Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 16:49
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 17:01

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Ruter z WiFi
B. Przełącznik zarządzalny
C. Konwerter mediów
D. Punkt dostępu
Punkt dostępu to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci LAN, ale nie posiada funkcji segmentacji ruchu w taki sposób, aby ograniczać komunikację pomiędzy urządzeniami do konkretnej grupy. Punkt dostępu działa jako most, łącząc urządzenia bezprzewodowe z siecią przewodową, ale nie jest w stanie kontrolować ruchu danych w obrębie różnych użytkowników. W sytuacji, gdy wiele urządzeń jest podłączonych do jednego punktu dostępu, mogą one swobodnie komunikować się ze sobą oraz z innymi urządzeniami w sieci, co nie spełnia wymagań izolacji ruchu. Ruter z WiFi, z kolei, jest bardziej zaawansowanym urządzeniem, które umożliwia nie tylko dostęp do sieci, ale także routing pomiędzy różnymi sieciami. Jego główną funkcją jest kierowanie ruchu oraz zarządzanie adresacją IP, ale nie jest to tożsame z wydzieleniem grupy komputerów w ramach tej samej sieci. Konwerter mediów jest urządzeniem, które zmienia format sygnału (np. z miedzianego na światłowodowy), ale nie ma funkcji zarządzania ruchem w sieci ani wydzielania grup komputerów. Typowe błędy myślowe w przypadku tych odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań tych urządzeń; użytkownicy mogą mylić ich podstawowe role, co prowadzi do fałszywych wniosków na temat ich możliwości w kontekście zarządzania siecią.
Pytanie 2

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 256 komputerów
B. 254 komputery
C. 252 komputery
D. 255 komputerów
Wybór 256 komputerów jako maksymalnej liczby hostów w sieci klasy C jest błędny z kilku istotnych powodów. Liczba ta wynika z niepełnego zrozumienia struktury adresu IP. Klasa C, zgodnie z definicją, przeznacza 8 bitów na identyfikację hostów, co teoretycznie rzeczywiście daje 256 adresów. Jednak w praktyce dwa z tych adresów są zarezerwowane. Adres sieci, który jest używany do identyfikacji samej sieci, oraz adres rozgłoszeniowy, który służy do komunikacji z wszystkimi hostami w sieci, nie mogą być przydzielane do urządzeń. To fundamentalna zasada w projektowaniu sieci, która często bywa pomijana przez osoby nieposiadające doświadczenia w tej dziedzinie. Wybierając 255 komputerów, również można popełnić błąd w myśleniu, gdyż znów nie uwzględnia to rezerwacji adresu rozgłoszeniowego, a zatem wciąż nie jest to prawidłowa liczba. Podobnie, 252 komputery mogą wydawać się logicznym wyborem, ale nie uwzględnia to pełnej możliwości wykorzystania adresów zarezerwowanych wyłącznie dla hostów. W praktyce, skuteczne zarządzanie adresacją IP wymaga zrozumienia tych zasad oraz ich konsekwencji dla projektowania i operacyjności sieci. Brak tej wiedzy może prowadzić do problemów z komunikacją i zarządzaniem siecią, co jest krytyczne w każdym środowisku IT.
Pytanie 3

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest zrealizowanie co najmniej

A. czterech drzew domeny
B. jednego drzewa domeny
C. trzech drzew domeny
D. dwóch drzew domeny
Utworzenie lasu w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS) wymaga jedynie jednego drzewa domeny, co stanowi podstawowy element struktury AD. Drzewo domeny to kolekcja jednego lub więcej obiektów, w tym domen, które są ze sobą powiązane w hierarchii. Przykładowo, w organizacji, która potrzebuje zorganizować swoje zasoby w sposób hierarchiczny, wystarczy założyć jedną domenę, aby umożliwić zarządzanie kontami użytkowników, komputerami i innymi zasobami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zaobserwować w małych firmach, które często korzystają z jednego drzewa domeny do centralizacji swoich zasobów i ułatwienia zarządzania. W rzeczywistości, dodatkowe drzewa domeny są niezbędne jedynie w bardziej złożonych środowiskach, gdzie potrzeba zarządzania wieloma, różnymi domenami w ramach jednego lasu, na przykład w międzynarodowych korporacjach. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, minimalizowanie liczby drzew domeny ogranicza złożoność zarządzania oraz poprawia bezpieczeństwo i wydajność systemu.
Pytanie 4

W specyfikacji sieci Ethernet 1000Base-T maksymalna długość segmentu dla skrętki kategorii 5 wynosi

A. 100 m
B. 1000 m
C. 250 m
D. 500 m
Odpowiedź 100 m jest prawidłowa, ponieważ w standardzie Ethernet 1000Base-T, który obsługuje transmisję danych z prędkością 1 Gbps, maksymalna długość segmentu dla kabla skrętki kategorii 5 (Cat 5) wynosi właśnie 100 metrów. Ta długość obejmuje zarówno odcinek kabla, jak i wszelkie połączenia oraz złącza, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i jakości sygnału. W praktyce, dla sieci lokalnych (LAN), stosuje się kable Cat 5 lub lepsze, takie jak Cat 5e czy Cat 6, aby osiągnąć wysoką wydajność przy minimalnych zakłóceniach. Warto zauważyć, że przekroczenie tej długości może prowadzić do degradacji sygnału, co z kolei wpłynie na prędkość i niezawodność połączenia. Standardy IEEE 802.3, które regulują kwestie związane z Ethernetem, podkreślają znaczenie zachowania tych limitów, aby zapewnić efektywne funkcjonowanie sieci. Dlatego też, przy projektowaniu lub rozbudowie infrastruktury sieciowej, należy przestrzegać tych wytycznych, aby uniknąć problemów z wydajnością.
Pytanie 5

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej
B. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze
C. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście
D. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ translacja adresów sieciowych (NAT) jest kluczowym procesem umożliwiającym komunikację między prywatnymi adresami IP w sieci lokalnej a publicznymi adresami IP w Internecie. NAT działa na routerach brzegowych, które przekształcają adresy prywatne hostów w adresy publiczne, co pozwala na nawiązywanie połączeń z serwerami dostępnymi w sieci globalnej. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik w domowej sieci lokalnej, korzystając z routera z włączonym NAT, chce uzyskać dostęp do strony internetowej. Router zmienia adres prywatny urządzenia na swój adres publiczny, a odpowiedzi z serwera są następnie kierowane z powrotem do właściwego urządzenia dzięki przechowywaniu informacji o sesji. NAT jest zgodny z protkokłami takimi jak TCP/IP i jest uznawany za standardową praktykę w zarządzaniu adresacją IP, co zwiększa bezpieczeństwo sieci lokalnych poprzez ukrycie rzeczywistych adresów IP. Dodatkowo, NAT umożliwia oszczędność adresów IP, ponieważ wiele urządzeń może korzystać z jednego adresu publicznego.
Pytanie 6

Jak wygląda ścieżka sieciowa do folderu pliki, który jest udostępniony pod nazwą dane jako ukryty zasób?

A. \pliki$
B. \dane
C. \dane$
D. \pliki
Odpowiedź \dane$ jest poprawna, ponieważ w systemach Windows oznaczenie znaku dolara ('$') na końcu ścieżki wskazuje, że folder jest udostępniony jako zasób ukryty. Taki sposób oznaczania zasobów jest zgodny z konwencją stosowaną w sieciach Windows, gdzie ukryte zasoby są niewidoczne dla użytkowników, którzy nie mają odpowiednich uprawnień. Umożliwia to większe bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do danych, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma użytkownikami. Na przykład, jeśli organizacja ma folder z wrażliwymi danymi, udostępnienie go jako zasobu ukrytego uniemożliwia przypadkowe przeglądanie zawartości przez niepowołane osoby. W praktyce, dostęp do ukrytych zasobów wymaga znajomości dokładnej ścieżki do folderu, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Warto również zauważyć, że zasoby ukryte są często stosowane do przechowywania plików konfiguracyjnych lub krytycznych danych, które nie powinny być dostępne dla standardowych użytkowników.
Pytanie 7

Ustanawianie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w publicznej sieci Internet, wykorzystywane w sieciach VPN (Virtual Private Network), to

A. mapowanie
B. tunelowanie
C. mostkowanie
D. trasowanie
Trasowanie odnosi się do procesu określania optymalnej trasy dla danych przesyłanych przez sieć, jednak nie ma związku z tworzeniem zaszyfrowanych połączeń. Trasowanie koncentruje się na kierowaniu pakietów danych do ich docelowych lokalizacji, co nie zapewnia bezpieczeństwa przesyłanych informacji. Mapowanie, z drugiej strony, polega na przypisywaniu zasobów w systemach komputerowych lub sieciach, co również nie ma wpływu na zabezpieczenie komunikacji. Mostkowanie natomiast łączy różne segmenty sieci lokalnej, ale nie szyfruje danych, co nie spełnia wymogów związanych z bezpieczeństwem w publicznych sieciach. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie terminów związanych z funkcjonalnością sieci, co może prowadzić do fałszywego przekonania, że metody te oferują podobne korzyści w zakresie ochrony danych. Kluczowe w rozwiązaniach zabezpieczających, takich jak VPN, jest zrozumienie, że tunelowanie bezpośrednio odpowiada za zapewnienie bezpiecznego, szyfrowanego połączenia, co jest podstawą dla bezpieczeństwa w sieciach publicznych.
Pytanie 8

W systemach Microsoft Windows, polecenie netstat –a pokazuje

A. aktualne ustawienia konfiguracyjne sieci TCP/IP
B. tabelę trasowania
C. wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP
D. statystyki odwiedzin witryn internetowych
Polecenie netstat –a w systemach Microsoft Windows jest narzędziem, które wyświetla listę wszystkich aktywnych połączeń sieciowych oraz portów, które są aktualnie używane przez różne aplikacje. Dzięki tej funkcjonalności administratorzy mogą monitorować, które usługi na urządzeniu są otwarte i na jakich portach, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa sieci. Na przykład, jeśli użytkownik zauważy, że na porcie 80, który jest standardowym portem dla HTTP, działa usługa, może to sugerować, że serwer webowy jest uruchomiony. Użycie tego polecenia pomaga również identyfikować potencjalne nieautoryzowane połączenia, co jest istotne w zarządzaniu bezpieczeństwem informacji. W praktyce, administratorzy sieci często wykorzystują netstat –a w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak firewalle, aby upewnić się, że tylko zamierzone połączenia są dozwolone.
Pytanie 9

Przy projektowaniu sieci LAN o wysokiej wydajności w warunkach silnych zakłóceń elektromagnetycznych, które medium transmisyjne powinno zostać wybrane?

A. współosiowy
B. światłowodowy
C. typ U/UTP
D. typ U/FTP
Kabel światłowodowy to najlepszy wybór do projektowania sieci LAN w środowiskach z dużymi zakłóceniami elektromagnetycznymi, ponieważ korzysta z włókien szklanych do przesyłania danych, co eliminuje problemy związane z zakłóceniami elektromagnetycznymi. W porównaniu do kabli miedzianych, światłowody są odporne na interferencje i mogą transmitować sygnały na znacznie większe odległości z wyższą przepustowością. Na przykład, w zastosowaniach takich jak centra danych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się jednocześnie, stosowanie światłowodów zapewnia niezawodność i stabilność połączeń. Standardy, takie jak IEEE 802.3, promują wykorzystanie technologii światłowodowej dla osiągnięcia maksymalnej wydajności i minimalizacji strat sygnału. Dodatkowo, w miejscach o dużym natężeniu elektromagnetycznym, takich jak blisko dużych silników elektrycznych czy urządzeń radiowych, światłowody zapewniają pełną ochronę przed zakłóceniami, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych.
Pytanie 10

Który z poniższych adresów IP należy do sieci o adresie 10.16.0.0/13?

A. 10.31.234.32 /13
B. 10.15.0.112 /13
C. 10.24.88.67 /13
D. 10.22.0.45 /13
Wybór innych adresów IP w kontekście podsieci 10.16.0.0/13 wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasad klasyfikacji i adresacji IP. Każdy adres IP składa się z dwóch komponentów: identyfikatora sieci oraz identyfikatora hosta. Maska /13 oznacza, że 13 pierwszych bitów adresu IP jest przeznaczone na identyfikację sieci, a pozostałe bity mogą być użyte do identyfikacji urządzeń w tej sieci. Adres 10.15.0.112 leży poniżej zakresu zdefiniowanego przez podsieć 10.16.0.0/13, co czyni go niewłaściwym. Jego identyfikator sieci (10.15.0.0) nie zawiera się w zakresie 10.16.0.0 - 10.23.255.255. W przypadku adresu 10.24.88.67, sytuacja jest podobna – przypisanie go do tej samej sieci jest błędne, ponieważ 10.24.0.0 wyznacza nową, odrębną sieć, przekraczającą zakres podsieci 10.16.0.0/13. Adres 10.31.234.32 również nie pasuje, jako że leży znacznie dalej od zdefiniowanego zakresu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek, obejmują niedostateczne zrozumienie sposobu działania masek podsieci oraz mylenie adresów w różnych sieciach. Aby skutecznie zarządzać adresacją IP, ważne jest, aby znać zasady klasyfikacji adresów oraz potrafić obliczać zakres podsieci. Użycie narzędzi do analizy adresów IP, takich jak kalkulatory podsieci, może być przydatne w unikaniu takich błędów.
Pytanie 11

Jak nazywa się usługa, która pozwala na przekształcanie nazw komputerów w adresy IP?

A. DNS (Domain Name System)
B. NIS (Network Information Service)
C. WINS (Windows Internet Name Service)
D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)
Prawidłowa odpowiedź to DNS (Domain Name System), który jest kluczowym elementem infrastruktury internetowej, umożliwiającym tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP. Bez DNS, korzystanie z Internetu byłoby znacznie trudniejsze, ponieważ użytkownicy musieliby zapamiętywać numeryczne adresy IP dla każdego zasobu online. DNS działa na zasadzie hierarchicznej struktury, w której poszczególne serwery DNS współpracują, aby dostarczyć odpowiednie informacje o adresach IP. Na przykład, kiedy wpisujesz adres www.example.com w przeglądarce, zapytanie DNS jest wysyłane do serwera DNS, który następnie zwraca odpowiadający mu adres IP, co pozwala na szybkie połączenie z odpowiednim serwisem. W praktyce, wiele organizacji korzysta z serwerów DNS, aby zapewnić łatwiejszy dostęp do swoich zasobów, a także do zarządzania rekordami DNS, co wpływa na wydajność i bezpieczeństwo sieci. Standaryzacja protokołu DNS, z jego rozbudowanymi funkcjami jak rekurencyjne zapytania czy strefy, jest kluczowym elementem nowoczesnej architektury sieciowej.
Pytanie 12

Jaką funkcję punkt dostępu wykorzystuje do zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, aby jedynie urządzenia z określonymi adresami fizycznymi mogły się z nią połączyć?

A. Nadanie SSID
B. Filtrowanie adresów MAC
C. Radius (Remote Authentication Dial In User Service)
D. Uwierzytelnianie
Filtrowanie adresów MAC to technika zabezpieczania sieci bezprzewodowej, która polega na zezwalaniu na dostęp tylko dla urządzeń o określonych adresach MAC, czyli fizycznych adresach sprzętowych. W praktyce, administrator sieci tworzy listę dozwolonych adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie, które urządzenia mogą łączyć się z siecią. To podejście jest często stosowane w małych i średnich przedsiębiorstwach, gdzie istnieje potrzeba szybkiego działania i uproszczonego zarządzania dostępem. Należy jednak pamiętać, że mimo iż filtrowanie MAC zwiększa bezpieczeństwo, nie jest to metoda absolutna. Złośliwi użytkownicy mogą skanować sieć i kopiować adresy MAC, co czyni tę metodę podatną na ataki. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie filtrowania MAC w połączeniu z innymi mechanizmami zabezpieczeń, takimi jak WPA3 (Wi-Fi Protected Access 3) lub uwierzytelnianie 802.1X, co znacznie podnosi poziom ochrony sieci.
Pytanie 13

Switch pełni rolę głównego elementu w sieci o topologii

A. magistrali
B. pełnej siatki
C. pierścienia
D. gwiazdy
Wybór odpowiedzi wskazującej na inne topologie, takie jak pełna siatka, magistrala czy pierścień, wynika często z niepełnego zrozumienia zasad działania poszczególnych struktur sieciowych. W topologii pełnej siatki, każde urządzenie jest bezpośrednio połączone z każdym innym, co prowadzi do ogromnej liczby połączeń oraz wysokich kosztów utrzymania, ale nie zapewnia centralizacji w zarządzaniu ruchem, co jest kluczowe dla funkcji switcha. Z kolei magistrala polega na komunikacji poprzez wspólny kabel, gdzie urządzenia są podłączone równolegle, co zwiększa ryzyko kolizji i zmniejsza wydajność, a także czyni trudniejszym zarządzanie ruchem. Pierścień, w którym pakiety danych krążą w jednym kierunku, również nie obsługuje centralnego punktu, co ogranicza możliwość efektywnego routingowania i zarządzania siecią, co jest fundamentalne dla architektury topologii gwiazdy. Takie nieprawidłowe wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie topologie są równie funkcjonalne, co jest błędnym założeniem. W rzeczywistości, topologia gwiazdy zapewnia lepsze zarządzanie, wysoką wydajność oraz większą elastyczność, co czyni ją preferowaną strukturą w nowoczesnych aplikacjach sieciowych.
Pytanie 14

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Duosimplex
B. Simplex
C. Halfduplex
D. Fuli duplex
Half-duplex to tryb transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obie strony, ale nie jednocześnie. Użytkownicy często mylą ten tryb z fuli duplex, sądząc, że obie metody są równoważne. W rzeczywistości half-duplex ogranicza wydajność sieci, ponieważ w danym momencie tylko jedna strona może nadawać, co prowadzi do potencjalnych opóźnień i kolizji. Z kolei termin 'duosimplex' nie istnieje w kontekście standardów sieciowych i jest błędnym sformułowaniem, które może powstać z mylenia pojęć. Natomiast simplex odnosi się do jednorazowej transmisji danych w jednym kierunku, co znacząco różni się od koncepcji wysyłania i odbierania danych jednocześnie. W praktyce, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania efektywnych sieci komputerowych, a także do unikania nieporozumień w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat trybów transmisji jest niezbędne dla inżynierów i administratorów sieci, którzy muszą podejmować świadome decyzje oparte na specyfikacjach technicznych i oczekiwaniach odnośnie wydajności sieci. Właściwe zrozumienie i wdrożenie fuli duplex jako normy w sieciach Ethernet jest kluczowe dla zapewnienia maksymalnej efektywności i szybkości komunikacji.
Pytanie 15

Jaki jest skrócony zapis maski sieci, której adres w zapisie dziesiętnym to 255.255.254.0?

A. /22
B. /23
C. /25
D. /24
Zapis skrócony maski sieci 255.255.254.0 to /23, co oznacza, że w pierwszych 23 bitach znajduje się informacja o sieci, a pozostałe 9 bitów jest przeznaczone na identyfikację hostów. W zapisie dziesiętnym maska 255.255.254.0 ma postać binarną 11111111.11111111.11111110.00000000, co potwierdza, że pierwsze 23 bity są jedynkami, a pozostałe bity zerami. Ta maska pozwala na adresowanie 512 adresów IP w danej podsieci, co jest przydatne w większych środowiskach sieciowych, gdzie liczba hostów może być znacząca, na przykład w biurach czy na uczelniach. Dzięki zapisie skróconemu łatwiej jest administracyjnie zarządzać adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie inżynierii sieciowej. Zrozumienie, jak funkcjonują maski sieciowe, pozwala na efektywne projektowanie sieci oraz optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów adresowych.
Pytanie 16

Do ilu sieci należą komputery o podanych w tabeli adresach IP i standardowej masce sieci?

komputer 1172.16.15.5
komputer 2172.18.15.6
komputer 3172.18.16.7
komputer 4172.20.16.8
komputer 5172.20.16.9
komputer 6172.21.15.10

A. Dwóch.
B. Sześciu.
C. Jednej.
D. Czterech.
Odpowiedź cztery jest prawidłowa, ponieważ po zastosowaniu maski podsieci 255.255.0.0, poszczególne adresy IP przedstawiają różne sieci. W przypadku adresów IP, na przykład 172.16.1.10, 172.18.2.20, 172.20.3.30 oraz 172.21.4.40, maska ta pozwala na wskazanie, że każdy z tych adresów należy do innej sieci lokalnej. Zastosowanie tej maski podsieci oznacza, że pierwsze dwa oktety adresu IP definiują adres sieciowy, co w tym przypadku prowadzi do czterech unikalnych adresów sieciowych: 172.16.0.0, 172.18.0.0, 172.20.0.0 oraz 172.21.0.0. W praktyce, zrozumienie struktury adresów IP oraz zasad z nimi związanych jest kluczowe w zarządzaniu sieciami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie administracji sieciami. W rzeczywistości, umiejętność prawidłowego klasyfikowania adresów IP według ich przynależności do sieci jest niezbędna przy projektowaniu architektury sieci oraz w jej późniejszym zarządzaniu.
Pytanie 17

Podczas realizacji projektu sieci LAN zastosowano medium transmisyjne w standardzie Ethernet 1000Base-T. Która z poniższych informacji jest poprawna?

A. Standard ten pozwala na transmisję w trybie half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów
B. To standard sieci optycznych, którego maksymalny zasięg wynosi 1000 metrów
C. Standard ten umożliwia transmisję w trybie full-duplex przy maksymalnym zasięgu 100 metrów
D. Jest to standard sieci optycznych działających na wielomodowych światłowodach
Standard Ethernet 1000Base-T, znany również jako Gigabit Ethernet, jest jednym z najpopularniejszych standardów transmisji w sieciach lokalnych. Umożliwia on przesył danych z prędkością 1000 Mbps (1 Gbps) przy użyciu standardowych kabli miedzianych typu skrętka (Cat 5e lub wyższej). Ważnym aspektem tego standardu jest to, że obsługuje on transmisję typu full-duplex, co oznacza, że dane mogą być jednocześnie wysyłane i odbierane, co podwaja efektywną przepustowość kanału. Maksymalny zasięg tego medium wynosi 100 metrów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla typowych zastosowań w biurach i małych instalacjach sieciowych. Przykładowo, w biurze z wieloma komputerami można zainstalować sieć 1000Base-T, aby zapewnić wysoką prędkość przesyłu danych między urządzeniami, co jest kluczowe przy przesyłaniu dużych plików czy korzystaniu z aplikacji wymagających dużej szerokości pasma. Warto również zaznaczyć, że standard ten jest zgodny z istniejącymi infrastrukturami Ethernet, co ułatwia migrację z wolniejszych standardów, takich jak 100Base-TX. "
Pytanie 18

Administrator zauważa, że jeden z komputerów w sieci LAN nie może uzyskać dostępu do Internetu, mimo poprawnie skonfigurowanego adresu IP. Który parametr konfiguracji sieciowej powinien sprawdzić w pierwszej kolejności?

A. Adres MAC karty sieciowej
B. Maskę podsieci
C. Adres serwera DNS
D. Adres bramy domyślnej
Adres bramy domyślnej jest kluczowym parametrem konfiguracji sieciowej, który umożliwia komputerowi w sieci LAN komunikację z urządzeniami poza swoją lokalną podsiecią, w tym z Internetem. Brama domyślna to zwykle adres IP routera lub innego urządzenia pośredniczącego, które przekazuje ruch wychodzący z lokalnej sieci do innych sieci. Nawet jeśli komputer ma poprawnie ustawiony adres IP i maskę podsieci, brak lub błędna konfiguracja bramy domyślnej uniemożliwi mu wysyłanie pakietów poza własny segment sieci – czyli właśnie do Internetu. To dlatego w praktyce administratorzy zawsze zaczynają od weryfikacji tego parametru, gdy urządzenie nie może się połączyć z zasobami zewnętrznymi. W standardowych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, parametr ten jest podawany ręcznie lub automatycznie przez DHCP. Z mojego doświadczenia, nawet przy poprawnych pozostałych ustawieniach sieciowych najczęstszą przyczyną braku dostępu do Internetu jest właśnie brak lub literówka w adresie bramy. W środowiskach produkcyjnych i edukacyjnych regularnie powtarza się zasada: jeśli lokalna komunikacja działa, a Internet nie – sprawdź najpierw bramę domyślną. To podstawowy krok w diagnostyce sieciowej i element każdej checklisty administratora.
Pytanie 19

Jakie polecenie pozwala uzyskać informacje o bieżących połączeniach TCP oraz szczegóły dotyczące portów źródłowych i docelowych?

A. ping
B. netstat
C. lookup
D. ipconfig
Pojęcia związane z połączeniami sieciowymi mogą być mylące, szczególnie gdy odnosi się je do narzędzi takich jak ping, ipconfig czy lookup, które mają zupełnie inne zastosowania. Ping jest narzędziem używanym do testowania dostępności węzłów w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP. Jego głównym celem jest sprawdzenie, czy dane urządzenie jest osiągalne, a nie monitorowania aktywnych połączeń TCP. Narzędzie to nie dostarcza informacji o portach ani połączeniach, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście analizowania ruchu sieciowego. Z kolei ipconfig jest używane do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Windows, ale również nie zapewnia szczegółowych danych dotyczących aktywnych połączeń. Lookup jest narzędziem używanym do rozwiązywania nazw domenowych, co również nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania połączeń TCP. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi z ich możliwościami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią oraz diagnozowania problemów z połączeniami.
Pytanie 20

Administrator zamierza zorganizować adresację IP w przedsiębiorstwie. Dysponuje pulą adresów 172.16.0.0/16, którą powinien podzielić na 10 podsieci z równą liczbą hostów. Jaką maskę powinien zastosować?

A. 255.255.240.0
B. 255.255.192.0
C. 255.255.128.0
D. 255.255.224.0
Odpowiedź 255.255.240.0 jest poprawna, ponieważ ta maska podsieci (znana również jako /20) umożliwia podział puli adresów 172.16.0.0/16 na 16 podsieci, z których każda ma 4096 adresów (w tym 4094 adresy hostów). Aby uzyskać 10 równych podsieci, administrator powinien wybrać maskę, która zapewni wystarczającą ilość adresów. Maska 255.255.240.0 dla podsieci /20 jest odpowiednia, ponieważ pozwala na stworzenie 16 podsieci (2^4), gdzie każda podsieć ma 4094 hosty (2^(32-20)-2). Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP, ponieważ zapewnia elastyczność w przyszłych rozbudowach sieci. Umożliwia to także efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym.
Pytanie 21

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10
B. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10
C. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100
D. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255
Poprawna odpowiedź dotyczy konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, gdzie użyto polecenia ifconfig do przypisania adresu IP, maski podsieci oraz adresu broadcast. W tym przypadku interfejs eth0 otrzymuje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę /24, co odpowiada masce 255.255.255.0. Maska ta oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 256 adresów w danej podsieci. Ponadto, dodanie domyślnej bramy poprzez polecenie route add default gw 10.0.0.10 umożliwia komunikację z innymi sieciami oraz dostęp do Internetu. W praktyce, prawidłowa konfiguracja interfejsu sieciowego jest kluczowa dla funkcjonowania aplikacji sieciowych, a także dla bezpieczeństwa, gdyż nieprawidłowe ustawienia mogą prowadzić do problemów z dostępem czy ataków. Warto również zwrócić uwagę na dokumentację techniczną, która wskazuje na najlepsze praktyki w zakresie zarządzania interfejsami sieciowymi i ich konfiguracji.
Pytanie 22

Adres IPv6 pętli zwrotnej to adres

A. ::1
B. ::
C. FC80::
D. FE80::
Adres IPv6 pętli zwrotnej, czyli ::1, to coś jak lokalny adres, którego używamy, kiedy chcemy, żeby nasze urządzenie gadało samo ze sobą. Jest to standardowy sposób testowania różnych aplikacji czy usług, bez potrzeby łączenia się z innymi urządzeniami w sieci. Jak wysyłasz coś na ten adres, to tak jakbyś rzucał piłkę do lustra - to wraca do ciebie, a to przydaje się, kiedy chcesz sprawdzić, czy coś działa. Widać, że zgodnie z RFC 4291, ten adres ma swoje miejsce w strukturze IPv6. Z mojej perspektywy, zrozumienie tego adresu jest naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli programujesz sieciowe aplikacje albo konfigurujesz serwery. Używanie lokalnego testowania przez ten adres pozwala szybko diagnozować usterki, nie bawiąc się w zewnętrzne połączenia. Można nawet ustawić serwery baz danych, żeby słuchały tylko na ::1, co poprawia bezpieczeństwo. To naprawdę fajne rozwiązanie!
Pytanie 23

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego
B. transmisji dźwięku przez sieć
C. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym
D. wysyłania wiadomości e-mail
Internet Relay Chat (IRC) jest protokołem komunikacyjnym, który umożliwia prowadzenie rozmów za pomocą konsoli tekstowej w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą łączyć się w kanałach, które działają jak wirtualne pokoje rozmowy, gdzie mogą wymieniać wiadomości tekstowe z innymi uczestnikami. IRC został zaprojektowany w latach 80. XX wieku i jest jednym z najstarszych protokołów komunikacyjnych w sieci. W praktyce, IRC jest często wykorzystywany do organizacji i koordynacji pracy zespołów, w społecznościach gier online oraz w różnych projektach open source, gdzie komunikacja w czasie rzeczywistym jest kluczowa. Standardowe klienty IRC, takie jak mIRC czy HexChat, oferują różne funkcje, takie jak możliwość tworzenia skryptów, co umożliwia automatyzację pewnych procesów. Warto również zauważyć, że IRC opiera się na architekturze klient-serwer, co oznacza, że klienci łączą się z serwerem IRC, który zarządza rozmowami i kanałami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowie systemów komunikacyjnych.
Pytanie 24

Które z poniższych urządzeń sieciowych umożliwia segmentację sieci na poziomie warstwy 3 modelu OSI?

A. Router
B. Repeater (regenerator sygnału)
C. Switch
D. Punkt dostępowy (Access Point)
Router to urządzenie, które działa na warstwie trzeciej modelu OSI, czyli warstwie sieciowej. To właśnie routery odpowiadają za segmentację sieci na poziomie IP – rozdzielają ruch pomiędzy różne podsieci, umożliwiają komunikację między nimi oraz podejmują decyzje o trasowaniu pakietów. Dzięki temu możliwe jest tworzenie złożonych, dobrze zarządzanych i bezpiecznych architektur sieciowych. W praktyce, routery pozwalają np. oddzielić sieć firmową od sieci gościnnej, a także izolować ruch różnych działów w przedsiębiorstwie. Standardowo wykorzystuje się je do łączenia lokalnych sieci LAN z Internetem czy innymi sieciami WAN. Warto pamiętać, że niektóre zaawansowane switche warstwy 3 również mogą pełnić funkcje segmentacji na tym poziomie, ale ich podstawowe zadanie to przełączanie w warstwie drugiej. Routery są jednak dedykowanym rozwiązaniem do segmentacji warstwy trzeciej i trasowania. Moim zdaniem z punktu widzenia praktyka sieciowego, zrozumienie tej roli routera to absolutna podstawa, bo od tego zależy cała logika podziału i bezpieczeństwa sieci w każdej szanującej się organizacji.
Pytanie 25

Jakie rekordy DNS umożliwiają przesyłanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie?

A. PTR
B. SOA
C. MX
D. CNAME
Rekordy MX (Mail Exchange) są kluczowym elementem systemu DNS (Domain Name System), który pozwala na kierowanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie. Kiedy ktoś wysyła wiadomość e-mail, serwer nadawcy odpytuje DNS w celu znalezienia rekordu MX dla domeny odbiorcy. Rekord MX wskazuje, który serwer pocztowy powinien odbierać e-maile skierowane do tej domeny. Dla przykładu, jeśli wiadomości są wysyłane do adresu "[email protected]", serwer nadawcy sprawdzi rekordy MX dla "domena.pl", aby ustalić, do którego serwera (np. mail.domena.pl) powinny trafić wiadomości. Implementacja i konfiguracja rekordów MX są zgodne z najlepszymi praktykami RFC 5321 i RFC 5322, które określają zasady dotyczące wymiany wiadomości e-mail w Internecie. Dlatego prawidłowe skonfigurowanie tych rekordów jest niezwykle ważne dla funkcjonalności poczty elektronicznej oraz dla zapewnienia jej niezawodności.
Pytanie 26

Podczas analizy ruchu sieciowego z użyciem sniffera zaobserwowano, że urządzenia komunikują się za pośrednictwem portów
20 oraz 21. Można stwierdzić, przy założeniu standardowej konfiguracji, że monitorowanym protokołem jest protokół

A. DHCP
B. SSH
C. FTP
D. SMTP
Odpowiedź FTP (File Transfer Protocol) jest prawidłowa, ponieważ porty 20 i 21 są standardowo przypisane do tego protokołu. Port 21 jest używany do inicjowania połączeń, podczas gdy port 20 jest wykorzystywany do przesyłania danych w trybie aktywnym. FTP jest szeroko stosowany do transferu plików między komputerami w sieci, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami oraz na serwerach. Z perspektywy praktycznej, FTP znajduje zastosowanie w zarządzaniu plikami na serwerach, takich jak przesyłanie aktualizacji stron internetowych, pobieranie plików z serwerów FTP oraz synchronizacja plików między różnymi urządzeniami. Warto również zwrócić uwagę, że istnieją różne warianty FTP, takie jak FTPS (FTP Secure) oraz SFTP (SSH File Transfer Protocol), które oferują dodatkowe funkcje zabezpieczeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji.
Pytanie 27

Urządzenie warstwy dystrybucji, które odpowiada za połączenie odrębnych sieci oraz zarządzanie przepływem danych między nimi, nazywane jest

A. przełącznikiem
B. serwerem
C. routerem
D. koncentratorem
Router jest urządzeniem, które pełni kluczową rolę w łączeniu różnych sieci komputerowych oraz zarządzaniu przepływem danych między nimi. W przeciwieństwie do innych urządzeń sieciowych, jak przełączniki czy koncentratory, routery są zdolne do podejmowania decyzji o trasowaniu pakietów danych na podstawie ich adresów IP. Używają do tego protokołów routingu, takich jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im na dynamiczne dostosowywanie tras w zależności od warunków w sieci. Przykładem zastosowania routera może być łączenie lokalnej sieci domowej z Internetem, gdzie router zarządza zarówno ruchem lokalnym, jak i komunikacją z siecią globalną. Dobre praktyki w zakresie konfiguracji routerów obejmują zabezpieczanie dostępu do panelu administracyjnego, aktualizowanie oprogramowania oraz stosowanie zapór sieciowych, aby chronić sieć przed nieautoryzowanym dostępem. Zrozumienie funkcji routerów jest kluczowe dla projektowania efektywnych i bezpiecznych architektur sieciowych.
Pytanie 28

W protokole FTPS litera S odnosi się do ochrony danych przesyłanych przez

A. logowanie
B. autoryzację
C. uwierzytelnianie
D. szyfrowanie
Odpowiedź 'szyfrowanie' jest prawidłowa, ponieważ litera 'S' w protokole FTPS (FTP Secure) odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych przez protokół FTP za pomocą szyfrowania. FTPS rozszerza klasyczny protokół FTP o metody zapewniające bezpieczeństwo, w tym SSL (Secure Sockets Layer) i TLS (Transport Layer Security). Szyfrowanie danych to kluczowy element, który chroni przed przechwyceniem informacji przez nieautoryzowane osoby. Dzięki tym technologiom, dane są kodowane podczas transmisji, co sprawia, że nawet w przypadku ich przechwycenia, są one nieczytelne dla intruzów. W praktyce, FTPS jest często stosowany w scenariuszach wymagających przesyłania wrażliwych danych, takich jak dane osobowe, finansowe czy medyczne, zgodnie z regulacjami prawnymi, takimi jak RODO. Zastosowanie protokołu FTPS pozwala nie tylko na szyfrowanie, ale również na zachowanie integralności danych, co jest niezbędne w kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa informacyjnego.
Pytanie 29

Firma Dyn, której serwery DNS zostały zaatakowane, potwierdziła, że część ataku … miała miejsce dzięki różnym urządzeniom podłączonym do sieci. Ekosystem kamer, czujników oraz kontrolerów, określany ogólnie jako "Internet rzeczy", został wykorzystany przez przestępców jako botnet − sieć zainfekowanych maszyn. Do tej pory tę funkcję pełniły głównie komputery. Jakiego rodzaju atak jest opisany w tym cytacie?

A. DOS
B. mail bombing
C. DDOS
D. flooding
Odpowiedź 'DDOS' jest prawidłowa, ponieważ atak, jak opisano w pytaniu, polegał na wykorzystaniu sieci urządzeń podłączonych do Internetu, takich jak kamery i czujniki, do przeprowadzenia skoordynowanego ataku na serwery DNS firmy Dyn. Termin DDOS, czyli Distributed Denial of Service, odnosi się do ataku, w którym wiele zainfekowanych urządzeń (zwanych botami) prowadzi wspólne działanie mające na celu zablokowanie dostępu do określonego serwisu. W przeciwieństwie do klasycznego ataku DOS, który wykorzystuje pojedyncze źródło, DDOS polega na współpracy wielu urządzeń, co powoduje znacząco wyższy wolumen ruchu, który może przeciążyć serwery. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest monitorowanie i zabezpieczanie sieci przed atakami DDOS, co często obejmuje wdrażanie systemów ochrony, takich jak zapory sieciowe, systemy detekcji i zapobiegania włamaniom oraz usługi CDN, które mogą rozpraszać ruch, co minimalizuje ryzyko przeciążenia. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-61, dostarczają wytycznych dotyczących odpowiedzi na incydenty związane z bezpieczeństwem, wskazując na znaczenie przygotowania na ataki DDOS poprzez implementację strategii zarządzania ryzykiem oraz regularne aktualizowanie procedur obronnych.
Pytanie 30

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Światłowód
B. Kabel koncentryczny
C. Kabel typu "skrętka"
D. Fale radiowe
Fale radiowe są zalecanym medium transmisyjnym w zabytkowych budynkach ze względu na ich zdolność do omijania przeszkód fizycznych, takich jak grube mury czy elementy architektoniczne, które mogą utrudniać tradycyjnym kablom dostęp do miejsc, gdzie potrzebna jest infrastruktura sieciowa. Wykorzystanie technologii Wi-Fi, które działa na falach radiowych, jest praktycznym rozwiązaniem, ponieważ nie wymaga dużych modyfikacji budowlanych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności zabytków. Dodatkowo, fale radiowe oferują elastyczność w instalacji, umożliwiając łatwą adaptację w miarę zmieniających się potrzeb użytkowników. Stosowanie systemów bezprzewodowych w takich lokalizacjach jest zgodne ze standardami branżowymi, które promują minimalne zakłócenia w strukturze obiektu. Przykładem zastosowania mogą być hotele w zabytkowych budynkach, gdzie bezprzewodowy dostęp do Internetu umożliwia gościom korzystanie z sieci bez ingerencji w zabytkowe elementy wystroju.
Pytanie 31

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Wkrętaka krzyżakowego
B. Wkrętaka płaskiego
C. Narzędzia uderzeniowego
D. Zaciskarki do wtyków RJ45
Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego uderzenia, które umożliwia skuteczne i trwałe połączenie żył kabla z odpowiednimi stykami w module. Użycie narzędzia uderzeniowego zapewnia, że przewody są dokładnie wciśnięte w styki, co zapobiega problemom z przesyłem sygnału oraz minimalizuje straty. W praktyce, podczas zarabiania końcówek, ważne jest, aby żyły kabla były odpowiednio uporządkowane zgodnie z kolorami standardu T568A lub T568B, co jest kluczowe dla zachowania spójności i jakości połączeń sieciowych. Standardy te są uznawane w branży telekomunikacyjnej jako najlepsze praktyki. Narzędzie to jest niezbędne, ponieważ inne narzędzia, takie jak wkrętaki, nie są zaprojektowane do tego typu operacji i mogą prowadzić do uszkodzenia styków lub niewłaściwego połączenia.
Pytanie 32

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'
B. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'
C. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'
D. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'
Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.
Pytanie 33

Jak dodać użytkownika jkowalski do lokalnej grupy pracownicy w systemie Windows za pomocą polecenia?

A. net group jkowalski pracownicy /ADD
B. net localgroup jkowalski pracownicy /ADD
C. net group pracownicy jkowalski /ADD
D. net localgroup pracownicy jkowalski /ADD
Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają z nieporozumień dotyczących struktury poleceń oraz ich kontekstu w systemie Windows. Odpowiedź "net group jkowalski pracownicy /ADD" jest nieprawidłowa, ponieważ polecenie "net group" nie obsługuje lokalnych grup użytkowników, co czyni je niewłaściwym w tej sytuacji. Typowym błędem jest mylenie lokalnych grup z grupami domenowymi, co prowadzi do użycia nieodpowiednich poleceń. Z kolei "net localgroup jkowalski pracownicy /ADD" również jest błędne, ponieważ nie możemy dodać grupy do grupy, a jedynie użytkownika do grupy. Odpowiedź "net group pracownicy jkowalski /ADD" jest myląca, ponieważ "net group" jest stosowane w kontekście grup domenowych, co również nie ma zastosowania w lokalnych grupach użytkowników. W każdej z tych odpowiedzi brakuje zrozumienia podstawowych zasad zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że operacje na lokalnych grupach wymagają użycia "localgroup", co jest standardem w administracji systemami operacyjnymi. Właściwe rozpoznanie i wykorzystanie tych poleceń jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania uprawnieniami i bezpieczeństwem w środowisku informatycznym.
Pytanie 34

W zasadach grup włączono i skonfigurowano opcję "Ustaw ścieżkę profilu mobilnego dla wszystkich użytkowników logujących się do tego komputera":

\\serwer\profile\%username%
W którym folderze serwera będzie się znajdował profil mobilny użytkownika jkowal?

A. \profile\username
B. \profile\jkowal
C. \profile\serwer\username
D. \profile\username\jkowal
Odpowiedź \profile\jkowal jest poprawna, ponieważ ścieżka do profilu mobilnego użytkownika w systemach operacyjnych jest konstruowana na podstawie nazwy użytkownika. W praktyce, podczas konfigurowania profili mobilnych, system dodaje nazwę użytkownika do podstawowej ścieżki folderu profilu, co w tym przypadku daje \profile\jkowal. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu kontami użytkowników w sieciach komputerowych. Użycie profili mobilnych pozwala na synchronizację ustawień i plików użytkownika między różnymi komputerami, co jest niezwykle przydatne w środowisku zdalnym i biurowym. Dzięki temu użytkownicy mogą uzyskać dostęp do swoich danych niezależnie od miejsca pracy, co zwiększa efektywność i elastyczność pracy. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą zapewnić, że użytkownicy mają dostęp do swoich zasobów w sposób bezpieczny i efektywny.
Pytanie 35

Wskaż właściwy adres hosta?

A. 128.128.0.0/9
B. 192.169.192.0/18
C. 192.168.192.0/18
D. 128.129.0.0/9
Pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z różnych powodów, które wynikają z zasadności przydzielania adresów IP i klasyfikacji sieci. Adres 192.168.192.0/18 to adres prywatny, który należy do klasy C, a jego zakres często używany jest w lokalnych sieciach komputerowych. Jednak w przypadku tego pytania, który dotyczy publicznych adresów IP, nie jest to właściwy wybór. Adresy prywatne, takie jak ten, nie mogą być używane w Internecie, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście adresowania. Adres 128.128.0.0/9, mimo że jest z klasy B, jest również niepoprawny, ponieważ istnieję już zarezerwowane adresy, które nie są dostępne do użytku publicznego. Wyboru 192.169.192.0/18 również należy unikać, ponieważ adres ten nie istnieje — jest to kombinacja adresu z nieprawidłowymi oktetami. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji sieci. Typowe błędy wynikają często z mylenia klasy adresu oraz niezrozumienia zasad dotyczących prywatności i publiczności adresów IP, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i potencjalnych konfliktów w sieci.
Pytanie 36

Komputer w sieci lokalnej ma adres IP 172.16.0.0/18. Jaka jest maska sieci wyrażona w postaci dziesiętnej?

A. 255.255.255.128
B. 255.255.192.0
C. 255.255.128.0
D. 255.255.255.192
Poprawna odpowiedź to 255.255.192.0, co odpowiada masce /18. W tej masce pierwsze 18 bitów adresu IP jest zarezerwowanych dla identyfikacji sieci, co oznacza, że w tej sieci mogą znajdować się adresy IP od 172.16.0.1 do 172.16.63.254. Zgodnie z protokołem IPv4, aby obliczyć maskę w postaci dziesiętnej, musimy przeliczyć 18 bitów maski na odpowiednie wartości w czterech oktetach. Po pierwszych 16 bitach (255.255) pozostaje 2 bity, co daje 2^2 = 4 różne podsieci, a ich maksymalna liczba hostów wynosi 2^14 - 2 = 16382 (odjęcie dwóch zarezerwowanych adresów). W praktyce, znajomość maski sieciowej oraz adresowania IP jest kluczowa, aby efektywnie zaplanować i zarządzać infrastrukturą sieciową. Przykładowo, organizacja wykorzystująca adresację 172.16.0.0/18 może podzielić swoją sieć na mniejsze podsieci, co ułatwi zarządzanie ruchem oraz zwiększy bezpieczeństwo.
Pytanie 37

W systemie Linux BIND funkcjonuje jako serwer

A. DNS
B. http
C. FTP
D. DHCP
BIND (Berkeley Internet Name Domain) jest jednym z najpopularniejszych serwerów DNS (Domain Name System) w systemach Linux oraz innych systemach operacyjnych. Jego głównym zadaniem jest tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na prawidłowe łączenie urządzeń w sieci. Dzięki BIND administratorzy mogą zarządzać strefami DNS, co oznacza kontrolowanie rekordów, takich jak A, AAAA, CNAME czy MX, które są kluczowe dla funkcjonowania usług internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania BIND jest możliwość konfiguracji lokalnego serwera DNS, co przyspiesza rozwiązywanie nazw w sieci lokalnej oraz zwiększa bezpieczeństwo, ograniczając zapytania do zewnętrznych serwerów. Dobrą praktyką jest także regularne aktualizowanie rekordów DNS oraz monitorowanie ich poprawności, aby zapewnić dostępność i niezawodność usług. Korzystanie z BIND jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force), co sprawia, że jest to rozwiązanie solidne i profesjonalne.
Pytanie 38

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. Virtual PC
B. Virtual Box
C. VMware
D. Hyper-V
Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.
Pytanie 39

Jakiego wtyku należy użyć do zakończenia ekranowanej skrętki czteroparowej?

A. SC
B. RJ-11
C. 8P8C
D. RP-SMA
Wtyk 8P8C, znany również jako RJ-45, jest standardowym złączem stosowanym w sieciach Ethernet oraz do zakończeń ekranowanych skrętek, takich jak skrętki czteroparowe. Umożliwia on przesyłanie danych z prędkością do 10 Gbps na odległość do 100 metrów, co czyni go odpowiednim wyborem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Wtyk 8P8C jest zaprojektowany do obsługi ośmiu żył, które są odpowiednio parowane, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne. Użycie wtyku 8P8C w kablach sieciowych zapewnia zgodność z normami TIA/EIA-568, które definiują sposób układania i zakończenia przewodów. W praktyce, właściwe zakończenie kabla skręcanego z użyciem wtyku 8P8C pozwala na osiągnięcie optymalnej wydajności oraz stabilności połączeń, co jest kluczowe w środowiskach biurowych i przemysłowych, gdzie jakość sygnału ma ogromne znaczenie dla pracy systemów informatycznych.
Pytanie 40

Usługi na serwerze konfiguruje się za pomocą

A. role i funkcje
B. Active Directory
C. serwer kontrolujący domenę
D. panel administracyjny
Zrozumienie, że konfiguracja usług na serwerze nie może być ograniczona do samych narzędzi, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Active Directory, na przykład, jest systemem zarządzania tożsamościami i dostępem, który umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami w sieci. Choć ważne, to jednak nie jest narzędziem do samej konfiguracji usług, lecz bardziej do autoryzacji i uwierzytelniania, co jest tylko jednym z aspektów zarządzania serwerem. Podobnie, panel sterowania to interfejs użytkownika, który pozwala na wygodne zarządzanie różnymi ustawieniami, jednak nie odnosi się bezpośrednio do definiowania czy przypisywania ról i funkcji. Kontroler domeny, z drugiej strony, jest serwerem odpowiedzialnym za uwierzytelnianie użytkowników i komputery w sieci, lecz także nie pełni roli w konfiguracji usług w sensie przypisywania ich do serwera. Wiele osób myli rolę narzędzi administracyjnych z samą konfiguracją serwera, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami czy problemów z bezpieczeństwem. Kluczowym błędem jest mylenie tych pojęć i niezrozumienie, że każda usługa wymaga przypisania odpowiedniej roli, aby mogła funkcjonować prawidłowo, a sama konfiguracja jest bardziej złożona niż wybór jednego narzędzia czy funkcji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej