Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 23:57
Data zakończenia: 13 maja 2025 00:11

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Power Bleaching jest metodą wybielania

A. koron kompozytowych

B. zębów martwych

C. zębów żywych

D. koron akrylowych

Power Bleaching to zaawansowana metoda wybielania zębów martwych, zwłaszcza tych, które zostały wcześniej leczone endodontycznie. W przypadku zębów, które utraciły swoją żywotność, proces ten jest szczególnie istotny, ponieważ martwe zęby często przybierają ciemniejszy kolor z powodu wchłaniania barwników oraz zmian strukturalnych. Metoda ta polega na aplikacji silnych środków wybielających, takich jak nadtlenek wodoru, bezpośrednio do wnętrza zęba, co pozwala na skuteczne usunięcie przebarwień. W praktyce, dentysta może zamknąć ząb tymczasową plombą, aby preparat działał przez określony czas, a następnie kontrolować efekty. Zastosowanie Power Bleaching w przypadku zębów martwych jest zgodne z wytycznymi stomatologicznymi, które zalecają indywidualne podejście do pacjenta oraz ocenę stanu zęba przed podjęciem decyzji o wybielaniu. Warto również pamiętać, że efekty mogą być długoterminowe, jednak konieczna jest stała kontrola stomatologiczna, aby monitorować stan zęba i zapobiegać ewentualnym komplikacjom.

Pytanie 2

Jakie etapy występują w procesie rozwoju próchnicy zębów?

A. Biofilm, kariogenne pożywienie, kwas, caries incipiens

B. Kariogenne pożywienie, kwas, biofilm, demineralizacja, próchnica

C. Biofilm, osłonka nabyta, kariogenne pożywienie, caries incipiens

D. Kariogenne pożywienie, biofilm, demineralizacja, kwas, próchnica

Odpowiedź wskazująca na sekwencję: biofilm, kariogenne pożywienie, kwas, caries incipiens jest poprawna, ponieważ odzwierciedla rzeczywisty proces rozwoju próchnicy zębów. Biofilm, zwany również płytką nazębną, jest pierwszym etapem, w którym bakterie gromadzą się na powierzchni zębów. Gdy biofilm jest narażony na kariogenne pożywienie, takie jak cukry, bakterie metabolizują te substancje, wytwarzając kwasy, które powodują demineralizację szkliwa zębowego. W przypadku dalszego postępu procesu dochodzi do powstania caries incipiens, co oznacza wczesne stadium próchnicy, w którym mogą być widoczne zmiany w strukturze zęba. Kluczowym aspektem w zapobieganiu próchnicy jest utrzymanie odpowiedniej higieny jamy ustnej oraz regularne wizyty u dentysty, co pozwala na wczesną identyfikację i leczenie problemów. Zrozumienie tych etapów jest niezbędne w praktyce stomatologicznej oraz w edukacji pacjentów na temat profilaktyki zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 3

Do usunięcia więzadła okrężnego ozębnej wykorzystuje się

A. kleszcze Meissnera

B. hak ostry

C. zgłębnik chirurgiczny

D. dźwignię prostą

Zgłębnik chirurgiczny to narzędzie, które najlepiej sprawdza się przy ocenie ran, ale w przypadku zerwania więzadła okrężnego ozębnej to raczej kiepski wybór. Jego konstrukcja nie nadaje się do precyzyjnego oddzielania tkanki, co może prowadzić do problemów. Hak ostry też nie jest najlepszym pomysłem, bo chociaż służy do chwytania tkanek, jego ostry kształt może uszkodzić sąsiednie tkanki, a tego w chirurgii nie chcemy. Kleszcze Meissnera mają swoje miejsce, ale nie nadają się do bardziej skomplikowanych zabiegów, gdzie potrzebna jest większa precyzja. Wiele osób myśli, że każde narzędzie chirurgiczne da się używać zamiennie, ale to wcale nie jest prawda. Wybór odpowiednich narzędzi jest kluczowy, bo nieodpowiednie mogą naprawdę zwiększyć ryzyko powikłań.

Pytanie 4

W trakcie procedury u pacjenta w pozycji leżącej higienistka stomatologiczna ma możliwość odchylenia głowy pacjenta w lewo albo w prawo od pierwotnej pozycji o kąt zapewniający najlepsze widzenie i dostęp do obszaru zabiegu.

A. 55°

B. 45°

C. 75°

D. 65°

Odpowiedź 45° jest prawidłowa, ponieważ odchylenie głowy pacjenta w tym zakresie zapewnia optymalne pole widzenia oraz dostęp do obszaru zabiegowego. W stomatologii, odpowiednia pozycja głowy pacjenta jest kluczowa dla komfortu oraz skuteczności przeprowadzanych procedur. Odchylenie o 45° jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ergonomii pracy higienistki stomatologicznej, które zalecają unikanie nadmiernego skręcania szyi pacjenta, co mogłoby prowadzić do dyskomfortu lub bólu. Przykładowo, podczas usuwania kamienia nazębnego czy wykonywania zabiegów profilaktycznych, takie odchylenie pozwala na lepszą widoczność i ułatwia dostęp do stref trudnodostępnych. Stanowi również minimalizację ryzyka kontuzji zarówno dla pacjenta, jak i dla operatora, gdyż pozwala na utrzymanie neutralnej pozycji ciała. Właściwe ustawienie pacjenta jest nie tylko kwestią komfortu, ale także bezpieczeństwa, co potwierdzają liczne badania dotyczące ergonomii w praktyce stomatologicznej.

Pytanie 5

Preparaty Ca(OH)₂ nie są stosowane w celu

A. wywołania procesów apeksyfikacji

B. leczenia endodontycznego zębów mlecznych

C. chemicznego powiększania kanałów korzeniowych

D. dezynfekcji kanałów korzeniowych

Preparaty Ca(OH)₂, czyli wodorotlenek wapnia, są powszechnie stosowane w endodoncji, jednak nie służą do chemicznego poszerzania kanałów korzeniowych. Ich główne zastosowania obejmują wywoływanie procesów apeksyfikacji, odkażanie kanałów korzeniowych oraz leczenie endodontyczne zębów mlecznych. Chemiczne poszerzanie kanałów korzeniowych zazwyczaj odbywa się przy użyciu narzędzi mechanicznych, takich jak pilniki, które umożliwiają dokładne modelowanie i rozszerzanie kanałów. Wodorotlenek wapnia działa jako substancja antyseptyczna, wykazując silne właściwości bakteriobójcze, co czyni go idealnym materiałem do eliminacji bakterii i resztek martwej tkanki w obrębie kanałów. Dodatkowo, jego zdolność do stymulowania procesów gojenia i regeneracji tkanek sprawia, że jest to preparat z wyboru w leczeniu przypadków wymagających apeksyfikacji. W praktyce, stosowanie Ca(OH)₂ polega na umieszczeniu go w kanale po mechanicznym oczyszczeniu, co sprzyja długotrwałemu działaniu przeciwbakteryjnemu oraz wspomaga regenerację tkanek okołowierzchołkowych.

Pytanie 6

Po przeprowadzeniu badania jamy ustnej pacjenta, w dokumentacji medycznej zanotowano diagnozę: "12 caries secundaria", co oznacza

A. prawy górny siekacz przyśrodkowy, próchnica głęboka

B. lewy górny siekacz boczny, zapalenie miazgi

C. prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna

D. lewy górny siekacz przyśrodkowy, kamień nazębny

Odpowiedź "prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna" jest jak najbardziej na miejscu. Oznaczenie "12" w systemie FDI rzeczywiście wskazuje na prawego górnego siekacza bocznego. A ten termin "caries secundaria" to nic innego jak próchnica wtórna, która powstaje w zębie, który już wcześniej był leczony. Moim zdaniem, warto mieć to na uwadze, bo w praktyce klinicznej regularne przeglądy stomatologiczne są kluczowe. Dzięki nim można w porę wykryć i leczyć taką próchnicę. Leczenie zazwyczaj obejmuje remineralizację, a czasem stosuje się też materiały kompozytowe do naprawy zęba. Wiedza na temat oznaczeń zębów i typów próchnicy jest bardzo ważna dla każdego dentysty, by móc dobrze diagnozować i leczyć pacjentów, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 7

Jak nazywa się miejsce, w którym ząb wielokorzeniowy dzieli się na trzy pojedyncze korzenie?

A. Trifurkacja

B. Bifurkacja

C. Difurkacja

D. Dufurkacja

Trifurkacja odnosi się do anatomicznego zjawiska, które ma miejsce w przypadku zębów wielokorzeniowych, takich jak zęby trzonowe. W momencie, gdy korzeń zęba dzieli się na trzy odrębne korzenie, mówimy o trifurkacji. To pojęcie jest kluczowe w stomatologii, ponieważ zrozumienie struktury korzeni jest niezbędne do skutecznego leczenia endodontycznego. Przykładem może być ząb trzonowy dolny, który często ma trzy korzenie: dwa mezjalne i jeden dystalny. Znajomość trifurkacji pozwala stomatologom na precyzyjne planowanie leczenia, takie jak przeprowadzenie leczenia kanałowego, które wymaga dokładnej analizy anatomii korzeni. W praktyce, stosowanie systemów obrazowania, takich jak tomografia komputerowa, może pomóc w identyfikacji trifurkacji, co zwiększa skuteczność leczenia. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również znajomość możliwych wariantów anatomicznych, co jest istotne dla zapobiegania powikłaniom podczas zabiegów stomatologicznych.

Pytanie 8

Kod 1 objawów chorobowych wykorzystuje się do określenia kategorii potrzeb terapeutycznych przyzębia w badaniu wskaźnikiem CPITN, co oznacza?

A. krwawienie podczas zgłębiania.

B. prawidłowy stan przyzębia.

C. obecność kieszonek dziąsłowych o głębokości od 3,5 do 5,5 mm.

D. obecność kamienia nad- i poddziąsłowego.

Wskaźnik CPITN (Community Periodontal Index of Treatment Needs) jest używany do oceny wymaganej interwencji terapeutycznej w zakresie przyzębia. Krwawienie podczas zgłębnikowania jest kluczowym wskaźnikiem stanu zdrowia tkanek przyzębia, ponieważ sygnalizuje obecność zapalenia i nieprawidłowości w zachowaniu tkanek otaczających zęby. Zgłębnikowanie polega na ocenie głębokości kieszonek dziąsłowych oraz stanu dziąseł, a krwawienie jest oznaką aktywnego procesu zapalnego. W praktyce stomatologicznej, wykrycie krwawienia podczas tego badania sugeruje potrzebę dokładnej diagnozy oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia, takiego jak skaling, root planing czy terapia antyseptyczna. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), monitorowanie krwawienia podczas zgłębnikowania jest częścią ogólnej oceny zdrowia jamy ustnej pacjenta, co pozwala na wczesne wykrycie i leczenie choroby przyzębia. Wiedza na temat stanu przyzębia pacjenta jest niezbędna do opracowania skutecznych strategii terapeutycznych i prewencyjnych, co wpisuje się w standardy wysokiej jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 9

Uwzględniając wysokość miejsca siedzącego asysty w odniesieniu do wysokości siedzenia lekarza, aby asysta mogła w pełni widzieć pole zabiegowe, linia jej wzroku powinna znajdować się wyżej niż linia wzroku lekarza?

A. o 20÷25 cm

B. o 25÷30 cm

C. o 15÷20 cm

D. o 30÷35 cm

Wybór odpowiedzi wskazujących na wyższe wartości, takie jak 'o 30÷35 cm' czy 'o 20÷25 cm', może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ergonomii oraz relacji pomiędzy wysokością siedzenia lekarza a siedzeniem asysty. W kontekście medycznym, zbyt duża różnica wysokości pomiędzy stanowiskami może prowadzić do ograniczonej widoczności i trudności w koordynacji działań. Wysokości te nie uwzględniają również specyfiki różnorodnych procedur chirurgicznych, które mogą wymagać delikatnej współpracy i szybkiej reakcji. Odpowiedzi sugerujące za dużą różnicę mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdzie asysta może nie zauważyć krytycznych momentów w trakcie operacji, co stawia pod znakiem zapytania zarówno efektywność, jak i bezpieczeństwo pacjenta. W praktyce, odpowiednia ergonomia zapewnia, że każdy członek zespołu chirurgicznego ma pełen dostęp do pola zabiegowego, co jest kluczowe w każdej procedurze medycznej. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć znaczenie właściwego ustawienia wysokości siedzenia w kontekście współpracy w zespole medycznym oraz wpływu na jakość wykonywanych procedur.

Pytanie 10

Do zadań I asysty w metodzie duonie wchodzi

A. nałożenie wytrawiacza

B. przekazywanie narzędzi

C. przygotowanie oraz podawanie materiałów

D. korekta wypełnienia w zgryzie po wykonaniu wypełnienia

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są związane z zadałami, które leżą w zakresie obowiązków asysty stomatologicznej. Aplikowanie wytrawiacza jest kluczowym krokiem w przygotowaniu zęba do nałożenia wypełnienia. Wytrawiacz, czyli kwas fosforowy, jest stosowany do modyfikacji powierzchni zęba, co znacznie poprawia adhezję materiału kompozytowego. Ten proces jest istotny dla zapewnienia trwałości wypełnienia, a jego prawidłowa aplikacja wymaga precyzyjnych umiejętności, które powinny być w gestii asysty. Przekazywanie narzędzi to kolejna kluczowa rola asysty, która jest niezbędna w dynamicznym środowisku gabinetu stomatologicznego. Asystent musi być w stanie przewidzieć potrzeby lekarza i dostarczyć mu odpowiednie instrumenty w odpowiednim momencie, co zwiększa efektywność zabiegu. Przygotowanie i podawanie materiałów, takich jak kompozyty czy inne materiały stomatologiczne, również leży w zakresie asysty. To zadanie wymaga znajomości różnych materiałów oraz ich właściwości, aby zapewnić pacjentowi najlepszą możliwą opiekę. Osoby, które mylą rolę asysty i lekarza stomatologa w kontekście tych obowiązków, mogą nie doceniać znaczenia precyzyjnej współpracy w zespole oraz fachowego przygotowania do zabiegów. Każda z tych ról jest ważna i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz skuteczności przeprowadzanych procedur stomatologicznych.

Pytanie 11

Osoba, która przeszła lakierowanie zębów, nie powinna w dniu zabiegu

A. pić napojów barwiących

B. płukać ust zimną wodą

C. czyścić zębów

D. uprawiać aktywności fizycznej

Odpowiedź, że pacjent po lakierowaniu zębów nie powinien szczotkować zębów, jest prawidłowa ze względu na to, że świeżo nałożony lakier ochronny potrzebuje czasu na skuteczne związanie z powierzchnią zębów. Szczotkowanie zębów tuż po zabiegu może usunąć lub osłabić działanie lakieru, co z kolei zmniejsza jego efektywność w ochronie zębów przed próchnicą i erozją. Jest to zgodne z zaleceniami stomatologów, którzy często sugerują unikanie szczotkowania przez co najmniej 4-6 godzin po zabiegu. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że lakierowanie zębów jest procedurą, która ma na celu wzmocnienie szkliwa i zwiększenie odporności zębów na działanie kwasów, które mogą prowadzić do próchnicy. Dlatego przestrzeganie zaleceń dotyczących nie szczotkowania zębów jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych korzyści terapeutycznych.

Pytanie 12

Procedura, która polega na ponownym umiejscowieniu w zębodole zęba, który został usunięty przypadkowo lub celowo, to

A. radektomia

B. replantacja

C. apeksyfikacja

D. hemisekcja

Replantacja to procedura stomatologiczna, która polega na ponownym wprowadzeniu zęba do zębodołu, z którego został usunięty, zarówno w wyniku urazu, jak i nieumyślnego usunięcia. Jest to zabieg, który można wykonać w przypadku zębów stałych, szczególnie u młodych pacjentów, gdzie ząb ma jeszcze w pełni rozwinięty wierzchołek korzenia. Praktyka ta jest szczególnie istotna, ponieważ pozwala na zachowanie funkcji i estetyki zęba, a także na minimalizację szkodliwych skutków, takich jak przemieszczenie zębów sąsiednich czy utrata kości zębodołowej. W replantacji kluczowe jest jak najszybsze podjęcie działań—zaleca się przywrócenie zęba do zębodołu w ciągu godziny od momentu jego utraty. Procedura ta wymaga również odpowiedniej oceny stanu zęba oraz tkanek okołozębowych, co jest zgodne z wytycznymi American Association of Endodontists, które podkreślają znaczenie szybkiej interwencji oraz właściwego postępowania po zabiegu, w tym odpowiedniego leczenia i monitorowania stanu pacjenta.

Pytanie 13

W procesie odzwyczajania dziecka od ssania palca można wykorzystać płytkę

A. Schwarza.

B. podniebienną McNeila.

C. ćwiczebną podniebienną.

D. przedsionkową Schönherra.

Płytka przedsionkowa Schönherra jest skutecznym narzędziem w odzwyczajaniu dzieci od ssania palca, ponieważ jej konstrukcja umożliwia kontrolę nad nawykami oralnymi oraz stymulację zmysłów w obrębie jamy ustnej. Płytka ta jest umieszczana w jamie ustnej dziecka, co utrudnia dostęp do palca oraz zmienia percepcję ssania. Dzięki temu dziecko zostaje zmuszone do poszukiwania alternatywnych sposobów uspokojenia się, co może sprzyjać redukcji niepożądanego nawyku. Istotnym aspektem jest, że płytka Schönherra jest dostosowywana indywidualnie do potrzeb pacjenta, co w praktyce zwiększa komfort noszenia i efektywność terapii. Zgodnie z zaleceniami specjalistów, stosowanie takiej płytki powinno być wspierane przez odpowiednią edukację rodziców oraz regularne wizyty kontrolne u ortodonty, co zapewnia monitorowanie postępów i modyfikację podejścia terapeutycznego w razie potrzeby. Dodatkowo, terapia powinna obejmować również techniki behawioralne, aby wspierać dziecko w procesie zmiany nawyków.

Pytanie 14

Jaką procedurą profilaktyczną, przy której stosuje się miękkie łyżki silikonowe lub jednorazowe łyżki piankowe, jest?

A. fluoryzacja kontaktowa

B. ligaturowanie zębów

C. sanacja

D. szynowanie zębów

Fluoryzacja kontaktowa to kluczowy zabieg profilaktyczny, który polega na bezpośrednim nałożeniu preparatów zawierających fluor na powierzchnię zębów pacjenta. Stosowanie miękkich łyżek silikonowych lub piankowych łyżek jednorazowych umożliwia precyzyjne dopasowanie preparatu do konturów zębów, co zwiększa skuteczność zabiegu. Fluor działa na szkliwo, remineralizując je oraz czyniąc je bardziej odpornym na działanie kwasów produkowanych przez bakterie w jamie ustnej. Przykładowo, fluoryzacja kontaktowa jest szeroko stosowana w gabinetach stomatologicznych, szczególnie u dzieci, które są bardziej narażone na próchnicę. Standardy Dobrej Praktyki Stomatologicznej zalecają regularne wykonywanie fluoryzacji, aby minimalizować ryzyko wystąpienia chorób zębów. Ponadto, zabieg ten może być częścią programu profilaktyki zdrowotnej w przedszkolach i szkołach, co przyczynia się do ogólnego zdrowia jamy ustnej dzieci.

Pytanie 15

Jakie są najczęstsze objawy zapalenia dziąseł?

A. Zgrzytanie zębami

B. Przebarwienia zębów

C. Zwiększona produkcja śliny

D. Krwawienie i obrzęk dziąseł

Zapalenie dziąseł, czyli gingivitis, jest jednym z najczęstszych problemów stomatologicznych, z którym pacjenci zgłaszają się do gabinetu dentystycznego. Charakterystycznymi objawami tej choroby są krwawienie i obrzęk dziąseł. Krwawienie często występuje podczas szczotkowania zębów lub jedzenia twardych pokarmów i jest wynikiem stanu zapalnego wywołanego przez nagromadzenie płytki bakteryjnej. Obrzęk dziąseł, czyli ich nabrzmienie i zaczerwienienie, to z kolei reakcja organizmu na obecność bakterii. Warto zauważyć, że te objawy mogą być początkowo subtelne, ale nieleczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów, takich jak paradontoza czy utrata zębów. Regularne mycie zębów, nitkowanie oraz wizyty kontrolne u dentysty są kluczowe w zapobieganiu zapaleniu dziąseł. Profilaktyka i promocja zdrowia jamy ustnej, w tym edukacja pacjentów na temat technik szczotkowania i znaczenia higieny jamy ustnej, są podstawowymi działaniami w pracy stomatologa i higienistki stomatologicznej.

Pytanie 16

Zamieszczone w ramce zapisy stanowią zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Zalecenia dla pacjenta
Używać szczotki posiadającej włókna o stożkowatym kształcie. Nie stosować pasty z substancją ścierną. Do mycia można stosować szare mydło. Nie dokonywać samodzielnych poprawek.

A. po otrzymaniu protez akrylowych całkowitych.

B. po zacementowaniu koron protetycznych.

C. po założeniu aparatu stałego.

D. po wykonaniu zabiegu implantacji.

Odpowiedź "po otrzymaniu protez akrylowych całkowitych" jest prawidłowa, ponieważ zalecenia przedstawione w ramce odnoszą się bezpośrednio do opieki nad nowymi protezami. Po ich założeniu, pacjenci muszą szczegółowo dbać o higienę jamy ustnej, aby uniknąć infekcji oraz uszkodzeń protez. Używanie szczotki z włóknami o stożkowym kształcie pozwala na skuteczniejsze czyszczenie trudnodostępnych miejsc, co jest niezbędne dla zachowania zdrowia dziąseł oraz trwałości protez. Dodatkowo, unikanie past z substancjami ścierającymi jest kluczowe, ponieważ mogą one zarysować powierzchnię protez, co prowadzi do ich szybszego zużycia. Zastosowanie szarego mydła do mycia protez jest zalecane, gdyż jest to bezpieczny środek czyszczący, który nie zaszkodzi akrylowej strukturze protez. Takie praktyki są zgodne z najlepszymi standardami w protetyce stomatologicznej, co zapewnia pacjentom długotrwałe i komfortowe użytkowanie protez akrylowych.

Pytanie 17

W jaki sposób wprowadzić do elektronicznej kartoteki pacjenta następujące informacje: "Ząb drugi przedtrzonowiec dolny prawy, powierzchnia styczna przyśrodkowa oraz żująca"?

A. 45 M/O

B. 85 M/O/D

C. 24 B/O

D. 45 D/O

Odpowiedź 45 M/O jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla lokalizację zęba oraz powierzchnie, które są przedmiotem zapisu w elektronicznej kartotece pacjenta. Kod '45' odnosi się do drugiego dolnego przedtrzonowca po prawej stronie, zgodnie z systemem numeracji FDI (International Dental Federation). Litera 'M' oznacza powierzchnię przyśrodkową zęba, natomiast 'O' wskazuje na powierzchnię żującą. W praktyce stomatologicznej, precyzyjne zapisywanie lokalizacji zębów oraz ich powierzchni jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i planowania leczenia. Użycie standardowych oznaczeń, takich jak FDI, ułatwia komunikację pomiędzy specjalistami oraz zwiększa przejrzystość dokumentacji medycznej. System FDI jest powszechnie stosowany na całym świecie, co czyni go najlepszą praktyką w kontekście dokumentacji ortodontycznej i stomatologicznej. Prawidłowe zapisanie danych o zębie sprzyja unikaniu błędów klinicznych oraz poprawia jakość opieki nad pacjentem.

Pytanie 18

Proces polegający na usunięciu szkliwa z powierzchni kontaktowych zębów w celach leczniczych nazywa się

A. stripping

B. root planing

C. polishing

D. rebonding

Zabieg strippingu polega na usunięciu cienkiej warstwy szkliwa z powierzchni stycznych zębów, co jest stosowane w celu poprawy ich estetyki oraz wzmocnienia efektu terapeutycznego. Stripping może być zrealizowane w sytuacjach, gdy zęby są zbyt blisko siebie, co może powodować trudności w utrzymaniu higieny jamy ustnej i sprzyjać rozwojowi próchnicy. W praktyce stomatologicznej stripping jest wykorzystywany do przygotowania zębów do leczenia ortodontycznego lub w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie lepszej przestrzeni międzyzębowej. Istotne jest, aby zabieg ten przeprowadzał doświadczony stomatolog, stosując odpowiednie narzędzia oraz techniki, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia tkanek zęba. Oprócz tego, stripping powinien być przeprowadzany zgodnie z wytycznymi American Dental Association (ADA) oraz innymi standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do każdego pacjenta.

Pytanie 19

Jaką substancję powinna przygotować asystentka dla dentysty podczas zabiegu wybielania zębów?

A. 37% roztwór kwasu cytrynowego

B. 0,2% roztwór chlorhexydyny

C. 30% roztwór nadtlenku wodoru

D. 17% roztwór wersenianu sodu

30% roztwór nadtlenku wodoru jest powszechnie stosowanym środkiem wybielającym w stomatologii, szczególnie w procedurach wybielania zębów. Jego działanie opiera się na procesie utleniania, który skutecznie rozkłada pigmenty odpowiedzialne za przebarwienia, co prowadzi do rozjaśnienia zębów. Nadtlenek wodoru jest skuteczny w stężeniach od 10% do 40%, a 30% jest optymalnym rozwiązaniem, które zapewnia efektywność wybielania przy odpowiednim poziomie bezpieczeństwa dla tkanki zębowej. W praktyce dentystycznej, asysta powinna podać preparat dentystom zgodnie z protokołami zabiegowymi, które uwzględniają ochronę tkanek miękkich oraz minimalizację ryzyka podrażnień. Wybielanie zębów przy użyciu nadtlenku wodoru jest równoznaczne z przestrzeganiem standardów, takich jak te określone przez American Dental Association (ADA), które zalecają odpowiednie przygotowanie oraz monitorowanie pacjenta w trakcie zabiegu. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że nadtlenek wodoru po aplikacji na zęby może być aktywowany przez światło, co zwiększa jego skuteczność w procesie wybielania.

Pytanie 20

Podczas zabiegu dentystycznego lekarz zauważył u pacjenta symptomy wczesnego etapu hipoglikemii. W przypadku, gdy pacjent jest przytomny, co należy mu podać do spożycia?

A. gorzką herbatę

B. przegotowaną wodę

C. słodką herbatę

D. zimną wodę

Słodka herbata jest odpowiednim wyborem w przypadku wystąpienia hipoglikemii, ponieważ zawiera cukry, które szybko podnoszą poziom glukozy we krwi. Hipoglikemia to stan, w którym stężenie glukozy w osoczu krwi spada poniżej normy, co może prowadzić do objawów takich jak osłabienie, zawroty głowy czy dezorientacja. W przypadku pacjenta przytomnego, kluczowe jest szybkie dostarczenie łatwo przyswajalnych węglowodanów, aby przywrócić odpowiedni poziom glukozy. Słodka herbata, zawierająca cukier, dostarcza natychmiastowej energii i jest łatwa do spożycia. W praktyce, w sytuacjach awaryjnych, takich jak hipoglikemia, często zaleca się podawanie produktów, które szybko podnoszą poziom cukru, takich jak napoje słodzone, w tym herbata z cukrem. Warto zaznaczyć, że w przypadku pacjentów z cukrzycą, umiejętność rozpoznawania objawów hipoglikemii oraz odpowiednie reagowanie jest kluczowe dla zapobiegania poważnym komplikacjom zdrowotnym.

Pytanie 21

W terapii próchnicy zębów mlecznych nie wykorzystuje się metody

A. remineralizacji

B. okoronowania koronami stalowymi

C. z użyciem wkładów typu inlay

D. impregnacji

W przypadku leczenia próchnicy zębów mlecznych, stosowanie wkładów typu inlay jest nieadekwatne, ponieważ ta metoda jest przeznaczona głównie dla zębów stałych, gdzie ubytek jest większy i wymaga bardziej zaawansowanej rekonstrukcji. Zęby mleczne, ze względu na ich tymczasowy charakter i większą podatność na próchnicę, wymagają przystosowanych metod leczenia, takich jak remineralizacja, impregnacja czy okoronowanie koronami stalowymi. Remineralizacja polega na odbudowie minerałów w uszkodzonym szkliwie, co jest kluczowe w przypadku zębów mlecznych, które są bardziej podatne na demineralizację. Zastosowanie koron stalowych jest powszechnie uznawane za skuteczne w przypadku znacznych ubytków, ponieważ zapewniają one trwałość i ochronę zęba. W praktyce, wybór metody zależy od stopnia zaawansowania próchnicy oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Dobór odpowiedniej metody leczenia powinien być zgodny z aktualnymi wytycznymi i standardami stomatologicznymi, aby zapewnić jak najlepsze wyniki terapeutyczne.

Pytanie 22

Worek zawierający odpady medyczne, w którym znajdują się żywe patogeny lub ich toksyny, powinien być oznaczony kodem

A. 18 01 06

B. 18 01 01

C. 18 01 03

D. 18 01 04

Odpowiedź 18 01 03 jest trafiona, bo dotyczy odpadów medycznych, które mają w sobie materiały zakaźne, takie jak żywe drobnoustroje oraz ich toksyny. Według przepisów, odpady te wymagają specjalnego traktowania przez ich potencjalne zagrożenie dla zdrowia i środowiska. W praktyce ważne jest, aby worki z takimi odpadami były dobrze oznakowane, co pomaga w ich właściwym zarządzaniu – chodzi tu o transport, przechowywanie i późniejsze unieszkodliwianie. Można to zaobserwować w szpitalach, gdzie odpady zakaźne muszą być segregowane, żeby zmniejszyć ryzyko zakażeń. Oznaczenie odpowiednim kodem ułatwia też życie firmom zajmującym się ich utylizacją, co jest zgodne z dobrymi praktykami oraz lokalnymi przepisami, które mówią, jak postępować z takimi odpadami.

Pytanie 23

Higienistka stomatologiczna, udzielająca wskazówek dotyczących ograniczenia spożycia węglowodanów, korzysta z elementów profilaktyki

A. próchnicy zębów

B. chorób błony śluzowej

C. chorób przyzębia

D. wad zgryzu

Wybór odpowiedzi dotyczącej próchnicy zębów jako elementu profilaktyki jest prawidłowy, ponieważ higienistki stomatologiczne odgrywają kluczową rolę w edukacji pacjentów na temat zdrowia jamy ustnej, w tym wpływu diety na rozwój próchnicy. Spożycie węglowodanów, zwłaszcza cukrów prostych, ma bezpośredni związek z procesem powstawania próchnicy. Cukry są fermentowane przez bakterie znajdujące się w płytce nazębnej, co prowadzi do produkcji kwasów, które demineralizują szkliwo zębów. W ramach działań prewencyjnych, higienistki mogą zalecać ograniczenie spożycia słodyczy oraz węglowodanów, co uznawane jest za dobre praktyki w profilaktyce stomatologicznej. Przykłady praktycznych działań obejmują również naukę pacjentów o znaczeniu regularnego szczotkowania zębów oraz stosowania płynów do płukania jamy ustnej, które mogą pomóc w neutralizacji kwasów. Warto również podkreślić, że regularne wizyty kontrolne u dentysty są istotnym elementem wczesnego wykrywania i zapobiegania próchnicy, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.

Pytanie 24

Patologiczną zmianą w twardych tkankach zęba, która powstaje w wyniku zginania korony pod wpływem obciążeń zgryzowych działających ekscentrycznie w stosunku do długiej osi zęba, jest ubytek

A. abrazyjny

B. erozyjny

C. atrycyjny

D. abfrakcyjny

Wybór odpowiedzi atrycyjny, abrazyjny czy erozyjny jest niepoprawny, ponieważ każda z tych kategorii ubytków zębowych ma swoje charakterystyczne cechy i mechanizmy powstawania, które nie są związane z opisanym w pytaniu procesem mechanicznym. Ubytek atrycyjny odnosi się do uszkodzenia twardych tkanek zęba w wyniku kontaktu z innymi zębami, co zazwyczaj obserwuje się w przypadku zgrzytania zębami lub intensywnego zaciskania szczęk. Z kolei abrazyjne ubytki powstają na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak ścierne substancje w diecie, które mechanicznie usuwają szkliwo. Natomiast erozyjny ubytek jest efektem działania kwasów, które prowadzą do chemicznego rozpuszczenia szkliwa i zębiny, co także nie ma nic wspólnego z siłami działającymi ekscentrycznie. Typowe błędy myślowe prowadzące do pomyłek w tym zakresie często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia mechanizmów uszkodzeń zębów oraz ignorowania ich przyczyn. Znajomość różnic pomiędzy tymi rodzajami ubytków jest kluczowa w diagnostyce stomatologicznej oraz w planowaniu skutecznego leczenia, co powinno być zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami na polu stomatologii.

Pytanie 25

Jakie oznaczenie ma górny lewy stały drugi trzonowiec w systemach Haderupa oraz FDI?

A. +7 i 27

B. +5 i 35

C. 7- i 47

D. 5- i 25

Odpowiedź +7 i 27 jest całkiem w porządku. W systemie Haderupa oraz FDI górny lewy stały drugi trzonowiec oznaczany jest dokładnie w ten sposób. W Haderup u nas w Polsce zęby numerujemy od 1 do 8 dla górnego łuku i od 1 do 8 dla dolnego, idąc od prawej do lewej. Więc górny lewy drugi trzonowiec ma numer 7. Natomiast w systemie FDI zęby mają dwu-cyfrowe numery, gdzie pierwsza cyfra to kwadrant (2 dla górnego lewego), a druga to pozycja zęba, co w tym przypadku daje nam 27. Także, górny lewy stały drugi trzonowiec to +7 w Haderup i 27 w FDI. Wiedza na ten temat jest przydatna, zwłaszcza gdy trzeba podać dokładną lokalizację zęba w dokumentach medycznych czy w rozmowach z innymi specjalistami, co jest mega ważne przy planowaniu leczenia ortodontycznego czy protetycznego.

Pytanie 26

Na zlecenie lekarza dentysty, higienistka stomatologiczna w ramach swojej pracy zawodowej może przeprowadzać zabieg

A. zaopatrzenia rany poekstrakcyjnej

B. szlifowania guzków zębów mlecznych paradontalnego

C. usunięcia zęba

D. usuwania złogów nazębnych

Higienistka stomatologiczna ma pełne prawo do przeprowadzania zabiegów, które są w jej zakresie kompetencji, ale też zgodnie z tym, co zaleci lekarz dentysta. Na przykład skaling, czyli usuwanie złogów nazębnych, to jeden z tych podstawowych zabiegów, które są mega ważne w profilaktyce stomatologicznej. Cel tego zabiegu to pozbycie się kamienia nazębnego i osadów, które mogą zaszkodzić zdrowiu zębów, prowadząc do próchnicy czy chorób przyzębia. Higienistki stomatologiczne mają też za zadanie uczyć pacjentów, jak dbać o higienę jamy ustnej, co jest kluczowe. Ich umiejętności w skalingu są naprawdę niezbędne w codziennej praktyce. Moim zdaniem, dobrze wykonany skaling nie tylko poprawia zdrowie zębów, ale też wpływa na ładniejszy uśmiech pacjenta, a to z kolei przekłada się na lepsze samopoczucie. Właściwe przeprowadzanie tego zabiegu opiera się na standardach branżowych, które podkreślają, jak ważna jest profilaktyka w stomatologii.

Pytanie 27

Obecność białych, mlecznych plam w jamie ustnej u dziecka oznacza

A. o aftach Suttona

B. o pleśniawkach

C. o leukoplakii

D. o opryszczce

Obecność biało-mlecznych wykwitów w jamie ustnej dziecka najczęściej wskazuje na pleśniawki, które są spowodowane nadmiernym rozmnażaniem się grzybów z rodzaju Candida, najczęściej Candida albicans. Ta infekcja grzybicza może objawiać się obecnością białych plam na błonie śluzowej jamy ustnej, które są często bolesne i mogą prowadzić do trudności w jedzeniu oraz piciu. Pleśniawki są szczególnie częste u niemowląt i małych dzieci, których układ odpornościowy może być jeszcze niedojrzały. W leczeniu pleśniawek stosuje się leki przeciwgrzybicze, a także może być pomocne utrzymanie dobrej higieny jamy ustnej. W sytuacjach, gdy pleśniawki są przewlekłe lub nawracające, warto zasięgnąć porady specjalisty w celu oceny ewentualnych czynników predisponujących, takich jak dieta, choroby podstawowe czy stosowane leki. Wiedza na temat pleśniawek oraz ich rozpoznawania jest kluczowa, aby móc skutecznie reagować na ich wystąpienie.

Pytanie 28

Jakim kodem powinny być oznaczone odpady amalgamatu dentystycznego?

A. 18.01 02

B. 18 01 01

C. 18 01 03

D. 18 01 10

Odpady amalgamatu dentystycznego powinny być oznaczane kodem 18 01 10, ponieważ ten kod odnosi się bezpośrednio do odpadów zawierających rtęć, co jest kluczowe w kontekście ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego. Amalgamat dentystyczny zawiera rtęć, która jest substancją niebezpieczną i wymaga specjalnego traktowania podczas utylizacji. Właściwe kodowanie odpadów jest istotnym elementem zarządzania nimi, a w Polsce regulacje w tej dziedzinie są zgodne z europejskimi dyrektywami, które mają na celu minimalizację negatywnego wpływu odpadów na środowisko. Przykładem zastosowania tego kodu jest odpowiednie klasyfikowanie odpadów w dokumentacji medycznej oraz ich przekazywanie do wyspecjalizowanych firm zajmujących się utylizacją odpadów niebezpiecznych. Niewłaściwe oznakowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz środowiskowych, w związku z czym znajomość oraz stosowanie odpowiednich kodów jest niezbędne w praktyce medycznej.

Pytanie 29

Która gałąź stomatologii koncentruje się na zapobieganiu oraz leczeniu dolegliwości związanych z przyzębiem i błoną śluzową jamy ustnej?

A. Ortopedia szczękowa

B. Protetyka

C. Chirurgia szczękowa

D. Periodontologia

Periodontologia to w sumie dość ważna część stomatologii. Skupia się na tym, jak zapobiegać, diagnozować i leczyć wszelkie problemy związane z dziąsłami i błoną śluzową jamy ustnej. Lekarze w tej specjalizacji muszą ogarniać takie sprawy jak zapalenie dziąseł czy paradontoza, które mogą być naprawdę groźne, bo mogą prowadzić do utraty zębów. Myślę, że każdy powinien być świadomy, jak ważne jest zdrowie przyzębia, bo to wpływa na ogólny stan zdrowia, na przykład może mieć związek z chorobami serca czy cukrzycą. W praktyce to oznacza, że stomatolodzy robią regularne kontrole, skaling, root planing i różne zabiegi chirurgiczne na dziąsłach. Dobrze prowadzona periodontologia może naprawdę polepszyć jakość życia, bo dzięki niej możemy zachować naturalne zęby i poprawić estetykę uśmiechu.

Pytanie 30

Jaką wadę zgryzu definiuje nadmierny rozwój żuchwy w trzech płaszczyznach?

A. Makrognację

B. Makrogenię

C. Mikrognację

D. Mikrogenię

Makrogenia to wada zgryzu, która charakteryzuje się nadmiernym wzrostem żuchwy w wszystkich trzech wymiarach: w osi pionowej, poziomej oraz w głębokości. W tym przypadku, żuchwa jest znacznie większa niż norma, co prowadzi do wystąpienia nieprawidłowego zgryzu oraz estetycznych deficytów twarzy. W praktyce, osoby z makrogenią mogą doświadczać problemów z prawidłową funkcją żucia, mowy oraz mogą być narażone na szybkie zużycie zębów, a nawet prowadzić do dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych. W ramach diagnostyki ortodontycznej makrogenię można zidentyfikować poprzez zdjęcia pantomograficzne oraz analizy cefalometryczne, które umożliwiają dokładną ocenę proporcji szczęk. Leczenie takiej wady często wymaga interwencji ortodontycznej, a w bardziej skrajnych przypadkach - chirurgii ortognatycznej, co jest zgodne z aktualnymi standardami leczenia wad zgryzu.

Pytanie 31

Jaką wartość przyjmuje wskaźnik PUWp pacjenta, u którego podczas diagnostyki stomatologicznej odkryto: 1 ubytek próchnicowy klasy V według klasyfikacji Blacka, 1 ubytek próchnicowy MOD, 3 wypełnienia ubytków klasy I według klasyfikacji Blacka oraz brakuje 1 zęba?

A. 12

B. 7

C. 13

D. 6

Wartość wskaźnika PUWp (Procent Ubytków Wypełnionych próchnicą) jest obliczana na podstawie określonej liczby ubytków i wypełnień u pacjenta. W tym przypadku mamy do czynienia z różnymi typami ubytków oraz wypełnień. Zgodnie z klasyfikacją Blacka, klasy V i MOD są uznawane za istotne ubytki, które wpływają na wartość wskaźnika. W analizowanym przypadku pacjent ma 1 ubytek klasy V i 1 ubytek MOD, co daje razem 2 ubytki. Dodatkowo, pacjent ma 3 wypełnienia klasy I, co oznacza, że jego stan uzębienia zawiera 3 wypełnienia. Wartość PUWp oblicza się na podstawie wzoru: (liczba wypełnień / (liczba ubytków + liczba ubytków zębów) * 100). Zatem mamy: 3/(2+1) * 100 = 100%. Jeśli uwzględnimy brak jednego zęba, to wynik będzie równy 12, co potwierdza, że odpowiedź 12 jest poprawna. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest monitorowanie stanu uzębienia oraz regularne kontrole stomatologiczne, które mogą znacząco wpłynąć na zdrowie jamy ustnej pacjenta oraz przewidywanie przyszłych problemów. Rekomendowane praktyki obejmują również edukację pacjentów na temat higieny jamy ustnej i regularnych badań stomatologicznych.

Pytanie 32

Płukanie jamy ustnej roztworami fluorków w grupach powinno być przeprowadzane pod kontrolą specjalisty u dzieci powyżej

A. 4 roku życia

B. 3 roku życia

C. 5 roku życia

D. 6 roku życia

Zbiorowe płukanie jamy ustnej roztworami fluorkowymi jest zalecane dla dzieci powyżej 6 roku życia ze względu na ich zdolność do odpowiedniego wykonania procedury oraz zrozumienia jej znaczenia. W tym wieku dzieci są bardziej świadome i potrafią samodzielnie płukać usta, co minimalizuje ryzyko przypadkowego połknięcia roztworu, co mogłoby prowadzić do niepożądanych efektów zdrowotnych. Fluorki stosowane w takich roztworach mają na celu wzmocnienie szkliwa zębów oraz ochronę przed próchnicą, co jest szczególnie istotne w okresie intensywnego rozwoju uzębienia. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami stomatologicznymi, dzieci w tym wieku powinny regularnie uczestniczyć w programach profilaktycznych, które obejmują profesjonalne zastosowanie fluorków. Niezwykle ważne jest, aby te procedury były przeprowadzane w kontrolowanych warunkach przez wykwalifikowany personel, co zapewnia ich skuteczność oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 33

Do finalnego wypełnienia kanału korzeniowego stosuje się

A. sztyfty celuloidowe

B. ćwieki gutaperkowe

C. sztyfty wodorotlenkowe

D. ćwieki okołomiazgowe

Ćwieki gutaperkowe są standardowym materiałem stosowanym do ostatecznego wypełnienia kanału korzeniowego. Ich główną zaletą jest biokompatybilność oraz zdolność do tworzenia szczelnej izolacji, co jest kluczowe w zapobieganiu nawrotom infekcji. Gutaperka, jako materiał, ma odpowiednią elastyczność i plastyczność, co ułatwia jej aplikację w często krętych kanałach korzeniowych. W praktyce stomatologicznej, po dokładnym oczyszczeniu i opracowaniu kanału, ćwieki gutaperkowe są umieszczane w kanale, a następnie mogą być cementowane specjalnymi cementami endodontycznymi, co zapewnia dodatkową szczelność. Stosowanie gutaperki jest zgodne z wytycznymi Polskiej Akademii Stomatologii Zachowawczej, która rekomenduje wykorzystanie tego materiału w endodoncji dla zapewnienia trwałości i skuteczności leczenia. Warto także zauważyć, że gutaperka jest materiałem, który można łatwo usunąć w razie konieczności rewizji leczenia, co czyni ją praktycznym rozwiązaniem w długoterminowej opiece nad pacjentem.

Pytanie 34

W amerykańskim systemie oznaczenie A odnosi się do górnego zęba po prawej stronie

A. trzonowy drugi mleczny

B. siekacz przyśrodkowy stały

C. trzonowy trzeci stały

D. siekacz przyśrodkowy mleczny

Odpowiedź "trzonowy drugi mleczny" to naprawdę dobry wybór. Rozumiesz system oznaczeń zębów, który jest stosowany w Stanach Zjednoczonych, co jest super ważne. Ząb A to górny ząb prawy i faktycznie jest to pierwszy, który pojawia się u dzieci. Ten trzonowy drugi mleczny, oznaczony jako A, odgrywa istotną rolę w żuciu i utrzymywaniu odpowiedniego układu zębów, zanim pojawią się stałe. Zrozumienie różnic pomiędzy zębami mlecznymi a stałymi ma ogromne znaczenie, bo ich funkcje i czas wyrastania są różne. Zęby mleczne, do których należy ten trzonowy, zaczynają wypadać, gdy dzieci mają około 6-7 lat, a w ich miejsce wyrastają zęby stałe. Zwracanie uwagi na te zęby jest ważne dla rozwoju szczęki i zgryzu, dlatego tak istotne jest monitorowanie zdrowia jamy ustnej u dzieci. W praktyce stomatologicznej wiedza o oznaczeniach i rolach zębów to podstawa, która pomaga w diagnostyce i leczeniu. Ogólnie rzecz biorąc, dobry ruch z Twojej strony, żeby to zauważyć!

Pytanie 35

Jaki przyrząd jest używany do chwytania igieł chirurgicznych?

A. Pęseta

B. Imadło

C. Kleszczyki hemostatyczne

D. Kleszcze kostne

Imadło to instrument chirurgiczny, który jest kluczowy w precyzyjnym uchwycie igieł podczas zabiegów chirurgicznych. Jego konstrukcja umożliwia stabilne trzymanie igły, co jest niezbędne do dokładnego i bezpiecznego szycia tkanek. Imadło ma specjalnie wyprofilowane szczęki, które pewnie chwytają igłę, minimalizując ryzyko jej wypadnięcia lub uszkodzenia. W praktyce, wykorzystanie imadła przy szyciu ran, w operacjach ortopedycznych czy podczas zakładania szwów w chirurgii plastycznej, jest standardem, który zapewnia nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo procedur. Warto dodać, że stosowanie imadła zgodnie z wytycznymi instytucji medycznych oraz w szkoleniach dla chirurgów jest niezbędnym elementem przygotowania do pracy w sali operacyjnej. Ponadto, odpowiednie techniki uchwytu, takie jak pewne obracanie imadła w trakcie procedur, mogą znacząco wpłynąć na poprawność przeprowadzanych zabiegów i komfort pacjenta.

Pytanie 36

Zabieg, który polega na nałożeniu żywicy łączącej w miejscu styku wypełnienia kompozytowego z tkankami zęba po upływie 2-3 tygodni od wprowadzenia, mający na celu zredukowanie szpary, która powstała wskutek skurczu polimeryzacyjnego wypełnienia, nazywany jest

A. polishing

B. root planing

C. rebonding

D. stripping

Rebonding to zabieg mający na celu poprawę estetyki oraz trwałości wypełnienia kompozytowego poprzez nałożenie żywicy łączącej w miejscu styku wypełnienia z tkankami zęba. Po 2-3 tygodniach od założenia wypełnienia, które następuje po polimeryzacji materiału, może dojść do skurczu polimeryzacyjnego, co prowadzi do powstania mikroskopijnych szczelin. Wykonując rebonding, stomatolog niweluje te szpary, co znacząco zwiększa szczelność wypełnienia oraz redukuje ryzyko infiltracji bakterii. Przykładem zastosowania rebondingu może być przypadek pacjenta, u którego po pewnym czasie zauważono drobne przebarwienia czy zmiany na granicy wypełnienia. Profesjonalne podejście do higieny jamy ustnej i regularne przeglądy pomagają w identyfikacji takich problemów, umożliwiając szybką interwencję, co jest uznawane za standard w stomatologii estetycznej i zachowawczej.

Pytanie 37

Zmiana przypominająca siniak, zlokalizowana w miękkich tkankach dziąsła pokrywających koronę wyrastającego zęba, to torbiel

A. erupcyjną

B. korzeniową

C. resztkową

D. krwotoczną

Wybór innych odpowiedzi, takich jak torbiele resztkowe, korzeniowe czy krwotoczne, świadczy o nieporozumieniu związanym z klasyfikacją torbieli w obrębie jamy ustnej oraz ich przyczynami. Torbiele resztkowe są pozostałością po usuniętych zębach, a ich lokalizacja zazwyczaj nie jest związana z erupcją zębów. Występują na obszarze, gdzie ząb został usunięty, i mogą powodować dolegliwości, ale nie są związane z procesem wyrzynania. Torbiele korzeniowe z kolei są wynikiem przewlekłego zapalenia miazgi zęba, co również nie ma miejsca w przypadku torbieli erupcyjnych. Krwotoczne zmiany odnoszą się do krwawień spowodowanych urazem lub innymi czynnikami, a nie do typowych torbieli. Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z mylnego postrzegania fenomenu wyrzynania zębów oraz niedostatecznej wiedzy na temat różnorodności torbieli. W praktyce dentystycznej kluczowe jest rozróżnienie między tymi rodzajami torbieli, ponieważ każda z nich wymaga innego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do opóźnienia w leczeniu, co może wpłynąć na zdrowie pacjenta. Dlatego tak istotne jest poszerzanie wiedzy na temat patologii jamy ustnej oraz regularne konsultacje z doświadczonymi dentystami.

Pytanie 38

Podczas przekazywania narzędzia lekarzowi dentyście, w jaki sposób powinna je trzymać higienistka stomatologiczna?

A. w zbliżeniu do końca przeciwnym do końca operacyjnego narzędzia

B. za koniec operacyjny narzędzia

C. nieopodal końca operacyjnego narzędzia

D. w centralnej części narzędzia

Trzymanie instrumentu blisko końca przeciwległego do końca pracującego jest kluczowe w pracy higienistki stomatologicznej. Taka technika zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale także precyzję w przekazywaniu narzędzia. Dzięki temu lekarz dentysta ma łatwiejszy dostęp do narzędzia, co zwiększa efektywność pracy oraz minimalizuje ryzyko przypadkowego zranienia. W praktyce, gdy narzędzie jest przekazywane, osoba je podająca powinna trzymać je za część, która nie jest zaangażowana w działania inwazyjne, co z kolei pozwala na lepszą kontrolę nad narzędziem. Dodatkowo, zgodność z takimi praktykami jest zgodna z wytycznymi organizacji takich jak American Dental Association (ADA), które promują bezpieczeństwo w gabinetach stomatologicznych. Utrzymywanie odpowiednich protokołów w przekazywaniu narzędzi nie tylko wspiera higienę, ale również poprawia ogólne doświadczenie pacjenta w trakcie wizyty dentystycznej.

Pytanie 39

Wykorzystując metodę higienicznego mycia rąk, należy myć ich powierzchnie przez czas co najmniej

A. 20 sekund

B. 25 sekund

C. 15 sekund

D. 30 sekund

Odpowiedź 30 sekund jest poprawna, ponieważ zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), zaleca się mycie rąk przez co najmniej 20-30 sekund, aby skutecznie usunąć potencjalnie szkodliwe mikroorganizmy. Dokładne mycie rąk powinno obejmować wszystkie powierzchnie, w tym przestrzenie między palcami, następnie dłonie powinny być spłukane pod bieżącą wodą. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy ma kluczowe znaczenie w kontekście zapobiegania infekcjom, zwłaszcza w placówkach medycznych, gdzie higiena rąk odgrywa fundamentalną rolę w kontroli zakażeń. Warto również podkreślić, że jakość mycia rąk jest równie istotna, jak czas, dlatego ważne jest, aby stosować techniki mycia, takie jak pocieranie rąk o siebie, aby zapewnić efektywność tego procesu. Dbanie o higienę rąk jest nie tylko kwestią osobistego zdrowia, ale także zdrowia publicznego w kontekście epidemii i pandemii.

Pytanie 40

Którego z poniższych zabiegów nie można przeprowadzać, gdy pacjent jest w trakcie noszenia aparatu ortodontycznego stałego?

A. Skalowania.

B. Polerowania.

C. Profesjonalnego wybielania zębów.

D. Profesjonalnego oczyszczania zębów.

Profesjonalne wybielanie zębów jest procedurą, która wiąże się z zastosowaniem silnych środków chemicznych, takich jak nadtlenek wodoru, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zębów i tkanek miękkich pacjenta noszącego aparat stały ortodontyczny. W trakcie kuracji wybielającej, substancje aktywne mogą nie tylko podrażniać dziąsła, ale także przenikać do miejsc, gdzie aparat przylega do zębów, co może prowadzić do nierównomiernego wybielenia oraz nadwrażliwości. W praktyce, zaleca się wykonanie profesjonalnego wybielania dopiero po zakończeniu leczenia ortodontycznego, aby zapewnić estetyczne i zdrowe rezultaty. Standardy branżowe oraz zalecenia stowarzyszeń ortodontycznych wskazują, że wybielanie zębów powinno być przeprowadzane w odpowiednich warunkach, a bezpieczeństwo pacjenta powinno być zawsze na pierwszym miejscu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej