Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 20:41
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 20:57

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak określa się pole komutacyjne, w którym liczba wyjść przewyższa liczbę wejść?

A. Pole z rozdziałem

B. Pole z kompresją

C. Pole z detekcją

D. Pole z ekspansją

Właściwie, te inne odpowiedzi jak pole z kompresją, detekcją czy ekspansją w kontekście pól komutacyjnych to nie za bardzo trafione. Pole z kompresją to bardziej o zmniejszaniu informacji, a to raczej nie ma związku z kierowaniem sygnałów. W telekomunikacji kompresja służy do lepszego przesyłania danych, ale nie chodzi o to, żeby redukować wyjścia. Pole z detekcją to bardziej o identyfikacji sygnałów, a nie o zarządzaniu połączeniami, więc też nie pasuje. A pole z ekspansją? To znaczy, że wyjść miałoby być więcej, co w przypadku pola z rozdziałem nie ma sensu. Kluczowy błąd to mylenie funkcji pól komutacyjnych z ich technicznymi właściwościami. Zrozumienie tych różnic jest ważne, gdy projektuje się systemy telekomunikacyjne, bo każde pole musi mieć konkretne wymagania i rolę w sieci.

Pytanie 2

Jeśli moc sygnału na początku łącza wynosi 1 000 mW, a na końcu 100 mW, to jaka jest tłumienność tego łącza?

A. 30 dB

B. 40 dB

C. 10 dB

D. 20 dB

Tłumienność łącza oblicza się na podstawie różnicy poziomów mocy sygnału na wejściu i wyjściu łącza. W tym przypadku moc sygnału na wejściu wynosi 1 000 mW, a na wyjściu 100 mW. Tłumienność (L) oblicza się ze wzoru: L = 10 * log10(Pin/Pout), gdzie Pin to moc na wejściu, a Pout to moc na wyjściu. Podstawiając wartości: L = 10 * log10(1000/100) = 10 * log10(10) = 10 * 1 = 10 dB. Tłumienność o wartości 10 dB oznacza, że sygnał został osłabiony dziesięciokrotnie w porównaniu do jego pierwotnej mocy. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w telekomunikacji, gdzie tłumienie sygnału wpływa na jakość transmisji. Przykłady zastosowania obejmują projektowanie systemów komunikacyjnych, w których kluczowe jest utrzymanie tłumienia na akceptowalnym poziomie, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału. W branży telekomunikacyjnej standardy, takie jak ITU-T G.652, określają maksymalne wartości tłumienia dla różnych typów światłowodów, aby zapewnić wydajną transmisję danych.

Pytanie 3

Jaką minimalną częstotliwość należy stosować do próbkowania sygnału o ograniczonym paśmie, aby zachować pełne informacje zawarte w próbkach sygnału?

A. podstawowa

B. graniczna

C. maksymalna

D. Nyquista

Częstotliwość Nyquista to taka zasada, która mówi, że żeby dobrze próbować sygnał, musimy robić to przynajmniej dwa razy szybciej niż najwyższa częstotliwość w tym sygnale. Na przykład, jeżeli mamy sygnał audio, który osiąga maksymalnie 20 kHz, to żeby go poprawnie zarejestrować, musisz próbować z częstotliwością przynajmniej 40 kHz. To jest mega ważne w różnych technologiach, szczególnie w dźwięku, obrazach czy telekomunikacji. Dla przykładu, standard CD audio używa próbkowania 44,1 kHz, co jest zgodne z tą zasadą. Jak się tej zasady nie przestrzega, to może dojść do aliasingu, co po prostu psuje sygnał. Dlatego przestrzeganie zasady Nyquista jest kluczowe, żeby mieć dobrą jakość w systemach cyfrowych.

Pytanie 4

Aby zweryfikować poprawność systemu plików na dysku w Windows, należy wykorzystać komendę

A. chcp

B. chkdsk

C. convert

D. comp

Polecenie 'chkdsk' jest kluczowym narzędziem w systemie Windows, służącym do sprawdzania i naprawy błędów w systemie plików na dyskach twardych oraz innych nośnikach danych. Jego główną funkcją jest analiza struktury systemu plików, identyfikowanie uszkodzonych sektorów oraz wykrywanie problemów, które mogą prowadzić do utraty danych. Użytkownicy mogą uruchomić 'chkdsk' z linii poleceń, a także z poziomu eksploratora plików, co czyni go łatwo dostępnym dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ich zaawansowania. Przykładowe użycie polecenia 'chkdsk C:' rozpocznie proces sprawdzania dysku C. W przypadku wykrycia problemów, 'chkdsk' może zaproponować ich naprawę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem, które zalecają regularne sprawdzanie stanu nośników danych. Dodatkowo, 'chkdsk' może być używane w połączeniu z innymi parametrami, takimi jak '/f' do naprawy błędów lub '/r' do identyfikacji uszkodzonych sektorów, co zwiększa jego funkcjonalność i skuteczność w zarządzaniu danymi.

Pytanie 5

W digitalnym łączu abonenckim do wymiany informacji pomiędzy stacjami abonenckimi a węzłem komutacyjnym wykorzystuje się sygnalizację

A. DSS1

B. R1

C. SS7

D. R2

SS7, czyli Signaling System No. 7, to standard sygnalizacyjny, który można znaleźć w wielu miejscach telekomunikacji. Ale wiesz, jego rola to bardziej wyspecjalizowane sieci, takie jak stacjonarne i komórkowe. SS7 obsługuje różne rzeczy, na przykład połączenia między sieciami i zarządzanie usługami, ale niekoniecznie nadaje się do przesyłania sygnalizacji w cyfrowych łączach abonenckich. R1 i R2 to inne protokoły, które jakby są w użyciu w różnych sytuacjach. R2 jest popularny w systemach krajowych, zwłaszcza dla połączeń międzynarodowych, a R1 to bardziej staroświecki rodzaj, używany głównie w analogowych systemach. Myślę, że nie są one zbyt efektywne w kontekście nowoczesnych usług cyfrowych. Wybierając R2 lub R1, możesz natknąć się na problemy, bo mają ograniczoną funkcjonalność. Dlatego warto zrozumieć, że dobór odpowiedniego protokołu jest bardzo ważny, żeby usługi telekomunikacyjne działały sprawnie, a DSS1 to znacznie lepsza opcja do zarządzania połączeniami w dzisiejszych czasach.

Pytanie 6

Jaka jest nominalna przepływność systemu transmisyjnego oznaczonego jako E4?

A. 139,264 Mbit/s

B. 34,368 Mbit/s

C. 564,992 Mbit/s

D. 8,448 Mbit/s

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że 139,264 Mbit/s to wartość, która nawiązuje do różnych standardów transmisji, takich jak STM-1 w technologii SDH. Ta wartość jest zbyt wysoka w kontekście systemu E4, którego nominalna wydajność wynosi 8,448 Mbit/s. Przypisanie tej wartości do E4 wskazuje na nieporozumienie w zakresie pojęcia nominalnej przepływności, co może prowadzić do błędnych interpretacji w projektowaniu systemów telekomunikacyjnych. Z kolei odpowiedź 34,368 Mbit/s jest często mylona z sumą kilku połączeń E1, ale nie odnosi się bezpośrednio do systemu E4. Takie błędne wnioski mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia relacji między różnymi standardami. Odpowiedź 564,992 Mbit/s to wartość, która również nie ma zastosowania w kontekście E4, mogąca być mylona z wartościami stosowanymi w bardziej zaawansowanych systemach. Błędy te mogą wynikać z braku wiedzy na temat hierarchii systemów transmisyjnych i ich zastosowań, co jest kluczowe przy projektowaniu i wdrażaniu rozwiązań telekomunikacyjnych. Zrozumienie podstawowych standardów, takich jak E1 czy E4, oraz ich zastosowanie w praktyce jest niezbędne do prawidłowego określenia wymagań dla infrastruktury sieciowej, co w efekcie wpływa na jakość i wydajność transmisji danych.

Pytanie 7

Który z protokołów routingu wykorzystuje metodę wektora odległości?

A. IS-IS

B. OSPF

C. RIP

D. BGP-4

RIP, czyli Routing Information Protocol, jest protokołem routingu działającym w oparciu o wektor odległości, co oznacza, że wykorzystuje metrykę opartą na liczbie przeskoków. Działa na zasadzie wymiany informacji o trasach pomiędzy sąsiadującymi routerami, gdzie każdy z nich zna swoje bezpośrednie połączenia i przekazuje tę wiedzę dalej. Protokół ten jest prosty w implementacji i idealny dla małych sieci, gdzie liczba przeskoków nie przekracza 15, co zapobiega tworzeniu pętli routingu. RIP jest zgodny z standardami IETF, co czyni go zaufanym i szeroko stosowanym w branży. Praktycznie, RIP może być używany w sieciach, które nie wymagają szybkiej konwergencji lub skomplikowanej topologii. Warto także zauważyć, że RIP ma swoje ograniczenia, takie jak niska wydajność w większych sieciach, co prowadzi do rozwoju bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak OSPF czy EIGRP.

Pytanie 8

Jak nazywa się system zabezpieczeń, który pozwala na identyfikowanie ataków oraz skuteczne ich blokowanie?

A. NAT (Network Address Translation)

B. VPN (Virtual Private Network)

C. DNS (Domain Name Server)

D. IPS (Intrusion Prevention System)

IPS, czyli Intrusion Prevention System, to zaawansowany system zabezpieczeń, którego głównym celem jest wykrywanie i blokowanie ataków w czasie rzeczywistym. Działa on na zasadzie analizy ruchu sieciowego i identyfikacji potencjalnych zagrożeń na podstawie predefiniowanych reguł oraz heurystyk. Dzięki zastosowaniu IPS organizacje mogą szybko reagować na niebezpieczeństwa, minimalizując ryzyko naruszenia bezpieczeństwa danych. Przykłady zastosowania IPS obejmują monitorowanie ruchu w sieciach korporacyjnych, gdzie system może wykryć próby ataku DDoS lub inne formy intruzji, a następnie automatycznie zablokować podejrzane połączenia, zanim wyrządzą szkody. IPS stanowi kluczowy element w architekturze zabezpieczeń, wspierając standardy takie jak NIST Cybersecurity Framework, które kładą nacisk na ciągłe monitorowanie oraz obronę przed zagrożeniami, co jest niezbędne w dzisiejszym skomplikowanym środowisku cyfrowym.

Pytanie 9

Proces uwierzytelniania użytkownika polega na

A. potwierdzeniu zadeklarowanej tożsamości użytkownika.

B. ustaleniu nowej tożsamości użytkownika.

C. szyfrowaniu loginu oraz hasła użytkownika.

D. przyznaniu użytkownikowi dostępu do danych.

Uwierzytelnianie użytkownika jest kluczowym procesem w zarządzaniu dostępem do systemów informatycznych, mającym na celu potwierdzenie, że osoba, która próbuje uzyskać dostęp, jest rzeczywiście tym, za kogo się podaje. Proces ten polega na weryfikacji zadeklarowanej tożsamości użytkownika poprzez różne mechanizmy, takie jak hasła, kody jednorazowe, biometryka czy karty dostępu. Przykładem może być logowanie do systemu bankowego, gdzie użytkownik wprowadza login i hasło. Serwer porównuje te dane z zapisanymi w bazie, a jeśli się zgadzają, użytkownik otrzymuje dostęp do swojego konta. Dobre praktyki uwierzytelniania obejmują stosowanie wielopoziomowej weryfikacji tożsamości, co zwiększa bezpieczeństwo, oraz regularną aktualizację haseł. Standardy, takie jak NIST SP 800-63, podkreślają znaczenie silnych metod uwierzytelniania oraz ograniczeń w przechowywaniu danych osobowych, aby zminimalizować ryzyko kradzieży tożsamości.

Pytanie 10

W systemach operacyjnych z rodziny Windows program chkdsk jest wykorzystywany do

A. przywracania danych usuniętych z dysku

B. lokalizowania plików na dysku

C. usuwania niepotrzebnych plików

D. sprawdzenia integralności systemu plików na dysku

Program chkdsk (Check Disk) jest narzędziem systemowym w systemach operacyjnych Windows, które służy do analizy i naprawy problemów ze spójnością systemu plików oraz uszkodzeniami na dyskach twardych i innych nośnikach danych. Kiedy uruchamiamy chkdsk, sprawdza on struktury systemu plików, takie jak katalogi i sektory na dysku, aby zidentyfikować błędy, które mogą prowadzić do utraty danych. Użytkownicy często korzystają z chkdsk, gdy system operacyjny zgłasza błędy przy uruchamianiu lub podczas korzystania z dysku. Program może również naprawić niektóre zidentyfikowane problemy, co jest szczególnie istotne w kontekście dobrych praktyk zarządzania danymi i systemami. Regularne używanie chkdsk jest zalecane, aby utrzymać zdrowie systemu plików oraz zapobiegać poważniejszym awariom. Warto również dodać, że narzędzie to można uruchomić w trybie awaryjnym lub z poziomu wiersza poleceń, co czyni je elastycznym rozwiązaniem w sytuacjach kryzysowych.

Pytanie 11

Do wzmacniacza optycznego wprowadzono sygnał o mocy 0,1 mW, natomiast na wyjściu uzyskano moc sygnału równą 10 mW. Jakie jest wzmocnienie tego wzmacniacza wyrażone w decybelach?

A. 20 dB

B. 40 dB

C. 100 dB

D. 10 dB

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi świadczy o pewnych nieporozumieniach dotyczących obliczania wzmocnienia w decybelach oraz ich interpretacji w kontekście mocy sygnału. Odpowiedzi takie jak 20 dB oraz 100 dB mogą wynikać z błędnego zastosowania wzoru na wzmocnienie. W przypadku 20 dB, można zauważyć, że obliczenie to mogło być oparte na mylnym założeniu, że moc wyjściowa jest wprost proporcjonalna do mocy wejściowej w kontekście napięcia, a nie rzeczywistej mocy optycznej. Ważne jest, aby pamiętać, że w decybelach obliczamy logarytm z stosunku mocy, co wymaga precyzyjnego zrozumienia, że każde podwojenie mocy to około 3 dB, a nie 10 dB. Natomiast odpowiedź 100 dB jest całkowicie nieuzasadniona, gdyż sugeruje wzmocnienie, które jest nieosiągalne w standardowych zastosowaniach optycznych, a wynika z błędnego pomiaru lub koncepcji. W praktyce, wzmocnienia przekraczające 30 dB są uważane za bardzo wysokie i mogą prowadzić do zniekształceń sygnału. Dlatego też zrozumienie podstawowych zasad obliczania wzmocnienia oraz ich związku z parametrami systemu optycznego jest kluczowe dla projektantów i inżynierów w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 12

Obszar martwy tłumieniowy w reflektometrii

A. określa odległość pomiędzy sygnałem o największej i najmniejszej wartości, którą można uzyskać przy użyciu reflektometru

B. pojawia się po każdym zarejestrowanym zdarzeniu i definiuje odległość od tego zdarzenia, w której urządzenie nie jest w stanie wykrywać żadnych nieprawidłowości linii

C. definiuje dystans od wyjścia reflektometru, w którym sprzęt nie może wykryć żadnego zdarzenia

D. pojawia się przy każdym zarejestrowanym zdarzeniu i definiuje odległość zdarzenia od wyjścia reflektometru

Wiele błędnych koncepcji dotyczących strefy martwej tłumieniowej w pomiarach reflektometrycznych wynika z niepełnego zrozumienia tego zjawiska. Niektóre odpowiedzi mylą strefę martwą z innymi parametrami pomiarowymi, takimi jak odległość od wyjścia reflektometru. Strefa martwa nie jest ograniczona do miejsca od wyjścia urządzenia, ale odnosi się do obszaru, w którym sygnał jest niedostrzegalny z powodu interferencji sygnałów. Odpowiedzi sugerujące, że strefa martwa definiuje odległość od wyjścia reflektometru, są mylące, ponieważ nie uwzględniają, że sygnały mogą przemieszczać się w kablu i odbijać od różnych zdarzeń, dlatego istotne jest śledzenie ich od wyjścia aż do końca kabla. Strefa martwa tłumieniowa jest także często mylona z pojęciem tłumienia sygnału, które odnosi się do osłabienia sygnału przez medium. W rzeczywistości, strefa martwa jest efektem działania samego reflektometru, a nie właściwości kabla. Te błędne rozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego interpretowania wyników pomiarów, co z kolei ma wpływ na decyzje operacyjne, takie jak konserwacja sieci czy diagnostyka uszkodzeń. Zrozumienie strefy martwej oraz jej wpływu na pomiary jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania technologii reflektometrycznych w praktyce.

Pytanie 13

Jakie polecenie należy użyć, aby otrzymać listę zainstalowanych pakietów w systemie Linux?

A. apt-get update

B. apt-get install

C. apt-get download

D. apt-get search

Odpowiedzi, które nie odpowiadają na zadane pytanie, zawierają kilka powszechnych nieporozumień dotyczących zarządzania pakietami w systemach Linux. Polecenie 'apt-get install' służy do instalacji nowych pakietów, a nie do pobierania ich listy. Użytkownicy często mylą te funkcje, myśląc, że instalacja pakietów wiąże się z ich aktualizowaniem lub pobieraniem listy. Z kolei 'apt-get download' jest używane do pobierania pakietów, ale nie aktualizuje ono lokalnej bazy danych o dostępnych pakietach, co jest kluczowym krokiem przed jakąkolwiek instalacją. 'apt-get search' może być pomocne w wyszukiwaniu pakietów, ale również nie dostarcza pełnej informacji o dostępnych aktualizacjach czy nowych pakietach w repozytoriach. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych poleceń, przez co użytkownicy mogą nieświadomie działać na przestarzałych wersjach oprogramowania, co może prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i wydajnością. Wiedza o tym, jak prawidłowo korzystać z poleceń związanych z zarządzaniem pakietami, jest niezbędna dla każdego administratora systemów Linux, aby utrzymać środowisko w optymalnym stanie.

Pytanie 14

W modulacji PAM, w zależności od zmian sygnału informacyjnego, zmienia się

A. gęstość impulsów sygnału impulsowego w.cz.

B. ustawienie impulsu sygnału impulsowego w.cz.

C. amplituda impulsu sygnału impulsowego w.cz.

D. szerokość impulsu sygnału impulsowego w.cz.

W modulacji PAM (Pulse Amplitude Modulation), amplituda impulsu sygnału impulsowego zmienia się zgodnie ze zmianami sygnału informacyjnego. Oznacza to, że różne poziomy amplitudy reprezentują różne wartości informacji. To podejście jest szeroko stosowane w systemach komunikacyjnych, takich jak telekomunikacja czy przesył danych, ponieważ pozwala na efektywne kodowanie sygnałów cyfrowych w formie analogowej. Przykładem może być transmisja danych w systemach DSL, gdzie używa się PAM do modulowania sygnałów w celu uzyskania wyższej przepustowości. Amplituda impulsu jest kluczowym parametrem, gdyż jej zmiana przekłada się bezpośrednio na poziom sygnału, co jest fundamentalne dla odbiornika, który interpretuje te zmiany jako różne bity. Techniki modulacji PAM są zgodne z normami, takimi jak ITU-T G.703, które regulują przesyłanie danych w sieciach telekomunikacyjnych, gwarantując ich wysoką jakość oraz niezawodność.

Pytanie 15

Aby zapewnić symetryczną transmisję z maksymalną prędkością 2 Mbit/s przy użyciu tylko jednej pary przewodów miedzianych, jakie urządzenia powinny być wykorzystane w technologii

A. HFC

B. SDSL

C. ADSL

D. VDSL

ADSL, HFC i VDSL to technologie, które mają różne zastosowania i ograniczenia w kontekście przesyłania danych. ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) jest zaprojektowane głównie z myślą o użytkownikach domowych i oferuje asymetryczne prędkości, co oznacza, że prędkość pobierania jest znacznie wyższa niż prędkość wysyłania. To sprawia, że ADSL nie jest odpowiednie dla aplikacji wymagających dużej przepustowości w obie strony, takich jak transmisja wideo na żywo czy współpraca w chmurze. HFC (Hybrid Fiber-Coaxial) łączy technologie światłowodowe i kablowe, ale jego zastosowanie jest bardziej skoncentrowane na dostępie do internetu dla użytkowników domowych i nie zawsze może zapewnić symetryczne prędkości, jakie są wymagane w profesjonalnych aplikacjach. VDSL (Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line) natomiast, pomimo że oferuje wyższe prędkości niż ADSL, również nie zagwarantuje symetryczności, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście pytania. Wybór nieodpowiedniej technologii może prowadzić do problemów z jakością usług, a także do ograniczenia możliwości rozwoju i skalowalności usług informatycznych w firmie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak różne technologie wpływają na wydajność sieci oraz jakie są ich ograniczenia w kontekście konkretnych zastosowań.

Pytanie 16

Jakie jest przeznaczenie programu cleanmgr w systemach operacyjnych z rodziny Windows?

A. Usuwania programów zainstalowanych w systemie

B. Wykrywania oraz usuwania złośliwego oprogramowania

C. Sprawdzania rejestru systemu i usuwania zbędnych kluczy w rejestrze

D. Oczyszczania dysku, eliminowania niepotrzebnych plików

Program cleanmgr, znany jako Oczyszczanie dysku, jest narzędziem dostarczanym z systemami operacyjnymi rodziny Windows, którego głównym celem jest zwalnianie miejsca na dysku twardym poprzez usuwanie zbędnych plików. Narzędzie to analizuje dysk i identyfikuje pliki, które można bezpiecznie usunąć, w tym pliki tymczasowe, pliki logów, pliki kosza oraz inne niepotrzebne zasoby. Użytkownicy mogą w prosty sposób uruchomić cleanmgr, wybierając dysk do analizy, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową. Przykładowo, regularne korzystanie z cleanmgr może pomóc w utrzymaniu systemu w lepszej kondycji, zapobiegając spowolnieniu pracy komputera spowodowanemu zbyt dużą ilością zbędnych danych. Ponadto, dbanie o porządek na dysku twardym, poprzez usuwanie niepotrzebnych plików, jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem, co przyczynia się do zwiększenia jego wydajności oraz stabilności. Warto także pamiętać, że Oczyszczanie dysku jest jednym z wielu narzędzi, które użytkownicy mogą wykorzystać w ramach codziennego utrzymania swojego systemu operacyjnego, obok takich działań jak defragmentacja dysku czy aktualizacja oprogramowania.

Pytanie 17

Ile czasu zajmie impulsowi, by wrócić na wejście toru o długości 20 km po odbiciu od jego końca, zakładając średnią prędkość impulsu wynoszącą 20 cm/ns?

A. 2 mikro s

B. 100 mikro s

C. 200 mikro s

D. 1 mikro s

Wybór odpowiedzi 1 mikrosekundy, 2 mikrosekund czy 100 mikrosekund jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania czasu propagacji impulsu. Niektórzy mogą przyjąć zbyt uproszczoną metodę obliczeń, ignorując fakt, że impuls przebywa drogę w obie strony. Na przykład, wybór 1 mikrosekundy mógłby wynikać z błędnej kalkulacji czasu jednego kierunku, co jest niewłaściwe w kontekście tego pytania. Odpowiedź 2 mikrosekundy również wskazuje na niezrozumienie podwójnego przebywania drogi przez impuls. Natomiast sugerowanie 100 mikrosekund może wynikać z błędnej interpretacji prędkości sygnału jako niepełnej. W rzeczywistości, aby uzyskać poprawny czas powrotu impulsu, trzeba wziąć pod uwagę całkowitą odległość, którą impuls musi pokonać, co w tym przypadku wynosi 40 km. Przy prędkości 20 cm/ns całość jest wyrażona jako 200 000 ns, co odpowiada 200 mikrosekund. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe, szczególnie w kontekście projektowania systemów komunikacyjnych, gdzie precyzyjne pomiary czasu są niezbędne do zapewnienia niezawodności i skuteczności przesyłania sygnałów.

Pytanie 18

Typ komunikacji, w której przesyłanie i odbieranie informacji odbywa się na zmianę w obu kierunkach, stosowany na przykład w CB radio, to

A. pełny dupleks

B. półdupleks

C. simpleks

D. duosimpleks

Wybór odpowiedzi "simpleks" jest błędny, ponieważ ten rodzaj komunikacji pozwala na przesyłanie informacji tylko w jednym kierunku, co oznacza, że dane mogą być wysyłane lub odbierane, ale nie jednocześnie. Simpleks jest stosowany w sytuacjach, gdzie nie ma potrzeby, aby odbiornik odpowiadał nadawcy, jak na przykład w transmisji telewizyjnej czy radiowej. W kontekście systemów komunikacyjnych, simpleks ogranicza interaktywność, co czyni go nieodpowiednim w przypadku, gdy wymagana jest dwukierunkowa wymiana informacji. Niepoprawne jest także myślenie, że "duosimpleks" to uznawany termin w branży komunikacyjnej; w rzeczywistości, nie istnieje taki standard. Terminologia dotycząca komunikacji opiera się na uznawanych normach, takich jak IEEE 802.11, które jasno definiują różne tryby pracy. Wybór "pełny dupleks" również jest błędny, ponieważ chociaż ten typ komunikacji umożliwia jednoczesne przesyłanie i odbieranie danych, to nie odpowiada opisowi, gdzie należy nadawać i odbierać informacje naprzemiennie. W praktyce pełny dupleks jest wykorzystywany w telefonii i sieciach optycznych, ale nie w sytuacjach wymagających kontrolowanego nadawania, jak w przypadku systemów półdupleksowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego projektowania i wdrażania systemów komunikacyjnych, a także dla unikania pułapek związanych z niewłaściwym doborem technologii do specyficznych potrzeb użytkowników.

Pytanie 19

Impuls wysłany do jednorodnej linii transmisyjnej powrócił po odbiciu od jej końca po czasie 100 μs. Jaka jest długość linii, jeśli prędkość propagacji sygnału w linii wynosi 2 · 10⁸ m/s?

A. 5 km

B. 10 km

C. 20 km

D. 50 km

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zależności między czasem, prędkością i długością drogi, co jest kluczowe w telekomunikacji. Na przykład, odpowiedzi wskazujące długość 5 km lub 20 km mogłyby sugerować, że uczestnik nie uwzględnił faktu, że czas 100 μs dotyczy zarówno drogi do końca linii, jak i powrotu. W takim przypadku, obliczenia powinny uwzględniać, że całość drogi przebywa impuls – co oznacza, że otrzymany wynik należy podzielić przez dwa. Ponadto, błędne odpowiedzi jak 50 km mogą być wynikiem użycia niewłaściwego przeliczenia czasu na długość, np. nieprawidłowego przeliczenia jednostek. Kluczowym błędem myślowym jest pominięcie faktu, że czas, w którym impuls wraca, podwaja długość linii. W inżynierii telekomunikacyjnej, zrozumienie tych podstawowych zasad jest niezbędne do prawidłowego projektowania i diagnostyki linii transmisyjnych. Zasady te mają zastosowanie w praktyce, np. w obliczeniach potrzebnych do określenia wydajności systemów komunikacyjnych oraz w testowaniu długości kabli w instalacjach sieciowych.

Pytanie 20

Jakie urządzenie pomiarowe umożliwia zidentyfikowanie oraz zlokalizowanie uszkodzenia w światłowodzie?

A. Tester okablowania strukturalnego

B. Oscyloskop dwustrumieniowy

C. Reflektometr OTDR

D. Miernik mocy optycznej

Reflektometr OTDR (Optical Time Domain Reflectometer) to zaawansowane urządzenie pomiarowe, które jest kluczowe w diagnostyce sieci światłowodowych. Jego główną funkcją jest wykrywanie i lokalizowanie uszkodzeń światłowodów poprzez analizę odbicia światła. OTDR emituje krótkie impulsy światła wzdłuż włókna i mierzy czas, w jakim światło wraca do urządzenia po napotkaniu na przeszkody, takie jak złamania, zmiany w jakości włókna lub połączenia. Na podstawie tych danych OTDR generuje krzywą, która pokazuje, gdzie znajdują się uszkodzenia oraz ich charakterystykę. Przykładem zastosowania OTDR może być sytuacja, gdy dochodzi do przerwania światłowodu w trakcie budowy lub awarii sieci, co wymaga szybkiej identyfikacji problemu. W branży telekomunikacyjnej narzędzia te są standardem, a ich użycie zgodne z zaleceniami ITU-T G.657 oraz innymi normami gwarantuje efektywność i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 21

Do zadań filtru dolnoprzepustowego wchodzącego w skład układu próbkującego przetwornika A/C należy

A. usunięcie z widma sygnału częstotliwości przewyższających częstotliwość Nyquista

B. ulepszanie kształtu sygnału analogowego na wejściu

C. ograniczenie minimalnej częstotliwości próbkowania sygnału

D. zmiana natężenia sygnału uzależniona od częstotliwości składowych

Podjęcie próby zrozumienia funkcji filtru dolnoprzepustowego w kontekście odpowiedzi, które nie są poprawne, wymaga przemyślenia podstawowych koncepcji związanych z próbkowaniem i przetwarzaniem sygnałów. Odpowiedzi sugerujące, że filtr dolnoprzepustowy ogranicza minimalną częstotliwość próbkowania sygnału, nie uwzględniają istotnej zasady Nyquista, która stanowi, że dla prawidłowego odwzorowania sygnału w domenie cyfrowej, częstotliwość próbkowania musi być co najmniej dwukrotnością najwyższej częstotliwości obecnej w sygnale. Zatem, nie można mówić o ograniczaniu minimalnej częstotliwości próbkowania, gdyż filtr nie ma na to wpływu. Ponadto, odpowiedzi sugerujące, że filtr zmienia natężenie sygnału w zależności od częstotliwości składowych, wprowadzają w błąd, ponieważ filtr dolnoprzepustowy nie zmienia natężenia sygnału, ale jedynie eliminuje niepożądane składowe. Dodatkowo, określenie, że filtr poprawia kształt przebiegu sygnału analogowego, może być mylące. Choć filtr dolnoprzepustowy może poprawić jakość sygnału poprzez eliminację zakłóceń, jego podstawową funkcją jest ochrona przed aliasingiem, co nie jest tożsame z poprawą kształtu sygnału. W praktyce, projektanci systemów muszą być świadomi tych różnic, aby unikać typowych pułapek związanych z niepoprawnym zrozumieniem działania filtrów, co może prowadzić do błędów w projektowaniu układów elektronicznych i systemów komunikacyjnych.

Pytanie 22

Podczas realizacji procedury POST pojawił się komunikat ERROR INITIALIZING HARD DISK CONTROLER. Co mogło być przyczyną wyświetlenia tego komunikatu?

A. źle podłączony przewód sygnałowy dysku twardego

B. niepodłączony przewód zasilania dysku twardego

C. uszkodzona głowica dysku twardego

D. uszkodzony kontroler dysku twardego

Dobra robota z wyborem odpowiedzi o uszkodzonym kontrolerze dysku twardego. Komunikat o błędzie "ERROR INITIALIZING HARD DISK CONTROLER." faktycznie wskazuje na problem z kontrolerem. Kontroler to bardzo ważny element, bo odpowiada za to, jak komputer komunikuje się z dyskiem. Jak coś z nim nie tak, to mogą być kłopoty z uruchomieniem operacji na dysku, co widać przy błędach podczas uruchamiania systemu. Na przykład, może się zdarzyć, że ktoś wymienia dysk, ale zapomni podłączyć kontroler, przez co system nie będzie działać. Dlatego warto czasem przetestować sprzęt, żeby szybko wychwycić ewentualne problemy. Dobrze jest też znać standardy zarządzania sprzętem, bo często obejmują różne testy diagnostyczne dla kontrolerów, co może pomóc uniknąć takich błędów - z mojego doświadczenia, regularne sprawdzanie sprzętu nigdy nie zaszkodzi.

Pytanie 23

Który zapis w formacie "dot-decimal" nie wskazuje na maskę podsieci IPv4?

A. 255.255.253.0

B. 255.255.192.0

C. 255.255.0.0

D. 255.255.254.0

Odpowiedź 255.255.253.0 jest poprawna, ponieważ ten zapis w formacie 'dot-decimal' nie definiuje maski podsieci IPv4 zgodnie z powszechnie stosowanymi standardami. Maski podsieci są używane do określenia, która część adresu IP należy do sieci, a która do hosta. W przypadku maski 255.255.255.0, na przykład, mamy 24 bity przeznaczone na identyfikację sieci i 8 bitów na identyfikację hostów. Wartości maski podsieci muszą być w formie ciągłej, co oznacza, że ciąg jedynych bitów (1) musi być przed ciągiem zer (0), co pozwala na określenie granicy sieci. Wartość 255.255.253.0 nie spełnia tego warunku, ponieważ prowadzi do sytuacji, w której 1 i 0 są rozdzielone w niejednoznaczny sposób, co może prowadzić do problemów z routingiem i adresowaniem w sieci. Przykładem praktycznego zastosowania może być sieć, gdzie administratorzy muszą być pewni, że maski są poprawnie skonfigurowane, aby unikać strat w pakietach danych oraz problemów z łącznością.

Pytanie 24

Sprzętowa realizacja komutacji pozwala na szybką transmisję danych w niewielkich paczkach o stałej wielkości 53 bajty?

A. łączy

B. kanałów

C. ramek

D. komórek

Odpowiedź "komórek" jest poprawna, ponieważ odnosi się do architektury sieciowej, w której dane są przesyłane w jednostkach zwanych komórkami. W kontekście technologii ATM (Asynchronous Transfer Mode), stosowanej w telekomunikacji i sieciach komputerowych, komórki mają stałą długość 53 bajtów, co umożliwia efektywne zarządzanie przepływem danych. Szybka transmisja danych w małych paczkach jest kluczowa w aplikacjach wymagających niskiego opóźnienia, takich jak transmisje głosowe i wideo. Architektura ATM zapewnia także wysoką jakość usług (QoS) poprzez różne mechanizmy zarządzania ruchem, co jest istotne w kontekście rozwoju nowoczesnych systemów komunikacyjnych. Dzięki temu, technologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży, które koncentrują się na efektywności, niezawodności oraz elastyczności w obsłudze różnych typów danych. Przykłady zastosowania obejmują sieci szerokopasmowe i systemy telekomunikacyjne, które wymagają wsparcia dla różnych rodzajów usług i ich efektywnego zarządzania.

Pytanie 25

Cechą charakterystyczną technologii SVC (Switched Virtual Circuit) służącej do transmisji pakietów jest

A. dynamiczne wytwarzanie na żądanie przełączanych obwodów wirtualnych, które pozostają otwarte do chwili, aż administrator systemu wyda polecenie ich rozłączenia

B. statyczne zestawianie niezmiennych obwodów wirtualnych, rozłączanych po zakończeniu transmisji

C. statyczne zestawianie stałych obwodów wirtualnych przez administratora, które pozostają otwarte do momentu, gdy administrator systemu wyda polecenie rozłączenia

D. dynamiczne generowanie na żądanie przełączanych obwodów wirtualnych, które są rozłączane po zakończeniu transmisji

Wypowiedzi, które sugerują statyczne zestawianie obwodów wirtualnych, nie odzwierciedlają istoty technologii SVC. W przypadku odpowiedzi dotyczących statycznego zestawiania i utrzymywania połączeń, pomija się kluczowy aspekt elastyczności, który jest fundamentem działania SVC. Statyczne zestawianie obwodów, niezależnie od tego, czy jest to realizowane przez administratora czy automatycznie, nie uwzględnia zmian w obciążeniu sieci oraz potrzeb użytkowników, co może prowadzić do niewykorzystania dostępnych zasobów. Współczesne sieci wymagają zdolności do dostosowywania się do zmieniających się warunków, co jest niemożliwe przy sztywnym podejściu do zestawiania połączeń. Ponadto, pomysł, że obwody mogą pozostawać otwarte do momentu polecenia administratora, wprowadza dodatkowe ryzyko związane z zarządzaniem zasobami, ponieważ może prowadzić do zatorów i zmniejszonej wydajności sieci. W praktyce, technologie takie jak SVC są zaprojektowane z myślą o optymalizacji i automatyzacji procesów, co sprawia, że błędne jest myślenie o ich działaniu w kategoriach statycznych, które mogą być nieefektywne i niezgodne z nowoczesnymi wymaganiami sieciowymi. Podsumowując, niezbędne jest zrozumienie dynamicznego charakteru SVC, aby odpowiednio ocenić jego zastosowanie i korzyści w kontekście zarządzania nowoczesnymi sieciami.

Pytanie 26

Który z poniższych zapisów nie reprezentuje adresu IPv6?

A. ab01:0cde:0:0:af::4

B. ab01:0cde::af::4

C. ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004

D. ab01:cde:0:0:0af:0:0:4

Odpowiedź ab01:0cde::af::4 jest prawidłowa, ponieważ narusza zasady formatu adresów IPv6. Adresy IPv6 są zapisywane jako osiem grup czterech heksadecymalnych cyfr, oddzielonych dwukropkami. Zasada podwójnego znaku dwukropka (::) zezwala na zredukowanie ciągu zer w adresie, ale może być użyta tylko raz w danym adresie. W przypadku ab01:0cde::af::4, podwójny znak dwukropka użyty dwukrotnie narusza tę zasadę, co czyni ten zapis nieprawidłowym. Przykładowo, adres ab01:0cde:0:0:0af:0:0:4 jest poprawny, ponieważ zawiera właściwą ilość grup heksadecymalnych oraz stosuje podwójny dwukropek tylko raz. W praktyce poprawne adresy IPv6 są kluczowe dla komunikacji w sieciach, a ich prawidłowe użycie jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności w przesyłaniu danych.

Pytanie 27

Interfejs rutera ma adres 192.200.200.5/26. Ile dodatkowych urządzeń może być podłączonych w tej podsieci?

A. 62

B. 61

C. 64

D. 63

Odpowiedź 61 jest prawidłowa, ponieważ w sieci z adresem 192.200.200.5/26 dostępnych jest 64 adresów IP. Adresacja CIDR /26 oznacza, że 26 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, co pozostawia 6 bitów na identyfikację hostów. Liczba adresów IP w takiej podsieci obliczana jest według wzoru 2^(liczba bitów hosta), co w tym przypadku daje 2^6 = 64. Jednak w każdej podsieci dwa adresy są zarezerwowane: jeden to adres sieci (192.200.200.0), a drugi to adres rozgłoszeniowy (192.200.200.63). Dlatego, aby obliczyć liczbę dostępnych adresów dla urządzeń, należy odjąć te dwa adresy od całkowitej liczby, co daje 64 - 2 = 62. Warto jednak pamiętać, że w praktycznych zastosowaniach możemy również zarezerwować adresy dla serwerów, routerów czy innych urządzeń zarządzających, co w rezultacie ogranicza liczbę wolnych adresów. W tym przypadku, przyjmując, że jeden adres jest już zajęty przez router, pozostaje 61 adresów do przypisania innym urządzeniom.

Pytanie 28

W metodzie tworzenia kopii zapasowych według schematu Dziadek - Ojciec - Syn nośnik oznaczony jako "Ojciec" służy do tworzenia kopii zapasowej

A. rocznej

B. godzinnej

C. dziennej

D. tygodniowej

W strategii tworzenia kopii zapasowych Dziadek - Ojciec - Syn nośniki danych pełnią określone funkcje, gdzie nośnik oznaczony jako "Ojciec" jest przeznaczony do sporządzania kopii zapasowych w cyklu tygodniowym. Zgodnie z tą koncepcją, nośnik "Ojciec" ma za zadanie przechowywać dane zebrane w ciągu tygodnia, co pozwala na regularne archiwizowanie informacji w sposób systematyczny. Przyjęcie takiej strategii pozwala na efektywne zarządzanie danymi oraz ich ochronę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacjami. Na przykład, zastosowanie strategii Dziadek - Ojciec - Syn jest korzystne w środowiskach, gdzie ważna jest dostępność danych i ich ochrona przed utratą. W przypadku awarii systemu możliwe jest szybkie przywrócenie danych z nośnika "Ojciec" sprzed tygodnia, co ogranicza straty do minimalnego okresu. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie procesu tworzenia kopii zapasowych oraz harmonogramów, co ułatwia audyt i zarządzanie danymi.

Pytanie 29

Podczas skanowania sieci komputerowej uzyskano informację FF05:0:0:0:0:0:0:42. Co to jest

A. adres IP v 6

B. adres IP v 4

C. numer protokołu w standardzie TCP/IP

D. adres MAC karty sieciowej

Odpowiedź "adres IP v 6" jest prawidłowa, ponieważ FF05:0:0:0:0:0:0:42 to adres w formacie IPv6, który jest nowoczesnym standardem adresacji w sieciach komputerowych. IPv6 został stworzony, aby rozwiązać problem wyczerpania adresów IPv4, oferując ogromną przestrzeń adresową oraz zaawansowane funkcje, takie jak automatyczne konfigurowanie adresów. Adresy IPv6 są zapisane jako osiem grup czterech cyfr szesnastkowych, oddzielonych dwukropkami, co można zobaczyć w podanym przykładzie. Przykładem zastosowania IPv6 jest sieć Internetu Rzeczy (IoT), gdzie miliardy urządzeń wymagają unikalnych adresów IP. Implementacja IPv6 jest kluczowa w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, a wiele organizacji i dostawców usług internetowych już aktywnie wdraża ten standard, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na adresację IP. Warto zrozumieć znaczenie IPv6 i jego wpływ na przyszłość sieci komputerowych, by efektywnie zarządzać i projektować nowoczesne systemy informacyjne.

Pytanie 30

W trakcie uruchomienia cyfrowego terminalu abonenckiego konieczne jest zmierzenie współczynnika BER, który definiuje

A. szerokość całkowitego pasma przetwarzania

B. proporcję liczby bitów uszkodzonych do ogólnej liczby bitów przesyłanych

C. czas powrotu wysyłanych pakietów

D. stopień rozdzielenia całkowitej prędkości transmisji

Współczynnik Bit Error Rate (BER) to istotny parametr w telekomunikacji, który określa stosunek liczby bitów przekłamanych do całkowitej liczby bitów transmitowanych. Jest on kluczowym wskaźnikiem jakości transmisji danych w systemach cyfrowych. W praktyce, niższy współczynnik BER oznacza wyższą jakość sygnału i mniejsze prawdopodobieństwo błędów w przesyłanych danych. Na przykład, w kontekście systemów telewizyjnych czy internetowych, pomiar BER jest niezbędny do oceny stabilności połączenia oraz jakości odbieranego sygnału. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, zaleca się, aby współczynnik BER był na poziomie 10^-6 lub lepszym, co oznacza, że nie więcej niż jeden błąd na milion przesyłanych bitów. Monitorowanie BER pozwala na wczesne wykrywanie problemów z transmisją, co daje możliwość podjęcia działań naprawczych, takich jak optymalizacja parametrów sieci czy zmiana konfiguracji urządzeń. W rezultacie, umiejętność interpretacji wartości BER jest kluczowa dla inżynierów pracujących w obszarze telekomunikacji i transmisji danych.

Pytanie 31

Ilość linii miejskich w abonenckiej centrali telefonicznej wskazuje na

A. całkowitą liczbę kanałów cyfrowych, które można podłączyć do danego modelu centrali

B. maksymalną liczbę linii telefonicznych, które da się połączyć z tą centralą z sieci publicznej

C. maksymalną ilość wewnętrznych linii telefonicznych, które mają prawo do połączeń miejskich

D. łączną liczbę wiązek łączy, które można zainstalować w tej centrali

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych interpretacji funkcji centrali telefonicznej. Przyjęcie, że liczba linii miejskich oznacza całkowitą liczbę kanałów cyfrowych, jest mylące, ponieważ liczba linii miejskich odnosi się wyłącznie do połączeń z siecią publiczną, a nie do wszystkich kanałów dostępnych w centrali. Zrozumienie różnicy między kanałami cyfrowymi a liniami miejskimi jest kluczowe: kanały cyfrowe mogą obejmować zarówno połączenia wewnętrzne, jak i zewnętrzne, podczas gdy linie miejskie to tylko połączenia z siecią publiczną. Również stwierdzenie, że liczba linii miejskich to maksymalna liczba wewnętrznych linii telefonicznych z uprawnieniami do połączeń miejskich, jest błędne, ponieważ linie wewnętrzne są oddzielnym zagadnieniem i nie są bezpośrednio związane z możliwościami technicznymi centrali w zakresie obsługi połączeń miejskich. Ostatnia pomyłka wiąże się z przypisaniem liczby linii miejskich do całkowitej liczby wiązek łączy, co również nie jest zgodne z definicją linii miejskich, które odnoszą się do specyficznych połączeń z siecią publiczną. Wiele z tych błędnych interpretacji wynika z nieporozumień dotyczących terminologii telekomunikacyjnej, dlatego istotne jest, aby uczyć się precyzyjnego języka i definicji oraz zrozumieć podstawowe zasady działania central telefonicznych i ich funkcji w infrastrukturze komunikacyjnej.

Pytanie 32

Podstawową miarą przepływności w medium transmisyjnym jest ilość

A. bitów przesyłanych w czasie jednej sekundy

B. bloków przesyłanych w czasie jednej sekundy

C. kontenerów przesyłanych w czasie jednej sekundy

D. ramek przesyłanych w czasie jednej sekundy

Poprawna odpowiedź to 'bitów przesyłanych w ciągu sekundy', ponieważ jednostka ta jest kluczowa w obszarze telekomunikacji i przesyłu danych. Bit to podstawowa jednostka informacji, która może przyjmować wartość 0 lub 1. W kontekście medium transmisyjnego, na przykład w sieciach komputerowych, prędkość przesyłania danych mierzy się w bitach na sekundę (bps), co pozwala na ocenę efektywności i wydajności transmisji. Praktycznie, im więcej bitów można przesłać w danym czasie, tym wyższa jest przepustowość medium. W standardach komunikacyjnych, takich jak Ethernet czy Wi-Fi, również wykorzystuje się tę jednostkę do określenia szybkości transferu danych. Zrozumienie tego pojęcia jest kluczowe dla projektowania i optymalizacji sieci, a także dla analizy wydajności systemów informatycznych oraz podejmowania decyzji dotyczących infrastruktury sieciowej, co ma zasadnicze znaczenie w codziennej pracy specjalistów IT.

Pytanie 33

Fragment pomiaru tłumienności światłowodu, który określamy jako strefę martwą, to

A. oznacza koniec linii

B. oznacza stan nieustalony na początku pomiaru

C. reprezentuje odbicie Fresnela

D. reprezentuje spaw

Strefa martwa w kontekście pomiaru tłumienności światłowodów odnosi się do początkowego etapu pomiaru, w którym sygnał nie osiągnął jeszcze stabilnego poziomu. W praktyce strefy martwe są istotne, ponieważ mogą występować w przypadku pomiarów na złączach, gdzie sygnał przechodzi przez różne media oraz na początku pomiaru. Oznacza to, że pomiary powinny być dokonywane po ustabilizowaniu się sygnału, aby zapewnić dokładne wyniki. W standardach branżowych, takich jak ITU-T G.657, podkreśla się znaczenie dokładności pomiarów tłumienności w kontekście projektowania sieci światłowodowych. W przypadku pomiarów z użyciem reflektometrów czasowych (OTDR), strefa martwa może wpływać na zdolność do identyfikacji rzeczywistych problemów w sieci, takich jak uszkodzenia lub nieprawidłowe złącza. Przykładowo, jeśli strefa martwa jest zbyt duża, może zniekształcić wyniki, prowadząc do błędnych wniosków o stanie sieci, co w praktyce może prowadzić do kosztownych napraw. Dlatego tak ważne jest, aby inżynierowie oraz technicy byli świadomi strefy martwej i umieli ją uwzględniać podczas pomiarów.

Pytanie 34

Napis Z-XOTKtsd 12J znajdujący się na osłonie kabla oznacza kabel zewnętrzny, tubowy z suchym uszczelnieniem ośrodka, całkowicie dielektryczny?

A. z osłoną z tworzywa niehalogenowego, złożony z 12 wielomodowych włókien optycznych

B. z osłoną z tworzywa niehalogenowego, złożony z 12 jednomodowych włókien optycznych

C. w osłonie polietylenowej, złożony z 12 wielomodowych włókien optycznych

D. w osłonie polietylenowej, złożony z 12 jednomodowych włókien optycznych

Kabel opisany symbolem Z-XOTKtsd 12J wskazuje na jego konstrukcję oraz zastosowanie. W szczególności, termin 'zewnętrzny, tubowy z suchym uszczelnieniem ośrodka, całkowicie dielektryczny' odnosi się do specyfikacji, które są kluczowe w kontekście instalacji kablowych w trudnych warunkach atmosferycznych. Powłoka polietylenowa zapewnia wysoką odporność na czynniki zewnętrzne, takie jak wilgoć, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. Jest to szczególnie ważne w przypadku kabli instalowanych na zewnątrz, gdzie narażone są na różnorodne warunki atmosferyczne. Zastosowanie 12 jednomodowych włókien optycznych w tym kablu umożliwia transmisję sygnałów na dużą odległość z minimalnymi stratami. Kable jednomodowe są preferowane w zastosowaniach telekomunikacyjnych, gdzie wymagana jest wysoka jakość sygnału oraz duża przepustowość. W praktyce takie kable są powszechnie używane w sieciach szkieletowych oraz systemach komunikacji szerokopasmowej. Warto również zaznaczyć, że zastosowanie włókien jednomodowych w porównaniu do wielomodowych pozwala na uzyskanie lepszych parametrów transmisji, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 35

Tabela przedstawia parametry

ITEM	DOWNSTREAM (RECEIVER)	UPSTREAM (TRANSMITTER)
Frequency Range	88MHz ~ 860MHz	5MHz ~ 42MHz
Channel Bandwidth	DOCSIS: 6MHz	200K, 400K, 800K, 1.6M, 3.2MHz
Modulation	64QAM/256QAM	QPSK/16QAM
Symbol Rate	5.057/5.361 Msymbols/sec	160, 320, 640, 1280, 2560 Ksymbols/sec
Data Rate	30Mbits/sec (64QAM) 43Mbits/sec (256QAM)	0.32 ~ 5.12Mbs (QPSK) 0.64 ~ 10.24Mbs (16QAM)
Input Output Power	-15dBmV ~ +15dBmV	+8dBmV ~ +58dBmV (QPSK) +8dBmV ~ +55dBmV (16QAM)
Carrier To Noise Ratio @BER<10^-8	64QAM: 23.5dB, 256QAM: 30dB
RF Cable Interface	75Ω F-type female connector
PC Host Interface	Ethernet or USB cable
Power Dissipation	< 6 Watts

A. przełącznika sieciowego.

B. centrali telefonicznej.

C. krosownicy.

D. modemu kablowego.

Wybór odpowiedzi związanych z krosownicą, centralą telefoniczną lub przełącznikiem sieciowym może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia roli tych urządzeń w sieci. Krosownica to urządzenie używane do łączenia różnych kabli, umożliwiające elastyczne tworzenie połączeń między różnymi urządzeniami, jednak nie ma związku z parametrami transmisji danych w kontekście modemów kablowych. Centrala telefoniczna, z drugiej strony, obsługuje połączenia głosowe, a nie dane internetowe, co sprawia, że nie zawiera parametrów dotyczących szerokości kanału czy modulacji, które są kluczowe dla modemów kablowych. Przełącznik sieciowy jest odpowiedzialny za zarządzanie ruchem w sieci lokalnej, ale także nie zajmuje się bezpośrednio sygnałem kablowym ani jego modulacją, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście zadania. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie funkcji tych urządzeń oraz nieodpowiednie przypisanie im parametrów, które są charakterystyczne jedynie dla modemów kablowych, co sugeruje brak zrozumienia ich podstawowych ról oraz właściwych zastosowań w architekturze sieciowej. Wiedza na temat standardów, takich jak DOCSIS, jest kluczowa przy rozważaniu, jakie urządzenia są odpowiednie w danym kontekście, a także jakie parametry są istotne dla określonych zastosowań sieciowych.

Pytanie 36

Algorytm rotacyjny (Round Robin) polega na przydzieleniu na każdy dzień tygodnia jednego dysku do zapisywania kopii zapasowej. Dyski mają oznaczenia: poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela. Każdego dnia na przypisany dysk jest zapisywana pełna kopia wszystkich danych przeznaczonych do kopiowania. Jaki jest maksymalny czas, w jakim zaprezentowana metoda tworzenia kopii zapasowych pozwala na odzyskanie danych?

A. Dnia

B. Miesiąca

C. Tygodnia

D. Kwartału

Odpowiedź 'tygodnia' jest prawidłowa, ponieważ algorytm karuzelowy (Round Robin) umożliwia zapisywanie pełnej kopii danych na każdym z dysków raz w tygodniu. Każdego dnia tygodnia inny dysk jest przeznaczony na zapis kopii zapasowej, co oznacza, że maksymalny odstęp czasu między dwiema pełnymi kopią danymi na tym samym dysku wynosi tydzień. W praktyce oznacza to, że w przypadku awarii jednego z dysków lub utraty danych, użytkownik ma dostęp do danych z maksymalnie tygodniowym opóźnieniem. Taki system jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie tworzenia kopii zapasowych, które zalecają regularne aktualizowanie danych. Przykładem zastosowania algorytmu karuzelowego może być środowisko serwerowe, w którym regularne tworzenie kopii zapasowych jest kluczowe dla ochrony danych i zapewnienia ciągłości działania. Dzięki cyklicznemu podejściu do zabezpieczania danych, przedsiębiorstwa mogą minimalizować ryzyko utraty informacji oraz wspierać efektywne zarządzanie zasobami IT.

Pytanie 37

Związek częstotliwości f [Hz] z okresem T[s] sygnału o charakterze okresowym przedstawia wzór

A. f = 10*T

B. f = 10/T

C. f = 1*T

D. f = 1/T

Odpowiedź f = 1/T jest poprawna, ponieważ definiuje fundamentalną zależność między częstotliwością a okresem sygnału okresowego. Częstotliwość f określa liczbę cykli, które występują w jednostce czasu, a okres T to czas trwania jednego cyklu. Wzór f = 1/T wskazuje, że częstotliwość jest odwrotnością okresu. Przykładem zastosowania tej relacji jest analiza sygnałów dźwiękowych w akustyce, gdzie częstotliwość dźwięku (mierzonego w Hertzach) wskazuje na jego wysokość, a okres (mierzonego w sekundach) na czas trwania jednego pełnego cyklu fali dźwiękowej. W praktycznych aplikacjach, w tym w telekomunikacji i elektronice, zrozumienie tej zależności jest kluczowe, ponieważ pozwala na dostosowanie parametrów systemów przesyłowych, zapewniając zgodność z normami jakości sygnału. Przykładem może być modulacja sygnału, gdzie zmiana częstotliwości sygnału nosnej odpowiada zmianie okresu, wpływając na transfer informacji.

Pytanie 38

Kontroler RAID 1 umieszczony na płycie głównej serwera

A. zwiększa ochronę danych na dysku twardym poprzez ich replikację na dwóch lub więcej dyskach

B. zwiększa szybkość zapisu i odczytu z dysku twardego poprzez operowanie na blokach danych

C. łączy kilka fizycznych dysków w jeden logiczny dysk poprzez przeplatanie danych między dyskami

D. umożliwia odzyskanie danych po awarii jednego z dysków przy użyciu kodów korekcyjnych przechowywanych na dodatkowym dysku

Wydaje mi się, że odpowiedzi w tej sekcji mogą być trochę mylące, jeśli chodzi o RAID 1. Po pierwsze, nie jest do końca prawdą, że RAID 1 przyspiesza zapisy, bo każdy zapis musi być zrobiony na obu dyskach jednocześnie, co może spowalniać. To nie to samo co RAID 0, gdzie dane są podzielone na bloki. Co do odczytu, to rzeczywiście można go robić z obu dysków na raz, ale to nie jest główny cel RAID 1. A jeszcze ta myśl, że RAID 1 łączy kilka dysków w jeden przez przeplatanie danych, to też jest błąd, bo to jest typowe dla RAID 0. RAID 1 po prostu robi dokładne kopie na dwóch dyskach. A co do wykorzystania kodów korekcyjnych, to już bardziej zaawansowane rzeczy, jak RAID 5 czy 6. W RAID 1 nie ma na to miejsca, bo wszystko jest zduplikowane. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do kiepskich decyzji przy projektowaniu systemów, dlatego trzeba zrozumieć różnice między poziomami RAID.

Pytanie 39

Jaką wartość ma zysk energetyczny dla anteny izotropowej?

A. 0,1 dBi

B. 0dBi

C. 1dBi

D. 3dBi

Anteny izotropowe są teoretycznymi źródłami promieniowania, które emitują energię równomiernie we wszystkich kierunkach. Zysk energetyczny anteny izotropowej wynosi 0 dBi, co oznacza, że nie wzmacnia ona sygnału w żadnym kierunku w porównaniu do źródła o idealnie jednorodnym promieniowaniu. Przykładem zastosowania anteny izotropowej jest określenie zysku anteny w odniesieniu do standardowych anten przy pomiarach. W praktyce, zysk 0 dBi jest wykorzystywany jako punkt odniesienia do porównania rzeczywistych anten, które zazwyczaj mają zyski wyrażone w dBi, czyli decybelach w stosunku do anteny izotropowej. Dzięki temu możemy ocenić efektywność różnych typów anten oraz ich zastosowanie, na przykład w systemach komunikacji bezprzewodowej, gdzie wybór anteny o odpowiednim zysku jest kluczowy dla jakości sygnału i zasięgu komunikacji. Standardy takie jak IEEE 802.11 definiują wymagania dotyczące anten, co sprawia, że zrozumienie pojęcia zysku energetycznego jest niezbędne dla inżynierów pracujących w dziedzinie telekomunikacji.

Pytanie 40

Listy kontrolne w ruterach stanowią narzędzie

A. filtracji pakietów.

B. przydzielania adresów IP urządzeniom.

C. przydzielania adresów MAC urządzeniom.

D. filtracji adresów MAC.

Chyba coś nie tak z tym pytaniem, bo te alternatywne odpowiedzi nie mają za bardzo sensu, jeśli chodzi o zastosowanie list dostępu. Na przykład, przydzielanie adresów IP hostom to nie ich robota, tylko raczej protokołów jak DHCP, które robi to automatycznie. Kolejna sprawa, twierdzenie, że listy dostępu filtrują adresy MAC, to trochę nieporozumienie - to raczej robota przełączników. Tak naprawdę to adresy MAC są przypisane już przez producentów do interfejsów sieciowych i nie zmieniają się przez routing czy ACL. Często wiążemy różne warstwy modelu OSI i przez to mamy błędne wnioski. Zrozumienie tego, jak działają listy dostępu, jest mega ważne, żeby dobrze zarządzać bezpieczeństwem i ruchem w sieciach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej