Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 10:26
Data zakończenia: 9 maja 2025 10:37

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę powinien wykorzystać asystent do identyfikacji potrzeb i problemów psychospołecznych podopiecznej, która jest w pełni sprawna intelektualnie?

A. obserwację

B. rozmowę

C. przegląd dokumentacji

D. symulację

Wywiad jest najskuteczniejszym narzędziem w diagnozowaniu potrzeb i problemów psychospołecznych, ponieważ pozwala na bezpośrednią interakcję z podopieczną. Dzięki temu asystent ma możliwość zadawania pytań otwartych, co sprzyja uzyskaniu głębszych i bardziej osobistych odpowiedzi. Wywiad umożliwia także nawiązanie więzi z podopieczną, co może przyczynić się do większej szczerości i otwartości w rozmowie. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z zasadami etyki w pracy z klientami oraz standardami świadczonymi w psychologii i socjologii. W praktyce, asystenci często wykorzystują wywiady w formie strukturalnych lub półstrukturanych, dostosowując je do specyficznych potrzeb i kontekstu sytuacji. Przykładem zastosowania wywiadu może być przeprowadzenie sesji rozmowy, w której asystent zadaje pytania dotyczące codziennych emocji, relacji społecznych czy trudności w adaptacji, co pozwala na stworzenie kompleksowego obrazu psychospołecznego podopiecznej.

Pytanie 2

Jak najlepiej postąpić z osobą mającą problemy z przełykaniem, by zmniejszyć ryzyko refluksu zaraz po posiłku?

A. ustawić ją w pozycji półleżącej na lewym boku

B. położyć ją płasko na lewym boku

C. położyć ją całkiem płasko na plecach

D. zostawić ją w pozycji siedzącej

Pozostawienie podopiecznego w pozycji siedzącej po spożyciu posiłku jest kluczowe dla ograniczenia ryzyka refluksu, zwłaszcza u osób z problemami z przełykaniem. Ta pozycja sprzyja prawidłowemu trawieniu, ponieważ grawitacja wspomaga przemieszczanie się treści pokarmowej w dół przełyku do żołądka. Dodatkowo, siedząca pozycja zmniejsza nacisk na dolny zwieracz przełyku, co może zapobiegać cofaniu się treści żołądkowej. W praktyce, zaleca się utrzymywanie podopiecznego w tej pozycji przez co najmniej 30 minut po jedzeniu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia refluksu. Ponadto, według wytycznych takich jak te opracowane przez American Speech-Language-Hearing Association, monitoring pozycji ciała pacjenta jest istotnym elementem w terapii zaburzeń połykania. Wprowadzenie tej zasady w codziennej opiece nad pacjentami z trudnościami w przełykaniu może znacznie poprawić komfort i bezpieczeństwo żywienia.

Pytanie 3

Jakie działania powinien podjąć asystent, organizując przestrzeń dla osoby z astmą?

A. utrzymywać pomieszczenia wilgotne i z temperaturą powyżej 25°C

B. codziennie zamiatać pokoje, używać zapachowych odświeżaczy powietrza

C. ścierać kurze na sucho, polecić zakup pościeli z naturalnej wełny

D. zasugerować usunięcie dywanów i zasłon, regularnie wietrzyć pokoje

Zalecenie rezygnacji z dywanów i zasłon oraz regularne wietrzenie pomieszczeń jest kluczowe dla tworzenia bezpiecznego środowiska dla osób z astmą. Dywany i zasłony są znane jako pułapki dla alergenów, takich jak roztocza, pyłki i sierść zwierząt, co może wywoływać objawy astmy. Wietrzenie pomieszczeń pomaga w usuwaniu zanieczyszczeń powietrza, a także utrzymaniu odpowiedniego poziomu wilgotności, co jest istotne, ponieważ zbyt duża wilgotność sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów. Dobrym praktykom w organizacji przestrzeni dla osób z astmą towarzyszy wprowadzenie materiałów łatwych do czyszczenia, takich jak gładkie podłogi, które można łatwo odkurzać. Warto także zainstalować oczyszczacze powietrza, które skutecznie redukują stężenie alergenów w powietrzu. Rekomendacje te są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami dotyczącymi zdrowego mieszkalnictwa, które podkreślają znaczenie jakości powietrza w pomieszczeniach dla osób z chorobami układu oddechowego.

Pytanie 4

Starsza kobieta w wieku 75 lat, cierpiąca na cukrzycę typu 2 oraz chorobę Parkinsona, planuje spędzić święta pod opieką swojej młodszej siostry. Aby zapewnić podopiecznej odpowiednie bezpieczeństwo zdrowotne, asystent powinien przeprowadzić szkolenie siostry w zakresie używania jakiego urządzenia?

A. glukometru

B. pulsoksymetru

C. pulsometru

D. ciśnieniomierza

Glukometr to urządzenie kluczowe w monitorowaniu poziomu glukozy we krwi, co jest szczególnie istotne w przypadku pacjentów chorych na cukrzycę typu 2. Umożliwia on szybkie i precyzyjne pomiary, które są niezbędne do oceny stanu zdrowia pacjenta oraz podejmowania decyzji dotyczących leczenia. Edukacja siostry w zakresie obsługi glukometru pozwoli jej na skuteczne monitorowanie poziomu glukozy, co jest kluczowe w zarządzaniu cukrzycą. W sytuacji, gdy poziom glukozy jest zbyt niski lub zbyt wysoki, odpowiednia interwencja może zapobiec poważnym powikłaniom, takim jak hipoglikemia czy hiperglikemia. Ważne jest, aby siostra była w stanie samodzielnie przeprowadzać pomiary, interpretować wyniki oraz wiedzieć, jakie kroki podjąć w przypadku odchyleń od normy. Dodatkowo, znajomość zasad dotyczących higieny przy pobieraniu próbek krwi i bezpiecznego użytkowania sprzętu medycznego jest niezbędna, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno pacjenta, jak i osoby opiekującej się nim. Standardy opieki nad pacjentami z cukrzycą wyraźnie wskazują na znaczenie regularnego monitorowania glukozy, co potwierdza zasadność edukacji siostry w tym zakresie.

Pytanie 5

Podczas konwersacji z sąsiadką asystent dowiedział się, że podopieczna ostatnio zrezygnowała z zakupu brakujących leków, ponieważ opłaciła rachunek za ogrzewanie. Ta sytuacja wskazuje na problemy

A. w relacjach rodzinnych podopiecznej

B. psychologiczne podopiecznej

C. ze zdrowiem podopiecznej

D. finansowe podopiecznej

Wybrana odpowiedź, dotycząca problemów materialnych podopiecznej, jest prawidłowa, ponieważ sytuacja opisana w pytaniu ukazuje bezpośrednie powiązanie między finansami a dostępnością do niezbędnych leków. Decyzja podopiecznej o opłaceniu rachunku za ogrzewanie zamiast wykupienia leków wskazuje na trudności finansowe, które mogą prowadzić do nieodpowiedniego zarządzania zdrowiem. W praktyce asystenci społeczni powinni zwracać uwagę na takie sytuacje, ponieważ mogą one świadczyć o szerszym zakresie problemów materialnych, które wymagają interwencji. Dobrą praktyką w obszarze wsparcia społecznego jest prowadzenie dokładnej analizy sytuacji finansowej podopiecznych oraz pomoc w uzyskaniu dostępu do świadczeń zdrowotnych. W ramach standardów opieki społecznej, asystenci są zobowiązani do identyfikacji takich problemów i kierowania podopiecznych do odpowiednich instytucji, które mogą pomóc w poprawie sytuacji materialnej, co w efekcie może również korzystnie wpłynąć na ich zdrowie.

Pytanie 6

Jakie dane są kluczowe dla osoby zdiagnozowanej z cukrzycą typu I w kontekście zapobiegania hipoglikemii i hiperglikemii?

A. Harmonogram przyjmowania leków, czas i ilość spożywania posiłków oraz planowanie diety

B. Harmonogram przyjmowania leków oraz ilość posiłków

C. Harmonogram przyjmowania insuliny oraz planowanie diety

D. Harmonogram podawania insuliny, planowanie diety oraz czas spożywania posiłków

Jeśli nie uwzględnisz pełnego kontekstu w zarządzaniu cukrzycą typu I, to możesz wpaść w pułapkę błędnych założeń, co niestety zwiększa ryzyko powikłań. Samo wiedzenie, kiedy brać leki i ile jeść, to za mało, żeby ogarnąć hipoglikemię i hiperglikemię. Ważne jest, żeby pacjenci zdawali sobie sprawę, jak dieta, ruch oraz dawki insuliny wpływają na cukier. Czas przyjmowania insuliny i jego związek z posiłkami to kluczowe sprawy, ale jeśli nie ma planu diety i monitorowania spożycia, to może być niewystarczające. Ludzie często myślą, że wystarczy pamiętać o lekach i jedzeniu, nie myśląc o tym, jak to wszystko ze sobą działa i jakie mają indywidualne potrzeby. Dlatego ważne, żeby edukacja o cukrzycy dotykała nie tylko teorii, ale i praktyki zarządzania tą chorobą, bo to naprawdę wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 7

Które z poniższych należą do środków ochrony osobistej używanych przez asystenta osoby niepełnosprawnej?

A. urządzenia ortopedyczne

B. preparaty na odleżyny

C. pieluchy dla dorosłych

D. jednorazowe rękawiczki

Rękawiczki jednorazowe są kluczowym elementem środków ochrony indywidualnej (ŚOI) w pracy asystenta osoby niepełnosprawnej, ponieważ zapewniają ochronę zarówno asystenta, jak i osoby podopiecznej. Ich stosowanie jest niezbędne w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko kontaktu z płynami ustrojowymi, co może prowadzić do zakażeń. Rękawiczki jednorazowe minimalizują ryzyko przenoszenia patogenów oraz chronią skórę przed szkodliwymi substancjami. W kontekście pracy z osobami niepełnosprawnymi, które mogą wymagać pomocy w codziennych czynnościach, takich jak higiena osobista, ich zastosowanie staje się jeszcze bardziej istotne. W wielu placówkach medycznych oraz domach opieki stosowanie rękawiczek jednorazowych jest standardem, co potwierdzają wytyczne dotyczące zapobiegania zakażeniom. Dodatkowo, zwracanie uwagi na odpowiedni dobór rękawiczek, zarówno pod względem materiału, jak i rozmiaru, ma kluczowe znaczenie dla skuteczności ochrony. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują pomoc w zmianie pieluch, codziennej toalecie pacjentów, a także w sytuacjach, które mogą wiązać się z ryzykiem kontaktu z potencjalnie niebezpiecznymi substancjami, co potwierdza znaczenie tych środków w zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno asystentów, jak i osób, którym pomagają.

Pytanie 8

Jakie zajęcia aktywne powinien zaproponować asystent 9-letniemu chłopcu z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną i otyłością?

A. Zabawy na komputerze

B. Granie w szachy

C. Ruchowe formy zabawy

D. Oglądanie programów telewizyjnych

Zabawy ruchowe to naprawdę ważny element, jeśli mówimy o rozwoju dzieci, szczególnie w przypadku chłopca, który ma niepełnosprawność intelektualną i zmaga się z otyłością. Dzięki takim aktywnościom fizycznym, jak bieganie czy gra w piłkę, nie tylko poprawia się kondycja, ale też rozwijają się umiejętności społeczne i emocjonalne. Dzieci w tym wieku naprawdę lubią zajęcia, które są pełne zabawy i radości. To pozwala im na osiąganie sukcesów, co z kolei buduje ich pewność siebie. Regularne uprawianie sportu nie tylko wpływa korzystnie na ciało, ale też zmniejsza ryzyko problemów zdrowotnych związanych z otyłością. Mówi się, że dzieci powinny spędzać przynajmniej godzinę dziennie na aktywności fizycznej – dlatego zabawy ruchowe są idealne w tym przypadku.

Pytanie 9

Podopieczna uważa, że sąsiadka ją wykorzystuje, pożyczając pieniądze i nigdy nie oddając w terminie. Jakiego rodzaju trening pomoże w poprawie ich relacji?

A. Szkolenie z umiejętności kognitywnych

B. Trening Jacobsona

C. Szkolenie z praktycznych umiejętności

D. Trening interpersonalny

Trening interpersonalny to naprawdę ważna sprawa, kiedy chodzi o relacje z innymi. W sytuacji, gdy twoja podopieczna czuje się wykorzystywana przez sąsiadkę, te umiejętności mogą jej naprawdę pomóc. Dzięki nim zrozumie, co się dzieje w tej relacji i jak lepiej się komunikować. Moim zdaniem, umiejętność wyrażania swoich potrzeb i granic w sposób asertywny jest absolutnie kluczowa, zwłaszcza w kontekście pożyczania pieniędzy. Na przykład, aktywne słuchanie, mówienie o swoich emocjach czy używanie „ja” w komunikacji to techniki, które mogą znacznie poprawić zrozumienie między ludźmi. Dobrze jest, żeby obie strony czuły, że są słyszane. Z mojego doświadczenia, gdy ktoś potrafi lepiej się komunikować, to zyskuje też większą pewność siebie w relacjach, co przekłada się na ogólne samopoczucie.

Pytanie 10

59-letnia pani Joanna posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. W jakim wieku będzie mogła ubiegać się o zasiłek pielęgnacyjny?

A. 60 lat

B. 75 lat

C. 70 lat

D. 80 lat

Odpowiedź 75 lat jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami w Polsce, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobom, które ukończyły 75. rok życia, a także posiadają orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym lub umiarkowanym. W przypadku osób z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu lekkim, zasiłek nie jest przyznawany automatycznie, co wymaga znajomości przepisów ustawowych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne, szczególnie dla osób pracujących w obszarze opieki społecznej, które muszą umieć doradzić swoim podopiecznym w zakresie przysługujących im świadczeń. Zrozumienie zasad przyznawania zasiłków oraz umiejętność ich interpretacji w kontekście konkretnej sytuacji życiowej jest kluczowe. Warto również zauważyć, że w kontekście polityki społecznej, wprowadzenie kryteriów wiekowych ma na celu wsparcie osób starszych, które są często bardziej narażone na problemy zdrowotne i ograniczenia w samodzielnym funkcjonowaniu. W związku z tym, znajomość tych regulacji jest niezbędna dla efektywnego zarządzania wsparciem społecznym.

Pytanie 11

Jak powinien zachować się pacjent po operacji stawu biodrowego, korzystający z dwóch kul łokciowych, podczas wchodzenia po schodach?

A. umieścić jedną kulę na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz drugą kulę

B. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną oraz kule

C. umieścić kule na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną

D. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz kule

Odpowiedź wskazująca na to, aby wesprzeć się na kulach, a następnie postawić pierwszy krok kończyną sprawną, jest zgodna z najlepszymi praktykami rehabilitacyjnymi dla osób po operacji stawu biodrowego. Użytkowanie kul łokciowych jest kluczowe dla zapewnienia równowagi i stabilności podczas poruszania się na schodach. Przy takim podejściu pacjent najpierw przenosi ciężar ciała na kule, co minimalizuje ryzyko upadku. Następnie, stawiając krok kończyną sprawną, pacjent korzysta z siły i stabilności tej kończyny, co ułatwia bezpieczne wznoszenie się na stopnie. Kolejnym krokiem jest dostawienie kończyny niesprawnej oraz kul, co pozwala na zachowanie ciągłości ruchu oraz dalsze wsparcie podczas wchodzenia. Przykładem zastosowania tej techniki jest ćwiczenie, które terapeuci często wykorzystują w rehabilitacji, polegające na wchodzeniu i schodzeniu po schodach w kontrolowany sposób, co wspiera nie tylko mobilność, ale również pewność siebie pacjenta w poruszaniu się. Dobrze jest również stosować się do zasad bezpieczeństwa, takich jak unikanie noszenia ciężkich przedmiotów podczas chodzenia po schodach, co może zagrażać równowadze.

Pytanie 12

Jakie działania może podjąć asystent, aby wspierać osobę z niepełnosprawnością słuchową w sytuacjach komunikacyjnych?

A. Zachęcać do noszenia okularów przeciwsłonecznych

B. Mówić bardzo głośno i wyraźnie

C. Unikać rozmów na trudne tematy

D. Zachęcać do korzystania z tłumacza języka migowego lub napisów

Komunikacja z osobami z niepełnosprawnością słuchową wymaga zrozumienia ich specyficznych potrzeb oraz umiejętności dostosowania się do nich. Mówienie bardzo głośno i wyraźnie, choć może się wydawać intuicyjnym sposobem wsparcia, nie jest efektywne, ponieważ wiele osób z niepełnosprawnością słuchową nie polega na słuchu, a na wizyjnych formach komunikacji, takich jak język migowy czy czytanie z ruchu warg. Unikanie rozmów na trudne tematy nie jest właściwą strategią, ponieważ osoby z niepełnosprawnościami powinny mieć możliwość równoprawnego uczestniczenia w każdej rozmowie, niezależnie od jej tematyki. Tego typu podejście może prowadzić do ich wykluczenia społecznego. Natomiast zachęcanie do noszenia okularów przeciwsłonecznych w kontekście wsparcia komunikacyjnego jest niezrozumiałe i nieadekwatne, ponieważ okulary przeciwsłoneczne mają na celu ochronę przed słońcem, a nie wspieranie komunikacji. Wsparcie powinno koncentrować się na technologiach i metodach, które rzeczywiście ułatwiają porozumiewanie się, takich jak wspomniane tłumaczenia na język migowy, czy napisy. Dostosowanie się do potrzeb osób z niepełnosprawnością słuchową wymaga empatii, zrozumienia i świadomości dostępnych rozwiązań technologicznych.

Pytanie 13

Jakie działania należy podjąć, aby zapobiegać powstawaniu odleżyn u pacjenta w pozycji leżącej?

A. wcierać spirytus na całe ciało

B. wykorzystywać bieliznę z materiałów syntetycznych

C. używać materaca o twardej powierzchni

D. zmieniać pozycje pacjenta co dwie godziny

Stosowanie profilaktyki przeciwodleżynowej u pacjentów leżących jest kluczowe dla zapobiegania powstawaniu odleżyn. Zmiana pozycji ułożeniowej co dwie godziny jest najskuteczniejszym sposobem na redukcję nacisku na wrażliwe obszary ciała, co ma szczególne znaczenie w przypadku osób unieruchomionych. Regularne zmiany pozycji pomagają poprawić krążenie krwi w miejscach najbardziej narażonych na rozwój odleżyn, takich jak kości krzyżowe, pięty, łokcie i łopatki. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz ogólnymi standardami opieki zdrowotnej. W zależności od stanu pacjenta, można stosować różne techniki ułożeniowe, takie jak ułożenie na boku, na plecach czy na brzuchu. Warto również zastosować dodatkowe środki, takie jak poduszki czy wałki, które mogą wspierać pacjenta w utrzymaniu odpowiedniej pozycji. Dbanie o skórę i jej nawilżenie, a także monitorowanie stanu skóry pacjenta powinny być integralną częścią procesu opieki, co wspiera skuteczność profilaktyki przeciwodleżynowej.

Pytanie 14

Który z rodzajów terapii jest najbardziej zalecany dla pacjentów z chorobą Alzheimera?

A. oglądanie telewizji

B. wykonywanie haftu

C. zarządzanie finansami

D. ćwiczenia pamięci

Trening pamięci jest zalecaną techniką terapii dla osób z chorobą Alzheimera, ponieważ skupia się na poprawie zdolności zapamiętywania i przypominania sobie informacji. Osoby z tą chorobą często doświadczają problemów z pamięcią krótkotrwałą oraz długotrwałą, co wpływa na ich codzienne funkcjonowanie. W ramach treningu pamięci stosuje się różnorodne ćwiczenia, takie jak przypominanie sobie słów, układanie historyjek na podstawie obrazków czy korzystanie z aplikacji mobilnych, które stymulują procesy poznawcze. Badania wykazują, że regularne angażowanie się w takie aktywności może spowolnić postęp choroby oraz poprawić jakość życia pacjentów. Trening pamięci jest zgodny z zaleceniami takich organizacji jak Alzheimer’s Association, która podkreśla znaczenie aktywności umysłowej w terapii osób z demencją. Dobrą praktyką jest także łączenie treningu pamięci z innymi formami terapii, takimi jak terapia zajęciowa czy muzykoterapia, co może przynieść jeszcze lepsze efekty w utrzymywaniu funkcji poznawczych.

Pytanie 15

Podopieczna jest osobą samotną, otrzymującą niewielką rentę. W mieszkaniu doszło do awarii pieca gazowego. Kobieta nie ma funduszy na zakup nowego urządzenia. W tej sytuacji asystent powinien pomóc podopiecznej w złożeniu dokumentów do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, aby uzyskać wsparcie finansowe.

A. okresowego

B. mieszkaniowego

C. celowego

D. wyrównawczego

Odpowiedź 'celowego' jest prawidłowa, ponieważ zasiłek celowy jest przeznaczony na sfinansowanie konkretnych wydatków, takich jak zakup sprzętu grzewczego, gdy osoba w trudnej sytuacji finansowej nie jest w stanie pokryć tych kosztów. Tego rodzaju zasiłek może być przyznany przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w sytuacjach, gdy istnieje pilna potrzeba wsparcia. Przykładem zastosowania zasiłku celowego może być pomoc w zakupie nowych urządzeń grzewczych lub innych podstawowych artykułów niezbędnych do życia, co jest zgodne z zasadami wsparcia społecznego. W praktyce, asystent powinien pomóc podopiecznej w przygotowaniu niezbędnych dokumentów, co może obejmować wnioski o pomoc finansową oraz zaświadczenia dotyczące jej sytuacji finansowej. Warto również podkreślić znaczenie współpracy z lokalnymi instytucjami, ponieważ podejmowanie działań w takich sytuacjach nie tylko wspiera osoby potrzebujące, ale również buduje silniejsze społeczności. Istotne jest, aby asystenci społeczni byli dobrze poinformowani o dostępnych formach pomocy oraz o procedurach ich uzyskiwania, co przyczynia się do efektywności świadczonych usług.

Pytanie 16

Co powinien zrobić asystent, gdy podopieczny zakrztusi się tabletką, jego twarz stanie się czerwona i nie będzie mógł oddychać?

A. Przeprowadzić sztuczne oddychanie na podopiecznym i wezwać pomoc

B. Nachylić podopiecznego do przodu i uderzyć go dłonią w plecy między łopatkami

C. Spróbować uspokoić podopiecznego i odchylić jego głowę w tył

D. Podawać podopiecznemu wodę i wezwać pomoc

Prawidłowa odpowiedź polega na pochyleniu podopiecznego do przodu i uderzeniu go dłonią między łopatkami, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia. W takiej sytuacji kluczowym celem jest usunięcie przeszkody z dróg oddechowych, a uderzenia w plecy mają na celu wywołanie odruchu kaszlowego, który może pomóc w wydobyciu zatoru. Kluczowe jest również, aby podopieczny był pochylony, co zwiększa efektywność tego działania poprzez wykorzystanie siły grawitacji. Standardy organizacji takich jak American Heart Association sugerują, że w przypadku osób dorosłych i dzieci powyżej 1. roku życia, należy stosować tę metodę aż do skutku lub do utraty przytomności. Ważne jest, aby być przy tym spokojnym i zachować kontrolę nad sytuacją, co może zredukować stres u podopiecznego. Dodatkowo, w przypadkach poważnych zadławień, po zastosowaniu tej czynności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną, aby zapewnić dalsze wsparcie medyczne.

Pytanie 17

Podopieczny z niedosłuchem odczuwa ból ucha przy noszeniu aparatu słuchowego, a asystent zauważył delikatne podrażnienia w okolicach małżowiny. Jakie działania powinien podjąć asystent?

A. Umieścić aparat na drugim uchu.

B. Wyjaśnić podopiecznemu, że to normalna reakcja przy noszeniu aparatu.

C. Zaaranżować konsultację podopiecznego z protetykiem słuchu.

D. Posmarować końcówkę aparatu wkładaną do ucha małą ilością wazeliny.

Skontaktowanie podopiecznego z protetykiem słuchu jest kluczowym krokiem w przypadku zgłaszania bólu ucha oraz otarć w okolicy małżowiny usznej. Protetyk słuchu ma odpowiednią wiedzę i doświadczenie, aby ocenić sytuację oraz dokonać niezbędnych poprawek w dopasowaniu aparatu słuchowego. Zgłaszane objawy mogą sugerować, że aparat jest źle dopasowany, co może prowadzić do dyskomfortu, a w niektórych przypadkach do uszkodzenia skóry. Dbanie o odpowiednie dopasowanie aparatu jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie protetyki słuchu, które zakładają dbałość o komfort i zdrowie użytkownika. Przykładowo, protetyk może zlecić wykonanie nowych wkładek, które lepiej będą dopasowane do anatomii ucha podopiecznego, co zminimalizuje ryzyko wystąpienia podobnych objawów w przyszłości. Warto także pamiętać, że regularne wizyty u protetyka są istotnym elementem monitorowania stanu zdrowia słuchu oraz dostosowywania urządzeń do zmieniających się potrzeb pacjenta.

Pytanie 18

Osoba bezrobotna z niepełnosprawnością ruchową zarejestrowana w urzędzie pracy otrzymała propozycję skierowania do firmy, gdzie mogłaby zdobywać doświadczenie praktyczne poprzez wykonywanie zadań na miejscu, nie zawierając przy tym umowy o pracę. Jak nazywa się ta forma aktywizacji zawodowej?

A. prace użyteczności publicznej

B. zatrudnienie interwencyjne

C. praktyka

D. kurs

Poprawna odpowiedź to 'staż'. Staż to forma aktywizacji zawodowej, która umożliwia osobom bezrobotnym, w tym osobom z niepełnosprawnościami, zdobycie praktycznych umiejętności w rzeczywistym środowisku pracy, bez formalnego nawiązywania stosunku pracy z pracodawcą. W ramach stażu uczestnicy mają możliwość realizacji zadań, które są dostosowane do ich możliwości, co sprzyja rozwijaniu kompetencji i zwiększa szanse na zatrudnienie w przyszłości. Przykładowo, mężczyzna z niepełnosprawnością ruchową mógłby odbywać staż w biurze, ucząc się obsługi komputera, zarządzania dokumentacją czy komunikacji z klientami. Warto zauważyć, że staże są często organizowane we współpracy z powiatowymi urzędami pracy oraz instytucjami wspierającymi osoby z niepełnosprawnościami, co zapewnia kompleksową pomoc w procesie aktywizacji zawodowej. W Polsce, staż jest normowany przepisami prawa, co gwarantuje zarówno uczestnikom, jak i pracodawcom określone prawa i obowiązki, a także możliwość uzyskania stypendium stażowego, co stanowi dodatkowy atut dla osób korzystających z tego rozwiązania.

Pytanie 19

Co powinien przygotować asystent do wykonania rozgrzewającego okładu cieplnego: dwie warstwy flaneli, gazik, zapinkę, wazelinę, ceratkę oraz miskę z wodą o jakiej temperaturze?

A. 15°C, 96% roztwór alkoholu etylowego, bandaż elastyczny

B. pokojowej, 70% roztwór alkoholu etylowego, bandaż dziany

C. pokojowej, 70% alkohol etylowy, bandaż elastyczny

D. 10°C, 96% alkohol etylowy, bandaż dziany

Przygotowanie okładu ciepłego z elementami podanymi w innych odpowiedziach zawiera szereg nieprawidłowości, które mogą wpłynąć negatywnie na bezpieczeństwo oraz skuteczność terapii. Woda o temperaturze 10°C jest zbyt zimna do zastosowania w okładzie ciepłym, co może prowadzić do uczucia dyskomfortu u pacjenta oraz nie przyniesie pożądanego efektu terapeutycznego. Odpowiednia temperatura wody powinna wynosić co najmniej 20°C, aby uzyskać efekt rozgrzewający. Wykorzystanie 96% alkoholu etylowego jest również niewłaściwe, ponieważ tak wysoka zawartość alkoholu może prowadzić do podrażnienia skóry, a nawet oparzeń chemicznych, co stoi w sprzeczności z zasadami bezpieczeństwa pacjenta. Bandage dziany, chociaż użyteczny, nie jest tak elastyczny ani dostosowujący się jak bandaż elastyczny, co może powodować odczucie dyskomfortu oraz nieefektywne podtrzymywanie okładu. Ważne jest, by przy stosowaniu okładów ciepłych zwracać uwagę na odpowiednie materiały oraz metody, które są zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze pielęgniarstwa i rehabilitacji. Prawidłowe podejście do przygotowania okładu ciepłego jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów terapeutycznych oraz minimalizacji ryzyka powikłań.

Pytanie 20

Podopieczny z problemem zaparć, w czasie nasilenia objawów, korzysta z leków o łagodnym działaniu przeczyszczającym. Jaką informację powinien mu przekazać asystent dotycząca momentu przyjmowania tych leków?

A. wieczorem po jedzeniu

B. rano na pusty żołądek

C. w południe po jedzeniu

D. rano przed jedzeniem

Leki przeczyszczające o łagodnym działaniu najlepiej przyjmować na noc po posiłku, ponieważ ich działanie zaczyna się zazwyczaj po kilku godzinach. Przyjmując je wieczorem, podopieczny może uzyskać ulgę w porannym wypróżnieniu, co jest szczególnie istotne w przypadku zaparć. Po posiłku, jeśli nie wystąpią działania niepożądane, leki będą miały czas na wchłonięcie się i rozpoczęcie działania w odpowiednim czasie. Ponadto, przyjmowanie leków przeczyszczających w nocy minimalizuje ryzyko wystąpienia dyskomfortu podczas dnia, co sprzyja lepszemu samopoczuciu pacjenta. Warto również dodać, że regularność przyjmowania leków przeczyszczających, zgodnie z zaleceniami lekarza, jest kluczowa dla skutecznego zarządzania zaparciami. Właściwe dobieranie czasu przyjmowania leków to ważny element terapii, który powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego codziennych rytmów biologicznych.

Pytanie 21

Pacjent, który z powodu przewlekłej choroby przebywa w łóżku, zazwyczaj leżąc na jednym boku, jest zagrożony powstaniem odleżyn w rejonie kości?

A. kulszowej

B. łonowej

C. biodrowej

D. krzyżowej

Odpowiedź "biodrowej" jest prawidłowa, ponieważ obszar biodra, a szczególnie kość biodrowa, jest jednym z miejsc, gdzie najczęściej dochodzi do powstawania odleżyn u pacjentów leżących w łóżku przez dłuższy czas. Gdy osoba leży na boku, ciężar ciała skupia się na kości biodrowej, co stwarza dużą presję na skórę i tkanki podskórne. W wyniku tego może dojść do niedokrwienia tych tkanek, co skutkuje powstawaniem odleżyn. Aby zminimalizować ryzyko ich wystąpienia, zaleca się regularną zmianę pozycji pacjenta co 2 godziny oraz stosowanie odpowiednich materacy przeciwodleżynowych, które zmniejszają nacisk na najbardziej narażone obszary. Dodatkowo, należy monitorować skórę pacjenta, aby wcześnie wykryć jakiekolwiek zmiany. Stan zdrowia pacjentów z ograniczoną mobilnością wymaga starannego planowania pielęgnacji oraz edukacji personelu medycznego na temat profilaktyki odleżyn, co jest zgodne z wytycznymi międzynarodowymi takimi jak standardy Wound, Ostomy and Continence Nurses Society (WOCN).

Pytanie 22

Pacjent odczuwa intensywny ból w klatce piersiowej, który promieniuje do lewego ramienia, towarzyszy mu niepokój i trudności w oddychaniu. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. zapalenie błony surowiczej opłucnej

B. udar niedokrwienny mózgu

C. atak serca

D. infekcję płuc

Objawy, które podałeś, jak ten piekący ból w klatce piersiowej, który promieniuje do lewego barku, a do tego trudności w oddychaniu i uczucie niepokoju, to rzeczywiście mogą być typowe oznaki zawału serca. To stan, w którym krew nie dociera do części serca, co może spowodować poważne uszkodzenia. Dlatego w takich sytuacjach ważne jest, żeby szybko działać – czas naprawdę ma kluczowe znaczenie. Powinno się jak najszybciej zrobić EKG i, jeśli to możliwe, podać aspirynę oraz nitroglicerynę. Jak już potwierdzimy zawał, pacjent powinien trafić do szpitala. Wiedza na temat objawów zawału serca jest podstawą, bo może uratować życie, dlatego tak ważne jest, żeby w szkoleniach dla medyków i ratowników to poruszać.

Pytanie 23

Jak asystent powinien przyklejać nowy jednoczęściowy worek stomijny pacjentowi leżącemu w łóżku?

A. ze środka brzucha w stronę boku

B. z boku w stronę środka brzucha

C. z góry na dół

D. z dołu ku górze

Właściwa metoda przyklejania jednoczęściowego worka stomijnego od dołu do góry zapewnia lepsze dopasowanie i stabilność, co jest kluczowe dla komfortu pacjenta oraz skuteczności systemu stomijnego. Rozpoczynając od dołu, asystent może kontrolować i dostosować worek w stosunku do kształtu brzucha, co ogranicza ryzyko wystąpienia przecieków. Ponadto, ta technika pozwala na unikanie podciągania skóry, co może prowadzić do podrażnień. Warto również pamiętać, że stosowanie wysokiej jakości materiałów przylepnych oraz odpowiednia higiena przed i po wymianie worka są istotnymi elementami w pielęgnacji pacjenta. Zgodnie z wytycznymi stowarzyszeń stomijnych, kluczowe jest również przestrzeganie zasad aseptyki oraz stosowanie się do indywidualnych potrzeb pacjenta, co pozwala na optymalizację wyników i zwiększenie jakości życia osób z wyłonionym stomią. Przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy pacjent leży w łóżku – asystent powinien zwrócić uwagę na układ ciała pacjenta, aby upewnić się, że worek jest przylegający do skóry w sposób właściwy i komfortowy."

Pytanie 24

U osoby z nadwagą, chorującej na cukrzycę i mającej nadciśnienie tętnicze, nagle pojawił się niepokój, silny apetyt, problemy z mową i widzeniem, drżenie rąk, uczucie mdłości oraz intensywne pocenie się. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. obniżony poziom cukru we krwi

B. intoksykację

C. niedobór potasu

D. wysoki poziom cukru we krwi

Hipoglikemia, czyli obniżony poziom glukozy we krwi, jest stanem, który często występuje u pacjentów z cukrzycą, szczególnie gdy przyjmują insulinę lub leki doustne zwiększające wydzielanie insuliny. Objawy takie jak niepokój, głód, drżenie rąk, nudności oraz pocenie się są klasycznymi symptomami hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą, niskie stężenie glukozy może prowadzić do zaburzeń neurologicznych, w tym problemów z mową i widzeniem. Ważne jest, aby osoby z cukrzycą były świadome objawów hipoglikemii i potrafiły szybko reagować, na przykład spożywając źródła łatwo przyswajalnych węglowodanów, takie jak cukier, sok owocowy czy żele glukozowe. Zrozumienie mechanizmów hipoglikemii jest kluczowe w zarządzaniu cukrzycą, co potwierdzają standardy opieki w diabetologii, wskazujące na potrzebę edukacji pacjentów w zakresie rozpoznawania i radzenia sobie z niskim poziomem glukozy.

Pytanie 25

Która instytucja odpowiedzialna jest za przyznawanie i wypłatę renty socjalnej dla 18-latka całkowicie niezdolnego do pracy z powodu niepełnosprawności umysłowej?

A. Narodowy Fundusz Zdrowia

B. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

C. lokalny ośrodek pomocy społecznej

D. powiatowe centrum pomocy społecznej

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) jest organem odpowiedzialnym za przyznawanie i wypłatę renty socjalnej osobom całkowicie niezdolnym do pracy z powodu niepełnosprawności, w tym niepełnosprawności intelektualnej. Renta socjalna jest świadczeniem finansowym, które ma na celu wsparcie osób, które z powodu stanu zdrowia nie są w stanie podjąć zatrudnienia. W przypadku 18-letniego podopiecznego, który jest całkowicie niezdolny do pracy, ZUS ocenia spełnienie wymogów formalnych oraz medycznych, aby przyznać odpowiednie świadczenie. Należy pamiętać, że proces ten wiąże się z koniecznością dostarczenia określonych dokumentów, takich jak orzeczenie o niepełnosprawności, które potwierdza rodzaj i stopień niepełnosprawności. Przykładowo, osoba z orzeczoną niepełnosprawnością intelektualną może składać wniosek o rentę socjalną, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Dobre praktyki w zakresie przyznawania rent wskazują na konieczność współpracy ZUS z różnymi instytucjami, takimi jak centra pomocy rodzinie, aby zapewnić najbardziej kompleksową opiekę osobom z niepełnosprawnościami.

Pytanie 26

Jak nazywa się porażenie obu nóg spowodowane rozwojem nowotworu rdzenia kręgowego?

A. paraplegia

B. monoplegia

C. tetraplegia

D. hemiplegia

Paraplegia to stan, w którym dochodzi do porażenia obu kończyn dolnych, najczęściej wskutek uszkodzenia rdzenia kręgowego, co może być spowodowane nowotworem, urazem lub innymi schorzeniami neurologicznymi. W odróżnieniu od tetraplegii, która obejmuje wszystkie cztery kończyny, paraplegia dotyczy tylko dolnych partii ciała. W praktyce terapeutycznej, rehabilitacja pacjentów z paraplegią koncentruje się na przywróceniu jak największej aktywności fizycznej i samodzielności. Metody takie jak fizjoterapia, terapia zajęciowa oraz korzystanie z różnych urządzeń wspomagających, takich jak wózki inwalidzkie, odgrywają kluczową rolę w poprawie jakości życia tych pacjentów. Zgodnie z aktualnymi standardami opieki nad osobami z uszkodzeniami rdzenia kręgowego, kluczowe jest wczesne rozpoczęcie rehabilitacji, co może znacząco wpłynąć na dalszy rozwój umiejętności motorycznych oraz adaptację do życia z ograniczeniami. Przykładem może być program treningu siłowego, który wspiera rozwój mięśni górnej części ciała, co jest niezbędne do samodzielnego poruszania się na wózku.

Pytanie 27

Jak powinno się mówić do osoby używającej aparatu słuchowego?

A. nieco wolniej, z umiarkowaną głośnością i zrozumiałą artykulacją

B. cicho, z użyciem wyraźnej gestykulacji

C. powoli i cicho

D. bardzo powoli i bardzo głośno

Odpowiedź 'nieco wolniej, średnio głośno z dobrą artykulacją' jest właściwa, ponieważ efektywna komunikacja z osobą noszącą aparat słuchowy wymaga dostosowania się do jej potrzeb percepcyjnych. Wypowiadanie się w umiarkowanym tempie i głośności ułatwia zrozumienie, gdyż osoby z ubytkiem słuchu mogą mieć trudności z wychwytywaniem dźwięków, a zbyt szybkie mówienie może prowadzić do frustracji. Dobrze wyartykułowane słowa są krytyczne, ponieważ pozwalają na lepsze uchwycenie subtelności dźwięków, co jest szczególnie ważne w kontekście rozmów o emocjach czy bardziej złożonych tematach. Stosowanie takich praktyk jest zgodne ze standardami komunikacji wspierającej osoby z dysfunkcją słuchu, jak na przykład rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnych instytucji zajmujących się audiologią. Przy okazji warto pamiętać, że gestykulacja i mimika mogą dodatkowo wspierać zrozumienie, ale nie powinny zastępować jasnej mowy. Na przykład, w rozmowie warto utrzymać kontakt wzrokowy, co zwiększa zaangażowanie i ułatwia interpretację komunikatów.

Pytanie 28

Osoba z rozrusznikiem serca leży w łóżku w osłabionym stanie, z wysoką gorączką, nadmierną potliwością i odkrztuszającą się wydzieliną z dróg oddechowych. Czego asystent nie powinien uwzględnić w planie opieki?

A. przeprowadzenia higieny ciała

B. dostarczania napojów

C. wymiany bielizny osobistej

D. oklepywania powierzchni pleców

Oklepywanie pleców w przypadku podopiecznej z rozrusznikiem serca, która jest osłabiona, ma wysoką temperaturę ciała i odkrztusza wydzielinę z dróg oddechowych, nie jest zalecane. W sytuacji, gdy pacjentka wykazuje takie objawy, kluczowe jest unikanie działań, które mogą prowadzić do dodatkowego stresu dla serca lub układu oddechowego. Oklepywanie pleców, mimo że może być stosowane w celu wspomagania odkrztuszania, może wprowadzać niepożądane napięcie i dyskomfort, co w przypadku osób z chorobami serca jest szczególnie niebezpieczne. Zamiast tego, warto skupić się na działaniach, które wspomagają nawilżenie dróg oddechowych oraz ułatwiają wydalanie wydzieliny, takich jak podawanie płynów czy wykonywanie toalety ciała. W przypadkach z wysoką temperaturą ciała oraz trendami do nadmiernego pocenia się, należy również zwrócić uwagę na odpowiednie chłodzenie pacjentki, co może przyczynić się do poprawy jej samopoczucia.

Pytanie 29

Czy osoba niesłysząca z paraplegią jest zaklasyfikowana jako osoba z jakiego rodzaju niepełnosprawnością?

A. motoryczną i zmysłową

B. motoryczną i psychiczną

C. umysłową i psychiczną

D. zmysłową i umysłową

Niesłyszący podopieczny z paraplegią rzeczywiście należy do osób z niepełnosprawnością ruchową i sensoryczną. Paraplegia, będąca wynikiem uszkodzenia rdzenia kręgowego, prowadzi do ograniczeń w zdolności poruszania się, co klasyfikuje tę osobę jako mającą niepełnosprawność ruchową. Dodatkowo, bycie niesłyszącym wskazuje na niepełnosprawność sensoryczną, ponieważ dotyczy braku lub ograniczenia percepcji dźwięków. W praktyce, osoby z takim połączeniem niepełnosprawności doświadczają wielu wyzwań, takich jak ograniczone możliwości komunikacji, co może wpływać na ich interakcje społeczne i dostęp do informacji. Standardy dotyczące wsparcia osób z niepełnosprawnościami, takie jak wytyczne UNESCO w zakresie dostępu do edukacji i informacji, podkreślają znaczenie dostosowania środowiska do potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co może obejmować na przykład użycie technologii wspomagających oraz zastosowanie odpowiednich metod komunikacji. Takie podejście zwiększa ich samodzielność i jakość życia.

Pytanie 30

Jak asystent powinien przygotować posiłek mięsny dla osoby z trudnościami trawiennymi?

A. Podsmażyć mięso na maśle

B. Ugotować mięso

C. Podsmażyć mięso na oliwie z oliwek

D. Lekko podsmażyć, a następnie udusić

Ugotowanie mięsa jest najzdrowszą i najbezpieczniejszą metodą przygotowywania posiłków dla osób z problemami trawiennymi. Proces gotowania polega na poddawaniu mięsa działaniu wysokiej temperatury w wodzie, co pozwala na zachowanie jego wartości odżywczych jednocześnie eliminując potencjalne patogeny. Taki sposób przygotowania jest łatwostrawny, co jest kluczowe dla osób z wrażliwym układem pokarmowym. Dodatkowo, gotowane mięso jest mniej tłuste, ponieważ nie wymaga dodatkowych tłuszczów do smażenia. Dobre praktyki kulinarne wskazują na konieczność wykorzystania świeżych składników oraz unikania mocno przyprawionych potraw, co również przekłada się na lepsze samopoczucie podopiecznego. Przykładem może być gotowanie mięsa drobiowego w bulionie warzywnym, co nie tylko zwiększa smak, ale także zapewnia delikatną konsystencję, sprzyjającą trawieniu.

Pytanie 31

Jaką technikę powinien użyć asystent, aby pomóc podopiecznemu w rozwijaniu umiejętności interpersonalnych?

A. Szkolenie z umiejętności społecznych

B. Terapia przez sztukę

C. Terapia zajęciowa

D. Szkolenie poznawcze

Trening umiejętności społecznych jest metodą, która ma na celu rozwijanie interpersonalnych zdolności u podopiecznych, co jest niezwykle istotne w kontekście ich funkcjonowania w społeczeństwie. W ramach takiego treningu uczestnicy uczą się skutecznej komunikacji, rozwiązywania konfliktów, asertywności oraz budowania relacji z innymi. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba ma trudności w nawiązywaniu znajomości, może być zorganizowane ćwiczenie, w którym podopieczny symuluje rozmowy z różnymi osobami, otrzymując feedback od asystenta. Tego rodzaju praktyki są zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się rozwojem społecznym, które podkreślają znaczenie treningu umiejętności społecznych jako kluczowego elementu w programach wsparcia. Zastosowanie tej metody przyczynia się do zwiększenia pewności siebie uczestnika oraz poprawy jego zdolności do interakcji w różnorodnych sytuacjach społecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie pedagogiki i terapii społecznej.

Pytanie 32

Pan Jan, który porusza się na wózku inwalidzkim i mieszka sam na wysokim parterze, jakiej podstawowej formy pomocy powinien oczekiwać?

A. finansowe wsparcie na zakup i instalację platformy przyschodowej

B. udostępnienie mu sprzętu do rehabilitacji

C. zalecenie uczestnictwa w zajęciach rehabilitacyjnych

D. umieszczenie go w domu opieki społecznej

Dofinansowanie zakupu i montażu platformy przyschodowej jest kluczowe dla zapewnienia mobilności osobom z niepełnosprawnościami, w tym Panu Janowi poruszającemu się na wózku inwalidzkim. Platformy przyschodowe są zaprojektowane w taki sposób, aby umożliwić osobom z ograniczeniami ruchowymi pokonywanie schodów w sposób bezpieczny i komfortowy. Wprowadzenie takiej technologii do codziennego życia może znacząco zwiększyć niezależność użytkownika oraz poprawić jego jakość życia. Dofinansowanie jest istotne, ponieważ koszty zakupu i montażu mogą być znaczne, a dostępność takich środków finansowych może ułatwić realizację tej potrzeby. W praktyce, zastosowanie platformy przyschodowej w mieszkaniach na wysokim parterze, takich jak to Pana Jana, pozwala na swobodne poruszanie się między piętrami budynku. Zgodnie z dobrymi praktykami w obsłudze osób z niepełnosprawnościami, zapewnienie dostępu do mieszkań oraz przestrzeni publicznych jest nie tylko kwestią komfortu, ale także przestrzegania zasad równego dostępu. Warto również wspomnieć, że platformy te powinny być zgodne z normami budowlanymi oraz standardami bezpieczeństwa, co dodatkowo zwiększa ich efektywność i bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 33

Do kogo powinien się zgłosić asystent osoby z niepełnosprawnością, aby rozpocząć procedurę Niebieskiej Karty dla niesamodzielnej ofiary przemocy domowej?

A. Do pracownika socjalnego.

B. Do kogoś z rodziny podopiecznej.

C. Do najbliższego sąsiada podopiecznej.

D. Do opiekunki zajmującej się środowiskiem.

Pracownik socjalny odgrywa kluczową rolę w procesie uruchamiania procedury Niebieskiej Karty, ponieważ jest odpowiedzialny za identyfikację i wsparcie osób, które doświadczyły przemocy w rodzinie. Współpraca z pracownikiem socjalnym jest nie tylko zgodna z normami prawnymi, ale również oparta na najlepszych praktykach w obszarze wsparcia społecznego. Pracownik socjalny ma dostęp do odpowiednich zasobów oraz informacji, które są niezbędne do skutecznej interwencji. Przykładowo, może skierować osobę do odpowiednich instytucji wsparcia, takich jak schroniska dla ofiar przemocy, ośrodki pomocy psychologicznej czy programy reintegracyjne. Ponadto, pracownik socjalny jest wyszkolony w zakresie udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych, co sprawia, że jego interwencja jest szybka i skuteczna. W sytuacjach takich jak procedura Niebieskiej Karty, posiada on również umiejętności niezbędne do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, który jest kluczowy dla prawidłowego ocenienia sytuacji ofiary.

Pytanie 34

Jaki krok powinien podjąć opiekun, jeżeli jego podopieczny ma problem z nietrzymaniem moczu?

A. zmniejszył spożycie płynów rano

B. spożywał minimum 3 litry płynów dziennie

C. zmniejszył spożycie płynów wieczorem

D. spożywał maksymalnie 1 litr płynów każdego dnia

Ograniczenie picia płynów w godzinach wieczornych w przypadku osób z nietrzymaniem moczu jest kluczowym działaniem, które pomaga w zmniejszeniu ryzyka epizodów nietrzymania moczu w nocy. Zmniejszenie ilości spożywanych płynów przed snem może prowadzić do zmniejszenia produkcji moczu w godzinach nocnych, co pozwala na lepszy sen i komfort pacjenta. Praktyczne zastosowanie tej zasady wymaga współpracy z pacjentem w celu ustalenia optymalnych godzin przyjmowania płynów oraz ich odpowiedniej ilości w ciągu dnia. Ponadto, osoby z nietrzymaniem moczu powinny być zachęcane do przyjmowania płynów w ciągu dnia, aby uniknąć odwodnienia, co jest integralną częścią zachowania zdrowia. Warto także zwrócić uwagę na rodzaj przyjmowanych płynów; zaleca się unikanie napojów zawierających kofeinę i alkoholu, które mogą podrażniać pęcherz. Wdrożenie tych praktyk przyczyni się do poprawy jakości życia pacjentów oraz zmniejszenia nieprzyjemnych sytuacji związanych z nietrzymaniem moczu.

Pytanie 35

65-letnia pacjentka z zaawansowaną osteoporozą odczuwa ograniczoną ruchomość i intensywny ból w nadgarstku, który jest spuchnięty. Jakie mogą być przyczyny tych objawów?

A. na zespół rwy ramiennej

B. na dolegliwości reumatyczne

C. na nadmierne obciążenie stawu

D. na złamanie kości w nadgarstku

Wybór odpowiedzi dotyczących bólów reumatycznych w kontekście opisanego przypadku jest mylny. Bóle reumatyczne często dotyczą wielu stawów i mogą być związane z przewlekłymi procesami zapalnymi, jednak w przypadku pacjentki z osteoporozą, opuchlizna i silny ból w nadgarstku są bardziej charakterystyczne dla uszkodzeń mechanicznych, takich jak złamania. Rwa ramienna, która dotyczy nerwu, prowadzi do bólu promieniującego w obrębie ramienia, co nie znajduje odzwierciedlenia w opisie dolegliwości pacjentki. Przeciążenie stawu może prowadzić do bólu, ale nie objawia się ono tak drastycznie, jak złamanie. Często myli się objawy przeciążenia z poważniejszymi urazami, co może prowadzić do nieodpowiedniego podejścia do diagnostyki i leczenia. Kluczowe jest, aby w przypadku pacjentów z osteoporozą na pierwszym miejscu zawsze brać pod uwagę możliwość złamania, zwłaszcza przy wystąpieniu tak intensywnych objawów. Częstość występowania złamań w tej grupie wiekowej jest znacząca, co powinno skłaniać do ostrożności i pełnej oceny stanu zdrowia pacjenta przed postawieniem diagnozy dotyczącej bólu stawów.

Pytanie 36

Jakie są główne symptomy choroby Parkinsona?

A. niekontrolowane ruchy mięśni, drżenie głowy, sztywność kończyn

B. spowolnienie ruchów, problemy z równowagą, drżenie dłoni

C. wolniejsze ruchy, sztywność w karku, przykurcze palców

D. trudności z utrzymaniem równowagi, sztywność szyi, kaczy sposób chodzenia

Wybór objawów takich jak "mimowolne ruchy mięśni, drżenie głowy, sztywność rąk" w sumie jest trochę mylący, bo nie do końca pasują do typowych symptomów choroby Parkinsona. Mimowolne ruchy oczywiście mogą się zdarzać w różnych zaburzeniach, ale to nie jest to, co głównie występuje przy Parkinsonie. Drżenie głowy też nie jest klasycznym symptomem tej choroby - raczej zdarza się przy innych schorzeniach, jak dystonia. Sztywność rąk to ważny objaw, ale nie występuje samodzielnie, a raczej z innymi symptomami, takimi jak spowolnienie ruchowe czy drżenie rąk, które są kluczowe w diagnozie. Te „spowolnienie ruchowe, sztywność karku, przykurcze dłoni” też nie są zgodne z objawami Parkinsona, bo przykurcze dłoni nie są typowe, a sztywność karku też nie jest czymś charakterystycznym tylko dla tej choroby. Widać, że błędne odpowiedzi bywają skutkiem pomylenia objawów różnych zaburzeń neurologicznych, co może wprowadzać w błąd w diagnostyce i leczeniu. Dlatego ważne jest, żeby wiedza o objawach była dokładna, bo dobre rozpoznanie to klucz do skutecznego zarządzania chorobą i poprawy życia pacjentów.

Pytanie 37

Osoba korzystająca z wózka inwalidzkiego na stałe mieszka na parterze budynku komunalnego. Jaką zgodę musi uzyskać, aby otrzymać dofinansowanie na budowę rampy umożliwiającej wjazd do mieszkania?

A. mieszkańców budynku oraz złożyć wniosek do NFZ

B. właściciela budynku oraz złożyć wniosek do PCPR

C. wspólnoty mieszkaniowej oraz złożyć wniosek do ZUS

D. spółdzielni mieszkaniowej oraz złożyć wniosek do MOPS

Odpowiedź wskazująca na właściciela budynku oraz konieczność złożenia wniosku do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz zasadami dotyczącymi dostępności budynków publicznych i mieszkalnych, osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim ma prawo ubiegać się o dostosowanie przestrzeni. Właściciel budynku jest odpowiedzialny za zapewnienie odpowiednich warunków do życia mieszkańcom, a jego zgoda jest niezbędna do przeprowadzenia jakichkolwiek zmian w strukturze obiektu, takich jak budowa pochylni. PCPR natomiast jest instytucją, która może udzielać wsparcia finansowego na takie przedsięwzięcia, co czyni ich rolę kluczową w procesie uzyskiwania dofinansowania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, w której osoba niepełnosprawna stara się o dofinansowanie do budowy pochylni w swoim bloku – musi najpierw uzyskać zgodę od właściciela, aby w ogóle móc wystąpić o środki z PCPR. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie dostępności budynków, które powinny umożliwiać swobodny dostęp osobom z ograniczeniami ruchowymi.

Pytanie 38

Co należy zrobić, gdy dorosły poszkodowany jest nieprzytomny i nie oddycha?

A. 30 razy ucisnąć klatkę piersiową i wykonać 2 wdechy ratownicze

B. Wykonać 1 wdech ratowniczy, a następnie 20 razy ucisnąć klatkę piersiową

C. 15 razy ucisnąć klatkę piersiową i wykonać 2 wdechy ratownicze

D. Wykonać 5 wdechów ratowniczych, a potem 30 ucisków klatki piersiowej

Odpowiedź 30 uciśnięć klatki piersiowej : 2 oddechy ratownicze jest zgodna z obecnymi wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. W przypadku dorosłego, który jest nieprzytomny i nie oddycha, natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) jest kluczowe dla zwiększenia szans na przeżycie. Sekwencja 30 uciśnięć klatki piersiowej, a następnie 2 oddechy ratownicze stosowana jest, aby efektywnie utrzymać krążenie i dostarczenie tlenu do mózgu. W praktyce oznacza to wykonanie 30 uciśnięć klatki piersiowej w tempie około 100-120 uciśnięć na minutę, co jest optymalne dla zapewnienia odpowiedniego przepływu krwi. Po uciśnięciach wykonuje się 2 oddechy ratownicze, które powinny być skuteczne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia mózgu spowodowanego brakiem tlenu. W przypadku braku wykształcenia w zakresie RKO, zaleca się jak najszybsze wezwanie profesjonalnej pomocy medycznej.

Pytanie 39

Asystent zajmuje się młodą, zdolną osobą, która po wypadku całkowicie straciła wzrok. Kobieta jest przerażona, nie opuszcza domu i spędza większość czasu, słuchając radia. Jaką aktywność powinien zaproponować asystent, aby aktywizować podopieczną?

A. ulepszenie warunków socjalnych

B. poznanie zasad używania systemu Makaton

C. naukę alfabetu Braille'a

D. poprawę kondycji fizycznej

Nauka pisma Braille'a jest kluczowym elementem w aktywizacji osób niewidomych, ponieważ umożliwia im samodzielne czytanie i pisanie. Pismo Braille'a, oparte na systemie wypukłych kropek, pozwala na przyswajanie informacji w sposób dotykowy, co jest niezwykle istotne dla osób, które straciły wzrok. Wprowadzenie takiego systemu w życie podopiecznej nie tylko zwiększa jej samodzielność, ale także poprawia jakość życia, umożliwiając dostęp do literatury, dokumentów oraz innych materiałów edukacyjnych. Przykładowo, dzięki umiejętności posługiwania się Braille'em, osoba ta może czytać książki, korzystać z etykiet na produktach, a także uczyć się nowych umiejętności. Wszelkie działania związane z nauką Braille'a powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi instytucji zajmujących się rehabilitacją osób niewidomych, co zapewnia najwyższy standard wsparcia i edukacji. Warto także zainwestować w odpowiednie materiały i pomoce dydaktyczne, które ułatwią proces nauki oraz przystosowanie przestrzeni do potrzeb osoby niewidomej.

Pytanie 40

Podopieczna skarży się na bóle w dolnej części brzucha, uczucie pieczenia i silny ból przy oddawaniu moczu. Jakie schorzenie sugerują te objawy w kontekście układu?

A. trawiennego

B. moczowego

C. endokrynnego

D. chłonnego

Objawy, które opisuje podopieczna, takie jak bóle w podbrzuszu, pieczenie oraz ostry ból podczas mikcji, są typowe dla problemów związanych z układem moczowym. Najczęściej wskazują one na zapalenie pęcherza moczowego, które jest jedną z najczęstszych infekcji dróg moczowych. W przypadku tych objawów, istotne jest, aby przeprowadzić diagnostykę, która może obejmować badanie moczu, aby wykryć obecność patogenów, takich jak bakterie. Zgodnie z najlepszymi praktykami w medycynie, leczenie takiej infekcji często polega na antybiotykoterapii oraz zaleceniach dotyczących nawodnienia organizmu, co wspomaga oczyszczanie układu moczowego. Warto również zwrócić uwagę na profilaktykę, która obejmuje m.in. regularne picie wody, unikanie drażniących substancji oraz dbanie o higienę intymną. Zrozumienie, że takie objawy mogą wskazywać na problemy z układem moczowym, jest kluczowe dla szybkiej interwencji i uniknięcia powikłań związanych z niewłaściwie leczonymi infekcjami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej