Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 kwietnia 2025 12:27
Data zakończenia: 17 kwietnia 2025 12:44

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dane z HDD, którego sterownik silnika SM jest uszkodzony, można odzyskać

A. Z wykorzystaniem zewnętrznego oprogramowania do odzyskiwania danych, na przykład TestDisk

B. Przy użyciu komendy fixmbr

C. Przez wymianę płytki elektronicznej dysku na inną z identycznego modelu

D. Poprzez wymianę silnika SM

Istnieje wiele nieporozumień dotyczących metod odzyskiwania danych z uszkodzonego dysku twardego, które mogą prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnych działań. Przykładowo, wymiana silnika SM, choć teoretycznie możliwa, nie rozwiązuje problemu, jeśli przyczyną uszkodzenia są błędy w elektronice, a nie mechanice. Silnik nie działa w izolacji, a jego efektywność jest ściśle związana z poprawnym działaniem pozostałych komponentów. Zastosowanie zewnętrznego programu do odzyskiwania danych, takiego jak TestDisk, również nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, gdyż programy te operują na wysokim poziomie systemu plików i nie są w stanie skomunikować się z dyskiem, który ma poważne uszkodzenia fizyczne czy elektroniczne. Polecenie fixmbr jest narzędziem systemowym służącym do naprawy tablicy partycji, a nie do odzyskiwania danych z uszkodzonych dysków. Użycie go w tym kontekście może wręcz pogorszyć sytuację, prowadząc do utraty danych. Te podejścia pokazują typowe błędy myślowe, takie jak nadmierne poleganie na oprogramowaniu lub uproszczone zrozumienie problemów technicznych. Kluczem do skutecznego odzyskiwania danych jest zrozumienie specyfiki uszkodzenia oraz stosowanie odpowiednich metod w oparciu o konkretne uszkodzenia, co wymaga profesjonalnej diagnozy i interwencji.

Pytanie 2

Aby powiększyć lub zmniejszyć rozmiar ikony na pulpicie, trzeba obracać rolką myszki, trzymając jednocześnie klawisz

A. CTRL

B. ALT

C. SHIFT

D. TAB

Odpowiedź 'CTRL' jest poprawna, ponieważ przy użyciu klawisza CTRL w połączeniu z rolką myszki można efektywnie zmieniać rozmiar ikon na pulpicie systemu operacyjnego Windows. Działa to w sposób bardzo intuicyjny: przytrzymując klawisz CTRL i jednocześnie przewijając rolkę myszki w górę, ikony stają się większe, natomiast przewijanie w dół powoduje ich zmniejszenie. Ta funkcjonalność jest szczególnie przydatna dla użytkowników, którzy preferują dostosowanie wyglądu pulpitu do własnych potrzeb, co może poprawić zarówno estetykę, jak i użyteczność interfejsu. Warto również zauważyć, że ta technika jest zgodna z ogólnymi zasadami dostosowywania interfejsów użytkownika, które zakładają, że użytkownicy powinni mieć możliwość wpływania na prezentację i organizację danych w sposób, który im odpowiada. W praktyce, jeśli na przykład masz wiele ikon na pulpicie i chcesz, aby były bardziej czytelne, użycie tej kombinacji klawiszy sprawi, że szybko dostosujesz ich rozmiar, co może znacząco ułatwić codzienną pracę na komputerze.

Pytanie 3

Aby zapobiec uszkodzeniu sprzętu podczas modernizacji laptopa, która obejmuje wymianę modułów pamięci RAM, należy

A. przygotować pastę przewodzącą oraz równomiernie nałożyć ją na obudowę gniazd pamięci RAM

B. przewietrzyć pomieszczenie oraz założyć okulary z powłoką antyrefleksyjną

C. rozłożyć i uziemić matę antystatyczną oraz założyć na nadgarstek opaskę antystatyczną

D. podłączyć laptop do zasilania awaryjnego, a następnie rozkręcić jego obudowę i przejść do montażu

Wybór opcji polegającej na rozłożeniu i uziemieniu maty antystatycznej oraz założeniu opaski antystatycznej jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa sprzętu podczas modernizacji komputera przenośnego. Podczas pracy z delikatnymi komponentami elektronicznymi, takimi jak moduły pamięci RAM, istnieje ryzyko uszkodzenia ich w wyniku wyładowań elektrostatycznych (ESD). Zastosowanie maty antystatycznej i opaski antystatycznej skutecznie odprowadza ładunki elektryczne, minimalizując ryzyko wystąpienia ESD. Przykładowo, w profesjonalnych środowiskach serwisowych, zawsze stosuje się takie zabezpieczenia, aby chronić sprzęt oraz zapewnić długoterminową niezawodność. Warto również pamiętać o tym, aby unikać pracy w ubraniach z syntetycznych materiałów, które generują statykę. Wnioskując, przestrzeganie tych zasad jest standardem w branży, co zaleca wiele podręczników dotyczących serwisowania sprzętu komputerowego.

Pytanie 4

Według modelu TCP/IP, protokoły DNS, FTP oraz SMTP zaliczają się do warstwy

A. internetowej

B. dostępu do sieci

C. transportowej

D. aplikacji

Wybór odpowiedzi wskazujący na warstwę dostępu do sieci, transportową lub internetową jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych poziomów modelu TCP/IP pełni inne funkcje i nie obejmuje bezpośrednio protokołów takich jak DNS, FTP czy SMTP. Warstwa dostępu do sieci odpowiada za fizyczne połączenie i przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami, obejmując technologie takie jak Ethernet czy Wi-Fi, co nie ma związku z protokołami aplikacyjnymi. Z kolei warstwa transportowa, która obejmuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol), zajmuje się zapewnieniem niezawodności i zarządzaniem połączeniami, ale nie dostarcza funkcji bezpośredniego przesyłania danych na poziomie aplikacji. Warstwa internetowa koncentruje się na przesyłaniu pakietów danych poprzez różne sieci, używając protokołu IP (Internet Protocol), co również nie odnosi się do funkcji protokołów DNS, FTP i SMTP. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie funkcji każdego z poziomów modelu TCP/IP oraz pomijanie istotnych różnic w ich zastosowaniu. Zrozumienie, że protokoły warstwy aplikacji są odpowiedzialne za konkretne interakcje użytkowników z aplikacjami, jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia działania całego modelu TCP/IP.

Pytanie 5

Jakie protokoły są klasyfikowane jako protokoły transportowe w modelu ISO/OSI?

A. FTP, POP

B. ICMP, IP

C. TCP, UDP

D. ARP, DNS

ICMP (Internet Control Message Protocol) oraz IP (Internet Protocol) to protokoły, które nie należą do warstwy transportowej, lecz do warstwy sieciowej i kontrolnej. ICMP służy do przesyłania komunikatów o błędach oraz informacji diagnostycznych w sieci, takich jak pingi. IP z kolei odpowiada za adresowanie i dostarczanie pakietów do odpowiednich miejsc w sieci, ale nie zarządza połączeniami ani nie zapewnia ich niezawodności. Odpowiedzi związane z FTP (File Transfer Protocol) i POP (Post Office Protocol) wskazują na protokoły warstwy aplikacji, które służą do przesyłania plików oraz odbierania wiadomości e-mail. Choć są one istotne w kontekście przesyłania danych, to ich działanie opiera się na warstwie transportowej, co oznacza, że bazują na TCP lub UDP do realizacji swoich funkcji. Natomiast ARP (Address Resolution Protocol) działa na warstwie łącza danych i służy do mapowania adresów IP na adresy MAC urządzeń w lokalnej sieci, co również nie kwalifikuje go do warstwy transportowej. Rozumienie różnych protokołów i ich warstw w modelu ISO/OSI jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci komputerowych oraz dla projektowania i implementacji systemów komunikacyjnych. Typowym błędem przy odpowiadaniu na pytania dotyczące protokołów jest mylenie ich funkcji i warstw, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowań.

Pytanie 6

W systemie Linux komenda cd ~ umożliwia

A. stworzenie katalogu /~

B. odnalezienie znaku ~ w zapisanych danych

C. przejście do folderu głównego

D. przejście do katalogu domowego użytkownika

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są nieprawidłowe i opierają się na błędnych założeniach dotyczących działania polecenia 'cd ~'. Twierdzenie, że 'cd ~' tworzy katalog '/~', jest całkowicie nieporozumieniem. W rzeczywistości polecenie 'cd' (change directory) nie ma funkcji tworzenia katalogów; jego głównym zadaniem jest zmiana bieżącego katalogu roboczego na podany w argumentach. Podobnie, stwierdzenie, że polecenie to przenosi użytkownika do katalogu głównego, jest mylące. Katalog główny, reprezentowany przez '/', jest odrębnym pojęciem w systemie plików, a 'cd ~' odnosi się wyłącznie do katalogu domowego aktualnie zalogowanego użytkownika. Próba zrozumienia tego polecenia jako wyszukiwania znaku '~' w zapisanych danych jest także błędna. Symbol '~' nie jest traktowany jako tekst do wyszukiwania, lecz jako specyficzny skrót w kontekście powłoki systemu Linux. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z nieznajomości podstawowych koncepcji struktury systemu plików w Linuxie oraz domyślnych zachowań powłoki. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że polecenia w Linuxie są często kontekstowe i mają przypisane specyficzne znaczenie, które mogą różnić się od oczekiwań użytkownika, co podkreśla znaczenie znajomości dokumentacji oraz praktyki w codziennej pracy z systemem.

Pytanie 7

Które polecenie w systemie Linux służy do zakończenia procesu?

A. end

B. dead

C. kill

D. null

Odpowiedzi takie jak 'end', 'null' czy 'dead' nie są poprawnymi komendami w systemie Linux do zarządzania procesami. W rzeczywistości, nie istnieje polecenie 'end'; termin ten może być mylący, ponieważ sugeruje zakończenie procesu, ale nie wskazuje na konkretne narzędzie w systemie Linux. 'Null' jest terminem technicznym odnoszącym się do braku wartości lub zbędności, ale nie ma zastosowania w kontekście zarządzania procesami. Natomiast 'dead' również nie jest komendą, a użycie tego słowa w kontekście procesów może prowadzić do błędnych wniosków o ich stanie. Często użytkownicy, którzy nie są zaznajomieni z systemem Linux, mogą mylić terminologię i nie rozumieć, że skuteczne zarządzanie procesami wymaga znajomości odpowiednich poleceń i sygnałów. Zakończenie procesu to nie tylko jego unikanie, ale także umiejętność wysyłania odpowiednich sygnałów, takich jak SIGTERM czy SIGKILL. Właściwe zarządzanie procesami obejmuje szereg technik, a niepoprawne podejścia mogą prowadzić do utraty wydajności systemu lub danych. W praktyce, zrozumienie, które polecenia są dostępne oraz w jaki sposób można je zastosować, jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania systemu Linux i unikania frustracji w codziennej pracy.

Pytanie 8

Adres MAC (Medium Access Control Address) to sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. trzeciej o długości 48 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. drugiej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym do interfejsu sieciowego, który działa na drugiej warstwie modelu OSI, czyli na warstwie łącza danych. Ma długość 48 bitów, co pozwala na stworzenie ogromnej liczby unikalnych adresów, zatem w praktyce każdy sprzęt, który łączy się z siecią, ma przypisany własny adres MAC. Adresy MAC są używane w sieciach Ethernet oraz Wi-Fi do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Przykładowo, gdy komputer próbuje wysłać dane do innego urządzenia w tym samym lokalnym segmencie sieci, wykorzystuje adres MAC odbiorcy do skierowania pakietów danych. Warto również zauważyć, że adresy MAC są podstawą dla protokołów takich jak ARP (Address Resolution Protocol), który służy do mapowania adresów IP na adresy MAC. Dlatego też zrozumienie adresów MAC jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 9

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest połączony za pomocą poziomego okablowania z

A. gniazdem abonenckim

B. centralnym punktem dystrybucyjnym

C. centralnym punktem sieci

D. budynkowym punktem dystrybucyjnym

Jak wybierzesz inne odpowiedzi, to możesz napotkać trochę błędnych przekonań na temat architektury systemów dystrybucyjnych. Gniazdo abonenckie to końcowy element, a nie punkt sieci, więc nie myl go z centralnym punktem, gdzie sygnały są zbierane i zarządzane. Centralne punkty dystrybucyjne są też ważne, ale ich rola jest inna, bo zbierają sygnały z różnych źródeł, podczas gdy KPD rozdziela je do końcowych użytkowników. Jeśli pomyślisz o centralnym punkcie w kontekście KPD, to możesz się pogubić w tym, jak sieć jest zbudowana. Kiedy budynkowy punkt dystrybucyjny rozdziela sygnały w obrębie budynku, to nie łączy ich bezpośrednio z gniazdami abonenckimi. Rozróżnienie pomiędzy tymi dwoma punktami jest mega istotne, jeśli chodzi o design i wdrażanie systemów telekomunikacyjnych. Dużo osób myśli, że KPD ma te same funkcje, co centralny punkt dystrybucyjny, co wprowadza bałagan w strukturze sieci i może prowadzić do problemów z przesyłaniem danych. Dlatego ważne jest, by stosować odpowiednie standardy i praktyki w projektowaniu skutecznych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 10

Interfejs HDMI w komputerze umożliwia transfer sygnału

A. analogowego audio i video

B. tylko cyfrowego audio

C. cyfrowego audio i video

D. tylko cyfrowego video

Interfejs HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest standardem, który umożliwia przesyłanie zarówno cyfrowego sygnału audio, jak i wideo, co czyni go niezwykle wszechstronnym rozwiązaniem w dziedzinie elektroniki użytkowej. Dzięki temu, użytkownicy mogą podłączyć różnorodne urządzenia, takie jak telewizory, monitory, projektory, odtwarzacze multimedialne oraz komputery, za pomocą jednego kabla, eliminując potrzebę stosowania wielu kabli dla różnych sygnałów. Przykładowo, połączenie laptopa z telewizorem za pomocą kabla HDMI pozwala na przesyłanie obrazu w wysokiej rozdzielczości oraz towarzyszącego mu dźwięku, co jest szczególnie przydatne podczas prezentacji, oglądania filmów lub grania w gry. Standard HDMI obsługuje różne rozdzielczości, w tym 4K i 8K, a także różne formaty dźwięku, w tym wielokanałowy dźwięk przestrzenny, co czyni go idealnym rozwiązaniem zarówno dla profesjonalistów, jak i dla użytkowników domowych. HDMI stał się de facto standardem w branży audio-wideo, co potwierdzają liczne zastosowania w telekomunikacji, rozrywce i edukacji.

Pytanie 11

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

C. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

D. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 12

Drukarka do zdjęć ma mocno zabrudzoną obudowę oraz ekran. Aby oczyścić zanieczyszczenia bez ryzyka ich uszkodzenia, należy zastosować

A. wilgotną ściereczkę oraz piankę do czyszczenia plastiku

B. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

C. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką wydłużającą zasięg

D. ściereczkę nasączoną IPA oraz środek smarujący

Użycie suchej chusteczki oraz patyczków do czyszczenia jest nieodpowiednie, ponieważ takie metody mogą prowadzić do zarysowań oraz uszkodzeń delikatnych powierzchni. Suche chusteczki często zawierają włókna, które mogą zarysować ekran lub obudowę, a patyczki mogą nie dotrzeć do trudno dostępnych miejsc, co skutkuje niewłaściwym czyszczeniem. W przypadku mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg, istnieje ryzyko, że nadmiar wilgoci z chusteczki może przedostać się do wnętrza urządzenia, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń elektronicznych. Dodatkowo sprężone powietrze w nieodpowiednich warunkach może wprawić zanieczyszczenia w ruch, a nie je usunąć, co może jeszcze bardziej zanieczyścić sprzęt. Z kolei ściereczka nasączona IPA (izopropanol) oraz środkiem smarującym są również niewłaściwym wyborem. Izopropanol, choć skuteczny jako środek czyszczący, może zniekształcić niektóre powłoki ochronne na ekranach, a środki smarujące mogą pozostawiać resztki, które są trudne do usunięcia i mogą przyciągać kurz. Kluczowe jest więc korzystanie z dedykowanych produktów czyszczących, które są zgodne z zaleceniami producentów oraz standardami branżowymi, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność czyszczenia sprzętu fotograficznego.

Pytanie 13

Jakiego rodzaju plik należy stworzyć w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować rutynowe działania, takie jak kopiowanie lub tworzenie plików oraz folderów?

A. Początkowy

B. Wsadowy

C. Systemowy

D. Konfiguracyjny

Inicjujący plik nie jest odpowiedni do automatyzacji czynności, ponieważ służy on zazwyczaj do uruchamiania programów lub skryptów w odpowiedzi na określone zdarzenia, a nie do wykonywania serii zadań. Może to prowadzić do pomyłek, gdyż jego zastosowanie nie obejmuje powtarzalnych operacji, które są kluczowe w automatyzacji. Z kolei pliki systemowe, choć mogą pełnić istotną rolę w konfiguracji i działaniu systemu operacyjnego, nie są dedykowane do automatyzacji codziennych zadań użytkownika. Systemowe pliki są bardziej związane z wewnętrznymi operacjami systemu, a ich modyfikacje mogą prowadzić do destabilizacji środowiska operacyjnego. Pliki konfiguracyjne natomiast zawierają ustawienia i preferencje programów, ale również nie są odpowiednie do automatyzacji działań, gdyż ich głównym celem jest definiowanie konfiguracji, a nie wykonywanie aktywnych operacji. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych typów plików i ich zastosowań, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zadaniami oraz niepotrzebnym zwiększaniem złożoności procesów. W każdym przypadku, kluczowe jest zrozumienie różnicy między typami plików i ich przeznaczeniem, aby skutecznie wykorzystać je w codziennej pracy.

Pytanie 14

W tabeli z ofertą usług komputerowych znajdują się poniższe informacje. Jaki będzie koszt dojazdu serwisanta do klienta, który mieszka poza miastem, w odległości 15 km od biura firmy?

A. 30 zł

B. 60 zł + VAT

C. 30 zł + VAT

D. 25 zł + 2 zł za każdy kilometr od siedziby firmy poza miastem

Wybór odpowiedzi wynikał z nieporozumienia w interpretacji zasad ustalania kosztów dojazdu serwisanta. Wiele osób może pomylić dojazd do klienta na terenie miasta z dojazdem poza miasto. Odpowiedź '30 zł' sugeruje, że koszt dotyczy jedynie jednego kierunku, co jest błędne, ponieważ opłata za dojazd poza miastem jest liczona w obie strony. Odpowiedź '25 zł + 2 zł za każdy kilometr poza granicami miasta' pomija fakt, że koszt dojazdu do klienta w mieście i poza miastem są różne i nie można ich łączyć w taki sposób. Koszt dojazdu do klienta na terenie miasta dotyczy jedynie klientów lokalnych, podczas gdy w tym przypadku mamy do czynienia z klientem, który znajduje się 15 km od firmy. Wreszcie, odpowiedź '60 zł + VAT' prezentuje poprawny koszt, jednak brak zrozumienia, że VAT powinien być dodany do całkowitej kwoty, a nie oddzielnie, prowadzi do zamieszania. Typowe błędy myślowe polegają na błędnym przyjęciu zasady ustalania kosztów oraz nieuwzględnieniu odległości w obydwu kierunkach. Zapoznanie się z zasadami ustalania kosztów w usługach serwisowych jest kluczowe dla zrozumienia właściwego podejścia do obliczeń.

Pytanie 15

Komputer prawdopodobnie jest zainfekowany wirusem typu boot. Jakie działanie umożliwi usunięcie wirusa w najbardziej nieinwazyjny sposób dla systemu operacyjnego?

A. Ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego

B. Przeskanowanie programem antywirusowym z bootowalnego nośnika

C. Uruchomienie systemu w trybie awaryjnym

D. Restart systemu

Ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego z reguły jest postrzegane jako drastyczne rozwiązanie, które może prowadzić do utraty danych oraz wymaga czasochłonnej konfiguracji systemu i aplikacji. Ta metoda powinna być stosowana tylko w skrajnych przypadkach, gdy inne metody zawiodą. Restart systemu, choć może wydawać się logiczny, nie jest skutecznym rozwiązaniem na infekcje boot wirusami, ponieważ wirus może zostać załadowany ponownie podczas uruchamiania systemu. Uruchomienie systemu w trybie awaryjnym przy ograniczonej funkcjonalności może pozwolić na zminimalizowanie działań wirusa, ale nie gwarantuje jego całkowitego usunięcia, ponieważ wirusy mogą ukrywać się w procesach działających w tle nawet w tym trybie. Te podejścia mogą prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa, podczas gdy zagrożenie nadal istnieje. Nieznajomość skutecznych metod usuwania wirusów może doprowadzić do niewłaściwych decyzji oraz narażenia systemu na długotrwałe problemy z bezpieczeństwem.

Pytanie 16

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. drugiej o długości 48 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. trzeciej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przydzielanym każdemu interfejsowi sieciowemu, który korzysta z technologii Ethernet. Jego długość wynosi 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Adres MAC jest używany w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki standardowi IEEE 802.3, każda karta sieciowa produkowana przez różnych producentów otrzymuje unikalny adres MAC, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci Ethernet. Przykładowo, w zastosowaniach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), adres MAC jest niezbędny do przypisania odpowiednich adresów IP urządzeniom w sieci. Ponadto, w praktyce adresy MAC mogą być używane w różnych technologiach zabezpieczeń, takich jak filtracja adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Zrozumienie roli adresu MAC w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT, a jego poprawne wykorzystanie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 17

Jakie polecenie w systemie Windows powinno być użyte do sprawdzania aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Telnet

B. Ipconfig

C. Netstat

D. Ping

Polecenia Telnet, Ipconfig i Ping, choć również istotne w kontekście zarządzania siecią, nie są odpowiednie dla celu monitorowania aktywnych połączeń karty sieciowej. Telnet służy do nawiązywania interaktywnych sesji zdalnych z innymi komputerami, co oznacza, że jego funkcjonalność koncentruje się na dostępie do zdalnych systemów, a nie na monitorowaniu lokalnych połączeń. Użycie Telnet w tym kontekście może prowadzić do mylnego wnioskowania, że oferuje monitoring, podczas gdy w rzeczywistości jest to narzędzie do komunikacji zdalnej. Z kolei Ipconfig to narzędzie służące do wyświetlania informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych, jak adres IP czy maska podsieci, ale nie potrafi monitorować aktywnych połączeń. Może być użyteczne do diagnostyki problemów z konfiguracją sieci, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach. Polecenie Ping służy do testowania dostępności innych urządzeń w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP, ale ponownie, nie monitoruje aktywnych połączeń. Wybór niewłaściwego narzędzia do analizy połączeń sieciowych jest powszechnym błędem, który może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią oraz trudności w diagnozowaniu problemów. W kontekście monitorowania, kluczowe jest korzystanie z narzędzi dedykowanych, takich jak Netstat, aby uzyskać pełen obraz sytuacji w sieci.

Pytanie 18

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. man

B. dir

C. pwd

D. tree

Wybór innej odpowiedzi, która nie zawiera polecenia 'dir', może prowadzić do pewnych nieporozumień dotyczących tego, co można robić w systemie Linux. Na przykład, polecenie 'tree' pokazuje strukturę katalogów jakby w formie drzewa, ale nie pokazuje tylko zawartości katalogu, a organizację folderów, co sprawia, że nie jest najlepszym zamiennikiem dla 'ls' czy 'dir'. Może to być mylące dla niektórych ludzi, bo mogą pomylić 'tree' z prostym narzędziem do przeglądania plików. Z kolei 'man' to coś, co służy do pokazywania dokumentacji dla innych poleceń, więc nie ma sensu go używać do wyświetlania zawartości katalogów. Mówiąc o 'pwd', to też jest polecenie, które pokazuje pełną ścieżkę bieżącego katalogu roboczego, ale to również nie ma nic wspólnego z pytaniem. Ważne jest, by zrozumieć, że każde z tych poleceń ma swoje unikalne zastosowanie, a ich znajomość jest kluczowa, żeby efektywnie pracować w Linuxie.

Pytanie 19

W jednostce ALU do akumulatora została zapisana liczba dziesiętna 240. Jak wygląda jej reprezentacja w systemie binarnym?

A. 11111000

B. 11110000

C. 11111100

D. 11111110

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia procesu konwersji systemu dziesiętnego na system binarny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 11111000, 11111100 i 11111110 odnoszą się do liczb, które są bliskie 240, ale nie odpowiadają dokładnie tej wartości. Odpowiedź 11111000 odpowiada liczbie 248, co można uzyskać z błędnego dodania 8 do 240. Z kolei 11111100 to 252, co sugeruje, że błąd może wynikać z dodania 12. Odpowiedź 11111110 to 254, co również jest wynikiem dodawania, a nie konwersji. Często zdarza się, że osoby nieprawidłowo interpretują reszty z dzielenia lub nie zapisują ich w odpowiedniej kolejności, co prowadzi do pomyłek. Warto pamiętać, że każda z tych odpowiedzi ma swoje korzenie w standardzie konwersji binarnej, ale kluczowe jest stosowanie właściwej metody obliczeniowej oraz upewnienie się, że reszty są zbierane w odpowiedniej kolejności. To pokazuje, jak ważne jest nie tylko umieć przeliczać liczby, ale również przeanalizować każdy krok, aby uniknąć błędów. Użycie narzędzi do automatycznej konwersji lub ręczne obliczenia mogą być przydatne w nauce tej umiejętności.

Pytanie 20

Po skompresowaniu adresu 2001:0012:0000:0000:0AAA:0000:0000:000B w protokole IPv6 otrzymujemy formę

A. 2001:12::AAA:0:0:B

B. 2001::AAA:0000:000B

C. 2001:12::0E98::B

D. 2001:0012::000B

Patrząc na inne odpowiedzi, można zauważyć, że są tam spore błędy w interpretacji zasad kompresji IPv6. Na przykład, w odpowiedzi 2001:0012::000B, adres został skompresowany w niewłaściwy sposób, bo w skompresowanej wersji można usuwać wiodące zera tylko w segmentach, a nie w całym adresie. Jeszcze ten podwójny dwukropek jest niepoprawny, bo niby wskazuje na kompresję dwóch grup zer, a to łamie zasady adresacji IPv6. W innym przypadku, 2001:12::0E98::B, mamy nawet dwa podwójne dwukropki, co jest totalnie niezgodne z regułami, bo IPv6 powinno mieć tylko jedną taką sekwencję. W adresie 2001:12::AAA:0:0:B jest błąd z użyciem segmentu '0' – można by go pominąć, a to prowadzi do nieefektywności. Zrozumienie tych zasad jest ważne, bo błędy mogą powodować problemy z routingiem i komunikacją w sieciach.

Pytanie 21

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU stworzona zostanie kopia rejestru zawierająca dane o konfiguracji

A. procedurach uruchamiających system operacyjny

B. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu

C. aktualnie zalogowanego użytkownika

D. wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników systemu

Podane odpowiedzi odzwierciedlają powszechne nieporozumienia dotyczące struktury rejestru systemu Windows oraz funkcji poszczególnych kluczy. Odpowiedzi sugerujące, że eksport klucza HKCU dotyczy wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników, są błędne, ponieważ klucz HKCU jest ograniczony do ustawień aktualnie zalogowanego użytkownika. Rejestr Windows jest podzielony na różne sekcje, a HKCU jest dedykowany tylko jednemu profilowi. Ponadto twierdzenie o przeszukiwaniu sprzętowych ustawień komputera dla wszystkich użytkowników jest mylne, ponieważ te informacje są przechowywane w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE, który dotyczy globalnych ustawień systemu, a nie indywidualnych użytkowników. Procedury uruchamiające system operacyjny również nie są powiązane z HKCU, a ich zarządzanie odbywa się w kluczach takich jak HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run. Typowym błędem myślowym jest łączenie różnych koncepcji związanych z rejestrem, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy klucz rejestru ma swoje specyficzne przeznaczenie i zasięg, a ich niepoprawne interpretowanie może prowadzić do błędnych wniosków i problemów z konfiguracją systemu. Zrozumienie struktury rejestru oraz ograniczeń poszczególnych kluczy jest niezbędne do efektywnego zarządzania systemem Windows oraz jego administracji.

Pytanie 22

Jakie polecenie w systemie Windows należy wpisać w miejsce kropek, aby uzyskać dane przedstawione na załączonym obrazku?

A. net config Gość

B. net user Gość

C. net statistics Gość

D. net accounts Gość

Polecenie net config Gość nie jest poprawnym wyborem ponieważ net config jest używane głównie do konfiguracji ustawień sieciowych takich jak serwery czy drukarki sieciowe a nie do zarządzania kontami użytkowników. Częstym błędem jest mylenie poleceń związanych z siecią z tymi które dotyczą użytkowników zwłaszcza w środowisku Windows gdzie zakres poleceń jest szeroki. Net statistics Gość również nie jest prawidłowym wyborem ponieważ to polecenie służy do wyświetlania statystyk związanych z działaniem usług sieciowych na komputerze takich jak czas działania czy ilość przetworzonych danych. W kontekście zarządzania użytkownikami nie daje ono żadnych użytecznych informacji. Polecenie net accounts Gość natomiast dotyczy ustawień haseł i zasad logowania dla wszystkich kont w systemie ale nie pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji o konkretnym użytkowniku. Typowym błędem jest zakładanie że narzędzie to wyświetli szczegółowe dane dotyczące użytkownika co jest nieprawidłowe. Wiedza o tym jakie polecenia służą do zarządzania użytkownikami a jakie do konfiguracji systemowych jest kluczowa w pracy każdego specjalisty IT. Poprawne rozróżnianie tych komend pozwala nie tylko na skuteczniejsze zarządzanie systemami ale również na szybkie rozwiązywanie problemów związanych z administracją kont.

Pytanie 23

Tryb działania portu równoległego, oparty na magistrali ISA, który umożliwia transfer danych do 2,4 MB/s, przeznaczony dla skanerów oraz urządzeń wielofunkcyjnych, to

A. SPP

B. Nibble Mode

C. Bi-directional

D. ECP

Wybór trybu SPP (Standard Parallel Port) jest częstym błędem w rozumieniu różnorodności portów równoległych. SPP ogranicza transfer do 150 KB/s, co zdecydowanie nie spełnia wymagań nowoczesnych urządzeń, takich jak skanery czy wielofunkcyjne drukarki, które potrzebują szybszego transferu danych. Nibble Mode, z kolei, to metoda, która pozwala przesyłać dane w blokach po 4 bity, co również jest mało efektywne w kontekście nowoczesnych aplikacji. Zastosowanie tej metody może prowadzić do znacznych opóźnień oraz obniżonej wydajności, co jest nieakceptowalne w środowiskach wymagających wysokiej przepustowości. Bi-directional oznacza komunikację w obu kierunkach, co teoretycznie zwiększa możliwości interakcji z urządzeniami, jednak nie jest on dedykowany do osiągnięcia tak wysokich prędkości transferu danych jak ECP. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczowe dla efektywnej konfiguracji sprzętu. Użytkownicy często myślą, że różnice są marginalne, podczas gdy w praktyce mogą one znacznie wpłynąć na wydajność systemu oraz czas realizacji zadań. Tego rodzaju błędy w ocenie mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w dłuższej perspektywie skutkuje dużymi stratami czasowymi i finansowymi.

Pytanie 24

Jaką wartość liczbową ma BACA zapisaną w systemie heksadecymalnym?

A. 1100101010111010 (2)

B. 1011101011001010 (2)

C. 47821 (10)

D. 135316 (8)

Wybór odpowiedzi 47821 w systemie dziesiętnym wygląda na fajny, ale wygląda na to, że nie do końca zrozumiałeś, jak działają konwersje pomiędzy systemami liczbowymi. Liczby heksadecymalne są w systemie szesnastkowym, gdzie każda cyfra to wartość od 0 do 15. Tu przeliczenie heksadecymalnego BACA na dziesiętny dawałoby zupełnie inne wartości. No i konwersja binarna i heksadecymalna nie działa tak, że można po prostu skakać do systemu dziesiętnego bez odpowiednich obliczeń. Co do odpowiedzi 135316 w systemie ósemkowym, to też nie jest to to, co potrzebne. W systemie ósemkowym każda cyfra to wartości od 0 do 7. Gdybyś przeliczył BACA na ósemkowy, wynik byłby naprawdę inny. Często ludzie pomijają etap przeliczania między systemami, a to prowadzi do błędów. Ostatnia odpowiedź, 1100101010111010 w systemie binarnym, wydaje się na pierwszy rzut oka zbliżona, ale nie pasuje do BACA. Pamiętaj, że każda cyfra w konwersji ma swoje miejsce i wartość, więc warto zwracać na to uwagę. Te błędy w konwersji dotyczą głównie źle zrozumianych zasad reprezentacji w różnych systemach liczbowych, co jest istotne dla programistów i inżynierów zajmujących się obliczeniami.

Pytanie 25

Aktywacja opcji OCR w procesie ustawiania skanera umożliwia

A. podniesienie jego rozdzielczości optycznej

B. uzyskanie szerszej gamy kolorów

C. zmianę głębi ostrości

D. przekształcenie zeskanowanego obrazu w edytowalny dokument tekstowy

Modyfikowanie głębi ostrości, zwiększanie rozdzielczości optycznej oraz korzystanie z większej przestrzeni barw to funkcje skanera, które nie mają bezpośredniego związku z technologią OCR. Głębia ostrości odnosi się do zakresu odległości, w którym obiekty są ostre w obrazie. Modyfikacja tego parametru dotyczy głównie aparatów fotograficznych i nie wpływa na zdolność skanera do rozpoznawania tekstu. Rozdzielczość optyczna skanera, określająca ilość szczegółów, które skaner potrafi uchwycić, jest istotna w kontekście jakości obrazu, ale sama w sobie nie przekształca obrazu w tekst. Wyższa rozdzielczość może poprawić jakość skanów, co jest korzystne, zwłaszcza w przypadku dokumentów z małym drukiem, ale nie zapewnia konwersji na format edytowalny. Przestrzeń barw odnosi się do zakresu kolorów, które mogą być przedstawiane lub reprodukowane przez urządzenie, co również nie ma wpływu na funkcję OCR. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji skanera z innymi parametrami technicznymi, które nie dotyczą bezpośrednio procesu rozpoznawania tekstu. W rzeczywistości, aby skutecznie korzystać z OCR, kluczowe jest zwrócenie uwagi na jakość skanowanego obrazu, co może wymagać odpowiedniej konfiguracji rozdzielczości, ale nie zmienia to faktu, że OCR jest odrębną funkcjonalnością skoncentrowaną na przetwarzaniu tekstu.

Pytanie 26

Kable łączące poziome punkty dystrybucyjne z centralnym punktem dystrybucyjnym określa się jako

A. połączenia systemowe

B. okablowanie pionowe

C. połączenia telekomunikacyjne

D. okablowanie poziome

Kable łączące kondygnacyjne punkty dystrybucyjne z głównym punktem dystrybucyjnym określane są mianem okablowania pionowego. Okablowanie pionowe jest kluczowym elementem infrastruktury telekomunikacyjnej w budynkach wielokondygnacyjnych, ponieważ umożliwia efektywne przesyłanie sygnału pomiędzy różnymi poziomami budynku. Zgodnie z normami ANSI/TIA-568, okablowanie pionowe jest stosowane do połączeń między głównymi punktami dystrybucji (MDF) a lokalnymi punktami dystrybucji (IDF). Przykładem zastosowania może być instalacja w biurowcu, gdzie kable U/FTP lub S/FTP są używane do zapewnienia wysokiej jakości sygnału dla użytkowników na różnych piętrach. W praktyce, dobrze zaplanowane okablowanie pionowe pozwala na zwiększenie wydajności sieci oraz łatwiejszą diagnozę problemów, co jest nieocenione w kontekście zarządzania i konserwacji systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 27

Thunderbolt stanowi interfejs

A. równoległy, dwukanałowy, dwukierunkowy, bezprzewodowy

B. szeregowy, dwukanałowy, dwukierunkowy, przewodowy

C. równoległy, asynchroniczny, przewodowy

D. szeregowy, asynchroniczny, bezprzewodowy

Odpowiedzi sugerujące, że Thunderbolt mógłby być interfejsem równoległym, które klasyfikują go jako asynchroniczny lub bezprzewodowy, są nieprawidłowe. Równoległe interfejsy przesyłają wiele bitów jednocześnie, co w praktyce jest mniej efektywne w kontekście dzisiejszych wysokich prędkości transferu, ponieważ występują ograniczenia związane z crosstalkiem i synchronizacją sygnału. Podczas gdy niektóre starsze technologie, jak USB 2.0, mogły wykorzystywać architekturę równoległą, nowoczesne standardy dążą do uproszczenia i zwiększenia wydajności, co prowadzi do preferencji dla interfejsów szeregowych. Asynchroniczność natomiast sugeruje brak synchronizacji między urządzeniami, co w przypadku Thunderbolt jest sprzeczne z jego architekturą, gdzie każda transmisja jest ściśle synchronizowana, co zapewnia wysoki poziom integralności danych. Ponadto, bezprzewodowe przesyłanie danych, takie jak w przypadku Wi-Fi, nie oferuje tej samej przepustowości ani stabilności, co przewodowe połączenia, zwłaszcza w kontekście profesjonalnych zastosowań, gdzie opóźnienia i zakłócenia mogą mieć krytyczne znaczenie. W związku z tym, w przypadku zastosowań wymagających dużej przepustowości, takich jak edycja multimediów, preferowane są interfejsy przewodowe, takie jak Thunderbolt, które wyposażone są w technologie zapewniające zarówno wysoką szybkość, jak i niezawodność, co czyni je standardem branżowym w wielu zastosowaniach.

Pytanie 28

Jak można zaktualizować wprowadzone zmiany w konfiguracji systemu operacyjnego Windows, korzystając z edytora zasad grup?

A. gpupdate

B. services

C. dompol

D. restore

Polecenie 'gpupdate' jest właściwym narzędziem do aktualizacji zasad grup w systemie Windows. Gdy dokonujesz zmian w edytorze zasad grup, te zmiany nie są od razu stosowane w systemie. Aby wymusić aktualizację, użycie polecenia 'gpupdate' w wierszu poleceń sprawi, że system przetworzy nowe zasady i zastosuje je do bieżącej sesji. Na przykład, jeśli administrator zmienił politykę dotycząca haseł użytkowników, jak długo powinny być przechowywane lub jakie mają spełniać kryteria, użycie 'gpupdate' natychmiast wprowadzi te zmiany w życie. Dobrą praktyką jest również użycie parametru '/force', który wymusza ponowne zastosowanie wszystkich zasad, nawet tych, które się nie zmieniły. Warto również zwrócić uwagę, że 'gpupdate' działa zarówno dla polityk lokalnych, jak i tych skonfigurowanych na serwerze Active Directory, co czyni go niezwykle uniwersalnym narzędziem do zarządzania ustawieniami systemu operacyjnego.

Pytanie 29

Zanim przystąpisz do modernizacji komputerów osobistych oraz serwerów, polegającej na dodaniu nowych modułów pamięci RAM, powinieneś zweryfikować

A. gniazdo interfejsu karty graficznej oraz moc zainstalowanego źródła zasilania

B. markę pamięci RAM oraz zewnętrzne interfejsy zamontowane na płycie głównej

C. typ pamięci RAM, maksymalną pojemność oraz ilość modułów, które obsługuje płyta główna

D. pojemność i typ interfejsu twardego dysku oraz rodzaj gniazda zainstalowanej pamięci RAM

Wybór właściwej odpowiedzi jest kluczowy, ponieważ przed modernizacją komputerów osobistych oraz serwerów ważne jest, aby upewnić się, że nowa pamięć RAM jest kompatybilna z płytą główną. Należy zwrócić uwagę na model pamięci RAM, maksymalną pojemność, jaką płyta główna może obsłużyć oraz liczbę modułów pamięci, które mogą być zainstalowane jednocześnie. Na przykład, jeśli płyta główna obsługuje maksymalnie 32 GB pamięci RAM w czterech gniazdach, a my chcemy zainstalować cztery moduły po 16 GB, to taka modyfikacja nie będzie możliwa. Niektóre płyty główne mogą również wspierać różne typy pamięci, takie jak DDR3, DDR4 lub DDR5, co dodatkowo wpływa na wybór odpowiednich modułów. Przykładowo, wprowadzając nowe moduły pamięci, które są niekompatybilne z istniejącymi, można napotkać problemy z bootowaniem systemu, błędy pamięci, a nawet uszkodzenie komponentów. Dlatego ważne jest, aby przed zakupem nowych modułów dokładnie sprawdzić specyfikacje płyty głównej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży komputerowej.

Pytanie 30

Aby chronić sieć WiFi przed nieautoryzowanym dostępem, należy między innymi

A. dezaktywować szyfrowanie informacji

B. wybrać nazwę identyfikatora sieci SSID o długości co najmniej 16 znaków

C. włączyć filtrowanie adresów MAC

D. korzystać tylko z kanałów wykorzystywanych przez inne sieci WiFi

Wyłączenie szyfrowania danych to jedno z najgorszych rozwiązań w kontekście zabezpieczania sieci bezprzewodowej. Szyfrowanie jest kluczowym elementem ochrony przesyłanych informacji, a jego brak naraża dane na podsłuch i przechwycenie przez nieautoryzowane osoby. Współczesne standardy zabezpieczeń, takie jak WPA3, zapewniają silne szyfrowanie, które znacząco utrudnia dostęp do danych osobom trzecim. Kolejny błąd to stosowanie nazwy identyfikatora sieci SSID o długości min. 16 znaków, co samo w sobie nie stanowi skutecznego zabezpieczenia. Choć dłuższe SSID jest mniej przewidywalne, nie zapewnia rzeczywistej ochrony, jeśli sieć jest nadal dostępna publicznie i bez odpowiednich dodatkowych zabezpieczeń. Wreszcie, korzystanie wyłącznie z kanałów używanych przez inne sieci WiFi jest mylnym podejściem. Takie działanie może prowadzić do przeciążenia sygnału i obniżenia jakości połączenia, a nie do poprawy bezpieczeństwa. Kanały te mogą być także łatwiejsze do wykrycia przez potencjalnych intruzów, co może zredukować skuteczność strategii bezpieczeństwa. Dlatego kluczowe jest, aby przy zabezpieczaniu sieci bezprzewodowej stosować złożone, wielowarstwowe podejścia, a nie polegać na pojedynczych rozwiązaniach, które mogą wprowadzać w błąd i dawać fałszywe poczucie bezpieczeństwa.

Pytanie 31

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na wyświetlenie tabeli routingu hosta?

A. ipconfig /renew

B. netstat -r

C. ipconfig /release

D. netstat -n

Użycie polecenia 'netstat -n' nie jest odpowiednie do wyświetlania tabeli routingu, ponieważ jego głównym zadaniem jest pokazanie aktywnych połączeń sieciowych w formie numerycznej, co oznacza, że adresy IP oraz numery portów są przedstawiane w formie liczbowej, a nie w nazwach hostów. Chociaż to narzędzie może być przydatne do monitorowania aktywności sieciowej, nie dostarcza informacji o trasach danych. Kolejną nieodpowiednią odpowiedzią są polecenia 'ipconfig /renew' oraz 'ipconfig /release', które służą do zarządzania adresami IP przydzielanymi przez serwer DHCP. 'ipconfig /release' zwalnia aktualny adres IP, a 'ipconfig /renew' żąda nowego adresu. Te polecenia są istotne w kontekście konfiguracji adresacji IP, ale nie mają związku z wyświetlaniem informacji o trasach routingu. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi z monitorowaniem stanu routingu. Właściwe podejście do analizy problemów sieciowych wymaga znajomości konkretnych poleceń i ich zastosowań, co pozwala na efektywniejsze diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 32

Adapter USB do LPT może być użyty w przypadku braku kompatybilności złączy podczas podłączania starszych urządzeń

A. drukarki

B. monitora

C. klawiatury

D. myszy

Adapter USB na LPT jest kluczowym narzędziem w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba podłączenia starszych urządzeń, takich jak drukarki, do nowszych komputerów, które dysponują jedynie portami USB. Drukarki, zwłaszcza modele starsze, często korzystają z złącza LPT (port równoległy), które nie występuje w nowoczesnych laptopach i komputerach stacjonarnych. Dzięki wykorzystaniu adaptera USB na LPT, użytkownicy mogą kontynuować korzystanie z tych urządzeń, co znacząco zwiększa ich użyteczność oraz zmniejsza koszty związane z zakupem nowego sprzętu. Adaptery te są zgodne z różnymi standardami, w tym USB 1.1 oraz USB 2.0, co zapewnia szeroką kompatybilność. W praktyce, pozwala to na wykorzystanie starszych drukarek w biurach i domach, gdzie nowoczesne urządzenia mogłyby nie być w stanie zapewnić odpowiednich funkcji lub jakości druku. Warto również zaznaczyć, że korzystanie z takich adapterów jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i recyklingu technologii, sprzyjając mniejszej ilości odpadów elektronicznych oraz wydłużeniu cyklu życia sprzętu.

Pytanie 33

Domyślnie w programie Eksplorator Windows przy użyciu klawisza F5 uruchamiana jest funkcja

A. otwierania okna wyszukiwania

B. kopiowania

C. rozpoczynania drukowania zrzutu ekranowego

D. odświeżania zawartości aktualnego okna

Klawisz F5 w programie Eksplorator Windows jest standardowo używany do odświeżania zawartości bieżącego okna. Funkcja ta jest niezwykle istotna w kontekście zarządzania plikami i folderami, gdyż umożliwia aktualizację widoku, co jest niezbędne w przypadku wprowadzania zmian w systemie plików. Na przykład, gdy dodasz lub usuniesz pliki z wybranego folderu, naciśnięcie F5 pozwala na natychmiastowe zaktualizowanie wyświetlanej listy, co zwiększa efektywność pracy. Warto również zauważyć, że odświeżanie jest praktyką zalecaną w standardach użytkowania systemów operacyjnych, aby zapewnić, że użytkownik zawsze dysponuje aktualnymi danymi. Ponadto, w kontekście programowania, wiele aplikacji przyjmuje podobne skróty klawiszowe dla odświeżania widoku, co świadczy o ujednoliceniu dobrych praktyk w interfejsach użytkownika.

Pytanie 34

Jaki protokół jest używany przez komendę ping?

A. ICMP

B. SMTP

C. FTP

D. IPX

Wybór protokołu IPX jest błędny, ponieważ jest to protokół używany głównie w sieciach Novell NetWare, a nie w standardowych implementacjach TCP/IP. IPX nie obsługuje komunikacji między urządzeniami w Internecie, co czyni go nieodpowiednim dla testowania łączności, jak ma to miejsce w przypadku polecenia ping. FTP, z kolei, to protokół służący do transferu plików, a jego działanie jest całkowicie niezwiązane z testowaniem łączności w sieci. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem używanym do przesyłania wiadomości e-mail, co również nie ma związku z monitorowaniem dostępności hostów w sieci. Często mylące jest to, że chociaż wszystkie wymienione protokoły funkcjonują w ramach szerszego modelu TCP/IP, każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że protokół wykorzystywany w ping musi być odpowiedzialny za wymianę komunikatów kontrolnych, a ICMP jest jedynym protokołem przeznaczonym do tego celu. Dlatego, aby skutecznie diagnozować problemy sieciowe, istotne jest zrozumienie różnicy między protokołami transportowymi, a protokołami kontrolnymi, co jest kluczowe dla zarządzania i utrzymania zdrowia infrastruktury sieciowej.

Pytanie 35

Na rysunkach technicznych dotyczących instalacji sieci komputerowej oraz dedykowanej instalacji elektrycznej, symbolem pokazanym na rysunku oznaczane jest gniazdo

A. komputerowe

B. telefoniczne

C. elektryczne bez styku ochronnego

D. elektryczne ze stykiem ochronnym

Symbol gniazda elektrycznego ze stykiem ochronnym jest często mylony z innymi rodzajami gniazd ze względu na podobieństwo wizualne symboli używanych w dokumentacji technicznej. Gniazdo telefoniczne choć wykorzystywane w wielu instalacjach telekomunikacyjnych nie jest związane z przepływem prądu elektrycznego w sposób wymagający uziemienia. Zazwyczaj przedstawia się je innym symbolem charakterystycznym dla systemów telekomunikacyjnych co eliminuje potrzebę stosowania styku ochronnego. Z kolei gniazdo komputerowe w kontekście sieci komputerowych odnosi się do gniazd takich jak RJ-45 stosowanych w instalacjach sieciowych. Te również nie wymagają styku ochronnego gdyż ich podstawową funkcją jest obsługa sygnałów danych nie energii elektrycznej. Gniazda elektryczne bez styku ochronnego stosowane są w miejscach o niższych wymaganiach bezpieczeństwa lub dla urządzeń o niższym ryzyku porażenia. Współczesne standardy budując świadomość ochronną promują jednak stosowanie gniazd ze stykiem ochronnym szczególnie w miejscach o podwyższonym ryzyku takim jak kuchnie czy łazienki co dodatkowo redukuje ryzyko związane z używaniem urządzeń elektrycznych.

Pytanie 36

Cienki klient (thin client) korzysta z protokołu

A. FTP

B. RDP

C. HTTP

D. NTP

NTP, FTP i HTTP to protokoły, które służą zupełnie innym celom niż RDP. NTP, czyli Network Time Protocol, jest używany do synchronizacji czasu na komputerach w sieci. Choć synchronizacja czasu jest istotna dla wielu aplikacji, nie ma związku z zdalnym dostępem do systemów, co czyni go nieodpowiednim dla cienkich klientów. FTP (File Transfer Protocol) to protokół używany do transferu plików pomiędzy komputerami, umożliwiający przesyłanie i pobieranie plików z serwerów. Choć FTP jest ważnym narzędziem w zarządzaniu danymi, nie wspiera interaktywnego zdalnego dostępu do aplikacji czy pulpitu. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest standardowym protokołem do przesyłania danych w sieci WWW, który umożliwia przeglądanie stron internetowych. Chociaż HTTP jest niezbędny dla funkcjonowania aplikacji internetowych, nie dostarcza możliwości pełnego zdalnego dostępu do desktopów czy aplikacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z siecią można wykorzystać do zdalnego dostępu; w rzeczywistości, odpowiednie protokoły muszą być wybrane na podstawie ich funkcji i zastosowań.

Pytanie 37

Jakie polecenie należy użyć w wierszu poleceń systemu Windows, aby utworzyć nowy katalog?

A. md

B. rmdir

C. dir

D. mv

Komendy 'mv', 'dir' i 'rmdir' działają zupełnie inaczej w Windows, co może być mylące. 'mv' to komenda z Unix/Linux, która służy do przenoszenia plików, więc w Windows nie ma sensu jej używać, bo i tak nie działa. Z kolei 'dir' jest do przeglądania plików i folderów w aktualnym katalogu, a nie do tworzenia nowych. Może to być trochę frustrujące, jak ktoś myśli, że 'dir' może zrobić nowy folder. A 'rmdir' służy do usuwania pustych katalogów, co jest totalnie na przeciwnym biegunie w porównaniu do 'md'. Takie nieporozumienia mogą wprowadzać chaos, zwłaszcza gdy próbujesz zorganizować swoje pliki. Lepiej wiedzieć, co dana komenda robi, żeby uniknąć problemów w codziennym korzystaniu z systemu.

Pytanie 38

Do umożliwienia komunikacji pomiędzy sieciami VLAN, wykorzystuje się

A. Modem

B. Koncentrator

C. Punkt dostępowy

D. Router

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie dotyczą urządzeń, które nie są przeznaczone do rutowania ruchu między różnymi sieciami VLAN. Modem jest urządzeniem, które konwertuje sygnały cyfrowe na analogowe, umożliwiając połączenie z Internetem, ale nie zajmuje się zarządzaniem ruchem w obrębie lokalnych sieci. Nie ma on możliwości logiki sieciowej potrzebnej do przesyłania pakietów między VLAN-ami. Punkt dostępowy, z kolei, jest urządzeniem, które pozwala na bezprzewodowe połączenie z siecią, ale jego funkcjonalność również nie obejmuje łączenia różnych VLAN-ów. Punkty dostępowe mogą być używane w połączeniu z routerami do zapewnienia zasięgu sieci bezprzewodowej, ale same nie potrafią kierować ruchu między VLAN-ami. Koncentrator to urządzenie przeznaczone do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej, jednak nie oferuje żadnej inteligencji w zakresie przesyłania danych. W rzeczywistości koncentrator przesyła wszystkie dane do wszystkich portów, co nie tylko obniża efektywność sieci, ale także stwarza problemy z bezpieczeństwem. W związku z tym, błędne odpowiedzi wynikają głównie z niezrozumienia roli, jaką odgrywają te urządzenia w architekturze sieciowej oraz ich ograniczeń w kontekście komunikacji między różnymi VLAN-ami.

Pytanie 39

Narzędzie zaprezentowane na rysunku jest wykorzystywane do przeprowadzania testów

A. okablowania LAN

B. płyty głównej

C. zasilacza

D. karty sieciowej

Zasilacz oraz płyta główna to komponenty elektroniczne wymagające specjalistycznych narzędzi do testowania ale nie stosuje się do nich standardowych testerów okablowania LAN. Zasilacze testuje się za pomocą woltomierzy które mierzą napięcia wyjściowe aby upewnić się że mieszczą się one w określonych zakresach. Płyty główne mogą być testowane za pomocą specjalistycznego sprzętu diagnostycznego który analizuje sygnały elektryczne i funkcjonowanie różnych komponentów takich jak sloty RAM czy gniazda procesora. Karty sieciowe są testowane poprzez analizę ich zdolności do prawidłowego przesyłania danych w obrębie sieci co wymaga analizy protokołów sieciowych i nie jest możliwe za pomocą prostego testera kabli. W przypadku okablowania LAN narzędzie przedstawione na rysunku jest idealne ponieważ umożliwia szybkie i efektywne sprawdzenie stanu fizycznego kabli oraz ich poprawnego ułożenia zgodnie z normami co jest integralnym elementem utrzymania wysokiej jakości połączeń w sieciach komputerowych. Typowe błędy w rozpoznaniu tego testera mogą wynikać z niewłaściwego rozumienia jego specyfikacji i zastosowania w porównaniu do bardziej zaawansowanych narzędzi diagnostycznych. Jest to sprzęt krytyczny w codziennej pracy techników sieciowych zapewniający niezawodność i poprawne działanie infrastruktury sieciowej.

Pytanie 40

Która z warstw modelu ISO/OSI ma związek z protokołem IP?

A. Warstwa fizyczna

B. Warstwa sieciowa

C. Warstwa transportowa

D. Warstwa łączy danych

Warstwa sieciowa w modelu ISO/OSI to dość istotny element, bo odpowiada za przesyłanie danych między różnymi sieciami. Ba, to właśnie tu działa protokół IP, który jest mega ważny w komunikacji w Internecie. Dzięki niemu każde urządzenie ma swój unikalny adres IP, co pozwala na prawidłowe kierowanie ruchu sieciowego. Przykładowo, jak wysyłasz e-maila, to protokół IP dzieli wiadomość na małe pakiety i prowadzi je przez różne węzły, aż dotrą do celu, czyli serwera pocztowego odbiorcy. No i warto dodać, że standardy jak RFC 791 dokładnie opisują, jak ten protokół działa, co czyni go kluczowym w sieciach. Zrozumienie tej warstwy oraz roli IP to podstawa, zwłaszcza jeśli ktoś chce pracować w IT i zajmować się projektowaniem sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej