Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 19:02
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 19:31

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W firmie wskaźnik rentowności netto ze sprzedaży wyniósł 20%. Oznacza to, że

A. z jednej złotówki przychodów ze sprzedaży przedsiębiorstwo uzyskało 2,00 złote zysku brutto

B. jedna złotówka zaangażowanego w działalność majątku przynosi 2,00 złote zysku brutto

C. jedna złotówka zaangażowanego w działalność majątku przynosi 20 groszy zysku netto

D. z jednej złotówki przychodów ze sprzedaży przedsiębiorstwo uzyskało 20 groszy zysku netto

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne interpretacje wskaźnika rentowności netto sprzedaży. Pierwsza z nich sugeruje, że 2,00 złote zysku brutto przypada na każdą złotówkę przychodów ze sprzedaży, co jest mylące. Zysk brutto to różnica między przychodami a kosztami sprzedanych towarów, a nie odnosi się bezpośrednio do rentowności netto, która uwzględnia także wszystkie inne koszty. Dodatkowo, zysk brutto nie jest tym samym co zysk netto, co prowadzi do nieporozumień w analizie finansowej. Kolejne stwierdzenie mówi o 20 groszach zysku netto przypadających na każdą złotówkę majątku, co jest błędną interpretacją wskaźników. W rzeczywistości, rentowność netto odnosi się do przychodów, a nie do majątku, przez co nie można jej bezpośrednio powiązać z zaangażowanym kapitałem. Ostatnia odpowiedź sugeruje, że jedna złotówka majątku generuje 2,00 złote zysku brutto, co jest również błędne, ponieważ zyski brutto są liczone w odniesieniu do przychodów, a nie majątku. Tego rodzaju błędne podejścia mogą prowadzić do fałszywych wniosków w zakresie oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa i strategie decyzyjne mogą zostać negatywnie zaburzone. Aby podejmować świadome decyzje oparte na danych finansowych, niezbędne jest właściwe zrozumienie oraz interpretacja kluczowych wskaźników finansowych.

Pytanie 2

Która kontrola dowodów księgowych pozwala sprawdzić poprawność zapisanych działań arytmetycznych?

A. Rzeczowa.

B. Formalna.

C. Merytoryczna.

D. Rachunkowa.

Odpowiedź "Rachunkowa" jest poprawna, ponieważ kontrola rachunkowa dowodów księgowych jest kluczowym elementem weryfikacji poprawności zapisów arytmetycznych. Kontrola ta polega na dokładnym sprawdzeniu, czy wszystkie operacje matematyczne wykonane w dokumentach księgowych zostały przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości. Przykładowo, w trakcie analizy rachunkowej można zweryfikować sumy w raportach finansowych, takich jak bilans czy rachunek zysków i strat, upewniając się, że wszystkie wartości są prawidłowo obliczone. W praktyce, auditorzy wykorzystują różne techniki, takie jak analiza porównawcza, aby identyfikować nieprawidłowości. Standardy międzynarodowe, takie jak MSSF, podkreślają znaczenie rzetelności finansowej, co czyni kontrolę rachunkową niezbędnym narzędziem w zarządzaniu ryzykiem finansowym oraz w zapewnieniu transparentności operacji księgowych.

Pytanie 3

Należności od odbiorcy towarów powinny być zapisane na koncie Rachunek bieżący na podstawie

A. polecenia przelewu

B. czeku rozrachunkowego

C. wyciągu bankowego

D. polecenia zapłaty

Wyciąg bankowy jest dokumentem, który zawiera szczegółowe informacje na temat transakcji dokonanych na rachunku bankowym w określonym okresie. Gdy mówimy o wpływie należności od odbiorcy towarów, to wyciąg bankowy stanowi kluczowe źródło danych do księgowania tych transakcji. Na podstawie wyciągu bankowego można zidentyfikować wpływy, które oznaczają spłatę należności przez odbiorcę, a tym samym zaznaczyć wzrost środków na rachunku bieżącym firmy. W praktyce, każda transakcja płatności, która jest realizowana przez bank, jest rejestrowana w wyciągu, co ułatwia kontrolę przepływów finansowych. Dobrą praktyką w zarządzaniu finansami jest regularne porównywanie zapisów w wyciągu z księgami rachunkowymi, co pozwala na szybką identyfikację błędów i niezgodności. Takie działanie jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości oraz zasadami dobrego zarządzania finansowego, co przyczynia się do transparentności i efektywności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Pytanie 4

Producent wytwarza soki owocowe w kartonach o objętości 330 ml, 500 ml oraz 750 ml z tych samych surowców, przy użyciu tej samej technologii i tych samych maszyn. Którą metodę kalkulacji kosztów powinien przyjąć producent soków?

A. Doliczeniową asortymentową

B. Podziałową prostą

C. Doliczeniową zleceniową

D. Podziałową ze współczynnikami

Producent soków owocowych powinien zastosować metodę kalkulacji kosztów podziałową ze współczynnikami, ponieważ ma do czynienia z różnymi pojemnościami opakowań, które są produkowane z tych samych surowców i przy użyciu tej samej technologii. Metoda ta pozwala na precyzyjne przypisanie kosztów pośrednich do produktów w oparciu o odpowiednie współczynniki, co jest kluczowe w przypadku, gdy produkty różnią się jedynie pojemnością. Przykładowo, jeżeli producent ustali, że koszt produkcji jednej jednostki soku wynosi 10 zł, a opakowanie 330 ml wymaga 1,5 jednostki surowca, 500 ml - 2,5 jednostki, a 750 ml - 3,5 jednostki, to zastosowanie współczynników pozwoli na dokładne obliczenie kosztów każdego z opakowań. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, takie podejście zapewnia większą przejrzystość kosztów oraz ułatwia podejmowanie decyzji dotyczących cen i rentowności.

Pytanie 5

W ciągu 180 dni hurtownia uzyskała przychody z sprzedaży wynoszące 1 200 000,00 zł, a średni stan należności to 40 000,00 zł. Jaki jest wskaźnik rotacji należności w dniach?

A. 30 dni

B. 12 dni

C. 15 dni

D. 6 dni

Odpowiedź 6 dni to strzał w dziesiątkę! Średni czas, jaki hurtownia potrzebuje na zebranie należności od klientów, wynosi właśnie 6 dni. Żeby policzyć wskaźnik rotacji należności, używamy prostej formuły: (Przychody ze sprzedaży / Przeciętny stan należności) * liczba dni w okresie. W tym przypadku mamy przychody na poziomie 1 200 000 zł i średni stan należności 40 000 zł. Zamieniając to w wzór, dostajemy (1 200 000 / 40 000) * 180, czyli 6 dni. Krótszy czas rotacji to znak, że firma dobrze sobie radzi z wierzytelnościami, co jest mega ważne, żeby zachować płynność finansową. Generalnie w branży mówi się, że im niższy wskaźnik rotacji, tym lepiej, bo to znaczy, że pieniądze wracają szybciej. Dobra rotacja to też mniejsze ryzyko, że nie dostaniemy naszych pieniędzy. Fajnie jest monitorować ten wskaźnik, żeby w razie co można było szybko reagować na niekorzystne zmiany.

Pytanie 6

Księgi rachunkowe powinny być przechowywane przez co najmniej czas

A. 10 lat

B. 5 lat

C. 50 lat

D. 25 lat

Odpowiedź 5 lat jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa, w tym Ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe należy przechowywać przez co najmniej pięć lat od końca roku obrotowego, którego dotyczą. Przykładowo, jeśli rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2023 roku, księgi powinny być przechowywane do 31 grudnia 2028 roku. Taka praktyka ma na celu zapewnienie przejrzystości i odpowiedzialności w prowadzeniu działalności gospodarczej. Przechowywanie dokumentacji przez wymagany okres daje możliwość audytów, kontroli skarbowych oraz może być przydatne w sytuacjach spornych lub do celów historycznych. Istotne jest także, by dokumentacja była przechowywana w odpowiednich warunkach, co obejmuje zarówno fizyczne jak i elektroniczne formy przechowywania, zgodnie z najlepszymi praktykami ochrony danych oraz standardami archiwizacji.

Pytanie 7

Koszt wytworzenia wyrobu gotowego A wynosi 40,00 zł/kg. Jednostka wytworzyła 2 000 kg wyrobów gotowych. Sprzedała 1 500 kg tego produktu, naliczając zysk w wysokości 50% kosztu wytworzenia. Na sprzedaży tych wyrobów gotowych jednostka osiągnęła zysk w wysokości

A. 30 000,00 zł.

B. 80 000,00 zł.

C. 90 000,00 zł.

D. 40 000,00 zł.

W tym przypadku pojawiają się różne błędy, które mogą prowadzić do nieodpowiednich odpowiedzi. Na przykład, jeśli ktoś zaznaczył 80 000 zł albo 40 000 zł, to może wynikać z tego, że źle zrozumiał, czym jest zysk i koszty. Te osoby pewnie myślą, że zysk to całkowite przychody ze sprzedaży, co jest nietrafione. W przypadku gotowych wyrobów, zysk to różnica między przychodami a kosztami wytworzenia, a nie same przychody. Z kolei odpowiedź 90 000 zł może wyniknąć z błędnych obliczeń, bo może ktoś miał niewłaściwe założenia o cenie sprzedaży. W rzeczywistości cena powinna uwzględniać koszty wytworzenia oraz marżę, co w tym przypadku doprowadziło do mylnego wniosku. Analizowanie takich zysków jest super ważne, żeby rozumieć, jak działa rynek i efektywność ekonomiczna firm. Dobrze jest zawsze najpierw policzyć koszty, a potem ustalić marżę, żeby dokładnie wiedzieć, ile możemy zarobić na produktach. Takie błędne myślenie może sprawić sporo kłopotów w zarządzaniu finansami firmy.

Pytanie 8

Jednostka ma obowiązek przeprowadzać inwentaryzację środków pieniężnych w kasie

A. na trzy miesiące przed zakończeniem roku obrotowego

B. na ostatni dzień roku obrotowego

C. nie rzadziej niż raz na 4 lata

D. nie rzadziej niż raz na 2 lata

Poprawna odpowiedź, czyli inwentaryzacja środków pieniężnych w kasie na ostatni dzień roku obrotowego, jest zgodna z ogólnymi zasadami rachunkowości i standardami audytorskimi. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym Ustawą o rachunkowości, jednostki są zobowiązane do przeprowadzania inwentaryzacji aktywów i pasywów na koniec roku obrotowego. Tego rodzaju inwentaryzacja ma na celu zapewnienie prawidłowości i rzetelności danych finansowych, co jest kluczowe dla oceny sytuacji majątkowej i finansowej jednostki. Dobrą praktyką jest stosowanie inwentaryzacji jako narzędzia do wykrywania ewentualnych nieprawidłowości w obrocie gotówką, takich jak kradzieże czy błędy w księgowości. Przykładem może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo dokonuje porównania rzeczywistej ilości gotówki w kasie z zapisami w księgach rachunkowych, co pozwala na identyfikację rozbieżności i podjęcie działań naprawczych. Kluczowym elementem jest również dokumentowanie przeprowadzonej inwentaryzacji oraz sporządzanie raportów, które mogą być następnie wykorzystywane w analizach finansowych.

Pytanie 9

Aby dokonać spłaty zobowiązań wobec dostawcy za pomocą gotówki, którą dłużnik wpłaca na konto bankowe wierzyciela, konieczne jest sporządzenie

A. polecenie księgowania

B. weksla własnego

C. dowodu wpłaty gotówkowej

D. czek rozrachunkowy

Odpowiedź 'dowód wpłaty gotówkowej' jest prawidłowa, ponieważ dokument ten stanowi potwierdzenie dokonania transakcji gotówkowej przez dłużnika na rzecz wierzyciela. W praktyce działalności gospodarczej, dowód wpłaty jest kluczowym elementem dokumentacji finansowej, który potwierdza, że dłużnik zobowiązanie uregulował. W sytuacji, gdy dłużnik dokonuje wpłaty gotówki bezpośrednio na konto bankowe wierzyciela, istnieje konieczność sporządzenia dowodu wpłaty, który powinien zawierać takie elementy jak: datę wpłaty, kwotę, dane identyfikacyjne dłużnika i wierzyciela oraz numer konta bankowego, na które nastąpiła wpłata. Stosowanie dowodów wpłaty jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają dokumentowania wszystkich transakcji finansowych w celu zapewnienia transparentności i zgodności z przepisami prawa. Warto również zauważyć, że dowód wpłaty może być później wykorzystany jako materiał dowodowy w przypadku ewentualnych sporów między stronami.

Pytanie 10

Jakie informacje powinien zawierać dokument księgowy?

A. Wskazanie rodzaju dokumentu

B. Numer dziennika wysyłki

C. Lokalizacja wysłania dokumentu

D. Nazwisko i imię właściciela jednostki wystawiającej

Wybór odpowiedzi dotyczącej imienia i nazwiska właściciela jednostki wystawiającej, miejsca wysłania dowodu oraz numeru dziennika nadawczego może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywa każdy z tych elementów w kontekście dowodu księgowego. Imię i nazwisko właściciela jednostki to informacja, która może być istotna, ale sama w sobie nie definiuje rodzaju dowodu. W praktyce księgowej kluczowe jest, aby dowód jednoznacznie identyfikował transakcję, a nie tylko przypisywał ją do konkretnej osoby. Miejsce wysłania dowodu, chociaż może być istotne w kontekście logistyki, nie wpływa na klasyfikację dokumentu księgowego. Z kolei numer dziennika nadawczego jest informacją pomocniczą, która służy do archiwizacji i śledzenia dokumentów, ale nie jest kluczowa dla określenia samego rodzaju dowodu. Podstawowym błędem w myśleniu, który prowadzi do takich wniosków, jest nieuznanie znaczenia klasyfikacji dokumentów w kontekście prawa księgowego. Ważne jest, aby każdy dokument był odpowiednio opisany i zaklasyfikowany, co pozwala na bezproblemowe zarządzanie nimi oraz ich późniejsze wykorzystanie w analizach finansowych i raportowaniu. Ostatecznie, zrozumienie, że rodzaj dowodu jest fundamentem, na którym opiera się cała struktura dokumentacji księgowej, powinno być kluczowym aspektem dla każdego profesjonalisty zajmującego się finansami.

Pytanie 11

Zasada rachunkowości, która wskazuje, że w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa należy rejestrować wszystkie zdarzenia mające miejsce w danym roku obrotowym, to zasada

A. memoriałowa

B. periodyzacji

C. ciągłości

D. kontynuacji działania

Zasada memoriałowa jest fundamentalnym elementem rachunkowości, która zakłada, że wszystkie zdarzenia gospodarcze muszą być ujmowane w księgach rachunkowych w momencie ich zaistnienia, niezależnie od tego, czy nastąpiła wymiana gotówki. Oznacza to, że przychody i koszty są rozpoznawane w okresie, w którym miały miejsce, co zapewnia rzetelne i wierne przedstawienie sytuacji finansowej jednostki. Na przykład, jeśli firma dostarczyła towar w grudniu, ale zapłatę otrzyma w styczniu, przychód z tej transakcji powinien być ujęty w roku, w którym dostawa miała miejsce, a nie w momencie płatności. Zasada ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR) oraz krajowymi regulacjami, które wymagają od jednostek gospodarczych przestrzegania zasady memoriałowej, aby zapewnić przejrzystość i porównywalność sprawozdań finansowych. Dzięki tej zasadzie możliwe jest dokładniejsze planowanie finansowe, monitorowanie wyników oraz podejmowanie świadomych decyzji zarządczych.

Pytanie 12

Zysk netto w firmie oblicza się, odejmując obowiązkowe obciążenia od wyniku finansowego zysku

A. z działalności operacyjnej

B. z sprzedaży

C. brutto

D. z działalności gospodarczej

Odpowiedzi oparte na działalności gospodarczej, operacyjnej lub sprzedaży nie są zgodne z zasadami finansowymi, które definiują, jak oblicza się zysk netto. W przypadku pierwszej opcji, obliczenia oparte na działalności gospodarczej mogą sugerować, że zysk netto odnosi się do wyników ogólnych przedsiębiorstwa, jednak nie uwzględniają one kluczowej różnicy pomiędzy zyskiem brutto a obciążeniami. Działalność operacyjna odnosi się do działalności podstawowej przedsiębiorstwa, ale także nie definiuje bezpośrednio sposobu obliczania zysku netto. Tymczasem zysk na sprzedaży odnosi się do przychodów generowanych z transakcji, ale nie uwzględnia kosztów operacyjnych i obciążeń podatkowych. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie przychodów ze zyskiem, co prowadzi do niepełnego rozumienia sytuacji finansowej firmy. W finansach kluczowe jest zrozumienie różnicy między różnymi rodzajami zysków i strat, co może wpłynąć na decyzje inwestycyjne oraz strategię rozwoju przedsiębiorstwa. Dlatego ważne jest, aby przy analizie wyników finansowych zawsze odnosić się do właściwych definicji i standardów, aby uzyskać rzetelny obraz stanu finansowego firmy.

Pytanie 13

W Zespole 4 Koszty według klasyfikacji zakładowego planu kont wchodzą konta:

A. Amortyzacja, Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

B. Wynagrodzenia, Zużycie materiałów i energii

C. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, Koszty zakupu

D. Podatki i opłaty, Koszty wydziałowe

Inne odpowiedzi, które zaznaczyłeś, nie są tak naprawdę dobrze dopasowane do kosztów według rodzaju w naszym planie kont. Podatki i opłaty to coś, co raczej nie jest bezpośrednio związane z produkcją. To zobowiązania, które mogą się zmieniać w zależności od różnych okoliczności. Koszty wydziałowe też są ważne, ale nie wpadają w te kluczowe kategorie kosztów, o których mówimy w kontekście działalności operacyjnej. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia to z kolei koszty pośrednie, a nie te, które bezpośrednio wynikają z codziennej pracy firmy. Amortyzacja i rozrachunki też nie są bezpośrednie, bo amortyzacja dotyczy kosztów długoterminowych, a rozrachunki to raczej terminy płatności. Takie błędne klasyfikacje mogą wprowadzać zamieszanie w sytuacji finansowej firmy, co potem może mieć wpływ na decyzje zarządcze.

Pytanie 14

W celu potwierdzenia wpłaty przez pracownika niewydatkowanej zaliczki na zakup materiałów biurowych należy sporządzić dowód księgowy

A. WB - wyciąg bankowy.

B. LP - lista płac.

C. KP - kasa przyjmie.

D. KW - kasa wypłaci.

Odpowiedź KP - kasa przyjmie, jest prawidłowa, ponieważ dokument ten służy do rejestracji wpływu gotówki do kasy, w tym przypadku z tytułu niewydatkowanej zaliczki na materiały biurowe. W praktyce, dokument KP powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące źródła wpływu, kwoty oraz daty transakcji. Przykładowo, gdy pracownik zwraca niewykorzystane środki, należy sporządzić dowód KP, aby formalnie udokumentować tę transakcję. Warto również pamiętać, że w księgowości każde przyjęcie gotówki do kasy musi być potwierdzone odpowiednim dokumentem, co jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości oraz standardami audytorskimi. Sporządzając KP, firmy stosują również dobre praktyki, aby zapewnić przejrzystość i dokładność w dokumentacji finansowej. Dodatkowo, odpowiednie archiwizowanie dokumentów KP jest kluczowe dla późniejszych audytów i kontroli skarbowych, co podkreśla znaczenie prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pytanie 15

Na zakończenie okresu sprawozdawczego koszty wydziałowe przenosi się na konto

A. Wynik finansowy

B. Koszty działalności podstawowej

C. Rozliczenie kosztów

D. Koszt własny sprzedanych wyrobów

Koszty działalności podstawowej to te, które są naprawdę ważne dla funkcjonowania firmy. Bez nich ciężko liczyć na dobry wynik finansowy. Po zakończeniu okresu sprawozdawczego, te wydziałowe koszty związane z produkcją czy usługami powinny być przeksięgowane. W ten sposób firma może lepiej ocenić, jak jej praca wygląda w danym okresie. Przykład? Weźmy firmę produkcyjną, która na koniec kwartału sprawdza koszty związane z tym, co produkowała. Przeksięgowanie tych kosztów na konto działalności podstawowej pomaga w porządkowaniu raportów finansowych, co jest zgodne z rzetelnością w sprawozdawczości. Takie podejście pasuje do Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które stawiają na jasność i precyzyjność w przedstawianiu kosztów operacyjnych firmy.

Pytanie 16

Zakład produkcyjny prowadzi ewidencję materiałów w magazynie według rzeczywistych kosztów zakupu i określa wartość wysyłki materiałów metodą LIFO. W zapasie materiałów znajdują się trzy dostawy: - Pz 1. 100 kg po 10,00 zł za kg, - Pz 2. 110 kg po 9,00 zł za kg, - Pz 3. 120 kg po 11,00 zł za kg. Na podstawie dowodu księgowego Rw do produkcji wydano 250 kg materiałów. Jakie jest saldo końcowe materiałów w magazynie?

A. 720,00 zł

B. 880,00 zł

C. 800,00 zł

D. 700,00 zł

Poprawna odpowiedź to 800,00 zł, co wynika z zastosowania metody LIFO (Last In, First Out) przy wyliczaniu wartości rozchodu materiałów. W omawianym przypadku, przedsiębiorstwo ma trzy dostawy materiałów: pierwsza dostawa to 100 kg po 10,00 zł/kg, druga to 110 kg po 9,00 zł/kg, a trzecia to 120 kg po 11,00 zł/kg. Przy wydaniu 250 kg materiałów, według metody LIFO, najpierw wykorzystuje się ostatnią dostawę, czyli 120 kg po 11,00 zł/kg. To daje wartość 1 320,00 zł (120 kg * 11,00 zł). Następnie z drugiej dostawy, czyli 110 kg po 9,00 zł/kg, wykorzystujemy kolejne 110 kg, co przyczynia się do dodatkowych 990,00 zł (110 kg * 9,00 zł). Łącznie wydano materiały o wartości 2 310,00 zł (1 320,00 zł + 990,00 zł). Aby obliczyć saldo końcowe, należy od wartości nabytych materiałów odjąć wartość rozchodu. Całkowita wartość zapasów wynosi 2 200,00 zł (1 000,00 zł + 990,00 zł + 1 320,00 zł), a po odjęciu rozchodu, saldo końcowe wynosi 800,00 zł.

Pytanie 17

Nabyty w firmie z o.o. program finansowy do działu księgowości o wartości 8 000,00 zł zostanie zaklasyfikowany w bilansie do kategorii

A. materiały

B. wartości niematerialne i prawne

C. inwestycje długoterminowe

D. środki trwałe

Odpowiedzi takie jak materiały, środki trwałe czy inwestycje długoterminowe są złe w kontekście tego zakupu programu. Materiały to raczej surowce lub towary, które są do sprzedaży czy produkcji, a program to coś niematerialnego, więc nie pasuje do tej definicji. Środki trwałe to np. maszyny czy budynki, a oprogramowanie nie ma fizycznej postaci, więc trudno je tak zaklasyfikować. Z kolei inwestycje długoterminowe brzmią jak coś, co ma przynieść zysk, a tutaj mówimy o narzędziu do codziennej pracy. Warto znać te różnice, bo jeśli niepoprawnie zakwalifikujemy wydatki, to mogą się pojawić problemy z rozliczeniami podatkowymi i finansami firmy. Dobrze jest wiedzieć, jak poprawnie rozdzielać aktywa, żeby wszystko się zgadzało z przepisami.

Pytanie 18

Jeśli w harmonogramie amortyzacyjnym czas eksploatacji środka trwałego wynosi 40 lat, to jaka jest roczna stopa amortyzacji?

A. 40%

B. 0,4%

C. 25%

D. 2,5%

Roczna stopa amortyzacji jest obliczana na podstawie okresu użytkowania środka trwałego. W przypadku, gdy okres użytkowania wynosi 40 lat, roczna stopa amortyzacji obliczana jest jako odwrotność tego okresu, co w tym przypadku daje 1/40, czyli 0,025, a po przeliczeniu na procenty uzyskujemy 2,5%. Taka metoda obliczania amortyzacji jest zgodna z zasadami rachunkowości i jest powszechnie wykorzystywana w praktyce. Przy amortyzacji liniowej, jaką zastosowano w tym przykładzie, wartość środka trwałego jest rozłożona równomiernie na całym okresie jego użytkowania. Dzięki temu przedsiębiorstwo może dokładnie planować koszty oraz budżet na dany rok, co jest kluczowe dla zarządzania finansami. Warto podkreślić, że amortyzacja wpływa na wynik finansowy firmy oraz na wysokość zobowiązań podatkowych. Prawidłowe obliczenie stopy amortyzacji pozwala na lepsze zarządzanie majątkiem trwałym oraz optymalizację kosztów.

Pytanie 19

Dokument Pz - Przyjęcie z zewnątrz należy do kategorii dowodów księgowych

A. wtórnych

B. zewnętrznych

C. wewnętrznych

D. obcych

Dokumenty uznawane za dowody księgowe wtórne, obce czy zewnętrzne nie odnoszą się w rzeczywistości do klasyfikacji dokumentu Pz. Dowody wtórne dotyczą dokumentów, które są tworzone na podstawie innych dokumentów, co nie ma zastosowania w przypadku Pz, który jest dokumentem pierwotnym, rejestrującym bezpośrednie przyjęcie towarów. Z kolei dokumenty obce odnoszą się do tych, które są generowane przez źródła zewnętrzne w stosunku do danego przedsiębiorstwa, co również nie jest zgodne z charakterem dokumentu Przyjęcia z zewnątrz. Ważne jest zrozumienie, że dokumenty zewnętrzne to te, które pochodzą spoza organizacji i są używane do celów księgowych, np. faktury od dostawców. Klasyfikacja dokumentów księgowych jest kluczowa w utrzymaniu przejrzystości i zgodności z normami rachunkowości. Często błędne zrozumienie tych terminów wynika z nieprecyzyjnego posługiwania się pojęciami w kontekście dokumentacji finansowej, co może prowadzić do poważnych pomyłek w ewidencji księgowej. Właściwe przyporządkowanie typów dokumentów do ich kategorii jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemu księgowości i zarządzania dokumentacją w przedsiębiorstwie.

Pytanie 20

Kto podejmuje decyzję o przeprowadzeniu inwentaryzacji?

A. Przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej

B. Osoba odpowiedzialna materialnie za powierzone mienie

C. Lider zespołu spisowego

D. Kierownik jednostki

Kierownik jednostki jest odpowiedzialny za organizację i zarządzanie działalnością jednostki, co obejmuje również przeprowadzenie inwentaryzacji. Właściwe podejście do inwentaryzacji wymaga systematycznego planowania, co jest zadaniem kierownika, który zapewnia, że wszystkie zasoby są dokładnie zidentyfikowane i ocenione. Kierownik jednostki podejmuje decyzje dotyczące zlecania zadań zespołowi spisowemu oraz ustala terminy i metody inwentaryzacji, co ma kluczowe znaczenie dla zachowania zgodności z obowiązującymi przepisami i standardami rachunkowości. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, w której kierownik jednostki, planując coroczną inwentaryzację, wydaje zarządzenie określające daty, odpowiedzialności i metodologię, co pozwala na sprawne przeprowadzenie procesu. Zastosowanie dobrych praktyk w tym zakresie, takich jak protokoły inwentaryzacyjne czy wykorzystanie technologii do automatyzacji procesu, również leży w gestii kierownika, który powinien dbać o zgodność z obowiązującymi normami i standardami wewnętrznymi jednostki.

Pytanie 21

Księgowanie operacji gospodarczej o treści "LT - likwidacja środka trwałego całkowicie umorzonego" powinno wyglądać następująco?

A. Dt konta Środki trwałe, Ct konta Umorzenie środków trwałych

B. Ct konta Środki trwałe, Dt konta Umorzenie środków trwałych

C. Dt konta Środki trwałe, Ct konta Umorzenie środków trwałych, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne

D. Ct konta Środki trwałe, Dt konta Umorzenie środków trwałych, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne

W analizowanej sytuacji istotne jest zrozumienie, że proces likwidacji środka trwałego, który jest całkowicie umorzony, nie może być mylony z innymi operacjami księgowymi. Wiele osób może pomylić podejście do likwidacji aktywów z ich dalszym umarzaniem. Odpowiedzi, które sugerują, aby księgować Dt konta Środki trwałe, są błędne, ponieważ to oznaczałoby zwiększenie wartości aktywów. Taki zapis byłby sprzeczny z zasadami rachunkowości, gdyż likwidacja oznacza, że dany środek trwały nie jest już posiadany ani użytkowany przez firmę. Ponadto, stosowanie Dt konta Umorzenie środków trwałych bez odpowiedniego zapisu po stronie kredytowej konta Środki trwałe naruszałoby zasady dwu-stronności w księgowości. Ważne jest, aby pamiętać, że każda likwidacja powinna być poparta właściwymi dowodami księgowymi oraz dokumentacją, co jest kluczowe dla transparentności i poprawności sprawozdań finansowych. Ponadto, nieprawidłowe zapisy mogą prowadzić do błędów w raportowaniu, co z kolei może mieć poważne konsekwencje finansowe i prawne dla przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać aktywami i stosować się do najlepszych praktyk w rachunkowości.

Pytanie 22

W dniu 15.02.2017 r. firma nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 7 000,00 zł. Jednostka stosuje metodę liniową amortyzacji na podstawie przepisów podatkowych. Jaką kwotę amortyzacji środka trwałego należy obliczyć za rok 2017, jeśli stawka amortyzacji wynosi 30%?

A. 583,00 zł

B. 2 100,00 zł

C. 175,00 zł

D. 1 750,00 zł

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 583,00 zł, 175,00 zł lub 2 100,00 zł, wynika z nieporozumień dotyczących zasad amortyzacji oraz obliczeń związanych z czasem użytkowania środka trwałego. Warto zacząć od zrozumienia, że metoda liniowa amortyzacji polega na równomiernym rozkładaniu kosztów środka trwałego na cały okres jego użyteczności. Pierwszy błąd, który często występuje, to obliczenie pełnej amortyzacji za rok bez uwzględnienia, że środek trwały został przyjęty do użytkowania w połowie miesiąca lutego, co oznacza, że w roku 2017 nie był wykorzystywany przez pełne 12 miesięcy. W konsekwencji, przy obliczaniu amortyzacji za rok, należy uwzględnić tylko te miesiące, w których środek był używany. Na przykład, jeśli ktoś oblicza amortyzację jako 2 100,00 zł bez proporcjonalnego uwzględnienia okresu użytkowania, to dojście do błędnej wartości jest nieuniknione. Z kolei wybór wartości 583,00 zł wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie, jak przeliczać stawkę procentową w kontekście amortyzacji, co może prowadzić do znacznych błędów w księgowości. Obliczenia amortyzacji powinny być starannie przemyślane i dokładnie weryfikowane, aby odzwierciedlały rzeczywistą wartość utraty wartości aktywów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami w każdej organizacji.

Pytanie 23

Odsetki naliczone przez bank od lokaty terminowej powinny być klasyfikowane jako

A. Koszty związane z finansowaniem

B. Inne koszty operacyjne

C. Inne przychody operacyjne

D. Przychody związane z finansowaniem

Klasyfikacja odsetek naliczonych przez bank od lokaty terminowej jako kosztów finansowych lub pozostałych kosztów operacyjnych jest błędna i opiera się na nieporozumieniach dotyczących definicji tych pojęć w rachunkowości. Koszty finansowe zazwyczaj odnoszą się do wydatków związanych z pozyskiwaniem kapitału, takich jak odsetki od kredytów, co ma zupełnie inny charakter niż zyski płynące z lokat. Klient, który deponuje środki w banku, nie ponosi kosztów, lecz uzyskuje przychody. Podobnie, pozostałe koszty operacyjne obejmują wydatki związane z bieżącą działalnością firmy, takie jak wynagrodzenia czy media, a nie przychody z aktywów finansowych. Wprowadzenie w błąd może wynikać z pomylenia pojęcia przychodów z kosztami, co jest częstym błędem w praktyce. W rzeczywistości przychody finansowe stanowią kluczowy element analizy wyników finansowych przedsiębiorstwa, a ich prawidłowe zaklasyfikowanie wpływa na obraz jego rentowności. Ponadto, błędna klasyfikacja może prowadzić do fałszywych wniosków dotyczących efektywności zarządzania finansami i strategii inwestycyjnych, co może mieć daleko idące konsekwencje dla decyzji biznesowych.

Pytanie 24

Okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego o wartości początkowej 300 000,00 zł ustalono na 5 lat. Kwota miesięcznego odpisu amortyzacyjnego tego środka trwałego wyniesie

A. 30 000,00 zł

B. 60 000,00 zł

C. 50 000,00 zł

D. 5 000,00 zł

Zauważyłem, że w innych odpowiedziach wystąpiły typowe błędy związane z amortyzacją. Na przykład, wpisanie 50 000,00 zł może sugerować, że ktoś pomylił miesięczny odpis z rocznym, co jest jedną z najczęstszych pomyłek. Taka kwota mogłaby być poprawna, gdyby chodziło o rok, ale w przypadku miesięcznego rozliczenia to nie działa. W odpowiedzi 30 000,00 zł widać, że ktoś mógł źle podzielić kwotę, co też się zdarza. No i 60 000,00 zł to już całkowicie inny błąd, bo sugeruje, że ktoś mógł pomylić mnożenie z dzieleniem. Ważne, żeby zrozumieć, że amortyzacja to nie tylko cyferki, ale też zarządzanie kosztami na odpowiednie okresy, co wpływa na finanse firmy.

Pytanie 25

Czym jest storno czerwone?

A. skasowanie błędnej dokumentacji i dokonanie poprawki

B. zapis korygujący realizowany po tych samych stronach rachunków z użyciem liczb dodatnich

C. zapis korygujący realizowany po przeciwnych stronach rachunków

D. zapis korygujący realizowany po tych samych stronach rachunków z użyciem liczb ujemnych

Zrozumienie, czym jest storno czerwone, może być mylące, szczególnie gdy rozważamy różne sposoby korygowania zapisów księgowych. Odpowiedzi, które sugerują, że storno jest skreśleniem błędnego zapisu i naniesieniem poprawki, pomijają kluczową różnicę między prostą korektą a realnym storno. Skreślenie błędnego zapisu sugeruje bardziej manualne podejście, które nie zapewnia pełnej transparentności ani audytowalności, co jest niezgodne z dobrymi praktykami rachunkowości. Z kolei zapisy korygujące dokonane po przeciwnych stronach kont są odpowiednie dla sytuacji, w których trzeba wyrównać dwa różne konta, ale nie odzwierciedlają istoty storna, które koncentruje się na jednym koncie. Jeszcze bardziej mylące są odpowiedzi sugerujące użycie liczb dodatnich. Użycie dodatnich wartości w kontekście storna czerwonego oznaczałoby, że próbujemy zwiększyć wartość, co jest sprzeczne z ideą korekty. Korekty muszą być przejrzyste i powinny jasno wskazywać na pierwotny błąd. W przypadku storna czerwonego, celem jest zminimalizowanie błędów i utrzymanie spójności rachunków. Tylko poprawne stosowanie zasad rachunkowości zapewnia dokładność i zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 26

Firma wyprodukowała 100 skuterów, których koszt wytworzenia wynosił 1 100 zł za sztukę. Sprzedała w ramach zamówienia 90 skuterów w cenie 1 500 zł netto, z podatkiem VAT wynoszącym 23%. Na koniec roku rynkowa cena skuterów spadła do 1 000 zł netto. Jaką wartość ma pozostały zapas wyceniony zgodnie z zasadą ostrożnej wyceny?

A. 12 300 zł

B. 15 000 zł

C. 10 000 zł

D. 11 000 zł

Błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasady ostrożnej wyceny oraz sposobu obliczania wartości zapasów. Odpowiedzi, które wskazują wartości wyższe niż 10 000 zł, zakładają, że koszt wytworzenia powinien być użyty jako główny wskaźnik wartości pozostałego zapasu bez uwzględnienia aktualnych realiów rynkowych. W praktyce, jeżeli rynkowa cena sprzedaży spada, przedsiębiorstwa muszą dostosować swoje wyceny, aby odzwierciedlić tę zmianę. Wartość netto możliwa do uzyskania, czyli kwota, którą przedsiębiorstwo może uzyskać ze sprzedaży zapasu po odliczeniu kosztów, stanowi kluczowy element w ustalaniu wartości zapasu. Zastosowanie metody wyceny, która ignoruje obniżenie rynkowej ceny sprzedaży, prowadzi do przeszacowania aktywów w bilansie, co nie jest zgodne z zasadą ostrożności. W przypadku odpowiedzi sugerujących wartość 11 000 zł, 12 300 zł czy 15 000 zł, można zauważyć, że błędnie zakładają one, że całkowity koszt wytworzenia jest jedynym czynnikiem decydującym o wartości zapasu. Tego rodzaju nieprawidłowe rozumienie może prowadzić do błędnych decyzji zarządu dotyczących sprzedaży i obrotu zapasami, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć negatywnie na wyniki finansowe firmy.

Pytanie 27

Kopia faktury VAT powinna być przechowywana po zakończeniu roku obrotowego w przed- siębiorstwie przez

A. 1 rok.

B. 5 lat.

C. 10 lat.

D. 3 lata.

Trzymanie kopii faktur VAT przez 5 lat po zakończeniu roku obrotowego to zgodne z prawem, zwłaszcza z tym przepisem o rachunkowości i podatkami. Firmy muszą archiwizować dokumenty, w tym faktury, żeby mieć porządek i umożliwić kontrole ze strony skarbówki. To znaczy, że każda faktura VAT musi być zachowana przez 5 lat od końca roku, w którym została wystawiona. Na przykład, faktura z 2022 roku powinna być przechowywana do końca 2027 roku. Fajnie jest też pamiętać o odpowiednich warunkach przechowywania, bo wilgoć czy brak zabezpieczeń przed nieupoważnionymi osobami mogą zniszczyć ważne informacje. Dobrze jest korzystać z systemów elektronicznych do archiwizacji, bo to znacznie ułatwia sprawę i pozwala na lepsze zarządzanie dokumentacją.

Pytanie 28

Aby ukazać stan majątkowy i finansowy firmy, bilans klasyfikuje oraz przedstawia

A. koszty i zyski

B. przychody i straty

C. zyski i straty

D. aktywa i pasywa

Bilans jest kluczowym dokumentem finansowym, który prezentuje sytuację majątkową i finansową przedsiębiorstwa w danym momencie. Klasyfikuje on aktywa i pasywa, co pozwala na dokładną analizę struktury majątku oraz źródeł jego finansowania. Aktywa to zasoby, które przedsiębiorstwo posiada i które mają wartość, takie jak nieruchomości, maszyny, zapasy, czy należności. Pasywa natomiast to zobowiązania i kapitał własny, które pokazują, w jaki sposób te aktywa są finansowane, zarówno z zewnętrznych, jak i wewnętrznych źródeł. Zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, suma aktywów zawsze powinna być równa sumie pasywów, co jest fundamentem rachunkowości. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo kupiło nową maszynę za gotówkę, wzrosną jego aktywa w postaci maszyn, a jednocześnie zmniejszy się gotówka, co odzwierciedli zmiany w pasywach. Takie podejście do analizy finansowej wspiera podejmowanie świadomych decyzji strategicznych oraz monitorowanie kondycji finansowej firmy.

Pytanie 29

Produkcja, która nie została zakończona na koniec okresu sprawozdawczego, jest wykazywana

A. w środkach trwałych w budowie

B. w pasywach bilansu

C. w inwestycjach krótkoterminowych

D. w zapasach

Wskazanie pasywów bilansu jako miejsca dla produkcji niezakończonej jest błędne z kilku powodów. Pasywa bilansu obejmują zobowiązania oraz kapitał własny firmy, a nie aktywa, które są źródłem wartości dla przedsiębiorstwa. Produkcja niezakończona to aktywa, które mogą przynieść przyszłe korzyści ekonomiczne, więc klasyfikacja ich w pasywach prowadzi do mylnego obrazu sytuacji finansowej firmy. W przypadku inwestycji krótkoterminowych, są to zwykle aktywa przeznaczone do szybkiej sprzedaży, a nie produkcja w toku, która wymaga czasu na finalizację. Inwestycje krótkoterminowe klasyfikuje się jako lokaty, które są dostępne w perspektywie krótkoterminowej, a produkcja niezakończona nie spełnia tego kryterium. Ostatnia z opcji, czyli środki trwałe w budowie, odnosi się do długoterminowych aktywów, które są również w trakcie realizacji, ale są to projekty, które mają być wykorzystywane przez dłuższy czas, a nie jako zapasy. Takie myślenie może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia klasyfikacji aktywów w bilansie oraz ich wpływu na wyniki finansowe firmy. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów bilansu ma swoje specyficzne miejsce i rolę, co jest niezbędne do prawidłowego opracowania strategii finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 30

Zestawienie obrotów oraz sald kont w księdze głównej ujawni błędy związane z

A. zaksięgowaniem operacji gospodarczej zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, ale na przeciwległych stronach kont niż powinno być.

B. wielokrotnym zaksięgowaniem tej samej operacji gospodarczej.

C. księgowania równoważnego, na poprawnych stronach kont, lecz niewłaściwej wartości.

D. księgowania na jednej stronie konta

Zaksięgowanie operacji gospodarczych zgodnie z regułą podwójnego zapisu, ale po przeciwnych stronach kont niż należało, nie prowadzi do wykrycia błędów w zestawieniu obrotów i sald. W rzeczywistości, takie błędy mogą być trudne do zauważenia, ponieważ salda kont mogą się zgadzać, mimo że operacje zostały zarejestrowane w niewłaściwy sposób. Przykładowo, jeśli operacja sprzedaży została zaksięgowana jako uznanie konta 'Przychody' i obciążenie konta 'Kasa', ale w rzeczywistości miała to być operacja obciążająca konto 'Kasa', to zestawienie obrotów może nie ujawnić tego błędu. Wielokrotne zaksięgowanie operacji gospodarczej również niekoniecznie ujawnia się w zestawieniu, jeśli nie zostanie zachowana właściwa identyfikacja transakcji. Księgowanie równoważnego, na właściwych stronach kont, ale niewłaściwej kwoty, również może nie zostać wykryte, ponieważ wpływa na saldo, ale nie na jego poprawność. Kluczowe jest, aby księgowania były dokładne, a każde zaksięgowanie powinno być weryfikowane zarówno pod względem kwoty, jak i konta, na którym jest wykonywane. W przeciwnym razie, nawet prawidłowe pod względem zasad księgowania, mogą one prowadzić do znaczących nieprawidłowości w raportowaniu finansowym.

Pytanie 31

Koszty obowiązkowych badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych pracowników działu księgowości pokrywa

A. Narodowy Fundusz Zdrowia

B. pracodawca z własnych funduszy

C. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

D. pracownik z wynagrodzenia netto

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy, to pracodawca ma obowiązek pokrywania kosztów związanych z obowiązkowymi badaniami lekarskimi pracowników. W praktyce oznacza to, że wszelkie wydatki na badania wstępne, okresowe oraz kontrolne powinny być realizowane przez pracodawcę z jego własnych środków finansowych. Taki mechanizm ma na celu zapewnienie, że pracownicy są w odpowiednim stanie zdrowia do wykonywania swoich obowiązków, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności pracy w firmie. Na przykład, jeśli pracownik działu księgowości wymaga badań wstępnych przed rozpoczęciem pracy, to pracodawca powinien zorganizować te badania i pokryć ich koszty, co jest również zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi. Warto dodać, że odpowiednie regulacje prawne są istotne, aby uniknąć sytuacji, w których pracownicy ponosiliby dodatkowe obciążenia finansowe związane z niezbędnymi badaniami lekarskimi, co mogłoby wpłynąć negatywnie na ich motywację oraz zdrowie. Pracodawca, inwestując w zdrowie pracowników, nie tylko spełnia wymagania prawne, ale także dba o wydajność i morale zespołu.

Pytanie 32

Do należności krótkoterminowych z tytułu dostaw i usług zalicza się należności dotyczące

A. podatków, dotacji, ceł oraz innych świadczeń.

B. sprzedaży towarów, materiałów, wyrobów gotowych i usług.

C. udzielonych pożyczek.

D. sprzedaży środków trwałych, które są wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Należności krótkoterminowe z dostaw i usług to naprawdę ważny element aktywów obrotowych w firmach. To właściwie pieniądze, które powinny wpłynąć od klientów, bo zrealizowaliśmy dla nich jakieś usługi czy dostarczyliśmy towary. Ta kategoria jest kluczowa dla utrzymania płynności finansowej, bo jak nie mamy pieniędzy, to ciężko jest regulować bieżące zobowiązania. Na przykład, jak wystawiamy faktury po sprzedaży, to musimy też pilnować, kiedy klienci mają płacić. Ważne jest, żeby dobrze zarządzać tymi należnościami – w końcu trzeba wykorzystywać skuteczne metody windykacji i przypomnienia, bo można w ten sposób zminimalizować ryzyko opóźnień w płatnościach. Z mojego doświadczenia, warto też pamiętać, że według MSSF, firmy powinny oceniać, jaką mają wartość należności, biorąc pod uwagę ryzyko kredytowe i robić odpowiednie odpisy, jeśli przewidujemy jakieś straty.

Pytanie 33

W wyniku kradzieży z włamaniem w firmie należy przeprowadzić inwentaryzację

A. okresowej

B. zdawczo-odbiorczej

C. ciągłej

D. nadzwyczajnej

Odpowiedź 'nadzwyczajna' jest prawidłowa, ponieważ inwentaryzacja nadzwyczajna jest przeprowadzana w sytuacjach wyjątkowych, takich jak kradzież z włamaniem, która może zagrażać integralności i bezpieczeństwu aktywów przedsiębiorstwa. Tego rodzaju inwentaryzacja ma na celu przeprowadzenie szczegółowej analizy stanu majątku oraz identyfikację ewentualnych braków lub nieprawidłowości. Praktyczne zastosowanie tego typu inwentaryzacji polega na tym, że po zgłoszeniu kradzieży, przedsiębiorstwo powinno niezwłocznie zbadać, które z zasobów zostały skradzione i w jakim zakresie są one istotne dla działalności firmy. W standardach rachunkowości oraz w wytycznych dotyczących zarządzania ryzykiem, inwentaryzacja nadzwyczajna jest kluczowym elementem w procesie przeciwdziałania stratom majątkowym oraz zapewnienia przejrzystości operacyjnej. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszystkich etapów inwentaryzacji nadzwyczajnej, aby móc przedstawić te informacje w przypadku ewentualnych postępowań prawnych lub ubezpieczeniowych.

Pytanie 34

W grudniu 2012 roku firma nabyła maszynę produkcyjną o wartości początkowej 60 000 zł. Jednostka ta stosuje amortyzację podatkową. Maszyna będzie amortyzowana metodą degresywną z wykorzystaniem współczynnika 2,0. Stawka amortyzacji wynosi 10%. Jaki będzie roczny odpis amortyzacyjny w 2014 roku?

A. 11 800 zł

B. 12 000 zł

C. 6 000 zł

D. 9 600 zł

Odpowiedzi 6 000 zł, 11 800 zł oraz 12 000 zł są błędne z różnych powodów. W przypadku odpowiedzi 6 000 zł, wartość ta odpowiada pierwszemu rocznemu odpisowi amortyzacyjnemu, ale nie uwzględnia pozostałych lat amortyzacji, co prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej wartości odpisu w 2014 roku. Amortyzacja nie jest jednolita w kolejnych latach, a jej obliczenia powinny brać pod uwagę zmieniającą się wartość maszyny. Odpowiedź 11 800 zł może wynikać z błędnego przeliczenia lub pomylenia metod amortyzacji. Ostatecznie, odpowiedź 12 000 zł jest nieprawidłowa, ponieważ chociaż wartość ta mogłaby być właściwym odpisem za pierwszy rok, to nie uwzględnia mechanizmu degresywnego oraz faktu, że wartość rynkowa maszyny ulega obniżeniu w miarę upływu czasu. Typowym błędem jest nieprzestrzeganie zasad dotyczących metod amortyzacji, co może prowadzić do błędnych wyliczeń i nieefektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Zrozumienie, jak amortyzacja wpływa na bilans oraz wynik finansowy, jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji finansowych w firmie.

Pytanie 35

Rejestrowanie operacji gospodarczych zgodnie z zasadą podwójnego zapisu odbywa się na kontach

A. księgi głównej

B. ksiąg pomocniczych

C. pozabilansowych

D. szczegółowych

Księgi główne stanowią fundament systemu ewidencji operacji gospodarczych, szczególnie w kontekście zasady podwójnego zapisu. Ta zasada polega na tym, że każda operacja gospodarcza wpływa na co najmniej dwa konta – jedno konto zostaje obciążone, a drugie uznane. Księgi główne, jako centralne miejsce rejestracji transakcji, umożliwiają kontrolowanie i monitorowanie sald poszczególnych kont. Dzięki nim przedsiębiorstwo jest w stanie przedstawić pełny obraz swojej sytuacji finansowej. Na przykład, jeśli firma kupuje towar na kredyt, księgowanie tej transakcji obejmuje zwiększenie stanu towarów (debet) oraz wzrost zobowiązań (kredyt). Zastosowanie zasady podwójnego zapisu w księgach głównych pozwala również na generowanie rzetelnych sprawozdań finansowych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Zachowanie tej zasady w codziennej praktyce księgowej to klucz do zapewnienia przejrzystości i poprawności danych finansowych, co wpływa na podejmowanie świadomych decyzji zarządczych.

Pytanie 36

Gdy pracownik regularnie nosi okulary, ale zgodnie z diagnozą lekarza nie mogą one być używane podczas pracy przy monitorze, to pracodawca ma obowiązek dostarczenia pracownikowi dodatkowych okularów do pracy przy komputerze?

A. jeżeli praca przy monitorze zajmuje mu przynajmniej 4 godziny dziennie

B. jeżeli praca przy monitorze zajmuje mu więcej niż 2 godziny dziennie

C. na pisemną prośbę pracownika

D. jeżeli cały czas spędza przy monitorze

Zrozumienie przepisów dotyczących przestrzegania zasad bhp w kontekście użytkowania monitorów jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Odpowiedzi wskazujące na inne czasy pracy przy monitorze, takie jak mniej niż 4 godziny, są błędne, ponieważ nie uwzględniają one specyfiki zagrożeń związanych z długotrwałą ekspozycją na ekran. Pracownicy, którzy spędzają 2 czy nawet 3 godziny przed monitorem, również mogą doświadczać negatywnych skutków zdrowotnych, jednak standardowy próg, przy którym pracodawca ma obowiązek działać, to właśnie 4 godziny. Również podejście uzależniające zapewnienie okularów od pisemnej prośby pracownika jest niewłaściwe; pracodawca powinien proaktywnie zapewnić odpowiednie akcesoria ochronne, niezależnie od subiektywnej oceny pracownika. Niezrozumienie tego obowiązku prowadzi do sytuacji, w której pracownicy mogą być narażeni na długotrwałe problemy zdrowotne, jak zespół suchego oka czy wady refrakcji. W praktyce, ergonomiczne wsparcie i dostosowanie stanowiska pracy powinno być wdrażane na etapie projektowania miejsca pracy, a nie na życzenie pracownika, co może prowadzić do opóźnień w dbaniu o zdrowie pracowników. W związku z tym kluczowe jest, aby pracodawcy byli świadomi swoich obowiązków i wdrażali systematyczne działania prewencyjne mające na celu ochronę ich pracowników przed takimi zagrożeniami.

Pytanie 37

Jakie symbole są stosowane do oznaczania dowodów księgowych związanych z majątkiem trwałym?

A. Rw i PT

B. Zw i LT

C. Pw i OT

D. OT i LT

Wybór jakichkolwiek innych symboli, takich jak Rw, Zw, Pw, prowadzi do nieporozumień dotyczących klasyfikacji i dokumentacji w księgowości. Rw (Rozrachunki wewnętrzne) i Pw (Potwierdzenie wewnętrzne) są z reguły używane w kontekście obiegu dokumentów wewnętrznych, nie odnoszą się jednak bezpośrednio do środków trwałych, co może prowadzić do błędów w klasyfikacji aktywów. Z kolei Zw (Zestawienie wewnętrzne) i LT (Likwidacja trwałych) mogą być mylone z terminami związanymi z innymi procesami księgowymi, co skutkuje nieprecyzyjnym dokumentowaniem operacji. Podobne błędy w klasyfikacji mogą prowadzić do niezgodności z przepisami podatkowymi oraz standardami rachunkowości, co ma istotny wpływ na raportowanie finansowe. Przykłady zastosowania dowodów LT i OT w praktyce pokazują, że ich niewłaściwe użycie może generować dodatkowe komplikacje, takie jak błędy w amortyzacji czy niezgodności w bilansie aktywów. Właściwe oznaczanie dokumentów jest podstawą prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zapewnienia transparentności finansowej, co jest kluczowe dla zarządzania przedsiębiorstwem i jego odpowiedzialności finansowej.

Pytanie 38

Dodatnie różnice kursowe uzyskane na skutek rozliczenia transakcji walutowych klasyfikuje się jako

A. koszty finansowe

B. pozostałe koszty operacyjne

C. pozostałe przychody operacyjne

D. przychody finansowe

Dodatnie różnice kursowe, które pojawiają się przy rozliczaniu transakcji walutowych, są traktowane jako przychody finansowe. To wynika z tego, jak ogólnie rozumiemy przychody w działalności gospodarczej. Kiedy firma dokonuje transakcji w obcych walutach, różnice kursowe mogą zmienić wartość przychodu lub kosztu. Jak to działa? No więc, jeśli mówimy o dodatnich różnicach, to oznacza, że firma zyskała na korzystnych zmianach kursów walutowych. Przykładowo, firma sprzedaje towary za granicę i dostaje zapłatę w walucie obcej. Kiedy przelicza tę kwotę na złote, jeśli kurs wzrasta, to przychód rośnie, co klasyfikujemy jako przychód finansowy. W praktyce takie różnice kursowe muszą być zapisane w księgach rachunkowych zgodnie z ustawą i międzynarodowymi standardami (MSSF). To naprawdę ważne w kontekście analizy finansowej firmy.

Pytanie 39

Aby określić wynik finansowy netto jednostki na zakończenie roku obrotowego, przenosi się obroty konta księgowego Obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego na stronę

A. Dt konta Rozrachunki z Urzędem Skarbowym

B. Dt konta Wynik finansowy

C. Ct konta Rozrachunki z Urzędem Skarbowym

D. Ct konta Wynik finansowy

Odpowiedź 'Dt konta Wynik finansowy' jest prawidłowa, ponieważ obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego są odpowiedzialne za zmniejszenie wyniku finansowego netto jednostki. Dokonując zapisów księgowych, obroty konta 'Obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego' przenosimy na stronę debetową (Dt) konta 'Wynik finansowy', co skutkuje obniżeniem zysku netto. W praktyce, na koniec roku obrotowego księgowi dokonują tych przeniesień, aby uwzględnić wszelkie zobowiązania finansowe, które mają wpływ na ostateczny wynik finansowy jednostki. Dobre praktyki w obszarze rachunkowości zalecają, aby wszelkie zmiany w wyniku finansowym były dokładnie dokumentowane i transparentne, co wspiera rzetelność raportowania finansowego. W związku z tym, znajomość odpowiednich kont oraz ich obciążeń i uznań jest kluczowa dla przygotowywania prawidłowych sprawozdań finansowych. Zrozumienie, w jaki sposób odpisy wpływają na wynik, jest niezbędne do analizy sytuacji finansowej jednostki oraz podejmowania świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 40

Jak należy wyceniać zapasy na dzień bilansowy?

A. według ceny nabycia lub ceny rynkowej, w zależności od tego, która jest niższa

B. na podstawie cen nabycia lub kosztów wytworzenia, które nie przekraczają cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy

C. na podstawie cen nabycia lub zakupu wynikających z faktur dostawców

D. w oparciu o ceny nabycia lub koszty wytworzenia, które nie są niższe od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy

Poprawna odpowiedź dotycząca wyceny zapasów na dzień bilansowy odnosi się do zasadniczej zasady ostrożności, która jest kluczowym elementem rachunkowości. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, zapasy powinny być wyceniane na poziomie nie wyższym niż cena sprzedaży netto na dzień bilansowy, co zabezpiecza przed nadmiernym wykazywaniem aktywów oraz zniekształceniem rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce oznacza to, że jeżeli cena nabycia zapasów lub ich koszty wytworzenia przekraczają wartość, jaką można uzyskać ze sprzedaży tych zapasów, wówczas konieczne jest dokonanie odpisu aktualizującego. Taka wycena ma na celu zapewnienie, że bilans odzwierciedla realistyczną wartość aktywów, co jest istotne zarówno dla inwestorów, jak i dla kredytodawców. Na przykład, jeśli firma posiada zapasy, których koszt wynosi 100 000 PLN, ale przewidywana cena sprzedaży netto wynosi tylko 90 000 PLN, zgodnie z zasadą ostrożności firma powinna wykazać wartość zapasów na poziomie 90 000 PLN.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej