Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 20:45
Data zakończenia: 12 maja 2025 20:49

Egzamin niezdany

Wynik: 2/40 punktów (5,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

67-latek, który jest niesłyszący i cierpi na zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic, przeszedł amputację lewej nogi. Aktualnie jest klasyfikowany jako osoba z niepełnosprawnością?

A. wieloraką

B. motoryczną

C. umysłową

D. zmysłową

Wybór odpowiedzi ruchowej, sensorycznej lub intelektualnej nie uwzględnia złożonej sytuacji podopiecznego, który doświadcza nierozłącznie związanych ze sobą ograniczeń. Odpowiedź dotycząca niepełnosprawności ruchowej może być myląca, ponieważ skupia się wyłącznie na aspekcie fizycznym, pomijając istotny element niepełnosprawności sensorycznej. Podobnie, wskazanie na niepełnosprawność sensoryczną ignoruje fakt, że osoba ta ma także trudności związane z mobilnością. W praktyce osoby z tymi rodzajami niepełnosprawności mogą funkcjonować w społeczeństwie, ale ich możliwości wymagają wsparcia i dostosowań, które niestety nie są uwzględnione w prostym podejściu do niepełnosprawności ruchowej bądź sensorycznej. Z kolei odpowiedź odnosząca się do niepełnosprawności intelektualnej jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ nie odnosi się do faktycznych ograniczeń fizycznych oraz sensorycznych podopiecznego. Warto podkreślić, że błędne przypisanie niepełnosprawności może prowadzić do niewłaściwego wsparcia i rehabilitacji, co może pogorszyć stan pacjenta oraz utrudnić jego integrację w społeczeństwie. Kluczowe jest, aby uznawać złożoność sytuacji oraz dostosowywać wsparcie zgodnie z indywidualnymi potrzebami, co jest zgodne z zasadami holistycznego podejścia w rehabilitacji.

Pytanie 2

Jakie schorzenie może objawiać się paraliżem mięśni twarzy, częściową utratą siły mięśniowej, problemami z mową, wzrokiem oraz równowagą?

A. zatruciem alkoholem etylowym

B. zapaleniem warstw serca

C. wirusowym zapaleniem wątroby typu C

D. niedokrwiennego udaru mózgu

Porażenie mięśni twarzy, niedowład połowiczy, zaburzenia mowy, widzenia i równowagi są klasycznymi objawami udaru niedokrwiennego mózgu, który wynika z niedostatecznego ukrwienia określonych obszarów mózgu. Udar niedokrwienny może być spowodowany zatorami lub zakrzepami, co prowadzi do uszkodzenia komórek nerwowych. Ważne jest szybkie rozpoznanie objawów, ponieważ czas jest kluczowy – im prędzej pacjent otrzyma pomoc medyczną, tym większa szansa na minimalizację skutków udaru. W praktyce klinicznej stosuje się różne badania, w tym tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny, aby ocenić stan pacjenta. Standardowym postępowaniem w przypadku udaru jest zastosowanie leczenia trombolitycznego, które polega na rozpuszczeniu skrzepliny, co może znacząco poprawić rokowania pacjenta. Ważne jest też, aby pacjenci byli edukowani na temat czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie, otyłość czy cukrzyca, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia udaru.

Pytanie 3

Kto podejmuje decyzję o przyznaniu specjalistycznych usług opiekuńczych dla osoby z zaburzeniami psychicznymi, uwzględniając zakres tych usług, okres ich przyznania oraz wysokość opłat?

A. lekarz rodzinny

B. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

C. Dział Spraw Społecznych urzędu gminy

D. Ośrodek Pomocy Społecznej

Ośrodek Pomocy Społecznej (OPS) jest jednostką organizacyjną gminy, której zadaniem jest udzielanie wsparcia osobom w trudnej sytuacji życiowej, w tym osobom z zaburzeniami psychicznymi. Decyzja o przyznaniu świadczeń w formie specjalistycznych usług opiekuńczych jest podejmowana przez OPS, ponieważ to ta instytucja jest odpowiedzialna za koordynację i realizację działań związanych z pomocą społeczną. Zakres, okres oraz wysokość odpłatności mogą być różne w zależności od indywidualnych potrzeb osoby, a OPS jest zobowiązany do przeprowadzenia odpowiedniej oceny sytuacji. Przykładowo, jeśli osoba z zaburzeniami psychicznymi potrzebuje wsparcia w codziennych czynnościach, OPS zleca usługi odpowiednim specjalistom, a także może określić dodatkowe zasoby wsparcia, takie jak terapia czy rehabilitacja. Standardy pomocy społecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz współpracę z innymi instytucjami, co czyni OPS kluczowym elementem systemu wsparcia.

Pytanie 4

Które z poniższych narządów mogą być dotknięte, jeśli pojawiają się symptomy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz gorączka?

A. grasicy

B. gardła

C. płuc

D. tarczycy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Objawy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz podwyższona temperatura ciała są charakterystyczne dla zaburzeń funkcjonowania płuc. Te symptomy mogą wskazywać na różnorodne schorzenia układu oddechowego, w tym zapalenie płuc, choroby obturacyjne, a także nowotwory płuc. Na przykład, w przypadku zapalenia płuc pacjenci często doświadczają intensywnego kaszlu oraz trudności w oddychaniu. Ponadto, krwioplucie może być oznaką poważniejszych stanów, takich jak zatorowość płucna. W praktyce klinicznej istotne jest, aby lekarze szybko identyfikowali te objawy, wdrażając odpowiednie badania diagnostyczne, takie jak zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej czy tomografia komputerowa. Wczesne rozpoznanie i leczenie zaburzeń płuc ma kluczowe znaczenie dla poprawy rokowania pacjentów. Dbanie o zdrowie płuc poprzez unikanie palenia, regularne wykonywanie ćwiczeń oraz kontrolowanie jakości powietrza to także dobre praktyki, które wpływają na ich funkcjonowanie.

Pytanie 5

Jakie działania powinien podjąć asystent, aby wspierać rozwój emocjonalny osoby z niepełnosprawnością intelektualną?

A. Ignorować emocje podopiecznego

B. Podejmować wszystkie decyzje za podopiecznego

C. Zachęcać do samodzielnego podejmowania decyzji

D. Unikać rozmów na tematy emocjonalne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zachęcanie osoby z niepełnosprawnością intelektualną do samodzielnego podejmowania decyzji jest kluczową praktyką w jej rozwoju emocjonalnym. Tego rodzaju podejście wspiera autonomię i buduje pewność siebie. W literaturze dotyczącej wsparcia osób z niepełnosprawnościami, często podkreśla się znaczenie samodzielności w podejmowaniu decyzji, co jest zgodne z zasadami empowermentu. Dążenie do tego, aby osoba niepełnosprawna mogła decydować o swoim życiu, przełamuje bariery i stereotypy, z którymi często się spotyka. Przykłady takich działań mogą obejmować codzienne wybory, takie jak wybór ubrania czy posiłku, co może wydawać się błahe, ale ma ogromne znaczenie dla budowania poczucia własnej wartości. W praktyce, osoby wspierające powinny unikać nadmiernej protekcji i dążyć do wzmacniania umiejętności decyzyjnych podopiecznych. Te decyzje mogą być małe, ale ich znaczenie jest ogromne w kontekście integracji społecznej i osobistego rozwoju.

Pytanie 6

Opiekun zauważył, że pacjentka z zaawansowaną demencją starczą nie chce przyjmować pokarmów doustnie. Jest wyczerpana, ma spierzchnięte i suche usta, suchy język oraz szybki oddech, a jej skóra jest wiotka i mało elastyczna. Jaką potrzebę należy spełnić w pierwszej kolejności?

A. regulacji funkcji wydalniczych

B. zachowania higieny

C. ustabilizowania oddechu

D. nawodnienia organizmu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'podaży płynów' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku osób z zaawansowaną demencją starczą, zjawisko odmawiania przyjmowania doustnych płynów może prowadzić do odwodnienia. Obserwowane objawy, takie jak suche i popękane usta, suchy język, przyspieszony oddech oraz wiotka, słabo napięta skóra, są klasycznymi oznakami odwodnienia, które wymaga natychmiastowego działania. Praktycznym podejściem w takiej sytuacji jest zapewnienie odpowiedniego nawodnienia, co może być realizowane poprzez podawanie płynów w formie doustnej, jeśli jest to możliwe, lub w sytuacjach krytycznych, poprzez infuzję dożylną. Standardy opieki nad osobami z demencją podkreślają znaczenie monitorowania nawodnienia oraz reagowania na objawy odwodnienia, aby zapobiegać powikłaniom zdrowotnym. W takich przypadkach, regularne oceny stanu nawodnienia oraz dostosowywanie podaży płynów zgodnie z potrzebami pacjenta są kluczowe dla utrzymania jego zdrowia i dobrostanu.

Pytanie 7

U osoby z paraplegią, która przenosi się na wózek inwalidzki, istnieje ryzyko pojawienia się odleżyn. Jakie rozwiązanie należy zastosować w tej sytuacji?

A. pas ortopedyczny

B. poduszkę zapobiegającą odleżynom

C. stabilizatory do nóg

D. dodatkowy koc na siedzisko w wózku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poduszka przeciwodleżynowa to naprawdę ważna rzecz, szczególnie dla osób z paraplegią, które spędzają sporo czasu na wózkach. Odleżyny mogą się pojawić przez długi ucisk na skórę, co jest dość nieprzyjemne i groźne. Dobrze dobrana poduszka, czy to żelowa, pneumatyczna, czy piankowa, pomaga zredukować ten ucisk. Można powiedzieć, że rozkłada ciężar ciała na większej powierzchni, przez co zmniejsza ryzyko zranień skóry. Na przykład, poduszki pneumatyczne mają tę zaletę, że można w nich zmieniać ciśnienie, co poprawia krążenie. Z tego, co wiem, Światowa Organizacja Zdrowia oraz nasze krajowe standardy zalecają używanie tych poduszek i regularne zmiany pozycji, żeby unikać odleżyn. Warto też często sprawdzać stan skóry pacjenta – to pozwala szybciej zauważyć problemy i skutecznie je leczyć.

Pytanie 8

Jaką formę pomocy społecznej może otrzymać samotna kobieta z niepełnosprawnością, która ma poważne problemy z poruszaniem się i utrzymaniem porządku w domu, jeśli jej emerytura przekracza próg dochodowy określony w przepisach o pomocy społecznej?

A. Usługi opiekuńcze w domu

B. Poradnictwo specjalistyczne

C. Zasiłek okresowy

D. Specjalistyczne usługi opiekuńcze w domu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania stanowią istotny element pomocy społecznej, szczególnie dla osób z niepełnosprawnościami, które zmagają się z trudnościami w codziennym funkcjonowaniu. W przypadku samotnej kobiety z niepełnosprawnością, która ma znaczne ograniczenia w poruszaniu się oraz w utrzymaniu czystości w mieszkaniu, usługi te mogą obejmować pomoc w codziennych czynnościach takich jak sprzątanie, zakupy, czy też wsparcie w zakresie higieny osobistej. Warto zauważyć, że przyznawanie takich usług nie jest uzależnione od spełnienia kryteriów dochodowych, ale raczej od potrzeb użytkownika oraz oceny jego sytuacji życiowej. W praktyce, dla osób w podobnej sytuacji jak opisana, usługi te mogą poprawić jakość życia, umożliwiając samodzielne funkcjonowanie w środowisku domowym, co jest zgodne z zasadami godności i niezależności, które są fundamentem polityki społecznej. Zgodnie z ustawodawstwem, gminy mają obowiązek zapewnić odpowiednią pomoc osobom z niepełnosprawnościami, co podkreśla rolę usług opiekuńczych jako kluczowego elementu systemu wsparcia.

Pytanie 9

Kiedy osoba straciła przytomność i nie oddycha, po wezwaniu pogotowia, należy kontynuować resuscytację krążeniowo-oddechową aż do momentu

A. przejęcia resuscytacji przez personel ratunkowy.

B. kiedy ratujący zdecyduje się przerwać resuscytację.

C. dotarcia służb medycznych.

D. odzyskania przez osobę różowej barwy skóry na twarzy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że należy kontynuować resuscytację do momentu przejęcia jej przez służby ratownicze, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w zakresie udzielania pierwszej pomocy, osoba udzielająca pomocy powinna prowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) do chwili, gdy przybędą profesjonalne służby ratownicze, które są odpowiednio przeszkolone i wyposażone do kontynuowania działań ratujących życie. Przykładem może być sytuacja, w której świadek wypadku podejmuje RKO na osobie, która straciła przytomność i nie oddycha. W takim wypadku kluczowe jest, aby nie przerywać resuscytacji, ponieważ każdy moment bez odpowiedniego krążenia krwi i dotlenienia mózgu zwiększa ryzyko trwałych uszkodzeń neurologicznych. W praktyce, ostatecznym celem RKO jest przywrócenie naturalnego krążenia i oddechu, a do tego potrzebna jest stała, ciągła pomoc aż do przybycia wykwalifikowanych ratowników, którzy przejmą odpowiedzialność za dalsze działania. Dobrą praktyką jest także informowanie przybywających ratowników o podjętych działaniach, co pozwoli na sprawne przejęcie resuscytacji.

Pytanie 10

Jakie rozwiązania pomogą osobie korzystającej z wózka inwalidzkiego, cierpiącej na znaczny niedowład kończyn dolnych, w codziennym życiu?

A. łóżko z materacem zmiennociśnieniowym, grubsze uchwyty na sztućce, toaleta przenośna

B. śliska podkładka, poręcze przy schodach, talerze z przyssawkami

C. uchwyty w łazience, brak progów, szerokie drzwi

D. brak progów, gładkie podłogi, chodzik

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na uchwyty zamontowane w toalecie, brak progów oraz szerokie otwory drzwiowe jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te elementy stanowią kluczowe udogodnienia dla osób z ograniczoną mobilnością. Uchwyt w toalecie zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas korzystania z toalety, co jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdy osoba porusza się na wózku inwalidzkim. Brak progów eliminuje przeszkody, które mogą stwarzać ryzyko upadków oraz ułatwia wjazd do pomieszczeń. Szerokie otwory drzwiowe umożliwiają swobodne przechodzenie wózka, co jest istotne w codziennym funkcjonowaniu, na przykład w dostępie do kuchni czy łazienki. Praktyczne zastosowanie tych rozwiązań znajduje potwierdzenie w standardach dostępności określonych w przepisach budowlanych oraz wytycznych organizacji zajmujących się niepełnosprawnością, które promują projektowanie przestrzeni przyjaznych dla wszystkich użytkowników. Zachowanie tych standardów przyczynia się do zwiększenia komfortu życia oraz niezależności osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 11

Jakie mogą być objawy u pacjenta, który odczuwa ogólne złe samopoczucie, ma nasilające się trudności w oddychaniu, siniczne wargi oraz obrzęki kończyn dolnych?

A. dolegliwości wieńcowej

B. pneumonii

C. astmy oskrzelowej

D. niewydolności serca

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Niewydolność krążenia to stan, w którym serce nie jest w stanie skutecznie pompować krwi, co prowadzi do niedostatecznego zaopatrzenia tkanek w tlen i substancje odżywcze. Objawy, takie jak ogólne złe samopoczucie, trudności w oddychaniu, sinica warg oraz obrzęki kończyn dolnych, są charakterystyczne dla tego schorzenia. Sinica warg wskazuje na niedotlenienie krwi, co może być wynikiem zastoju krwi w krążeniu płucnym, a obrzęki kończyn dolnych to typowy objaw niewydolności serca, spowodowany zatrzymywaniem płynów. W praktyce, rozpoznanie niewydolności krążenia wymaga zastosowania kryteriów diagnostycznych, takich jak ocena objawów klinicznych, badania obrazowe oraz laboratoryjne. Leczenie może obejmować leki moczopędne, które zmniejszają obrzęki, a także leki poprawiające funkcję skurczową serca. Zgodnie z wytycznymi European Society of Cardiology, istotne jest także monitorowanie pacjentów z ryzykiem niewydolności serca oraz wczesna interwencja w przypadku wystąpienia objawów. Dzięki takiemu podejściu można znacznie poprawić jakość życia pacjentów oraz zredukować ryzyko powikłań.

Pytanie 12

Asystent zajmuje się 60-letnią pacjentką, u której występują zapalenia stawów śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych obu dłoni, poranna sztywność, zgięcie palców w kierunku łokcia, ból ograniczający ruchy oraz stany podgorączkowe. Na jakie schorzenie wskazują te objawy?

A. na chorobę zwyrodnieniową stawów

B. na reumatoidalne zapalenie stawów

C. na dnę moczanową

D. na toczeń rumieniowaty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, która prowadzi do zapalenia stawów, często dotykając stawów śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych rąk. Opisane objawy, takie jak poranna sztywność, bóle stawów, a także stany podgorączkowe, są charakterystyczne dla RZS. Sztywność poranna, trwająca dłużej niż 30 minut, jest jednym z kluczowych objawów, które wyróżniają tę chorobę. Ponadto, odgięcie palców w stronę łokcia, znane jako deformacja w kształcie 'łuku', jest często obserwowane w zaawansowanych stadiach RZS. W praktyce klinicznej, leczenie RZS opiera się na stosowaniu leków modyfikujących przebieg choroby (DMARDs), takich jak metotreksat, oraz terapii biologicznej, co pozwala na skuteczne kontrolowanie objawów i spowolnienie postępu choroby. Wczesna diagnoza i wdrożenie terapii są kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz zapobiegania trwałym uszkodzeniom stawów, co jest zgodne z aktualnymi standardami i wytycznymi w reumatologii.

Pytanie 13

80-letni mężczyzna, będący w trakcie rekonwalescencji po zawale serca, regularnie udaje się sam na długie spacery i ćwiczenia na świeżym powietrzu. Samodzielnie przygotowuje jedzenie, zażywa leki i systematycznie mierzy ciśnienie krwi. Jaką potrzebę demonstruje jego zachowanie?

A. utrzymania równowagi

B. bycia akceptowanym

C. uzyskania szacunku

D. samodzielności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'niezależności' jest prawidłowa, ponieważ zachowanie mężczyzny po zawale serca wskazuje na jego dążenie do samodzielności w codziennym życiu. Niezależność jest kluczowym elementem procesu rekonwalescencji, szczególnie w kontekście pacjentów w podeszłym wieku, którzy po przeżytych zawirowaniach zdrowotnych dążą do odzyskania kontroli nad swoim życiem. Samodzielne przygotowywanie posiłków, regularne wychodzenie na spacery oraz kontrolowanie ciśnienia krwi to działania, które świadczą o aktywnym podejściu do zdrowia i chęci do podejmowania odpowiedzialności za swoje samopoczucie. Dobre praktyki w opiece nad pacjentami po zawale serca podkreślają znaczenie aktywności fizycznej oraz zdrowego stylu życia, co sprzyja nie tylko fizycznej, ale i psychicznej niezależności. Niezależność pacjenta przyczynia się również do poprawy jakości życia, a także do redukcji lęku i depresji, co jest szczególnie istotne w procesie zdrowienia. Zrozumienie tej potrzeby może pomóc specjalistom w lepszym wspieraniu pacjentów w ich drodze do samodzielności.

Pytanie 14

Asystent zajmuje się młodą, zdolną osobą, która po wypadku całkowicie straciła wzrok. Kobieta jest przerażona, nie opuszcza domu i spędza większość czasu, słuchając radia. Jaką aktywność powinien zaproponować asystent, aby aktywizować podopieczną?

A. naukę alfabetu Braille'a

B. ulepszenie warunków socjalnych

C. poprawę kondycji fizycznej

D. poznanie zasad używania systemu Makaton

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nauka pisma Braille'a jest kluczowym elementem w aktywizacji osób niewidomych, ponieważ umożliwia im samodzielne czytanie i pisanie. Pismo Braille'a, oparte na systemie wypukłych kropek, pozwala na przyswajanie informacji w sposób dotykowy, co jest niezwykle istotne dla osób, które straciły wzrok. Wprowadzenie takiego systemu w życie podopiecznej nie tylko zwiększa jej samodzielność, ale także poprawia jakość życia, umożliwiając dostęp do literatury, dokumentów oraz innych materiałów edukacyjnych. Przykładowo, dzięki umiejętności posługiwania się Braille'em, osoba ta może czytać książki, korzystać z etykiet na produktach, a także uczyć się nowych umiejętności. Wszelkie działania związane z nauką Braille'a powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi instytucji zajmujących się rehabilitacją osób niewidomych, co zapewnia najwyższy standard wsparcia i edukacji. Warto także zainwestować w odpowiednie materiały i pomoce dydaktyczne, które ułatwią proces nauki oraz przystosowanie przestrzeni do potrzeb osoby niewidomej.

Pytanie 15

Pan Jacek jest wspierany przez asystenta, a do poruszania się używa balkonika. Mieszka na trzecim piętrze w budynku bez windy i odczuwa brak kontaktów towarzyskich. Co jest główną przyczyną tej sytuacji?

A. są ograniczenia finansowe

B. jest niechęć pana Jacka do wychodzenia z domu

C. jest brak dostosowania społecznego pana Jacka

D. są przeszkody w architekturze budynku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "są bariery architektoniczne" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do rzeczywistych ograniczeń w dostępności budynków, które mają wpływ na życie osób z ograniczeniami ruchowymi. W przypadku pana Jacka, mieszkanego na trzecim piętrze budynku bez windy, bariery architektoniczne, takie jak brak dostosowania infrastruktury do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, są kluczowym czynnikiem wpływającym na jego izolację społeczną. Zgodnie z wytycznymi prawa budowlanego oraz standardami dostępności, wszystkie nowe budynki publiczne oraz mieszkalne powinny być projektowane z myślą o osobach z ograniczoną mobilnością. Praktyczne przykłady dostosowań obejmują instalację wind, poręczy, ramp oraz odpowiednie szerokości drzwi. Takie zmiany nie tylko poprawiają komfort życia osób z ograniczeniami, ale także wspierają ich integrację w społeczeństwie, umożliwiając aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i kulturalnym. Dostosowanie przestrzeni architektonicznej jest kluczowe dla zapewnienia równości szans oraz minimalizowania skutków osamotnienia wśród osób starszych i z niepełnosprawnościami.

Pytanie 16

Jakie są ryzykowne zachowania i ścieżki przenoszenia wirusa HIV?

A. stosunki seksualne, kontakt z krwią, mleko matki

B. korzystanie z tej samej toalety, sztućców

C. całowanie się, stosunki seksualne

D. używanie wspólnej pościeli, kontakt z krwią

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "kontakty seksualne, krew, pokarm matki" jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te drogi są potwierdzonymi sposobami transmisji wirusa HIV. Kontakty seksualne, zarówno vaginalne, analne, jak i oralne, niosą ze sobą ryzyko zakażenia, zwłaszcza gdy nie stosuje się zabezpieczeń takich jak prezerwatywy. Krew osoby zakażonej HIV zawiera wirusa w dużym stężeniu, przez co transfuzja krwi, używanie wspólnych igieł lub kontakt z ranami zwiększa ryzyko zakażenia. Pokarm matki może również przenosić wirusa HIV na noworodki, co jest szczególnie istotnym zagadnieniem podczas karmienia piersią. W kontekście ochrony zdrowia publicznego, znajomość tych dróg transmisji jest kluczowa dla kształtowania skutecznych programów profilaktycznych oraz edukacji w zakresie HIV/AIDS. Przykładem jest stosowanie prezerwatyw podczas stosunków seksualnych oraz programy wymiany igieł dla osób stosujących narkotyki, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka zakażenia. Właściwe zrozumienie i edukacja na temat tych mechanizmów są niezbędne do ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa HIV.

Pytanie 17

Dziecku z jakim problemem najtrudniej jest nawiązać i utrzymać kontakt wzrokowy?

A. z diagnozą autyzmu

B. z trisomią 21

C. z lekkim ograniczeniem intelektualnym

D. z przewodzeniowym ubytkiem słuchu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dzieci z autyzmem często mają trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi. Jest to charakterystyczny objaw zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD), który może wynikać z problemów z przetwarzaniem bodźców społecznych oraz z ograniczonej zdolności do rozumienia norm społecznych. W praktyce oznacza to, że dzieci te mogą unikać patrzenia na twarze osób dorosłych lub rówieśników, co może prowadzić do trudności w interakcjach społecznych. Przykładem może być sytuacja, w której nauczyciel próbuje nawiązać kontakt z dzieckiem podczas zajęć, a dziecko odwraca wzrok lub patrzy w inną stronę. Zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z dziećmi z autyzmem, terapeuci oraz nauczyciele powinni stosować różne strategie, aby wspierać rozwój umiejętności społecznych, takie jak zabawy rozwijające nawiązywanie kontaktu wzrokowego oraz techniki terapeutyczne, które pomagają dzieciom lepiej zrozumieć interakcje społeczne.

Pytanie 18

W jaki sposób asystent powinien poinstruować podopieczną z niepełnosprawnością, planującą skorzystanie z toalety przy użyciu balkonika, aby usiadła na krześle?

A. bokiem do balkonika, a następnie wstawać, opierając się na lasce

B. bokiem do balkonika, a kolejno wstawać, trzymając się uchwytów balkonika

C. twarzą do balkonika, a następnie wstawać, trzymając się uchwytów balkonika

D. twarzą do balkonika, a potem wstawać, wspierając się na lasce

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'twarzą do balkonika, a następnie wstawać, trzymając się poręczy balkonika' jest właściwa, ponieważ zapewnia największe bezpieczeństwo i stabilność podczas wstawania. Skierowanie się twarzą do balkonika umożliwia użycie go jako wsparcia oraz zapewnia, że osoba niepełnosprawna ma pełną kontrolę nad swoim ciałem w momencie wstawania. Trzymanie się poręczy balkonika dodatkowo stabilizuje postawę i zmniejsza ryzyko upadku, co jest kluczowe w pracy z osobami o ograniczonej mobilności. W kontekście dobrych praktyk w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest, aby asystenci przestrzegali zasad prawidłowego korzystania z pomocy ortopedycznych, takich jak balkoniki, które są projektowane z myślą o bezpieczeństwie. Przykładem zastosowania tej techniki może być sytuacja, w której osoba starsza lub z ograniczeniami ruchowymi wykorzystuje balkonika do poruszania się po domu; skierowanie się w stronę balkonika i użycie poręczy jako wsparcia znacząco zmniejsza ryzyko kontuzji. Ponadto, edukacja na temat bezpiecznego wstawania i siedzenia jest kluczowa, by promować niezależność i samodzielność w codziennym funkcjonowaniu.

Pytanie 19

68-letnia pacjentka z nadwagą zgłasza uczucie wyczerpania, bóle głowy, wzmożone pragnienie, swędzenie okolic intymnych oraz częste potrzeby oddawania moczu. Jakie schorzenie mogą wskazywać te objawy?

A. cukrzyca

B. miażdżyca

C. niedobór hormonów tarczycy

D. niewydolność serca

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podane objawy, takie jak uczucie osłabienia, bóle głowy, zwiększone pragnienie, świąd sromu oraz częste parcie na mocz, są typowe dla cukrzycy, zwłaszcza w przypadku niekontrolowanej hiperglikemii. Osoby z cukrzycą często doświadczają nadmiernego pragnienia (polidypsja) oraz częstego oddawania moczu (poliuria) z powodu wysokiego poziomu glukozy we krwi, co prowadzi do osmotycznego wydalania wody przez nerki. Dodatkowo, otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, co jest szczególnie istotne w przypadku tej kobiety. Świąd sromu może być wynikiem nawracających infekcji drożdżakowych, które są częstsze u osób z cukrzycą z powodu podwyższonego poziomu glukozy w moczu. W praktyce klinicznej, ważne jest, aby przeprowadzać badania przesiewowe w kierunku cukrzycy u pacjentów z otyłością oraz monitorować ich stan zdrowia, stosując odpowiednie interwencje dietetyczne oraz aktywność fizyczną zgodnie z wytycznymi American Diabetes Association.

Pytanie 20

Niepełnosprawna kobieta samotnie opiekuje się swoim 13-letnim synem, który często opuszcza zajęcia, jest niegrzeczny i nie stosuje się do poleceń matki. Jakie wsparcie byłoby najwłaściwsze dla tej rodziny?

A. wizyta u psychiatry

B. współpraca z pracownikiem socjalnym

C. konsultacja u prawnika rodzinnego

D. spotkanie z psychologiem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Konsultacja z psychologiem jest najodpowiedniejszą formą pomocy w sytuacji, gdy dziecko wykazuje problemy emocjonalne i behawioralne, takie jak wagarowanie czy brak posłuszeństwa. Psycholog, jako specjalista w zakresie zdrowia psychicznego, posiada umiejętności i wiedzę niezbędną do zrozumienia przyczyn zachowań chłopca oraz do wsparcia go w radzeniu sobie z emocjami i trudnościami. Współpraca z psychologiem pozwala na zidentyfikowanie ewentualnych problemów, takich jak stres, lęk czy depresja, które mogą wpływać na zachowanie dziecka. Przykładem może być zastosowanie terapii behawioralnej, która koncentruje się na zmianie negatywnych wzorców zachowań poprzez wprowadzenie pozytywnych wzmocnień. W ten sposób psycholog może również pomóc matce w nauce efektywnych strategii komunikacji oraz wzmocnić jej umiejętności wychowawcze, co jest kluczowe w sytuacjach trudnych. Warto również zaznaczyć, że standardy pomocy psychologicznej uwzględniają holistyczne podejście do rodziny, co pozwala na tworzenie skutecznych planów wsparcia zarówno dla matki, jak i dla syna.

Pytanie 21

Co trzeba zrobić w pierwszej kolejności po wezwaniu pogotowia ratunkowego, jeśli podejrzewamy złamanie kończyny dolnej?

A. zabezpieczyć kończynę w pozycji, w jakiej się znajduje

B. umieścić kończynę poniżej serca

C. podawać środki przeciwbólowe

D. zastosować szynę Browna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Unieruchomienie kończyny w zastanej pozycji jest kluczowym krokiem w przypadku podejrzenia złamania kończyny dolnej. Taki sposób postępowania ma na celu zapobieżenie dalszym uszkodzeniom tkanek, a także ograniczenie bólu oraz ryzyka wystąpienia powikłań, takich jak wstrząs lub krwawienie. W praktyce, unieruchomienie kończyny pomaga stabilizować złamaną część, co jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy, które zalecają minimalizowanie ruchu w obrębie urazu. W sytuacji, gdy nie można zastosować profesjonalnych środków unieruchamiających, można wykorzystać dostępne materiały, takie jak deski, poduszki lub inne przedmioty, które pozwolą w miarę bezpiecznie ustabilizować uszkodzoną kończynę. Warto również pamiętać, że włączenie unieruchomienia do działań pierwszej pomocy jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji oraz innych organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, które podkreślają znaczenie szybkiego działania w przypadku urazów mechanicznych, aby zapewnić pacjentowi jak najszybszą pomoc i zmniejszyć ryzyko długoterminowych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 22

Asystent zauważył, że podopieczna nie chce ostatnio rozmawiać, często płacze, czuje się niewiele warta, narzeka na brak sił, brak apetytu, problemy ze snem i bóle żołądka. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. Na depresję

B. Na przemęczenie

C. Na manię

D. Na niestrawność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Opisane dolegliwości podopiecznej, takie jak uczucie niskiej wartości, płaczliwość, brak energii, problemy ze snem oraz dolegliwości żołądkowe, mogą być symptomami depresji, która jest poważnym zaburzeniem psychicznym. Osoby cierpiące na depresję często odczuwają przewlekły smutek, co może prowadzić do wycofania się z interakcji społecznych i obniżenia ogólnej jakości życia. W praktyce, ważne jest, aby rozpoznać te objawy i zrozumieć ich potencjalny wpływ na codzienne funkcjonowanie podopiecznych. Warto współpracować z zespołem terapeutycznym, aby wdrożyć odpowiednie strategie wsparcia, takie jak psychoterapia, która może pomóc w zrozumieniu przyczyn depresji oraz ułatwić osobie zbudowanie pozytywnego obrazu siebie. Ponadto, istotne jest monitorowanie symptomów somatycznych, takich jak dolegliwości żołądkowe, które często współwystępują z problemami psychicznymi. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, interwencje powinny być dostosowane indywidualnie, co zwiększa ich skuteczność.

Pytanie 23

75-letnia pacjentka od kilku lat zmaga się z cukrzycą typu 2. Jest otyła i nie stosuje się do zaleceń dietetycznych. Jak można opisać jej postępowanie?

A. Lękliwe

B. Depresyjne

C. Niezdrowe

D. Zdrowotne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Antyzdrowotne' jest prawidłowa, gdyż zachowanie podopiecznej wykazuje cechy ignorowania istotnych aspektów zdrowotnych w kontekście cukrzycy typu 2. Cukrzyca typu 2 to przewlekła choroba metaboliczna, która znacząco wpływa na jakość życia, a odpowiednia dieta jest kluczowym elementem jej zarządzania. Otyłość i nieprzestrzeganie diety mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak neuropatia, retinopatia czy choroby sercowo-naczyniowe. Dobre praktyki w zarządzaniu cukrzycą sugerują, że osoby z tym schorzeniem powinny dążyć do utrzymania zdrowej masy ciała oraz stosować zalecane diety bogate w błonnik, warzywa i niskotłuszczowe białka. Ignorowanie zasad zdrowego żywienia w kontekście otyłości i przewlekłej choroby można określić jako antyzdrowotne, co potwierdzają badania pokazujące, że zmiany w stylu życia mogą istotnie poprawić kontrolę glikemii oraz ogólny stan zdrowia. W praktyce, zachęcanie pacjentów do świadomości swoich wyborów żywieniowych oraz ich konsekwencji jest fundamentalne w pracy z osobami chorymi na cukrzycę.

Pytanie 24

Jaki stopień niepełnosprawności powinien być przypisany osobie zatrudnionej w zakładzie pracy chronionej, która potrzebuje okresowej lub częściowej pomocy w realizacji ról społecznych?

A. przeciętny

B. lekki

C. umiarkowany

D. znaczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "umiarkowany" jest prawidłowa, ponieważ osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności często potrzebują czasowej lub częściowej pomocy w codziennym życiu oraz w pełnieniu ról społecznych. W kontekście pracy w zakładzie pracy chronionej, osoby te mogą wymagać wsparcia w zakresie organizacji pracy, komunikacji czy rozwiązywania problemów, co wpływa na ich zdolność do samodzielnego funkcjonowania. Standardy określające stopnie niepełnosprawności, jak klasyfikacja WHO, wskazują, że umiarkowany stopień niepełnosprawności oznacza, iż dana osoba może funkcjonować w społeczeństwie, ale potrzebuje dodatkowego wsparcia. Przykłady obejmują osoby z niepełnosprawnościami ruchowymi, które mogą potrzebować asysty podczas poruszania się w miejscu pracy lub w procesie wykonywania zadań. Dobre praktyki w zakresie wspierania takich osób obejmują dostosowanie miejsca pracy do ich potrzeb oraz zapewnienie odpowiednich szkoleń, co znacząco podnosi jakość ich życia oraz umożliwia aktywne uczestnictwo w społeczeństwie.

Pytanie 25

W jakim celu wykorzystywana jest metoda treningu autogennego Schulza?

A. do rehabilitacji

B. do edukacji

C. do relaksacji

D. do integracji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening autogenny Schulza to technika relaksacyjna, która koncentruje się na osiąganiu stanu głębokiego odprężenia poprzez samodzielne wprowadzanie się w stan relaksu. Metoda ta ma swoje korzenie w psychoterapii i została opracowana przez niemieckiego psychiatry Johannesa Schultza w latach 30. XX wieku. Celem treningu autogennego jest zmniejszenie napięcia psychicznego i fizycznego, co przyczynia się do poprawy ogólnego samopoczucia oraz efektywności w codziennym życiu. Przykładowo, osoby stosujące tę technikę mogą zauważyć zmniejszenie poziomu stresu, co może prowadzić do lepszej koncentracji w pracy lub w czasie nauki. Ponadto, trening autogenny jest wykorzystywany w terapii osób z zaburzeniami lękowymi, co potwierdzają liczne badania naukowe. W ramach tej metody praktykowane są różnorodne ćwiczenia, takie jak skupienie uwagi na odczuciach ciała, co wspiera proces samoregulacji emocjonalnej i fizycznej. W związku z tym trening autogenny jest popularnym narzędziem wśród terapeutów i psychologów zajmujących się problemami związanymi ze stresem i relaksacją.

Pytanie 26

Podopieczny z problemami z pamięcią często przebywa sam w domu. Jaką pomoc asystent powinien zalecić, aby podopieczny regularnie zażywał przepisane mu leki?

A. ustawienie alarmu w budziku

B. odczytywanie informacji umieszczonych na opakowaniach leków

C. korzystanie z pisemnej listy dawek leków

D. używanie codziennego dozownika leków z funkcją alarmu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór dziennego dozownika leków z alarmem jako metody przypominającej o przyjmowaniu leków jest najlepszym rozwiązaniem dla podopiecznych cierpiących na zaburzenia w sferze pamięci. Tego rodzaju dozowniki pozwalają na podział leków na poszczególne dawki, co nie tylko ułatwia organizację, ale także minimalizuje ryzyko pomyłek. Alarm w dozowniku przypomina podopiecznemu o porze przyjęcia leku, co jest kluczowe w kontekście ich regularności. Takie rozwiązanie wspiera pacjentów w samodzielności i zwiększa ich bezpieczeństwo. Ponadto, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innymi standardami opieki zdrowotnej, systematyczne przyjmowanie leków jest istotnym elementem terapii, a odpowiednie wsparcie w tym zakresie jest niezbędne dla efektywności leczenia. Przykładem zastosowania mogą być pacjenci z demencją, gdzie technologia dozowników z alarmami znacząco poprawia jakość życia i zdrowia, redukując ryzyko nieprzyjmowania leków lub ich przedawkowania.

Pytanie 27

Jakie przybory kuchenne można polecić osobie niewidomej, aby ułatwić jej samodzielne przygotowywanie jedzenia?

A. Głęboka miska, antypoślizgowa taca, ostry nóż

B. Czujnik poziomu cieczy, maszynkę do krojenia warzyw, separator do żółtek

C. Kubek z dwoma uszami, talerz z osłoną

D. Sztućce z grubymi uchwytami, ogrzewany talerz

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czujnik poziomu cieczy, maszynka do krojenia warzyw oraz separator do żółtka to przybory kuchenne, które znacząco ułatwiają ociemniałej podopiecznej samodzielne przygotowanie posiłków. Czujnik poziomu cieczy jest niezwykle przydatnym narzędziem, które informuje użytkownika o ilości płynu w garnku lub szklance, co eliminuje ryzyko przelania i związanych z tym niebezpieczeństw. Maszynka do krojenia warzyw, dzięki ergonomicznemu designowi, pozwala na bezpieczne i precyzyjne krojenie warzyw bez konieczności używania noża, co minimalizuje ryzyko skaleczeń. Separator do żółtka z kolei umożliwia łatwe oddzielanie białka od żółtka bez potrzeby manualnego manipulowania jajkami, co może być trudne dla osób z ograniczonym wzrokiem. Standardy dotyczące bezpieczeństwa w kuchni podkreślają znaczenie użycia narzędzi, które wspierają samodzielność osób z niepełnosprawnościami, co czyni te akcesoria idealnym wyborem dla ociemniałych użytkowników.

Pytanie 28

Czym jest Karta Praw Osób Niepełnosprawnych?

A. oświadczeniem zachęcającym Rząd do podjęcia kroków w stronę urzeczywistnienia praw osób niepełnosprawnych

B. aktem prawnym Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej nakładającym na Rząd obowiązek działań na rzecz urzeczywistnienia praw osób niepełnosprawnych

C. ogłoszeniem dotyczącym wdrożenia działań na rzecz urzeczywistnienia praw osób niepełnosprawnych

D. rezolucją Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej nawołującą Rząd do realizacji praw osób niepełnosprawnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Karta Praw Osób Niepełnosprawnych jest uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, co oznacza, że stanowi formalny dokument przyjmowany przez organ legislacyjny w Polsce. Uchwała ta ma na celu wyrażenie woli Sejmu oraz wzywanie Rządu do podejmowania działań zmierzających do urzeczywistnienia praw osób niepełnosprawnych. Ta forma dokumentu jest istotna, ponieważ uchwały mają charakter polityczny i nie są ustawami, co oznacza, że nie mają mocy prawnej w takim sensie jak ustawy. Poprzez uchwałę, Sejm może wyrazić swoje stanowisko w sprawach społecznych, co w przypadku Karty Praw Osób Niepełnosprawnych jest kluczowe dla poprawy sytuacji tej grupy społecznej. Przykładem zastosowania tej uchwały jest zwiększenie świadomości społecznej oraz mobilizowanie działań instytucji rządowych i pozarządowych, które w praktyce wdrażają polityki równości i integracji społecznej osób z niepełnosprawnościami. Uchwała stanowi także podstawę do dalszych prac legislacyjnych i inicjatyw w zakresie ochrony praw osób niepełnosprawnych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.

Pytanie 29

Co oznacza termin hemiplegia?

A. paraliż wszystkich kończyn

B. niedowład rąk

C. paraliż jednej strony ciała

D. niedowład nóg

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Hemiplegia odnosi się do porażenia jednej ze stron ciała, co jest wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, najczęściej w obszarze mózgu lub rdzenia kręgowego. W praktyce klinicznej hemiplegia najczęściej występuje po udarze mózgu, w wyniku urazów głowy lub chorób neurologicznych. Prawidłowa diagnoza tego stanu jest kluczowa dla ustalenia odpowiedniego planu rehabilitacyjnego. Terapia może obejmować rehabilitację fizyczną, terapię zajęciową oraz wsparcie psychologiczne. Wiedza na temat hemiplegii jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się opieką nad pacjentami z uszkodzeniami neurologicznymi, aby mogli skutecznie wdrażać metody leczenia, które poprawiają jakość życia pacjentów. Standardy w rehabilitacji neurologicznej podkreślają znaczenie indywidualizacji podejścia do pacjenta oraz regularnej oceny postępów, co jest kluczowe dla maksymalizacji efektywności terapii.

Pytanie 30

Jakie symptomy mogą sugerować wystąpienie napadowej arytmii u pacjenta?

A. Duszność podczas wysiłku, nadmierne pocenie się, nadmierna pobudliwość

B. Poczucie wyczerpania, szybkie bicie serca, brak łaknienia

C. Problemy z oddychaniem, uczucie niepokoju, nudności

D. Wrażenie bicia serca, zawroty głowy, omdlenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na uczucie kołatania serca, zawroty głowy oraz zasłabnięcie jest prawidłowa, ponieważ te objawy są typowe dla napadowej arytmii. Kołatanie serca, czyli odczucie nieregularnego lub przyspieszonego bicia serca, często towarzyszy arytmii, co wynika z zaburzeń w pracy węzła zatokowego lub nadkomorowego układu przewodzącego serca. Zawroty głowy oraz zasłabnięcie mogą być skutkiem zmniejszonego przepływu krwi do mózgu, co jest spowodowane nieprawidłowym rytmem serca. U pacjentów z napadową arytmią, szczególnie w przypadku migotania przedsionków, istotne jest monitorowanie objawów i szybka interwencja medyczna. W pracy klinicznej, standardy opieki wymagają regularnego ocenia stanu pacjenta oraz stosowania odpowiednich badań diagnostycznych, takich jak EKG, by potwierdzić rozpoznanie arytmii i wdrożyć odpowiednie leczenie. Wiedza o objawach napadowej arytmii jest kluczowym elementem w zarządzaniu pacjentami z chorobami sercowo-naczyniowymi.

Pytanie 31

65-letnia podopieczna, niepełnosprawna w zakresie ruchowym, cierpi na zwyrodnienia stawów biodrowych i kolanowych oraz cukrzycę typu II. Mimo regularnego zażywania przepisanych doustnych leków przeciwcukrzycowych, ma trudności z utrzymaniem optymalnej wagi i poziomu cukru we krwi. Jakie działania powinien podjąć asystent wspierający ją w nabywaniu umiejętności samoopieki?

A. przeprowadzić szkolenie w zakresie prawidłowego dawkowania leków

B. zachęcić podopieczną do regularnego wysiłku fizycznego

C. przekazać podopiecznej wiedzę na temat zdrowego odżywiania

D. nauczyć podopieczną, jak samodzielnie podawać insulinę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Myślę, że racjonalne odżywianie jest mega ważne, zwłaszcza dla osób z cukrzycą typu II i ograniczoną mobilnością. Utrzymanie stabilnego poziomu glukozy to nie tylko branie leków, ale też mądre wybory żywieniowe i pilnowanie, co i ile się je. Jak asystent, możesz pomóc swojej podopiecznej zrozumieć zasady diety dla cukrzyków. Nie chodzi tylko o to, żeby ograniczać węglowodany proste, ale też warto wprowadzać więcej błonnika i dopasowywać porcje do jej potrzeb. Na przykład, pełnoziarniste produkty i regularne jedzenie owoców i warzyw mogą naprawdę poprawić kontrolę glikemii. Dobrze jest też pomagać jej w planowaniu posiłków, bo to pomoże unikać złych nawyków i zadbać o wagę. Współpraca z dietetykiem też mogłaby być świetnym pomysłem, bo pomoże stworzyć spersonalizowany plan żywieniowy, który będzie jej odpowiadał.

Pytanie 32

68-letni pan Krzysztof korzysta z wózka inwalidzkiego. Jak można zwiększyć jego aktywność poprzez udział w zajęciach terapeutycznych?

A. w domu pomocy społecznej dziennym

B. na warsztatach terapii zajęciowej

C. w socjoterapeutycznej świetlicy

D. w domu samopomocy środowiskowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dzienny dom pomocy społecznej (DDPS) jest formą wsparcia przeznaczoną dla osób starszych i niepełnosprawnych, które potrzebują pomocy w codziennym funkcjonowaniu. Udział w zajęciach organizowanych w DDPS może znacząco zwiększyć aktywność fizyczną i społeczną uczestników, co jest kluczowe dla ich zdrowia oraz samopoczucia. W takich placówkach oferowane są różnorodne programy, które obejmują zajęcia terapeutyczne, rehabilitacyjne oraz edukacyjne. Przykładowe działania to terapia zajęciowa, treningi umiejętności życiowych czy warsztaty artystyczne. Te formy wsparcia są zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie opieki społecznej, gdzie nacisk kładzie się na integrację społeczną oraz aktywizację osób z ograniczeniami. Dodatkowo, DDPS sprzyjają nawiązywaniu relacji między uczestnikami, co jest istotne dla budowania wsparcia emocjonalnego i przeciwdziałania izolacji społecznej.

Pytanie 33

Aby uzyskać dofinansowanie na udział w turnusie rehabilitacyjnym, gdzie asystent powinien poinstruować podopiecznego, aby złożył wniosek?

A. Powszechny Zakład Ubezpieczeń

B. Narodowy Fundusz Zdrowia

C. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wniosek o dofinansowanie do uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym powinien być składany do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR), które jest odpowiedzialne za realizację usług wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami. PCPR pełni kluczową rolę w lokalnych społecznościach, umożliwiając dostęp do różnych form wsparcia, w tym dofinansowań do rehabilitacji. W praktyce, osoba podopieczna powinna skonsultować się z pracownikiem PCPR w celu uzyskania szczegółowych informacji o dostępnych programach oraz niezbędnych dokumentach do złożenia wniosku. Dobre praktyki wskazują, że współpraca z PCPR może ułatwić proces ubiegania się o pomoc, a także pozwolić na skorzystanie z innych form wsparcia, takich jak szkolenia czy doradztwo zawodowe. Należy również pamiętać, że terminy składania wniosków i wymogi mogą się różnić w zależności od lokalizacji, dlatego warto na bieżąco sprawdzać informacje na stronie internetowej odpowiedniego PCPR."

Pytanie 34

45-letni mężczyzna, żyjący samotnie i od wielu lat zmagający się z chorobą afektywną dwubiegunową, ma trudności z samodzielnym prowadzeniem domu. Przy odpowiednim wsparciu mógłby funkcjonować samodzielnie. Jaka forma pomocy byłaby dla niego najbardziej odpowiednia?

A. w domu opieki społecznej

B. w mieszkaniu chronionym

C. w placówce wychowawczej

D. w ośrodku opieki zdrowotnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mieszkanie chronione stanowi optymalne rozwiązanie dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową, które pragną funkcjonować samodzielnie, ale potrzebują wsparcia w codziennym życiu. Tego typu forma wsparcia łączy niezależność z dostępem do profesjonalnej opieki. Osoba w takim mieszkaniu ma możliwość prowadzenia gospodarstwa domowego w kontrolowanym środowisku, gdzie może korzystać z pomocy specjalistów, takich jak psycholodzy czy terapeuci. Przykłady zastosowania mieszkania chronionego obejmują wsparcie w zakresie zarządzania budżetem, organizacji codziennych obowiązków oraz technik relaksacyjnych i radzenia sobie ze stresem. Dobrą praktyką jest również integracja z lokalną społecznością, co sprzyja powrotowi do aktywności zawodowej i społecznej. Mieszkanie chronione może również ułatwiać dostęp do grup wsparcia, co jest kluczowe w zarządzaniu chorobą afektywną, oraz sprzyja budowaniu relacji z innymi osobami w podobnej sytuacji.

Pytanie 35

20-letni chłopak miał rok temu wypadek, przez który teraz korzysta z wózka inwalidzkiego. Jego asystent zauważył, że jest smutny, unika znajomych i nie chce angażować się w żadne działania. Jakie schorzenie mogą sugerować te symptomy?

A. demencję

B. depresję

C. deprywację

D. dewiację

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to depresja, ponieważ objawy opisane w pytaniu, takie jak przygnębienie, unikanie kontaktów społecznych oraz brak chęci do jakiejkolwiek aktywności, są charakterystyczne dla tego zaburzenia emocjonalnego. Depresja to stan psychiczny, który może wystąpić po traumatycznych wydarzeniach, takich jak wypadek, który zmienia życie pacjenta. Zgodnie z kryteriami DSM-5, do diagnozy depresji konieczne jest występowanie co najmniej pięciu objawów, w tym obniżonego nastroju oraz utraty zainteresowań. Ważne jest, aby osoby w takiej sytuacji miały zapewnioną odpowiednią pomoc psychologiczną, na przykład terapię poznawczo-behawioralną, która jest uznawana za skuteczną metodę leczenia. Wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół również odgrywa kluczową rolę w procesie zdrowienia. W praktyce, identyfikacja objawów depresyjnych oraz ich skuteczne zarządzanie mogą znacznie poprawić jakość życia osoby dotkniętej tym problemem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia psychicznego.

Pytanie 36

Co asystent powinien zrobić najpierw po zakończeniu zaplanowanych zadań opiekuńczych w danym dniu?

A. sporządzić listę celów opieki

B. zawrzeć umowę z osobą niepełnosprawną

C. przygotować plan na kolejne działania opiekuńcze

D. zanotować przeprowadzone czynności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udokumentowanie wykonanych czynności opiekuńczych jest kluczowym elementem w procesie zarządzania opieką nad osobami niepełnosprawnymi. Poprawna dokumentacja pozwala na ścisłe monitorowanie postępów, co jest istotne dla oceny skuteczności działań oraz podejmowania odpowiednich decyzji w przyszłości. Dokumentując czynności, pracownik powinen szczegółowo opisać, jakie działania zostały podjęte, jakie cele zostały osiągnięte oraz jakie obserwacje zostały zarejestrowane w trakcie opieki. Przykładem może być zapisanie, jakie techniki rehabilitacyjne zostały zastosowane oraz ich wpływ na samopoczucie podopiecznego. Standardy jakości opieki, takie jak te wytyczone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) czy krajowe normy, podkreślają znaczenie systematycznego dokumentowania działań, ponieważ umożliwia to nie tylko poprawę jakości usług, ale także zapewnia odpowiedzialność i przejrzystość w procesie opiekuńczym. Właściwie prowadzona dokumentacja jest również istotnym elementem w przypadku ewentualnych kontroli jakości oraz współpracy z innymi specjalistami.

Pytanie 37

Jaką formę pomocy powinien zarekomendować asystent pacjentce z umiarkowanym stadium Alzheimera, aby wspierać jej zdolności poznawcze?

A. lekcje o chorobie

B. sesje narracyjne

C. zajęcia reminiscencyjne

D. ćwiczenia z zakresu orientacji przestrzennej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Terapia reminiscencyjna jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod wsparcia osób z chorobą Alzheimera, szczególnie w umiarkowanych stadiach. Polega ona na stymulowaniu pamięci poprzez przywoływanie wspomnień związanych z istotnymi momentami życia pacjenta. Dzięki temu można poprawić funkcje poznawcze, a także poczucie tożsamości i wartości osobistej. W praktyce asystent może zastosować tę technikę w formie sesji, podczas których pacjent ogląda zdjęcia, słucha muzyki z młodości lub bierze udział w rozmowach na tematy z przeszłości. Badania pokazują, że terapia reminiscencyjna może przyczynić się do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów depresyjnych u osób z demencją. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, terapie oparte na wspomnieniach są rekomendowane jako integralny element opieki nad osobami starszymi z zaburzeniami poznawczymi, co podkreśla ich znaczenie w holistycznym podejściu do opieki zdrowotnej.

Pytanie 38

Podopieczny podczas przygotowywania kolacji oparzył się gorącą wodą w rękę. Co powinien zrobić asystent, by udzielić pierwszej pomocy?

A. posmarować oparzenie tłustym kremem

B. ochłodzić poparzone miejsce zimną wodą

C. przemyć oparzenie gazikiem z alkoholem

D. polać poparzone miejsce wodą utlenioną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "schłodzić miejsce oparzenia zimną wodą" jest prawidłowa, ponieważ jest to najbardziej skuteczna i bezpieczna metoda działania w przypadku oparzeń. Schłodzenie oparzonego miejsca zimną wodą przez co najmniej 10-20 minut pomaga zmniejszyć ból, obrzęk oraz ryzyko poważniejszych uszkodzeń skóry. Zimna woda działa kojąco na tkanki, co ogranicza dalsze uszkodzenie komórek spowodowane wysoką temperaturą. Ważne jest, aby nie stosować lodu bezpośrednio na skórę, ponieważ może to prowadzić do odmrożeń. W przypadku oparzeń, które są poważniejsze niż pierwszego stopnia, niezbędne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem. Według standardów pierwszej pomocy, schładzanie oparzenia jest kluczowym krokiem w zapobieganiu powikłaniom oraz w przyspieszaniu procesu gojenia. Przykładem prawidłowego działania jest zastosowanie chłodnej (nie lodowatej) wody, co pozwala na efektywne złagodzenie objawów przed dalszą opieką medyczną.

Pytanie 39

Co pomoże mężczyźnie na wózku inwalidzkim, który zamieszkuje wysoki parter domu jednorodzinnego, w opuszczaniu lokalu?

A. podnośnika do noszenia

B. poręczy przy stopniach

C. podnośnika transportowego

D. pochylni dla wózków

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rampa podjazdowa jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem dla mężczyzny poruszającego się na wózku inwalidzkim, który mieszka na wysokim parterze. Rampy podjazdowe zapewniają bezpieczny i wygodny dostęp do budynków dla osób z ograniczeniami mobilności. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 12183, rampy powinny mieć odpowiedni kąt nachylenia, zazwyczaj nieprzekraczający 8-10%, aby umożliwić swobodne poruszanie się. Dodatkowo, ich powierzchnia powinna być antypoślizgowa, co minimalizuje ryzyko upadków. Przykłady zastosowania rampy to instalacje w budynkach użyteczności publicznej oraz jako elementy infrastruktury w domach prywatnych, co znacznie zwiększa komfort życia osób z niepełnosprawnościami. Rampa podjazdowa jest także rozwiązaniem bardziej estetycznym w porównaniu do innych opcji, takich jak podnośniki, które mogą wpłynąć na architekturę budynku.

Pytanie 40

Gdzie powinien być umieszczony worek na mocz u osoby leżącej w łóżku z założonym cewnikiem do pęcherza?

A. położony na materacu poniżej poziomu pęcherza moczowego

B. umieszczony na materacu na poziomie pęcherza moczowego

C. przymocowany do ramy łóżka na wysokości pęcherza moczowego

D. przymocowany do ramy łóżka, poniżej poziomu pęcherza moczowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Worek na mocz powinien być zamocowany na ramie łóżka, poniżej pęcherza moczowego, ponieważ takie umiejscowienie zapobiega cofaniu się moczu do cewnika, co mogłoby prowadzić do zakażeń dróg moczowych. Utrzymywanie worka poniżej poziomu pęcherza moczowego jest kluczowe w kontekście grawitacyjnego odpływu moczu, co zgodne jest z wytycznymi dotyczącymi pielęgnacji pacjentów z cewnikiem. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w szpitalach, gdzie personel medyczny regularnie sprawdza położenie worków na mocz i dostosowuje je w zależności od pozycji pacjenta. Ponadto, umiejscowienie worka w odpowiedniej wysokości minimalizuje ryzyko zastoju moczu, co jest istotne w kontekście profilaktyki powikłań, takich jak kamica nerkowa czy infekcje. Warto również zwrócić uwagę na to, że zgodnie z zaleceniami instytucji medycznych, worki na mocz powinny być regularnie opróżniane, aby uniknąć ich przepełnienia oraz związanych z tym problemów zdrowotnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej