Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 12:29
  • Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 12:40

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki rodzaj kabla powinien być użyty do połączenia komputera w obszarze podlegającym wpływom zakłóceń elektromagnetycznych?

A. UTP Cat 5
B. FTP Cat 5e
C. UTP Cat 5e
D. UTP Cat 6
Stosowanie kabli UTP Cat 5, Cat 6 czy Cat 5e w miejscach z zakłóceniami elektromagnetycznymi to dość ryzykowna sprawa z kilku powodów. Kable UTP są nieekranowane, co sprawia, że są bardziej narażone na różne zakłócenia. Jak w pobliżu są jakieś urządzenia, które generują zakłócenia, to UTP może nie dawać zadowalającej jakości sygnału. Choć UTP Cat 5 i Cat 5e mają lepsze parametry niż stare standardy, to jednak brak im dodatkowej ochrony przed zakłóceniami, przez co nie nadają się najlepiej w trudnych warunkach. Z kolei UTP Cat 6, mimo że jest bardziej nowoczesny, też nie ma ekranowania, więc znowu – może być podatny na zakłócenia. Dlatego używanie tych kabli tam, gdzie zakłócenia są na porządku dziennym, może prowadzić do większej liczby błędów w przesyłaniu danych i słabej wydajności sieci. A czasami nawet mogą wystąpić całkowite przerwy w komunikacji. Wybierając kabel, warto pamiętać, że lepsza ochrona przed zakłóceniami przekłada się na wyższą jakość i niezawodność połączenia, co jest bardzo ważne w wielu sytuacjach, od biur po przemysł.

Pytanie 2

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika.

A. users
B. who
C. id
D. whoami
Polecenie 'id' w systemie Linux jest najskuteczniejszym sposobem na uzyskanie informacji o użytkowniku, w tym jego unikalnego identyfikatora, czyli UID (User Identifier). To polecenie nie tylko wyświetla UID, ale także grupy, do których użytkownik należy, co jest niezwykle przydatne w kontekście zarządzania uprawnieniami i dostępem do zasobów systemowych. Przykładowo, po wpisaniu 'id' w terminalu, użytkownik otrzymuje informacje takie jak: uid=1000(nazwa_użytkownika) gid=1000(grupa) groups=1000(grupa),27(dodatkowa_grupa). Wiedza o UID jest kluczowa, gdyż pozwala administratorom na efektywne zarządzanie uprawnieniami i kontrolę dostępu do plików oraz procesów. W praktyce, zrozumienie działania polecenia 'id' pozwala na lepsze rozwiązywanie problemów związanych z uprawnieniami, co jest istotnym elementem codziennej administracji systemami Linux. Dobrą praktyką jest regularne korzystanie z tego polecenia w kontekście audytów bezpieczeństwa czy podczas konfigurowania nowych użytkowników.

Pytanie 3

W celu zapewnienia jakości usługi QoS, w przełącznikach warstwy dostępu stosowany jest mechanizm

A. zapobiegający tworzeniu pętli w sieci
B. nadający priorytet wybranym rodzajom danych
C. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem
D. umożliwiający równoczesne wykorzystanie kilku portów jako jednego połączenia logicznego
Odpowiedź dotycząca nadawania priorytetu określonym rodzajom danych jest prawidłowa, ponieważ mechanizm QoS (Quality of Service) w przełącznikach warstwy dostępu ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości usług w sieciach komputerowych. QoS pozwala na kontrolowanie przepływu ruchu i przydzielanie zasobów sieciowych w taki sposób, aby ważniejsze dane, takie jak strumienie audio czy video, mogły być przesyłane z wyższym priorytetem. Na przykład w środowisku biurowym, gdzie wiele urządzeń korzysta z sieci, QoS umożliwia rozróżnienie pomiędzy danymi wideo konferencji a zwykłym ruchem pocztowym, co minimalizuje opóźnienia i zapewnia płynność transmisji. W standardach takich jak IEEE 802.1Q oraz 802.1p definiowane są metody oznaczania ruchu, co ułatwia implementację QoS. Dzięki tym praktykom organizacje mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami sieciowymi, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz zadowolenie użytkowników.

Pytanie 4

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
123
48 bitów16 bitów64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci
B. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu
C. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu
D. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci
Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 5

Jaka jest binarna reprezentacja adresu IP 192.168.1.12?

A. 11000010,10101100,00000111,00001101
B. 11000000.10101000,00000001,00001100
C. 11000001,10111000,00000011,00001110
D. 11000100,10101010,00000101,00001001
Błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnej konwersji adresu IP z formatu dziesiętnego na binarny. Wiele osób myli się w procesie zamiany, co prowadzi do powstawania nieprawidłowych reprezentacji binarnych. Na przykład, w jednym z błędnych zapisów, 11000001.10111000.00000011.00001110, pierwsza część adresu '11000001' reprezentuje liczbę 193, a nie 192, co jest kluczowym błędem. Podobnie, octet '10111000' odpowiada 184, co również nie jest zgodne z danymi. W przypadku adresu IP 192.168.1.12, każdy z octetów powinien być dokładnie przeliczone zgodnie z potęgami liczby 2, co jest fundamentalnym zadaniem przy pracy z adresowaniem w sieciach. Zrozumienie, jak działają adresy IP w kontekście protokołów sieciowych, jest kluczowe, a pomyłki w konwersji mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji, co może wpłynąć na całą sieć. Wiele osób również nie rozumie, że każdy octet jest oddzielany kropkami, co jest istotne dla poprawnego odczytu adresu. Warto przy tym zwrócić uwagę na standardy, takie jak RFC 791, które określają sposób adresowania w protokole Internet Protocol Version 4 (IPv4). Takie błędy mogą wynikać z niezrozumienia podstaw systemu liczbowego lub pośpiechu w realizacji zadań, przez co warto zwracać uwagę na szczegóły, aby uniknąć problemów w praktycznych zastosowaniach.

Pytanie 6

Jakie zagrożenie nie jest eliminowane przez program firewall?

A. Wirusy rozprzestrzeniające się za pomocą poczty e-mail
B. Szpiegowanie oraz kradzież poufnych informacji użytkownika
C. Dostęp do systemu przez hakerów
D. Ataki powodujące zwiększony ruch w sieci
Każda z wymienionych odpowiedzi, które sugerują, że firewall może chronić przed różnymi zagrożeniami, prowadzi do błędnych wniosków i zrozumienia roli tego narzędzia w architekturze zabezpieczeń. Uzyskanie dostępu do komputera przez hakerów, szpiegowanie oraz wykradanie poufnych danych użytkownika, a nawet ataki generujące wzmożony ruch w sieci, to scenariusze, na które firewalle mogą reagować, ale nie są one w stanie skutecznie zapobiegać. Na przykład, firewalle filtrują ruch sieciowy i mogą blokować nieautoryzowane połączenia, ale nie są wystarczające do ochrony przed atakami typu social engineering, które często są wykorzystywane przez hakerów do uzyskania dostępu do systemów. Ponadto, wirusy rozprzestrzeniające się pocztą e-mail mogą być zainstalowane na komputerze użytkownika poprzez otwarcie zainfekowanego załącznika, co pokazuje, że firewalle, które nie analizują treści wiadomości, nie mają możliwości zapobiegania takim incydentom. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że firewalle są tylko jednym z wielu elementów składających się na kompleksowy system bezpieczeństwa, a ignorowanie tego faktu może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach.

Pytanie 7

W celu zbudowania sieci komputerowej w danym pomieszczeniu wykorzystano 25 metrów kabli UTP, 5 gniazd RJ45 oraz odpowiednią liczbę wtyków RJ45 potrzebnych do stworzenia 5 kabli połączeniowych typu patchcord. Jaki jest całkowity koszt zastosowanych materiałów do budowy sieci? Ceny jednostkowe materiałów są przedstawione w tabeli.

MaterialJednostka miaryCena
Skrętka UTPm1 zł
Gniazdo RJ45szt.10 zł
Wtyk RJ45szt.50 gr

A. 75 zł
B. 80 zł
C. 50 zł
D. 90 zł
Obliczanie kosztów materiałów do sieci komputerowej wymaga precyzyjnego podejścia oraz uwzględnienia wszystkich komponentów i ich cen jednostkowych Błąd w kalkulacjach może wynikać z pominięcia jednego z elementów lub zastosowania nieprawidłowych cen jednostkowych Częstym błędem jest niedoszacowanie liczby wtyków RJ45 które są niezbędne do zakończenia kabli patchcord co może prowadzić do nieprawidłowej odpowiedzi W przypadku skrętki UTP należy zawsze sprawdzić dokładną długość potrzebną do instalacji oraz uwzględnić wszystkie zapasy które mogą być niezbędne do prawidłowego położenia kabli Warto również pamiętać że dobór komponentów musi być zgodny z obowiązującymi normami branżowymi takimi jak TIA EIA 568 Często osoby uczące się mogą mylnie zakładać że koszt wtyków jest pomijalny lub stosunkowo niski co prowadzi do błędnych kalkulacji Ponadto przy obliczaniu kosztów warto uwzględniać również potencjalne dodatkowe koszty związane z instalacją takie jak narzędzia lub inne akcesoria chociaż nie są one tutaj wymagane do obliczenia końcowego kosztu Właściwe zrozumienie wszystkich tych elementów i skrupulatne podejście do obliczeń jest kluczowe dla powodzenia w tego typu zadaniach

Pytanie 8

Jaką rolę odgrywa ISA Server w systemie operacyjnym Windows?

A. Rozwiązuje nazwy domenowe
B. Jest serwerem stron internetowych
C. Stanowi system wymiany plików
D. Pełni funkcję firewalla
Odpowiedzi wskazujące na inne funkcje ISA Server, takie jak system wymiany plików, serwer stron internetowych czy rozwiązywanie nazw domenowych, mylą podstawowe zadania, jakie to oprogramowanie ma do spełnienia w architekturze IT. Choć systemy wymiany plików, takie jak FTP, służą do przechowywania i udostępniania plików, ISA Server nie pełni takiej roli. Zamiast tego, jego podstawową funkcją jest zabezpieczanie sieci poprzez kontrolowanie ruchu internetowego i blokowanie potencjalnych zagrożeń. Porównując ISA Server z serwerami WWW, warto zauważyć, że jego rola nie polega na hostowaniu stron, lecz na działaniu jako warstwa ochrony przed atakami, co jest całkowicie odmiennym celem. W kontekście rozwiązywania nazw domenowych, takie funkcje są typowe dla serwerów DNS, a nie zabezpieczeń sieciowych. Istnieje ryzyko, że błędne zrozumienie funkcji ISA Server jako prostego serwera czy systemu wymiany plików prowadzi do nieefektywnego zabezpieczania sieci. Przykładem może być organizacja, która zaimplementowała ISA Server, myląc jego rolę z funkcjami serwera WWW, co skutkowało niewłaściwą konfiguracją i narażeniem na ataki. Kluczowe jest zrozumienie, że ISA Server to narzędzie do zarządzania bezpieczeństwem, a nie do hostingu czy wymiany danych. Przy podejmowaniu decyzji o wyborze odpowiednich narzędzi do zabezpieczenia sieci, konieczne jest głębsze zrozumienie ich funkcji i zastosowań.

Pytanie 9

W technologii Ethernet protokół dostępu do medium CSMA/CD jest metodą z

A. zapobieganiem kolizjom
B. priorytetami zgłoszeń
C. przekazywaniem tokena
D. wykrywaniem kolizji
Wybór odpowiedzi dotyczącej unikaniu kolizji, priorytetów żądań lub przekazywaniem żetonu odzwierciedla błędne zrozumienie działania protokołu CSMA/CD oraz samej struktury sieci Ethernet. Unikanie kolizji sugerowałoby, że protokół jest w stanie w pełni zapobiec ich wystąpieniu, co nie jest zgodne z rzeczywistością. CSMA/CD nie eliminuje kolizji, lecz jedynie je wykrywa i stosuje mechanizm, który pozwala na ich rozwiązanie po wystąpieniu. Priorytety żądań odnoszą się raczej do bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak token ring, gdzie urządzenia mają przypisane priorytety dostępu. Takie podejście nie obowiązuje w prostych sieciach Ethernet opartych na CSMA/CD, gdzie dostęp jest demokratyczny, a każda jednostka ma równe prawo do korzystania z medium. Przekazywanie żetonu również jest metodą stosowaną w innych typach sieci, ale nie w CSMA/CD. W rzeczywistości, myślenie o protokołach jako ścisłych metodach unikania kolizji prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich funkcji i zastosowania. CSMA/CD przekształca sieć lokalną w środowisko, w którym kolizje są nieuniknione, ale potrafi je szybko wykrywać i efektywnie obsługiwać, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności oraz wydajności komunikacji w sieci.

Pytanie 10

Licencja Windows OEM nie umożliwia wymiany

A. sprawnej płyty głównej na model o wyższych parametrach
B. sprawnego zasilacza na model o wyższych parametrach
C. sprawnego dysku twardego na model o wyższych parametrach
D. sprawnej karty sieciowej na model o wyższych parametrach
Wybór odpowiedzi dotyczących wymiany sprawnych komponentów, takich jak zasilacz, karta sieciowa czy dysk twardy, wskazuje na niepełne zrozumienie zasad licencjonowania Windows OEM. Licencja ta jest zaprojektowana z myślą o konkretnym sprzęcie, co oznacza, że pozwala na wymianę niektórych elementów komputera, o ile nie naruszają one tożsamości systemu. Na przykład, wymiana zasilacza na model o lepszych parametrach nie wpływa na identyfikację komputera, a tym samym nie wymaga nowej licencji. Podobnie, modernizacja karty sieciowej czy dysku twardego nie wiąże się z koniecznością zmiany licencji, ponieważ te komponenty nie są kluczowe dla identyfikacji sprzętowej maszyny. Błędne rozumienie tego zagadnienia może prowadzić do niepotrzebnych wydatków na nowe licencje lub niepewności w zakresie legalności oprogramowania. Zastosowanie praktycznych zasad dotyczących licencjonowania i aktualizacji sprzętu jest istotnym elementem efektywnego zarządzania zasobami IT w organizacji oraz zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 11

Ile sieci obejmują komputery z adresami IP przedstawionymi w tabeli oraz standardową maską sieci?

Komputer 1172.16.15.5
Komputer 2172.18.15.6
Komputer 3172.18.16.7
Komputer 4172.20.16.8
Komputer 5172.20.16.9
Komputer 6172.21.15.10

A. Dwóch
B. Jednej
C. Sześciu
D. Czterech
Analizując błędne odpowiedzi kluczowe jest zrozumienie jak maska podsieci wpływa na klasyfikację komputerów w ramach sieci. Odpowiedź wskazująca że wszystkie komputery znajdują się w jednej sieci (1) ignoruje fakt że adresy IP klasy B z maską 255.255.0.0 mają pierwsze dwie liczby jako identyfikatory sieci. Różnorodne początki adresów takie jak 172.16 172.18 i 172.20 oznaczają że komputery znajdują się w odrębnych sieciach. Odpowiedź sugerująca sześć różnych sieci (2) może wynikać z nieprawidłowego rozumienia jak działa maska sieci. Każdy adres IP nie musi być przypisany do osobnej sieci a maska określa zakres adresów które są częścią tej samej sieci. W przypadku klasy B maska 255.255.0.0 wskazuje że sieć jest identyfikowana przez pierwsze dwie części adresu co wyraźnie dzieli te komputery na mniej niż sześć sieci. Odpowiedź że tylko dwie sieci są obecne (4) może być efektem błędnego założenia że adresy o podobnych początkowych liczbach są w tej samej sieci co jest nieprawdą w kontekście adresów klasy B. Dlatego zrozumienie jak maski podsieci działają pozwala na dokładne określenie liczby sieci i uniknięcie takich błędów. Poprawna analiza wymaga uwzględnienia struktury adresu i logiki stosowanej do podziału adresów IP na podsieci co jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu zasobami sieciowymi.

Pytanie 12

W systemie Linux dane dotyczące okresu ważności hasła są przechowywane w pliku

A. passwd
B. bash
C. grub
D. shadow
Odpowiedź 'shadow' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux informacje o okresie ważności hasła przechowywane są w pliku /etc/shadow. Plik ten zawiera dane dotyczące użytkowników, w tym ich hasła w postaci zaszyfrowanej oraz różne atrybuty związane z bezpieczeństwem, jak data ostatniej zmiany hasła, minimalny i maksymalny czas ważności, a także czas ostrzeżenia przed wygaśnięciem hasła. Dzięki odpowiedniej konfiguracji systemu, administratorzy mogą dostosować politykę haseł, co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa systemu. Przykładowo, administrator może ustawić minimalny czas, przez jaki użytkownik musi korzystać z aktualnego hasła, co zapobiega częstym zmianom i słabszym hasłom. Zgodnie z zasadami najlepszych praktyk w zakresie bezpieczeństwa, regularne aktualizowanie haseł oraz stosowanie złożonych haseł jest niezbędne do ochrony systemu przed nieautoryzowanym dostępem. W praktyce, wykorzystanie pliku shadow w połączeniu z narzędziami takimi jak chage pozwala na efektywne zarządzanie polityką haseł.

Pytanie 13

Wykonanie komendy NET USER GRACZ * /ADD w wierszu poleceń systemu Windows spowoduje

A. utworzenie konta GRACZ bez hasła i nadanie mu uprawnień administratora komputera
B. wyświetlenie monitora o podanie hasła
C. utworzenie konta GRACZ z hasłem *
D. zaprezentowanie komunikatu o błędnej składni polecenia
Wybór opcji dodania konta GRACZ z hasłem '*' może wydawać się logiczny, jednak w rzeczywistości jest niepoprawny. Podczas wykonywania polecenia 'NET USER GRACZ * /ADD' system Windows nie interpretuje znaku '*' jako rzeczywistego hasła, ale używa go jako wskazówki do wywołania monitu o hasło. Implementacja tego polecenia nie umożliwia bezpośredniego wprowadzenia hasła, co jest kluczowym krokiem w procesie tworzenia konta. Kolejna mylna koncepcja dotyczy przekonania, że polecenie to może dodać konto bez hasła. Takie podejście jest niezgodne z zasadami zabezpieczeń systemu, które wymagają, aby każde konto użytkownika miało przypisane hasło, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Również przypisanie kontu uprawnień administratora poprzez to polecenie jest niemożliwe bez dodatkowych parametrów i nie jest automatycznie realizowane podczas jego wykonania. Istotne jest zrozumienie, że proces tworzenia użytkowników w systemach operacyjnych, w tym Windows, powinien być przeprowadzany zgodnie z ustalonymi standardami, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz odpowiednie zarządzanie dostępem do zasobów. Brak zrozumienia tych mechanizmów często prowadzi do osłabienia zabezpieczeń i zwiększenia podatności systemów na ataki.

Pytanie 14

Jak można zaktualizować wprowadzone zmiany w konfiguracji systemu operacyjnego Windows, korzystając z edytora zasad grup?

A. restore
B. dompol
C. services
D. gpupdate
Polecenie 'gpupdate' jest właściwym narzędziem do aktualizacji zasad grup w systemie Windows. Gdy dokonujesz zmian w edytorze zasad grup, te zmiany nie są od razu stosowane w systemie. Aby wymusić aktualizację, użycie polecenia 'gpupdate' w wierszu poleceń sprawi, że system przetworzy nowe zasady i zastosuje je do bieżącej sesji. Na przykład, jeśli administrator zmienił politykę dotycząca haseł użytkowników, jak długo powinny być przechowywane lub jakie mają spełniać kryteria, użycie 'gpupdate' natychmiast wprowadzi te zmiany w życie. Dobrą praktyką jest również użycie parametru '/force', który wymusza ponowne zastosowanie wszystkich zasad, nawet tych, które się nie zmieniły. Warto również zwrócić uwagę, że 'gpupdate' działa zarówno dla polityk lokalnych, jak i tych skonfigurowanych na serwerze Active Directory, co czyni go niezwykle uniwersalnym narzędziem do zarządzania ustawieniami systemu operacyjnego.

Pytanie 15

W systemie Linux narzędzie top pozwala na

A. monitorowanie wszystkich bieżących procesów
B. ustalenie dla użytkownika najwyższej wartości limitu quoty
C. zidentyfikowanie katalogu zajmującego najwięcej przestrzeni na dysku twardym
D. porządkowanie plików według ich rozmiaru w kolejności rosnącej
Wybierając odpowiedzi dotyczące wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca na dysku, ustawiania limitów quoty lub sortowania plików według ich wielkości, można zauważyć, że obejmują one funkcje, które nie są związane z działaniem programu top w systemie Linux. Pierwsza koncepcja, dotycząca wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca, odnosi się do narzędzi takich jak du (disk usage), które pozwalają na analizę wykorzystania przestrzeni dyskowej w systemie plików. Użytkownicy mogą użyć polecenia 'du -sh *' w terminalu, aby uzyskać szybki przegląd rozmiarów katalogów. Ustawienie limitów quoty dla użytkowników to zupełnie inna funkcjonalność, realizowana za pomocą narzędzi takich jak quota, które kontrolują i ograniczają użycie przestrzeni dyskowej przez poszczególnych użytkowników. Te mechanizmy są istotne w środowiskach wieloużytkownikowych, aby zarządzać zasobami sprawiedliwie. Natomiast sortowanie plików według ich wielkości jest typowe dla poleceń takich jak ls, które mogą być używane z różnymi opcjami do wyświetlania i organizowania listy plików w katalogach. Takie niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia funkcji tych narzędzi z programem top, co jest częstym błędem w zrozumieniu podstawowych narzędzi administracyjnych w systemie Linux. Każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, które jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami systemowymi.

Pytanie 16

Router Wi-Fi działający w technologii 802.11n umożliwia osiągnięcie maksymalnej prędkości przesyłu danych

A. 11 Mb/s
B. 1000 Mb/s
C. 54 Mb/s
D. 600 Mb/s
Routery Wi-Fi działające w standardzie 802.11n rzeczywiście osiągają maksymalną prędkość transmisji do 600 Mb/s. Standard ten, wprowadzony w 2009 roku, korzysta z technologii MIMO (Multiple Input Multiple Output), która wykorzystuje wiele anten do jednoczesnego przesyłania i odbierania danych. Dzięki temu, 802.11n może efektywnie zwiększyć przepustowość sieci, szczególnie w środowiskach z dużą liczbą użytkowników lub przesyłanych plików. Przykładem zastosowania tego standardu może być domowe biuro, w którym jednocześnie korzysta kilka urządzeń, takich jak laptopy, smartfony i telewizory, co wymaga stabilnego i szybkiego połączenia. Warto zaznaczyć, że osiągnięcie pełnej prędkości 600 Mb/s wymaga użycia odpowiedniego sprzętu oraz optymalnych warunków sieciowych, takich jak minimalne zakłócenia i odpowiednia odległość od routera. W kontekście dobrych praktyk branżowych, użytkownicy powinni regularnie aktualizować oprogramowanie routera oraz stosować zabezpieczenia, aby utrzymać wydajność i bezpieczeństwo swojej sieci.

Pytanie 17

W sieciach bezprzewodowych Ad-Hoc (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest fizyczna struktura

A. gwiazdy
B. siatki
C. pierścienia
D. magistrali
W sieciach bezprzewodowych Ad-Hoc, które operują na zasadzie Independent Basic Service Set (IBSS), fizyczna topologia ma formę siatki. Tego rodzaju sieci charakteryzują się tym, że urządzenia komunikują się bezpośrednio między sobą bez potrzeby centralnego punktu dostępowego. W praktyce oznacza to, że każde urządzenie (np. laptop, smartfon) może nawiązać połączenie z innymi, tworząc elastyczną i dynamiczną sieć. To rozwiązanie jest szczególnie przydatne w scenariuszach, gdzie infrastruktura jest ograniczona lub nie ma dostępu do tradycyjnych punktów dostępowych, takich jak w czasie wydarzeń plenerowych czy w sytuacjach kryzysowych. Z punktu widzenia standardów, takie sieci są zgodne z normami IEEE 802.11, które definiują specyfikacje dla komunikacji bezprzewodowej. Dzięki temu użytkownicy mogą cieszyć się większą swobodą i mobilnością, co jest kluczowe w wielu nowoczesnych zastosowaniach.

Pytanie 18

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, w którym zapisane są relacje między typami plików a aplikacjami, które je obsługują?

A. HKEY_LOCAL_RELATIONS
B. HKEY_USERS
C. HKEY_CURRENT_PROGS
D. HKEY_CLASSES_ROOT
HKEY_USERS to klucz rejestru, który przechowuje informacje dotyczące wszystkich użytkowników systemu Windows, ale nie jest on bezpośrednio związany z powiązaniami typów plików. Odpowiedź sugerująca ten klucz może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji rejestru. Klucz HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej architekturze rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź błędną. Niekiedy użytkownicy mogą mylić HKEY_CURRENT_USER z HKEY_CLASSES_ROOT, ale ten pierwszy dotyczy ustawień i preferencji bieżącego użytkownika, a nie powiązań typów plików. Z kolei HKEY_LOCAL_RELATIONS również nie jest uznawanym kluczem w systemie Windows, co może prowadzić do zamieszania. Takie myślenie może wynikać z braku zrozumienia struktury rejestru Windows, gdzie każdy klucz ma swoją określoną rolę. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT stanowi centralny punkt dla powiązań typów plików, co jest kluczowe dla działania aplikacji i interakcji systemu z użytkownikiem. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do problemów z otwieraniem plików oraz ich obsługą przez oprogramowanie. Właściwe zrozumienie struktury rejestru jest niezbędne dla administratorów systemów oraz dla osób zajmujących się konfiguracją systemu operacyjnego.

Pytanie 19

Ikona z wykrzyknikiem, którą widać na ilustracji, pojawiająca się przy nazwie urządzenia w Menedżerze urządzeń, wskazuje, że to urządzenie

Ilustracja do pytania
A. nie funkcjonuje prawidłowo
B. sterowniki zainstalowane na nim są w nowszej wersji
C. zostało dezaktywowane
D. funkcjonuje poprawnie
Ikona z wykrzyknikiem w Menedżerze urządzeń nie oznacza że urządzenie działa poprawnie. W rzeczywistości wskazuje na problem z jego działaniem. Sądząc że urządzenie działa poprawnie można przeoczyć potrzebę podjęcia działań naprawczych co może prowadzić do dalszych problemów z systemem. Wykrzyknik nie wskazuje także że urządzenie zostało wyłączone. Wyłączone urządzenie w Menedżerze zazwyczaj przedstawiane jest z ikoną strzałki skierowanej w dół. To nieporozumienie może wynikać z błędnego utożsamiania ikon z rzeczywistym stanem operacyjnym urządzenia. Co więcej mylne jest twierdzenie że ikona sugeruje posiadanie nowszej wersji sterowników. Taka sytuacja zwykle nie jest sygnalizowana żadnym wyróżnieniem w Menedżerze urządzeń. U podstaw tych błędnych przekonań leży brak wiedzy o tym jak system operacyjny sygnalizuje różne stany sprzętu. Dlatego tak ważne jest zrozumienie komunikatów i ikon systemowych by skutecznie diagnozować i rozwiązywać problemy sprzętowe. Dzięki temu można uniknąć niepotrzebnych komplikacji i utrzymać optymalną wydajność komputera.

Pytanie 20

Gdy chce się, aby jedynie wybrane urządzenia mogły uzyskiwać dostęp do sieci WiFi, należy w punkcie dostępowym

A. zmienić typ szyfrowania z WEP na WPA
B. zmienić kod dostępu
C. skonfigurować filtrowanie adresów MAC
D. zmienić częstotliwość radiową
Zmiana szyfrowania z WEP na WPA to na pewno krok naprzód, ale sama w sobie nie załatwia sprawy, jeśli chodzi o ograniczenie dostępu do naszej sieci WiFi. WEP to już przeszłość, a WPA (i nowocześniejsza wersja WPA2) daje znacznie lepsze zabezpieczenia. Choć WPA poprawia bezpieczeństwo danych w sieci, to nie sprawia, że możemy kontrolować, które urządzenia się z nią łączą. Zmiana hasła też nie wystarczy, bo to nie blokuje dostępu dla tych nieautoryzowanych urządzeń, które mogą zdobyć to hasło. Jeśli przypadkiem przekażemy hasło osobom, które nie powinny go mieć, to możemy narazić się na poważne problemy z bezpieczeństwem. A zmiana kanału radiowego? To tylko wpływa na jakość sygnału i zakłócenia. Ludzie często myślą, że wystarczy tylko hasło zmienić, ignorując fakt, że są inne, lepsze sposoby, jak na przykład filtrowanie adresów MAC, które dają większą kontrolę nad tym, kto ma dostęp. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że samo szyfrowanie i zmiana hasła to za mało, by zapewnić bezpieczeństwo sieci WiFi – trzeba podejść do tematu kompleksowo i stosować różnorodne metody zabezpieczeń.

Pytanie 21

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 176.18.5.26
B. 125.9.3.234
C. 154.0.12.50
D. 196.74.6.29
Podane odpowiedzi 125.9.3.234, 154.0.12.50 i 176.18.5.26 należą do innych klas adresów IP, co wynika z analizy ich pierwszych oktetów. Adres 125.9.3.234 należy do klasy A, ponieważ pierwszy oktet wynosi 125, co mieści się w przedziale od 1 do 126. Klasa A jest przeznaczona dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP, a jej struktura pozwala na stworzenie około 16 milionów adresów w każdej sieci. Adres 154.0.12.50 należy do klasy B, której pierwszy oktet mieści się w przedziale od 128 do 191. Klasa B jest używana w średnich organizacjach i oferuje do 65 tys. adresów w każdej sieci. Wreszcie adres 176.18.5.26 również należy do klasy B, co ponownie wskazuje na większe potrzeby adresacyjne. Warto zauważyć, że często w praktyce zdarza się pomylenie klas, zwłaszcza w kontekście planowania adresacji sieci, co może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu adresami IP. Zrozumienie, jakie adresy IP przypisane są do poszczególnych klas, jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i wdrażania infrastruktury sieciowej. Błędy w klasyfikacji mogą skutkować problemami z komunikacją w sieci i trudnościami w jej rozbudowie.

Pytanie 22

Jakie znaczenie ma parametr NVP (Nominal Velocity of Propagation) podczas pomiarów okablowania strukturalnego?

A. na szybkość
B. na długość
C. na koszt
D. na jakość
Zrozumienie wpływu NVP na różne aspekty okablowania strukturalnego jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że NVP ma wpływ na prędkość, może wydawać się logiczna, jednak w rzeczywistości NVP to już określona prędkość, a nie parametr, który ją zmienia. Inną mylną koncepcją jest stwierdzenie, że NVP wpływa na jakość sygnału. Choć NVP pośrednio może wpływać na jakość w kontekście odległości, to nie jest to bezpośredni czynnik determinujący. Jakość sygnału bardziej zależy od parametrów takich jak zakłócenia, tłumienie czy zastosowane materiały. Ponadto, wybór parametrów kabli nie jest bezpośrednio związany z ceną, ponieważ koszty komponentów są określane przez inne czynniki, takie jak materiały i technologia produkcji. Pojęcie długości ma znaczenie, ale tylko w kontekście zastosowania NVP do obliczeń wymaganych dla właściwego doboru długości kabli w instalacji. Często błędne interpretacje tych parametrów prowadzą do niewłaściwego doboru materiałów i projektowania sieci, co w konsekwencji może skutkować problemami z wydajnością i niezawodnością systemu. Właściwe zrozumienie NVP oraz jego zastosowanie w zgodności z normami branżowymi, takimi jak ANSI/TIA-568, jest niezbędne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów w instalacjach okablowania strukturalnego.

Pytanie 23

Który z protokołów należy do warstwy transportowej, działa bez nawiązywania połączenia i nie posiada mechanizmów weryfikujących poprawność dostarczania danych?

A. ICMP
B. IP
C. UDP
D. TCP
UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który działa w trybie bezpołączeniowym. Oznacza to, że nie ustanawia on dedykowanego połączenia przed przesyłaniem danych, co skutkuje mniejszym opóźnieniem oraz niższym narzutem w porównaniu do protokołu TCP (Transmission Control Protocol). UDP nie posiada mechanizmów kontroli poprawności dostarczania danych, co oznacza, że nie gwarantuje, iż pakiety dotrą do odbiorcy ani że dotrą w odpowiedniej kolejności. W praktyce UDP jest często wykorzystywany w aplikacjach, gdzie szybkość przesyłania danych jest ważniejsza niż ich integralność, na przykład w transmisji strumieniowej audio i wideo, gier online czy VoIP (Voice over Internet Protocol). W tych zastosowaniach utrata niektórych pakietów nie wpływa znacząco na jakość obsługi, a zbyt duża latencja może być bardziej problematyczna. Zastosowanie UDP wpisuje się w standardy branżowe, które preferują protokoły minimalizujące opóźnienia, a jednocześnie potrafią elastycznie dostosować się do zmiennych warunków sieciowych.

Pytanie 24

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu ustawienia kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, konieczna jest modyfikacja zawartości

A. /etc/grub.d
B. boot.ini
C. bcdedit
D. /etc/inittab
Odpowiedzi związane z /etc/inittab, boot.ini i bcdedit są nietrafione. To są rzeczy, które dotyczą zupełnie innych systemów i nie pasują do Linuxa. Plik /etc/inittab był kiedyś używany w starszych wersjach Linuxa, ale teraz nie służy do zarządzania bootowaniem systemów, gdy mamy GRUB. Boot.ini to plik Windowsowy, który nie ma nic wspólnego z Linuxem. A bcdedit to narzędzie do konfiguracji Windows, więc też do Linuxa się nie nadaje. To dość powszechny błąd, że ludzie mieszają te różne systemy i ich metody bootowania. Każdy system ma swoje własne zasady, więc ważne jest, aby nie mieszać tych rzeczy, bo to może prowadzić do problemów z uruchomieniem. Także zawsze lepiej trzymać się odpowiednich narzędzi i plików konfiguracyjnych dla danego systemu.

Pytanie 25

Jaką maksymalną długość kabla typu skrętka pomiędzy panelem krosowniczym a gniazdem abonenckim przewiduje norma PN-EN 50174-2?

A. 100 m
B. 90 m
C. 10 m
D. 50 m
Długości 10 m i 50 m są znacznie poniżej wymagań określonych w normach dla kabli skrętkowych, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń dotyczących instalacji sieciowych. Krótsze kable mogą wydawać się bardziej efektywne, jednak w praktyce mogą ograniczać elastyczność układu sieci. Na przykład, w biurze zaprojektowanym na 10 m długości kabli, może być trudno dostosować rozmieszczenie stanowisk pracy, co prowadzi do zwiększenia kosztów związanych z rozbudową lub przelokowaniem instalacji. Z drugiej strony, długość 100 m przekracza dopuszczalne limity określone przez normę PN-EN 50174-2, co może skutkować degradacją sygnału i obniżeniem wydajności sieci. Długie kable mogą generować większe straty sygnału, co jest szczególnie zauważalne w sieciach działających na wyższych prędkościach, takich jak 1 Gbps czy nawet 10 Gbps. Przekroczenie dopuszczalnej długości może prowadzić do błędów w transmisji danych, co w wielu sytuacjach kończy się koniecznością przeprowadzenia kosztownych napraw lub modyfikacji instalacji. Właściwe zrozumienie długości segmentów kabli i ich wpływu na jakość sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 26

Użytkownik pragnie ochronić dane na karcie pamięci przed przypadkowym usunięciem. Taką zabezpieczającą cechę oferuje karta

A. MMC
B. MS
C. CF
D. SD
Karty pamięci SD (Secure Digital) są powszechnie stosowane w elektronice użytkowej i oferują mechaniczne zabezpieczenie przed przypadkowym skasowaniem danych. W przypadku kart SD, zabezpieczenie to jest realizowane poprzez fizyczny przełącznik, który można przestawić na pozycję "lock". Gdy przełącznik jest w tej pozycji, karta nie pozwala na zapis nowych danych ani na ich usuwanie, co chroni zawartość przed niezamierzonym skasowaniem. To funkcjonalność, która jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy użytkownik nie chce ryzykować utraty ważnych danych, na przykład podczas przenoszenia plików między urządzeniami. Warto dodać, że standardy SD są zgodne z międzynarodowymi normami, co zapewnia kompatybilność z wieloma urządzeniami, takimi jak aparaty cyfrowe, smartfony, laptopy czy konsolki do gier. Karty SD są dostępne w różnych pojemnościach i klasach prędkości, co umożliwia ich szerokie zastosowanie w codziennym użytkowaniu i profesjonalnych aplikacjach.

Pytanie 27

W której fizycznej topologii awaria jednego komputera powoduje przerwanie pracy całej sieci?

A. Siatki
B. Drzewa
C. Magistrali
D. Pierścienia
Topologie magistrali, siatki i drzewa różnią się od pierścienia pod względem struktury i sposobu działania, co wpływa na ich odporność na awarie. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do pojedynczego kabla, co sprawia, że awaria kabla prowadzi do przerwania komunikacji całej sieci. W praktyce, jeśli jeden segment magistrali ulegnie uszkodzeniu, to wszystkie urządzenia w tej sieci przestaną być w stanie komunikować się ze sobą. Użytkownicy mylnie mogą sądzić, że magistrala jest bardziej odporna na awarie, ponieważ jest łatwiejsza w instalacji i tańsza, jednak jej kruchość w obliczu uszkodzeń jest istotnym problemem w większych sieciach. Topologia siatki zapewnia większą redundancję dzięki wielokrotnym połączeniom między węzłami, co oznacza, że uszkodzenie jednego węzła nie wpływa na funkcjonowanie całej sieci. Użytkownicy mogą mylnie myśleć, że siatka jest podobna do pierścienia, ale w rzeczywistości siatka umożliwia różne trasy dla danych, co zwiększa stabilność. Z kolei topologia drzewa, będąca hybrydą magistrali i gwiazdy, również prezentuje wyzwania związane z awariami. Uszkodzenie węzła w hierarchii drzewa może prowadzić do problemów z dostępnością, ale niekoniecznie do całkowitego zatrzymania sieci, co czyni ją bardziej odporną na awarie w porównaniu do magistrali. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że różne topologie mają swoje unikalne właściwości, które wpływają na ich odporność na uszkodzenia oraz na efektywność komunikacji w sieci.

Pytanie 28

W systemie Linux dane dotyczące haseł użytkowników są zapisywane w pliku:

A. users
B. groups
C. passwd
D. password
Odpowiedź 'passwd' jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux hasła użytkowników są przechowywane w pliku /etc/passwd. Plik ten zawiera informacje o użytkownikach systemu w formacie tekstowym, który jest czytelny dla administratorów. Każdy wpis w pliku passwd składa się z kilku pól, oddzielonych dwukropkami, w tym nazw użytkowników, identyfikatorów użytkownika (UID) oraz haszy haseł. Ważne jest, że od wersji Linux 2.6, hasła są zazwyczaj przechowywane w pliku /etc/shadow, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do informacji o hasłach tylko dla uprawnionych użytkowników. W praktyce, podczas zarządzania użytkownikami w systemie Linux, administratorzy korzystają z poleceń takich jak 'useradd', 'usermod' czy 'userdel', które modyfikują te pliki i zarządzają dostępem użytkowników. Dobre praktyki branżowe obejmują regularne aktualizowanie haseł oraz stosowanie silnych algorytmów haszujących, takich jak bcrypt czy SHA-512, w celu zapewnienia większego bezpieczeństwa danych użytkowników.

Pytanie 29

Według normy PN-EN 50174 maksymalny rozplot kabla UTP powinien wynosić nie więcej niż

A. 10 mm
B. 30 mm
C. 20 mm
D. 13 mm
Wybierając inne wartości, można napotkać szereg nieporozumień związanych z interpretacją norm i praktycznych zasad instalacji kabli. Wartość 20 mm, na przykład, może wydawać się stosunkowo mała, jednak w kontekście instalacji kabli UTP, jest to wartość, która znacznie przewyższa dopuszczalny rozplot. Taki nadmiar może prowadzić do poważnych problemów z jakością sygnału, w tym do zwiększonego poziomu zakłóceń, co może wpłynąć na wydajność całej sieci. Z kolei rozplot na poziomie 10 mm, mimo że wydaje się bezpieczniejszy, może być zbyt mały w przypadku niektórych rodzajów instalacji, co może prowadzić do trudności w obsłudze kabli i ich uszkodzeń. Natomiast wartość 30 mm jest zdecydowanie nieakceptowalna, ponieważ znacznie przekracza dopuszczalne limity, co stawia pod znakiem zapytania stabilność i efektywność przesyłania danych. Kluczowym błędem jest zatem niedocenienie wpływu rozplotu na jakość sygnału oraz ignorowanie wytycznych normatywnych. Dlatego też, zaleca się zawsze odnosić do aktualnych norm i dobrych praktyk branżowych, aby zapewnić niezawodność i efektywność instalacji kablowych.

Pytanie 30

Po zainstalowaniu z domyślnymi uprawnieniami, system Windows XP nie obsługuje formatu systemu plików

A. NTFS
B. FAT32
C. EXT
D. FAT16
Wybór odpowiedzi związanych z NTFS, FAT16 i FAT32 jest błędny, ponieważ te systemy plików są rzeczywiście obsługiwane przez system Windows XP. NTFS, czyli New Technology File System, to zaawansowany system plików oferujący więcej funkcji niż swego czasu FAT16 i FAT32, w tym lepsze zarządzanie uprawnieniami do plików oraz obsługę dużych rozmiarów dysków twardych. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, gdzie każdy z nich ma swoje ograniczenia — FAT16 obsługuje mniejsze dyski i pliki, natomiast FAT32 ma ograniczenie wielkości plików do 4 GB. W kontekście Windows XP, błędne rozumienie różnic między systemami plików prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi oraz ich przechowywaniem. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne systemy plików mają różne zastosowania i są dostosowane do specyficznych wymagań środowiska. Nieprawidłowe przypisanie systemu plików może skutkować problemami z kompatybilnością, utratą danych czy ograniczeniami w funkcjonalności, co podkreśla znaczenie właściwego doboru systemu plików w zależności od potrzeb użytkownika oraz aplikacji.

Pytanie 31

W sytuacji, gdy nie ma możliwości uruchomienia programu BIOS Setup, jak przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej?

A. ponownie uruchomić system
B. przełożyć zworkę na płycie głównej
C. naładować baterię na płycie głównej
D. zaktualizować BIOS Setup
Uruchomienie ponownie systemu nie jest skuteczne w sytuacji, gdy dostęp do BIOS Setup jest niemożliwy. Restartowanie nie powoduje resetowania ustawień BIOS-u; system operacyjny może nie wystartować, jeśli ustawienia są nieprawidłowe. Zaktualizowanie BIOS-u jest procesem, który ma na celu wprowadzenie poprawek i nowych funkcji, ale nie przywraca on ustawień domyślnych w przypadku problemów z uruchomieniem BIOS-u. Co więcej, aktualizacja BIOS-u powinna być przeprowadzana z uwagą i tylko wtedy, gdy jest to konieczne, ponieważ błędna aktualizacja może prowadzić do uszkodzenia płyty głównej. Doładowanie baterii na płycie głównej ma na celu jedynie zapewnienie zasilania dla pamięci CMOS i nie przywróci ustawień BIOS-u. Jeśli bateria jest rozładowana, może to prowadzić do utraty ustawień, ale sama wymiana lub doładowanie nie rozwiązuje problemu w przypadku braku dostępu do BIOS. Warto być świadomym, że niektóre z tych odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień związanych z obsługą sprzętu komputerowego. Znajomość właściwych metod resetowania BIOS-u, jak np. użycie zworki, jest kluczowa dla efektywnego diagnozowania i rozwiązywania problemów z płytą główną.

Pytanie 32

Jaki tryb funkcjonowania Access Pointa jest wykorzystywany do umożliwienia urządzeniom bezprzewodowym łączności z przewodową siecią LAN?

A. Most bezprzewodowy
B. Repeater
C. Tryb klienta
D. Punkt dostępowy
Punkt dostępowy (Access Point, AP) to urządzenie, które pełni kluczową rolę w zapewnieniu dostępu bezprzewodowego do sieci przewodowej, czyli LAN. Działa jako most łączący urządzenia bezprzewodowe z siecią przewodową, pozwalając na komunikację i wymianę danych. W praktyce, AP umożliwia użytkownikom korzystanie z internetu i zasobów sieciowych w miejscach, gdzie nie ma dostępu do przewodów Ethernetowych. Współczesne punkty dostępowe obsługują różne standardy, takie jak IEEE 802.11a/b/g/n/ac/ax, co zapewnia różnorodność prędkości przesyłania danych oraz zasięg. Przykładem zastosowania AP jest biuro, gdzie pracownicy korzystają z laptopów i smartfonów do podłączania się do lokalnej sieci bezprzewodowej. Dobrze skonfigurowany punkt dostępowy może znacząco poprawić wydajność sieci oraz umożliwić bezproblemową komunikację urządzeń mobilnych z zasobami w sieci lokalnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami. Warto zwrócić uwagę, że stosowanie AP w odpowiednich miejscach, z odpowiednim zabezpieczeniem (np. WPA3), jest kluczowe dla ochrony danych przesyłanych w sieci.

Pytanie 33

W wyniku wykonania komendy: net user w terminalu systemu Windows, pojawi się

A. nazwa obecnego użytkownika oraz jego hasło
B. lista kont użytkowników
C. informacje pomocnicze dotyczące polecenia net
D. dane o parametrach konta bieżącego użytkownika
Odpowiedzi sugerujące, że polecenie 'net user' wyświetla pomoc dotyczącą polecenia, informację o parametrach konta zalogowanego użytkownika, czy nazwę aktualnego użytkownika i jego hasło, wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji tego narzędzia. Przede wszystkim, polecenie 'net user' nie generuje dokumentacji ani pomocy do jego użycia. Użytkownicy mogą uzyskać pomoc dotyczącą poleceń Windows, używając 'net help' lub 'net user /?', co pozwala na wyświetlenie opisu dostępnych opcji. To zamieszanie często prowadzi do błędnych założeń, że każde polecenie powinno dostarczać szczegółowych informacji o sobie. Ponadto, nie jest prawdą, że 'net user' wyświetla parametry konta zalogowanego użytkownika. To narzędzie skupia się na wszystkich kontach w systemie, bez względu na to, które z nich jest aktualnie zalogowane. Wreszcie, 'net user' nigdy nie ujawnia haseł użytkowników, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i prywatności w systemie Windows. Zrozumienie, jak działa to polecenie, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kontami użytkowników i ochrony danych w systemach operacyjnych.

Pytanie 34

W nagłówku ramki standardu IEEE 802.3, który należy do warstwy łącza danych, znajduje się

A. adres IPv4
B. parametr TTL
C. adres MAC
D. numer portu
Adres MAC, czyli Media Access Control, jest kluczowym elementem nagłówka ramki w standardzie IEEE 802.3, który jest odpowiedzialny za komunikację na warstwie łącza danych w modelu OSI. Adres MAC to unikalny identyfikator przypisany do interfejsu sieciowego, który umożliwia urządzeniom identyfikację i komunikację w sieci lokalnej. W kontekście ramki Ethernet, nagłówek zawiera zarówno adres docelowy, jak i adres źródłowy w postaci adresów MAC, co pozwala na poprawne przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami. Przykładowo, gdy komputer wysyła dane do drukarki w tej samej sieci lokalnej, używa adresów MAC, aby wskazać, do którego urządzenia ma trafić przesyłka. W branży IT, stosowanie adresów MAC jest standardową praktyką, a ich struktura jest ściśle zdefiniowana przez organizacje, takie jak IEEE. Dzięki temu, analiza i monitorowanie ruchu sieciowego staje się znacznie prostsze, co jest kluczowe w zarządzaniu sieciami oraz zapewnianiu ich bezpieczeństwa.

Pytanie 35

Aby przekształcić serwer w kontroler domeny w systemach Windows Server, konieczne jest użycie komendy

A. dcpromo
B. regsvr32
C. winnt32
D. dcgpofix
Polecenie 'dcpromo' jest standardowym narzędziem używanym w systemach Windows Server do promocji serwera do roli kontrolera domeny. Umożliwia ono utworzenie nowej domeny lub dołączenie do istniejącej, co jest kluczowe dla zarządzania użytkownikami i zasobami w sieci. W praktyce, uruchamiając 'dcpromo', administratorzy mogą skonfigurować wiele istotnych parametrów, takich jak ustawienia replikacji, wybór typu kontrolera domeny (np. podstawowy lub dodatkowy) oraz integrację z Active Directory. W branży IT, zgodnie z najlepszymi praktykami, promocja serwera do roli kontrolera domeny powinna być przeprowadzana w planowany sposób, z uwzględnieniem odpowiednich kopii zapasowych i audytu, aby zminimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić bezpieczeństwo infrastruktury. Dcpromo przeprowadza również weryfikację, czy sprzęt i oprogramowanie spełniają minimalne wymagania do pracy z Active Directory, co jest istotnym krokiem w procesie wdrożeniowym.

Pytanie 36

Dodatkowe właściwości wyniku operacji przeprowadzanej przez jednostkę arytmetyczno-logiczna ALU zawiera

A. licznik rozkazów
B. rejestr flagowy
C. wskaźnik stosu
D. akumulator
Akumulator, wskaźnik stosu oraz licznik rozkazów to elementy systemów komputerowych, które pełnią różne role, ale nie są odpowiednie w kontekście dodatkowych cech wyniku operacji ALU. Akumulator jest głównie stosowany do przechowywania tymczasowych wyników operacji arytmetycznych, jednak nie dostarcza informacji o stanie tych wyników. Na przykład, po wykonaniu dodawania, akumulator zawiera wynik, ale nie informuje, czy nastąpiło przeniesienie lub czy wynik był zerowy. Wskaźnik stosu, z kolei, zarządza stosami danych i adresów w pamięci, co jest zupełnie inną funkcjonalnością, skupioną głównie na zarządzaniu przepływem programów, a nie na analizie wyników operacji. Licznik rozkazów, który zlicza adresy kolejnych instrukcji do wykonania, również nie ma związku z wynikami operacji ALU, ponieważ jego rola koncentruje się na porządkowaniu i wykonywaniu instrukcji w procesorze. W praktyce, mylenie tych elementów z rejestrem flagowym prowadzi do braku zrozumienia architektury komputerowej oraz skutków wynikających z operacji ALU. Osoby uczące się o komputerach powinny zwracać uwagę na funkcje każdego z tych rejestrów, aby uniknąć pomyłek i lepiej zrozumieć, jak różne komponenty współpracują w systemie obliczeniowym.

Pytanie 37

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieci bezprzewodowej zapewnia standard

A. 802.11b
B. 802.11g
C. 802.11a
D. 802.11n
Standardy 802.11a, 802.11g i 802.11b, mimo że są częścią rodziny Wi-Fi, oferują znacznie niższe prędkości transmisji danych w porównaniu do 802.11n. Standard 802.11a, wprowadzony w 1999 roku, oferuje teoretyczną przepustowość do 54 Mbps, co jest znacznie mniej niż oferowane przez 802.11n. Często mylone z większą wydajnością, może prowadzić do błędnych wniosków, zwłaszcza w kontekście nowoczesnych wymagań dotyczących przepustowości. Z kolei 802.11g, który został wprowadzony w 2003 roku, również osiąga maksymalną prędkość do 54 Mbps, ale operuje na pasmie 2,4 GHz, co czyni go bardziej podatnym na zakłócenia z innych urządzeń. Standard 802.11b, będący jeszcze starszym rozwiązaniem z 1999 roku, osiąga maksymalną prędkość 11 Mbps, co jest zdecydowanie niewystarczające w dzisiejszych czasach, gdy wiele aplikacji wymaga szybkiej i stabilnej transmisji danych. Typowe błędy myślowe związane z wyborem tych standardów często wynikają z nieznajomości ich ograniczeń oraz rzeczywistych potrzeb użytkowników. Bez odpowiedniego zrozumienia różnic między nimi, użytkownicy mogą podejmować decyzje, które nie spełniają ich oczekiwań pod względem wydajności i niezawodności sieci.

Pytanie 38

Użytkownik systemu Windows napotyka komunikaty o zbyt małej ilości pamięci wirtualnej. W jaki sposób można rozwiązać ten problem?

A. dołożenie dodatkowej pamięci cache procesora
B. zwiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys
C. dołożenie dodatkowego dysku
D. zwiększenie pamięci RAM
Zamontowanie dodatkowej pamięci cache procesora nie rozwiązuje problemu z pamięcią wirtualną, ponieważ pamięć cache działa na zupełnie innym poziomie. Cache procesora jest pamięcią o wysokiej prędkości, która służy do tymczasowego przechowywania danych, które są często używane przez procesor, co przyspiesza ich przetwarzanie. Jednakże, zwiększenie pamięci cache nie wpływa na ogólną wydajność systemu w kontekście pamięci wirtualnej, gdyż ta ostatnia jest wykorzystywana głównie do zarządzania przestrzenią pamięci RAM i przechowywaniem danych, które nie mieszczą się w pamięci głównej. Zwiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys może chwilowo pomóc w rozwiązaniu problemów z pamięcią wirtualną, ale nie eliminuje podstawowej przyczyny problemu, jaką jest niewystarczająca ilość pamięci RAM. Montowanie dodatkowego dysku twardego także nie jest skutecznym rozwiązaniem w kontekście pamięci wirtualnej, ponieważ głównie służy do przechowywania danych, a nie poprawy wydajności pamięci operacyjnej. Typowym błędem jest myślenie, że zwiększenie pamięci podręcznej lub przestrzeni dyskowej bezpośrednio poprawi wydajność systemu. W rzeczywistości kluczowym aspektem jest zapewnienie odpowiedniej ilości pamięci RAM, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi optymalizacji systemów operacyjnych. Stąd, aby skutecznie radzić sobie z problemami z pamięcią wirtualną, należy skupić się na zwiększeniu pamięci RAM, co jest najbardziej efektywnym podejściem w kontekście poprawy wydajności systemu.

Pytanie 39

Aby w systemie Windows, przy użyciu wiersza poleceń, zmienić partycję FAT na NTFS bez utraty danych, powinno się zastosować polecenie

A. format
B. change
C. recover
D. convert
Wybór polecenia 'format' sugeruje, że użytkownik chce sformatować partycję, co w rzeczywistości prowadzi do usunięcia wszystkich danych na niej zawartych. Formatowanie jest procesem, który przygotowuje partycję do użycia przez system operacyjny, ale skutkuje to całkowitym skasowaniem wszelkich plików i folderów. W praktyce, zastosowanie polecenia 'format' w kontekście zmiany systemu plików bez utraty danych jest niewłaściwe, ponieważ nie ma możliwości przywrócenia danych po tym procesie. Odpowiedź 'change' wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ nie jest to rzeczywiste polecenie w wierszu poleceń systemu Windows, co może prowadzić do frustracji użytkowników szukających konkretnego rozwiązania. Dodatkowo, wybór 'recover' również jest mylący, ponieważ sugeruje, że użytkownik chce odzyskać dane, co w kontekście zmiany systemu plików nie ma zastosowania. Niestety, nie jest to odpowiednia metoda do zmiany systemu plików, a jej użycie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania partycjami i danymi w systemie Windows. Wybór niewłaściwych poleceń może prowadzić do poważnych problemów, a brak znajomości odpowiednich komend może skutkować utratą danych lub nieefektywnym zarządzaniem systemem plików.

Pytanie 40

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, gdzie zapisane są relacje między typami plików a programami je obsługującymi?

A. HKEY_LOCAL_MACHINE
B. HKEY_CURRENT_PROGS
C. HKEY_CLASSES_ROT
D. HKEY_USERS
HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej hierarchii rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Możliwe, że użytkownik pomylił tę nazwę z innym kluczem, co prowadzi do błędnych wniosków o jego istnieniu. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT, na przykład, jest rzeczywiście używany do przechowywania powiązań typów plików, a HKEY_USERS przechowuje ustawienia dla różnych kont użytkowników, jednak HKEY_LOCAL_MACHINE jest bardziej właściwym miejscem dla ogólnych ustawień systemowych, w tym powiązań aplikacji. HKEY_USERS odpowiada za przechowywanie profili użytkowników, co nie ma związku z powiązaniami typów plików. W praktyce, błędne rozumienie tej struktury rejestru może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem. Administratorzy, którzy nie są świadomi właściwych kluczy, mogą wprowadzać zmiany w niewłaściwych miejscach, co skutkuje niestabilnością systemu lub problemami z dostępem do aplikacji. Wiedza na temat rejestru systemowego jest fundamentalna dla efektywnego rozwiązywania problemów oraz dostosowywania środowiska użytkownika, dlatego tak ważne jest zrozumienie, jakie klucze są kluczowe dla funkcjonowania systemu. Przypisanie odpowiednich aplikacji do typów plików wymaga precyzyjnego zarządzania rejestrem, a wszelkie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych problemów w codziennej pracy użytkowników.