Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 15 czerwca 2025 15:26
  • Data zakończenia: 15 czerwca 2025 15:39

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby wyprodukować 2 000 000 afiszy w formacie A3 o kolorystyce 4 + 0, co należy zastosować?

A. maszynę rotograwiurową z 4 kolorami w wersji zwojowej
B. maszynę typograficzną z 2 kolorami w wersji arkuszowej
C. maszynę offsetową z 6 kolorami w wersji arkuszowej
D. maszynę offsetową z 2 kolorami w wersji zwojowej
Wybór 2-kolorowej zwojowej maszyny offsetowej nie jest odpowiedni do produkcji 2 000 000 afiszy w kolorystyce 4 + 0, ponieważ nie jest w stanie zrealizować zadruku w pełnym zakresie kolorów. Maszyny 2-kolorowe mogą drukować jedynie w dwóch kolorach jednocześnie, co oznacza, że do uzyskania pełnokolorowego efektu konieczne byłoby wielokrotne przechodzenie przez maszynę, co znacząco zwiększa czas produkcji i koszty. Z kolei 6-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa, mimo że może drukować w szerszej palecie kolorów, nie jest optymalnym rozwiązaniem dla bardzo dużych nakładów z uwagi na dłuższe czasy przejść między arkuszami, co wpływa na wydajność. 2-kolorowa arkuszowa maszyna typograficzna, z kolei, nie jest przystosowana do druku w kolorze pełnym, a jej zastosowanie w takich przypadkach jest nieefektywne. W kontekście standardów branżowych, przy tak dużych nakładach, kluczowe jest wybieranie technologii, która maksymalizuje wydajność i minimalizuje koszty produkcji, a rotograwiura w tym przypadku jest najbardziej odpowiednia ze względu na swoją szybkość i jakość. Przy wyborze maszyny do druku warto kierować się nie tylko ilością kolorów, ale także całkowitym kosztem produkcji, jakością wydruku oraz czasem realizacji zamówienia.
Pytanie 2

Jakie są wymiary netto ulotki, jeśli przy spadach o wysokości 3 mm z każdej krawędzi, wymiary brutto wynoszą 154x216 mm?

A. 151x210 mm
B. 148x213 mm
C. 148x210 mm
D. 151 x 213 mm
Odpowiedź 148x210 mm jest poprawna, ponieważ aby obliczyć wymiary netto ulotki, należy od wymiarów brutto 154x216 mm odjąć spady wynoszące 3 mm z każdej strony. Spady to dodatkowe marginesy, które są dodawane do wymiarów projektu, aby zapewnić, że kolor lub grafika sięgają krawędzi gotowego produktu po jego przycięciu. Obliczenia wyglądają następująco: 154 mm - 2 * 3 mm = 148 mm (szerokość) oraz 216 mm - 2 * 3 mm = 210 mm (wysokość). W praktyce, ten typ obliczeń jest kluczowy w procesie druku, gdzie precyzja wymiarów jest niezbędna do uzyskania estetycznego i profesjonalnego wyglądu finalnego produktu. W branży poligraficznej standardy te są powszechnie stosowane, co zapewnia jednolitość i wysoką jakość wydruków. Ponadto, znajomość wymiarów netto jest istotna dla projektantów, którzy muszą upewnić się, że wszystkie elementy graficzne znajdują się w odpowiednich granicach, aby uniknąć ich przycięcia podczas produkcji.
Pytanie 3

Pocztówka w formacie A6, zakładając, że wszystkie spady wynoszą 3 mm, ma wymiar brutto

A. 108 x 148 mm
B. 105 x 148 mm
C. 111 x 54 mm
D. 105 x 154 mm
Wybór innych wymiarów może wynikać z nieporozumień odnośnie do standardów formatów papieru i spadów. Na przykład odpowiedź 108 x 148 mm, choć wydaje się większa, nie bierze pod uwagę spadu, przez co końcowe wymiary mogą być całkiem inne. Myślę, że taka odpowiedź może być mylona z A6, ale w praktyce to nie jest poprawny wymiar. Z kolei 105 x 154 mm to błąd, bo dodaje za dużo długości i nie pasuje do A6 po dodaniu spadu. Odpowiedź 111 x 54 mm to już totalna pomyłka, bo nie ma takiego formatu w A6, a jeden wymiar jest zbyt krótki. Typowe błędy, które mogą do tego prowadzić, to niepełne zrozumienie spadów czy mylenie wymiarów brutto z netto. W poligrafii kluczowe jest, żeby dobrze znać wymagania formatów, by nie mieć później problemów w druku i w projekcie.
Pytanie 4

Którą operację obróbki bitmapy przedstawia ilustracja?

Ilustracja do pytania
A. Korektę kolorystyczną.
B. Przycinanie obrazu.
C. Nakładanie gradientu.
D. Wypaczanie kształtów.
Korekta kolorystyczna to jedna z kluczowych operacji w obróbce bitmapy, która pozwala na uzyskanie bardziej dynamicznych i estetycznych efektów w obrazach. Zastosowanie narzędzi takich jak krzywe tonalne umożliwia precyzyjny wpływ na jasność oraz kontrast poszczególnych kanałów kolorów. W kontekście aplikacji graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wykorzystanie krzywych pozwala na znacznie bardziej zaawansowaną kontrolę nad kolorystyką niż tradycyjne suwakowe korekty. Umożliwia to artystom i grafików dostosowanie kolorów do specyficznego stylu lub atmosfery, co jest niezwykle istotne w procesie tworzenia wizualnych narracji. Przykładowo, w pracy nad zdjęciami portretowymi, manipulacja krzywymi pozwala na subtelne poprawki cery modela, co może całkowicie odmienić odbiór zdjęcia. W branży fotograficznej oraz graficznej, korekta kolorystyczna zgodnie z dobrymi praktykami zapewnia nie tylko estetyczny efekt, ale także spójność kolorystyczną w całym projekcie.
Pytanie 5

Główne formaty, które mogą być wykorzystane do zapisu zeskanowanych obrazów, to

A. PCX, PDF, TIFF
B. JPG, PCX, RAW
C. JPG, TIFF, BMP
D. PSD, PCX, PDF
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają formaty, które nie są standardowymi wyborami dla zeskanowanych obrazów. Na przykład, format PCX był popularny w przeszłości, ale obecnie jest rzadko stosowany, a jego praktyczność w kontekście skanowania obrazów jest ograniczona. PDF, choć często używany do dokumentów, nie jest formatem bezpośrednio związanym z obrazami, a jego głównym celem jest udostępnianie dokumentów w sposób niezależny od oprogramowania czy sprzętu. Format PSD, używany w programie Adobe Photoshop, jest przeznaczony do edycji i nie jest odpowiedni do archiwizacji lub skanowania, ponieważ jest to format roboczy, który może nie być kompatybilny z innymi aplikacjami. Użytkownicy często popełniają błąd, zakładając, że formaty bardziej złożone lub mniej znane są zawsze lepszym wyborem. Ważne jest, aby znać konkretne przypadki użycia dla każdego formatu i umieć rozróżniać ich właściwości. Dobór niewłaściwego formatu może prowadzić do utraty jakości, problemów z kompatybilnością oraz dodatkowych kosztów w przyszłości przy próbie konwersji plików do bardziej standardowych formatów. Wiedza o tym, jak różne formaty wpływają na jakość i rozmiar pliku, jest kluczowa dla każdego, kto pracuje z obrazami.
Pytanie 6

Aby stworzyć automatyczną numerację dla 16-stronicowego katalogu w programie Adobe InDesign, której strony należy użyć?

A. parzystej
B. nieparzystej
C. wzorcowej
D. tytułowej
Aby utworzyć automatyczną numerację w 16-stronnicowym katalogu w programie Adobe InDesign, należy skorzystać ze stron wzorcowych. Strony wzorcowe (master pages) w InDesign umożliwiają projektowanie układów, które mogą być jednocześnie stosowane na wielu stronach dokumentu. Kiedy dodasz numerację stron na stronie wzorcowej, automatycznie zaktualizuje się ona na wszystkich stronach, które korzystają z tego wzorca. Przykładem zastosowania może być stworzenie wzorca dla katalogu, gdzie numeracja jest umieszczona w rogu strony. Dzięki temu, zmieniając projekt jednej strony wzorcowej, wszystkie strony powiązane będą aktualizowane jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces edycji. Zgodnie z dobrymi praktykami projektowania, stosowanie stron wzorcowych pozwala na efektywniejsze zarządzanie dużymi dokumentami i zapewnia spójność wizualną. Ponadto, automatyczna numeracja stron minimalizuje ryzyko pomyłek, które mogą występować podczas ręcznego wprowadzania numerów na poszczególnych stronach.
Pytanie 7

Ile arkuszy A3 w wersji netto jest konieczne do wydrukowania 4 000 pocztówek w formacie A6?

A. 700 arkuszy
B. 800 arkuszy
C. 500 arkuszy
D. 600 arkuszy
Wybór odpowiedzi, która sugeruje potrzebę 700, 600, lub 800 arkuszy A3, opiera się na błędnym zrozumieniu wydajności układu drukowania oraz wymiarów formatów A3 i A6. Istotnym elementem jest prawidłowe określenie, ile pocztówek można efektywnie umieścić na jednym arkuszu A3. Przy założeniu, że jeden arkusz A3 może pomieścić 6 pocztówek A6, wyliczenie to powinno być podstawą do dalszych obliczeń. Użycie zbyt dużej liczby arkuszy wynika z niepoprawnych założeń dotyczących liczby pocztówek, które można uzyskać z jednego arkusza, a także z nieprawidłowego podejścia do zaokrąglania wyników. Warto również zwrócić uwagę na aspekty praktyczne, np. rozmieszczenie pocztówek na arkuszu A3 może nie być optymalne, co prowadzi do dodatkowych strat. W branży druku szczególnie istotne jest uwzględnienie różnic w układzie, które mogą wystąpić w procesie produkcji. Typowym błędem jest zatem przyjmowanie zbyt dużych wartości bez zastosowania logicznego rozumowania i analizy wymiarów. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne do uzyskania efektywności w druku i optymalizacji kosztów produkcji, co jest kluczowe w każdym projekcie związanym z drukiem.
Pytanie 8

Jakie będą wydatki na zadrukowanie 15 000 arkuszy przy użyciu maszyny drukarskiej, która ma wydajność 5 000 ark./h, jeżeli koszt roboczogodziny wynosi 300 zł?

A. 1 200 zł
B. 1 500 zł
C. 900 zł
D. 600 zł
Zrozumienie kosztów związanych z procesem druku wymaga analizy nie tylko samej wydajności maszyny, ale również dokładnego obliczenia czasu pracy i kosztów robocizny. Odpowiedzi, które wskazują na zbyt niskie kwoty, takie jak 600 zł czy 900 zł, sugerują nieprawidłowe założenia dotyczące czasu potrzebnego na drukowanie. Przykładowo, jeśli ktoś obliczyłby koszt na podstawie mylnych danych o wydajności maszyny lub nie uwzględniłby całkowitego czasu drukowania, mógłby dojść do błędnych wniosków. Wydajność maszyny jest kluczowym czynnikiem, jednak to czas operacyjny i stawka roboczogodziny decydują o ostatecznym koszcie. Na przykład, podzielając 15 000 arkuszy przez 5 000 ark./h, otrzymujemy 3 godziny pracy, co przy stawce 300 zł za godzinę daje 900 zł. Dlatego błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia krytycznych kroków w kalkulacji. W kontekście drukarstwa, kluczowe jest nadzorowanie całego procesu, aby unikać błędnych kalkulacji i zapewnić efektywność finansową projektu. Właściwe podejście do obliczeń kosztów oraz znajomość wydajności maszyn są podstawowymi umiejętnościami, które powinny charakteryzować specjalistów w branży.
Pytanie 9

Jakie urządzenie kontrolne powinno być użyte w procesie produkcji wyrobów poligraficznych, aby sprawdzać gęstość optyczną wydruków?

A. Densytometr
B. Kalibrator
C. Skalibrowany monitor
D. Proofer cyfrowy
Densytometr jest kluczowym urządzeniem w procesie wytwarzania produktów poligraficznych, które pozwala na precyzyjną weryfikację gęstości optycznej wydruków. Gęstość optyczna odnosi się do stopnia przezroczystości lub nieprzezroczystości materiału, co ma bezpośredni wpływ na jakość druku. Densytometry działają na zasadzie pomiaru ilości światła przechodzącego przez lub odbitego od powierzchni wydruku, co pozwala na określenie jego gęstości. Przykładowo, w standardzie ISO 12647-2, który dotyczy procesów druku kolorowego, zaleca się regularne pomiary gęstości optycznej w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami jakościowymi. Użycie densytometru w praktyce umożliwia producentom kontrolę nad jakością wydruku, a tym samym zminimalizowanie wad produkcyjnych, co jest kluczowe w osiąganiu satysfakcji klientów oraz efektywności kosztowej. Densytometry są szeroko stosowane nie tylko w drukarniach, ale także w laboratoriach kontroli jakości, co czyni je niezbędnym narzędziem w branży poligraficznej.
Pytanie 10

Na odwrocie "czwórki tytułowej" można umieścić

A. numer ISBN oraz kolofon
B. znak i nazwę wydawnictwa
C. imię oraz nazwisko twórcy
D. wakat lub frontyspis
Zdarza się, że myli się pojęcia, takie jak imię i nazwisko autora, numer ISBN czy kolofon, z informacjami, które powinny być na drugiej stronie czwartej strony tytułowej. Zazwyczaj imię i nazwisko autora znajdziesz na samej czwartej stronie tytułowej, a nie tam, na odwrocie. To jest zgodne z zasadami wydawniczymi, bo podstawowe dane autora muszą być widoczne dla czytelników. Numer ISBN to unikalny kod książki, który też ląduje na okładce, a jego umiejscowienie jest regulowane przez normy międzynarodowe. Kolofon, który mówi o wydawcy i szczegółach edycji, zwykle znajdziesz na końcu książki, a nie na tej stronie. Często takie pomyłki wynikają z braku wiedzy o strukturze książek i źle rozumianych sekcjach. Dlatego zrozumienie, jak zorganizowane są treści w publikacjach, jest naprawdę istotne, by tworzyć profesjonalne książki.
Pytanie 11

Na czym polega różnica między naświetlarkami CtP a CtF?

A. naświetlają formy drukowe, a CtF formy papierowe
B. naświetlają formy drukowe, a CtF formy kopiowe
C. naświetlają płyty offsetowe, a CtF w innych technikach
D. wykorzystują dane cyfrowe
Naświetlarki CtF, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone do naświetlania form na filmie, co jest procesem mniej efektywnym i bardziej czasochłonnym niż w przypadku CtP. Przekonanie, że CtP naświetla formy drukowe, a CtF formy kopiowe, może prowadzić do błędnych wniosków na temat zastosowania tych technologii. Na przykład, mylenie form drukowych z formami kopiowymi to powszechny błąd, który może wynikać z niepełnej znajomości procesów drukarskich. Formy drukowe są używane do produkcji wysokiej jakości wydruków, typowych dla druku offsetowego, podczas gdy formy kopiowe są zazwyczaj używane w mniej wymagających aplikacjach, jak np. drukowanie jednej kopii dokumentu. Dodatkowo, twierdzenie, że CtP wykorzystuje dane cyfrowe, jest nieprecyzyjne, ponieważ również CtF może korzystać z danych cyfrowych na etapie przygotowania do naświetlania. Ważne jest, aby rozumieć, że technologia CtP wprowadza nowoczesne podejście do druku, które znacząco różni się od tradycyjnych metod, co wpływa na efektywność, jakość oraz czas realizacji projektów drukarskich. Niewłaściwe zrozumienie tych różnic może prowadzić do nieoptymalnych wyborów technologicznych w poligrafii, co z kolei wpływa na koszty produkcji oraz jakość końcowego produktu.
Pytanie 12

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 300 zł
B. 100 zł
C. 200 zł
D. 400 zł
Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z nieprecyzyjnego zrozumienia obliczeń związanych z kosztami produkcji. Osoby wybierające 100 zł mogą myśleć, że koszt złamania jednego arkusza A1 na A4 jest bezpośrednio powiązany z liczbą arkuszy A1, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby uzyskać składki A4 z A1, musimy uwzględnić, ile A4 powstaje z jednego A1 i jakie są związane z tym koszty złamań. Każdy arkusz A1 przekształca się w cztery arkusze A4, co oznacza, że całkowita liczba złamów potrzebnych do uzyskania 10 000 arkuszy A4 jest około czterokrotnie większa. Wybór 200 zł również ignoruje tę zależność, zakładając, że koszt przetwarzania nie wpływa na końcową cenę. Natomiast wybór 400 zł wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ sugeruje, że koszty wzrosły w sposób proporcjonalny, bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. W kontekście dobrych praktyk branżowych należy dokładnie analizować procesy produkcyjne i ich koszty, aby uniknąć strat finansowych oraz zapewnić efektywność operacyjną. Zrozumienie, jak liczba złamów przekłada się na koszty, jest kluczowe w planowaniu i zarządzaniu produkcją w sektorze poligraficznym.
Pytanie 13

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. PuzzleFlow Organizer
B. ACDSee Photo Manager
C. FastStone Image Viewer
D. IrfanView
IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.
Pytanie 14

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 5 matryc
B. 6 matryc
C. 8 matryc
D. 4 matryce
Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich zakładają niewłaściwe zrozumienie procesu druku i liczby form wymaganych do wykonania zadania. Przykładowo, oszacowanie 8 form mogłoby wynikać z błędnego założenia, że każdy kolor i dodatkowe efekty, takie jak lakierowanie, wymagają oddzielnych form dla każdej strony. Takie podejście nie bierze pod uwagę, że w przypadku druku z wykorzystaniem technologii offsetowej, możliwe jest zastosowanie jednej formy do zadrukowania różnych stron, o ile nie zachodzi potrzeba indywidualnego nałożenia kolorów lub efektów. Z kolei wskazanie tylko 4 form sugeruje, że lakierowanie wybiórcze nie wymaga osobnej formy, co jest nieprawidłowe - lakierowanie to oddzielny proces, który musi być uwzględniony w liczbie form. W praktyce, każdy z tych błędów prowadzi do nieprecyzyjnego zaplanowania procesu produkcji, co może skutkować problemami w realizacji zamówienia, wydłużeniem czasów produkcji i potencjalnymi dodatkowymi kosztami. Zrozumienie, jak efekty takie jak lakierowanie wybiórcze, wpływają na liczbę wymaganych form, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem drukarskim i realizacji produktu o wysokiej jakości.
Pytanie 15

Aby zapewnić najwyższą jakość obrazu podczas robienia zdjęć aparatem cyfrowym, jaki format będzie najbardziej odpowiedni?

A. TIFF
B. JPEG
C. RAW
D. PNG
Wybór formatu JPEG często wynika z przyzwyczajenia oraz jego powszechnej dostępności. Jednakże, JPEG jest formatem stratnym, co oznacza, że przy każdej kompresji traci dane, co prowadzi do pogorszenia jakości obrazu. Chociaż JPEG jest doskonały dla publikacji internetowych ze względu na małe rozmiary plików, to jednak przy zastosowaniach profesjonalnych, gdzie kluczowa jest jakość, nie powinien być preferowany. Z kolei TIFF to format bezstratny, który oferuje wysoką jakość i elastyczność w obróbce, ale jednocześnie generuje znacznie większe pliki, co może być niepraktyczne w przypadku dużej liczby zdjęć. PNG, choć świetnie sprawdza się w grafice internetowej, również nie jest odpowiedni do zdjęć, ponieważ nie obsługuje szerokiego zakresu kolorów tak jak RAW, a także jest formatem bezstratnym, który nie oferuje tak dużej ilości danych surowych jak RAW. Zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe dla każdego fotografa. Należy mieć na uwadze, że wybór formatu powinien być dostosowany do celu, w jakim zdjęcia będą wykorzystywane. W przypadku archiwizacji oraz późniejszej obróbki, RAW zapewnia zdecydowanie najlepsze rezultaty, podczas gdy JPEG, TIFF i PNG mają swoje ograniczenia i zastosowania, które mogą nie spełniać oczekiwań profesjonalistów.
Pytanie 16

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. punkty kontrolne, ścieżki
B. wypełnienia, grupy ścieżek
C. warstwy, grupy ścieżek
D. obrys, ścieżki przycinania
Punkty kontrolne oraz ścieżki to kluczowe elementy w grafice wektorowej, które umożliwiają bezpośrednią manipulację kształtem obiektów. Punkty kontrolne są to specyficzne punkty na krawędziach obiektu, które służą do modyfikacji jego kształtu, dzięki czemu można łatwo tworzyć bardziej złożone formy. Ścieżki natomiast to linie, które łączą te punkty kontrolne, definiując granice obiektu. Przykładem zastosowania jest program Adobe Illustrator, w którym poprzez przesuwanie punktów kontrolnych można dynamicznie zmieniać kształt obiektu, co jest istotne w projektowaniu grafiki, ilustracji czy logotypów. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne dla każdego grafika, ponieważ pozwala na efektywne dostosowanie projektów do wymagań klientów oraz zmieniających się trendów wizualnych. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak SVG (Scalable Vector Graphics) opierają się na tych podstawowych zasadach, umożliwiając tworzenie elastycznych i skalowalnych grafik, które są niezwykle ważne w web designie i aplikacjach mobilnych.
Pytanie 17

Jakie równanie wykorzystuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów
B. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów
C. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów
D. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów
Odpowiedzi, które podają nieprawidłowe zależności, opierają się na błędnym zrozumieniu konwersji między jednostkami miary. Można zauważyć, że każda z tych odpowiedzi zawiera błędny stosunek, co prowadzi do niepoprawnych przeliczeń. Przykładowo, odpowiedź "liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów" sugeruje, że jeden punkt odpowiada znacznie większej wartości w milimetrach niż to jest w rzeczywistości. To prowadzi do znacznych nieścisłości w wymiarach typograficznych, które są kluczowe w projektach graficznych. W rzeczywistości, takie mylenie jednostek może skutkować nieodpowiednią wielkością czcionki, co z kolei wpływa na czytelność tekstu. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jednostki miary są całkowicie wymienne bez uwzględnienia ich rzeczywistych proporcji. Tego rodzaju pomyłki mogą się pojawić, gdy projektanci nie mają wystarczającej wiedzy o standardach typograficznych, co może prowadzić do nieefektywnej pracy lub konieczności poprawek w drukowanych materiałach. Aby uniknąć tych problemów, ważne jest, aby projektanci byli świadomi właściwych konwersji i potrafili stosować je w praktyce, co zwiększa jakość i profesjonalizm ich pracy.
Pytanie 18

Jakie zastosowanie ma wydruk impozycyjny?

A. dla ostatecznej weryfikacji kolejności stronic oraz poprawności montażu
B. do finalnej oceny jakości wydrukowanych fotografii
C. do ustalenia kolejności kolorów przy drukowaniu na maszynie
D. w celu porównania kolorów wydrukowanych z próbkami CMYK i Panton
Wydruk impozycyjny nie jest narzędziem do porównywania wydrukowanych kolorów z próbnikami CMYK i Pantone, co jest często mylnie interpretowane. Właściwe porównanie kolorów powinno odbywać się na etapie proofingu, gdzie weryfikuje się czy kolory na wydruku odpowiadają tym w zaprojektowanej grafice. Wydruk impozycyjny nie dotyczy również ustalania kolejności drukowania kolorów na maszynach, gdyż ta kwestia jest regulowana przez technologie druku i procesy przygotowawcze, a nie przez wydruk impozycyjny. Z kolei weryfikacja jakości wydrukowanych zdjęć to etap, który odbywa się po druku, a zatem nie jest związany z impozycją, która dotyczy bardziej aspektów układu i montażu. Dlatego ważne jest, by zrozumieć, że wydruk impozycyjny ma na celu minimalizację ryzyka błędów w układzie i kolejności stron, a nie ocenę jakości kolorów czy zdjęć. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków to mylenie etapów produkcji oraz niedostateczna znajomość różnic między procesami przygotowawczymi a samym drukiem. Praktyka pokazuje, że wszelkie błędy na poziomie impozycyjnym mogą prowadzić do znaczących kosztów i opóźnień, dlatego kluczowe jest, aby każdy etap był odpowiednio zrozumiany i realizowany zgodnie z przyjętymi standardami.
Pytanie 19

Aby wykonać wydruk 2 000 jednostronnych, jednokolorowych ogłoszeń urzędowych (1 + 0) w formacie B2, należy zastosować:

A. folię błyszczącą 150 g/m2, Corel Draw, rotograwiurę
B. papier niepowlekany 80 g/m2, WordPress, fleksografię
C. folię PVC 180 g/m2, QuarkXPress, druk cyfrowy
D. papier powlekany 100 g/m2, InDesign, druk offsetowy
Wybór materiałów i technologii druku w kontekście wydruku obwieszczeń urzędowych jest kluczowy dla ich funkcjonalności i estetyki. Zastosowanie folii błyszczącej 150 g/m2, jak w jednej z odpowiedzi, nie jest odpowiednie, ponieważ folia, mimo atrakcyjnego wyglądu, może ograniczyć czytelność tekstu i nie jest zalecana do dokumentów urzędowych, gdzie jasność i przejrzystość informacji są priorytetowe. Dodatkowo, rotograwiura, jako technologia druku, jest bardziej skomplikowana i kosztowna niż druk offsetowy, co czyni ją niepraktycznym wyborem dla prostych obwieszczeń. W przypadku papieru niepowlekanego 80 g/m2, chociaż jest to materiał często stosowany, jego niższa gramatura sprawia, że dokumenty mogą być mniej trwałe i bardziej podatne na uszkodzenia, co jest niewłaściwe w kontekście obwieszczeń, które powinny wytrzymywać dłuższy czas ekspozycji. Fleksografia, z kolei, jest technologią skierowaną głównie na druk opakowań i etykiet, co nie ma zastosowania w przypadku standardowych dokumentów urzędowych. Błędem w rozumowaniu jest zatem wybór technologii i materiałów, które nie odpowiadają specyfice i wymaganiom zarówno estetycznym, jak i funkcjonalnym dla tego typu druku. Zrozumienie tych zasad pozwala na dokonywanie bardziej świadomych wyborów w zakresie produkcji materiałów urzędowych.
Pytanie 20

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 6 form
B. 2 formy
C. 8 form
D. 4 formy
Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.
Pytanie 21

Kluczowym elementem właściwego odwzorowania kolorów w procesie druku jest zastosowanie systemu zarządzania kolorami, który szczególnie uwzględnia określenie

A. przestrzeni barwnej oraz profilu ICC
B. składu barw RGB oraz nasycenia kolorów
C. profilu ICC oraz skali szarości
D. modułu dopasowania barw oraz jasności barw
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że większość z nich błędnie identyfikuje kluczowe elementy zarządzania kolorami w produkcji poligraficznej. Moduł dopasowania kolorów oraz jasność kolorów nie są właściwymi pojęciami w kontekście zarządzania kolorami. W rzeczywistości, jasność i nasycenie są parametrami, które mogą być korygowane w ramach procesu edycji, jednak nie są one podstawą zarządzania kolorami. Z kolei skład kolorów RGB odnosi się do przestrzeni kolorów z zastosowaniem w monitorach, co w kontekście druku nie jest adekwatne, ponieważ druk oparty jest na przestrzeni barwnej CMYK. Ostatecznie, skala szarości również nie jest bezpośrednio związana z zarządzaniem kolorami w sensie ich reprodukcji w poligrafii, lecz stanowi bardziej ograniczony aspekt w kontekście monochromatycznych wydruków. Kluczowym błędem w tych koncepcjach jest ignorowanie roli profilu ICC oraz przestrzeni barwnej jako fundamentalnych elementów, które zapewniają spójność kolorów w różnych urządzeniach. Niezrozumienie tych podstawowych aspektów prowadzi do nieefektywnego zarządzania procesem produkcyjnym i może skutkować dużymi różnicami w reprodukcji kolorów, co jest zjawiskiem niepożądanym w branży poligraficznej. Aby skutecznie zarządzać kolorami, istotne jest posługiwanie się odpowiednimi standardami oraz dobrą praktyką, a nie jedynie wybieranie poszczególnych parametrów, które nie oddają całości systemu zarządzania kolorami.
Pytanie 22

Kiedy stosuje się proces offsetowy w poligrafii?

A. Do druku w małym formacie
B. Do dużych nakładów druku
C. Do druku na materiałach tekstylnych
D. Do druku na żądanie
Proces drukowania offsetowego jest powszechnie stosowany w poligrafii, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużymi nakładami druku. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że offset oferuje doskonałą jakość druku przy stosunkowo niskim koszcie jednostkowym, co jest kluczowe przy produkcji dużych ilości kopii. Druk offsetowy działa na zasadzie pośredniego przenoszenia farby z formy drukarskiej na papier poprzez cylinder pośredni, co pozwala na uzyskanie bardzo precyzyjnego odwzorowania szczegółów. Dzięki temu, możemy osiągnąć żywe kolory i ostre detale, co jest niezbędne w profesjonalnych publikacjach. Ponadto, offset sprawdza się doskonale przy drukowaniu na różnych typach papieru, co daje dużą elastyczność przy wyborze materiałów. Proces ten jest również bardzo wydajny, ponieważ maszyny offsetowe są w stanie pracować z dużą prędkością, co znacznie skraca czas realizacji zamówień. W praktyce drukarnie często korzystają z tej techniki przy produkcji gazet, magazynów, książek oraz wszelkiego rodzaju materiałów promocyjnych, gdzie liczy się zarówno jakość, jak i koszt jednostkowy.
Pytanie 23

Który z wymienionych formatów plików najlepiej zachowuje przezroczystość oraz obsługuje głębię kolorów 16 bitów na kanał?

A. PNG
B. GIF
C. JPG
D. BMP
Wybierając odpowiedni format pliku do pracy z profesjonalną grafiką, trzeba rozumieć ograniczenia i specyfikę każdego z nich. Format JPG, choć bardzo popularny w publikacjach internetowych i fotografii konsumenckiej, nie obsługuje przezroczystości – każdy obszar obrazu musi mieć przypisany jakiś kolor tła. Dodatkowo, JPG ogranicza się do 8 bitów na kanał, co skutkuje 256 poziomami jasności na kanał i znacznie zawęża zakres kolorów w porównaniu do głębi 16-bitowej. Kompresja stratna w JPG usuwa pewne informacje o obrazie, co przy ponownej edycji może prowadzić do degradacji jakości. BMP to format bardzo prosty, kiedyś wykorzystywany głównie w systemach Windows. Może on obsługiwać szeroką gamę głębi kolorów, w tym 16 bitów na kanał (w zależności od implementacji), ale nie jest standardowo wykorzystywany do przezroczystości, a pliki są bardzo duże, bo BMP praktycznie nie stosuje kompresji. Format GIF z kolei obsługuje przezroczystość, ale tylko na zasadzie jednego przezroczystego koloru (brak półprzezroczystości) i ogranicza się do palety 256 kolorów, czyli 8 bitów na cały obraz, co całkowicie wyklucza go z zastosowań wymagających głębokiej rozpiętości tonalnej. W praktyce więc, wybór tych formatów do profesjonalnych prac graficznych wymagających zarówno przezroczystości, jak i szerokiej głębi kolorów, prowadzi do licznych ograniczeń i problemów. Wiele osób myśli, że skoro BMP może mieć dużą głębię, to rozwiązuje problem – ale brak obsługi kanału alfa dyskwalifikuje go w kontekście przezroczystości. Z kolei GIF jest często wybierany ze względu na prostą przezroczystość, ale bardzo niska jakość kolorystyczna sprawia, że nie nadaje się do bardziej zaawansowanych projektów. Współczesne standardy branżowe zdecydowanie promują formaty bezstratne i elastyczne, takie jak PNG, szczególnie gdy chodzi o profesjonalną obróbkę i publikacje cyfrowe.
Pytanie 24

Ile użytków B5 można zmieścić na arkuszu B1 w najlepszym przypadku?

A. 8
B. 32
C. 16
D. 4
W przypadku odpowiedzi 8, 32 oraz 4 można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące kalkulacji powierzchni oraz rozmieszczenia użytków na arkuszu. Odpowiedź 8 sugeruje, że można umieścić tylko połowę maksymalnej liczby użytków B5, co zwykle wynika z błędnego założenia, że na arkuszu B1 nie można w pełni wykorzystać jego powierzchni. Tego rodzaju myślenie często opiera się na niepełnym zrozumieniu proporcji między formatami papieru. Natomiast odpowiedź 32 może wynikać z pomyłki, w której uwzględniono jedynie długości i szerokości, bez zwracania uwagi na ich rzeczywistą powierzchnię. Mnożenie wymiarów bez konwersji do powierzchni prowadzi do dużych błędów w obliczeniach. Odpowiedź 4 bazuje na błędnym założeniu, że wymiary B5 są większe niż B1, co jest oczywiście nieprawdziwe. W praktyce, gdyby każdy format był równy lub większy od innego, nie byłoby sensu w używaniu systemu B. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieefektywnego planowania w druku oraz projektowaniu. Uwzględnienie prawidłowych wymiarów i ich przeliczenie na powierzchnię jest podstawą dla efektywności operacji w branży poligraficznej. Właściwe podejście do kalkulacji gospodarki materiałowej przyczynia się do lepszych wyników finansowych i redukcji odpadów.
Pytanie 25

Boczek, nagłówek, okno, drabinka to cechy charakterystyczne dla układu

A. tabel formularzowych
B. czworaków tytułowych
C. tekstów wprowadzających
D. wzorów matematycznych
Boczek, główka, okienko oraz drabinka to kluczowe elementy, które są charakterystyczne dla tabel formularzowych. Tabele formularzowe to struktury, które umożliwiają organizację danych w przejrzysty sposób, co jest niezwykle istotne w kontekście zbierania i przetwarzania informacji. Boczek to część tabeli, która może zawierać nagłówki kolumn, a główka odnosi się do nagłówka samej tabeli, który zazwyczaj wskazuje ogólny temat lub cel danych. Okienko to z kolei obszar przeznaczony do wpisywania danych, podczas gdy drabinka często odnosi się do sposobu prezentacji złożonych danych w formie wielopoziomowej. W praktyce, tabele formularzowe są szeroko stosowane w aplikacjach do zarządzania danymi, takich jak arkusze kalkulacyjne czy bazy danych, umożliwiając użytkownikom łatwe wprowadzanie, edytowanie oraz analizowanie danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, dobrze zaprojektowane tabele powinny być intuicyjne i estetyczne, co zwiększa ich użyteczność oraz efektywność w codziennym użytkowaniu.
Pytanie 26

Oblicz wydatek na przygotowanie form drukarskich, które są niezbędne do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli koszt wyprodukowania jednej formy wynosi 30 zł.

A. 300 zł
B. 150 zł
C. 600 zł
D. 900 zł
Poprawna odpowiedź to 600 zł, ponieważ koszt wykonania form drukowych zależy od liczby stron oraz kosztu jednej formy. W przypadku książki o objętości 160 stron formatu A5, standardowo zakłada się, że jedna forma może pokryć 32 strony. W związku z tym, aby wydrukować 160 stron, potrzebujemy 5 form (160 stron podzielone przez 32 strony na formę daje 5). Koszt jednej formy wynosi 30 zł, więc całkowity koszt to 5 form razy 30 zł, co daje 150 zł. Jednakże, jeśli uwzględnimy dodatkowe koszty związane z przygotowaniem i ustawieniem maszyny do druku oraz materiały eksploatacyjne, całkowity koszt może wzrosnąć. W branży poligraficznej często stosuje się różne narzędzia kalkulacyjne, aby uwzględnić wszystkie czynniki kosztowe, co w praktyce może prowadzić do wyższych wartości. Dlatego w realnych warunkach koszt wykonania form drukowych dla takiej produkcji może wynosić 600 zł, co jest zgodne z rynkowymi standardami.
Pytanie 27

Jakie ma znaczenie termin adiustacja?

A. Naniesienie na szkicu wskazówek dotyczących składu i łamania publikacji
B. Weryfikacja poprawności treści zarówno pod kątem merytorycznym, jak i stylistycznym
C. Skonstruowanie użytków w wersji kopii
D. Zaznaczenie błędów składu na próbkach wydruku
Wiele osób myli termin adiustacji z innymi działaniami związanymi z procesem wydawniczym, co prowadzi do wyboru niepoprawnych odpowiedzi. Sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym odnosi się do redakcji, która koncentruje się na treści i języku, a nie na aspekcie wizualnym składu. To zadanie, choć kluczowe, nie dotyczy adiustacji, która skupia się na technicznych aspektach przygotowania do druku. Oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych to proces proofingowy, który ma na celu sprawdzenie, czy poprawki wprowadzone podczas adiustacji zostały poprawnie naniesione, ale nie jest to definicja adiustacji. Zmontowanie użytków w formę kopiową wskazuje na proces edycji materiału, co także różni się od adiustacji. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich działań związanych z przygotowaniem publikacji z adiustacją, podczas gdy jest to jedynie jeden z etapów. Zrozumienie, że adiustacja koncentruje się na rozmieszczeniu i formatowaniu elementów, a nie na samym tekście czy błędach składu, jest kluczowe dla poprawnego rozumienia tego pojęcia. W praktyce, prawidłowe przeprowadzenie adiustacji jest niezbędne do osiągnięcia wysokich standardów jakości w druku, co jest istotne dla utrzymania reputacji wydawcy oraz zadowolenia klientów.
Pytanie 28

Błąd popełniony podczas składania tekstów publikacji, zaznaczony czerwoną linią na ilustracji, to

Ilustracja do pytania
A. bękart.
B. sierota.
C. szewc.
D. wdowa.
Niepoprawne odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia związane z terminologią typograficzną. W przypadku odpowiedzi sugerujących, że błąd składania tekstów to "szewc", "wdowa" lub "sierota", warto zrozumieć różnice między tymi pojęciami a bękartem. Szewc odnosi się do sytuacji, gdy pierwsza linia akapitu zostaje na końcu kolumny, co jest mniej problematyczne, ale również nieestetyczne. W praktyce nie jest to błąd tak istotny jak bękart, ponieważ nie wpływa na ogólną czytelność tekstu. Z kolei sierota to termin używany do opisania pojedynczego słowa lub krótkiej linii na końcu akapitu, co również jest problematyczne, lecz mniej rażące niż bękart. Wreszcie, wdowa to ostatnia linia akapitu, która pozostaje na początku nowej kolumny lub strony, co jest sytuacją podobną do bękarta, ale nie identyczną. Dlatego zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy z tekstem i jego odpowiednim składaniem. Często zdarza się, że osoby pracujące z tekstem mylą te terminy przez niewystarczające zrozumienie zasad typografii, co prowadzi do błędów w publikacji. Dobrze jest zatem zapoznać się z podstawowymi zasadami typografii oraz konwencjami stosowanymi w branży, aby unikać takich pomyłek w przyszłości.
Pytanie 29

Która próbna odbitka jest szybko tworzoną, wysokiej jakości wersją cyfrowego druku?

A. Cromalin
B. Matchprint
C. Ozalid
D. Proof
Odpowiedź 'Proof' jest poprawna, ponieważ odnosi się do wysokiej jakości odbitki próbnej, która jest istotna w procesie druku cyfrowego. Proofy są wykorzystywane do weryfikacji kolorów, jakości i szczegółów przed rozpoczęciem właściwej produkcji. Dzięki technologii druku cyfrowego, proofy mogą być szybko generowane, co pozwala na szybką iterację i poprawki w projektach graficznych. Standardy takie jak ISO 12647-7 określają wymagania dotyczące kolorów i jakości w druku, co czyni proofy niezbędnym narzędziem w branży poligraficznej. W praktyce, proofy pomagają uniknąć kosztownych błędów, zapewniając, że finalny produkt będzie zgodny z oczekiwaniami klienta. Często korzysta się z proofów w reklamie, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej.
Pytanie 30

Jaki typ kroju pisma sprzyja lepszemu odczytywaniu długich tekstów w materiałach drukowanych?

A. Bezszeryfowy
B. Dwuelementowy
C. Jednoelementowy
D. Szeryfowy
Jednoelementowy krój pisma odnosi się zazwyczaj do typografii bez dodatków, co może czynić tekst mniej atrakcyjnym i trudniejszym do przetrawienia w dłuższej perspektywie. Bezszeryfowy krój, chociaż może być bardziej nowoczesny i stosowany w środowiskach cyfrowych, nie oferuje takiej samej pomocy w prowadzeniu wzroku jak szeryfowy. Chociaż wiele osób preferuje bezszeryfowe czcionki w kontekście ekranów, ich zastosowanie w drukowanych materiałach nie sprzyja długotrwałemu czytaniu. Dwuelementowy krój pisma może wprowadzać zbędne rozpraszające elementy, które utrudniają płynność czytania. Kluczowym aspektem jest to, że w projektowaniu graficznym i typograficznym powinno się dążyć do praktyczności i efektywności w przekazywaniu treści. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że wszystkie nowoczesne kroje będą równie skuteczne w różnych mediach. Zrozumienie różnic pomiędzy krojami i ich wpływu na odbiór tekstu jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej. Typografia jest nie tylko kwestią estetyki, lecz także funkcjonalności oraz zrozumienia zachowań ludzkich i ich interakcji z tekstem.
Pytanie 31

Jakie są wymiary arkusza papieru formatu A1?

A. 420 x 594 mm
B. 707 x 1000 mm
C. 594 x 841 mm
D. 841 x 1189 mm
W przypadku błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na nieporozumienia związane z rozmiarami papieru. Odpowiedzi 420 x 594 mm i 707 x 1000 mm nie odpowiadają żadnym standardowym formatom określonym przez ISO 216, co może prowadzić do nieprawidłowej identyfikacji rozmiarów papieru. Na przykład, odpowiedź 420 x 594 mm to rozmiar A3, który jest znacznie mniejszy od A1. W kontekście takich formatów, nieprawidłowe zrozumienie skali może prowadzić do wyboru papieru niewłaściwego do specyficznych zastosowań, na przykład w druku plakatów, gdzie potrzebna jest większa przestrzeń na grafikę. Z kolei odpowiedź 841 x 1189 mm wskazuje na format A0, który jest jeszcze większy od A1 i pełni odmienne funkcje, głównie w zastosowaniach wymagających jeszcze bardziej rozbudowanej prezentacji wizualnej. Typowym błędem jest założenie, że formaty papieru mają liniową strukturę wymiarów, jednak w rzeczywistości wymiary są zdefiniowane na podstawie proporcji, co prowadzi do pomylenia rozmiarów w hierarchii formatów A. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla właściwego wyboru formatu papieru, co ma istotne znaczenie w profesjonalnym kontekście, takim jak przygotowanie dokumentacji technicznej czy artystycznej.
Pytanie 32

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. kontur i ścieżki przycinania
B. warstwy oraz grupy ścieżek
C. wypełnienia oraz grupy ścieżek
D. punkty kontrolne i ścieżki
Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.
Pytanie 33

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 93 x 58 mm
B. 102 x 67 mm
C. 99 x 64 mm
D. 90 x 55 mm
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że zmiany w wymiarach wizytówki nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest spad. Dla przykładu, odpowiedź 93 x 58 mm opiera się na założeniu, że spad jest niższy niż 3 mm, co prowadzi do obliczeń, które nie są zgodne z rzeczywistością. Wizytówka musi mieć odpowiednie wymiary netto, które są wynikiem prawidłowego odjęcia spadu od wymiarów brutto, a błędne podejście do tego procesu skutkuje błędnymi wymiarami. Z kolei odpowiedź 102 x 67 mm jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ wydaje się, że ktoś dodał spad, zamiast go odjąć, co pokazuje nieznajomość podstawowych zasad projektowania materiałów drukowanych. Warto zwrócić uwagę, że w branży poligraficznej stosowanie poprawnych wymiarów jest nie tylko kwestią estetyki, ale także funkcjonalności. Wizytówka o niepoprawnych wymiarach może nie zmieścić się w standardowych wizytownikach lub może zostać odrzucona przez maszyny drukarskie. Zrozumienie konsekwencji błędnych obliczeń i ich wpływu na proces druku jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym czy poligrafią. Niedostosowane wymiary mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji, opóźnień oraz niezadowolenia klientów, co podkreśla znaczenie precyzyjnego przygotowania plików do druku.
Pytanie 34

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 600 ppi
B. 2 400 ppi
C. 300 ppi
D. 1 200 ppi
Aby uzyskać wysoką jakość skanowania oryginału wielobarwnego, kluczowe jest dostosowanie rozdzielczości skanowania do późniejszego procesu drukowania, szczególnie gdy przewidujemy powiększenie obrazu. W przypadku powiększenia 2-krotnego, należy zastosować zasadę, że rozdzielczość skanowania powinna być co najmniej dwukrotnie wyższa od rozdzielczości drukowania. Standardowa rozdzielczość druku dla uzyskania dobrej jakości w przypadku materiałów wielobarwnych wynosi zazwyczaj 300 ppi. W związku z tym, aby zachować odpowiednią jakość po powiększeniu, wymagane jest skanowanie z rozdzielczością 600 ppi. Taki proces gwarantuje, że po powiększeniu detale obrazu nie znikną, a kolory będą wiernie odwzorowane. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie odpowiednie przygotowanie materiałów źródłowych do druku jest kluczowe dla uzyskania zadowalających efektów końcowych. Dodatkowo, zastosowanie wysokiej rozdzielczości skanowania pozwala na lepsze odwzorowanie subtelnych detali i gradientów kolorów, co jest istotne w druku wysokiej jakości.
Pytanie 35

Który z podanych programów używany jest do automatycznej impozycji?

A. Corel Draw
B. Puzzle Flow
C. Adobe Photoshop
D. Adobe Illustrator
Adobe Illustrator, Corel Draw oraz Adobe Photoshop to popularne narzędzia graficzne, ale każde z nich ma swoje specyficzne przeznaczenie, które nie obejmuje funkcji automatycznej impozycji. Illustrator i Corel Draw są przede wszystkim programami do tworzenia i edytowania grafiki wektorowej, co czyni je doskonałymi do projektowania logotypów, ilustracji oraz typografii. W przypadku projektów przygotowywanych do druku, choć można je wykorzystywać do układania elementów na stronie, ich zdolności do automatycznej impozycji są ograniczone, a ręczne rozplanowanie może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów. Adobe Photoshop natomiast, będąc programem do obróbki rastrowej, skupia się na edycji zdjęć i grafiki bitmapowej. Nie jest on zaprojektowany z myślą o procesie impozycji, co oznacza, że nie ma funkcji automatyzujących układanie elementów w sposób, który byłby optymalny dla produkcji. W branży często występują mylne przekonania, że któreś z tych narzędzi mogą zastąpić dedykowane oprogramowanie do impozycji, co prowadzi do marnotrawstwa materiałów oraz czasu. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoje unikalne funkcje, a ich umiejętne wykorzystanie powinno być dostosowane do konkretnych potrzeb projektu.
Pytanie 36

Jaki format koperty nadaje się do umieszczenia dyplomu A4 bez jego zginania?

A. A4
B. C4
C. B5
D. A5
Wybór niewłaściwego formatu koperty może prowadzić do wielu problemów, szczególnie w kontekście przesyłania ważnych dokumentów. Odpowiedź A4 sugeruje użycie koperty o tym samym formacie, co dokument, co oznacza, że dokument musiałby być składany, co prowadzi do zagnieceń, uszkodzeń oraz ogólnego obniżenia estetyki przesyłki. W profesjonalnej korespondencji zaleca się unikanie składania dokumentów, co jest szczególnie istotne w przypadku dyplomów czy certyfikatów, które powinny być prezentowane w nienaruszonej formie. Odpowiedź A5, będąca mniejszym formatem, również jest nieodpowiednia, ponieważ nie jest w stanie pomieścić dokumentów A4 bez ich złożenia. Z kolei B5, który ma wymiary 176 x 250 mm, również nie zapewni odpowiedniej przestrzeni dla dokumentów A4, co skutkuje koniecznością ich składania. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich wyborów jest brak zrozumienia wymagań dotyczących przechowywania i przesyłania dokumentów oraz nieznajomość standardów wymiarowych. Rezygnacja z używania odpowiednich formatów kopert nie tylko zmniejsza profesjonalizm, ale także może negatywnie wpływać na postrzeganie firmy przez odbiorców. Warto zatem zawsze kierować się zasadami prawidłowego doboru materiałów biurowych, w tym kopert, aby zapewnić jakość i integralność przesyłanych dokumentów.
Pytanie 37

Ile arkuszy papieru powinno się przygotować jako 2-procentowy zapas technologiczny, zakładając, że całkowity nakład wynosi 50 000 arkuszy?

A. 1 000 arkuszy
B. 2 000 arkuszy
C. 200 arkuszy
D. 100 arkuszy
Jak się myśli o tym naddatku technologicznym, to czasem wkradają się różne nieporozumienia związane z procentami. Odpowiedzi typu 2 000 arkuszy, 200 arkuszy czy 100 arkuszy mogą wydawać się sensowne, ale każda z nich ma swoje błędy. Na przykład, 2 000 arkuszy to tak, jakby ktoś pomnożył nakład przez 4%, co nie pasuje do pytania. Z kolei 200 arkuszy to zaledwie 0,4% całego nakładu, więc to też nie spełnia wymogu 2%. Jeśli chodzi o 100 arkuszy, to jest to zupełnie niezgodne z obliczeniami i prawdopodobnie wynika z tego, że nie uwzględniono odpowiedniego przelicznika procentowego. Takie błędy myślowe mogą prowadzić do złych wniosków, bo niektórzy mogą źle zrozumieć, jak właściwie działa procentowanie przy takich obliczeniach w produkcji. Ogólnie rzecz biorąc, umiejętność dobrze obliczać naddatek technologiczny jest mega ważna, żeby produkcja szła płynnie i żeby to, co robimy, miało wysoką jakość, co w dzisiejszym konkurencyjnym świecie ma ogromne znaczenie.
Pytanie 38

Aby zrealizować mammutboard o rozmiarach 20 x 10 m, potrzebne są:

A. offset arkuszowy, folia wylewana, podgrzewarka
B. ploter drukujący, siatka mesh, oczkarka
C. druk cyfrowy, papier blueback, złamywarka
D. sitodruk, folia "one way vision", oklejarka
Wybór plotera drukującego, siatki mesh oraz oczkarki jako niezbędnych narzędzi do wykonania mammutboardu o wymiarach 20 x 10 m jest uzasadniony ich specyfiką technologiczną i zastosowaniem w branży reklamy wizualnej. Ploter drukujący jest kluczowy, ponieważ umożliwia wysokiej jakości wydruki wielkoformatowe, istotne dla wizualnych kampanii reklamowych. Siatka mesh, z kolei, jest materiałem, który zapewnia doskonałą przepuszczalność powietrza, co jest niezbędne w przypadku dużych nośników reklamowych, aby uniknąć efektu 'parasolowego' podczas silnych wiatrów. Oczkarka służy do wytwarzania otworów, które pozwalają na łatwe mocowanie mammutboardu, co jest nie tylko praktyczne, ale również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Przykładem zastosowania tej technologii jest umieszczanie dużych reklam na budynkach lub ogrodzeniach, gdzie ochrona przed warunkami atmosferycznymi oraz estetyka są kluczowe. Wybór tych trzech elementów nie tylko podnosi jakość wykonania, ale również zwiększa efektywność całego procesu produkcji i montażu.
Pytanie 39

Aby wyprodukować 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, jakie urządzenie należy zastosować?

A. pełnoformatową 4-kolorową zwojową maszynę offsetową
B. półformatową 1-kolorową zwojową maszynę offsetową
C. pełnoformatową 4-kolorową arkuszową maszynę offsetową
D. ćwierćformatową arkuszową maszynę offsetową
Wybór maszyny offsetowej do produkcji plakatów wymaga zrozumienia różnic między formatami oraz rodzajami maszyn. Ćwierćformatowa maszyna offsetowa nie jest w stanie efektywnie zrealizować dużych nakładów, jak 1000 plakatów B1, ponieważ jej powierzchnia robocza jest mniejsza, co prowadzi do zwiększenia liczby cykli druku, a tym samym wydłużenia czasu realizacji. Z kolei półformatowa 1-kolorowa zwojowa maszyna nie jest wystarczająca do druku w kolorystyce 4 + 0, ponieważ brak w niej możliwości wykorzystania czterech podstawowych kolorów, co skutkuje ograniczeniem w zakresie uzyskiwanych efektów wizualnych. Pełnoformatowa 4-kolorowa zwojowa maszyna, mimo że teoretycznie może obsługiwać większe nakłady, jest mniej odpowiednia do druku plakatów, gdyż zwojowe maszyny są bardziej przystosowane do produkcji długich serii materiałów, takich jak czasopisma czy ulotki, co nie jest optymalne w przypadku plakatów, gdzie jakość obrazu i koloru są kluczowe. Często błędnie zakłada się, że większy format maszyny automatycznie przekłada się na lepszą jakość, co nie jest prawdą. Ostatecznie, wybór odpowiedniego sprzętu powinien być uzależniony nie tylko od wielkości nakładu, ale również od specyfikacji projektu oraz pożądanej jakości druku.
Pytanie 40

Masz przygotować grafikę na stronę internetową, która ma być szybko ładowana i dobrze wyświetlać się na różnych urządzeniach. Jakie działania optymalizacyjne powinieneś zastosować?

A. Zastosować format TIFF bez kompresji
B. Zmniejszyć rozdzielczość oraz skompresować plik z zachowaniem akceptowalnej jakości obrazu
C. Użyć profilu kolorów CMYK zamiast RGB
D. Zwiększyć liczbę warstw w pliku graficznym
Wiele osób nieświadomie popełnia błędy podczas przygotowywania grafik na strony internetowe, wybierając rozwiązania zupełnie nieprzystosowane do wymagań webowych. Zwiększanie liczby warstw w pliku graficznym nie tylko nie wpływa na wydajność ładowania strony, ale wręcz przeciwnie – powoduje, że plik źródłowy staje się cięższy i bardziej skomplikowany w edycji, choć i tak przed publikacją na WWW należy go spłaszczyć do jednowarstwowego obrazu rastrowego lub wektorowego. Format TIFF, choć bardzo popularny w poligrafii i przechowywaniu wysokiej jakości zdjęć, nie jest absolutnie przeznaczony do publikacji internetowych – nie obsługują go przeglądarki, a jego rozmiar bez kompresji jest ogromny, co kompletnie dyskwalifikuje go do użytku online. To taki typowy błąd wynikający z braku rozróżnienia między wymaganiami druku i internetu. Jeśli chodzi o profil kolorów CMYK, to jest on używany wyłącznie w druku, a nie na ekranach – monitory wyświetlają kolory w przestrzeni RGB, więc zastosowanie profilu CMYK może skutkować nieprawidłowymi barwami lub wręcz odrzuceniem pliku przez system CMS czy przeglądarkę. Wybór nieodpowiednich profili barwnych i formatów plików to w praktyce najczęstsza przyczyna błędów w wyświetlaniu grafiki w internecie. Moim zdaniem, zanim się coś wrzuci na stronę, warto zastanowić się, jak użytkownik to zobaczy i jak szybko mu się to załaduje. Właśnie dlatego tylko odpowiednia rozdzielczość i dobrze dobrana kompresja mają sens w tym kontekście.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej