Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 marca 2025 20:00
Data zakończenia: 7 marca 2025 20:16

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby sfotografować szklany obiekt bez widocznych refleksów na zdjęciu, należy użyć filtra

A. szarego

B. polaryzacyjnego

C. połówkowego

D. gwiazdkowego

Filtr szary, często stosowany w fotografii, ma za zadanie redukować ilość światła docierającego do matrycy aparatu, co pozwala na wydłużenie czasu naświetlania. Jego zastosowanie jest typowe w sytuacjach, gdzie kontrola nad ekspozycją jest kluczowa, na przykład podczas fotografowania krajobrazów przy silnym świetle słonecznym. Jednakże, filtr szary nie eliminuje odbić i refleksów, co czyni go niewłaściwym wyborem w przypadku szklanych przedmiotów. Filtr połówkowy, z kolei, jest używany do balansowania jasności w scenach z wyraźnym podziałem na ciemne i jasne obszary. Umożliwia to zrównoważenie ekspozycji nieba i ziemi w krajobrazach, ale nie ma wpływu na refleksy, co sprawia, że również nie nadaje się do fotografii szklanych obiektów. Filtr gwiazdkowy, który tworzy efekt 'gwiazd' wokół źródeł światła, jest wykorzystywany w celu uzyskania określonego efektu estetycznego. Jednakże, w kontekście szklanych przedmiotów, może dodatkowo zakłócić odbiór i zasłonić szczegóły, zamiast je eksponować. Wszelkie te filtry operują w innych obszarach fotografii, a ich stosowanie do eliminacji refleksów jest technicznie nieuzasadnione, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania.

Pytanie 2

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na uzyskanie koloru w obszarach zdjęć o niższym nasyceniu?

A. Przejrzystość

B. Jaskrawość

C. Odwróć

D. Ekspozycja

Jaskrawość w Photoshopie to super funkcja, która pozwala nam bawić się intensywnością kolorów w zdjęciach. Głównie działa w miejscach, gdzie kolory są takie trochę przygaszone. Jak zwiększymy jaskrawość, to kolory naprawdę stają się bardziej żywe, a szczegóły lepiej widać. To przydaje się, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z zdjęciami, które wyglądają na zbyt stonowane. Na przykład, w krajobrazach, gdy niebo jest takie szare i nudne, użycie jaskrawości może na prawdę podnieść zdjęcie, pokazując piękne odcienie, które wcześniej były niewidoczne. Ale moim zdaniem, trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo wtedy kolory mogą wyglądać sztucznie. Fajnie jest też spojrzeć na histogram, bo to pomaga lepiej zrozumieć, jak są rozmieszczone tonacje w obrazie. A jeśli chcemy poprawić jaskrawość tylko w niektórych miejscach, to maskowanie warstw to świetna opcja, bo daje dużą kontrolę nad tym, co robią zmiany.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Aby otrzymać właściwy obraz przy użyciu techniki HDR, powinno się wykonać od 2 do 10 ujęć w formacie

A. RAW przy zastosowaniu bracketingu ostrości

B. RAW przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

C. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ostrości

D. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

Wybór formatu RAW oraz zastosowanie bracketingu ekspozycji jest kluczowe dla uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR (High Dynamic Range). Format RAW umożliwia rejestrowanie obrazu z maksymalną ilością informacji, co jest istotne przy późniejszej obróbce zdjęcia. W przypadku HDR, technika ta polega na uchwyceniu różnych ekspozycji tego samego ujęcia, co pozwala zbalansować jasne i ciemne partie obrazu. Bracketing ekspozycji polega na wykonaniu kilku zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji. Przykładowo, można ustawić jedno zdjęcie na niską ekspozycję, aby uchwycić detale w jasnych obszarach, a inne na wysoką, by zarejestrować szczegóły w ciemniejszych częściach. Połączenie tych zdjęć w programie graficznym skutkuje szerokim zakresem dynamicznym, co jest celem HDR. Dodatkowo, korzystając z RAW, zachowujemy pełną jakość obrazu, co jest kluczowe dla dalszej edycji, takiej jak korekcja kolorów czy redukcja szumów. Techniki HDR są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach o dużym kontraście oświetleniowym.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Aby uwiecznić rozległy krajobraz, należy skorzystać z aparatu z obiektywem o ogniskowej

A. 100÷300 mm

B. 50÷180 mm

C. 28 mm

D. 85 mm

Ogniskowa 28 mm jest idealnym wyborem do fotografowania rozległych krajobrazów, ponieważ oferuje szerszy kąt widzenia, co pozwala uchwycić większy obszar w kadrze. Obiektywy szerokokątne, takie jak 28 mm, są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, aby pokazać majestat i rozległość przyrody. Dzięki temu, fotograficy mogą uchwycić głębię i perspektywę, co jest kluczowe dla oddania charakteru krajobrazu. W praktyce, używając obiektywu 28 mm, możemy z powodzeniem rejestrować zarówno elementy pierwszego planu, jak i tło, co jest istotne w kompozycji zdjęcia. Standardy branżowe zalecają stosowanie szerokokątnych obiektywów w fotografii krajobrazowej, aby uzyskać efektywniejsze kadry. Warto również pamiętać o technikach takich jak HDR, które mogą być stosowane w połączeniu z tym obiektywem, aby uzyskać bardziej zrównoważony zakres tonalny, co dodatkowo podniesie jakość zdjęć krajobrazowych.

Pytanie 7

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. RGB i 150 dpi

B. CMYK i 72 dpi

C. RGB i 72 dpi

D. CMYK i 150 dpi

Wybierając tryb kolorów RGB i ustawiając rozdzielczość na 72 dpi, trafiłeś bardzo dobrze, jeśli chodzi o zdjęcia do wrzucenia w sieć. RGB, czyli czerwień, zieleń i niebieski, to standard, który świetnie się sprawdza na ekranach, bo tak właśnie działają monitory. Kolory w RGB wyglądają lepiej i są bardziej żywe niż w CMYK, który jest raczej do druku stworzony. A co do rozdzielczości - 72 dpi to w sam raz na internet, bo wygląda dobrze, a plik nie jest za duży. Jak wrzucasz zdjęcia na strony czy social media, to szybkie ładowanie jest kluczowe i 72 dpi w tym pomaga. Warto też pamiętać o kompresji zdjęć, bo to jeszcze bardziej przyspiesza ładowanie. W skrócie, RGB i 72 dpi to dobre połączenie jakości i wydajności, co ważne dla osób, które korzystają z internetu.

Pytanie 8

Jaki filtr powinien być użyty podczas wykonywania zdjęć szerokich krajobrazów, aby zredukować różnice w jasności pomiędzy częścią nad i pod horyzontem?

A. Konwersyjny

B. Zwielokratniający

C. Polaryzacyjny

D. Połówkowy szary

Wybór nieodpowiednich filtrów podczas fotografowania krajobrazów może prowadzić do znacznych różnic w jakości uzyskanych zdjęć. Na przykład, zastosowanie filtra zwielokratniającego, który jest zaprojektowany do zwiększania ilości światła, nie rozwiązuje problemu różnicy jasności między niebem a ziemią. Mimo że filtry zwielokratniające są użyteczne w innych kontekstach, ich stosowanie w sytuacji, gdy kluczowe jest zrównoważenie ekspozycji, może skutkować prześwietlonym niebem i zbyt ciemnym krajobrazem. Z kolei filtr polaryzacyjny jest doskonały do redukcji odbić oraz podkreślenia kolorów w niebie, ale nie ma on zdolności do równoważenia jasności, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście opisanego problemu. Filtr konwersyjny, który zmienia temperaturę barwową światła, również nie rozwiązuje problemu różnic w jasności między różnymi segmentami kadru. Błędem jest zakładać, że każdy filtr może być stosowany zamiennie; kluczowe jest zrozumienie, że każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Właściwe dobieranie narzędzi w fotografii jest podstawą uzyskania zamierzonych efektów artystycznych i technicznych.

Pytanie 9

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 3200 K

B. 2800 K

C. 5500 K

D. 2000 K

Odpowiedzi 2800 K, 2000 K i 3200 K to różne temperatury barwowe, które są raczej dla innych źródeł światła, a nie dla słońca. Na przykład, 3200 K to często takie światło studyjne co imituje żarówki, a 2800 K jest jeszcze cieplejsze i stosuje się w lampach o niskiej temperaturze. Jak masz ustawienie balansu bieli na te niższe temperatury, to zdjęcia mogą wyjść zbyt żółte czy pomarańczowe w porównaniu do naturalnego światła, co nie wygląda najlepiej. Z kolei 2000 K to typowe dla świec, co ma bardzo ciepłą barwę, a to jeszcze bardziej psuje sprawę, kiedy chcesz mieć neutralne kolory. Balans bieli poniżej 5500 K w słoneczne dni często prowadzi do błędnych odcieni i potem ciężko się to edytuje w postprodukcji. Fotografowie powinni unikać takich ustawień, jeśli chcą uzyskać bardziej realistyczne kolory.

Pytanie 10

Powiększalnik pozwalający na uzyskiwanie kolorowych kopii w technice subtraktywnej dysponuje głowicą filtracyjną z filtrami korekcyjnymi w kolorach:

A. purpurowa, żółta, niebieskozielona

B. czerwona, zielona, niebieska

C. purpurowa, zielona, niebieska

D. czerwona, żółta, niebieska

Prawidłowa odpowiedź to purpurowa, żółta i niebieskozielona, co wynika z podstawowych zasad teorii kolorów w kontekście druku subtraktywnego. W systemie subtraktywnym, kolory są tworzone poprzez absorpcję (subtrakcję) pewnych długości fal światła. Filtry purpurowe, żółte i niebieskozielone efektywnie eliminują odpowiednie długości fal: filtr purpurowy absorbuje zielone światło, żółty filtr absorbuje niebieskie, a niebieskozielony filtr absorbuje czerwone. To połączenie zapewnia szeroki zakres reprodukcji kolorów, co jest kluczowe w procesie druku fotograficznego i graficznego. Przykładem zastosowania mogą być profesjonalne laby fotograficzne, które wykorzystują powiększalniki do tworzenia wysokiej jakości odbitek, w których dokładne odwzorowanie kolorów jest niezbędne. Standardy takie jak ISO 12647-2 definiują wymagania dotyczące reprodukcji kolorów w druku, co podkreśla znaczenie właściwych filtrów. W praktyce, zastosowanie odpowiednich filtrów ma bezpośredni wpływ na jakość końcowego produktu oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 11

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się czterokrotnie

B. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

C. Zwiększy się ośmiokrotnie

D. Zwiększy się dwukrotnie

Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.

Pytanie 12

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy czerwony

B. połówkowy szary

C. polaryzacyjny

D. połówkowy pomarańczowy

Wybór niewłaściwych filtrów do przyciemnienia nieba może być mylny i prowadzić do niezadowalających efektów w fotografii krajobrazowej. Filtr polaryzacyjny, choć często używany do eliminacji odblasków i zwiększenia nasycenia kolorów, nie ma bezpośredniego wpływu na przyciemnienie nieba w taki sposób, jak filtr połówkowy szary. Polaryzacja działa poprzez zmianę kierunku światła, co może poprawić kontrast między niebem a chmurami, ale nie zniweluje różnicy w jasności między niebem a krajobrazem. W rezultacie zdjęcia mogą nadal wyglądać prześwietlone lub zbyt jasne. Filtry połówkowe pomarańczowy i czerwony również nie są odpowiednie w tej sytuacji, ponieważ ich zastosowanie prowadzi do dramatycznego podbicia kolorów, co może zaburzyć naturalny wygląd fotografowanych scen. Również mogą wprowadzić niepożądane zniekształcenia kolorystyczne, które nie będą współgrać z rzeczywistymi warunkami oświetleniowymi. Użycie tych filtrów w kontekście przyciemnienia nieba może prowadzić do mylnego wrażenia, że różne kolory i odcienie w krajobrazie są bardziej intensywne, ale w praktyce mogą one spowodować, że zdjęcia będą wyglądały sztucznie. Prowadzi to do typowego błędu myślowego, polegającego na założeniu, że każdy filtr barwny może zastąpić filtr neutralny, co jest niezgodne z zasadami fotografii. W fotografii krajobrazowej kluczowe jest zachowanie naturalnych tonów i wysokiej jakości obrazu, co możliwe jest jedynie dzięki zastosowaniu filtrów odpowiednich do celu, takiego jak filtr połówkowy szary.

Pytanie 13

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. krótkoogniskowym

B. długoogniskowym

C. standardowym

D. rybie oko

Aby skutecznie sfotografować detal architektoniczny z dużej odległości, najlepszym wyborem jest obiektyw długoogniskowy. Obiektywy te charakteryzują się większą ogniskową, co pozwala na uchwycenie szczegółów znajdujących się daleko od aparatu bez utraty jakości obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy z powodzeniem rejestrować detale, takie jak rzeźby, ornamenty czy inne architektoniczne akcenty, z perspektywy, która może być nieosiągalna dla obiektywów krótkich. Długie ogniskowe obiektywy są również mniej podatne na zniekształcenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku architektury, gdzie szczegóły muszą być wiernie odwzorowane. Użycie obiektywu długoogniskowego pozwala na zastosowanie techniki kompozycji, w której tło jest rozmyte, a główny obiekt ostro wyeksponowany, co podkreśla jego wartość estetyczną. Przykładowo, obiektyw 70-200 mm jest często wykorzystywany przez fotografów architektury, aby uchwycić niezwykłe detale znanych budowli, zachowując jednocześnie ich kontekst w otoczeniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Bez znajomości rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy przeznaczony do umieszczenia w folderze reklamowym powinien być stworzony w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 300 ppi

C. 200 ppi

D. 150 ppi

Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem stosowanym w przygotowywaniu materiałów przeznaczonych do druku. Wysoka rozdzielczość pozwala uzyskać lepszą jakość wydruku, co jest szczególnie istotne przy projektach reklamowych, które mają przyciągać uwagę klientów i prezentować produkty w korzystnym świetle. Przygotowując plik w rozdzielczości 300 ppi, zapewniamy, że szczegóły będą wyraźne i ostre, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, grafik oraz tekstu. W praktyce, jeśli plik przygotowany w niższej rozdzielczości, np. 150 ppi lub 72 ppi, zostanie wydrukowany, może skutkować rozmytymi obrazami oraz nieczytelnym tekstem, co negatywnie wpłynie na odbiór materiału. W kontekście standardów branżowych, 300 ppi jest powszechnie akceptowane jako minimalna wartość rozdzielczości dla materiałów drukowanych, aby zapewnić najwyższą jakość prezentacji. Dobrą praktyką jest również zapoznanie się z wymaganiami konkretnego drukarza, ponieważ mogą oni mieć własne preferencje dotyczące rozdzielczości.

Pytanie 17

Orientacja pionowa jest typowa dla fotografii

A. krajobrazowych

B. portretowych

C. sportowych

D. panoramicznych

Często mylimy orientację wertykalną z poziomą, a to są zupełnie inne podejścia do fotografii. W przypadku orientacji poziomej, jak w zdjęciach pejzażowych, chodzi o to, by złapać szeroki kadr, co świetnie sprawdza się w naturze. W fotkach krajobrazowych to jakby standard, bo natura często chce pokazać swoją przestronność. Sportowe zdjęcia są z kolei trochę bardziej różnorodne, ale często robimy je w poziomie, żeby uchwycić akcję w szerszym kontekście. Panoramy również robimy w poziomie, żeby ukazać szerszy widok, co jest najbardziej widoczne w architekturze i przyrodzie. Jak się nie zna celu i kompozycji w fotografii, to łatwo można pomylić orientacje i dobrać kadr, który nie działa tak, jakbyśmy chcieli. Zrozumienie, kiedy i jak zastosować odpowiednią orientację, to klucz do sukcesu w fotografii.

Pytanie 18

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 19

Aby ustabilizować obraz pozytywowy w procesie czarno-białej obróbki, powinno się użyć wodnego roztworu substancji

A. metolu, siarczynu sodowego, hydrochinonu oraz węglanu sodowego

B. nadmanganianu potasowego

C. chlorku rtęciowego i bromku potasowego

D. tiosiarczanu sodowego, wodorosiarczynu sodu oraz chlorku amonowego

Wybór nieprawidłowych substancji do utrwalenia obrazów pozytywowych może prowadzić do wielu problemów w procesie obróbki zdjęć. Metol, siarczyn sodowy, hydrochinon i węglan sodowy są związkami używanymi przede wszystkim jako składniki wywoływaczy, a nie utrwalaczy, co wprowadza w błąd w kontekście pytania. Użycie tych substancji w niewłaściwym etapie obróbki może prowadzić do niewłaściwego wywołania obrazów, co skutkuje zniekształceniem kolorów, kontrastu i ogólnej jakości zdjęcia. Chlorek rtęciowy i bromek potasowy są związkiem chemicznym stosowanym w innych procesach, ale ich użycie w kontekście utrwalania obrazów czarno-białych jest nieodpowiednie z powodu wysokiej toksyczności i konieczności stosowania dodatkowych środków ostrożności. Nadmanganian potasowy, z kolei, jest silnym utleniaczem, co czyni go nieodpowiednim do procesu utrwalania, gdyż może prowadzić do dalszego utleniania elementów obrazu, co skutkuje ich uszkodzeniem. Właściwe zrozumienie chemii używanych substancji w procesie obróbki zdjęć jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów, a ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodwracalnych błędów w finalnym produkcie. Znajomość standardów i praktyk branżowych jest zatem niezbędna dla każdego, kto zajmuje się fotografią i obróbką zdjęć, aby móc skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać te procesy.

Pytanie 20

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 21

Aby uzyskać barwną kopię portretu z szerokim zakresem tonów, konieczne jest użycie filmu negatywowego małoobrazkowego

A. typ 120 o wysokiej kontrastowości

B. typ 120 o niskiej kontrastowości

C. typ 135 o niskiej kontrastowości

D. typ 135 o wysokiej kontrastowości

Wybór filmu negatywowego o dużej kontrastowości w kontekście wykonywania barwnej kopii portretu o szerokim zakresie tonalnym jest mylny, ponieważ tego rodzaju filmy mają tendencję do podkreślania różnic tonalnych, co może prowadzić do przesadzonego kontrastu i utraty detali w jasnych oraz ciemnych partiach obrazu. W przypadku portretów, gdzie subtelność i płynność przejść tonalnych są kluczowe, stosowanie filmów o dużej kontrastowości może skutkować wyraźnym odseparowaniem odcieni, a co za tym idzie, zniekształceniem rzeczywistego wyglądu modela. Kolejnym błędem jest założenie, że film typu 120, który również mógłby być używany w tej sytuacji, zdoła oddać podobne rezultaty. W praktyce, typ 120 oferuje większą powierzchnię nośnika, co teoretycznie sprzyja rejestrowaniu szczegółów, ale wybór niewłaściwej kontrastowości wciąż prowadzi do problemów z odwzorowaniem tonalnym. W fotografii portretowej kluczowe jest dążenie do uzyskania naturalnych tonów, dlatego standardy branżowe zawsze zalecają stosowanie filmów o małej kontrastowości, które są w stanie oddać bogactwo kolorów oraz detale w sposób, który jest dla oka przyjemny i realistyczny. Wnioskując, podstawowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z ignorowania znaczenia odpowiedniego balansu tonalnego oraz właściwego doboru materiałów fotograficznych do zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 22

Który proces przedstawia etapy charakterystyczne dla procesu E6?

Wywoływanie barwne

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Stabilizowanie

Suszenie

Wywoływanie barwne

Przerywanie

Płukanie

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Roztwór zwilżający

Suszenie

Wywoływanie barwne

Przerywanie

Płukanie

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Garbowanie

Suszenie

Wywołanie pierwsze

Płukanie

Zadymianie

Wywoływanie barwne

Kondycjonowanie

Wybielanie

Utrwalanie

Płukanie

Stabilizowanie

Suszenie

A. D.

B. B.

C. A.

D. C.

Wybór odpowiedzi A, B lub C może wynikać z nieporozumienia w zakresie etykietowania etapów procesu wywoływania filmów kolorowych. Warto zauważyć, że proces E6 jest ściśle określony, a jego etapy są kluczowe dla uzyskania poprawnego wyniku fotograficznego. Odpowiedzi te mogą odnosić się do ogólnych praktyk wywoływania filmów, ale nie zawierają specyficznych kroków charakterystycznych dla E6. Często występującym błędem jest mylenie procesów wywoływania z różnymi technikami stosowanymi w fotografii czarno-białej, które nie obejmują etapów takich jak zadymanie czy wywoływanie barwne. W procesach alternatywnych, takich jak C41, występują inne sekwencje działań, co może prowadzić do nieporozumień. Ważne jest zrozumienie specyfiki procesów chemicznych i ich wpływu na emulsję filmową. Wielu użytkowników testów nie dostrzega, że różne procesy mają różne etapy, które są kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów końcowych. Kluczowym aspektem w nauce fotografii jest znajomość właściwych procedur, co pozwala uniknąć powielania błędów oraz poprawić jakość wykonywanych zdjęć.

Pytanie 23

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan pełny

B. plan amerykański

C. zbliżenie

D. plan średni

Plan amerykański, znany również jako plan do połowy uda, jest techniką kadrowania używaną w filmowaniu i fotografii, która koncentruje się na ujęciu postaci od połowy uda w górę. Ta forma kadrowania jest popularna w różnych produkcjach filmowych oraz programach telewizyjnych, ponieważ skutecznie łączy bliskość postaci z ich otoczeniem, co pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kontekstu sytuacji. Przykładem zastosowania planu amerykańskiego może być scena w westernie, gdzie główny bohater stoi na pierwszym planie, a tło, takie jak krajobraz lub inne postacie, jest widoczne w kadrze. Taki sposób kadrowania sprawia, że postać jest bardziej wyrazista, a zarazem nie traci związku z otoczeniem. Warto zaznaczyć, że plan amerykański jest zgodny z zasadami kompozycji, które zalecają umieszczanie punktów zainteresowania w odpowiednich miejscach kadru, co wpływa na odbiór wizualny i emocjonalny widza. Dobrą praktyką jest również łączenie planu amerykańskiego z innymi typami kadrów, aby uzyskać zróżnicowane ujęcia w jednym materiale filmowym, co zwiększa dynamikę narracji.

Pytanie 24

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. żółty o większej gęstości

B. purpurowy o większej gęstości

C. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości

D. niebieskozielony o mniejszej gęstości

Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.

Pytanie 25

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. wysokiego klucza

B. pseudosolaryzacji

C. izohelii

D. niskiego klucza

Odpowiedź 'wysokiego klucza' jest poprawna, ponieważ odnosi się do techniki, w której dominują jasne tony i światło. Wysoki klucz charakteryzuje się jasnym oświetleniem oraz minimalną ilością cieni, co sprawia, że obraz staje się lekki i eteryczny. Technika ta jest często wykorzystywana w portretach, reklamach oraz w sztuce, aby przekazać wrażenie radości, świeżości lub delikatności. Przykładem może być fotografia mody, gdzie jasne tła i odbicie światła nadają modelkom subtelny i elegancki wygląd. W praktyce, artyści i fotografowie stosują różnorodne źródła światła, takie jak softboxy czy reflektory, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Wysoki klucz znajduje również zastosowanie w malarstwie, gdzie twórcy używają jasnych kolorów i technik mieszania, aby stworzyć harmonijne i optymistyczne kompozycje. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na świadome kreowanie atmosfery i emocji w dziełach.

Pytanie 26

Aby uzyskać powiększone zdjęcia na papierze fotograficznym o wymiarach 30 × 40 cm z negatywu czarno-białego, należy użyć

A. plotera laserowego

B. powiększalnika

C. kserokopiarki

D. skanera płaskiego

Powiększalnik to kluczowe narzędzie w procesie uzyskiwania powiększonych obrazów z negatywów czarno-białych. Działa na zasadzie projekcji obrazu z negatywu na materiał światłoczuły, co pozwala uzyskać odpowiednią ekspozycję oraz kontrolować parametry takie jak czas naświetlania i kontrast. W praktyce, powiększalnik umożliwia artystom i fotografom precyzyjne dostosowanie obrazu do ich wizji, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografii artystycznej i dokumentalnej. W standardowych praktykach darkroomowych, powiększalniki są wykorzystywane w połączeniu z odpowiednimi filtrami, które mogą zmieniać kontrast i tonację obrazu. Umożliwia to uzyskanie różnych efektów artystycznych, co czyni powiększalnik narzędziem wszechstronnym. Dodatkowo, aby uzyskać powiększenie w formacie 30 × 40 cm, powiększalnik musi być odpowiednio skalibrowany, aby zachować wysoką jakość obrazu bez zniekształceń. Warto zauważyć, że podczas pracy z powiększalnikiem, doświadczenie i umiejętności fotografa mają istotny wpływ na ostateczny efekt, dlatego wiele osób korzysta z tego narzędzia w kontekście uczenia się i doskonalenia swoich umiejętności.

Pytanie 27

Jaką ogniskową uznaje się za standardową dla obiektywu do aparatu średnioformatowego?

A. 50 mm

B. 200 mm

C. 80 mm

D. 110 mm

Wybór innych ogniskowych, takich jak 50 mm, 110 mm czy 200 mm dla aparatów średnioformatowych, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania i charakterystyki obiektywów. Ogniskowa 50 mm jest często używana w aparatach pełnoklatkowych i może być mylona z odpowiednikiem w średnim formacie, jednak nie zapewnia ona tej samej perspektywy ani pola widzenia. W przypadku średnioformatowych systemów, 50 mm często odpowiada ogniskowej zbyt wąskiej, co skutkuje innym efektem kompozycyjnym niż zamierzony. Z kolei ogniskowa 110 mm, choć doskonała do portretów, może być zbyt długa do wielu innych zastosowań, ograniczając możliwość pracy w bliskim kontakcie z obiektem. Wszelkie obiektywy o ogniskowej 200 mm są uznawane za teleobiektywy i są stosowane głównie w fotografii sportowej lub dzikiej przyrody, gdzie wymagane jest duże powiększenie i oddalenie od obiektu. Użycie ich w kontekście standardowego obiektywu średnioformatowego prowadzi do utraty intuicyjności w kompozycji i perspektywie. W praktyce, wybór niewłaściwej ogniskowej może prowadzić do różnych problemów z kadrowaniem, a także sprawić, że zdjęcia będą miały mniej naturalny wygląd. Zrozumienie odległości ogniskowej i jej wpływu na kompozycję jest kluczowe dla uzyskania oczekiwanego efektu wizualnego, co jest fundamentem każdej sesji fotograficznej.

Pytanie 28

Który z formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a jednocześnie umożliwia otwieranie obrazu w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. TIFF

B. BMP

C. JPG

D. PSD

Format PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików programu Adobe Photoshop. Choć pozwala na zachowanie warstw oraz pełnych możliwości edycji, jego wadą jest ograniczona kompatybilność z innymi przeglądarkami i programami graficznymi. Większość aplikacji nie ma możliwości pełnego otwierania lub edytowania plików PSD bez zainstalowanego Photoshopa, co może ograniczać współpracę między użytkownikami. Z kolei format JPG (Joint Photographic Experts Group) to popularny, jednak kompresyjny format, który nie obsługuje warstw. JPG jest przystosowany do przechowywania zdjęć w redukowanej wielkości, ale każdorazowe zapisanie pliku w tym formacie skutkuje utratą jakości obrazu, co czyni go nieodpowiednim do profesjonalnej edycji. Innym przykładem jest BMP (Bitmap), który jest formatem rastrowym, jednak nie oferuje zaawansowanych funkcji, takich jak warstwy czy kompresja, co sprawia, że jest mniej praktyczny w kontekście obróbki zdjęć. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że znane i powszechnie stosowane formaty, takie jak JPG czy BMP, będą odpowiednie do profesjonalnej edycji zdjęć. W rzeczywistości, gdy zachowanie edytowalnych warstw i jakości jest kluczowe, formaty te nie spełniają wymaganych standardów branżowych. Warto zatem zwrócić uwagę na różnice między formatami i wybierać te, które najlepiej odpowiadają specyficznym potrzebom edycyjnym oraz współpracy zespołowej.

Pytanie 29

Jaką wartość czasu otwarcia migawki powinno się wybrać, aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu na fotografii?

A. 1/250 s

B. 1/60 s

C. 1/2 s

D. 1/15 s

Wybór czasu otwarcia migawki 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zamrożenia ruchu na zdjęciach. Czas ten pozwala na zarejestrowanie szybko poruszających się obiektów z minimalnym rozmyciem, co jest kluczowe w fotografii sportowej czy podczas fotografowania zwierząt w ruchu. Zasada działania migawki polega na tym, że im krótszy czas otwarcia, tym mniejsza ilość światła wpada na matrycę aparatu, co skutkuje większą ostrością zarejestrowanego obrazu. Dla kontekstu, w warunkach naturalnego oświetlenia, czas 1/250 s jest również dostateczny do uchwycenia detali w ruchu, a jednocześnie pozwala na uzyskanie dobrej ekspozycji. W fotografii akcji, takich jak wyścigi czy sporty ekstremalne, użycie czasów migawki w przedziale 1/250 s do 1/1000 s jest standardem, aby efektywnie zamrozić ruch i uchwycić dynamiczne momenty. Dodatkowo, korzystając z trybu priorytetu migawki (Tv lub S), możemy skupić się na odpowiednim doborze czasu otwarcia, co jest kluczową umiejętnością dla każdego fotografa.

Pytanie 30

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 1,0 Mpx

B. 2,0 Mpx

C. 1,5 Mpx

D. 0,5 Mpx

Wybór niewłaściwej rozdzielczości do rejestracji obrazu cyfrowego może prowadzić do znacznych problemów z jakością wydruku. Na przykład, wybór 1,0 Mpx, 2,0 Mpx lub 0,5 Mpx jako minimalnej rozdzielczości jest błędny, ponieważ nie zapewnia ono wystarczającej liczby pikseli dla uzyskania wyraźnego obrazu w docelowym formacie. Jeśli zarejestrujemy obraz o rozdzielczości 1,0 Mpx, co przekłada się na 1 milion pikseli, oznacza to, że obraz nie będzie wystarczająco szczegółowy, co w efekcie prowadzi do jego rozmycia i utraty detali w druku. Podobnie, 0,5 Mpx, czyli 500 tysięcy pikseli, jest zdecydowanie zbyt małą rozdzielczością, aby uzyskać akceptowalną jakość, zwłaszcza w przypadku wydruków, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest kluczowe. Z kolei odpowiedź 2,0 Mpx oferuje minimalnie wystarczającą ilość pikseli, ale nadal nie jest optymalna, ponieważ standardy branżowe jasno wskazują, że dla wysokiej jakości druku wymagana jest rozdzielczość nie mniejsza niż 1,5 Mpx w kontekście obrazu 10 x 10 cm przy 300 dpi. Najczęstszym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest pomylenie liczby megapikseli z jakością wydruku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących rozdzielczości. Nie wystarczy jedynie wysoka liczba megapikseli; kluczowe jest także dostosowanie rozdzielczości do specyfikacji technicznych danego projektu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest wykorzystywane do przywracania brakujących fragmentów podczas rekonstrukcji zniszczonych zdjęć?

A. Lasso

B. Stempel

C. Różdżka

D. Gąbka

Wybór gąbki, lassa lub różdżki jako narzędzi do rekonstrukcji zniszczonych obrazów nie jest odpowiedni, ponieważ każde z tych narzędzi ma inne zastosowanie. Gąbka to narzędzie, które służy głównie do zmiany nasycenia kolorów w wybranym obszarze obrazu, co nie ma wpływu na rekonstrukcję brakujących elementów. Jej działanie polega na rozjaśnianiu lub przyciemnianiu kolorów, co jest skuteczne przy korekcjach kolorystycznych, ale nie w przypadku naprawy uszkodzeń. Lasso to narzędzie służące do selekcji obszarów obrazu, umożliwiające precyzyjne zaznaczanie różnych kształtów. Choć jest przydatne w procesie edytowania, jego funkcjonalność nie obejmuje wypełniania brakujących elementów. Z kolei różdżka (Magic Wand) służy do selekcji obszarów o podobnym kolorze, co również nie jest skuteczne w kontekście rekonstrukcji. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że te narzędzia mają podobne funkcje do stempla, co prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniu. W rzeczywistości, każde z wymienionych narzędzi ma unikalne funkcjonalności, które sprawdzają się w innych, specyficznych kontekstach edycyjnych, ale nie w rekonstrukcji uszkodzonych obrazów.

Pytanie 34

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. talbotypia

B. kalotypia

C. cyjanotypia

D. dagerotypia

Talbotypia to technika, która wprowadza pojęcie negatywu i pozytywu, co pozwala na wielokrotne powielanie obrazów. W przeciwieństwie do dagerotypii, talbotypia nie jest zatem techniką, która tworzy jedyny, niepowtarzalny egzemplarz. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego emulsją światłoczułą, co prowadzi do uzyskania negatywu, z którego potem można wykonać wiele pozytywów. W tym kontekście, talbotypia wprowadza pojęcie reprodukcji, co jest kluczowe w rozwoju fotografii jako medium artystycznego i dokumentującego rzeczywistość. Z kolei kalotypia, która jest często mylona z talbotypią, również wykorzystuje negatyw, a w rezultacie umożliwia powielanie obrazów, co czyni ją techniką odmienną od dagerotypii. Cyjanotypia, z drugiej strony, to technika druku, która wykorzystuje reakcję chemiczną soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskiego odcienia, ale także nie jest związana z tworzeniem unikalnych obrazów na metalowych płytach. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla nauki o fotografii oraz jej historii.

Pytanie 35

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 16 bit/piksel

B. 24 bit/piksel

C. 32 bit/piksel

D. 8 bit/piksel

Wybór niewłaściwej głębi bitowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu reprezentacji kolorów w systemach RGB. Na przykład, stwierdzenie, że obraz ma 16 bitów na piksel, jest błędne, ponieważ oznaczałoby to, że każdy z kolorów RGB zostałby zakodowany za pomocą 5 bitów dla czerwonego, 6 bitów dla zielonego i 5 bitów dla niebieskiego, co w sumie daje 16 bitów (5+6+5). Taki system obsługuje jedynie 65,536 kolorów (2^16), co jest znacznie mniej niż 16,7 miliona dostępnych w standardzie 24-bitowym. Z kolei odpowiedź 32 bit/piksel sugeruje, że obraz mógłby mieć kanał alfa, co jest używane do reprezentacji przezroczystości, ale w kontekście samego RGB, nie jest to poprawne. Ponadto, wybór 8 bitów na piksel sugeruje, że obraz ma jedynie 256 kolorów (2^8), co jest niewystarczające dla większości nowoczesnych zastosowań graficznych i jest stosowane głównie w starszych systemach lub w formatach monochromatycznych. Zrozumienie głębi bitowej jest kluczowe dla jakości obrazu oraz efektywności jego przetwarzania, dlatego ważne jest, by przy wyborze formatu graficznego bazować na standardach, które zapewniają odpowiednią jakość wizualną oraz zgodność z szeroką gamą urządzeń i aplikacji.

Pytanie 36

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Specjalną

B. Twardą

C. Miękką

D. Normalną

Wybór gradacji papieru fotograficznego jest kluczowym aspektem w procesie kopiowania negatywów, jednak niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Użycie miękkiej gradacji na przykład, może wydawać się kuszące, szczególnie dla początkujących fotografów, którzy chcą uzyskać delikatniejsze przejścia tonalne. Jednak miękka gradacja nie jest odpowiednia do kopiowania małokontrastowych negatywów, ponieważ nie generuje wystarczającego kontrastu, co może skutkować dalszym zatarciem detali. Podobnie, normalna gradacja, mimo że może wydawać się uniwersalnym rozwiązaniem, nie dostarcza wystarczającej mocy kontrastowej, aby sprostać wymaganiom negatywu, który już na etapie ekspozycji jest niedoświetlony. Istnieje także koncepcja specjalnej gradacji, która jest przeznaczona do specyficznych zastosowań, jednak nie jest to podejście, które można zastosować ogólnie. Pominięcie kluczowych właściwości twardej gradacji oraz specyfiki negatywu prowadzi do błędnych wniosków, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość końcowego produktu. Ważne jest zrozumienie, że wybór gradacji powinien być ściśle uzależniony od charakterystyki materiału źródłowego oraz zamierzonych efektów, co jest podstawą profesjonalnych praktyk w dziedzinie fotografii.

Pytanie 37

Aby uzyskać na fotografiach efekt zamrożenia ruchu podczas robienia zdjęć sportowcom, najlepiej wykorzystać czas naświetlania

A. 1/60 s

B. 1/125 s

C. 1/250 s

D. 1/30 s

Czas naświetlania 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zatrzymania ruchu podczas fotografowania sportowców. Krótszy czas ekspozycji pozwala na zminimalizowanie rozmycia ruchu, co jest kluczowe przy dynamicznych scenach, takich jak zawody sportowe. Przy 1/250 s, ruch jest uchwycony w sposób, który zachowuje szczegóły, dając jednocześnie wrażenie dynamizmu. Taki czas naświetlania jest często stosowany w profesjonalnej fotografii sportowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie akcji w najdrobniejszych szczegółach. Przykładem mogą być zdjęcia z wyścigów, gdzie każdy moment ma znaczenie, a odpowiedni czas naświetlania pozwala fotografowi uchwycić sportowca w pełnym biegu z wyraźnym konturem. Warto również zwrócić uwagę na dobór odpowiedniego obiektywu oraz stabilizację, co w połączeniu z odpowiednim czasem ekspozycji znacząco podnosi jakość zdjęć. Standardy branżowe zalecają użycie czasów naświetlania w zakresie 1/250 do 1/1000 s w zależności od prędkości obiektu, co czyni 1/250 s bardzo uniwersalnym wyborem.

Pytanie 38

Aby optycznie przenieść powiększony obraz negatywowy na papier fotograficzny wrażliwy na światło, co należy zastosować?

A. procesora graficznego

B. powiększalnika

C. kopioramy

D. projektora

Prawidłowa odpowiedź to powiększalnik, bo to jest to urządzenie, które naprawdę świetnie przenosi powiększone obrazy z negatywów na papier fotograficzny. Działa to tak, że soczewki w środku pozwalają na precyzyjne i kontrolowane powiększenie obrazu negatywowego. Jak to wygląda? Negatyw wkłada się do komory powiększalnika, światło przechodzi przez niego i tworzy powiększony obraz na dole, gdzie leży papier fotograficzny. Dzięki temu można uzyskać naprawdę wysokiej jakości odbitki, które bardzo wiernie oddają detale i tonację oryginału. W praktyce powiększalniki są używane w tradycyjnej fotografii analogowej i w ciemniach, gdzie kontrolowanie naświetlania jest mega ważne dla osiągnięcia fajnych efektów artystycznych. Moim zdaniem, korzystanie z powiększalnika to także nauka podstaw ekspozycji i umiejętności obsługi sprzętu, co jest kluczowe, żeby osiągnąć naprawdę dobre rezultaty.

Pytanie 39

Aby zredukować niebieską dominację, która często pojawia się podczas robienia zdjęć na wysokości, warto użyć filtru

A. pomarańczowego

B. ND

C. UV

D. polaryzacyjnego

Zastosowanie filtra pomarańczowego w kontekście redukcji niebieskiej dominanty na dużych wysokościach jest mylące. Filtr pomarańczowy wzmacnia ciepłe odcienie i redukuje zimne barwy, jednak jego działanie nie jest wystarczające do skompensowania wpływu promieniowania ultrafioletowego, które na ogół przyczynia się do niebieskiej dominacji w zdjęciach. Ponadto, to podejście może prowadzić do nadmiernego ocieplenia kolorystyki zdjęć, co w efekcie zniekształca rzeczywisty wygląd scenerii, szczególnie w przypadkach, gdy obiektywu nie dotyczy problem niebieskiej dominanty. Filtr ND (neutral density) ma na celu redukcję ilości światła docierającego do matrycy, co jest przydatne w fotografii długoczasowej, ale nie ma wpływu na kolorystykę zdjęcia ani na redukcję niebieskiej dominacji. W kontekście zastosowań fotograficznych na dużych wysokościach, filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiedni, gdyż jego główną funkcją jest redukcja odblasków oraz zwiększenie kontrastu nieba, a nie kompensacja promieniowania UV. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego filtra musi być uzależniony od konkretnych warunków oświetleniowych oraz celu fotografii, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych.

Pytanie 40

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. portretowej

B. krajobrazowej

C. architektonicznej

D. martwej natury

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej