Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 14:19
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 14:36

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką jednostką określa się szybkość przesyłania danych w sieciach komputerowych?

A. bps

B. dpi

C. mips

D. ips

Odpowiedź 'bps' oznacza 'bits per second', co jest jednostką używaną do pomiaru szybkości transmisji danych w sieciach komputerowych. Szybkość ta określa liczbę bitów, które mogą być przesyłane w ciągu jednej sekundy. W praktyce, bps jest kluczowym wskaźnikiem, pozwalającym ocenić wydajność sieci, na przykład w kontekście szerokopasmowego dostępu do internetu, gdzie operatorzy często podają prędkość łącza w megabitach na sekundę (Mbps). W kontekście protokołów sieciowych i technologii takich jak Ethernet, bps jest również używane do określenia maksymalnej przepustowości połączenia. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują różne prędkości transmisji, w tym 10, 100 i 1000 Mbps, które są fundamentem nowoczesnych sieci lokalnych. Oprócz bps, inne jednostki, takie jak Kbps (kilobits per second) czy Mbps, są również powszechnie używane, aby precyzyjnie określić szybkość transferu. Rozumienie tej jednostki jest niezbędne dla specjalistów IT oraz osób zajmujących się administracją sieci, aby móc efektywnie zarządzać infrastrukturą sieciową oraz optymalizować wydajność przesyłania danych.

Pytanie 2

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. adres nieokreślony

B. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

C. adres wskazujący na lokalny host

D. zestaw adresów sieci testowej 6bone

Adres nieokreślony (0::/128) w IPv6 oznacza, że urządzenie nie ma przypisanego adresu i jest używane głównie w kontekście konfiguracji i testowania, a nie do komunikacji. Pula adresów testowej sieci 6bone była używana w przeszłości do testowania protokołów IPv6 w sieciach eksperymentalnych, ale nie jest już aktualnie wykorzystywana w praktyce. Adres wskazujący na lokalnego hosta również nie ma zastosowania w kontekście ff00::/8, ponieważ adres lokalny to 127::1, a nie adres multicast. W przypadku błędnego zrozumienia, że ff00::/8 to adres dla lokalnego hosta, błędnie interpretuje się funkcję adresów multicast jako adresów unicast. Podczas projektowania i zarządzania sieciami, zrozumienie różnicy między tymi rodzajami adresów jest kluczowe, ponieważ każdy z nich ma inną rolę i zastosowanie. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia adresów unicast, multicast i broadcast, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej wydajnością. W rzeczywistości, adresy multicast są niezbędne do efektywnej komunikacji w sieciach, a ich zrozumienie pozwala na tworzenie bardziej złożonych architektur sieciowych zgodnych z aktualnymi standardami.

Pytanie 3

Jakie są wartości zakresu częstotliwości oraz maksymalnej prędkości przesyłu danych w standardzie 802.11g WiFi?

A. 2,4 GHz 300 Mbps

B. 5 GHz 54 Mbps

C. 2,4 GHz 54 Mbps

D. 5 GHz 300 Mbps

Wybór odpowiedzi, która wskazuje pasmo 5 GHz, jest błędny, ponieważ standard 802.11g nigdy nie działa w tym zakresie częstotliwości. Pasmo 5 GHz jest wykorzystywane przez inne standardy, takie jak 802.11a oraz 802.11n, które oferują wyższe prędkości transmisji, ale nie są zgodne z 802.11g. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące maksymalne prędkości 300 Mbps są mylące, ponieważ takich szybkości nie osiąga się w kontekście 802.11g. W rzeczywistości, maksymalna prędkość transmisji dla tego standardu to 54 Mbps, co jest w znacznym stopniu ograniczone przez warunki środowiskowe, takie jak zakłócenia radiowe oraz przeszkody w postaci ścian czy mebli. Często zdarza się, że użytkownicy mylą różne standardy Wi-Fi, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich wydajności oraz zastosowań. Warto również zauważyć, że standard 802.11g jest zgodny z 802.11b, co oznacza, że urządzenia obsługujące starszy standard mogą działać w tej samej sieci, ale z ograniczoną prędkością. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami bezprzewodowymi oraz optymalizacji ich wydajności w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 4

W systemie Windows 7 narzędzie linii poleceń Cipher.exe jest wykorzystywane do

A. zarządzania uruchamianiem systemu

B. przełączania monitora w stan uśpienia

C. wyświetlania plików tekstowych

D. szyfrowania i odszyfrowywania plików i katalogów

Narzędzie Cipher.exe w systemie Windows 7 jest dedykowane do szyfrowania oraz odszyfrowywania plików i katalogów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa danych. Użytkownicy mogą wykorzystać to narzędzie do ochrony poufnych informacji, takich jak dokumenty finansowe lub dane osobowe, poprzez szyfrowanie ich w systemie plików NTFS. Przykładowo, używając polecenia 'cipher /e C:\folder', użytkownik może zaszyfrować wszystkie pliki w określonym folderze, co uniemożliwia dostęp do nich osobom nieuprawnionym. Cipher wspiera także zarządzanie kluczami szyfrowania i pozwala na łatwe odszyfrowanie plików za pomocą polecenia 'cipher /d C:\folder'. W kontekście dobrych praktyk branżowych, szyfrowanie danych to standard w ochronie informacji, spełniający wymagania regulacji dotyczących ochrony danych, takich jak RODO. Dodatkowo, znajomość narzędzi takich jak Cipher jest niezbędna dla administratorów systemów w celu zabezpieczenia infrastruktury IT.

Pytanie 5

Jakie protokoły pełnią rolę w warstwie transportowej modelu ISO/OSI?

A. ICMP

B. SMTP

C. UDP

D. TCP

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem połączeniowym warstwy transportowej w modelu ISO/OSI, który zapewnia niezawodne, uporządkowane i kontrolowane przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. W odróżnieniu od protokołów bezpołączeniowych, takich jak UDP, TCP ustanawia sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem transferu danych, co pozwala na monitorowanie i zarządzanie przesyłem informacji. TCP implementuje mechanizmy takie jak kontrola przepływu, retransmisja zagubionych pakietów oraz segregacja danych w odpowiedniej kolejności. Przykłady zastosowania TCP obejmują protokoły aplikacyjne, takie jak HTTP (używane w przeglądarkach internetowych) oraz FTP (używane do przesyłania plików). Zastosowanie TCP jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie komunikacji sieciowej, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe. W kontekście standardów, TCP współpracuje z protokołem IP (Internet Protocol) w modelu TCP/IP, co jest fundamentem funkcjonowania większości współczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 6

Która z poniższych liczb w systemie dziesiętnym poprawnie przedstawia liczbę 101111112?

A. 38210

B. 19310

C. 38110

D. 19110

Odpowiedzi 19310, 38110 i 38210 są błędne, ponieważ wynikają z nieprawidłowych konwersji lub błędnych założeń przy przeliczaniu liczby z systemu binarnego na dziesiętny. Aby lepiej zrozumieć, dlaczego te odpowiedzi są nieprawidłowe, warto przyjrzeć się, w jaki sposób dokonuje się konwersji. Często zdarza się, że osoby próbujące przeliczyć liczby z systemu binarnego na dziesiętny popełniają błędy w obliczeniach, na przykład poprzez pomijanie wartości jednej z cyfr lub mylne sumowanie potęg liczby 2. W przypadku 101111112, jeśli ktoś błędnie zinterpretuje liczby, może dodać niepoprawne potęgi, co prowadzi do uzyskania wyników, które nie odzwierciedlają prawidłowej wartości dziesiętnej. Podobne błędy mogą wystąpić, gdy nie uwzględnia się zer w odpowiednich miejscach, co jest kluczowe w systemie pozycyjnym, jakim jest system binarny. Istotne jest, aby na każdym etapie obliczeń upewnić się, że każda cyfra jest mnożona przez odpowiednią potęgę liczby 2. Zrozumienie tej podstawowej zasady jest kluczowe w informatyce oraz matematyce, a znajomość poprawnych metod konwersji jest niezbędna dla każdej osoby zajmującej się programowaniem czy analizą danych. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą również wynikać z nieprawidłowego wprowadzenia danych, co pokazuje, jak ważne jest dokładne sprawdzanie każdej liczby w procesie obliczeniowym.

Pytanie 7

Jakiego typu transmisję danych przesyłanych za pomocą interfejsu komputera osobistego pokazano na ilustracji?

A. Równoległy synchroniczny

B. Równoległy asynchroniczny

C. Szeregowy asynchroniczny

D. Szeregowy synchroniczny

Transmisja szeregowa asynchroniczna polega na przesyłaniu danych w postaci bitów jeden po drugim wzdłuż jednego kanału komunikacyjnego. Kluczowym elementem tej metody jest brak konieczności synchronizacji zegarowej pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Każda jednostka danych rozpoczyna się bitem startu, co sygnalizuje początek transmisji, a kończy bitem stopu, co informuje o jej zakończeniu. Dzięki temu odbiorca wie, kiedy zaczyna się i kończy odbierana wiadomość, niezależnie od przesunięć zegarowych. Praktyczne zastosowanie to m.in. komunikacja portów szeregowych w komputerach PC, jak RS-232. W typowych zastosowaniach np. komunikacja z czujnikami lub modułami GPS, gdzie prosta i niezawodna transmisja jest kluczowa, asynchroniczność pozwala na większą elastyczność i łatwość implementacji. Znaczącą cechą szeregowej transmisji asynchronicznej jest jej zdolność do radzenia sobie z różnicami w prędkościach nadawania i odbierania danych bez utraty informacji co czyni ją popularnym wyborem w prostych systemach komunikacyjnych.

Pytanie 8

Administrator sieci komputerowej z adresem 192.168.1.0/24 podzielił ją na 8 równych podsieci. Ile adresów hostów będzie dostępnych w każdej z nich?

A. 28

B. 32

C. 30

D. 26

Wybór odpowiedzi 26, 32 lub 28 może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad podziału sieci i obliczania dostępnych adresów hostów. Odpowiedź 32, chociaż wydaje się być logiczna, ignoruje fakt, że w każdej podsieci dwa adresy są zarezerwowane – jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. W praktyce oznacza to, że mimo iż w każdej podsieci jest 32 adresy, realnie dostępnych jest tylko 30. Z kolei odpowiedzi 26 i 28 mogą wynikać z błędnego wnioskowania przy obliczaniu liczby dostępnych hostów. Możliwe jest, że użytkownik pomylił liczbę hostów z liczbą adresów w podsieci, co jest częstym błędem. W kontekście administracji sieciowej, zrozumienie reguł dotyczących adresacji IP i podziału podsieci jest fundamentalne. Każda sieć powinna być starannie zaplanowana, aby zapewnić prawidłowe wykorzystanie dostępnego zakresu adresów, a także uniknięcie konfliktów adresowych. Ponadto, umiejętność efektywnego dzielenia sieci na podsieci, przy zachowaniu najlepszych praktyk, jest kluczowa dla rozwiązania problemów związanych z zarządzaniem ruchem sieciowym i ograniczaniem rozgłoszenia w dużych sieciach.

Pytanie 9

W systemie Linux polecenie chown służy do

A. modyfikacji parametrów pliku

B. przemieszczania pliku

C. regeneracji systemu plików

D. zmiany właściciela pliku

Polecenie chown w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do zarządzania uprawnieniami plików i katalogów, umożliwiającym zmianę właściciela pliku. Dzięki niemu administratorzy mogą przypisać plik lub katalog do innego użytkownika lub grupy, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa systemu. Na przykład, jeśli plik został stworzony przez jednego użytkownika, ale musi być dostępny dla innego, który ma wykonywać określone operacje, chown pozwala na taką zmianę. Przykład użycia: polecenie 'chown nowy_użytkownik plik.txt' zmienia właściciela pliku 'plik.txt' na 'nowy_użytkownik'. Dobrą praktyką jest regularna kontrola właścicieli plików, aby zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi i dbać o integralność systemu plików. Zmiana właściciela jest również istotna w kontekście grup użytkowników, gdzie można przypisać pliki do określonych grup, co ułatwia współpracę w zespołach.

Pytanie 10

Na wyświetlaczu drukarki widnieje komunikat "PAPER JAM". Aby zlikwidować problem, należy w pierwszej kolejności

A. zidentyfikować miejsce zacięcia papieru w drukarce

B. włożyć papier do podajnika

C. wymienić kartusz z materiałem drukującym

D. zamontować podajnik papieru w drukarce

Aby skutecznie usunąć usterkę oznaczoną komunikatem 'PAPER JAM', kluczowym krokiem jest zlokalizowanie miejsca zacięcia papieru w drukarce. Zrozumienie, gdzie dokładnie doszło do zacięcia, pozwala na precyzyjne usunięcie przeszkody, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji sprzętu biurowego. W pierwszej kolejności warto sprawdzić obszary, takie jak podajnik papieru, strefa wyjścia oraz wnętrze drukarki, aby zidentyfikować zacięty papier. W przypadku braku wiedzy na temat lokalizacji elementów drukarki, można sięgnąć do instrukcji obsługi, która dostarcza niezbędnych informacji. Przykładem dobrego postępowania jest również systematyczne czyszczenie mechanizmów podających papier, co minimalizuje ryzyko zacięć. Pamiętaj także, aby podczas usuwania zacięcia delikatnie wyciągać zacięty papier, aby nie uszkodzić wnętrza urządzenia. Tego typu działania nie tylko zwiększają sprawność drukarki, ale również wydłużają jej żywotność.

Pytanie 11

Jak nazywa się proces dodawania do danych z warstwy aplikacji informacji powiązanych z protokołami funkcjonującymi na różnych poziomach modelu sieciowego?

A. Enkapsulacja

B. Fragmentacja

C. Dekodowanie

D. Multipleksacja

Segmentacja jest procesem, który polega na dzieleniu danych na mniejsze części, zwane segmentami, w celu ich efektywnego przesyłania przez sieć. Choć segmentacja jest ważnym elementem w warstwie transportowej, to nie obejmuje całego procesu dodawania informacji na różnych poziomach modelu sieciowego, co jest istotą enkapsulacji. Ponadto, dekodowanie odnosi się do procesu interpretacji przesyłanych danych przez odbiorcę, co jest odwrotnością enkapsulacji. W kontekście protokołów sieciowych, dekodowanie nie dodaje nowych informacji do danych, a jedynie je odczytuje. Multipleksacja z kolei to technika, która umożliwia przesyłanie wielu sygnałów przez ten sam kanał komunikacyjny, również nie jest związana z procesem dodawania informacji do danych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć z enkapsulacją, co prowadzi do nieporozumień dotyczących sposobu, w jaki dane są przygotowywane do przesyłu. Szczególnie w kontekście projektowania protokołów i systemów komunikacyjnych, ważne jest, aby zrozumieć rolę każdego z tych procesów oraz ich odpowiednie zastosowania i różnice. Właściwe zrozumienie ogólnych zasad ich działania jest kluczowe dla budowy wydajnych i bezpiecznych systemów sieciowych.

Pytanie 12

Użytkownik o nazwie Gość należy do grupy o nazwie Goście. Grupa Goście jest częścią grupy Wszyscy. Jakie ma uprawnienia użytkownik Gość w folderze test1?

A. Użytkownik Gość ma uprawnienia tylko do odczytu folderu test1

B. Użytkownik Gość ma pełne uprawnienia do folderu test1

C. Użytkownik Gość nie ma uprawnień do folderu test1

D. Użytkownik Gość posiada tylko uprawnienia zapisu do folderu test1

W zrozumieniu zarządzania uprawnieniami kluczowe jest pojęcie dziedziczenia i wykluczania uprawnień. Często błędnie zakłada się, że jeśli użytkownik należy do kilku grup, to uprawnienia się sumują. W rzeczywistości, jeżeli jedna z grup ma wyraźnie odmówione uprawnienia, to użytkownik, nawet należąc do innej grupy z odpowiednimi uprawnieniami, będzie miał ograniczony dostęp. W kontekście pytania, odpowiedź sugerująca, że Gość ma pełne uprawnienia jest niepoprawna, ponieważ nawet jeśli grupa Wszyscy ma przypisane uprawnienia odczytu, zapis czy pełną kontrolę, to grupa Goście może mieć te uprawnienia wykluczone, co ma pierwszeństwo przed innymi przypisaniami. Kolejnym błędem jest założenie, że użytkownik Gość ma uprawnienia zapisu czy odczytu, ponieważ brak wyraźnego przyznania tych uprawnień dla grupy Goście, w połączeniu z wykluczeniami, oznacza brak dostępu. Typowym błędem myślowym jest również nieprawidłowe zrozumienie mechanizmu odmowy uprawnień, który w systemach takich jak NTFS jest stosowany jako nadrzędny. Podstawowym założeniem jest, że odmowy mają zawsze pierwszeństwo przed zezwoleniami, co jest fundamentalne dla zrozumienia zarządzania uprawnieniami w sieciowych systemach operacyjnych. To podejście minimalizuje ryzyko przypadkowego przyznania zbyt szerokiego dostępu i umożliwia precyzyjne kontrolowanie uprawnień użytkowników w skomplikowanych środowiskach IT.

Pytanie 13

Na rysunku znajduje się graficzny symbol

A. punktu dostępowego

B. mostu

C. rutera

D. przełącznika

Symbol przełącznika w sieciach komputerowych jest powszechnie rozpoznawany jako prostokąt z kilkoma strzałkami biegnącymi równolegle. Przełącznik, zwany także switch, jest kluczowym komponentem w architekturze sieci komputerowej, który umożliwia komunikację między różnymi urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Działa na drugim poziomie modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, co oznacza, że przełącza dane na podstawie adresów MAC urządzeń. Przełączniki przyczyniają się do optymalizacji przepływu danych, zmniejszając kolizje w sieci i umożliwiając jednoczesną komunikację wielu par urządzeń. Są szczególnie przydatne w sieciach firmowych, gdzie wymagane jest niezawodne i szybkie przesyłanie danych. Przełączniki zarządzalne oferują dodatkowe funkcje, takie jak monitoring ruchu, konfiguracja VLAN-ów oraz zarządzanie jakością usług QoS. W branży IT przełączniki są elementarną częścią infrastruktury sieciowej, a ich poprawne rozpoznawanie i konfiguracja są kluczowe dla specjalistów zajmujących się administrowaniem sieciami.

Pytanie 14

Która z zaprezentowanych na rysunkach topologii odpowiada topologii siatki?

A. Rys. B

B. Rys. C

C. Rys. D

D. Rys. A

Topologia siatki, przedstawiona na rysunku A jest strukturą sieciową, gdzie każdy węzeł jest bezpośrednio połączony z każdym innym. Tego typu topologia zapewnia najwyższy poziom redundancji i niezawodności, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na komunikację pomiędzy innymi węzłami. Przykładowo w systemach krytycznych takich jak centra danych czy sieci wojskowe, topologia siatki jest wykorzystywana do zapewnienia ciągłości działania. Standardy branżowe takie jak IEEE 802.1AX dotyczące agregacji łączy wspierają tego typu konfiguracje, umożliwiając równoważenie obciążenia i zwiększenie przepustowości. Dobre praktyki w projektowaniu takiej sieci obejmują uwzględnienie wysokich kosztów implementacji i złożoności zarządzania, jednakże zyski w postaci minimalnego opóźnienia transmisji i optymalnej niezawodności często przeważają nad wadami. Topologia siatki jest także idealna dla sieci o wysokiej dostępności wymagających dynamicznego routingu i pełnej skalowalności, umożliwiając szybkie rekonfiguracje sieci bez przestojów w działaniu systemu.

Pytanie 15

Który typ standardu zakończenia kabla w systemie okablowania strukturalnego ilustruje przedstawiony rysunek?

A. EIA/TIA 607

B. EIA/TIA 569

C. T568B

D. T568A

Standard T568B również definiuje sekwencję kolorów przewodów, ale w innej kolejności niż T568A: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy. Choć jest równie popularny, jego zastosowanie może prowadzić do niezgodności, jeśli nie jest używany konsekwentnie w całej instalacji sieciowej. Wybór między T568A a T568B zależy często od lokalnych norm lub preferencji instalatora. Standard EIA/TIA 569 odnosi się do projektowania przestrzeni telekomunikacyjnej, a nie do sekwencji przewodów w złączach RJ-45. Definiuje on wymagania dotyczące planowania i instalacji przestrzeni takich jak pomieszczenia telekomunikacyjne i kanały kablowe, co oznacza, że nie jest bezpośrednio związany z zakończeniami przewodów. Z kolei EIA/TIA 607 dotyczy uziemienia i połączeń wyrównawczych w instalacjach telekomunikacyjnych. Jest to krytyczne dla zapewnienia bezpieczeństwa elektrycznego i ochrony przed przepięciami, szczególnie w środowiskach o dużej ilości sprzętu elektronicznego. Mylenie tych standardów z T568A lub T568B wynika często z braku zrozumienia ich zakresu i zastosowania. Kluczową umiejętnością jest rozróżnianie, które standardy dotyczą fizycznych aspektów instalacji, a które operacyjnych, co pomaga w prawidłowej konfiguracji i konserwacji systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 16

Gdy sprawny monitor zostaje podłączony do innego komputera, na ekranie ukazuje się komunikat widoczny na rysunku. Co powoduje pojawienie się tego komunikatu?

A. niewłaściwą częstotliwością sygnału, która jest zbyt wysoka lub zbyt niska

B. wyłączeniem jednostki centralnej

C. uszkodzeniem urządzenia podczas podłączenia

D. uszkodzeniem karty graficznej w komputerze

Pojawienie się komunikatu Input Signal Out of Range na ekranie monitora oznacza, że częstotliwość sygnału wejściowego z komputera nie mieści się w zakresie obsługiwanym przez monitor. Monitory mają określone zakresy częstotliwości pionowej i poziomej, które mogą przetwarzać. Częstotliwość pionowa to liczba odświeżeń ekranu na sekundę mierzona w hercach (Hz), natomiast częstotliwość pozioma to liczba linii wyświetlanych na sekundę. Sygnały wykraczające poza te zakresy mogą prowadzić do wyświetlenia komunikatu o błędzie. Aby rozwiązać ten problem należy zmienić ustawienia karty graficznej komputera tak aby mieściły się w obsługiwanym zakresie monitora. Z praktycznego punktu widzenia można to zrobić przechodząc do ustawień rozdzielczości ekranu w systemie operacyjnym i wybierając odpowiednią rozdzielczość oraz częstotliwość odświeżania. Warto znać specyfikację posiadanego monitora aby uniknąć takich problemów oraz znać dobry praktyk jak na przykład stosowanie zalecanych rozdzielczości dla danego monitora co zapewnia najlepszą jakość obrazu

Pytanie 17

Zanim zainstalujesz sterownik dla urządzenia peryferyjnego, system operacyjny Windows powinien weryfikować, czy sterownik ma ważny podpis

A. zaufany

B. kryptograficzny

C. cyfrowy

D. elektroniczny

W przypadku odpowiedzi 'kryptograficzny', należy zauważyć, że chociaż podpis cyfrowy opiera się na kryptografii, termin ten nie jest precyzyjny w kontekście pytania. Kryptografia to szeroka dziedzina, obejmująca różne techniki zabezpieczania informacji, a sama w sobie nie odnosi się bezpośrednio do podpisów stosowanych w systemach operacyjnych. Podobnie, odpowiedź 'elektroniczny' jest myląca, ponieważ chociaż podpis cyfrowy może być uznany za formę podpisu elektronicznego, to termin ten jest zbyt ogólny i nie oddaje specyfiki stosowanej technologii. Można tu również zauważyć, że termin 'zaufany' odnosi się bardziej do statusu źródła, niż do samego mechanizmu podpisywania. To prowadzi do błędnego wniosku, że wystarczy, aby źródło było zaufane, aby uznać dany sterownik za bezpieczny. W praktyce, niezależnie od zaufania do źródła, brak cyfrowego podpisu naraża system na ryzyko instalacji złośliwego oprogramowania. Właściwe podejście do bezpieczeństwa IT wymaga stosowania konkretnych mechanizmów, jak cyfrowe podpisy, które są zgodne z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co skutecznie zwiększa bezpieczeństwo systemów operacyjnych. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa i integralności systemów komputerowych.

Pytanie 18

Tworzenie obrazu dysku ma na celu

A. ochronę aplikacji przed nieuprawnionymi użytkownikami

B. ochronę danych przed nieuprawnionym dostępem

C. przyspieszenie pracy z wybranymi plikami znajdującymi się na tym dysku

D. zabezpieczenie systemu, aplikacji oraz danych przed poważną awarią komputera

Obraz dysku, znany również jako obraz systemu, jest kopią wszystkich danych zgromadzonych na dysku twardym, w tym systemu operacyjnego, aplikacji oraz plików użytkownika. Tworzy się go głównie w celu zabezpieczenia całego systemu przed nieprzewidzianymi awariami, takimi jak uszkodzenie dysku twardego, wirusy czy inne formy uszkodzeń. Gdy obraz dysku jest dostępny, użytkownik może szybko przywrócić system do stanu sprzed awarii, co znacznie zmniejsza ryzyko utraty ważnych danych. Przykładem zastosowania obrazu dysku może być regularne wykonywanie kopii zapasowych na serwerach oraz komputerach stacjonarnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi. Dzięki odpowiedniej strategii tworzenia obrazów dysku, organizacje mogą zapewnić ciągłość działania i minimalizować przestoje. Standardy takie jak ISO 22301 podkreślają znaczenie planowania kontynuacji działania, w tym zabezpieczeń w postaci kopii zapasowych. Warto również pamiętać o regularnym testowaniu procesu przywracania z obrazu, aby mieć pewność, że w przypadku awarii odzyskanie danych będzie skuteczne.

Pytanie 19

Jakie porty powinny być odblokowane w firewallu komputera, aby uzyskać dostęp do zainstalowanej usługi FTP?

A. 80 i 443

B. 53 i 137

C. 20 i 21

D. 25 i 110

Odpowiedź 20 i 21 jest poprawna, ponieważ są to domyślne porty używane przez protokół FTP (File Transfer Protocol). Port 21 jest portem kontrolnym, za pomocą którego nawiązywane są połączenia i przesyłane są polecenia między klientem a serwerem. Port 20 natomiast jest używany do przesyłania danych, gdyż połączenia FTP operują w trybie aktywnym. W praktyce oznacza to, że klient FTP otwiera port 20, na który serwer FTP wysyła dane. Odblokowanie tych portów w zaporze sieciowej jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania FTP, co z kolei umożliwia przesyłanie plików między komputerami w sposób bezpieczny i efektywny. W związku z tym, aby korzystać z usługi FTP, administratorzy powinni stosować się do standardów branżowych, które zalecają otwieranie tych portów oraz monitorowanie aktywności, aby minimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Warto również pamiętać o korzystaniu z bezpiecznych wersji protokołu, takich jak FTPS czy SFTP, które oferują szyfrowanie przesyłanych danych.

Pytanie 20

Demon serwera Samba pozwala na udostępnianie plików oraz drukarek w sieci

A. smbd

B. grep

C. quota

D. mkfs

Odpowiedź "smbd" jest poprawna, ponieważ jest to demon używany przez serwer Samba do udostępniania plików i drukarek w sieciach komputerowych. Samba to implementacja protokołu SMB (Server Message Block), który umożliwia komunikację między systemami operacyjnymi, takimi jak Windows oraz Unix/Linux. Demon "smbd" odpowiada za obsługę żądań dostępu do plików i drukarek, zarządzając połączeniami i autoryzacją użytkowników. W praktyce, po skonfigurowaniu Samby, użytkownicy mogą uzyskiwać dostęp do zdalnych zasobów, takich jak foldery czy drukarki, korzystając z prostego interfejsu użytkownika dostępnego w systemach operacyjnych. Na przykład, w środowisku biurowym mogą być współdzielone dokumenty między pracownikami działającymi na różnych systemach operacyjnych, co znacząco zwiększa efektywność pracy. Ponadto, stosowanie Samby w sieci lokalnej pozwala na centralizację zarządzania danymi oraz uproszczenie procesu tworzenia kopii zapasowych. Zgodnie z najlepszymi praktykami, konfiguracja i zarządzanie tym demonem powinno uwzględniać aspekty bezpieczeństwa, takie jak kontrola dostępu do plików oraz regularne aktualizacje oprogramowania.

Pytanie 21

Jednym ze sposobów na ograniczenie dostępu do sieci bezprzewodowej dla nieuprawnionych osób jest

A. zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP

B. dezaktywacja szyfrowania

C. wyłączenie rozgłaszania SSID

D. zmiana częstotliwości nadawania sygnału

Wyłączenie rozgłaszania identyfikatora sieci (SSID) jest skutecznym sposobem na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej. SSID to nazwa, która identyfikuje sieć Wi-Fi, a jej rozgłaszanie pozwala urządzeniom w okolicy na łatwe wykrycie i połączenie się z nią. Kiedy rozgłaszanie jest wyłączone, SSID nie jest widoczny dla użytkowników, co sprawia, że dostęp do sieci staje się trudniejszy dla niepowołanych osób. Użytkownicy muszą znać dokładną nazwę sieci, aby się z nią połączyć, co może zniechęcić potencjalnych intruzów. Warto jednak podkreślić, że ta metoda nie jest wystarczająca jako jedyne zabezpieczenie. Przykładowo, użycie silnego szyfrowania WPA2 lub WPA3 i silnych haseł jest nadal kluczowe. W praktyce, wyłączenie rozgłaszania SSID powinno być częścią większej strategii bezpieczeństwa, która obejmuje regularną aktualizację oprogramowania sprzętowego routera oraz monitorowanie połączeń sieciowych. Tego rodzaju podejścia są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 22

W celu zainstalowania systemu openSUSE oraz dostosowania jego ustawień, można skorzystać z narzędzia

A. Brasero

B. Evolution

C. YaST

D. GEdit

Wybór odpowiedzi innych niż YaST wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania oprogramowania w ekosystemie openSUSE. Brasero, będący narzędziem do nagrywania płyt, nie ma żadnych funkcji związanych z konfiguracją systemu operacyjnego. Jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom tworzenia i nagrywania obrazów dysków oraz danych na nośniki optyczne. Tak więc, jest to narzędzie dedykowane do zadań związanych z obsługą mediów, a nie z instalacją systemu. GEdit to prosty edytor tekstu, który jest używany do edytowania plików tekstowych, kodu źródłowego oraz innych dokumentów. Chociaż GEdit może być użyteczny w wielu kontekstach, nie ma funkcji ani narzędzi do zarządzania konfiguracją systemu operacyjnego. Z drugiej strony, Evolution to aplikacja do zarządzania pocztą elektroniczną, która nie ma zastosowania w kontekście instalacji lub konfiguracji systemu. Takie wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie wymienione aplikacje są związane z administracją systemem, podczas gdy tylko YaST jest dedykowanym narzędziem do tego celu. Stosowanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla skutecznej administracji systemem, dlatego ważne jest, aby posiadać wiedzę na temat ich przeznaczenia i funkcji.

Pytanie 23

Który z parametrów okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy sygnału tekstowego w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu kabla?

A. Suma przeników zdalnych

B. Przenik zdalny

C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych

D. Przenik zbliżny

Istotne jest zrozumienie, że przenik zdalny, jako alternatywne pojęcie, odnosi się do zakłóceń, które występują pomiędzy parami w różnych segmentach kabla, a nie na tym samym końcu jak przenik zbliżny. W konsekwencji, odpowiedzi dotyczące przeniku zdalnego nie są adekwatne w kontekście zadanego pytania. Z kolei suma przeników zdalnych, która mogłaby sugerować uwzględnienie wszystkich zakłóceń w całym kablu, także nie oddaje prostego stosunku mocy sygnału w jednej parze do mocy wyindukowanej w sąsiedniej parze. Takie podejście sprawia, że nie uwzględnia się lokalnych interakcji między parami przewodów, co jest kluczowe dla analizy przeniku zbliżnego. Ponadto, suma przeników zbliżnych i zdalnych wprowadza zbędną komplikację, ponieważ nie jest to właściwy sposób pomiaru przeniku zbliżnego, który powinien być analizowany w kontekście konkretnej pary przewodów. Warto zaznaczyć, że wiele osób popełnia błąd, myląc przenik zbliżny z przenikiem zdalnym, co prowadzi do nieprawidłowych interpretacji i podejmowania decyzji w projektach okablowania. Ostatecznie, zrozumienie różnicy między tymi pojęciami oraz ich praktycznego zastosowania w projektowaniu i instalacji okablowania jest kluczowe dla zapewnienia niezawodnej i efektywnej komunikacji w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 24

W schemacie logicznym struktury okablowania, zgodnie z polską terminologią zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. obejmuje zasięgiem całe piętro obiektu.

B. łączy okablowanie obiektu i centralny punkt dystrybucji.

C. obejmuje zasięgiem cały obiekt.

D. łączy okablowanie pionowe i międzylokalowe.

Jeśli chodzi o kondygnacyjne punkty dystrybucyjne, niektóre odpowiedzi mogą być mylące. W sumie, właściwością takiego punktu jest to, że jest on ograniczony do piętra budynku, a nie do całego budynku, tak jak sugeruje jedna z opcji. Cały budynek to raczej sprawa centralnych punktów dystrybucyjnych, które łączą różne piętra. Odpowiedzi związane z łączeniem okablowania pionowego i między budynkami są trochę na bocznym torze, bo punkty dystrybucyjne nie zajmują się łączeniem okablowania między budynkami. Moim zdaniem, to może prowadzić do błędnego zrozumienia, że kondygnacyjne punkty dystrybucyjne mają większy zasięg, co jest nieprawda. Mówiąc, że kondygnacyjny punkt dystrybucyjny łączy okablowanie budynku z centralnym punktem dystrybucyjnym, też może wprowadzać w błąd, bo taką rolę pełnią raczej inne elementy infrastruktury, jak serwerownie czy szafy dystrybucyjne. Dlatego ważne jest, żeby dobrze rozumieć, co tak naprawdę robią te punkty dystrybucyjne, bo ma to znaczenie przy projektowaniu i wdrażaniu efektywnych systemów okablowania.

Pytanie 25

Które bity w 48-bitowym adresie MAC identyfikują producenta?

A. Ostatnie 8 bitów

B. Ostatnie 24 bity

C. Pierwsze 24 bity

D. Pierwsze 8 bitów

Błędne odpowiedzi w tym pytaniu wskazują na nieporozumienia dotyczące struktury adresu MAC. Pierwsze 8 bitów nie wystarcza do pełnej identyfikacji producenta, ponieważ nie jest to wystarczająca liczba bitów, aby objąć wszystkie możliwe organizacje produkujące sprzęt sieciowy. Ostatnie 8 bitów również nie odnosi się do identyfikatora producenta, ponieważ te bity są zazwyczaj używane do identyfikacji konkretnego urządzenia w ramach danej organizacji. Odpowiedź wskazująca na ostatnie 24 bity jest również myląca, ponieważ te bity są rezerwowane dla indywidualnego identyfikatora sprzętu, a nie dla producenta. W związku z tym, kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie, że identyfikacja producenta wymaga większej liczby bitów, aby pokryć globalny rynek producentów. Ponadto, w kontekście standardów IEEE, OUI jest krytycznym elementem, który zapewnia, że każdy producent ma unikalną przestrzeń adresową. Bez tej struktury, mogłyby dochodzić do konfliktów adresowych w sieci, co prowadziłoby do problemów z komunikacją i identyfikacją urządzeń. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla administratorów sieci, którzy muszą umieć analizować i diagnozować problematykę sieciową oraz zarządzać różnorodnością urządzeń.

Pytanie 26

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

B. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

C. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

D. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

Filtrowanie adresów MAC w sieciach WiFi jest techniką zabezpieczającą polegającą na ograniczaniu dostępu do sieci tylko dla urządzeń o określonych adresach MAC. W przypadku przedstawionej konfiguracji opcja filtrowania adresów MAC jest ustawiona na 'Disable', co oznacza, że filtrowanie adresów MAC jest wyłączone. Oznacza to, że wszystkie urządzenia mogą łączyć się z siecią, niezależnie od ich adresu MAC. W praktyce, wyłączenie filtrowania adresów MAC może być użyteczne w środowiskach, gdzie konieczne jest zapewnienie szerokiego dostępu do sieci bez konieczności ręcznego dodawania adresów MAC urządzeń do listy dozwolonych. Jednakże, z perspektywy bezpieczeństwa, wyłączenie filtrowania MAC może zwiększać ryzyko nieautoryzowanego dostępu do sieci, dlatego w środowiskach o wysokim stopniu bezpieczeństwa zaleca się jego włączenie i regularną aktualizację listy dozwolonych adresów. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność stosowania dodatkowych mechanizmów zabezpieczeń, takich jak WPA2 lub WPA3, aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony sieci bezprzewodowej.

Pytanie 27

Rejestry widoczne na diagramie procesora mają rolę

A. zarządzania wykonywaniem programu

B. realizowania operacji arytmetycznych

C. przechowywania argumentów obliczeń

D. zapisywania adresu do kolejnej funkcji programu

Rejestry nie służą do przechowywania adresu do następnej funkcji programu. Tę funkcję pełni licznik programowy PC który przechowuje adres następnej instrukcji do wykonania w ramach aktualnej sekwencji programu. Rejestry również nie są odpowiedzialne za sterowanie wykonywanym programem. Kontrolę nad przepływem programu sprawuje układ sterowania który dekoduje instrukcje i odpowiednio zarządza zasobami procesora. Kolejnym błędnym koncepcyjnie podejściem jest przypisywanie rejestrom funkcji wykonywania działań arytmetycznych. Za faktyczne wykonywanie operacji matematycznych odpowiada jednostka arytmetyczno-logiczna ALU która korzysta z danych przechowywanych w rejestrach w celu wykonania obliczeń. Typowym błędem myślowym jest zakładanie że rejestry i ALU są tożsame podczas gdy rejestry służą jako tymczasowe miejsce przechowywania danych a ALU jest jednostką wykonawczą. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji funkcjonowania procesora i efektywnego programowania niskopoziomowego gdzie zarządzanie rejestrami może wpływać na optymalizację i wydajność kodu. W architekturach nowoczesnych procesorów stosuje się także bardziej zaawansowane techniki zarządzania rejestrami aby sprostać wymaganiom współczesnych aplikacji co dodatkowo podkreśla ich kluczową rolę w systemach komputerowych

Pytanie 28

Aby przekształcić serwer w kontroler domeny w systemach Windows Server, konieczne jest użycie komendy

A. dcgpofix

B. dcpromo

C. regsvr32

D. winnt32

Polecenie 'dcpromo' jest standardowym narzędziem używanym w systemach Windows Server do promocji serwera do roli kontrolera domeny. Umożliwia ono utworzenie nowej domeny lub dołączenie do istniejącej, co jest kluczowe dla zarządzania użytkownikami i zasobami w sieci. W praktyce, uruchamiając 'dcpromo', administratorzy mogą skonfigurować wiele istotnych parametrów, takich jak ustawienia replikacji, wybór typu kontrolera domeny (np. podstawowy lub dodatkowy) oraz integrację z Active Directory. W branży IT, zgodnie z najlepszymi praktykami, promocja serwera do roli kontrolera domeny powinna być przeprowadzana w planowany sposób, z uwzględnieniem odpowiednich kopii zapasowych i audytu, aby zminimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić bezpieczeństwo infrastruktury. Dcpromo przeprowadza również weryfikację, czy sprzęt i oprogramowanie spełniają minimalne wymagania do pracy z Active Directory, co jest istotnym krokiem w procesie wdrożeniowym.

Pytanie 29

Wykonanie komendy NET USER GRACZ * /ADD w wierszu poleceń systemu Windows spowoduje

A. wyświetlenie monitora o podanie hasła

B. zaprezentowanie komunikatu o błędnej składni polecenia

C. utworzenie konta GRACZ bez hasła i nadanie mu uprawnień administratora komputera

D. utworzenie konta GRACZ z hasłem *

Wybór opcji dodania konta GRACZ z hasłem '*' może wydawać się logiczny, jednak w rzeczywistości jest niepoprawny. Podczas wykonywania polecenia 'NET USER GRACZ * /ADD' system Windows nie interpretuje znaku '*' jako rzeczywistego hasła, ale używa go jako wskazówki do wywołania monitu o hasło. Implementacja tego polecenia nie umożliwia bezpośredniego wprowadzenia hasła, co jest kluczowym krokiem w procesie tworzenia konta. Kolejna mylna koncepcja dotyczy przekonania, że polecenie to może dodać konto bez hasła. Takie podejście jest niezgodne z zasadami zabezpieczeń systemu, które wymagają, aby każde konto użytkownika miało przypisane hasło, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Również przypisanie kontu uprawnień administratora poprzez to polecenie jest niemożliwe bez dodatkowych parametrów i nie jest automatycznie realizowane podczas jego wykonania. Istotne jest zrozumienie, że proces tworzenia użytkowników w systemach operacyjnych, w tym Windows, powinien być przeprowadzany zgodnie z ustalonymi standardami, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz odpowiednie zarządzanie dostępem do zasobów. Brak zrozumienia tych mechanizmów często prowadzi do osłabienia zabezpieczeń i zwiększenia podatności systemów na ataki.

Pytanie 30

Jakie urządzenie zapewnia zabezpieczenie przed różnorodnymi atakami z sieci i może również realizować dodatkowe funkcje, takie jak szyfrowanie danych przesyłanych lub automatyczne informowanie administratora o włamaniu?

A. koncentrator

B. punkt dostępowy

C. firewall sprzętowy

D. regenerator

Firewall sprzętowy, znany również jako zapora ogniowa, to kluczowe urządzenie w architekturze bezpieczeństwa sieci, które służy do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z sieci. Funkcjonalność firewalla obejmuje nie tylko blokowanie niepożądanych połączeń, ale także możliwość szyfrowania przesyłanych danych, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa informacji. Przykładowo, w przedsiębiorstwie firewall może być skonfigurowany do automatycznego powiadamiania administratora o podejrzanych aktywnościach, co pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, firewalle powinny być regularnie aktualizowane oraz dostosowywane do zmieniających się warunków w sieci, aby skutecznie przeciwdziałać nowym typom zagrożeń. Wiele organizacji wdraża rozwiązania firewallowe w połączeniu z innymi technologiami zabezpieczeń, co tworzy wielowarstwowy system ochrony, zgodny z zaleceniami standardów bezpieczeństwa takich jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 31

Urządzenie pokazane na ilustracji jest przeznaczone do

A. organizacji przewodów wewnątrz jednostki centralnej

B. odczytywania kodów POST z płyty głównej

C. sprawdzania długości przewodów sieciowych

D. zmierzenia wartości napięcia dostarczanego przez zasilacz komputerowy

Multimetr to narzędzie szeroko stosowane w elektronice i elektrotechnice do pomiaru różnych parametrów elektrycznych w tym napięcia prądu przemiennego i stałego. W kontekście zasilaczy komputerowych multimetr jest kluczowy do oceny czy napięcia dostarczane do komponentów komputera mieszczą się w zalecanych zakresach. Przykładowo zasilacze komputerowe ATX mają specyficzne linie napięciowe takie jak 3.3V 5V i 12V które muszą być utrzymywane w ramach określonych tolerancji aby zapewnić stabilne i niezawodne działanie systemu. Używając multimetru technik może łatwo zmierzyć napięcie na złączu zasilacza wychodzącym do płyty głównej lub innych komponentów. To pozwala na szybkie wykrycie nieprawidłowości takich jak spadek napięcia który mógłby wskazywać na uszkodzenie zasilacza lub przeciążenie linii. Dobre praktyki obejmują regularne sprawdzanie napięć zwłaszcza w systemach o wysokiej wydajności gdzie stabilne napięcie ma kluczowe znaczenie dla długowieczności i wydajności komponentów.

Pytanie 32

Nierówne wydruki lub bladości w druku podczas korzystania z drukarki laserowej mogą sugerować

A. uszkodzenia kabla łączącego drukarkę z komputerem

B. niedobór tonera

C. nieprawidłową instalację sterowników drukarki

D. zagięcie kartki papieru w urządzeniu

Wyczerpywanie się tonera jest jednym z najczęstszych powodów występowania problemów z jakością wydruków w drukarkach laserowych. Toner jest proszkiem, który podczas drukowania jest nanoszony na papier, a jego niewystarczająca ilość może prowadzić do bladego lub nierównomiernego wydruku. Kiedy toner jest na wyczerpaniu, jego cząsteczki mogą nie być w stanie równomiernie pokryć powierzchni kartki, co objawia się w postaci słabo widocznego tekstu lub braku wydruku w niektórych obszarach. Zgodnie z zaleceniami producentów, regularne monitorowanie poziomu tonera oraz jego wymiana po osiągnięciu określonego poziomu to podstawowe praktyki, które pomagają utrzymać jakość wydruków. Dodatkowo, stosowanie tonerów oryginalnych lub certyfikowanych jest zalecane, aby uniknąć problemów z jakością, a także zapewnić długotrwałą wydajność drukarki. Warto również zauważyć, że stan tonera może wpływać na inne aspekty drukowania, w tym na prędkość wydruku oraz żywotność sprzętu.

Pytanie 33

Do jakiego portu należy podłączyć kabel sieciowy zewnętrzny, aby uzyskać pośredni dostęp do sieci Internet?

A. WAN

B. PWR

C. USB

D. LAN

Port PWR jest używany do zasilania urządzenia i nie przenosi danych sieciowych. Choć istotny dla działania sprzętu, nie ma żadnego związku z transmisją danych do internetu. Port USB w routerach często służy do podłączania urządzeń peryferyjnych, takich jak drukarki lub zewnętrzne pamięci masowe. Nie jest przeznaczony do przesyłania danych internetowych, a jego funkcjonalność zależy od specyfikacji urządzenia. Port LAN (Local Area Network) jest używany do łączenia urządzeń w sieci lokalnej, takich jak komputery, serwery i inne urządzenia sieciowe. Porty LAN umożliwiają komunikację w obrębie jednej sieci, ale nie zapewniają bezpośredniego dostępu do internetu. Błędne spojrzenie na funkcje tych portów wynika z nieznajomości ich specjalistycznych zastosowań. Poprawne zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i zapewnienia jej bezpieczeństwa. Każdy port ma swoje określone przeznaczenie, które wpływa na sposób, w jaki urządzenia komunikują się ze sobą i z siecią zewnętrzną. Zrozumienie roli każdego portu jest fundamentalne dla projektowania i zarządzania siecią komputerową, umożliwiając właściwe konfigurowanie i skalowanie infrastruktury sieciowej w celu maksymalizacji jej wydajności i bezpieczeństwa. Wybór odpowiedniego portu do określonych zadań jest istotnym aspektem administrowania siecią, umożliwiającym poprawne działanie całego systemu.

Pytanie 34

Aby na Pasku zadań pojawiły się ikony z załączonego obrazu, trzeba w systemie Windows ustawić

A. obszar powiadomień

B. obszar Action Center

C. funkcję Pokaż pulpit

D. funkcję Snap i Peek

Obszar powiadomień w systemie Windows, znany również jako zasobnik systemowy, znajduje się na pasku zadań i umożliwia szybki dostęp do ikonek programów uruchomionych w tle. Jest to kluczowy element interfejsu użytkownika, pozwalający na monitorowanie stanu systemu, powiadomienia od aplikacji oraz szybki dostęp do funkcji takich jak połączenia sieciowe czy ustawienia dźwięku. Konfiguracja obszaru powiadomień obejmuje dostosowanie widoczności ikon, co pozwala użytkownikowi na ukrywanie mniej istotnych elementów, aby zachować porządek. W praktyce oznacza to, że użytkownik może skonfigurować, które ikony będą widoczne zawsze, a które będą ukryte, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskiem pracy. Dzięki temu użytkownik ma szybki i wygodny dostęp do najczęściej używanych funkcji bez potrzeby przeszukiwania całego systemu. Zasobnik systemowy jest integralną częścią doświadczenia użytkownika, wpływającą na efektywność pracy z komputerem, dlatego też jego prawidłowa konfiguracja jest kluczowa dla optymalnego wykorzystania możliwości systemu operacyjnego.

Pytanie 35

Ile sieci obejmują adresy IPv4 pokazane w tabeli?

Adres IPv4	Maska sieci
10.10.10.10	255.255.0.0
10.10.20.10	255.255.0.0
10.10.20.20	255.255.0.0
10.10.30.30	255.255.0.0
10.20.10.10	255.255.0.0
10.20.20.10	255.255.0.0
10.20.20.30	255.255.0.0

A. 3 sieci

B. 2 sieci

C. 5 sieci

D. 4 sieci

Adresy IPv4 przedstawione w tabeli należą do dwóch różnych sieci. Każdy adres IPv4 składa się z części adresu sieciowego oraz części hosta. Część sieciową określa maska sieci. W przypadku maski 255.255.0.0 pierwsze dwa oktety adresu IPv4 określają sieć. Dzięki temu wszystkie adresy 10.10.x.x znajdują się w jednej sieci a adresy 10.20.x.x w innej. Maska sieciowa 255.255.0.0 pozwala na tworzenie mniej więcej 256 sieci z klasy adresów A z maksymalnie 65534 hostami w każdej sieci co czyni ją idealną do większych organizacji wymagających podziału na logiczne sieci zależnie od działów lub funkcji. W praktyce odpowiednie zrozumienie i zastosowanie masek sieciowych jest kluczowe w projektowaniu wydajnych struktur sieciowych co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz poprawę bezpieczeństwa i zarządzania siecią. Dlatego wiedza ta jest podstawą dla każdego specjalisty IT zajmującego się administracją oraz projektowaniem sieci komputerowych.

Pytanie 36

Aby uzyskać wyświetlenie podanych informacji o systemie Linux w terminalu, należy skorzystać z komendy

Linux atom 3.16.0-5-amd64 #1 SMP Debian 3.16.51-3+deb8u1 (2018-01-08) x86_64 GNU/Linux

A. uname -a

B. uptime

C. hostname

D. factor 22

Polecenie uname -a jest używane w systemach Linux i Unix do wyświetlania szczegółowych informacji o systemie operacyjnym. Parametr -a powoduje, że polecenie zwraca kompletny zestaw danych dotyczących systemu, w tym nazwę kernela, nazwę hosta, wersję kernela, datę kompilacji oraz architekturę sprzętową. Takie informacje są kluczowe dla administratorów systemowych i programistów, którzy potrzebują pełnego obrazu środowiska, w którym pracują. Wiedza o wersji kernela czy architekturze sprzętowej może determinować wybór oprogramowania, które będzie działać optymalnie na danym systemie. Ponadto uname -a jest standardowym narzędziem dostępnym w większości dystrybucji Linuxa, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w diagnostyce systemu. Przykładowo, przy rozwiązywaniu problemów z kompatybilnością oprogramowania, te informacje mogą pomóc w identyfikacji, czy dany problem jest specyficzny dla konkretnej wersji kernela lub architektury. Zrozumienie wyniku tego polecenia jest zatem istotną umiejętnością w kontekście zarządzania i utrzymania systemów Linuxowych.

Pytanie 37

Jaką funkcję pełni serwer ISA w systemie Windows?

A. Jest serwerem stron WWW

B. Służy jako system wymiany plików

C. Pełni funkcję firewalla

D. Rozwiązuje nazwy domen

Rozważając odpowiedzi, które podałeś, warto zauważyć, że każda z nich odnosi się do różnych aspektów funkcjonowania systemów informatycznych, ale żadna nie oddaje rzeczywistej roli, jaką pełni ISA Server. To oprogramowanie zostało zaprojektowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz optymalizacji dostępu do zasobów internetowych, co jest zupełnie inne od funkcji rozwiązywania nazw domenowych, które wykonują serwery DNS. Nie można mylić roli firewalla z rolą serwera DNS; ten ostatni odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest istotne, ale nie jest zadaniem ISA Server. Z kolei systemy wymiany plików, takie jak FTP czy SMB, mają zupełnie inne cele i nie są związane z funkcjonalnością firewalli. Ponadto, serwery stron internetowych, chociaż mogą współdziałać z ISA Server, są z definicji odpowiedzialne za przechowywanie i dostarczanie treści internetowych, a nie za ich zabezpieczanie. Często zdarza się, że użytkownicy mylą różne aspekty działania systemów sieciowych, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie odmiennych funkcji, które pełnią różne serwery, jest kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą IT. Dlatego istotne jest, aby w procesie nauki dążyć do wyraźnego rozgraniczenia tych ról oraz ich odniesienia do praktyki bezpieczeństwa sieci, co pozwala na skuteczniejsze zastosowanie technologii IT w organizacjach.

Pytanie 38

Komunikat o błędzie KB/Interface, wyświetlany na monitorze komputera podczas BIOS POST firmy AMI, wskazuje na problem

A. baterii CMOS

B. pamięci GRAM

C. sterownika klawiatury

D. rozdzielczości karty graficznej

Ten komunikat KB/Interface error, który widzisz na ekranie, to sygnał, że coś jest nie tak z klawiaturą. Kiedy uruchamiasz komputer, BIOS robi parę testów, żeby sprawdzić, czy klawiatura działa i jest dobrze podłączona. Jak jej nie znajdzie, to pojawia się ten błąd. To może być spowodowane różnymi rzeczami, na przykład uszkodzonym kablem, złym portem USB albo samą klawiaturą. Klawiatura jest super ważna, bo bez niej nie da się korzystać z komputera i przejść dalej, więc trzeba to naprawić. Na początek warto sprawdzić, czy kabel jest dobrze wpięty, a potem spróbować innego portu USB lub użyć innej klawiatury, żeby sprawdzić, czy to nie sprzęt. Fajnie jest też pamiętać o aktualizacji BIOS-u, bo to może pomóc w lepszym rozpoznawaniu urządzeń.

Pytanie 39

Interfejs SATA 2 (3Gb/s) oferuje prędkość transferu

A. 750 MB/s

B. 300 MB/s

C. 375 MB/s

D. 150 MB/s

W przypadku podanych wartości, 300 MB/s, 375 MB/s, 750 MB/s oraz 150 MB/s, ważne jest zrozumienie, na czym opierają się te liczby i jakie są ich źródła. Odpowiedź 300 MB/s może wydawać się logiczna, jednak wynika to z nieporozumienia dotyczącego konwersji jednostek i rzeczywistej przepustowości interfejsu SATA 2. Rekomendowany standard SATA 2, z prędkością 3 Gb/s, po odpowiedniej konwersji daje 375 MB/s, co oznacza, że 300 MB/s jest po prostu zaniżoną wartością. Odpowiedź na poziomie 750 MB/s jest również myląca, ponieważ taka przepustowość dotyczy standardu SATA 3, który oferuje transfer danych do 6 Gb/s, a nie interfejsu SATA 2. Kolejna wartość, 150 MB/s, to maksymalna przepustowość dla standardu SATA 1, co może wprowadzać w błąd, jeśli nie zostanie uwzględniona odpowiednia przeszłość technologii. Powszechnym błędem jest mylenie różnych standardów SATA oraz ich rzeczywistych możliwości, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji przy wyborze sprzętu i architekturze systemów. Przestrzeganie norm i standardów branżowych jest kluczowe, aby zapewnić optymalną wydajność oraz kompatybilność sprzętu.

Pytanie 40

W przypadku dysku twardego, w jakiej jednostce wyrażana jest wartość współczynnika MTBF (Mean Time Between Failure)?

A. w dniach

B. w godzinach

C. w latach

D. w minutach

Warto zauważyć, że w kontekście dysków twardych, podawanie współczynnika MTBF w jednostkach takich jak minuty, dni czy lata jest niewłaściwe i wprowadza w błąd. Minuty jako jednostka czasowa mogą sugerować, że awarie występują w bardzo krótkich odstępach czasu, co nie odpowiada rzeczywistości dla nowoczesnych dysków twardych, które są projektowane z myślą o długoterminowej niezawodności. Z kolei dni jako jednostka również nie oddaje pełnego obrazu, gdyż nowoczesne dyski mogą działać setki lub tysiące dni bez awarii, co czyni tę miarę nieadekwatną. Użycie lat w kontekście MTBF może być mylące, ponieważ w branży technologicznej standardem jest podawanie MTBF w godzinach, co umożliwia bardziej precyzyjne planowanie konserwacji i oceny ryzyka. Użytkownicy często mylą MTBF z inny wskaźnikami związanymi z żywotnością dysków, takimi jak MTTR (Mean Time To Repair), co może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących zarządzania infrastrukturą IT. Aby uniknąć tych typowych błędów myślowych, ważne jest, aby zrozumieć definicje i koncepcje związane z MTBF oraz ich znaczenie w praktycznych zastosowaniach w inżynierii oprogramowania i zarządzaniu systemami informatycznymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej