości składników na podstawie przewidywanej liczby gości, co pozwala na zminimalizowanie strat i utrzymanie rentowności lokalu.

Pytanie 31

Zastosowanie mąki o niskiej zawartości glutenu do przygotowania ciasta parzonego prowadzi do

A. rozlewania się ciasta i braku utrzymania nadanego kształtu

B. zaparzenia ciasta

C. opadania korpusów ciastek podczas pieczenia

D. intensywnego zrumienienia i pękania korpusów ciastek

Użycie mąki o słabym glutenie do sporządzania ciasta parzonego jest niewłaściwe, ponieważ taki rodzaj mąki ma niską zawartość białka, co skutkuje brakiem odpowiedniej struktury ciasta. Gluten, będący białkiem w mące, jest kluczowy dla utrzymania kształtu ciasta i nadania mu elastyczności. W przypadku ciasta parzonego, które jest poddawane działaniu gorącej wody lub mleka, odpowiednia mąka powinna mieć wysoki poziom glutenu, by ciasto mogło dobrze leżeć na blasze oraz zachować formę podczas pieczenia. Przykładem mąki, która dobrze się sprawdzi w tym przypadku, jest mąka pszenna typ 450 lub 550, która zapewnia odpowiednią elastyczność i wytrzymałość. Kiedy ciasto parzone zostanie przygotowane z mąki o niskim glutenie, jego struktura nie jest w stanie utrzymać nadanego kształtu, co prowadzi do jego rozlewania się i utraty formy. Dobrą praktyką jest zawsze dobierać mąkę odpowiednią do typu ciasta, co zwiększa szanse na uzyskanie pożądanego efektu w końcowym produkcie, zgodnie z zaleceniami branżowymi.

Pytanie 32

U pracownika, który obsługuje krajalnicę, wystąpił zewnętrzny krwotok tętniczy w wyniku rany ciętej kończyny górnej. Jakie są kroki pierwszej pomocy?

A. nałożeniu opatrunku uciskowego poniżej rany

B. nałożeniu jałowego opatrunku uciskowego na ranę

C. zatelefonowaniu po pogotowie ratunkowe

D. schłodzeniu rany zimną wodą

Założenie jałowego opatrunku uciskowego na ranę jest kluczowym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy w przypadku zewnętrznego krwotoku tętniczego. Tego typu krwotok charakteryzuje się intensywnym i pulsującym krwawieniem, które wymaga natychmiastowej reakcji. Opatrunek uciskowy, który powinien być jałowy, ma na celu nie tylko kontrolowanie krwawienia poprzez wywieranie nacisku na ranę, ale również minimalizowanie ryzyka zakażeń, które mogą wystąpić w wyniku kontaktu z zanieczyszczonymi materiałami. W praktyce należy umieścić opatrunek na ranie, a następnie mocno go ucisnąć, co powinno zatrzymać krwawienie. Dodatkowo, w przypadku poważnych ran, ważne jest, aby nie usuwać żadnych ciał obcych, które mogą być w ranie, ponieważ ich usunięcie może pogorszyć sytuację. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Czerwonego Krzyża, należy również niezwłocznie wezwać pomoc medyczną, aby zapewnić pacjentowi dalszą opiekę.

Pytanie 33

Mruganie to metoda kulinarna

A. szpinaku

B. kompotu

C. rosolu

D. szparagów

Mruganie, znane również jako wygotowanie, to technika kulinarna, która polega na delikatnym gotowaniu żywności w niewielkiej ilości płynu. Rosół, jako klasyczne danie bazowe w wielu kuchniach, idealnie nadaje się do tej metody gotowania. Podczas mrugania, składniki takie jak mięso, warzywa i przyprawy są powoli gotowane, co pozwala na intensywne wydobycie smaków. Ta technika często stosowana jest w przygotowywaniu rosołu, gdzie kluczowe jest, aby składniki gotowały się w niskiej temperaturze przez dłuższy czas. Takie postępowanie umożliwia powolne uwalnianie kolagenu z mięsa oraz aromatów z warzyw, co skutkuje głębokim, bogatym smakiem. Standardy kulinarne zalecają, aby czas gotowania rosołu wynosił co najmniej kilka godzin, co podkreśla znaczenie cierpliwości w kuchni. Korzystanie z tej techniki pozwala na uzyskanie klarownego, aromatycznego wywaru, który może być bazą dla wielu innych potraw, w tym zup i sosów, co czyni mruganie nie tylko korzystnym, ale także wszechstronnym podejściem w gotowaniu.

Pytanie 34

Ile majonezu należy sporządzić według przedstawionego normatywu?

Normatyw surowcowy majonezu
olej słonecznikowy	200 g
jaja (1 szt.)	50 g
ocet	4 g
musztarda	3 g
sól, cukier	1 g
Zwroty poprodukcyjne
białka jaj	30 g

A. 228 g

B. 258g

C. 208 g

D. 238 g

Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 258 g, 208 g, 238 g czy 228 g, wskazują na różne nieporozumienia związane z obliczeniami. Odpowiedź 258 g jest myląca, ponieważ przedstawia całkowitą masę składników bez uwzględnienia zwrotów poprodukcyjnych. W praktyce, nieodliczanie tych zwrotów może prowadzić do nadmiernego zużycia surowców i zwiększenia kosztów produkcji. Odpowiedź 208 g wydaje się być również błędna, ponieważ nie uwzględnia pełnej sumy składników oraz ich zwrotów. Przy obliczeniach dotyczących majonezu konieczne jest dokładne znanie proporcji i właściwe odliczenie masy zwrotów, co jest kluczowe w branży spożywczej. Odpowiedzi 238 g mogą sugerować, że osoba odpowiadająca nie zrozumiała, jak odliczenia powinny być przeprowadzone w kontekście procesów produkcyjnych. Warto podkreślić, że błędy w obliczeniach mogą prowadzić do różnic w jakości produktu, co jest nieakceptowalne w branży gastronomicznej. Wnioskując, kluczem do prawidłowych obliczeń jest nie tylko uwzględnienie wszystkich składników, ale także zrozumienie, jakie zwroty poprodukcyjne mogą wystąpić oraz ich wpływ na finalny produkt.

Pytanie 35

Jakie urządzenie powinno być użyte do schłodzenia gorącej galaretki owocowej?

A. Chłodziarka.

B. Schładzarkę szokową.

C. Lodówkę.

D. Szafę chłodniczą o dwóch temperaturach.

Schładzarka szokowa jest optymalnym urządzeniem do schłodzenia ciepłej galaretki owocowej, ponieważ umożliwia szybkie obniżenie temperatury produktu z zachowaniem jego jakości oraz właściwości sensorycznych. Proces szokowego schładzania polega na ekspresowym schłodzeniu żywności poprzez szybkie usunięcie ciepła z jej wnętrza. Dzięki temu minimalizuje się ryzyko rozwoju bakterii oraz utraty walorów organoleptycznych. Przykładowo, w przemyśle spożywczym jest to standardowy proces stosowany do schładzania potraw, który nie tylko zwiększa bezpieczeństwo żywności, ale także pozwala na dłuższe przechowywanie produktu. Zgodnie z normami HACCP, które koncentrują się na zapewnieniu bezpieczeństwa żywności, proces schładzania powinien odbywać się w krótkim czasie, co schładzarka szokowa zapewnia dzięki odpowiednio zaprojektowanej wymianie ciepła. Użycie tego urządzenia w przypadku galaretki owocowej gwarantuje, że zachowa ona swoją konsystencję i smak, co jest kluczowe dla jakości finalnego produktu.

Pytanie 36

Największą zawartość cholesterolu ma

A. masło roślinne

B. ser żółty

C. białko jaja

D. wątroba wieprzowa

Wątroba wieprzowa jest najbogatszym źródłem cholesterolu, zawierającym go znacznie więcej niż inne produkty wymienione w pytaniu. Cholesterol jest niezbędny dla organizmu, pełniąc kluczowe funkcje, takie jak synteza hormonów steroidowych, witaminy D oraz kwasów żółciowych, które są niezbędne do trawienia tłuszczów. Wątroba wieprzowa dostarcza dużych ilości nie tylko cholesterolu, ale także białka i witamin, takich jak witamina A, witaminy z grupy B, a także minerałów, jak żelazo i cynk. W praktyce, uwzględnienie wątroby wieprzowej w diecie, w umiarkowanych ilościach, może być korzystne dla osób potrzebujących zwiększonej podaży składników odżywczych, takich jak sportowcy czy osoby rekonwalescencyjne. Warto jednak pamiętać, że nadmierne spożycie cholesterolu może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak miażdżyca. Dlatego zaleca się, aby dieta była zrównoważona, a źródła cholesterolu były umiarkowane. W kontekście dietetyki, wątroba wieprzowa powinna być spożywana z uwzględnieniem ogólnych zasad zdrowego odżywiania. Warto również zwrócić uwagę na biotechnologię i hodowlę zwierząt, które mają wpływ na jakość produktów mięsnych.

Pytanie 37

Jakiego rodzaju odzież ochronną powinny nosić osoby zaangażowane w produkcję posiłków?

A. Buty materiałowe

B. Rękawice z bawełny

C. Fartuchy wodoodporne

D. Fartuchy poliestrowe

Buty tekstylne, chociaż wygodne, nie dają wystarczającej ochrony w kuchni, gdzie pełno jest płynów i gorących potraw. Jakby pracownik przypadkiem upuścił gorący płyn, to tekstylne obuwie może nie tylko nie ochronić przed oparzeniami, ale też sprzyjać poślizgom, co zwiększa ryzyko wypadków. Rękawice bawełniane, mimo że dają jakiś poziom ochrony, nie są wystarczające, szczególnie przy kontakcie z żywnością, gdy mamy do czynienia z chemikaliami czy gorącymi powierzchniami. Bawełna nie wytrzymuje wysokich temperatur, co może prowadzić do poparzeń albo zanieczyszczenia jedzenia. Fartuchy stylonowe, chociaż lepiej radzą sobie z plamami, to w kontakcie z cieczy też nie dają odpowiedniego poziomu ochrony, a to jest ważne w kuchni. Dobre praktyki w gastronomii wymagają noszenia fartuchów, które są łatwe do czyszczenia i odporne na różne substancje. Dlatego, moim zdaniem, wybór odpowiednich ubrań ochronnych jest kluczowy dla bezpieczeństwa i higieny w pracy w gastronomii.

Pytanie 38

Bukiet wina to właściwość, którą należy ocenić przy użyciu zmysłu

A. wzroku

B. węchu

C. dotyku

D. słuchu

Bukiet wina to złożona kombinacja aromatów i zapachów, które możemy ocenić za pomocą węchu. Wina charakteryzują się różnorodnymi nutami, od owocowych po ziołowe, a ich identyfikacja wymaga rozwiniętej percepcji węchowej. W praktyce sommelierzy i miłośnicy wina uczą się rozpoznawać te aromaty, co pozwala im na bardziej świadome dobieranie win do potraw czy oceny ich jakości. Proces ten jest również istotny w kontekście degustacji, gdzie pełne zrozumienie bukietu wina może znacząco wpłynąć na doświadczenia smakowe. Uznawane standardy branżowe, takie jak metody degustacji według Wine and Spirit Education Trust (WSET), podkreślają znaczenie węchu w ocenie win. Z tego powodu umiejętność identyfikacji różnych aromatów w winie jest kluczowym elementem edukacji winiarskiej i zawodowej w branży gastronomicznej.

Pytanie 39

Na rodzinnej uroczystości nie powinno się

A. układać zastawy stołowej z jednego zestawu

B. jednolity zestaw nakryć kłaść na wzorzystym obrusie

C. zapewniać miejsca przy stole dla jednej osoby o wymiarach 60 cm na 60 cm

D. ozdabiać stołu sztucznymi kwiatowymi bukietami

Dekorowanie stołu sztucznymi bukietami kwiatów na zasiadanym przyjęciu rodzinnym jest działaniem, które powinno być unikane. Sztuczne kwiaty, choć mogą wyglądać estetycznie, często nie oddają naturalnego uroku prawdziwych roślin i mogą sprawiać wrażenie sztuczności. W kontekście przyjęć rodzinnych, gdzie atmosfera ma być przyjazna i ciepła, naturalne elementy, takie jak świeże kwiaty, są zdecydowanie bardziej pożądane. Przykładem może być użycie świeżych bukietów, które nie tylko wzbogacają estetykę stołu, ale także wprowadzają przyjemny zapach, co potęguje doznania zmysłowe gości. Warto również zwrócić uwagę na standardy dekoracji wnętrz, które zalecają stosowanie naturalnych materiałów, co przyczynia się do stworzenia harmonijnej i przytulnej atmosfery. Ponadto, korzystanie z naturalnych elementów w dekoracji stołu jest zgodne z ekologicznymi trendami, które zyskują na popularności, promując zrównoważony rozwój oraz poszanowanie środowiska.

Pytanie 40

Które naczynie należy ustawić na środku stanowiska roboczego oraz jaki nóż przygotować, aby zorganizować pracę na stanowisku do ręcznego obierania warzyw?

A.	naczynie na warzywa po obróbce	nóż kuchenny
B.	naczynie na warzywa przed obróbką	nóż jarzyniak
C.	naczynie na odpadki	nóż kuchenny
D.	naczynie na odpadki	nóż jarzyniak

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi od D wskazuje na niepełne zrozumienie zasad organizacji stanowiska roboczego. Umiejscowienie naczynia na odpady w innym miejscu niż środek stanowiska może prowadzić do nieefektywności pracy oraz chaosu, a także zwiększa ryzyko kontaminacji. W profesjonalnych kuchniach, gdzie czas i efektywność są kluczowe, konieczne jest, aby wszystkie niezbędne narzędzia i materiały były łatwo dostępne, a odpady szybko i sprawnie segregowane. Nóż jarzyniak jest specjalistycznym narzędziem, które zapewnia precyzję w obieraniu warzyw, a jego brak na stanowisku roboczym oznacza, że użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do marnotrawstwa produktów oraz ryzyka urazów. Często występującym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde naczynie lub narzędzie można ustawić w dowolnym miejscu, co wpływa na ergonomię i komfort pracy. Ważne jest, aby znać najlepsze praktyki w organizacji stanowiska, takie jak zasady dotyczące przestrzeni roboczej, które powinny sprzyjać wydajności i bezpieczeństwu. Dlatego kluczowe jest, aby przestrzegać zasad dotyczących lokalizacji sprzętu i narzędzi, co znacząco przekłada się na efektywność pracy w kuchni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej