Pytanie 1
Warsztat, w którym będą wykonywane witraże metodą Tiffaniego, musi być zaopatrzony w poniższy zestaw narzędzi:
A. szlifierkę, lutownicę, noże olejowe, taśmę miedzianą, topnik
B. dziurkacze obrotowe, kostkę ołowianą, szydła, przycinaki, modelarki
C. dłuta, ścisk żelazny, kątownik, wiertarkę, przyrżnie
D. nożyce do blachy, szczypce, młotek, klepadła, modelatory
Analizując inne zestawy narzędzi, można zauważyć, że nożyce do cięcia blachy, szczypce, młotek, klepadła oraz modelatory, choć użyteczne w innych kontekstach, nie odpowiadają specyfice techniki Tiffaniego. Nożyce do cięcia blachy są bardziej przeznaczone do pracy z metalowymi elementami w dużych projektach, a ich zastosowanie w witrażach ogranicza się do sytuacji, w których konieczne jest cięcie blachy miedzianej, co nie jest typowe w technice Tiffaniego. Z kolei młotek i klepadła mogą być używane w bardziej tradycyjnych metodach pracy ze szkłem, ale w technice Tiffaniego, gdzie lutowanie i precyzyjne łączenie są kluczowe, stają się zbędne. Modelatory mogą być przydatne do formowania elementów, ale ich zastosowanie nie jest standardem w tej konkretnej technice. Dziurkacze obrotowe, kostka ołowiana, szydła, przycinaki i modelarki również nie są podstawowymi narzędziami dla tej metody. Dziurkacze obrotowe są bardziej użyteczne w rzemiośle papierniczym lub przy tworzeniu unikalnych wzorów, kostka ołowiana nie jest standardowym materiałem używanym w technice Tiffaniego, a szydła i przycinaki mają swoje miejsce w innych technikach obróbczych. Natomiast dłuta, ścisk żelazny, kątownik czy wiertarka są narzędziami, które mogą być użyte w ogólnym rzemiośle, ale nie odpowiadają one wymaganiom techniki Tiffaniego, która kładzie większy nacisk na precyzję oraz odpowiednie przygotowanie i łączenie szklanych elementów. Wybór niewłaściwych narzędzi może prowadzić do nieefektywności pracy oraz obniżenia jakości finalnego produktu, co jest istotnym błędem w podejściu do tworzenia witraży.