Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 01:32
Data zakończenia: 25 maja 2025 01:38

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie

A. B4

B. B3

C. A4

D. A3

Wybór innych opcji, takich jak A3, A4 czy B4, prowadzi do różnych problemów w kontekście druku okładki książki. Format A3, o wymiarach 297 x 420 mm, wydaje się być wystarczająco duży, ale nie zapewnia wystarczającej przestrzeni na grzbiet, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz trudności w produkcji. Z kolei format A4, mający tylko 210 x 297 mm, jest zbyt mały, aby pomieścić grzbiet o grubości 10 mm, co skutkuje niepoprawnym wymiarem okładki i jej niewłaściwym dopasowaniem do książki. W przypadku formatu B4, który ma wymiary 250 x 353 mm, również nie mamy wystarczającej przestrzeni, ponieważ grzbiet 10 mm nadal wymaga większego miejsca, a to prowadzi do problemów z estetyką i funkcjonalnością okładki. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwego formatu mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad proporcji oraz wymagań dotyczących przestrzeni potrzebnej do druku i wykończenia publikacji. Aby skutecznie projektować okładki, ważne jest, aby brać pod uwagę nie tylko wymiary samej książki, ale również dodatkowe elementy, takie jak marginesy, grzbiety oraz techniki wykończenia, które mają bezpośredni wpływ na ostateczny wygląd produktu. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i drukarze dobrze znali standardy formatu papieru oraz ich zastosowanie w różnych procesach produkcyjnych.

Pytanie 2

Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać

A. separację barwną

B. kalibrowanie monitora

C. buforowanie pliku

D. usunięcie kanału alfa

Separacja barwna to naprawdę ważny proces w druku wielobarwnym. Chodzi o to, że musimy podzielić kolory z pliku graficznego na różne warstwy, które później wykorzystamy w trakcie drukowania. Zwykle korzystamy z modelu barw CMYK, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny. Każdy z tych kolorów traktuje się osobno, co daje możliwość uzyskania fajnych odcieni i tonacji. Na przykład, w druku offsetowym, każdy kolor jest naświetlany osobno, co daje świetne efekty. Takie standardy jak ISO 12647 pokazują, jak ważna jest ta dokładna separacja barwna, żeby wszystko wyglądało spójnie w różnych procesach produkcji. Warto też zapamiętać, że jeśli separacja nie będzie odpowiednia, to mogą pojawić się błędy z odwzorowaniem kolorów, co może znacznie pogorszyć jakość finalnego produktu. Dlatego zanim zaczniemy naświetlać formy, warto sprawdzić, czy wszystkie kolory są dobrze oddzielone i przygotowane do druku.

Pytanie 3

Ile arkuszy drukarskich B2 jest potrzebnych do wydrukowania gazety o 28 stronach w kolorze (CMYK) o wymiarach 285 x 410 mm?

A. 56 arkuszy.

B. 28 arkuszy.

C. 14 arkuszy.

D. 112 arkuszy.

Wiele podejść do pytania o liczbę form drukowych może prowadzić do błędnych wniosków, szczególnie jeśli nie uwzględnia się podstawowych zasad druku offsetowego. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 28 form są mylące, ponieważ nie biorą pod uwagę, że każda strona wymaga druku w czterech kolorach (CMYK). W przypadku druku kolorowego, zasada jest taka, że każda strona wymaga osobnych form dla każdego z kolorów, co prowadzi do błędnego założenia, że można użyć tylko jednej formy na stronę. Podobnie, odpowiedź sugerująca 14 form zakładałaby, że można w jakiś sposób zredukować ilość form poprzez łączenie kolorów, co w standardowych praktykach druku nie jest możliwe. Odpowiedź 112 form jest także nieprawidłowa z uwagi na to, że zakłada wydrukowanie każdej strony w każdym kolorze oddzielnie bez uwzględnienia technik optymalizacji produkcji. Błędne podejścia do obliczeń wynikają często z braku zrozumienia cyklu produkcji w druku offsetowym, w którym kluczowe jest efektywne zarządzanie formami i optymalizacja kosztów. W praktyce, przez wykorzystanie wydajnych metod druku, możliwe jest znaczne zmniejszenie liczby form potrzebnych do realizacji projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 4

W którym z programów komputerowych nie jest możliwe stworzenie materiałów graficznych przeznaczonych do druku?

A. Adobe Illustrator

B. Corel Draw

C. Impozycjoner

D. Adobe InDesign

Impozycjoner to program, który jest wykorzystywany głównie do przygotowania plików do druku, ale jego funkcje nie obejmują projektowania materiałów graficznych. W przeciwieństwie do programów takich jak Adobe Illustrator, Corel Draw czy Adobe InDesign, które są dedykowane do tworzenia i edycji grafiki wektorowej i układów publikacji, impozycjonery koncentrują się na organizacji i optymalizacji plików przed drukiem, w tym na ustawianiu rozkładów arkuszy i zarządzaniu kolorami. Przykładem impozycjonera może być program, który umożliwia rozmieszczenie wielu stron dokumentu na jednym arkuszu papieru, co jest kluczowe dla efektywności produkcji drukarskiej. Użycie impozycjonera jest standardem w branży druku, ponieważ pozwala na oszczędność materiałów i redukcję kosztów druku, co jest istotne w kontekście produkcji komercyjnej. Warto również zauważyć, że w przypadku projektowania materiałów graficznych, każdy z wymienionych programów pozwala na szeroką gamę działań, od tworzenia ilustracji po skomplikowane układy typograficzne.

Pytanie 5

Jakie urządzenie nadaje się do wycinania samoprzylepnych liter?

A. Skaner bębnowy

B. Kopiorama

C. Skaner płaski

D. Ploter tnący

Skaner płaski to urządzenie, które raczej służy do digitalizacji obrazów czy dokumentów, a w kontekście wycinania samoprzylepnych liter to nie jest to. Z jego pomocą da się przenieść obraz na komputer, ale nie tnie się nim materiałów. Są też skanery bębnowe, ale te skupiają się na skanowaniu dużych formatów, a nie na cięciu. Co do kopiowania, kopiorama też się nie nadaje do wycinania liter, bo ona jedynie reprodukuje obrazy, a nie formuje ich fizycznie. Często mylimy te urządzenia, myśląc, że wszystkie związane z obrazem mogą być używane zamiennie w procesie cięcia. Kluczowa różnica, którą trzeba zrozumieć, to to, że ploter tnący naprawdę tnie materiały, a skanery czy kopiarki nic z tym nie mają wspólnego. Jeśli wybierzesz złe narzędzia do produkcji, łatwo się zdenerwujesz i zmarnujesz zasoby. Trzeba dobrze dobierać urządzenia do ich przeznaczenia, bo to klucz do sukcesu w branży graficznej i reklamowej.

Pytanie 6

W jakim celu stosuje się proof cyfrowy w przygotowywaniu publikacji?

A. Aby zwiększyć rozdzielczość obrazu

B. Aby uzyskać większą liczbę odbitek

C. Aby obniżyć koszty produkcji

D. Aby sprawdzić zgodność kolorystyczną przed drukiem

Proof cyfrowy to kluczowe narzędzie w procesie przygotowania do druku, które pozwala na weryfikację zgodności kolorystycznej materiału przed jego finalnym wydrukiem. Umożliwia to graficy i drukarzowi dokładne sprawdzenie, jak kolory na ekranie komputera będą wyglądały po wydrukowaniu. Dzięki temu można uniknąć kosztownych błędów, które mogą wyniknąć z różnic między kolorami na ekranie a tymi po wydruku. Proces zarządzania kolorami w proofingu cyfrowym jest oparty na profilach ICC, co pozwala na uzyskanie spójnych i przewidywalnych rezultatów w różnych urządzeniach drukujących. W praktyce proof cyfrowy staje się nieocenionym narzędziem w produkcji wysokiej jakości materiałów, gdzie precyzja kolorystyczna jest priorytetem, np. w reklamach, magazynach, czy opakowaniach produktów. Dzięki niemu klient oraz drukarnia mogą mieć pewność, że finalny produkt spełni oczekiwania estetyczne i techniczne, a proces produkcji będzie przebiegał sprawnie i bez nieprzewidzianych problemów.

Pytanie 7

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

B. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

C. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

D. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące różnic między rodzajami materiałów fotograficznych. Odpowiedzi, które sugerują diapozytyw, są niepoprawne, ponieważ diapozytywy, w przeciwieństwie do negatywów, ukazują obrazy pozytywowe i są używane w projektorach do wyświetlania gotowych zdjęć. Kluczowym błędem w myśleniu może być mylenie przezroczystości negatywu z pozytywu, co prowadzi do pomyłki w identyfikacji materiału. Dodatkowo, opisywanie negatywu jako jednotonalnego jest nieścisłe, ponieważ jednostronny materiał nie byłby w stanie uchwycić bogactwa detali i odcieni. Negatyw wielotonalny, z drugiej strony, jest zaprojektowany do rejestrowania szerokiej gamy tonów, co jest kluczowe przy późniejszej obróbce obrazu. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla poprawnej analizy materiałów fotograficznych oraz ich zastosowania w praktyce. Warto zwrócić uwagę na to, że negatywy nie tylko nie są jednolitymi tonami, ale również w praktyce mają zastosowanie w fotografii analogowej i cyfrowej, gdzie ich właściwości przetwarzania światła mają kluczowe znaczenie dla końcowego rezultatu wizualnego.

Pytanie 8

Próbny wydruk cyfrowy to

A. matchprint

B. cromalin

C. ozalid

D. proof

Cyfrowy wydruk próbny, nazywany również proof, to kluczowy etap w procesie druku, który ma na celu weryfikację kolorów, szczegółów i ogólnego wyglądu projektu przed jego finalnym wydrukowaniem. Proofowanie jest szczególnie istotne w branży poligraficznej, gdzie precyzja kolorów i jakości wydruku ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji klienta. Istnieje kilka typów proofów, w tym proof cyfrowy, który jest tworzony za pomocą drukarek cyfrowych i jest stosowany do wizualizacji, jak projekt będzie wyglądał po wydrukowaniu w danym procesie druku, na przykład offsetowym. W praktyce, proofy są wykorzystywane do akceptacji kolorów przez klienta, co pozwala uniknąć kosztownych błędów na etapie produkcji. Profesjonalne studia graficzne i drukarnie zazwyczaj stosują standaryzowane metody proofowania, takie jak FOGRA lub GRACoL, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Warto zaznaczyć, że proofy nie są identyczne jak gotowy produkt, ale ich celem jest maksymalne zbliżenie do oczekiwań klienta.

Pytanie 9

Oblicz koszt produkcji form drukarskich CtP, które są niezbędne do zadrukowania arkusza w kolorystyce 4 + 2, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 32 zł?

A. 192 zł

B. 160 zł

C. 128 zł

D. 144 zł

Aby policzyć, ile będą kosztować formy drukowe dla zadrukowania arkusza w kolorach 4 + 2, trzeba najpierw ogarnąć, o co chodzi z tymi liczbami. 4 + 2 oznacza, że używamy czterech standardowych kolorów (czyli CMYK: cyan, magenta, yellow, black) oraz dwóch dodatkowych kolorów. W sumie daje to sześć form, które musimy przygotować. Koszt jednej takiej formy to 32 zł, więc jak pomnożymy 6 form przez 32 zł, to dostajemy 192 zł. W świecie drukarstwa takie obliczenia są baaardzo ważne, bo pomagają ogarnąć, ile trzeba wydać, a to z kolei ma duży wpływ na to, czy projekt będzie opłacalny. Przykład? Kiedy przygotowujesz ofertę dla klienta, takie szczegółowe kalkulacje mogą naprawdę pomóc w ustaleniu konkurencyjnej ceny. Poza tym, znajomość tych kosztów jest mega ważna przy wyborze technologii druku i materiałów, bo to potem wpływa na jakość finalnego produktu i czas realizacji.

Pytanie 10

Jakie oznaczenie odpowiada jednostce rozdzielczości próbkowania skanera?

A. spi

B. dpi

C. lpi

D. ppi

Skróty lpi, dpi, i ppi są często mylone w kontekście rozdzielczości skanowania, jednak każdy z nich odnosi się do innych aspektów przetwarzania obrazu. Lpi, czyli Lines Per Inch, dotyczy głównie druku i odnosi się do liczby linii rastra w jednym calu. W kontekście skanowania, nie ma on bezpośredniego zastosowania, ponieważ nie mierzy jakości skanowania, a jedynie jakość reprodukcji w druku. Z kolei dpi, czyli Dots Per Inch, odnosi się do liczby punktów, które drukarka może wykonać w jednym calu, co jest ważne dla jakości wydruków, ale nie bezpośrednio dla skanowania. Ppi, czyli Pixels Per Inch, jest miarą rozdzielczości obrazu w pikselach, co może wpływać na wyświetlanie zdjęć na ekranach, ale także nie jest miarą stosowaną w kontekście skanowania. Zrozumienie różnicy między tymi skrótami jest kluczowe w pracy z obrazami, ponieważ błędna interpretacja może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania jakości wynikowego obrazu. Typowe błędy w myśleniu obejmują mylenie dpi z spi w kontekście skanowania, co może skutkować nieodpowiednim doborem sprzętu do jakości potrzebnej w danym zastosowaniu. Warto zatem pamiętać o właściwych definicjach i zastosowaniach tych terminów, aby skutecznie analizować i wybierać odpowiednie urządzenia w zależności od wymagań danego projektu.

Pytanie 11

Jakie jest główne zastosowanie programu CorelDraw?

A. Obróbka wideo

B. Tworzenie muzyki

C. Pisanie dokumentów

D. Tworzenie grafiki wektorowej

CorelDraw to zaawansowane narzędzie do tworzenia grafiki wektorowej, które jest powszechnie używane w branży graficznej i projektowej. Grafika wektorowa różni się od grafiki rastrowej tym, że jest oparta na matematycznych formułach, a nie na pikselach, co pozwala na nieskończone skalowanie grafiki bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że projekty stworzone w CorelDraw można wykorzystać zarówno do małych grafik, jak i ogromnych billboardów, bez obawy o ich rozdzielczość. CorelDraw jest często wybierany przez projektantów logo, grafików reklamowych, a także do tworzenia ilustracji i schematów. Oprogramowanie to wspiera również zaawansowane funkcje edycji tekstu, co pozwala na tworzenie złożonych projektów, takich jak plakaty czy ulotki. Dzięki narzędziom takim jak narzędzie do rysowania krzywych, można tworzyć precyzyjne i szczegółowe kształty, co jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Warto zwrócić uwagę, że CorelDraw jest jednym z najpopularniejszych programów do grafiki wektorowej, obok takich jak Adobe Illustrator, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.

Pytanie 12

Ile arkuszy w dodatkowej ilości należy wziąć pod uwagę, aby uzyskać 2 000 arkuszy netto, gdy naddatek technologiczny na podłoże do druku wynosi 10%?

A. 100 arkuszy

B. 120 arkuszy

C. 200 arkuszy

D. 140 arkuszy

Aby obliczyć liczbę dodatkowych arkuszy potrzebnych do uzyskania 2000 arkuszy netto, należy uwzględnić naddatek technologiczny na podłoże drukowe, który w tym przypadku wynosi 10%. Oznacza to, że z każdego pożytkującego arkusza, 10% zostanie przeznaczone na straty, co w praktyce oznacza, że dla uzyskania 2000 arkuszy gotowych do wydruku musimy zlecić wydruk większej liczby arkuszy. Możemy to obliczyć, korzystając z następującego wzoru: liczba arkuszy netto = liczba arkuszy brutto * (1 - naddatek). Przekształcając ten wzór do postaci liczby arkuszy brutto, mamy: liczba arkuszy brutto = liczba arkuszy netto / (1 - naddatek) = 2000 / (1 - 0,1) = 2000 / 0,9 = 2222,22. Ponieważ nie możemy mieć ułamka arkusza, zaokrąglamy do 2223 arkuszy. Następnie, aby obliczyć naddatek, odejmujemy liczbę arkuszy netto od brutto: 2223 - 2000 = 223, co oznacza, że potrzebujemy dodatkowych 223 arkuszy. Jednakże, jeżeli porównamy nasze obliczenia z dostępnymi odpowiedziami, 200 arkuszy wydaje się być najbliższą wartością, gdyż na poziomie produkcji często przyjmuje się różne współczynniki naddatku, co może wpływać na finalne liczby. Ustalenie naddatku technologicznego jest kluczowe dla optymalizacji procesu produkcji i minimalizacji odpadów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 13

Jakie elementy dodatkowe są niepotrzebne przy przygotowywaniu impozycji do druku cyfrowego?

A. Punktury

B. Wycinki

C. Pasery

D. Spady

Wybór paserów, spadów, punktów i wycinków w kontekście impozycji do druku cyfrowego, może prowadzić do nieporozumień. Chociaż pasery są powszechnie stosowane w tradycyjnym druku offsetowym, ich rola w druku cyfrowym jest inna. Pasery pomagają w precyzyjnym cięciu i dopasowywaniu elementów graficznych do odpowiednich wymiarów papieru, ale w druku cyfrowym, gdzie technologia cięcia jest bardziej precyzyjna, ich obecność staje się zbędna. Z drugiej strony, spady są kluczowym elementem, który zapobiega występowaniu białych krawędzi na finalnym produkcie, a ich zastosowanie jest konieczne, aby zapewnić, że kolor lub grafika sięgają aż do krawędzi strony. Punktury, czyli znaki rejestracyjne używane do precyzyjnego ustawienia kolorów i elementów, również mają swoje zastosowanie, szczególnie w druku wielokolorowym. Wycinki natomiast są istotne do określenia, gdzie ma nastąpić finalne cięcie. Użytkownicy często mylą funkcje tych elementów, co może prowadzić do nieefektywności w procesie druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tych terminów oraz ich znaczenia w kontekście druku cyfrowego jest kluczowe do osiągnięcia wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 14

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 2 do 128

B. od 4 do 64

C. od 8 do 68

D. od 4 do 48

Broszura jest klasyfikowana jako wydawnictwo nieperiodyczne, co oznacza, że nie jest publikowana cyklicznie, jak magazyny czy gazety. Definicja broszury wskazuje, że jej objętość powinna wynosić od 4 do 48 stron. Taki zakres jest zgodny z powszechnie akceptowanymi standardami w branży wydawniczej. Broszury są często używane do celów marketingowych, edukacyjnych lub informacyjnych, aby dostarczyć skondensowane informacje na temat produktu, usługi lub wydarzenia. Przykładowo, broszury mogą być bezużyteczne w kampaniach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przedstawienie najważniejszych informacji w przystępnej formie. W kontekście dobrych praktyk, projektowanie broszur powinno uwzględniać atrakcyjną szatę graficzną, jasne komunikaty oraz odpowiednią ilość treści, aby nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem informacji. Oprócz tego, broszury mogą spełniać rolę materiałów pomocniczych w szkoleniach lub jako elementy wspierające sprzedaż, co podkreśla ich wartość w praktyce biznesowej.

Pytanie 15

Który z wymienionych programów służy głównie do obróbki rastrowych obrazów fotograficznych?

A. Adobe After Effects

B. CorelDRAW

C. Adobe Photoshop

D. Microsoft Word

Adobe Photoshop to branżowy standard w dziedzinie obróbki rastrowych obrazów fotograficznych, wykorzystywany zarówno przez grafików, jak i fotografów czy projektantów publikacji cyfrowych. Program ten pozwala na zaawansowaną edycję zdjęć, retusz, korekcję kolorów, pracę na warstwach, maskowanie czy nakładanie efektów specjalnych. Jego szerokie możliwości wynikają z obsługi plików rastrowych, czyli takich, które składają się z siatki pikseli – to właśnie ten typ grafiki dominuje w fotografii. Photoshop umożliwia też przygotowanie materiałów do druku i Internetu, zgodnie z wymaganiami branżowymi dotyczącymi rozdzielczości, formatu plików i zarządzania kolorem. W praktyce, jeśli ktoś chce poprawić zdjęcie, usunąć niedoskonałości, połączyć kilka obrazów czy stworzyć cyfrową ilustrację opartą na zdjęciach, Photoshop jest właściwym narzędziem. W środowisku zawodowym uznaje się tę aplikację za podstawowe narzędzie do pracy z bitmapami, a umiejętność jej obsługi jest wręcz wymagana w większości studiów graficznych i agencji reklamowych. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet podstawowa znajomość Photoshopa otwiera szerokie możliwości dalszego rozwoju w branży graficznej, a znajomość typowych narzędzi jak warstwy, maski czy filtry, mocno ułatwia codzienną pracę.

Pytanie 16

Podczas projektowania ulotki w formacie A5, jaki jest właściwy margines bezpieczeństwa?

A. 15 mm

B. 2 mm

C. 10 mm

D. 5 mm

Podczas projektowania ulotek i materiałów drukowanych, wybór odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa jest kluczowy dla zachowania integralności projektu. Odpowiedzi, które wskazują na margines 10 mm lub większy, mogą być uważane za nadmierne w kontekście standardowego formatu A5. Choć większy margines może zwiększyć bezpieczeństwo, często prowadzi to do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni na ulotce, co może być niekorzystne z punktu widzenia estetyki i kosztów produkcji. Z drugiej strony, margines wynoszący 2 mm jest zdecydowanie zbyt mały, co może prowadzić do problemów w produkcji, takich jak przycięcie tekstu lub ważnych elementów graficznych. Taka decyzja może wynikać z błędnego przekonania, że minimalizacja marginesu pozwoli na lepsze wykorzystanie powierzchni. W rzeczywistości, zbyt mały margines zwiększa ryzyko błędów drukarskich, co nie tylko wpływa na jakość końcowego produktu, ale także może prowadzić do dodatkowych kosztów związanych z koniecznością ponownego druku. Dlatego tak ważne jest stosowanie sprawdzonych standardów, które równoważą bezpieczeństwo projektu z jego estetyką i efektywnością produkcji.

Pytanie 17

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Pomarańczowy

B. Żółty

C. Brązowy

D. Zielony

Pomarańczowy jest kolorem, który w projektowaniu graficznym wyróżnia się wysoką dynamiką oraz zdolnością do przyciągania uwagi. Jest to kolor ciepły, który łączy cechy energii czerwonego z radością żółtego, co sprawia, że jest często wykorzystywany w reklamach oraz materiałach promocyjnych. Na przykład, wiele marek spożywczych i napojów wybiera pomarańczowy, aby wskazać na świeżość i przyjemność. Ponadto, w kontekście psychologii kolorów, pomarańczowy kojarzy się z entuzjazmem, kreatywnością i ciepłem, co czyni go idealnym wyborem w komunikacji wizualnej, mającej na celu stymulację interakcji z klientem. W praktyce, projektanci często wykorzystują pomarańczowy w przyciskach „call to action”, aby zwiększyć klikalność, a także w logo, aby wyróżnić markę na tle konkurencji. Dobrą praktyką jest również stosowanie pomarańczowego w połączeniu z innymi kolorami, co może dodatkowo podkreślić jego dynamiczny charakter i wzbogacić kompozycję wizualną.

Pytanie 18

Która z kolejnych stron czwartej strony tytułowej jest określana mianem redakcyjnej?

A. Strona pierwsza

B. Strona trzecia

C. Strona druga

D. Strona czwarta

Czwarta strona czwórki tytułowej, znana również jako strona redakcyjna, jest kluczowym elementem dokumentacji wydawniczej. To właśnie tutaj umieszczane są informacje dotyczące wydania, takie jak nazwisko redaktora, daty, a także szczegóły kontaktowe. Przykładowo, w standardach publikacji książkowych, czwarta strona często zawiera dane o autorze, krótką biografię i inne istotne informacje, które mogą zainteresować potencjalnych czytelników. Z perspektywy praktycznej, znajomość struktury czwórki tytułowej jest niezbędna dla profesjonalnych redaktorów, wydawców i grafików, ponieważ pozwala to na prawidłowe przygotowanie materiałów do druku, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi. Warto również zauważyć, że czwórka tytułowa ma swoje odpowiedniki w różnych formatach dokumentów, takich jak raporty czy prace naukowe, gdzie podobne zasady obowiązują. Zrozumienie jej struktury i funkcji jest kluczowe dla zachowania profesjonalizmu w każdej publikacji.

Pytanie 19

Kod cyfrowy pokazany na rysunku to

A. rodzaj zastrzeżenia praw autorskich publikacji.

B. międzynarodowy znormalizowany numer książki.

C. międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego.

D. numer zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego.

Poprawna odpowiedź to międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego, znany jako ISSN (International Standard Serial Number). ISSN to unikalny identyfikator, który przypisywany jest czasopismom oraz periodykom, co pozwala na ich jednoznaczną identyfikację na całym świecie. Kod ten składa się z ośmiu cyfr, z których pierwsze cztery to numer główny, a pozostałe cztery to numer kontrolny. Przykładowo, można go spotkać w nagłówkach artykułów naukowych, na okładkach czasopism czy w bazach danych bibliograficznych. Wprowadzenie ISSN znacznie ułatwia proces katalogowania oraz wyszukiwania materiałów w bibliotekach oraz archiwach, a także jest istotnym elementem w systemach zarządzania publikacjami. Dobrą praktyką w świecie akademickim jest zawsze podawanie ISSN w bibliografiach, co ułatwia innym odnalezienie źródła. Warto także zaznaczyć, że ISSN jest standardem uznawanym przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), co potwierdza jego znaczenie w globalnym kontekście.

Pytanie 20

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 240 kg

B. 12 kg

C. 60 kg

D. 120 kg

Rozważając inne możliwości odpowiedzi, można zauważyć, że podane wartości 12 kg, 60 kg oraz 240 kg są wynikiem błędnych obliczeń lub nieporozumień dotyczących gramatury papieru. Na przykład, przyjęcie, że masa wynosi 12 kg, sugeruje, że każdy arkusz waży jedynie 12 g, co jest znacznie poniżej standardowej gramatury dla papieru A0 o gramaturze 120 g/m². Przy 60 kg, ktoś mógłby błędnie przyjąć, że masa 500 arkuszy wynosi 60 kg, co również jest błędne w kontekście podanych parametrów. Odpowiedź 240 kg może wynikać z pomylenia jednostek lub z błędnego zrozumienia, jakie są standardowe wymiary i gramatury papieru. Często w praktyce zdarza się, że nieznajomość lub pominięcie podstawowych zasad obliczania masy materiałów prowadzi do istotnych błędów w wycenach i kosztorysach w branży. Dlatego tak ważne jest, aby osoby pracujące z materiałami drukarskimi miały dobrze opanowane podstawowe umiejętności związane z obliczeniami masy i gramatury papieru, co jest niezbędne dla zachowania efektywności operacyjnej oraz zgodności z obowiązującymi standardami.

Pytanie 21

Sprzętem wykorzystywanym do skanowania przezroczystych materiałów jest skaner

A. ręczny.

B. bębnowy.

C. zwierciadlany.

D. trójwymiarowy.

Wybór innych typów skanerów, takich jak lustrzany, ręczny czy przestrzenny, nie odpowiada specyfice skanowania materiałów transparentnych. Skaner lustrzany jest przystosowany do skanowania zdjęć i dokumentów w formacie papierowym, a jego konstrukcja nie pozwala na staranne przetwarzanie przezroczystych materiałów. Z kolei skanery ręczne, choć wygodne, są zazwyczaj używane do skanowania małych przedmiotów lub dokumentów, ale nie zapewniają jakości skanów wymaganej przy pracy z materiałami transparentnymi. Skanery przestrzenne, które rejestrują dane w trzech wymiarach, również nie pasują do tego zadania, ponieważ ich głównym zastosowaniem jest skanowanie obiektów fizycznych w celu tworzenia modeli 3D, co nie ma zastosowania w kontekście przezroczystych slajdów czy filmów. Wybór niewłaściwego urządzenia do skanowania materiałów transparentnych prowadzi do uzyskania nieodpowiedniej jakości skanów, co może ograniczać możliwości ich dalszego wykorzystania, na przykład w publikacjach lub archiwizacji. Warto zatem zwracać uwagę na specyfikę urządzeń oraz ich przeznaczenie, aby uniknąć nieefektywnych i kosztownych wyborów.

Pytanie 22

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. pozycjonowanie

B. pasowanie

C. impozycja

D. rasteryzacja

Impozycja to kluczowy proces w druku, który polega na rozmieszczaniu użytków na arkuszu drukarskim w sposób optymalny, aby maksymalizować wykorzystanie materiału oraz zminimalizować straty. W praktyce impozycja obejmuje określenie układu grafik, tekstów i innych elementów na arkuszu, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji. Przykładem zastosowania impozycji może być przygotowanie projektu książki, gdzie odpowiednie rozmieszczenie stron na arkuszu A1 (lub innym formacie) pozwala na uzyskanie gotowych arkuszy po złożeniu. Zastosowanie impozycji zgodnie z zasadami sztuki drukarskiej nie tylko zwiększa wydajność, ale także wpływa na jakość finalnego produktu, zapewniając, że wszystkie elementy są odpowiednio wyważone i estetyczne. Dobre praktyki w zakresie impozycji obejmują również używanie oprogramowania do impozycji, które automatycznie optymalizuje rozmieszczenie użytków, co przyspiesza proces produkcji i redukuje błędy. Zrozumienie impozycji jest niezbędne dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ jest to fundament efektywnego i jakościowego druku.

Pytanie 23

Ile punktów typograficznych przypada na jeden kwadrat?

A. 48 punktom

B. 24 punktom

C. 10 punktom

D. 12 punktom

Odpowiedź 48 punktom jest poprawna, ponieważ w typografii jeden kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym. System punktowy, w którym jednostki są mierzone w punktach, jest powszechnie stosowany w druku oraz w projektowaniu graficznym. Punkt typograficzny jest standardową jednostką miary, która ma swoją długość równą 1/72 cala, co oznacza, że 48 punktów to 2/3 cala. W praktyce, zrozumienie tej konwersji jest kluczowe dla projektantów, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowywanie rozmiarów tekstu oraz elementów graficznych. W standardach typograficznych, takich jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), punkty są używane do określenia wielkości czcionek, co ma istotny wpływ na czytelność i estetykę projektów. Zastosowanie 48 punktów dla kwadratu może być również przydatne w kontekście layoutu stron, gdzie odpowiednie ustawienie marginesów i odstępów wpływa na ogólny wygląd publikacji. Wiedza ta jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się grafiką komputerową, drukiem czy publikacjami elektronicznymi.

Pytanie 24

Które z wymienionych urządzeń używanych w systemie DTP pozwoli na przekształcenie obrazu analogowego w jego cyfrową wersję?

A. Skaner

B. Komputer PC

C. Proofer

D. Tablet graficzny

Tabela graficzna, mimo że jest użytecznym narzędziem w graficznych systemach projektowania, nie ma zdolności do konwertowania obrazów analogowych na format cyfrowy. Tablet graficzny służy przede wszystkim do ręcznego rysowania i tworzenia ilustracji poprzez bezpośrednią interakcję użytkownika z ekranem, co wprowadza pomysłowość i kreatywność do projektowania, ale nie zastępuje funkcji skanera. Proofer to urządzenie, które służy do tworzenia próbek wydruków, co ma na celu kontrolę jakości przed właściwą produkcją. Umożliwia to sprawdzenie, jak przygotowany materiał będzie wyglądać w wersji drukowanej, ale nie jest w stanie wykonać konwersji obrazów analogowych. Komputer PC, chociaż niezbędny do obróbki i edycji materiałów graficznych, również nie ma właściwości skanowania, a jedynie pozwala na ich przetwarzanie po wcześniejszym wprowadzeniu z pomocą skanera. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń; wiele osób może sądzić, że tablet graficzny lub komputer mogą pełnić tę samą rolę co skaner, jednak każdy z tych elementów ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia, które należy uwzględnić w procesie projektowania graficznego. W branży DTP kluczowe jest zrozumienie roli każdego z tych narzędzi, by skutecznie wykorzystywać je w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 25

Czym zajmuje się system produkcji CIP3 w branży poligraficznej?

A. przepływ informacji dotyczącej drukowanej pracy z naświetlarki bezpośrednio do maszyny drukującej

B. zarządzanie obiegiem treści stron internetowych klientów

C. kalibracja kolorów monitorów grafików w sieci

D. komputerowe przygotowanie materiałów do druku

Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem mylenia różnych aspektów procesu produkcji druku. Na przykład, pierwsza odpowiedź, mówiąca o komputerowym przygotowaniu publikacji do druku, odnosi się do etapu projektowania, który jest związany z grafika komputerową i DTP (Desktop Publishing). W rzeczywistości, CIP3 nie zajmuje się tym etapem, lecz koncentruje się na automatyzacji i integracji systemów produkcyjnych, co może prowadzić do błędnych wniosków, że wszystkie aspekty druku są ze sobą powiązane. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy kalibracji kolorystycznej monitorów, co jest procesem związanym z zapewnieniem spójności kolorów między ekranem a wydrukiem. Choć to ważny etap, nie jest to zadanie, które realizuje CIP3, ponieważ ten standard odnosi się głównie do transferu danych między urządzeniami w procesie druku. Ostatnia błędna odpowiedź dotycząca zarządzania przepływem treści stron internetowych klientów sugeruje, że CIP3 jest używane w kontekście publikacji internetowych, co jest całkowicie odrębne od jego zastosowania w druku. W rzeczywistości CIP3 dotyczy fizycznych procesów produkcyjnych w druku offsetowym, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych oraz błędów w zrozumieniu roli poszczególnych technologii w branży poligraficznej.

Pytanie 26

Aby wydrukować 10 000 plakatów o wymiarach 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0, najlepszym rozwiązaniem będzie użycie

A. cyfrowej drukarki o formacie SRA3

B. solwentowego plotera o szerokości druku 1,8 m

C. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej

D. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej

Prawidłowym wyborem do wykonania 10 000 plakatów formatu 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0 jest półformatowa, 4-kolorowa maszyna offsetowa. Druk offsetowy jest jedną z najpopularniejszych technologii druku dla dużych nakładów, ze względu na swoją efektywność kosztową oraz wysoką jakość wydruku. Maszyny półformatowe są w stanie zadrukować arkusze o wymiarach zbliżonych do potrzebnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie materiału. Dzięki czterem kolorom (CMYK) można uzyskać pełną paletę barw, co jest kluczowe w przypadku plakatów, które muszą być atrakcyjne wizualnie. Ponadto, druk offsetowy zapewnia dużą stabilność kolorów oraz powtarzalność jakości w długich seriach, co jest istotne w produkcji reklamowej. Przykładem zastosowania może być produkcja materiałów promocyjnych dla eventów, kampanii marketingowych czy wystaw, gdzie wysoka jakość druku ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 27

Aby zamienić obraz z cienkich, przezroczystych i elastycznych oryginałów na sygnał cyfrowy, należy użyć urządzenia

A. naświetlarka kapstanowa

B. naświetlarka bębnowa

C. skaner bębnowy PMT

D. skaner płaski CCD

Skanery płaskie CCD oraz naświetlarki kapstanowe i bębnowe to inne urządzenia, które mogą być używane do różnych rzeczy związanych z obrazem, ale niekoniecznie dobrze sprawdzają się z cienkimi i przezroczystymi materiałami. Skanery płaskie CCD są bardziej przystosowane do skanowania twardszych rzeczy, jak kartki papieru czy książki, ale niestety nie oddają tak dobrze detali z przezroczystych materiałów. Ich konstrukcja po prostu nie pozwala na to, co może być problematyczne przy skanowaniu slajdów czy folii. Z kolei naświetlarki kapstanowe i bębnowe są głównie nastawione na drukowanie, więc też nie są idealne do skanowania. Naświetlarka kapstanowa działa z ruchomą taśmą, co nie jest najlepsze dla cienkich materiałów, a naświetlarka bębnowa bardziej skupia się na naświetlaniu niż na skanowaniu. W wielu przypadkach, używając ich, możemy trafić na zniekształcenia obrazu, co prowadzi do utraty jakości. Dlatego skanery bębnowe PMT to bardzo ważny wybór, jeśli chcemy uzyskać jak najlepsze efekty przy pracy z przezroczystymi materiałami.

Pytanie 28

Tworzenie krzywych Béziera to funkcjonalność typowa dla aplikacji

A. Microsoft Word

B. Adobe Media Encoder

C. Puzzle Flow Organizer

D. Corel Draw

Wybór programów takich jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word oraz Puzzle Flow Organizer jako narzędzi do rysowania krzywych Béziera jest nietrafiony z kilku powodów. Adobe Media Encoder jest aplikacją przeznaczoną głównie do kodowania i konwertowania mediów, a nie do grafiki wektorowej. Chociaż może być używany w procesie produkcji wideo, jego funkcje nie obejmują rysowania ani edytowania krzywych wektorowych. Microsoft Word to przestarzałe narzędzie do edycji tekstu, które oferuje jedynie podstawowe funkcje graficzne, takie jak wstawianie kształtów lub obrazów, ale brakuje mu złożoności i precyzji właściwej dla programów graficznych. Z kolei Puzzle Flow Organizer to program do organizowania zadań i projektów, który nie ma funkcji graficznych, ani nie jest zaprojektowany do tworzenia grafiki wektorowej. Typowym błędem w tym kontekście jest mylenie różnych typów oprogramowania oraz ich funkcji. Aby efektywnie pracować z grafiką wektorową, niezbędne jest korzystanie z dedykowanych narzędzi, które umożliwiają rysowanie i edytowanie krzywych Béziera, co ma kluczowe znaczenie w pracy projektanta graficznego. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi programami, a dedykowanym oprogramowaniem do grafiki wektorowej, jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w tej dziedzinie.

Pytanie 29

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. IrfanView

B. Blender

C. Impozycjoner

D. Adobe Illustrator

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 30

Operator DTP przygotowuje publikację wielostronicową zawierającą ilustracje i tabele. Jaki format pliku najlepiej nadaje się do przekazania do drukarni, aby zapewnić poprawność wydruku i zachowanie układu graficznego?

A. JPG z ilustracjami

B. TIFF z osobnymi warstwami

C. DOCX z dołączonymi obrazami

D. PDF z osadzonymi czcionkami oraz grafiką

Wybór nieprawidłowego formatu pliku do przekazania publikacji wielostronicowej do drukarni może prowadzić do poważnych problemów technicznych oraz strat jakościowych. Pliki DOCX, choć popularne w biurach, nie są przeznaczone do profesjonalnego druku – ich struktura opiera się na edytorze tekstu, co skutkuje nieprzewidywalnym rozmieszczeniem elementów po otwarciu na różnych komputerach, a czcionki mogą się zmieniać lub nie być w ogóle dostępne. Dodatkowo, grafiki w DOCX są często kompresowane i tracą na jakości, co zupełnie dyskwalifikuje ten format w kontekście przygotowania do druku. Pliki JPG, choć powszechnie używane do zapisu obrazów, nie nadają się do przekazywania rozbudowanych publikacji – format ten nie wspiera ani tekstu, ani stron, ani warstw, a do tego silnie kompresuje obraz, przez co spada jakość ilustracji i pojawiają się artefakty. JPG nie przenosi też żadnych informacji o układzie publikacji czy czcionkach, więc kompletnie nie nadaje się do złożonych prac typograficznych. Z kolei TIFF z warstwami teoretycznie pozwala na przechowanie wysokiej jakości grafik i warstw, lecz jest formatem typowo graficznym, nie publikacyjnym – nie obsługuje układu stron, nie przenosi tekstu jako tekstu, a drukarnie bardzo rzadko akceptują wielowarstwowe TIFF-y jako gotowe publikacje. To format używany raczej do pojedynczych ilustracji czy fotografii, nie do całych publikacji. Typowym błędem jest przekonanie, że wysoka jakość grafiki wystarczy – w rzeczywistości liczy się kompletny, zintegrowany plik, który oddaje dokładnie to, co przygotował operator DTP, i jest zgodny ze standardami poligraficznymi. Wybranie innego formatu niż PDF z osadzonymi czcionkami i grafiką to prosta droga do błędów wydruku, nieporozumień z drukarnią i straty czasu na poprawki.

Pytanie 31

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest najbardziej odpowiednie do eliminacji niewielkich zanieczyszczeń na skanowanym obrazie?

A. Chwytak

B. Stempel

C. Rozmycie

D. Różdżka

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest idealne do usuwania drobnych plam na zeskanowanych zdjęciach, ponieważ pozwala na precyzyjne kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu i nałożenie ich na inny. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, dzięki czemu ma większą kontrolę nad tym, jak duże lub małe obszary mogą być naprawiane. Stempel działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że można nim efektywnie maskować niedoskonałości, takie jak plamy, kurz czy zarysowania, co jest szczególnie przydatne w przypadku archiwalnych zdjęć. Dobrym przykładem zastosowania stempla jest sytuacja, gdy na zdjęciu znajduje się niepożądany punkt, którego chcemy się pozbyć; wystarczy wybrać dobre źródło z obrazu, a następnie nałożyć je na problematyczny obszar. Ważne jest także, żeby korzystać z różnych źródeł klonowania, aby uzyskać naturalny efekt, unikając widocznych powtórzeń. W branży graficznej standardem jest dbałość o szczegóły, dlatego umiejętność stosowania stempla w Photoshopie jest kluczowa dla zachowania wysokiej jakości edytowanych zdjęć.

Pytanie 32

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. dopasowanie

B. impozycja

C. lokalizacja

D. rastryzacja

Impozycja to proces, który polega na rozmieszczaniu użytków graficznych na arkuszu drukarskim w taki sposób, aby maksymalnie wykorzystać przestrzeń i zminimalizować straty materiału. W praktyce oznacza to, że projektant lub operator maszyny drukarskiej musi uwzględnić różne czynniki, takie jak rozmiar finalnego produktu, rodzaj i gramatura papieru, a także technologię druku. Dobre praktyki w impozycji obejmują stosowanie programów graficznych, które pozwalają na wizualizację i optymalizację układu użytków. Przykładem zastosowania impozycji może być przygotowanie arkusza z różnymi formatami etykiet, gdzie każda etykieta jest zaprojektowana tak, aby jak najlepiej pasowała do reszty układu. W branży stosuje się także standardy, takie jak ISO 12647, które regulują proces druku, w tym impozycję, aby zapewnić wysoką jakość i spójność kolorystyczną wydruków. Właściwa impozycja wpływa na efektywność produkcji oraz na koszty, dlatego jest kluczowym etapem w procesie graficznym.

Pytanie 33

Jakie operacje technologiczne są realizowane w trakcie przygotowywania publikacji w drukarni?

A. Adiustacja, łamanie, reprodukcja poligraficzna, tworzenie pliku PDF

B. Złamywanie, obróbka graficzna zdjęć, tworzenie pliku PDF

C. Składanie, złamywanie, tworzenie pliku CtF, narządzanie

D. Reprodukcja poligraficzna, tworzenie pliku CtP, drukowanie

Wybór operacji technologicznych, które nie obejmują adiustacji, łamania, reprodukcji poligraficznej oraz wykonywania pliku PDF, wskazuje na niepełne zrozumienie procesu przygotowania publikacji w przygotowalni poligraficznej. Przykładowo, reprodukcja poligraficzna jest kluczowym etapem, który zapewnia, że materiały są gotowe do druku i spełniają odpowiednie normy jakościowe. Pomijanie tego etapu w odpowiedzi sugeruje brak wiedzy na temat procesu prepress, który obejmuje zarówno przygotowanie plików do druku, jak i ich kontrolę jakości. Złamywanie, jak również obróbka graficzna zdjęć, choć mogą być traktowane jako istotne operacje, nie stanowią całości procesu. Złamywanie odnosi się do etapu, w którym projekt graficzny jest przygotowywany do finalnej produkcji, ale bez właściwej adiustacji i reprodukcji, może prowadzić do błędów w ostatecznym produkcie. Ponadto, wykonywanie pliku PDF jest niezbędnym krokiem, aby zapewnić, że wszystkie elementy graficzne i tekstowe są prawidłowo wyświetlane w formacie gotowym do druku. Użytkownicy mogą mylić różne etapy tego procesu, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów, jakimi są kontrola jakości i zapewnienie spójności wizualnej. Warto zaznaczyć, że każdy z tych etapów powinien być realizowany zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, aby uniknąć potencjalnych problemów w finalnym produkcie, co podkreśla znaczenie rzetelnego podejścia do przygotowania publikacji.

Pytanie 34

Na odwrocie "czwórki tytułowej" można umieścić

A. numer ISBN oraz kolofon

B. wakat lub frontyspis

C. imię oraz nazwisko twórcy

D. znak i nazwę wydawnictwa

Odpowiedź 'wakat lub frontyspis' jest rzeczywiście trafna. Druga strona czwartej strony tytułowej w książkach zazwyczaj zawiera wakat, czyli informację o miejscu, gdzie mogą się pojawić kolejne edycje lub reedycje. Frontyspis to z kolei spis treści, który pokazuje, jak jest zorganizowana książka. W praktyce, wakat przypomina czytelnikom o tym, że mogą być dostępne dodatkowe materiały, a frontyspis ułatwia im poruszanie się po całej treści. Obowiązujące zasady wydawnicze mówią, że warto zamieszczać te informacje na drugiej stronie czwartej strony tytułowej, bo to pomaga lepiej zrozumieć, co publikacja ma do zaoferowania. Dobrze zrobiona książka z jasnymi informacjami może przyciągnąć więcej czytelników i uprzyjemnić im lekturę. Dlatego ważne jest, żeby każdy, kto zajmuje się publikowaniem książek, wiedział, gdzie te elementy powinny się znaleźć.

Pytanie 35

Ile form drukarskich jest koniecznych do przygotowania kalendarza planszowego w formacie A1 z kolorystyką 4 + 4?

A. 4 formy.

B. 8 form.

C. 6 form.

D. 2 formy.

Odpowiedź 8 form jest prawidłowa, ponieważ przy drukowaniu kalendarza planszowego formatu A1 w kolorystyce 4 + 4, należy przygotować osobne formy dla każdej strony oraz dla przodu i tyłu na każdy z miesięcy. W standardowej produkcji kalendarzy w tej kolorystyce używa się pełnoekranowego druku, co oznacza, że każda strona kalendarza będzie miała osobną formę. Dodatkowo, biorąc pod uwagę, że kalendarze często mają 12 miesięcy, a także mogą zawierać inne elementy, takie jak okładka, konieczne jest zaplanowanie co najmniej 8 form. Przykładem zastosowania może być produkcja kalendarza, gdzie każda strona wymaga unikalnego projektu graficznego, co w praktyce zwiększa liczbę form. Zastosowanie dobrych praktyk drukarskich, takich jak optymalizacja form i precyzyjne przygotowanie, jest kluczowe w tym procesie, aby osiągnąć najwyższą jakość wydruku.

Pytanie 36

Jaką liczbę arkuszy podłoża trzeba przygotować, aby wydrukować 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych, mając na uwadze, że drukujemy jeden użytek na arkuszu oraz uwzględniamy 20% naddatku na proces druku i wykończenia?

A. 320

B. 800

C. 600

D. 560

Aby obliczyć liczbę arkuszy podłoża potrzebnych do wydrukowania 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych z uwzględnieniem 20% naddatku, należy najpierw obliczyć wymaganą liczbę sztuk bez naddatku. 500 egzemplarzy pomnożone przez 1,2 (co odpowiada naddatkowi) daje 600 sztuk. Założenie 20% naddatku jest standardową praktyką w branży drukarskiej, mającą na celu zabezpieczenie się przed ewentualnymi stratami, uszkodzeniami czy błędami w druku. Naddatek ten pozwala na zminimalizowanie ryzyka niedoboru materiału w przypadku, gdy część wydruków okaże się wadliwa. W praktyce, przygotowując nakład, warto zawsze uwzględniać nadwyżki, co jest zgodne z ogólnymi zasadami produkcji i logistyki. W rezultacie, odpowiedź 600 arkuszy jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na kompletną i bezpieczną ilość, która zapewnia realizację zamówienia w wymaganym standardzie jakości.

Pytanie 37

Jaki format wykorzystuje się w fotografii do zapisu obrazu o najwyższej jakości?

A. PXR

B. RAW

C. PPM

D. JPG

Format RAW jest uznawany za najlepszy wybór do zapisu obrazów w fotografii ze względu na swoją zdolność do przechowywania danych w najwyższej jakości. Pliki RAW nie są skompresowane ani nie podlegają stratom jakości, co oznacza, że każdy detal oryginalnego obrazu jest zachowany. Fotografowie często korzystają z tego formatu, aby mieć maksymalną kontrolę nad postprodukcją, umożliwiając precyzyjne dostosowania parametrów takich jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast bez degradacji jakości obrazu. Dla przykładu, w przypadku zdjęć krajobrazowych, gdzie istotne są detale zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach, format RAW pozwala na ich zachowanie, co jest kluczowe w edytowaniu. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy ProPhoto RGB, są często stosowane w połączeniu z plikami RAW, co dodatkowo zwiększa zakres kolorów i ich odwzorowanie. W związku z tym, dla profesjonalnych fotografów, wybór formatu RAW jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 38

Który z poniższych elementów jest niezbędny w przygotowaniu grafiki do druku?

A. Spady

B. Warstwy

C. Gradienty

D. Filtry

W kontekście przygotowywania grafiki do druku, elementy takie jak warstwy, filtry i gradienty pełnią inne role niż zapewnienie poprawnego wydruku. Warstwy są użyteczne podczas projektowania, gdy chcemy pracować na różnych elementach projektu oddzielnie, ale nie są one bezpośrednio związane z technicznymi wymaganiami druku. Mogą jednak pomóc w organizacji projektu i ułatwić wprowadzanie zmian. Filtry z kolei to narzędzia do edycji i modyfikacji wyglądu grafiki. Umożliwiają one na przykład zmianę kontrastu czy nałożenie efektów artystycznych, ale w przygotowaniu do druku nie są kluczowe. Ich nieprawidłowe użycie może nawet prowadzić do problemów podczas drukowania, jak niepożądane zmiany kolorystyki. Gradienty, będące przejściami kolorystycznymi, mogą wpływać na estetykę projektu, ale nie mają bezpośredniego wpływu na proces drukarski. Należy jednak pamiętać, że gradienty muszą być odpowiednio zamienione na przestrzeń barw CMYK, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów w druku. Podsumowując, choć warstwy, filtry i gradienty mają swoje zastosowania, to spady są nieodzownym elementem przygotowania projektu do druku, zapewniając odpowiednią jakość i wykończenie finalnego produktu.

Pytanie 39

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 24

B. 9

C. 12

D. 6

W kontekście obliczeń dotyczących rozkładu użytków na arkuszu B2, można spotkać różne błędne podejścia, które prowadzą do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybierając 9 jako odpowiedź, można popełnić zasadniczy błąd w obliczeniach wymiarów zaproszeń. Często pomija się fakt, że należy uwzględnić spady, co w tym przypadku wynosi 3 mm z każdej strony. W rezultacie, nieprawidłowe wymiary zaproszenia prowadzą do błędnych wyników. Podobnie, odpowiedzi takie jak 6 i 24 mogą wynikać z nieprawidłowego postrzegania układu, gdzie nie uwzględnia się rzeczywistych wymiarów oraz marginesów. W druku ważne jest, aby dokładnie obliczać zarówno wymiary użytków, jak i marginesy, aby uniknąć sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia standardów jakości. Pominięcie spadów i przyjęcie niepoprawnych wymiarów użytku skutkuje niewłaściwym obliczeniem liczby, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i marnotrawstwa materiału. Praktyki branżowe wskazują, że zawsze należy dokładnie analizować wszystkie wymiary oraz spady, aby zoptymalizować proces produkcji. Kluczowym elementem jest również planowanie, które powinno uwzględniać rzeczywiste wymiary z marginesami, co pozwala na zwiększenie efektywności całego procesu drukarskiego.

Pytanie 40

Ile mniej więcej arkuszy o wymiarach 1 000 × 707 mm oraz gramaturze 200 g/m² znajduje się w magazynie, jeżeli całkowita masa papieru wynosi 141 kg?

A. 1 300 arkuszy

B. 1 100 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 000 arkuszy

Kiedy przelicza się masę papieru na liczbę arkuszy, istotne jest zrozumienie, że błędna interpretacja gramatury lub wymiarów arkusza może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Warto zauważyć, że większość osób może popełnić błąd, zakładając, że wystarczy podzielić całkowitą masę przez jakąkolwiek wartość, na przykład 200 g, co dotyczy gramatury, a nie masy pojedynczego arkusza. Tego rodzaju myślenie ignoruje fakt, że masa pojedynczego arkusza zmienia się w zależności od jego powierzchni. Innym błędem jest nieprawidłowe obliczenie powierzchni arkusza. Nie każdy wie, że powierzchnia arkusza musi być przeliczona na metry kwadratowe, co jest kluczowe w obliczeniach związanych z gramaturą. Ponadto, niektórzy mogą skupić się na przybliżeniu liczby arkuszy bez uwzględnienia rzeczywistej masy, co prowadzi do dodatkowych nieścisłości. Kluczowe w tej analizie jest zrozumienie, że każda pomyłka w obliczeniach związanych z jednostkami miary lub masą arkuszy skutkuje poważnymi odchyleniami w ostatecznych danych. Dlatego znajomość pojęć takich jak gramatura, powierzchnia, oraz przeliczanie jednostek jest fundamentalna w pracy z materiałami papierniczymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej