Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
  • Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
  • Data rozpoczęcia: 13 czerwca 2025 17:01
  • Data zakończenia: 13 czerwca 2025 17:57

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W przypadku dostrzeżenia łamania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracownika, przedstawiciel służby BHP ma prawo zwrócić się do pracodawcy o nałożenie kary na pracownika?

A. zwolnieniem dyscyplinarnym.
B. mandatem.
C. grzywną.
D. karą porządkową.
Wybór grzywny jako kary za naruszenie przepisów BHP jest mylny, ponieważ grzywna jest sankcją nakładaną przez organy państwowe, a nie przez pracodawcę. Grzywny są stosowane w przypadku wykroczeń i przestępstw, a nie w kontekście regulacji dotyczących pracy. Z kolei zwolnienie dyscyplinarne, choć może być stosowane w skrajnych przypadkach naruszeń, wymaga spełnienia określonych warunków oraz przeprowadzenia procedury, która nie jest prostym procesem i wiąże się z koniecznością udowodnienia ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Mandat, podobnie jak grzywna, jest narzędziem stosowanym przez organy ścigania i nie ma zastosowania w kontekście wewnętrznych regulacji pracodawcy. Typowym błędem myślowym jest mylenie systemu karnego w pracy z systemem prawnym stosowanym w społeczeństwie. Pracownicy BHP mają za zadanie wspierać przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, a nie pełnić rolę sędziów, którzy nakładają kary podobne do tych administrowanych przez sądy. Każda decyzja o nałożeniu kary porządkowej musi być dobrze przemyślana i oparta na jasnych dowodach. Właściwe podejście do zarządzania bezpieczeństwem w pracy obejmuje także edukację pracowników oraz budowanie kultury bezpieczeństwa, co jest kluczowe dla skutecznego zmniejszania ryzyka w miejscu pracy.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 3

Które z wymienionych poniżej rodzaju siedzisk powinny być ustawione w jadalni pracowniczej?

Fragment załącznika do rozporządzenia MPiPS z dnia 26. 09. 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy:
1. Dla każdego pracownika spożywającego posiłek w jadalni należy zapewnić indywidualne miejsce siedzące przy stole.
2. Jadalnia powinna być wyposażona w umywalnie w ilości nie mniejszej niż jedna umywalka na dwadzieścia miejsc siedzących w jadalni, lecz nie mniej niż jedna umywalka. Przy każdej umywalce powinny znajdować się ręczniki jednorazowego użytku lub powinna być zainstalowana suszarka do rąk.
3. W jadalni powinny być zainstalowane urządzenia do podgrzewania przez pracownika posiłku własnego oraz zlewozmywaki dwukomorowe w ilości jeden zlewozmywak na dwadzieścia miejsc w jadalni, ale nie mniej niż jeden zlewozmywak.
4. W jadalniach typu I i II lub przy nich powinny znajdować się indywidualne zamykane szafki przeznaczone do przechowywania w higienicznych warunkach własnego posiłku pracownika.

A. Ławki.
B. Krzesła, ławki i taborety.
C. Krzesła lub taborety.
D. Ławki i taborety.
Wybór siedzisk do jadalni pracowniczej jest kwestią nie tylko estetyczną, ale przede wszystkim ergonomiczno-prawną, co czyni niektóre propozycje niewłaściwymi. Odpowiedź sugerująca użycie wyłącznie ławek i taboretów nie spełnia kryteriów dotyczących zapewnienia pracownikom indywidualnego miejsca spożywania posiłków. Ławki, choć mogą być wygodne w pewnych kontekstach, nie zapewniają wystarczającego komfortu i nie sprzyjają ergonomicznej postawie ciała, co jest niezbędne podczas dłuższego siedzenia. Brak wsparcia dla pleców oraz możliwości dostosowania wysokości siedziska do indywidualnych potrzeb użytkownika może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców czy nieprawidłowa postawa. Ponadto, taborety, chociaż funkcjonalne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj nie oferują oparcia, co czyni je mniej odpowiednimi w kontekście długotrwałego użytkowania. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że jakiekolwiek siedzisko jest wystarczające – praktyka pokazuje, że odpowiednia ergonomia oraz komfort są kluczowe dla zachowania zdrowia pracowników. Właściwa aranżacja przestrzeni jadalnej powinna uwzględniać zasady ergonomii oraz przepisy prawne, co w przypadku omawianych odpowiedzi zostało zignorowane.

Pytanie 4

Jakie działania należy podjąć w przypadku udzielania pomocy osobie zatrutej gazami?

A. niezwłocznym przystąpieniu do resuscytacji
B. przeniesieniu poszkodowanego w miejsce z dostępem do świeżego powietrza i zastosowaniu sztucznego oddychania
C. powiadomieniu osoby odpowiedzialnej i oczekiwanie na instrukcje
D. wyniesieniu poszkodowanego z obszaru zagrożenia i wezwaniu lekarza, a w przypadku ustania funkcji oddechowych na rozpoczęciu reanimacji poprzez wykonywanie ucisków klatki piersiowej
Wyniesienie poszkodowanego z rejonu zagrożenia oraz wezwanie lekarza to kluczowe kroki w udzielaniu pomocy osobie zatrutej gazami. W pierwszej kolejności, należy zabezpieczyć miejsce zdarzenia oraz ocenić sytuację – jeśli istnieje ryzyko dla ratownika, nie powinien on wchodzić do strefy niebezpiecznej. Po przeniesieniu osoby poszkodowanej na świeże powietrze, ważne jest, aby monitorować jej stan zdrowia. W przypadku zaniku czynności oddechowych, zgodnie z aktualnymi wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, należy natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową, skupiając się na uciśnięciach klatki piersiowej, co jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy nie można przeprowadzić sztucznego oddychania. Prawidłowe podejście do takiego zdarzenia powinno bazować na aktualnych wytycznych dotyczących pierwszej pomocy oraz procedurach ratunkowych, zapewniając maksymalne bezpieczeństwo i efektywność udzielanej pomocy. Ważne jest również, aby po wezwaniu służb medycznych, nie przerywać działań reanimacyjnych aż do momentu, gdy wykwalifikowany personel przejmie odpowiedzialność za poszkodowanego.

Pytanie 5

Maszyna operacyjna generuje 3000 wibracji podłoża w ciągu jednej minuty. Jaką wartość ma ta częstotliwość w hercach (Hz)?

1 Hz = 1 wibracja/1 s

A. 300 Hz
B. 50 Hz
C. 20 Hz
D. 3000 Hz
Wybór odpowiedzi 20 Hz, 3000 Hz lub 300 Hz jest mylny, ponieważ nie uwzględnia podstawowego przeliczenia jednostek częstotliwości. Częstotliwość wyraża liczbę drgań na jednostkę czasu, a w standardowej jednostce jest to liczba drgań na sekundę (Hz). W przypadku 20 Hz, mylnie zakłada się, że jest to liczba drgań odpowiadająca innemu przedziałowi czasowemu, co prowadzi do niewłaściwych obliczeń. Natomiast odpowiedź 3000 Hz pomija fakt, że herc to drganie na sekundę, zatem liczba drgań w ciągu minuty nie może być bezpośrednio wyrażona w hercach. Podobnie, 300 Hz sugeruje, że mamy do czynienia z drganiami w innej skali czasowej, co jest niezgodne z sytuacją opisującą 3000 drgań w minucie. Typowym błędem jest nieuwzględnienie konwersji jednostek, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Każde obliczenie dotyczące częstotliwości powinno uwzględniać odpowiednie przeliczenia, aby zapewnić dokładność, co jest szczególnie istotne w inżynierii akustycznej czy w technologii wibracji, gdzie zrozumienie drgań jest kluczowe dla zapobiegania uszkodzeniom i zapewnienia właściwego działania urządzeń. Aby poprawnie zrozumieć i zastosować pojęcie częstotliwości, należy dokładnie przeanalizować jednostki i ich zależności, co jest podstawą nie tylko w teorii, ale również w praktyce inżynierskiej.

Pytanie 6

W trakcie pracy z mieszarką pracownik został porażony prądem elektrycznym. Co należy natychmiast zrobić?

A. przerwać dopływ prądu do mieszarki
B. wezwać pogotowie energetyczne
C. powiadomić inspektora bhp
D. informować pracodawcę
Odpowiedź 'odciąć dopływ prądu do mieszarki' to strzał w dziesiątkę. W sytuacji porażenia prądem, odcięcie zasilania to kluczowa sprawa. Bez tego, osoba, która doznała porażenia, dalej może być narażona na niebezpieczeństwo. Wiesz, co mówię? To, że trzeba działać szybko, to podstawa, bo w takich przypadkach każda sekunda się liczy. W pracy, gdzie są urządzenia elektryczne, to wręcz obowiązek znać miejsca wyłączników prądu, a wręcz powinno się przejść szkolenie z tego zakresu. Najlepiej stosować zasadę 'nie dotykaj, odłącz' – dzięki temu minimalizujemy ryzyko dla innych. Oczywiście warto znać numery alarmowe i mieć pod ręką sprzęt ratunkowy, bo nigdy nie wiadomo, jak się sytuacja rozwinie. Więc super, że to pamiętasz!

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 8

Jak definiuje się antropometrię?

A. statystyczne rozpoznawanie zagrożeń w środowisku pracy
B. działania mające na celu zredukowanie wypadków w zakładzie pracy
C. analizę obciążenia psychicznego pracownika w miejscu pracy
D. zbiór technik, zasad i metod pomiaru ciała ludzkiego
W kontekście zagadnienia pomiarów ciała ludzkiego, błędne odpowiedzi skupiają się na innych aspektach związanych z bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy, ale nie odnoszą się bezpośrednio do definicji antropometrii. Ocena obciążenia psychicznego pracownika odnosi się głównie do aspektów psychologicznych i nie dotyczy wymiarów fizycznych ciała. Tego typu oceny są ważne w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi, lecz nie mają związku z technikami pomiaru ciała. Statystyczna identyfikacja zagrożeń w środowisku pracy to działka analizy ryzyka, która dotyczy oceny i minimalizacji zagrożeń, ale nie jest tożsama z badaniem wymiarów ciała. Podobnie, działania obniżające wypadkowość koncentrują się na procesach prewencji wypadków oraz bezpieczeństwa, a nie na pomiarach antropometrycznych. Te podejścia mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak nie uwzględniają specyfiki antropometrii. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia różnych obszarów bezpieczeństwa i higieny pracy z antropometrią, co skutkuje zniekształceniem definicji tej dziedziny oraz jej praktycznego zastosowania.

Pytanie 9

Pracodawca ma obowiązek wdrożyć proceduralne środki zabezpieczające, które pomagają w redukcji zagrożeń w miejscu pracy, w formie

A. barier ochronnych
B. osłon dla maszyn
C. instrukcji stanowiskowych
D. indywidualnych środków ochrony
Poprawna odpowiedź, czyli zastosowanie instrukcji stanowiskowych jako proceduralnych środków ochronnych, jest kluczowa w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. Instrukcje stanowiskowe powinny być opracowane w sposób szczegółowy i dostosowany do specyfiki danego stanowiska, określając wszelkie niezbędne procedury, które pracownicy muszą przestrzegać, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia wypadków. Przykładem zastosowania instrukcji stanowiskowych może być proces obsługi maszyn, gdzie zawarte są informacje dotyczące prawidłowych metod pracy, wymaganych środków ochrony indywidualnej oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych. Dobre praktyki wskazują, że instrukcje powinny być regularnie aktualizowane oraz komunikowane pracownikom, co pozwala na bieżąco dostosowywanie zasad do zmieniających się warunków pracy oraz technologii. Ponadto, zgodnie z normą PN-N-18001:2004, opracowywanie i wdrażanie instrukcji stanowiskowych jest nie tylko zalecane, ale również uznawane za element systemu zarządzania BHP, co przyczynia się do poprawy ogólnego bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 12

Fragment instrukcji bhp w laboratorium chemicznym. W laboratorium chemicznym pod wyciągiem należy wykonywać

„Miejsce, w którym jest prowadzona reakcja, powinno posiadać właściwą wentylację. Jedynie proste operacje (odważanie, przesypywanie ciał stałych, sączenie) z użyciem nieszkodliwych substancji lub roztworów wodnych o temperaturze pokojowej mogą być wykonywane na stołach laboratoryjnych. Wszystkie pozostałe operacje muszą być wykonywane pod sprawnie działającym wyciągiem."

A. rozcieńczanie stężonych kwasów.
B. odważanie glukozy.
C. przesypywanie chlorku sody.
D. sączenie zawiesiny wodnej kredy.
Rozcieńczanie stężonych kwasów jest operacją, która generuje znaczną ilość ciepła i potencjalnie niebezpiecznych oparów. Dlatego zgodnie z zasadami bezpieczeństwa w laboratoriach chemicznych, zawsze powinno być przeprowadzane pod wyciągiem. Wyciągi laboratoryjne są zaprojektowane w celu efektywnego usuwania szkodliwych substancji z powietrza, co znacząco zmniejsza ryzyko narażenia personelu na niebezpieczne opary. Przykładowo, proces rozcieńczania kwasu siarkowego, który jest silnie egzotermiczny, może prowadzić do wydzielania toksycznych gazów, co czyni stosowanie wyciągu absolutnie koniecznym. Dobre praktyki laboratoryjne, zgodne z normami OSHA oraz innymi standardami BHP, podkreślają znaczenie stosowania odpowiedniej wentylacji podczas wykonywania tego typu operacji. Należy również zawsze używać odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak rękawice i gogle ochronne, aby zminimalizować ryzyko kontaktu z substancjami chemicznymi. Dzięki tym środkom można bezpiecznie przeprowadzać procesy chemiczne, zapewniając ochronę zarówno dla operatorów, jak i dla środowiska.

Pytanie 13

Szerokość drogi transportowej w zakładzie zależy od jej przeznaczenia do ruchu pojazdów lub ruchu pieszych. Minimalna szerokość drogi transportowej w zakładzie nie powinna być mniejsza niż

A. 110 cm
B. 100 cm
C. 130 cm
D. 120 cm
Wybór odpowiedzi o szerokości 100 cm jest niewłaściwy, ponieważ taka szerokość nie zapewnia odpowiednich warunków do bezpiecznego ruchu pojazdów oraz pieszych. Zbyt wąska droga transportowa może prowadzić do zatorów i wypadków, co stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo w zakładzie. Odpowiedź 130 cm oraz 110 cm również są niewłaściwe, ponieważ przekraczają minimalne wymagania, ale nie są zgodne z ustalonymi normami. Zbyt duża szerokość nie jest konieczna i może generować dodatkowe koszty, które nie są uzasadnione w kontekście efektywności operacyjnej. Ponadto nadmiar przestrzeni może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania terenu, co w dłuższej perspektywie wpływa na zarządzanie przestrzenią w obiektach przemysłowych. Często błędem jest osobne traktowanie ruchu pojazdów i pieszych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących szerokości dróg. W rzeczywistości, zarówno pojazdy, jak i piesi powinni mieć zapewnione odpowiednie warunki do poruszania się, a nieprawidłowe zrozumienie tych wymagań może prowadzić do poważnych zagrożeń w miejscu pracy. Ostatecznie, szerokość drogi transportowej nie powinna być ani za wąska, ani nieuzasadniona finansowo, dlatego odpowiedzi 100 cm, 130 cm i 110 cm są błędne w kontekście wymagań dla dróg transportowych w zakładzie.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 15

Regularna kontrola instalacji elektrycznej oraz piorunochronnej w aspekcie oceny stanu połączeń, osprzętu, zabezpieczeń oraz metod ochrony przed porażeniem, oporu izolacji przewodów i uziemień instalacji i urządzeń powinna być realizowana przynajmniej raz na

A. 5 lat
B. rok
C. 2 lata
D. 3 lata
Często pojawiające się nieporozumienia w zakresie częstotliwości kontroli instalacji elektrycznych dotyczą okresów, które są zbyt krótkie lub zbyt długie. Odpowiedzi sugerujące roczne kontrole mogą wynikać z błędnej interpretacji przepisów prawnych, które nie zawsze jasno określają, jaki powinien być minimalny okres pomiędzy przeglądami. W rzeczywistości, roczne przeglądy są zalecane jedynie w szczególnych przypadkach, takich jak instalacje w obiektach przemysłowych, gdzie ryzyko wystąpienia usterek jest znacznie wyższe. Z kolei odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, jak siedem czy dziesięć lat, mogą prowadzić do nieakceptowalnego ryzyka, ponieważ w ciągu tak długiego czasu instalacja może znacznie ucierpieć na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak korozja czy zmiany w obciążeniu elektrycznym. Praktyka pokazuje, że wiele usterek w instalacjach elektrycznych pozostaje niewykrytych przez dłuższy czas, co może prowadzić do poważnych awarii. W związku z tym, zachowanie odpowiednich interwałów czasowych między kontrolami jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i funkcjonalności instalacji. Należy również pamiętać o tym, że każda instalacja elektryczna jest unikalna i wymaga indywidualnego podejścia, co podkreśla znaczenie znajomości norm i przepisów, które regulują te kwestie.

Pytanie 16

Które z wymienionych czynników fizycznych są oceniane na podstawie zamieszczonej siedmiostopniowej skali odczuć subiektywnych?

+ 3 gorąco
+ 2 ciepło
+ 1 dość ciepło
0 obojętnie
- 1 dość chłodno
- 2 chłodno
- 3 zimno

A. Podstawowe parametry mikroklimatu.
B. Prąd elektryczny.
C. Hałas i wibracja.
D. Oświetlenie.
Podstawowe parametry mikroklimatu, takie jak temperatura, wilgotność, prędkość przepływu powietrza oraz promieniowanie cieplne, mają kluczowe znaczenie dla oceny jakości środowiska pracy. Siedmiostopniowa skala odczuć subiektywnych jest narzędziem, które umożliwia pracownikom wyrażenie swoich odczuć w stosunku do tych parametrów, co jest istotne dla zapewnienia komfortu i zdrowia w miejscu pracy. Dzięki takiej klasyfikacji można lepiej dostosować warunki mikroklimatyczne do indywidualnych potrzeb, co przekłada się na zwiększenie wydajności i satysfakcji z pracy. W branży stosuje się różnorodne standardy, takie jak normy ISO oraz zalecenia dotyczące ergonomii, które potwierdzają znaczenie monitorowania mikroklimatu. Warto zauważyć, że odpowiednie warunki termiczne mogą wpływać nie tylko na samopoczucie pracowników, ale również na ich zdrowie, co jest kluczowe dla długofalowego funkcjonowania organizacji.

Pytanie 17

Aby zapewnić właściwą cyrkulację powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych dla ludzi, powinny one mieć przynajmniej

A. wentylację mechaniczną lub grawitacyjną
B. otwieranych połowę okien
C. otwierane wszystkie okna
D. klimatyzację
Otwieranie połowy okien czy wszystkich okien nie gwarantuje efektywnej wymiany powietrza, a wręcz może prowadzić do niekorzystnych warunków w pomieszczeniu. Takie podejście opiera się na błędnym założeniu, że wystarczy jedynie uchylić okna, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza. W rzeczywistości, efektywność wentylacji zależy od wielu czynników: różnicy temperatur, ciśnienia, a także lokalizacji pomieszczenia. Otwieranie okien w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych może powodować przeciągi, które nie tylko są nieprzyjemne dla użytkowników, ale mogą również prowadzić do strat ciepła, co w konsekwencji zwiększa koszty ogrzewania. Klimatyzacja, mimo że poprawia komfort termiczny, nie jest równoznaczna z wentylacją, gdyż nie zapewnia wymiany powietrza z zewnątrz, a jedynie recyrkuluje powietrze wewnętrzne. Dlatego poleganie na klimatyzacji jako jedynym źródle wentylacji może prowadzić do nagromadzenia zanieczyszczeń, co jest szkodliwe dla zdrowia. Odpowiednia wentylacja pomieszczeń jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również kluczowym elementem zapewnienia zdrowia, co zwiększa znaczenie stosowania wentylacji mechanicznej lub grawitacyjnej, zgodnie z wytycznymi i normami branżowymi.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 19

Grafika, która przedstawia fragment procesu technologicznego realizowanego bez zmiany warunków obróbczych oraz powierzchni przetwarzanej, określana jest mianem

A. montażowym
B. operacyjnym
C. zabiegowym
D. zestawieniowym
W analizie błędnych odpowiedzi ważne jest zrozumienie, że termin "montażowy" odnosi się do procesu łączenia różnych elementów w jedną całość, co w zasadzie nie dotyczy operacji technologicznych, które koncentrują się na obróbce materiałów. Myląc montaż z obróbką, można wprowadzać nieporozumienia dotyczące etapów produkcji, co może prowadzić do nieefektywności w procesach technologicznych. Z kolei określenie "operacyjny" sugeruje bardziej ogólny kontekst działania niż specyficzną operację, co również jest nieprecyzyjne w tym przypadku. W przemyśle inżynieryjnym każde działanie ma swoje ściśle określone znaczenie i zastosowanie, a użycie ogólnych terminów może prowadzić do nieporozumień i błędnych założeń. "Zestawieniowy" to termin, który odnosi się do organizacji i porównania danych lub elementów, co również nie znajduje zastosowania w kontekście specyficznej operacji technologicznej. Ignorowanie specyfiki terminologii technologicznej może prowadzić do poważnych błędów projektowych oraz zwiększenia kosztów produkcji. W związku z tym, zrozumienie i poprawne stosowanie terminów związanych z operacjami zabiegowymi jest kluczowe dla efektywności procesów produkcyjnych oraz utrzymania wysokich standardów jakości.

Pytanie 20

Pracownik pełniący obowiązki spawacza elektrycznego został wyposażony w odzież ochronną i środki ochrony osobistej. Ślusarz pracujący w tym samym pomieszczeniu zgłasza dolegliwości związane z oczami. Pracownik służby bhp zwrócił się do pracodawcy z wnioskiem o

A. osłonę dla drugiego pracownika
B. parawan oddzielający stanowiska
C. okulary ochronne dla drugiego pracownika
D. przyłbicę dla drugiego pracownika
Wybór tarczy dla drugiego pracownika, okularów czy przyłbicy nie jest wystarczającym rozwiązaniem w kontekście przedstawionej sytuacji. Tarcza, choć mogłaby teoretycznie ochronić przed odłamkami, nie rozwiązuje problemu związane z intensywnym światłem i jego wpływem na wzrok. Tarcze są stosowane w specyficznych sytuacjach, ale w przypadku spawania, gdzie pojawiają się intensywne promieniowanie UV oraz IR, nie są one skuteczną formą ochrony dla innych pracowników. Okulary ochronne, chociaż są istotnym elementem ochrony osobistej, nie zapobiegają w pełni szkodliwemu działaniu promieniowania, które może być odczuwane przez osoby znajdujące się w pobliżu spawacza bez odpowiedniej barier ochronnej. Przyłbice, podobnie jak okulary, są przeznaczone głównie dla spawacza, a nie dla innych pracowników w jego otoczeniu. W kontekście ergonomii i bezpieczeństwa pracy, istotne jest, aby ograniczać ryzyko wystąpienia urazów i chorób zawodowych poprzez zastosowanie odpowiednich rozwiązań inżynieryjnych i organizacyjnych. Zamiast skupiać się na indywidualnych środkach ochrony, kluczowe jest wprowadzenie rozwiązań, które kompleksowo odpowiadają na wymagania BHP, co w przypadku tej sytuacji realizuje właśnie parawan oddzielający stanowiska.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 22

Celem popularyzacji problematyki bhp jest

A. redukcja liczby pracowników
B. podwyższenie wynagrodzeń pracowników
C. ograniczenie liczby wypadków
D. aktualizacja parku maszynowego
Popularyzacja zagadnień BHP (bezpieczeństwa i higieny pracy) ma na celu przede wszystkim zmniejszenie liczby wypadków w miejscu pracy. Wprowadzenie zasad BHP oraz stałe edukowanie pracowników na temat bezpieczeństwa są kluczowymi elementami każdej organizacji. Dobre praktyki branżowe, takie jak regularne szkolenia z zakresu BHP, działania prewencyjne oraz monitorowanie przestrzegania norm bezpieczeństwa, znacząco wpływają na redukcję wypadków. Dzięki systematycznemu podejściu do kwestii BHP, pracodawcy mogą nie tylko zapewnić bezpieczeństwo swoim pracownikom, ale także zmniejszyć koszty związane z wypadkami, takie jak odszkodowania czy przerwy w pracy. Przykłady zastosowania tych praktyk obejmują wprowadzenie procedur dotyczących użycia sprzętu ochronnego, przeprowadzanie audytów bezpieczeństwa czy organizowanie warsztatów, które zwiększają świadomość pracowników na temat zagrożeń. Warto również zauważyć, że przestrzeganie zasad BHP jest zgodne z regulacjami prawnymi, takimi jak Kodeks pracy oraz normy ISO 45001, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego zagadnienia dla każdej organizacji.

Pytanie 23

W biurach temperatura powinna być

A. dostosowana do wieku zatrudnionych.
B. wyższa od 18°C.
C. wyższa od 14°C.
D. dostosowana do płci zatrudnionych.
Wybór odpowiedzi dotyczących dostosowywania temperatury do wieku lub płci pracowników opiera się na błędnym założeniu, że potrzeby termiczne są jedynie subiektywną kwestią, gdy w rzeczywistości są one regulowane przez szereg obiektywnych standardów dotyczących komfortu termicznego. Przyjmuje się, że optymalna temperatura w biurze powinna wynosić od 20 do 22°C w zależności od aktywności wykonywanej przez zatrudnionych, co nie ma związku z ich wiekiem czy płcią. W praktyce, różnice w odczuwaniu ciepła mogą wynikać z indywidualnych preferencji lub adaptacji organizmu do warunków, ale nie są one wystarczającym uzasadnieniem dla wprowadzenia przepisów dotyczących różnic w temperaturze w zależności od płci lub wieku. Ponadto, odpowiedzi sugerujące minimalną temperaturę 14°C są niezgodne z normami, które jasno określają, że taka wartość może być niewystarczająca do zapewnienia komfortu oraz bezpieczeństwa w miejscu pracy. Niezadowolenie z warunków panujących w biurze może prowadzić do obniżenia motywacji i efektywności pracowników, co podkreśla znaczenie przestrzegania ustalonych standardów. Dlatego ważne jest, aby kierować się zaleceniami specjalistów w zakresie zdrowia i ergonomii, a nie osobistymi przekonaniami czy stereotypami.

Pytanie 24

Każda osoba pracująca w danym pomieszczeniu musi mieć zagwarantowaną przestrzeń o objętości nie mniejszej niż

A. 9 m3
B. 15 m3
C. 13 m3
D. 3 m3
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że 15 m3 oraz 9 m3 to wartości, które nie odpowiadają rzeczywistym wymaganiom prawnym w zakresie zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Odpowiedź 15 m3, choć jest bliska, przekracza minimalne wymagania, co może sugerować nadmierne podejście do normy, które w kontekście ergonomii i praktycznej organizacji przestrzeni jest nieadekwatne. Z kolei 9 m3 oraz 3 m3 to wartości, które są zdecydowanie zbyt niskie, niezgodne z zasadami zdrowego i bezpiecznego środowiska pracy. Przestrzeń o objętości 9 m3 dla jednej osoby może prowadzić do problemów z komfortem, a nawet zdrowiem, szczególnie w kontekście ergonomii stanowiska pracy. Zbyt mała przestrzeń może wpływać negatywnie na koncentrację, co z kolei prowadzi do spadku efektywności. Zjawiska te są często pomijane w codziennych analizach, jednak kluczowe jest, aby przy projektowaniu przestrzeni pracy uwzględnić zarówno wymagania prawne, jak i potrzeby pracowników. Typowym błędem jest zatem zaniżanie wymagań dotyczących przestrzeni osobistej, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i organizacyjnych. Warto pamiętać, że przestrzeń pracy to nie tylko metraż, ale również jakość środowiska, które ma wpływ na samopoczucie i wydajność pracowników.

Pytanie 25

Zbiorowym wypadkiem w miejscu pracy nazywamy zdarzenie, któremu w wyniku tego samego incydentu

A. uległy co najmniej 2 osoby
B. uległy minimum 3 osoby
C. uległo maksymalnie 10 osób
D. uległo przynajmniej 5 osób
Zbiorowy wypadek przy pracy definiuje się jako zdarzenie, w wyniku którego w tym samym czasie uległo co najmniej 2 osobom. Takie zdarzenia są klasyfikowane jako zbiorowe, ponieważ wpływają na większą grupę pracowników, co może być wynikiem czynników takich jak warunki pracy, organizacja miejsca pracy czy konkretne procedury bezpieczeństwa. Praktyczne przykłady zbiorowych wypadków to sytuacje, w których na przykład podczas nieprawidłowego transportu materiałów budowlanych dochodzi do zranienia kilku pracowników w tym samym czasie. W obszarze BHP, kluczowe jest monitorowanie i analiza takich incydentów, aby w przyszłości minimalizować ryzyko wystąpienia podobnych zdarzeń. Zgodnie z normami ISO 45001 dotyczącymi systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, organizacje powinny mieć procedury raportowania oraz analizy wypadków, by lepiej zrozumieć przyczyny ich występowania oraz wdrażać odpowiednie działania prewencyjne. Wiedza na temat klasyfikacji wypadków jest istotna dla ochrony zdrowia i życia pracowników oraz dla skutecznego zarządzania ryzykiem w miejscu pracy.

Pytanie 26

Do zadań dyrektora placówki edukacyjnej należy organizacja kursu z zakresu udzielania pierwszej pomocy?

A. jedynie nauczycielom prowadzącym zajęcia w warsztatach i laboratoriach
B. tylko nauczycielom
C. wyłącznie nauczycielom wychowania fizycznego
D. wszystkim pracownikom szkoły
Rzeczywiście, dyrektor szkoły powinien zadbać o to, aby wszyscy pracownicy mieli przeszkolenie z pierwszej pomocy. To jest mega ważne, bo w razie jakiejkolwiek sytuacji kryzysowej, na przykład jak uczeń straci przytomność, szybka reakcja może naprawdę uratować życie. Wszyscy w szkole, niezależnie od tego, co robią, powinni znać podstawowe techniki, takie jak RKO czy jak radzić sobie z zadławieniem. Niezłe byłoby zorganizować takie szkolenie cyklicznie, bo wtedy każdy jest na bieżąco z tym, co trzeba robić w awaryjnych wypadkach. Takie podejście trzyma się standardów bezpieczeństwa, które mogą pomóc w zapobieganiu tragediom.

Pytanie 27

Jakie informacje dotyczące działań do podjęcia przed rozpoczęciem zajęć, zasady oraz metody bezpiecznego przeprowadzania danej pracy, czynności po zakończeniu pracy i procedury w sytuacjach kryzysowych są zawarte?

A. w instrukcji stanowiskowej
B. w regulaminie pracy
C. w karcie oceny ryzyka zawodowego
D. w procedurze
Odpowiedź wskazująca na instrukcję stanowiskową jako źródło zasad dotyczących czynności przed rozpoczęciem pracy, sposobów bezpiecznego wykonywania zadań, czynności po zakończeniu pracy oraz zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych jest poprawna, ponieważ instrukcja stanowiskowa jest dokumentem szczegółowo definiującym procedury i zasady dotyczące konkretnego stanowiska pracy. Zawiera ona nie tylko informacje o wymaganiach dotyczących BHP, ale także instrukcje dotyczące obsługi maszyn, narzędzi oraz szczegółowe procedury działania w sytuacjach kryzysowych. Na przykład, w instrukcji stanowiskowej dla operatora maszyny CNC można znaleźć szczegółowe kroki dotyczące uruchamiania maszyny, w tym sprawdzanie zabezpieczeń i przygotowanie stanowiska pracy, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa operacji. Dodatkowo, standardy dotyczące BHP, takie jak normy ISO 45001, podkreślają znaczenie ścisłej dokumentacji procedur dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz skuteczności pracy, co czyni instrukcję stanowiskową niezbędnym narzędziem w zarządzaniu ryzykiem zawodowym.

Pytanie 28

Zgodnie z danymi podanymi w tabeli, pracownicy usuwający śnieg z dachu powinni być wyposażeni

Wyciąg z rozporządzenia MPiPS z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
L.p.Środki ochrony indywidualnej
1Środki ochrony przed upadkiem z wysokościuprzęże, w tym szelki bezpieczeństwa i pasy biodrowe
linki bezpieczeństwa
amortyzatory
urządzenia samohamowne
inne środki chroniące przed upadkiem z wysokości
2Środki izolujące cały organizmśrodki z doprowadzeniem powietrza
środki umożliwiające stosowanie izolującego sprzętu ochrony układu oddechowego
środki umożliwiające doprowadzenie powietrza lub stosowanie sprzętu ochrony układu oddechowego

A. w środki z doprowadzeniem powietrza i linki bezpieczeństwa.
B. w środki umożliwiające stosowanie izolującego sprzętu ochrony układu oddechowego.
C. w uprzęże, w tym szelki bezpieczeństwa i pasy biodrowe.
D. w środki chroniące przed upadkiem z wysokości i sprzęt ochrony układu oddechowego.
Uprzęże, w tym szelki bezpieczeństwa i pasy biodrowe, są kluczowymi elementami środków ochrony osobistej dla pracowników wykonujących prace na wysokościach, w tym usuwanie śniegu z dachów. Zgodnie z normą PN-EN 361:2002, która określa wymagania dla uprzęży bezpieczeństwa, ich zastosowanie ma na celu minimalizację ryzyka upadków, które mogą prowadzić do poważnych obrażeń ciała lub nawet śmierci. Pracownicy powinni być odpowiednio przeszkoleni w zakresie zakupu, używania oraz regularnej inspekcji sprzętu ochrony indywidualnej. Przykładowo, podczas usuwania śniegu z dachu, pracownicy powinni być przypięci do punktów kotwiczenia, co zapewnia dodatkowe zabezpieczenie. W praktyce wykorzystanie uprzęży w połączeniu z systemami asekuracyjnymi, takimi jak liny bezpieczeństwa, daje wysoki poziom ochrony i jest zgodne z zasadami BHP. Zastosowanie odpowiednich środków ochrony przed upadkiem z wysokości nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także pokazuje odpowiedzialność pracodawcy wobec bezpieczeństwa swoich pracowników.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 30

Dokumentem, który uprawnia do uzyskania świadczeń z tytułu wypadku w miejscu pracy, jest

A. oświadczenie osoby poszkodowanej
B. zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy
C. zeznanie świadka
D. protokół powypadkowy
Wybór oświadczenia poszkodowanego, zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy lub oświadczenia świadka jako podstawy do ubiegania się o świadczenia z tytułu wypadku przy pracy jest błędny z kilku powodów. Oświadczenie poszkodowanego, chociaż może zawierać istotne informacje o zdarzeniu, nie ma formalnego charakteru i nie spełnia wymogów prawnych dotyczących dokumentacji wypadków. Może być uznane za subiektywne i niekompletne, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy procesie ubiegania się o świadczenia. Zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy, mimo że jest ważne dla potwierdzenia stanu zdrowia poszkodowanego, nie stanowi wystarczającego dowodu na to, że zdarzenie miało miejsce w kontekście wykonywania obowiązków służbowych. Nie odnosi się bezpośrednio do okoliczności wypadku, co jest kluczowe dla uzyskania świadczeń. Oświadczenie świadka również nie jest wystarczające, ponieważ nie ma ono charakteru formalnego i nie jest sporządzane zgodnie z procedurami wymaganymi przez prawo pracy. W praktyce, bazowanie na tych typach dokumentów może prowadzić do nieporozumień i utrudnień w procesie dochodzenia roszczeń, dlatego ważne jest, aby każda firma dbała o prawidłowe prowadzenie dokumentacji powypadkowej zgodnie z obowiązującymi przepisami, co przyczyni się do ochrony praw pracowników oraz zminimalizowania ryzyka podobnych zdarzeń w przyszłości.

Pytanie 31

Niedobór aktywności fizycznej prowadzi do

A. lepszego dotlenienia mózgu
B. wzrostu wydajności organizmu
C. zmian w układzie kostno-stawowym
D. wzmocnienia układu oddechowego
Brak aktywności ruchowej rzeczywiście prowadzi do zmian w układzie kostno-stawowym, co jest wynikiem długotrwałego braku obciążenia mechanicznego, które jest kluczowe dla utrzymania zdrowia kości i stawów. Regularne ćwiczenia fizyczne stymulują osteogenezę, czyli proces tworzenia tkanki kostnej, oraz wpływają na gęstość mineralną kości. Z drugiej strony, brak ruchu prowadzi do osłabienia mięśni, co może skutkować osłabieniem stabilizacji stawów i zwiększeniem ryzyka kontuzji. Ponadto, inaktywność ruchowa może prowadzić do rozwoju schorzeń takich jak osteoporoza, artroza czy inne dysfunkcje układu ruchu. Aby zachować zdrowie układu kostno-stawowego, rekomenduje się wprowadzenie do codziennego życia ćwiczeń oporowych oraz aerobowych, które poprawiają krążenie i wspierają regenerację tkanki chrzęstnej. Warto też pamiętać o regularnych wizytach u specjalistów, takich jak fizjoterapeuci, którzy mogą doradzić odpowiednie programy treningowe dla osób z ograniczoną aktywnością.

Pytanie 32

Pracodawca, który zatrudnia 5 pracowników biurowych w jednej zmianie, musi zapewnić im co najmniej

A. 2 m2 wolnej powierzchni podłogi i 13 m3 wolnej objętości
B. 10 m2 wolnej powierzchni podłogi i 65 m3 wolnej objętości
C. 10 m2 wolnej powierzchni podłogi i 90 m3 wolnej objętości
D. 2 m2 wolnej powierzchni podłogi i 65 m3 wolnej objętości
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia wymagań dotyczących przestrzeni biurowej. W przypadku pierwszej z błędnych odpowiedzi, sugerowana minimalna powierzchnia 2 m2 jest zdecydowanie niewystarczająca, aby zapewnić odpowiednie warunki pracy dla jednego pracownika, a tym bardziej dla pięciu. Takie podejście nie uwzględnia podstawowych zasad ergonomii, które wymagają przestrzeni umożliwiającej swobodne poruszanie się oraz organizowanie stanowiska pracy. Ponadto, 13 m3 objętości nie zapewnia wystarczającej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia pracowników. W drugiej błędnej odpowiedzi 2 m2 powierzchni oraz 65 m3 objętości powietrza również nie spełnia standardów. Choć objętość powietrza jest zadowalająca, powierzchnia robocza pozostaje poniżej akceptowalnych norm. W przypadku trzeciej błędnej odpowiedzi, 10 m2 powierzchni jest poprawne, jednak wskazana objętość 65 m3 jest zbyt niska dla pięciu osób, co może prowadzić do złej jakości powietrza oraz przeciążenia przestrzeni. Wreszcie, w czwartej z błędnych odpowiedzi, 10 m2 powierzchni zgadza się z wymaganiami, ale 90 m3 objętości jest przekroczeniem minimalnych norm, co może sugerować nieefektywne wykorzystanie przestrzeni. W praktyce, zrozumienie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia zdrowego i wydajnego środowiska pracy.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Analiza oraz ocena obciążenia psychicznego pracownika w miejscu pracy nie ma na celu

A. optymalizacji procesów w celu zredukowania obciążenia psychicznego
B. dostosowania przebiegu produkcji do zdolności pracownika
C. poprawy standardów pracy przez eliminację błędów
D. dostosowania miejsca pracy do preferencji pracownika
Inne odpowiedzi, które zaznaczyłeś, mylą badanie obciążenia psychicznego z preferencjami pracowników, a to tak nie działa. Dostosowywanie stanowiska pracy do upodobań to nie jest cel tego badania. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne aspekty pracy wpływają na psychikę ludzi i jak można te elementy poprawić, by pracownicy czuli się lepiej i pracowali wydajniej. Odpowiedzi próbujące podnieść jakość pracy przez eliminację błędów mogą być związane z tematem, ale nie do końca oddają istotę badania obciążenia psychicznego. Na przykład, organizacja może chcieć uprościć procedury, żeby zmniejszyć stres, ale skupiając się na gustach pracowników, może zapomnieć o ważnych faktach związanych z ergonomią czy psychologią. Dobrze zorganizowane miejsca pracy powinny opierać się na naukowych badaniach i standardach, a nie na subiektywnych preferencjach, żeby nie wprowadzać zamieszania i nie pogłębiać problemów zdrowotnych długofalowo.

Pytanie 35

Jaki jest dopuszczalny poziom hałasu, uwzględniając ośmiogodzinny czas pracy?

A. 80 dB
B. 90 dB
C. 85 dB
D. 75 dB
Wybierając inne poziomy hałasu, takie jak 90 dB, 80 dB czy 75 dB, można wpaść w pułapkę typowych błędów myślowych. Odpowiedź 90 dB jest nieprawidłowa, ponieważ przekracza dopuszczalny poziom ekspozycji i może prowadzić do szybkiego uszkodzenia słuchu przy ośmiogodzinnej pracy. Wiele osób może błędnie sądzić, że wyższe wartości hałasu są akceptowalne, jednak normy wyraźnie wskazują, że poziom powyżej 85 dB staje się niebezpieczny. Odpowiedź 80 dB również jest myląca, gdyż chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się to bezpieczne, przy dłuższej ekspozycji może prowadzić do problemów ze słuchem. Z kolei 75 dB jest znacznie poniżej poziomu, który może uzasadniać zastosowanie ochrony słuchu w warunkach zawodowych. Kluczowym błędem jest lekceważenie kumulacyjnego wpływu hałasu; nawet niższe poziomy hałasu mogą być szkodliwe, jeśli pracownik jest narażony na nie przez długi czas. Zrozumienie mechanizmów działania dźwięku i jego wpływu na organizm jest istotne, aby unikać takich pomyłek. Właściwe podejście do zarządzania ryzykiem hałasu w miejscu pracy, w tym regularne pomiary oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony, jest fundamentem dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 37

Kobieta w stanie błogosławionym może korzystać z komputera przez maksymalnie

A. 2 godziny
B. 6 godzin
C. 4 godziny
D. 8 godzin
Kobieta w ciąży może spokojnie pracować przy komputerze do czterech godzin dziennie. To takie ogólne zalecenia, które mówią o zdrowiu i ergonomii w pracy. Długie siedzenie, zwłaszcza przed monitorem, może powodować różne problemy zdrowotne, jak ból pleców czy zespół cieśni nadgarstka. No i oczywiście stres i zmęczenie się mogą zwiększać. Dlatego ważne, żeby kobiety w ciąży miały możliwość, żeby robić sobie regularne przerwy i zmieniać pozycję. Wiele organizacji zajmujących się zdrowiem pracowników mówi, że cztery godziny przy komputerze to maks, żeby zminimalizować negatywne skutki długiego siedzenia. Można wprowadzić rotację zadań, co umożliwi na przykład zmianę aktywności oraz częste przerwy. A przy tym dobrze, gdyby miały takie ergonomiczne stanowiska pracy. Dostosowanie wysokości biurka, fotela i monitora jest kluczowe, żeby było im wygodnie i bezpiecznie.

Pytanie 38

Czy zatrudnianie pracownika młodocianego w godzinach nadliczbowych jest dozwolone?

A. jest zabronione
B. jest możliwe, pod warunkiem jego zgody
C. jest akceptowalne, jeśli rodzice wyrażą pisemną zgodę
D. jest dozwolone, o ile nie ma przeciwwskazań lekarza
Zatrudnianie pracownika młodocianego w godzinach nadliczbowych jest zabronione, co wynika z przepisów zawartych w Kodeksie pracy oraz regulacjach dotyczących ochrony dzieci i młodzieży w pracy. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz zdrowia młodych pracowników, którzy są w fazie rozwoju i nie są w pełni przygotowani do długotrwałego wysiłku psychicznego i fizycznego. Przykładowo, w Polsce młodociani mogą pracować tylko do określonej liczby godzin w tygodniu, a ich czas pracy jest ściśle regulowany. Ograniczenia te pomogą w utrzymaniu równowagi między pracą a nauką, co jest kluczowe dla ich dalszego rozwoju osobistego. W praktyce, pracodawcy powinni być świadomi tych ograniczeń i wdrażać polityki zgodne z prawem pracy, aby uniknąć konsekwencji prawnych oraz zapewnić zdrowe środowisko pracy dla młodocianych. Warto również dodać, że zgodność z regulacjami nie tylko zabezpiecza młodocianych, ale również pozytywnie wpływa na wizerunek pracodawcy.

Pytanie 39

Obowiązek wprowadzenia 5-minutowej przerwy po każdej godzinie pracy przy korzystaniu z monitora ekranowego pochodzi

A. z Kodeksu pracy
B. z regulaminu pracy
C. z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
D. z ogólnych przepisów bhp
Zauważyłem, że niektóre odpowiedzi na pytania mówią o ogólnych przepisach prawa pracy, ale brakuje w nich konkretów dotyczących wymagań przy pracy z monitorem. Kodeks pracy mówi o zasadach zatrudnienia i ochrony zdrowia, ale nie pisze nic o przerwach przy komputerze. Regulamin pracy, chociaż może mieć swoje zapisy, to jest to mniej ogólnikowe i zależy od konkretnej firmy. Co więcej, ogólne przepisy BHP mówią o bezpieczeństwie, ale też nie mówią bezpośrednio o przerwach przy pracy z monitorem. Myślę, że to błąd, żeby zakładać, że te odpowiedzi są źródłem normującym czas przerw. To ważne zrozumieć, że konkretne zasady dotyczące przerw są określone w rozporządzeniu, które rzeczywiście wprowadza zasady z Kodeksu pracy, ale szczegółowo mówi, jak dbać o zdrowie w kontekście specyficznych warunków pracy. Takie różnice w przepisach mogą wprowadzać zamieszanie w obowiązkach pracowników i pracodawców, więc warto znać te regulacje.

Pytanie 40

Zatrudniony musi wyjechać do innego miasta na specjalistyczne badania, które są niezbędne do określenia możliwej choroby zawodowej. W tym przypadku koszty podróży pokrywa

A. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
B. pracownik
C. pracodawca
D. Narodowy Fundusz Zdrowia
Wybór odpowiedzi, że koszty podróży pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia, pracodawca lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jest mylny i oparty na nieporozumieniu dotyczącym zakresu odpowiedzialności finansowej w kontekście badań specjalistycznych. Narodowy Fundusz Zdrowia zajmuje się finansowaniem świadczeń zdrowotnych, ale nie obejmuje kosztów dojazdu do placówek medycznych, chyba że jest to związane z określonymi procedurami refundacyjnymi, co w przypadku choroby zawodowej nie ma miejsca. Pracodawca, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, ma obowiązek umożliwić pracownikowi wykonanie badań, jednak nie ma obowiązku pokrywania kosztów podróży do specjalistów, chyba że tak ustalono w regulaminie pracy lub umowie o pracę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych również nie odpowiada za koszty dojazdu pracowników na badania związane z ewentualną chorobą zawodową, gdyż jego rola koncentruje się na świadczeniach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz rentowych. W praktyce, wiele osób błędnie zakłada, że instytucje te mają obowiązek zwracać koszty podróży, co prowadzi do nieporozumień i frustracji. Kluczowe jest zatem, aby pracownicy byli świadomi, że w przypadku takich badań to oni ponoszą finansowe obciążenia związane z podróżą, chyba że w ich sytuacji pracodawca zdecyduje się na dobrowolne pokrycie tych kosztów. Zrozumienie tej kwestii jest istotne dla właściwego zarządzania oczekiwaniami oraz planowaniem finansowym w kontekście ochrony zdrowia w pracy.