Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 09:26
Data zakończenia: 30 maja 2025 09:53

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie działanie może skutkować nieodwracalną utratą danych w przypadku awarii systemu plików?

A. Przeskanowanie przy użyciu programu antywirusowego

B. Formatowanie dysku

C. Uruchomienie systemu operacyjnego

D. Wykonanie skanowania za pomocą scandiska

Formatowanie dysku to proces, który polega na usunięciu wszystkich danych z nośnika oraz przygotowaniu go do ponownego zapisu. W praktyce oznacza to, że podczas formatowania system plików jest resetowany, co prowadzi do nieodwracalnej utraty wszelkich danych zgromadzonych na dysku. Standardowe formatowanie może być przeprowadzone na różne sposoby, w tym przez system operacyjny lub narzędzia do zarządzania dyskami. Dobrą praktyką przed formatowaniem jest wykonanie kopii zapasowej wszystkich ważnych danych, co pozwala uniknąć utraty informacji. Formatowanie jest często stosowane, gdy dysk ma problemy z systemem plików lub gdy chcemy przygotować go do nowej instalacji systemu operacyjnego. Należy jednak pamiętać, że nie należy formatować dysku, jeśli istnieje jakakolwiek możliwość przywrócenia danych korzystając z narzędzi do odzyskiwania danych, ponieważ każda operacja na dysku po formatowaniu może dodatkowo utrudnić ich odzyskanie.

Pytanie 2

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. zaciskarka do złączy typu F

B. narzędzie uderzeniowe

C. spawarka światłowodowa

D. zaciskarka do złączy typu RJ-45

Zaciskarka do złączy typu RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do prawidłowego zakończenia skrętki wtykiem 8P8C. Wtyki te są powszechnie stosowane w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych, a ich prawidłowe podłączenie jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Zaciskarka umożliwia precyzyjne osadzenie żył skrętki w złączu, co zapewnia stabilne połączenie i minimalizuje ryzyko zakłóceń. Podczas korzystania z zaciskarki ważne jest, aby przestrzegać standardów T568A lub T568B, co wpływa na sposób, w jaki żyły są podłączane do wtyku. Praktyka ta pozwala na zgodność z lokalnymi normami oraz usprawnia instalację w różnych środowiskach. Warto także pamiętać o odpowiednim przygotowaniu przewodów, co obejmuje ich obcięcie na odpowiednią długość i usunięcie izolacji, co jest kluczowe dla uzyskania solidnego połączenia. Wiele osób korzysta z zaciskarki w codziennej pracy, na przykład przy budowaniu lub modernizacji infrastruktury sieciowej, gdzie jakość połączeń ma fundamentalne znaczenie dla wydajności systemów komputerowych.

Pytanie 3

Podaj nazwę funkcji przełącznika, która pozwala na przypisanie wyższego priorytetu dla przesyłania VoIP?

A. STP

B. VNC

C. QoS

D. SNMP

QoS, czyli Quality of Service, to technologia, która umożliwia priorytetyzację różnych typów ruchu sieciowego w celu zapewnienia optymalnej jakości usług, szczególnie w przypadku aplikacji wrażliwych na opóźnienia, takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol). Dzięki QoS można skonfigurować routery i przełączniki tak, aby przeznaczały więcej zasobów dla ruchu VoIP, co minimalizuje opóźnienia, utratę pakietów i jitter, co jest kluczowe w zapewnieniu płynności rozmów telefonicznych przez Internet. Przykładem zastosowania QoS w praktyce może być konfiguracja w sieci firmowej, gdzie pracownicy często korzystają z komunikacji głosowej. Administrator sieci może ustawić reguły QoS, które przydzielą wyższy priorytet pakietom VoIP w porównaniu do ruchu generowanego przez aplikacje do przesyłania danych, co poprawi jakość rozmów i zminimalizuje problemy z utratą połączenia. W kontekście standardów, QoS opiera się na protokołach takich jak Differentiated Services (DiffServ) i Integrated Services (IntServ), które definiują, jak różne typy ruchu powinny być traktowane w zestawach reguł priorytetyzacji. Dobrze skonfigurowany QoS jest kluczowym elementem każdej nowoczesnej infrastruktury sieciowej, szczególnie w środowiskach, gdzie korzysta się z telefonii IP.

Pytanie 4

Aby podnieść wydajność komputera w grach, karta graficzna Sapphire Radeon R9 FURY OC, 4GB HBM (4096 Bit), HDMI, DVI, 3xDP została wzbogacona o technologię

A. CUDA

B. SLI

C. Stream

D. CrossFireX

CrossFireX to technologia opracowana przez firmę AMD, która umożliwia współpracę dwóch lub więcej kart graficznych w celu zwiększenia wydajności renderowania grafiki w grach i aplikacjach 3D. Wykorzystanie CrossFireX w karcie graficznej Sapphire Radeon R9 FURY OC pozwala na rozdzielenie obciążenia obliczeniowego pomiędzy wiele jednostek GPU, co znacznie zwiększa wydajność w porównaniu z używaniem pojedynczej karty. Przykładowo, w grach wymagających intensywnego przetwarzania grafiki, takich jak "Battlefield 5" czy "The Witcher 3", konfiguracja z CrossFireX może dostarczyć płynniejszą rozgrywkę oraz wyższe ustawienia graficzne. Warto również zauważyć, że CrossFireX jest zgodne z wieloma tytułami gier, które są zoptymalizowane do pracy w trybie wielokartowym, co czyni tę technologię atrakcyjnym rozwiązaniem dla entuzjastów gier. Pomimo zalet, użytkownicy powinni być świadomi, że nie wszystkie gry wspierają tę technologię, a czasami mogą występować problemy z kompatybilnością, dlatego istotne jest, aby przed zakupem sprawdzić, czy konkretna gra korzysta z CrossFireX.

Pytanie 5

Tester strukturalnego okablowania umożliwia weryfikację

A. liczby komputerów w sieci

B. liczby przełączników w sieci

C. mapy połączeń

D. obciążenia ruchu sieciowego

Tester okablowania strukturalnego to urządzenie, które ma za zadanie sprawdzać, czy wszystko w instalacji sieciowej działa jak należy. Odpowiedź dotycząca mapy połączeń jest jak najbardziej na miejscu, bo te testery pomagają zrozumieć, jak kable są ze sobą połączone. Dzięki mapowaniu można łatwo zobaczyć, które kable idą do jakich portów na przełącznikach, co jest ważne, gdy coś zaczyna szwankować w sieci. Przykładowo, kiedy występują problemy z przesyłem danych, tester może szybko wskazać, gdzie może być awaria. A jak wiadomo, zgodnie z normami TIA/EIA-568, dobrze zaplanowane okablowanie to podstawa, żeby sieć działała płynnie. Analizując mapę połączeń, zarządcy sieci mogą też lepiej rozłożyć obciążenie, co przekłada się na lepszą jakość dla użytkowników. Z mojego doświadczenia, to naprawdę ułatwia życie w zarządzaniu siecią.

Pytanie 6

Typ systemu plików, który nie obsługuje tworzenia wewnętrznego rejestru zmian, zwanego księgowaniem, to

A. ext3

B. FAT32

C. NTFS

D. ext4

FAT32 to system plików opracowany przez firmę Microsoft, który nie obsługuje księgowania, czyli wewnętrznego dziennika zmian. Księgowanie jest techniką, która pozwala na rejestrowanie operacji na plikach, co zwiększa bezpieczeństwo danych i ułatwia odzyskiwanie ich w przypadku awarii. W przeciwieństwie do FAT32, systemy takie jak NTFS oraz ext3/ext4 implementują tę funkcjonalność. Przykładowo, NTFS używa dziennika, aby śledzić zmiany w strukturze plików, co minimalizuje ryzyko utraty danych. FAT32, mimo swoich ograniczeń, jest często używany w urządzeniach wymagających dużej kompatybilności, takich jak pendrive'y czy karty pamięci, ponieważ jest obsługiwany przez wiele systemów operacyjnych. W praktyce oznacza to, że FAT32 nie jest idealnym wyborem dla systemów, gdzie bezpieczeństwo danych i integralność plików są kluczowe, jednak jego prostota i szerokie wsparcie czynią go nadal popularnym rozwiązaniem w wielu zastosowaniach.

Pytanie 7

Jaki sterownik drukarki jest uniwersalny dla różnych urządzeń oraz systemów operacyjnych i stanowi standard w branży poligraficznej?

A. PCL5

B. PCL6

C. PostScript

D. Graphics Device Interface

Wybór PCL5, PCL6 lub Graphics Device Interface jako odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z rolą i funkcjonalnością tych technologii. PCL, czyli Printer Command Language, to zestaw języków stworzonych przez firmę Hewlett-Packard, które są specyficzne dla urządzeń HP. Chociaż PCL5 i PCL6 oferują różne możliwości, w tym wsparcie dla kolorów i zaawansowane funkcje drukowania, są one ściśle związane z technologią i urządzeniami HP, co czyni je mniej uniwersalnymi niż PostScript. W rzeczywistości, PCL nie jest standardem w branży, a raczej specyfikacją ograniczoną do określonych producentów, co może prowadzić do problemów z kompatybilnością na innych urządzeniach. Z kolei Graphics Device Interface (GDI) jest interfejsem graficznym w systemie Windows, który umożliwia aplikacjom rysowanie na ekranie oraz drukowanie, ale nie jest to rozwiązanie niezależne od systemu operacyjnego. GDI nie został stworzony z myślą o zapewnieniu standardu w poligrafii, a jego zastosowanie jest ściśle związane z platformą Windows. Podsumowując, wybór tych odpowiedzi sugeruje mylne zrozumienie, że PCL i GDI mogą funkcjonować jako uniwersalne standardy, podczas gdy w rzeczywistości PostScript, dzięki swojej niezależności i wszechstronności, odgrywa kluczową rolę w profesjonalnej poligrafii.

Pytanie 8

Które z poniższych poleceń systemu Windows generuje wynik przedstawiony na rysunku?

A. tracert

B. netstat

C. ipconfig

D. msconfig

Polecenie netstat w systemie Windows pozwala na wyświetlenie aktywnych połączeń sieciowych które są obecnie otwarte na komputerze. Umożliwia ono monitorowanie i diagnozowanie sieci poprzez pokazywanie aktualnego stanu połączeń TCP i UDP. Na załączonym obrazie widzimy wynik działania polecenia netstat które przedstawia listę aktualnych połączeń TCP z informacjami o lokalnym i zdalnym adresie oraz porcie jak również stanie połączenia. Takie dane są niezwykle użyteczne dla administratorów sieci i specjalistów IT gdyż pozwalają na śledzenie ruchu sieciowego oraz identyfikację potencjalnych problemów lub nieautoryzowanego dostępu. Dzięki netstat można również monitorować jakie aplikacje korzystają z konkretnych portów systemowych co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa systemu. Netstat jest powszechnie stosowany w praktyce w celu diagnozowania problemów z siecią a także aby sprawdzić czy nie występują nieautoryzowane połączenia co jest standardem w dobrych praktykach zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 9

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Public Domain

B. Program typu Freeware

C. Program typu Adware

D. Program typu Shareware

Program WinRAR jest przykładem oprogramowania typu Shareware co oznacza że można go używać przez określony czas za darmo po czym użytkownik jest zobowiązany do wykupienia licencji lub zaprzestania korzystania z programu. Shareware to metoda dystrybucji oprogramowania gdzie użytkownicy mogą testować program przed podjęciem decyzji o zakupie pełnej wersji. W praktyce oznacza to że użytkownik ma możliwość oceny funkcjonalności i użyteczności programu co jest korzystne z punktu widzenia decyzji zakupowej. WinRAR daje 40-dniowy okres próbny co jest typowe dla tego typu licencji. Po upływie tego czasu program przypomina o konieczności zakupu licencji co można zobaczyć w wyświetlonym oknie dialogowym. Shareware jest popularny wśród twórców oprogramowania ponieważ pozwala na szeroką dystrybucję i promocję produktów przy jednoczesnym zabezpieczeniu finansowym dla autorów poprzez późniejsze opłaty licencyjne. Standardy branżowe zalecają informowanie użytkowników o końcu okresu próbnego oraz zapewnienie łatwego procesu zakupu co WinRAR spełnia poprzez przyciski w oknie informacyjnym.

Pytanie 10

Licencja Windows OEM nie umożliwia wymiany

A. sprawnej karty sieciowej na model o wyższych parametrach

B. sprawnego dysku twardego na model o wyższych parametrach

C. sprawnej płyty głównej na model o wyższych parametrach

D. sprawnego zasilacza na model o wyższych parametrach

Licencja Windows OEM (Original Equipment Manufacturer) jest związana z konkretnym sprzętem, na którym system operacyjny został zainstalowany. W przypadku wymiany płyty głównej, licencja przestaje być ważna, ponieważ system operacyjny uznaje nowy sprzęt za inny komputer. W praktyce oznacza to, że zmiana płyty głównej wiąże się z koniecznością zakupu nowej licencji na Windows, co jest istotnym ograniczeniem dla użytkowników korzystających z OEM. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla zarządzania licencjami w środowiskach komputerowych. W przypadku innych komponentów, takich jak zasilacz, karta sieciowa czy dysk twardy, wymiany można dokonywać bez wpływu na licencję, ponieważ nie zmieniają one identyfikacji sprzętowej komputera. Przykładami praktycznymi mogą być aktualizacje karty graficznej lub dysku SSD, które są powszechnie stosowane w celu zwiększenia wydajności bez obaw o legalność oprogramowania.

Pytanie 11

Podczas pracy z bazami danych, jakiego rodzaju operację wykonuje polecenie "SELECT"?

A. Wybieranie danych

B. Usuwanie danych

C. Tworzenie tabel

D. Aktualizowanie danych

Polecenie "SELECT" w języku SQL jest używane do wybierania danych z jednej lub więcej tabel w bazie danych. Jest to jedno z najczęściej używanych poleceń w SQL, ponieważ pozwala na przeszukiwanie i wyświetlanie danych bez ich modyfikacji. Dzięki "SELECT", możemy określić, które kolumny chcemy zobaczyć, a także zastosować różne filtry i sortowanie, aby uzyskać dokładnie te dane, które nas interesują. Na przykład, jeśli mamy tabelę klientów, możemy użyć "SELECT", aby wyświetlić tylko imiona i nazwiska klientów, którzy mieszkają w określonym mieście. To polecenie jest podstawą do tworzenia raportów i analiz danych, ponieważ pozwala na łatwe i szybkie przeglądanie informacji przechowywanych w bazie danych. W praktyce, "SELECT" można łączyć z innymi klauzulami, takimi jak "WHERE", "ORDER BY" czy "GROUP BY", co daje ogromne możliwości w zakresie manipulowania danymi w celu uzyskania konkretnych wyników. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie analiza danych jest kluczowym elementem zarządzania informacjami.

Pytanie 12

W jakim trybie pracy znajduje się system Linux, kiedy osiągalny jest tylko minimalny zestaw funkcji systemowych, często używany do napraw?

A. Tryb użytkownika

B. Tryb normalny

C. Tryb awaryjny

D. Tryb serwisowy

Tryb awaryjny w systemie Linux, znany również jako tryb pojedynczego użytkownika, to specjalny tryb operacyjny, w którym uruchamiany jest minimalny zestaw funkcji systemowych. Jest to zwykle stosowane do diagnostyki i naprawy systemu, kiedy normalne uruchomienie nie jest możliwe. W trybie awaryjnym, system uruchamia się bez interfejsu graficznego i niektórych usług sieciowych, co pozwala na wykonanie niezbędnych napraw bez zakłóceń. Administratorzy mogą w tym trybie modyfikować pliki konfiguracyjne, usuwać zbędne pliki czy naprawiać problemy z uprawnieniami. Dzięki temu, że system działa z ograniczoną ilością procesów, zmniejsza się ryzyko wystąpienia błędów, które mogłyby przeszkodzić w naprawie. Tryb awaryjny jest więc nieocenionym narzędziem dla każdego administratora systemów Linux, którzy muszą przywrócić system do pełnej funkcjonalności.

Pytanie 13

W celu zainstalowania serwera proxy w systemie Linux, należy wykorzystać oprogramowanie

A. Webmin

B. Samba

C. Postfix

D. Squid

Squid to jeden z najbardziej popularnych serwerów proxy dostępnych na systemy Linux, który pełni funkcje pośredniczące w komunikacji między klientem a serwerami. Jego podstawowym zadaniem jest buforowanie żądań HTTP oraz HTTPS, co znacząco przyspiesza dostęp do często odwiedzanych zasobów internetowych. Przykładowo, w dużych organizacjach, takich jak uczelnie czy korporacje, Squid może być używany do ograniczenia dostępu do niektórych stron internetowych oraz monitorowania użycia pasma, co pozwala na optymalizację kosztów połączeń internetowych. W kontekście bezpieczeństwa, Squid umożliwia także stosowanie reguł filtrowania treści oraz autoryzacji użytkowników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą sieciową. Dodatkowo, Squid obsługuje wiele protokołów i może być konfigurowany do pracy w różnych środowiskach, co czyni go elastycznym narzędziem do zarządzania ruchem sieciowym.

Pytanie 14

Aby przeprowadzić instalację bez nadzoru w systemie Windows, konieczne jest przygotowanie pliku odpowiedzi o nazwie

A. modprobe.conf

B. unattend.txt

C. boot.ini

D. pagefile.sys

Pliki 'modprobe.conf', 'pagefile.sys' i 'boot.ini' nie pasują do nienadzorowanej instalacji Windows, bo każdy z nich pełni inną funkcję w systemie. 'modprobe.conf' jest typowy dla Linuksa i zajmuje się modułami jądra, więc to nie to samo. 'pagefile.sys' to plik stronicowania, który pomaga RAMowi, ale nie ma nic wspólnego z instalacją. A 'boot.ini' to stary plik do zarządzania opcjami rozruchowymi w Windows XP, więc też nie działa w kontekście nienadzorowanej instalacji. Takie pomyłki biorą się często z mylenia ról plików w różnych systemach. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy ma swoje zastosowanie i nie da się ich zamieniać. Jak się tego nie rozumie, to można narobić bałaganu w administracji i mieć niezłe problemy z instalacjami.

Pytanie 15

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

B. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

C. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

D. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

Adres IPv6 unicast składa się z trzech głównych części: globalnego prefiksu identyfikatora podsieci oraz identyfikatora interfejsu. Globalny prefiks zajmuje 48 bitów i jest używany do określenia unikalności w skali globalnej podobnie do adresów IP w internecie. Identyfikator podsieci o długości 16 bitów umożliwia dalsze dzielenie sieci na mniejsze segmenty co jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym i alokacji zasobów. Identyfikator interfejsu zajmujący 64 bity odpowiada za unikalne przypisanie adresu do konkretnego urządzenia w danej sieci. Taka struktura adresu IPv6 pozwala na ogromną skalowalność i elastyczność w projektowaniu sieci co jest kluczowe przy rosnącej liczbie urządzeń IoT i zapotrzebowaniu na większe pule adresowe. Standardy IPv6 zostały opracowane przez IETF i są opisane w RFC 4291 zapewniając zgodność i interoperacyjność pomiędzy różnymi dostawcami sprzętu i oprogramowania.

Pytanie 16

W ramach zalecanych działań konserwacyjnych użytkownicy dysków SSD powinni unikać wykonywania

A. systematycznych kopii zapasowych danych

B. czyszczenia wnętrza jednostki centralnej z kurzu

C. defragmentacji dysku

D. systematycznego sprawdzania dysku programem antywirusowym

Systematyczne tworzenie kopii zapasowych danych jest kluczowym elementem strategii ochrony informacji, ponieważ minimalizuje ryzyko utraty danych. Użytkownicy SSD powinni regularnie wykonywać kopie zapasowe swoich danych, aby zabezpieczyć się przed różnymi zagrożeniami, takimi jak awarie sprzętu, ataki ransomware czy przypadkowe usunięcie plików. Z kolei czyszczenie wnętrza jednostki centralnej z kurzu jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji i chłodzenia komponentów komputerowych, co wpływa na długowieczność systemu. Zbierający się kurz może blokować wentylatory i prowadzić do przegrzewania się podzespołów, co z kolei może prowadzić do ich uszkodzenia. Również systematyczne sprawdzanie dysku programem antywirusowym jest ważne, aby wykryć i usunąć potencjalne zagrożenia, które mogą zainfekować system. Użytkownicy SSD powinni stosować skanery antywirusowe, aby zapewnić bezpieczeństwo swoich danych. Błędne jest przekonanie, że defragmentacja ma działanie poprawiające wydajność w przypadku dysków SSD, co wynika z niepełnego zrozumienia różnic między technologią HDD a SSD. W rzeczywistości, ignorowanie tych różnic w podejściu do konserwacji dysków prowadzi do działania, które mogą zaszkodzić urządzeniom pamięci flash, zamiast je wspierać.

Pytanie 17

Jakie zdanie charakteryzuje SSH Secure Shell?

A. Bezpieczny protokół terminalowy oferujący usługi szyfrowania połączenia

B. Sesje SSH powodują wysłanie zwykłego tekstu, niezaszyfrowanych danych

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze, który nie zapewnia kodowania transmisji

D. Sesje SSH nie umożliwiają stwierdzenia, czy punkty końcowe są autentyczne

SSH, czyli Secure Shell, to protokół, który umożliwia bezpieczne zdalne połączenie z innymi komputerami w sieci. Jego główną funkcją jest zapewnienie poufności i integralności danych przesyłanych przez sieć poprzez szyfrowanie połączenia. Dzięki temu, nawet jeśli ktoś przechwyci dane, będą one dla niego nieczytelne. Protokół ten jest niezbędny w zarządzaniu serwerami i urządzeniami sieciowymi, gdzie administratorzy często muszą się łączyć z systemami znajdującymi się w innych lokalizacjach. Przykładem zastosowania SSH może być logowanie się do serwera Linux z lokalnego komputera przy użyciu terminala. W praktyce, SSH jest standardem w branży IT, a wiele organizacji stosuje go jako część swojej polityki bezpieczeństwa, aby chronić komunikację wewnętrzną oraz zdalny dostęp do zasobów. Istotne jest również, że SSH pozwala na autoryzację użytkowników za pomocą kluczy publicznych i prywatnych, co zwiększa bezpieczeństwo i eliminuje potrzebę przesyłania haseł w postaci tekstu jawnego.

Pytanie 18

Termin gorącego podłączenia (hot-plug) wskazuje, że podłączane urządzenie działa

A. kontrolowane przez temperaturę

B. sprawne po zainstalowaniu odpowiednich sterowników

C. poprawnie od razu po podłączeniu, bez potrzeby wyłączania czy restartowania systemu

D. zgodne z komputerem

Gorące podłączenie (hot-plug) to technika, która pozwala na podłączanie i odłączanie urządzeń z systemem komputerowym bez potrzeby jego wyłączania. Oznacza to, że po podłączeniu urządzenie jest natychmiast dostępne do użycia, co znacząco poprawia efektywność pracy, zwłaszcza w środowiskach wymagających ciągłej dostępności. Przykłady zastosowania to dyski zewnętrzne USB, karty graficzne w systemach serwerowych oraz niektóre urządzenia peryferyjne, jak drukarki czy skanery. W przypadku systemów operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, gorące podłączenie jest standardem, który wspiera użytkowników w elastycznym zarządzaniu sprzętem. Dobre praktyki związane z gorącym podłączaniem obejmują jednak upewnienie się, że urządzenia są zgodne z odpowiednimi standardami, takimi jak USB lub PCIe, które są projektowane z myślą o tej funkcji, zapewniając tym samym stabilność i bezpieczeństwo operacji.

Pytanie 19

Farad to jednostka

A. pojemności elektrycznej

B. rezystancji

C. natężenia prądu

D. mocy

Farad (F) jest podstawową jednostką pojemności elektrycznej w układzie SI. Oznacza zdolność kondensatora do gromadzenia ładunku elektrycznego. Przykładowo, kondensator o pojemności 1 farada zgromadzi 1 kulomb ładunku przy napięciu 1 wolt. Pojemność ma kluczowe znaczenie w różnych zastosowaniach, takich jak obwody elektroniczne, gdzie kondensatory są wykorzystywane do wygładzania napięcia, filtracji sygnałów, a także do przechowywania energii. W praktyce, aplikacje takie jak zasilacze impulsowe, audiofilskie systemy dźwiękowe, a nawet układy elektromagnetyczne wymagają precyzyjnego doboru kondensatorów o odpowiedniej pojemności. Warto również zauważyć, że w praktyce inżynierskiej stosowane są różne jednostki pojemności, a farad jest używany w kontekście dużych wartości; dla mniejszych zastosowań często używa się mikrofaradów (µF) oraz nanofaradów (nF).

Pytanie 20

Na ilustracji ukazano złącze zasilające

A. stacji dysków 3.5"

B. ATX12V do zasilania CPU

C. Molex do HDD

D. dysków SATA wewnętrznych

Złącze ATX12V jest kluczowym elementem w zasilaniu nowoczesnych komputerów osobistych. Przeznaczone jest do dostarczania dodatkowej mocy bezpośrednio do procesora. Złącze to zazwyczaj składa się z czterech pinów, choć istnieją również wersje ośmiopinowe, które zapewniają jeszcze większą moc. Zastosowanie tego typu złącza stało się standardem w płytach głównych ATX, aby sprostać rosnącym wymaganiom energetycznym nowoczesnych procesorów. ATX12V dostarcza napięcie 12V, które jest kluczowe dla stabilnej pracy CPU, zwłaszcza podczas intensywnych zadań, takich jak obróbka wideo czy gry komputerowe. Dzięki temu złączu możliwe jest stabilne dostarczenie dużej ilości mocy, co minimalizuje ryzyko niestabilności systemu. Podczas instalacji istotne jest, aby upewnić się, że konektor jest prawidłowo osadzony, co gwarantuje poprawne działanie całego systemu. Warto również zaznaczyć, że zasilacze komputerowe są projektowane zgodnie z normami ATX, co zapewnia kompatybilność i bezpieczeństwo użytkowania urządzeń komputerowych.

Pytanie 21

ARP (Adress Resolution Protocol) jest protokołem, który umożliwia przekształcenie adresu IP na

A. adres IPv6

B. nazwę komputera

C. nazwę domenową

D. adres sprzętowy

ARP (Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym w sieciach komputerowych do odwzorowywania adresów IP na adresy sprzętowe (MAC). To kluczowy element funkcjonowania protokołu IP w warstwie sieciowej i łączeniowej modelu OSI, który umożliwia komunikację między urządzeniami w lokalnej sieci. Gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw musi poznać jego adres sprzętowy. Protokół ARP wysyła zapytania w sieci, a urządzenia odpowiadają, przesyłając swoje adresy MAC. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, w której komputer A chce skomunikować się z komputerem B, którego adres IP zna, ale nie zna adresu MAC. ARP pozwala na zrealizowanie tej komunikacji, co jest niezbędne dla działania protokołów wyższej warstwy, takich jak TCP/IP. W standardach takich jak RFC 826 opisane są szczegółowo zasady działania ARP, co stanowi dobrą praktykę w projektowaniu i wdrażaniu sieci. Znajomość ARP jest niezbędna dla administratorów sieci oraz inżynierów zajmujących się bezpieczeństwem i konfiguracją sieci.

Pytanie 22

Jakie narzędzie służy do delikatnego wygięcia blachy obudowy komputera i przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnych miejscach?

A. Rys. C

B. Rys. A

C. Rys. B

D. Rys. D

Szczypce przedstawione na rysunku D są idealnym narzędziem do manipulacji blachą i śrubami w trudno dostępnych miejscach. Ich długi, wąski zakończenie pozwala na precyzyjne działanie, co jest kluczowe w przypadku montażu komponentów komputerowych, gdzie przestrzeń operacyjna jest często ograniczona. Szczypce te są zaprojektowane tak, aby zapewniać pewny chwyt i umożliwiać operacje w wąskich szczelinach, co jest szczególnie przydatne, gdy chcemy lekko odgiąć blachę obudowy, nie ryzykując jej uszkodzenia, oraz gdy musimy zamocować śrubę w miejscu, do którego inne narzędzia nie mają dostępu. W branży IT i serwisowaniu sprzętu komputerowego używanie szczypiec o cienkich końcówkach jest standardem ze względu na ich wszechstronność i precyzję. Ponadto, w kontekście standardów bezpieczeństwa, tego rodzaju narzędzia minimalizują ryzyko uszkodzenia delikatnych komponentów elektronicznych, co czyni je nieocenionymi w codziennej pracy techników i inżynierów sprzętu komputerowego. Dbałość o użycie odpowiednich narzędzi to dobra praktyka w każdej profesji technicznej, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z wrażliwym sprzętem komputerowym.

Pytanie 23

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Gb/s

B. 100 Mb/s

C. 10 Mb/s

D. 10 Gb/s

Skrętka kategorii 6 (CAT 6) jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych (LAN) i wspiera transmisję danych z maksymalną przepustowością do 10 Gb/s na dystansie do 55 metrów. W przypadku długości 20 metrów, zastosowanie takiego kabla w sieci LAN gwarantuje, że parametry transmisji będą na poziomie umożliwiającym wykorzystanie pełnych możliwości tej technologii. Skrętki CAT 6 charakteryzują się lepszą izolacją oraz większą odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne w porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak CAT 5e. Praktyczne zastosowanie takiego kabla obejmuje budowy sieci w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość do przesyłania dużych plików, streamingu wideo w wysokiej rozdzielczości oraz do łączenia serwerów w centrach danych. Zgodnie z normami TIA/EIA-568, użycie kabli CAT 6 jest zalecane w nowoczesnych instalacjach sieciowych, co zapewnia ich przyszłościowość i możliwość rozbudowy systemu bez potrzeby wymiany infrastruktury.

Pytanie 24

Aby zrealizować wymianę informacji między dwoma odmiennymi sieciami, konieczne jest użycie

A. mostu

B. routera

C. koncentratora

D. przełącznika

Router to urządzenie sieciowe, które ma kluczowe znaczenie w zapewnieniu komunikacji pomiędzy różnymi sieciami. Jego główną funkcją jest kierowanie pakietów danych między różnymi segmentami sieci, co czyni go niezbędnym w przypadku wymiany informacji pomiędzy dwiema różnymi sieciami. Router działa na warstwie trzeciej modelu OSI – warstwie sieci, co pozwala mu na podejmowanie decyzji dotyczących trasowania pakietów na podstawie adresów IP. Przykładem zastosowania routera są połączenia internetowe w domach i biurach, gdzie router łączy lokalną sieć (LAN) z Internetem. Poza tym, routery często oferują funkcje takie jak NAT (Network Address Translation), co umożliwia wielu urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do Internetu poprzez jeden adres IP. W praktyce, standardy takie jak IPv4 i IPv6 są kluczowymi elementami, które routery muszą obsługiwać, aby skutecznie zarządzać ruchem danych.

Pytanie 25

Do zarządzania konfiguracją grup komputerowych oraz użytkowników w systemach Windows Server, należy wykorzystać narzędzie

A. RDP

B. MMC

C. UNC

D. GPMC

RDP, czyli Remote Desktop Protocol, to protokół umożliwiający zdalny dostęp do komputerów z systemem Windows. Chociaż pozwala na zdalne połączenia z komputerami, jego funkcjonalność nie obejmuje centralnego zarządzania konfiguracją grup komputerów i użytkowników. UNC (Universal Naming Convention) to standardowy sposób identyfikacji zasobów sieciowych, ale nie jest narzędziem do zarządzania politykami. Z kolei MMC, czyli Microsoft Management Console, to framework, który pozwala na zarządzanie różnymi komponentami systemu Windows, jednak sam w sobie nie zapewnia dedykowanych funkcji do zarządzania politykami grupowymi. Często mylone jest przekonanie, że te narzędzia mogą pełnić funkcję GPMC, co prowadzi do nieporozumień. RDP nie ma możliwości edytowania polityk grupowych ani ich stosowania w obrębie domeny. UNC również nie ma zastosowania w kontekście zarządzania politykami, a MMC, mimo iż jest użyteczne, wymaga dodatkowych komponentów, aby zarządzać politykami grupowymi, co sprawia, że nie jest tak efektywne i wygodne jak GPMC. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że każde narzędzie do zarządzania systemem może być użyte do polityki grupowej, co jest myśleniem wprowadzającym w błąd. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami oraz ich specyficznymi funkcjami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami IT.

Pytanie 26

Kiedy adres IP komputera ma formę 176.16.50.10/26, to jakie będą adres rozgłoszeniowy oraz maksymalna liczba hostów w danej sieci?

A. 176.16.50.1; 26 hostów

B. 176.16.50.63; 62 hosty

C. 176.16.50.36; 6 hostów

D. 176.16.50.62; 63 hosty

Odpowiedź 176.16.50.63; 62 hosty jest jak najbardziej trafna. Żeby ogarnąć adres rozgłoszeniowy i maksymalną liczbę hostów w sieci, trzeba się przyjrzeć masce podsieci. W tym przypadku mamy maskę /26, co znaczy, że 26 bitów jest zajętych na identyfikację sieci, a 6 bitów zostaje dla hostów. Można to obliczyć tak: 2 do potęgi n, minus 2, gdzie n to liczba bitów dla hostów. Dla 6 bitów wychodzi 2^6 - 2, czyli 64 - 2, co daje nam 62 hosty. Adres rozgłoszeniowy uzyskujemy ustawiając wszystkie bity hostów na 1. Więc w naszej sieci, z adresem IP 176.16.50.10 i maską /26, mamy zakres od 176.16.50.0 do 176.16.50.63, co wskazuje, że adres rozgłoszeniowy to 176.16.50.63. Te obliczenia to podstawa w projektowaniu sieci komputerowych, więc dobrze, że się z tym zapoznałeś!

Pytanie 27

Co oznacza zapis 192.168.1/24 w kontekście maski podsieci?

A. 255.255.255.0

B. 255.255.255.024

C. 255.255.255.240

D. 255.255.240.0

Odpowiedź 255.255.255.0 jest poprawna, ponieważ odpowiada ona zapisie CIDR 192.168.1/24. W systemie CIDR /24 oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 8 bitów do identyfikacji hostów w tej sieci. W przypadku maski 255.255.255.0, pierwsze trzy oktety (255.255.255) ustawione są na wartość maksymalną, co oznacza, że są one częścią identyfikatora sieci. Czwarty oktet (0) wskazuje, że wszystkie adresy IP od 192.168.1.1 do 192.168.1.254 mogą być używane jako adresy hostów. Taka konfiguracja jest powszechnie stosowana w małych sieciach lokalnych, co czyni ją idealną do zastosowań domowych oraz w małych biurach. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej maski podsieci, administratorzy sieci mogą skutecznie zarządzać adresacją IP, unikając konfliktów adresów oraz optymalizując wykorzystanie zasobów sieciowych. Przykład zastosowania to np. sieć domowa, w której router rozdziela adresy IP w podanej puli na różne urządzenia, zapewniając dostęp do Internetu oraz umożliwiając komunikację między nimi.

Pytanie 28

Na ilustracji widać zrzut ekranu ustawień strefy DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer z adresem IP 192.168.0.106

A. straci dostęp do Internetu

B. będzie publicznie widoczny w Internecie

C. będzie zabezpieczony firewallem

D. zostanie zamaskowany w lokalnej sieci

Istnieje kilka błędnych przekonań dotyczących funkcji DMZ na routerze. Przede wszystkim warto zrozumieć, że włączenie DMZ nie powoduje utraty dostępu do Internetu dla wybranego komputera. W rzeczywistości, DMZ zapewnia, że komputer ma pełny dostęp do sieci zewnętrznej, co może być konieczne dla serwerów wymagających swobodnej komunikacji z wieloma zewnętrznymi klientami. Kolejnym błędnym przekonaniem jest to, że komputer w strefie DMZ jest chroniony przez firewall. W rzeczywistości, funkcja DMZ działa poprzez wykluczenie danego hosta z reguł firewalla, czyniąc go bardziej narażonym na ataki z Internetu. Należy także wyjaśnić, że umiejscowienie komputera w DMZ nie powoduje jego ukrycia w sieci lokalnej. DMZ ma na celu umożliwienie komputerowi komunikacji z zewnętrznym światem, co jest przeciwieństwem ukrywania go w sieci wewnętrznej. Ważne jest także zrozumienie, że DMZ jest używane w specyficznych przypadkach, gdzie wymagany jest bezpośredni dostęp do usług hostowanych na komputerze, dlatego nie należy stosować tego rozwiązania bez odpowiedniego zabezpieczenia i rozważenia potencjalnych zagrożeń związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest zachowanie środków bezpieczeństwa i zgodność z najlepszymi praktykami, aby zminimalizować ryzyko związane z korzystaniem z DMZ, jak również regularne monitorowanie i audytowanie aktywności na DMZ w celu zapewnienia integralności systemów i danych. Te wszystkie elementy są kluczowe dla właściwego zarządzania infrastrukturą IT, zwłaszcza w kontekście ochrony przed cyberzagrożeniami.

Pytanie 29

Przesyłanie informacji przy użyciu fal radiowych w pasmie ISM odbywa się w standardzie

A. Bluetooth

B. IrDA

C. FireWire

D. HDMI

Bluetooth jest technologią bezprzewodową, która korzysta z pasma ISM (Industrial, Scientific and Medical), co czyni ją idealną do transmisji danych w różnych zastosowaniach, takich jak telefony komórkowe, słuchawki, głośniki czy urządzenia smart home. Pasmo ISM, w którym operuje Bluetooth, oznacza, że technologia ta nie wymaga uzyskania licencji na wykorzystanie pasma, co przyspiesza rozwój i implementację urządzeń. Bluetooth działa na częstotliwości 2.4 GHz, co pozwala na komunikację z prędkością do 3 Mbps na krótkich dystansach, co jest wystarczające dla wielu aplikacji w codziennym użytku. Dodatkowo, Bluetooth obsługuje różnorodne profile, takie jak A2DP (Advanced Audio Distribution Profile) do przesyłania muzyki czy HSP (Headset Profile) do komunikacji głosowej. Dzięki możliwości tworzenia sieci typu piconet, Bluetooth umożliwia jednoczesne połączenie wielu urządzeń, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla użytkowników. W praktyce, technologia ta jest powszechnie stosowana w smartfonach do łączenia z akcesoriami, co zwiększa komfort i funkcjonalność nowoczesnych urządzeń.

Pytanie 30

W systemie Windows aktualne ustawienia użytkownika komputera przechowywane są w gałęzi rejestru o skrócie

A. HKLM

B. HKCR

C. HKCC

D. HKCU

Odpowiedź HKCU, co oznacza HKEY_CURRENT_USER, jest poprawna, ponieważ ta gałęź rejestru w systemie Windows przechowuje ustawienia konfiguracyjne bieżącego użytkownika. Wszelkie preferencje dotyczące aplikacji, ustawienia pulpitu, a także informacje o profilach użytkowników są gromadzone w tej sekcji. Przykłady obejmują zapamiętane hasła w przeglądarkach, zmiany ustawień kolorów i czcionek, preferencje dotyczące motywów systemowych oraz inne spersonalizowane ustawienia. W praktyce, zarządzanie tymi ustawieniami odbywa się najczęściej za pośrednictwem Panelu sterowania lub aplikacji Ustawienia, które w rzeczywistości modyfikują wartości w rejestrze w gałęzi HKCU. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania systemem, które zalecają, aby każdy użytkownik miał swoją własną przestrzeń konfiguracyjną, niezależnie od innych użytkowników na tym samym komputerze.

Pytanie 31

Jaką przepustowość określa standard Ethernet IEEE 802.3z?

A. 10Mb

B. 100Mb

C. 1GB

D. 1Gb

W przypadku odpowiedzi 1 Gb, należy zauważyć, że standard IEEE 802.3z dotyczy przepływności 100 Mb/s, a nie 1 Gb/s. W rzeczywistości 1 Gb/s jest zdefiniowany przez inny standard, znany jako Gigabit Ethernet (IEEE 802.3ab), który umożliwia znacznie szybsze przesyłanie danych, ale nie jest to właściwy kontekst dla pytania. Odpowiedzi 10 Mb i 1GB również są mylące. 10 Mb/s, znany jako Ethernet, to starsza technologia, która nie spełnia wymagań współczesnych aplikacji, a 1GB/s odnosi się do prędkości, która przekracza możliwości standardu IEEE 802.3z. Mylne przypisanie tych wartości do odpowiedniego standardu może prowadzić do nieporozumień w kontekście projektowania sieci. Kluczowym błędem myślowym jest nieznajomość ewolucji standardów Ethernet oraz ich zastosowań w praktyce. Często zdarza się, że inżynierowie sieciowi nie rozumieją różnic pomiędzy poszczególnymi standardami, co skutkuje nieefektywnym wykorzystaniem zasobów sieciowych oraz narastającymi problemami z wydajnością. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla tworzenia efektywnych architektur sieciowych.

Pytanie 32

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 196.74.6.29

B. 176.18.5.26

C. 154.0.12.50

D. 125.9.3.234

Adres IP 196.74.6.29 należy do klasy C, co można stwierdzić na podstawie pierwszego oktetu, który mieści się w przedziale od 192 do 223. Klasyfikacja adresów IP opiera się na ich pierwszym oktetcie, co decyduje o przyporządkowaniu do odpowiedniej klasy. Adresy klasy C są głównie używane w sieciach lokalnych i umożliwiają obsługę małych i średnich przedsiębiorstw. Typowy zakres adresów IP w klasie C umożliwia stworzenie do 254 unikalnych adresów w danej podsieci, co czyni je praktycznym wyborem dla organizacji, które nie potrzebują dużej liczby adresów IP. W kontekście praktycznym, adresy klasy C są często używane w konfiguracji routerów oraz w sieciach komputerowych, gdzie ważne jest utrzymanie porządku i efektywności w zarządzaniu adresami. Warto zwrócić uwagę na standardy takie jak CIDR (Classless Inter-Domain Routing), które pozwalają na bardziej elastyczne zarządzanie adresami IP, ale podstawowa klasyfikacja wciąż ma swoje zastosowania.

Pytanie 33

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest wykorzystywany do

A. konfiguracji sprzętu sieciowego i zbierania danych na jego temat

B. odbierania wiadomości e-mail

C. przydzielania adresów IP oraz ustawień bramy i DNS

D. szyfrowania połączeń terminalowych z odległymi komputerami

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu sieciami komputerowymi. Umożliwia administratorom monitorowanie i zarządzanie różnorodnymi urządzeniami, takimi jak routery, przełączniki, serwery czy punkty dostępu. Dzięki SNMP możliwe jest zbieranie danych o stanie tych urządzeń, ich wydajności oraz konfiguracji. Protokół ten operuje na zasadzie modeli klient-serwer, gdzie urządzenia zarządzane (agent) komunikują się z systemem zarządzającym (menedżer). Przykładem zastosowania jest monitorowanie obciążenia procesora na serwerze – SNMP może dostarczać informacje o bieżącej wydajności CPU, co pozwala na podejmowanie decyzji o optymalizacji zasobów. Standardy te są szeroko stosowane w branży i zgodne z najlepszymi praktykami, co sprawia, że SNMP jest fundamentem nowoczesnych rozwiązań w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Warto również zauważyć, że SNMP wspiera wiele wersji, z których każda wnosi dodatkowe funkcjonalności związane z bezpieczeństwem oraz wydajnością.

Pytanie 34

Podczas analizy ruchu sieciowego przy użyciu sniffera zauważono, że urządzenia przesyłają dane na portach 20 oraz 21. Przyjmując standardową konfigurację, oznacza to, że analizowanym protokołem jest protokół

A. DHCP

B. SSH

C. FTP

D. SMTP

Odpowiedź FTP (File Transfer Protocol) jest prawidłowa, ponieważ porty 20 i 21 są standardowymi portami wykorzystywanymi przez ten protokół. Port 21 jest używany do zarządzania połączeniem, nawiązywania sesji oraz przesyłania poleceń, natomiast port 20 służy do rzeczywistego przesyłania danych w trybie aktywnym. FTP jest powszechnie stosowany w celu przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, co czyni go kluczowym narzędziem w zarządzaniu danymi w środowiskach serwerowych i klienckich. Przykłady zastosowania FTP obejmują transfer plików na serwery WWW, synchronizację zawartości z lokalnych maszyn oraz przesyłanie dużych zbiorów danych. W kontekście standardów branżowych, FTP jest jedną z najstarszych i najbardziej fundamentujących technologii wymiany plików, a jego implementacje często są zgodne z RFC 959, co zapewnia interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi i urządzeniami. Wiedza o FTP oraz jego działaniu jest istotna dla specjalistów zajmujących się zarządzaniem sieciami oraz bezpieczeństwem IT, ponieważ nieodpowiednia konfiguracja FTP może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach.

Pytanie 35

Instalacja systemów Linuks oraz Windows 7 przebiegła bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się poprawnie z domyślnymi ustawieniami. Na tym samym komputerze, przy tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. nieprawidłowe ułożenie zworek w dysku twardym

B. brak sterowników

C. uszkodzenie logiczne dysku twardego

D. błędnie skonfigurowane bootowanie napędów

Złe ułożenie zworek w dysku twardym oraz uszkodzenie logiczne dysku twardego to potencjalne problemy, które mogą powodować błąd wykrycia dysków twardych, ale w tym konkretnym przypadku są mniej prawdopodobne. W przypadku złego ułożenia zworek, zazwyczaj prowadzi to do sytuacji, w której system w ogóle nie wykrywa dysku twardego, a nie do wyświetlania komunikatu o braku dysków podczas instalacji. Z kolei uszkodzenia logiczne, takie jak usunięcie partycji czy problem z systemem plików, zazwyczaj skutkują innymi rodzajami błędów lub ostrzeżeń, które pojawiają się po uruchomieniu systemu, a nie podczas samej instalacji. Ustawienie bootowania napędów ma kluczowe znaczenie, jednak w tym przypadku system Windows 7 oraz Linux zainstalowały się poprawnie, co sugeruje, że bootowanie było skonfigurowane właściwie. W związku z tym brak sterowników jest najbardziej oczywistą przyczyną, gdyż Windows XP, w przeciwieństwie do nowszych systemów operacyjnych, może nie być w stanie automatycznie rozpoznać nowoczesnych kontrolerów dysków. To często prowadzi do błędnych wniosków, gdzie użytkownicy skupiają się na sprzętowych aspektach zamiast na dostosowywaniu środowiska instalacyjnego poprzez zapewnienie odpowiednich sterowników. Warto również zauważyć, że w przypadku starszych systemów, takich jak Windows XP, zapewnienie zgodności sprzętowej i aktualności sterowników jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas instalacji.

Pytanie 36

Wskaż rodzaj wtyczki zasilającej, którą należy podłączyć do napędu optycznego podczas montażu komputera.

A. B

B. A

C. C

D. D

Podczas analizy różnych typów złączy zasilających można napotkać na kilka typowych błędów wynikających z niewłaściwego rozpoznania ich zastosowania. Jednym z kluczowych złączy które nie jest odpowiednie do podłączenia napędu optycznego jest złącze ATX pokazane jako opcja B. Złącze ATX służy głównie do zasilania płyty głównej i dostarcza różne napięcia potrzebne do pracy procesora i innych komponentów. Często przez swoją wielkość i złożoność wtyk ATX jest mylony z innymi złączami jednak jego specyficzna budowa i liczba pinów jednoznacznie wskazują na jego zastosowanie w obrębie głównego zasilania płyty głównej co wyklucza jego zastosowanie przy napędach optycznych. Kolejnym przykładem błędnego złącza jest złącze PCIe widoczne jako opcja C często używane do zasilania kart graficznych które wymagają dodatkowej mocy. Złącze to dostarcza napięcia 12V i jest wyprofilowane w sposób umożliwiający jego łatwe łączenie z kartami graficznymi które wymagają znacznie większego zasilania niż napędy optyczne. Ostatnim nieprawidłowym odpowiednikiem jest złącze Molex oznaczone jako opcja D jest to standardowe starsze złącze zasilające powszechnie stosowane w komputerach lat 90-tych i wczesnych 2000-tych do zasilania różnych komponentów takich jak dyski twarde i wentylatory. Choć złącze to może zasilać niektóre starsze napędy optyczne jego stosowanie w nowoczesnych systemach jest ograniczone i niezgodne z aktualnymi standardami SATA. Każde z tych złączy ma specyficzne zastosowanie w systemach komputerowych i ich niewłaściwe użycie może prowadzić do problemów z zasilaniem lub uszkodzenia komponentów co podkreśla wagę prawidłowego doboru złączy podczas montażu zestawu komputerowego. Wybór odpowiedniego złącza jest kluczowy dla zapewnienia stabilnej i bezpiecznej pracy systemu komputerowego.

Pytanie 37

Jakie jest właściwe IP dla maski 255.255.255.0?

A. 192.168.1.255

B. 122.168.1.0

C. 192.168.1.1

D. 122.0.0.255

Adres 192.168.1.1 jest poprawny dla maski podsieci 255.255.255.0, ponieważ mieści się w zakresie adresów prywatnych zdefiniowanych przez standard RFC 1918. Maski podsieci określają, jak adres IP jest dzielony na część sieciową i część hosta. W przypadku maski 255.255.255.0, pierwsze trzy oktety (192.168.1) stanowią adres sieciowy, a ostatni oktet (1) oznacza adres konkretnego hosta w tej sieci. Oznacza to, że adres 192.168.1.0 określa sieć, a 192.168.1.255 to adres rozgłoszeniowy (broadcast) dla tej podsieci, co oznacza, że nie mogą być przypisane jako adresy hostów. W praktyce adres 192.168.1.1 jest często używany jako domyślny adres bramy w routerach domowych, co czyni go kluczowym w konfiguracji lokalnych sieci komputerowych. Znajomość tego, jak działają adresy IP i maski podsieci, jest niezbędna dla administratorów sieci, którzy muszą zarządzać lokalnymi i rozległymi sieciami przez prawidłowe przypisanie adresów IP dla różnorodnych urządzeń.

Pytanie 38

Który z materiałów eksploatacyjnych NIE jest używany w ploterach?

A. Filament.

B. Tusz.

C. Atrament.

D. Pisak.

Tusze, atramenty i pisaki to typowe materiały w ploterach, dlatego filament, który jest stosowany w drukarkach 3D, nie jest tu odpowiedni. Tusze to płynne barwniki, które łączą się z papierem przez dysze, a atramenty są różne, chwytające różne cechy, jak na przykład odporność na blaknięcie. A pisaki? Te są używane w ploterach tnących do precyzyjnego rysowania. Często myli się filamenty z tuszami. Ważne, żeby ogarnąć, które technologie do czego pasują. Jak się nie zwraca na to uwagi, można narobić bałaganu, a w druku ważne jest, żeby wiedzieć, co i kiedy wykorzystać.

Pytanie 39

Aby możliwe było skierowanie wydruku na twardy dysk, konieczne jest w ustawieniach drukarki wybranie opcji drukowania do portu

A. USB001

B. FILE

C. COM

D. LPT

Wybór opcji USB001, LPT lub COM to nie to, co chcesz, jeśli chcesz zapisać dokument na dysku. USB001 to port, który przypisuje się do drukarek podłączanych przez USB, więc efektem jest, że wydrukujesz to bezpośrednio na drukarce, a nie zapiszesz na dysku. LPT to stary port, który kiedyś używano do drukowania, a COM to port szeregowy. Wybierając te porty, mylisz pojęcia, bo one nie służą do zapisywania plików. Fajnie by było, gdyby ludzie wiedzieli, jak działają porty drukarskie, bo jak się nie znasz, to możesz narobić sobie problemów z zarządzaniem dokumentami. Lepiej wybrać opcję FILE, bo wtedy można archiwizować dokumenty, edytować je i dzielić się z innymi. To jest ważne w dzisiejszej pracy, gdzie organizacja i efektywność są kluczowe.

Pytanie 40

Jakie są zasadnicze różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie top przedstawia aktualnie działające procesy w systemie, odświeżając informacje na bieżąco, co nie jest możliwe w przypadku ps

B. Polecenie ps nie przedstawia stopnia obciążenia CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność

C. Polecenie top umożliwia pokazanie PID procesu, podczas gdy ps tego nie robi

D. Polecenie ps pozwala na zobaczenie uprawnień, z jakimi działa proces, natomiast top tego nie umożliwia

Polecenie 'top' jest narzędziem, które w czasie rzeczywistym wyświetla aktualnie działające procesy w systemie Linux, a jego informacje są regularnie odświeżane. Jest to niezwykle przydatne w monitorowaniu wydajności systemu, ponieważ możemy na bieżąco śledzić, które procesy zużywają najwięcej zasobów, takich jak CPU i pamięć. Użytkownicy mogą dostosować interfejs 'top', sortować procesy według różnych kryteriów, a także wyszukiwać konkretne procesy. W przeciwieństwie do tego, 'ps' daje statyczny widok procesów w momencie wywołania polecenia. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie informacji o aktualnie działających procesach, ale nie aktualizuje tych informacji w czasie rzeczywistym. Dobrą praktyką jest używanie 'ps' do uzyskania szczegółowych informacji o konkretnych procesach, podczas gdy 'top' sprawdza się najlepiej w monitorowaniu ogólnej sytuacji w systemie. Zrozumienie różnic między tymi dwoma narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i optymalizacji systemów Linux.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej