Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 16:47
Data zakończenia: 30 maja 2025 17:00

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie metody obróbki cieplnej mogą prowadzić do spadku jakości przygotowanych dań mięsnych?

A. Smażenie mięsa na zimnym tłuszczu

B. Obsmażanie mięsa przed właściwym pieczeniem

C. Smażenie mięsa na rozgrzanym oleju

D. Pieczenie mięsa w odpowiednio nagrzanym piekarniku

Smażenie mięsa na nierozgrzanym tłuszczu jest działaniem, które negatywnie wpływa na jakość potrawy. W takiej sytuacji mięso zaczyna się dusić, a nie smażyć, co prowadzi do utraty jego soczystości i smaku. Właściwa temperatura tłuszczu jest kluczowa, ponieważ pozwala na szybką reakcję Maillarda, która nadaje potrawom charakterystyczny aromat i złotą skórkę. Podobne techniki, jak wcześniejsze podgrzanie patelni i używanie odpowiedniego oleju do smażenia, są standardem w gastronomii. W praktyce, przed dodaniem mięsa do patelni, warto sprawdzić temperaturę tłuszczu, co można zrobić poprzez dodanie małego kawałka mięsa lub kropli wody; jeśli słychać skwierczenie, oznacza to, że tłuszcz jest odpowiednio rozgrzany. Ignorowanie tego kroku może prowadzić do powstania nieapetycznej, gumowatej struktury mięsa, co jest niezgodne z dobrą praktyką kulinarną.

Pytanie 2

Smażenie potraw w woku jest typowe dla kuchni

A. rosyjskiej

B. francuskiej

C. chińskiej

D. węgierskiej

Smażenie potraw w woku jest techniką kulinarną, która wywodzi się z kuchni chińskiej i ma swoje korzenie w starożytnych tradycjach gotowania tego regionu. Wok, dzięki swojej charakterystycznej, głębokiej formie oraz wysokim ściankom, umożliwia równomierne rozprowadzanie ciepła, co jest kluczowe dla techniki smażenia w wysokiej temperaturze. Oprócz smażenia, wok jest wszechstronny i może być używany do duszenia, gotowania na parze czy nawet do przygotowywania zup. Dzięki jego konstrukcji, potrawy przygotowywane w woku zachowują więcej składników odżywczych oraz naturalnego smaku, co jest zgodne z zasadami zdrowego gotowania. W praktyce, smażenie w woku wymaga stosowania odpowiednich tłuszczów, często olejów o wysokiej temperaturze dymienia, takich jak olej sezamowy czy rzepakowy. Ta metoda gotowania jest szeroko stosowana nie tylko w domach, ale także w profesjonalnych kuchniach, gdzie szybkość oraz efektywność obróbki termicznej są kluczowe dla zachowania jakości potraw.

Pytanie 3

Jaki sposób organizacji miejsca pracy przy przygotowywaniu potraw jest zgodny z zasadami, gdy miejsce pracy znajduje się w centralnej części stanowiska?

A. Po lewej stronie - surowce/półprodukty, wyroby gotowe; po prawej - naczynia na odpady, narzędzia; w górnej części stanowiska: przyprawy, dodatki

B. Po lewej stronie - naczynia na odpady; przyprawy, dodatki; po prawej - narzędzia, surowce/półprodukty, wyroby gotowe; w górnej części stanowiska: przyprawy, dodatki

C. Po lewej stronie - surowce/półprodukty; po prawej - naczynia na odpady, półprodukty/wyroby gotowe; w górnej części stanowiska: przyprawy, dodatki, narzędzia

D. Po lewej stronie - narzędzia; po prawej - naczynia na odpady; w górnej części stanowiska: surowce/półprodukty/wyroby gotowe, przyprawy, dodatki

Nieprawidłowe odpowiedzi często wskazują na nieefektywne rozmieszczenie elementów w kuchni, co może prowadzić do chaosu i obniżenia jakości przygotowywanych potraw. Umieszczanie narzędzi w lewym sektorze, jak sugerują niektóre odpowiedzi, odwraca uwagę od najważniejszych składników, co może prowadzić do opóźnień w procesie przygotowywania dań. Podobnie, umieszczanie naczyń na odpady w pobliżu surowców jest niezgodne z zasadami higieny, ponieważ zwiększa ryzyko kontaminacji żywności. W profesjonalnych kuchniach kluczowe jest, aby surowce były łatwo dostępne i zorganizowane w sposób umożliwiający szybką pracę, co wpływa na efektywność i jakość końcowego produktu. Ponadto, brak odpowiedniej organizacji stanowiska może prowadzić do bałaganu, co z kolei jest niebezpieczne i może skutkować wypadkami w kuchni. Pominięcie właściwego rozmieszczenia przypraw i dodatków w centralnej części stanowiska obniża wydajność pracy, ponieważ kucharz musi marnować czas na szukanie niezbędnych składników. Osoby pracujące w gastronomii powinny być świadome tych zasad, aby unikać błędów, które mogą negatywnie wpłynąć na efektywność ich pracy oraz na jakość serwowanych potraw.

Pytanie 4

Mleko UHT po otwarciu powinno być przechowywane w lodówce w temperaturze

A. od 10 °C do 15 °C przy wilgotności 60%

B. od 12 °C do 15 °C przy wilgotności 60%

C. od 8 °C do 12 °C przy wilgotności 80%

D. od 5 °C do 8 °C przy wilgotności 80%

Odpowiedź 'od 5 °C do 8 °C przy wilgotności 80%' jest prawidłowa, ponieważ otwarte mleko UHT powinno być przechowywane w chłodziarce w temperaturze, która minimalizuje ryzyko rozwoju mikroorganizmów oraz zachowuje jego jakość. Mleko UHT, mimo że poddane obróbce termicznej, nie jest całkowicie wolne od ryzyka kontaminacji po otwarciu. Przechowywanie w temperaturze od 5 °C do 8 °C oraz przy wysokiej wilgotności pozwala ograniczyć procesy oksydacyjne i wpływa na dłuższy okres przydatności do spożycia. Ważne jest, aby pamiętać o regularnym sprawdzaniu temperatury w lodówce oraz o właściwym zamykaniu opakowania po każdym użyciu. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnymi standardami sanitarnymi, odpowiednia temperatura przechowywania mleka optymalizuje jego właściwości odżywcze oraz smakowe, co jest kluczowe dla konsumentów.

Pytanie 5

Korzystając z zamieszczonej receptury gastronomicznej, wskaż punkty krytyczne przygotowania kremu bawarskiego, w których może nastąpić zagrożenie jakości potrawy.

Receptura gastronomiczna – krem bawarski
Normatyw surowcowy na 4 porcje	Sposób wykonania
1) mleko – 500 ml 2) śmietanka 30% – 125 ml 3) cukier – 30 g 4) żółtka jaj (3 szt.) – 60 g 5) wanilia – 1 łaska 6) żelatyna – 8 g	1) namoczyć żelatynę w zimnej wodzie 2) zagotować mleko z dodatkiem wanilii 3) wybić jaja, oddzielić białka od żółtek 4) utrzeć żółtka z cukrem na puszystą masę 5) rozpuścić żelatynę w gorącym mleku 6) połączyć mleko z masą jajeczną, ciągle ubijając 7) ochłodzić masę do lekkiego stężenia 8) dodać ubitą śmietankę, lekko mieszając 9) wyporcjować deser do pucharków 10) schładzać przez 3 godziny 11) podawać udekorowany

Receptura gastronomiczna – krem bawarski

Normatyw surowcowy na 4 porcje

Sposób wykonania

1) mleko – 500 ml
2) śmietanka 30% – 125 ml
3) cukier – 30 g
4) żółtka jaj (3 szt.) – 60 g
5) wanilia – 1 łaska
6) żelatyna – 8 g

1) namoczyć żelatynę w zimnej wodzie
2) zagotować mleko z dodatkiem wanilii
3) wybić jaja, oddzielić białka od żółtek
4) utrzeć żółtka z cukrem na puszystą masę
5) rozpuścić żelatynę w gorącym mleku
6) połączyć mleko z masą jajeczną, ciągle ubijając
7) ochłodzić masę do lekkiego stężenia
8) dodać ubitą śmietankę, lekko mieszając
9) wyporcjować deser do pucharków
10) schładzać przez 3 godziny
11) podawać udekorowany

A. 6, 7, 9, 10, 11.

B. 1, 2, 5, 8, 9.

C. 3, 4, 9, 10, 11.

D. 1, 2, 4, 5, 6.

Wybór punktów krytycznych w przygotowaniu kremu bawarskiego wymaga szczegółowej analizy każdego etapu produkcji, a niektóre z zaproponowanych odpowiedzi pomijają istotne aspekty. Na przykład, oddzielenie białek od żółtek jest kluczowe w kontekście stabilności i tekstury kremu; brak tego kroku może prowadzić do uzyskania niepożądanej konsystencji. Inne punkty, takie jak utarcie żółtek z cukrem, również nie powinny być pomijane, gdyż wpływają na emulgowanie składników. Dodatkowo, wyprowadzenie deseru do pucharków bez zachowania odpowiednich norm higienicznych zwiększa ryzyko zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Schładzanie kremu przez 3 godziny to nie tylko wymaganie estetyczne, ale również kwestia bezpieczeństwa żywności, gdyż niewłaściwe przechowywanie w zbyt wysokiej temperaturze może prowadzić do namnażania się bakterii. Wreszcie, odpowiednie dekorowanie potrawy ma znaczenie nie tylko wizualne, ale również wpływa na postrzeganą jakość. W kontekście gastronomii, ignorowanie tych punktów krytycznych może prowadzić do poważnych usterek w jakości finalnego dania i naruszenia standardów bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 6

Paja to rodzaj kruchego ciasta z nadzieniem z wiśni lub czereśni, typowe dla konkretnej kuchni

A. angielskiej

B. francuskiej

C. bułgarskiej

D. niemieckiej

Paja to tradycyjne ciasto, które ma swoje korzenie w kuchni angielskiej i jest szczególnie popularne wśród tamtejszych deserów. To ciasto kruche jest charakterystyczne dzięki swojej delikatnej, kruchym konsystencji oraz różnorodnym nadzieniom, z których najczęściej spotyka się nadzienie wiśniowe lub czereśniowe. W przygotowywaniu paji kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji składników, a także technika wyrabiania ciasta, co pozwala uzyskać pożądany efekt teksturalny. W praktyce, gdy przygotowujemy paja, warto zwrócić uwagę na użycie świeżych owoców, które nadają potrawie intensywnego smaku oraz aromatu. W kuchni angielskiej paja jest często serwowana z dodatkiem bitej śmietany lub lodów, co stanowi doskonałe uzupełnienie smaku. Warto zaznaczyć, że paja jest zgodna z brytyjskimi standardami kulinarnymi, które promują lokalne składniki oraz tradycyjne metody przygotowania potraw.

Pytanie 7

Wskaż grupę ryb składającą się wyłącznie z ryb morskich?

A. Dorsz i okoń

B. Śledź i halibut

C. Tuńczyk i pstrąg

D. Sola i lin

Wybierając ryby w zestawie morskich, nie można bazować tylko na intuicji, ale trzeba wiedzieć, gdzie one żyją. Dorsz jest morski, ale okoń bywa i w wodach słodkich, i w morskich, więc ten zestaw nie jest do końca jasny. W przypadku tuńczyka i pstrąga, tuńczyk to morska ryba, a pstrąg jest słodkowodny, więc to odpada. Podobnie jest z solą i linem — sól jest morska, ale lin to ryba słodkowodna. Takie pomyłki mogą wynikać z braku wiedzy o rybach i ich środowisku. Rozumienie, jakie ryby są morskie, a jakie słodkowodne, jest istotne nie tylko w gotowaniu, ale też dla ekologii, bo niewłaściwe wybory mogą doprowadzić do problemów z ich połowami. Dlatego warto znać różnice, żeby dbać o różnorodność i sensownie zarządzać naszymi zasobami wodnym.

Pytanie 8

Aby wzbogacić wartość witaminową posiłku, który składa się z zupy ogórkowej, jaja sadzonego, ziemniaków gotowanych oraz deseru z świeżych truskawek, jaki dodatek witaminowy powinno się podać?

A. surówkę z marchwi

B. pieczarki z patelni

C. szparagi z wody

D. surówkę z selera

Surówka z marchwi jest idealnym dodatkiem do obiadu, ponieważ jest bogata w witaminy, zwłaszcza witaminę A oraz witaminy z grupy B. Marchew dostarcza również błonnika, który wspiera procesy trawienne. W kontekście diety zrównoważonej, marchew jako źródło beta-karotenu, który jest przekształcany w organizmie do witaminy A, odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia wzroku oraz wspieraniu funkcji odpornościowych. Warto zauważyć, że witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, jak A, są lepiej przyswajane przez organizm w obecności tłuszczów. Dlatego podając surówkę z marchwi z dodatkiem oliwy z oliwek, można zwiększyć przyswajalność tych składników. Ponadto, surówka z marchwi jest łatwa do przygotowania i można ją podać na wiele sposobów – na surowo, startą, z dodatkiem cytryny, co dodatkowo wzbogaca obiad o witaminę C. Takie praktyki są zgodne z zasadami zdrowego odżywiania, które zalecają urozmaicanie posiłków i wprowadzanie świeżych warzyw."

Pytanie 9

Jakie narzędzia są przeznaczone do wstępnej obróbki mięsa?

A. kuter, tłuczek, krajalnicę

B. tłuczek, deskę, nóż

C. płuczkę, jarzyniak, miskę

D. sito, nóż, wilk

Tłuczek, deska i nóż to podstawowe narzędzia używane w obróbce wstępnej mięsa, które odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu wysokiej jakości produktu końcowego. Tłuczek służy do rozbijania mięsa, co nie tylko ułatwia jego dalszą obróbkę, ale również poprawia jego smak i teksturę. Przygotowanie mięsa za pomocą tłuczka pozwala na równomierne rozmieszczenie włókien mięśniowych, co wpływa na delikatność potraw. Deska do krojenia jest niezbędnym elementem w procesie przygotowania, zapewniając stabilną powierzchnię do cięcia oraz minimalizując ryzyko kontaminacji. Nóż, jako narzędzie precyzyjne, pozwala na dokładne i estetyczne porcjowanie mięsa, co ma znaczenie zarówno w kontekście prezentacji potrawy, jak i w kwestiach higienicznych. W zgodzie z dobrymi praktykami branżowymi, wszystkie narzędzia powinny być regularnie dezynfekowane, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia bakterii. Przestrzeganie tych standardów pozwala na przygotowanie mięsa w sposób bezpieczny i higieniczny, co jest kluczowe w gastronomii.

Pytanie 10

W jakiej temperaturze powinno odbywać się kąpanie noworodka w pomieszczeniu?

A. od 15 °C do 17 °C

B. od 20 °C do 25 °C

C. od 17 °C do 20 °C

D. od 30 °C do 35 °C

Kąpiel noworodka najlepiej, żeby odbywała się w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi pomiędzy 20 a 25 °C. To jest idealny zakres, bo noworodki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury. Jak będzie za ciepło, to mogą się przegrzać, a jak za zimno, to może dojść do hipotermii. Warto pamiętać, że maluszki nie potrafią jeszcze dobrze regulować temperatury swojego ciała, więc odpowiednie warunki otoczenia są super ważne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Zanim zrobimy kąpiel, dobrze sprawdzić temperaturę w pomieszczeniu za pomocą termometru, a woda powinna mieć około 37 °C. Z tych powodów warto, aby rodzice stworzyli jak najlepsze warunki do kąpieli, bo to wpływa na zdrowie i samopoczucie dziecka. Fajnym pomysłem jest też, żeby zapewnić wsparcie podczas kąpieli, żeby zbytnio nie stresować ani dziecka, ani siebie.

Pytanie 11

Jaką metodę obróbki termicznej należy wykorzystać do przygotowania pulpetów w sosie potrawkowym?

A. Gotowanie tradycyjne.

B. Opiekanie.

C. Gotowanie na parze.

D. Duszenie.

Gotowanie tradycyjne to fajny sposób przygotowywania jedzenia. Polega na tym, że gotujemy potrawy w wodzie albo bulionie w umiarkowanej temperaturze. Przy pulpetach w sosie potrawkowym to naprawdę ważne, bo pozwala na równomierne ugotowanie mięsa, co sprawia, że jest ono smaczne i ma odpowiednią konsystencję. Warto wiedzieć, że gotowanie tradycyjne lepiej zachowuje składniki odżywcze niż inne metody, jak smażenie czy duszenie. Przy pulpetach kluczowe jest też, żeby trzymać odpowiedni czas gotowania i temperaturę, bo to daje nam soczyste mięso. A gotowanie w bulionie? To dodatkowy plus, bo smak staje się naprawdę intensywny i aromatyczny. Z mojego doświadczenia, gotowanie tradycyjne to standard w kuchni, szczególnie gdy chcemy zrobić coś na dłużej i połączyć smaki tak, żeby były naprawdę pyszne.

Pytanie 12

Każdy pracownik, który ma do czynienia z żywnością, powinien dysponować wynikami badań na nosicielstwo, które zapewniają, że nie stanowi zagrożenia dla innych osób w przypadku zakażenia

A. gronkowcem złocistym

B. pałeczkami salmonella

C. laseczkami jadu kiełbasianego

D. pałeczkami czerwonki

Wybór odpowiedzi związanej z laseczkami jadu kiełbasianego, pałeczkami czerwonki czy gronkowcem złocistym wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące zagrożeń związanych z żywnością. Laseczki jadu kiełbasianego są odpowiedzialne za ciężkie zatrucia pokarmowe, ale ich występowanie w kontekście pracowników gastronomii jest mniej powszechne, a ich badanie jest zazwyczaj wymagane tylko w przypadku pewnych specyficznych sytuacji. Pałeczki czerwonki, będące patogenem wywołującym biegunkę, są również istotne, jednak ich obecność nie jest tak powszechna w kontekście pracowników mających bezpośredni kontakt z żywnością. Gronkowiec złocisty, chociaż jest niebezpiecznym patogenem, jest głównie związany z zakażeniami ran i może przenikać do żywności przez nieodpowiednie praktyki higieniczne. W kontekście zatrucia pokarmowego, Salmonella jest najbardziej niebezpiecznym czynnikiem, który może prowadzić do poważnych chorób. Zrozumienie, które patogeny są najgroźniejsze w kontekście żywności, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Niezrozumienie tej hierarchii zagrożeń może prowadzić do nieprawidłowych praktyk w zakresie zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa żywności, co z kolei zwiększa ryzyko zakażeń w społeczeństwie.

Pytanie 13

W sytuacji krwotoku miąższowego dłoni należy

A. ustawić poszkodowanego w bezpiecznej pozycji

B. założyć poszkodowanemu sterylny opatrunek

C. opuścić dłoń poszkodowanego wzdłuż ciała

D. założyć poszkodowanemu opaskę uciskową

Ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej jest ważnym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy, ale nie jest wystarczające w przypadku krwotoku miąższowego dłoni. Kluczowym działaniem w tej sytuacji jest zastosowanie opatrunku, który zapobiega dalszemu wydostawaniu się krwi. Opuścić dłoń poszkodowanego wzdłuż ciała, choć może wydawać się intuicyjne, nie pomaga w minimalizowaniu krwawienia, a wręcz może nasilać krwotok, szczególnie jeśli dłoń znajduje się poniżej poziomu serca. Z kolei założenie opaski uciskowej na dłoń może być zasadne w przypadku silnego krwotoku, ale powinno być stosowane tylko w ostateczności, gdy inne metody, takie jak opatrunek, nie przynoszą efektu. Użycie opaski uciskowej może prowadzić do uszkodzenia tkanki, jeśli jest stosowane niewłaściwie. Ważne jest, aby pamiętać, że pierwsza pomoc powinna być dobrze przemyślana i stosowana zgodnie z aktualnymi standardami. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że proste działania, takie jak zmiana pozycji ciała, będą wystarczające do rozwiązania poważnego problemu zdrowotnego. W przypadkach urazów, zawsze należy skupić się na bezpośrednich działaniach mających na celu opanowanie sytuacji, takich jak stosowanie opatrunków, zanim podejmiemy inne kroki.

Pytanie 14

Ile czasu należy gotować jaja mollet po ich umieszczeniu w wrzącej wodzie?

A. Od 4 do 5 minut

B. Od 6 do 7 minut

C. Od 2 do 3 minut

D. Od 8 do 9 minut

Gotowanie jajek mollet, które charakteryzują się delikatnie ściętym białkiem oraz płynny żółtkiem, wymaga precyzyjnego czasu gotowania. Optymalny czas gotowania wynosi od 4 do 5 minut od momentu zanurzenia jajek w wrzącej wodzie. Ta metoda zapewnia odpowiednią temperaturę, aby białko szybko się ścięło, podczas gdy żółtko pozostaje płynne, co jest istotne dla uzyskania idealnej konsystencji. Przykładowo, aby uzyskać perfekcyjne jajko mollet, po ugotowaniu można je podać na ciepło z dodatkiem soli i pieprzu lub wykorzystać jako składnik sałatek czy przystawek. To konkretne podejście do gotowania jajek jest zgodne z praktykami w gastronomii, gdzie liczy się nie tylko smak, ale i estetyka potrawy. Warto pamiętać, że różne źródła mogą sugerować nieco inne czasy gotowania, jednak 4 do 5 minut to powszechnie akceptowany standard wśród profesjonalnych kucharzy.

Pytanie 15

Jakie jest główne zastosowanie marynaty w procesie przygotowywania mięsa?

A. Zwiększenie objętości mięsa

B. Zachowanie koloru mięsa

C. Zachowanie suchości mięsa

D. Nadanie smaku i zmiękczenie mięsa

Marynata to mieszanka płynów i przypraw używana w kuchni do przygotowywania mięsa przed obróbką cieplną. Główne zastosowanie marynaty polega na nadaniu mięsu odpowiedniego smaku oraz jego zmiękczeniu. Proces ten jest nie tylko popularny, ale również bardzo praktyczny. Marynowanie pozwala na wniknięcie przypraw i aromatów w głąb mięsa, co sprawia, że staje się ono bardziej soczyste i smakowite po upieczeniu czy smażeniu. W skład typowej marynaty mogą wchodzić oleje, kwasy (takie jak ocet czy sok z cytryny), zioła, przyprawy i różne płyny smakowe, takie jak sos sojowy czy wino. Kwasy zawarte w marynacie pomagają rozbijać włókna mięśniowe, co przyczynia się do zmiękczenia mięsa. Dzięki temu nawet twardsze kawałki mięsa mogą stać się delikatniejsze. Jest to szczególnie ważne w przypadku mięs, które wymagają dłuższego czasu gotowania lub pieczenia. Warto również zaznaczyć, że marynowanie jest techniką cenioną w wielu kuchniach świata i stosowaną w różnych wariantach, co świadczy o jej uniwersalności i skuteczności w poprawie jakości potraw.

Pytanie 16

Sery określane jako włoskie to jakie?

A. gouda

B. parmezan

C. gruyere

D. mazdamer

Parmezan, znany również jako Parmigiano-Reggiano, to ser pochodzący z Włoch, który jest jednym z najbardziej cenionych serów na świecie. Jest produkowany głównie z mleka krowiego w regionach Parmy, Bolonii, Modeny oraz Reggio Emilia. Jego charakterystyczna, twarda tekstura oraz intensywny, orzechowy smak sprawiają, że jest idealnym dodatkiem do wielu dań, takich jak makarony, risotto czy sałatki. Parmezan jest także często stosowany jako ser do tarcia, co czyni go popularnym składnikiem w kuchni włoskiej. W produkcji parmezanu stosowane są tradycyjne metody, które obejmują długotrwałe dojrzewanie, co nadaje mu unikalny aromat i bogactwo smaku. Ser ten posiada oznaczenie PDO (Protected Designation of Origin), co oznacza, że tylko sery wyprodukowane w określonych regionach i według ścisłych norm mogą być nazywane parmezanem. To sprawia, że jest on symbolem jakości i rzemiosła włoskiego.

Pytanie 17

Podczas przygotowywania mleka waniliowego, wytrącanie białek jest skutkiem

A. braku dodatku cukru wanilinowego

B. nieodpowiedniego wymieszania składników

C. przegotowaniem gotowanej potrawy

D. ugotowania pod przykryciem

Niedokładne wymieszanie składników w kontekście przygotowywania mleczka waniliowego może prowadzić do nierównomiernego rozprowadzenia ciepła, jednak nie jest bezpośrednią przyczyną wytrącania białek. Ważne jest, aby pamiętać, że w przepisach kulinarnych precyzyjne mieszanie składników w odpowiednich proporcjach jest kluczowe dla uzyskania pożądanej tekstury, lecz nie ma ono wpływu na denaturację białek. Gotowanie pod przykryciem może sprzyjać kondensacji pary wodnej, co może powodować, że potrawa będzie zbyt mokra, ale nie jest to czynnik wytrącający białka. Nie dodanie cukru wanilinowego z pewnością wpłynie na smak, ale nie ma związku z procesami chemicznymi zachodzącymi w białkach. Typowe błędy myślowe, jakie mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, to mylenie przyczyn i skutków, a także brak zrozumienia procesu denaturacji. W kontekście profesjonalnej produkcji, zrozumienie dynamiki procesów kulinarnych jest istotne, aby uniknąć nieprzyjemnych efektów, takich jak wysoka temperatura, która prowadzi do nieodwracalnych zmian w strukturze białek. Rekomenduje się zapoznanie z technikami gotowania, aby lepiej pojąć, jak zachowują się różne składniki pod wpływem temperatury.

Pytanie 18

Jakiego tłuszczu powinno się używać do smażenia ryby?

A. Masło roślinne

B. Sadło

C. Margaryna

D. Olej uniwersalny

Wybór margaryny lub masła roślinnego do smażenia ryb oparty jest na błędnym założeniu, że te tłuszcze są odpowiednie do wysokotemperaturowej obróbki ciepłem. Margaryna, choć popularna w codziennej kuchni, ma stosunkowo niską temperaturę dymienia, co sprawia, że podczas smażenia może się przypalać i wydzielać nieprzyjemny zapach. Ponadto, może wpłynąć na smak potrawy, co jest szczególnie niekorzystne przy delikatnych rybach. Masło roślinne również nie jest optymalnym rozwiązaniem do smażenia, ponieważ wiele jego rodzajów zawiera dodatki, które mogą obniżać jego stabilność w wysokich temperaturach, prowadząc do rozkładu i utraty wartości odżywczych. W przypadku sadła, które jest tłuszczem zwierzęcym, często zapomina się o jego wysokiej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych, co może nie tylko wpływać na smak potrawy, ale także na aspekty zdrowotne. Użytkownicy często mylą te tłuszcze z olejami, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów i może skutkować nieprzyjemnymi efektami smakowymi oraz zdrowotnymi. W kontekście gotowania dobre praktyki zalecają stosowanie tłuszczów o wysokiej stabilności termicznej, takich jak olej uniwersalny, co gwarantuje lepszy smak i zdrowszy posiłek.

Pytanie 19

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować przy przygotowywaniu potrawy mięsnej?

A. Gotowanie

B. Duszenie

C. Smażenie

D. Grillowanie

Duszenie, smażenie i grillowanie to techniki obróbki termicznej, które różnią się znacznie od gotowania, zarówno pod względem technologicznym, jak i wpływu na cechy organoleptyczne mięsa. Duszenie polega na długotrwałym gotowaniu w niewielkiej ilości płynu, co może prowadzić do intensywnego wydobycia aromatów z mięsa, ale nie zapewnia takiej samej konsystencji i delikatności, jak gotowanie w dużej objętości płynu. Smażenie natomiast, choć popularne, często wiąże się z utratą wilgotności mięsa, a wysoka temperatura może prowadzić do wysuszenia i zniekształcenia smaku. Grillowanie, z drugiej strony, nadaje potrawom charakterystyczny aromat wędzenia, ale wymaga precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć przegotowania i przypalenia zewnętrznej warstwy mięsa, co może skutkować twardością wewnętrznej części. W praktyce, te techniki mogą być stosowane w kombinacji, jednak w kontekście przygotowywania sztuki mięsa, gotowanie zostaje uznane za najbardziej efektywne i korzystne dla zachowania struktury oraz smakowitości produktu. Warto zrozumieć, że dobór odpowiedniej techniki obróbki wpływa nie tylko na smak, ale również na wartość odżywczą i bezpieczeństwo spożycia, co jest kluczowe w profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 20

Magazyn dla produktów suchych powinien spełniać następujące wymagania:

A. temperatura w zakresie od 8 °C do 10 °C oraz wilgotność między 80% a 90%

B. temperatura mieszcząca się pomiędzy 12 °C a 15 °C oraz wilgotność od 75% do 80%

C. temperatura w przedziale od 25 °C do 30 °C oraz wilgotność na poziomie 55% - 60%

D. temperatura od 15 °C do 18 °C i wilgotność 55% - 60%

Wybór nieodpowiednich temperatur i poziomów wilgotności w pomieszczeniu magazynowym może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości przechowywanych produktów. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na temperaturę od 25 °C do 30 °C oraz wilgotność 55% - 60% są niewłaściwe, ponieważ zbyt wysoka temperatura może powodować nadmierne wysuszenie produktów lub ich degradację, co skutkuje utratą wartości odżywczych i jakości. Wilgotność w przedziale 80% - 90%, jak w innych błędnych odpowiedziach, sprzyja rozwojowi pleśni i bakterii, co jest szczególnie niebezpieczne dla produktów spożywczych. Z kolei temperatura 12 °C do 15 °C przy wilgotności 75% - 80% również nie spełnia norm, gdyż sprzyja kondensacji wilgoci, co może prowadzić do zjawiska skraplania i rozwoju mikroorganizmów. Istotne jest, aby przy projektowaniu magazynów stosować zasady inżynierii środowiskowej, które uwzględniają specyfikę przechowywanych towarów. W praktyce, efektywne zarządzanie przestrzenią magazynową wymaga zarówno ścisłego przestrzegania norm klimatycznych, jak i systematycznego monitorowania warunków, aby zminimalizować ryzyko strat i zapewnić bezpieczeństwo produktów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży oraz systemami zarządzania jakością, na przykład ISO 9001.

Pytanie 21

Czym jest tartinka?

A. mała dekoracyjna kanapka

B. pasta z solonej ikry tuńczyka

C. kruchy placek ze słonym farszem

D. gotowany pasztet z ryby

Odpowiedzi, które wskazują na inne formy potraw, jak gotowany pasztet z ryby, kruchy placek ze słonym farszem czy pasta z solonej ikry tuńczyka, wprowadzają w błąd, ponieważ każda z tych potraw ma odmienny charakter i zastosowanie. Gotowany pasztet z ryby to potrawa, która zazwyczaj jest bardziej zwarta i podawana jako danie główne lub przystawka, a nie w formie małej kanapki. Pasztet często wymaga dłuższego procesu przygotowania i serwowany jest w większych porcjach. Kruchy placek ze słonym farszem, z kolei, przypomina bardziej danie główne lub przystawkę, jak na przykład tarta, co również różni się od idei małej i dekoracyjnej kanapki. Pasta z solonej ikry tuńczyka, choć może być stosowana jako smarowidło na pieczywo, wciąż nie oddaje charakterystyki tartinki, która jest całością w postaci małego, estetycznego kawałka chleba z różnorodnymi dodatkami. Tego rodzaju błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia pojęcia 'tartinka' i jej miejsca w kulinariach. Warto zatem zgłębić temat małych przekąsek, aby lepiej orientować się w ich klasyfikacji i zastosowaniach w różnych kontekstach kulinarnych.

Pytanie 22

Który z wymienionych sosów nie jest związany z kuchnią francuską?

A. Holenderski

B. Beszamelowy

C. Ravigote

D. Pesto

W odpowiedziach na to pytanie pojawiają się sosy, które mają swoje korzenie w kuchni francuskiej, co może wprowadzać w błąd. Ravigote to sos francuski, który powstaje na bazie octu winnego, musztardy, ziół oraz oliwy z oliwek. Jest on klasyfikowany jako sos emulsyjny i znalazł zastosowanie w podawaniu potraw mięsnych, rybnych oraz sałatek. Beszamelowy sos, z kolei, jest jedną z klasycznych podstaw kuchni francuskiej. Należy do grupy sosów białych, które wykorzystują mleko, mąkę oraz masło, a jego uniwersalność sprawia, że jest używany jako baza do wielu innych sosów, takich jak sos mornay czy sos do zapiekanek. Holenderski sos (sos hollandaise) również pochodzi z Francji i należy do sosów emulsyjnych, a jego składniki to żółtka jaj, masło i sok z cytryny. Odpowiedzi te mogą być mylące, ponieważ różne sosy występują w kulinariach zachodnioeuropejskich, co może prowadzić do błędnych interpretacji ich pochodzenia. Ważne jest, aby zrozumieć kontekst kulturowy, w którym dany sos został stworzony oraz jego klasyczne zastosowania, co pozwala na lepsze zrozumienie kulinarnych tradycji oraz ich ewolucji w różnych regionach Europy.

Pytanie 23

Jakie dania powinny być serwowane pojedynczo na talerzu razem z daniem głównym?

A. Kotlet schabowy, ziemniaki z wody, mizeria

B. Sznycel ministerski, ziemniaki puree, fasolka szparagowa z wody

C. Sztuka mięsa w sosie chrzanowym, kasza jaglana, sałatka z czerwonej kapusty

D. Pulpety w sosie koperkowym, ryż, sałatka z buraków

Sznycel ministerski, ziemniaki puree oraz fasolka szparagowa z wody to idealny zestaw potraw do podania jednoporcjowo na talerzu, zgodnie z zasadami sztuki kulinarnej. Taki sposób serwowania dania zasadniczego zapewnia estetykę oraz funkcjonalność. Sznycel ministerski, jako danie główne, charakteryzuje się wyjątkowym smakiem i soczystością, a jego podanie z delikatnym puree ziemniaczanym nadaje całości kremowej konsystencji. Fasolka szparagowa z wody wprowadza element świeżości i chrupkości, co jest niezwykle istotne w kontekście zrównoważonej diety. Tego typu zestaw potraw odzwierciedla wysokie standardy gastronomiczne, które kładą nacisk na różnorodność tekstur oraz harmonijne połączenie smaków. Dodatkowo, odpowiednie komponowanie dań na talerzu wspiera estetyczną prezentację, co jest kluczowe w gastronomii. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają podawanie dań w sposób przemyślany i atrakcyjny wizualnie, co potęguje doświadczenie kulinarne.

Pytanie 24

Jakie warzywa powinny być uznawane za owocowe?

A. Karczoch oraz ogórek

B. Bakłażan i patison

C. Jarmuż oraz brukselka

D. Endywia oraz cieciorka

Endywia i cieciorka nie są klasyfikowane jako owoce. Endywia to liściasta roślina, która jest używana głównie w sałatkach i nie spełnia wymogów botaniki do klasyfikacji jako owoc. Cieciorka, z kolei, to roślina strączkowa, a jej nasiona, chociaż odżywcze, są częścią rośliny, ale nie mają struktury owocu. Karczoch to kwiatostan rośliny, który również nie mieści się w definicji owoców, a ogórek, choć często traktowany jako warzywo w kuchni, jest w rzeczywistości owocem, co może prowadzić do nieporozumień. Jarmuż i brukselka to warzywa liściaste oraz pąki, które również nie są zaliczane do owoców. Pojęcia owoców i warzyw różnią się w zależności od kontekstu kulinarnego i botanicznego, co bywa mylące. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamianie warzyw z owocami tylko na podstawie ich zastosowania w kuchni, co prowadzi do nieprecyzyjnych klasyfikacji. Warto zatem poznać botaniczne definicje, aby lepiej zrozumieć, jakie rośliny kwalifikują się do danej kategorii i dlaczego to ma znaczenie w kontekście zdrowego odżywiania oraz przygotowywania posiłków.

Pytanie 25

Jak określa się danie przygotowane z ugotowanych, rozgniecionych ziemniaków z dodatkiem mleka i masła?

A. Ziemniaki puree

B. Ziemniaki delfina

C. Ziemniaki z wody

D. Ziemniaki księżnej

Ziemniaki puree to potrawa, która powstaje poprzez gotowanie ziemniaków, a następnie ich utłuczenie z dodatkiem mleka i masła. Taki sposób przygotowania sprawia, że danie jest gładkie, kremowe i aksamitne w konsystencji. Ziemniaki puree są popularnym dodatkiem w wielu kuchniach świata, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej. W zastosowaniach kulinarnych puree ziemniaczane doskonale komponuje się z różnymi sosami, mięsem, a także jako komponent zapiekanek. Warto również zaznaczyć, że technika przygotowywania puree z ziemniaków może obejmować różne metody gotowania, takie jak gotowanie na parze, co pozwala zachować więcej składników odżywczych. W gastronomii standardem jest, aby puree miało odpowiednią teksturę i smak, co można osiągnąć przez właściwe dobranie proporcji masła i mleka, a także odpowiednią obróbkę mechaniczną. Dobre praktyki kulinarne zalecają, aby ziemniaki były świeże i najwyższej jakości, co wpływa na ostateczny smak potrawy.

Pytanie 26

Warzywa powinno się kroić na desce

A. brązowej

B. czerwonej

C. żółtej

D. zielonej

Rozdrabnianie warzyw na desce w kolorze zielonym jest praktyką zgodną z zaleceniami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Deski w kolorze zielonym są przeznaczone do przygotowywania warzyw i owoców, co minimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej. Rozdrabniając warzywa na dedykowanej desce, można oddzielić je od surowego mięsa czy ryb, co jest istotne dla zachowania higieny w kuchni. Przykładem może być krojenie sałaty, pomidorów czy papryki na desce zielonej, co pozwala na zachowanie świeżości i smaku składników. Przy wyborze deski warto zwrócić uwagę na materiały, z których są wykonane, preferowane są deski drewniane lub plastikowe, które łatwo można dezynfekować bez uszkadzania powierzchni. Stosowanie deski w odpowiednim kolorze nie tylko wspiera praktyki kulinarne, ale także wpisuje się w normy HACCP, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 27

Część jadalna rośliny to korzeń

A. jarmużu

B. rabarbaru

C. ciecierzycy

D. marchwi

Rabarbar (Rheum rhabarbarum) to roślina, której jadalnymi częściami są głównie ogonki liściowe, a nie korzenie. Jadalne części rabarbaru są cenione za swoją kwaskowatość i często wykorzystywane w deserach, takich jak ciasta i kompoty. Jednak korzenie rabarbaru są niejadalne i mogą być toksyczne, co jest częstym błędem w myśleniu o tej roślinie. Warto również zauważyć, że jarmuż (Brassica oleracea var. sabellica) jest warzywem z rodziny kapustowatych, a jego jadalnymi częściami są liście. Jarmuż jest bogaty w witaminy i minerały, ale jego korzeń nie jest uważany za część jadalną. Ciecierzyca (Cicer arietinum), z kolei, jest rośliną strączkową, której jadalną częścią są nasiona. Korzeń ciecierzycy, podobnie jak w przypadku jarmużu i rabarbaru, nie jest jadalny. Błędy w identyfikacji jadalnych części roślin mogą prowadzić do nieporozumień, a także do omijania cennych składników odżywczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które części roślin są rzeczywiście bezpieczne i jadalne, aby móc w pełni skorzystać z ich wartości odżywczych. W edukacji rolniczej oraz kulinarnej, wiedza na temat struktury roślin i ich jadalnych części jest istotnym elementem prawidłowych praktyk oraz zdrowego żywienia.

Pytanie 28

Technika krojenia warzyw na piórka jest typowa dla

A. chrzanu

B. marchwi

C. cebuli

D. pomidora

Cebula jest warzywem, które zazwyczaj kroi się w piórka, co jest jedną z najpopularniejszych technik kulinarnych. Technika ta polega na krojeniu cebuli w cienkie plastry, które następnie dzieli się na mniejsze kawałki przypominające pióra. Jest to efektywny sposób przygotowywania cebuli do dalszej obróbki, ponieważ pozwala na równomierne smażenie czy duszenie, co wpływa na wydobycie jej smaku i aromatu. W praktyce, pokrojona w piórka cebula może być używana jako baza do zup, sosów lub dań mięsnych, a także jako składnik sałatek. Stosowanie tej techniki jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które promują jednolitość w krojeniu warzyw, co jest istotne dla równomiernego gotowania. Warto również wiedzieć, że odpowiednia technika krojenia cebuli wpływa na jej teksturę i intensywność smaku, co jest istotne w kontekście kulinarnej estetyki oraz harmonii smakowej potraw.

Pytanie 29

Jaką kwotę trzeba zapłacić za 1 porcję pierogów z mięsem, gdy koszt surowców na 1 porcję wynosi 5,00 zł, marża wynosi 30%, a stawka VAT to 8%?

A. 9,99 zł

B. 5,35 zł

C. 7,02 zł

D. 3,67 zł

Jak coś źle policzysz, to może być sporo problemów. Czasem ludzie biorą tylko koszt surowców, a zapominają o marży, co sprawia, że cena jest niższa, niż powinna być. Koszt to tylko jeden z elementów, a musimy też brać pod uwagę zysk. Z drugiej strony, jeśli marża jest za wysoka, to może nie być korzystne dla klientów. A VAT to już w ogóle inna historia – jak się go nie policzy dobrze, to mogą być kłopoty z przepisami. Pamiętaj, że VAT powinno się liczyć od ceny netto, czyli najpierw dodajemy marżę do kosztu surowców, a potem naliczamy VAT. Zrozumienie tej kolejności jest naprawdę istotne, by ustalić cenę, która pokrywa wszystkie koszty i przynosi zysk. W praktyce dobrze jest też co jakiś czas przeglądać cenniki restauracji, bo koszty surowców i przepisy dotyczące VAT mogą się zmieniać, a to zawsze trzeba mieć na uwadze.

Pytanie 30

System HACCP w trakcie produkcji nie uwzględnia

A. warunków mycia naczyń i urządzeń

B. ustalania norm dla potraw

C. warunków przechowywania surowców oraz potraw

D. sposobu czyszczenia i dezynfekcji jaj

Wszystkie wymienione aspekty, takie jak warunki zmywania naczyń i sprzętu, sposób mycia i dezynfekcji jaj oraz warunki przechowywania surowców i potraw, są istotnymi elementami systemu HACCP. Proces mycia naczyń i sprzętu jest kluczowy w kontekście zapobiegania kontaminacji mikrobiologicznej. Niezbędne jest, aby sprzęt używany w produkcji żywności był dokładnie czyszczony i dezynfekowany, co pozwala uniknąć przenoszenia patogenów na gotowe produkty. Podobnie, mycie i dezynfekcja jaj są kluczowe, ponieważ jaja mogą być źródłem Salmonelli. Dlatego w systemie HACCP ustala się konkretne procedury, które muszą być przestrzegane, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności. Warunki przechowywania surowców i potraw także są kluczowe, ponieważ niewłaściwe temperatury przechowywania mogą prowadzić do rozwoju bakterii i psucia się żywności, co jest niezgodne z zasadami HACCP. Prawidłowe użytkowanie systemu HACCP wymaga zrozumienia, że każdy element procesu produkcyjnego ma wpływ na końcowy produkt, a błędna interpretacja ról tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń zdrowotnych. Dlatego też ignorowanie jakiegokolwiek z wymienionych elementów w kontekście HACCP jest zasadniczym błędem w zarządzaniu bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 31

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować przy przygotowywaniu terriny?

A. Grilowanie

B. Smażenie

C. Pieczenie

D. Duszenie

Duszanie, grillowanie oraz smażenie są technikami obróbki cieplnej, które w kontekście sporządzania terriny nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Duszenie, mimo że polega na gotowaniu w niewielkiej ilości płynów, nie sprzyja uzyskaniu odpowiedniej konsystencji, jaką charakteryzuje się terrina. W przypadku duszenia, długotrwałe gotowanie w zamkniętym naczyniu prowadzi do nadmiernej utraty wilgoci, co może skutkować suchym i nieapetycznym efektem końcowym. Grillowanie, z kolei, to technika, która wymaga bezpośredniego kontaktu z wysoką temperaturą, co może powodować przypalenie zewnętrznej warstwy potrawy, podczas gdy wnętrze pozostanie niedogotowane, co jest nieodpowiednie dla struktury terriny. Smażenie, z drugiej strony, to szybki proces obróbczy, który wykorzystuje dużą ilość tłuszczu i wysoką temperaturę, co nie tylko nie sprzyja uzyskaniu pożądanej delikatności i spójności, ale także może prowadzić do powstania niezdrowych związków chemicznych. W praktyce gastronomicznej wybór odpowiedniej techniki obróbczej jest kluczowy dla zachowania jakości i walorów smakowych potraw, dlatego pieczenie, jako metoda, która zapewnia najlepsze efekty w kontekście terriny, jest preferowana przez profesjonalnych kucharzy. Warto zatem zwrócić uwagę na te aspekty, aby uniknąć typowych błędów w kuchni.

Pytanie 32

Ile sztuk zastawy stołowej należy przygotować na przyjęcie dla 150 osób, uwzględniając zapas w wysokości 30%?

A. 30 szt.

B. 45 szt.

C. 50 szt.

D. 75 szt.

W przypadku odpowiedzi, które nie są poprawne, często można zauważyć typowe błędy w rozumowaniu. Na przykład, podchodząc do pytania o potrzebną ilość zastawy stołowej, można błędnie założyć, że zapas na poziomie 30% odnosi się tylko do podstawowej liczby sztuk zastawy, ignorując konieczność uwzględnienia dodatkowych sztuk na ewentualne uszkodzenia. Odpowiedzi, które wskazują na zbyt niską wartość, takie jak 30 sztuk czy 50 sztuk, wynikają z niewłaściwego przeliczenia zapasu lub z pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest dodatkowa rezerwa. Przy organizacji wydarzeń, szczególnie tych na większą skalę, ważne jest, aby dostarczyć odpowiednią ilość zastawy z uwzględnieniem możliwych nieprzewidzianych okoliczności. Oprócz tego, błędne założenie, że liczba sztuk zastawy powinna być równa liczbie gości, prowadzi do niewłaściwych wniosków. Praktyka w branży cateringowej i eventowej wskazuje, że odpowiedni zapas powinien być nie tylko zgodny z ilością gości, ale także brać pod uwagę różne scenariusze, takie jak dodatkowe miejsca, zmiany w planie czy potrzeby związane z różnorodnością serwowanych potraw. Z tego powodu, znajomość standardów dotyczących przygotowań do przyjęć i umiejętność ich praktycznego zastosowania jest kluczowa dla zapewnienia sukcesu wydarzenia.

Pytanie 33

Ile litrów wody potrzeba do przygotowania musu z jednej porcji kaszy manny?

A. 2 - 1

B. 6 - 8

C. 5 - 3

D. 9 - 10

Niepoprawne odpowiedzi sugerują błędne podejście do właściwego przygotowania musu z kaszy manny. Na przykład, odpowiedź wskazująca na zakres '9 - 10' objętości wody jest znacznie zbyt wysoka, co prowadzi do powstania rzadkiej masy, która może być trudna do przetworzenia i serwowania. Użytkownicy mogą mylić pojęcie objętości z wagą, co jest typowym błędem, szczególnie w kontekście gotowania, gdzie istotne jest dokładne odmierzanie składników. Z kolei odpowiedź '5 - 3' sugeruje, że można używać zbyt małej ilości wody, co w rezultacie prowadzi do powstania suchej i trudnej do uformowania masy. Ta nieadekwatność w doborze proporcji może wynikać z braku zrozumienia, jak kasza manna reaguje z płynami. Ponadto, wskazanie zbyt niskiego zakresu '2 - 1' jest nie tylko niezgodne z praktyką kulinarną, ale może też być wynikiem nieodpowiedniego przeliczenia wymagań dotyczących tekstury dania. W kuchni, kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik ma swoje unikalne właściwości, a odpowiednie proporcje są niezbędne do uzyskania pożądanej konsystencji i smaku. Zachęcam do eksperymentowania z różnymi proporcjami, ale zawsze w obrębie zalecanego zakresu, aby zapewnić najlepsze rezultaty w przygotowaniu potrawy.

Pytanie 34

Przygotowywanie mąki powinno być wykorzystywane do tworzenia ciasta

A. biszkoptowego

B. ptysiowego

C. zbijanego

D. kruchego

Zarówno ciasto zbijane, biszkoptowe, jak i kruche różnią się zasadniczo od ciasta ptysiowego, co negatywnie wpływa na ich proces przygotowania oraz zastosowanie zaparzonej mąki. Ciasto zbijane, na przykład, jest przygotowywane z dodatkiem tłuszczu, który nie wymaga wcześniejszego zaparzenia składników. Jego struktura jest gęsta i ciężka, co nie sprzyja powstawaniu lekkich wypieków. Z kolei biszkoptowe polega na ubiciu jajek z cukrem, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej objętości i lekkości, ale nie wymaga użycia mąki zaparzonej, a raczej suchej, co wpływa na różnice w końcowej teksturze. Z kolei ciasto kruche opiera się na połączeniu mąki, tłuszczu oraz cukru w celu uzyskania twardej, kruchej struktury, co również wyklucza możliwość zastosowania zaparzonej mąki. Właściwości ciast są determinowane nie tylko składnikami, ale także metodami ich przygotowania. Użycie niewłaściwej techniki, jak w przypadku ciast, które nie korzystają z zaparzonej mąki, prowadzi do błędów w konsystencji i jakości wypieków. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że różne ciasta wymagają specyficznych metod przygotowania, a ich nieprawidłowe łączenie może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 35

Na podstawie danych z tabeli określ koszt produkcji 25 porcji krokietów z pieczarek.

Lp	Nazwa produktu	Ilość na 5 porcji krokietów z pieczarkami [kg]	Cena 1 kg [zł]
1.	Pieczarki	0,50	9,00
2.	Cebula	0,10	2,00
3.	Bułka tarta	0,20	4,00
4.	Jaja	1 szt.	0,50 (1szt)
5.	Olej	0,4	10,00

A. 75,00 zł

B. 25,00 zł

C. 10,00 zł

D. 50,00 zł

Odpowiedzi 25,00 zł, 75,00 zł i 10,00 zł są nieprawidłowe z kilku istotnych powodów. Koszt 25,00 zł mógłby sugerować, że koszt produkcji 5 porcji wynosi 5,00 zł, co byłoby w praktyce mało realistyczne, biorąc pod uwagę standardowe ceny składników wykorzystywanych w produkcji krokietów. Takie oszacowanie może wynikać z lekceważenia kosztów surowców lub ich niepełnego uwzględnienia w obliczeniach. Odpowiedź 75,00 zł z kolei zakłada, że koszt produkcji rośnie w sposób nieproporcjonalny, co jest błędnym założeniem, ponieważ w przypadku stałej ceny za jednostkę produkcji, koszty powinny rosnąć proporcjonalnie do liczby porcji. Ostatnia odpowiedź, 10,00 zł, sugeruje, że całkowity koszt byłby zaniżony o 40,00 zł, co jest niezgodne z rzeczywistością rynkową, w której ceny składników są znacznie wyższe niż wartości sugerowane w tej odpowiedzi. Tego typu błędy myślowe, takie jak niedoszacowanie kosztów lub niewłaściwe zastosowanie zasady proporcjonalności, mogą prowadzić do znacznych strat finansowych w działalności gastronomicznej, dlatego tak ważne jest zrozumienie mechanizmów związanych z obliczaniem kosztów produkcji. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów jest kluczowe dla sukcesu biznesu, a znajomość realiów rynkowych i umiejętność precyzyjnego wyliczania kosztów pozwala na podejmowanie bardziej świadomych decyzji operacyjnych.

Pytanie 36

Jakie ryzyko może wyniknąć z konsumowania kiełbasy z mięsa dzika, które nie zostało przebadane przez weterynarza?

A. Zatrucie jadem kiełbasianym

B. Zatrucie pestycydami

C. Zarażenie włośniami

D. Zakażenie pałeczkami Salmonella

Zatrucie pestycydami nie jest związane z konsumpcją mięsa dzików, gdyż pestycydy to substancje chemiczne stosowane w rolnictwie do zwalczania szkodników i chwastów. Chociaż mogą one przedostawać się do organizmów zwierząt, ich obecność w mięsie dzików nie jest głównym zagrożeniem, a bardziej dotyczy produktów rolnych. Zakażenie pałeczkami Salmonella, choć występuje w produktach mięsnych, nie jest specyficzne dla mięsa dzików, a wynika z niewłaściwej obróbki lub przechowywania mięsa, co jest problemem o szerszym zasięgu. Zatrucie jadem kiełbasianym również nie odnosi się do mięsa dzika w tym kontekście, ponieważ jest to toksyna produkowana przez bakterie Clostridium botulinum, związana raczej z niewłaściwie przechowywaną żywnością, a nie bezpośrednio z mięsem dzików. Takie błędne wnioski mogą wynikać z niepełnej wiedzy o zagrożeniach związanych z żywnością i braku świadomości, jakie konkretne patogeny są związane z danym rodzajem mięsa. Wiedza o specyficznych zagrożeniach oraz przestrzeganie standardów bezpieczeństwa żywności są kluczowe dla zrozumienia ryzyk związanych z konsumpcją surowców pochodzących z dzikich zwierząt.

Pytanie 37

Źródło światła oświetlające miejsce pracy powinno być umiejscowione

A. przed pracownikiem, po prawej stronie stanowiska pracy

B. za pracownikiem, po prawej stronie stanowiska pracy

C. przed pracownikiem, po lewej stronie stanowiska pracy

D. za pracownikiem, po lewej stronie stanowiska pracy

Umiejscowienie źródła światła z tyłu pracownika po lewej lub prawej stronie prowadzi do niekorzystnych efektów, które mogą negatywnie wpływać na wydajność oraz zdrowie pracowników. Głównym problemem związanym z takim układem jest powstawanie cieni. Gdy światło pada z tyłu, ręce lub narzędzia mogą rzucać cienie na obszar pracy, co może prowadzić do trudności w dokładnym wykonywaniu zadań. Taka sytuacja jest szczególnie problematyczna w przypadku prac wymagających precyzyjnego widzenia, jak prace montażowe czy drobne naprawy, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. Ponadto, umiejscowienie źródła światła z tyłu może powodować efekt olśnienia, co jest niebezpieczne dla zdrowia, ponieważ może prowadzić do zmęczenia oczu oraz bólu głowy. Użytkownicy często błędnie zakładają, że oświetlenie z tyłu będzie wystarczające, ponieważ mogą myśleć, że jakiekolwiek światło będzie lepsze niż jego brak. Niestety, takie myślenie ignoruje zasady ergonomii i dobre praktyki w zakresie projektowania miejsc pracy, które zalecają oświetlenie frontalne i boczne jako optymalne. Warto również zauważyć, że oświetlenie powinno być dostosowane do specyfiki pracy, a jego rozmieszczenie powinno uwzględniać rodzaj wykonywanych czynności oraz potrzeby pracowników, co jest istotne z punktu widzenia zarówno efektywności, jak i zdrowia.

Pytanie 38

Proszę przygotować zestaw dań: zupa kalafiorowa, paprykarz, ryż sypki, sałata zielona z śmietaną, sorbet truskawkowy. Jaka jest prawidłowa sekwencja, w której powinny być zrealizowane te dania?

A. Sorbet, zupa, paprykarz, ryż, sałata

B. Zupa, ryż, paprykarz, sorbet, sałata

C. Sorbet, zupa, paprykarz, sałata, ryż

D. Zupa, paprykarz, ryż, sałata, sorbet

Analizując błędne odpowiedzi, można dostrzec liczne nieporozumienia dotyczące zasadności kolejności przygotowywania posiłków. W przypadku podania dań, istotne jest, aby zachować harmonię smakową oraz odpowiednią temperaturę potraw. Rozpoczęcie od sorbetu, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niepraktyczne, ponieważ jest to deser, który powinien być podawany na końcu, a nie na początku posiłku. Sorbet, jako chłodny przysmak, nie tylko traci na atrakcyjności, gdy podawany jest przed daniem głównym, ale także może negatywnie wpłynąć na odczucia smakowe gości. Zupa kalafiorowa, która powinna być przygotowana jako pierwsza, nie może być pomijana w tym procesie, ponieważ jej długotrwałe gotowanie wymaga odpowiedniego czasu. Paprykarz, będący daniem mięsnym, wymaga również dużej uwagi przy przygotowaniu, dlatego jego wcześniejsze rozpoczęcie jest kluczowe w kontekście odpowiedniego smaku i tekstury. Ryż, jako dodatek, powinien być gotowany tuż przed serwowaniem, co jest często pomijane w błędnych odpowiedziach. Sałata z kolei, będąca potrawą świeżą, powinna być przygotowana z jak najmniejszym wyprzedzeniem, aby zachować chrupkość. Zrozumienie kolejności przygotowania potraw jest niezbędne w profesjonalnym gotowaniu, w przeciwnym razie może prowadzić do zniekształcenia smaku oraz jakości serwowanych dań.

Pytanie 39

Kosze na odpady powinny być opróżniane, gdy są wypełnione do

A. 2/3 objętości

B. 1/2 objętości

C. pełna

D. 1/3 objętości

Odpowiedzi sugerujące opróżnianie koszy na śmieci po napełnieniu do 1/3 lub 1/2 objętości są niewłaściwe, ponieważ w praktyce nie zapewniają one efektywnego zarządzania odpadami. Opróżnianie po napełnieniu do 1/3 objętości może prowadzić do częstego i nieefektywnego opróżniania, co zwiększa koszty związane z transportem i utylizacją odpadów, a także wymaga większego zaangażowania zasobów ludzkich. Z kolei opróżnianie koszy do 1/2 objętości, chociaż nieco bardziej oszczędne, wciąż może prowadzić do sytuacji, w której kosze szybko się zapełnią, co z kolei przyczyni się do problemów związanych z odpadami, takich jak przepełnienie czy zanieczyszczenie otoczenia. Praktyki te mogą być również sprzeczne z wytycznymi dotyczącymi zarządzania odpadami, które zalecają minimalizowanie częstotliwości opróżniania, aby zwiększyć efektywność operacyjną. Właściwe podejście do opróżniania koszy na śmieci powinno uwzględniać zarówno aspekty ekonomiczne, jak i środowiskowe, co wymaga zrozumienia całego procesu zarządzania odpadami, jego kosztów i korzyści, a także wpływu na otoczenie. W praktyce, dobór odpowiedniego poziomu napełnienia kosza powinien być zgodny z ogólnymi zasadami higieny i ochrony środowiska.

Pytanie 40

Jakie danie można przygotować, stosując technikę smażenia w głębokim tłuszczu?

A. kotletów de volaille

B. jabłek w cieście

C. eskalopek cielęcych

D. placków ziemniaczanych

Zastosowanie techniki smażenia w głębokim tłuszczu do przygotowania kotletów de volaille jest odpowiednie ze względu na charakterystykę tego dania. Kotlety de volaille to mięso z kurczaka, zawierające w środku masło lub farsz, które zapobiega ich wysuszeniu podczas obróbki termicznej. Smażenie w głębokim tłuszczu zapewnia równomierne i szybkie podgrzewanie, co jest kluczowe dla uzyskania soczystości mięsa. Dzięki temu procesowi, zewnętrzna warstwa panierki nabiera chrupkości, a wnętrze pozostaje delikatne i aromatyczne. W praktyce, przed umieszczeniem kotletów w gorącym tłuszczu, zaleca się ich dokładne obtoczenie w jajku i bułce tartej, co dodatkowo wzmacnia efekt chrupkości. Warto również pamiętać, że temperatura smażenia powinna wynosić około 175-180°C, co jest zgodne z branżowymi standardami, aby uniknąć wchłonięcia nadmiernej ilości tłuszczu. Jest to technika często stosowana w profesjonalnych kuchniach, gdzie jakość i prezentacja dania są kluczowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej