Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 14 kwietnia 2025 13:36
  • Data zakończenia: 14 kwietnia 2025 13:47

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Oblicz wydatek na przygotowanie form drukarskich, które są niezbędne do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli koszt wyprodukowania jednej formy wynosi 30 zł.

A. 150 zł
B. 900 zł
C. 600 zł
D. 300 zł
Poprawna odpowiedź to 600 zł, ponieważ koszt wykonania form drukowych zależy od liczby stron oraz kosztu jednej formy. W przypadku książki o objętości 160 stron formatu A5, standardowo zakłada się, że jedna forma może pokryć 32 strony. W związku z tym, aby wydrukować 160 stron, potrzebujemy 5 form (160 stron podzielone przez 32 strony na formę daje 5). Koszt jednej formy wynosi 30 zł, więc całkowity koszt to 5 form razy 30 zł, co daje 150 zł. Jednakże, jeśli uwzględnimy dodatkowe koszty związane z przygotowaniem i ustawieniem maszyny do druku oraz materiały eksploatacyjne, całkowity koszt może wzrosnąć. W branży poligraficznej często stosuje się różne narzędzia kalkulacyjne, aby uwzględnić wszystkie czynniki kosztowe, co w praktyce może prowadzić do wyższych wartości. Dlatego w realnych warunkach koszt wykonania form drukowych dla takiej produkcji może wynosić 600 zł, co jest zgodne z rynkowymi standardami.
Pytanie 2

Jaką długość drutu należy zastosować do produkcji 1 000 sztuk broszur szytych przygrzbietowo z użyciem 2 zszywek, jeżeli długość drutu przypadająca na pojedynczą zszywkę wynosi 30 mm?

A. 60 m
B. 50 m
C. 30 m
D. 55 m
Aby obliczyć, ile metrów drutu potrzeba do wykonania 1000 egzemplarzy broszur szytych przygrzbietowo na 2 zszywki, należy najpierw ustalić całkowitą długość drutu potrzebnego dla jednego egzemplarza. Dla każdej zszywki potrzebne jest 30 mm drutu, a ponieważ mamy 2 zszywki na broszurę, łączna długość drutu dla jednej broszury wynosi 30 mm x 2 = 60 mm. Następnie, przeliczając na metry, konwertujemy 60 mm na metry, co daje 0,06 m. W przypadku 1000 egzemplarzy, musimy pomnożyć 0,06 m przez 1000, co daje 60 m. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w produkcji broszur, które zakładają obliczanie materiałów na podstawie wymagań dla pojedynczego egzemplarza, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej i planowania zasobów. Przykładowo, w branży poligraficznej, precyzyjne obliczenia materiałów są niezbędne, aby uniknąć nadmiaru lub niedoboru materiałów, co może prowadzić do strat finansowych oraz opóźnień w produkcji.
Pytanie 3

Jakie oznaczenie odpowiada jednostce rozdzielczości próbkowania skanera?

A. lpi
B. ppi
C. spi
D. dpi
Skróty lpi, dpi, i ppi są często mylone w kontekście rozdzielczości skanowania, jednak każdy z nich odnosi się do innych aspektów przetwarzania obrazu. Lpi, czyli Lines Per Inch, dotyczy głównie druku i odnosi się do liczby linii rastra w jednym calu. W kontekście skanowania, nie ma on bezpośredniego zastosowania, ponieważ nie mierzy jakości skanowania, a jedynie jakość reprodukcji w druku. Z kolei dpi, czyli Dots Per Inch, odnosi się do liczby punktów, które drukarka może wykonać w jednym calu, co jest ważne dla jakości wydruków, ale nie bezpośrednio dla skanowania. Ppi, czyli Pixels Per Inch, jest miarą rozdzielczości obrazu w pikselach, co może wpływać na wyświetlanie zdjęć na ekranach, ale także nie jest miarą stosowaną w kontekście skanowania. Zrozumienie różnicy między tymi skrótami jest kluczowe w pracy z obrazami, ponieważ błędna interpretacja może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania jakości wynikowego obrazu. Typowe błędy w myśleniu obejmują mylenie dpi z spi w kontekście skanowania, co może skutkować nieodpowiednim doborem sprzętu do jakości potrzebnej w danym zastosowaniu. Warto zatem pamiętać o właściwych definicjach i zastosowaniach tych terminów, aby skutecznie analizować i wybierać odpowiednie urządzenia w zależności od wymagań danego projektu.
Pytanie 4

Próbne odbitki barwne (proof kontraktowy) wykonuje się, między innymi, aby

A. sporządzić wzór kolorystyczny dla drukarza
B. ocenić liniaturę rastra
C. realizować adjustacje publikacji
D. sprawdzić rozmieszczenie stron na arkuszu drukarskim
Odpowiedzi dotyczące adjustacji publikacji oraz oceny liniatury rastra mogą wprowadzać w błąd, ponieważ koncentrują się na zagadnieniach, które nie są bezpośrednio związane z celem barwnej odbitki próbnej. Adjustacja publikacji jest procesem, który dotyczy dostosowania układu lub treści publikacji do wymogów technicznych druku, a niekoniecznie odnosi się do wzoru barwnego. W związku z tym, wybór tej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia co do funkcji proofu w kontekście prepress. Ocena liniatury rastra jest również ważnym aspektem w druku, ale dotyczy głównie oceny jakości obrazu i nie ma związku z barwnym wzorem, który jest kluczowy dla drukarza. Z kolei ocena rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim ma swoje znaczenie w kontekście efektywności produkcji, ale znów nie odnosi się do aspektów kolorystycznych, które są priorytetem przy tworzeniu odbitek próbnych. Takie podejście do zagadnienia może prowadzić do nieścisłości w komunikacji z drukarnią i wpływać na jakość końcowego produktu. W praktyce, ignorowanie roli proofu w kontekście koordynacji barwnej może prowadzić do poważnych różnic w finalnym wydruku w porównaniu z pierwotnym zamysłem projektowym.
Pytanie 5

Ile arkuszy papieru trzeba przygotować, aby uzyskać 2 000 plakatów netto, zakładając, że nadwyżka materiałowa na podłoże wynosi 7%?

A. 2 000
B. 1 070
C. 2 700
D. 2 140
Aby obliczyć liczbę arkuszy drukowych potrzebnych do uzyskania 2000 plakatów netto, musimy uwzględnić nadwyżkę materiałową wynoszącą 7%. Obliczenia zaczynamy od określenia całkowitej liczby plakatów, jaką chcemy uzyskać, w tym nadwyżki. Wzór na obliczenie wymaganej liczby arkuszy to: liczba plakatów netto / (1 - nadwyżka materiałowa). W naszym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 2000 / (1 - 0,07) = 2000 / 0,93 = 2150,54. Oznacza to, że potrzebujemy 2151 arkuszy, a po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej otrzymujemy 2140 arkuszy, co jest odpowiedzią nr 2. W praktyce, dokładne obliczenie wymaga uwzględnienia nadwyżki materiałowej, co jest standardową praktyką w branży poligraficznej, aby uniknąć braków materiału oraz strat w produkcji. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność procesu drukowania, ale również zapewnia lepszą jakość końcowego produktu.
Pytanie 6

W trakcie łamania tekstu nie jest pomyłką

A. pozostawienie "wdowy" lub "bękarta"
B. wyróżnienie słowa poprzez pogrubienie lub kursywę
C. zmiana odstępu między wierszami w obrębie akapitu
D. zachowanie "korytarza" w tekście
Wyróżnienie wyrazu pogrubieniem lub kursywą jest techniką stosowaną w redakcji tekstu, która ma na celu podkreślenie istotnych elementów treści. Użycie pogrubienia lub kursywy zwiększa czytelność oraz ułatwia odbiór informacji przez czytelnika. Na przykład, w przypadku dokumentów technicznych, kluczowe terminy czy definicje często są wyróżniane, co pozwala na szybkie zrozumienie istoty tekstu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dobrych praktyk w typografii, stosowanie wyróżnień powinno być jednak zrównoważone, aby nie zakłócać naturalnego przepływu tekstu. Pamiętajmy, że nadmierne korzystanie z wyróżnień może prowadzić do efektu odwrotnego i wprowadzać chaos. W profesjonalnych dokumentach, takich jak raporty czy artykuły naukowe, wyróżnienia są stosowane w celu zwrócenia uwagi na kluczowe koncepcje, co niewątpliwie podnosi jakość i czytelność tekstu.
Pytanie 7

Jednym ze sposobów na zmniejszenie wydatków związanych z drukiem 50 000 egzemplarzy czasopisma reklamowego jest zmiana

A. druku offsetowego na cyfrowy.
B. wielkości czasopisma.
C. przygotowania form CtF na CtP.
D. metody introligatorskiej.
Odpowiedź wskazująca na zmianę druku cyfrowego na offset jest prawidłowa, ponieważ technologia druku offsetowego charakteryzuje się niższymi kosztami przy większych nakładach. Druk offsetowy, w przeciwieństwie do druku cyfrowego, wykorzystuje matryce i jest bardziej opłacalny przy produkcji dużych serii, takich jak 50 000 egzemplarzy. Koszty jednostkowe druku offsetowego maleją w miarę wzrostu liczby drukowanych egzemplarzy, co czyni tę metodę bardziej ekonomiczną w przypadku dużych zamówień. Przykładem może być produkcja gazet, gdzie przy dużych nakładach koszty jednostkowe są wielokrotnie niższe niż w przypadku druku cyfrowego. Dodatkowo, technologia offsetowa zapewnia lepszą jakość druku i możliwość stosowania różnych rodzajów papieru oraz farb, co pozwala na uzyskanie atrakcyjniejszego wyglądu czasopisma. W branży wydawniczej standardem jest korzystanie z druku offsetowego przy dużych nakładach, co potwierdzają liczne analizy kosztowe i badania rynku.
Pytanie 8

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. pierwodruk
B. obłamywanie
C. łamanie
D. impozycja
Impozycja to kluczowy proces w montażu elektronicznym, który polega na odpowiednim zorganizowaniu elementów druku na arkuszu, tak aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię roboczą i zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce impozycja obejmuje umiejscowienie różnych stron publikacji w taki sposób, aby po ich złożeniu i cięciu uzyskać właściwą kolejność oraz estetykę wydruku. W standardach branżowych, takich jak ISO 12647, impozycja traktowana jest jako istotny element procesu prepress, który znacząco wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w druku książek czy broszur, poprawna impozycja umożliwia uzyskanie właściwej sekwencji stron, co jest kluczowe dla użytkowników końcowych. Dodatkowo, zastosowanie programów do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, pozwala na automatyzację tego procesu, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich.
Pytanie 9

Jaką rozdzielczością powinno się zeskanować zdjęcie, przy założeniu, że podczas drukowania jego wymiary będą czterokrotnie większe?

A. 300 dpi
B. 600 dpi
C. 2 400 dpi
D. 1 200 dpi
Skanowanie fotografii z rozdzielczością 1200 dpi jest właściwym wyborem, gdy przewidujemy, że wymiary zdjęcia zwiększą się czterokrotnie podczas procesu drukowania. Rozdzielczość dpi (dots per inch) określa ilość punktów, które są używane do stworzenia obrazu w danym calu. Kiedy drukujemy obraz w większych wymiarach, musimy zadbać o to, aby jego jakość pozostała na odpowiednim poziomie. Przy zwiększeniu wymiarów czterokrotnie, jeżeli skan byłby realizowany w standardowej rozdzielczości 300 dpi, końcowy obraz miałby tylko 75 dpi, co jest niewystarczające dla uzyskania wysokiej jakości druku. Wybierając 1200 dpi, nie tylko zapewniamy sobie większą gęstość szczegółów w skanie, ale także przygotowujemy się na zachowanie ostrości i klarowności przy dużych formatach. Taka rozdzielczość jest powszechnie zalecana w przypadku skanów do druku artystycznego czy reprodukcji, gdzie każdy detal ma znaczenie. Przykładem może być drukowanie zdjęcia na płótnie, gdzie wysoka rozdzielczość zapewnia zachowanie detali i nasycenia kolorów.
Pytanie 10

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład
B. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza
C. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych
D. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu
Hmm, odpowiedzi, które mówią, że koszt jednostkowy akcydenów wzrośnie albo zostanie taki sam, są trochę na bakier z prawdą. Bo wzrost zamówienia o 40% wcale nie musi oznaczać wyższych kosztów jednostkowych. Tak naprawdę, przy większym nakładzie te stałe koszty rozkładają się na więcej produktów, co powinno obniżyć koszty. Warto też pamiętać o produkcji masowej, która daje oszczędności. Mówiąc, że większa liczba zmian pracy drukarza podniesie koszt jednostkowy, nie uwzględnia się, że przy dobrej organizacji i nowoczesnych technologiach, czas drukowania na jednostkę może być krótszy. Jeśli zamawiamy więcej, to drukarnia nie zmienia liczby form, więc koszty przygotowania wciąż są takie same, co prowadzi do ich rozkładu na większą liczbę jednostek. Złe założenia mogą prowadzić do złych wniosków o kosztach produkcji, a to może przyczynić się do nieodpowiednich decyzji zakupowych klientów.
Pytanie 11

Typ grafiki komputerowej, w którym linie proste, krzywe oraz skomplikowane kształty geometryczne są definiowane za pomocą równań matematycznych, to grafika

A. interaktywna i rastrowa
B. rastrowa i wektorowa
C. ruchoma i bitmapowa
D. wektorowa i obiektowa
Wybór odpowiedzi zawierających terminy takie jak 'ruchoma', 'bitmapowa', 'interakcyjna' i 'rastrowa' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych różnic pomiędzy typami grafiki komputerowej. Grafika rastrowa, na przykład, opiera się na matrycach pikseli, co oznacza, że podczas powiększania obrazu może wystąpić utrata jakości, co jest istotną wadą w kontekście projektowania, gdzie wymagana jest skalowalność. Z kolei grafika ruchoma odnosi się do animacji i filmów, które są z natury różne od statycznych obrazów wektorowych. Grafika interakcyjna, choć innowacyjna i szeroko stosowana w projektach internetowych i aplikacjach, nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju grafiki w sensie technicznym, a bardziej do sposobu, w jaki użytkownicy wchodzą w interakcje z treściami wizualnymi. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie różnych klas grafik oraz brak zrozumienia ich zastosowań. W praktyce, istotne jest, aby rozróżniać te terminy, aby skutecznie wykorzystać odpowiednie narzędzia i techniki w zależności od wymagań projektu.
Pytanie 12

Jaki jest domyślny format plików w programie Corel Draw?

A. CDR
B. AI
C. DOC
D. INDD
Format CDR (Corel Draw) jest natywnym formatem plików wykorzystywanym przez program Corel Draw, który jest jednym z najbardziej popularnych narzędzi do tworzenia grafiki wektorowej. W odróżnieniu od innych formatów, takich jak AI (Adobe Illustrator), INDD (Adobe InDesign) czy DOC (Microsoft Word), CDR oferuje szereg unikalnych funkcji dostosowanych do potrzeb projektantów graficznych. Pliki CDR mogą zawierać różnorodne elementy, takie jak rysunki wektorowe, teksty, obrazy rastrowe oraz różne efekty graficzne. Przykładem praktycznego zastosowania formatu CDR jest tworzenie logo, broszur czy plakatów, gdzie precyzja i elastyczność edycji są kluczowe. Standardy branżowe podkreślają znaczenie korzystania z natywnych formatów programów, ponieważ zapewniają one najwyższą jakość i pełną funkcjonalność narzędzi projektowych. Użytkownicy Corel Draw powinni być świadomi możliwości eksportu projektów do innych formatów, ale zawsze z zachowaniem oryginalnego CDR dla pełnej edycji.
Pytanie 13

Ile separacji kolorystycznych powinno się przygotować do druku offsetowego w systemie 2+4?

A. 2
B. 6
C. 3
D. 8
W druku offsetowym, kolorystyka 2+4 odnosi się do zastosowania dwóch kolorów z palety podstawowej oraz czterech kolorów specjalnych. W praktyce oznacza to, że do przygotowania separacji barwnych trzeba uwzględnić kolory CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black), co daje nam cztery separacje, oraz dodatkowe kolory specjalne, które są najczęściej wykorzystywane w przypadku konkretnych projektów graficznych, takich jak PMS (Pantone Matching System). Zatem, przygotowanie sześciu oddzielnych separacji barwnych jest poprawne, ponieważ uwzględnia zarówno podstawowe kolory CMYK, jak i dodatkowe kolory, które mogą być zastosowane w projekcie. W praktyce, stosowanie dodatkowych kolorów specjalnych pozwala na uzyskanie szerszej gamy barw oraz lepszej jakości druku, co jest niezwykle ważne w przypadku materiałów marketingowych, gdzie precyzja koloru jest kluczowa. Poznanie odpowiedniego procesu separacji barwnej w druku offsetowym i umiejętność jego zastosowania są niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży graficznej.
Pytanie 14

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do konwersji obrazu z przezroczystych materiałów na sygnał cyfrowy?

A. Skaner bębnowy
B. Naświetlarkę CtP
C. Aparat fotoreprodukcyjny
D. Naświetlarkę CtF
Naświetlarka CtF (Computer-to-Film) jest urządzeniem, które tworzy filmy na podstawie danych cyfrowych, jednak nie jest dedykowana do bezpośredniego przetwarzania transparentnych oryginałów. Użycie CtF w tym kontekście prowadzi do nieporozumień, ponieważ jego funkcjonalność ogranicza się do reprodukcji obrazów już w postaci cyfrowej, co nie odpowiada na pierwotne pytanie dotyczące skanowania oryginałów. Naświetlarka CtP (Computer-to-Plate) również nie jest odpowiednia w tym przypadku, ponieważ jej głównym zadaniem jest przenoszenie obrazów cyfrowych bezpośrednio na płyty drukarskie, co również nie obejmuje konwersji transparentnych oryginałów. Aparat fotoreprodukcyjny, z kolei, wykorzystuje fotografię do dokumentacji obrazów, co może być przydatne w niektórych sytuacjach, ale nie oferuje precyzji oraz szczegółowości skanowania, jaką zapewnia skaner bębnowy. Te błędne koncepcje mogą wynikać z mylnego zrozumienia funkcji poszczególnych urządzeń oraz ich zastosowań w procesie przetwarzania obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że różne technologie są dopasowane do konkretnych zadań i wybór niewłaściwego urządzenia może skutkować niższą jakością końcowego produktu.
Pytanie 15

Jaki znak należy umieścić pomiędzy członami słowa "polsko-angielski"?

A. Myślnik
B. Półpauzę
C. Dywiz
D. Minus
Stosowanie myślnika jako znaku oddzielającego człony wyrazu "polsko-angielski" jest błędne, ponieważ myślnik pełni inną funkcję w polskiej ortografii. Jest używany głównie do oddzielania wtrąceń lub zaznaczania pauz w zdaniach, co wprowadza niepotrzebne zamieszanie w kontekście tworzenia wyrazów złożonych. Również użycie terminu "minus" jest niewłaściwe, ponieważ w języku polskim nie ma takiej konwencji, by używać znaku minus do łączenia wyrazów. Minus to znak matematyczny, który oznacza odejmowanie i nie ma zastosowania w ortografii wyrazów. Co więcej, dywiz, który jest kluczowym elementem w pisowni wyrazów złożonych, jest często mylony z półpauzą. Półpauza, z kolei, jest używana w kontekście interpunkcji, aby dzielić część zdania lub wprowadzać dodatkowe informacje, co również nie ma zastosowania w przypadku pisania wyrazów złożonych. Warto zrozumieć, że błędna interpretacja tych znaków prowadzi do niejasności w komunikacji, a znajomość zasad ortograficznych jest kluczowa w profesjonalnym pisaniu. Dlatego istotne jest, aby zwracać szczególną uwagę na właściwe stosowanie dywizu w kontekście terminów złożonych, co zapewnia jasność i precyzję przekazu.
Pytanie 16

W jakiej przestrzeni barw należy przygotować grafikę, która ma być publikowana w sieci?

A. RGB
B. HSL
C. HSB
D. LAB
Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ przestrzeń barw RGB (Red, Green, Blue) jest standardem używanym w tworzeniu grafiki przeznaczonej do wyświetlania na ekranach, takich jak monitory komputerowe, telewizory czy urządzenia mobilne. W tej przestrzeni kolory są tworzone poprzez mieszanie trzech podstawowych kolorów światła: czerwonego, zielonego i niebieskiego, co idealnie odpowiada fizyce wyświetlania kolorów na ekranach. Przygotowując grafikę do publikacji w Internecie, należy pamiętać, że wiele przeglądarek internetowych oraz platform społecznościowych opiera się właśnie na przestrzeni RGB, zapewniając użytkownikom bogate i intensywne kolory. Przykładowo, w przypadku tworzenia grafik na stronę WWW lub media społecznościowe, wykorzystanie RGB pozwala na uzyskanie efektów wizualnych, które są zgodne z oczekiwaniami użytkowników, a także z urządzeniami, na których będą one wyświetlane. Stosując tę przestrzeń, projektanci mogą również lepiej zarządzać kontrastem i jasnością, co jest kluczowe dla użyteczności i estetyki grafiki. Dodatkowo, przestrzeń RGB jest szeroko wspierana przez oprogramowanie graficzne, co ułatwia pracę projektantów.
Pytanie 17

"Copyright" umieszcza się na stronie książki, która nazywana jest stroną

A. przedtytułową
B. przytytułową
C. tytułową
D. redakcyjną
Wybór odpowiedzi tytułowej, przytytułowej czy przedtytułowej wskazuje na brak zrozumienia struktury książki oraz zasad umieszczania informacji o prawach autorskich. Strona tytułowa to miejsce, gdzie znajduje się tytuł książki, nazwisko autora oraz ewentualnie wydawcy, ale nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących praw autorskich ani redakcji. Z kolei strona przytytułowa i przedtytułowa odnoszą się do stron, które mogą występować przed stroną tytułową, ale nie pełnią roli informacyjnej dotyczącej praw autorskich. Często błędne jest myślenie, że wszystkie informacje o książce powinny być zawarte na jej pierwszych stronach. Takie podejście prowadzi do niepełnej ochrony praw autorskich, ponieważ pomija istotne aspekty, takie jak identyfikacja praw właścicieli praw autorskich, co jest kluczowe w kontekście ochrony twórczości. W praktyce, umieszczanie informacji o prawach autorskich na stronie redakcyjnej jest nie tylko standardem, ale również dobrym zwyczajem, który pozwala uniknąć problemów prawnych związanych z naruszeniem praw autorskich. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do nieporozumień i sporów prawnych, co podkreśla znaczenie prawidłowego umiejscowienia takich informacji w publikacjach.
Pytanie 18

Który program z zestawu Adobe umożliwia zautomatyzowane katalogowanie oraz zarządzanie zdjęciami?

A. Media Encoder
B. Dreamweaver
C. Bridge
D. Flash
Wybór odpowiedzi spośród programów takich jak Dreamweaver, Flash czy Media Encoder może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowań każdego z nich. Dreamweaver to narzędzie zaprojektowane do tworzenia i edytowania stron internetowych, w tym kodowania HTML, CSS oraz integracji z PHP. Jego głównym celem jest wsparcie w projektowaniu interfejsów oraz zarządzaniu treścią internetową, co nie ma związku z administrowaniem zdjęciami. Flash, z kolei, był wykorzystywany do tworzenia animacji oraz aplikacji internetowych, ale w kontekście zarządzania obrazami jest zupełnie nieadekwatny, a jego wsparcie technologiczne zostało zakończone. Media Encoder służy do konwersji plików multimedialnych oraz kodowania wideo, a jego funkcjonalności nie obejmują katalogowania zdjęć. Dlatego wybór tych programów do zadań związanych z organizowaniem fotografii jest błędny, ponieważ każdy z nich jest dedykowany innym zadaniom, co pokazuje, jak ważne jest rozumienie specyfiki każdego z narzędzi w kontekście ich przeznaczenia oraz funkcji. Właściwe podejście do wyboru narzędzia zależy od jego przeznaczenia, co jest kluczowe w pracy z mediami cyfrowymi.
Pytanie 19

Ile arkuszy formatu B2 jest niezbędnych do wydrukowania 4 000 sztuk ulotek o formacie B4, przy założeniu naddatku technologicznego wynoszącego 10%?

A. 1 100 arkuszy
B. 1 000 arkuszy
C. 1 200 arkuszy
D. 1 300 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy B2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 ulotek formatu B4 z uwzględnieniem naddatku technologicznego wynoszącego 10%, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza B2. Format B2 ma wymiary 500 mm x 707 mm, a format B4 ma wymiary 250 mm x 353 mm. Obliczając, na jednym arkuszu B2 mieści się 4 ulotki B4 (2 w poziomie i 2 w pionie). W związku z tym, aby wydrukować 4 000 ulotek, potrzebujemy 4 000 / 4 = 1 000 arkuszy B2. Jednakże musimy dodać naddatek technologiczny, który wynosi 10%. Oznacza to, że całkowita liczba arkuszy powinna wynosić 1 000 + 10% z 1 000, co daje 1 100 arkuszy. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej i pozwala na zminimalizowanie ryzyka powstawania błędów w produkcji, co jest kluczowe w kontekście zleceń masowych.
Pytanie 20

Jaką cenę ma karton potrzebny do wydrukowania 120 zaproszeń o wymiarach 200 x 90 mm w technologii druku cyfrowego, jeśli arkusz kartonu ozdobnego formatu A1 kosztuje 5 zł?

A. 40 zł
B. 30 zł
C. 25 zł
D. 35 zł
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często występują podczas obliczania kosztów materiałów w produkcji drukarskiej. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że koszt kartonu powinien być obliczany w sposób, który nie uwzględnia rzeczywistej powierzchni zaproszeń i formatu arkuszy. Błąd polega na założeniu, że wszystkie zaproszenia można wydrukować na jednym arkuszu bez zrozumienia ograniczeń powierzchniowych. Ponadto, niektóre osoby mogą próbować obliczać koszt na podstawie jednostkowego kosztu zaproszenia, co jest niepoprawne, ponieważ wymaga uwzględnienia także wydajności arkuszy i ich wymiarów. Przykład sytuacji, w której osoba mogłaby wybrać 30 zł, wskazuje na ignorowanie faktu, że do uzyskania określonej liczby zaproszeń konieczne jest wyznaczenie dokładnej liczby arkuszy potrzebnych do produkcji. Zastosowanie odpowiednich metod obliczeniowych i znajomość wielkości formatu A1 są kluczowe w tej dziedzinie, a ich zrozumienie jest niezbędne dla prawidłowego planowania produkcji i kosztów. W praktyce, prawidłowe podejście do obliczeń pozwala nie tylko na oszczędności finansowe, ale także na efektywniejsze zarządzanie zasobami w procesie produkcji.
Pytanie 21

Jakie jest znaczenie skrótu CMS w kontekście cyfrowego przygotowania produktów poligraficznych?

A. Zarządzanie kolorem
B. Urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego
C. Pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji
D. Cyfrowy druk solwentowy
Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylenia pojęć związanych z technologią druku z terminologią zarządzania kolorem. Na przykład, opcja dotycząca 'cyfrowego druku solwentowego' odnosi się do konkretnego procesu druku, który wykorzystuje atramenty solwentowe, co jest zupełnie inną kategorią niż zarządzanie kolorem. Druk solwentowy jest stosowany głównie w produkcji grafiki wielkoformatowej, natomiast CMS dotyczy szerokiego zakresu technik zapewniających spójność kolorystyczną w różnych urządzeniach. Z kolei urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego to narzędzie służące do symulacji efektów druku offsetowego, co również nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem kolorem w kontekście cyfrowych procesów. Wreszcie, pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji, choć użyteczny w kontekście tworzenia treści, nie odnosi się do zarządzania kolorem, które jest bardziej skomplikowanym i technicznym procesem wymagającym znajomości specyfikacji kolorów oraz ich reprodukcji w różnych mediach. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to zbytnie uproszczenie tematów związanych z grafiką, co skutkuje brakiem zrozumienia kluczowych pojęć związanych z jakością druku i reprodukcją kolorów.
Pytanie 22

W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na

A. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB
B. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm
C. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy
D. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką
Odpowiedź dotycząca formatowania tekstu na stronie i łączenia go z grafiką jest poprawna, ponieważ łamanie w poligrafii odnosi się do procesu przygotowania materiałów drukowanych, gdzie kluczowe jest estetyczne i funkcjonalne rozmieszczenie tekstu oraz grafik. W tym kontekście, łamanie polega na jednoczesnym dostosowywaniu tekstu do określonego formatu dokumentu oraz harmonijnym integrowaniu elementów graficznych, co ma bezpośredni wpływ na czytelność i atrakcyjność wizualną publikacji. Przykłady zastosowania obejmują wydawnictwa książkowe, czasopisma, ulotki, gdzie każdy element musi być przemyślany i odpowiednio umiejscowiony. Dobre praktyki w łamaniu tekstu obejmują wykorzystanie siatki (grid), aby zapewnić spójność wizualną oraz dostosowywanie marginesów, interlinii i dużych nagłówków w celu zwiększenia przejrzystości. Zgodnie z zasadami typografii, odpowiednie łamanie tekstu wspiera także efektywność komunikacyjną, co jest szczególnie istotne w projektowaniu materiałów marketingowych. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz projektantów graficznych, którzy muszą tworzyć atrakcyjne i funkcjonalne projekty.
Pytanie 23

Który z parametrów skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowanych detali w zeskanowanych obrazach?

A. Typ pliku
B. Rodzaj monitora
C. Tempo skanowania
D. Rozdzielczość
Rozdzielczość jest kluczowym parametrem wpływającym na jakość i dokładność odwzorowywanych szczegółów w skanowanych obrazach. Definiuje ona ilość pikseli w jednostce powierzchni skanowanego materiału, co bezpośrednio przekłada się na zdolność uchwycenia detali. W praktyce, im wyższa rozdzielczość, tym większa liczba pikseli jest wykorzystywana do odwzorowania obrazu, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej szczegółowych rezultatów. Na przykład, skanery o rozdzielczości 600 dpi (punktów na cal) będą w stanie uchwycić więcej detali niż te o rozdzielczości 300 dpi. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak archiwizacja dokumentów lub skanowanie dzieł sztuki, odpowiednia rozdzielczość jest niezbędna do zachowania wysokiej jakości odwzorowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży skanowania. Standardy, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie rozdzielczości w procesach związanych z precyzyjnym odwzorowaniem, co jest istotne zarówno dla digitalizacji, jak i produkcji materiałów drukowanych.
Pytanie 24

Przydzielanie użytków na arkuszu to czynność charakterystyczna dla programu

A. Puzzle Flow Organizer
B. Microsoft World
C. Adobe Media Encoder
D. Adobe Acrobat
Odpowiedzi wskazujące na inne programy, takie jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word czy Adobe Acrobat, są błędne ze względu na ich różne funkcjonalności i obszary zastosowania. Adobe Media Encoder jest narzędziem do kodowania i konwersji wideo, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na przygotowaniu filmów do publikacji, a nie na rozmieszczaniu użytków na arkuszu. Microsoft Word jest edytorem tekstu, który służy głównie do tworzenia dokumentów, a jego możliwości w zakresie organizacji elementów typowych dla arkuszy są ograniczone w porównaniu z oprogramowaniem przeznaczonym specjalnie do tego celu. Z kolei Adobe Acrobat jest programem do przeglądania i edytowania plików PDF, który również nie oferuje funkcji rozmieszczania użytków na arkuszu w takim stopniu jak Puzzle Flow Organizer. Często dochodzi do mylnych przekonań o wszechstronności tych programów, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście narzędzi do zarządzania projektami. Ważne jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę i przeznaczenie poszczególnych narzędzi, aby efektywnie je wykorzystywać w praktyce zawodowej.
Pytanie 25

Jakie formaty powinien mieć nieregularny obiekt wektorowy, aby jego przezroczystość była zachowana po umieszczeniu go na stronie www?

A. PNG, JPEG
B. PNG, BMP
C. GIF, BMP
D. PNG, GIF
Wybór formatów GIF i BMP, PNG i BMP, czy PNG i JPEG nie jest prawidłowy, ponieważ nie wszystkie z tych formatów obsługują przezroczystość w każdy możliwy sposób. Format BMP (Bitmap) nie obsługuje przezroczystości, co oznacza, że wszelkie nieregularne kształty umieszczone na stronie będą miały prostokątne tło, co może negatywnie wpłynąć na estetykę i funkcjonalność projektu wizualnego. BMP to format o dużych rozmiarach plików, który nie jest odpowiedni do zastosowań internetowych, ponieważ nie tylko nie wspiera przezroczystości, ale również nie ma kompresji, co wprowadza dodatkowe obciążenia dla ładowania stron. Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) także nie obsługuje przezroczystości, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla grafik, które wymagają przezroczystego tła. JPEG jest optymalny dla fotografii, gdzie nie jest wymagane odwzorowanie przezroczystości, ale dla grafik webowych, zwłaszcza tych z elementami przezroczystymi, staje się niewłaściwy. Dlatego też błędne jest myślenie, że te formaty mogą być stosowane zamiennie z PNG i GIF w kontekście zachowania przezroczystości. W procesie tworzenia stron internetowych ważne jest, aby wybierać formaty, które najlepiej odpowiadają wymaganiom projektu oraz możliwościom technologicznym, co w tym przypadku wskazuje na dominację formatu PNG oraz GIF w kontekście przezroczystości.
Pytanie 26

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. SRA3
B. C3
C. RA3
D. A3
Odpowiedź SRA3 jest poprawna, ponieważ oznacza format papieru o wymiarach 320 x 450 mm. Format SRA3 jest stosowany głównie w druku komercyjnym, szczególnie w kontekście arkuszy z marginesami przeznaczonymi na wycinanie. W porównaniu do standardowego formatu A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, SRA3 jest większy, co umożliwia dodatkowe pole do cięcia i zapewnia lepszą jakość druku, zwłaszcza w procesach, które wymagają większej precyzji. W praktyce, format SRA3 jest często wykorzystywany w drukarniach do produkcji broszur, katalogów oraz innych materiałów reklamowych, gdzie ważne jest, aby końcowy produkt miał odpowiednią estetykę i profesjonalny wygląd. Standardy dotyczące formatów papieru, w tym SRA3, są określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), co podkreśla ich powszechność i znaczenie w przemyśle graficznym. Zrozumienie tych formatów jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie projektowania i druku.
Pytanie 27

Oprogramowaniem służącym do tworzenia wielostronicowego katalogu z grafiką i tekstem, a także do generowania pliku PDF zgodnego ze standardem do druku, jest

A. Gimp
B. IrfanView
C. Adobe Bridge
D. Adobe InDesign
Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, które jest szczególnie cenione w branży wydawniczej za swoje zaawansowane funkcje. Program ten umożliwia tworzenie wielostronicowych dokumentów, takich jak katalogi ofertowe, magazyny czy broszury, które mogą zawierać zarówno tekst, jak i grafikę. Dzięki wsparciu dla standardów PDF, Adobe InDesign pozwala na generowanie plików PDF o wysokiej jakości, które są zgodne z wymaganiami drukarskimi. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie katalogu produktów, gdzie można z łatwością zorganizować układ stron, wykorzystać style tekstu oraz wprowadzać elementy graficzne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Program oferuje także możliwości współpracy z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na jeszcze większą elastyczność w pracy nad projektami. Dzięki narzędziom takim jak 'Master Pages' czy 'Styles', użytkownicy mogą utrzymać spójność wizualną w całym dokumencie, co jest kluczowe w profesjonalnych publikacjach. Warto dodać, że Adobe InDesign jest powszechnie stosowany w agencjach reklamowych i wydawnictwach, co potwierdza jego znaczenie w branży kreatywnej.
Pytanie 28

Jakie są wymiary netto ulotki, jeśli wymiar brutto wynosi 216 x 303 mm przy spadach 3 milimetrowych?

A. 210 x 300 mm
B. 212 x 300 mm
C. 210 x 297 mm
D. 214 x 297 mm
Wybór błędnych odpowiedzi wynika z niedostatecznego zrozumienia koncepcji spadów i wymiarów netto w kontekście druku. Odpowiedzi sugerujące wymiary 214 x 297 mm oraz 212 x 300 mm nie uwzględniają pełnego odjęcia spadów, co prowadzi do nieprawidłowych wartości netto. Na przykład, odpowiedź 214 x 297 mm zakłada, że od szerokości 216 mm należy odjąć zaledwie 2 mm, co jest zaledwie połową wymaganej wartości. To podejście pomija zasadniczy aspekt projektowania, którym jest zapewnienie, że wszystkie istotne elementy projektu, takie jak tło czy grafika, sięgają krawędzi papieru po przycięciu. W przypadku odpowiedzi 212 x 300 mm, z kolei, całkowicie ignoruje się wysokość papieru, co jest niezgodne z rzeczywistymi wymiarami brutto. Przykładem typowego błędu myślowego jest założenie, że spady można pominąć lub zmniejszyć, co prowadzi do problemów z wizualizacją i jakością druku. W praktyce, nieprzestrzeganie wymagań dotyczących wymiarów netto może skutkować tym, że po przycięciu na krawędziach pojawią się białe fragmenty, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym druku. Dlatego kluczowe jest, aby przed przygotowaniem materiałów do druku zawsze dokładnie kontrolować wymiary netto, aby mieć pewność, że projekt będzie zgodny z zamierzonym wyglądem.
Pytanie 29

Aby zrealizować 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5, jaka maszyna powinna być wykorzystana?

A. sitodrukowa i krajarka jednonożowa
B. drukująca cyfrowa i krajarka trójnożowa
C. offsetowa i krajarka trójnożowa
D. drukująca cyfrowa i ploter tnący
Wybór maszyn offsetowych oraz krajarki trójnożowej, drukowania sitodrukowego z krajarką jednonożową, czy też cyfrowych z krajarką trójnożową nie jest optymalnym rozwiązaniem dla produkcji 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5. Technologia offsetowa charakteryzuje się wysoką jakością druku oraz niskimi kosztami jednostkowymi przy dużych nakładach, jednak nie jest efektywna przy mniejszych seriach ze względu na długi czas przygotowania maszyn oraz wyższe koszty startowe. Krajarka trójnożowa, mimo że jest odpowiednia do cięcia arkuszy, nie zawsze zapewnia precyzję wymaganą w produkcji materiałów o małych formatach. W przypadku sitodruku, technologia ta jest zdecydowanie bardziej odpowiednia do druku na materiałach tekstylnych czy innych powierzchniach, a nie do produkcji druku papierowego, co czyni tę opcję nieadekwatną. Użytkownicy często mylą technologie druku, sądząc, że każda maszyna nadaje się do wszystkich zastosowań. Warto zwrócić uwagę na specyfikę materiałów, które chcemy wyprodukować oraz ich docelowe zastosowania, co niejednokrotnie prowadzi do nieprawidłowych wyborów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie technologie są najlepsze dla konkretnych zadań, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów w produkcji poligraficznej.
Pytanie 30

Ulotka w formacie netto A4 ma jakie wymiary brutto, jeśli zastosowano spady o długości 5 mm?

A. 220 x 297 mm
B. 220 x 307 mm
C. 210 x 307 mm
D. 210 x 297 mm
Format netto A4 wynosi 210 x 297 mm. Zastosowanie spadów, czyli dodatkowego obszaru, który jest drukowany poza krawędzią dokumentu, jest standardową praktyką w druku, aby uniknąć białych marginesów po przycięciu. W przypadku zastosowania spadów wynoszących 5 mm z każdej strony, należy dodać 10 mm do szerokości i 10 mm do wysokości. W efekcie otrzymujemy format brutto 220 mm (210 mm + 10 mm) na 307 mm (297 mm + 10 mm). Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie materiałów reklamowych, takich jak ulotki, gdzie spady są kluczowe, aby zapewnić estetyczny wygląd końcowego produktu. W branży poligraficznej powszechnie stosuje się spady, a ich właściwe uwzględnienie w projekcie graficznym jest niezbędne do uzyskania poprawnego wyniku druku. Warto także pamiętać, że różne typy dokumentów mogą mieć różne wymagania dotyczące spadów, w zależności od technologii druku i finalnego zastosowania.
Pytanie 31

W odniesieniu do formatu pracy netto, format naświetlania powinien być

A. około 15 mm większy
B. dokładnie taki sam
C. około 15 mm mniejszy
D. 1,5 razy większy
Wybór formatu naświetlania pracy, który jest mniejszy, równy lub większy niż format netto, może prowadzić do poważnych problemów w finalnym efekcie. Na przykład, wybór formatu mniejszego niż wymagany skutkuje tym, że ważne elementy graficzne lub tekstowe mogą zostać ucięte, co psuje estetykę i profesjonalizm wydruku. Odpowiedź sugerująca, że format naświetlania powinien być dokładnie taki sam jak format netto, ignoruje praktyczne wymogi dotyczące marginesów. Bez odpowiedniego marginesu, nie tylko estetyka wydruku może być naruszona, ale również proces produkcji staje się mniej efektywny, ponieważ cięcia mogą być nieprecyzyjne. Z kolei sugestia, że format naświetlania powinien być 1,5 razy większy, wydaje się przesadzona i nie znajduje uzasadnienia w standardach branżowych. Tak duża różnica mogłaby prowadzić do niepotrzebnego marnotrawstwa materiału oraz zwiększenia kosztów produkcji. Warto pamiętać, że w druku cyfrowym oraz innych technikach, kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji i wymagań, co znajduje odzwierciedlenie w standardach ISO oraz praktykach zalecanych przez profesjonalnych drukarzy. Kluczowym błędem, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest niewłaściwe zrozumienie znaczenia marginesów oraz ich wpływu na końcowy produkt, co jest kluczowe w procesach związanych z drukiem i obróbką graficzną.
Pytanie 32

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 4 do 64
B. od 4 do 48
C. od 2 do 128
D. od 8 do 68
Odpowiedzi odwołujące się do liczby stron powyżej 48 nie są zgodne z definicją broszury, która kategorycznie określa zakres stron. Przykłady z odpowiedziami, które sugerują, że broszura może mieć do 128, 68 lub 64 stron, wskazują na istotne nieporozumienia w zakresie klasyfikacji wydawnictw. Użytkownicy mogą myśleć, że broszury są podobne do książek czy czasopism, które mogą mieć większą objętość. Należy jednak zauważyć, że broszury są z założenia krótkimi publikacjami, często skondensowanymi do najważniejszych informacji. Przekroczenie limitu 48 stron wskazywałoby na potrzeby publikacji o charakterze bardziej rozbudowanym, co czyniłoby je bliższymi książkom niż broszurom. W praktyce, liczba stron w broszurze jest krytyczna dla jej efektywności, ponieważ zbyt obszerna broszura może zniechęcać czytelników i nie spełniać swojego celu, jakim jest szybkie przekazanie kluczowych informacji. Wydawnictwa powinny również kierować się standardami branżowymi, które definiują nie tylko objętość, ale także format, układ i treść broszur, aby były one skuteczne i przyciągające uwagę odbiorców.
Pytanie 33

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 2 000 szt.
B. 1 000 szt.
C. 100 szt.
D. 200 szt.
Odpowiedź to 2 000 arkuszy papieru, co oznacza, że mamy 10-procentowy naddatek technologiczny przy nakładzie 20 000 arkuszy. Żeby to policzyć, wystarczy pomnożyć 20 000 przez 0,10, co daje nam właśnie 2 000 arkuszy. Ten naddatek jest super istotny w produkcji, szczególnie w drukarstwie, bo uwzględnia różne straty, które mogą się zdarzyć podczas realizacji zlecenia. Często zdarzają się błędy w druku, czy uszkodzenia papieru, albo obcięcia, które nie wyjdą idealnie. Dlatego właśnie naddatek pozwala lepiej zarządzać zasobami i mieć pewność, że na końcu nie zabraknie nam materiałów, żeby dokończyć projekt. W druku standardowo naddatek wynosi od 5% do 15%, w zależności od tego, co się produkuje. Jak mamy większe nakłady, powyżej 10 000 arkuszy, to warto pomyśleć o wyższych naddatkach, żeby uniknąć przestojów.
Pytanie 34

W jakim oprogramowaniu zrealizujemy impozycję arkusza do druku?

A. PDF Organizer
B. Acrobat Reader
C. Distiller
D. Adobe Bridge
Acrobat Reader to program, który głównie służy do przeglądania PDF-ów, a nie do ich edytowania czy układania. Choć ma jakieś podstawowe opcje, jak drukowanie, to nie jest narzędzie, które pozwoli na ogarnięcie plików do druku w bardziej skomplikowany sposób. Często ludzie mylą Acrobat Reader z bardziej zaawansowanymi aplikacjami do edycji PDF, przez co mogą myśleć, że da się go użyć do rzeczy, które wymagają specjalnych funkcji. Adobe Bridge to z kolei narzędzie do zarządzania mediami, co pomaga w organizacji zdjęć, ale nie zostało stworzone z myślą o impozycji PDF-ów. Użytkownicy czasem mylą jego funkcje, co wprowadza w błąd. Distiller skupia się na konwersji plików PostScript do PDF, ale nie zajmuje się impozycją, co jest ważne przy przygotowywaniu do druku. Tak naprawdę PDF Organizer jest jedynym narzędziem, które naprawdę się w tym specjalizuje i pozwala na pracę według wymagań drukarskich, co czyni je potrzebnym dla profesjonalnych grafików i drukarzy.
Pytanie 35

Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?

A. liczby akapitów na stronie
B. stopnia pisma i szerokości kolumny
C. liczby łamów w kolumnie
D. kroju pisma oraz wysokości łamu
W odpowiedziach, które nie są prawidłowe, pojawiają się błędne koncepcje związane z wcięciem akapitowym. Istotne jest, aby zrozumieć, że ilość akapitów na stronie oraz ilość łamów na kolumnie nie mają wpływu na wielkość wcięcia akapitowego. Ilość akapitów odnosi się jedynie do struktury tekstu i nie determinuje, jak duże powinno być wcięcie. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że większa ilość akapitów może wymagać większego wcięcia, jednak to nieprawda; w rzeczywistości to wcięcie zależy głównie od stopnia pisma i szerokości kolumny. Również ilość łamów na kolumnie nie ma bezpośredniego związku z tym, jak powinno się formatować tekst w kontekście wcięcia akapitowego. Kluczowe jest, aby zamiast skupiać się na takich elementach, zwrócić uwagę na zasady typografii. Typowy błąd polega na myleniu pojęć związanych z układem tekstu z jego formatowaniem; wcięcia akapitowe są elementem stylu, a nie struktury. Kiedy projektanci nie uwzględniają stopnia pisma oraz szerokości kolumny, mogą stworzyć tekst trudny do odczytania i nieatrakcyjny wizualnie, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami projektowymi.
Pytanie 36

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 35 kg
B. 95 kg
C. 50 kg
D. 70 kg
Aby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m2, należy najpierw obliczyć powierzchnię jednego arkusza. Powierzchnia wynosi 0,7 m * 1,0 m = 0,7 m2. Następnie, wykorzystując gramaturę, można obliczyć masę jednego arkusza: 0,7 m2 * 100 g/m2 = 70 g. W przypadku 1 000 arkuszy, masa będzie wynosić 1 000 * 70 g = 70 000 g, co odpowiada 70 kg. To obliczenie jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w obliczeniach dotyczących materiałów papierowych, które zazwyczaj wykorzystują gramaturę do określenia masy. W praktyce, wiedza ta jest niezwykle użyteczna dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz w logistyce, gdzie precyzyjne obliczenia masy materiałów są kluczowe dla transportu oraz kosztów produkcji.
Pytanie 37

Aby stworzyć ulotkę według projektu wydawniczego, sformatować tekst publikacji oraz umieścić w niej elementy graficzne, należy przeprowadzić

A. rastrowanie
B. złamywanie
C. kaszerowanie
D. łamanie
Odpowiedź 'łamanie' jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania materiałów do druku, który obejmuje układ i formatowanie tekstu oraz grafik w odpowiedni sposób. Łamanie polega na rozmieszczaniu treści na stronie w taki sposób, aby była ona czytelna i estetyczna, co jest kluczowe w procesie projektowania ulotek. W praktyce oznacza to wykorzystanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie rozmiaru, czcionki oraz układu elementów ilustracyjnych. Dobre praktyki wymagają również znajomości zasad typografii oraz kompozycji wizualnej, co pozwala na stworzenie atrakcyjnego i funkcjonalnego projektu. Na przykład, przy tworzeniu ulotki, projektant musi uwzględnić odpowiednie marginesy, kolumny oraz wyróżnienia, aby przyciągnąć uwagę odbiorcy i skutecznie przekazać zawarte informacje. Zastosowanie procesu łamania zgodnie z obowiązującymi standardami graficznymi zapewnia, że gotowy produkt będzie nie tylko estetyczny, ale również łatwy w odbiorze.
Pytanie 38

Jakie będą koszty wykonania druku folderu w formacie A3 w technologii 4 + 4 z użyciem czterokolorowej maszyny drukarskiej, stosując metodę odwracania przez margines, w zestawieniu z maszyną posiadającą osiem zespołów drukujących?

A. spadnie z powodu mniejszej liczby form drukowych
B. wzrośnie z powodu większej liczby arkuszy do druku
C. wzrośnie z powodu większej liczby form drukowych
D. spadnie z powodu mniejszej liczby arkuszy do druku
Wybór odpowiedzi sugerujących wzrost kosztów druku z powodu zwiększonej liczby form lub arkuszy do drukowania nie uwzględnia zasadniczej różnicy w technologii druku oraz procesie produkcyjnym. Zwiększona liczba form drukowych prowadziłaby do wyższych kosztów przygotowawczych, co jest sprzeczne z praktyką druku cyfrowego oraz offsetowego, które dążą do minimalizacji tego aspektu. Drukowanie w kolorze 4 + 4 na maszynach z ośmioma zespołami drukującymi efektywnie redukuje liczbę wymaganych form do zaledwie dwóch, co jest argumentem na rzecz obniżenia kosztów. Ponadto, nie uwzględnienie metody odwracania przez margines, która pozwala na jednoczesne drukowanie obu stron arkusza, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków o konieczności zwiększenia liczby arkuszy. W rzeczywistości, odpowiednia organizacja pracy na maszynach drukarskich pod względem efektywności oraz skrócenia czasu realizacji zleceń, prowadzi do optymalizacji całego procesu, co jest kluczowe w konkurencyjnej branży poligraficznej. Typowe błędy myślowe obejmują także nieprawidłowe porównania kosztów drukowania bez uwzględnienia wszystkich istotnych czynników, takich jak rodzaj zastosowanej technologii, proces przygotowania oraz potencjalne oszczędności wynikające z automatyzacji.
Pytanie 39

Jaką kwotę należy zapłacić za złamanie jednego arkusza w formacie A1 na składkę 32-stronicową, jeśli cena za złamanie wynosi 1 grosz?

A. 6 gr
B. 3 gr
C. 4 gr
D. 5 gr
W odpowiedziach, które wskazują na 5 groszy, 3 grosze czy 6 groszy, pojawiają się błędne założenia dotyczące kosztu złamania arkusza formatu A1. Kluczowym zagadnieniem jest błędne zrozumienie, jak liczy się całkowity koszt złamania w kontekście liczby stron. Koszt złamania arkusza A1 jest ustalany na podstawie ilości złamań potrzebnych do podziału na mniejsze składki, a nie na podstawie samej liczby stron. Każde złamanie arkusza A1 kosztuje 1 grosz, a dla 32-stronicowej publikacji, która zazwyczaj wymaga 4 złamań, całkowity koszt wynosi 4 grosze. W przypadku odpowiedzi sugerujących, że koszt wynosi 5 lub 6 groszy, mylone są podstawowe zasady dotyczące wyceny złamań, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Warto również zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, takie jak niewłaściwe mnożenie lub dodawanie kosztów, co może wyniknąć z braku zrozumienia samego procesu złamania i jego wpływu na finalny koszt druku. Prawidłowe podejście do kalkulacji kosztów w branży poligraficznej powinno opierać się na precyzyjnych danych, które umożliwiają zrozumienie zależności między strukturą publikacji a kosztami produkcji.
Pytanie 40

Podczas skanowania w skali 1:1, jaka powinna być rozdzielczość skanowania dla oryginałów z kodami kreskowymi?

A. 600 ppi
B. 1200 ppi
C. 300 ppi
D. 220 ppi
Skanowanie oryginałów kreskowych w rozdzielczości 1200 ppi (pikseli na cal) jest standardem w branży, ponieważ zapewnia najwyższą jakość odwzorowania szczegółów. Przy tej rozdzielczości możliwe jest uchwycenie nawet najmniejszych detali na etykietach czy kodach kreskowych, co jest kluczowe dla późniejszego przetwarzania i odczytu. Kody kreskowe, zwłaszcza te o wysokiej gęstości, wymagają precyzyjnego skanowania, aby uniknąć błędów odczytu. Przykładowo, w zastosowaniach magazynowych i logistycznych, gdzie automatyzacja i dokładność są kluczowe, skanowanie w 1200 ppi minimalizuje ryzyko błędów związanych z rozmyciem czy zniekształceniem obrazu. Dobre praktyki zalecają również, aby skanować w tej rozdzielczości, gdyż umożliwia to późniejsze wykorzystanie skanów w różnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja czy reprodukcja w wysokiej jakości. W przemyśle drukarskim oraz w obszarze weryfikacji jakości, odpowiednia rozdzielczość jest również istotna dla reprodukcji graficznej i identyfikacji błędów. W przypadku skanowania materiałów, gdzie szczegóły są kluczowe, 1200 ppi to wartość, która zapewnia zgodność z normami branżowymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej